Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand
woensdag 21 april 2010 om 15:48
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
dinsdag 18 mei 2010 om 21:31
quote:dreamer schreef op 18 mei 2010 @ 20:35:Knap Spinster, dat je dit hele topic doorgelezen hebt, terwijl het niet iets is waar jij je mee bezig hoeft te houden. Er worden inderdaad mooie dingen gezegd. Ik maak de strijd van dichtbij wel zijdelings mee, dat maakt dat ik me bewust ben geworden van het leed dat achter eet- en gewichtproblemen kan zitten. Het is denk ik verdomd lastig om er een weg in te vinden. Je kunt niet niet eten. Bovendien is het al snel en plein publique (want zichtbaar) en toch ook taboe (want 'zwak'). Dat laatste vind ik dan weer typerend, want ik denk ik dat de gevoelens en gedachten die vaak áchter verstoord eetgedrag zitten, vrij universeel zijn.
Heb je een plaatje van de jurk?
Heb je een plaatje van de jurk?
dinsdag 18 mei 2010 om 22:12
Mosterd, elke goede dag is een goede dag. Ook al verval je daarna weer in oude patronen, die dag heb je binnen. En als je één goede dag kunt hebben, misschien dan ook wel twee?
En ja.. het zal een tijdje duren voordat je die kilo's kwijt bent. En dan nog kunnen zij misschien makkelijker die berg op dan jij. Maar weetje? Je doet het niet om een wedstrijdje met je vriendinnen te winnen (ze zijn je vriendinnen al, voor hen hoef je je best niet te doen) Je doet het écht voor jezelf. Omdat je je beter voelt, mjnus een aantal kilo's. Omdat je je beter voelt met gezonder eten. Omdat je je beter voelt door meer te bewegen.
Omdat je je uiteindelijk beter voelt over jezelf.
Vergis je verder niet. Afvallen is niet het antwoord op alle problemen die je zou kunnen hebben. Afvallen is wel gewoon fijn voor jezelf. Afvallen hoeft ook niet in 3 maanden.
Een nieuwe levenstijl houdt in dat je ook af en toe wat lekkers mag dat niet zo heel erg gezond is. Je mag ook best wel eens een dagje op de bank hangen, enz. En alsjeblieft, als je wat lekkers neemt, noem het dan niet 'zondigen'. Dat vind ik zo'n vreselijke term in dit opzicht! Je neemt gewoon wat lekkers, omdat dat mag in het leven. Als het maar met mate is en niet elke dag!
Spinster, het is een mouwloze jurk, strak lijfje (met elastiek) en wijde langere rok. Zwart.
En ja.. het zal een tijdje duren voordat je die kilo's kwijt bent. En dan nog kunnen zij misschien makkelijker die berg op dan jij. Maar weetje? Je doet het niet om een wedstrijdje met je vriendinnen te winnen (ze zijn je vriendinnen al, voor hen hoef je je best niet te doen) Je doet het écht voor jezelf. Omdat je je beter voelt, mjnus een aantal kilo's. Omdat je je beter voelt met gezonder eten. Omdat je je beter voelt door meer te bewegen.
Omdat je je uiteindelijk beter voelt over jezelf.
Vergis je verder niet. Afvallen is niet het antwoord op alle problemen die je zou kunnen hebben. Afvallen is wel gewoon fijn voor jezelf. Afvallen hoeft ook niet in 3 maanden.
Een nieuwe levenstijl houdt in dat je ook af en toe wat lekkers mag dat niet zo heel erg gezond is. Je mag ook best wel eens een dagje op de bank hangen, enz. En alsjeblieft, als je wat lekkers neemt, noem het dan niet 'zondigen'. Dat vind ik zo'n vreselijke term in dit opzicht! Je neemt gewoon wat lekkers, omdat dat mag in het leven. Als het maar met mate is en niet elke dag!
Spinster, het is een mouwloze jurk, strak lijfje (met elastiek) en wijde langere rok. Zwart.
Later is nu
woensdag 19 mei 2010 om 09:25
Mosterd, waarom verwacht je dat een negatief gevoel over jezelf een motivatie is om een positieve verandering teweeg te brengen? Is het niet veel logischer dat een positieve verandering uit een positief gevoel voortkomt? Nu fixeer je je volgens mij erg op wat je niet wilt, wat je niet kan en wat je niet lukt (nu of in het verleden). Waarom probeer je geen positief doel te formuleren? Eentje dat betrekking heeft op jouzelf, niet op hoe je jezelf ziet ten opzichte van je vriendinnen maar wat jíj wilt.
Ik werd door mijn vriendinnen (ongevraagd en ongewild) op een zware wandeling meegenomen
Je werd dus feitelijk die berg op gedwongen, wil je zeggen? Je had er niets over te zeggen? Je hebt geen wilskracht, geen middelen om jezelf te verdedigen? Je bent verplicht om bevelen van anderen op te volgen?
Zitten hier misschien ook een aantal aannames en irrationele gedachten die je eens kan aanpakken? Je redenen om te eten zijn namelijk ook (zoals bij zo ongeveer iedereen hier) irrationeel. Misschien moet je daar eens mee beginnen. Met eerlijk tegen jezelf te zijn over wat je voelt en die gevoelens niet te verstoppen achter irrationele gedachten.
Hoe zou je bovenstaande gebeurtenis dan kunnen omschrijven? Hoef je niet hier te doen als je niet wilt, je kan het ook als oefening voor jezelf doen. Als je jezelf niet als willoos slachtoffer ziet dat een berg op geduwd wordt of een berg eten naar binnen werkt, wat of wie ben je dan?
Ik werd door mijn vriendinnen (ongevraagd en ongewild) op een zware wandeling meegenomen
Je werd dus feitelijk die berg op gedwongen, wil je zeggen? Je had er niets over te zeggen? Je hebt geen wilskracht, geen middelen om jezelf te verdedigen? Je bent verplicht om bevelen van anderen op te volgen?
Zitten hier misschien ook een aantal aannames en irrationele gedachten die je eens kan aanpakken? Je redenen om te eten zijn namelijk ook (zoals bij zo ongeveer iedereen hier) irrationeel. Misschien moet je daar eens mee beginnen. Met eerlijk tegen jezelf te zijn over wat je voelt en die gevoelens niet te verstoppen achter irrationele gedachten.
Hoe zou je bovenstaande gebeurtenis dan kunnen omschrijven? Hoef je niet hier te doen als je niet wilt, je kan het ook als oefening voor jezelf doen. Als je jezelf niet als willoos slachtoffer ziet dat een berg op geduwd wordt of een berg eten naar binnen werkt, wat of wie ben je dan?
