Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand
woensdag 21 april 2010 om 15:48
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
donderdag 27 mei 2010 om 17:38
quote:Chipper schreef op 27 mei 2010 @ 12:29:
gewoon 2, 3 keer in de week gaan sporten, gezond eten en niet de hele dag alleen maar met eten bezig zijn.
O ja, je ook niet schuldig voelen als je eens een tussendoortje neemt. Dat moet toch kunnen?
Nah, dit lijkt me dé oplossing voor alles waar we hier mee kampen.
Bedankt!
gewoon 2, 3 keer in de week gaan sporten, gezond eten en niet de hele dag alleen maar met eten bezig zijn.
O ja, je ook niet schuldig voelen als je eens een tussendoortje neemt. Dat moet toch kunnen?
Nah, dit lijkt me dé oplossing voor alles waar we hier mee kampen.
Bedankt!
donderdag 27 mei 2010 om 17:40
quote:LemonLime schreef op 27 mei 2010 @ 13:05:
Kwam langs dit topic en lees al even mee maar wilde graag een post achterlaten als jullie het niet erg vinden. Omdat ik hoop de motivatie te vinden om weer aan mezelf te gaan werken en mezelf weer leuk te gaan vinden. Op dit moment vind ik mezelf niet zo leuk...Weeg te veel, val nauwelijks (ok, niet) af en zit met mezelf in de knoop. Dat laatste is iets waar ik nu aan werk, door middel van AD, maar afvallen wil gewoon niet. Ik eet, volgens mezelf en de dietiste, helemaal niet slecht en probeer qua koolhydraten echt te minderen maar ik val niets af. En dat motiveert helemaal niet...Zeker niet als je wel sport en zo graag beter in je vel wil zitten. Besef dat dat niet alleen afhangt van hoe ik eruit zie en hoe veel ik weeg maar het hangt er wel mee samen. En ik weet dat ik dat ik lief voor mezelf moet zijn maar het is zo moeilijk als je het ene moment te misselijk bent om te eten en het andere moment ontzettend honger hebt terwijl je een half uur geleden goed gegeten hebt...
Kortom, beetje de weg kwijt maar ik ga hier meelezen.
Voor de weg kwijtigen zijn wij heel handig hier.
Goed dat je meepost!
Kwam langs dit topic en lees al even mee maar wilde graag een post achterlaten als jullie het niet erg vinden. Omdat ik hoop de motivatie te vinden om weer aan mezelf te gaan werken en mezelf weer leuk te gaan vinden. Op dit moment vind ik mezelf niet zo leuk...Weeg te veel, val nauwelijks (ok, niet) af en zit met mezelf in de knoop. Dat laatste is iets waar ik nu aan werk, door middel van AD, maar afvallen wil gewoon niet. Ik eet, volgens mezelf en de dietiste, helemaal niet slecht en probeer qua koolhydraten echt te minderen maar ik val niets af. En dat motiveert helemaal niet...Zeker niet als je wel sport en zo graag beter in je vel wil zitten. Besef dat dat niet alleen afhangt van hoe ik eruit zie en hoe veel ik weeg maar het hangt er wel mee samen. En ik weet dat ik dat ik lief voor mezelf moet zijn maar het is zo moeilijk als je het ene moment te misselijk bent om te eten en het andere moment ontzettend honger hebt terwijl je een half uur geleden goed gegeten hebt...
Kortom, beetje de weg kwijt maar ik ga hier meelezen.
Voor de weg kwijtigen zijn wij heel handig hier.
Goed dat je meepost!
donderdag 27 mei 2010 om 17:47
quote:LemonLime schreef op 27 mei 2010 @ 14:46:
En dan vraag ik me altijd af sinds wanneer ik niet gewoon zelf mag beslissen wanneer ik wel en niet iets eet.
Ook zoiets: misschien let ik er wel meer op maar ik heb een keer meegemaakt dat ik een ijsje aan het eten wat en meisje (dun, maar dat is for the sake of the story) me echt walgend aankeek alsof ze niet kon geloven dat ik dat echt ging eten. Best raar eigenlijk dat zo veel mensen zich willen bemoeien met wat je eet...
