Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
vrijdag 9 juli 2010 om 15:06
Deel twee alweer, van ons inspirerende, bijna sektarische topic.
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
donderdag 19 augustus 2010 om 19:39
quote:Elynn schreef op 19 augustus 2010 @ 17:13:
Leo, er moet echt heel wat zijn gebeurd voordat de BD je huis leeg komt halen. Ze gaan veel liever een betalingsregeling aan dan dat ze een setje mannetjes op pad moeten sturen om jouw bank en bijzettafeltje op te halen en het spul vervolgens te verkopen.
Maar goed, ik snap wel dat het je naar de keel vliegt en dat je er slecht van slaapt.
Hier moet ik even heel erg hard om huilen.
Gewoon.....het idéé, dat men er met mijn mooie Jugendstil, Art Deco of met Wé's stereospulletjes vandoor gaat. Omdat je vanwege een crisis je belasting niet meer kunt betalen.
Ik probeer te ontspannen, echt. Vandaag lukte dat wonderwel trouwens.
Lief wat je zegt.
Ik ben er blij mee.
Het is alsof je me een cadeautje geeft.
Leo, er moet echt heel wat zijn gebeurd voordat de BD je huis leeg komt halen. Ze gaan veel liever een betalingsregeling aan dan dat ze een setje mannetjes op pad moeten sturen om jouw bank en bijzettafeltje op te halen en het spul vervolgens te verkopen.
Maar goed, ik snap wel dat het je naar de keel vliegt en dat je er slecht van slaapt.
Hier moet ik even heel erg hard om huilen.
Gewoon.....het idéé, dat men er met mijn mooie Jugendstil, Art Deco of met Wé's stereospulletjes vandoor gaat. Omdat je vanwege een crisis je belasting niet meer kunt betalen.
Ik probeer te ontspannen, echt. Vandaag lukte dat wonderwel trouwens.
Lief wat je zegt.
Ik ben er blij mee.
Het is alsof je me een cadeautje geeft.
donderdag 19 augustus 2010 om 19:42
Ik herken dat hoor Elle: alleen thuis, en dan alle kasten af om te kijken of ik nog iets lekkers in huis heb. En dat lekkers is dan geen boterham of een stuk fruit, maar vette, zoete snaai. Ik stel me wel eens voor dat een junk zich ook zo moet voelen op zoek naar z'n dope. Rusteloos, dat is het goede woord. Zó herkenbaar!
Ik probeer er nu niet meer aan toe te geven. Brood helpt niet, dat heb ik al gemerkt, iets met veel eiwit werkt bij mij al wat beter. Kaas, yoghurt of noten bijvoorbeeld. Dat verzadigt tenminste, dan heb ik weer even wat in m'n maag en kan ik me op andere dingen concentreren. Pure chocolade helpt ook goed. Heel veel hele pure chocolade achter elkaar vind ik niet lekker, een klein stukje is al gauw genoeg. Zo heb ik toch even de chocoladekick waar m'n lichaam blijkbaar om vraagt, maar ga ik mezelf niet te buiten aan hele repen of zelfs zakken vol minimarsjes.
Kipstra, ik schrok van je bericht dat je niet met je gezin samen eet. Ik vind dat zó sneu voor je! Dat is juist het leuke van met andere mensen samen in 1 huis wonen; dat je 's avonds gezellig met z'n allen aan tafel zit en de dag doorneemt. En als je gewoon gezond kookt dan kunnen jullie toch allemaal hetzelfde eten? Desnoods maak je een grote salade erbij, met allemaal lekkere rauwkost, wat zonnebloempitjes, lekkere (magere) dressing, dan kun je je helemaal voleten zonder dat het erg is. Het lijkt me voor je kinderen ook veel leuker als hun moeder gewoon gezellig mee-eet.
NMD, jammer dat je afscheid hebt genomen. Ik had de indruk dat het wel goed voor je was om hier lekker van je af te kunnen schrijven. Je bent altijd welkom he,dat weet je!
Eleonora, wat een rake post toch weer, over die Neanderthalers. Ik heb zitten knikken terwijl ik het las: ja, zo is het inderdaad!
Ik hoop dat je zorgen snel over zullen zijn. Ik dacht vorig jaar of zo gelezen te hebben dat Wé weer een baan had, of herinner ik me dat niet goed? Ik ken de ellende, Capilief is toevallig sinds 1 juli weer aan het werk. Hij was boventallig, net als 180 collega's, na twintig jaar voor dezelfde baas te hebben gewerkt. En op zijn leeftijd is het vinden van iets anders niet zo makkelijk, zeker in deze tijd niet. Gelukkig is hij nu weer aan het werk. Hij is er qua salaris flink op achteruit gegaan, maar alleen al het feit dat hij mag werken geeft hem zoveel voldoening dat hij dat er dik voor over heeft. En gelukkig kunnen we ons dat veroorloven; ik werk ook en we hebben lage vaste lasten. Ik duim voor jullie!
Elynn, voor jou gewoon even een knuffel. Sterkte! Maar gewoon blijven eten he, met je verstand natuurlijk. Je hoeft je lichaam niet extra te straffen voor het feit dat jij je schuldig voelt. Ik kan me voorstellen hoe je je voelt hoor, maar probeer desnoods wat lichte dingen te eten. Soep werd al genoemd zag ik, dat is altijd goed.
Ook een voor Hanke. Ik vind je niet raar hoor! Ik denk dat wat Elynn zei misschien een goede tip is. Laat het gewoon maar eens toe, kijk maar wat er van komt.
Ik ga niet zeggen dat ik niet op iedereen kan reageren (want dat mag niet meer van El_lebel ), maar ik wil iedereen een welgemeende knuffel geven. Topwijven!
