Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
vrijdag 9 juli 2010 om 15:06
Deel twee alweer, van ons inspirerende, bijna sektarische topic.
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
woensdag 11 augustus 2010 om 09:26
Hermes: wat enorm lastig lijkt me die situatie waarin iedereen aan je loopt te trekken. Probeer jezelf voor ogen te houden wat je al hebt geleerd van de peut en wees lief voor jezelf en je lijf
Eleonora: bedankt voor je reactie. Ik ben gewoon erg druk en soms betekent dat dat eten er bij in schiet. En dan denk ik (slechte, oude gedachte hoor): o da's goed, want dan eet in minder. FOUT. Mijn lichaam heeft wél brandstof nodig, maar niet al die waardeloze crap, voedzaam eten. Want als ik dan een dag weinig heb gegeten "mocht" ik van mezelf altijd pizza of chips, want ik had toch haast niks op. En dat wil ik gewoon niet meer. En dat herhaal ik dan maar voor mezelf. Fijn dat je me er even op wees Hoe is het met je schoonvader? En heb jij alweer wat meer ritme in het eten? Doen hoor!
NMD: zo te lezen zit er een heleboel in je hoofd, een soort Schiphol van gedachten, waar allemaal vliegtuigen aankomen en hun lading lossen. Misschien is het voor jou fijn om lekker te wandelen of een stukje te fietsen aan het eind van de dag en je hoofd leeg te maken. Ik vind je enthousiasme om met jezelf bezig te zijn op een bepaalde manier vertederend om te zien, zo oprecht en lief
O en over die kaas: ik heb dezelfde insteek als Eleonora. Ik eet gewoon minder. Haal niet standaard een nieuw stuk in huis als het andere op is (woon alleen). Koop wel gewoon volvette kaas. Vind mager niet te nassen, veel te duur, stuk droogt sneller uit (kan ik het weer weggooien) en bovendien geloof ik er niet zo in. Als ik maar niet meer tijdens de lunch 6 crackers met dikke lagen 48+ kaas naar binnen werk, ben ik al een stuk gezonder bezig, vind ik Van mijn moeder begreep ik dat 30+ of 20+ kaas met kruiden, zoals tuinkruiden of komijn, wel goed te doen is.
Sorry dat ik niet op iedereen kan reageren, maar ik heb het druk en reageer op alles wat dan is blijven hangen, haha! O trouwens ook een gesprek gehad met vriend over gezond eten en hij is het helemaal met me eens, dus ik zal vanavond weer een lekker maaltje krijgen denk ik! Succes allemaal, ik moet weer verder!
Eleonora: bedankt voor je reactie. Ik ben gewoon erg druk en soms betekent dat dat eten er bij in schiet. En dan denk ik (slechte, oude gedachte hoor): o da's goed, want dan eet in minder. FOUT. Mijn lichaam heeft wél brandstof nodig, maar niet al die waardeloze crap, voedzaam eten. Want als ik dan een dag weinig heb gegeten "mocht" ik van mezelf altijd pizza of chips, want ik had toch haast niks op. En dat wil ik gewoon niet meer. En dat herhaal ik dan maar voor mezelf. Fijn dat je me er even op wees Hoe is het met je schoonvader? En heb jij alweer wat meer ritme in het eten? Doen hoor!
NMD: zo te lezen zit er een heleboel in je hoofd, een soort Schiphol van gedachten, waar allemaal vliegtuigen aankomen en hun lading lossen. Misschien is het voor jou fijn om lekker te wandelen of een stukje te fietsen aan het eind van de dag en je hoofd leeg te maken. Ik vind je enthousiasme om met jezelf bezig te zijn op een bepaalde manier vertederend om te zien, zo oprecht en lief
O en over die kaas: ik heb dezelfde insteek als Eleonora. Ik eet gewoon minder. Haal niet standaard een nieuw stuk in huis als het andere op is (woon alleen). Koop wel gewoon volvette kaas. Vind mager niet te nassen, veel te duur, stuk droogt sneller uit (kan ik het weer weggooien) en bovendien geloof ik er niet zo in. Als ik maar niet meer tijdens de lunch 6 crackers met dikke lagen 48+ kaas naar binnen werk, ben ik al een stuk gezonder bezig, vind ik Van mijn moeder begreep ik dat 30+ of 20+ kaas met kruiden, zoals tuinkruiden of komijn, wel goed te doen is.
Sorry dat ik niet op iedereen kan reageren, maar ik heb het druk en reageer op alles wat dan is blijven hangen, haha! O trouwens ook een gesprek gehad met vriend over gezond eten en hij is het helemaal met me eens, dus ik zal vanavond weer een lekker maaltje krijgen denk ik! Succes allemaal, ik moet weer verder!
woensdag 11 augustus 2010 om 10:13
Ik ben dol op kaas. Volvette kaas. Ik kan met gemak op al mijn crackers en boterhammen kaas doen. Maar ik weiger aan slanke kaas te gaan. Ik wissel dan liever af met bijv de smeerkaas van rondele, met kipfilet, rookvlees, ham, rosbief ofzo. Avocado kan ook erg goed en laatst las ik een receptje voor een boterham met gegrilde tomaatjes. Ik denk dat dat echt iets voor mij is! Verder vind ik ajvar ook erg lekker en ik heb het vermoeden dat ik ook wel van hummus hou. Gegrilde aubergineplakken doen het ook heerlijk op brood!
Vanmorgen weer een frustratie-moment bij het aankleden, grr... En ik denk toch dat ik wat strenger voor mezelf moet worden. heb het angstbeeld dat ik alleen maar dikker word. Mijn lichaam zit me dwars, ik voel me er niet meer prettig in. Raar eigenlijk, wat een effect 5 extra kilo's al kunnen hebben...