Getver, dat is frustrerend ja inderdaad.
Mijn vader heeft de neiging om te roepen ; 'niet aandringen, niet aandringen!' als mensen me iets te eten aanbieden en ik nee zeg.
Is ook wel genant hoor als je 41 bent......
En dan vraag ik me altijd af sinds wanneer ik niet gewoon zelf mag beslissen wanneer ik wel en niet iets eet.
Ook zoiets: misschien let ik er wel meer op maar ik heb een keer meegemaakt dat ik een ijsje aan het eten wat en meisje (dun, maar dat is for the sake of the story) me echt walgend aankeek alsof ze niet kon geloven dat ik dat echt ging eten. Best raar eigenlijk dat zo veel mensen zich willen bemoeien met wat je eet...
Getver, dat is frustrerend ja inderdaad.
Mijn vader heeft de neiging om te roepen ; 'niet aandringen, niet aandringen!' als mensen me iets te eten aanbieden en ik nee zeg.
Is ook wel genant hoor als je 41 bent......
donderdag 27 mei 2010 om 17:56
quote:Mosterd schreef op 27 mei 2010 @ 17:00:
Kan iemand mij nu uit mijn hoofd praten dat ik zo geen zak paprikachips van 300 gram ga kopen?
Er gaat de hele tijd een stem in mijn hoofd die vind dat ik die zak echt verdiend heb omdat ik het zo ontzettend druk heb op mijn werk. En mijn vriend is toch niet thuis, dus ik kan hem stiekum opeten.
Ik doe het niet, ik doe het niet, ik doe het niet.
Hoop ik.
Ai lieverd, dat laatste stukje van je posting;'ik hoop het niet....' schrijf je.
Terwijl het je eigen beslissing is, over je eigen lijf. Je mág het doen als je dat wilt. Het hoeft niet maar het mág wel natuurlijk.
Gisteren had ik er een heel gesprek over met mijn vriendin Ginger, die grote moeite heeft momenteel om zich te houden aan een gezond eetgebeuren.
We hebben het vooral gehad over 'willen' versus 'kunnen'.
Ik zei dat ze niet wilde. Het is geen kwestie van niet kunnen want ze kan het best en goed ook dat heeft ze meer dan eens bewezen. Ze wíl niet. Nu niet althans en dat is prima, zolang ze zich maar realiseert dat het haar eigen keuze is.
Zolang je je een soort van slachtoffer voelt van de voedingsindustrie en van je eigen hunkeren lukt het niet om gezond te eten. Tenminste niet als je jezelf jarenlang ongezond eetgedrag hebt aangeleerd. Dat kun je weer afleren maar daar moet je wel voor openstaan. Is dat niet het geval dan houdt het op.
Wil jij dus een zak chips kopen, doe het vooral. Het is kennelijk wat je wil en niemand zal je tegenhouden.
Je snapt hoop ik dat mijn posting niet onaardig bedoeld is. Ik wil je alleen duidelijk maken dat je niet voor ons hier geen chips moet gaan eten. Volgens mij is de crux juist dat je éigen wens is om iets aan je gezondheid wil doen.
Of zie ik dat verkeerd?
Kan iemand mij nu uit mijn hoofd praten dat ik zo geen zak paprikachips van 300 gram ga kopen?
Er gaat de hele tijd een stem in mijn hoofd die vind dat ik die zak echt verdiend heb omdat ik het zo ontzettend druk heb op mijn werk. En mijn vriend is toch niet thuis, dus ik kan hem stiekum opeten.
Ik doe het niet, ik doe het niet, ik doe het niet.
Hoop ik.
Ai lieverd, dat laatste stukje van je posting;'ik hoop het niet....' schrijf je.
Terwijl het je eigen beslissing is, over je eigen lijf. Je mág het doen als je dat wilt. Het hoeft niet maar het mág wel natuurlijk.
Gisteren had ik er een heel gesprek over met mijn vriendin Ginger, die grote moeite heeft momenteel om zich te houden aan een gezond eetgebeuren.
We hebben het vooral gehad over 'willen' versus 'kunnen'.