Ik probeer er nu niet meer aan toe te geven. Brood helpt niet, dat heb ik al gemerkt, iets met veel eiwit werkt bij mij al wat beter. Kaas, yoghurt of noten bijvoorbeeld. Dat verzadigt tenminste, dan heb ik weer even wat in m'n maag en kan ik me op andere dingen concentreren. Pure chocolade helpt ook goed. Heel veel hele pure chocolade achter elkaar vind ik niet lekker, een klein stukje is al gauw genoeg. Zo heb ik toch even de chocoladekick waar m'n lichaam blijkbaar om vraagt, maar ga ik mezelf niet te buiten aan hele repen of zelfs zakken vol minimarsjes.
Kipstra, ik schrok van je bericht dat je niet met je gezin samen eet. Ik vind dat zó sneu voor je! Dat is juist het leuke van met andere mensen samen in 1 huis wonen; dat je 's avonds gezellig met z'n allen aan tafel zit en de dag doorneemt. En als je gewoon gezond kookt dan kunnen jullie toch allemaal hetzelfde eten? Desnoods maak je een grote salade erbij, met allemaal lekkere rauwkost, wat zonnebloempitjes, lekkere (magere) dressing, dan kun je je helemaal voleten zonder dat het erg is. Het lijkt me voor je kinderen ook veel leuker als hun moeder gewoon gezellig mee-eet.
NMD, jammer dat je afscheid hebt genomen. Ik had de indruk dat het wel goed voor je was om hier lekker van je af te kunnen schrijven. Je bent altijd welkom he,dat weet je!
Eleonora, wat een rake post toch weer, over die Neanderthalers. Ik heb zitten knikken terwijl ik het las: ja, zo is het inderdaad!
Ik hoop dat je zorgen snel over zullen zijn. Ik dacht vorig jaar of zo gelezen te hebben dat Wé weer een baan had, of herinner ik me dat niet goed? Ik ken de ellende, Capilief is toevallig sinds 1 juli weer aan het werk. Hij was boventallig, net als 180 collega's, na twintig jaar voor dezelfde baas te hebben gewerkt. En op zijn leeftijd is het vinden van iets anders niet zo makkelijk, zeker in deze tijd niet. Gelukkig is hij nu weer aan het werk. Hij is er qua salaris flink op achteruit gegaan, maar alleen al het feit dat hij mag werken geeft hem zoveel voldoening dat hij dat er dik voor over heeft. En gelukkig kunnen we ons dat veroorloven; ik werk ook en we hebben lage vaste lasten. Ik duim voor jullie!
Elynn, voor jou gewoon even een knuffel. Sterkte! Maar gewoon blijven eten he, met je verstand natuurlijk. Je hoeft je lichaam niet extra te straffen voor het feit dat jij je schuldig voelt. Ik kan me voorstellen hoe je je voelt hoor, maar probeer desnoods wat lichte dingen te eten. Soep werd al genoemd zag ik, dat is altijd goed.
Ook een voor Hanke. Ik vind je niet raar hoor! Ik denk dat wat Elynn zei misschien een goede tip is. Laat het gewoon maar eens toe, kijk maar wat er van komt.
Ik ga niet zeggen dat ik niet op iedereen kan reageren (want dat mag niet meer van El_lebel ), maar ik wil iedereen een welgemeende knuffel geven. Topwijven!
donderdag 19 augustus 2010 om 19:46
Oei, het was zeker niet mijn bedoeling je aan het huilen te maken, Leo. Bedoelde alleen maar te benadrukken dat het beslag leggen op iemands spullen voor de BD een verre van aantrekkelijke optie is en dat het alleen in het uiterste geval gebeurt.
Je snapt hoop ik wel dat ik je steek in de rug wilde geven.
Je snapt hoop ik wel dat ik je steek in de rug wilde geven.
donderdag 19 augustus 2010 om 20:26
quote:eleonora schreef op 19 augustus 2010 @ 19:40:
ik moet met de man voor het huis zitten, een sigaar roken.
.
Hier moet ik erg om lachen. Ik zie het voor me!
Druk, Leo, werk en het nieuwe huis en tussendoor nog fysio en ik moet van alles doen en ik weet van voren niet meer of ik van achteren nog leef.
Vandaag de missie: deurklinken uitzoeken, direct na het werk gedaan. Je moet zoveel uitzoeken. Ik ben nu op het punt dat ik denk: het interesseert me niet meer, doe maar wat.
En we moeten nog zoveel doen. Zoveel schilderwerk en zoveel dit en zoveel dat. Man is elke avond weg. Ik kan even niks doen want mijn schouder zit op slot, krijg ik uiterst pijnlijke behandelingen voor. En ik moest het maar eens 'rustig aan'doen, want ik heb 'stress' opgebouwd volgens de fysio. Ja, dat weet ik na zo'n rotjaar. Nee, ik kan het niet rustig aan doen.
Badkamer schiet nu erg op. Keuken komt 1e week sept. Vloer 2de week. En 28 sept verhuizen. Klaar of niet klaar.
Ik haat winters, maar nu kijk ik er naar uit, dan hebben we weer rust. Alles klaar, houtkacheltje aan, muziekje. Rust.
De mannen zijn nu al een jaar bezig. Ze zijn vorig jaar sept begonnen in het huis van mijn exman, aan de overkant, dat was ook een opknapper. Dat is nu bijna klaar. Het is beeld en beelschoon geworden. Dat hebben die mannen van mij maar mooi gefixed! Zonder dollen, diep respect.
Maar ze lopen nu ook allebei op hun tandvlees. Naast je gewone werk 2 huizen totaal verbouwen.
Het moet een keer afgelopen zijn. Het eind is in zicht. En dan RUST.
Eten gaat wel goed, op dat vreetfestijn van vorig weekend na. Waardoor ik prompt maandag aan de diarree was. En dat is weer over. Zulke slechte vetten was mijn lichaam niet meer gewend.
Nog steeds de enige valkuil: het kelkje na het klussen en dingen doen en stressen. Maar die smaakt dan zo lekker dat ik er niet wakker van lig.
