Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
vrijdag 9 juli 2010 om 15:06
Deel twee alweer, van ons inspirerende, bijna sektarische topic.
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
zondag 8 augustus 2010 om 23:58
Ha meiden,
Ik ben weer terug na een welverdiende vakantie in het Drenthse Helaas ging mijn aansluitende date met Leo inclusief sushiworkshop op het laatste moment niet door vanwege de situatie met haar schoonvader. Maar daar komt het vast nog een keer van.
Lekker gegeten tijdens de vakantie, wat zeg ik, heerlijk! Ik was zo handig geweest een vriend mee te nemen die heerlijk kan koken (hij is kok) dus we kregen elke ochtend, middag en avond de heerlijkste gerechten voorgeschoteld. 's Avonds was het meestal een soort van lopend buffet met keuze uit wel 8 gerechten, allemaal even lekker.
Met zulke hoeveelheden heerlijk eten is het niet makkelijk om op de rem te gaan staan, maar na een paar dagen slaagde ik er warempel in om geen tweede keer op te scheppen. Ik genoot van één bord vol met heerlijkheden, klaar.
Verder was het vakantie en heb ik niet altijd zo bewust of gezond gegeten, maar dat is ook niet erg. Ik heb genoten en vooral heel erg lekker uitgerust (de kinderen vermaakten zichzelf: hét recept voor een rustige vakantie voor moeder!).
Ik voel me geïnspireerd door die vriend, die heel intuïtief kookt. Hij noemt het fusion, met andere woorden hij mikt alles bij elkaar en het is altijd lekker. Veel verse kruiden, eerlijke smaken en goede combinaties. Ik probeer het nu zelf thuis een beetje toe te passen: geen recepten volgen maar nadenken: wat smaakt hier lekker bij?
Het is me gisteravond gelukt: ik heb de geroerbakte groenten (broccoli, wortel en champignons) voor bij de zalmmoten opgelekkerd met verse peterselie en basilicum, majoraan, dille, citroensap en een pepertje, en de kinderen vonden het heerlijk!
Gisteren heb ik me eindelijk weer eens gewogen. Van 82 blijk ik te zijn afgevallen tot 74! Acht kilo! En dat in een paar maanden en zonder te diëten of mezelf iets te ontzeggen. Integendeel, ik eet lekkerder dan ooit en geniet meer dan ooit van eten. Ik moet zeggen dat ik het het heel bijzonder vind.
Het mooiste vind ik dat ik met dit gewicht weer een gezond bmi heb, namelijk 24. Ik zie het ook als ik in de spiegel kijk: ik ben weer tevreden met mijn spiegelbeeld. Als er niks meer vanaf gaat, zou het ook prima zijn. Zo ja, ook goed. Maar niet te veel alsjeblieft, want dit weelderige lichaam wil ik graag houden
Zo, en nu eens bijlezen
Ik ben weer terug na een welverdiende vakantie in het Drenthse Helaas ging mijn aansluitende date met Leo inclusief sushiworkshop op het laatste moment niet door vanwege de situatie met haar schoonvader. Maar daar komt het vast nog een keer van.
Lekker gegeten tijdens de vakantie, wat zeg ik, heerlijk! Ik was zo handig geweest een vriend mee te nemen die heerlijk kan koken (hij is kok) dus we kregen elke ochtend, middag en avond de heerlijkste gerechten voorgeschoteld. 's Avonds was het meestal een soort van lopend buffet met keuze uit wel 8 gerechten, allemaal even lekker.
Met zulke hoeveelheden heerlijk eten is het niet makkelijk om op de rem te gaan staan, maar na een paar dagen slaagde ik er warempel in om geen tweede keer op te scheppen. Ik genoot van één bord vol met heerlijkheden, klaar.
Verder was het vakantie en heb ik niet altijd zo bewust of gezond gegeten, maar dat is ook niet erg. Ik heb genoten en vooral heel erg lekker uitgerust (de kinderen vermaakten zichzelf: hét recept voor een rustige vakantie voor moeder!).
Ik voel me geïnspireerd door die vriend, die heel intuïtief kookt. Hij noemt het fusion, met andere woorden hij mikt alles bij elkaar en het is altijd lekker. Veel verse kruiden, eerlijke smaken en goede combinaties. Ik probeer het nu zelf thuis een beetje toe te passen: geen recepten volgen maar nadenken: wat smaakt hier lekker bij?
Het is me gisteravond gelukt: ik heb de geroerbakte groenten (broccoli, wortel en champignons) voor bij de zalmmoten opgelekkerd met verse peterselie en basilicum, majoraan, dille, citroensap en een pepertje, en de kinderen vonden het heerlijk!
Gisteren heb ik me eindelijk weer eens gewogen. Van 82 blijk ik te zijn afgevallen tot 74! Acht kilo! En dat in een paar maanden en zonder te diëten of mezelf iets te ontzeggen. Integendeel, ik eet lekkerder dan ooit en geniet meer dan ooit van eten. Ik moet zeggen dat ik het het heel bijzonder vind.
Het mooiste vind ik dat ik met dit gewicht weer een gezond bmi heb, namelijk 24. Ik zie het ook als ik in de spiegel kijk: ik ben weer tevreden met mijn spiegelbeeld. Als er niks meer vanaf gaat, zou het ook prima zijn. Zo ja, ook goed. Maar niet te veel alsjeblieft, want dit weelderige lichaam wil ik graag houden
Zo, en nu eens bijlezen
Ga in therapie!
maandag 9 augustus 2010 om 01:45
Hoi lieve vrouwen,
Ik lees dit topic al vanaf het begin mee (en het forum al jaren, volgens mij al bijna een jaar of 10) en ik wil graag in dit topic meeschrijven.
Eerst vertel ik even kort wat over mezelf en dan zijn er wat dingen waar ik graag op wil reageren.
Ik heb zelf een roerige (understatement, zeg maar gerust dramatische) geschiedenis met betrekking tot eten (en mijn lijf). En dus ook met mezelf...die 2 gaan volgens mij (bijna) altijd samen.
Ik heb eerst BED gehad, maar had daarvoor al jarenlang geschommeld in gewicht en bezig geweest met dieeten - ik zat toen ik 10 was al bij de WW . Uiteindelijk heb ik jarenlang, jaar of 8 met een bmi varierend van 16.8 tot 30.8 , een combinatie van anorexia met zeer ernstige boulimia (ik braakte tussen de 3 en 8 keer per dag) gehad.
Ik had een dubbeleleven, want ik werkte & studeerde gewoon, had vriendinnen etc., maar ondertussen was ik mezelf kapot aan het maken.
Om een heeeel lang verhaal, iig voor nu, even kort te maken, sinds ruim een jaar eet ik weer goed.
Voldoende en met regelmaat.
Eetbuien, braken is ook iets wat ik alleen jaar niet meer doe (cold turkey mee gestopt). Ik heb (gelukkig) ook zelden eetdrang (in de zin van een eetbui).
Maar hoewel mijn relatie met eten en mijn lijf minder verstoord is, of iig niet meer ziekelijk, heb ik nog een lange weg te gaan. Word er af en toe moedeloos van, mijn 'gedoe' met eten gaat zo ver terug en zit zo diep dat ik er weinig vertrouwen in heb.
Ik merk dat jullie topic (alleen het lezen al) mij inspireert en kracht geeft!! En ik snak ook naar steun, want het is een hele eenzame strijd (ligt voor een groot gedeelte ook aan mezelf). En ik hoop dat ik voor jullie ook iets kan betekenen, al weet ik niet doordat er bij mijzelf zoveel speelt, of ik momenteel veel te bieden heb.
Dat is het even in het kort, ik ga even bijlezen en tot gauw!
Ik lees dit topic al vanaf het begin mee (en het forum al jaren, volgens mij al bijna een jaar of 10) en ik wil graag in dit topic meeschrijven.
Eerst vertel ik even kort wat over mezelf en dan zijn er wat dingen waar ik graag op wil reageren.
Ik heb zelf een roerige (understatement, zeg maar gerust dramatische) geschiedenis met betrekking tot eten (en mijn lijf). En dus ook met mezelf...die 2 gaan volgens mij (bijna) altijd samen.
Ik heb eerst BED gehad, maar had daarvoor al jarenlang geschommeld in gewicht en bezig geweest met dieeten - ik zat toen ik 10 was al bij de WW . Uiteindelijk heb ik jarenlang, jaar of 8 met een bmi varierend van 16.8 tot 30.8 , een combinatie van anorexia met zeer ernstige boulimia (ik braakte tussen de 3 en 8 keer per dag) gehad.
Ik had een dubbeleleven, want ik werkte & studeerde gewoon, had vriendinnen etc., maar ondertussen was ik mezelf kapot aan het maken.
Om een heeeel lang verhaal, iig voor nu, even kort te maken, sinds ruim een jaar eet ik weer goed.
Voldoende en met regelmaat.
Eetbuien, braken is ook iets wat ik alleen jaar niet meer doe (cold turkey mee gestopt). Ik heb (gelukkig) ook zelden eetdrang (in de zin van een eetbui).
