Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
vrijdag 9 juli 2010 om 15:06
Deel twee alweer, van ons inspirerende, bijna sektarische topic.
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
donderdag 19 augustus 2010 om 10:33
meld me ook weer even, lees druk mee, sla alle tips en adviezen op. Ben goed bezig, moet alleen heel erg inprenten dat het geen LIJNEN is wat ik doe, ik wil natuurlijk heel graag afvallen maar ik wil vooral een gezond lijf.
Heb de noten gekocht maar toen ik ze gisteravond at voelde ik me schuldig omdat als je lijnt je beter geen noten kan eten ivm het vet. Er moet bij bij echt een soort van knop om. Soms voel ik me moedeloos, dan denk ik dat het nooit wat wordt, ik heb al zoveel pogingen ondernomen, ook veel afgevallen maar uiteindelijk kom ik altijd weer aan. Ik moet mezelf inprenten dat het nu anders is. ik ben NIET aan het lijnen, ik verander mijn eetgewoontes.
Vlammetje, hoe was het bij de dokter?
Eleonora, je zegt hele wijze dingen, zo herkenbaar (vele anderen trouwens ook) je zit niet lekker in je vel, veel stress en daardoor misselijk. Val je daar dan ook vanaf als je zo'n periode van stress hebt?
Toet, bij mij is eten ook alles, bij mij draait alles om eten, om gezelligheid, ontspanning. Ik denk er ook voortdurend aan. wat mag ik wel en wat mag ik niet.
nmd, sterkte met gevecht met jezelf.
verder, iedereen bedankt voor het posten, het is bijna niet bij te houden maar het trekt toch als een magneet. ik bleef toch bijlezen!!
Heb de noten gekocht maar toen ik ze gisteravond at voelde ik me schuldig omdat als je lijnt je beter geen noten kan eten ivm het vet. Er moet bij bij echt een soort van knop om. Soms voel ik me moedeloos, dan denk ik dat het nooit wat wordt, ik heb al zoveel pogingen ondernomen, ook veel afgevallen maar uiteindelijk kom ik altijd weer aan. Ik moet mezelf inprenten dat het nu anders is. ik ben NIET aan het lijnen, ik verander mijn eetgewoontes.
Vlammetje, hoe was het bij de dokter?
Eleonora, je zegt hele wijze dingen, zo herkenbaar (vele anderen trouwens ook) je zit niet lekker in je vel, veel stress en daardoor misselijk. Val je daar dan ook vanaf als je zo'n periode van stress hebt?
Toet, bij mij is eten ook alles, bij mij draait alles om eten, om gezelligheid, ontspanning. Ik denk er ook voortdurend aan. wat mag ik wel en wat mag ik niet.
nmd, sterkte met gevecht met jezelf.
verder, iedereen bedankt voor het posten, het is bijna niet bij te houden maar het trekt toch als een magneet. ik bleef toch bijlezen!!
donderdag 19 augustus 2010 om 10:45
quote:Hermes schreef op 19 augustus 2010 @ 08:36:
Sterkte bij de huisarts Vlam
Enemdé, zou je misschien zonder vetgedrukte tekst kunnen reageren Het komt zo schreeuwerig op mij over Als je met [ quote ] [ / quote ] (zonder spaties) werkt kan je ook reageren.Het komt op mij over of ik op de sofa van een shrink lig....laat ik daar nou allergisch voor zijn...
Sterkte bij de huisarts Vlam
Enemdé, zou je misschien zonder vetgedrukte tekst kunnen reageren Het komt zo schreeuwerig op mij over Als je met [ quote ] [ / quote ] (zonder spaties) werkt kan je ook reageren.Het komt op mij over of ik op de sofa van een shrink lig....laat ik daar nou allergisch voor zijn...
donderdag 19 augustus 2010 om 11:13
quote:hennameis schreef op 19 augustus 2010 @ 10:33:
bij mij is eten ook alles, bij mij draait alles om eten, om gezelligheid, ontspanning. Ik denk er ook voortdurend aan. wat mag ik wel en wat mag ik niet.