Als alles achter de rug is dan verruil ik het koude kelkje voor een mooie rode wijn. Is gezond. Met mate
ik moet met de man voor het huis zitten, een sigaar roken.
.
Hier moet ik erg om lachen. Ik zie het voor me!
Druk, Leo, werk en het nieuwe huis en tussendoor nog fysio en ik moet van alles doen en ik weet van voren niet meer of ik van achteren nog leef.
Vandaag de missie: deurklinken uitzoeken, direct na het werk gedaan. Je moet zoveel uitzoeken. Ik ben nu op het punt dat ik denk: het interesseert me niet meer, doe maar wat.
En we moeten nog zoveel doen. Zoveel schilderwerk en zoveel dit en zoveel dat. Man is elke avond weg. Ik kan even niks doen want mijn schouder zit op slot, krijg ik uiterst pijnlijke behandelingen voor. En ik moest het maar eens 'rustig aan'doen, want ik heb 'stress' opgebouwd volgens de fysio. Ja, dat weet ik na zo'n rotjaar. Nee, ik kan het niet rustig aan doen.
Badkamer schiet nu erg op. Keuken komt 1e week sept. Vloer 2de week. En 28 sept verhuizen. Klaar of niet klaar.
Ik haat winters, maar nu kijk ik er naar uit, dan hebben we weer rust. Alles klaar, houtkacheltje aan, muziekje. Rust.
De mannen zijn nu al een jaar bezig. Ze zijn vorig jaar sept begonnen in het huis van mijn exman, aan de overkant, dat was ook een opknapper. Dat is nu bijna klaar. Het is beeld en beelschoon geworden. Dat hebben die mannen van mij maar mooi gefixed! Zonder dollen, diep respect.
Maar ze lopen nu ook allebei op hun tandvlees. Naast je gewone werk 2 huizen totaal verbouwen.
Het moet een keer afgelopen zijn. Het eind is in zicht. En dan RUST.
Eten gaat wel goed, op dat vreetfestijn van vorig weekend na. Waardoor ik prompt maandag aan de diarree was. En dat is weer over. Zulke slechte vetten was mijn lichaam niet meer gewend.
Nog steeds de enige valkuil: het kelkje na het klussen en dingen doen en stressen. Maar die smaakt dan zo lekker dat ik er niet wakker van lig.
Als alles achter de rug is dan verruil ik het koude kelkje voor een mooie rode wijn. Is gezond. Met mate
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
donderdag 19 augustus 2010 om 20:51
Elynn, ik was juist erg blij met je post....
Neem maar een lekker wijntje, proost!
Vlam, goed zeg, naar de huisarts geweest. Zie je wel? Fysio had je nodig. Geweldig, nu weet je iets en kan het herstellen beginnen.
Yas, verbouwen/bouwen, vertel me er over! Verschrikkelijk moe word je er van.
Wel erg fijn natuurlijk als je uit kunt kijken naar een prachtig eindresultaat. Dat was wat mij op de been hield tijdens de bouw van het huis.
September, wat flink van je dat je je moeder komend weekend al weer gaat zien. Je lijkt me een heerlijke dochter. Ik had persoonlijk nog even 'hard to get' gespeeld geloof ik. Niet dat ik het had afgezegd maar eerst praten, dan weer gezellig doen. Lief dat jij snel van het vergeten en vergeven bent.
Ik moest erg lachen om je wandeling naar Santiago de Compostella! Jaaaaa, zoo voelt dat. Heel typerend opgeschreven!
Waar ik mijn wijsheden vandaan haal vraag ik me ook wel eens af hahahaha!
Zima, gaat ze weer! Naar verweggistan! Doe maar voorzichtig meid en veel plezier!
Ben ik iemand vergeten?
O ja, mijzelf. Over mijzelf en mijn eten.
Nou, dat was mooi ruk vandaag.
Volgens de universele wetten van Leo, de oude en inmiddels vervangen wetten, zou ik nu de handdoek in de ring hebben gegooid en vanaf morgen weer in mijn oude eetpatroon zijn vervallen.
Nu natuurlijk niet, omdat mijn zelf aangeleerde en bedachte wetten helemaal nergens op sloegen en die glijdende schaal waar ik zo bang voor was niet bestond, maar na een púre fuck-it extravaganza (een grote friet ketchup en een joekel van een sundae waar ik maar zes happen van gegeten heb omdat ik er kotsmisselijk van werd hahahahaha!) voelde ik me vanavond 25 kilo zwaarder, misselijk en even ouderwets moedeloos.
Ik kan helemaal zwelgend genieten van mijn eigen geneuzel en me verkneuteren over het feit dat ik dat nu totaal anders bekijk.
Maar dat gevoel meteen kilo's te zijn aangekomen blijft. Mijn maag is bol van het vol en voelt niet lekker aan. Alsof 'ie gevuld is met heliumgas en me elk moment op kan tillen om een stukje te gaan vliegen.
Met genoegen merk ik dat ik simpelweg niet meer gewend ben aan overmatig eten en zeker een portie vet en zoet achter elkaar valt niet lekker.
Ik denk nu niet meer daadkrachtige dingen als;'morgen moet het helemaal anders!' Ik weet dat ik morgen gewoon een paar mueslicrackers ga eten en morgenavond eet ik gegrilde pangasius met citroen en peterselie + sla.
Dat niks aan de hand gevoel, dat weten dat je doorgaat met eten zoals ik dat al een tijd doe, dat vind ik heerlijk.
Neem maar een lekker wijntje, proost!
Vlam, goed zeg, naar de huisarts geweest. Zie je wel? Fysio had je nodig. Geweldig, nu weet je iets en kan het herstellen beginnen.
Yas, verbouwen/bouwen, vertel me er over! Verschrikkelijk moe word je er van.