Vanmorgen weer een frustratie-moment bij het aankleden, grr... En ik denk toch dat ik wat strenger voor mezelf moet worden. heb het angstbeeld dat ik alleen maar dikker word. Mijn lichaam zit me dwars, ik voel me er niet meer prettig in. Raar eigenlijk, wat een effect 5 extra kilo's al kunnen hebben...
...
woensdag 11 augustus 2010 om 11:13
Goedemorgen allemaal
Even over de kaas... ik eet al een paar maanden 30+ kaas i.p.v. volvette en ik moet zeggen dat je eraan went. Het is alleen voor in de oven niet fijn. Het smelt amper. Verder doe ik vaak een mespunt op mijn kaas als ik dat op brood doe. Dat deed ik al met volvette kaas, dus dat maakt voor mij weinig uit, qua smaak. Kaas (volvet) is zooooo vet. En ja, ik wil alternatieven voor op brood om mee te nemen naar werk, dus dat gaan doe het zelf pakketjes worden die ik op mijn werk in elkaar ga zetten. Even een kwestie van uitproberen wat wel en niet werkt.
Met mijn huidige menu heb ik geen trek, ik krijg genoeg binnen, volgens mijn maag. Vooral 's avonds kan ik niet te veel eten, dan slaap ik slecht. Ik zal wel een extra boterham nemen tussen de middag, of misschien als tussendoortje nemen, ik heb meestal om 11 uur in de ochtend erge trek....
Wat vinden jullie van filet americain? Het schijnt mager te zijn, hoewel ik wel zoiets heb van... kan dat wel gezond zijn? Dat rauwe vlees... wat zal er wel allemaal niet doorheen zitten? Rookvlees is een goed alternatief voor mij denk ik, afwisselend met kaas.... *lampje*
De zaterdag ga ik niet helemaal los hoor X:D maar dan laat ik het patroon even los... ik hoop dat ik zo'n beetje automatisch een goede zaterdag balans zal kunnen vinden waardoor het niet veel zal afwijken van doordeweeks. Maar nogmaals, stapje voor stapje. Eerst de doordeweekse discipline, het weekend volgt later. Anders loopt het dood, vrees ik. Het is dus inderdaad niet alles of niets
Ja Vlammetje, 5 kilo's zijn ongeveer een kledingmaat geloof ik... sinds ik in de overgang (bah!) ben, lijken de extra kilo's er gewoon niet af te willen en elke extra hap lijkt dubbel aan te zetten. Dus vandaar mijn ommezwaai.... ik wil gewoon weten dat ik gezond bezig ben en dus mezelf niet de schuld kan geven of kan verwijten het te laten gebeuren... me psychisch dus lekker in mijn vel voelen waardoor ik me beter in mijn fysieke vel zal gaan voelen. Eigenlijk andersom dus....
Tot nu toe gaat het nog steeds goed. En ik heb cafeïnevrije koffie gekocht. Ik drink al veel minder koffie dan vroeger, en kan het echt niet laten staan, ik vind de smaak te lekker , maar cafeïne kan ik missen als kiespijn. En het smaakt prima moet ik zeggen! Dus dit is een mooi compromis denk ik zo...
En jij bent ook goed bezig Capi!!
NMD, dank je voor je uitvoerige antwoord en ik hoop dat vandaag een goede dag voor je zal zijn,dat dat goede gevoel nog even doorzet... en denk eraan: stapje voor stapje meis!
Even over de kaas... ik eet al een paar maanden 30+ kaas i.p.v. volvette en ik moet zeggen dat je eraan went. Het is alleen voor in de oven niet fijn. Het smelt amper. Verder doe ik vaak een mespunt op mijn kaas als ik dat op brood doe. Dat deed ik al met volvette kaas, dus dat maakt voor mij weinig uit, qua smaak. Kaas (volvet) is zooooo vet. En ja, ik wil alternatieven voor op brood om mee te nemen naar werk, dus dat gaan doe het zelf pakketjes worden die ik op mijn werk in elkaar ga zetten. Even een kwestie van uitproberen wat wel en niet werkt.
Met mijn huidige menu heb ik geen trek, ik krijg genoeg binnen, volgens mijn maag. Vooral 's avonds kan ik niet te veel eten, dan slaap ik slecht. Ik zal wel een extra boterham nemen tussen de middag, of misschien als tussendoortje nemen, ik heb meestal om 11 uur in de ochtend erge trek....
Wat vinden jullie van filet americain? Het schijnt mager te zijn, hoewel ik wel zoiets heb van... kan dat wel gezond zijn? Dat rauwe vlees... wat zal er wel allemaal niet doorheen zitten? Rookvlees is een goed alternatief voor mij denk ik, afwisselend met kaas.... *lampje*
De zaterdag ga ik niet helemaal los hoor X:D maar dan laat ik het patroon even los... ik hoop dat ik zo'n beetje automatisch een goede zaterdag balans zal kunnen vinden waardoor het niet veel zal afwijken van doordeweeks. Maar nogmaals, stapje voor stapje. Eerst de doordeweekse discipline, het weekend volgt later. Anders loopt het dood, vrees ik. Het is dus inderdaad niet alles of niets
Ja Vlammetje, 5 kilo's zijn ongeveer een kledingmaat geloof ik... sinds ik in de overgang (bah!) ben, lijken de extra kilo's er gewoon niet af te willen en elke extra hap lijkt dubbel aan te zetten. Dus vandaar mijn ommezwaai.... ik wil gewoon weten dat ik gezond bezig ben en dus mezelf niet de schuld kan geven of kan verwijten het te laten gebeuren... me psychisch dus lekker in mijn vel voelen waardoor ik me beter in mijn fysieke vel zal gaan voelen. Eigenlijk andersom dus....
