Eten met je verstand

quote:dubiootje schreef op 21 mei 2010 @ 10:31:

Qua afvallen zie ik nergens niks van, dus het is maar goed dat ik daar niet op gefixeerd ben (kuch).



Hoe gaat het met jullie?Ik ben laatst aangekomen, toen gelijk gebleven en nu weer afgevallen. Netto 1,5 kg kwijt in 3 weken, wat natuurlijk mooi is, maar best wel sneller zou mogen, van mij. Vroeger viel ik op de manier, waarop ik nu bezig ben, 1 kg per week af..

Leeftijd?



En waarom is het niet beleefd geen gebak te nemen? Dacht ik nog voor het gezonde/lichte alternatief de yoghurttaart te gaan, maar die was heeeeel romig.. voelde niet licht, moet ik zeggen (was wel heel lekker en ik denk nu aan 1 boterham wel genoeg te hebben, ik zit vol!!! en dat is voor mij nieuw, om dat zo te vinden/voelen)



wow wat een gezonde eetbui, Dubiootje! Petje af!



Rozemarijn, ik hoop dat je heel veel gaat hebben aan dit topic, want ik schrik wel van die schommelingen van jou! Ook van het aantal kcal dat je per dag wegeet. Al lezende dacht ik 'therapie', maar dat had je dus al gedaan.



Die andere manier van denken/kijken naar eten, waar Eleonora en Hanke en .. het over hebben, spreekt dat je aan? Denken 'wat heb ik nodig' in plaats van 'wat verdien ik' (zo, die heb ik van de week wel gebruikt, want na een wandeling van 1,5 uur verdiende ik volgens mij vanalles )



Sterkte ermee

Fijn dat je meeschrijft!

Hoi Dreamer, bedankt voor je reactie!

Op een andere manier naar eten kijken is zeker wat ik wil leren. Je weet natuurlijk wel hoe je zou "moeten" denken maar het vervolgens ook doen is toch weer een ander verhaal.

Als ik in zo'n negatieve spiraal zit van elke dag veel te veel en ongezond eten dan word ik daar onverschillig van. Het interesseert me dan gewoon niet meer of het ongezond is of dat ik er kilo's van aankom het is echt een verslaving. Het is dan heel moeilijk voor mij om weer anders te gaan denken. Meestal gaat de knop weer om als ik teveel ben aangekomen en me daar dan weer heel slecht bij voel. Maar ja dan doe ik het puur voor het uiterlijk. Waarom ik mezelf het iedere keer aandoe om zo met mijn lichaam om te gaan snap ik ook niet, het is natuurlijk ook hartstikke ongezond om steeds weer 20kg of meer aan te komen en af te vallen. Voel me ook constant heel moe, zal hier vast ook door komen.

Gisteren ook weer zoveel gegeten, op een gegeven moment smaakt het niet eens meer, maar toch maar doorgaan, dat heb je natuurlijk niet nodig. Misschien vind ik dat ik het niet verdien om goed voor mezelf te zorgen? ik weet het niet.

Ben vandaag weer vol goede moed begonnen te proberen iets te veranderen, gezonder te eten, meeschrijven in dit topic gaat me daar hopelijk mee helpen!

Jij natuurlijk ook veel succes!

Hoi Roos, wat fijn dat je steun haalt uit dit topic en de stap hebt genomen om mee te schrijven. Ik vind het ook een bijzonder topic. Ik lees nooit op lijf en lijn (is ook een non-issue voor mij natuurlijk, ahum). Maar omdat mijn dikke vriendin Leo (no pun intended ) dit topic had geopend ben ik gaan lezen en meeschrijven. Het is een topic dat diep gaat, waar je de wortels van je ongezonde eetgewoontes kunt analyseren en bestrijden. Het gaat, wat mij betreft dan, ook niet over afvallen.



Afvallen is ook het verkeerde woord, denk ik. Je wilt jezelf niet afvallen maar juist ondersteunen. Niet met zachte lagen spek, maar met gezonde, sterke poten onder je bestaan. Niet door je botten, je spieren, je hart, je organen en je bloed iets te ontzeggen, maar door ze te voeden met gezond eten.



En in de periode van aankomen, zoals nu, krijgen ze een berg rommel te verwerken. Daar moeten ze het maar mee doen. Alsof je lichaam niet alleen een vuilnisbak is, maar je vijand. Niet een waardevolle omhulling waar je je hele leven mee moet doen en die bovendien zo allesbepalend is voor hoe je je voelt. Olivia kan uit ervaring vertellen wat slecht eten kapot kan maken en hoe je lichaam weer kan helen als het gezond eten krijgt.



Het valt me op dat je veel cijfertjes in je posting gebruikt. In hoeverre zijn die getallen belangrijk voor je en wat zeggen ze over jouw gezondheid? Voegen ze iets toe aan wat je zelf voelt en wat je ziet als je in de spiegel kijkt? Of hebben ze juist een deprimerend effect, bv. als je ziet dat je aangekomen bent of een paar duizend calorieën hebt weggewerkt? Zou je die cijfertjes (calorieën tellen, wegen) durven weglaten? Wat zou er dan gebeuren?