Wel erg fijn natuurlijk als je uit kunt kijken naar een prachtig eindresultaat. Dat was wat mij op de been hield tijdens de bouw van het huis.
September, wat flink van je dat je je moeder komend weekend al weer gaat zien. Je lijkt me een heerlijke dochter. Ik had persoonlijk nog even 'hard to get' gespeeld geloof ik. Niet dat ik het had afgezegd maar eerst praten, dan weer gezellig doen. Lief dat jij snel van het vergeten en vergeven bent.
Ik moest erg lachen om je wandeling naar Santiago de Compostella! Jaaaaa, zoo voelt dat. Heel typerend opgeschreven!
Waar ik mijn wijsheden vandaan haal vraag ik me ook wel eens af hahahaha!
Zima, gaat ze weer! Naar verweggistan! Doe maar voorzichtig meid en veel plezier!
Ben ik iemand vergeten?
O ja, mijzelf. Over mijzelf en mijn eten.
Nou, dat was mooi ruk vandaag.
Volgens de universele wetten van Leo, de oude en inmiddels vervangen wetten, zou ik nu de handdoek in de ring hebben gegooid en vanaf morgen weer in mijn oude eetpatroon zijn vervallen.
Nu natuurlijk niet, omdat mijn zelf aangeleerde en bedachte wetten helemaal nergens op sloegen en die glijdende schaal waar ik zo bang voor was niet bestond, maar na een púre fuck-it extravaganza (een grote friet ketchup en een joekel van een sundae waar ik maar zes happen van gegeten heb omdat ik er kotsmisselijk van werd hahahahaha!) voelde ik me vanavond 25 kilo zwaarder, misselijk en even ouderwets moedeloos.
Ik kan helemaal zwelgend genieten van mijn eigen geneuzel en me verkneuteren over het feit dat ik dat nu totaal anders bekijk.
Maar dat gevoel meteen kilo's te zijn aangekomen blijft. Mijn maag is bol van het vol en voelt niet lekker aan. Alsof 'ie gevuld is met heliumgas en me elk moment op kan tillen om een stukje te gaan vliegen.
Met genoegen merk ik dat ik simpelweg niet meer gewend ben aan overmatig eten en zeker een portie vet en zoet achter elkaar valt niet lekker.
Ik denk nu niet meer daadkrachtige dingen als;'morgen moet het helemaal anders!' Ik weet dat ik morgen gewoon een paar mueslicrackers ga eten en morgenavond eet ik gegrilde pangasius met citroen en peterselie + sla.
Dat niks aan de hand gevoel, dat weten dat je doorgaat met eten zoals ik dat al een tijd doe, dat vind ik heerlijk.
donderdag 19 augustus 2010 om 20:57
quote:eleonora schreef op 19 augustus 2010 @ 20:51:
Dat niks aan de hand gevoel, dat weten dat je doorgaat met eten zoals ik dat al een tijd doe, dat vind ik heerlijk.Dat klinkt goed Lé, zo vol vertrouwen in jezelf! Het weten dat je de goede weg bent ingeslagen, en dat je, ook al maak je af en toe even een uitstapje de berm in, of misschien zelfs naar een heel andere weg, altijd weer gewoon kunt doorgaan op diezelfde goede weg. Super!
Dat niks aan de hand gevoel, dat weten dat je doorgaat met eten zoals ik dat al een tijd doe, dat vind ik heerlijk.Dat klinkt goed Lé, zo vol vertrouwen in jezelf! Het weten dat je de goede weg bent ingeslagen, en dat je, ook al maak je af en toe even een uitstapje de berm in, of misschien zelfs naar een heel andere weg, altijd weer gewoon kunt doorgaan op diezelfde goede weg. Super!
donderdag 19 augustus 2010 om 21:10
donderdag 19 augustus 2010 om 21:58
Lieverds, even wat rechtzetten. Ik ben niet zielig omdat ik alleen eet als ik lijn, Dat is een weloverwogen beslissing.
En dat gezellige samen eten is hier toch al niet gebruikelijk.
9 van de 10 keer eten wij niet aan tafel maar op de bank.
Wij eten ook vaak niet met zijn allen, ik heb vaak late diensten en dan zijn ze met zijn 3en thuis. Of er zijn kids aan het hockeyen.... en vroeger was man vaak niet thuis rond etenstijd door zijn werk.
Als ik werk is het helemaal makkelijk, dan neem ik mijn warme hap mee.
Dus hier zelden warme knusse kumbayamaaltijden, hooguit met feestdagen als we gourmetten of iets dergelijks.
En dat gezellige samen eten is hier toch al niet gebruikelijk.
9 van de 10 keer eten wij niet aan tafel maar op de bank.
Wij eten ook vaak niet met zijn allen, ik heb vaak late diensten en dan zijn ze met zijn 3en thuis. Of er zijn kids aan het hockeyen.... en vroeger was man vaak niet thuis rond etenstijd door zijn werk.
Als ik werk is het helemaal makkelijk, dan neem ik mijn warme hap mee.
Dus hier zelden warme knusse kumbayamaaltijden, hooguit met feestdagen als we gourmetten of iets dergelijks.
donderdag 19 augustus 2010 om 22:39
Haha, wilde nog éven bijlezen en dan vroeg naar bed, wordt toch niet zo vroeg.
Vlam, goed dat je naar de huisarts ben geweest, ik hoop dat je snel van die ontsteking af bent.
Leo, stress door de belastingdienst is heel naar. Het zijn ook zulke horken daar. Ik moet voor m'n werk wel eens bellen en ik heb serieus wel eens huilend van frustratie aan de lijn gezeten, zo star en onbegripvol zijn ze daar. (ik scheer ze allemaal maar over 1 kan voor het gemak) Ik hoop dat Wé snel aan de bak kan. Wel heel goed dat je eetwise niet doorslaat en nog steeds ziet dat je hartstikke goed bezig bent. Ik stuur nog even wat positieve vibes jullie kant op. (richting het oosten geloof ik he?)