Ga in therapie!
woensdag 19 mei 2010 om 09:28
Mijn kat is nog steeds niet terug Ik ben inmiddels in alle staten. Vandaag ga ik flyers verspreiden en ophangen. Ik word hier diep ongelukkig van. Normaliter zoek ik dan troost in chocola of ander emo-voer. Willen jullie alsjeblieft voor mij duimen dat hij terugkomt en dat ik sterk blijf?
Ga in therapie!
woensdag 19 mei 2010 om 09:43
Dreamer, heb je geen plaatje van de jurk? Op de wehkampsite of zo? Laat je even weten of hij past?
Spinster, wat moedig dat je 40 pagina's hebt doorgelezen Bedankt voor de opsteker, die kunnen we hier allemaal wel gebruiken, denk ik! Ik ben het met je eens dat het jammer is dat een eetprobleem aan de buitenkant te zien is. Ik geloof zeker dat het slechts één uitingsvorm is van problemen of frustraties die heel veel mensen hebben. Andere vormen zijn roken, drinken, gokken, seksverslaving, shopverslaving, excessief sporten, drugs, pillen... noem maar op. We hebben allemaal onze zwaktes en de meesten van ons kiezen niet alleen maar gezonde manieren om daarmee om te gaan.
Daarnaast is verstoord eetgedrag ook vrij universeel, helaas... Ik sprak gisteren twee vriendinnen, allebei heftig knikkend toen ik zei dat ik gerust een hele zak chips én een reep chocola opeet als ik echt een slechte bui heb. Doen zij ook. Het is dus niet zo dat iedereen je aankijkt alsof je gek bent, want veel mensen doen dat. Ik denk dat mensen die echt een gezonde relatie hebben met eten, een minderheid zijn.
Spinster, wat moedig dat je 40 pagina's hebt doorgelezen Bedankt voor de opsteker, die kunnen we hier allemaal wel gebruiken, denk ik! Ik ben het met je eens dat het jammer is dat een eetprobleem aan de buitenkant te zien is. Ik geloof zeker dat het slechts één uitingsvorm is van problemen of frustraties die heel veel mensen hebben. Andere vormen zijn roken, drinken, gokken, seksverslaving, shopverslaving, excessief sporten, drugs, pillen... noem maar op. We hebben allemaal onze zwaktes en de meesten van ons kiezen niet alleen maar gezonde manieren om daarmee om te gaan.
Daarnaast is verstoord eetgedrag ook vrij universeel, helaas... Ik sprak gisteren twee vriendinnen, allebei heftig knikkend toen ik zei dat ik gerust een hele zak chips én een reep chocola opeet als ik echt een slechte bui heb. Doen zij ook. Het is dus niet zo dat iedereen je aankijkt alsof je gek bent, want veel mensen doen dat. Ik denk dat mensen die echt een gezonde relatie hebben met eten, een minderheid zijn.
Ga in therapie!
woensdag 19 mei 2010 om 11:32
Ik denk eigenlijk dat die vriendinnen van Mosterd niet eens zo snel bedacht hadden, dat deze activiteit voor Mosterd niet zo handig was. Mensen (ja, ook ik) hebben de neiging erg binnen hun eigen belevingswereld te blijven.
Ik duim voor je Dubiootje!
Nee, wehkamp doet moeilijk over het kopieren van plaatjes. Al zoekende zag ik wel gelijk nóg een leuke jurk. Die was alleen nog in 1 maat te verkrijgen. En die maat is of mijn huidige of te groot, geen idee. En weer zo duur, dus maar even niet.
Ik duim voor je Dubiootje!
Nee, wehkamp doet moeilijk over het kopieren van plaatjes. Al zoekende zag ik wel gelijk nóg een leuke jurk. Die was alleen nog in 1 maat te verkrijgen. En die maat is of mijn huidige of te groot, geen idee. En weer zo duur, dus maar even niet.
Later is nu
woensdag 19 mei 2010 om 11:45
Dubiootje: heel veel succes met je kat! Ik hoop dat je hem snel terugvindt. 1 troost: een aantal jaren geleden is mijn kat ook een tijdje weg geweest. Die is na anderhalve week nog teruggekomen... En over niet gaan eten: je kat komt niet sneller terug als jij je volpropt. Het enige resultaat is dat jij je lichaam straft voor het feit dat je kat weg is. En jouw lichaam is toch niet de schuld daarvan? Lief zijn voor je lichaam dus, en het goede voeding geven!
woensdag 19 mei 2010 om 13:44
Dreamer klinkt leuk die jurk, zelf koop ik altijd veel bij Esprit, de xxl jurkjes passen altijd perfect.
Dubiootje, hoe lang is je kat al weg? Ik hoop dat 'ie snel terug komt. En tuurlijk blijf je sterk, je bent een sterke vrouw!
Tja, die berg
Ik werd er dus echt ongevraagd opgedwongen. Ik had vooraf al tegen mijn vriendinnen gezegd dat zware bergwandelingen niet echt haalbaar voor mij waren. Toen we eenmaal een stuk gingen wandelen heeft die ene vriendin bewust voor mij verzwegen dat het een hele zware wandeling was. Ik kwam er pas na een half uur wandelen achter dat we een berg op moesten.....dus ja toen voelde ik mij wel een slachtoffer want omkeren was geen optie meer
Gevoelens vind ik een moeilijk punt. Ik ben nu wel zover dat ik door heb dat ik eet omdat mij iets dwars zit , maar hoe kom ik erachter wat mij dan dwars zit? Ik ben nog niet zo goed 'in touch' met mijzelf denk ik.
Dubiootje, hoe lang is je kat al weg? Ik hoop dat 'ie snel terug komt. En tuurlijk blijf je sterk, je bent een sterke vrouw!
Tja, die berg
Ik werd er dus echt ongevraagd opgedwongen. Ik had vooraf al tegen mijn vriendinnen gezegd dat zware bergwandelingen niet echt haalbaar voor mij waren. Toen we eenmaal een stuk gingen wandelen heeft die ene vriendin bewust voor mij verzwegen dat het een hele zware wandeling was. Ik kwam er pas na een half uur wandelen achter dat we een berg op moesten.....dus ja toen voelde ik mij wel een slachtoffer want omkeren was geen optie meer
Gevoelens vind ik een moeilijk punt. Ik ben nu wel zover dat ik door heb dat ik eet omdat mij iets dwars zit , maar hoe kom ik erachter wat mij dan dwars zit? Ik ben nog niet zo goed 'in touch' met mijzelf denk ik.
woensdag 19 mei 2010 om 13:49
Oh...herkenbaar hoor die berg!