Tot nu toe gaat het nog steeds goed. En ik heb cafeïnevrije koffie gekocht. Ik drink al veel minder koffie dan vroeger, en kan het echt niet laten staan, ik vind de smaak te lekker , maar cafeïne kan ik missen als kiespijn. En het smaakt prima moet ik zeggen! Dus dit is een mooi compromis denk ik zo...
En jij bent ook goed bezig Capi!!
NMD, dank je voor je uitvoerige antwoord en ik hoop dat vandaag een goede dag voor je zal zijn,dat dat goede gevoel nog even doorzet... en denk eraan: stapje voor stapje meis!
woensdag 11 augustus 2010 om 12:12
Ik zit te lunchen met een fors meergranenbroodje met heel veel pitjes met filet americain en rauwe ui. Net al een heerlijk croissantje op (even afkicken van Fr) en naast me op het bureau staat een bakje bramen, die mogen ook op vanmiddag. Even genieten.
Vanochtend magere kwark met honing en daarna een spinles gevolgd. Dat ik nu TREK! heb, is dan ook niet verwonderlijk. Maar ik had geen brood in huis dus moest het even zo. Weegschaal op de sportschool gaf aan dat ik qua gewicht stabiel ben gebleven, 1 kilo meer dan voor ik vertrok, maar dat kwam door de bronchitis dat ik toen lichter was.
Daarnet boodschappen gedaan. Ik ga van de week tortilla´s maken met gehakt en heul veel groenten, wat geraspte kaas (net een onsje gehaald bij de kaasboer) en demi fraiche. Maar ik ga ook weer die aardappelsalade maken van opperdoezer, rauwe ham, bleekselderij, citroen, mierikswortel en demi fraiche. Daar verheug ik me nu al op.
Verder heerlijk rood fruit gekocht, bananen, diepvriestonijn.... van alles.
Géén koek, snoep, ijs of andere meuk. Fruit heb ik. Brood heb ik. Goed beleg heb ik (nog een stukkie kaas en wat plakkies ham uit Fr). Ik merk dat ik minder bezig ben met ´mag niet, is FOUT eten´, eindeloos de etiketten lezen en niet meer kunnen beslissen want overal zit wel een oordeel aan. Dat is godgedankt aan het tanen. Het wordt steeds gewoner om ´gezonde´ dingen te willen eten, om dat lekker te vinden. Een croissantje is prima na intensief gesport te hebben. De bramen zijn net zo lekker. Op beide zit een ander etiketje wat betreft ´goed´ of ´fout´. Maar echt boeien doet dat me niet. Heb ik in beide zin en met mate valt van heel veel te genieten.
Laatst had Leo het erover. "Het is maar eten." Ik weet niet of ik er zo naar kan kijken. Want voor mij is en blijft eten een genotsmiddel. Het als een verslaving gebruiken, de zucht naar dingen als chocola, ijs, chips... dat wordt wel minder.
Behalve als ik ongesteld moet worden. Dan gieren de hormonen door mijn lijf en moet er chocola in. Voelt alles 'fout' en prop ik van alles in mijn mond. Als het bij die ene dag in de maand blijft, dan vind ik dat prima en zal ik mijn best doen om die stampende hormoontjes zo liefdevol mogelijk te faciliteren met brownies, slagroomsoesjes ed...
Vanochtend magere kwark met honing en daarna een spinles gevolgd. Dat ik nu TREK! heb, is dan ook niet verwonderlijk. Maar ik had geen brood in huis dus moest het even zo. Weegschaal op de sportschool gaf aan dat ik qua gewicht stabiel ben gebleven, 1 kilo meer dan voor ik vertrok, maar dat kwam door de bronchitis dat ik toen lichter was.
Daarnet boodschappen gedaan. Ik ga van de week tortilla´s maken met gehakt en heul veel groenten, wat geraspte kaas (net een onsje gehaald bij de kaasboer) en demi fraiche. Maar ik ga ook weer die aardappelsalade maken van opperdoezer, rauwe ham, bleekselderij, citroen, mierikswortel en demi fraiche. Daar verheug ik me nu al op.
Verder heerlijk rood fruit gekocht, bananen, diepvriestonijn.... van alles.
Géén koek, snoep, ijs of andere meuk. Fruit heb ik. Brood heb ik. Goed beleg heb ik (nog een stukkie kaas en wat plakkies ham uit Fr). Ik merk dat ik minder bezig ben met ´mag niet, is FOUT eten´, eindeloos de etiketten lezen en niet meer kunnen beslissen want overal zit wel een oordeel aan. Dat is godgedankt aan het tanen. Het wordt steeds gewoner om ´gezonde´ dingen te willen eten, om dat lekker te vinden. Een croissantje is prima na intensief gesport te hebben. De bramen zijn net zo lekker. Op beide zit een ander etiketje wat betreft ´goed´ of ´fout´. Maar echt boeien doet dat me niet. Heb ik in beide zin en met mate valt van heel veel te genieten.
Laatst had Leo het erover. "Het is maar eten." Ik weet niet of ik er zo naar kan kijken. Want voor mij is en blijft eten een genotsmiddel. Het als een verslaving gebruiken, de zucht naar dingen als chocola, ijs, chips... dat wordt wel minder.
