Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom!)
donderdag 26 augustus 2010 om 16:41
Deel drie alweer, van ons inspirerende, intussen toch werkelijk sektarische topic.
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
maandag 27 september 2010 om 09:53
We zijn doorgedrongen tot de grote dr Frank Onze invloed breidt zich uit!
Leo, you've got mail (heeft me een halfuur gekost om mijn wachtwoord te achterhalen...)
Duub, wat een ellende met je ex. Goed dat je er probeert boven te staan, maar ik kan me voorstellen dat het je heel verdrietig maakt om te zien dat je dochtertjes zo gekwetst worden. Ik snap werkelijk waar niet dat je je als vader zo op kunt stellen. Let je goed op jezelf en zorg je dat het onbewust geen invloed heeft op je eten?
SG/Hiltje/Capi: ik vind het naar als jullie je door ot-geklets minder welkom voelen. Omdat eten/lichaam voor mij heel erg gekoppeld is aan emotie, vind ik het wel fijn om soms iets ot te melden, omdat het negatieve gedachten en eetbuien bij mij voorkomt. Over het homeopathievraagstuk: ik vind het vervelend dat dit door mijn vraag zo is opgelaaid. Ik had werkelijk waar geen idee wat het was toen ik mijn vraag stelde en wilde hier mijn licht op steken. Ik heb er veel over geleerd, maar het is me niet waard dat anderen zich hierdoor belemmerd voelen om te posten Ik hoop dat jullie dat begrijpen, ik voel me gewoon een beetje schuldig.
Ingh, werk ze en stress ze!
Hermsie, was het leuk?
Leo, you've got mail (heeft me een halfuur gekost om mijn wachtwoord te achterhalen...)
Duub, wat een ellende met je ex. Goed dat je er probeert boven te staan, maar ik kan me voorstellen dat het je heel verdrietig maakt om te zien dat je dochtertjes zo gekwetst worden. Ik snap werkelijk waar niet dat je je als vader zo op kunt stellen. Let je goed op jezelf en zorg je dat het onbewust geen invloed heeft op je eten?
SG/Hiltje/Capi: ik vind het naar als jullie je door ot-geklets minder welkom voelen. Omdat eten/lichaam voor mij heel erg gekoppeld is aan emotie, vind ik het wel fijn om soms iets ot te melden, omdat het negatieve gedachten en eetbuien bij mij voorkomt. Over het homeopathievraagstuk: ik vind het vervelend dat dit door mijn vraag zo is opgelaaid. Ik had werkelijk waar geen idee wat het was toen ik mijn vraag stelde en wilde hier mijn licht op steken. Ik heb er veel over geleerd, maar het is me niet waard dat anderen zich hierdoor belemmerd voelen om te posten Ik hoop dat jullie dat begrijpen, ik voel me gewoon een beetje schuldig.
Ingh, werk ze en stress ze!
Hermsie, was het leuk?
maandag 27 september 2010 om 09:59
Hiltje, fysiek belemmert mijn gewicht me niet in mijn doen en laten. Maar in bikini op het strand, dat voelt voor mij niet fijn. Ik zit altijd met een handdoek over mijn buik gemoffeld. Psychisch belemmert mijn gewicht me dus zeker. Het zit met met name in dit soort dingen: het niet onbevangen kunnen genieten van dingen. Je post heeft me in die zin wel de ogen geopend: count your blessings. Over een week snorkel ik in de Zuidchinese zee, zonder me zorgen te maken dat ik een Nederlandse Amerikaan in Azië ben. Althans, ik heb me voorgenomen omdat te proberen.
maandag 27 september 2010 om 10:08
Vrijdag had ik een etentje en zag een kennis die ik al heel lang niet had gezien. Ze was twintig kilo afgevallen, maar nog belangrijker: ze straalde. Met dat laatste heb ik haar dan ook gecomplimenteerd.
Ik vond het grappig wat haar belangrijkste les was:
Ze mocht van zichzelf niet naar de AH-to-go, pizzaboer etc. zolang er nog eten in de koelkast/vriezer lag.
Ze maakte in het weekend altijd gezonde kost, bijvoorbeeld pasta saus en vroor die in. Op de AH-to-go-momenten dook ze de vriezer in en had binnen een kwartier een gezonde maaltijd. Dat was sneller dan dat ze naar de winkel ging. In het weekend vulde ze genoeg aan, zodat ze altijd eten in de koelkast/vriezer heeft en niet in de verleiding kan komen.
Ik vond dit psychologisch zo'n sterk voorbeeld van EMJV. Ik ben echt anders naar mijn koelkast gaan kijken en heb er zelfs al naar gehandeld!
Overigens: ik heb deze week drie momenten gehad dat ik normaal gesproken door zijn blijven eten, onder sociale druk/gezelligheid. Maar ik heb naar mijn lichaam geluisterd en het seintje vol opgevolgd. En een keer vieze vette troep laten staan, omdat ik er lichamelijk weerstand tegen had. Voelt als een nieuwe fase!
Ik vond het grappig wat haar belangrijkste les was:
Ze mocht van zichzelf niet naar de AH-to-go, pizzaboer etc. zolang er nog eten in de koelkast/vriezer lag.
