Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)

Lé, tussendoortjes hoeven niet: het is meer om je bloedsuiker constant te houden. Als je het niet nodig hebt, dan kan je gewoon je maalltijden uitbreiden.

De lijst die ik postte is zo'n 2500 kcal. Voor veel mensen te veel, voor mij genoeg.



Dubio, bedoel je Weg met de weegschaal? Superboek!

Ik houd geen eetlijstjes meer bij, wel probeer ik me minstens één keer per dag te bedenken wat ik die dag zoal gegeten heb, zodat ik overzicht houd. Maar ik denk erover om misschien toch weer op te schrijven wat ik eet.



De maaltijden zijn bij mij behoorlijk veranderd: meer vers, meer rauwkost, meer groenten, geen pakjes meer (behalve af en toe een Indiase kruidenmix) en veel minder vet (zoals crème fraiche en kaas). Ook let ik erop dat ik minder opschep en dat ik meer groenten en minder koolhydraten/eiwitten opschep.



Tussendoortjes zijn mijn manco. Ik moet er dus echt voor zorgen dat ik lekkere gezonde tussendoortjes in huis heb en zo weinig mogelijk lekkere ongezonde. Want anders ga ik regelmatig toch voor de laatste. Ik ben helemaal fan van studentenhaver, ik vind het een geweldig alternatief voor chips. Kan mij het schelen dat er veel vet in zit, het zijn gezonde vetten en wat ik al zei, het is geen chips. Ik eet er dus ook best wel eens drie handjes van, hoewel dat niet elke dag is.



Worteltjes zijn lekkere knapperige snacks en vullen goed (lees: daarna kan er niks anders meer bij). Kerstomaatjes zijn ook heerlijk. Kaas vind ik ook een fijne vervanger van chips (ook vet, en dan ongezonde vetten, dat wel). Regelmatig pak ik in een snaaibui ook een paar plakjes magere kipfilet.



Als ik chocola in huis heb, gaat hij altijd op. Die ligt er meestal niet langer dan 2 dagen (in het beste geval). Ik moet dat dus echt minder gaan kopen. Ik zeg moet, want ik wil dat niet, ik wil het gewoon in huis hebben en opeten. Ik zal nadenken of ik daar voor mezelf een regel voor kan verzinnen, dat ik een bepaalde hoeveelheid chocola per week mag eten als ik me aan een bepaalde voorwaarde houd bijvoorbeeld.



Dit is een zeer praktische tip uit het boek Hap slik weg: stel voor jezelf drie regels vast waar je je minstens een maand elke dag aan gaat houden. Bedenk regels die haalbaar zijn en die op je eigen verbeterpunten zijn afgestemd. Hou een maand lang elke dag bij of je je aan de 3 regels hebt gehouden.



Een van de regels die je kunt bedenken, is een voedselcompromis: je mag x eten/drinken als je y doet. Bv. een reep chocola eten als je 2 dagen achter elkaar een halfuur gesport hebt, of een klein zakje chips als je een uur gaat wandelen, of een toetje na het avondeten als je lunch uit een salade bestaat.



Je kunt ook regels nemen als: altijd als laatste beginnen met eten en als laatste eindigen (langzaam eten), de helft van je bord uit groenten laten bestaan, altijd maar één keer opscheppen, niet meer dan twee gangen eten enz. enz.



Ik zit dus nog te dubben over welke regels ik voor mezelf wil invoeren. Het lijkt me wel een effectief systeem. Het is positief: ook als je je op een dag maar aan 2 regels hebt gehouden, is dat goed. Over de maand gezien zie je hoe het gegaan is en of de regels werken. Zo niet, dan kun je ze ook aanpassen. Na een maand beginnen de regels een gewoonte te worden. Dat is de gedachte erachter, dat je die dingen op een bepaald moment vanzelf doet.



Zo, en nu heb ik honger! Ik heb vanmorgen ontbeten met een minipannenkoekje dat over was van gisteren met een beetje stroop en 2 glazen heerlijke meloen-muntsmoothie! Geen tussendoortje gehad dus nu val ik van de graat. Ik heb lekker een bak sushi staan die ik nu soldaat ga maken!

quote:Hermes schreef op 09 augustus 2010 @ 11:48:

Dubio, bedoel je Weg met de weegschaal? Superboek!Nee, Hap slik weg. Erg interessant boek met veel eye-openers over de verborgen drijfveren om te eten.

Wat helpt bij het ombuigen van negatieve gedachten is RET, rationele effectiviteitstherapie. Da's een mond vol, maar een trucje waarbij je kunt leren om negatieve irrationele gedachten te vervangen. Het helpt mij heel goed bij gevalletjes faalangst. Ik zal even een voorbeeld geven van hoe het werkt.



Gedachte: Ik moet mijn allerbeste beste doen om die klant binnen te halen.



Wat gebeurt er als ik niet mijn allerbeste beste doe voor het binnenhalen van de klant? Mijn hele netwerk ziet dat Zima niet haar normale 150% heeft gegeven en mijn reputatie ligt op het spel. Op tv noemt Jelle BC me een mislukt vakgenoot. Oh nee, vakgenoot is een te groot woord. Niemand wil me meer inhuren. Ik kan mijn huis niet meer betalen en moet gaan zwerven door Amsterdam.



Gevolg: ik voel me ellendig en ben heel erg gespannen voor de klus.



Die middelste gedachte moet je proberen om te buigen in iets realistisch. Dus: als ik voor deze klant niet 150% geef, is hij ook tevreden. Hij zal geen vreemde verhalen over mij uitgaan strooien in mijn netwerk. De kwaliteit van mijn werk is gewoon goed.



Zie hier een link naar de wikipedia voor een duidelijkere uitleg dan mijn eigen interpretatie. Je probeert als het ware jezelf te laten zien wat irrationeel is en dat te vervangen door rationele gedachten. Want reken maar, met eten heb je ook een hoop irrationele gedachten!

hallo,

ik zag de titel van dit topic voorbij komen en werd meteen blij.



