Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
vrijdag 9 juli 2010 om 15:06
Deel twee alweer, van ons inspirerende, bijna sektarische topic.
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
maandag 9 augustus 2010 om 10:33
quote:eleonora schreef op 09 augustus 2010 @ 10:18:
Voorheen ging ik het weekend voor ik begon met een dieet altijd nog even los, want ja, maandag mag het niet meer, zucht. Vanaf maandag mocht ik niks meer en de zakken wortelen en pakken bleekselderij + light bouillionnetjes lagen alweer klaar.
Ik maakte er een drama van. Een hoge drempel die ik zuchtend en steunend overging alvorens te beginnen. Een lijdensweg waar ik de lol niet van in zag.
Door het minder gewichtig te maken en me meer te realiseren dat ik het ook als iets leuks en positiefs kan bekijken, kom ik verder heb ik gemerkt.
Natuurlijk geldt dit voor mij en kan ik alleen voor mezelf spreken maar als ik zie hoe bijvoorbeeld Dubio en Capibara omgaan met hun nieuwe manier van eten, dan zie ik ook aan hun de positiviteit en de energie die ze van zichzelf krijgen. Mij sterkt dat dan weer in mijn eigen, nieuwe, positieve kijk op eten.Ik krijg er inderdaad positieve energie van, en dat komt vooral omdat er niets is wat ik niet 'mag'. In principe mag ik alles eten wat ik wil, er zijn geen verboden voedingsmiddelen. En dat is een hele verademing, daardoor heb ik blijkbaar minder behoefte aan die dingen. Ik heb het volgens mij hier al eerder gelezen: het is net als met die roze olifant. Als iemand zegt dat je niet aan een roze olifant mag denken dan doe je dat juist wel. En zo werkt het voor mij dus blijkbaar ook met eten: als ik me voorneem dat ik geen chocolade mag eten krijg ik een onbedwingbare behoefte aan chocolade. Net zolang tot ik het niet meer houd en helemaal losga op repen en candybars. Waardoor ik me daarna weer een mislukkeling voel en depressief word. Waardoor de behoefte aan chocolade alleen maar toeneemt. Een pracht van een vicieuze cirkel dus. Maar nu ik een reep in de koelkast heb liggen en weet dat ik daar elk moment een stukje van kan nemen, maar dat ik dat bewust niet doe omdat ik gezond wil eten en lief wil zijn voor mijn lichaam heb ik er vrede mee. Ik heb die reep gekocht met het voornemen er een week mee te doen; elke dag twee blokjes, dan is hij op. Terwijl ik tot vorige week gemiddeld meer dan een reep per dag at. Alleen dat al scheelt al een berg! En omdat ik het nu bij die twee blokjes kan houden heb ik automatisch een beter gevoel over mezelf, wat me weer sterkt in het volhouden van het gezonde eten. Ook een vicieuze cirkel dus, maar wel eentje die de goede kant opgaat!
Voorheen ging ik het weekend voor ik begon met een dieet altijd nog even los, want ja, maandag mag het niet meer, zucht. Vanaf maandag mocht ik niks meer en de zakken wortelen en pakken bleekselderij + light bouillionnetjes lagen alweer klaar.
Ik maakte er een drama van. Een hoge drempel die ik zuchtend en steunend overging alvorens te beginnen. Een lijdensweg waar ik de lol niet van in zag.
Door het minder gewichtig te maken en me meer te realiseren dat ik het ook als iets leuks en positiefs kan bekijken, kom ik verder heb ik gemerkt.
Natuurlijk geldt dit voor mij en kan ik alleen voor mezelf spreken maar als ik zie hoe bijvoorbeeld Dubio en Capibara omgaan met hun nieuwe manier van eten, dan zie ik ook aan hun de positiviteit en de energie die ze van zichzelf krijgen. Mij sterkt dat dan weer in mijn eigen, nieuwe, positieve kijk op eten.Ik krijg er inderdaad positieve energie van, en dat komt vooral omdat er niets is wat ik niet 'mag'. In principe mag ik alles eten wat ik wil, er zijn geen verboden voedingsmiddelen. En dat is een hele verademing, daardoor heb ik blijkbaar minder behoefte aan die dingen. Ik heb het volgens mij hier al eerder gelezen: het is net als met die roze olifant. Als iemand zegt dat je niet aan een roze olifant mag denken dan doe je dat juist wel. En zo werkt het voor mij dus blijkbaar ook met eten: als ik me voorneem dat ik geen chocolade mag eten krijg ik een onbedwingbare behoefte aan chocolade. Net zolang tot ik het niet meer houd en helemaal losga op repen en candybars. Waardoor ik me daarna weer een mislukkeling voel en depressief word. Waardoor de behoefte aan chocolade alleen maar toeneemt. Een pracht van een vicieuze cirkel dus. Maar nu ik een reep in de koelkast heb liggen en weet dat ik daar elk moment een stukje van kan nemen, maar dat ik dat bewust niet doe omdat ik gezond wil eten en lief wil zijn voor mijn lichaam heb ik er vrede mee. Ik heb die reep gekocht met het voornemen er een week mee te doen; elke dag twee blokjes, dan is hij op. Terwijl ik tot vorige week gemiddeld meer dan een reep per dag at. Alleen dat al scheelt al een berg! En omdat ik het nu bij die twee blokjes kan houden heb ik automatisch een beter gevoel over mezelf, wat me weer sterkt in het volhouden van het gezonde eten. Ook een vicieuze cirkel dus, maar wel eentje die de goede kant opgaat!