Ze maakte in het weekend altijd gezonde kost, bijvoorbeeld pasta saus en vroor die in. Op de AH-to-go-momenten dook ze de vriezer in en had binnen een kwartier een gezonde maaltijd. Dat was sneller dan dat ze naar de winkel ging. In het weekend vulde ze genoeg aan, zodat ze altijd eten in de koelkast/vriezer heeft en niet in de verleiding kan komen.
Ik vond dit psychologisch zo'n sterk voorbeeld van EMJV. Ik ben echt anders naar mijn koelkast gaan kijken en heb er zelfs al naar gehandeld!
Overigens: ik heb deze week drie momenten gehad dat ik normaal gesproken door zijn blijven eten, onder sociale druk/gezelligheid. Maar ik heb naar mijn lichaam geluisterd en het seintje vol opgevolgd. En een keer vieze vette troep laten staan, omdat ik er lichamelijk weerstand tegen had. Voelt als een nieuwe fase!
maandag 27 september 2010 om 10:30
Hallo lieve dames. Ik ben blij zo veel positieve verhalen te lezen, wat fijn!
Hanke, rijkelijk te laat, maar wel gemeend: Alsnog gefeliciteerd!!
Leo, ik zal je zo mailen.
June, de dvd komt er aan, zag gister je mailtje pas. Zal vanavond eens graven in de puinhoop waar ik vermoed dat ie ligt.
Hier gaat alles goed, maar erg druk. Met leuke dingen hoor, veel sociale afspraken en heel veel aan het klussen in huis. En sinds vandaag weer aan het werk. Eetgewijs was het een minder verstandig weekend (familieweekend waar ik geen invloed had op de catering). Maar het viel nog mee en het was ontzettend gezellig!!
Hanke, rijkelijk te laat, maar wel gemeend: Alsnog gefeliciteerd!!
Leo, ik zal je zo mailen.
June, de dvd komt er aan, zag gister je mailtje pas. Zal vanavond eens graven in de puinhoop waar ik vermoed dat ie ligt.
Hier gaat alles goed, maar erg druk. Met leuke dingen hoor, veel sociale afspraken en heel veel aan het klussen in huis. En sinds vandaag weer aan het werk. Eetgewijs was het een minder verstandig weekend (familieweekend waar ik geen invloed had op de catering). Maar het viel nog mee en het was ontzettend gezellig!!
maandag 27 september 2010 om 10:59
Ha lieve meiden!
Hé Profoon, hoe gaat het met je? Alles goed met de beeb? En dan nog zo druk klussen met je hubby ernaast, je hebt het er maar druk mee
Leo, sterks in je tweede werkweek
Ziem, wrijf het er maar lekker in hoor, van die snorkelvakantie Als je maar af en toe komt schrijven vanuit je hangmat met een kokosnoot met een rietje in je hand is het goed. Vast wel wifi op het strand, toch? Jammer dat je buik je psychisch in de weg zit. Dat hebben ook alleen maar vrouwen, hè. Mannen steken hem altijd fier vooruit (ik heb het nog steeds over de buik), alsof het kweken en onderhoud ervan een enorme prestatie is.
Wat een geweldige tactiek van je vriendin! Bij mij zou het helaas niet werken omdat tussendoortjes mijn manco zijn. Ik moet daar gewoon niet te veel van in huis halen. Of misschien kan ik het wel gewoon op mijn tussendoortjes toepassen: ik mag pas ongezonde halen als de gezonde op zijn!
Iemand nog een tip daarvoor trouwens? Ik vind dat echt heel moeilijk momenteel. De maaltijden gaan prima, maar ook als ik goed gegeten heb wil ik graag nog wat zoets. En dan weer wat zouts, enz. Gisteren kwamen de kinderen van hun vader terug met een nog bijna volle zak M&M's, die heb ik 's avonds ná het eten van gezonde tussendoortjes alsnog bijna leeggegeten. En gedachte/genotloos ook nog, dat is het jammere.
Ik heb wel 2 1/2 uur fiks gewandeld, dat dan weer wel
Maja, Ziem, misschien heb je wel gelijk en zijn het toch een beetje onderliggende zorgen waardoor ik ga snaaien. Hoewel die zorgen niet zo heel sterk aanwezig zijn, spelen ze op de achtergrond wel mee. Ik ga maar weer eens wat meer met mezelf in vergadering, denk ik.
Hermes, hoe was je vakantie? Hoe gaat het eetgewijs met je?
Hé Profoon, hoe gaat het met je? Alles goed met de beeb? En dan nog zo druk klussen met je hubby ernaast, je hebt het er maar druk mee
Leo, sterks in je tweede werkweek
Ziem, wrijf het er maar lekker in hoor, van die snorkelvakantie Als je maar af en toe komt schrijven vanuit je hangmat met een kokosnoot met een rietje in je hand is het goed. Vast wel wifi op het strand, toch? Jammer dat je buik je psychisch in de weg zit. Dat hebben ook alleen maar vrouwen, hè. Mannen steken hem altijd fier vooruit (ik heb het nog steeds over de buik), alsof het kweken en onderhoud ervan een enorme prestatie is.