Die kater na het eten, die hoort bij de vicieuze cirkel. Die gaat je er niet toe aanzetten permanent gezonder te eten. Integendeel, door die kater krijg je een slecht gevoel over jezelf (geen wilskracht, geen zelfbeheersing, schuldgevoel enz.). Vervolgens is dat slechte gevoel weer een reden om te gaan eten en zo is het cirkeltje compleet.



Jij voelt je, als ik het zo hoor, vooral goed als je afvalt of afgevallen bent. Dan krijg je waardering van jezelf en van anderen. Die waardering is dus blijkbaar voorwaardelijk, want die geef je jezelf niet als je weer aan het aankomen bent. Terwijl die periodes net zo goed bij jou horen als de lijnperiodes. In hoeverre is je zelfwaardering afhankelijk van de waardering van anderen? En van je uiterlijk?



Je zit nu weer in een periode van aankomen. Dat klinkt een beetje fatalistisch, alsof je er niets aan kan doen want zo gaat het nu eenmaal altijd bij jou. Je weet wel dat je nu ook kan stoppen, hè? Je kán nu beginnen met gezond eten. Als je dat wilt. Je hebt het helemaal zelf in de hand.

Roosmarijn, ik ga even een wijsheid delen die ik van mijn psycholoog heb meegekregen. Als je jezelf iets ontzegt (junkfood), dan moet je zorgen dat daar iets voor in de plaats komt.



Ik ben inmiddels een paar jaar bezig met in mezelf te investeren. Eerst opkrabbelen van een destructief huwelijk en een helse scheiding (en nog veel meer), daarna langzaam aan mezelf werken en in mezelf investeren. Mezelf als puzzelstukjes weer in elkaar zetten. Mezelf afvragen wat ik wil, waar ik goed in ben, wat ik leuk vind, wat er leuk is aan mij. Nu, na een paar jaar dus, ben ik eindelijk weer gelukkig en voel ik me aardig in balans. Anderhalf jaar geleden wilde ik mijn eetprobleem aanpakken, maar was ik er niet aan toe. Nu wel.



Ik wil hiermee zeggen dat de keuze om gezond te gaan eten deel uitmaakt van een proces. Het is niet zomaar een knop die omgaat. Je kunt ook al met dat proces beginnen zonder direct die knop om te zetten, maar toewerken naar het moment waarop je dat wel kan. Een gemakkelijk proces is het zeker niet, want je moet flink de confrontatie met jezelf aangaan. Voor mij is authenticiteit een kernbegrip hierin. Ik voelde lang dat ik 'mezelf' niet was, dat er niet uit kwam wat erin zit, dat veel van mijn gedrag niet strookte met mijn overtuigingen.



Nu klop ik veel beter Ik geloof in gezond eten, vind gezondheid belangrijk en eet nu ook gezond. Ik vind sport belangrijk en dóe het nu ook. Ik koop geen tig repen biologische fairtrade chocola meer, wat tot voor kort mijn idee van verantwoord inkopen was. Maar het besluit om biologisch en fairtrade te kopen was wél onderdeel van het proces, de bewustwording van wat ik consumeer en wat ik in mijn lijf stop. Het was één stapje dichter bij wie ik ben, nl. iemand die geeft om de wereld om zich heen en geeft om kwaliteit.



Om een (heel) lang verhaal kort te maken: het gaat erom dat jij uitvindt wat bij jou past en daarnaar gaat leven. Authenticiteit.

Dreamer, vind je de weegschaal een motivator of demotiveert hij je soms ook, als je niet snel genoeg afvalt naar je zin? Ik vind het heerlijk zonder weegschaal.



En wat ik vanmorgen schreef, dat ik nog geen verschil zag in de spiegel... een vriendin die ik 2 weken niet gezien had, zag het wel Ik zie er beter uit, slanker van lijf en in mijn gezicht. Ik kreeg diverse complimentjes over mijn uiterlijk vandaag en merkte zelfs dat ik bekijks had uit langsrijdende auto's terwijl ik stond te tanken Dat is voor mij een betere bevestiging dan de weegschaal

Hoi Dubiootje, thanks voor je lieve reactie! Je geeft me een hoop om over na te denken en aan sommige dingen die je zegt heb ik al meer dan aan de therapieen die ik heb gehad, echt waar.

Waarom dit topic me gelijk aansprak is omdat het inderdaad dieper gaat dan alleen maar het afvallen waar de meeste topics over gaan. Ik weet wel hoe ik moet afvallen, maar blijvend iets in mijn denken veranderen dat is me nog niet gelukt.



Ik vind het heel mooi wat je zegt dat afvallen niet het juiste woord is, maar dat je jezelf niet wil afvallen, maar juist moet ondersteunen, die ga ik zeker onthouden!



Ik gebruik inderdaad in grote periodes mijn lichaam als afvalbak en voel me daardoor lichamelijk vaak slecht, voornamelijk altijd heel moe, het heeft me er tot nu toe nog niet van weerhouden om het ook echt voor mijn gezondheid anders te doen, gek is dat he, de drang om te eten kan zo groot zijn dat alles naar de achtergrond verschuift.