Twee jaar terug was ik 25 kilo zwaarder dan nu. Gezinsuitje naar Artis...ik ging kapot! Warme dag, drukke dag in de dierentuin en ik was niet vooruit te branden. Elke stap kostte inspannening en maakte ik bewust, bloedirritant! Zweten als een otter. Die dag heb ik nog net niet gehuild, maar wat voelde ik me lamlendig. De dag daarna ben ik aan de lijn gegaan.
Ook een keer een uitje naar het strand met de honden. We parkeerden op een andere plaats dan anders. Normaal staan we op een parkeerplaats waar je vrij vlak naar het strand kan lopen, deze keer zat er een flinke duin tussen. Op de heenweg geen probleem, want naar beneden. Maar de terugweg.....ik dacht echt dat ik het leven zou laten op die duin. Flikker op met die duin, laat mij hier maar achter, of regel een tractor...ik KAN niet meer!
Dat zijn zulke confronterende situaties, dat vergeet je nooit meer.
Twee jaar terug was ik 25 kilo zwaarder dan nu. Gezinsuitje naar Artis...ik ging kapot! Warme dag, drukke dag in de dierentuin en ik was niet vooruit te branden. Elke stap kostte inspannening en maakte ik bewust, bloedirritant! Zweten als een otter. Die dag heb ik nog net niet gehuild, maar wat voelde ik me lamlendig. De dag daarna ben ik aan de lijn gegaan.
Ook een keer een uitje naar het strand met de honden. We parkeerden op een andere plaats dan anders. Normaal staan we op een parkeerplaats waar je vrij vlak naar het strand kan lopen, deze keer zat er een flinke duin tussen. Op de heenweg geen probleem, want naar beneden. Maar de terugweg.....ik dacht echt dat ik het leven zou laten op die duin. Flikker op met die duin, laat mij hier maar achter, of regel een tractor...ik KAN niet meer!
Dat zijn zulke confronterende situaties, dat vergeet je nooit meer.
woensdag 19 mei 2010 om 14:09
IK kom mezelf op zulke momenten gelukkig nog niet tegen door m'n gewicht. Wel door m'n fibromyalgie, maar ik denk dat vriendinnen daar ook eerder rekening mee zullen houden. Maar ik zelf dus nog niet altijd. Met tot gevolg dat ik aan 't eind van een wandeling/dagje uit compleet gesloopt ben.
Niet aardig dat zo'n vriendin jou kennelijk wil straffen voor je overgewicht, Mosterd. Zo klinkt het een beetje. Wordt een uitje niet leuker van!
Op momenten dat je wilt gaan eten, kun je beginnen met je af te vragen of je nu (al) wat nodig hebt. Je hoeft niet persé te weten wat je dwarszit en dat je daardoor eet, wel dat je (verkeerd) gaat eten doordat je wat dwarszit.
Of je eet uit emotie of omdat je het nodig hebt, is makkelijker vast te stellen. Een zak chips/reep chocolade heb je niet echt nodig. Als je net een goede maaltijd gegeten hebt, heb je na een (half) uur nog geen honger. Er moet echt wel 1,5 - 2 uur tussen twee eet momenten kunnen zitten, anders was je maaltijd niet voldoende.
Zo kun je dus, als je wat wilt pakken, bij jezelf nagaan waarom je wat wilt pakken.
Voor mij werkt het verder heel goed om elke dag te plannen wat ik ga eten. Net als bij Sonja dus, alleen maak ik zelf de menu's en stop ik er wel genoeg energie in, in m'n dagelijkse voeding.
Niet aardig dat zo'n vriendin jou kennelijk wil straffen voor je overgewicht, Mosterd. Zo klinkt het een beetje. Wordt een uitje niet leuker van!
Op momenten dat je wilt gaan eten, kun je beginnen met je af te vragen of je nu (al) wat nodig hebt. Je hoeft niet persé te weten wat je dwarszit en dat je daardoor eet, wel dat je (verkeerd) gaat eten doordat je wat dwarszit.
Of je eet uit emotie of omdat je het nodig hebt, is makkelijker vast te stellen. Een zak chips/reep chocolade heb je niet echt nodig. Als je net een goede maaltijd gegeten hebt, heb je na een (half) uur nog geen honger. Er moet echt wel 1,5 - 2 uur tussen twee eet momenten kunnen zitten, anders was je maaltijd niet voldoende.
Zo kun je dus, als je wat wilt pakken, bij jezelf nagaan waarom je wat wilt pakken.
Voor mij werkt het verder heel goed om elke dag te plannen wat ik ga eten. Net als bij Sonja dus, alleen maak ik zelf de menu's en stop ik er wel genoeg energie in, in m'n dagelijkse voeding.
Later is nu
woensdag 19 mei 2010 om 17:46
Ha meiden!
Pfffffffffff, ik kan geen pap meer zeggen maar kan even op een (heel zwaar typende) laptop, dus ik kom zwaaien.
Dubio, poes weg, o meid, wat erg voor je, ik weet hoe het voelt helaas, niks helpt, je bent doorlopend ongerust. Arme jij meid, ik leef zó met je mee!
Spinster, wat fijn dat je langskomt en alles gelezen hebt, je hebt mij (samen met Hanke) aan een paar geweldige inzichten geholpen, daar ben ik je heel erg dankbaar voor vrouw, serieus....
Mosterd, wat ellendig van die bergtocht, bah, wat voel je je dan vreselijk, rot dat je dat mee moest maken meid.
Miss C. Ik had laatst zo'n moment van 'zo kan het niet langer'. Een restaurant in Amsterdam was bij een vriend de straat uitlopen. Lange straat, dat wel maar kom op, gewoon een rechte weg, meer niet.
Ik moest om de 30 meter stoppen. Niet genoeg adem, kramp, pijn, verschrikkelijk! De volgende dag ben ik begonnen met waar ik nu mee bezig ben samen met jullie.
Vandaag knoerthard gewerkt (en ik moet nog verder zo meteen), tussen de middag werd er eten gehaald, ik voelde de bui al hangen. Frituurtroep, allemaal snacks. Anders was er niet gehaald. Ik viel zowat om van de honger en heb er dus van gegeten, wilde niet zeuren want het ís al zo druk voor de jongens die de decors en zo bouwen, ik vond niet dat ik kon gaan zaniken over het eten maar ik voelde me er toch rot onder. Morgen neem ik zelf eten mee.
Het is vanzelfsprekend geen drama maar ik wil gewoon kunnen kiezen voor iets gezonds als ik dat wil. Van frituurvoer krijg ik geen energie, ik was de hele middag moe.