Behalve als ik ongesteld moet worden. Dan gieren de hormonen door mijn lijf en moet er chocola in. Voelt alles 'fout' en prop ik van alles in mijn mond. Als het bij die ene dag in de maand blijft, dan vind ik dat prima en zal ik mijn best doen om die stampende hormoontjes zo liefdevol mogelijk te faciliteren met brownies, slagroomsoesjes ed...
woensdag 11 augustus 2010 om 12:32
NMD, ik herken veel in je verhaal. Veel heftige dingen meegemaakt, hard aan mezelf moeten werken en dan opeens in rustig vaarwater komen. Je hoofd is gewend om lastige dingen aan te pakken, aan het WERK te gaan. Nu is het tijd voor zachtere dingen.
Net als dat je emoties je kunnen bedriegen wat betreft eten, kunnen je emoties je ook bedriegen w.b. leven, levensdoelen. Het hoeft niet groots, meeslepend, dramatisch en effectief te zijn allemaal.
Ikzelf vind het heel leerzaam om te merken dat ik geen verbeterproject meer wil zijn. Dat ik langzamerhand ruimte krijg voor verlangens. Het verlangen naar een relatie, naar werk dat bij me past, naar een eigen plek met spullen waar ik me fijn in voel. Dat zijn dingen die al die tijd dat ik moest zien in leven te blijven zijn blijven liggen. Nu heb ik het kunstje van hoe het min of meer moet, 'gewoon leven' onder de knie en nu begint de verveling en onrust op te spelen.
Ik kan er met humor naar kijken. O, ik wil weer veel. Ik wil weer bijzonder zijn. Ik moet weer wat van mezelf.
Er zijn dingen die moeten. Ik zal tegen mijzelf moeten blijven zeggen dat ik een capabele volwassen vrouw ben. Net zolang tot ik het zelf geloof en die interne gesprekken niet meer nodig heb. Ik zal mezelf moeten blijven verzorgen, koesteren en aanvaarden. Tenslotte moet ik het mijn hele leven met mij doen. Of ik nu wel of geen partner heb, wel of geen betaald werk, wel of geen nieuwe vloerbedekking.
Veel dingen moeten ook niet juist niet. Mezelf met anderen vergelijken. Me kleiner of groter voordoen dan ik ben. Mijn eigen leven als werk beschouwen.
Hoe maakbaar denk je dat het leven is MBD? Is er ook plek in je hoofd voor rouw, dat je zo lang hebt moeten vechten, dat er zo lang geen plek voor andere dingen is geweest. Mag je van jezelf de tijd nemen om 'te zijn', ipv jezelf op te jagen omdat je denkt dat je heel wat in te halen hebt...
Net als dat je emoties je kunnen bedriegen wat betreft eten, kunnen je emoties je ook bedriegen w.b. leven, levensdoelen. Het hoeft niet groots, meeslepend, dramatisch en effectief te zijn allemaal.
Ikzelf vind het heel leerzaam om te merken dat ik geen verbeterproject meer wil zijn. Dat ik langzamerhand ruimte krijg voor verlangens. Het verlangen naar een relatie, naar werk dat bij me past, naar een eigen plek met spullen waar ik me fijn in voel. Dat zijn dingen die al die tijd dat ik moest zien in leven te blijven zijn blijven liggen. Nu heb ik het kunstje van hoe het min of meer moet, 'gewoon leven' onder de knie en nu begint de verveling en onrust op te spelen.
Ik kan er met humor naar kijken. O, ik wil weer veel. Ik wil weer bijzonder zijn. Ik moet weer wat van mezelf.
Er zijn dingen die moeten. Ik zal tegen mijzelf moeten blijven zeggen dat ik een capabele volwassen vrouw ben. Net zolang tot ik het zelf geloof en die interne gesprekken niet meer nodig heb. Ik zal mezelf moeten blijven verzorgen, koesteren en aanvaarden. Tenslotte moet ik het mijn hele leven met mij doen. Of ik nu wel of geen partner heb, wel of geen betaald werk, wel of geen nieuwe vloerbedekking.
Veel dingen moeten ook niet juist niet. Mezelf met anderen vergelijken. Me kleiner of groter voordoen dan ik ben. Mijn eigen leven als werk beschouwen.
Hoe maakbaar denk je dat het leven is MBD? Is er ook plek in je hoofd voor rouw, dat je zo lang hebt moeten vechten, dat er zo lang geen plek voor andere dingen is geweest. Mag je van jezelf de tijd nemen om 'te zijn', ipv jezelf op te jagen omdat je denkt dat je heel wat in te halen hebt...
woensdag 11 augustus 2010 om 12:33
quote:hanke321 schreef op 11 augustus 2010 @ 12:12:
Laatst had Leo het erover. "Het is maar eten." Ik weet niet of ik er zo naar kan kijken. Want voor mij is en blijft eten een genotsmiddel. Het als een verslaving gebruiken, de zucht naar dingen als chocola, ijs, chips... dat wordt wel minder.
'Het is maar eten' is van toepassing op situaties als voedsel iets anders moet vervangen. Warmte, genegenheid, troost, vriendschap.
Eten is absoluut een genotsmiddel maar is voorál energie om de dag door te komen. Dat het daarbij ook nog lekker en heel belangrijk is, doet daar niks aan af.
Vind ik.....
Mij helpt het om er zo naar te kijken.
Laatst had Leo het erover. "Het is maar eten." Ik weet niet of ik er zo naar kan kijken. Want voor mij is en blijft eten een genotsmiddel. Het als een verslaving gebruiken, de zucht naar dingen als chocola, ijs, chips... dat wordt wel minder.
'Het is maar eten' is van toepassing op situaties als voedsel iets anders moet vervangen. Warmte, genegenheid, troost, vriendschap.
Eten is absoluut een genotsmiddel maar is voorál energie om de dag door te komen. Dat het daarbij ook nog lekker en heel belangrijk is, doet daar niks aan af.