Wat een geweldige tactiek van je vriendin! Bij mij zou het helaas niet werken omdat tussendoortjes mijn manco zijn. Ik moet daar gewoon niet te veel van in huis halen. Of misschien kan ik het wel gewoon op mijn tussendoortjes toepassen: ik mag pas ongezonde halen als de gezonde op zijn!
Iemand nog een tip daarvoor trouwens? Ik vind dat echt heel moeilijk momenteel. De maaltijden gaan prima, maar ook als ik goed gegeten heb wil ik graag nog wat zoets. En dan weer wat zouts, enz. Gisteren kwamen de kinderen van hun vader terug met een nog bijna volle zak M&M's, die heb ik 's avonds ná het eten van gezonde tussendoortjes alsnog bijna leeggegeten. En gedachte/genotloos ook nog, dat is het jammere.
Ik heb wel 2 1/2 uur fiks gewandeld, dat dan weer wel
Maja, Ziem, misschien heb je wel gelijk en zijn het toch een beetje onderliggende zorgen waardoor ik ga snaaien. Hoewel die zorgen niet zo heel sterk aanwezig zijn, spelen ze op de achtergrond wel mee. Ik ga maar weer eens wat meer met mezelf in vergadering, denk ik.
Hermes, hoe was je vakantie? Hoe gaat het eetgewijs met je?
Ga in therapie!
maandag 27 september 2010 om 11:14
Ziem, ik ben zó jaloers op je! Snorkelen, zon, niets doen, genieten Ik ga me ook richten op mijn 'blessings'. Mooi verwoord!
Duub, ik ben helemaal verregend en we zijn vanuit Bretagne naar Parijs gevlucht, maar het was geweldig. Met 3 vrouwen die ik al lang ken en we hebben gelachen, gehuild en vooral veel gepraat.
Ik heb in Parijs ook een besluit genomen: ik doe niet meer aan afvallen. Ik doe niet meer aan minder minder minder. Ik zorg goed voor mijn lijf en soms zal dat eettechnisch minder verantwoord zijn, maar ik veer weer terug naar mijn basis die voor mij werkt.
De Franse supermarkten heb ik leeggekocht (waarom hebben we hier geen gewone Danone naturel? waarom geen madeleines? waarom geen jam die zo puur smaakt? waarom geen chocoladebroodjes? waar zijn die lekkere zoutjes? de echte Orangina - hij smaakt toch anders hier!) en ik eet weliswaar te veel, maar ik eet met mijn verstand én ik geniet weer van eten.
Voor mij werkt het om te plannen: om een tas vol gezond/iets minder gezond eten mee te slepen. Dat geeft me rust. En ik ga vanavond weer sporten Wel rustig, maar ik mis het te veel. Dus afgesproken dat een trainer me begeleidt (en me opvangt als ik flauwval) en dan zien we wel.
Duub voor jou Een zoetdip na het eten kan komen doordat je overdag te weinig gegeten hebt en het even duurt voordat uit je gezond eten insuline is aangemaakt. Zou het helpen het om een uurtje voor je avondeten een handje noten/gedroogd fruit of zo te nemen?
Dit is weer een veel te lang bericht en ik heb nog lang niet op iedereen gereageerd, sorry daarvoor, den arbeit roept weer
Duub, ik ben helemaal verregend en we zijn vanuit Bretagne naar Parijs gevlucht, maar het was geweldig. Met 3 vrouwen die ik al lang ken en we hebben gelachen, gehuild en vooral veel gepraat.
Ik heb in Parijs ook een besluit genomen: ik doe niet meer aan afvallen. Ik doe niet meer aan minder minder minder. Ik zorg goed voor mijn lijf en soms zal dat eettechnisch minder verantwoord zijn, maar ik veer weer terug naar mijn basis die voor mij werkt.
De Franse supermarkten heb ik leeggekocht (waarom hebben we hier geen gewone Danone naturel? waarom geen madeleines? waarom geen jam die zo puur smaakt? waarom geen chocoladebroodjes? waar zijn die lekkere zoutjes? de echte Orangina - hij smaakt toch anders hier!) en ik eet weliswaar te veel, maar ik eet met mijn verstand én ik geniet weer van eten.
Voor mij werkt het om te plannen: om een tas vol gezond/iets minder gezond eten mee te slepen. Dat geeft me rust. En ik ga vanavond weer sporten Wel rustig, maar ik mis het te veel. Dus afgesproken dat een trainer me begeleidt (en me opvangt als ik flauwval) en dan zien we wel.
Duub voor jou Een zoetdip na het eten kan komen doordat je overdag te weinig gegeten hebt en het even duurt voordat uit je gezond eten insuline is aangemaakt. Zou het helpen het om een uurtje voor je avondeten een handje noten/gedroogd fruit of zo te nemen?
Dit is weer een veel te lang bericht en ik heb nog lang niet op iedereen gereageerd, sorry daarvoor, den arbeit roept weer
maandag 27 september 2010 om 11:38
Klinkt als een mooie vakantie, Hermes Goed dat je hebt besloten goed voor jezelf te zorgen en het afvallen los te laten. Misschien maar goed dat we hier geen chocoladebroodjes, madeleines en ander lekkers hebben Een tas gezond eten mee is inderdaad een goed idee. Ik ga ook weer proberen wat meer te plannen wat ik eet en op tijd te eten, want een suikerdip speelt me inderdaad wel eens parten.