Nu heb ik sushi besteld, dat komt zo en dan hou ik het vanavond dus maar licht allemaal.
Je went snel aan gezond eten valt me op. Snackbarspul valt dan meteen zwaar op de maag, bij mij althans wel.
En ik blijf beducht voor de glijdende schaal Spinster en Hanke, dat zit er toch heel erg in gebakken met de jaren merk ik.
Nu ga ik even ontspannen!
Pfffffffffff, ik kan geen pap meer zeggen maar kan even op een (heel zwaar typende) laptop, dus ik kom zwaaien.
Dubio, poes weg, o meid, wat erg voor je, ik weet hoe het voelt helaas, niks helpt, je bent doorlopend ongerust. Arme jij meid, ik leef zó met je mee!
Spinster, wat fijn dat je langskomt en alles gelezen hebt, je hebt mij (samen met Hanke) aan een paar geweldige inzichten geholpen, daar ben ik je heel erg dankbaar voor vrouw, serieus....
Mosterd, wat ellendig van die bergtocht, bah, wat voel je je dan vreselijk, rot dat je dat mee moest maken meid.
Miss C. Ik had laatst zo'n moment van 'zo kan het niet langer'. Een restaurant in Amsterdam was bij een vriend de straat uitlopen. Lange straat, dat wel maar kom op, gewoon een rechte weg, meer niet.
Ik moest om de 30 meter stoppen. Niet genoeg adem, kramp, pijn, verschrikkelijk! De volgende dag ben ik begonnen met waar ik nu mee bezig ben samen met jullie.
Vandaag knoerthard gewerkt (en ik moet nog verder zo meteen), tussen de middag werd er eten gehaald, ik voelde de bui al hangen. Frituurtroep, allemaal snacks. Anders was er niet gehaald. Ik viel zowat om van de honger en heb er dus van gegeten, wilde niet zeuren want het ís al zo druk voor de jongens die de decors en zo bouwen, ik vond niet dat ik kon gaan zaniken over het eten maar ik voelde me er toch rot onder. Morgen neem ik zelf eten mee.
Het is vanzelfsprekend geen drama maar ik wil gewoon kunnen kiezen voor iets gezonds als ik dat wil. Van frituurvoer krijg ik geen energie, ik was de hele middag moe.
Nu heb ik sushi besteld, dat komt zo en dan hou ik het vanavond dus maar licht allemaal.
Je went snel aan gezond eten valt me op. Snackbarspul valt dan meteen zwaar op de maag, bij mij althans wel.
En ik blijf beducht voor de glijdende schaal Spinster en Hanke, dat zit er toch heel erg in gebakken met de jaren merk ik.
Nu ga ik even ontspannen!
woensdag 19 mei 2010 om 20:32
Die glijdende schaal, tsja Leo. Alleen jij weet wat dat inhoudt en waar jij voor moet/wilt oppassen. Gaat het samenwerken goed, vind je dit een leuk project?
Ik denk dat ik voor een deel wel begrijp wat je bedoelt. Ook ik heb helemaal opnieuw moeten leren eten. Elke dag, elk eetmoment moest ik bewust nadenken bij wat ik deed. Dat heb ik máánden vol moeten houden voor ik wat losser over wat ik at kon denken. In die tijd was ik wat dwingender naar mijn omgeving. Ik wilde geen pitabroodjes met gemengd gehakt mee eten als ik op visite was. Dat was me te vet. Ik wilde af van die oude levensstijl en vroeg dan gewoon om een gezonder alternatief. Ik wilde mezelf niet meer vertellen dat ik die rol koek wel kon nemen. Of die vette kebab. Ik wilde af van dat normaal vinden. Het kan er wel bij, wat geeft het toch. Nou, het geeft wel. Vetzucht namelijk.
Momenten dat het echt niet anders kon dan vet mee eten vond ik eigenlijk heel vervelend. Zo lekker is die vette troep niet, en al helemaal niet als ik er niet zelf voor had kunnen kiezen.
Grappig dat ik daar zo hardnekkig in ben geweest. Wel heel handig. Tegenwoordig ga ik af en toe mee in adhoc ongezonde troep. Vaak ook niet. Ga ik toch voor een maaltijdsalade bijv. terwijl de rest van een groep een afhaalpizza naar binnen werkt.
Het hijgen en puffen en geen conditie hebben, een berg niet opkunnen... ik had het zelf kunnen vertellen. Wat mij het allermeeste heeft geholpen is goede passende schoenen kopen. Want het bleek dat de pijn die ik voelde te maken had met zere voeten. Dikke voeten doen zeer in gewoon schoeisel. De knieen gaan ook zeer doen daardoor. Een fiets met maar 3 versnellingen bleek ook niet meer afdoende te zijn. Daarom heb ik toen voor eentje met 7 versnellingen gespaard.
Beide aanpassingen (let op, goede schoenen zijn duur!!!)hebben er bij mij voor gezorgd dat ik makkelijker kon bewegen en er ook minder een hekel aan kreeg. Even een stukje lopen deed opeens niet meer zo zeer. Ik was nog steeds even dik maar wel een stuk minder sjachrijnig.
Het zweten bleef, en is pas onder de 85 kilo echt heel veel minder geworden.
Vandaag 2 grof volkorenboterhammen met banaan. Later 2 met gewone kaas bij vriendin. Een chocolademuffin van vriendin. Twee mueslibroodjes. Halve liter melk. Maaltijdsalade met zalm. Straks nog wat fruit. Verder water en thee gedronken. Ik heb 45 minuten gefietst (hard), heb ruim 3 uur gewandeld tijdens het winkelen en wat huishoudelijke taken gedaan. Al met al een actieve dag. Lekker en gezond gegeten. Genoeg om me fijn bij te voelen terwijl ik er toch wat van afval.
In de stad op zoek geweest naar een broek. Uiteindelijk eentje bij de Miss Etam gekocht. Maat 42. Net mijn kast uitgeruimd en dezelfde broek heb ik ook in maat 44, 46 en 48. Ik word wel minder dik, maar ik houd dezelfde irritante bouw. Toen ik slank was ergerde ik me er ook al aan. ´Batterijen´, zo werden ze door mijn pa genoemd. Dikke dijen, brede heupen, smalle taille, smalle schouders. Een broek vinden die past is lastig. Behalve dan die van de Miss Etam. Hoge taille, rechte pijpen.
Ik zaag wat door over die broeken want ik merkte afgelopen week dat ik er zo van baalde dat ik in winkels geen fijn passende broek kon vinden. Het voelde zo dik. Qua bovenkleding gaat het helemaal zoals ik wil, met rokken en jurkjes kun je de boel ook lekker verbloemen maar met broeken wilde het echt niet lukken. Nu voor een zacht prijsje toch maar weer op mijn oude favoriet teruggevallen.
