Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
vrijdag 9 juli 2010 om 15:06
Deel twee alweer, van ons inspirerende, bijna sektarische topic.
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
donderdag 12 augustus 2010 om 21:16
[quote]El_lebel schreef op 11 augustus 2010 @ 09:26:
NMD: zo te lezen zit er een heleboel in je hoofd, een soort Schiphol van gedachten, waar allemaal vliegtuigen aankomen en hun lading lossen. Misschien is het voor jou fijn om lekker te wandelen of een stukje te fietsen aan het eind van de dag en je hoofd leeg te maken. Ik vind je enthousiasme om met jezelf bezig te zijn op een bepaalde manier vertederend om te zien, zo oprecht en lief
Wat lief dat je dat zegt, ik zie vertederend normaal gesproken niet als een compliment, maar in deze context wel, maar moet dan toch even slikken he. Stom he?
Liefs en schattig associeer ik al snel met klein-meisje ofzo, weet niet. Maar dank voor je lieve woorden .
Wandelen en fietsen deed ik al veel, maar niet specifiek aan het eind van de dag (wel tijd gedaan), maar ben ik aan het oppakken, is min of meer mijn avondritueel: Even wandelen/fietsen, douchen, in slaapkamer met kaarsen en wierook aan insmeren met bodylotion evt. nagels lakken en dan in bed nog even lezen, thee drinken en een stukje chocolade eten. Maar al weeeken, tot een paar dagen terug niet meer gedaan.
Hebben jullie ook een soort van ritueel?
En vinden jullie het ook zo lastig om qua slaap en rust voor jezelf te zorgen?
NMD: zo te lezen zit er een heleboel in je hoofd, een soort Schiphol van gedachten, waar allemaal vliegtuigen aankomen en hun lading lossen. Misschien is het voor jou fijn om lekker te wandelen of een stukje te fietsen aan het eind van de dag en je hoofd leeg te maken. Ik vind je enthousiasme om met jezelf bezig te zijn op een bepaalde manier vertederend om te zien, zo oprecht en lief
Wat lief dat je dat zegt, ik zie vertederend normaal gesproken niet als een compliment, maar in deze context wel, maar moet dan toch even slikken he. Stom he?
Liefs en schattig associeer ik al snel met klein-meisje ofzo, weet niet. Maar dank voor je lieve woorden .
Wandelen en fietsen deed ik al veel, maar niet specifiek aan het eind van de dag (wel tijd gedaan), maar ben ik aan het oppakken, is min of meer mijn avondritueel: Even wandelen/fietsen, douchen, in slaapkamer met kaarsen en wierook aan insmeren met bodylotion evt. nagels lakken en dan in bed nog even lezen, thee drinken en een stukje chocolade eten. Maar al weeeken, tot een paar dagen terug niet meer gedaan.
Hebben jullie ook een soort van ritueel?
En vinden jullie het ook zo lastig om qua slaap en rust voor jezelf te zorgen?
donderdag 12 augustus 2010 om 21:21
Dub, die onbewuste marge ja, die is me ook bijgebleven uit het boek! Ik eet trouwens geen toetjes, dus daar bespaar ik me mee. En ik heb inderdaad vandaag maar één glas wijn genomen, en nu weer lekker aan de thee. Ik vind de wijn bij mij mijn eten gewoon het lekkerst, verder hoeft het gewoon niet.
Vandaag wel weer een goede dag wat eten betreft. Vanmorgen drie boterhammen waarvan maar 1 met kaas, tussen de middag een tomaten-courgettesoepje met één kale boterham, tussendoor een nectarine. Kinderen wilden broodje hamburger eten. Ik heb er zelf eentje genomen, Leo's balrecept. Verder heb ik salade en gegrilde groenten gegeten, en de kreukelfrieten aan de kinderen overgelaten.
Oh, bril van dochter is al weer zoek, ik baal ervan! Ik ga nu nog even strijken voor de tv, heb nog heel wat was weg te strijken.
Vandaag wel weer een goede dag wat eten betreft. Vanmorgen drie boterhammen waarvan maar 1 met kaas, tussen de middag een tomaten-courgettesoepje met één kale boterham, tussendoor een nectarine. Kinderen wilden broodje hamburger eten. Ik heb er zelf eentje genomen, Leo's balrecept. Verder heb ik salade en gegrilde groenten gegeten, en de kreukelfrieten aan de kinderen overgelaten.
Oh, bril van dochter is al weer zoek, ik baal ervan! Ik ga nu nog even strijken voor de tv, heb nog heel wat was weg te strijken.
...
donderdag 12 augustus 2010 om 21:34
quote:NMD schreef op 12 augustus 2010 @ 21:16:
[quote]El_lebel schreef op 11 augustus 2010 @ 09:26:
Wat lief dat je dat zegt, ik zie vertederend normaal gesproken niet als een compliment, maar in deze context wel, maar moet dan toch even slikken he. Stom he?