Hi meis, welkom! Eén van de dingen die mij meteen gezegd werd toen ik hier pakweg 3 weken geleden (voelt echt al véél langer trouwens) ging meeschrijven is dat je alles mág eten, natuurlijk. Doe lekker wat je wil! Je mag ijs en je mag patat mét en je mag pizza en 3 flessen wijn. Go ahead, niemand die je tegenhoud! Maar het gaat erom dat je nadenkt en jezelf afvraagt of je het ook wíl eten. Dat was zo'n eye opener voor mij. De vraag: wíl ik mijn lichaam hiermee voeden? Wíl ik dit in mijn mond stoppen? Of is het een automatisme? (bijv.) Wat ik ook een goede vond van Eleonora is nadenken wanneer je iets ongezonds wil eten, is of je het er voor over hebt. Heb ik het ervoor over om te "zondigen" (ik houd zelf niet zo van deze term) met dit slechte eten? Heel vaak zul je dan zeggen: nee, niet met dit bakje chips nu. En ook niet dat stuk taart. Als ik iets minder gezonds eet, dan wil ik er ook écht van genieten.
Alle dames die zich verontschuldigen dat ze niet genoeg reageren volgens zichzelf: stop met dat wijverige gedrag! Iedereen doet hier zi'n best en schrijft wat 'ie wil en dat is helemaal goed. Niks aan veranderen. Dus geen verontschuldigen meer, ja, you women!!
(alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik het moeilijk vind om advies te geven, omdat ik bang ben dat de lezer het stierenpoep vindt, maar ik doe het lekker toch )
Leo: jij als guru moet natuurlijk wel goed voor zichzelf zorgen. Je zegt dat je misselijk bent en geen behoefte hebt aan eten. Dat kan ik me voorstellen, jullie zitten in een enorme stressvolle periode en dan staat eten niet altijd op nr. 1. Maar ik wil je toch op het hart drukken wel goed voor jezelf te zorgen en wel probéren te eten. Maak anders lekker soep, voedzaam en glijd makkelijk naar binnen. Volgens mij heb ik wel eens gelezen dat je er gek op bent. Zoals Annet Malherbe zei in zomergasten zondag: soep is troost. Nu wil ik eten eigenlijk niet aan een emotie koppelen, maar bij soep in het inderdaad zo dat je van binnen warm wordt gemaakt. Het sterkt. Soep is gewoon heel fijn En misschien kan je het koken ook even als een moment van ontspanning zien. Besef wel dat niet eten net zo slecht is als te veel eten!
Septembergirl: ik vind het echt heel verdrietig hoe jouw moeder doet. Ze snapt toch zelf ook wel dat het gewoon kwetsend is? Hele dikke
Kippetje: is het een idee om gewoon weer eens te proberen met je gezin mee te eten, met een gezonde maaltijd dat is? Misschien vind je het doodeng en zie je er enorm tegenop, maar je kan ook mezelf jezelf een afspraak proberen te maken. Ik schep één keer op en mag daarna nog zoveel sla als ik wil. Ik zeg maar iets. Want doordat je afgezonderd van je gezin eet, geef je het eten eigenlijk meer belang dan het nodig heeft. Het is nl. gewoon brandstof om je lijf gaande te houden. En natuurlijk is het lekker en bovendien fijn om dat samen met je gezin te doen. Maar het is niet zó eng of gevaarlijk dat je het alleen in je up kan doen. Althans, zo denk ik erover. Het lijkt me zo zonde, zoals NMD zei, om dat moment van de dag te missen elke keer. Maar ik weet natuurlijk niks over je achtergrond of hoe vaak je dit al geprobeerd hebt, dus eigenlijk heb ik geen recht van spreken, maar ik zou het zo fijn voor jou en je gezin vinden als je weer lekker mee kan doen met de maaltijd..
bij mij is eten ook alles, bij mij draait alles om eten, om gezelligheid, ontspanning. Ik denk er ook voortdurend aan. wat mag ik wel en wat mag ik niet.