Vind ik.....
Mij helpt het om er zo naar te kijken.
woensdag 11 augustus 2010 om 12:57
Ik merk dat ik met steeds meer vertrouwen durf te kijken naar wat er aan de hand is. Mezelf capabeler inschat en daardoor geen ontwijkgedrag hoef te vertonen. Dat ontwijk en troost gedrag uitte zich in eten. Dat is idd stukken minder.
Wb. eten om de dag door te komen.... van de week fietste ik in een rap tempo 'nog even' 60 km door het middengebergte en was het halverwege de tocht lunchtijd. Ik verbaasde me erover dat een aantal van het groepje waar ik mee fietste gewoon niet at. Vonden het raar dat ik wilde eten. Ze hadden toch goed ontbeten?!
Ik was bloedsjachrijnig aan het worden door een lage suikerspiegel en kon de heren wielrenners niet bijhouden, ook een kleine bron van frustratie. Toen ik eenmaal wat brood, kaas en fruit had gegeten klaarde mijn humeur op en was het de heren duidelijk dat het geen verstandig idee is om Hanke een maaltijd over te laten slaan. Maar snappen deden ze het niet.
Er moet gewoon geregeld voer in. Anders functioneert Hanke niet naar behoren. Gedurende de vakantie ben ik daar ook wel achter gekomen. Ik wist het al, een vriendin van mij deed het af als overdreven, overgevoelig en eten als een soort veiligheid achter de hand willen houden. Op het moment dat je trillend op je pedalen staat omdat de lunch die dag veel te laat uitvalt dan vind ik dat niks te maken hebben met overgevoeligheid.'
Er moet gewoon op tijd voer in.
Wb. eten om de dag door te komen.... van de week fietste ik in een rap tempo 'nog even' 60 km door het middengebergte en was het halverwege de tocht lunchtijd. Ik verbaasde me erover dat een aantal van het groepje waar ik mee fietste gewoon niet at. Vonden het raar dat ik wilde eten. Ze hadden toch goed ontbeten?!
Ik was bloedsjachrijnig aan het worden door een lage suikerspiegel en kon de heren wielrenners niet bijhouden, ook een kleine bron van frustratie. Toen ik eenmaal wat brood, kaas en fruit had gegeten klaarde mijn humeur op en was het de heren duidelijk dat het geen verstandig idee is om Hanke een maaltijd over te laten slaan. Maar snappen deden ze het niet.
Er moet gewoon geregeld voer in. Anders functioneert Hanke niet naar behoren. Gedurende de vakantie ben ik daar ook wel achter gekomen. Ik wist het al, een vriendin van mij deed het af als overdreven, overgevoelig en eten als een soort veiligheid achter de hand willen houden. Op het moment dat je trillend op je pedalen staat omdat de lunch die dag veel te laat uitvalt dan vind ik dat niks te maken hebben met overgevoeligheid.'
Er moet gewoon op tijd voer in.
woensdag 11 augustus 2010 om 13:00
quote:hanke321 schreef op 11 augustus 2010 @ 12:32:
NMD, ik herken veel in je verhaal. Veel heftige dingen meegemaakt, hard aan mezelf moeten werken en dan opeens in rustig vaarwater komen. Je hoofd is gewend om lastige dingen aan te pakken, aan het WERK te gaan. Nu is het tijd voor zachtere dingen.
Net als dat je emoties je kunnen bedriegen wat betreft eten, kunnen je emoties je ook bedriegen w.b. leven, levensdoelen. Het hoeft niet groots, meeslepend, dramatisch en effectief te zijn allemaal.
Ikzelf vind het heel leerzaam om te merken dat ik geen verbeterproject meer wil zijn. Dat ik langzamerhand ruimte krijg voor verlangens. Het verlangen naar een relatie, naar werk dat bij me past, naar een eigen plek met spullen waar ik me fijn in voel. Dat zijn dingen die al die tijd dat ik moest zien in leven te blijven zijn blijven liggen. Nu heb ik het kunstje van hoe het min of meer moet, 'gewoon leven' onder de knie en nu begint de verveling en onrust op te spelen.
Ik kan er met humor naar kijken. O, ik wil weer veel. Ik wil weer bijzonder zijn. Ik moet weer wat van mezelf.
Er zijn dingen die moeten. Ik zal tegen mijzelf moeten blijven zeggen dat ik een capabele volwassen vrouw ben. Net zolang tot ik het zelf geloof en die interne gesprekken niet meer nodig heb. Ik zal mezelf moeten blijven verzorgen, koesteren en aanvaarden. Tenslotte moet ik het mijn hele leven met mij doen. Of ik nu wel of geen partner heb, wel of geen betaald werk, wel of geen nieuwe vloerbedekking.
Veel dingen moeten ook niet juist niet. Mezelf met anderen vergelijken. Me kleiner of groter voordoen dan ik ben. Mijn eigen leven als werk beschouwen.
Hoe maakbaar denk je dat het leven is MBD? Is er ook plek in je hoofd voor rouw, dat je zo lang hebt moeten vechten, dat er zo lang geen plek voor andere dingen is geweest. Mag je van jezelf de tijd nemen om 'te zijn', ipv jezelf op te jagen omdat je denkt dat je heel wat in te halen hebt...
Hanke, amen..... jij beschrijft mij hier ook. Ik kon dat niet. Dank je wel.
NMD, ik herken veel in je verhaal. Veel heftige dingen meegemaakt, hard aan mezelf moeten werken en dan opeens in rustig vaarwater komen. Je hoofd is gewend om lastige dingen aan te pakken, aan het WERK te gaan. Nu is het tijd voor zachtere dingen.
