Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand
woensdag 21 april 2010 om 15:48
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
dinsdag 11 mei 2010 om 20:19
quote:Mosterd schreef op 11 mei 2010 @ 19:07:
[...]
@Leo, alleereerst wat lief dat je zo uitgebreid op iedereen reageert, echt ontzettend lief en attent dat je met iedereen meedenkt, dank je wel
Graag gedaan, door met jullie mee te denken denk ik zelf ook weer meer na. Voel je dus vrij om mij ook te bestoken hoor!
quote:Bij mij ontstaat een eetbui altijd uit onvrede, en medelijden met mezelf...als ik afleiding heb dan gaat het goed. Ben ik alleen of heb ik geen afleiding gaat het mis. Om mezelf te 'troosten' of een onrustig gevoel weg te werken moet ik eten. Daarna walg ik altijd van mezelf. Soms denk ik dat ik maar beter geen portemonnee mee kan nemen, dan gaat het niet mis...
Ik zou wel willen oefenen met het beslismoment, maar ik zou niet weten hoe.
Nu heb ik alle lekkere dingen die we in huis hebben aan mijn vriend gegeven, die verstopt ze. 1x per dag mag ik wat hebben...
Het voelt zo triest dat dit moet, omdat ik het niet zelf onder controle heb.
En dan nog gaat het af en toe mis en koop ik stiekum wat lekkers bij de supermarkt....
Zeg Mosterdlief, zou het kunnen dát je al walgt van jezelf voordat je gaat snoeien? Omdat je het zwak vindt van jou? Het lijkt alsof je jezelf steeds test in het bieden van weerstand en als dat niet lukt je jezelf dan gelijk kan geven; zie je wel, ik kan het niet, wat ben ik toch..... (vul maar in, iets negatiefs).
Vind ik zo rot voor je, want dát is dus de cirkel waar je uit moet. Moet zeg ik, je hoeft niks natuurlijk maar het is de cirkel waar je zelf uit wil.
Hoe kunnen we je helpen? Wat moet er gebeuren denk je? Wat moet er veranderen bij jou voor je de stap dúrft te zetten?
Mag ik je een tip geven?
Probeer jezelf aardig toe te spreken als je tegen jezelf praat van binnen. Roep de boze en ondermijnende stem een halt toe, val 'm in de rede en zet 'm buitenspel.
Zeg aardige dingen tegen jou. Wat goed dat je een mueslibol neemt! Wat smaakte die (fikse) gegrilde moot zalm lekker, wat heb je dat goed klaargemaakt! Je bent naar je werk gefietst, je hebt vier wassen weggevouwen, wat is je velletje zacht......
Maakt niet uit wat je zegt maar áls je praat met jezelf, verander eens van toon en walg niet van jou. Jij en jij blijven voor áltijd bij elkaar. Van jou walgen is bad news voor jou.
Probeer daar eens mee te beginnen. In het begin is dat iets wat je heel bewust zult doen, later, als je meer gewend bent om aardig te zijn tegen jezelf, gaat het meer vanzelf.
Het helpt echt, ook al doe je nog niks aan je eten, zelfs dán helpt het om aardig tegen jezelf te zijn en zéker niet te walgen van jou. Het gaat wel om jou he? Niet om iemand anders.
Het beslismoment is iets wat ik zelf héél bewust heb ontdekt. Ik ben werkelijk doodkalm naar de supermarkt gegaan en heb mezelf losgelaten op wat er allemaal te koop was. Als ik iets pakte dan ging ik bewust na of ik het wel nodig had. Nee? Maar wil je het toch? Hoezo dan? Wanneer ga je het eten of gebruiken en is het goed voor je?
Ik winkel tegenwoordig langer omdat ik beter nadenk maar ik neem geen spullen meer mee naar huis die ik a) niet nodig heb en b) die me na consumptie een rotgevoel geven.
Voor mij werkte het echt goed.
Is het iets voor jou om te proberen?
[...]
@Leo, alleereerst wat lief dat je zo uitgebreid op iedereen reageert, echt ontzettend lief en attent dat je met iedereen meedenkt, dank je wel
Graag gedaan, door met jullie mee te denken denk ik zelf ook weer meer na. Voel je dus vrij om mij ook te bestoken hoor!
quote:Bij mij ontstaat een eetbui altijd uit onvrede, en medelijden met mezelf...als ik afleiding heb dan gaat het goed. Ben ik alleen of heb ik geen afleiding gaat het mis. Om mezelf te 'troosten' of een onrustig gevoel weg te werken moet ik eten. Daarna walg ik altijd van mezelf. Soms denk ik dat ik maar beter geen portemonnee mee kan nemen, dan gaat het niet mis...
Ik zou wel willen oefenen met het beslismoment, maar ik zou niet weten hoe.
Nu heb ik alle lekkere dingen die we in huis hebben aan mijn vriend gegeven, die verstopt ze. 1x per dag mag ik wat hebben...
Het voelt zo triest dat dit moet, omdat ik het niet zelf onder controle heb.
En dan nog gaat het af en toe mis en koop ik stiekum wat lekkers bij de supermarkt....
Zeg Mosterdlief, zou het kunnen dát je al walgt van jezelf voordat je gaat snoeien? Omdat je het zwak vindt van jou? Het lijkt alsof je jezelf steeds test in het bieden van weerstand en als dat niet lukt je jezelf dan gelijk kan geven; zie je wel, ik kan het niet, wat ben ik toch..... (vul maar in, iets negatiefs).
Vind ik zo rot voor je, want dát is dus de cirkel waar je uit moet. Moet zeg ik, je hoeft niks natuurlijk maar het is de cirkel waar je zelf uit wil.
Hoe kunnen we je helpen? Wat moet er gebeuren denk je? Wat moet er veranderen bij jou voor je de stap dúrft te zetten?
Mag ik je een tip geven?
Probeer jezelf aardig toe te spreken als je tegen jezelf praat van binnen. Roep de boze en ondermijnende stem een halt toe, val 'm in de rede en zet 'm buitenspel.