Liefs en schattig associeer ik al snel met klein-meisje ofzo, weet niet. Maar dank voor je lieve woorden
****************************
Hebben jullie ook een soort van ritueel?
En vinden jullie het ook zo lastig om qua slaap en rust voor jezelf te zorgen?
Idd even slikken, want ik bedoel het goed, zoals je gelukkig al door had! Vergeet niet dat de manier waarop kinderen naar dingen kijken heel verhelderend kan zijn. Ze kunnen een uur lang met één autotje heen en weer crossen en helemaal in hun spel zitten of juist door de tuin achter elke vlinder aan rennen en daar helemaal gevangen door zijn. Jij komt op mij over alsof je ook helemaal "in" het gezond eten en goed voor jezelf zorgen zit (even simplistisch neergezet) en ik vind dat mooi om te zien (of ehm lezen dus!)!
Ik zou eigenlijk een ritueel moeten hebben voor mezelf, sluit de dag vaak te druk af. Probeer wel altijd iets te lezen in bed, ook al is het maar tien min. Maar meestal ga ik naar bed met het idee "fuck, veel te laat, ik moet morgen vroeg op en weer zoveel doen en ik heb vandaag niks gedaan fuck fuck". Beetje streng voor mezelf dus. Verbazend genoeg val ik vaak wel snel in slaap, haha!
Leo: nou, ik vroeg me af hoe je in die wereld bent gerold, had uit een ander topic begrepen dat je meer tekstschrijver bent, klopt dat? En natuurlijk ben ik gruwelijk nieuwsgierig hoe je eruit ziet nu ik relatief makkelijk erachter kan komen
[quote]El_lebel schreef op 11 augustus 2010 @ 09:26:
Wat lief dat je dat zegt, ik zie vertederend normaal gesproken niet als een compliment, maar in deze context wel, maar moet dan toch even slikken he. Stom he?
Liefs en schattig associeer ik al snel met klein-meisje ofzo, weet niet. Maar dank voor je lieve woorden
****************************
Hebben jullie ook een soort van ritueel?
En vinden jullie het ook zo lastig om qua slaap en rust voor jezelf te zorgen?
Idd even slikken, want ik bedoel het goed, zoals je gelukkig al door had! Vergeet niet dat de manier waarop kinderen naar dingen kijken heel verhelderend kan zijn. Ze kunnen een uur lang met één autotje heen en weer crossen en helemaal in hun spel zitten of juist door de tuin achter elke vlinder aan rennen en daar helemaal gevangen door zijn. Jij komt op mij over alsof je ook helemaal "in" het gezond eten en goed voor jezelf zorgen zit (even simplistisch neergezet) en ik vind dat mooi om te zien (of ehm lezen dus!)!
Ik zou eigenlijk een ritueel moeten hebben voor mezelf, sluit de dag vaak te druk af. Probeer wel altijd iets te lezen in bed, ook al is het maar tien min. Maar meestal ga ik naar bed met het idee "fuck, veel te laat, ik moet morgen vroeg op en weer zoveel doen en ik heb vandaag niks gedaan fuck fuck". Beetje streng voor mezelf dus. Verbazend genoeg val ik vaak wel snel in slaap, haha!
Leo: nou, ik vroeg me af hoe je in die wereld bent gerold, had uit een ander topic begrepen dat je meer tekstschrijver bent, klopt dat? En natuurlijk ben ik gruwelijk nieuwsgierig hoe je eruit ziet nu ik relatief makkelijk erachter kan komen
donderdag 12 augustus 2010 om 21:44
[quote]hanke321 schreef op 11 augustus 2010 @ 12:12:
Laatst had Leo het erover. "Het is maar eten." Ik weet niet of ik er zo naar kan kijken. Want voor mij is en blijft eten een genotsmiddel. Het als een verslaving gebruiken, de zucht naar dingen als chocola, ijs, chips... dat wordt wel minder.
Ik heb hetzelfde Hanke..ik kan er nu sowieso naar kijken en of dat ooit komt? Ik associeer eten ook met verslaving en iets dat lastig is. Maar jij geniet dus wel van je eten toch? Dat heb ik dus nauwelijks, ik zou willen dat eten ja iets was dat een soort van automatisch ging. Maar dan had ik waarschijnlijk een andere verslaving gekregen. Ik vind het moeilijk dat eten een issue is, waar ik doordat eten moet en onderdeel van het leven, veel mee geconfronteerd wotdt.
Ik associeer eten nog heel erg met: lijnen, gewicht, teveel, te weinig.
Is dit voor jullie herkenbaar en hoe gaan jullie daar mee om?