Maar hoewel mijn relatie met eten en mijn lijf minder verstoord is, of iig niet meer ziekelijk, heb ik nog een lange weg te gaan. Word er af en toe moedeloos van, mijn 'gedoe' met eten gaat zo ver terug en zit zo diep dat ik er weinig vertrouwen in heb.
Ik merk dat jullie topic (alleen het lezen al) mij inspireert en kracht geeft!! En ik snak ook naar steun, want het is een hele eenzame strijd (ligt voor een groot gedeelte ook aan mezelf). En ik hoop dat ik voor jullie ook iets kan betekenen, al weet ik niet doordat er bij mijzelf zoveel speelt, of ik momenteel veel te bieden heb.
Dat is het even in het kort, ik ga even bijlezen en tot gauw!
maandag 9 augustus 2010 om 02:30
Ben ik nog even.
Ik heb een vraag, hoe structureren jullie je eetpatroon en hoeveelheden?.
Heb je door je werk een bepaalde structuur, bedenk je het de dag van tevoren, of eet je puur op gevoel (dan bedoel ik het gevoel dat voortkomt uit je verstand en het voelen van fysieke honger niet het emotie eten)?
Ik heb namelijk een vrij gestructureerd, en misschien voor sommige wel saai, eetpatroon.
Taha, je vroeg wat ik zoals eet op een dag.
Ik eet nog, in grote lijnen, volgens de 'standaard eetlijst' die in eetstoornisklinieken wordt gehanteerd.
Ik zou 'm even hier plaatsen:
Ontbijt
3 boterhammen met boter (3 x boter = 15 gram)
Kaas
Vleeswaren
Zoet
Glas melk
Koffie/Thee
De eetlijst is zonder light producten (ik drink wel cola light en chocomel light). Ik eet bij het ontbijt heel-veel-pitjes-brood (iemand nog tips voor wat lekker is?), met boter en als beleg: een hagelslag, een met vruchtenhagel en een met speculoos.
Ik eet zelden vlees op brood (los van rosbief vind ik niets echt lekker). In de middag vervang ik de speculoos altijd voor pindakaas of een plak kaas (gewoon 48 plus).
De melk verang ik regelmatig voor chocomel light.
Tussendoortje
Koffie/thee
1 stuk fruit
Koekje (ik neem dan meestal een bastogne koekje, volgende de lijst is het eigenlijk de bedoeling dat je varieert van biscuitje tot gevulde koek).
Lunch
3 boterhammen met boter (3 x boter = 15 gram)
Kaas
Vleeswaren
Zoet
melk
Zie ontbijt voor aanvullingen
Tussendoortje
Koffie/thee oid
Stuk Fruit
Koekje (ik neem hier altijd een 'groot tussendoortje' meestal chocolade, een balisto oid. Of een grote koek.).
Warme maaltijd
(1 kop soep/rauwkost )
1 portie aardappelen/pasta/rijst/patat/puree (ongeveer 4 aardappels ter grootte van een ei óf 4 opscheplepels rijst, pasta of puree)
1 portie groente (200 gram of 3 opscheplepels)
1 portie vlees(/vervanger)
1 portie jus of saus
Wissel dit af met éénpansgerechten, zoals pasta, bami, chicken tonight, wraps, roti, nasi e.d.
1 toetje (variërend van yoghurt tot chocolademousse met slagroom)
1 a 2 water
Variaties wat betreft de warme maaltijd:
macaroni/bami/nasi (450 gram) = 8 aardappellepels
stampot/ovenschotel (450-500 gram) = 5 aardappellepels
soep als maaltijd = 2 diepe borden of 1 bord met daarnaast twee boterhammen
In plaats van 200 gram aardappelen kun je ook nemen:
- 200 gram puree (4 aardappellepels)
- 150 gram rijst (3 aardappellepels)
- patat 150 gram (3 aardappellepels)
- pasta 200 gram (4 aardappellepels)
- aardappelkroketjes (vijf stuks)
Ja, ik eet dus wat hier staat.
Als toetje altijd een portie verpakking (meestal iets met chocolade)
Oja en in de eetlijst staat er sávonds nog een tussendoortje, ik neem dan meestal wat lekker, maar tel hiervan wel de calorieen (200).
Dit is dus wat ik eet.
Op zich netjes, maar veel suiker.
Maar dat heeft te maken met de fase waarin ik zit. Ik eet voldoende, gestructureerd en krijg alle voedingsstoffen binnen. Het is voor mij ook belangrijk meer te gaan varieren en naar mijn lijf te luisteren, dan gezonder te gaan eten in de zin van minder suiker oid.
Oja, ik drink af en toe bier.
Ik ben geen regelmatige drinker.
Gewoon wanneer ik echt flink ga stappen/feestje heb (dat is soms weken niet en soms 3 achter elkaar) en dan drink ik ook veel en door elkaar .
De laatste keer dat ik heb gedronken was tijdens de WK finale.
Oja, met dit eetpatroon blijf ik stabiel, maar ik moet er bij zeggen dat ik verder nooit uitschieters heb en behoorlijk wat beweging heb.
Dat is het even in het kort. Zitten zeker wat haken en ogen aan, anders zou ik hier niet schrijven..
Ga dit vast even posten
Ik heb een vraag, hoe structureren jullie je eetpatroon en hoeveelheden?.
Heb je door je werk een bepaalde structuur, bedenk je het de dag van tevoren, of eet je puur op gevoel (dan bedoel ik het gevoel dat voortkomt uit je verstand en het voelen van fysieke honger niet het emotie eten)?
Ik heb namelijk een vrij gestructureerd, en misschien voor sommige wel saai, eetpatroon.
Taha, je vroeg wat ik zoals eet op een dag.
Ik eet nog, in grote lijnen, volgens de 'standaard eetlijst' die in eetstoornisklinieken wordt gehanteerd.
Ik zou 'm even hier plaatsen:
Ontbijt
3 boterhammen met boter (3 x boter = 15 gram)
Kaas
Vleeswaren
Zoet
Glas melk
Koffie/Thee
De eetlijst is zonder light producten (ik drink wel cola light en chocomel light). Ik eet bij het ontbijt heel-veel-pitjes-brood (iemand nog tips voor wat lekker is?), met boter en als beleg: een hagelslag, een met vruchtenhagel en een met speculoos.
Ik eet zelden vlees op brood (los van rosbief vind ik niets echt lekker). In de middag vervang ik de speculoos altijd voor pindakaas of een plak kaas (gewoon 48 plus).
De melk verang ik regelmatig voor chocomel light.
Tussendoortje
Koffie/thee
1 stuk fruit
Koekje (ik neem dan meestal een bastogne koekje, volgende de lijst is het eigenlijk de bedoeling dat je varieert van biscuitje tot gevulde koek).
Lunch
3 boterhammen met boter (3 x boter = 15 gram)
Kaas
Vleeswaren
Zoet
melk
Zie ontbijt voor aanvullingen
Tussendoortje
Koffie/thee oid
Stuk Fruit
Koekje (ik neem hier altijd een 'groot tussendoortje' meestal chocolade, een balisto oid. Of een grote koek.).
Warme maaltijd
(1 kop soep/rauwkost )
1 portie aardappelen/pasta/rijst/patat/puree (ongeveer 4 aardappels ter grootte van een ei óf 4 opscheplepels rijst, pasta of puree)
1 portie groente (200 gram of 3 opscheplepels)
1 portie vlees(/vervanger)
1 portie jus of saus
Wissel dit af met éénpansgerechten, zoals pasta, bami, chicken tonight, wraps, roti, nasi e.d.
1 toetje (variërend van yoghurt tot chocolademousse met slagroom)
1 a 2 water
Variaties wat betreft de warme maaltijd:
macaroni/bami/nasi (450 gram) = 8 aardappellepels
stampot/ovenschotel (450-500 gram) = 5 aardappellepels
soep als maaltijd = 2 diepe borden of 1 bord met daarnaast twee boterhammen
In plaats van 200 gram aardappelen kun je ook nemen:
- 200 gram puree (4 aardappellepels)
- 150 gram rijst (3 aardappellepels)
- patat 150 gram (3 aardappellepels)
- pasta 200 gram (4 aardappellepels)
- aardappelkroketjes (vijf stuks)
Ja, ik eet dus wat hier staat.
Als toetje altijd een portie verpakking (meestal iets met chocolade)
Oja en in de eetlijst staat er sávonds nog een tussendoortje, ik neem dan meestal wat lekker, maar tel hiervan wel de calorieen (200).
Dit is dus wat ik eet.
Op zich netjes, maar veel suiker.
Maar dat heeft te maken met de fase waarin ik zit. Ik eet voldoende, gestructureerd en krijg alle voedingsstoffen binnen. Het is voor mij ook belangrijk meer te gaan varieren en naar mijn lijf te luisteren, dan gezonder te gaan eten in de zin van minder suiker oid.
Oja, ik drink af en toe bier.
Ik ben geen regelmatige drinker.
Gewoon wanneer ik echt flink ga stappen/feestje heb (dat is soms weken niet en soms 3 achter elkaar) en dan drink ik ook veel en door elkaar .
De laatste keer dat ik heb gedronken was tijdens de WK finale.
Oja, met dit eetpatroon blijf ik stabiel, maar ik moet er bij zeggen dat ik verder nooit uitschieters heb en behoorlijk wat beweging heb.