Zima, succes en plezier weer op reis. Gaat die rit in de Lada nog door?
Enemde, sterkte, ik hoop dat je er uit komt, wat je ook dwars zit.
Elynn, moeilijke dingen en ook nog op familiegebied, dat maakt het extra lastig. Hier een vriendelijk schopje onder je derriere, mocht het nog nodig zijn. *schop*
September, dat van die rolpatronen in een gezin/familie herken ik wel heel erg ja. M'n zusje is een zelfstandige meid, goed in haar werk en sociaal erg actief. Maar thuis is ze weer het kleine zusje, onhandig, ze vergeet veel en wij grote zussen regelen het wel voor haar. M'n oudste zus is juist erg van het regelen, heeft alles altijd pico bello op orde. En ik ben zogenaamd de rebel. Gek genoeg blijf je altijd die stempel een beetje houden. Terwijl dingen allang verandert zijn. Zo was ik altijd een jongensgek op school en van ons drieën de meeste "puber". Maar inmiddels erg huisje boompje beestje, dus echt rebels allang niet meer! (nooit echt geweest hoor, leek alleen maar zo)
Kipstra, zou je wel vaker kumbaya maaltijden willen hebben? Of vind je het wel prima zo? Wij aten vroeger thuis ook vaak op de bank, maar dan wel met z'n allen. Met z'n 5en rond de salontafel, niet handig, wél gezellig.
Hanke, ik weet niks zinnigs te zeggen, ik hoop dat je steun haalt uit de wijze woorden van de anderen en een dikke .
Verder weet ik niet meer wat iedereen geschreven heeft. Oh ja, nog iets over topmokkels en zeurderige wijven ofzo. Ik kies voor de 1e optie.
Ik heb een heerlijke dag gehad. Met dochter op stap geweest naar een vriendin. Lekker gewandeld en niet overdadig gegeten. Heel beschaafd juist als ik er zo over nadenk. Vanavond nog even naar de koopavond geweest. En een héle mooie bh gekocht van Chantelle. Normaal boven mijn budget, maar nu 30% korting! Sexy, doch stevig, iets wat wel nodig is met mijn 80E. En meteen nog drie mooie slips erbij gekocht. Bh's kopen vind ik echt rampzalig, dus ben blij dat ik geslaagd ben.
Dames, fijne nacht. Ik hoop dat iedereen goed slaapt en niet wakker ligt van zorgen.
Vlam, goed dat je naar de huisarts ben geweest, ik hoop dat je snel van die ontsteking af bent.
Leo, stress door de belastingdienst is heel naar. Het zijn ook zulke horken daar. Ik moet voor m'n werk wel eens bellen en ik heb serieus wel eens huilend van frustratie aan de lijn gezeten, zo star en onbegripvol zijn ze daar. (ik scheer ze allemaal maar over 1 kan voor het gemak) Ik hoop dat Wé snel aan de bak kan. Wel heel goed dat je eetwise niet doorslaat en nog steeds ziet dat je hartstikke goed bezig bent. Ik stuur nog even wat positieve vibes jullie kant op. (richting het oosten geloof ik he?)
Zima, succes en plezier weer op reis. Gaat die rit in de Lada nog door?
Enemde, sterkte, ik hoop dat je er uit komt, wat je ook dwars zit.
Elynn, moeilijke dingen en ook nog op familiegebied, dat maakt het extra lastig. Hier een vriendelijk schopje onder je derriere, mocht het nog nodig zijn. *schop*
September, dat van die rolpatronen in een gezin/familie herken ik wel heel erg ja. M'n zusje is een zelfstandige meid, goed in haar werk en sociaal erg actief. Maar thuis is ze weer het kleine zusje, onhandig, ze vergeet veel en wij grote zussen regelen het wel voor haar. M'n oudste zus is juist erg van het regelen, heeft alles altijd pico bello op orde. En ik ben zogenaamd de rebel. Gek genoeg blijf je altijd die stempel een beetje houden. Terwijl dingen allang verandert zijn. Zo was ik altijd een jongensgek op school en van ons drieën de meeste "puber". Maar inmiddels erg huisje boompje beestje, dus echt rebels allang niet meer! (nooit echt geweest hoor, leek alleen maar zo)
Kipstra, zou je wel vaker kumbaya maaltijden willen hebben? Of vind je het wel prima zo? Wij aten vroeger thuis ook vaak op de bank, maar dan wel met z'n allen. Met z'n 5en rond de salontafel, niet handig, wél gezellig.
Hanke, ik weet niks zinnigs te zeggen, ik hoop dat je steun haalt uit de wijze woorden van de anderen en een dikke .
Verder weet ik niet meer wat iedereen geschreven heeft. Oh ja, nog iets over topmokkels en zeurderige wijven ofzo. Ik kies voor de 1e optie.
Ik heb een heerlijke dag gehad. Met dochter op stap geweest naar een vriendin. Lekker gewandeld en niet overdadig gegeten. Heel beschaafd juist als ik er zo over nadenk. Vanavond nog even naar de koopavond geweest. En een héle mooie bh gekocht van Chantelle. Normaal boven mijn budget, maar nu 30% korting! Sexy, doch stevig, iets wat wel nodig is met mijn 80E. En meteen nog drie mooie slips erbij gekocht. Bh's kopen vind ik echt rampzalig, dus ben blij dat ik geslaagd ben.
Dames, fijne nacht. Ik hoop dat iedereen goed slaapt en niet wakker ligt van zorgen.
vrijdag 20 augustus 2010 om 08:54
quote:eleonora schreef op 19 augustus 2010 @ 13:42:
Ik heb gekozen voor gezond zijn en hoewel mijn keuzes lang niet altijd even goed zijn (in mijn geval gaat het vooral om regelmaat), het ziet er al heel wat beter uit dan toen ik nog niet nadacht bij wat ik allemaal in mijn maag stopte. Ik kan mezelf nu veel rechter aankijken in de spiegel, omdat ik weet dat ik goed voor mezelf zorg.