Laatst had Leo het erover. "Het is maar eten." Ik weet niet of ik er zo naar kan kijken. Want voor mij is en blijft eten een genotsmiddel. Het als een verslaving gebruiken, de zucht naar dingen als chocola, ijs, chips... dat wordt wel minder.
Ik heb hetzelfde Hanke..ik kan er nu sowieso naar kijken en of dat ooit komt? Ik associeer eten ook met verslaving en iets dat lastig is. Maar jij geniet dus wel van je eten toch? Dat heb ik dus nauwelijks, ik zou willen dat eten ja iets was dat een soort van automatisch ging. Maar dan had ik waarschijnlijk een andere verslaving gekregen. Ik vind het moeilijk dat eten een issue is, waar ik doordat eten moet en onderdeel van het leven, veel mee geconfronteerd wotdt.
Ik associeer eten nog heel erg met: lijnen, gewicht, teveel, te weinig.
Is dit voor jullie herkenbaar en hoe gaan jullie daar mee om?
donderdag 12 augustus 2010 om 21:45
quote:El_lebel schreef op 12 augustus 2010 @ 21:00:
Ben ik de enige die toch ook wel erg hoopt naast een gezond lijf ook een beetje een slanker lijf te krijgen.. ? Ik merk dat ik daar een beetje teveel over nadenk de laatste dagen. Ik ga nu natuurlijk niet schokkend slank zijn in één week, dus als ik ga zitten wachten duurt het nogal lang
Nee hoor, dat hoop ik ook! Sterker nog; ik zou zwaar teleurgesteld zijn als dat niet zo zou zijn. En het liefst wil ik het ook nog een beetje snel, als het kan vandaag nog. Maar ik weet dat het niet goed is om snel af te vallen, dus neem ik straks nog maar braaf een bakje yoghurt met fruit en havervlokken omdat ik anders te weinig gegeten heb vandaag.
Trouwens... hoe gek het misschien ook klinkt; ik merk al wel dat ik afgevallen ben! Ik kan het zelf bijna niet geloven, vooral niet omdat ik nog geen twee weken geleden begonnen ben met gezond eten, maar ik kan mijn broek nu al uitdoen zonder mijn knoop open te maken! Ik weet echt niet wat ik meemaak! Ik wil ook heeeel graag weten hoeveel er nu eigenlijk al af is, maar ik houd me nog even in tot het weekend voor ik weer op de weegschaal ga staan. Het mooiste vind ik nog wel dat ik niet het idee heb dat ik heb moeten afzien de afgelopen weken; ik heb heerlijk gegeten, neem bijna elke dag twee kleine blokjes pure chocolade en heb echt geen honger gehad. En ik voel me goed!
Ben ik de enige die toch ook wel erg hoopt naast een gezond lijf ook een beetje een slanker lijf te krijgen.. ? Ik merk dat ik daar een beetje teveel over nadenk de laatste dagen. Ik ga nu natuurlijk niet schokkend slank zijn in één week, dus als ik ga zitten wachten duurt het nogal lang
Nee hoor, dat hoop ik ook! Sterker nog; ik zou zwaar teleurgesteld zijn als dat niet zo zou zijn. En het liefst wil ik het ook nog een beetje snel, als het kan vandaag nog. Maar ik weet dat het niet goed is om snel af te vallen, dus neem ik straks nog maar braaf een bakje yoghurt met fruit en havervlokken omdat ik anders te weinig gegeten heb vandaag.
Trouwens... hoe gek het misschien ook klinkt; ik merk al wel dat ik afgevallen ben! Ik kan het zelf bijna niet geloven, vooral niet omdat ik nog geen twee weken geleden begonnen ben met gezond eten, maar ik kan mijn broek nu al uitdoen zonder mijn knoop open te maken! Ik weet echt niet wat ik meemaak! Ik wil ook heeeel graag weten hoeveel er nu eigenlijk al af is, maar ik houd me nog even in tot het weekend voor ik weer op de weegschaal ga staan. Het mooiste vind ik nog wel dat ik niet het idee heb dat ik heb moeten afzien de afgelopen weken; ik heb heerlijk gegeten, neem bijna elke dag twee kleine blokjes pure chocolade en heb echt geen honger gehad. En ik voel me goed!
donderdag 12 augustus 2010 om 21:47
quote:NMD schreef op 12 augustus 2010 @ 21:44:
[quote]hanke321 schreef op 11 augustus 2010 @ 12:12:
Ik associeer eten nog heel erg met: lijnen, gewicht, teveel, te weinig.
Is dit voor jullie herkenbaar en hoe gaan jullie daar mee om?Volkomen herkenbaar, precies hetzelfde bij mij. Mijn leerweg is dan ook om eten op één of andere manier belangrijker te gaan vinden, belangrijker wát ik eet en hoe ik mijn lichaam voed, maar aan de andere kant wil ik eten ook mínder belangrijk gaan vinden en er niet meer constant mee bezig zijn. Dat gezonde keuzes maken normaal wordt en ik niet bij elke maaltijd nadenk over gewicht, dik zijn etc.