Ik ben inderdaad veel met cijfertjes bezig, heb ik eigenlijk nooit zo beseft, maar dat is wel zo ja. Als ik aan het afvallen ben kan ik totaal beinvloed worden door het feit dat de weegschaal niet aangeeft wat ik gehoopt had, verpest eigenlijk mijn hele dag. Ben ook continu calorieen aan het tellen als ik aan het afvallen ben, het werkt wel voor het afvallen, maar word er wel heel erg door beinvloed, als ik meer gegeten heb dan ik wilde voel ik me ook slecht. Ik word er heel erg depressief van als ik net zoals nu in een periode zit van duizenden calorieen eten. Ik zou die cijfertjes niet durven weglaten denk ik, ben namelijk een erge controlfreak, ik denk dat ik daardoor die cijfertjes zo bijhoud, ook al eet ik dan teveel dan lijkt het of ik het onder controle heb. Slaat nergens op als ik het zo lees maar ja is wel wat ik doe.



Een kater na het eten zet me er inderdaad niet toe aan om gezonder te eten, uit pure frustratie dan maar weer eten om het gevoel te verdoven.



Ik haal inderdaad een hoop van mijn zelfwaardering uit het feit dat ik goed aan het afvallen ben of ben afgevallen, redelijk slank ben.

Ik hoor vaak dat ik een lage eigenwaarde heb, en ik denk dat ik het het makkelijkste vind om mijn eigenwaarde daar uit te halen, je krijgt namelijk een hoop complimenten en dan voel je je goed. Als ik weer flink aan het aankomen ben, blijft het toch angstvallig stil.

Complimenten krijgen ed is toch fijn, ik las in je laatste post dat je dit zelf ook fijn vindt, is toch leuk als er naar je gekeken wordt uit langsrijdende auto's he?

Ik snap wel dat ik daar niet mijn hele eigenwaarde uit moet halen natuurlijk, maar dat doe ik helaas wel.



Ik weet dat ik nu kan stoppen met de vicieuze cirkel van eten, ben vandaag goed bezig, redelijk gezond gegeten en nog geen eetbui, het forum helpt nu al.



Het is helemaal waar wat je zegt dat er iets in de plaats moet komen van het eten.

Ik herken wel wat van mezelf in jouw verhaal, ik zit helaas op dit moment in zo'n ongezonde relatie, mijn vriend heeft nu de knoop doorgehakt en wil niet meer verder. Helaas moet ik om financiele redenen nog even hier blijven, maar dat is geen makkelijke situatie.

Ik ben daardoor weer aan het eten geslagen, maar zal toch moeten proberen om hier anders mee om te gaan. Zal ook mezelf moeten vinden en gaan kijken wat ik wil.

Ik heb heel veel waardering voor het feit hoe jij uit een moeilijke situatie zo omhoog bent gekrabbeld, kan ik nog wel wat van leren denk ik!



Voor nu laat ik het even hierbij, is trouwens nog een hoop "werk" zeg dat schrijven op zo'n forum, ik kom nergens meer aan toe

quote:dubiootje schreef op 21 mei 2010 @ 15:03:

Dreamer, vind je de weegschaal een motivator of demotiveert hij je soms ook, als je niet snel genoeg afvalt naar je zin? Ik vind het heerlijk zonder weegschaal.



En wat ik vanmorgen schreef, dat ik nog geen verschil zag in de spiegel... een vriendin die ik 2 weken niet gezien had, zag het wel Ik zie er beter uit, slanker van lijf en in mijn gezicht. Ik kreeg diverse complimentjes over mijn uiterlijk vandaag en merkte zelfs dat ik bekijks had uit langsrijdende auto's terwijl ik stond te tanken Dat is voor mij een betere bevestiging dan de weegschaal



Het motiveert als ik afval, als ik gelijk gebleven ben (bleek dat ik 6 mei ook al dit gewicht had.. haha, maar motivatie toch al gehad) maakt dat me niet zoveel uit. Bovendien merk ik dat m'n spieren weer sterker worden en die zijn natuurlijk zwaarder.



Goed dat ik dit topic even opende, want ik was even sjachie en zou aan de wijn.. tsk.. leer ik het nou nooit? Dat hélpt toch niet!

Roosmarijn, je hoeft natuurlijk niet direct álles om te gooien. Alleen minderen is een begin. EN ga lekker naar buiten, genieten van 't weer! Dat helpt bij mij echt! Ben je gelijk bij je vervelende relatie weg.

Het kost tijd, tijd om te investeren in jezelf.



Wat dubiootje aangaf, speelde bij bij ook een grote rol. Hoe ik me gedroeg, ook ten opzichte van eten, paste niet bij wie ik in feite ben. Daarom ben ik ook jaren voor theatraal uitgemaakt. Iets wat me erg kwetste maar waar behalve een veroordeling ook een kern van waarheid in zat.



Leren omgaan met wie je bent, wie je om je heen hebt (gehad), dat is het hele eiereten. Veel mensen krijgen dat niet voor elkaar. Hen overkomt het leven. Het lastige daaraan is, is dat je denkt dat je geen invloed hebt op je leven. Geen echt diepgaande invloed bedoel ik dan.



Ik ben zeker niet iemand die zal zeggen dat het leven maakbaar is, want geloof me, mijn portie shit heb ik al aardig gehad. Van die maakbaarheidszweefteven kon ik de strot wel afbijten. The secret had voor mijn part meteen bij het oud papier mogen belanden toen het uitkwam.



Het gaat om geduld en liefde hebben voor jezelf. Ik ben op een gegeven moment met kleine kinderen gaan werken. Hen positieve aandacht geven, letten op wat goed gaat in plaats van de welles-nietes strijd aangaan bleek een houding die ik heel snel aannam. Waarom zo ook niet met mezelf omgaan?