Ik zei dat ze niet wilde. Het is geen kwestie van niet kunnen want ze kan het best en goed ook dat heeft ze meer dan eens bewezen. Ze wíl niet. Nu niet althans en dat is prima, zolang ze zich maar realiseert dat het haar eigen keuze is.
Zolang je je een soort van slachtoffer voelt van de voedingsindustrie en van je eigen hunkeren lukt het niet om gezond te eten. Tenminste niet als je jezelf jarenlang ongezond eetgedrag hebt aangeleerd. Dat kun je weer afleren maar daar moet je wel voor openstaan. Is dat niet het geval dan houdt het op.
Wil jij dus een zak chips kopen, doe het vooral. Het is kennelijk wat je wil en niemand zal je tegenhouden.
Je snapt hoop ik dat mijn posting niet onaardig bedoeld is. Ik wil je alleen duidelijk maken dat je niet voor ons hier geen chips moet gaan eten. Volgens mij is de crux juist dat je éigen wens is om iets aan je gezondheid wil doen.
Of zie ik dat verkeerd?
donderdag 27 mei 2010 om 18:03
Hier is het even wat minder euforisch.
Ik heb de laatste twee stukjes pizza van mijn dochter opgegeten net. Ben vandaag op en neer geweest naar Amsterdam (400 km), nauwelijks gegeten (2 boterhammen een banaan en een appel) en mijn man komt pas over een uur thuis.
Ook baal ik dat ik mijn tweede ronde casting verknald heb en ik de rol die ik graag wil hebben (vooral vanwege het geld trouwens) niet ga krijgen.
Die twee stukken pizza zaten er dus zó in. Zonde om weg te gooien, ik had honger en ik voelde me niet senang.
En dan maar volhouden dat ik geen emo-eter ben! (ikke dan he)
Ik heb de laatste twee stukjes pizza van mijn dochter opgegeten net. Ben vandaag op en neer geweest naar Amsterdam (400 km), nauwelijks gegeten (2 boterhammen een banaan en een appel) en mijn man komt pas over een uur thuis.
Ook baal ik dat ik mijn tweede ronde casting verknald heb en ik de rol die ik graag wil hebben (vooral vanwege het geld trouwens) niet ga krijgen.
Die twee stukken pizza zaten er dus zó in. Zonde om weg te gooien, ik had honger en ik voelde me niet senang.
En dan maar volhouden dat ik geen emo-eter ben! (ikke dan he)
donderdag 27 mei 2010 om 19:25
quote:dubiootje schreef op 27 mei 2010 @ 17:18:
http://www.voedingswaarde ... de/voedingsmiddel/?id=928
300 gram paprikachips is 1671 kalorieën (bijna je dagelijkse behoefte) en bevat ongeveer 100 gram (!) vet. Gedver.
Is 300 gram een gemiddelde zak? Een kleintje of een gezinszak?
Het is al zo ongeveer uit mjn systeem
http://www.voedingswaarde ... de/voedingsmiddel/?id=928
300 gram paprikachips is 1671 kalorieën (bijna je dagelijkse behoefte) en bevat ongeveer 100 gram (!) vet. Gedver.
Is 300 gram een gemiddelde zak? Een kleintje of een gezinszak?
Het is al zo ongeveer uit mjn systeem
donderdag 27 mei 2010 om 19:37
Getsie Leo. Niet dat je die twee stukken pizza hebt genomen, die gun ik je van harte, maar dat je je zo rot voelt over die casting. En eigenlijk vooral over je financiële situatie, want dat is natuurlijk wat daarachter zit.
De vraag is meer wat je het komende uur gaat doen tot Wé thuis is. Ga je koken, weet je al wat je gaat eten? Heb je iets om te knabbelen (paprika bv.) terwijl je eten klaarmaakt? Het punt is dat je nu weer kan nadenken en beslissen of je nog meer emovoer in jezelf stopt. Dat kan je doen, maar zoals je net aan Mosterd schrijft: weet dan dat je dat zelf wilt
Ik heb even gezocht, een hele pizza is ong. 800 à 900 kcal dus twee stukjes is iets van 200/250. Dat is toch geen man overboord? Ik pin me helemaal niet vast op de kcal hoor, normaal kijk ik er niet eens naar maar in dit geval en bij de paprikachips van Mosterd kan het wel eens helpen. Je dag gaat nog steeds helemaal goed. Ik denk eerder dat je nu meer eten nodig hebt - omdat je nog heel weinig op hebt - dan minder.