Blij door de herkenning. Ik ben altijd al stevig geweest en dan ineens ben ik het zat, let ik heel goed op wat ik eet en dan op die manier ben ik al 2x(!) 20 kilo afgevallen. De laatste keer was 7 jaar geleden. Daarna ben ik zwanger geworden, overleed mijn moeder na een slopend ziekbed en kreeg ik problemen met mijn schildklier.



Ik merk dat ik mij "troost" met eten, ik eet vrijwel altijd onbewust om het maar even zo uit te leggen. De hoofdmaaltijden die ik eet probeer ik zo gezond mogelijk te houden. Maar ik ben een enorme excuus-eter. Kopje thee zetten om een koekje (of 3) te kunnen eten. Ach vandaag ben ik zielig dus mag ik wel 20 dropjes en ook nog wat chipjes, geeft niet joh. In de avond een lekker wijntje etc etc.



Ik hoop dat ik hier steun ga krijgen. Want ik ben nu weer veel te zwaar vind ik. BMI van 30. Mijn schildklier is helemaal verwijderd afgelopen maart. De waarden in mijn bloed zijn nu goed dat betekent in de theorie dat ik zou kunnen afvallen. En dat zou wel heel fijn.



Ik ga eens even lezen hier!

Wow wat wordt hier veel geschreven!



Ik zie meerdere keren staan dat afvallen niet de hoofdreden is, gezond leven wel. Maar ik blijf erbij dat ik met een gezonder gewicht gezonder leef! En ook met louter gezond eten kan ik prima teveel tot me nemen en aankomen. De studentenhaver van Dubiootje is hiervan een goed voorbeeld.



Zal ik mezelf ook voorstellen? Ja? Goed..kom ik:

ik ben 43 jaar (goh.. ook al) woon samen (ik noem hem hier Elvis) en heb 2 kinderen; meisje 12 en jongen 11 jaar.

Toen mijn zoon 2 jaar was ben ik gaan afvallen door gezond eten en meer bewegen. Ik woog 86 kg. Het ging geweldig. De eerste maanden viel ik af als een trein, maarja, ik leefde ook wel erg ongezond qua eten en (niet) bewegen.

Van 75 naar 70 ging zwaar, toen ontdekte ik WW en met een Cd kwam ik op 65 kg. Mijn streefgewicht toen ik begon. Ik had er 2,5 jaar over gedaan, maar ik was er!

Omdat ik het zo 'makkelijk' ging, wilde ik naar 60 kg. Ik ben tot 63 gekomen, daar zelfs een tijd op gebleven, maar ik werd ziek, ik kreeg pijn, ik ging meer (...troost?..) eten, minder bewegen en kwam aan. Eerst langzaam, geleidelijk sneller. Nu, 9 jaar later dus, zit ik (weer) op 80 kg en ja, daar baal ik best van. In principe eet/leef ik veel gezonder dan 9 jaar terug. Dat is natuurlijk wel winst. Maar toch ben ik dus weer aangekomen. En hoewel ik dat niet al te negatief wil benaderen, baal ik daar wel van

Toch wil ik me nu niet voornamelijk richten op m'n gewicht. Wel op gezond eten (nog steeds/alweer) en op meer bewegen met minder pijn. Langzaam opbouwen dus, wat ik nog wel eens lastig vind.



Ik vind het mooi, Eleonora, zoals jij je vergadermomenten bespreekt

Net terug van een winkelexpeditie: ik las dat nog meer mensen hier ongebrande noten eten. Bij De Tuinen is het nu voor alle noten en zuidvruchten 2+1 gratis (ook voor de vitamines). Dus sla je slag *einde reclame *



Dreamer, ja, ben het met je eens: met minder gewicht ben ik gezonder. Alleen ik ben al zo vaak in de valkuil van snel afvallen getrapt (en even zo snel weer meer aankomen) dat ik nu kies voor het bewust veranderen van mijn leefgewoonten. Bijkomend voordeel: daardoor val ik af. Dat ik daardoor minder snel afval dan als ik weer eens een (hype)dieet volg, vond ik in het begin moeilijk. Net zoals ik de realisatie dat het echt levenslang is ook heel moeilijk vond (oké vind).

Bij mij is focussen op gewicht dan ook nooit verworden in een crashdieet. Misschien dat dat scheelt. Ik heb het altijd 'braaf' op de langzame mannier gedaan. Nu merk ik dat dat ineens niet meer goed gaat en dat ik zelfs aankom, óndanks gezond eten (mogelijk teweinig bewegen) dat is wel moeilijk en het dreigt mij te voeren naar 'snel en hapklaar afvallen' als modifast ofzo. 'Even voor de kickstart' denk ik dan. Daarom leg ik nu wel m'n focus op gezond ipv afvallen, maar gewicht wil ik wel kwijt!



Helaas heb ik dus ook de ervaring dat het bewust veranderen van leefgewoontes niet altijd betekent dat het blijvend resultaat geeft. Ik heb bewust veel veranderd, ik snoep / vreet lang niet meer zoveel als 10 jaar terug. Maar ik ben dus wel weer vervallen in weer meer/veel eten en minder bewegen, hoewel ik dat jaren goed volhield en ik ook op gewicht bleef. Dit is helaas wel redelijk onbewust gegaan.

Hé dreamer! Hoe is dat onbewuste er weer in geslopen bij jou dan? Ik heb net als Leo namelijk sterk het idee dat bewust eten here to stay is. Ik denk omdat ik mijn oude levenswijze heb vervangen door een andere, die me veel beter bevalt. Het begint, zoals Leo zo mooi zegt, steeds meer een "eerste natuur" te worden om bewust en met liefde te eten.