Net als dat je emoties je kunnen bedriegen wat betreft eten, kunnen je emoties je ook bedriegen w.b. leven, levensdoelen. Het hoeft niet groots, meeslepend, dramatisch en effectief te zijn allemaal.
Ikzelf vind het heel leerzaam om te merken dat ik geen verbeterproject meer wil zijn. Dat ik langzamerhand ruimte krijg voor verlangens. Het verlangen naar een relatie, naar werk dat bij me past, naar een eigen plek met spullen waar ik me fijn in voel. Dat zijn dingen die al die tijd dat ik moest zien in leven te blijven zijn blijven liggen. Nu heb ik het kunstje van hoe het min of meer moet, 'gewoon leven' onder de knie en nu begint de verveling en onrust op te spelen.
Ik kan er met humor naar kijken. O, ik wil weer veel. Ik wil weer bijzonder zijn. Ik moet weer wat van mezelf.
Er zijn dingen die moeten. Ik zal tegen mijzelf moeten blijven zeggen dat ik een capabele volwassen vrouw ben. Net zolang tot ik het zelf geloof en die interne gesprekken niet meer nodig heb. Ik zal mezelf moeten blijven verzorgen, koesteren en aanvaarden. Tenslotte moet ik het mijn hele leven met mij doen. Of ik nu wel of geen partner heb, wel of geen betaald werk, wel of geen nieuwe vloerbedekking.
Veel dingen moeten ook niet juist niet. Mezelf met anderen vergelijken. Me kleiner of groter voordoen dan ik ben. Mijn eigen leven als werk beschouwen.
Hoe maakbaar denk je dat het leven is MBD? Is er ook plek in je hoofd voor rouw, dat je zo lang hebt moeten vechten, dat er zo lang geen plek voor andere dingen is geweest. Mag je van jezelf de tijd nemen om 'te zijn', ipv jezelf op te jagen omdat je denkt dat je heel wat in te halen hebt...
Hanke, amen..... jij beschrijft mij hier ook. Ik kon dat niet. Dank je wel.
woensdag 11 augustus 2010 om 13:16
En als er niks anders te krijgen is dan een vieze gore vette hap, dan zal ik die op dat moment eten. Daar is dan niks mis mee. Een andere keer balans ik dat er wel weer uit.
Niet eten is in mijn geval slechter.
Wat betreft dat inhalen Its.... Eergister fietste ik met een groepje mee en die kon ik niet altijd bijhouden. Uiteindelijk riep degene achter me, die door mijn gemiep hard toe was aan een peuk: 'Hanke fiets nou gewoon je in je EIGEN tempo'.
Vaak ligt bij mij de focus op die mensen voor me, die steeds kleiner worden de stipjes aan de andere kant van de heuvel die mij in de steek laten. Zo voelt het op dat moment.
Dan is het tijd voor stilte. Zelf peddelen met de pedalen. Om me heen kijken. Trots en blij zijn dat ik ben waar ik ben. In prachtige heuvels, in fijn gezelschap (al zijn ze dan even aan het oog onttrokken), mijn lijf te voelen dat me al weken keurig van a naar b brengt. De zon schijnt, de laatste dag, nog even genieten. En doorfietsen.
Eenmaal over de heuvel krijg ik felicitaties, 'je kan het goed bijhouden, sportief hoor!' Degene die de peuk nodig had, krijgt een pilsje van me en het is weer goed.
Dat is fijn. Tegen dingen aanlopen, mezelf vergeven en weer verder kunnen. Dat geeft ruimte. Dat is leven.
Niet eten is in mijn geval slechter.
Wat betreft dat inhalen Its.... Eergister fietste ik met een groepje mee en die kon ik niet altijd bijhouden. Uiteindelijk riep degene achter me, die door mijn gemiep hard toe was aan een peuk: 'Hanke fiets nou gewoon je in je EIGEN tempo'.
Vaak ligt bij mij de focus op die mensen voor me, die steeds kleiner worden de stipjes aan de andere kant van de heuvel die mij in de steek laten. Zo voelt het op dat moment.
Dan is het tijd voor stilte. Zelf peddelen met de pedalen. Om me heen kijken. Trots en blij zijn dat ik ben waar ik ben. In prachtige heuvels, in fijn gezelschap (al zijn ze dan even aan het oog onttrokken), mijn lijf te voelen dat me al weken keurig van a naar b brengt. De zon schijnt, de laatste dag, nog even genieten. En doorfietsen.
Eenmaal over de heuvel krijg ik felicitaties, 'je kan het goed bijhouden, sportief hoor!' Degene die de peuk nodig had, krijgt een pilsje van me en het is weer goed.
Dat is fijn. Tegen dingen aanlopen, mezelf vergeven en weer verder kunnen. Dat geeft ruimte. Dat is leven.
woensdag 11 augustus 2010 om 13:28
woensdag 11 augustus 2010 om 13:43
quote:hanke321 schreef op 11 augustus 2010 @ 12:57:
Ik was bloedsjachrijnig aan het worden door een lage suikerspiegel en kon de heren wielrenners niet bijhouden, ook een kleine bron van frustratie. Toen ik eenmaal wat brood, kaas en fruit had gegeten klaarde mijn humeur op en was het de heren duidelijk dat het geen verstandig idee is om Hanke een maaltijd over te laten slaan. Maar snappen deden ze het niet.
Er moet gewoon geregeld voer in. Anders functioneert Hanke niet naar behoren. Gedurende de vakantie ben ik daar ook wel achter gekomen. Ik wist het al, een vriendin van mij deed het af als overdreven, overgevoelig en eten als een soort veiligheid achter de hand willen houden. Op het moment dat je trillend op je pedalen staat omdat de lunch die dag veel te laat uitvalt dan vind ik dat niks te maken hebben met overgevoeligheid.'