Hi meis, welkom! Eén van de dingen die mij meteen gezegd werd toen ik hier pakweg 3 weken geleden (voelt echt al véél langer trouwens) ging meeschrijven is dat je alles mág eten, natuurlijk. Doe lekker wat je wil! Je mag ijs en je mag patat mét en je mag pizza en 3 flessen wijn. Go ahead, niemand die je tegenhoud! Maar het gaat erom dat je nadenkt en jezelf afvraagt of je het ook wíl eten. Dat was zo'n eye opener voor mij. De vraag: wíl ik mijn lichaam hiermee voeden? Wíl ik dit in mijn mond stoppen? Of is het een automatisme? (bijv.) Wat ik ook een goede vond van Eleonora is nadenken wanneer je iets ongezonds wil eten, is of je het er voor over hebt. Heb ik het ervoor over om te "zondigen" (ik houd zelf niet zo van deze term) met dit slechte eten? Heel vaak zul je dan zeggen: nee, niet met dit bakje chips nu. En ook niet dat stuk taart. Als ik iets minder gezonds eet, dan wil ik er ook écht van genieten.
Alle dames die zich verontschuldigen dat ze niet genoeg reageren volgens zichzelf: stop met dat wijverige gedrag! Iedereen doet hier zi'n best en schrijft wat 'ie wil en dat is helemaal goed. Niks aan veranderen. Dus geen verontschuldigen meer, ja, you women!!
(alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik het moeilijk vind om advies te geven, omdat ik bang ben dat de lezer het stierenpoep vindt, maar ik doe het lekker toch )
Leo: jij als guru moet natuurlijk wel goed voor zichzelf zorgen. Je zegt dat je misselijk bent en geen behoefte hebt aan eten. Dat kan ik me voorstellen, jullie zitten in een enorme stressvolle periode en dan staat eten niet altijd op nr. 1. Maar ik wil je toch op het hart drukken wel goed voor jezelf te zorgen en wel probéren te eten. Maak anders lekker soep, voedzaam en glijd makkelijk naar binnen. Volgens mij heb ik wel eens gelezen dat je er gek op bent. Zoals Annet Malherbe zei in zomergasten zondag: soep is troost. Nu wil ik eten eigenlijk niet aan een emotie koppelen, maar bij soep in het inderdaad zo dat je van binnen warm wordt gemaakt. Het sterkt. Soep is gewoon heel fijn En misschien kan je het koken ook even als een moment van ontspanning zien. Besef wel dat niet eten net zo slecht is als te veel eten!
Septembergirl: ik vind het echt heel verdrietig hoe jouw moeder doet. Ze snapt toch zelf ook wel dat het gewoon kwetsend is? Hele dikke
Kippetje: is het een idee om gewoon weer eens te proberen met je gezin mee te eten, met een gezonde maaltijd dat is? Misschien vind je het doodeng en zie je er enorm tegenop, maar je kan ook mezelf jezelf een afspraak proberen te maken. Ik schep één keer op en mag daarna nog zoveel sla als ik wil. Ik zeg maar iets. Want doordat je afgezonderd van je gezin eet, geef je het eten eigenlijk meer belang dan het nodig heeft. Het is nl. gewoon brandstof om je lijf gaande te houden. En natuurlijk is het lekker en bovendien fijn om dat samen met je gezin te doen. Maar het is niet zó eng of gevaarlijk dat je het alleen in je up kan doen. Althans, zo denk ik erover. Het lijkt me zo zonde, zoals NMD zei, om dat moment van de dag te missen elke keer. Maar ik weet natuurlijk niks over je achtergrond of hoe vaak je dit al geprobeerd hebt, dus eigenlijk heb ik geen recht van spreken, maar ik zou het zo fijn voor jou en je gezin vinden als je weer lekker mee kan doen met de maaltijd..
donderdag 19 augustus 2010 om 12:07
Ha lieve dames, ik heb geen tijd om bij te lezen en kom me alleen even snel melden JanneJip, mijn oog viel op je beschrijving van een schransbui. Ik begrijp dat je je paper hebt ingediend? Gefeliciteerd, lekker gevoel moet dat geven? Opgelucht, lijkt me?