Ha lieve Lé, wat weet je het allemaal weer hilarisch en prachtig te beschrijven Wat bedoel je precies met regelmaat? Dat je te vaak maaltijden overslaat? Hoe zit het bij jou met de tussendoortjes nu, lukt het je om die te laten staan (heb ik zelf momenteel wat moeite mee)? Als je nu terugkijkt naar hoe je een maand of vijf geleden at, hoe verschilt het dan nu in de praktijk?
En hoe gaat het met het fietsen? Lukt het, vijf minuutjes per dag?
Over de positieve vibes, misschien weet je niet dat je ze hebt, maar je hebt ze zeker wel. Anderen overlaad je er voortdurend mee. Misschien moet je ze alleen eens op jezelf loslaten?
*straalt Lé voor de zekerheid nog eens in*
Ik heb gekozen voor gezond zijn en hoewel mijn keuzes lang niet altijd even goed zijn (in mijn geval gaat het vooral om regelmaat), het ziet er al heel wat beter uit dan toen ik nog niet nadacht bij wat ik allemaal in mijn maag stopte. Ik kan mezelf nu veel rechter aankijken in de spiegel, omdat ik weet dat ik goed voor mezelf zorg.
Ha lieve Lé, wat weet je het allemaal weer hilarisch en prachtig te beschrijven Wat bedoel je precies met regelmaat? Dat je te vaak maaltijden overslaat? Hoe zit het bij jou met de tussendoortjes nu, lukt het je om die te laten staan (heb ik zelf momenteel wat moeite mee)? Als je nu terugkijkt naar hoe je een maand of vijf geleden at, hoe verschilt het dan nu in de praktijk?
En hoe gaat het met het fietsen? Lukt het, vijf minuutjes per dag?
Over de positieve vibes, misschien weet je niet dat je ze hebt, maar je hebt ze zeker wel. Anderen overlaad je er voortdurend mee. Misschien moet je ze alleen eens op jezelf loslaten?
*straalt Lé voor de zekerheid nog eens in*
Ga in therapie!
vrijdag 20 augustus 2010 om 08:58
quote:hanke321 schreef op 19 augustus 2010 @ 12:35:
Ik heb ´m 2 keer op van de week, de aardappelsalade. Enjoy!
Bij mij gaat het raar. Aan de ene kant functioneer ik prima, ga netjes mijn werk en afspraken af. Ben ik gezellig, oprecht en alles. Maar zodra ik alleen ben valt een dikke zware deken over me heen en voel ik me iemand die de boel bedriegt.
We hebben genoten van de aardappelsalade (heb hem helaas niet aan de kinderen kunnen verkopen, die hebben zich tegoed gedaan aan brood, fruit en zelfgebakken appel-kaneelmuffins
Dikke zware deken... dat klinkt als neigend naar een depressie. Heb je dat gevoel ook? En waarom voel je jezelf een bedrieger? Omdat je je anders voelt als je alleen bent dan wanneer je met anderen bent? Je bent toch jezelf als je met anderen bent? Je voelt je alleen anders, dat maakt je geen bedrieger.
Ik heb ´m 2 keer op van de week, de aardappelsalade. Enjoy!
Bij mij gaat het raar. Aan de ene kant functioneer ik prima, ga netjes mijn werk en afspraken af. Ben ik gezellig, oprecht en alles. Maar zodra ik alleen ben valt een dikke zware deken over me heen en voel ik me iemand die de boel bedriegt.
We hebben genoten van de aardappelsalade (heb hem helaas niet aan de kinderen kunnen verkopen, die hebben zich tegoed gedaan aan brood, fruit en zelfgebakken appel-kaneelmuffins
Dikke zware deken... dat klinkt als neigend naar een depressie. Heb je dat gevoel ook? En waarom voel je jezelf een bedrieger? Omdat je je anders voelt als je alleen bent dan wanneer je met anderen bent? Je bent toch jezelf als je met anderen bent? Je voelt je alleen anders, dat maakt je geen bedrieger.
Ga in therapie!
vrijdag 20 augustus 2010 om 09:04
En daarom heb ik besloten dat ik dat niet te vaak moet doen, maar dat ik daarom nog niet boos hoef te zijn dat ik "het zo ver heb laten komen". Zo'n once in a lifetome (of 3) experience, daar krijg je geen overgewicht/hartaanval/suikerziekte van. Dus heb ik er vrede mee. Omdat ik de volgende dag de draad weer heb opgepikt, en matig en gezond verder eet.
Dus ik weiger boos te zijn op mezelf/mezelf verwijten te maken . Maar jullie kritische houding wordt gewaardeerd hoor . En ik ben echt eerlijk, zowel tegen jullie als tegen mezelf, Dub![/quote]
JanneJip, ik twijfel er ook niet aan dat je eerlijk bent hoor! Ik had alleen het idee dat je je vreetbui min of meer presenteerde als een doorsnee-uitglijer-die-best-kan en dit was toch wel wat meer dan dat. Wat ook heel begrijpelijk is en inderdaad, als het een paar keer in je leven gebeurt is er geen vrouw overboord. Boos worden op jezelf of jezelf verwijten maken zou ik zeker niet doen, dat gaat je niet echt verder helpen.
Het belangrijkste is dat je begrijpt waar het vandaan kwam en welke behoefte je aan het vervullen was.
We gaan weer lekker gezond verder!