[quote]hanke321 schreef op 11 augustus 2010 @ 12:12:
Ik associeer eten nog heel erg met: lijnen, gewicht, teveel, te weinig.
Is dit voor jullie herkenbaar en hoe gaan jullie daar mee om?Volkomen herkenbaar, precies hetzelfde bij mij. Mijn leerweg is dan ook om eten op één of andere manier belangrijker te gaan vinden, belangrijker wát ik eet en hoe ik mijn lichaam voed, maar aan de andere kant wil ik eten ook mínder belangrijk gaan vinden en er niet meer constant mee bezig zijn. Dat gezonde keuzes maken normaal wordt en ik niet bij elke maaltijd nadenk over gewicht, dik zijn etc.
donderdag 12 augustus 2010 om 22:02
quote:hanke321 schreef op 11 augustus 2010 @ 12:32:
Net als dat je emoties je kunnen bedriegen wat betreft eten, kunnen je emoties je ook bedriegen w.b. leven, levensdoelen. Het hoeft niet groots, meeslepend, dramatisch en effectief te zijn allemaal.
Waarom voelt dat dan wel zo? Of is dat iets wat ik mezelf heb 'wijsgemaakt'?
Ikzelf vind het heel leerzaam om te merken dat ik geen verbeterproject meer wil zijn.
Maar ik weet niet of ik dat wil, of tenminste wel wil...maar ben bang dat er nog wel een hele hoop verbetering nodig is...hoe weet je dan of dat wel of niet zo is?
Hoe maakbaar denk je dat het leven is MBD?
Eerlijk gezegd, eerste antwoord; heel maakbaar. ik heb altijd het idee 'Als ik maar hard genoeg mijn best doe...' dan lukt het wel. Hoewel ik inmiddels weet dat het leven zich niets laat afdwingen of forceren. Ik heb het hier niet over concrete doelen zoals bijvoorbeeld afstuderen, want dat heb ik wel bereikt door mijn best te doen. Maar hoe ik me voel en denk, innerlijke rust, geen last van mijn verleden daar worstel ik mee, omdat ik ergens geloof dat dat 'maakbaar' is. En als dat zo is , wil ik er ook alles aan doen. Maar het lijkt wel hoe meer ik het probeer hoe erger het wordt. Maar sommige dingen wil ik me ook echt niet bij neerleggen. Bottom line: ik heb er heel veel moeite mee dat ik ben wie ik ben, in verschillende opzichten. Toen ik dat gisteren mijn vriendin vertelde, had ze zoiets van: Huh, hoe kan je nou niet tevreden zijn, je bent zo'n mooi mens. Kijk ik kan echt wel karaktereigenschappen, vaardigheden ed opnoemen waar ik blij mee ben / goed kan.....maar het gaat dieper dan dat. Ik noemde wat dingen op en mijn vriendin zei bij het meeste: maar dat heeft iedereen, dat hoort bij het leven. Alleen andere mensen denken er verder niet over na of accepteren dat.
En weet je wat het is, na een heel moeilijk verleden met veel afwijzing, is nu het tegendeel waar. Ik maak gemakkelijk contact, veel mensen zoeken contact met mij,word zowel qua werk als sociale dingen voor veel gevraagd, word snel in groepen opgenomen, krijg veel complimenten enzo, maar van binnen word ik daar alleen maar onzekerder van, omdat ik dan een 'ik kan elk moment door de mand vallen' gevoel krijg. Mijn vriendinnen en mijn ex ook zeiden altijd 'bijna iedereen loopt met jou weg', nou daar word ik hopleloos onzeker ben. Zo'n geweldig mens ben ik namelijk echt niet.
Hoop niet dat ik nu arrogant over kom.
Is er ook plek in je hoofd voor rouw, dat je zo lang hebt moeten vechten, dat er zo lang geen plek voor andere dingen is geweest. Mag je van jezelf de tijd nemen om 'te zijn', ipv jezelf op te jagen omdat je denkt dat je heel wat in te halen hebt...
Ik denk het niet. Hoe doe je dat dan en waarom is dat goed? Soms kan ik er wel verdrietig om zijn, maar dan ben ik bang (moet huilen nu) dat ik me dan als een slachtoffer gedraag. Ik heb heel veel last van nachtmerries en met regelmaat 'schrikreacties', dus ik denk dat er onbewust nog heel veel zit.
Tijd nemen om te 'zijn'. Mogen...durven...weet je lieve Hanke ik heb geen flauw idee hoe dat bij mij zit.