Wellicht ter inspiratie: ik heb net een bananen-notencake 'from scratch' gebakken, helemaal verantwoord (kuch) en heb anderhalf uur asperges staan schillen Mijn ouders hadden (niet helemaal toevallig) een aspergepan als cadeau meegebracht en daarin staan ze nu gezellig te borrelen. Ik geniet van het slowfoodgevoel!
De vraag is meer wat je het komende uur gaat doen tot Wé thuis is. Ga je koken, weet je al wat je gaat eten? Heb je iets om te knabbelen (paprika bv.) terwijl je eten klaarmaakt? Het punt is dat je nu weer kan nadenken en beslissen of je nog meer emovoer in jezelf stopt. Dat kan je doen, maar zoals je net aan Mosterd schrijft: weet dan dat je dat zelf wilt
Ik heb even gezocht, een hele pizza is ong. 800 à 900 kcal dus twee stukjes is iets van 200/250. Dat is toch geen man overboord? Ik pin me helemaal niet vast op de kcal hoor, normaal kijk ik er niet eens naar maar in dit geval en bij de paprikachips van Mosterd kan het wel eens helpen. Je dag gaat nog steeds helemaal goed. Ik denk eerder dat je nu meer eten nodig hebt - omdat je nog heel weinig op hebt - dan minder.
Wellicht ter inspiratie: ik heb net een bananen-notencake 'from scratch' gebakken, helemaal verantwoord (kuch) en heb anderhalf uur asperges staan schillen Mijn ouders hadden (niet helemaal toevallig) een aspergepan als cadeau meegebracht en daarin staan ze nu gezellig te borrelen. Ik geniet van het slowfoodgevoel!
Ga in therapie!
donderdag 27 mei 2010 om 19:58
donderdag 27 mei 2010 om 20:00
Muis zou nog even updaten over de spinaziewrapjes.
Ook hier zei Muizelientje dat het lekkerder was dan de McDonalds.
Ik had van die spinazie/tomaat/feta gekocht van Iglo. Maar ik neem de volgende keer mooi verse spinazie en bijv. zongedroogde tomaatjes ofzo. Want ik vond het flauw en zout tegelijk. Zout vermoedelijk omdat er zoveel conserveringsrotzooi in zit.
Ook hier zei Muizelientje dat het lekkerder was dan de McDonalds.
Ik had van die spinazie/tomaat/feta gekocht van Iglo. Maar ik neem de volgende keer mooi verse spinazie en bijv. zongedroogde tomaatjes ofzo. Want ik vond het flauw en zout tegelijk. Zout vermoedelijk omdat er zoveel conserveringsrotzooi in zit.
donderdag 27 mei 2010 om 20:52
quote:dubiootje schreef op 27 mei 2010 @ 16:54:
Dreamer, je hebt dus een motivatieprobleem. Stiekem ligt je motivatie toch meer in afvallen dan in gezond leven? Wat vind je belangrijker als het erop aankomt: gezond zijn of slank zijn?
Ja, maar ik wil juist afvallen voor m'n gezondheid! Feit is gewoon dat overgewicht slecht is, dus ik wil weer op gezond gewicht. Zoals ik al zei, in de basis eet ik gezond. Momenteel vul ik braaf elke dag op de eetmeter van het voedingscentrum in wat ik eet en zo blijf ik onder de 2000 kcal. Wel boven de 1600 en het gaat zo goed, dat ik af en toe gewoon wat toe moet voegen, omdat het anders te weinig is. Ik houd het ook redelijk goed vol.
Ik denk dat ik dit gewoon ook al te lang doe. Toen ik 8 jaar terug begon zoals ik nu doe, toen viel ik wél vrij snel kilo's af. Maarja, toen had ik echt een slecht leefpatroon en gooide ik echt het roer om. Wat ik nu doe is wat puntjes op de i. Wat minder snoepen (maar zoveel als ik 8 jaar snoepte, dat lukte me sowieso al niet meer), wat gezonder eten, wat meer bewegen (maar ik beweeg dus sinds 'het roer om' 8 jaar terug al een stuk meer.. )
Misschien dat leeftijd (overgang ) meespeelt..
