Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom!)
donderdag 26 augustus 2010 om 16:41
Deel drie alweer, van ons inspirerende, intussen toch werkelijk sektarische topic.
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
maandag 11 oktober 2010 om 12:38
quote:Sharkette schreef op 08 oktober 2010 @ 13:00:
Elynn, nieuwsgierig als ik ben Wat heb je allemaal voor troetelproducten gekocht?
Naast eten met m'n verstand doe ik ook aan smeren en poedelen met m'n verstand. Gebruik sinds een poos vrijwel alleen maar verzorgingsproducten die niet op dieren zijn getest en geen parabenen en synthetische geur-, kleur- en conserveerstoffen bevatten. Bij voorkeur dingen die BDIH of Ecocert gecertificeerd zijn.
Heb donderdagavond flink ingeslagen omdat er 50% korting voor elk tweede product gold. Hydraterende dagcrème, cleansingfoam, bodylotion en gezichtsmasker van Zarqa, douchecrème van Lavera en haarverf van Naturtint.
Elynn, nieuwsgierig als ik ben Wat heb je allemaal voor troetelproducten gekocht?
Naast eten met m'n verstand doe ik ook aan smeren en poedelen met m'n verstand. Gebruik sinds een poos vrijwel alleen maar verzorgingsproducten die niet op dieren zijn getest en geen parabenen en synthetische geur-, kleur- en conserveerstoffen bevatten. Bij voorkeur dingen die BDIH of Ecocert gecertificeerd zijn.
Heb donderdagavond flink ingeslagen omdat er 50% korting voor elk tweede product gold. Hydraterende dagcrème, cleansingfoam, bodylotion en gezichtsmasker van Zarqa, douchecrème van Lavera en haarverf van Naturtint.
maandag 11 oktober 2010 om 12:42
maandag 11 oktober 2010 om 12:50
JJ, lekker, jullie vakantie naar Australië. Hoop dat jullie ruim de tijd hebben, wat het is een enorm land en het is echt de moeite waard om er wat langer te zijn en veel te kunnen zien. Ben er - in een periode van twijfel over studie en zulks - een jaar geweest (op een work and travel-visum).
Succes op het congres.
Succes op het congres.
maandag 11 oktober 2010 om 12:54
maandag 11 oktober 2010 om 13:01
Weekend Amsterdam was erg leuk, trouwens. Heerlijk weer. Zonnig. Veel buiten geweest. Geshopt met zo nu en dan een koffiestop (in de omgeving van de Negen Straatjes), heerlijk gegeten (pinxtos, in dit restaurant) en lang in het café gezeten. Volgende dag uitgeslapen, op het terras geluncht en nog wat rondgestruind. Fijne dagen gehad. Nu weer rustig aan het werk.
maandag 11 oktober 2010 om 13:03
Haha, wat leuk Elynn! Het heet Simpel sushi.
En grappig wat je zegt over zelfvertrouwen, want dat heb je inderdaad wel nodig om in deze jurk rond te lopen Ik hoorde af en toe zelfs wat gefluister achter me, hahaha. Ik zou daar vroeger erg onzeker van zijn geworden, nu kon ik er mijn (blote) schouders over ophalen. Vandaag zie ik er ook best opvallend uit met deze rok, maar ik voel me er goed in omdat deze stijl erg bij me past. Wel even wennen hoor
En grappig wat je zegt over zelfvertrouwen, want dat heb je inderdaad wel nodig om in deze jurk rond te lopen Ik hoorde af en toe zelfs wat gefluister achter me, hahaha. Ik zou daar vroeger erg onzeker van zijn geworden, nu kon ik er mijn (blote) schouders over ophalen. Vandaag zie ik er ook best opvallend uit met deze rok, maar ik voel me er goed in omdat deze stijl erg bij me past. Wel even wennen hoor
Ga in therapie!
maandag 11 oktober 2010 om 13:13
Duub, is dat kookboek van uitgeverij De Lantaarn? *knip*
Dat restaurant is trouwens echt een aanrader. Pinxtos zijn Noord-Spaanse hapjes. Een soort tapas, maar dan wat luxer. Elk hapje is een soort miniatuurgerecht. Had onder andere hertenbiefstuk met cantharellen, heek met spinazie en verse vijg met blauwe kaas. Fijne is dat je ze per paar stuks kunt bestellen, later nog 's een ronde kunt doen en zo de hele avond kunt praten, borrelen en eten. Houd erg van die manier van uit eten gaan.