Had ik al verteld dat ik gisteren heerlijke Indiase pompoensoep heb gemaakt? Ik zal het recept op het receptentopic zetten.
Had ik al verteld dat ik gisteren heerlijke Indiase pompoensoep heb gemaakt? Ik zal het recept op het receptentopic zetten.
Ga in therapie!
maandag 27 september 2010 om 12:02
I Franse supermarkten. Ik kom er ook wel redelijk veel, omdat er familie woont.
Duub, je ex heeft je dubbel tuk. Niet alleen emotioneel, hij douwt je ook nog een zak m&m's door je strot. Maar je hebt je kinderen wel weer behoedt voor chemische zooi
Ik vond jou altijd de kampioen verantwoorde tussendoortjes, qua keuze. Maar misschien is het inderdaad een kwestie van beter plannen, pas op de plaats en met jezelf in vergadering.
Hermes, ik vind het een schitterend besluit. Er is niets mis mee met niet meer willen afvallen en minder minder minder. Wat je besloten hebt, klinkt als een hele grote stap richting EMJV, maar dan zonder er bij na te denken.
Ik lig trouwens niet vier weken lang met mijn bevallige derrière in de zee. Ik maak een grote rondreis met o.a. een trektocht: 4 dagen achter elkaar 20 km lopen en in de bush overnachten. Dat klinkt dan toch weer heel verantwoord. Als ik een internetcafé zie kom ik wel zwaaien. Iphone en macbook blijven thuis
*verheugt zich nu al op de wattemelonbleeeend*
Duub, je ex heeft je dubbel tuk. Niet alleen emotioneel, hij douwt je ook nog een zak m&m's door je strot. Maar je hebt je kinderen wel weer behoedt voor chemische zooi
Ik vond jou altijd de kampioen verantwoorde tussendoortjes, qua keuze. Maar misschien is het inderdaad een kwestie van beter plannen, pas op de plaats en met jezelf in vergadering.
Hermes, ik vind het een schitterend besluit. Er is niets mis mee met niet meer willen afvallen en minder minder minder. Wat je besloten hebt, klinkt als een hele grote stap richting EMJV, maar dan zonder er bij na te denken.
Ik lig trouwens niet vier weken lang met mijn bevallige derrière in de zee. Ik maak een grote rondreis met o.a. een trektocht: 4 dagen achter elkaar 20 km lopen en in de bush overnachten. Dat klinkt dan toch weer heel verantwoord. Als ik een internetcafé zie kom ik wel zwaaien. Iphone en macbook blijven thuis
*verheugt zich nu al op de wattemelonbleeeend*
maandag 27 september 2010 om 12:08
Ja, irritant hè, dat besefte ik ook toen ik die zak bijna leeghad. Douwt mijn ex me inderdaad door mijn strot, want ik had zelf geen chocola meer in huis (nou ja, dat is onzin natuurlijk, ik hoefde het niet op te eten). Ik heb lang de verleiding weerstaan met een appel en studentenhaver maar propte het er om 11 uur 's avonds alsnog in. Echt niet slim. Ik ga de rest van die zak vanavond maar eens demonstratief (buiten het zicht van de kinderen) in de vullis gooien.
Geweldig, zo'n trektocht. Met een beetje geluk loop je een amoebe op in de bush en ben je 10 kilo lichter als je terugkomt (geintje ).
Geweldig, zo'n trektocht. Met een beetje geluk loop je een amoebe op in de bush en ben je 10 kilo lichter als je terugkomt (geintje ).
Ga in therapie!
maandag 27 september 2010 om 12:18
Hallo lieve dames,
Ik heb al heel lang niet meer gereageerd maar lees nog steeds trouw mee. Vandaag moet ik van mezelf toch reageren en met de billen bloot. Ik ging vanmorgen op de weegschaal staan. En ik schrok. Ik ben 3 jaar geleden 45 kilo afgevallen en zat nu al 2 jaar op een vrij stabiel gewicht. Ik heb altijd wel gedacht dat er nog wat af zou mogen maar ik was tevreden dat ik iig weer in 'gewone' kledingzaken terecht kon dus die die laatste kilo's nam ik op de koop toe. Tot de laatste tijd. Ik merkte al dat ik me niet meer met eten bezig leek te willen houden. Als ik een dag gezond at, was de volgende dag vooral niet gezond. Ik was in opstand: wilde meedoen met de wijntjes en pizza's en niet meer altijd aan eten denken. Jullie begrijpen het al: langzaam maar zeker kwamen de kilo's erbij. En waar is eerst alles keurig bijhield op de weegschaal bleef ik daar nu uit de buurt. Onbewust bewust kleedde ik me op maandag (=weegdag) al aan dus dan maar niet wegen. Of ik ging eerst ontbijten. En die spijkerbroek die ik aan deed en niet dicht kreeg legde ik keurig terug onderop de stapel. Ik was in total denial! Vanmorgen gaf ik me over en ik stond op de weegschaal. Er is 7 kilo bij. Ik ben zo teleurgesteld in mezelf. 7 kilo. Waar ik zo hard voor heb gevochten. 7 kilo waarvan ik heb gezworen ze nooit meer aan te komen. En waarom? Om pizza, om gevulde koek, om wijn, om patat. Ongelofelijk. Ik pas nu serieus mijn kleding niet meer. 7 kilo is een maat. Ik pers me nu in broeken en er hangt weer een rol overheen. Ik moet een nieuwe broek gaan kopen maar ik weet dat het een maat groter moet zijn. Dat wil ik niet. Ik wil niet weer terecht komen in maat 52...