anoniem_61593 wijzigde dit bericht op 09-08-2010 10:35
Reden: typen is moeilijk :)
Reden: typen is moeilijk :)
% gewijzigd
maandag 9 augustus 2010 om 10:33
@Eleonora bedankt voor je lieve berichtje terug; ik blijf elke dag lezen ,heb 2kleintjes en kom echt handen tekort.
Reageer af en toe wel.Maar lees vaker reacties v jou,ook in andere topics,volgens mij ben jij irl ook een hele lieve vrouw,die positieve energie uitstraalt,ook altijd lieve woordjes enz.
@ allen; fijn dat jullie nu bewust omgaan met eten,af en toe terugvallen moet ook kunnen...succes
Reageer af en toe wel.Maar lees vaker reacties v jou,ook in andere topics,volgens mij ben jij irl ook een hele lieve vrouw,die positieve energie uitstraalt,ook altijd lieve woordjes enz.
@ allen; fijn dat jullie nu bewust omgaan met eten,af en toe terugvallen moet ook kunnen...succes
maandag 9 augustus 2010 om 10:35
Capibara, ik wil ook afvallen. Logisch. Op een gezonde manier en het moet zeker geen afslank/dieettopic worden maar ook voor mij is afvallen zeker belangrijk. Afvallen ging bij mij in het begin dus als een trein, nu wat minder snel of misschien zelfs wel even helemaal niet.
Toch vind ik het gezond leven de moeite waard. Ook als ik niet (meer) als een trein afval.
Toch vind ik het gezond leven de moeite waard. Ook als ik niet (meer) als een trein afval.
maandag 9 augustus 2010 om 10:38
Dreamer, fijn dat je er weer bent vrouw!
Profoon, we zijn er voor je hier.
Hennameis, je hoeft niet door te starten, je bént al gestart. Ook als het eens een weekendje niet gaat om gezond te eten.
Snap je wat ik bedoel? Je bent al bezig, je hoeft niet opnieuw te beginnen. Gooi de 'glijdende schaal' en het zwart/wit denken het raam uit. Je kunt elk moment weer oppakken waar je al mee begonnen was.
Profoon, we zijn er voor je hier.
Hennameis, je hoeft niet door te starten, je bént al gestart. Ook als het eens een weekendje niet gaat om gezond te eten.
Snap je wat ik bedoel? Je bent al bezig, je hoeft niet opnieuw te beginnen. Gooi de 'glijdende schaal' en het zwart/wit denken het raam uit. Je kunt elk moment weer oppakken waar je al mee begonnen was.
maandag 9 augustus 2010 om 10:43
You go Lé
Ik word zo blij van dit topic
Ik sluit me aan bij Vlammetje. Juist de afgelopen week kwam ik tot de conclusie dat het me niet gaat om afvallen (en heb ik vervolgens een nieuwe therapeut gevraagd & gekregen).
Ik wil eten om mijn lichaam te voeden. Niet eten omdat ik moe, vrolijk, verdrietig, blij, boos, etc. ben. Bewust eten: weten wat ik er in stop en ervan genieten als ik een keer chocolade neem.
Gelukkig heb ik geen weegschaal. Ik weet ook dat toen ik maat 50 had, ik dit nog niet kon. Toen was ik nog te veel bezig met eten/diëten, dat verder loslaten is mijn werk voor de komende periode
Ik word zo blij van dit topic
Ik sluit me aan bij Vlammetje. Juist de afgelopen week kwam ik tot de conclusie dat het me niet gaat om afvallen (en heb ik vervolgens een nieuwe therapeut gevraagd & gekregen).
Ik wil eten om mijn lichaam te voeden. Niet eten omdat ik moe, vrolijk, verdrietig, blij, boos, etc. ben. Bewust eten: weten wat ik er in stop en ervan genieten als ik een keer chocolade neem.
Gelukkig heb ik geen weegschaal. Ik weet ook dat toen ik maat 50 had, ik dit nog niet kon. Toen was ik nog te veel bezig met eten/diëten, dat verder loslaten is mijn werk voor de komende periode
maandag 9 augustus 2010 om 10:43
Hoi NMD, ik citeer je even.