En wauw, wat een fantastische jurk en rok! Prachtig, die jaren 50-stijl. Heel wulps.
Dat restaurant is trouwens echt een aanrader. Pinxtos zijn Noord-Spaanse hapjes. Een soort tapas, maar dan wat luxer. Elk hapje is een soort miniatuurgerecht. Had onder andere hertenbiefstuk met cantharellen, heek met spinazie en verse vijg met blauwe kaas. Fijne is dat je ze per paar stuks kunt bestellen, later nog 's een ronde kunt doen en zo de hele avond kunt praten, borrelen en eten. Houd erg van die manier van uit eten gaan.
En wauw, wat een fantastische jurk en rok! Prachtig, die jaren 50-stijl. Heel wulps.
maandag 11 oktober 2010 om 15:33
Klinkt heel lekker dat restaurant, midden in de Jordaan.
Eten was puinhoop afgelopen zaterdag. Koek en ijs gekocht en allemaal opgegeten en bij kennissen gegeten die totaal niet EMJV. Zat aan ruim 3000 kcal die dag...Zo kom ik wel aan natuurlijk.
Vandaag en gisteren gaat eten stukken beter. Zelf gekookt, mie met groenten en vis gisteren en genoten van kwark met fruit en muesli. Voor vandaag heb ik al gekookt daarnet: chili con carne met veel groenten en voor de lunch had ik heerlijke broodjes vers uit mijn oven met ei en ham (en ui, ketchup en mosterd)
Maar ik ben moe, suf, duf, nergens zin in. Ben hangerig en maak geen contact. Het wandelen viel me tegen en de vakantie is volgende week al! Heb dit weekend de routebeschrijving met het aantal km´s gekregen en die zijn allemaal stukken langer dan vrijdag en dus zit ik in dubio... zal ik wel gaan? Vind ik het eigenlijk wel leuk om te wandelen? Een stukkie lopen en er even uit zijn, daar geniet ik van. Maar boven de 12 km, laat staan 17 of 22 km is een heel ander verhaal. Onderweg zal er geen horeca zijn vanwege de afgelegen ligging, dus even ergens zitten en warm blijven zit er niet in. Blij word ik er niet van, en de stress i.v.m. met cv is natuurlijk ook nog niet over.
Eten was puinhoop afgelopen zaterdag. Koek en ijs gekocht en allemaal opgegeten en bij kennissen gegeten die totaal niet EMJV. Zat aan ruim 3000 kcal die dag...Zo kom ik wel aan natuurlijk.
Vandaag en gisteren gaat eten stukken beter. Zelf gekookt, mie met groenten en vis gisteren en genoten van kwark met fruit en muesli. Voor vandaag heb ik al gekookt daarnet: chili con carne met veel groenten en voor de lunch had ik heerlijke broodjes vers uit mijn oven met ei en ham (en ui, ketchup en mosterd)
Maar ik ben moe, suf, duf, nergens zin in. Ben hangerig en maak geen contact. Het wandelen viel me tegen en de vakantie is volgende week al! Heb dit weekend de routebeschrijving met het aantal km´s gekregen en die zijn allemaal stukken langer dan vrijdag en dus zit ik in dubio... zal ik wel gaan? Vind ik het eigenlijk wel leuk om te wandelen? Een stukkie lopen en er even uit zijn, daar geniet ik van. Maar boven de 12 km, laat staan 17 of 22 km is een heel ander verhaal. Onderweg zal er geen horeca zijn vanwege de afgelegen ligging, dus even ergens zitten en warm blijven zit er niet in. Blij word ik er niet van, en de stress i.v.m. met cv is natuurlijk ook nog niet over.
maandag 11 oktober 2010 om 15:48
quote:dubiootje schreef op 10 oktober 2010 @ 22:12:
[...]
Mag ik daar wat over zeggen, Hanke? Ik vind het zo'n opvallende opmerking, en tegelijkertijd begrijp ik hem, denk ik, ook heel goed. Ik heb veel energie op het moment, dat klopt. Dat zegt trouwens niets over mijn persoonlijkheid - ik werd van de week nog een rustig persoon genoemd (door dezelfde persoon die mij dynamisch noemde nogal liefst, blijkbaar gaat dat samen). Maar daar gaat het niet om. Wat me opvalt is dat jij blijkbaar denkt dat ik - of anderen - jou beoordelen vanuit hoe we zelf zijn. Dus als ik heel druk ben, dan wil ik ook dat anderen druk zijn. En vind ik iemand die rustig is... nou ja, veel te rustig dus.