Dat is het even in het kort. Zitten zeker wat haken en ogen aan, anders zou ik hier niet schrijven..
Ga dit vast even posten
maandag 9 augustus 2010 om 03:45
quote:Taha schreef op 08 augustus 2010 @ 20:21:
Capibara ik herken wat je schrijft en er komen ook wat vragen in me op.
Heel waar wat je zegt, Capibara. Vaak eet ik uit verveling.
Ik herken het eten uit verveling, ik doe het niet, maar ik herken het gevoel. Ik probeer er op die momenten heel bewust bij stil te staan waar ik werkelijk behoefte aan heb of zin om te doen. Heb je dat al wel eens geprobeerd? Al ken ik vooral ook de craving, gewoon even wat naar binnen willen proppen, om even een fijn gevoel te hebben. Maar ik weet niet of dat hetzelfde is als wat jij bedoeld.
Ook wat je schrijft over in de stad eten met je vriend, zo herkenbaar. We hebben hier een friettent dat echte Belgische friet bakt, met Belgische mayonaise. Echt lekker en een begrip hier in de stad. (ik woon er 200 meter vandaan). Op de een of andere manier kleeft er ook gezelligheid aan de vet eten, zeker als je het samen eet. Samen een wortel eten is minder aantrekkelijk.
Kan je uitleggen waarom dat zo is, dat dat je vet eten associeert met gezelligheid? En er zit ook iets in tussen friet met mayo en een wortel he . Ik eet regelmatig gebakken aardappesl met mayonaise, ik geloof erg in 'portion control'. Het gaat, is mijn ervaring als ex choronische calorieeen telle,r vaak niet zozeer om wat je eet maar hoeveel en hoe vaak. Wanneer ik gebakken aardappelen eet, eet ik een normale portie (zie eetlijst) met mayonaise voor de smaak (dus aard. met mayo ipv mayo met aardardappelen) en ik eet er groenten bij en gewoon een stukje vlees, of vis. Dan heb je in mijn ogen een gezonde maaltijd. Ik eet dat zeker eens per week en daarmee voorkom ik het ook het ik-eet-het-zelden-dus-nu-ga-ik-ook-los-gevoel. Ik weet dat ik die week erop, of eerder wanneer ik daar zin in heb, het gewoon weer kan eten.
Ik heb hetzelfde trouwens hetzelfde maar dan min of meer andersom. Ik vind het ook moeilijk iets af en toe te eten, het voelt als alles of niets. Een taartje kan voor mij voelen als mezelf te buiten gaan aan een hele taart, dus echt genieten ervan kan ik niet (en dus eet ik het ook niet).
Kunnen jullie genieten van eten, of heb je dan toch ook schuldgevoelens of in je achterhoofd negatieve gedachten over dat je wat lekker op hebt?
Wat ik wel vaak doe is veel groente halen bij de Aldi (lekkere tomaten hebben ze daar) en sla/paprika/komkommer en tomaat op mijn brood doen 's morgens. Dat is geen straf. Helaas nog wel met wat mayonaise erop omdat dat zo lekker is. Misschien een beetje yoghurt dressing?
Ook herkenbaar, eten associeren met straf, misschien vat ik het te zwaar op, maar hoezo is gezond eten een straf? Iig niet voor je lijf. Wat lekker is bij rauwkost op je brood, is gewoon 'good old' peper en zout, of wat ketchup of sambal, of pesto. Of uien tomaat (op je br met kaas) en dan even in het tosti ijzer doen.
Ik herken dit trouwens andersom, ongezond eten voelt voor mij als een straf. En niet zoals hier regelmatig wordt genoemd omdat ik goed voor mijn lijf wil zorgen, maar omdat ik het nog als iets beschouw als niet zozeer wat slecht is (want ik eet het wel), maar wel als een soort van vijand waar ik voor moet oppassen. Komt ook doordat ik bed en boulimia heb gehad, dus het doorslaan zit ook wel in mij. Wat ergens ook wel is, maar waar ligt de grens tussen zorgvuldig en obsessief? Dat is een van mijn worstelingen, waar ben ik geobserdeerd en moet ik de teugels watl laten vieren en waar doe ik het goed. En wie bepaalde dat? Daar worstel ik ontzettend mee. Heb het idee en gevoel dat ik het helemaal niet goed doe en 'sneller' moet gaan.
Ik ga vanaf morgen nadenken waarom ik eet wat ik eet of wil eten.
Capibara ik herken wat je schrijft en er komen ook wat vragen in me op.
Heel waar wat je zegt, Capibara. Vaak eet ik uit verveling.
Ik herken het eten uit verveling, ik doe het niet, maar ik herken het gevoel. Ik probeer er op die momenten heel bewust bij stil te staan waar ik werkelijk behoefte aan heb of zin om te doen. Heb je dat al wel eens geprobeerd? Al ken ik vooral ook de craving, gewoon even wat naar binnen willen proppen, om even een fijn gevoel te hebben. Maar ik weet niet of dat hetzelfde is als wat jij bedoeld.
Ook wat je schrijft over in de stad eten met je vriend, zo herkenbaar. We hebben hier een friettent dat echte Belgische friet bakt, met Belgische mayonaise. Echt lekker en een begrip hier in de stad. (ik woon er 200 meter vandaan). Op de een of andere manier kleeft er ook gezelligheid aan de vet eten, zeker als je het samen eet. Samen een wortel eten is minder aantrekkelijk.
Kan je uitleggen waarom dat zo is, dat dat je vet eten associeert met gezelligheid? En er zit ook iets in tussen friet met mayo en een wortel he . Ik eet regelmatig gebakken aardappesl met mayonaise, ik geloof erg in 'portion control'. Het gaat, is mijn ervaring als ex choronische calorieeen telle,r vaak niet zozeer om wat je eet maar hoeveel en hoe vaak. Wanneer ik gebakken aardappelen eet, eet ik een normale portie (zie eetlijst) met mayonaise voor de smaak (dus aard. met mayo ipv mayo met aardardappelen) en ik eet er groenten bij en gewoon een stukje vlees, of vis. Dan heb je in mijn ogen een gezonde maaltijd. Ik eet dat zeker eens per week en daarmee voorkom ik het ook het ik-eet-het-zelden-dus-nu-ga-ik-ook-los-gevoel. Ik weet dat ik die week erop, of eerder wanneer ik daar zin in heb, het gewoon weer kan eten.
Ik heb hetzelfde trouwens hetzelfde maar dan min of meer andersom. Ik vind het ook moeilijk iets af en toe te eten, het voelt als alles of niets. Een taartje kan voor mij voelen als mezelf te buiten gaan aan een hele taart, dus echt genieten ervan kan ik niet (en dus eet ik het ook niet).
Kunnen jullie genieten van eten, of heb je dan toch ook schuldgevoelens of in je achterhoofd negatieve gedachten over dat je wat lekker op hebt?
Wat ik wel vaak doe is veel groente halen bij de Aldi (lekkere tomaten hebben ze daar) en sla/paprika/komkommer en tomaat op mijn brood doen 's morgens. Dat is geen straf. Helaas nog wel met wat mayonaise erop omdat dat zo lekker is. Misschien een beetje yoghurt dressing?
Ook herkenbaar, eten associeren met straf, misschien vat ik het te zwaar op, maar hoezo is gezond eten een straf? Iig niet voor je lijf. Wat lekker is bij rauwkost op je brood, is gewoon 'good old' peper en zout, of wat ketchup of sambal, of pesto. Of uien tomaat (op je br met kaas) en dan even in het tosti ijzer doen.
Ik herken dit trouwens andersom, ongezond eten voelt voor mij als een straf. En niet zoals hier regelmatig wordt genoemd omdat ik goed voor mijn lijf wil zorgen, maar omdat ik het nog als iets beschouw als niet zozeer wat slecht is (want ik eet het wel), maar wel als een soort van vijand waar ik voor moet oppassen. Komt ook doordat ik bed en boulimia heb gehad, dus het doorslaan zit ook wel in mij. Wat ergens ook wel is, maar waar ligt de grens tussen zorgvuldig en obsessief? Dat is een van mijn worstelingen, waar ben ik geobserdeerd en moet ik de teugels watl laten vieren en waar doe ik het goed. En wie bepaalde dat? Daar worstel ik ontzettend mee. Heb het idee en gevoel dat ik het helemaal niet goed doe en 'sneller' moet gaan.
Ik ga vanaf morgen nadenken waarom ik eet wat ik eet of wil eten.
maandag 9 augustus 2010 om 03:53
Capibara, over je hongergevoel, het kan zijn dat je maag en lijf nog moeten wennen aan minder eten. Ik herken dat van toen ikzelf geen eetbuien meer had, net zoals toen ik weinig at mijn maag en lijf moesten werken aan meer eten.
Over dat bewegen, ik denk dat het ergens ook een kwestie is van gewoon doen, jezelf aanwennen. Ik denk als je gaat wachten totdat je het leuk vindt het er misschien wel nooit van komt?
Profoon, zou je daar wat meer over vertellen, het van andere dingen ook bewuster worden en jezelf beter leren kennen? Is iets waar ik zelf ook mee bezig ben, maar ik weet vaak niet waar te beginnen.