Ik ben veel liefde en positieve aandacht tekort gekomen. Met alleen een bestraffende houding kom ik er niet. Dan maak ik mezelf uit voor loser, raak ik gedemotiveerd en denk ik dat ik het niet kan.



Ik kan mezelf ook vandaag, nu, coachen. Tegen mezelf praten als junior versie van mezelf, die nog geen moer weet van eten, plannen, inkopen doen of hoe die situatie aan te pakken.



Nu zeg ik regelmatig tegen mezelf dat ik trots op me ben. Klein voorbeeldje vandaag: ik was zo stom om geen lunch klaar te maken voor onderweg. Bus komt niet opdagen, volgende bus zit vol en rijdt door zonder ons passagiers mee te nemen. Al met al word ik sjacho van de trek. Het is inmiddels half 2 en ik heb nog niet meer op dan 2 volkoren boterhammen met appelstroop en 2 glazen water.

Op het station koop ik een broodje gezond. Ik weet dat het niet genoeg is, dat ik meer moet eten omdat ik anders nog trek heb. Door aanmoedigend tegen mezelf te praten, krijg ik het voor elkaar om bij de friet/kebab tent iets te krijgen wat niet op de kaart staat: een broodje met wat feta en heel veel rauwkost. Precies dat waar ik trek in had. "Goed gedaan Hanke", zeg ik dan tegen mezelf, " goed geluisterd naar wat je nodig had en jezelf niet teveel om de oren geslagen met dat je vergeten was brood mee te nemen. Het kost nu wat meer dan een lunchpakketje maar je moet straks weer volop presteren dus dit is het beste wat je nu had kunnen doen. Goed zo".



Klinkt misschien suf, zo'n interne dialoog. Maar het werkt. Door mezelf als een junior te bejegenen gedraag ik me als een volwassene. Raar he, dat het zo werkt....

Hanke, mooi hoe je die dialoog met jezelf (monoloog dus eigenlijk ) beschrijft. Ik doe dat inderdaad ook, soms zelfs hardop! Het klinkt een beetje zijjig misschien, maar het klinkt toch echt een stuk beter dan het schelden dat ik normaliter op mezelf doe. Dat zou ik met niemand anders durven.



Natuurlijk is het leven niet maakbaar, maar gelukkig kun je wel kiezen hoe je omgaat met de shit die je geserveerd wordt Ik heb gemerkt dat dat een enorm verschilt in hoe je je ontwikkelt en hoe je (ondanks alle shit) tegen het leven aankijkt. Juist als er dingen gebeuren waarop je geen invloed hebt, is het belangrijk je te richten op de zaken waar je wél invloed op hebt. Dat voorkomt dat je je machteloos en stuurloos voelt, alsof je een willoos slachtoffer bent.



Laten we wel wezen, we zijn er zelf bij als we eten. We nemen zelf het besluit om te eten en we stoppen het zelf in onze mond. We kunnen dat wel een gebrek aan wilskracht noemen, maar feit is dat we wíllen eten. We doen soms zelfs verdomd ons best om dat eten te kunnen eten (speciaal naar de winkel, excuses verzinnen, moeite doen om het eten te verdoezelen voor anderen. Die wil is niet zwak maar juist zo sterk dat hij het wint van het verstand.



Diezelfde wilskracht kun je gebruiken om gezond te eten.



Roos, je gebruikt cijfertjes dus om controle te hebben over je gebrek aan controle? Door calorieën te tellen en je te wegen weet je precies hoe ongezond je jezelf behandelt en hoe weinig controle je daarover hebt. Dat klinkt eigenlijk niet als een control freak, meer als een illusie van controle.



De eigenwaarde die jij beschrijft, die je put uit de complimenten van anderen, die noem ik 'anderenwaarde'. Het is geen echte eigenwaarde, want eigenwaarde is de waarde die je aan jezelf toedicht. Anderenwaarde is de waarde die anderen je toedichten. Eigenwaarde kan niemand je afnemen, anderenwaarde wel.



Ik vond het inderdaad heel leuk (grappig vooral) om bekijks te hebben, maar het is niet zo dat dat bepaalt hoe ik me voel of over mezelf denk. Het grappige is dat ik net goed nieuws had gekregen en dat ik een leuke dag voor me had waarin er allerlei uitdagingen op me lagen te wachten (die ik zelf heb gecreëerd). Ik stond bij dat benzinestation dan ook te stralen, voelde me sterk en blij en zelfverzekerd. Misschien zelfs wel een beetje van: "kijk mij eens" Misschien lokte dat die reacties uit, maar het punt is dat het daar niet om ging. Het ging om mij, om hoe ik me voelde. Had ik me minder goed of zelfverzekerd gevoeld, dan was het me waarschijnlijk niet eens opgevallen dat er naar me gekeken werd. Het krijgen van positieve aandacht of complimenten heeft dus vaak heel veel met jezelf te maken en meestal heel weinig met je gewicht. Ik vond het leuk maar had het niet nodig om me goed te voelen.