Zeg aardige dingen tegen jou. Wat goed dat je een mueslibol neemt! Wat smaakte die (fikse) gegrilde moot zalm lekker, wat heb je dat goed klaargemaakt! Je bent naar je werk gefietst, je hebt vier wassen weggevouwen, wat is je velletje zacht......
Maakt niet uit wat je zegt maar áls je praat met jezelf, verander eens van toon en walg niet van jou. Jij en jij blijven voor áltijd bij elkaar. Van jou walgen is bad news voor jou.
Probeer daar eens mee te beginnen. In het begin is dat iets wat je heel bewust zult doen, later, als je meer gewend bent om aardig te zijn tegen jezelf, gaat het meer vanzelf.
Het helpt echt, ook al doe je nog niks aan je eten, zelfs dán helpt het om aardig tegen jezelf te zijn en zéker niet te walgen van jou. Het gaat wel om jou he? Niet om iemand anders.
Het beslismoment is iets wat ik zelf héél bewust heb ontdekt. Ik ben werkelijk doodkalm naar de supermarkt gegaan en heb mezelf losgelaten op wat er allemaal te koop was. Als ik iets pakte dan ging ik bewust na of ik het wel nodig had. Nee? Maar wil je het toch? Hoezo dan? Wanneer ga je het eten of gebruiken en is het goed voor je?
Ik winkel tegenwoordig langer omdat ik beter nadenk maar ik neem geen spullen meer mee naar huis die ik a) niet nodig heb en b) die me na consumptie een rotgevoel geven.
Voor mij werkte het echt goed.
Is het iets voor jou om te proberen?
dinsdag 11 mei 2010 om 20:21
Hee goed Eleonora!!
Ik heb het South Beach Dieet geprobeerd en daarmee ook regelmatig met eieren ontbeten. Dit vult mij totaal niet. Net als een bak kwark of yoghurt met muesli. Heb ik het brood nodig. IK eet er nu komkommer op, meestal met kaas. Dat vult inderdaad wel een stuk, maar niet lang genoeg. En al helemaal neit genoeg om de 5 uur tussen 7 en 12 te overbruggen.
Maar inderdaad, ik eet wel alleen fruit, een boterham en groente tussendoor, momenteel.
Wat me laatst opviel, trouwens; wanneer ik met de auto naar het werk ga, heb ik lang zoveel trek niet tussendoor. Ik heb dat eten dus ook echt nodig! Maar dan nog, heb ik de ene dag meer tussendoor trek dan de andere. Geen idee waar dat aan ligt.
Ik heb het South Beach Dieet geprobeerd en daarmee ook regelmatig met eieren ontbeten. Dit vult mij totaal niet. Net als een bak kwark of yoghurt met muesli. Heb ik het brood nodig. IK eet er nu komkommer op, meestal met kaas. Dat vult inderdaad wel een stuk, maar niet lang genoeg. En al helemaal neit genoeg om de 5 uur tussen 7 en 12 te overbruggen.
Maar inderdaad, ik eet wel alleen fruit, een boterham en groente tussendoor, momenteel.
Wat me laatst opviel, trouwens; wanneer ik met de auto naar het werk ga, heb ik lang zoveel trek niet tussendoor. Ik heb dat eten dus ook echt nodig! Maar dan nog, heb ik de ene dag meer tussendoor trek dan de andere. Geen idee waar dat aan ligt.
Later is nu
dinsdag 11 mei 2010 om 20:22
quote:toetyfroety schreef op 11 mei 2010 @ 19:21:
[...]
mjah, ik dacht dat 2 boterhammen met kaas toch meer calorietjes waren als 2 eitjes. Want dat was alles wat het was, alleen twee geklutste eitjes, geen brood!
Verder gefeliciteerd met je zwabberend huispyjama....succes!
Ah, ik dacht dat je er brood bij had gegeten.
Het geeft aan dat jij aan eieren meer hebt dan aan brood in ieder geval. Goed te weten lijkt me. Goed ook om er in te houden. Hopelijk blijft het zoveel voldoening geven.
[...]
mjah, ik dacht dat 2 boterhammen met kaas toch meer calorietjes waren als 2 eitjes. Want dat was alles wat het was, alleen twee geklutste eitjes, geen brood!
Verder gefeliciteerd met je zwabberend huispyjama....succes!
Ah, ik dacht dat je er brood bij had gegeten.
Het geeft aan dat jij aan eieren meer hebt dan aan brood in ieder geval. Goed te weten lijkt me. Goed ook om er in te houden. Hopelijk blijft het zoveel voldoening geven.
dinsdag 11 mei 2010 om 20:27
dinsdag 11 mei 2010 om 20:37
Wat een mooi topic Lees graag mee, veel herkenbaarheid.
@Elleinspe Ik heb dat boek ook. Ik vind het erg goed. Het gaf me veel inzicht in mijn gedachten. Ik ben er alleen op een gegeven moment mee gestopt. Ik denk dat ik te snel ben gegaan. In principe is het iedere dag 1 stap, maar sommige stappen waren best groot. Ze geeft ook aan dat als je ergens meer moeite mee hebt dat je dan de tijd moet nemen om die vaardigheid onder de knie te krijgen. Dat heb ik dus niet gedaan, waardoor het me allemaal wat te veel werd. Ik ga nu weer opnieuw beginnen, want ik denk wel dat het echt werkt. Ik merkte al in de weken dat ik het wel heb gedaan dat gewoon veel minder moeite kostte om gezond te eten. Ik voelde me niet meer zielig (onderwerp dat hier ook al vaak aan bod is geweest) of slap, maar sterk en postitief.
Ik hoop dat het voor jou ook werkt!
@Elleinspe Ik heb dat boek ook. Ik vind het erg goed. Het gaf me veel inzicht in mijn gedachten. Ik ben er alleen op een gegeven moment mee gestopt. Ik denk dat ik te snel ben gegaan. In principe is het iedere dag 1 stap, maar sommige stappen waren best groot. Ze geeft ook aan dat als je ergens meer moeite mee hebt dat je dan de tijd moet nemen om die vaardigheid onder de knie te krijgen. Dat heb ik dus niet gedaan, waardoor het me allemaal wat te veel werd. Ik ga nu weer opnieuw beginnen, want ik denk wel dat het echt werkt. Ik merkte al in de weken dat ik het wel heb gedaan dat gewoon veel minder moeite kostte om gezond te eten. Ik voelde me niet meer zielig (onderwerp dat hier ook al vaak aan bod is geweest) of slap, maar sterk en postitief.