Ik gaf haar gisteren aan de telefoon als voorbeeld dat ik die avond helemaal geen zin had om te koken en erg moe was. Dus werd het een simpele salade met ijsbergsla, tomaat, tonijn, wortel en verse munt, met gegrilde volkorenstokbrood met olijfolie, peterselie en knoflook. Dat vind ik zelf dus echt hilarisch, want ik was helemaal niet van plan om er zo veel werk van te maken maar dat ging gewoon vanzelf



Ik denk dat ongezond, onbewust of mateloos eten voor een groot deel aangeleerd gedrag is dat je dus ook kunt afleren. En kunt vervangen door gezond gedrag.



Voor een deel is het ook verleiding, en dat wordt heel goed besproken in het boek Hap slik weg. Blijkbaar hebben wij mensen geen ingebouwde klok die aangeeft wanneer we moeten stoppen met eten. Niet, zoals we denken, als we vol zitten. Dan eten we gewoon door als we signalen krijgen dat we nog niet klaar zijn met eten. Bv. omdat ons bord nog niet leeg is, er nog meer eten op tafel staat, we de bodem van onze popcorn- of chipszak nog niet kunnen zien, omdat er nog andere mensen aan tafel zitten, omdat we anderen zien eten, omdat we reclames zien, omdat het eten er visueel aantrekkelijk uitziet of anderszins aantrekkelijk wordt gepresenteerd enzovoorts enzovoorts.



Volgens de auteur gebeurt die beïnvloeding heel onbewust en is het vrijwel onmogelijk om in het dagelijks leven bewust met al die prikkels om te gaan. Het is dus zaak onze omgeving te veranderen om de verleidingen tegen te gaan. Verleidelijk eten moeten we dus óf niet kopen, of achterin een kast of op een andere moeilijke bereikbare plek zetten, ondoorzichtig verpakken in kleine verpakkingen enz.



Anderzijds kun je van het verleidingsprincipe gebruikmaken door gezond eten juist wel in ruime mate in te kopen en dit zichtbaar uit te stallen en voor het grijpen te zetten (bv. vóór in de koelkast). Ook kun je bij het avondeten bijvoorbeeld de groenten en salade op tafel zetten en de rest van het eten van tevoren op de borden scheppen - zo schep je makkelijk opnieuw groente of sla op maar geen vlees, saus, pasta e.d.



Dit zijn gewoontes die we vrij makkelijk kunnen veranderen, waardoor ons onbewuste gedrag verandert en gezonder wordt.



Ik ben het helemaal met je eens dat je met een gezonder gewicht gezonder leeft. Dat is ook waarom ik zo ontzettend blij ben dat ik nu weer een gezond bmi heb! Natuurlijk ben ik ook blij dat ik slanker word. Maar ik denk wel dat het belangrijk is om het hoofddoel van gezond eten duidelijk voor ogen te houden. Is het afvallen, dan zul je gefixeerd zijn op het gewichtsverlies en niet op het veranderen van je eetpatroon en je relatie met eten. De kans is dan groter dat je na het afvallen weer terugvalt in je oude patroon en weer aankomt. Ik schreef het al eerder: 95% van de mensen die afvalt met een dieet, komt daarna weer aan. Meestal even snel als de kilo's eraf zijn gegaan.

Zima, lastig, die negatieve gedachten. Daarmee zet je jezelf erg onder druk en misschien speelt die druk ook een rol in je bijna-burn-out.



Misschien kun je erop letten dat je je rationele gedachte positief formuleert. Dus niet: "de opdrachtgever vindt het niet erg als ik geen 150% geef" maar "ik zal me voor 100% inzetten en goed werk afleveren, zodat de klant tevreden zal zijn". Onthoud dat je onbewustzijn geen ontkenningen registreert en dat dus de boodschap blijft hangen "150% geven" "opdrachtgever verspreidt vreemde verhalen in mijn netwerk".



*vliegt even naar Moskou, pfff* [jaloerse zucht]

quote:Profoon schreef op 08 augustus 2010 @ 22:32:

heb ik genoten van die drie happen zoet en had ook serieus geen behoefte meer aan de andere helft.Ik ben nog aan het bijlezen (téveel dames, téveel..), maar ik wil even zeggen dat ik dit heel mooi en herkenbaar vind

quote:eleonora schreef op 08 augustus 2010 @ 23:20:

Het is dus positief wat je gaat doen. Niet ellendig en moeilijk maar iets wat jij gaat doen, voor jou, voor jouw gezondheid en niks en niemand gaat je daarbij in de weg staan.

O jaaaaa, dat heb ik echt geleerd van dit topic en denk ik meerdere keren per dag, net zoals het wel mógen eten van slechte dingen, maar het niet willen. Had nooit verwacht dat een topic zoveel invloed op mijn denken zou hebben. Nog even doorlezen hoor

[quote]vlammetje schreef op 09 augustus 2010 @ 09:52:



Ik wil gezond eten. Ik wil genieten van eten dat wat voor me doet. Ik wil mezelf mooi vinden, ook met vetjes hier en daar. Ik wil mezelf geen gevoel van falen geven dat ik het zo ver heb laten komen dat ik de 70 weer zie. Ik wil die gedachte: het is nooit te laat en ik ben een kanjer dat ik er nu voor ga!



Mooi vlammetje en ook een groot doel van mij; leren voor goed en vanuit liefde voor mezelf te zorgen. Van mijn lijf houden en dat er laten zijn, ook al is het niet 'perfect'. Trots zijn op waar ik nu sta, ipv me focussen op waar ik had willen staan, of moeten staan.

Na hier gisteren wederom het een en ander gelezen te hebben is er iets in mij geraakt. Wat nog moet groeien en ik ben ook bang dat als ik er teveel over zeg ik het 'stuk praat'.

Maar ik denk dat wij wat dit betreft aardig op 1 lijn zitten.