Succes met ontspannen.
Ik denk dat ik voor een deel wel begrijp wat je bedoelt. Ook ik heb helemaal opnieuw moeten leren eten. Elke dag, elk eetmoment moest ik bewust nadenken bij wat ik deed. Dat heb ik máánden vol moeten houden voor ik wat losser over wat ik at kon denken. In die tijd was ik wat dwingender naar mijn omgeving. Ik wilde geen pitabroodjes met gemengd gehakt mee eten als ik op visite was. Dat was me te vet. Ik wilde af van die oude levensstijl en vroeg dan gewoon om een gezonder alternatief. Ik wilde mezelf niet meer vertellen dat ik die rol koek wel kon nemen. Of die vette kebab. Ik wilde af van dat normaal vinden. Het kan er wel bij, wat geeft het toch. Nou, het geeft wel. Vetzucht namelijk.
Momenten dat het echt niet anders kon dan vet mee eten vond ik eigenlijk heel vervelend. Zo lekker is die vette troep niet, en al helemaal niet als ik er niet zelf voor had kunnen kiezen.
Grappig dat ik daar zo hardnekkig in ben geweest. Wel heel handig. Tegenwoordig ga ik af en toe mee in adhoc ongezonde troep. Vaak ook niet. Ga ik toch voor een maaltijdsalade bijv. terwijl de rest van een groep een afhaalpizza naar binnen werkt.
Het hijgen en puffen en geen conditie hebben, een berg niet opkunnen... ik had het zelf kunnen vertellen. Wat mij het allermeeste heeft geholpen is goede passende schoenen kopen. Want het bleek dat de pijn die ik voelde te maken had met zere voeten. Dikke voeten doen zeer in gewoon schoeisel. De knieen gaan ook zeer doen daardoor. Een fiets met maar 3 versnellingen bleek ook niet meer afdoende te zijn. Daarom heb ik toen voor eentje met 7 versnellingen gespaard.
Beide aanpassingen (let op, goede schoenen zijn duur!!!)hebben er bij mij voor gezorgd dat ik makkelijker kon bewegen en er ook minder een hekel aan kreeg. Even een stukje lopen deed opeens niet meer zo zeer. Ik was nog steeds even dik maar wel een stuk minder sjachrijnig.
Het zweten bleef, en is pas onder de 85 kilo echt heel veel minder geworden.
Vandaag 2 grof volkorenboterhammen met banaan. Later 2 met gewone kaas bij vriendin. Een chocolademuffin van vriendin. Twee mueslibroodjes. Halve liter melk. Maaltijdsalade met zalm. Straks nog wat fruit. Verder water en thee gedronken. Ik heb 45 minuten gefietst (hard), heb ruim 3 uur gewandeld tijdens het winkelen en wat huishoudelijke taken gedaan. Al met al een actieve dag. Lekker en gezond gegeten. Genoeg om me fijn bij te voelen terwijl ik er toch wat van afval.
In de stad op zoek geweest naar een broek. Uiteindelijk eentje bij de Miss Etam gekocht. Maat 42. Net mijn kast uitgeruimd en dezelfde broek heb ik ook in maat 44, 46 en 48. Ik word wel minder dik, maar ik houd dezelfde irritante bouw. Toen ik slank was ergerde ik me er ook al aan. ´Batterijen´, zo werden ze door mijn pa genoemd. Dikke dijen, brede heupen, smalle taille, smalle schouders. Een broek vinden die past is lastig. Behalve dan die van de Miss Etam. Hoge taille, rechte pijpen.
Ik zaag wat door over die broeken want ik merkte afgelopen week dat ik er zo van baalde dat ik in winkels geen fijn passende broek kon vinden. Het voelde zo dik. Qua bovenkleding gaat het helemaal zoals ik wil, met rokken en jurkjes kun je de boel ook lekker verbloemen maar met broeken wilde het echt niet lukken. Nu voor een zacht prijsje toch maar weer op mijn oude favoriet teruggevallen.
Succes met ontspannen.
donderdag 20 mei 2010 om 09:03
Ha meiden!
Weer het begin van een heerlijke gezonde dag!
Hahaha. Als je het zegt ga je het zelf geloven hè Ik was gisteren bij mijn psycholoog, supermens die ik nog 'over heb gehouden' aan mijn scheiding en die mij nu ook begeleidt in de switch naar gezonder leven. Ze vond (uiteraard) dat ik heel goed bezig ben en gaf me het advies om nu "conversationele hypnose" te gaan toepassen. Dat betekent dat je stilstaat bij hoe je zaken formuleert om zo je onderbewustzijn te beïnvloeden.
Ik had in mijn boekje bv. geschreven: "pluspunt: niet toegegeven aan verleiding om te snoepen". Zij legde uit dat de linkerhelft van je hersenen geen ontkenningen registreert en dat je de boodschap die in je onderbewustzijn blijft hangen is "toegegeven aan de verleiding om te snoepen". Het is dus beter om je gedachten positief te formuleren. Bv. "ik had erg veel zin om te snoepen, maar ik heb besloten om toch iets gezonds te eten" of "ik besloot dat ik goed voor mijn lichaam wil zorgen" of iets dergelijks.
Eigenlijk wat we hier ook voor een groot deel doen, maar toch... het negatieve denkpatroon zit er behoorlijk ingesleten en ik moet ook vaak opletten dat ik geen dingen zeg als "ik had een terugval" of "zondigen". Dus vandaar mijn hypervrolijke binnenkomer om jullie en mezelf eens fijn conversationeel te hypnotiseren. Laat me maar weten of het helpt
Hanke, interessant hoe het werkt. Alsof je geprogrammeerd (gehersenspoeld?) bent tot een bepaald ongezond eetgedrag en jezelf nu aan het herprogrammeren bent. Ik denk dat een tijdje extreem doen dan wel een goede strategie is. Het moet eerst ingesleten raken, een automatisme bijna, voordat je de teugels weer kan laten vieren. Want je bent in je oude patroon zo gewend om de teugels dan helemaal los te laten, dat je je je nieuwe patroon eerst goed eigen moet maken. Anders val je heel snel weer terug in je oude patroon - want dat is nu eenmaal vertrouwd.
Best confronterend als je dan merkt dat je soms "buiten de boot valt" als je kiest voor gezond eten. Dit bedoel ik overigens positief voor jou. Maar er klopt toch iets niet als het zo geaccepteerd is om junk te eten dat je soms echt moeite moet doen, of zoals Leo gisteren, niet eens de mogelijkheid hebt om iets gezonds te kiezen. Junkfood hoort er zo bij dat je er soms niet omheen kan.