Ik moet er nu dus weer aan geloven. Niet meer op gewicht blijven maar echt gaan afvallen. Ik snap niet dat ik hier nu met tranen in mijn ogen zit. Ik weet dat ik het zelf heb gedaan maar ergens zoek ik de schuld bij andere of geef ik de schuld aan mijn nieuwe baan, mijn vriend, mijn vriendinnen, van mij part de hond. Ik kan mezelf niet aankijken nu. Ik had het mezelf beloofd. En het ergste is dat er een klein stemmetje in mijn hoofd zegt: maar ik ben nog steeds wel 38 kilo afgevallen. Voor dat stemmetje schaam ik me. Want dat stemmetje is mijn luie kant. Mijn verongelijkte kant die kant van mij die zo zielig is omdat ik levenslang heb en een ander niet. Het stemmetje dat het goed praat dat ik gisteravond die zak chips open maak en opeet. Dat stemmetje moet ik aanpakken anders ben ik over een jaar nog maar 18 kilo afgevallen...
Ik heb al heel lang niet meer gereageerd maar lees nog steeds trouw mee. Vandaag moet ik van mezelf toch reageren en met de billen bloot. Ik ging vanmorgen op de weegschaal staan. En ik schrok. Ik ben 3 jaar geleden 45 kilo afgevallen en zat nu al 2 jaar op een vrij stabiel gewicht. Ik heb altijd wel gedacht dat er nog wat af zou mogen maar ik was tevreden dat ik iig weer in 'gewone' kledingzaken terecht kon dus die die laatste kilo's nam ik op de koop toe. Tot de laatste tijd. Ik merkte al dat ik me niet meer met eten bezig leek te willen houden. Als ik een dag gezond at, was de volgende dag vooral niet gezond. Ik was in opstand: wilde meedoen met de wijntjes en pizza's en niet meer altijd aan eten denken. Jullie begrijpen het al: langzaam maar zeker kwamen de kilo's erbij. En waar is eerst alles keurig bijhield op de weegschaal bleef ik daar nu uit de buurt. Onbewust bewust kleedde ik me op maandag (=weegdag) al aan dus dan maar niet wegen. Of ik ging eerst ontbijten. En die spijkerbroek die ik aan deed en niet dicht kreeg legde ik keurig terug onderop de stapel. Ik was in total denial! Vanmorgen gaf ik me over en ik stond op de weegschaal. Er is 7 kilo bij. Ik ben zo teleurgesteld in mezelf. 7 kilo. Waar ik zo hard voor heb gevochten. 7 kilo waarvan ik heb gezworen ze nooit meer aan te komen. En waarom? Om pizza, om gevulde koek, om wijn, om patat. Ongelofelijk. Ik pas nu serieus mijn kleding niet meer. 7 kilo is een maat. Ik pers me nu in broeken en er hangt weer een rol overheen. Ik moet een nieuwe broek gaan kopen maar ik weet dat het een maat groter moet zijn. Dat wil ik niet. Ik wil niet weer terecht komen in maat 52...
Ik moet er nu dus weer aan geloven. Niet meer op gewicht blijven maar echt gaan afvallen. Ik snap niet dat ik hier nu met tranen in mijn ogen zit. Ik weet dat ik het zelf heb gedaan maar ergens zoek ik de schuld bij andere of geef ik de schuld aan mijn nieuwe baan, mijn vriend, mijn vriendinnen, van mij part de hond. Ik kan mezelf niet aankijken nu. Ik had het mezelf beloofd. En het ergste is dat er een klein stemmetje in mijn hoofd zegt: maar ik ben nog steeds wel 38 kilo afgevallen. Voor dat stemmetje schaam ik me. Want dat stemmetje is mijn luie kant. Mijn verongelijkte kant die kant van mij die zo zielig is omdat ik levenslang heb en een ander niet. Het stemmetje dat het goed praat dat ik gisteravond die zak chips open maak en opeet. Dat stemmetje moet ik aanpakken anders ben ik over een jaar nog maar 18 kilo afgevallen...
maandag 27 september 2010 om 12:35
Goedemorgen lieve, sterke vrouwen,
Al een poos niet meer geschreven, wel vrijwel alles gelezen. Had en heb het druk. Niet op een vervelende manier gelukkig. Heb een aantal mooie opdrachten lopen en ben vorige week begonnen met de vervolgcursus mindfulness (onder de noemer compassietraining, maar op de een of andere manier krijg ik die term m'n strot niet uit, te pathetisch).
De cursus is vrij intensief. Was de vorige ook. Naast een wekelijkse bijeenkomst van 2,5 uur word ik geacht dagelijks een uur te besteden aan oefeningen en reflectie. Merk dat het me goed doet. Ben met zo'n stok achter de deur veel beter in staat om mijn hoofd erbij te houden, te relativeren en verstandige keuzes te maken. Op veel fronten, ook met betrekking tot eten.