Wel opvallend dat als er zo'n last van je afvalt, jij er wat gewicht bij propt blijkbaar Je schrijft dat je er echt van genoten hebt. Dat is voor mij altijd een lastig punt: als ik die reep chocola (helemaal) opeet, geniet ik dan (ja ik vind hem echt heel lekker) of is het gewoonte (ook!) of is het toch een fuck it-moment (soms ook, vermoed ik).
Eerlijk zijn tegen jezelf is het belangrijkste. Het gaat niet om ons of wat je hier schrijft, maar over eerlijk zijn tegen jezelf over waarom je zo'n eetbui hebt en hoe het voelde (vooraf, tijdens en daarna). Vooral omdat dit best extreem en - gelukkig - zeldzaam was. Genoot je er echt van? En waarvan dan? Van het gedachteloos proppen, van de gedachte dat de remmen even los mochten, van het idee dat je jezelf aan het verwennen was? Of van de chips, muffins en chocola? Ook de tweede zak en de derde muffin en het laatste stukje chocola? Ik kan me dat zo moeilijk voorstellen, dat je zo veel eet en echt overal van genoot...
Ik heb bezoek en we gaan straks een mooie boswandeling maken en daarna picknicken met de aardappelsalade van Hanke, fruitsalade en allemaal ander lekkers, mmm. Vandaag begonnen met een lekker fietstochtje. Ik ben en blijf, ondanks de nodige genotsmomenten , goed bezig!
Blijf nadenken en genieten allemaal
Wel opvallend dat als er zo'n last van je afvalt, jij er wat gewicht bij propt blijkbaar Je schrijft dat je er echt van genoten hebt. Dat is voor mij altijd een lastig punt: als ik die reep chocola (helemaal) opeet, geniet ik dan (ja ik vind hem echt heel lekker) of is het gewoonte (ook!) of is het toch een fuck it-moment (soms ook, vermoed ik).
Eerlijk zijn tegen jezelf is het belangrijkste. Het gaat niet om ons of wat je hier schrijft, maar over eerlijk zijn tegen jezelf over waarom je zo'n eetbui hebt en hoe het voelde (vooraf, tijdens en daarna). Vooral omdat dit best extreem en - gelukkig - zeldzaam was. Genoot je er echt van? En waarvan dan? Van het gedachteloos proppen, van de gedachte dat de remmen even los mochten, van het idee dat je jezelf aan het verwennen was? Of van de chips, muffins en chocola? Ook de tweede zak en de derde muffin en het laatste stukje chocola? Ik kan me dat zo moeilijk voorstellen, dat je zo veel eet en echt overal van genoot...
Ik heb bezoek en we gaan straks een mooie boswandeling maken en daarna picknicken met de aardappelsalade van Hanke, fruitsalade en allemaal ander lekkers, mmm. Vandaag begonnen met een lekker fietstochtje. Ik ben en blijf, ondanks de nodige genotsmomenten , goed bezig!
Blijf nadenken en genieten allemaal
Ga in therapie!
donderdag 19 augustus 2010 om 12:35
Ik heb ´m 2 keer op van de week, de aardappelsalade. Enjoy!
Bij mij gaat het raar. Aan de ene kant functioneer ik prima, ga netjes mijn werk en afspraken af. Ben ik gezellig, oprecht en alles. Maar zodra ik alleen ben valt een dikke zware deken over me heen en voel ik me iemand die de boel bedriegt.
Bij mij gaat het raar. Aan de ene kant functioneer ik prima, ga netjes mijn werk en afspraken af. Ben ik gezellig, oprecht en alles. Maar zodra ik alleen ben valt een dikke zware deken over me heen en voel ik me iemand die de boel bedriegt.
donderdag 19 augustus 2010 om 13:12
Wat naar is dat Hank, dat je alleen ook zo eenzaam bent van binnen.