Er moet gewoon op tijd voer in.
He Henkie,
das heel herkenbaar hoor, hier. Ik ben het pas gaan herkennen toen mijn zus (met diabetus) een hypo beschreef: zweten, trillen, honger, en bloedchagrijnig. Een eyeopener! Als ik te lang wacht met (met name avond)eten, dan ben ik niet te harden. Bovendien krijg ik daarna buikkrampen, als ik niet op tijd gegeten heb. Dat beteket dus als ik op bezoek ga, dat ik vantevoren wat eet. Want meestal eten we elders wat later, en dan is de avond gewoon niet leuk. Eerst chaggie en dan buikpijn. Hoera.
Goed dat je hebt aangegeven te willen eten. Wat ik tevens van mijn zus heb opgestoken is dat een lage suikerspiegel echt crisistoestand is voor je lichaam. Als het eenmaal zo ver is gekomen zou je je lichaam in principe 1-2 uur rust moeten geven voor herstel. (ze is ooit bijna getrouwd met een gast die haar na een kwartier weer in de benen wilde jagen, anders konden ze de door hem geplande wandeling niet afmaken. Hoewel het een dramatische toestand werd, ben ik blij dat ze die bruiloft hebben afgezegd, en de heer het veld heeft geruimd ).
Tegenwoordig eet ik 5 tot 6 keer op een dag een beetje en komen de lage-suiker-spiegel-momenten nauwelijks meer voor. Heb dan ook altijd en overal een paar koekjes ofzo bij me, voor als ik niet op tijd kan eten. Maar dat is natuurlijk op zo'n trip net even wat lastiger te plannen.
Fijn dat je je verder zo goed voelt!!!
En Elynn, ook fijn dat je er weer bent!
Ik was bloedsjachrijnig aan het worden door een lage suikerspiegel en kon de heren wielrenners niet bijhouden, ook een kleine bron van frustratie. Toen ik eenmaal wat brood, kaas en fruit had gegeten klaarde mijn humeur op en was het de heren duidelijk dat het geen verstandig idee is om Hanke een maaltijd over te laten slaan. Maar snappen deden ze het niet.
Er moet gewoon geregeld voer in. Anders functioneert Hanke niet naar behoren. Gedurende de vakantie ben ik daar ook wel achter gekomen. Ik wist het al, een vriendin van mij deed het af als overdreven, overgevoelig en eten als een soort veiligheid achter de hand willen houden. Op het moment dat je trillend op je pedalen staat omdat de lunch die dag veel te laat uitvalt dan vind ik dat niks te maken hebben met overgevoeligheid.'
Er moet gewoon op tijd voer in.
He Henkie,
das heel herkenbaar hoor, hier. Ik ben het pas gaan herkennen toen mijn zus (met diabetus) een hypo beschreef: zweten, trillen, honger, en bloedchagrijnig. Een eyeopener! Als ik te lang wacht met (met name avond)eten, dan ben ik niet te harden. Bovendien krijg ik daarna buikkrampen, als ik niet op tijd gegeten heb. Dat beteket dus als ik op bezoek ga, dat ik vantevoren wat eet. Want meestal eten we elders wat later, en dan is de avond gewoon niet leuk. Eerst chaggie en dan buikpijn. Hoera.
Goed dat je hebt aangegeven te willen eten. Wat ik tevens van mijn zus heb opgestoken is dat een lage suikerspiegel echt crisistoestand is voor je lichaam. Als het eenmaal zo ver is gekomen zou je je lichaam in principe 1-2 uur rust moeten geven voor herstel. (ze is ooit bijna getrouwd met een gast die haar na een kwartier weer in de benen wilde jagen, anders konden ze de door hem geplande wandeling niet afmaken. Hoewel het een dramatische toestand werd, ben ik blij dat ze die bruiloft hebben afgezegd, en de heer het veld heeft geruimd ).
Tegenwoordig eet ik 5 tot 6 keer op een dag een beetje en komen de lage-suiker-spiegel-momenten nauwelijks meer voor. Heb dan ook altijd en overal een paar koekjes ofzo bij me, voor als ik niet op tijd kan eten. Maar dat is natuurlijk op zo'n trip net even wat lastiger te plannen.
Fijn dat je je verder zo goed voelt!!!
En Elynn, ook fijn dat je er weer bent!
woensdag 11 augustus 2010 om 14:31
hanke en Ellyn
Kom even melden dat ik helemaal bijgelezen ben. Ik kan op dit moment niet goed verwoorden wat mijn eigen gevoelens met eten zijn. Wel dat ik me opgelucht voel en het gevoel heb dat dingen op zijn plaats vallen. Wordt vervolgd dus
Profoon wat een dapper besluit! Als je praktische hulp en sollicitatietips nodig hebt, laat het weten. Daar ben ik wel goed in
Kom even melden dat ik helemaal bijgelezen ben. Ik kan op dit moment niet goed verwoorden wat mijn eigen gevoelens met eten zijn. Wel dat ik me opgelucht voel en het gevoel heb dat dingen op zijn plaats vallen. Wordt vervolgd dus
Profoon wat een dapper besluit! Als je praktische hulp en sollicitatietips nodig hebt, laat het weten. Daar ben ik wel goed in
woensdag 11 augustus 2010 om 14:34
Ladies, ik zit weer op de rit. Al het zeer stressvolle school-gedoe is achter de rug, diploma is binnen. Vakantie in Frankrijk was leuk, en nu solliciteren, op naar de grote mensen wereld!