Je hebt blijkbaar het idee dat anders zijn dan een ander betekent dat die ander denkt dat je minder bent dan zij of jou niet accepteert zoals jij bent. Alsof jij je zou moeten aanpassen om aan de norm van die ander te voldoen - wat je niet wilt maar ondertussen voel je je er heel ongemakkelijk onder en voel je je te kort schieten. Waarom denk je dat anderen zichzelf op jou projecteren? Waarom betrek je (vermeende!) eigenschappen van anderen op jezelf?
Niet alleen verhef je de persoonlijkheid van de ander daarmee tot de norm, je gaat er ook nog eens vanuit dat die ander dat ook doet. Daarmee doe je andere mensen nogal te kort, denk je niet? Zou het misschien zo kunnen zijn dat mensen jou gewoon waarderen zoals je bent?
En dit is nu net waar ik dit weekend research naar gedaan heb op internet. Nelleke Nicolai, een psychotherapeut heeft daar stukken over geschreven die ook op internet staan. Zij beschrijft dat het mensen zoals ik ontbreekt aan echte empatie, als gevolg van een gedesorganiseerde hechting. Vandaar dat het je opvalt, dat ik vanuit mijzelf over de ander denk en denk dat de ander ook vanuit zichzelf over mij denkt.
Hoe jij over anderen denkt, de concepten die je daarbij in je hoofd hebt, dat heet mentaliseren. En de vraag is of ik het ooit voor elkaar ga krijgen om dat ook te kunnen.
Met het proces van werken naar werk loop ik tegen dit euvel aan. Dat vind ik heel heel zwaar om te beseffen. Ik schaam me dat ik het niet voor elkaar krijg. Ik weet dat ik er niks aan kan doen, dat het schade is die is opgelopen in de vroege kindertijd. Maar ik baal er zo ontzettend van om elke keer weer geconfronteerd te worden met dit soort dingen.
Ik wil geen slachtoffer zijn. En toch moet ik rekening houden met een beschadigd brein. Kom ik het elke keer tegen en maakt het voor mij het dubbel zwaar om nieuwe dingen aan te gaan. Vanwege het ontbreken van een ´soothing selfconcept´.
Ja, als een ander het me zegt kan ik nu geloven dat hij/zij dat op dat moment meent. Maar voor de lange termijn beklijven doet het niet. Altijd is er een onbestemde angst, dat ik voor mijn voeten geworpen krijg dat ik niet goed ben en dat ik weg moet.
[...]
Mag ik daar wat over zeggen, Hanke? Ik vind het zo'n opvallende opmerking, en tegelijkertijd begrijp ik hem, denk ik, ook heel goed. Ik heb veel energie op het moment, dat klopt. Dat zegt trouwens niets over mijn persoonlijkheid - ik werd van de week nog een rustig persoon genoemd (door dezelfde persoon die mij dynamisch noemde nogal liefst, blijkbaar gaat dat samen). Maar daar gaat het niet om. Wat me opvalt is dat jij blijkbaar denkt dat ik - of anderen - jou beoordelen vanuit hoe we zelf zijn. Dus als ik heel druk ben, dan wil ik ook dat anderen druk zijn. En vind ik iemand die rustig is... nou ja, veel te rustig dus.
Je hebt blijkbaar het idee dat anders zijn dan een ander betekent dat die ander denkt dat je minder bent dan zij of jou niet accepteert zoals jij bent. Alsof jij je zou moeten aanpassen om aan de norm van die ander te voldoen - wat je niet wilt maar ondertussen voel je je er heel ongemakkelijk onder en voel je je te kort schieten. Waarom denk je dat anderen zichzelf op jou projecteren? Waarom betrek je (vermeende!) eigenschappen van anderen op jezelf?
Niet alleen verhef je de persoonlijkheid van de ander daarmee tot de norm, je gaat er ook nog eens vanuit dat die ander dat ook doet. Daarmee doe je andere mensen nogal te kort, denk je niet? Zou het misschien zo kunnen zijn dat mensen jou gewoon waarderen zoals je bent?
En dit is nu net waar ik dit weekend research naar gedaan heb op internet. Nelleke Nicolai, een psychotherapeut heeft daar stukken over geschreven die ook op internet staan. Zij beschrijft dat het mensen zoals ik ontbreekt aan echte empatie, als gevolg van een gedesorganiseerde hechting. Vandaar dat het je opvalt, dat ik vanuit mijzelf over de ander denk en denk dat de ander ook vanuit zichzelf over mij denkt.