Ik hoop dat het voor jou ook werkt!
dinsdag 11 mei 2010 om 20:55
Dank je voor je post, ik merk dat ik er erg emotioneel van wordt als ik het erover heb. Ik stop het liever weg. Ik denk dat je gelijk hebt, met dat je hetzelf waard moet vinden.
Het vreemde is dat ik mezelf niet dik vindt als ik in de spiegel kijk zie ik meestal een slanke vrouw. Behalve als ik er naakt voor sta of een onflateusse foto zie. Dan realiseer ik dat die vrouw van 100 kilo toch echt Mosterd is en dat doet pijn. Dus dat stop ik dan maar snel weg en maak er een grapje over.
Ik heb mezelf altijd lelijk gevonden en ik denk (als ik het nu zo opschrijf, ik kan ernaast zitten) dat het misschien veilig was om dik te worden. Wat dan niet helemaal overeenkomt met het mezelf slank zien....
Mag ik vragen hoe het jou lukt om in de supermarkt tegen jezelf te zeggen dat je echt geen chips nodig hebt? Ik vind op zo'n moment namelijk altijd wel dat ik het nodig heb.
Het vreemde is dat ik mezelf niet dik vindt als ik in de spiegel kijk zie ik meestal een slanke vrouw. Behalve als ik er naakt voor sta of een onflateusse foto zie. Dan realiseer ik dat die vrouw van 100 kilo toch echt Mosterd is en dat doet pijn. Dus dat stop ik dan maar snel weg en maak er een grapje over.
Ik heb mezelf altijd lelijk gevonden en ik denk (als ik het nu zo opschrijf, ik kan ernaast zitten) dat het misschien veilig was om dik te worden. Wat dan niet helemaal overeenkomt met het mezelf slank zien....
Mag ik vragen hoe het jou lukt om in de supermarkt tegen jezelf te zeggen dat je echt geen chips nodig hebt? Ik vind op zo'n moment namelijk altijd wel dat ik het nodig heb.
woensdag 12 mei 2010 om 09:23
quote:eleonora schreef op 11 mei 2010 @ 08:13:
Dubiootje en Lena, zou het kunnen dat die controle zorgt voor (schijn)veiligheid?
Dat je wéet hoe dat is, hoe dat voelt, dat ken je, de reacties van anderen, dealen met de wereld en wat er in je leven gebeurt kan voor onverwachte dingen zorgen. Met eten/niet eten heb je hoe dan ook resultaat en altijd hetzelfde resultaat ook nog.
Gezond of niet gezond, goed of niet goed, lief of niet lief, het is wel een zekerheid en een veiligheid.
Is dat een insteek?
Ha lieverd, hoe is het nu met je? Ik ben een beetje te druk geweest om te schrijven maar wil dit topic zeker gaan bijhouden. Ik denk dat je de spijker op de kop slaat: op een bepaald moment is je eetpatroon een manier van leven geworden, een vertrouwd patroon en ook al weet je dat dat niet goed voor je is, het alternatief is ergens enger. Want waar kun je op terugvallen als je gezond leeft? Als je in een slechte bui niet meer die reep chocola of zak chips kan wegwerken? En het daarbij behorende lamlendige gedrag kan vertonen (zoals stom voor de tv hangen en andere hersendodelijke non-activiteiten)?
Die combinatie van non-activiteit met bv. chocola is voor mij een soort verstopmoment, een moment waarop ik inderdaad even veilig ben voor de boze buitenwereld en even 'niks hoef'.
Mijn psych zei het eens toen ik zei dat ik gezonder wilde gaan eten (maar daar nog niet aan toe was ): als je jezelf ongezond eten wilt ontzeggen, moet je dat ergens anders mee vervangen. Dat was voor mij een enorme eye-opener. Ik ben nu bezig met in mezelf te investeren (sporten, mediteren, een leuk project op mijn werk) als gezonde vervanging voor mijn slechte eetgewoonten. Ik denk dat dat belangrijk is om erin te slagen je eetgewoonten permanent te veranderen.
Ik denk dat er inderdaad (een deel) zelfhaat achter dit destructieve gedrag moet zitten en dat je dus moet proberen om wat meer van jezelf te houden. En dat 'houden van' moet je aan jezelf laten zien door jezelf fijne en goede dingen te gunnen. Niet door te moeten. Ik moet niet sporten van mezelf, ik heb op een dag besloten dat ik dat mezelf gun. Daar moest ik ook aan toe zijn, ik heb daarvoor een lange moeilijke tijd doorgemaakt dus ik kan niet zeggen dat dat zonder slag of stoot ging.
Maar op een bepaald moment belandde ik op een punt in dat proces waarop ik de knop om kon zetten. Toen lukte het me ook om elke dag te sporten. Ik zie het meer als een cadeautje dat ik mezelf geef dan als een verplichting die ik mezelf opleg. En wat een voldoening en trots voelde ik toen de cardioloog bij de screening zei dat ik een ijzersterk hart had
Ik heb nu (hoera!) mede dankzij het gesprek met jou het gevoel dat de knop bij mij om kan (is?). Ik bouw net als jij het beslismoment weer in en beslis dan met mijn verstand. Ik heb nu 4 repen chocola in de ijskast liggen, omdat ik er uit gewoonte steeds bij koop maar ze niet opeet Niet dat ik nooit meer chocola wil eten en ook niet dat ik er geen trek in heb. Maar als ik trek krijg, dan neem ik een bakje yoghurt of een fruitsalade. Of ik ga naar bed (vaak heb ik die aanvallen 's avonds).
Dat klinkt zo simpel maar dat is het allesbehalve. Want als het zo simpel was, dan had ik het al veel eerder gedaan. Ik denk dat je het echt als een proces moet zien, hard werken en niet alleen maar besluiten dat je jezelf ongezond eten gaat ontzeggen.