Net als dat je emoties je kunnen bedriegen wat betreft eten, kunnen je emoties je ook bedriegen w.b. leven, levensdoelen. Het hoeft niet groots, meeslepend, dramatisch en effectief te zijn allemaal.
Waarom voelt dat dan wel zo? Of is dat iets wat ik mezelf heb 'wijsgemaakt'?
Ikzelf vind het heel leerzaam om te merken dat ik geen verbeterproject meer wil zijn.
Maar ik weet niet of ik dat wil, of tenminste wel wil...maar ben bang dat er nog wel een hele hoop verbetering nodig is...hoe weet je dan of dat wel of niet zo is?
Hoe maakbaar denk je dat het leven is MBD?
Eerlijk gezegd, eerste antwoord; heel maakbaar. ik heb altijd het idee 'Als ik maar hard genoeg mijn best doe...' dan lukt het wel. Hoewel ik inmiddels weet dat het leven zich niets laat afdwingen of forceren. Ik heb het hier niet over concrete doelen zoals bijvoorbeeld afstuderen, want dat heb ik wel bereikt door mijn best te doen. Maar hoe ik me voel en denk, innerlijke rust, geen last van mijn verleden daar worstel ik mee, omdat ik ergens geloof dat dat 'maakbaar' is. En als dat zo is , wil ik er ook alles aan doen. Maar het lijkt wel hoe meer ik het probeer hoe erger het wordt. Maar sommige dingen wil ik me ook echt niet bij neerleggen. Bottom line: ik heb er heel veel moeite mee dat ik ben wie ik ben, in verschillende opzichten. Toen ik dat gisteren mijn vriendin vertelde, had ze zoiets van: Huh, hoe kan je nou niet tevreden zijn, je bent zo'n mooi mens. Kijk ik kan echt wel karaktereigenschappen, vaardigheden ed opnoemen waar ik blij mee ben / goed kan.....maar het gaat dieper dan dat. Ik noemde wat dingen op en mijn vriendin zei bij het meeste: maar dat heeft iedereen, dat hoort bij het leven. Alleen andere mensen denken er verder niet over na of accepteren dat.
En weet je wat het is, na een heel moeilijk verleden met veel afwijzing, is nu het tegendeel waar. Ik maak gemakkelijk contact, veel mensen zoeken contact met mij,word zowel qua werk als sociale dingen voor veel gevraagd, word snel in groepen opgenomen, krijg veel complimenten enzo, maar van binnen word ik daar alleen maar onzekerder van, omdat ik dan een 'ik kan elk moment door de mand vallen' gevoel krijg. Mijn vriendinnen en mijn ex ook zeiden altijd 'bijna iedereen loopt met jou weg', nou daar word ik hopleloos onzeker ben. Zo'n geweldig mens ben ik namelijk echt niet.
Hoop niet dat ik nu arrogant over kom.
Is er ook plek in je hoofd voor rouw, dat je zo lang hebt moeten vechten, dat er zo lang geen plek voor andere dingen is geweest. Mag je van jezelf de tijd nemen om 'te zijn', ipv jezelf op te jagen omdat je denkt dat je heel wat in te halen hebt...
Ik denk het niet. Hoe doe je dat dan en waarom is dat goed? Soms kan ik er wel verdrietig om zijn, maar dan ben ik bang (moet huilen nu) dat ik me dan als een slachtoffer gedraag. Ik heb heel veel last van nachtmerries en met regelmaat 'schrikreacties', dus ik denk dat er onbewust nog heel veel zit.
Tijd nemen om te 'zijn'. Mogen...durven...weet je lieve Hanke ik heb geen flauw idee hoe dat bij mij zit.
donderdag 12 augustus 2010 om 22:17
quote:El_lebel schreef op 12 augustus 2010 @ 21:00:
Ben ik de enige die toch ook wel erg hoopt naast een gezond lijf ook een beetje een slanker lijf te krijgen.. ? Ik merk dat ik daar een beetje teveel over nadenk de laatste dagen. Ik ga nu natuurlijk niet schokkend slank zijn in één week, dus als ik ga zitten wachten duurt het nogal lang Haha, nee hoor, ik ook! Ja, ik wil graag gezond oud worden en m'n dochter zien opgroeien en haar kinderen en het liefst haar kleinkinderen. Maar daarnaast wil ik graag weer naar maat 38/40. Nu zit ik in 42/44 dus dat is volgens mij ook wel haalbaar. Het grote verschil is alleen dat ik nu niet denk "over x maanden wil x kilo afgevallen zijn". Ik denk "ik eet gezond en lekker en dan komt de rest wel". Maar toen ik vanmorgen op de weegschaal stond en die 1,5 kilo minder aangaf was ik erg blij!