Het gezonde eten is dus eigenlijk onderdeel van mijn Grote plan, van de zoektocht naar mij en hoe ik in mijn leven wil staan.



Nou, al mijn berichten tot nu toe kunnen verwijderd worden , want dit is de 'bottom line' van wat ik wil. Zoeken naar mij en naar hoe ik in het leven wil staan. quote]



Om daar gelijk op aan te sluiten, ik weet helemaal niet hoe ik werkelijk tegenover mijn lijf sta.

Wat vind ik er van, hoe belangrijk vind ik slank zijn, hoe belangrijk vind ik mijn uiterlijk?

Het is in mijn leven, oa doordat ik gepest ben en op jonge leeftijd overgewicht had, al van jongs af aan iets geweest waar ik me heel bewust van ben geweest (gewicht, uiterlijk en vooral dat het blijkbaar ontzettend belangrijk is. en ook mbt mijn uiterlijk negatief benaderd worden).

Bij mezelf vind ik het heel belangrijk, bij anderen let ik er nauwelijks op en ik ben ook niet heel ijdel, het zit 'm vooral in mijn omvang. Die voelt nog als ontzetend belangrijk, maar ik weet dus niet of ik dat echt vind of dat ik dat ben gaan geloven. En ook niet waarom ik het belangrijk vind, welke betekenissen ik eraan verbind.

Is dit voor jullie herkenbaar?

Bij mij kwam de omslag vooral toen ik tegen overwerkt zijn aanzat en pijn kreeg (rsi) Bewegen kon ineens niet meer, ik was hondsmoe en gewoon niet blij. Hoewel.. ik ben eigenlijk altijd wel 'blij' maar het ging dus niet zo goed. En ik merk inmiddels dat ik wegens moe nogal de neiging heb om te gaan eten. En dan zoek ik calorierijke voeding, want energie nodig. Vaak kan ik dan niet kiezen voor slapen, want werk/kinderen andere dingen. Op den duur natuurlijk wel, maar dan heb ik nog de pech dat ik soms wel vele uren slaap en nog niet uitgerust wakker word.



Afijn

de glijdende schaal is dan dat je best kunt snoepen, af en toe, zonder gelijk dik te worden. En als je dat 1x per week kunt, misschien ook wel 2x per week. En als je hele dagen in de ziektewet thuis zit, dan kom je vaker in de verleiding, voel je je zieliger en beweeg je bovendien minder.



Ik kan nu dus wel weer een reep chocolade in de kast hebben liggen. Als het volle chocolade is, eet ik 'm bijna zeker niet helemaal op. Dat vult qua chocolade teveel. Melkchocolade gaat wél op, gegarandeerd. Kennelijk vervuld het geen chocoladebehoefte. Maar toen kon ik dat niet meer.



Ik wilde wel dat ik af en toe voor alleen een salade kon kiezen, maar ik heb dan altijd nog een gezin, die daar niets aanvindt. M'n dochter kan ik nog wel zover krijgen, maar man en zoon, dát wordt lastiger. Aangezien ik op tijd thuis ben, 's middags, en m'n man niet, ben ik ook degene die kookt. Nu de kinderen bij m'n ouders zijn, maak ik wel lekker alleen salade voor mezelf. Gisteren met gebakken gamba's.. mjmm

maar goed idd dat je daarvoor kiest, ipv het 'makkelijker' frituur.



Ik ben er allang achter dat frituur niet altijd makkelijker is. Wij eten het wel 1x per week, omdat het makkelijk en snel is, wanneer man en ik laat thuis zijn en de kinderen vroeg moeten sporten. Maar vaak maak ik dan een rijstgerecht voor mezelf, die sneller klaar is dan de frituurpan warm. Met voorgesneden groentes, is het een eitje. Maar ook hier, ik ben de enige die dat gerecht lust (dochter moet het onder protest soms wel eten, omdat ik al met en zonder vlees kook, ga ik de vegetarische maaltijd niet ook nog eens dubbel doen )



Dat stukje over die verleidingen klinkt inderdaad wel logisch. Klinkt ook interessant, dat boek!



hoe maken jullie trouwens gegrilde groentes, of moet ik daarvoor in het receptentopic zijn?

Enemdé

Dat is inderdaad een goede vraag: vind ik omvang echt belangrijk of ben ik het gaan geloven door de omgeving.



Op zich denk ik zelf dat ik m'n uiterlijk niet echt belangrijk vind. Ik doe er vrij nonchelant mee, in elk geval. Toch kan ik van m'n overgewicht wel behoorlijk balen en ik vind mezelf ook niet echt mooi. Kwam er wel achter waarom ik mezelf in de spiegel over het algemeen niet dik vind. Ik heb spiegels waarin ik mezelf van de bovendkant tot ongeveer de navel zie, en daar ben ik juist allemaal erg slank. Het gewicht begint echt onder de navel (nouja, inmiddels ook al onder het middenrif) tot en met m'n knieën. Dat is ook best lastig met kleren.

Dub, goed bijgestuurd. Dit zijn de punten waarin ik verwoorden ben tot een kampioen RETten, maar waarbij de omdraaigedachten nog niet helemaal je van het zijn.



Het voorbeeld was werktechnisch, maar ik doe het ook vaak met eten. Vaak met de gedachten zoals NMD ze beschrijft. Uiterlijk bij jezelf heel belangrijk maken en er van allerlei irrationele gedachten aan vastknopen. Als in "ik ben alleen maar slim, maar niet mooi" Ik kan daar gelukkig nu wel goed op bijsturen. Ik krijg dat soort gedachten vaak als ik niet lekker in mijn vel zit, er iets is gebeurd of simpelweg ongesteld moet worden



* Even naar Moskou vliegen behoort tot de vervelende kanten van mijn werk Maar ik moet echt drie dagen honderdvijftig procent geven. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ik klanten altijd moet bijsturen met hun wodkagebruik en drie dagen geconfronteerd word met de prachtigste vrouwen ter wereld *

Ik gooi vaak groenten op de grilpan. Beetje kruiden uit de tuin erover heen, pan ligt bestrijken met olijfolie en voilà.