Dit gezegd hebbend heb ik dit gevoel pas ongeveer sinds een week (sinds ons gesprek ongeveer), dus ik juich niet te vroeg. Maar ik heb wel een ander gevoel hierbij dan andere keren als ik me voornam om gezond te eten. Ik vind het heel fijn om hier te lezen en schrijven (zoals je merkt, lange lappen ) en mijn psycholoog gaat me ook ondersteunen. Hoe dan ook ben ik vastbesloten positief over mezelf te blijven denken, of ik nu gezond eet of niet!
Dubiootje en Lena, zou het kunnen dat die controle zorgt voor (schijn)veiligheid?
Dat je wéet hoe dat is, hoe dat voelt, dat ken je, de reacties van anderen, dealen met de wereld en wat er in je leven gebeurt kan voor onverwachte dingen zorgen. Met eten/niet eten heb je hoe dan ook resultaat en altijd hetzelfde resultaat ook nog.
Gezond of niet gezond, goed of niet goed, lief of niet lief, het is wel een zekerheid en een veiligheid.
Is dat een insteek?
Ha lieverd, hoe is het nu met je? Ik ben een beetje te druk geweest om te schrijven maar wil dit topic zeker gaan bijhouden. Ik denk dat je de spijker op de kop slaat: op een bepaald moment is je eetpatroon een manier van leven geworden, een vertrouwd patroon en ook al weet je dat dat niet goed voor je is, het alternatief is ergens enger. Want waar kun je op terugvallen als je gezond leeft? Als je in een slechte bui niet meer die reep chocola of zak chips kan wegwerken? En het daarbij behorende lamlendige gedrag kan vertonen (zoals stom voor de tv hangen en andere hersendodelijke non-activiteiten)?
Die combinatie van non-activiteit met bv. chocola is voor mij een soort verstopmoment, een moment waarop ik inderdaad even veilig ben voor de boze buitenwereld en even 'niks hoef'.
Mijn psych zei het eens toen ik zei dat ik gezonder wilde gaan eten (maar daar nog niet aan toe was ): als je jezelf ongezond eten wilt ontzeggen, moet je dat ergens anders mee vervangen. Dat was voor mij een enorme eye-opener. Ik ben nu bezig met in mezelf te investeren (sporten, mediteren, een leuk project op mijn werk) als gezonde vervanging voor mijn slechte eetgewoonten. Ik denk dat dat belangrijk is om erin te slagen je eetgewoonten permanent te veranderen.
Ik denk dat er inderdaad (een deel) zelfhaat achter dit destructieve gedrag moet zitten en dat je dus moet proberen om wat meer van jezelf te houden. En dat 'houden van' moet je aan jezelf laten zien door jezelf fijne en goede dingen te gunnen. Niet door te moeten. Ik moet niet sporten van mezelf, ik heb op een dag besloten dat ik dat mezelf gun. Daar moest ik ook aan toe zijn, ik heb daarvoor een lange moeilijke tijd doorgemaakt dus ik kan niet zeggen dat dat zonder slag of stoot ging.
Maar op een bepaald moment belandde ik op een punt in dat proces waarop ik de knop om kon zetten. Toen lukte het me ook om elke dag te sporten. Ik zie het meer als een cadeautje dat ik mezelf geef dan als een verplichting die ik mezelf opleg. En wat een voldoening en trots voelde ik toen de cardioloog bij de screening zei dat ik een ijzersterk hart had
Ik heb nu (hoera!) mede dankzij het gesprek met jou het gevoel dat de knop bij mij om kan (is?). Ik bouw net als jij het beslismoment weer in en beslis dan met mijn verstand. Ik heb nu 4 repen chocola in de ijskast liggen, omdat ik er uit gewoonte steeds bij koop maar ze niet opeet Niet dat ik nooit meer chocola wil eten en ook niet dat ik er geen trek in heb. Maar als ik trek krijg, dan neem ik een bakje yoghurt of een fruitsalade. Of ik ga naar bed (vaak heb ik die aanvallen 's avonds).
Dat klinkt zo simpel maar dat is het allesbehalve. Want als het zo simpel was, dan had ik het al veel eerder gedaan. Ik denk dat je het echt als een proces moet zien, hard werken en niet alleen maar besluiten dat je jezelf ongezond eten gaat ontzeggen.
Dit gezegd hebbend heb ik dit gevoel pas ongeveer sinds een week (sinds ons gesprek ongeveer), dus ik juich niet te vroeg. Maar ik heb wel een ander gevoel hierbij dan andere keren als ik me voornam om gezond te eten. Ik vind het heel fijn om hier te lezen en schrijven (zoals je merkt, lange lappen ) en mijn psycholoog gaat me ook ondersteunen. Hoe dan ook ben ik vastbesloten positief over mezelf te blijven denken, of ik nu gezond eet of niet!
Ga in therapie!
woensdag 12 mei 2010 om 10:23
quote:eleonora schreef op 11 mei 2010 @ 08:30:
Dubio, ik vind je zo'n held!
Je hebt gewoon opgepakt waar we het over hadden!
Prima dat je dat Scholiertje laat liggen maar als je het echt wil hebben, gun het jezelf dan.
Niet iedere dag, niet acht achter elkaar maar zo nu en dan eens een, als je fijn met jezelf op de bank zit, thee er bij, kinderen naast je.
Genieten van wat je in je mond stopt, ik denk dat jij dat ontzettend goed kunt en dat je daarbij maat houdt is ook iets wat jij kunt. Ik vind het geweldig dat je meteen aan de slag bent gegaan!Ha, thanks voor de geweldige peptalk! Dat helpt echt. Het zachtgeworden scholiertje ligt inmiddels in de prullenbak. Ik ben tenslotte geen vuilnisbak Bewust eten is inderdaad het devies.
Dubio, ik vind je zo'n held!
Je hebt gewoon opgepakt waar we het over hadden!
Prima dat je dat Scholiertje laat liggen maar als je het echt wil hebben, gun het jezelf dan.