Je maakt wel een moeilijke tijd door nu, als je afscheid moet nemen van je vriend maar ook van een relatie die niet goed voor je was. En dat afscheid kun je nog niet eens goed nemen. Wees lief voor jezelf alsjeblieft, ga jezelf niet allerlei eisen opleggen op eetgebied. Probeer vanuit een positieve gedachte gezond te eten, om goed voor jezelf te zorgen. Maar wees ook lief voor jezelf als je wel een eetbui krijgt, constateer dat dan en ga verder. Geef jezelf schouderklopjes voor alles wat je wel doet, een gezonde maaltijd klaargemaakt, koekjes niet genomen, hier geschreven, met jezelf overlegd over eten enz. Je kan elke keer opnieuw beginnen.



trusten

Wat grappig, ook ik heb eigenlijk de hele dag dialogen met mezelf.

Soms helpt het me om inderdaad de juiste keuze te maken en kan dan ook inderdaad trots op mezelf zijn. Soms wil ik gewoon eten en dan kan ik praten tegen mezelf tot ik een ons weeg maar dan helpt het niet.

Dubiootje je hebt gelijk als je zegt dat je op zo'n moment wil eten. Het lijkt alsof ik er zelf totaal geen controle over heb en dat het gevoel om te eten sterker is dan mezelf, maar ik neem nog steeds zelf het besluit om het ook daadwerkelijk te doen. En ja doe dan ook veel moeite als ik bijv. 's-avonds niets meer in huis heb, naar een supermarkt die nog open is, naar een snackbar ed

of gewoon de dingen in huis opeten waar ik eigenlijk geen trek in heb, maar gewoon omdat ik op dat moment wil eten.



Wat ik eigenwaarde noem is inderdaad anderenwaarde. Mijn zelfbeeld is inderdaad niet zo positief, dus zoek dan ook heel erg de bevestiging van anderen en uiterlijke dingen zijn dan makkelijker te veranderen dan innerlijke.

Ik ben het met je eens dat wat je uitstraalt positieve reacties oproept en niet het feit dat je een paar kilo bent afgevallen. Bijv. als ik mezelf te dik voel, dan loop ik er ook echt heel negatief bij en dat straal ik uit, logisch dat anderen dan ook niet zo positief reageren, maar als ik wel slanker ben voel ik me zelf ook beter, straal dat dan uit en krijg wel positieve reacties.

Maar ik denk zeker dat als ik zwaarder ben en ik zou me wel goed voelen, dat je dan dezelfde positieve reacties krijgt.



Maar voel me vandaag toch weer wat beter, heb gisteren voor het eerst weer in een paar weken redelijk gezond gegeten. Gewoon 3 maaltijden en een paar tussendoortjes, maar gewoon met mate. Die tussendoortjes heb ik echt nodig om het vol te houden, mezelf toestaan iets lekkers te eten maar met mate. Er echt van genieten als je dan iets lekkers eet ipv zoveel mogelijk naar binnen proppen om mezelf te verdoven. Op die manier ben ik ook de 21 kilo afgevallen, dus qua gewicht kan ik dit ook doen zonder aan te komen.



Ik denk dat ik door dit forum nu weer een stap heb gezet om ondanks de heel moeilijke tijd waar ik nu doorga, qua relatie, in ieder geval wil proberen goed voor mezelf te zorgen. En natuurlijk zal ik weleens in "de fout"gaan en ik ga dan inderdaad proberen niet zo hard voor mezelf te zijn. Ik kan elk moment weer verder om het gezonde eten weer op te pikken.

Ik ben gisteravond denk ik wel 10 keer naar de keuken gelopen om te gaan eten, maar heb het toch niet gedaan en dat komt toch doordat ik me sterker voel door dit forum. Het feit dat er andere mensen zijn die, ieder op zijn eigen manier, met deze moeilijkheden omgaan sterkt me wel.



Dreamer ik ga je raad opvolgen en vandaag genieten van het weer. Heb net m'n vakantiegeld gehad, dus ga lekker shoppen



Meiden, nogmaals bedankt voor al jullie reacties, helpt me echt.

Roos, fijn dat dit topic helpt om je te weerhouden van de gang naar de keuken Voor mij werkt het ook wel zo: het meeste moet uit jezelf komen maar weten dat je niet alleen bent helpt écht. Zo'n grote verandering in je leven kun je niet alleen maken. Op een kwetsbaar moment is dat trouwens nog veel moeilijker, besef dat ook. Wees dan ook mild voor jezelf als je toch een keer een eetbui krijgt.



Die dialogen helpen niet altijd, was het maar zo makkelijk. Er zijn zo veel triggers om te gaan eten dat je die niet in één keer weg kan praten. Maar het praten helpt wel (zie mijn eerdere posting over conversationele hypnose). Ook al eet je daarna toch, het proces verandert en door die gesprekken met jezelf te voeren, verandert je manier van denken. Beetje bij beetje.



Over positieve reacties van anderen als je je goed voelt, daar heb je helemaal gelijk in. Daarnaast ben je eerder geneigd om reacties positief op te vatten als je lekker in je vel zit. Als mensen naar je kijken kun je denken: ze vinden me vast lelijk/veel te dik/stom haar hebben/raar gekleed, of je kunt denken: goh, ik heb sjans/wat een vriendelijke mevrouw/zie je wel, als je vrolijk kijkt krijg je ook leuke reacties/ik zie er opvallend uit. Hoe je eruit ziet, zit dus voor een groot deel tussen je oren

Vandaag heb ik eens toegegeven aan loslaten. Overdag wel gewoon gezond en niet veel. Vanavond bbq, wijntje erbij en ijsje na. Was lekker



Probeer me hier dus ook niet druk over te maken, want ik vind dat dat ook moet kunnen.