Sinds vrijdag heb ik de draad weer opgepakt, voel me er goed bij. Geen behoefte aan suiker. Ik ga er weer voor!!
Sinds vrijdag heb ik de draad weer opgepakt, voel me er goed bij. Geen behoefte aan suiker. Ik ga er weer voor!!
woensdag 11 augustus 2010 om 15:00
woensdag 11 augustus 2010 om 15:18
Septembergirl, gefeliciteerd met je diploma!
Hanke, mooi verhaal over je fietstocht. Zo zie je maar dat iedereen moet luisteren naar zijn of haar eigen lichaam, want het kan voor een ieder weer anders werken!
Ik was vanmorgen weer vroeg op pad. Croissants gehaald voor de kinderen en vers brood voor mij. Ik wilde eigenlijk gelijk door naar visite, maar kon opnieuw niets vinden dat mij trok in de supermarkt. Ik heb dus eerst thuis wat brood klaar gemaakt. En net, jongens wat lekker: ik heb uit de aanbieding sashimi van zalm & tonijn gehad. Had ik nog nooit gegeten, maar het moets op vandaag en kostte dus nog maar 99 cent ipv 5 euro. En dat heb ik net gegeten, echt zalig!
Hanke, mooi verhaal over je fietstocht. Zo zie je maar dat iedereen moet luisteren naar zijn of haar eigen lichaam, want het kan voor een ieder weer anders werken!
Ik was vanmorgen weer vroeg op pad. Croissants gehaald voor de kinderen en vers brood voor mij. Ik wilde eigenlijk gelijk door naar visite, maar kon opnieuw niets vinden dat mij trok in de supermarkt. Ik heb dus eerst thuis wat brood klaar gemaakt. En net, jongens wat lekker: ik heb uit de aanbieding sashimi van zalm & tonijn gehad. Had ik nog nooit gegeten, maar het moets op vandaag en kostte dus nog maar 99 cent ipv 5 euro. En dat heb ik net gegeten, echt zalig!
...
woensdag 11 augustus 2010 om 15:22
Lieve vrouwen,
Volgens mij zijn er flink wat 'schellen van mijn ogen gevallen'.
Wauw, het voelt zo anders, heb er geen woorden voor.
En dan heb ik nog niet eens alles gelezen .
Ben wel ontzettend moe nu, moet er echt van bijkomen, ben echt heel diep gegaan.
Ik vind herstellen dan altijd een mooi woord.
Fysiek: Herstellen.
Geestelijk / emotioneel: Her-Stellen, in de zin van opniuwe positie innemen, mbt mezelf, het leven ed.
Ik ga later, waarschijnlijk straks even of vanavond, bijlezen en reageren.
Ik heb een uurtje geleden geluncht. Honger gevoel is nog niet echt terug, maar ik zorg ervoor dat ik gewoon voldoende en geregeld eet.
Wat ik overigens wel moeilijk vind, wanneer ik geen honger heb, dan voelt het al gauw als teveel. Maar ik weet van mezelf dat vermoeidheid en spanningen, of zoals nu dat ik merk dat ik bij moet tanken mij een 'vol' gevoel kunnen geven.
Herkennen jullie dat, of misschien juist een leeg gevoel?
Ik ga even een fietstochtje maken en rondje supermarkt-apotheek-stad ed doen. Ben moe, maar wat beweging zal me goed doen.
Tot straks lieve vrouwen.
Volgens mij zijn er flink wat 'schellen van mijn ogen gevallen'.
Wauw, het voelt zo anders, heb er geen woorden voor.
En dan heb ik nog niet eens alles gelezen .
Ben wel ontzettend moe nu, moet er echt van bijkomen, ben echt heel diep gegaan.
Ik vind herstellen dan altijd een mooi woord.
Fysiek: Herstellen.
Geestelijk / emotioneel: Her-Stellen, in de zin van opniuwe positie innemen, mbt mezelf, het leven ed.
Ik ga later, waarschijnlijk straks even of vanavond, bijlezen en reageren.
Ik heb een uurtje geleden geluncht. Honger gevoel is nog niet echt terug, maar ik zorg ervoor dat ik gewoon voldoende en geregeld eet.
Wat ik overigens wel moeilijk vind, wanneer ik geen honger heb, dan voelt het al gauw als teveel. Maar ik weet van mezelf dat vermoeidheid en spanningen, of zoals nu dat ik merk dat ik bij moet tanken mij een 'vol' gevoel kunnen geven.
Herkennen jullie dat, of misschien juist een leeg gevoel?
Ik ga even een fietstochtje maken en rondje supermarkt-apotheek-stad ed doen. Ben moe, maar wat beweging zal me goed doen.
Tot straks lieve vrouwen.
woensdag 11 augustus 2010 om 15:34
Hi girls,
Even wat minder lange lellen van postings vandaag want ik ga kapot van de reumapijn in heupen, knieën en tegenwoordig ook in de linkerhand, dus ik hou het kort als ik reageer.
Hopelijk trekt de ellende snel weg.
Vandaag een weinig productieve dag in ieder geval en vanavond iets van vis in een sesamzaadkorst met Japanse soyasaus, citroen en wasabi en veel, heel veel groenten!
Even wat minder lange lellen van postings vandaag want ik ga kapot van de reumapijn in heupen, knieën en tegenwoordig ook in de linkerhand, dus ik hou het kort als ik reageer.
Hopelijk trekt de ellende snel weg.
Vandaag een weinig productieve dag in ieder geval en vanavond iets van vis in een sesamzaadkorst met Japanse soyasaus, citroen en wasabi en veel, heel veel groenten!