Dreamer, je hebt dus een motivatieprobleem. Stiekem ligt je motivatie toch meer in afvallen dan in gezond leven? Wat vind je belangrijker als het erop aankomt: gezond zijn of slank zijn?
Ja, maar ik wil juist afvallen voor m'n gezondheid! Feit is gewoon dat overgewicht slecht is, dus ik wil weer op gezond gewicht. Zoals ik al zei, in de basis eet ik gezond. Momenteel vul ik braaf elke dag op de eetmeter van het voedingscentrum in wat ik eet en zo blijf ik onder de 2000 kcal. Wel boven de 1600 en het gaat zo goed, dat ik af en toe gewoon wat toe moet voegen, omdat het anders te weinig is. Ik houd het ook redelijk goed vol.
Ik denk dat ik dit gewoon ook al te lang doe. Toen ik 8 jaar terug begon zoals ik nu doe, toen viel ik wél vrij snel kilo's af. Maarja, toen had ik echt een slecht leefpatroon en gooide ik echt het roer om. Wat ik nu doe is wat puntjes op de i. Wat minder snoepen (maar zoveel als ik 8 jaar snoepte, dat lukte me sowieso al niet meer), wat gezonder eten, wat meer bewegen (maar ik beweeg dus sinds 'het roer om' 8 jaar terug al een stuk meer.. )
Misschien dat leeftijd (overgang ) meespeelt..
Later is nu
donderdag 27 mei 2010 om 21:01
Muis: dus dan doe je spinazie (ik neem wel diepvries) en zongedroogde tomaatjes en dat mik je met wat feta door elkaar? Hmm. . dat klinkt wel heeeel eenvoudig. Bak je het aan?
Eleonora, een (grote) salade bij de 2 stukken pizza en je hebt een gezonde maaltijd! Balen dat je casting zo slecht ging.
Mosterd, nog van de chips afgebleven? Ik neem bij chipstrek altijd komkommer en winterwortel in plakjes, bakje tomatenketchup erbij als dip, hartstikke gezond! Maarja, je was nog op je werk, dan is dat lastiger, natuurlijk.
Eleonora, een (grote) salade bij de 2 stukken pizza en je hebt een gezonde maaltijd! Balen dat je casting zo slecht ging.
Mosterd, nog van de chips afgebleven? Ik neem bij chipstrek altijd komkommer en winterwortel in plakjes, bakje tomatenketchup erbij als dip, hartstikke gezond! Maarja, je was nog op je werk, dan is dat lastiger, natuurlijk.
Later is nu
donderdag 27 mei 2010 om 21:47
quote:dreamer schreef op 27 mei 2010 @ 21:01:
Muis: dus dan doe je spinazie (ik neem wel diepvries) en zongedroogde tomaatjes en dat mik je met wat feta door elkaar? Hmm. . dat klinkt wel heeeel eenvoudig. Bak je het aan?.Ik maak het in ieder geval goed warm, dus een beetje aanbakken. Want ik heb bemerkt dat als de flaps te lang in de oven zijn worden ze te hard
Dus de vulling goed heet en dan met de wrapjes iets van 5 minuten in de oven.
Muis: dus dan doe je spinazie (ik neem wel diepvries) en zongedroogde tomaatjes en dat mik je met wat feta door elkaar? Hmm. . dat klinkt wel heeeel eenvoudig. Bak je het aan?.Ik maak het in ieder geval goed warm, dus een beetje aanbakken. Want ik heb bemerkt dat als de flaps te lang in de oven zijn worden ze te hard
Dus de vulling goed heet en dan met de wrapjes iets van 5 minuten in de oven.
donderdag 27 mei 2010 om 22:06
Go muis
Wat goed van je dat je gewoon een maat kleiner past.
Ik zou willen dat ik jouw assertiviteit had. Soms doet het me niets en soms irriteert het me heel erg.