Vanaf 1 juni mag ik 2x per week naar fysiofitness. Daar verheug ik me op

Dreamer, lekker dat je zo hebt genoten van je etentje. Groot gelijk dat je je hier niet druk over maakt (lukt dat trouwens? ). Het was een heerlijke zomeravond, gezellig barbecuen, een wijntje en een ijsje maken het dan net af. Het gaat er ook niet om dat je nooit een wijntje of een ijsje zou moeten eten natuurlijk. Het gaat erom dat je daar echt van geniet, dat het iets toevoegt. Vaak giet je dat wijntje gedachteloos naar binnen en eet je het ijsje uit gewoonte op. Jij hebt nu besloten dat je het wilde en juist dat beslismoment maakt in mijn ogen het verschil.



Dat verandert niets aan het feit dat jij nog steeds een gezond eetpatroon hebt. Daar past namelijk best wel eens iets ongezonds in



Ik ben blij want ik heb een kitten Wát een schatje! Echt zo'n heel klein koddig pluizenbolletje. Geen vervanging voor mijn poes (die nog steeds niet terug is...) want het zat al in de planning. Maar de timing had niet beter gekund, want dit is echt een goeie opvrolijker als ik verdrietig ben over mijn kat. De naam wordt waarschijnlijk een gezond Japans gerecht (favoriet van Leo)

Dreamer, ben het helemaal met Dubiootje eens, als je wat extra's eet en drinkt, dan is het belangrijkste om daar dan ook van te genieten en je er niet druk om te maken. Heel goed dat je dat zo hebt gedaan!

Ik heb zelf zo vaak dat ik veel te veel eet, er totaal niet van geniet, en me dan achteraf er ook nog eens slecht over voel, heb je helemaal niets aan dus, waarom ik het dan toch blijf doen is me een raadsel.

In mijn afgelopen "dieet" periode kon ik het wel redelijk, als ik dan een etentje had en ik had echt zin in een voorafje en een toetje, dan nam ik dat en probeerde daar van te genieten, maar als ik er geen behoefte aan had dan nam ik geen voorafje, alleen een hoofdgerecht en een koffie als toetje, daar had ik dan ook totaal geen moeite mee.

Ik heb wel gemerkt dat het belangrijk is om hierin de steun van je omgeving te krijgen en daar ontbreekt het nog wel eens aan. Mensen vinden het vaak ongezellig als je niet met alles meedoet qua eten en drinken, ik heb altijd het idee dat ik mezelf moet verdedigen hierin.

Op mijn werk heb ik dat vaak met tractaties ed, als ik hier constant aan meedoe eet ik wel 3x per week taart en ander snoep/snacks, maar probeer daar over het algemeen niet aan mee te doen, maar krijg wel vaak commentaar. Je krijgt dan toch opmerking van: 1 keertje kan toch wel. 1 keertje kan inderdaad wel, maar het is vaak elke dag.



Dubiootje, heel leuk voor je dat je een kitten hebt! Ik snap dat dat je weggelopen poes niet vervangt, maar daar word je inderdaad vrolijk van van zo'n klein pluizenbolletje, schattig!



Ik heb zelf gisteren weer een goeie dag gehad qua eten, ben de stad in geweest en was wel moeilijk om frites en ijs ed te weerstaan als je zoveel mensen er mee zie lopen, maar heb toch niets genomen. Voordat ik wegging nog even thuis geluncht, zodat ik niet zo snel in de verleiding zou komen.

En tegen mezelf praten natuurlijk.



Vandaag wordt wat lastiger ben ik bang, mijn "vriend" (weet niet hoe ik hem moet noemen als we niet echt meer een relatie hebben, maar nog wel samenwonen) komt weer thuis nadat hij een aantal dagen bij vrienden is geweest aan de andere kant van het land, dus de rust is weer weg ben ik bang. Hoop dat ik door deze stress niet ga eten in ieder geval.

Vind het wel een fijn idee, dat ik ondanks dat ik door een rotperiode ga, toch goed voor mezelf zorg.

Roos, waarom noem je hem niet je ex? Het samenwonen is toch puur een tijdelijke praktische noodzaak? Mooi dat je voorziet dat je hierdoor misschien zwakke momenten krijgt, want dan kun je daar nu al op anticiperen. Bv. door in te kopen voor gezonde, goed vullende maaltijden en voor gezonde tussendoortjes. Fruit is in dit seizoen heerlijk en volop aanwezig! Je kan ook nadenken over wat je kan doen om dat verdrietige gevoel echt weg te nemen (of juist te uiten), bv. door afspraken en activiteiten te plannen. Je kan een lijstje maken van wat je doet als je zin krijgt om te gaan snaaien (hier schrijven, vriendin bellen, wandeling maken, in bad gaan enz.).



In het begin van je posting geef je aan dat je niet weet waarom je eet, aan het eind schrijf je dat je door stress gaat eten. Je weet het dan toch eigenlijk wel? Wat zijn nog andere gevoelens/situaties waardoor je gaat eten?