[quote] Maar hoe gooi je dat negatief denken weg? Wat ik nu al jaren doe is me voornemen te gaan doen zodra dat goed voelt (wat nog steeds niet zo is). En vooral heel veel tijd en energie steken in werken aan dat het niet meer negatief denken goed voelt, zodat ik er eindelijk wat aan kan gaan doen. Volgens jullie het nog? Maar, aangezien dat niet werkt, levert het me vooral een gevoel van falen en schuldgevoel op. Wat is je/jullie ervaring hiermee, is het een kwestie van aldoende jezelf herprogrammeren? [unquote]
Zelf heb ik onder andere therapie gehad (ik kom nog steeds af en toe bij die psycholoog voor "onderhoud", erg prettig). Dat heeft me veel geholpen om bepaalde denkpatronen af te leren. Maar veel heeft gewoon te maken met doen. Dingen ondernemen waarvan je niet zeker weet of je ze kan of dat je er goed in bent. Durven opkomen voor jezelf. Durven jezelf complimenten te geven, soms ook hardop of zelfs als anderen het horen Jezelf doelen stellen, ook als die hoog gegrepen zijn, en ze nastreven. Jezelf omringen met mensen die lief voor je zijn (net zo lief als je voor jezelf zou willen zijn) en die je waarderen. Je waardering laten zien voor die mensen en lief voor hen zijn.
Ik heb dus inderdaad al doende geleerd mezelf meer te waarderen. Wat eten betreft, ik kwam een paar (drie?) maanden geleden op het punt dat ik er echt aan toe was de omslag te maken met eten. Ik was al een tijdje bezig met elke dag sporten en nu was mijn eetpatroon aan de beurt. De knop ging bijna ongemerkt om, maar toch ben ik wel degelijk heel bewust met eten aan de slag gegaan.
Als je begint in je dagelijks leven veranderingen aan te brengen, zul je vanzelf ook anders gaan denken. Over eten maar ook over jezelf.
Wat is precies je doel nu?
[quote] Maar hoe gooi je dat negatief denken weg? Wat ik nu al jaren doe is me voornemen te gaan doen zodra dat goed voelt (wat nog steeds niet zo is). En vooral heel veel tijd en energie steken in werken aan dat het niet meer negatief denken goed voelt, zodat ik er eindelijk wat aan kan gaan doen. Volgens jullie het nog? Maar, aangezien dat niet werkt, levert het me vooral een gevoel van falen en schuldgevoel op. Wat is je/jullie ervaring hiermee, is het een kwestie van aldoende jezelf herprogrammeren? [unquote]
Zelf heb ik onder andere therapie gehad (ik kom nog steeds af en toe bij die psycholoog voor "onderhoud", erg prettig). Dat heeft me veel geholpen om bepaalde denkpatronen af te leren. Maar veel heeft gewoon te maken met doen. Dingen ondernemen waarvan je niet zeker weet of je ze kan of dat je er goed in bent. Durven opkomen voor jezelf. Durven jezelf complimenten te geven, soms ook hardop of zelfs als anderen het horen Jezelf doelen stellen, ook als die hoog gegrepen zijn, en ze nastreven. Jezelf omringen met mensen die lief voor je zijn (net zo lief als je voor jezelf zou willen zijn) en die je waarderen. Je waardering laten zien voor die mensen en lief voor hen zijn.
Ik heb dus inderdaad al doende geleerd mezelf meer te waarderen. Wat eten betreft, ik kwam een paar (drie?) maanden geleden op het punt dat ik er echt aan toe was de omslag te maken met eten. Ik was al een tijdje bezig met elke dag sporten en nu was mijn eetpatroon aan de beurt. De knop ging bijna ongemerkt om, maar toch ben ik wel degelijk heel bewust met eten aan de slag gegaan.
Als je begint in je dagelijks leven veranderingen aan te brengen, zul je vanzelf ook anders gaan denken. Over eten maar ook over jezelf.
Wat is precies je doel nu?
Ga in therapie!
maandag 9 augustus 2010 om 10:50
quote:Capibara schreef op 09 augustus 2010 @ 10:33:
[...]
Ik heb het volgens mij hier al eerder gelezen: het is net als met die roze olifant. Als iemand zegt dat je niet aan een roze olifant mag denken dan doe je dat juist wel. En zo werkt het voor mij dus blijkbaar ook met eten: als ik me voorneem dat ik geen chocolade mag eten krijg ik een onbedwingbare behoefte aan chocolade. Net zolang tot ik het niet meer houd en helemaal losga op repen en candybars. Waardoor ik me daarna weer een mislukkeling voel en depressief word. Waardoor de behoefte aan chocolade alleen maar toeneemt.
Capi, leuk dat je hier ook meeschrijft! Ik herken veel in je postings. Wat je hierboven schrijft, staat ook beschreven in het boek "Hap slik weg" (Leo, ik ga het je opsturen). De hersenen gaan hunkeren naar hetgeen je jezelf ontzegt (wat dat ook is). Dit is de reden waarom wat de schrijver een "ontzeggingsdieet" noemt, niet werkt. Als je stopt met diëten, heb je namelijk een enorme hunkering opgebouwd naar de dingen die je je hebt ontzegd en zul je de schade dus dubbel en dwars inhalen.
Ik vond het wel aardig om te lezen dat dat dus geen zwakte van mijn kant is, maar gewoon hoe mijn hersenen werken. Dat heeft iedereen dus. Gelukkig kunnen we onze hersenen ook gebruiken om truukjes te verzinnen om dit te voorkomen Bijvoorbeeld wat jij hebt bedacht, Capi.