Dubiootje, fietsen en muziek luisteren kan ik nog wel maar fietsen en lezen echt niet hahahahaha Super van je dat je de knop om hebt gezet en het gewoon doet. Daar wil ik ook naar toe maar heb nog niet de juiste knop gevonden.
Mosterd, je geeft zelf aan dat je een excuus hebt om te eten; het is druk op je werk. Als je dat weg laat, heb je dan honger of zin in iets lekkers? Bij dat eerste: pak fruit of een boterham en bij dat laatse: soms iets lekkers eten is echt niet slecht zolang je het bijvoorbeeld bij een bakje chipskunt houden. Als dat niet lukt, niet doen omdat je er echt niet gelukkiger van wordt.
Leo, 'weg kwijtige', best een leuk woord. Voelt minder als 'van de dieet wagen gevallen zijnde'...
Wel lief dat je vader je op die manier probeert te helpen. Beetje genant is het wel maar volgens mij komt het uit een goed hart.
Niet zo hard zijn voor jezelf Leo. Ja, je hebt die stukken pizza opgegeten maar ik lees ook tussen de zinnen door dat je weet waarom je dat gedaan hebt. Dat is toch het begin van weer op de gezond eten wagen klimmen? Je weet waar het aan ligt en hebt ieder uur weer de kans om opnieuw te gaan beginnen met naar je lichaam te luisteren en gezond te eten.
Ga voor je duimen dat je casting toch is goedgekomen.
Dreamer, misschien is het juist zo dat je lichaam al in een gezondere modus staat dan acht jaar geleden, waardoor het allemaal een stuk langzamer gaat omdat je al goed bezig bent? Heb je al eens geprobeerd om jezelf te meten in plaats van te wegen? En dan niet iedere dag maar iedere maand
Misschien zie je dan verschil in omvang en niet in gewicht (wat zou kunnen natuurljk omdat je bijvoorbeeld meer spieren kweekt). Volhouden hoor, je komt er wel (uitroepteken
doet het niet).
Wat goed van je dat je gewoon een maat kleiner past. Ik zou willen dat ik jouw assertiviteit had. Soms doet het me niets en soms irriteert het me heel erg.
Dubiootje, fietsen en muziek luisteren kan ik nog wel maar fietsen en lezen echt niet hahahahaha Super van je dat je de knop om hebt gezet en het gewoon doet. Daar wil ik ook naar toe maar heb nog niet de juiste knop gevonden.
Mosterd, je geeft zelf aan dat je een excuus hebt om te eten; het is druk op je werk. Als je dat weg laat, heb je dan honger of zin in iets lekkers? Bij dat eerste: pak fruit of een boterham en bij dat laatse: soms iets lekkers eten is echt niet slecht zolang je het bijvoorbeeld bij een bakje chipskunt houden. Als dat niet lukt, niet doen omdat je er echt niet gelukkiger van wordt.
Leo, 'weg kwijtige', best een leuk woord. Voelt minder als 'van de dieet wagen gevallen zijnde'...
Wel lief dat je vader je op die manier probeert te helpen. Beetje genant is het wel maar volgens mij komt het uit een goed hart.
Niet zo hard zijn voor jezelf Leo. Ja, je hebt die stukken pizza opgegeten maar ik lees ook tussen de zinnen door dat je weet waarom je dat gedaan hebt. Dat is toch het begin van weer op de gezond eten wagen klimmen? Je weet waar het aan ligt en hebt ieder uur weer de kans om opnieuw te gaan beginnen met naar je lichaam te luisteren en gezond te eten.
Ga voor je duimen dat je casting toch is goedgekomen.
Dreamer, misschien is het juist zo dat je lichaam al in een gezondere modus staat dan acht jaar geleden, waardoor het allemaal een stuk langzamer gaat omdat je al goed bezig bent? Heb je al eens geprobeerd om jezelf te meten in plaats van te wegen? En dan niet iedere dag maar iedere maand
Misschien zie je dan verschil in omvang en niet in gewicht (wat zou kunnen natuurljk omdat je bijvoorbeeld meer spieren kweekt). Volhouden hoor, je komt er wel (uitroepteken
doet het niet).
donderdag 27 mei 2010 om 22:42
Goede nieuws: ik heb geen zak chips op!