Taha, wat knap van die suiker. Ik heb dat zelf niet (suiker in de thee), maar ik probeer me zo voor te stellen dat ik het met suiker zou moeten drinken of geen cola light meer en lijkt me lastig!
Wel eens gedacht aan zoetjes of zoetstof?
Of thee met een echte smaak (ik persoonlijk vind die pickwick -vruchtenthee-meuk allemaal hetzelfde smaken -naar slootwater- en kan me voorstellen dat je daar een berg suiker in gooit).
.
Over dat bewegen, ik denk dat het ergens ook een kwestie is van gewoon doen, jezelf aanwennen. Ik denk als je gaat wachten totdat je het leuk vindt het er misschien wel nooit van komt?
Profoon, zou je daar wat meer over vertellen, het van andere dingen ook bewuster worden en jezelf beter leren kennen? Is iets waar ik zelf ook mee bezig ben, maar ik weet vaak niet waar te beginnen.
Taha, wat knap van die suiker. Ik heb dat zelf niet (suiker in de thee), maar ik probeer me zo voor te stellen dat ik het met suiker zou moeten drinken of geen cola light meer en lijkt me lastig!
Wel eens gedacht aan zoetjes of zoetstof?
Of thee met een echte smaak (ik persoonlijk vind die pickwick -vruchtenthee-meuk allemaal hetzelfde smaken -naar slootwater- en kan me voorstellen dat je daar een berg suiker in gooit).
.
maandag 9 augustus 2010 om 04:05
Leo (ik heb inmiddels begrepen dat dat de nickname van jou nickname is . Prachtige post van Spinster en denk ik min of meer op elk gebied van het leven van toepassing. Het is teveel om nu, vanuit mijn gevoel, te bevatten en op te reageren. Komt nog.
Moest wel van binnen een beetje grinniken toen ik 'm zag staan, als Spinster had gekregen voor iedere keer dat je dat stuk van Spinster, hier of in een ander topic, noemt of plaatst, zou Spinster nu een rich woman zijn .
Moest wel van binnen een beetje grinniken toen ik 'm zag staan, als Spinster had gekregen voor iedere keer dat je dat stuk van Spinster, hier of in een ander topic, noemt of plaatst, zou Spinster nu een rich woman zijn .
maandag 9 augustus 2010 om 04:19
quote:eleonora schreef op 08 augustus 2010 @ 23:20:
Ik ga d'r ook even doorheen kleppen
Lieve Taha, Ik ga even door jouw post heen. Ik wil je iets laten zien. Ik hoop je daarmee duidelijk te maken met welke energie je je probleem het beste te lijf kunt gaan. Mijns inziens hoor, ik ben geen diëtist, geen goog, geen loog of wat dan ook, dus als je het onzin vindt wat ik schrijf, leg het gerust naast je neer.
Leo, allereerst geweldige post! Heb ik ook veel aan!
Ik wil even de negatieve woorden en zinnen aanstrepen die je in je eerste post gebruikt. Ik denk dat door daarin alvast een wijziging aan te brengen, in over jezelf praten en tegen jezelf en je situatie aankijken, je al een hoop kunt veranderen.
[...]
Eigenlijk kon ik de hele posting zwart kleuren maar dan is het effect er van weg.
Je gaat iets doen aan je situatie. Aan wat je in de weg zit.
Good! for! you! woman!
Het is dus positief wat je gaat doen. Niet ellendig en moeilijk maar iets wat jij gaat doen, voor jou, voor jouw gezondheid en niks en niemand gaat je daarbij in de weg staan.
Wég met negatief denken over jezelf en je situatie, je hebt een stap genomen, je denkt na, je overlegt met jezelf, je gaat je oude valkuilen uit de weg, je gaat een nieuwe eetweg op en daarbij hoort ook positief kijken naar jou, jezelf en jij. Gooi je bezwaren overboord, zet je schouders onder je voedingswijze en leer als een peuter opnieuw met eten om te gaan. Met vallen en opstaan dus. Op een andere manier leer je niet, zie ook dat dus als winst en als iets positiefs. Geloof er in. Pas dan werkt het ook.
Maar hoe gooi je dat negatief denken weg? Wat ik nu al jaren doe is me voornemen te gaan doen zodra dat goed voelt (wat nog steeds niet zo is). En vooral heel veel tijd en energie steken in werken aan dat het niet meer negatief denken goed voelt, zodat ik er eindelijk wat aan kan gaan doen. Volgens jullie het nog? Maar, aangezien dat niet werkt, levert het me vooral een gevoel van falen en schuldgevoel op. Wat is je/jullie ervaring hiermee, is het een kwestie van aldoende jezelf herprogrammeren? Want zodra ik dat doe, bijv. niet negatief over mezelf denken, merk ik dat ik mezelf nog net niet uitlach (hoe triest eigenlijk) en tegen mezelf zeg: Wie houd je nou eigenlijk voor de gek? En dan ga ik maar weer negatief denken, wat ik dus inmiddels vrij bewust doe.
Ik moet mezelf toestaan, zoals jij zegt Leo, dat het met vallen en opstaan gaat. Er is ook geen andere manier, dat begin ik eerlijk waar nu pas engizins te begrijpen. Ergens dacht ik toch dat als ik maar hard genoeg mijn best deed en mezelf genoeg op mijn kop gaf, ik dat wel zou kunnen afdwingen.
Niet vanuit wanhoop maar vanuit hoop beginnen. (een welgemeend ááááá-men zou nu wel op z'n plaats zijn.....)
Je vriend eet graag vet. Moet 'ie doen. Jij wil het niet meer. Toch?
Gooi over zijn aardappelen voorál een plens jus, jij doet je aardappeltjes in de grilpan, met knoflook en wat zeezout. Kan hij er mayo en ketchup op doen. Jij doet er lekker tomatensalsa bij (fijngesneden tomaten, uien, teentje knoflook, beetje balsamico, misschien wat peterselie) of je doet ook ketchup op je aardappelen en laat de mayo voor wat 'ie is. Het is maar mayo, niet je beste vriendin.
Lekker straight en met humor, you're my kind of girl .
Bak eens ovenfrites in plaats van uit de frituur (wél de dubbele baktijd aanhouden dan op de verpakking staat!) en weet je wat, als jij een keer per week behoefte hebt aan een schep satésaus over je vlees, dan dóe je dat gewoon. Lees de posting van Spinster, print 'm uit en stop met zwart/wit denken en met het wanhopen, dat gaat namelijk helemaal geen zoden aan de dijk zetten. Lol hebben in op een andere manier met eten bezig zijn wel.
Geen geld?
Heb ik ook niet maar ik kan best appelen kopen en een ananas kost op de markt ook maar 99 cent.
Wees creatief en lief (voor jezelf) en maak een win/win situatie van deze kans die je jezelf geeft.
Zie het niet als een last, beschouw het als een lust, als iets nieuws en opwindends, iets waar je je hopelijk lange leven lang lol van gaat hebben.
Inspirerend om te lezen. Ik focus me vooral op 'Ik ben mezelf kwijt' ipv 'Wauw ik kan mezelf helemaal opnieuw gaan uitvinden/ontdekken'. Of 'Dat eeuwige gekut met eten' ipv te kijken naar van hoever ik kom en daar trots op zijn. Bij mij speelt heel erg het: Hoezo trots zijn? Ik had het uberhaupt niet zover moeten laten komen. Het voelt alsof ik slecht mijn achterstand aan het inhalen ben ipv stappen vooruit aan het zetten.
Écht vrouw, positief zijn helpt. Je kúnt het. Het is maar eten. Meer is het niet en nogmaals; je mág alles. Maar wel met je hersenen er bij.
Ik cheerlead even voor je.
Ik ga d'r ook even doorheen kleppen
Lieve Taha, Ik ga even door jouw post heen. Ik wil je iets laten zien. Ik hoop je daarmee duidelijk te maken met welke energie je je probleem het beste te lijf kunt gaan. Mijns inziens hoor, ik ben geen diëtist, geen goog, geen loog of wat dan ook, dus als je het onzin vindt wat ik schrijf, leg het gerust naast je neer.
Leo, allereerst geweldige post! Heb ik ook veel aan!
Ik wil even de negatieve woorden en zinnen aanstrepen die je in je eerste post gebruikt. Ik denk dat door daarin alvast een wijziging aan te brengen, in over jezelf praten en tegen jezelf en je situatie aankijken, je al een hoop kunt veranderen.
[...]
Eigenlijk kon ik de hele posting zwart kleuren maar dan is het effect er van weg.
Je gaat iets doen aan je situatie. Aan wat je in de weg zit.
Good! for! you! woman!
Het is dus positief wat je gaat doen. Niet ellendig en moeilijk maar iets wat jij gaat doen, voor jou, voor jouw gezondheid en niks en niemand gaat je daarbij in de weg staan.
Wég met negatief denken over jezelf en je situatie, je hebt een stap genomen, je denkt na, je overlegt met jezelf, je gaat je oude valkuilen uit de weg, je gaat een nieuwe eetweg op en daarbij hoort ook positief kijken naar jou, jezelf en jij. Gooi je bezwaren overboord, zet je schouders onder je voedingswijze en leer als een peuter opnieuw met eten om te gaan. Met vallen en opstaan dus. Op een andere manier leer je niet, zie ook dat dus als winst en als iets positiefs. Geloof er in. Pas dan werkt het ook.