Hoe jij over anderen denkt, de concepten die je daarbij in je hoofd hebt, dat heet mentaliseren. En de vraag is of ik het ooit voor elkaar ga krijgen om dat ook te kunnen.
Met het proces van werken naar werk loop ik tegen dit euvel aan. Dat vind ik heel heel zwaar om te beseffen. Ik schaam me dat ik het niet voor elkaar krijg. Ik weet dat ik er niks aan kan doen, dat het schade is die is opgelopen in de vroege kindertijd. Maar ik baal er zo ontzettend van om elke keer weer geconfronteerd te worden met dit soort dingen.
Ik wil geen slachtoffer zijn. En toch moet ik rekening houden met een beschadigd brein. Kom ik het elke keer tegen en maakt het voor mij het dubbel zwaar om nieuwe dingen aan te gaan. Vanwege het ontbreken van een ´soothing selfconcept´.
Ja, als een ander het me zegt kan ik nu geloven dat hij/zij dat op dat moment meent. Maar voor de lange termijn beklijven doet het niet. Altijd is er een onbestemde angst, dat ik voor mijn voeten geworpen krijg dat ik niet goed ben en dat ik weg moet.
maandag 11 oktober 2010 om 16:40
Hanke, ik sla allereerst een virtuele arm om je heen.
Jammer dat het misging afgelopen zaterdag. Enig idee wat er in je hoofd omging voordat je tot fuck-it besloot? Waren het concrete dingen of sluimerende onrust?
Goed dat je de draad inmiddels weer hebt opgepakt. Ging dat min of meer vanzelf of moest je jezelf daar echt toe dwingen?
Jammer dat het misging afgelopen zaterdag. Enig idee wat er in je hoofd omging voordat je tot fuck-it besloot? Waren het concrete dingen of sluimerende onrust?
Goed dat je de draad inmiddels weer hebt opgepakt. Ging dat min of meer vanzelf of moest je jezelf daar echt toe dwingen?
maandag 11 oktober 2010 om 16:48
Elynn, de dag ervoor heb ik het met vriendin over werk én over de vraag die zij net als Duub stelde gehad. Lijf deed zeer van lopen en had zin in caramel. En kennelijk geloof ik nog steeds dat ik maat kan houden ofzo...
En bedankt voor de arm. Doet me goed.
Rustig aan het werk, daar had je het over. Vind je dat fijn?
En bedankt voor de arm. Doet me goed.
Rustig aan het werk, daar had je het over. Vind je dat fijn?
maandag 11 oktober 2010 om 16:59
Hanke, . Ik zou echt héél graag je schaamte weg willen nemen, want dat lijkt me zo'n verspilde energie! Je bent zo hard aan het werk, met jezelf, waar je vandaan komt, waar je staat en waar je heen wilt. Dan zou je juist hartstikke trots op jezelf moeten zijn. Waarschijnlijker makkelijker gezegd dan gedaan. Nou ja, ík ben in elk geval heel erg trots op je.
Hier gaat het redelijk. Ik zit erg weinig achter de pc en vind dat wel even lekker. Druk in huis en 's avonds erg moe. Misselijkheid is gelukkig wel een stuk minder, hopelijk trekt de vermoeidheid nu ook snel weg.
Ik merk dat ik eet-wise weer langzaam aan de verkeerde kant opga. Gezond en verstandig ontbijten, lunchen en dineren is geen enkel probeem. Maar al het het gezonde tussendoor wordt steeds vaker vervangen door iets ongezonds, zouts, zoets, Niet Verstandig in elk geval.
Ik betrapte mezelf van de week ook op de gedachte "dik word ik toch wel". Aaaaaah! Klopt natuurlijk wel, maar door een baby, dat heeft niks te maken met te veel eten. Dus juist niet doen, maar EMJV.
Hier gaat het redelijk. Ik zit erg weinig achter de pc en vind dat wel even lekker. Druk in huis en 's avonds erg moe. Misselijkheid is gelukkig wel een stuk minder, hopelijk trekt de vermoeidheid nu ook snel weg.
Ik merk dat ik eet-wise weer langzaam aan de verkeerde kant opga. Gezond en verstandig ontbijten, lunchen en dineren is geen enkel probeem. Maar al het het gezonde tussendoor wordt steeds vaker vervangen door iets ongezonds, zouts, zoets, Niet Verstandig in elk geval.