Ga je dan ook eten? Meer dan nodig?
Ik moet zeggen dat ik ook heel neerslachtig kan zijn hoor, in mijn eentje. Ik ben graag alleen maar wel in de wetenschap dat er ieder moment een 6 jarig meisje aan mijn jurk trekt of een man naast me op de bank komt zitten.
Doorgaans ben ik niet erg veel alleen.
Is het bij jou gemis aan andere mensen om je heen dat je zo mismoedig raakt als je alleen bent?
Ga je dan ook eten? Meer dan nodig?
Ik moet zeggen dat ik ook heel neerslachtig kan zijn hoor, in mijn eentje. Ik ben graag alleen maar wel in de wetenschap dat er ieder moment een 6 jarig meisje aan mijn jurk trekt of een man naast me op de bank komt zitten.
Doorgaans ben ik niet erg veel alleen.
Is het bij jou gemis aan andere mensen om je heen dat je zo mismoedig raakt als je alleen bent?
donderdag 19 augustus 2010 om 13:19
Ben moe, niet normaal. Ik eet wel hoor. En ik snoep niet.
Denk even aan me zo nu en dan. Voor positieve vibes en zo.
Wé heeft heel veel aanvragen gekregen voor werk. Dat betekent niet dat hij de opdracht al heeft maar dat men hem wel benadert en misschien uitkiest om te komen praten.
We zijn al een heel eind verder als hij gewoon weer een baan heeft.
Wé denkt dat het met de BD allemaal goed komt.
Waar hij dat ongelooflijke optimisme vandaan haalt weet ik niet, niet bij mij in ieder geval. Ik vind het nog steeds doodeng.
Denk even aan me zo nu en dan. Voor positieve vibes en zo.
Wé heeft heel veel aanvragen gekregen voor werk. Dat betekent niet dat hij de opdracht al heeft maar dat men hem wel benadert en misschien uitkiest om te komen praten.
We zijn al een heel eind verder als hij gewoon weer een baan heeft.
Wé denkt dat het met de BD allemaal goed komt.
Waar hij dat ongelooflijke optimisme vandaan haalt weet ik niet, niet bij mij in ieder geval. Ik vind het nog steeds doodeng.
donderdag 19 augustus 2010 om 13:27
Tja, ik stond snel weer buiten bij de huisarts. Hij was er al heel snel uit dat ik een slijmbeursontsteking in mijn heup heb, en naast ontstekingsremmers naar de fysio moet... Goed dat ik gegaan ben dus!
Vandaag nog een gesprek met ex gehad bij de mediator over het huis. Zag er wat tegen op, was wat emotioneel wiebelig zeg maar. Maar het gesprek liep heel prettig. Daarna meteen even bloed laten prikken voor mijn schildklierwaardes, heb ik daar ook weer even zicht op!
Vandaag nog een gesprek met ex gehad bij de mediator over het huis. Zag er wat tegen op, was wat emotioneel wiebelig zeg maar. Maar het gesprek liep heel prettig. Daarna meteen even bloed laten prikken voor mijn schildklierwaardes, heb ik daar ook weer even zicht op!
...
donderdag 19 augustus 2010 om 13:42
Quote Ellebelquote:Maar het gaat erom dat je nadenkt en jezelf afvraagt of je het ook wíl eten. Dat was zo'n eye opener voor mij. De vraag: wíl ik mijn lichaam hiermee voeden? Wíl ik dit in mijn mond stoppen? Of is het een automatisme? (bijv.) Wat ik ook een goede vond van Eleonora is nadenken wanneer je iets ongezonds wil eten, is of je het er voor over hebt. Heb ik het ervoor over om te "zondigen" (ik houd zelf niet zo van deze term) met dit slechte eten? Heel vaak zul je dan zeggen: nee, niet met dit bakje chips nu. En ook niet dat stuk taart. Als ik iets minder gezonds eet, dan wil ik er ook écht van genieten.