Maar hoe gooi je dat negatief denken weg? Wat ik nu al jaren doe is me voornemen te gaan doen zodra dat goed voelt (wat nog steeds niet zo is). En vooral heel veel tijd en energie steken in werken aan dat het niet meer negatief denken goed voelt, zodat ik er eindelijk wat aan kan gaan doen. Volgens jullie het nog? Maar, aangezien dat niet werkt, levert het me vooral een gevoel van falen en schuldgevoel op. Wat is je/jullie ervaring hiermee, is het een kwestie van aldoende jezelf herprogrammeren? Want zodra ik dat doe, bijv. niet negatief over mezelf denken, merk ik dat ik mezelf nog net niet uitlach (hoe triest eigenlijk) en tegen mezelf zeg: Wie houd je nou eigenlijk voor de gek? En dan ga ik maar weer negatief denken, wat ik dus inmiddels vrij bewust doe.
Ik moet mezelf toestaan, zoals jij zegt Leo, dat het met vallen en opstaan gaat. Er is ook geen andere manier, dat begin ik eerlijk waar nu pas engizins te begrijpen. Ergens dacht ik toch dat als ik maar hard genoeg mijn best deed en mezelf genoeg op mijn kop gaf, ik dat wel zou kunnen afdwingen.
Niet vanuit wanhoop maar vanuit hoop beginnen. (een welgemeend ááááá-men zou nu wel op z'n plaats zijn.....)
Je vriend eet graag vet. Moet 'ie doen. Jij wil het niet meer. Toch?
Gooi over zijn aardappelen voorál een plens jus, jij doet je aardappeltjes in de grilpan, met knoflook en wat zeezout. Kan hij er mayo en ketchup op doen. Jij doet er lekker tomatensalsa bij (fijngesneden tomaten, uien, teentje knoflook, beetje balsamico, misschien wat peterselie) of je doet ook ketchup op je aardappelen en laat de mayo voor wat 'ie is. Het is maar mayo, niet je beste vriendin.
Lekker straight en met humor, you're my kind of girl .
Bak eens ovenfrites in plaats van uit de frituur (wél de dubbele baktijd aanhouden dan op de verpakking staat!) en weet je wat, als jij een keer per week behoefte hebt aan een schep satésaus over je vlees, dan dóe je dat gewoon. Lees de posting van Spinster, print 'm uit en stop met zwart/wit denken en met het wanhopen, dat gaat namelijk helemaal geen zoden aan de dijk zetten. Lol hebben in op een andere manier met eten bezig zijn wel.
Geen geld?
Heb ik ook niet maar ik kan best appelen kopen en een ananas kost op de markt ook maar 99 cent.
Wees creatief en lief (voor jezelf) en maak een win/win situatie van deze kans die je jezelf geeft.
Zie het niet als een last, beschouw het als een lust, als iets nieuws en opwindends, iets waar je je hopelijk lange leven lang lol van gaat hebben.
Inspirerend om te lezen. Ik focus me vooral op 'Ik ben mezelf kwijt' ipv 'Wauw ik kan mezelf helemaal opnieuw gaan uitvinden/ontdekken'. Of 'Dat eeuwige gekut met eten' ipv te kijken naar van hoever ik kom en daar trots op zijn. Bij mij speelt heel erg het: Hoezo trots zijn? Ik had het uberhaupt niet zover moeten laten komen. Het voelt alsof ik slecht mijn achterstand aan het inhalen ben ipv stappen vooruit aan het zetten.
Écht vrouw, positief zijn helpt. Je kúnt het. Het is maar eten. Meer is het niet en nogmaals; je mág alles. Maar wel met je hersenen er bij.
Ik cheerlead even voor je.
maandag 9 augustus 2010 om 04:27
Ik sluit me bij de rest aan, hartverwarmend en inspirerend!
Leo, heb wat van je op papier geschreven en boven m'n computer gehangen:
Positief zijn en lol hebben in wat je wilt doen is het halve werk.
Jezus, wat ben ik mbt mezelf een zwartkijken geworden. En dat lijkt versterkt te zij, doodat dat zich allemaal van binnen afspeelt (naar 'de buitenwereld' ben ik positief etc.).
Leo, heb wat van je op papier geschreven en boven m'n computer gehangen:
Positief zijn en lol hebben in wat je wilt doen is het halve werk.
Jezus, wat ben ik mbt mezelf een zwartkijken geworden. En dat lijkt versterkt te zij, doodat dat zich allemaal van binnen afspeelt (naar 'de buitenwereld' ben ik positief etc.).
maandag 9 augustus 2010 om 08:56
Ik zal ook maar even iets over mezelf vertellen dan
Ik ben 43 jaar, getrouwd en geen kinderen.
Ik heb een BMI van 44,9 oftewel 133 kilo, mijn zwaarste gewicht was 140,2 kilo.
Ik vertel nu na jaren stukje bij beetje aan mijn man dat ik ook een soort van eetstoornis heb.
Alles moet bij mij veel en en als het kan nog meer zijn.
Het stiekeme eten is zo herkenbaar, zelfs zo erg dat ik een handvol koekjes meenam als ik naar het toilet ging
Mijn man begrijpt het niet, maar wil me graag steunen waar hij kan; hij weet alleen niet hoe.
Hij is geen snoeper hij houdt niet van snoepjes en koekjes e.d. en van hartig ook niet.
Hij eet 3 maaltijden per dag en als hij vol is is hij vol.....simpel!
Dus wat dat betreft heb ik het makkelijk dat ik niets in huis hoef te hebben.
Maar ik haalde karren vol met snoep, koekjes en chocolade, maar ook kaas en worstsoorten alleen voor mezelf.
Ik wil het niet meer, ik wil gezond eten......en dat vind ik moeilijk, maar ik ben op de goede weg.
Sporten heb ik een verschrikkelijke hekel aan, op de basis school al, dus dat is geen optie voor mij.
Ik probeer zoveel mogelijk te lezen, en wat ik gelezen heb steunt mij weer doordat ik lees dat ik niet de enige ben die absurde eetgewoonten heeft.
Maar die er ook verandering in aangebracht hebben, hoe moeilijk en zwaar het ook is.
Mijn voorbeeld is op het moment Hermes, we hebben elkaar al een paar keer ontmoet, en ik heb diep respect voor haar en hoe diep ze is gegaan om zo ver te komen waar ze nu is!
Ik ben 43 jaar, getrouwd en geen kinderen.
Ik heb een BMI van 44,9 oftewel 133 kilo, mijn zwaarste gewicht was 140,2 kilo.
Ik vertel nu na jaren stukje bij beetje aan mijn man dat ik ook een soort van eetstoornis heb.
Alles moet bij mij veel en en als het kan nog meer zijn.
Het stiekeme eten is zo herkenbaar, zelfs zo erg dat ik een handvol koekjes meenam als ik naar het toilet ging
Mijn man begrijpt het niet, maar wil me graag steunen waar hij kan; hij weet alleen niet hoe.
Hij is geen snoeper hij houdt niet van snoepjes en koekjes e.d. en van hartig ook niet.
Hij eet 3 maaltijden per dag en als hij vol is is hij vol.....simpel!
Dus wat dat betreft heb ik het makkelijk dat ik niets in huis hoef te hebben.
Maar ik haalde karren vol met snoep, koekjes en chocolade, maar ook kaas en worstsoorten alleen voor mezelf.
Ik wil het niet meer, ik wil gezond eten......en dat vind ik moeilijk, maar ik ben op de goede weg.
Sporten heb ik een verschrikkelijke hekel aan, op de basis school al, dus dat is geen optie voor mij.
Ik probeer zoveel mogelijk te lezen, en wat ik gelezen heb steunt mij weer doordat ik lees dat ik niet de enige ben die absurde eetgewoonten heeft.
Maar die er ook verandering in aangebracht hebben, hoe moeilijk en zwaar het ook is.
Mijn voorbeeld is op het moment Hermes, we hebben elkaar al een paar keer ontmoet, en ik heb diep respect voor haar en hoe diep ze is gegaan om zo ver te komen waar ze nu is!
maandag 9 augustus 2010 om 09:11
Lieve dames zou ik me hier mogen aansluiten? Ik ben al jaren veels te dik, maar de afgelopen maanden is dit nog erger geworden en ik ben het zat! Ik heb duizenden excuses waarom ik te veel en te slecht eet, en het leven maakt het soms niet makkelijk om gematigd te eten. Maar maar... ik wil wel afvallen, meer energie hebben en me prettiger voelen in mijn lijf. Ik durf niet meer naar mijn eigen foto's te kijken, die vrouw dat ben ik helemaal niet!
Ik ben 1.74 en weeg ruim boven de 100 kilo, kledingmaat broeken is 50 en voor T-shirt maat(je) 52. Ik probeer me wel leuker aan te kleden, mascara op om er leuker uit te zien... maar tevreden ben ik niet.