Dat kan ook in de oven. Je kunt het allemaal zo simpel en ingewikkeld maken als nodig is.

hallo allemaal,

Ik was een tijd geleden ook begonnen met gezonder eten, maar inmiddels is daar nogal de klad in gekomen. Na lekker vakantie gevierd te hebben en een stressige periode vanwege examens, staat de knop weer helemaal verkeerd. Ik heb alles bij elkaar zonder er al te veel over na te willen denken een hoop rommel naar binnen gestouwd. Je zou het misschien wel kunnen omschrijven als een continue fuck-it moment.

Maar inmiddels is het gewone leventje is weer begonnen, dus geen slappe excuses meer om ongezond te eten, ik wil die knop (opnieuw) omzetten. En dan natuurlijk het liefst op zo'n manier dat bij een volgende lastige periode die knop wél goed blijft staan.

Ik hoop hiermee een aantal kilo's af te vallen (ik wil er in elk geval graag 5 kwijt) en ook meer energie te krijgen want daar schort het ook nog wel eens aan.



Wat hier op het topic regelmatig langskomt, over die beslismomenten, daar wil ik vooral mee aan de slag. En dan niet alleen: wil ik dít wel eten, maar ook: wil ik nú wel eten. Want ik loop soms echt de hele dag door te grazen. Niet eens zozeer dat ik dan allemaal zooi naar binnen werk want het is ook vaak wel iets van een paar tomaatjes, een cracker e.d., maar het slaat gewoon nergens op dat ik zo vaak zit te eten als ik helemaal geen honger of trek heb. Of het dan eten uit verveling is ofzo, dat weet ik eigenlijk niet eens precies, maar dat wil ik dus niet meer. Ik weet nog niet helemaal hoe ik dat het beste kan aanpakken, ik denk dat ik om te beginnen eerst maar duidelijke eetmomenten ga inplannen en dan alleen op die momenten eten en verder in principe niet.

quote:dreamer schreef op 09 augustus 2010 @ 14:57:

Bij mij kwam de omslag vooral toen ik tegen overwerkt zijn aanzat en pijn kreeg (rsi) Bewegen kon ineens niet meer, ik was hondsmoe en gewoon niet blij. Hoewel.. ik ben eigenlijk altijd wel 'blij' maar het ging dus niet zo goed. En ik merk inmiddels dat ik wegens moe nogal de neiging heb om te gaan eten. En dan zoek ik calorierijke voeding, want energie nodig. Maar was dat werkelijk waar je lijf om vroeg, of wilde je geest dat en gaf je er aan toe?



Vaak kan ik dan niet kiezen voor slapen, want werk/kinderen andere dingen. Op den duur natuurlijk wel, maar dan heb ik nog de pech dat ik soms wel vele uren slaap en nog niet uitgerust wakker word.



Afijn

de glijdende schaal is dan dat je best kunt snoepen, af en toe, zonder gelijk dik te worden. En als je dat 1x per week kunt, misschien ook wel 2x per week. En als je hele dagen in de ziektewet thuis zit, dan kom je vaker in de verleiding, voel je je zieliger en beweeg je bovendien minder.

Dat ben ik niet met je eens: die glijdende schaal is een signaal dat je niet meer bewust met je voeding bezig was. En oh, ik herken het heel goed: want ik heb jarenlang als politiek adviseur mijn stress weggegeten. Maar ik luisterde niet naar mijn lijf.



Ik kan nu dus wel weer een reep chocolade in de kast hebben liggen. Als het volle chocolade is, eet ik 'm bijna zeker niet helemaal op. Dat vult qua chocolade teveel. Melkchocolade gaat wél op, gegarandeerd. Kennelijk vervuld het geen chocoladebehoefte. Maar toen kon ik dat niet meer.

Waarom eet je de hele reep op? Geniet je nog, ik bedoel echt genieten, van het laatste hapje melkchocolade? Ik geniet van de eerste hap en misschien de tweede ook nog, maar bij de derde proef ik niet meer bewust.



Ik wilde wel dat ik af en toe voor alleen een salade kon kiezen, maar ik heb dan altijd nog een gezin, die daar niets aanvindt. M'n dochter kan ik nog wel zover krijgen, maar man en zoon, dát wordt lastiger. Aangezien ik op tijd thuis ben, 's middags, en m'n man niet, ben ik ook degene die kookt. Nu de kinderen bij m'n ouders zijn, maak ik wel lekker alleen salade voor mezelf. Gisteren met gebakken gamba's.. mjmm

maar goed idd dat je daarvoor kiest, ipv het 'makkelijker' frituur.

Misschien denk ik heel makkelijk, maar waarom eet je niet apart? Jij kookt. Jij bepaalt. Dat is lastig, maar zeker niet onoverkomelijk. Wat zou je doen als je allergisch was? Waarom kies je er nu voor om hier geen moeite in te steken?



Ik ben er allang achter dat frituur niet altijd makkelijker is. Wij eten het wel 1x per week, omdat het makkelijk en snel is, wanneer man en ik laat thuis zijn en de kinderen vroeg moeten sporten. Maar vaak maak ik dan een rijstgerecht voor mezelf, die sneller klaar is dan de frituurpan warm. Met voorgesneden groentes, is het een eitje. Maar ook hier, ik ben de enige die dat gerecht lust (dochter moet het onder protest soms wel eten, omdat ik al met en zonder vlees kook, ga ik de vegetarische maaltijd niet ook nog eens dubbel doen )



Dat stukje over die verleidingen klinkt inderdaad wel logisch. Klinkt ook interessant, dat boek!



hoe maken jullie trouwens gegrilde groentes, of moet ik daarvoor in het receptentopic zijn?