Psies Ellebel, zo doe ik het ook.
Wat mij betreft is dat ook helemaal het idee van 'eten met je verstand' Dat je dus nadenkt of en waarom je iets zou eten wat niet onder een gezonde keuze geschaard kan worden.
Als je het dan doet dan heb je er een reden voor. En die reden kan best zijn 'ik heb er gewoon trek in' maar dan wel ingecalculeerd en dan is het ook niet meer iets waar je je schuldig om hoeft te voelen of waardoor je boos op jezelf wordt.
Als je kijkt naar mensen en hun eetgeschiedenis dan staat als een paal boven water dat het voor mensen nog nooit zo verleidelijk geweest is om eetgewijs los te gaan als in deze tijd.
Ik heb het dan even over de Westerse wereld en over het feit dat ook mensen die niet zo heel veel geld hebben aan eten kunnen komen zonder dat ze dat eerst verbouwd hebben of er voor kromgelegen hebben in een een fabriek of werkplaats. Eten kan praktisch iedereen en de keuze is legio.
Je maakt met een bezoekje aan de supermarkt tegenwoordig al meer keuzes dan een Neanderthaler in zijn hele leven.
De verleidingen staan torenhoog opgestapeld en om te zorgen dat de aanbiedingen op de kopse kant van de gangpaden niet vanzelf in je kar flikkeren, moet je nog een behoorlijk ruime bocht nemen.
Je moet dus behoorlijk stevig in je schoenen staan om niet links en rechts om je heen te graaien en allerlei spul mee naar je hol te zeulen wat je net zo goed meteen op je heupen kunt smeren.
En daar zit 'm de kneep.
Dat moet je dus zelf doen, dat van dat stevig in die schoenen staan. Dat kan niemand anders voor je doen.
Toen mijn ouders klein waren (jaren 30 van de vorige eeuw) waren er de ene dag wel en de andere dag geen sperziebonen te krijgen. Heel eenvoudig, het was er, of het was er niet. Datzelfde gold voor heel veel andere dingen.
Snoepen deed je alleen op zon en feestdagen en een beschuitje met muisjes, als er een kindje geboren was, was een traktatie van jewelste. Op een verjaardag kreeg je een taartje en verder koffie en thee, tot het borreltijd was, dan kon er een borreltje geschonken worden. Of twee.
Zoetigheid, alcohol, snoeperijen maar ook gewoon vlees en vis waren duur en mijn ouders aten elke dag een klein beetje vlees en op vrijdag vis. Zo simpel was het toen allemaal nog.
Nu kun je te kust en te keur om je geen graaien en je elke dag van de week volstoppen met allerlei heerlijkheden.
Dat vraagt een groot bewustzijn en een heel goed weten wat je je kunt veroorloven.
Of je nou dik of dun bent, dat doet er eigenlijk niet toe. De dag beginnen met vier frikandellen is voor niemand gezond. Ook niet voor iemand die dun is en niet snel aankomt. Weten wat je doet en voorál weten wat je wil en niet wil kan het verschil maken tussen gezond en ongezond zijn.
Ik heb gekozen voor gezond zijn en hoewel mijn keuzes lang niet altijd even goed zijn (in mijn geval gaat het vooral om regelmaat), het ziet er al heel wat beter uit dan toen ik nog niet nadacht bij wat ik allemaal in mijn maag stopte. Ik kan mezelf nu veel rechter aankijken in de spiegel, omdat ik weet dat ik goed voor mezelf zorg.
Psies Ellebel, zo doe ik het ook.
Wat mij betreft is dat ook helemaal het idee van 'eten met je verstand' Dat je dus nadenkt of en waarom je iets zou eten wat niet onder een gezonde keuze geschaard kan worden.
Als je het dan doet dan heb je er een reden voor. En die reden kan best zijn 'ik heb er gewoon trek in' maar dan wel ingecalculeerd en dan is het ook niet meer iets waar je je schuldig om hoeft te voelen of waardoor je boos op jezelf wordt.