Qua eten gaat het tamelijk goed. Eigenlijk al sinds ik hier mee ben gaan schrijven. Heb maar zelden meer van die dagen waarop ik mezelf voorbij draaf en veel te weinig eet. Maak bewust tijd om gezond en genoeg te eten.
Ik ben ook meer zelf gaan koken. Vriend is een echte culi en kokkerelt graag. Ik liet me dat welgevallen, maar sta nu vaker zelf achter de pannen en merk dat het goed is om zelf mooie producten te kopen en tijd en aandacht aan de bereiding van een zelf uitgekozen gerecht te besteden.
Net geluncht met een waldkornbol met spread van gerookte makreel die ik gister zelf had gemaakt. Nog wat rucola en plakken tomaat op het broodje en een groot glas karnemelk erbij. Heerlijk en goed vullend.
Al een poos niet meer geschreven, wel vrijwel alles gelezen. Had en heb het druk. Niet op een vervelende manier gelukkig. Heb een aantal mooie opdrachten lopen en ben vorige week begonnen met de vervolgcursus mindfulness (onder de noemer compassietraining, maar op de een of andere manier krijg ik die term m'n strot niet uit, te pathetisch).
De cursus is vrij intensief. Was de vorige ook. Naast een wekelijkse bijeenkomst van 2,5 uur word ik geacht dagelijks een uur te besteden aan oefeningen en reflectie. Merk dat het me goed doet. Ben met zo'n stok achter de deur veel beter in staat om mijn hoofd erbij te houden, te relativeren en verstandige keuzes te maken. Op veel fronten, ook met betrekking tot eten.
Qua eten gaat het tamelijk goed. Eigenlijk al sinds ik hier mee ben gaan schrijven. Heb maar zelden meer van die dagen waarop ik mezelf voorbij draaf en veel te weinig eet. Maak bewust tijd om gezond en genoeg te eten.
Ik ben ook meer zelf gaan koken. Vriend is een echte culi en kokkerelt graag. Ik liet me dat welgevallen, maar sta nu vaker zelf achter de pannen en merk dat het goed is om zelf mooie producten te kopen en tijd en aandacht aan de bereiding van een zelf uitgekozen gerecht te besteden.
Net geluncht met een waldkornbol met spread van gerookte makreel die ik gister zelf had gemaakt. Nog wat rucola en plakken tomaat op het broodje en een groot glas karnemelk erbij. Heerlijk en goed vullend.
maandag 27 september 2010 om 12:38
maandag 27 september 2010 om 12:45
Ik ben echt gruwelijk slecht in groepjes. Geen idee waarom, ik kan het gewoon niet. Kan me voorstellen dat het irritant is... ik lees wel af en toe bij, ik denk regelmatig aan jullie, maar schrijven...
Leo, ik zit bijvoorbeeld al de hele tijd aan je werk te denken, maar ik heb volgens mij nog geen enkele keer gefeliciteerd/succes gewenst.
Maar goed, ik heb toch nooit zo van die nuttige bijdragen, dat scheelt. Zal proberen wat trouwer te worden.
Leo, ik zit bijvoorbeeld al de hele tijd aan je werk te denken, maar ik heb volgens mij nog geen enkele keer gefeliciteerd/succes gewenst.
Maar goed, ik heb toch nooit zo van die nuttige bijdragen, dat scheelt. Zal proberen wat trouwer te worden.
Liever elitair dan een pauper!
maandag 27 september 2010 om 12:51
Goed, aangezien liefde net als eten door de maag gaat...past het hier ook bij.
Vandaag mijn idool 'zakelijk' gesproken, maar hem een boekje gegeven met een titel die op leuke mannen en koken sloeg (omwille van herkenbaarheid even lekker vaag) waar meneer van moest blozen en meneer liep vervolgens paars aan toen ik bij het afscheid 'geheel per ongeluk expres' de derde zoen vol op zijn mondje deed landen.
Meneer komt binnenkort bij mij terug op de inhoud van het boekje.
Vandaag mijn idool 'zakelijk' gesproken, maar hem een boekje gegeven met een titel die op leuke mannen en koken sloeg (omwille van herkenbaarheid even lekker vaag) waar meneer van moest blozen en meneer liep vervolgens paars aan toen ik bij het afscheid 'geheel per ongeluk expres' de derde zoen vol op zijn mondje deed landen.
Meneer komt binnenkort bij mij terug op de inhoud van het boekje.
maandag 27 september 2010 om 13:42
Daantje Ik onthoud de hond en schaf er ook een aan, want ik begrijp hoe je je voelt. Ik ben ook goed in het wegmoffelen van spijkerbroeken en de weegschaal. Dat eerste is onverstandiger dan het tweede, want dat ding moet niet je humeur bepalen.
Maar... 38 kilo!!! Potjandorie, dat is niet niks meid. En die zijn er nog steeds mooi vanaf. Dat zijn nog heel wat kilootjes tot je weer in maat 52 past.
Ik herken je gedrag, ik vind mezelf soms ook zielig en het is niet eerlijk dat je nooit eens wat lekkers kunt eten. Maar ... wees eens eerlijk tegen jezelf. Kun je nooit eens iets pattaterig, pizzaarigs eten of grijp je meerdere keren naar de p's terug per week. Lees dan de post eens die ik vandaag over een kennis heb geschreven, misschien helpt dat.