Ik gooi de oven aan, groentes in ovenschaal, drupje olie, flink wat (gedroogde kruiden) en hup gaan Dreamer, als ik je post zo lees, zitten er argumenten in die mij niet lijken te kloppen. Heb ze geprobeerd aan te geven.

Ok, even heel veel reacties (bij deze al sorry voor mega post)



@ NMD, welkom! Heel herkenbaar wat je zegt over dat trots zijn, dat je dat niet lukt omdat je het gevoel hebt dat je nog aan het goedmaken bent wat je verkloot hebt. Ik heb dat ook met andere dingen in mijn leven. Mijn vriend probeert mij vaak in te laten zien hoe goed in het doe, maar ik zie dat zelf niet zo. Ook nu: moet eigenlijk studeren, maar zit hier. Maar hier leer ik ook heel veel van en hier lezen houdt mij scherp voor wat betreft eten. Zucht.



Ik zit opeens te denken: is Darkroseprincess van het schoolkadaver tot MILF topic hier al eens wezen kijken? Ik weet dat ze een druk leven heeft en niet altijd even veel tijd, maar miss is dit ook inspirerend voor haar (Leo: had jij niet ook gereageerd in haar topic?).



@ Elleinspequote:elleinspe schreef op 09 augustus 2010 @ 08:56:

Sporten heb ik een verschrikkelijke hekel aan, op de basis school al, dus dat is geen optie voor mij.

Fijn dat je mee komt schrijven! Ik las dit en moest gewoon reageren, want het kwam zó negatief over. Ik dacht: wááát?! Wat zegt ze nou? Natuurlijk is sport wel een optie. Maar dat hoeft niet zo:



Het mag ook zo:



En dan noemen we het gewoon bewegen en mengen we het met andere activiteiten Niet meer met de auto boodschappen doen, maar op de fiets bijv. En net als gezonde keuzes maken qua eten zullen ook gezonde keuzes qua bewegen langzaamaan steeds vanzelfsprekender worden. Ik fietste bijv. nooit toen ik ging studeren: grote stad, ik woonde ver van iedereen, ik had een OV en er reed een nachtbus. Langzaam ben ik fietsen steeds (weer) meer in mijn dagelijks patroon gaan brengen en zo'n 2 jaar vind ik het nu doodnormaal om overal naar toe te fietsen, ook al is dat 45 min. Beter dan 45 min in die stink bus. En natuurlijk ga ik als het regent dat het giet nog wel eens met de tram, maar meestal niet. Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel (en je niet aangevallen voelt, want dat bedoel ik echt niet!), dat je ook op andere manieren kan bewegen en dat er niet per se het label "sport" aan hoeft te hangen



@ vlammetjequote:vlammetje schreef op 09 augustus 2010 @ 09:52:

Ik wil, ik wil, ik wil...



Gewoon beginnen. Klinkt makkelijk Leo, als je het zo zegt. En eigenlijk is het ook makkelijk. Maar voor een twijfelkont als ik, die eigenlijk vind dat ze al die dingen tegelijk aan moet pakken en het ook nog eens allemaal perfect wil doen, is het lastig. Maar ik begin het te leren. Stapje voor stapje. Het gezonde eten is dus eigenlijk onderdeel van mijn Grote plan, van de zoektocht naar mij en hoe ik in mijn leven wil staan. En dat maakt het gewoon een heel leuke uitdaging! O vlammetje, wat enorm herkenbaar. Zoveel willen, maar ook zoveel eisen stellen aan jezelf dat je aan het begin al weet dat je het einde niet gaat halen (geldt voor mij althans) Dit is een levensinstelling die ik aan het veranderen ben en daar hoort ook eten bij. Inderdaad, onderdeel van het Grote Plan! Heel Dr. Phil: hoe kan ik de beste versie van mezelf zijn? Waarin ik mezelf zie als iemand die niet alles 100% perfect doet, maar wel altijd vrolijk en gemotiveerd is om het goed te doen, met the occasional fuck-it momenten (Wilde eigenlijk fuck-it dagen schrijven, maar één minder goede keuze betekent niet dat de hele dag vergooid is. Ik blijf het voor mezelf maar herhalen en herhalen).



@ capiquote:Capibara schreef op 09 augustus 2010 @ 10:18:

Ik vul ook elke dag braaf in de eetmeter in wat ik allemaal gegeten heb, en kijk dan ook wat ik nog moet/mag eten om zoveel mogelijk groene vlakjes te krijgen bij alle benodigde voedingsstoffen (ik had gisteren een broodje falafel op en het verbaasde me hoeveel ik daarna nog 'mocht' eten).





Je zal zien dat je op een gegeven moment steeds beter zelf weet hoeveel je van alles nodig hebt en dat je die meter steeds minder zal gebruiken. Goed bezig meis, knap om te zien wat voor kick start je hebt gemaakt. Maar probeer het voor jezelf ook relaxed te benaderen. Uiteindelijk is het het doel om altijd gezonde keuze te maken, uit gewoonte



@ Dubio: acht kilo, wat een prestatie meis, super! En helemaal leuk omdat je er niet echt mee bezig was en het als een cadeautje komt! Zo zie ik eten met je verstand ook: jij maakt goede keuze voor je lijf en dan zal je lijf vanzelf op den duur goed voor jou zijn.



@ Rammie: ik snap dat het veel is om bij te lezen, leuk dat je even een reactie hebt geplaatst! Jij ook veel succes!