[...]
Ik heb het volgens mij hier al eerder gelezen: het is net als met die roze olifant. Als iemand zegt dat je niet aan een roze olifant mag denken dan doe je dat juist wel. En zo werkt het voor mij dus blijkbaar ook met eten: als ik me voorneem dat ik geen chocolade mag eten krijg ik een onbedwingbare behoefte aan chocolade. Net zolang tot ik het niet meer houd en helemaal losga op repen en candybars. Waardoor ik me daarna weer een mislukkeling voel en depressief word. Waardoor de behoefte aan chocolade alleen maar toeneemt.
Capi, leuk dat je hier ook meeschrijft! Ik herken veel in je postings. Wat je hierboven schrijft, staat ook beschreven in het boek "Hap slik weg" (Leo, ik ga het je opsturen). De hersenen gaan hunkeren naar hetgeen je jezelf ontzegt (wat dat ook is). Dit is de reden waarom wat de schrijver een "ontzeggingsdieet" noemt, niet werkt. Als je stopt met diëten, heb je namelijk een enorme hunkering opgebouwd naar de dingen die je je hebt ontzegd en zul je de schade dus dubbel en dwars inhalen.
Ik vond het wel aardig om te lezen dat dat dus geen zwakte van mijn kant is, maar gewoon hoe mijn hersenen werken. Dat heeft iedereen dus. Gelukkig kunnen we onze hersenen ook gebruiken om truukjes te verzinnen om dit te voorkomen Bijvoorbeeld wat jij hebt bedacht, Capi.
Ga in therapie!
maandag 9 augustus 2010 om 10:50
quote:NMD schreef op 09 augustus 2010 @ 02:30:
Ben ik nog even.
Ik heb een vraag, hoe structureren jullie je eetpatroon en hoeveelheden?.
Heb je door je werk een bepaalde structuur, bedenk je het de dag van tevoren, of eet je puur op gevoel (dan bedoel ik het gevoel dat voortkomt uit je verstand en het voelen van fysieke honger niet het emotie eten)?
Ik heb namelijk een vrij gestructureerd, en misschien voor sommige wel saai, eetpatroon.
Hai Enemdé (ik maak er even een naam van)
Indrukwekkend verhaal. Ik las op psyche ook al het een en ander. Je hebt een lange eetweg afgelegd......
Ik heb een bepaald eetpatroon.
In mijn hoofd dan. In de praktijk sla ik vaak een maaltijd over. Nooit het diner, wel ontbijt of lunch.
Jouw eetlijst doet me stijl achterover vallen.
Het ziet er uit als......veel hahahahaha!
Dat eet ik nooit op een dag en misschien zou ik dat wel moeten doen. Ik eet gezond maar vaak te weinig en de laatste weken is het rommelig door de huiselijke omstandigheden en de vakantie.
Poeh, ik ga wat je schrijft nog eens op me in laten werken.
Leuk dat je er bent. Ik kom ook terug op je andere postings.
Ben ik nog even.
Ik heb een vraag, hoe structureren jullie je eetpatroon en hoeveelheden?.
Heb je door je werk een bepaalde structuur, bedenk je het de dag van tevoren, of eet je puur op gevoel (dan bedoel ik het gevoel dat voortkomt uit je verstand en het voelen van fysieke honger niet het emotie eten)?
Ik heb namelijk een vrij gestructureerd, en misschien voor sommige wel saai, eetpatroon.
Hai Enemdé (ik maak er even een naam van)
Indrukwekkend verhaal. Ik las op psyche ook al het een en ander. Je hebt een lange eetweg afgelegd......
Ik heb een bepaald eetpatroon.
In mijn hoofd dan. In de praktijk sla ik vaak een maaltijd over. Nooit het diner, wel ontbijt of lunch.
Jouw eetlijst doet me stijl achterover vallen.
Het ziet er uit als......veel hahahahaha!
Dat eet ik nooit op een dag en misschien zou ik dat wel moeten doen. Ik eet gezond maar vaak te weinig en de laatste weken is het rommelig door de huiselijke omstandigheden en de vakantie.
Poeh, ik ga wat je schrijft nog eens op me in laten werken.
Leuk dat je er bent. Ik kom ook terug op je andere postings.