Afgelopen week ben ik begonnen met bewuster te eten, minder boter, geen stroopwafels meer maar een kaakje en de electrische gril zorgt voor vetvrijer (?) stukje vlees. Volgende week gaat mijn zoon weer naar school en ik hoop dan de energie en fut te hebben om 3x per week te gaan lopen/fietsen totdat ik uiteindelijk mijn doel bereik om te kunnen hardlopen.
Ik wil niet beginnen met allerlei vreemde dieeten, volgens mij is dat geen optie. Ik wil mijn eetpatroon veranderen en bewust zijn van wat ik eet, ik geloof dat ik zo dan nog steeds verschrikkelijk lekker kan blijven eten.
Ik ben 1.74 en weeg ruim boven de 100 kilo, kledingmaat broeken is 50 en voor T-shirt maat(je) 52. Ik probeer me wel leuker aan te kleden, mascara op om er leuker uit te zien... maar tevreden ben ik niet.
Afgelopen week ben ik begonnen met bewuster te eten, minder boter, geen stroopwafels meer maar een kaakje en de electrische gril zorgt voor vetvrijer (?) stukje vlees. Volgende week gaat mijn zoon weer naar school en ik hoop dan de energie en fut te hebben om 3x per week te gaan lopen/fietsen totdat ik uiteindelijk mijn doel bereik om te kunnen hardlopen.
Ik wil niet beginnen met allerlei vreemde dieeten, volgens mij is dat geen optie. Ik wil mijn eetpatroon veranderen en bewust zijn van wat ik eet, ik geloof dat ik zo dan nog steeds verschrikkelijk lekker kan blijven eten.
maandag 9 augustus 2010 om 09:42
Gisteren, in het spervuur van peptalks ben ik vergeten te vertellen dat het met mijn schoonvader hetzelfde is als zaterdag.
Beter dan vrijdag, hij zit rechtop, kan zelf naar de WC maar ademt gierend en zijn hart is slecht.
Heerlijk bij hem geweest gisteren. Ik heb nog niet zo lang een goede band met mijn schoonvader maar sinds enige tijd zijn we twee handen op één buik. Hij heeft gewoon 8 jaar aan me moeten wennen en nu, na bijna 10 jaar, is hij om.
Maar goed, de vlag mag niet uit en voorlopig ligt hij nog in het ziekenhuis.
Bedankt weer voor alle lieve vragen en wensen.
Beter dan vrijdag, hij zit rechtop, kan zelf naar de WC maar ademt gierend en zijn hart is slecht.
Heerlijk bij hem geweest gisteren. Ik heb nog niet zo lang een goede band met mijn schoonvader maar sinds enige tijd zijn we twee handen op één buik. Hij heeft gewoon 8 jaar aan me moeten wennen en nu, na bijna 10 jaar, is hij om.
Maar goed, de vlag mag niet uit en voorlopig ligt hij nog in het ziekenhuis.
Bedankt weer voor alle lieve vragen en wensen.
maandag 9 augustus 2010 om 09:52
Zo hee, ik ben er twee dagen niet en er is een halve groep vrouwen bijgekomen! Welkom allemaal, hopelijk vinden jullie hier net zo veel inspiratie als mij!
Ik lees trouwens nog veel over afvallen, te dik zijn, kledingmaten. Eigenlijk zou het daar niet om moeten draaien. Ik wete het wel, ik zou ook graag wat kwijt willen, omdat een slanker lichaam voor mijn gevoel representatief is aan een gezond lichaam. Slaat nergens op misschien, want er zijn ook genoeg slanke mensen die vreselijk ongezond bezg zijn!
Ik wil gezond eten. Ik wil genieten van eten dat wat voor me doet. Ik wil mezelf mooi vinden, ook met vetjes hier en daar. Ik wil mezelf geen gevoel van falen geven dat ik het zo ver heb laten komen dat ik de 70 weer zie. Ik wil die gedachte: het is nooit te laat en ik ben een kanjer dat ik er nu voor ga! En dat is wel eens lastig, zeker als ik een dag of een weekend ongezond bezig was. Net een vreselijk leuk weekendje gehad, maar sjemig wat een wijn heb ik weggetankt. Dat vind ik dan jammer, maar hee, nieuwe dag, nieuwe ronde.
Ik zit vol voornemens.Ik wil meer bewegen, vaker wandelen, weer de keukengodin worden die ik was, maar wat heb laten verdwijnen. Ik wil genieten van mijn kinderen en ze zoveel mogelijk goeds meegeven, inspirerende boeken lezen, leuke tijden doorbrengen met de geweldige vrienden in mijn leven en met mensen die net zo geweldig zijn maar ik nog niet ken! Ik wil reizen, mijn huis netjes en gezellig houden, mijn financiën op orde. Ik wil, ik wil, ik wil...
Gewoon beginnen. Klinkt makkelijk Leo, als je het zo zegt. En eigenlijk is het ook makkelijk. Maar voor een twijfelkont als ik, die eigenlijk vind dat ze al die dingen tegelijk aan moet pakken en het ook nog eens allemaal perfect wil doen, is het lastig. Maar ik begin het te leren. Stapje voor stapje. Het gezonde eten is dus eigenlijk onderdeel van mijn Grote plan, van de zoektocht naar mij en hoe ik in mijn leven wil staan. En dat maakt het gewoon een heel leuke uitdaging! En gelukkig krijg ik hier ook heel veel inspiratie. Weten dat zoveel andere mensen ook hun best doen, successen boek, soms wat minder succes hebben, dat geeft het gevoel dat je nite de enige bent. Dat als een ander het kan, ik het ook kan. Dat als je een mindere dag hebt, het niet erg is, omdat zoveel mensen dat wel eens hebben en daarna gewoon weer de goede weg inslaan.
Ik lees trouwens nog veel over afvallen, te dik zijn, kledingmaten. Eigenlijk zou het daar niet om moeten draaien. Ik wete het wel, ik zou ook graag wat kwijt willen, omdat een slanker lichaam voor mijn gevoel representatief is aan een gezond lichaam. Slaat nergens op misschien, want er zijn ook genoeg slanke mensen die vreselijk ongezond bezg zijn!
Ik wil gezond eten. Ik wil genieten van eten dat wat voor me doet. Ik wil mezelf mooi vinden, ook met vetjes hier en daar. Ik wil mezelf geen gevoel van falen geven dat ik het zo ver heb laten komen dat ik de 70 weer zie. Ik wil die gedachte: het is nooit te laat en ik ben een kanjer dat ik er nu voor ga! En dat is wel eens lastig, zeker als ik een dag of een weekend ongezond bezig was. Net een vreselijk leuk weekendje gehad, maar sjemig wat een wijn heb ik weggetankt. Dat vind ik dan jammer, maar hee, nieuwe dag, nieuwe ronde.
Ik zit vol voornemens.Ik wil meer bewegen, vaker wandelen, weer de keukengodin worden die ik was, maar wat heb laten verdwijnen. Ik wil genieten van mijn kinderen en ze zoveel mogelijk goeds meegeven, inspirerende boeken lezen, leuke tijden doorbrengen met de geweldige vrienden in mijn leven en met mensen die net zo geweldig zijn maar ik nog niet ken! Ik wil reizen, mijn huis netjes en gezellig houden, mijn financiën op orde. Ik wil, ik wil, ik wil...
Gewoon beginnen. Klinkt makkelijk Leo, als je het zo zegt. En eigenlijk is het ook makkelijk. Maar voor een twijfelkont als ik, die eigenlijk vind dat ze al die dingen tegelijk aan moet pakken en het ook nog eens allemaal perfect wil doen, is het lastig. Maar ik begin het te leren. Stapje voor stapje. Het gezonde eten is dus eigenlijk onderdeel van mijn Grote plan, van de zoektocht naar mij en hoe ik in mijn leven wil staan. En dat maakt het gewoon een heel leuke uitdaging! En gelukkig krijg ik hier ook heel veel inspiratie. Weten dat zoveel andere mensen ook hun best doen, successen boek, soms wat minder succes hebben, dat geeft het gevoel dat je nite de enige bent. Dat als een ander het kan, ik het ook kan. Dat als je een mindere dag hebt, het niet erg is, omdat zoveel mensen dat wel eens hebben en daarna gewoon weer de goede weg inslaan.
...
maandag 9 augustus 2010 om 10:01
Goeie genade girls, wat is er een hoop geschreven he?
Laat je niet ontmoedigen door de bergen tekst. Ik lees zelf alles, omdat ik niks wil missen maar als je eens een paar pagina's overslaat is dat ook geen drama.
Op iedereen afzonderlijk reageren lukt me niet. Niet elke keer in ieder geval. Hopelijk snappen jullie dat en voelt niemand zich tekort gedaan. Niet stoppen met schrijven om die reden alsjeblieft. Dat is zonde. Zeg het gewoon als je behoefte hebt aan feedback.
Voor mezelf sprekend; ik heb niet altíjd feedback nodig maar wil graag delen/oppeppen/inspireren. (en soms moet ik ook gewoon even spuien en opgepept worden hoor)
Omdat de groep steeds groter wordt is het belangrijk dat je soms aangeeft wat je nodig hebt.
Wees niet bang om het te vragen. Duidelijkheid is het verschil tussen blij zijn en gefrustreerd zijn.