@ Leo: maak je niet druk over niet kunnen reageren, je bent hier altijd en post altijd mooie, inspirerende stukjes en iedereen begrijpt dat jij ook nog een gewoon leven hiernaast hebt! Fijn dat je schoonvader wat stabieler is en nogmaals veel sterkte



@ Dreamerquote:dreamer schreef op 09 augustus 2010 @ 12:41:

Ik vind het mooi, Eleonora, zoals jij je vergadermomenten bespreekt



Inderdaad! Ik had er zelf net ook nog eentje: nee El, nu niet gedachteloos achter de pc plakken vleeswaar wegwerken, een boterham maken ermee en de rest opbergen. Klaar. Ik was niet boos op mezelf, ik vond mezelf niet zielig, het was gewoon klaar.



@ Zima: succes in Moskou en vertrouw in jezelf!

quote:Capibara schreef op 09 augustus 2010 @ 10:18:

Wauw, wat is er weer veel geschreven! Allereerst welkom NMD en Sofia!



Dank je .



Ik reageer vanavond wel weer wat uitgebreider op alle berichten, maar ik wil toch alvast iets zeggen over de post van Vlammetje. Je hebt natuurlijk helemaal gelijk; het hoofddoel is (of zou moeten zijn): gezond eten en luisteren naar je lichaam waarbij je wel je verstand blijft gebruiken. Dat is ook mijn doel. En toch wil ik ook heel graag afvallen, dunner worden, kledingmaten kwijtraken.



Ik lees hier het een en ander, even mijn visie..Ik zeg niet dat het DE visie is, maar gewoon een manier van er tegen aan kijken / benaderen. Ik denk dat wanneer je van een periode van aankomen of stabiel blijven dmv dagen teveel eten afgewisseld met dagen dieeten, je wilt overstappen na afvallen, dat min of meer missie kansloos is. Je slaat dan namlijk, in de meeste gevallen (los van de kilo's die er 'vanzelf' afgaan doordat je een tijdje teveel gegeten hebt) een stap over.

Je wilt van aankomen/overeten/verstoort eten, naar afvallen. En afvallen betekend meestal nog niet naar je lijf luisteren. Meestal gaat afvallen en naar je lijf luisteren, wanneer de focus teveel bij afvallen ligt, niet samen. Ik zeg: Herstel eerst de relatie met je lijf en met eten, de kans is dat er net zoals bij Dubio dan al het eea ander af gaat. Maar de kans is groter dat je eerst een tijdje stabiel blijf, of misschien zelf een beetje aankomt.

Wat vinden jullie hier van?

Dat heeft mij heel erg geholpen, en nog steeds, in beter gaan eten. First things first en ik vind dat ook heel moeilijk hoor!!

En lukt me ook heel vaak niet. Maar ik merk bij mezelf dat zolang het gewicht nog zo'n grote rol speelt je nooit echt een gezonde relatie met voeding en je lijf kan krijgen. Misschien eerst dat herstellen en mocht dat geen gewichtverlies meebrengen dan wordt dat de volgende stap.

Het is maar net welke ingang je neemt:



- Eerst afvallen en dan je relatie met voedsel herstellen, wat volgens mij weinig mensen lukt.



- Of eerst je relatie met voedsel en je lijf herstellen en dan eventueel afvallen.



Just my thoughts .



Omdat ik gezond wil blijven/worden, dat in de eerste plaats. Maar ook om me fitter te voelen, om er beter uit te zien, om meer zelfvertrouwen te krijgen.



Hoezo heb je dan meer zelfvertrouwen?

Ik herken het namelijk en ben voor mezelf aan het onderzoeken hoe dat zit / werkt bij mij.



Ik benader het onbewust toch als een soort dieet, alleen dan wel een dieet wat ik de rest van mijn leven kan volhouden.



Dat klopt volgens mij niet, het feit dat je dit schrijft maakt dat je je er bewust van bent .

Dan is de vraag: Wat versta je onder dieet?

Een manier van eten?

Of een manier van eten waarbij je afvalt?



Ik betrap mezelf erop dat ik het liefst elke dag even op de weegschaal zou staan om te kijken of mijn nieuwe eetpatroon al sporen nalaat.



Maar je hebt volkomen gelijk: als ik gezond eet komt dat vanzelf wel, ook zonder dat ik daar heel obsessief mee bezig ga zijn. Dat is alleen nog niet zo makkelijk, blijkbaar heb ik die dingen als een weegschaal en (vooral!) die eetmeter nodig om controle te houden.



Kijk dit bedoel ik (en wederom herkenbaar hoor!!).

Je spreekt jezelf tegen. Aan de ene kant wil je het controleren en aan de andere kant zeg je dat je wel weet dat het 'vanzelf' gaat.

Die 2 zijn een wereld van verschil.

Welke van de 2 voelt voor jou, voor nu nog, als de waarheid?



Ik merk bij mezelf dat ik ook de neiging heb mijn echte overtuiging, gelijk weg te maken.

En er is een verschil tussen weg maken en je er bewust van zijn en 'm uitdagen / er iets anders tegenover zetten.



Daarnaast vind ik, wanneer je tientallen kilo's overgewicht hebt, de wens om af te vallen helemaal niet vreemd of ongezond. Vind ik een hele normale wens.

De vraag is alleen op welke manier ga je dat doen?

Wat werkt op de lange termijn?

Durf je er een meer-jaren-plan van te maken, zodat je straks niet alleen het gewicht hebt wat bij jouw lijf past, maar ook een gezonde relatie met voedsel en jezelf?

Hermes

helaas kun je in een quote niet meer reagern, dus probeer ik het zo.



- als ik moe ben, vraagt m'n lichaam én m'n geest om energie. Ik probeer het tegenwoordig (bewust) wel te sturen naar brood en kaas en groentes en fruit, en dat lukt aardig, gelukkig. Ik probeer ook zo goed mogelijk aan m'n rust te komen, zodat die (over)vermoeidheid niet meer zoveel voorkomt, maar helaas.. met een druk leven, waarbij de menstruatieweek net altijd valt in de week dat ik weinig af kan zeggen én met m'n fibromyalgie (waardoor ik op onverwachtse en onlogische momenten ineens moe ben) kan ik deze momenten niet uitsluiten



- je hebt op zich gelijk wbt de glijdende schaal. Maar ik begon dus bewust met "af en toe wat lekkers kan best" en kennelijk ook vaker, want ik kwam toch niet aan. Totdat ik wél aankwam Tuurlijk speelde toen ook mee dat ik me gewoon niet goed voelde.