Ben ik de enige die toch ook wel erg hoopt naast een gezond lijf ook een beetje een slanker lijf te krijgen.. ? Ik merk dat ik daar een beetje teveel over nadenk de laatste dagen. Ik ga nu natuurlijk niet schokkend slank zijn in één week, dus als ik ga zitten wachten duurt het nogal lang Haha, nee hoor, ik ook! Ja, ik wil graag gezond oud worden en m'n dochter zien opgroeien en haar kinderen en het liefst haar kleinkinderen. Maar daarnaast wil ik graag weer naar maat 38/40. Nu zit ik in 42/44 dus dat is volgens mij ook wel haalbaar. Het grote verschil is alleen dat ik nu niet denk "over x maanden wil x kilo afgevallen zijn". Ik denk "ik eet gezond en lekker en dan komt de rest wel". Maar toen ik vanmorgen op de weegschaal stond en die 1,5 kilo minder aangaf was ik erg blij!
donderdag 12 augustus 2010 om 22:17
Lieve Enemdé, juist na een verleden met afwijzing, is het nu tijd voor rouw om die periode af te sluiten en vooruit te kijken naar een toekomst waarin je jezelf accepteert.
Wat je schreef over eten/diëten is juist waar ik nu mee worstel. Ik vind het niet makkelijk om gezond te leven omdat ik niet voel wat gezond is. Ik vind een klein beetje chocolade al slecht, terwijl dat onzin is.
Ik heb het boek van Maex dat werd aangehaald en de 'bijbel' van Jon Kabat Zinn. Ik heb een cursus mindfulness gedaan voor ik in therapie ging en ik denk dat het voor mij de trigger was om liever voor mezelf te zijn. Het hielp me om me te accepteren zoals ik was én om actie te ondernemen omdat ik niet was wie ik ben (ehh zweverig I know).
Hanke dank voor je lieve, wijze woorden.
Lé ik heb je schandelijk verwaarloosd op de mail. Het spijt me!
Ladies, ik word morgen geopereerd en weet niet wanneer ik weer online kan. Ik wens jullie allemaal een goed weekend vol mooie momenten
ps. mocht iemand zin hebben om te mailen mijn e-mail (voor Viva) is long.way.down@live.nl
Wat je schreef over eten/diëten is juist waar ik nu mee worstel. Ik vind het niet makkelijk om gezond te leven omdat ik niet voel wat gezond is. Ik vind een klein beetje chocolade al slecht, terwijl dat onzin is.
Ik heb het boek van Maex dat werd aangehaald en de 'bijbel' van Jon Kabat Zinn. Ik heb een cursus mindfulness gedaan voor ik in therapie ging en ik denk dat het voor mij de trigger was om liever voor mezelf te zijn. Het hielp me om me te accepteren zoals ik was én om actie te ondernemen omdat ik niet was wie ik ben (ehh zweverig I know).
Hanke dank voor je lieve, wijze woorden.
Lé ik heb je schandelijk verwaarloosd op de mail. Het spijt me!
Ladies, ik word morgen geopereerd en weet niet wanneer ik weer online kan. Ik wens jullie allemaal een goed weekend vol mooie momenten
ps. mocht iemand zin hebben om te mailen mijn e-mail (voor Viva) is long.way.down@live.nl
donderdag 12 augustus 2010 om 22:22
quote:NMD schreef op 12 augustus 2010 @ 21:16:
Hebben jullie ook een soort van ritueel?
En vinden jullie het ook zo lastig om qua slaap en rust voor jezelf te zorgen?
Nee, eigenlijk ga ik steeds later naar bed, de dagen zijn gewoon te kort. Vaak zit ik achter de naaimachine en wil ik "nog even dit afmaken" wat altijd langer duurt dan gedacht. Ik val gelukkig wel makkelijk en snel in slaap. Hoewel ik de laatste tijd merk dat ik onrustiger slaap en het langer duurt voordat ik in slaap val. Misschien toch wat meer afbouwen aan het eind van de avond.
Ga ik nu ook doen, even snel onder de douche en dan m'n bed in. Morgen om 7.00 op de zaak zijn.
Hebben jullie ook een soort van ritueel?
En vinden jullie het ook zo lastig om qua slaap en rust voor jezelf te zorgen?
Nee, eigenlijk ga ik steeds later naar bed, de dagen zijn gewoon te kort. Vaak zit ik achter de naaimachine en wil ik "nog even dit afmaken" wat altijd langer duurt dan gedacht. Ik val gelukkig wel makkelijk en snel in slaap. Hoewel ik de laatste tijd merk dat ik onrustiger slaap en het langer duurt voordat ik in slaap val. Misschien toch wat meer afbouwen aan het eind van de avond.
Ga ik nu ook doen, even snel onder de douche en dan m'n bed in. Morgen om 7.00 op de zaak zijn.
donderdag 12 augustus 2010 om 22:25
Ja hoor, Fien vond het leuk en ik ook wel want....ik paste gewoon in de stoelen en ik kon mee in de attracties! Ha!