Dat is op zich niet zo erg voor een keer, zeker als je het niet echt lekker meer vindt. De verleiding is er dan af. Maar het zegt wel iets over onze cultuur en maatschappij en wat een druk er is om ongezond te eten. Je maakt eigenlijk een onconventionele keuze door gezond te willen eten.
Wat hilarisch trouwens dat je dezelfde broek in 4 maten hebt! Op naar maat 40
Het kan inderdaad erg frustrerend zijn om foute broeken te passen. Vaak is het gewoon een verkeerd model, maar op de één of andere manier denken wij dan vaak dat wij het verkeerde model zijn
Weer het begin van een heerlijke gezonde dag!
Hahaha. Als je het zegt ga je het zelf geloven hè Ik was gisteren bij mijn psycholoog, supermens die ik nog 'over heb gehouden' aan mijn scheiding en die mij nu ook begeleidt in de switch naar gezonder leven. Ze vond (uiteraard) dat ik heel goed bezig ben en gaf me het advies om nu "conversationele hypnose" te gaan toepassen. Dat betekent dat je stilstaat bij hoe je zaken formuleert om zo je onderbewustzijn te beïnvloeden.
Ik had in mijn boekje bv. geschreven: "pluspunt: niet toegegeven aan verleiding om te snoepen". Zij legde uit dat de linkerhelft van je hersenen geen ontkenningen registreert en dat je de boodschap die in je onderbewustzijn blijft hangen is "toegegeven aan de verleiding om te snoepen". Het is dus beter om je gedachten positief te formuleren. Bv. "ik had erg veel zin om te snoepen, maar ik heb besloten om toch iets gezonds te eten" of "ik besloot dat ik goed voor mijn lichaam wil zorgen" of iets dergelijks.
Eigenlijk wat we hier ook voor een groot deel doen, maar toch... het negatieve denkpatroon zit er behoorlijk ingesleten en ik moet ook vaak opletten dat ik geen dingen zeg als "ik had een terugval" of "zondigen". Dus vandaar mijn hypervrolijke binnenkomer om jullie en mezelf eens fijn conversationeel te hypnotiseren. Laat me maar weten of het helpt
Hanke, interessant hoe het werkt. Alsof je geprogrammeerd (gehersenspoeld?) bent tot een bepaald ongezond eetgedrag en jezelf nu aan het herprogrammeren bent. Ik denk dat een tijdje extreem doen dan wel een goede strategie is. Het moet eerst ingesleten raken, een automatisme bijna, voordat je de teugels weer kan laten vieren. Want je bent in je oude patroon zo gewend om de teugels dan helemaal los te laten, dat je je je nieuwe patroon eerst goed eigen moet maken. Anders val je heel snel weer terug in je oude patroon - want dat is nu eenmaal vertrouwd.
Best confronterend als je dan merkt dat je soms "buiten de boot valt" als je kiest voor gezond eten. Dit bedoel ik overigens positief voor jou. Maar er klopt toch iets niet als het zo geaccepteerd is om junk te eten dat je soms echt moeite moet doen, of zoals Leo gisteren, niet eens de mogelijkheid hebt om iets gezonds te kiezen. Junkfood hoort er zo bij dat je er soms niet omheen kan.
Dat is op zich niet zo erg voor een keer, zeker als je het niet echt lekker meer vindt. De verleiding is er dan af. Maar het zegt wel iets over onze cultuur en maatschappij en wat een druk er is om ongezond te eten. Je maakt eigenlijk een onconventionele keuze door gezond te willen eten.
Wat hilarisch trouwens dat je dezelfde broek in 4 maten hebt! Op naar maat 40
Het kan inderdaad erg frustrerend zijn om foute broeken te passen. Vaak is het gewoon een verkeerd model, maar op de één of andere manier denken wij dan vaak dat wij het verkeerde model zijn
Ga in therapie!
donderdag 20 mei 2010 om 09:10
Mijn poes is nog steeds weg. Je weet inderdaad wat het is Leo. Het is echt mijn lieveling (van de twee), het is zo'n kroelbeest. Hij moet gewoon terugkomen. Vandaag gaan de flyers uit. Bedankt voor het duimen, alsjeblieft mee doorgaan dus! loedoe, jouw redenering dat mijn lichaam er geen schuld aan heeft dat mijn kat weg is, daar is geen speld tussen te krijgen! Dankjewel daarvoor
Hanke en Spinster, ik wil graag zeggen dat ik het erg fijn vind dat jullie meeschrijven. Ik heb al veel gehad aan jullie postings.
Mosterd, erg vervelend en nogal ongevoelig hoe je vriendin je die berg op wilde krijgen. Waarom voelde je je gedwongen? Konden jullie niet meer terug, was dat te ver? Of voelde je je voor het blok gezet en wilde je de rest van de groep niet met jouw overgewicht 'belasten'? Ben je ook kwaad geworden op je vriendin? Het lijkt me dat je daar alle recht toe had.
Hanke en Spinster, ik wil graag zeggen dat ik het erg fijn vind dat jullie meeschrijven. Ik heb al veel gehad aan jullie postings.
Mosterd, erg vervelend en nogal ongevoelig hoe je vriendin je die berg op wilde krijgen. Waarom voelde je je gedwongen? Konden jullie niet meer terug, was dat te ver? Of voelde je je voor het blok gezet en wilde je de rest van de groep niet met jouw overgewicht 'belasten'? Ben je ook kwaad geworden op je vriendin? Het lijkt me dat je daar alle recht toe had.
Ga in therapie!
donderdag 20 mei 2010 om 09:27
Ik heb geen overgewicht, maar soms wel last van enorme eetbuien. Daarna voel ik me verschrikkelijk. Voel me schuldig en ben boos op mezelf. Toch kan ik er beter mee omgaan dan vroeger, ik pak de draad weer op en ga weer op de gezonde tour. Aankomend weekend wordt voor mij dan ook een uitdaging om gewoon gezond te blijven ipv mee te graaien met de zak chips op de bank bij vrienden.
Ik wilde dit even met jullie delen: http://www.eatingless.com ... atingless-free-sample.pdf
Zelf heb ik nog niet alles gelezen, maar komen wel wat interessante dingen in voor. Misschien kennen jullie t al, maar toch deel ik het hier even!
Ik vind jullie heel sterk, gevoelens omschrijven en deze naar buiten brengen is een van de moeilijkste dingen. Diep doorgronden waarom je nou wel of niet eet.