Niet iedere dag, niet acht achter elkaar maar zo nu en dan eens een, als je fijn met jezelf op de bank zit, thee er bij, kinderen naast je.
Genieten van wat je in je mond stopt, ik denk dat jij dat ontzettend goed kunt en dat je daarbij maat houdt is ook iets wat jij kunt. Ik vind het geweldig dat je meteen aan de slag bent gegaan!Ha, thanks voor de geweldige peptalk! Dat helpt echt. Het zachtgeworden scholiertje ligt inmiddels in de prullenbak. Ik ben tenslotte geen vuilnisbak Bewust eten is inderdaad het devies.
Ga in therapie!
woensdag 12 mei 2010 om 10:26
Ben zo trots op ons, op jullie allemaal, op jou!
Dit ís ook anders dan anders omdat de insteek anders is.
Niet je richten op de kilo's maar op anders kijken naar jezelf, je verstand gebruiken en daardoor een goed gevoel krijgen.
Voor mij is het ook anders dan andere keren, absoluut!
(lees voor drama even bij de tetters als je wil)
Dit ís ook anders dan anders omdat de insteek anders is.
Niet je richten op de kilo's maar op anders kijken naar jezelf, je verstand gebruiken en daardoor een goed gevoel krijgen.
Voor mij is het ook anders dan andere keren, absoluut!
(lees voor drama even bij de tetters als je wil)
woensdag 12 mei 2010 om 10:40
quote:Mosterd schreef op 11 mei 2010 @ 20:55:
Dank je voor je post, ik merk dat ik er erg emotioneel van wordt als ik het erover heb. Ik stop het liever weg. Ik denk dat je gelijk hebt, met dat je hetzelf waard moet vinden.
Het is dan ook emotioneel meid, je wordt je bewust van hoe je kijkt naar jezelf, hoe je doet tegenover jezelf en hoe onaardig je eigenlijk bent voor je lieve lijf......
quote:Het vreemde is dat ik mezelf niet dik vindt als ik in de spiegel kijk zie ik meestal een slanke vrouw. Behalve als ik er naakt voor sta of een onflateusse foto zie. Dan realiseer ik dat die vrouw van 100 kilo toch echt Mosterd is en dat doet pijn. Dus dat stop ik dan maar snel weg en maak er een grapje over.
O, lees Miss C. en mij er eens op na, dat hebben wij ook, anderen ook trouwens, dat dikke, dat zien wij ook niet altijd. Het is hetzelfde als mensen met ondergewicht die een dikke vrouw zien in de spiegel. Wij zien een slanke/normaal gepropotioneerde/niet zo héél dikke vrouw in de spiegel.
Humor is een afweermechanisme, neem een ander de wind uit de zeilen door zelf alvast over je gewicht te beginnen, dan kun je niet meer gekwetst worden. Heel herkenbaar hoor.
quote:Ik heb mezelf altijd lelijk gevonden en ik denk (als ik het nu zo opschrijf, ik kan ernaast zitten) dat het misschien veilig was om dik te worden. Wat dan niet helemaal overeenkomt met het mezelf slank zien....
Ook herkenbaar, ik vond mezelf ook nooit echt mooi, of in ieder geval niet mooi genoeg in vergelijking met anderen. Maar dik, mwoah, dat wil toch niet altijd helemaal doordringen.
quote:Mag ik vragen hoe het jou lukt om in de supermarkt tegen jezelf te zeggen dat je echt geen chips nodig hebt? Ik vind op zo'n moment namelijk altijd wel dat ik het nodig heb.
Ik vergader echt met mezelf. Ook in de supermarkt en nooit op een onaardige manier, gewoon lief en positief.
Het 'jezelf iets gunnen' is in mijn ogen iets anders dan rücksichtsloss maar in mijn kar flikkeren en in mijn maag stoppen.
Chips, tuurlijk, een keer per week lekker nemen. Niet iedere dag. Als je bewust eet kun je álles eten heb ik gemerkt. Niet meer een zak maar een schaaltje/handje. Niet meer 5 x per week maar 1 x.
Anders leven betekent 'anders' leven en dat vraagt offers. Dus als je anders wil leven, bewust met je lichaam en je gezondheid omgaan, dan houdt dat in dat je niet meer zomaar in je melik plempt maar nadenkt over wat, wanneer en hoeveel.
Niet met de billen samengeknepen en niet in paniek raken als je eens een dag meer gegeten hebt dan je van plan was. Daar zul je dan een reden voor hebben gehad. Het is geen wedstrijd, er hoeft niemand anders dan jij te winnen en de volgende dag is er dus weer een. Niet zwart/wit denken, niet denken;'o, ik heb nu al chocola op, nu eet ik ook patat en een magnum, het maakt nu tóch niks meer uit......'
Het maakt wél uit namelijk.
Eet eens een Magnum, eet patat en wees slim, doe het dan met ketchup en eet er salade bij, niks erg.
Je bent in eerste instantie met je gezondheid bezig. Frituur dus in plantaardig en vloeibaar goed heet vet en neem er in plaats van een frikandel (wat zooi is) een tartaartje of biefstukje bij.
En néém die kroket of frikandel dan wél een keer, op een andere dag, als je vindt dat je het kunt hebben, gewoon omdat het mag van jou. Maar niet vier. Één.
Zo kun je alles eten. Maar niet meer grazen en snaaien en je volstoppen. Je lijf is geen vuilniszak.
Denk na, overleg, wees aardig en voorkomend voor jezelf maar ook ferm.
Omdat je dat wilt, niet omdat het móet. Een heel verschil........
Zo doe ik het
Dank je voor je post, ik merk dat ik er erg emotioneel van wordt als ik het erover heb. Ik stop het liever weg. Ik denk dat je gelijk hebt, met dat je hetzelf waard moet vinden.
Het is dan ook emotioneel meid, je wordt je bewust van hoe je kijkt naar jezelf, hoe je doet tegenover jezelf en hoe onaardig je eigenlijk bent voor je lieve lijf......
quote:Het vreemde is dat ik mezelf niet dik vindt als ik in de spiegel kijk zie ik meestal een slanke vrouw. Behalve als ik er naakt voor sta of een onflateusse foto zie. Dan realiseer ik dat die vrouw van 100 kilo toch echt Mosterd is en dat doet pijn. Dus dat stop ik dan maar snel weg en maak er een grapje over.