Ik heb zelf gemerkt dat een aantal dingen mij aanzetten tot eten:



- eten zien (dan prop ik het soms zonder erg in mijn mond)

- automatisme (gaat soms samen met de visuele prikkel)

- irrationele gedachten (ik verdien het, het is feest, ik heb bezoek, ik ben op bezoek, ik ben gestrest, ik ben ongesteld, het is vakantie, het is weekend, ik ben moe enz.)

- restjes opeten, bv. van de kinderen (dat is echt vuilnisbakkengedrag)

- associaties met activiteiten (lezen --> chocola)

- "relaxpakket": de ultieme ontspanning/tijd voor mezelf is voor mij op bed/op de bank liggen met een boek, een kop thee en een reep chocola

- eenmaal beginnen is doorgaan (niet alleen een zak/pak/reep opeten, maar ook andere dingen zoeken om te eten)

- weten dat iets in huis is (ik kan al tijdens het eten uitkijken naar de chocolademousse die ik daarna ga eten).



Als je weet wat je aanzet tot eten, kun je de oorzaken ook aanpakken. Zorgen dat je ongezond eten niet in je blikveld ligt bv, of nog beter dat je het niet in huis hebt. Activiteiten die je associeert met snoepen vervangen door andere. Geen hapje nemen van iets wat je niet helemaal wilt opeten. Bewustwording helpt me om nr. 2, 3 en 4 aan te pakken.



Als je je onder druk gezet voelt om iets ongezonds te nemen, reageren mensen misschien ook op hoe je het zelf brengt. Als je zegt dat je op dieet bent en dat niet mag eten, zet je feitelijk de deur open voor argumenten (van het dieet mag het niet, maar van ons wel). Omdat je argument dan buiten jezelf ligt. Als je zegt dat je het niet wilt, tja, dan zijn mensen snel uitgepraat. Dan kunnen ze het wel ongezellig vinden, maar dat is dan toch echt hun probleem. Jouw gezelligheid is gelukkig niet afhankelijk van een gebakje of een wijntje, maar van je sprankelende persoonlijkheid. Je kan zelfs een leuk gesprek beginnen over hoe je nu gezond eet en wat dat met je doet (heel positief onderwerp!) en dan kan het nog heel gezellig worden



De laatste zin in je posting moet je boven je bed hangen (of op je koelkast plakken )!

Dubiootje, als ik zeg mijn ex, dan klinkt het gelijk zo definitief en helaas ben ik zover nog niet. Waarschijnlijk hoop ik dat er nog iets kan veranderen tussen ons, maar ja tegen beter weten in. En daar moet je met z'n tweeen voor zijn en hij is er echt wel klaar mee, mij doet het teveel pijn om het al te moeten accepteren, dus blijf ik in de ontkenningsfase hangen. Niet goed voor me, dat weet ik, maar het is me nog niet gelukt om praktische dingen (huis/meer werken) al in gang te zetten want ook dat maakt het gelijk zo definitief, dan is er geen weg meer terug.



Ja, je hebt gelijk eigenlijk weet ik wel waarom ik eet, bij mij zijn het de volgende punten (ook een aantal dezelfde punten als jij):

- Ontevredenheid/Onrust/Depressieve klachten

- Stress

- Vermoeidheid

- Eten zien (vooral onderweg, lijkt wel of je op elke hoek van de straat eten kan krijgen, mensen ziet eten)

- Tijdens tv kijken/lezen

- Weten dat iets in huis is (maar ja als ik niks meer in huis heb, weet ik nog van alles te vinden om te eten zelfs als ik daar geen trek in heb)



Ik vind het wel lastig de oorzaak aan te pakken, omdat ik voor bijv. depressie en daarbij behorende klachten een aantal keren in therapie ben geweest en tot nu toe heeft een therapeut me helaas nog niet kunnen helpen.

Als ik er over nadenk associeer ik heel veel activiteiten met eten, heb nog niet iets kunnen vinden waarbij ik dat niet heb.



Vaak vinden mensen toch wel dat gezelligheid afhankelijk is van wat je eet en drinkt, bijv bij een verjaardag op het werk, waarbij ik dan het gebakje oversla, maar ik kom er wel gezellig bijstaan zou dan toch genoeg moeten zijn, maar krijg toch altijd een hoop commentaar als ik niet wil mee eten. Ik zal het voortaan inderdaad anders brengen waarom ik niet wil mee eten of drinken.



Haha, goed idee om het op mijn koelkast te plakken: Ondanks alles zorg ik goed voor mezelf! Word mijn nieuwe motto

...

Mag ik even kwijt dat ik je er gisteren geweldig uit vond zien!

(en de salade bij de tetters was ook errug lekker )

Ik lees hier af en toe mee, maar dit is toch wel een mooi topic hoor... Hier ook druk bezig het roer om te gooien en bewuster en gezonder te leven, eten en drinken. Ik hou niet van diëten, ben er niet door gemotiveerd en hou ze nooit langer dan 3 dagen vol. Wel ben ik erg te porren voor gezond eten. Bij mij is het een ernstig gebrek aan planning dat mijn eetpatroon zo vaak in de war gooit, dus daar ben ik druk mee bezig.