Niet in allemaal trouwens maar goed, een grote vrouw als ik in een attractie alleen geschikt voor kleuters is misschien ook een beetje overdone.
Alleen bij de zweefmolen kwam ik een centimeter te kort. Het beveiligingsdingesje wat van tussen de benen aan het diagonale hekje moest passen had ik alleen met heel veel grof geweld op z'n plek gekregen en dat zou zo veel opzien gebaard hebben, dat ik het er maar bij heb laten zitten en uitgestapt ben.
Nu maakte ik me geen zorgen om hoe ik er uitzag verder daar, want dat deed (zo te zien) niemand (veel crocks met sokken, leggings om benen die schreeuwden om een fijne, verhullende rok of jurk en zwaar contrasterende haarkleuren op één hoofd) maar om nou hijgend en gutsend tussen je benen graaiend een stuk beveiliging te moeten regelen, ging me toch te ver.
Nee, niet mijn ding, zo'n park. Leuk als je eens met een paar gelijkgestemden gaat, om antropologisch zwaar aan je trekken te komen, dat wel. Nu voelde ik me als een gothic op een concert van de Toppers; volkomen detonerend met de omgeving.
Opzien gebaard heb ik overigens wel toen ik al te jolig met mijn benen zwoei en op die manier mijn massieve Wolky instapper verloor, op het hoogste punt van de vlinderzweefmolen. Op een haar na miste ik een mevrouw met kinderwagen en een man er naast die veel weg had van Brutus van Popeye. Ik heb OLH uitvoerig bedankt voor dit gelukje bij een ongeluk.
Eetwise was het vandaag een ouderwetse dag. Als in te veel en te vet. Maar ik voel me er uitstekend bij. Mijn dochter was gelukkig en zo nu en dan een dagje wat minder braaf moet ook eens kunnen.
Niet in allemaal trouwens maar goed, een grote vrouw als ik in een attractie alleen geschikt voor kleuters is misschien ook een beetje overdone.
Alleen bij de zweefmolen kwam ik een centimeter te kort. Het beveiligingsdingesje wat van tussen de benen aan het diagonale hekje moest passen had ik alleen met heel veel grof geweld op z'n plek gekregen en dat zou zo veel opzien gebaard hebben, dat ik het er maar bij heb laten zitten en uitgestapt ben.
Nu maakte ik me geen zorgen om hoe ik er uitzag verder daar, want dat deed (zo te zien) niemand (veel crocks met sokken, leggings om benen die schreeuwden om een fijne, verhullende rok of jurk en zwaar contrasterende haarkleuren op één hoofd) maar om nou hijgend en gutsend tussen je benen graaiend een stuk beveiliging te moeten regelen, ging me toch te ver.
Nee, niet mijn ding, zo'n park. Leuk als je eens met een paar gelijkgestemden gaat, om antropologisch zwaar aan je trekken te komen, dat wel. Nu voelde ik me als een gothic op een concert van de Toppers; volkomen detonerend met de omgeving.
Opzien gebaard heb ik overigens wel toen ik al te jolig met mijn benen zwoei en op die manier mijn massieve Wolky instapper verloor, op het hoogste punt van de vlinderzweefmolen. Op een haar na miste ik een mevrouw met kinderwagen en een man er naast die veel weg had van Brutus van Popeye. Ik heb OLH uitvoerig bedankt voor dit gelukje bij een ongeluk.
Eetwise was het vandaag een ouderwetse dag. Als in te veel en te vet. Maar ik voel me er uitstekend bij. Mijn dochter was gelukkig en zo nu en dan een dagje wat minder braaf moet ook eens kunnen.
donderdag 12 augustus 2010 om 22:30
Ellebel, ik ben actrice en schrijf ook veel.
Maar acteren doe ik al vanaf dat ik 22 ben professioneel. Ik heb lang als casting director gewerkt (achter de schermen zoals dat heet), omdat je met acteren geen droog brood kunt verdienen zowat. Ik heb er dus altijd van alles naast gedaan, onder andere schrijven dus.
En ik wil óók slank worden, om op je latere vraag in te gaan. Zou ik heerlijk vinden. Het is niet een doel op zich, want het gaat me dus vooral om de gezondheid maar ik neem toch aan dat al dat gezonde eten er ook voor zorgt dat ik steeds slanker wordt, o ja, zeker!
Maar acteren doe ik al vanaf dat ik 22 ben professioneel. Ik heb lang als casting director gewerkt (achter de schermen zoals dat heet), omdat je met acteren geen droog brood kunt verdienen zowat. Ik heb er dus altijd van alles naast gedaan, onder andere schrijven dus.