O, lees Miss C. en mij er eens op na, dat hebben wij ook, anderen ook trouwens, dat dikke, dat zien wij ook niet altijd. Het is hetzelfde als mensen met ondergewicht die een dikke vrouw zien in de spiegel. Wij zien een slanke/normaal gepropotioneerde/niet zo héél dikke vrouw in de spiegel.
Humor is een afweermechanisme, neem een ander de wind uit de zeilen door zelf alvast over je gewicht te beginnen, dan kun je niet meer gekwetst worden. Heel herkenbaar hoor.
quote:Ik heb mezelf altijd lelijk gevonden en ik denk (als ik het nu zo opschrijf, ik kan ernaast zitten) dat het misschien veilig was om dik te worden. Wat dan niet helemaal overeenkomt met het mezelf slank zien....
Ook herkenbaar, ik vond mezelf ook nooit echt mooi, of in ieder geval niet mooi genoeg in vergelijking met anderen. Maar dik, mwoah, dat wil toch niet altijd helemaal doordringen.
quote:Mag ik vragen hoe het jou lukt om in de supermarkt tegen jezelf te zeggen dat je echt geen chips nodig hebt? Ik vind op zo'n moment namelijk altijd wel dat ik het nodig heb.
Ik vergader echt met mezelf. Ook in de supermarkt en nooit op een onaardige manier, gewoon lief en positief.
Het 'jezelf iets gunnen' is in mijn ogen iets anders dan rücksichtsloss maar in mijn kar flikkeren en in mijn maag stoppen.
Chips, tuurlijk, een keer per week lekker nemen. Niet iedere dag. Als je bewust eet kun je álles eten heb ik gemerkt. Niet meer een zak maar een schaaltje/handje. Niet meer 5 x per week maar 1 x.
Anders leven betekent 'anders' leven en dat vraagt offers. Dus als je anders wil leven, bewust met je lichaam en je gezondheid omgaan, dan houdt dat in dat je niet meer zomaar in je melik plempt maar nadenkt over wat, wanneer en hoeveel.
Niet met de billen samengeknepen en niet in paniek raken als je eens een dag meer gegeten hebt dan je van plan was. Daar zul je dan een reden voor hebben gehad. Het is geen wedstrijd, er hoeft niemand anders dan jij te winnen en de volgende dag is er dus weer een. Niet zwart/wit denken, niet denken;'o, ik heb nu al chocola op, nu eet ik ook patat en een magnum, het maakt nu tóch niks meer uit......'
Het maakt wél uit namelijk.
Eet eens een Magnum, eet patat en wees slim, doe het dan met ketchup en eet er salade bij, niks erg.
Je bent in eerste instantie met je gezondheid bezig. Frituur dus in plantaardig en vloeibaar goed heet vet en neem er in plaats van een frikandel (wat zooi is) een tartaartje of biefstukje bij.
En néém die kroket of frikandel dan wél een keer, op een andere dag, als je vindt dat je het kunt hebben, gewoon omdat het mag van jou. Maar niet vier. Één.
Zo kun je alles eten. Maar niet meer grazen en snaaien en je volstoppen. Je lijf is geen vuilniszak.
Denk na, overleg, wees aardig en voorkomend voor jezelf maar ook ferm.
Omdat je dat wilt, niet omdat het móet. Een heel verschil........
Zo doe ik het
woensdag 12 mei 2010 om 10:42
quote:Malani schreef op 11 mei 2010 @ 21:14:
Eleonora, geweldig hoe jij reageert op iedereen. Echt super lief. En fijn, dat je huispak veel te groot is .
Ik heb de afgelopen dagen steeds 'lief zijn voor jezelf op korte of op lange termijn' in mijn achterhoofd. En daardoor heb ik al drie dagen (sinds ik hier voor het eerst schreef) heel gewoon gegeten. Niet speciaal gelet op calorieen, maar gewoon normaal: stoppen als ik genoeg had, me afvragen of ik echt wel een koekje wilde, etc. Dat voelt goed, het is ook veel fijner om niet zo vol te zitten omdat je maar vanalles naar binnen gooit.
Dat is mijn eerste doel: een normaal eetpatroon zonder vreetbuien. Ik geef volledige borstvoeding aan mijn zoontje van vier maanden, dus ik mag ook niet gaan lijnen, maar dat wil ik ook niet. Ik wil gewoon normaal eten, en als ik dan eindig op 85 kilo bij 1.75m, so be it. Dan vind ik mezelf al best wel mooi. Als mijn dag maar niet beheerst wordt door eten en kwaad zijn op mezelf. Ik ben er nog niet aan toe om met een professional te gaan praten, ik wil het eerst nog een keer zelf proberen. En daarom ben ik heel blij dat ik dit topic ontdekt heb
Goed zeg, poeh, je hebt het écht begrepen.
Fantastisch dat je zo lekker gaat.
Zo niet, ga je een dag niet lekker, ga je twee dagen niet lekker, val je terug, niet wanhopen. Elke dag is een nieuwe dag en oude gewoontes moeten slijten, nieuwe moeten wennen.
Maar jij gaat al als de brandweer, fijn om te lezen!
Eleonora, geweldig hoe jij reageert op iedereen. Echt super lief. En fijn, dat je huispak veel te groot is .
Ik heb de afgelopen dagen steeds 'lief zijn voor jezelf op korte of op lange termijn' in mijn achterhoofd. En daardoor heb ik al drie dagen (sinds ik hier voor het eerst schreef) heel gewoon gegeten. Niet speciaal gelet op calorieen, maar gewoon normaal: stoppen als ik genoeg had, me afvragen of ik echt wel een koekje wilde, etc. Dat voelt goed, het is ook veel fijner om niet zo vol te zitten omdat je maar vanalles naar binnen gooit.