Ik betrapte mezelf van de week ook op de gedachte "dik word ik toch wel". Aaaaaah! Klopt natuurlijk wel, maar door een baby, dat heeft niks te maken met te veel eten. Dus juist niet doen, maar EMJV.
maandag 11 oktober 2010 om 17:09
Wow, je bent trots op me.... wat tof.
Over de tussendoortjes:
Wat voor ´gezonde´ tussendoortjes vind je heel lekker? Heb je die in huis? Waar kun je ze anders kopen?
Misschien een idee om bij het ontbijt of de lunch alvast het gezonde lekkere tussendoortje klaar te maken, dan kun als de trek begint te kriebelen meteen daarop terugvallen.
Fijn om te lezen dat je gelooft dat de baby zal blijven zitten in je buik. Vorige week voelde dat heel anders voor je.
Over de tussendoortjes:
Wat voor ´gezonde´ tussendoortjes vind je heel lekker? Heb je die in huis? Waar kun je ze anders kopen?
Misschien een idee om bij het ontbijt of de lunch alvast het gezonde lekkere tussendoortje klaar te maken, dan kun als de trek begint te kriebelen meteen daarop terugvallen.
Fijn om te lezen dat je gelooft dat de baby zal blijven zitten in je buik. Vorige week voelde dat heel anders voor je.
maandag 11 oktober 2010 om 17:18
maandag 11 oktober 2010 om 17:49
Mijn gezond tussendoortje van 't moment zijn snoeptomaatjes. Tegenwoordig in elke supermarkt (althans bij Ah en Jumbo) te koop in handzame bekertjes. Lekker makkelijk mee te nemen naar kantoor en eet ook makkelijk weg terwijl je werkt.
Ben net terug van sportschool. Had m'n sportkleren weer mee naar kantoor, dus daar omgekleed en gelijk door en weer netjes een uur getraind. Zometeen gezonde broccoli met wat kaas voor de smaak en ik zit nog te denken of ik vissticks pak of 'n stukje kip voor erbij. En heb ook nog magere vruchtenyoghurt dus dat is voor later op de avond.
Ben net terug van sportschool. Had m'n sportkleren weer mee naar kantoor, dus daar omgekleed en gelijk door en weer netjes een uur getraind. Zometeen gezonde broccoli met wat kaas voor de smaak en ik zit nog te denken of ik vissticks pak of 'n stukje kip voor erbij. En heb ook nog magere vruchtenyoghurt dus dat is voor later op de avond.
maandag 11 oktober 2010 om 19:28
quote:hanke321 schreef op 11 oktober 2010 @ 16:48:
Rustig aan het werk, daar had je het over. Vind je dat fijn?
Ja. Na een paar dagen veel zien, veel praten, veel onderweg, rijkelijk aan de borrel, uitgebreid eten (kortom: veel prikkels en voortdurend alle voelsprieten uit) vind ik het fijn om thuis rustig aan het werk te zijn. Hoef tegen niemand te praten, m'n eigen spullen om mee heen, in m'n eigen tempo dingen doen. Dat heb ik dan echt even nodig.
En na verloop van tijd vind ik dat dan weer oersaai en moet ik de hort weer op.
Rustig aan het werk, daar had je het over. Vind je dat fijn?
Ja. Na een paar dagen veel zien, veel praten, veel onderweg, rijkelijk aan de borrel, uitgebreid eten (kortom: veel prikkels en voortdurend alle voelsprieten uit) vind ik het fijn om thuis rustig aan het werk te zijn. Hoef tegen niemand te praten, m'n eigen spullen om mee heen, in m'n eigen tempo dingen doen. Dat heb ik dan echt even nodig.
En na verloop van tijd vind ik dat dan weer oersaai en moet ik de hort weer op.
maandag 11 oktober 2010 om 19:39
quote:hanke321 schreef op 11 oktober 2010 @ 15:48:
[...]
Altijd is er een onbestemde angst, dat ik voor mijn voeten geworpen krijg dat ik niet goed ben en dat ik weg moet.
Dit heb ik ook. Een zeurend stemmetje in mijn achterhoofd dat zegt dat ik uiteindelijk door de mand zal vallen en dat het me dan allemaal door de vingers glipt. Het gevoel staat niet altijd op de voorgrond maar het is er wel altijd.
Heb eigenlijk nooit echt stilgestaan bij waar het vandaan komt. Schaarde het onder de noemer vrouwelijke onzekerheid (althans, ik ken geen mannen die er last van hebben, wel vrouwen).