En ik wil óók slank worden, om op je latere vraag in te gaan. Zou ik heerlijk vinden. Het is niet een doel op zich, want het gaat me dus vooral om de gezondheid maar ik neem toch aan dat al dat gezonde eten er ook voor zorgt dat ik steeds slanker wordt, o ja, zeker!
donderdag 12 augustus 2010 om 22:33
Volgens mij had ik vandaag best wel in Drouwen willen zijn
Mijn "avondritueel" is meestal (te) laat de tv uitzetten, nog 'even' wat op het forum lezen en vervolgens veel te laat naar bed. Zoals nu dus. Afgelopen dagen een aantal keren een bordspelletje zitten spelen met Elvis en daardoor dan te laat naar bed.
Ik vind jouw avondritueel wel heel mooi en liefdevol naar jezelf NMD!
Mijn "avondritueel" is meestal (te) laat de tv uitzetten, nog 'even' wat op het forum lezen en vervolgens veel te laat naar bed. Zoals nu dus. Afgelopen dagen een aantal keren een bordspelletje zitten spelen met Elvis en daardoor dan te laat naar bed.
Ik vind jouw avondritueel wel heel mooi en liefdevol naar jezelf NMD!
Later is nu
donderdag 12 augustus 2010 om 22:33
Hermes, ik zal aan je denken/voor je bidden morgen.
Enemdé, tjsa het is allemaal zo herkenbaar. Ik weet hoe verwarrend het is als mensen zeggen dat je minder moet moeten van jezelf. Terwijl in je hoofd allerlei stormen woeden, terwijl je het idee hebt dat je alles moet snappen. Snappen zodat je er over na kunt denken, dat mensen zien dat je het beste met ze voor hebt.
Altijd maar met anderen bezig, deels ook uit eigenbelang. Want door ze te snappen kun je ze voor zijn. Weet je wanneer zij zien dat jij door de mand valt. Kun je je gedrag daar op aanpassen en blijft het veilig. Zo lijkt het.
De enige veiligheid die je hebt ben je zelf. Jij die jou in je hoofd steunt en koestert. Het is hartstikke fijn als je mensen om je heen hebt die je waarderen, maar het allerbelangrijkste is dat je kunt ervaren dat je altijd op jezelf terug kunt vallen.
Als je hele heftige of heel kille dingen in je (vroege) jeugd meemaakt leer je niet je eigen beste vriend te zijn. De wereld is verwarrend en hard en om te overleven moet je alles en iedereen voor zijn. Zelfs als er ondanks dat nog vreselijke dingen gebeuren, heb je iig het idee er enigszins controle over te hebben. Dat maakt dat het leefbaar. Zo werkt de geest van de mens.
Het is bitter en raar, dat ondanks dat je al die dingen achter je hebt liggen, de structuur van het denken nog niet is veranderd. Dat je je een gulzige overlever voelt, die persoon met ellebogen die voor eigen belang gaat. Hoe zeer je ook anderen liefhebt, het geloof dat je het wel zult redden, dat anderen er wel zullen zijn voor je.... dat geloof is afwezig. En zie dan maar een toekomst op te bouwen.
Enemdé, tjsa het is allemaal zo herkenbaar. Ik weet hoe verwarrend het is als mensen zeggen dat je minder moet moeten van jezelf. Terwijl in je hoofd allerlei stormen woeden, terwijl je het idee hebt dat je alles moet snappen. Snappen zodat je er over na kunt denken, dat mensen zien dat je het beste met ze voor hebt.
Altijd maar met anderen bezig, deels ook uit eigenbelang. Want door ze te snappen kun je ze voor zijn. Weet je wanneer zij zien dat jij door de mand valt. Kun je je gedrag daar op aanpassen en blijft het veilig. Zo lijkt het.
De enige veiligheid die je hebt ben je zelf. Jij die jou in je hoofd steunt en koestert. Het is hartstikke fijn als je mensen om je heen hebt die je waarderen, maar het allerbelangrijkste is dat je kunt ervaren dat je altijd op jezelf terug kunt vallen.
Als je hele heftige of heel kille dingen in je (vroege) jeugd meemaakt leer je niet je eigen beste vriend te zijn. De wereld is verwarrend en hard en om te overleven moet je alles en iedereen voor zijn. Zelfs als er ondanks dat nog vreselijke dingen gebeuren, heb je iig het idee er enigszins controle over te hebben. Dat maakt dat het leefbaar. Zo werkt de geest van de mens.
Het is bitter en raar, dat ondanks dat je al die dingen achter je hebt liggen, de structuur van het denken nog niet is veranderd. Dat je je een gulzige overlever voelt, die persoon met ellebogen die voor eigen belang gaat. Hoe zeer je ook anderen liefhebt, het geloof dat je het wel zult redden, dat anderen er wel zullen zijn voor je.... dat geloof is afwezig. En zie dan maar een toekomst op te bouwen.