maandag 9 augustus 2010 om 10:54
Lé, ik eet ongeveer evenveel als Enemdé (die naam blijft hangen):
Ontbijt:
2 sneetjes volkorenbrood met halvarine, belegd met magere beleg
glas halfvolle melk
Tussendoor
1 sultana/ontbijtkoek of eierkoek of krentenbol
1 stuk fruit (of rauwkost/groente)
Lunch
4 sneetjes volkorenbrood met halvarine belegd met magere beleg
schaaltje rauwkost
glas halfvolle melk
Tussendoor
1 speculaasje of kaakje of koekje of handje noten
1 stuk fruit (of rauwkost)
Tussendoor
1 snee volkorenbrood met halvarine en mager beleg
beker halfvolle melk of magere yoghurt
Warme maaltijd
100-150 gram bereid vlees/vis/kip
150-200 gram bereide aardappels/pasta/rijst
200 gram bereide groente
2 scheplepels jus of saus (rode saus mag meer)
Tussendoor
schaaltje magere yoghurt
stuk fruit (of rauwkost)
Ontbijt:
2 sneetjes volkorenbrood met halvarine, belegd met magere beleg
glas halfvolle melk
Tussendoor
1 sultana/ontbijtkoek of eierkoek of krentenbol
1 stuk fruit (of rauwkost/groente)
Lunch
4 sneetjes volkorenbrood met halvarine belegd met magere beleg
schaaltje rauwkost
glas halfvolle melk
Tussendoor
1 speculaasje of kaakje of koekje of handje noten
1 stuk fruit (of rauwkost)
Tussendoor
1 snee volkorenbrood met halvarine en mager beleg
beker halfvolle melk of magere yoghurt
Warme maaltijd
100-150 gram bereid vlees/vis/kip
150-200 gram bereide aardappels/pasta/rijst
200 gram bereide groente
2 scheplepels jus of saus (rode saus mag meer)
Tussendoor
schaaltje magere yoghurt
stuk fruit (of rauwkost)
maandag 9 augustus 2010 om 11:00
Heerlijk hè, Hermes! Ik ben er echt zo ontzettend blij mee! Ik heb echt lang gewacht voor ik me zou wegen, ik was bang dat het demotiverend zou zijn als zou blijken dat ik weinig was afgevallen. Nu is dit echt een geweldige motivatie! Ik vind 8 kilo in, wat, een maand of drie?, ook wel heel veel. Meer dan nodig eigenlijk. Maar goed, ik klaag niet hoor
Weet je wat nu zo'n fijn idee is? Dat die kilo's er gewoon af blíjven. Goed, ik zal misschien heus nog wel eens schommelen en misschien zal ik in de overgang wel wat aankomen en dat is ook helemaal niet erg. Maar ik geloof er heilig in dat ik vanaf nu een voor mij gezond gewicht zal houden. Omdat ik gezond zal blijven leven. En dat gewicht ligt nu eenmaal niet rond de 80 kilo.
Weet je wat nu zo'n fijn idee is? Dat die kilo's er gewoon af blíjven. Goed, ik zal misschien heus nog wel eens schommelen en misschien zal ik in de overgang wel wat aankomen en dat is ook helemaal niet erg. Maar ik geloof er heilig in dat ik vanaf nu een voor mij gezond gewicht zal houden. Omdat ik gezond zal blijven leven. En dat gewicht ligt nu eenmaal niet rond de 80 kilo.
Ga in therapie!
maandag 9 augustus 2010 om 11:01
quote:Capibara schreef op 09 augustus 2010 @ 10:33:
[...]
Ik krijg er inderdaad positieve energie van, en dat komt vooral omdat er niets is wat ik niet 'mag'. In principe mag ik alles eten wat ik wil, er zijn geen verboden voedingsmiddelen. En dat is een hele verademing, daardoor heb ik blijkbaar minder behoefte aan die dingen. Ik heb het volgens mij hier al eerder gelezen: het is net als met die roze olifant. Als iemand zegt dat je niet aan een roze olifant mag denken dan doe je dat juist wel. En zo werkt het voor mij dus blijkbaar ook met eten: als ik me voorneem dat ik geen chocolade mag eten krijg ik een onbedwingbare behoefte aan chocolade. Net zolang tot ik het niet meer houd en helemaal losga op repen en candybars. Waardoor ik me daarna weer een mislukkeling voel en depressief word. Waardoor de behoefte aan chocolade alleen maar toeneemt. Een pracht van een vicieuze cirkel dus. Maar nu ik een reep in de koelkast heb liggen en weet dat ik daar elk moment een stukje van kan nemen, maar dat ik dat bewust niet doe omdat ik gezond wil eten en lief wil zijn voor mijn lichaam heb ik er vrede mee. Ik heb die reep gekocht met het voornemen er een week mee te doen; elke dag twee blokjes, dan is hij op. Terwijl ik tot vorige week gemiddeld meer dan een reep per dag at. Alleen dat al scheelt al een berg! En omdat ik het nu bij die twee blokjes kan houden heb ik automatisch een beter gevoel over mezelf, wat me weer sterkt in het volhouden van het gezonde eten. Ook een vicieuze cirkel dus, maar wel eentje die de goede kant opgaat!
Herkenbaar!
Ik hoop dat het bij mij zover mag komen dat ik kan genieten van 2 blokjes chocolade of 2 dropjes etc.
Als ik iets te snoepen in huis heb blijft het roepen naar me, constant word ik naar de kast gezogen als het ware........om na 1 of 2 uurtjes toch maar dat wat er in die kast ligt op te eten.
En dan is het hek van de dam, dan blijf ik zoeken naar iets eetbaars wat lekker is en anders maak ik het lekker in de vorm van chocopasta op biscuits of blokjes kaas dippen in aardbeienjam.