Sluit me aan bij Sharkie (en zeg dit dus zowel tegen jou als tegen mezelf ): blik eens terug en zie wat je hebt bereikt. Dat kún je dus. Wees er trots op en put er kracht en moed uit voor de volgende stappen.
[...]
Altijd is er een onbestemde angst, dat ik voor mijn voeten geworpen krijg dat ik niet goed ben en dat ik weg moet.
Dit heb ik ook. Een zeurend stemmetje in mijn achterhoofd dat zegt dat ik uiteindelijk door de mand zal vallen en dat het me dan allemaal door de vingers glipt. Het gevoel staat niet altijd op de voorgrond maar het is er wel altijd.
Heb eigenlijk nooit echt stilgestaan bij waar het vandaan komt. Schaarde het onder de noemer vrouwelijke onzekerheid (althans, ik ken geen mannen die er last van hebben, wel vrouwen).
Sluit me aan bij Sharkie (en zeg dit dus zowel tegen jou als tegen mezelf ): blik eens terug en zie wat je hebt bereikt. Dat kún je dus. Wees er trots op en put er kracht en moed uit voor de volgende stappen.
maandag 11 oktober 2010 om 21:16
Weet je Hanke, ik ben dan sinds januari in behandeling (of therapie) en ik leer er zo ontzettend veel van. Ik heb veel gehad aan een boek (oh jee weer een boek ): Dans van woede door Henriëtte Lerner. Woede wordt, met name door/bij vrouwen, meestal negatief beoordeeld. Het boek gaat over de positieve betekenis van woede: hoe het mogelijk is op een andere, doelmatige wijze met woede om te gaan en boosheid te gebruiken om een duidelijke, nieuwe positie in belangrijke relaties in te nemen.
Ik ben aan het leren boos te zijn en het te gebruiken voor mezelf het positief te maken.
Mocht je interesse hebben, ik weet niet of ik het boek nog heb, maar kan eens kijken.
Nin ik neem de cherrytomaatjes of de cherrytomaatjes excellent van de Appie, mjammie mjammie en ik ben dol op zelfgemaakte zoetzure komkommer met flink wat Spaanse peper.
Oh, dat klinkt
Ik ben aan het leren boos te zijn en het te gebruiken voor mezelf het positief te maken.
Mocht je interesse hebben, ik weet niet of ik het boek nog heb, maar kan eens kijken.
Nin ik neem de cherrytomaatjes of de cherrytomaatjes excellent van de Appie, mjammie mjammie en ik ben dol op zelfgemaakte zoetzure komkommer met flink wat Spaanse peper.
Oh, dat klinkt
maandag 11 oktober 2010 om 21:43
Meld me ook even .
Ik ben een weekendje weg geweest, veel toeristische dingen gedaan, niet zo goed gegeten. Ik merk dat, als ik met andere mensen samen moet eten, ik hetzelfde wil doen als de rest. Dat betekent dus dat als mijn vriendinnen laat eten, ik dat ook doe. Dat werkt eigenlijk niet maar ik wil dan ook niet het gevoel hebben spelbreker te zijn.
Elynn, ik ben even de term kwijt maar het is een psychologisch effect, denken dat je eigenlijk niet goed genoeg bent en door de mand gaat vallen. Ik ga wel even kijken of ik het kan googlelen, dan kan ik je misschien ook aan tips helpen.
Ik ben een weekendje weg geweest, veel toeristische dingen gedaan, niet zo goed gegeten. Ik merk dat, als ik met andere mensen samen moet eten, ik hetzelfde wil doen als de rest. Dat betekent dus dat als mijn vriendinnen laat eten, ik dat ook doe. Dat werkt eigenlijk niet maar ik wil dan ook niet het gevoel hebben spelbreker te zijn.
Elynn, ik ben even de term kwijt maar het is een psychologisch effect, denken dat je eigenlijk niet goed genoeg bent en door de mand gaat vallen. Ik ga wel even kijken of ik het kan googlelen, dan kan ik je misschien ook aan tips helpen.
dinsdag 12 oktober 2010 om 09:06
Ha lieve meiden!
Hanke, eerst een dikke voor jou. Wat ben je toch een moedig mens. Niet alleen ga je de strijd aan met de demonen uit je verleden, je schrijft het hier ook nog eens allemaal op en geeft zo anderen de kans met je mee te leven en denken.