Iets lekkers hoeft trouwens niet per definitie ongezond te zijn. Ik kan ook ontzettend genieten van vers fruit, smoothies of vers waldkorn brood. Misschien kun je het in die dingen zoeken?
En zijn er triggers geweest waardoor je meer bent gaan eten? Koppel je het aan gezelligheid en vind je het moeilijk om nee te zeggen tegen je vriend, vriendinnen en de hond? Of spelen er andere dingen. Ik ben benieuwd en denk graag met je mee
Maar... 38 kilo!!! Potjandorie, dat is niet niks meid. En die zijn er nog steeds mooi vanaf. Dat zijn nog heel wat kilootjes tot je weer in maat 52 past.
Ik herken je gedrag, ik vind mezelf soms ook zielig en het is niet eerlijk dat je nooit eens wat lekkers kunt eten. Maar ... wees eens eerlijk tegen jezelf. Kun je nooit eens iets pattaterig, pizzaarigs eten of grijp je meerdere keren naar de p's terug per week. Lees dan de post eens die ik vandaag over een kennis heb geschreven, misschien helpt dat.
Iets lekkers hoeft trouwens niet per definitie ongezond te zijn. Ik kan ook ontzettend genieten van vers fruit, smoothies of vers waldkorn brood. Misschien kun je het in die dingen zoeken?
En zijn er triggers geweest waardoor je meer bent gaan eten? Koppel je het aan gezelligheid en vind je het moeilijk om nee te zeggen tegen je vriend, vriendinnen en de hond? Of spelen er andere dingen. Ik ben benieuwd en denk graag met je mee
maandag 27 september 2010 om 13:48
quote:Kalliope schreef op 27 september 2010 @ 12:45:
Ik ben echt gruwelijk slecht in groepjes. Geen idee waarom, ik kan het gewoon niet. Kan me voorstellen dat het irritant is... ik lees wel af en toe bij, ik denk regelmatig aan jullie, maar schrijven...
Leo, ik zit bijvoorbeeld al de hele tijd aan je werk te denken, maar ik heb volgens mij nog geen enkele keer gefeliciteerd/succes gewenst.
Maar goed, ik heb toch nooit zo van die nuttige bijdragen, dat scheelt. Zal proberen wat trouwer te worden.
Kal, zo zie ik ons niet hoor. Tuurlijk is het fijn als anderen je een hug geven of succes wensen, maar het moet geen verplicht nummer worden en we een groepje/kliekje vormen. Omdat we hier zo diep gaan, gebeurt dat weleens onbewust of lijkt dat soms zo. EMJV is voor mij doen wat goed voor je voelt. Soms is dat meelezen, soms is dat heel veel schrijven en soms is dat struisvogelpolitiek.
Wat ik er mee wil zeggen is dat ik het juist zo fijn vind van dit topic dat niemand hier moet schromen om te posten of dat dat niet durft omdat we op een groepje lijken. De post van Daantje vond ik daarom zo mooi, omdat dat volgens mij het voorbeeld is van hoe de dynamiek van EMJV werkt.
Ik ben echt gruwelijk slecht in groepjes. Geen idee waarom, ik kan het gewoon niet. Kan me voorstellen dat het irritant is... ik lees wel af en toe bij, ik denk regelmatig aan jullie, maar schrijven...
Leo, ik zit bijvoorbeeld al de hele tijd aan je werk te denken, maar ik heb volgens mij nog geen enkele keer gefeliciteerd/succes gewenst.
Maar goed, ik heb toch nooit zo van die nuttige bijdragen, dat scheelt. Zal proberen wat trouwer te worden.
Kal, zo zie ik ons niet hoor. Tuurlijk is het fijn als anderen je een hug geven of succes wensen, maar het moet geen verplicht nummer worden en we een groepje/kliekje vormen. Omdat we hier zo diep gaan, gebeurt dat weleens onbewust of lijkt dat soms zo. EMJV is voor mij doen wat goed voor je voelt. Soms is dat meelezen, soms is dat heel veel schrijven en soms is dat struisvogelpolitiek.
Wat ik er mee wil zeggen is dat ik het juist zo fijn vind van dit topic dat niemand hier moet schromen om te posten of dat dat niet durft omdat we op een groepje lijken. De post van Daantje vond ik daarom zo mooi, omdat dat volgens mij het voorbeeld is van hoe de dynamiek van EMJV werkt.
maandag 27 september 2010 om 13:53
quote:dubiootje schreef op 27 september 2010 @ 12:08:
Ja, irritant hè, dat besefte ik ook toen ik die zak bijna leeghad. Douwt mijn ex me inderdaad door mijn strot, want ik had zelf geen chocola meer in huis (nou ja, dat is onzin natuurlijk, ik hoefde het niet op te eten). Ik heb lang de verleiding weerstaan met een appel en studentenhaver maar propte het er om 11 uur 's avonds alsnog in. Echt niet slim. Ik ga de rest van die zak vanavond maar eens demonstratief (buiten het zicht van de kinderen) in de vullis gooien.