Laat je niet ontmoedigen door de bergen tekst. Ik lees zelf alles, omdat ik niks wil missen maar als je eens een paar pagina's overslaat is dat ook geen drama.
Op iedereen afzonderlijk reageren lukt me niet. Niet elke keer in ieder geval. Hopelijk snappen jullie dat en voelt niemand zich tekort gedaan. Niet stoppen met schrijven om die reden alsjeblieft. Dat is zonde. Zeg het gewoon als je behoefte hebt aan feedback.
Voor mezelf sprekend; ik heb niet altíjd feedback nodig maar wil graag delen/oppeppen/inspireren. (en soms moet ik ook gewoon even spuien en opgepept worden hoor)
Omdat de groep steeds groter wordt is het belangrijk dat je soms aangeeft wat je nodig hebt.
Wees niet bang om het te vragen. Duidelijkheid is het verschil tussen blij zijn en gefrustreerd zijn.
maandag 9 augustus 2010 om 10:09
maandag 9 augustus 2010 om 10:17
Goedenmorgen! Wat een spirit al hier, heerlijk!
En ja, ik ben met een goed gevoel opgestaan. Heb er zin in en al een paar telefoontjes gedaan die ik steeds maar uitstelde. Is mijn knop om? Ik hoop het....
Voor wat betreft het eten: ik wil graag zo puur mogelijk eten. Want ja, zoals vlammetje al aangeeft, het moet niet gaan om afvallen en kledingmaten, maar om je goed voelen in het vel wat je op dat moment hebt en ik dank dat al die chemische toevoegingen en overbewerkt eten daar niet aan zullen bijdragen.
Smaak is één van mijn valkuilen... ik denk dat ik echt moet afkicken en moet leren om de natuurlijke smaken te proeven en waarderen. Ik ga vandaag dus een heleboel van die potjes met verse kruiden halen. Binnenkort wordt mijn tuintje heringedeeld en dan zal ik eens kijken of ik dan een hoekje voor kruiden kan inrichten. Of sla ik nu door?
Ergens is mijn omslag wel begrijpelijk. Ik ben net hersteld van een burn-out en wil het gewoon anders doen. En de basis daarvoor is natuurlijk jezelf goed voelen.
Eleonora... sterkte met je schoonvader. En wat fijn dat jullie zo'n goed contact hebben.
En ik denk dat je het goed zegt:
Omdat de groep steeds groter wordt is het belangrijk dat je soms aangeeft wat je nodig hebt.
Wees niet bang om het te vragen. Duidelijkheid is het verschil tussen blij zijn en gefrustreerd zijn.
En juist omdat de groep steeds groter zijn, zijn er steeds meer ervaringsdeskundigen die kunnen reageren.
Ik las al eerder over het boek 'weg met de weegschaal' Ik geloof dat ik dat een paar jaar geleden ook heb aangeschaft. Ik ga eens kijken of ik het nog heb en of ik er wat aan heb.
Fijne dag allemaal!
En ja, ik ben met een goed gevoel opgestaan. Heb er zin in en al een paar telefoontjes gedaan die ik steeds maar uitstelde. Is mijn knop om? Ik hoop het....
Voor wat betreft het eten: ik wil graag zo puur mogelijk eten. Want ja, zoals vlammetje al aangeeft, het moet niet gaan om afvallen en kledingmaten, maar om je goed voelen in het vel wat je op dat moment hebt en ik dank dat al die chemische toevoegingen en overbewerkt eten daar niet aan zullen bijdragen.
Smaak is één van mijn valkuilen... ik denk dat ik echt moet afkicken en moet leren om de natuurlijke smaken te proeven en waarderen. Ik ga vandaag dus een heleboel van die potjes met verse kruiden halen. Binnenkort wordt mijn tuintje heringedeeld en dan zal ik eens kijken of ik dan een hoekje voor kruiden kan inrichten. Of sla ik nu door?
Ergens is mijn omslag wel begrijpelijk. Ik ben net hersteld van een burn-out en wil het gewoon anders doen. En de basis daarvoor is natuurlijk jezelf goed voelen.
Eleonora... sterkte met je schoonvader. En wat fijn dat jullie zo'n goed contact hebben.
En ik denk dat je het goed zegt:
Omdat de groep steeds groter wordt is het belangrijk dat je soms aangeeft wat je nodig hebt.
Wees niet bang om het te vragen. Duidelijkheid is het verschil tussen blij zijn en gefrustreerd zijn.
En juist omdat de groep steeds groter zijn, zijn er steeds meer ervaringsdeskundigen die kunnen reageren.
Ik las al eerder over het boek 'weg met de weegschaal' Ik geloof dat ik dat een paar jaar geleden ook heb aangeschaft. Ik ga eens kijken of ik het nog heb en of ik er wat aan heb.
Fijne dag allemaal!
maandag 9 augustus 2010 om 10:18
Vlam, de enige manier om alles wat je wil te gaan doen, is met 'gewoon beginnen'.
Niet alles wat je doet hoeft namelijk meteen perfect te gaan.
Dus als je tegen jezelf zegt dat je begonnen bent dan bén je dus begonnen. En als je begonnen bent dan is er iets veranderd. Hoe klein ook, íets is anders. En daar gaat het nou juist om.
De hele wereld hoeft niet op z'n kop te staan, je eet gezond, c'est tout.
Hoe meer gewicht (leuke woordspeling in deze dacht ik) je hangt aan zo'n beslissing hoe zwaarder het letterlijk en figuurlijk het allemaal wordt. In mijn ogen heb je daar niks aan.
Voorheen ging ik het weekend voor ik begon met een dieet altijd nog even los, want ja, maandag mag het niet meer, zucht. Vanaf maandag mocht ik niks meer en de zakken wortelen en pakken bleekselderij + light bouillionnetjes lagen alweer klaar.
Ik maakte er een drama van. Een hoge drempel die ik zuchtend en steunend overging alvorens te beginnen. Een lijdensweg waar ik de lol niet van in zag.
Door het minder gewichtig te maken en me meer te realiseren dat ik het ook als iets leuks en positiefs kan bekijken, kom ik verder heb ik gemerkt.
Natuurlijk geldt dit voor mij en kan ik alleen voor mezelf spreken maar als ik zie hoe bijvoorbeeld Dubio en Capibara omgaan met hun nieuwe manier van eten, dan zie ik ook aan hun de positiviteit en de energie die ze van zichzelf krijgen. Mij sterkt dat dan weer in mijn eigen, nieuwe, positieve kijk op eten.
Niet alles wat je doet hoeft namelijk meteen perfect te gaan.
Dus als je tegen jezelf zegt dat je begonnen bent dan bén je dus begonnen. En als je begonnen bent dan is er iets veranderd. Hoe klein ook, íets is anders. En daar gaat het nou juist om.
De hele wereld hoeft niet op z'n kop te staan, je eet gezond, c'est tout.
Hoe meer gewicht (leuke woordspeling in deze dacht ik) je hangt aan zo'n beslissing hoe zwaarder het letterlijk en figuurlijk het allemaal wordt. In mijn ogen heb je daar niks aan.
Voorheen ging ik het weekend voor ik begon met een dieet altijd nog even los, want ja, maandag mag het niet meer, zucht. Vanaf maandag mocht ik niks meer en de zakken wortelen en pakken bleekselderij + light bouillionnetjes lagen alweer klaar.
Ik maakte er een drama van. Een hoge drempel die ik zuchtend en steunend overging alvorens te beginnen. Een lijdensweg waar ik de lol niet van in zag.
Door het minder gewichtig te maken en me meer te realiseren dat ik het ook als iets leuks en positiefs kan bekijken, kom ik verder heb ik gemerkt.
Natuurlijk geldt dit voor mij en kan ik alleen voor mezelf spreken maar als ik zie hoe bijvoorbeeld Dubio en Capibara omgaan met hun nieuwe manier van eten, dan zie ik ook aan hun de positiviteit en de energie die ze van zichzelf krijgen. Mij sterkt dat dan weer in mijn eigen, nieuwe, positieve kijk op eten.
maandag 9 augustus 2010 om 10:18
Wauw, wat is er weer veel geschreven! Allereerst welkom NMD en Sofia! Het is bijna niet bij te houden met alle nieuwelingen hier, leuk!
Ik reageer vanavond wel weer wat uitgebreider op alle berichten, maar ik wil toch alvast iets zeggen over de post van Vlammetje. Je hebt natuurlijk helemaal gelijk; het hoofddoel is (of zou moeten zijn): gezond eten en luisteren naar je lichaam waarbij je wel je verstand blijft gebruiken. Dat is ook mijn doel. En toch wil ik ook heel graag afvallen, dunner worden, kledingmaten kwijtraken. Omdat ik gezond wil blijven/worden, dat in de eerste plaats. Maar ook om me fitter te voelen, om er beter uit te zien, om meer zelfvertrouwen te krijgen. Ik benader het onbewust toch als een soort dieet, alleen dan wel een dieet wat ik de rest van mijn leven kan volhouden. Ik vul ook elke dag braaf in de eetmeter in wat ik allemaal gegeten heb, en kijk dan ook wat ik nog moet/mag eten om zoveel mogelijk groene vlakjes te krijgen bij alle benodigde voedingsstoffen (ik had gisteren een broodje falafel op en het verbaasde me hoeveel ik daarna nog 'mocht' eten).