Ik had er na hier erover gesproken te hebben ook echt geen zin meer in. Ik ga mezelf denk ik voortaan dwingen eerst op papier te zetten of hier neer te schrijven, waarom ik er echt zin in heb en dan pas te nemen, het helpt.
Toen ik mijn tas inpakte om weg te gaan, belde een vriendin. Ze had behoefte aan gezelschap en een luisterend oor. We zijn bij de Italiaan gaan eten en ik heb niet op de calorieen gelet. Maar ik heb wel van elke hap genoten en mezelf niet kansloos vol zit vreten. Dus ik ben toch trots op mezelf, ondanks dat ik toch misschien teveel heb gegeten. Is dat vreemd? Ik weet het niet, maar ik koester nu maar elke stap die ik neem.
Leo, baal je nog steeds van die twee stukjes pizza? Ik kan me je gevoel zo goed voorstellen. Je baalt. Je baalt misschien wel van jezelf. En daar liggen die stukjes pizza...wie maalt er om dat jij ze neemt? En het is zo zonde om ze weg te gooien, en zo stop je ze gedachteloos in je mond.
Ik hoop dat die casting toch nog goed komt, hoe komt het dat je er zo'n slecht gevoel over hebt?
Dubiootje, heerlijk asperges! Ik eet ze nu ook heel veel. Bedankt dat je me even door mijn moeilijke moment hebt heen geholpen. Alle anderen natuurlijk ook.
En muis super van die kledingmaat!
Ik had er na hier erover gesproken te hebben ook echt geen zin meer in. Ik ga mezelf denk ik voortaan dwingen eerst op papier te zetten of hier neer te schrijven, waarom ik er echt zin in heb en dan pas te nemen, het helpt.
Toen ik mijn tas inpakte om weg te gaan, belde een vriendin. Ze had behoefte aan gezelschap en een luisterend oor. We zijn bij de Italiaan gaan eten en ik heb niet op de calorieen gelet. Maar ik heb wel van elke hap genoten en mezelf niet kansloos vol zit vreten. Dus ik ben toch trots op mezelf, ondanks dat ik toch misschien teveel heb gegeten. Is dat vreemd? Ik weet het niet, maar ik koester nu maar elke stap die ik neem.
Leo, baal je nog steeds van die twee stukjes pizza? Ik kan me je gevoel zo goed voorstellen. Je baalt. Je baalt misschien wel van jezelf. En daar liggen die stukjes pizza...wie maalt er om dat jij ze neemt? En het is zo zonde om ze weg te gooien, en zo stop je ze gedachteloos in je mond.
Ik hoop dat die casting toch nog goed komt, hoe komt het dat je er zo'n slecht gevoel over hebt?
Dubiootje, heerlijk asperges! Ik eet ze nu ook heel veel. Bedankt dat je me even door mijn moeilijke moment hebt heen geholpen. Alle anderen natuurlijk ook.
En muis super van die kledingmaat!
vrijdag 28 mei 2010 om 00:35
De aspergedoop van mijn ouders was een succes! Ze hadden nog nooit asperges gegeten en ze vonden ze heerlijk. Ik moest mijn vader nog wel even waarschuwen er geen prakje van te maken
Mosterd, wat fijn dat je chipsmoment chipsloos is overgegaan. Ik vind het helemaal niet vreemd dat je trots op jezelf bent! Ik denk dat je je heel anders had gevoeld als je die zak chips wel had gekocht en helemaal had opgegeten. Dat geeft wel een 'kansloos' gevoel. Nu heb je bewust gegeten en genoten. Ik denk dat dat het verschil maakt, los van wat je eet. Dat je je ervan bewust bent. Het is heel irritant als je onbewust eet, opeens kijkt en ziet dat die twee pizzastukken verdwenen zijn bijvoorbeeld. Of dat die chocoladereep op is.