Ik probeer me voor te stellen hoe dat moet zijn, om met zo'n moeilijk verleden in het reine te komen. Ik denk dan vaak aan Elmervrouw, die daar zo open, mooi en rauw over schrijft, net als Robo en Feliciaatje. Het is alsof je kern beschadigd is en hoe ontzettend moeilijk moet het zijn om die weer te laten helen. Kan dat wel? Of moet je het de rest van je leven doen met die littekens en de gaten die geslagen zijn?
Ik heb daar geen antwoord op, maar heb er wel een visie op. Ik denk dat elk mens geboren wordt met een pure kern, je ziel of psyche als je wilt. Op het moment dat die kern wordt aangevallen - en dat begint altijd in je kindertijd, zelfs als je een gelukkige jeugd hebt - begin je er laagjes omheen aan te leggen die je beschermen tegen die aanvallen. Dat kan zijn dat een ander kind je niet lief vindt, dat je gepest wordt, dat je bang bent om een laag cijfer te halen, bang dat de juf je een standje geeft, bang dat je ouders je minder lief vinden dan je broertje of zusje, bang dat je ouders niet trots op je zijn of boos op je worden. Dat zijn allemaal normale dingen die in elk kinderleven gebeuren en waar een kind zich tegen wil beschermen.
Die laagjes kun je het ego noemen. Het ego zorgt ervoor dat we in de maatschappij kunnen functioneren en stuwt ons waar nodig ook vooruit. Want het ego is ook onze trots, onze ambities. Het ego beschermt ons tegen onze angsten die ons anders zouden verlammen. Het ego maakt ons ook jaloers en afgunstig, laat ons roddelen, liegen en soms anderen manipuleren om zelf beter voor de dag te komen.
Vanwege die negatieve bijwerkingen van het ego heeft het ego een slecht image Maar het heeft wel degelijk een functie. Ik weet niet hoe het voor jou werkt, maar ik kan me voorstellen dat jij als kind op een heel dysfunctionele manier die laagjes hebt moeten opbouwen en dus je ego niet goed hebt kunnen ontwikkelen. En juist dat ego heb je nu nodig om je ambities te laten zien en te durven najagen.
Misschien moet je nu eerst terug naar de kern: iets waar je al een paar jaar mee bezig bent. Je moest eerst alle laagjes afbreken om daar terug te komen. En nu voelt het misschien alsof die kern die je aantreft, helemaal niet puur is of vertrouwd lijkt maar juist heel vreemd en onbekend. Ben jij eigenlijk wel een leuk mens? is de vraag die je jezelf dan stelt. Die kan ik wel voor je beantwoorden, maar zoals je zelf aangeeft beklijft de waardering van anderen niet, omdat je die diep van binnen niet voelt voor jezelf.
Misschien is het nu dus tijd om eerst eens goed naar die kern te kijken en jezelf vragen te stellen. Moeilijke vragen, zoals welke waarden vind ik belangrijk in mijn leven, wat voor mensen wil ik om me heen hebben, wie zijn er belangrijk voor mij, wat betekenen zij voor mij, welke dingen vind ik leuk om te doen, wat wil ik bereiken, wat zijn mijn doelen?
Die laatste vragen zijn erg belangrijk en zullen je in de goede richting wijzen. Voor mij heeft dit te maken met authenticiteit, met teruggaan naar de kern en alle ballast en uiterlijkheden loslaten. Dat is geen one-way journey, althans als ik naar mezelf kijk ben ik hier nog steeds mee bezig, maar ben ik al wel begonnen nieuwe laagjes aan te leggen. Een aantal oude laagjes heb ik ook gewoon gehouden. En ondertussen probeer ik steeds opnieuw, elke dag, naar de kern te kijken, mezelf de vraag te beantwoorden wat ík wil, en eerlijk te zijn tegen mezelf.
Zo neem ik steeds kleine stapjes, door bijvoorbeeld een knalrode jurk met polkadots te kopen of door naar een mooi concert te gaan, door een vriendschap af te breken en een nieuwe aan te gaan, door met mijn kinderen naar school te fietsen, door gezond te eten, door chocola te eten (een oud laagje )... enfin, het leven zit vol met dagelijkse keuzes waarin je afwegingen maakt. Soms laat je je ego spreken, soms moet dat ook, maar meestal moet je je door je ziel laten leiden. Je intuïtie is daarbij je gids.
Hanke, eerst een dikke voor jou. Wat ben je toch een moedig mens. Niet alleen ga je de strijd aan met de demonen uit je verleden, je schrijft het hier ook nog eens allemaal op en geeft zo anderen de kans met je mee te leven en denken.