- waarom eet ik de hele reep op? Sja.. dat doe ik dus niet meer.. ik begin er gewoon niet meer aan. Ik zoek een soort chocoladebevrediging en die krijg ik niet of nauwelijks van melkchocolade, kennelijk. Of pas na een hele reep. Met pure chocolade heb ik die behoeftebevrediging wél na een paar stukjes. het gaat ook niet om ander zoet dan, echt om chocolade. En deze behoefte kan soms weken wegblijven, maar langer dan 2 maanden niet. Dan zit ik voor of tijdens de menstruatie en voilá, daar is de behoefte weer.



- ik kook dus al apart. Ik kook én een maaltijd met, én een maaltijd zonder vlees. Maar de vegetarische maaltijd is voor mij en m'n dochter. Zij vindt helaas niet alles zo lekker als ik. De ene keer eet zij dus met veel tegenzin (en daardoor gaat helaas mijn plezier in de lekkere maaltijd wat weg) de andere keer eten we patat of pannekoeken en ik alleen wat anders. Ik heb dus geen zin om voor 4 personen 3 maaltijd op tafel te zetten. Wat in praktijk vaak gebeurt is dat één van de maaltijden uit de vriezer komt, de andere vers bereidt.

Op patatavond heb ik vaak maar 20 minuten om te bereiden en eten, dan is apart koken bij de patat gewoon téveel voor mij. Ik moet, wederom wegens de FM, rust nemen, tussendoor. Ik maak er wel zoveel mogelijk een salade bij (of eet een aantal rauwe winterpenen) en eet dan heel weinig patat. Even wat voor de smaak.



Ik hoef dus voor het roosteren van groentes geen aparte pan aan te schaffen, mooi!

En bedankt voor je reactie.

quote:Moonglade schreef op 09 augustus 2010 @ 15:22:



Wat hier op het topic regelmatig langskomt, over die beslismomenten, daar wil ik vooral mee aan de slag. En dan niet alleen: wil ik dít wel eten, maar ook: wil ik nú wel eten. Want ik loop soms echt de hele dag door te grazen. Niet eens zozeer dat ik dan allemaal zooi naar binnen werk want het is ook vaak wel iets van een paar tomaatjes, een cracker e.d., maar het slaat gewoon nergens op dat ik zo vaak zit te eten als ik helemaal geen honger of trek heb. Of het dan eten uit verveling is ofzo, dat weet ik eigenlijk niet eens precies, maar dat wil ik dus niet meer. Ik weet nog niet helemaal hoe ik dat het beste kan aanpakken, ik denk dat ik om te beginnen eerst maar duidelijke eetmomenten ga inplannen en dan alleen op die momenten eten en verder in principe niet.



Exact! Geldt voor mij ook. En als ik dan iets eet, ook al is het iets gezonds, dan wil ik meer en eet dan echt de hele bak radijsjes op i.p.v. af en toe eentje. Dus dat ga ik ook niet meer doen.



Heb net boodschappen gedaan en ben heel bewust gaan kopen. Heb alvast 2 potjes met kruiden meegenomen, morgen of woensdag haal ik de rest. Ik was per voet dus kon niet teveel meenemen.

Verse (wok)groente, al kant en klaar gesneden, dat werkt beter voor mij. Zelf snijden demotiveert. Dat wordt een volgende fase. Vers fruit, een biefstukje. Ik eet niet vaak vlees, maar als ik het doe, wil ik wel iets echt lekkers En ik heb een liter sojamelk (light) gekocht, als probeersel. Heb er nu een glas van en moet zeggen: lekker fris! Best een lekker alternatief naast de gewone halfvolle melk. Ik ben nogal van de zuivel, maar ook de halvolle producten zijn nogal vet en magere melk smaakt als water



Heb het boek 'Weg met de weegschaal' inderdaad nog liggen en ga daar mee aan de slag.



Tot nu toe merk ik dat bewust iets eten goed werkt. Ik geniet er meer van. En ik ben trots op mezelf dat ik de stap gezet heb. Als beloning heb ik een rol volkoren biscuit gekocht. De beste koekjes onder de koekjes zeg maar. Voor als ik trek krijg in koek.... beter dat dan iets ongezonds naar binnen werken.

Ik ga het nog moeilijk krijgen met de ijscoman die elke avond pal voor mijn deur stopt. Zijn riedeltje als hij komt aanrijden, werkt als een soort reactie van Pavlov op me.... gelukkig ben ik vanavond rond zijn tijd niet thuis

Dreamer, ik gril gewoon in een overschaal. Ik heb bij de turkse winkel ook eens zo'n set met zilverkleurige schalen voor in de oven gehaald, soort dienblad met opstaand randje. Ook erg handig. Wat ik zelf heel lekker vind is een mixje van kikkoman, balsamicoazijn en olijfolie. Dat meng ik door blokjes aubergine, champignons, tomaatjes, courgette en dan een klein half uurtje in de oven, laatste m1nuutjes op de grilstand (niet nodig, maar dan wordt het nog lekkerder).

Maar ik gooi dus gewoon van alles in de oven, ook uien, pompoen, knolselderij, wortel... allemaal lekker! Vanavond ga ik ook lekker aubergine en tomaatjes in de oven gooien. Stukje zalm erbij...nu al zin in!

Dames, ik eet nog steeds verstandig maar kan jullie niet bijhouden hoor. Wat wordt er veel geschreven....