Dat is mijn eerste doel: een normaal eetpatroon zonder vreetbuien. Ik geef volledige borstvoeding aan mijn zoontje van vier maanden, dus ik mag ook niet gaan lijnen, maar dat wil ik ook niet. Ik wil gewoon normaal eten, en als ik dan eindig op 85 kilo bij 1.75m, so be it. Dan vind ik mezelf al best wel mooi. Als mijn dag maar niet beheerst wordt door eten en kwaad zijn op mezelf. Ik ben er nog niet aan toe om met een professional te gaan praten, ik wil het eerst nog een keer zelf proberen. En daarom ben ik heel blij dat ik dit topic ontdekt heb
Goed zeg, poeh, je hebt het écht begrepen.
Fantastisch dat je zo lekker gaat.
Zo niet, ga je een dag niet lekker, ga je twee dagen niet lekker, val je terug, niet wanhopen. Elke dag is een nieuwe dag en oude gewoontes moeten slijten, nieuwe moeten wennen.
Maar jij gaat al als de brandweer, fijn om te lezen!
woensdag 12 mei 2010 om 10:50
quote:elleinspe schreef op 11 mei 2010 @ 10:10:
[...]
Want vervelen hoef ik mij helemaal niet want ik werk het grootste gedeelte van de week thuis.
Dan heb ik mijn huishouden nog wat ik tussen het werk door kan doen, dus uit verveling is het eigenlijk niet dat ik ga snaaien, maar wat dan wel? Gewoonte................... dat zal het zijn.............Het kan zeker gewoonte zijn, maar je kan je ook vervelen terwijl je aan het werk bent. Vind je je werk boeiend? (het huishouden vraag ik maar niet )
[...]
Want vervelen hoef ik mij helemaal niet want ik werk het grootste gedeelte van de week thuis.
Dan heb ik mijn huishouden nog wat ik tussen het werk door kan doen, dus uit verveling is het eigenlijk niet dat ik ga snaaien, maar wat dan wel? Gewoonte................... dat zal het zijn.............Het kan zeker gewoonte zijn, maar je kan je ook vervelen terwijl je aan het werk bent. Vind je je werk boeiend? (het huishouden vraag ik maar niet )
Ga in therapie!
woensdag 12 mei 2010 om 10:59
quote:eleonora schreef op 12 mei 2010 @ 10:26:
Ben zo trots op ons, op jullie allemaal, op jou!
Dit ís ook anders dan anders omdat de insteek anders is.
Niet je richten op de kilo's maar op anders kijken naar jezelf, je verstand gebruiken en daardoor een goed gevoel krijgen.
Voor mij is het ook anders dan andere keren, absoluut!
(lees voor drama even bij de tetters als je wil)
Ik kijk inderdaad niet naar de kilo's, staar alleen af en toe met een scheef oog naar de weegschaal Maar nee, ik wil daar niet meer op, ik kan aan mezelf wel zien of ik gezond leef of niet. Ik ben nu zelfs zover dat ik het mezelf niet kwalijk neem als ik vetrollen in de spiegel zie. Dat doet er namelijk helemaal niets aan af dat ik gezond leef! (o wat klinkt dat trouwens fijn) Uiteindelijk zal dat ook wel aan mijn lichaam af te zien zijn, maar dat hoeft niet meteen en is niet het hoofddoel.
Juist als je met afkeer naar jezelf in de spiegel kijkt, is de neiging om weer te gaan snaaien groot. Nee, ik kijk met trots naar mezelf in de spiegel als ik een hele dag gezond heb gegeten en heb gesport. Mijn lichaam is tenslotte geen apart onderdeel van mij, ik ben dat lichaam. Afkeer van je lichaam is afkeer van jezelf en daar doe ik niet meer aan (zegt ze stoer
Ik ben zo blij dat jij het ook zo voelt, Lé, en het inspireert ook echt! Het helpt om te weten dat je dit niet alleen doet.
Ben zo trots op ons, op jullie allemaal, op jou!
Dit ís ook anders dan anders omdat de insteek anders is.
Niet je richten op de kilo's maar op anders kijken naar jezelf, je verstand gebruiken en daardoor een goed gevoel krijgen.
Voor mij is het ook anders dan andere keren, absoluut!
(lees voor drama even bij de tetters als je wil)
Ik kijk inderdaad niet naar de kilo's, staar alleen af en toe met een scheef oog naar de weegschaal Maar nee, ik wil daar niet meer op, ik kan aan mezelf wel zien of ik gezond leef of niet. Ik ben nu zelfs zover dat ik het mezelf niet kwalijk neem als ik vetrollen in de spiegel zie. Dat doet er namelijk helemaal niets aan af dat ik gezond leef! (o wat klinkt dat trouwens fijn) Uiteindelijk zal dat ook wel aan mijn lichaam af te zien zijn, maar dat hoeft niet meteen en is niet het hoofddoel.
Juist als je met afkeer naar jezelf in de spiegel kijkt, is de neiging om weer te gaan snaaien groot. Nee, ik kijk met trots naar mezelf in de spiegel als ik een hele dag gezond heb gegeten en heb gesport. Mijn lichaam is tenslotte geen apart onderdeel van mij, ik ben dat lichaam. Afkeer van je lichaam is afkeer van jezelf en daar doe ik niet meer aan (zegt ze stoer
Ik ben zo blij dat jij het ook zo voelt, Lé, en het inspireert ook echt! Het helpt om te weten dat je dit niet alleen doet.
Ga in therapie!
woensdag 12 mei 2010 om 11:40
Ik vind het zo knap dat jullie het zonder weegschaal kunnen. Goed, ik doe het voor gezond leven en een gezond lichaam, maar ik wil echt wel resultaat in cijfertjes zien
En eerlijk gezegd gaat het me niet snel genoeg ook nog. Ik bedoel, kom op, ik doe al twee weken m'n best! En de broeken zitten niet losser, enz..
Valt wel mee, gelukkig. Dit keer voelt het inderdaad weer goed, beter dan andere keren dat ik begon. EN anders, ik zeg maar zo: elke goede dag is mooi meegenomen
En eerlijk gezegd gaat het me niet snel genoeg ook nog. Ik bedoel, kom op, ik doe al twee weken m'n best! En de broeken zitten niet losser, enz..