Dus ik weiger boos te zijn op mezelf/mezelf verwijten te maken . Maar jullie kritische houding wordt gewaardeerd hoor . En ik ben echt eerlijk, zowel tegen jullie als tegen mezelf, Dub![/quote]
JanneJip, ik twijfel er ook niet aan dat je eerlijk bent hoor! Ik had alleen het idee dat je je vreetbui min of meer presenteerde als een doorsnee-uitglijer-die-best-kan en dit was toch wel wat meer dan dat. Wat ook heel begrijpelijk is en inderdaad, als het een paar keer in je leven gebeurt is er geen vrouw overboord. Boos worden op jezelf of jezelf verwijten maken zou ik zeker niet doen, dat gaat je niet echt verder helpen.
Het belangrijkste is dat je begrijpt waar het vandaan kwam en welke behoefte je aan het vervullen was.
We gaan weer lekker gezond verder!
Ga in therapie!
vrijdag 20 augustus 2010 om 09:12
quote:Zima schreef op 19 augustus 2010 @ 14:31:
Ik ben nu twee weken verder sinds mijn laatste afspraak met haar en er is nog steeds geen grammetje van af. Ik heb er dus nog steeds hardgrondig de balen van.
Dus het nut van de weegschaal is...?
Veel plezier in Rusland! (ook al is het werk )
Ik ben nu twee weken verder sinds mijn laatste afspraak met haar en er is nog steeds geen grammetje van af. Ik heb er dus nog steeds hardgrondig de balen van.
Dus het nut van de weegschaal is...?
Veel plezier in Rusland! (ook al is het werk )
Ga in therapie!
vrijdag 20 augustus 2010 om 09:18
quote:hanke321 schreef op 19 augustus 2010 @ 14:32:
Ik weet niet of het de eenzaamheid is die me nu parten speelt. Eerder de augustusblues. Het voelt zo onverschillig, heb de neiging een zondebok te zoeken, dan kwaad op te worden en dat op mij af te reageren op een manier die niet constructief is. Maar ik weet die neiging goed kort te houden, ik houd de boel veilig. Dat ben ik mij en mijn omgeving verplicht.Als ik het goed begrijp, ben je kwaad. En is jouw gebruikelijke manier om die te uiten bovenstaande. Wat houdt je tegen om een andere manier te zoeken om die kwaadheid eruit te gooien? Binnenhouden is ook niet "veilig" voor jou.
Ik weet niet of het de eenzaamheid is die me nu parten speelt. Eerder de augustusblues. Het voelt zo onverschillig, heb de neiging een zondebok te zoeken, dan kwaad op te worden en dat op mij af te reageren op een manier die niet constructief is. Maar ik weet die neiging goed kort te houden, ik houd de boel veilig. Dat ben ik mij en mijn omgeving verplicht.Als ik het goed begrijp, ben je kwaad. En is jouw gebruikelijke manier om die te uiten bovenstaande. Wat houdt je tegen om een andere manier te zoeken om die kwaadheid eruit te gooien? Binnenhouden is ook niet "veilig" voor jou.
Ga in therapie!
vrijdag 20 augustus 2010 om 09:45
quote:eleonora schreef op 19 augustus 2010 @ 16:15:
Mijn man is een hele verstandige. Tenminste, dat vind ik en ik geloof hem ook absoluut.
Dat ik me nerveus maak is omdat je te maken hebt met een instantie die niet met zich laat sollen en dat jaagt me angst aan.
Ik moet me misschien wel niet zo druk maken maar het gaat om veel geld en bij mensen verderop in de buurt kwam de BD voor 3000 euro bekijken wat men zou kunnen verkopen om tóch aan het bedrag te kunnen komen.
Ik word misselijk bij het idee dat men dat bij mij komt doen. Dan is mijn huis leeg in ieder geval.
Nou en daar kan ik niet van slapen (o.a.), van dat idee.
Snel rijk worden maar dus!
Ik snap je Leo, echt. Het is een zwaar K-gevoel als je denkt dat de deurwaarder voor je deur kan komen staan.
Met een deurwaarder valt ook te praten en zo'n bezoekje komt nooit uit de lucht vallen. Dat is dus stap één als je inderdaad een brief van de deurwaarder krijgt.
Een deurwaarder haalt nooit je huis leeg. Er moeten altijd bepaalde zaken blijven staan zodat het huis leefbaar blijft. Ik snap dat je er totaal niet aan wilt denken, maar weet je lieve schat: uiteindelijk zijn het maar spullen. Jouw spullen, jouw thuis, allemaal belangrijk voor hoe jij je voelt. Maar niet belangrijker dan je gezondheid. Dus laat die niet door angst om spullen kapotmaken
Mijn man is een hele verstandige. Tenminste, dat vind ik en ik geloof hem ook absoluut.
Dat ik me nerveus maak is omdat je te maken hebt met een instantie die niet met zich laat sollen en dat jaagt me angst aan.
Ik moet me misschien wel niet zo druk maken maar het gaat om veel geld en bij mensen verderop in de buurt kwam de BD voor 3000 euro bekijken wat men zou kunnen verkopen om tóch aan het bedrag te kunnen komen.
Ik word misselijk bij het idee dat men dat bij mij komt doen. Dan is mijn huis leeg in ieder geval.
Nou en daar kan ik niet van slapen (o.a.), van dat idee.
Snel rijk worden maar dus!
Ik snap je Leo, echt. Het is een zwaar K-gevoel als je denkt dat de deurwaarder voor je deur kan komen staan.
Met een deurwaarder valt ook te praten en zo'n bezoekje komt nooit uit de lucht vallen. Dat is dus stap één als je inderdaad een brief van de deurwaarder krijgt.
Een deurwaarder haalt nooit je huis leeg. Er moeten altijd bepaalde zaken blijven staan zodat het huis leefbaar blijft. Ik snap dat je er totaal niet aan wilt denken, maar weet je lieve schat: uiteindelijk zijn het maar spullen. Jouw spullen, jouw thuis, allemaal belangrijk voor hoe jij je voelt. Maar niet belangrijker dan je gezondheid. Dus laat die niet door angst om spullen kapotmaken
Ga in therapie!
vrijdag 20 augustus 2010 om 09:53
quote:eleonora schreef op 19 augustus 2010 @ 19:39:
[...]