Als je kijkt naar mensen en hun eetgeschiedenis dan staat als een paal boven water dat het voor mensen nog nooit zo verleidelijk geweest is om eetgewijs los te gaan als in deze tijd.
Ik heb het dan even over de Westerse wereld en over het feit dat ook mensen die niet zo heel veel geld hebben aan eten kunnen komen zonder dat ze dat eerst verbouwd hebben of er voor kromgelegen hebben in een een fabriek of werkplaats. Eten kan praktisch iedereen en de keuze is legio.
Je maakt met een bezoekje aan de supermarkt tegenwoordig al meer keuzes dan een Neanderthaler in zijn hele leven.
De verleidingen staan torenhoog opgestapeld en om te zorgen dat de aanbiedingen op de kopse kant van de gangpaden niet vanzelf in je kar flikkeren, moet je nog een behoorlijk ruime bocht nemen.
Je moet dus behoorlijk stevig in je schoenen staan om niet links en rechts om je heen te graaien en allerlei spul mee naar je hol te zeulen wat je net zo goed meteen op je heupen kunt smeren.
En daar zit 'm de kneep.
Dat moet je dus zelf doen, dat van dat stevig in die schoenen staan. Dat kan niemand anders voor je doen.
Toen mijn ouders klein waren (jaren 30 van de vorige eeuw) waren er de ene dag wel en de andere dag geen sperziebonen te krijgen. Heel eenvoudig, het was er, of het was er niet. Datzelfde gold voor heel veel andere dingen.
Snoepen deed je alleen op zon en feestdagen en een beschuitje met muisjes, als er een kindje geboren was, was een traktatie van jewelste. Op een verjaardag kreeg je een taartje en verder koffie en thee, tot het borreltijd was, dan kon er een borreltje geschonken worden. Of twee.
Zoetigheid, alcohol, snoeperijen maar ook gewoon vlees en vis waren duur en mijn ouders aten elke dag een klein beetje vlees en op vrijdag vis. Zo simpel was het toen allemaal nog.
Nu kun je te kust en te keur om je geen graaien en je elke dag van de week volstoppen met allerlei heerlijkheden.
Dat vraagt een groot bewustzijn en een heel goed weten wat je je kunt veroorloven.
Of je nou dik of dun bent, dat doet er eigenlijk niet toe. De dag beginnen met vier frikandellen is voor niemand gezond. Ook niet voor iemand die dun is en niet snel aankomt. Weten wat je doet en voorál weten wat je wil en niet wil kan het verschil maken tussen gezond en ongezond zijn.
Ik heb gekozen voor gezond zijn en hoewel mijn keuzes lang niet altijd even goed zijn (in mijn geval gaat het vooral om regelmaat), het ziet er al heel wat beter uit dan toen ik nog niet nadacht bij wat ik allemaal in mijn maag stopte. Ik kan mezelf nu veel rechter aankijken in de spiegel, omdat ik weet dat ik goed voor mezelf zorg.
donderdag 19 augustus 2010 om 14:05
Goed dat je geweest bent, Vlam! Fijn dat er wat gebeurt!
Ik zal even reageren op de kritische vragen van NMD, Vlam en Dub.
Ik denk dat Dub precies te pakken heeft waar het om ging. Ik genoot misschien niet van elke muffin. Wel van het gevoel dat alle remmen los waren. Ik zat al zo lang met dat paper te kloten (voor mijn gevoel was hij 2 maanden geleden bijna klaar, en dat je dan nog 2 maanden zo veel werk eraan hebt. Dat frustreert). Kortom: remmen los. Niks bewust, niks serieus, gewoon gaan met die banaan.