Dus ik kan (nog niet) niets in huis hebben, het moet op!
[...]
Ik krijg er inderdaad positieve energie van, en dat komt vooral omdat er niets is wat ik niet 'mag'. In principe mag ik alles eten wat ik wil, er zijn geen verboden voedingsmiddelen. En dat is een hele verademing, daardoor heb ik blijkbaar minder behoefte aan die dingen. Ik heb het volgens mij hier al eerder gelezen: het is net als met die roze olifant. Als iemand zegt dat je niet aan een roze olifant mag denken dan doe je dat juist wel. En zo werkt het voor mij dus blijkbaar ook met eten: als ik me voorneem dat ik geen chocolade mag eten krijg ik een onbedwingbare behoefte aan chocolade. Net zolang tot ik het niet meer houd en helemaal losga op repen en candybars. Waardoor ik me daarna weer een mislukkeling voel en depressief word. Waardoor de behoefte aan chocolade alleen maar toeneemt. Een pracht van een vicieuze cirkel dus. Maar nu ik een reep in de koelkast heb liggen en weet dat ik daar elk moment een stukje van kan nemen, maar dat ik dat bewust niet doe omdat ik gezond wil eten en lief wil zijn voor mijn lichaam heb ik er vrede mee. Ik heb die reep gekocht met het voornemen er een week mee te doen; elke dag twee blokjes, dan is hij op. Terwijl ik tot vorige week gemiddeld meer dan een reep per dag at. Alleen dat al scheelt al een berg! En omdat ik het nu bij die twee blokjes kan houden heb ik automatisch een beter gevoel over mezelf, wat me weer sterkt in het volhouden van het gezonde eten. Ook een vicieuze cirkel dus, maar wel eentje die de goede kant opgaat!
Herkenbaar!
Ik hoop dat het bij mij zover mag komen dat ik kan genieten van 2 blokjes chocolade of 2 dropjes etc.
Als ik iets te snoepen in huis heb blijft het roepen naar me, constant word ik naar de kast gezogen als het ware........om na 1 of 2 uurtjes toch maar dat wat er in die kast ligt op te eten.
En dan is het hek van de dam, dan blijf ik zoeken naar iets eetbaars wat lekker is en anders maak ik het lekker in de vorm van chocopasta op biscuits of blokjes kaas dippen in aardbeienjam.
Dus ik kan (nog niet) niets in huis hebben, het moet op!
maandag 9 augustus 2010 om 11:04
Capi, die roze olifant noemt mijn peut ook altijd en het erge is, het klopt ook nog! Ik heb nu ook meer controle (soms ook niet, zoals afgelopen donderdag) en het geeft zo veel rust en energie om niet constant bezig zijn.
Elle, je weet nog mijn eerste maand: ik kon 'slecht eten' (en dan bedoel ik noten, chocolade, etc) niet in huis hebben. Letterlijk dingen in bewaring gegeven. De rust komt als je merkt dat je dat eten helemaal niet nodig hebt. Dat je het echt niet nodig hebt, echt niet
Elle, je weet nog mijn eerste maand: ik kon 'slecht eten' (en dan bedoel ik noten, chocolade, etc) niet in huis hebben. Letterlijk dingen in bewaring gegeven. De rust komt als je merkt dat je dat eten helemaal niet nodig hebt. Dat je het echt niet nodig hebt, echt niet
maandag 9 augustus 2010 om 11:10
maandag 9 augustus 2010 om 11:27
quote: Maar hoe gooi je dat negatief denken weg? Wat ik nu al jaren doe is me voornemen te gaan doen zodra dat goed voelt (wat nog steeds niet zo is). En vooral heel veel tijd en energie steken in werken aan dat het niet meer negatief denken goed voelt, zodat ik er eindelijk wat aan kan gaan doen. Volgens jullie het nog? Maar, aangezien dat niet werkt, levert het me vooral een gevoel van falen en schuldgevoel op. Wat is je/jullie ervaring hiermee, is het een kwestie van aldoende jezelf herprogrammeren? Want zodra ik dat doe, bijv. niet negatief over mezelf denken, merk ik dat ik mezelf nog net niet uitlach (hoe triest eigenlijk) en tegen mezelf zeg: Wie houd je nou eigenlijk voor de gek? En dan ga ik maar weer negatief denken, wat ik dus inmiddels vrij bewust doe.
Ik moet mezelf toestaan, zoals jij zegt Leo, dat het met vallen en opstaan gaat. Er is ook geen andere manier, dat begin ik eerlijk waar nu pas engizins te begrijpen. Ergens dacht ik toch dat als ik maar hard genoeg mijn best deed en mezelf genoeg op mijn kop gaf, ik dat wel zou kunnen afdwingen.
Enemdé, ik quote je ook even.....
Dat je jezelf uitlacht vind ik op zich jammer, als het werkelijk uitlachen is. Jezelf toelachen of lachen om jezelf, als in humor, dat is al zo veel aardiger.
Vind je jezelf echt belachelijk als je positief met jezelf praat?