Geweldig, zo'n trektocht. Met een beetje geluk loop je een amoebe op in de bush en ben je 10 kilo lichter als je terugkomt (geintje ).
Ik hoop op een lintworm
Ik zou de m&m's gewoon weggooien, hoe erg ik ook tegen eten weggooien ben. Je hebt gelijk dat je zelf de keuze hebt om die dingen te laten staan en dat je ex je daarin niet dwingt. Maar net als de hond van Daantje zou ik dat gevoel onbewust wel hebben en ik vrees dat dat alleen al voor mij een aanleiding is om zo'n zak leeg te vreten. Being Zima Malkovich... :-S
Morgen trouwens naar de shrink: eerste dag van mijn eettherapie...
Ja, irritant hè, dat besefte ik ook toen ik die zak bijna leeghad. Douwt mijn ex me inderdaad door mijn strot, want ik had zelf geen chocola meer in huis (nou ja, dat is onzin natuurlijk, ik hoefde het niet op te eten). Ik heb lang de verleiding weerstaan met een appel en studentenhaver maar propte het er om 11 uur 's avonds alsnog in. Echt niet slim. Ik ga de rest van die zak vanavond maar eens demonstratief (buiten het zicht van de kinderen) in de vullis gooien.
Geweldig, zo'n trektocht. Met een beetje geluk loop je een amoebe op in de bush en ben je 10 kilo lichter als je terugkomt (geintje ).
Ik hoop op een lintworm
Ik zou de m&m's gewoon weggooien, hoe erg ik ook tegen eten weggooien ben. Je hebt gelijk dat je zelf de keuze hebt om die dingen te laten staan en dat je ex je daarin niet dwingt. Maar net als de hond van Daantje zou ik dat gevoel onbewust wel hebben en ik vrees dat dat alleen al voor mij een aanleiding is om zo'n zak leeg te vreten. Being Zima Malkovich... :-S
Morgen trouwens naar de shrink: eerste dag van mijn eettherapie...
maandag 27 september 2010 om 13:57
Zima wat een lieve post, dank je wel en wat leuk dat je ook een hond gaat nemen hahahaha Je hebt ook gelijk: het is allang niet meer 1 keer pizza, het is heel vaak per week iets lekkers. Lunch is allang niet meer bruin brood met rookvlees maar een pistoletje met brie. En dat dan 2x per week laten staan onder het mom van: ik ben gezond, helpt niet. Ik heb je post over je kennis gelezen en het inspireert me. Ik was ook zo blij en gedreven. Ik straalde, was trots, zat zo lekker in mn vel en dat wil ik terug!
Ik denk dat ik meer ben gaan eten omdat ik heel gelukkig ben, hoe krom dat ook klinkt. Ik las zoiets net ook bij Elenora ergens. Er is geen stress in mijn leven. Ik woon heerlijk samen, ik heb een nieuwe baan, ik heb leuke vrienden om me heen. Ik wordt gewaardeerd, thuis en op mijn werk en het lijkt wel of ik daardoor denk: ow dan maken die paar kilootjes ook niet uit. Toen ik zoveel ging afvallen was dat omdat ik verdrietig en boos was: mensen hadden commentaar op mijn dikheid gehad en ik was strijdlustig. Toen mijn relatie daarna ook nog overging was het afvallen het enige stabiele in mijn leven en ging ik daar mee door juist toen al het andere instortte. Maar nu, nu hoef ik niet te vechten. Voor het eerst loopt alles op rolletjes en juist nu laat ik het eten en mijn gewicht (weer) versloffen..
Ik denk dat ik meer ben gaan eten omdat ik heel gelukkig ben, hoe krom dat ook klinkt. Ik las zoiets net ook bij Elenora ergens. Er is geen stress in mijn leven. Ik woon heerlijk samen, ik heb een nieuwe baan, ik heb leuke vrienden om me heen. Ik wordt gewaardeerd, thuis en op mijn werk en het lijkt wel of ik daardoor denk: ow dan maken die paar kilootjes ook niet uit. Toen ik zoveel ging afvallen was dat omdat ik verdrietig en boos was: mensen hadden commentaar op mijn dikheid gehad en ik was strijdlustig. Toen mijn relatie daarna ook nog overging was het afvallen het enige stabiele in mijn leven en ging ik daar mee door juist toen al het andere instortte. Maar nu, nu hoef ik niet te vechten. Voor het eerst loopt alles op rolletjes en juist nu laat ik het eten en mijn gewicht (weer) versloffen..
maandag 27 september 2010 om 14:28
Wahaha, goeie actie Muis. Ik dacht even dat je met je idool Dr. Frank bedoelde
Inspirerend om te lezen dat het zo goed gaat, Elynn! Je lunch klinkt geweldig! Ik wil dat gevoel ook weer een beetje terugkrijgen. Ik wil me nu inderdaad gaan storten op lekkere herfstrecepten, met gekke paddenstoelen en zo.
Kalliope, zijn wij een groepje?
Inspirerend om te lezen dat het zo goed gaat, Elynn! Je lunch klinkt geweldig! Ik wil dat gevoel ook weer een beetje terugkrijgen. Ik wil me nu inderdaad gaan storten op lekkere herfstrecepten, met gekke paddenstoelen en zo.
Kalliope, zijn wij een groepje?
Ga in therapie!