Valt wel mee, gelukkig. Dit keer voelt het inderdaad weer goed, beter dan andere keren dat ik begon. EN anders, ik zeg maar zo: elke goede dag is mooi meegenomen
Later is nu
woensdag 12 mei 2010 om 11:40
woensdag 12 mei 2010 om 11:43
quote:dreamer schreef op 12 mei 2010 @ 11:40:
Ik vind het zo knap dat jullie het zonder weegschaal kunnen. Goed, ik doe het voor gezond leven en een gezond lichaam, maar ik wil echt wel resultaat in cijfertjes zien
Geldt dat ook voor negatieve resultaten (als je aankomt dus)?
En eerlijk gezegd gaat het me niet snel genoeg ook nog. Ik bedoel, kom op, ik doe al twee weken m'n best! En de broeken zitten niet losser, enz.. Ik denk dat het gewoon zo gaat als je normaal eet. Normaal eten is geen dieet en je gaat dus ook niet crash-afvallen, maar je gaat langzaam naar een normaal metabolisme en bijbehorend normaal lichaam toe. Crashen is niet gezond en we willen toch gezond?
Ik vind het zo knap dat jullie het zonder weegschaal kunnen. Goed, ik doe het voor gezond leven en een gezond lichaam, maar ik wil echt wel resultaat in cijfertjes zien
Geldt dat ook voor negatieve resultaten (als je aankomt dus)?
En eerlijk gezegd gaat het me niet snel genoeg ook nog. Ik bedoel, kom op, ik doe al twee weken m'n best! En de broeken zitten niet losser, enz.. Ik denk dat het gewoon zo gaat als je normaal eet. Normaal eten is geen dieet en je gaat dus ook niet crash-afvallen, maar je gaat langzaam naar een normaal metabolisme en bijbehorend normaal lichaam toe. Crashen is niet gezond en we willen toch gezond?
Ga in therapie!
woensdag 12 mei 2010 om 11:49
quote:Mosterd schreef op 11 mei 2010 @ 19:07:
[...]
Ik zou wel willen oefenen met het beslismoment, maar ik zou niet weten hoe.
Nu heb ik alle lekkere dingen die we in huis hebben aan mijn vriend gegeven, die verstopt ze. 1x per dag mag ik wat hebben...
Het voelt zo triest dat dit moet, omdat ik het niet zelf onder controle heb.
Waarom is dat triest, Mosterd? Je kent je eigen zwakheden en je roept hulp in om jezelf daartegen te beschermen. Dat is niet zwak maar juist sterk (en slim ). Zie het als een stap die nu even nodig is, niet als een bewijs van jouw zwakheid. Het is niet zwak om zwakheden te hebben, het is zwak om ze te accepteren en zelfs niet te proberen om er iets aan te doen!
Kun je het beslismoment anders niet vóór zijn? Door voordat je honger krijgt al iets gezonds te eten, of door een gezond tussendoortje te plannen? Vaak is de beschikbaarheid van troepvoer al een verleiding en kies je dan toch voor het ongezonde. Als je alvast een yoghurtje of appel in de planning zet, haal je je beslismoment een heel eind naar voren
[...]
Ik zou wel willen oefenen met het beslismoment, maar ik zou niet weten hoe.
Nu heb ik alle lekkere dingen die we in huis hebben aan mijn vriend gegeven, die verstopt ze. 1x per dag mag ik wat hebben...
Het voelt zo triest dat dit moet, omdat ik het niet zelf onder controle heb.
Waarom is dat triest, Mosterd? Je kent je eigen zwakheden en je roept hulp in om jezelf daartegen te beschermen. Dat is niet zwak maar juist sterk (en slim ). Zie het als een stap die nu even nodig is, niet als een bewijs van jouw zwakheid. Het is niet zwak om zwakheden te hebben, het is zwak om ze te accepteren en zelfs niet te proberen om er iets aan te doen!
Kun je het beslismoment anders niet vóór zijn? Door voordat je honger krijgt al iets gezonds te eten, of door een gezond tussendoortje te plannen? Vaak is de beschikbaarheid van troepvoer al een verleiding en kies je dan toch voor het ongezonde. Als je alvast een yoghurtje of appel in de planning zet, haal je je beslismoment een heel eind naar voren
Ga in therapie!
woensdag 12 mei 2010 om 12:24
quote:eleonora schreef op 11 mei 2010 @ 20:19:Het beslismoment is iets wat ik zelf héél bewust heb ontdekt. Ik ben werkelijk doodkalm naar de supermarkt gegaan en heb mezelf losgelaten op wat er allemaal te koop was. Als ik iets pakte dan ging ik bewust na of ik het wel nodig had. Nee? Maar wil je het toch? Hoezo dan? Wanneer ga je het eten of gebruiken en is het goed voor je?Ik doe iets vergelijkbaars. Ik schrijf na het boodschappen doen op mijn kassabon wat gezond is en wat ongezond (vinkje/kruisje). De balans is nu van half-half uitgeslagen naar 80-20% (of zelfs 90-10%). Het helpt bij de bewustwording. Het is ook fijn als je je niet hoeft te schamen voor de zooi die je op de band legt, maar daar allemaal lekkere verse groenten en fruit hebt liggen en ander gezond spul. Daarvan krijg ik weer een goed gevoel over mezelf (---> virtuele cirkel).
Ga in therapie!
woensdag 12 mei 2010 om 13:12
woensdag 12 mei 2010 om 15:42
Goed Fussie! (niet van dat maagzuur natuurlijk ) Ik had net weer een eye-opener: ze volgen elkaar in rap tempo op dezer dagen. Ik lunchte net door omstandigheden veel te laat - overigens wel een gang door de supermarkt op hongerige maag succesvol doorstaan - en stierf na die taboulésalade nog steeds van de honger. Maar ik dacht aan wat Leo zei: het duurt ongeveer een kwartier voor je hersenen doorhebben dat je maag vol zit. Dus ik heb een kwartier gewacht en voilà: ik heb geen honger meer. Ik had uiteraard chocoladehonger, dat is een specifieke honger die ik altijd na het eten nog heb
Ga in therapie!