Inderdaad NMD, dat heeft geen bal meer te maken met eten met je verstand. Verstand was uit. Alleen al vanwege de wodka-lime. Maar ja. Alcohol drink ik denk ik 2 glazen per maand. Gemiddeld. Dus 3 op een avond (is voor mij veel, en voelt als grenzeloos, maar) is qua hoeveelheid niet vreselijk. En qua eten... Ja dat was wel veel. Zo veel als ik nog nooit had. En waarschijnlijk ook niet vaak meer ga eten. En daarom heb ik besloten dat ik dat niet te vaak moet doen, maar dat ik daarom nog niet boos hoef te zijn dat ik "het zo ver heb laten komen". Zo'n once in a lifetome (of 3) experience, daar krijg je geen overgewicht/hartaanval/suikerziekte van. Dus heb ik er vrede mee. Omdat ik de volgende dag de draad weer heb opgepikt, en matig en gezond verder eet.
Dus ik weiger boos te zijn op mezelf/mezelf verwijten te maken . Maar jullie kritische houding wordt gewaardeerd hoor . En ik ben echt eerlijk, zowel tegen jullie als tegen mezelf, Dub!
Ik zal even reageren op de kritische vragen van NMD, Vlam en Dub.
Ik denk dat Dub precies te pakken heeft waar het om ging. Ik genoot misschien niet van elke muffin. Wel van het gevoel dat alle remmen los waren. Ik zat al zo lang met dat paper te kloten (voor mijn gevoel was hij 2 maanden geleden bijna klaar, en dat je dan nog 2 maanden zo veel werk eraan hebt. Dat frustreert). Kortom: remmen los. Niks bewust, niks serieus, gewoon gaan met die banaan.
Inderdaad NMD, dat heeft geen bal meer te maken met eten met je verstand. Verstand was uit. Alleen al vanwege de wodka-lime. Maar ja. Alcohol drink ik denk ik 2 glazen per maand. Gemiddeld. Dus 3 op een avond (is voor mij veel, en voelt als grenzeloos, maar) is qua hoeveelheid niet vreselijk. En qua eten... Ja dat was wel veel. Zo veel als ik nog nooit had. En waarschijnlijk ook niet vaak meer ga eten. En daarom heb ik besloten dat ik dat niet te vaak moet doen, maar dat ik daarom nog niet boos hoef te zijn dat ik "het zo ver heb laten komen". Zo'n once in a lifetome (of 3) experience, daar krijg je geen overgewicht/hartaanval/suikerziekte van. Dus heb ik er vrede mee. Omdat ik de volgende dag de draad weer heb opgepikt, en matig en gezond verder eet.
Dus ik weiger boos te zijn op mezelf/mezelf verwijten te maken . Maar jullie kritische houding wordt gewaardeerd hoor . En ik ben echt eerlijk, zowel tegen jullie als tegen mezelf, Dub!
donderdag 19 augustus 2010 om 14:15
Qua eten gaat het sinds eergister niet zo goed met mij.
Ik wil er verder niet over uitwijden, maar ik hik ergens vreselijk tegenaan. Ik moet iets doen, maar doe het steeds niet. Omdat ik het zo lastig vind. Gaat om iets op familiegebied.
Ga het uit de weg door andere dingen te doen. Maar goed, daarmee is het niet verdwenen. Het zeurt in mijn hoofd. Zorgt voor een schulgevoel en een gevoel van tekortkoming. En dat zorgt weer voor een brok in mijn keel en een knoop in mijn maag, waardoor ik helemaal geen zin in eten heb.
Een liefdevolle schop onder m'n kont zou fijn zijn.
Ik wil er verder niet over uitwijden, maar ik hik ergens vreselijk tegenaan. Ik moet iets doen, maar doe het steeds niet. Omdat ik het zo lastig vind. Gaat om iets op familiegebied.
Ga het uit de weg door andere dingen te doen. Maar goed, daarmee is het niet verdwenen. Het zeurt in mijn hoofd. Zorgt voor een schulgevoel en een gevoel van tekortkoming. En dat zorgt weer voor een brok in mijn keel en een knoop in mijn maag, waardoor ik helemaal geen zin in eten heb.
Een liefdevolle schop onder m'n kont zou fijn zijn.