Leo, welkomst bek Ik vind dat je je fantastisch geweerd hebt tijdens het junkfoodoffensief, want zo kun je de laatste dagen toch wel noemen. Je had zooo makkelijk aan de patat met kroketten kunnen gaan, maar je hebt je bij sushi gehouden wat supergezond is (en bovendien veel lekkerder, laten we wel wezen). En ja, die graaien in de snoeppot, nou ja. Dat is gewoon jammer en ik denk dat je daar weinig aan kon doen.



Heb je een idee hoe je zoiets de volgende keer zou kunnen aanpakken? Ouderwets bammen meenemen, of toch maar die vermaledijde sultana's of evergreens in je tas stoppen?



Ik denk dat je zeker veranderd bent in je denken en je doen. Want hoe denk je dat de oude Leo gedacht zou hebben na een paar dagen "verplicht" ongezond eten als ze keek naar al het overheerlijks dat haar vriendin en de tetterettes haar voorschotelden? Ach, ik ben toch dik, ik ga toch niet afvallen, ik heb nu al zo slecht gegeten dat het toch niet meer uitmaakt, enfin, vul zelf maar in. Al die irrationele gedachten van vroeger heb je nu vervangen door één rationele gedachte: ik wil goed voor mezelf zorgen en daarom eet ik gezond. Je hebt je destructieve denkpatroon achter je gelaten en daarmee ook je destructieve eetpatroon.



Ik vind echt dat je een dikke veer verdiend hebt!



Ik heb gisteravond ook een beetje losser gedaan, had geen zin om iets klaar te maken (warm) en weinig honger (warm) en toen kwamen er buren aanwaaien en hebben we lekker aan het stokbrood/toast met kaasjes, rauwkost, watermeloen en wijn gezeten. Het was heel lekker en, nou ja, het was heel lekker. Ik heb er dus van genoten



Ik voel me trouwens steeds zo opgeblazen, heb echt zó'n buik. Terwijl ik echt gezond en gevarieerd eet volgens mij (genoeg vezels, groenten, fruit enz.). Maar misschien moet mijn lichaam daar gewoon even aan wennen



Ik heb besloten dat ik pas op de weegschaal ga staan als ik zelf duidelijk kan zien dat ik ben afgevallen. Ik zou er nu op willen gaan staan omdat ik dat nog niet zie en dus bevestiging zoek. Als die bevestiging er dan niet is, word ik waarschijnlijk erg chagrijnig en minder gemotiveerd. Als ik zelf zie dat ik ben afgevallen, is de weegschaal een bevestiging van een positief gevoel over mezelf. Dat positieve gevoel kan ik dan ook wel vasthouden als de bevestiging er niet is. Denk ik



Vlammetje, mooi topic hè? Hoe ben je bezig je planning aan te pakken?

Schiet me net iets te binnen: beloning. Hoe gaan wij onszelf belonen voor deze geweldige life-changing decision? Een cadeautje, een verwennerijtje? Ik ga eens een verlanglijstje maken

quote:dubiootje schreef op 24 mei 2010 @ 10:07:

Vlammetje, mooi topic hè? Hoe ben je bezig je planning aan te pakken?



Das is natuurlijk De grote vraag!

Ik heb wel gemerkt dat ik een aantal valkuilen heb. Zo werk ik vaak halve dagen en denk dan 's morgens: ik kom vroeg thuis, geen lunch mee, want ik kan thuis eten. Natuurlijk lopen mijn plannen in de soep en storm ik rond drie uur de deur uit om de kinderen uit school te halen. Met als gevolg dat ik tussen de middag niet gegeten heb, of op mijn werk al in de koektrommel heb gegraaid van flauwigheid. Nu dus wel brood mee. Ben ik toch eerder, eet ik dat thuis wel op!



Verder haal ik het echt ongezonde spul niet meer zo snel in huis. Dat wat ik in huis heb vind ik wel lekker, maar is dan geen snaaispul. Wel hele pure chocolade, geen brosjes of pims van Lu.

Ook ben ik mijn kasten steeds meer aan het vullen met gezondere spullen van de bio-winkel. Zover mijn budget het toelaat, want het is gewoon duurder. Maar waar kan kies ik voor de lekkere en toch gezonde variant. Ik eet wel eerst op wat ik in huis heb. Ben overgestapt op heerlijke gezonde muesli, zelfs mijn zoon is er helemaal verzot op. En veel beter dan die kellogs-meuk.



Avondeten wil ik meer van te voren gaan plannen. Zo eten wij altijd op dinsdag patat ivm laat thuiskomen. Mijn voornemen is om op maandag vast iets voor de dinsdag te maken of iets snels paraat te hebben zodat we de wekelijkse patatdag eraf kunnen halen. Ook blijf ik vaak tot een uur of 5 denken: wat zal ik eten? En dan haal ik wel wat... Ik wil daar dus bewuster mee omgaan, en beter plannen wat er gegeten wordt. En daarbij ook zorgen voor makkelijke, snelle en toch gezonde opties. De knop moet dus om.



Oh, en had ik al verteld dat ik meer moet bewegen?

Hai dames



nou, ik heb het eten van zaterdagavond gisteren doorgzet. We waren bij vrienden, en daar kwamen eigenlijk alleen borrelnootjes en chips op tafel. Uiteindelijk kan ik dan echt geen weerstand meer bieden. Ik heb wel minder genomen dan ik anders gedaan zou hebben, denk ik.



Afijn

we zijn erook blijven slapen. Vanaf nu maar weer gezond. Het was wél heel gezellig in elk geval