Hier moet ik even heel erg hard om huilen.
Gewoon.....het idéé, dat men er met mijn mooie Jugendstil, Art Deco of met Wé's stereospulletjes vandoor gaat. Omdat je vanwege een crisis je belasting niet meer kunt betalen.
Ik probeer te ontspannen, echt. Vandaag lukte dat wonderwel trouwens.
Lief wat je zegt.
Ik ben er blij mee.
Het is alsof je me een cadeautje geeft.
Nog even hoor. Het is dus het idee hè. Daar slaap je niet van, van het idee. Er gebeurt helemaal niks, niemand staat op je deur te bonzen om je meubels mee te nemen, niemand komt aan jouw mooie art deco- en jugendstilspullen. Het is de angst die jou beheerst.
Je beseft wel dat de kans dat dit niet gebeurt veel groter is dan de kans dat het wel gebeurt? En als het niet gebeurt, dan heb je je nu dus een hele tijd voor niks zorgen zitten maken, slapeloze nachten gehad en jezelf op zitten vreten. Tijd om die angst een schop te geven.
Dat klinkt heel simpel, ik weet het, maar soms moet de knop gewoon om. Dan moet je tegen jezelf zeggen: en nu ga ik gvd genieten van het moment, van mijn kind, mijn man, mijn huis, mijn tuin, mijn katten, mijn art decospullen, alles wat ik heb wat me dierbaar is. Nu. Geen zorgen over later, maar genieten van wat je nu hebt. De angst en de zorgen parkeren, daar houd je je wel mee bezig maar alleen op bepaalde momenten. Of je praat er met Wé of anderen over maar niet altijd en niet met iedereen. Geef die zorgen een plek, sluit ze op in een kast voor mijn part en haal ze er alleen uit als het van jou mag. Dit probleem is niet de baas van jou, jij bent nog steeds de baas van jou. En je bent ook de baas van je gedachten, met enige training.
Zet die knop nu maar om, lieve schat. Ik weet dat je het kan.
[...]
Hier moet ik even heel erg hard om huilen.
Gewoon.....het idéé, dat men er met mijn mooie Jugendstil, Art Deco of met Wé's stereospulletjes vandoor gaat. Omdat je vanwege een crisis je belasting niet meer kunt betalen.
Ik probeer te ontspannen, echt. Vandaag lukte dat wonderwel trouwens.
Lief wat je zegt.
Ik ben er blij mee.
Het is alsof je me een cadeautje geeft.
Nog even hoor. Het is dus het idee hè. Daar slaap je niet van, van het idee. Er gebeurt helemaal niks, niemand staat op je deur te bonzen om je meubels mee te nemen, niemand komt aan jouw mooie art deco- en jugendstilspullen. Het is de angst die jou beheerst.
Je beseft wel dat de kans dat dit niet gebeurt veel groter is dan de kans dat het wel gebeurt? En als het niet gebeurt, dan heb je je nu dus een hele tijd voor niks zorgen zitten maken, slapeloze nachten gehad en jezelf op zitten vreten. Tijd om die angst een schop te geven.
Dat klinkt heel simpel, ik weet het, maar soms moet de knop gewoon om. Dan moet je tegen jezelf zeggen: en nu ga ik gvd genieten van het moment, van mijn kind, mijn man, mijn huis, mijn tuin, mijn katten, mijn art decospullen, alles wat ik heb wat me dierbaar is. Nu. Geen zorgen over later, maar genieten van wat je nu hebt. De angst en de zorgen parkeren, daar houd je je wel mee bezig maar alleen op bepaalde momenten. Of je praat er met Wé of anderen over maar niet altijd en niet met iedereen. Geef die zorgen een plek, sluit ze op in een kast voor mijn part en haal ze er alleen uit als het van jou mag. Dit probleem is niet de baas van jou, jij bent nog steeds de baas van jou. En je bent ook de baas van je gedachten, met enige training.
Zet die knop nu maar om, lieve schat. Ik weet dat je het kan.
Ga in therapie!
vrijdag 20 augustus 2010 om 09:56
quote:Kipstra schreef op 19 augustus 2010 @ 21:59:
NMD, je vertrekt toch niet omdat ik zei dat ik me op de sofa voelde liggen bij jouw posting he?
Zou naar mijn idee best kunnen.
Enemdé Ik heb je postings erg gewaardeerd, hopelijk kom je weer eens terug. Wil je vertellen waarom je hier niet meer wilt schrijven?
Elynn, voor jou ook een met je familieperikelen. Erg lastig kunnen die zijn en ze raken je vaak gelijk erg diep.
Nu zit mijn bijlees- en schrijftijd er weer op, ben weer lang niet bijgelezen maar ga nu ontbijten - lekker buiten op het terras in de Morgen ga ik op vakantie! Weet niet of ik vandaag nog tijd heb om te schrijven en daarna zal ik me waarschijnlijk niet (vaak) melden.
NMD, je vertrekt toch niet omdat ik zei dat ik me op de sofa voelde liggen bij jouw posting he?
Zou naar mijn idee best kunnen.
Enemdé Ik heb je postings erg gewaardeerd, hopelijk kom je weer eens terug. Wil je vertellen waarom je hier niet meer wilt schrijven?
Elynn, voor jou ook een met je familieperikelen. Erg lastig kunnen die zijn en ze raken je vaak gelijk erg diep.
Nu zit mijn bijlees- en schrijftijd er weer op, ben weer lang niet bijgelezen maar ga nu ontbijten - lekker buiten op het terras in de Morgen ga ik op vakantie! Weet niet of ik vandaag nog tijd heb om te schrijven en daarna zal ik me waarschijnlijk niet (vaak) melden.
Ga in therapie!