Ik wilde dit even met jullie delen: http://www.eatingless.com ... atingless-free-sample.pdf
Zelf heb ik nog niet alles gelezen, maar komen wel wat interessante dingen in voor. Misschien kennen jullie t al, maar toch deel ik het hier even!
Ik vind jullie heel sterk, gevoelens omschrijven en deze naar buiten brengen is een van de moeilijkste dingen. Diep doorgronden waarom je nou wel of niet eet.
donderdag 20 mei 2010 om 11:01
donderdag 20 mei 2010 om 15:19
Ik voel me dan schuldig omdat ik het niet wil. Ik wil helemaal niet eten. En bij elke hap denk ik "doe het niet, je komt er van aan" "nee je komt heus niet aan, het is lekker, pak nog wat!" "morgen ga ik wel hardlopen en train ik het er af!" "pakken wat je pakken kan, nu ben je toch bezig dus vreet je helemaal vol". En zo gaan die gedachtes dan heen en weer, ik word er gek van. Ik weet ook dat ik na zo een eetbui ontzettend verdrietig ben dat ik mezelf weer teleur heb gesteld en niet sterk ben gebleven.
Die chips, koekjes, chocola. Het is allemaal niet nodig. Mijn lichaam hóeft dat allemaal niet.
Als ik gezond beweeg en eet ben ik bang dat ik aankom, maar dat is natuurlijk onzin.. Ik kom aan van die gigantische eetbuien. En een pizza margaritha om 3 uur 's nachts waarvan het vet ervan afdruipt.. Ik word gewoon ongelukkig van mezelf wanneer ik het mezelf aandoe. Daarom wil ik die eetbuien zo graag voorkomen.
Ik ga ook gewoon aan de wortels (kan je lekker op kauwen voor een tijdje) en blijf sterk!
Die chips, koekjes, chocola. Het is allemaal niet nodig. Mijn lichaam hóeft dat allemaal niet.
Als ik gezond beweeg en eet ben ik bang dat ik aankom, maar dat is natuurlijk onzin.. Ik kom aan van die gigantische eetbuien. En een pizza margaritha om 3 uur 's nachts waarvan het vet ervan afdruipt.. Ik word gewoon ongelukkig van mezelf wanneer ik het mezelf aandoe. Daarom wil ik die eetbuien zo graag voorkomen.
Ik ga ook gewoon aan de wortels (kan je lekker op kauwen voor een tijdje) en blijf sterk!
vrijdag 21 mei 2010 om 08:55
Jouw 'dieet' is ongeveer wat ik nu ook doe, Olivia. Ik kan alleen erg slecht van de koffie afblijven, dus zit nu aan de decafé. Helaas is die niet overal. Thuis kan ik uitstekend van koffie afblijven, neem ik granendrank (nep dus)
Ik hoop dat het bij mij ook zulke positieve effecten heeft, zodat ik ook minder last zal hebben van eczeem en reuma
Effecten op eczeem merk ik trouwens wel vrij snel, vooral met wijn, dus daar blijf ik dan makkelijker af.
De wetenschap dat voor mij diabetes 2 in het verschiet ligt (mijn moeder heeft altijd gezond gegeten, heel veel bewogen en nooit overgewicht gehad, nu wel diabetes 2 + hoog cholesterol en hoge bloeddruk) is een extra stok achter de deur. Ik hoef het niet te krijgen, maar gezien de familiegeschiedenis zit de kans er wel in.
Ik hoop dat het bij mij ook zulke positieve effecten heeft, zodat ik ook minder last zal hebben van eczeem en reuma
Effecten op eczeem merk ik trouwens wel vrij snel, vooral met wijn, dus daar blijf ik dan makkelijker af.
De wetenschap dat voor mij diabetes 2 in het verschiet ligt (mijn moeder heeft altijd gezond gegeten, heel veel bewogen en nooit overgewicht gehad, nu wel diabetes 2 + hoog cholesterol en hoge bloeddruk) is een extra stok achter de deur. Ik hoef het niet te krijgen, maar gezien de familiegeschiedenis zit de kans er wel in.
Later is nu
vrijdag 21 mei 2010 om 09:05
vrijdag 21 mei 2010 om 10:31
Ja Leo, hoe ging het gisteren? Had je zelf wat lekkers meegenomen. Ben je al helemaal zat van die frietlucht?
Ik had gisteren een eetbui, niet normaal. En dat bedoel ik heel letterlijk, want als ik normaal een eetbui heb dan trek ik (nogmaals letterlijk) alles uit de kast. Nu had ik honger én trek en een raar gevoel in mijn buik. Ik vond het dus wel eens tijd om gewoon lekker te kanen. Dus ik heb een paar plakjes gerookte zalm op én 3/4 doosje sushi. Hahaha! Dat zijn de eetbuien dubio nieuwe stijl
Daarna voelde ik me heel lekker, want a) ik had niet aan een verleiding toegegeven maar bewust besloten dat ik wat lekkers ging eten b) ik had minder last van mijn buik c) ik had geen honger meer en d) het was erg lekker. O ja, en e) het was gezond!
Ik heb ook één chocoladetruffel gegeten, dat is ook wel een waard want dat is echt ongekend voor mij. Echt van genoten.
Qua afvallen zie ik nergens niks van, dus het is maar goed dat ik daar niet op gefixeerd ben (kuch).
Hoe gaat het met jullie?
Ik had gisteren een eetbui, niet normaal. En dat bedoel ik heel letterlijk, want als ik normaal een eetbui heb dan trek ik (nogmaals letterlijk) alles uit de kast. Nu had ik honger én trek en een raar gevoel in mijn buik. Ik vond het dus wel eens tijd om gewoon lekker te kanen. Dus ik heb een paar plakjes gerookte zalm op én 3/4 doosje sushi. Hahaha! Dat zijn de eetbuien dubio nieuwe stijl
Daarna voelde ik me heel lekker, want a) ik had niet aan een verleiding toegegeven maar bewust besloten dat ik wat lekkers ging eten b) ik had minder last van mijn buik c) ik had geen honger meer en d) het was erg lekker. O ja, en e) het was gezond!
Ik heb ook één chocoladetruffel gegeten, dat is ook wel een waard want dat is echt ongekend voor mij. Echt van genoten.
Qua afvallen zie ik nergens niks van, dus het is maar goed dat ik daar niet op gefixeerd ben (kuch).
Hoe gaat het met jullie?
Ga in therapie!
vrijdag 21 mei 2010 om 10:36
Olivia, ik ben onder de indruk van het verschil dat gezond leven voor jouw gezondheid heeft gemaakt. We kennen de statistieken wel, maar het is heel iets anders als je het verschil echt aan jóuw lichaam merkt. Geweldig dat je door zelf een verandering door te voeren je je gezondheid hebt kunnen verbeteren! Je hebt een veel betere kwaliteit van leven nu. Daar doen we het toch allemaal voor?