Is het niet een soort van ongemakkelijkheid waar je misschien wel even doorheen moet.
Als je nou weet dat ik hele gesprekken met mezelf voer die beginnen met 'mijn lieve kind' of 'lieve schat', sterkt jou dat, die wetenschap? Dat ik het hele 'vergaderen met mezelf' naar een overtreffende trap getild heb en dingen met mezelf bespreek als;'mijn lieve kind, doe nou dat witte stokbrood met kruidenboter even niet. Je gaat ook al friet eten......' of;'lieve schat, knoflooksaus is óók lekker als er niet een halve pot mayo in zit maar een scheut yoghurt door de fritessaus als basis!'
In het begin lachte ik me slap om mezelf en mijn peptalks of goedmoedige schrobberingen aan mijn eigen adres. Maar het helpt! Ik vind mezelf geen loser of trut meer!
Winst dus. En dan maar raar.
Ik heb mijn negativiteit aan de kant geschoven om heel erg bewust alles wat ik aan negatieve dingen tegen mezelf zei, om te draaien naar iets positiefs. Keer, op keer, op keer, op keer.
En nu is het een gewoonte geworden, al moet ik opletten dat ik niet af en toe lelijk doe hoor.
Oefenen, oefenen, oefenen en doen, doen doen.
Bij mij hielp het.
Ik moet mezelf toestaan, zoals jij zegt Leo, dat het met vallen en opstaan gaat. Er is ook geen andere manier, dat begin ik eerlijk waar nu pas engizins te begrijpen. Ergens dacht ik toch dat als ik maar hard genoeg mijn best deed en mezelf genoeg op mijn kop gaf, ik dat wel zou kunnen afdwingen.
Enemdé, ik quote je ook even.....
Dat je jezelf uitlacht vind ik op zich jammer, als het werkelijk uitlachen is. Jezelf toelachen of lachen om jezelf, als in humor, dat is al zo veel aardiger.
Vind je jezelf echt belachelijk als je positief met jezelf praat?
Is het niet een soort van ongemakkelijkheid waar je misschien wel even doorheen moet.
Als je nou weet dat ik hele gesprekken met mezelf voer die beginnen met 'mijn lieve kind' of 'lieve schat', sterkt jou dat, die wetenschap? Dat ik het hele 'vergaderen met mezelf' naar een overtreffende trap getild heb en dingen met mezelf bespreek als;'mijn lieve kind, doe nou dat witte stokbrood met kruidenboter even niet. Je gaat ook al friet eten......' of;'lieve schat, knoflooksaus is óók lekker als er niet een halve pot mayo in zit maar een scheut yoghurt door de fritessaus als basis!'
In het begin lachte ik me slap om mezelf en mijn peptalks of goedmoedige schrobberingen aan mijn eigen adres. Maar het helpt! Ik vind mezelf geen loser of trut meer!
Winst dus. En dan maar raar.
Ik heb mijn negativiteit aan de kant geschoven om heel erg bewust alles wat ik aan negatieve dingen tegen mezelf zei, om te draaien naar iets positiefs. Keer, op keer, op keer, op keer.
En nu is het een gewoonte geworden, al moet ik opletten dat ik niet af en toe lelijk doe hoor.
Oefenen, oefenen, oefenen en doen, doen doen.
Bij mij hielp het.
maandag 9 augustus 2010 om 11:30
Poeh ja Hermes, jij hebt ook zo'n uitgebreide lijst.
Moeilijk vind ik dat, overschakelen naar iets anders. Tussendoortjes hebben mij altijd genekt. Die sla ik dus maar over.
Wel eet ik meer dan 150 gram vlees of vis per dag.
Ik ga toch eens nadenken over weer een nieuw eetsysteem.
Als ik het tot hier heb weten te brengen kan ik tussendoortjes en minder gewicht op de maaltijden natuurlijk ook best in mijn leven introduceren.
Moeilijk vind ik dat, overschakelen naar iets anders. Tussendoortjes hebben mij altijd genekt. Die sla ik dus maar over.
Wel eet ik meer dan 150 gram vlees of vis per dag.
Ik ga toch eens nadenken over weer een nieuw eetsysteem.
Als ik het tot hier heb weten te brengen kan ik tussendoortjes en minder gewicht op de maaltijden natuurlijk ook best in mijn leven introduceren.
maandag 9 augustus 2010 om 11:43
quote:elleinspe schreef op 09 augustus 2010 @ 11:01:
[...]
Herkenbaar!
Ik hoop dat het bij mij zover mag komen dat ik kan genieten van 2 blokjes chocolade of 2 dropjes etc.