Ik probeer me voor te stellen hoe dat moet zijn, om met zo'n moeilijk verleden in het reine te komen. Ik denk dan vaak aan Elmervrouw, die daar zo open, mooi en rauw over schrijft, net als Robo en Feliciaatje. Het is alsof je kern beschadigd is en hoe ontzettend moeilijk moet het zijn om die weer te laten helen. Kan dat wel? Of moet je het de rest van je leven doen met die littekens en de gaten die geslagen zijn?
Ik heb daar geen antwoord op, maar heb er wel een visie op. Ik denk dat elk mens geboren wordt met een pure kern, je ziel of psyche als je wilt. Op het moment dat die kern wordt aangevallen - en dat begint altijd in je kindertijd, zelfs als je een gelukkige jeugd hebt - begin je er laagjes omheen aan te leggen die je beschermen tegen die aanvallen. Dat kan zijn dat een ander kind je niet lief vindt, dat je gepest wordt, dat je bang bent om een laag cijfer te halen, bang dat de juf je een standje geeft, bang dat je ouders je minder lief vinden dan je broertje of zusje, bang dat je ouders niet trots op je zijn of boos op je worden. Dat zijn allemaal normale dingen die in elk kinderleven gebeuren en waar een kind zich tegen wil beschermen.
Die laagjes kun je het ego noemen. Het ego zorgt ervoor dat we in de maatschappij kunnen functioneren en stuwt ons waar nodig ook vooruit. Want het ego is ook onze trots, onze ambities. Het ego beschermt ons tegen onze angsten die ons anders zouden verlammen. Het ego maakt ons ook jaloers en afgunstig, laat ons roddelen, liegen en soms anderen manipuleren om zelf beter voor de dag te komen.
Vanwege die negatieve bijwerkingen van het ego heeft het ego een slecht image Maar het heeft wel degelijk een functie. Ik weet niet hoe het voor jou werkt, maar ik kan me voorstellen dat jij als kind op een heel dysfunctionele manier die laagjes hebt moeten opbouwen en dus je ego niet goed hebt kunnen ontwikkelen. En juist dat ego heb je nu nodig om je ambities te laten zien en te durven najagen.
Misschien moet je nu eerst terug naar de kern: iets waar je al een paar jaar mee bezig bent. Je moest eerst alle laagjes afbreken om daar terug te komen. En nu voelt het misschien alsof die kern die je aantreft, helemaal niet puur is of vertrouwd lijkt maar juist heel vreemd en onbekend. Ben jij eigenlijk wel een leuk mens? is de vraag die je jezelf dan stelt. Die kan ik wel voor je beantwoorden, maar zoals je zelf aangeeft beklijft de waardering van anderen niet, omdat je die diep van binnen niet voelt voor jezelf.
Misschien is het nu dus tijd om eerst eens goed naar die kern te kijken en jezelf vragen te stellen. Moeilijke vragen, zoals welke waarden vind ik belangrijk in mijn leven, wat voor mensen wil ik om me heen hebben, wie zijn er belangrijk voor mij, wat betekenen zij voor mij, welke dingen vind ik leuk om te doen, wat wil ik bereiken, wat zijn mijn doelen?
Die laatste vragen zijn erg belangrijk en zullen je in de goede richting wijzen. Voor mij heeft dit te maken met authenticiteit, met teruggaan naar de kern en alle ballast en uiterlijkheden loslaten. Dat is geen one-way journey, althans als ik naar mezelf kijk ben ik hier nog steeds mee bezig, maar ben ik al wel begonnen nieuwe laagjes aan te leggen. Een aantal oude laagjes heb ik ook gewoon gehouden. En ondertussen probeer ik steeds opnieuw, elke dag, naar de kern te kijken, mezelf de vraag te beantwoorden wat ík wil, en eerlijk te zijn tegen mezelf.
Zo neem ik steeds kleine stapjes, door bijvoorbeeld een knalrode jurk met polkadots te kopen of door naar een mooi concert te gaan, door een vriendschap af te breken en een nieuwe aan te gaan, door met mijn kinderen naar school te fietsen, door gezond te eten, door chocola te eten (een oud laagje )... enfin, het leven zit vol met dagelijkse keuzes waarin je afwegingen maakt. Soms laat je je ego spreken, soms moet dat ook, maar meestal moet je je door je ziel laten leiden. Je intuïtie is daarbij je gids.
Ga in therapie!