Wat bracht je ertoe om die switch te maken? Want weten is één ding, doen een ander...
Wat bracht je ertoe om die switch te maken? Want weten is één ding, doen een ander...
Ga in therapie!
vrijdag 21 mei 2010 om 11:01
Goeiemorgen dames,
Ik lees al een paar jaar mee op dit forum en heb eigenlijk nooit de moed gehad om zelf ook mee te schrijven, totdat ik mee ging lezen met dit topic en zoveel reacties las waar ik ook steun uit haal, dus de stoute schoenen maar aangetrokken om ook een bericht te schrijven, wat voor mij een hele stap is.
Ik heb nu al zo'n 25 jaar een moeilijke relatie met eten, voor mij is eten mijn grootste troost, mijn beste vriend en tegelijkertijd mijn ergste vijand. Om een hoop moeilijke dingen in mijn leven aan te kunnen eet ik veel en dan geen gezonde dingen, maar een hoop zoete dingen en hartige snacks (ong. 5000 kcal per dag!) om dan bijv. in een half jaar 20 kilo aan te komen.
Vervolgens voel ik me dan zo slecht in mijn vel omdat ik zo aangekomen ben, dat ik de aangekomen kilo's dan weer af wil vallen. Wat ik dan meestal doe is een redelijk gezond "dieet" van 1500 a 1700 kcal per dag, 3 maaltijden en 3 tussendoortjes. De tussendoortjes zijn voor mij wel noodzakelijk om het vol te kunnen houden, als ik ze weg zou laten zou ik een enorme eetbui krijgen na een aantal dagen, dus dat werkt bij mij averechts. Mijn voordeel is gelukkig wel dat ik goed afval met dit dieet, ong.1 kg per week, waardoor je je weer beter voelt en er weer beter uitziet en een hoop complimenten krijg, waardoor ik dit volhoud. Maar ja, puur op wilskracht omdat ik een doel wil bereiken en niet omdat ik het belangrijk vind dat ik gezonder met mijn lijf omga.
Ik ben nu weer in de afgelopen 5 mnd 21 kg afgevallen en mijn streefgewicht bereikt (80 kg bij 1.81 lengte). Een paar weken na het bereiken van mijn streefgewicht lukte het me om mijn redelijk gezonde eetgewoonten door te zetten, maar nu is het al weer 2 weken fout. Om persoonlijke problemen aan te kunnen ben ik weer langzaam meer gaan eten en de afgelopen dagen weer ong.5000 kcal per dag en ik voel mezelf weer aankomen. Het eten helpt me om even niets te voelen, maar de kater volgt ook, dus ik begrijp niet waarom ik dit gedrag zo moeilijk vind te stoppen.
Deze vicieuze cirkel zit ik nu al jaren in en het geeft zoveel onrust, dus zou zo graag willen leren anders naar eten te kijken en op een andere manier met problemen omgaan.
Een aantal keren in therapie heeft me helaas niet geholpen.
Vandaar dat ik nu op dit forum reageer, ik heb er al veel aan om mee te lezen, maar lijkt me ook fijn om mee te gaan schrijven.
Nou is toch nog een langer verhaal geworden dan de bedoeling was, maar je schrijft al snel een heel verhaal.
@Eleonora, dank je voor het openen van dit topic, het doet me goed alle reacties hierop te lezen, ik heb er echt wat aan!
Liefs,
Roos
Ik lees al een paar jaar mee op dit forum en heb eigenlijk nooit de moed gehad om zelf ook mee te schrijven, totdat ik mee ging lezen met dit topic en zoveel reacties las waar ik ook steun uit haal, dus de stoute schoenen maar aangetrokken om ook een bericht te schrijven, wat voor mij een hele stap is.
Ik heb nu al zo'n 25 jaar een moeilijke relatie met eten, voor mij is eten mijn grootste troost, mijn beste vriend en tegelijkertijd mijn ergste vijand. Om een hoop moeilijke dingen in mijn leven aan te kunnen eet ik veel en dan geen gezonde dingen, maar een hoop zoete dingen en hartige snacks (ong. 5000 kcal per dag!) om dan bijv. in een half jaar 20 kilo aan te komen.
Vervolgens voel ik me dan zo slecht in mijn vel omdat ik zo aangekomen ben, dat ik de aangekomen kilo's dan weer af wil vallen. Wat ik dan meestal doe is een redelijk gezond "dieet" van 1500 a 1700 kcal per dag, 3 maaltijden en 3 tussendoortjes. De tussendoortjes zijn voor mij wel noodzakelijk om het vol te kunnen houden, als ik ze weg zou laten zou ik een enorme eetbui krijgen na een aantal dagen, dus dat werkt bij mij averechts. Mijn voordeel is gelukkig wel dat ik goed afval met dit dieet, ong.1 kg per week, waardoor je je weer beter voelt en er weer beter uitziet en een hoop complimenten krijg, waardoor ik dit volhoud. Maar ja, puur op wilskracht omdat ik een doel wil bereiken en niet omdat ik het belangrijk vind dat ik gezonder met mijn lijf omga.
Ik ben nu weer in de afgelopen 5 mnd 21 kg afgevallen en mijn streefgewicht bereikt (80 kg bij 1.81 lengte). Een paar weken na het bereiken van mijn streefgewicht lukte het me om mijn redelijk gezonde eetgewoonten door te zetten, maar nu is het al weer 2 weken fout. Om persoonlijke problemen aan te kunnen ben ik weer langzaam meer gaan eten en de afgelopen dagen weer ong.5000 kcal per dag en ik voel mezelf weer aankomen. Het eten helpt me om even niets te voelen, maar de kater volgt ook, dus ik begrijp niet waarom ik dit gedrag zo moeilijk vind te stoppen.
Deze vicieuze cirkel zit ik nu al jaren in en het geeft zoveel onrust, dus zou zo graag willen leren anders naar eten te kijken en op een andere manier met problemen omgaan.
Een aantal keren in therapie heeft me helaas niet geholpen.
Vandaar dat ik nu op dit forum reageer, ik heb er al veel aan om mee te lezen, maar lijkt me ook fijn om mee te gaan schrijven.
Nou is toch nog een langer verhaal geworden dan de bedoeling was, maar je schrijft al snel een heel verhaal.
@Eleonora, dank je voor het openen van dit topic, het doet me goed alle reacties hierop te lezen, ik heb er echt wat aan!
Liefs,
Roos