Als ik iets te snoepen in huis heb blijft het roepen naar me, constant word ik naar de kast gezogen als het ware........om na 1 of 2 uurtjes toch maar dat wat er in die kast ligt op te eten.Dat staat ook in dat boek! Als je weet dat je iets lekkers in huis/binnen handbereik hebt, dan ga je daaraan denken. En elke keer dat je eraan denkt, moet je opnieuw besluiten het niet te nemen. Op een ochtend kun je makkelijk 20 keer aan iets denken en besluiten het niet te nemen. Maar je snapt dat de kans dat je een keer toch ja zegt en het gaat pakken, vrij groot is. Ook is de kans groter dat je meer eet van waar je al die tijd naar zat te verlangen. Dus dat is ook een wetenschappelijk bewezen menselijke neiging en dus helemaal geen zwakheid van onze kant (Toch een fijn idee.)
[...]
Herkenbaar!
Ik hoop dat het bij mij zover mag komen dat ik kan genieten van 2 blokjes chocolade of 2 dropjes etc.
Als ik iets te snoepen in huis heb blijft het roepen naar me, constant word ik naar de kast gezogen als het ware........om na 1 of 2 uurtjes toch maar dat wat er in die kast ligt op te eten.Dat staat ook in dat boek! Als je weet dat je iets lekkers in huis/binnen handbereik hebt, dan ga je daaraan denken. En elke keer dat je eraan denkt, moet je opnieuw besluiten het niet te nemen. Op een ochtend kun je makkelijk 20 keer aan iets denken en besluiten het niet te nemen. Maar je snapt dat de kans dat je een keer toch ja zegt en het gaat pakken, vrij groot is. Ook is de kans groter dat je meer eet van waar je al die tijd naar zat te verlangen. Dus dat is ook een wetenschappelijk bewezen menselijke neiging en dus helemaal geen zwakheid van onze kant (Toch een fijn idee.)
Ga in therapie!
maandag 9 augustus 2010 om 11:46
Zo, ik ben weer helemaal bij na het weekend. In het kader van mijn bijna burn-out probeer ik mijn zakelijke telefoon en computer in het weekend uit te houden. En nu "moet" ik dus zes pagina's bijlezen. Zes pagina's herkenbaarheid.
Allereerst: welkom ladies! Ik hoop dat jullie in dit topic net zoveel inspiratie en kracht kunnen vinden als ik.
Ik hanteer maar even de elleinspe-methode. Weer aanhaken ipv overal op te reageren. Maar niet voordat ik Leo veel sterkte heb gewenst, tegen NMD zeg dat je vraag over negativisme en positivisme herken en dat ik de afgelopen jaren geleerd heb me daar bewust van te zijn en negativisme te verruilen voor positief gedrag. Dat gezond koken niet duur hoeft te zijn: seizoensgroente, alid/lidl, de markt en een eigen kruidentuin/balkon zijn sleutelwoorden. Ik probeer binnenkort wel wat goedkope gezonde toppers te posten in op de eetpijler.
Update van mijn kant: ik heb net twee dagen van 20 uur klussen bij mijn zusje op zitten en ben helemaal gaar. Dat waren geen übergezonde dagen: twee dagen afhaal, maar ik ben van de pinda's en ander klusverwenvoedsel afgebleven.
Verder ben ik al een heel eind verder gekomen in mijn bijna-burnout: heb nee gezegd tegen de behandeling van de psycholoog, omdat het niet goed voelt. Ik ben wel bezig om een werkcoach te regelen. Op dit moment heb ik niet zulke grote pieken in mijn werk, dus dat heeft ook een positieve invloed op mijn eten. Alhoewel... volgende week vlieg ik voor een klus even naar Moskou en hoop dat ik van de blini af kan blijven en een halt kan roepen tegen grote klodders room in de bietensoep. Ik hoop dat de smog wel een stuk minder is...
Allereerst: welkom ladies! Ik hoop dat jullie in dit topic net zoveel inspiratie en kracht kunnen vinden als ik.
Ik hanteer maar even de elleinspe-methode. Weer aanhaken ipv overal op te reageren. Maar niet voordat ik Leo veel sterkte heb gewenst, tegen NMD zeg dat je vraag over negativisme en positivisme herken en dat ik de afgelopen jaren geleerd heb me daar bewust van te zijn en negativisme te verruilen voor positief gedrag. Dat gezond koken niet duur hoeft te zijn: seizoensgroente, alid/lidl, de markt en een eigen kruidentuin/balkon zijn sleutelwoorden. Ik probeer binnenkort wel wat goedkope gezonde toppers te posten in op de eetpijler.
Update van mijn kant: ik heb net twee dagen van 20 uur klussen bij mijn zusje op zitten en ben helemaal gaar. Dat waren geen übergezonde dagen: twee dagen afhaal, maar ik ben van de pinda's en ander klusverwenvoedsel afgebleven.
Verder ben ik al een heel eind verder gekomen in mijn bijna-burnout: heb nee gezegd tegen de behandeling van de psycholoog, omdat het niet goed voelt. Ik ben wel bezig om een werkcoach te regelen. Op dit moment heb ik niet zulke grote pieken in mijn werk, dus dat heeft ook een positieve invloed op mijn eten. Alhoewel... volgende week vlieg ik voor een klus even naar Moskou en hoop dat ik van de blini af kan blijven en een halt kan roepen tegen grote klodders room in de bietensoep. Ik hoop dat de smog wel een stuk minder is...