Ik betrap mezelf erop dat ik het liefst elke dag even op de weegschaal zou staan om te kijken of mijn nieuwe eetpatroon al sporen nalaat. Ik doe het niet (en al helemaal niet elke dag!), maar ik voel wel dat ik die neiging heb. Nou ja, ik heb dit weekend stiekem wel even gekeken, en ik was vier kilo lichter dan de week ervoor. Maar of dat allemaal vet is, of ook veel vocht, of gewoon een normale schommeling weet ik niet. Dat motiveert natuurlijk wel, als ik zie dat ik minder weeg dan de vorige keer dat ik op de weegschaal stond. Maar aan de andere kant kan het natuurlijk ook heel demotiverend werken als het een keer niet zo hard gaat, of als ik zelfs aangekomen zou zijn, dat is een risico. En nu gaat het ook hard natuurlijk, omdat er zoveel tientallen kilo's afmoeten. Maar je hebt volkomen gelijk: als ik gezond eet komt dat vanzelf wel, ook zonder dat ik daar heel obsessief mee bezig ga zijn. Dat is alleen nog niet zo makkelijk, blijkbaar heb ik die dingen als een weegschaal en (vooral!) die eetmeter nodig om controle te houden.
Ik reageer vanavond wel weer wat uitgebreider op alle berichten, maar ik wil toch alvast iets zeggen over de post van Vlammetje. Je hebt natuurlijk helemaal gelijk; het hoofddoel is (of zou moeten zijn): gezond eten en luisteren naar je lichaam waarbij je wel je verstand blijft gebruiken. Dat is ook mijn doel. En toch wil ik ook heel graag afvallen, dunner worden, kledingmaten kwijtraken. Omdat ik gezond wil blijven/worden, dat in de eerste plaats. Maar ook om me fitter te voelen, om er beter uit te zien, om meer zelfvertrouwen te krijgen. Ik benader het onbewust toch als een soort dieet, alleen dan wel een dieet wat ik de rest van mijn leven kan volhouden. Ik vul ook elke dag braaf in de eetmeter in wat ik allemaal gegeten heb, en kijk dan ook wat ik nog moet/mag eten om zoveel mogelijk groene vlakjes te krijgen bij alle benodigde voedingsstoffen (ik had gisteren een broodje falafel op en het verbaasde me hoeveel ik daarna nog 'mocht' eten).
Ik betrap mezelf erop dat ik het liefst elke dag even op de weegschaal zou staan om te kijken of mijn nieuwe eetpatroon al sporen nalaat. Ik doe het niet (en al helemaal niet elke dag!), maar ik voel wel dat ik die neiging heb. Nou ja, ik heb dit weekend stiekem wel even gekeken, en ik was vier kilo lichter dan de week ervoor. Maar of dat allemaal vet is, of ook veel vocht, of gewoon een normale schommeling weet ik niet. Dat motiveert natuurlijk wel, als ik zie dat ik minder weeg dan de vorige keer dat ik op de weegschaal stond. Maar aan de andere kant kan het natuurlijk ook heel demotiverend werken als het een keer niet zo hard gaat, of als ik zelfs aangekomen zou zijn, dat is een risico. En nu gaat het ook hard natuurlijk, omdat er zoveel tientallen kilo's afmoeten. Maar je hebt volkomen gelijk: als ik gezond eet komt dat vanzelf wel, ook zonder dat ik daar heel obsessief mee bezig ga zijn. Dat is alleen nog niet zo makkelijk, blijkbaar heb ik die dingen als een weegschaal en (vooral!) die eetmeter nodig om controle te houden.
maandag 9 augustus 2010 om 10:19
quote:its schreef op 09 augustus 2010 @ 10:17:
Ik ga vandaag dus een heleboel van die potjes met verse kruiden halen. Binnenkort wordt mijn tuintje heringedeeld en dan zal ik eens kijken of ik dan een hoekje voor kruiden kan inrichten. Of sla ik nu door?Nee joh, leuk juist! Niets lekkerder dan verse kruiden uit eigen tuin!
Ik ga vandaag dus een heleboel van die potjes met verse kruiden halen. Binnenkort wordt mijn tuintje heringedeeld en dan zal ik eens kijken of ik dan een hoekje voor kruiden kan inrichten. Of sla ik nu door?Nee joh, leuk juist! Niets lekkerder dan verse kruiden uit eigen tuin!
maandag 9 augustus 2010 om 10:28
Its, ik vind het heel leuk dat ook jij hier schrijft.
Ook fijn te lezen dat je geïnspireerd raakt door wat je leest.
Je zegt het zó goed; je rookt voor de gezelligheid, als het zo uitkomt, niet bij wijze van verslingering maar omdat het leuk is en af en toe goed smaakt. Zo kan dat met eten ook gaan. Je eet eens wat meer, je eet eens wat minder. Je weet zelf dondersgoed wat wel en niet ok is voor je, je gebruikt je hersenen bij het nemen van een beslissing en je zult zien dat dat al snel een tweede natuur is.
Gisteren zie ik nog tegen Dubio, aan de telefoon; na dit kun je nooit meer gedachteloos eten. Niet dramatisch bedoeld maar als je je het beslismoment eenmaal geïsoleerd hebt, dan denk je op de gekste momenten na over of je iets wel of niet moet doen. Je hoeft er op een bepaald moment niet eens meer met jezelf over te vergaderen. Tenminste, zo voel ik dat. Ik doe veel dingen al automatisch. Even een etiket lezen, blind voor de halfvolle versie van het een of ander gaan, voorbij bepaalde schappen lopen. Het kost me geen enkele moeite mee. Er is zelfs geen stem meer in mijn hoofd die me van de wijs brengt. Die stem die zwijgt.
Over een paar dagen eet ik vier maanden op een nieuwe manier. Ik viel erg af in het begin. Nu is dat al veel minder. Dat vind ik moeilijk, daar ben ik eerlijk in. Maar ook ik wil de nadruk niet te veel leggen op dat afslanken. Ik weet dat wat ik doe goed is voor mijn lichaam. Veel en veel beter dan hoe ik het deed in ieder geval.
Je kruidentuin is een ontzettend leuk idee. Doen!
Ook fijn te lezen dat je geïnspireerd raakt door wat je leest.
Je zegt het zó goed; je rookt voor de gezelligheid, als het zo uitkomt, niet bij wijze van verslingering maar omdat het leuk is en af en toe goed smaakt. Zo kan dat met eten ook gaan. Je eet eens wat meer, je eet eens wat minder. Je weet zelf dondersgoed wat wel en niet ok is voor je, je gebruikt je hersenen bij het nemen van een beslissing en je zult zien dat dat al snel een tweede natuur is.
Gisteren zie ik nog tegen Dubio, aan de telefoon; na dit kun je nooit meer gedachteloos eten. Niet dramatisch bedoeld maar als je je het beslismoment eenmaal geïsoleerd hebt, dan denk je op de gekste momenten na over of je iets wel of niet moet doen. Je hoeft er op een bepaald moment niet eens meer met jezelf over te vergaderen. Tenminste, zo voel ik dat. Ik doe veel dingen al automatisch. Even een etiket lezen, blind voor de halfvolle versie van het een of ander gaan, voorbij bepaalde schappen lopen. Het kost me geen enkele moeite mee. Er is zelfs geen stem meer in mijn hoofd die me van de wijs brengt. Die stem die zwijgt.
Over een paar dagen eet ik vier maanden op een nieuwe manier. Ik viel erg af in het begin. Nu is dat al veel minder. Dat vind ik moeilijk, daar ben ik eerlijk in. Maar ook ik wil de nadruk niet te veel leggen op dat afslanken. Ik weet dat wat ik doe goed is voor mijn lichaam. Veel en veel beter dan hoe ik het deed in ieder geval.
Je kruidentuin is een ontzettend leuk idee. Doen!
maandag 9 augustus 2010 om 10:30
quote:dubiootje schreef op 09 augustus 2010 @ 10:20:
Ha die Leo,
Ik kan mijn mobiel niet vinden, wilde je even het volgende sms'en:
"Zo, en nu even 5 minuten fietsen! Hop! Fruit mettigheid! Jes joe ken!"
O wat heerlijk als je weer even 'Havets' met me praat! Je bent er zo ontzettend goed in!
Ja, fietsen. Ik heb Wé medegedeeld dat hij zijn kledingrek kwijt is. Hij hangt zijn vieze T-shirts maar over een ander gebogen opject ding, de hometrainer is vanaf nu verboden gebied voor iets anders dan mijn ass!
Ha die Leo,
Ik kan mijn mobiel niet vinden, wilde je even het volgende sms'en:
"Zo, en nu even 5 minuten fietsen! Hop! Fruit mettigheid! Jes joe ken!"
O wat heerlijk als je weer even 'Havets' met me praat! Je bent er zo ontzettend goed in!
Ja, fietsen. Ik heb Wé medegedeeld dat hij zijn kledingrek kwijt is. Hij hangt zijn vieze T-shirts maar over een ander gebogen opject ding, de hometrainer is vanaf nu verboden gebied voor iets anders dan mijn ass!