Muis, wat heerlijk dat je in een maatje kleiner past. MaatJE hè
Leo, ik zat op de fiets nog eens te denken over waarom jij zo baalt van die pizza. En ik moest denken aan de discussies die we vaak op Oogkleppen hebben gevoerd met vrouwen die probeerden hun relatie te verbeteren, grenzen aan te geven aan hun partner, beter voor zichzelf te zorgen. Elke keer als het niet gelukt was die grenzen aan te geven, voelden ze zich nog rotter dan daarvoor. Niet alleen vanwege het feit zelf, maar ook omdat ze het gevoel hadden dat ze te zwak waren om er iets aan te veranderen.
Ik zie dat soort dingen als stappen in een bewustwordingsproces. Eerst heb je niet door dat je in een foute relatie zit, dan krijg je dat door en begin je je gedrag te veranderen. Dan vergeet je dat weer en verval je weer in je oude patroon. Maar je bent je nu bewust van wat je (fout) doet en voelt je daar heel rot over. Ik zie dat als positief, want je beseft in elk geval achteraf wat je fout hebt gedaan. Je kan dat gebruiken om te analyseren waarom het fout ging (op welke bekende knoppen werd gedrukt) en wat je anders had kunnen doen.
Dat besef helpt je een volgende keer. Na een aantal keren fout reageren en analyseren word je je steeds bewuster van het (onbewuste) patroon en uiteindelijk kun je het ook op het moment zelf doorbreken.
Misschien werkt het hier ook zo? Baalde jij nu zo van het feit dat je die pizzastukjes had gegeten of van het feit dat je onbewust had gegeten, dat je je beslismoment had overgeslagen? In het tweede geval is er zeker een verandering gaande.
O ja, de bananen-notencake was heerlijk!
Mosterd, wat fijn dat je chipsmoment chipsloos is overgegaan. Ik vind het helemaal niet vreemd dat je trots op jezelf bent! Ik denk dat je je heel anders had gevoeld als je die zak chips wel had gekocht en helemaal had opgegeten. Dat geeft wel een 'kansloos' gevoel. Nu heb je bewust gegeten en genoten. Ik denk dat dat het verschil maakt, los van wat je eet. Dat je je ervan bewust bent. Het is heel irritant als je onbewust eet, opeens kijkt en ziet dat die twee pizzastukken verdwenen zijn bijvoorbeeld. Of dat die chocoladereep op is.
Muis, wat heerlijk dat je in een maatje kleiner past. MaatJE hè
Leo, ik zat op de fiets nog eens te denken over waarom jij zo baalt van die pizza. En ik moest denken aan de discussies die we vaak op Oogkleppen hebben gevoerd met vrouwen die probeerden hun relatie te verbeteren, grenzen aan te geven aan hun partner, beter voor zichzelf te zorgen. Elke keer als het niet gelukt was die grenzen aan te geven, voelden ze zich nog rotter dan daarvoor. Niet alleen vanwege het feit zelf, maar ook omdat ze het gevoel hadden dat ze te zwak waren om er iets aan te veranderen.
Ik zie dat soort dingen als stappen in een bewustwordingsproces. Eerst heb je niet door dat je in een foute relatie zit, dan krijg je dat door en begin je je gedrag te veranderen. Dan vergeet je dat weer en verval je weer in je oude patroon. Maar je bent je nu bewust van wat je (fout) doet en voelt je daar heel rot over. Ik zie dat als positief, want je beseft in elk geval achteraf wat je fout hebt gedaan. Je kan dat gebruiken om te analyseren waarom het fout ging (op welke bekende knoppen werd gedrukt) en wat je anders had kunnen doen.
Dat besef helpt je een volgende keer. Na een aantal keren fout reageren en analyseren word je je steeds bewuster van het (onbewuste) patroon en uiteindelijk kun je het ook op het moment zelf doorbreken.
Misschien werkt het hier ook zo? Baalde jij nu zo van het feit dat je die pizzastukjes had gegeten of van het feit dat je onbewust had gegeten, dat je je beslismoment had overgeslagen? In het tweede geval is er zeker een verandering gaande.
O ja, de bananen-notencake was heerlijk!
Ga in therapie!
vrijdag 28 mei 2010 om 08:12
Herken ik wel, dubiootje, dat je als je een sprong vooruit maakt, ineens een terugslag krijgt. Ik stapte uit een slechte relatie met mijn vader en ging goed, ik ging reizen maken, kreeg veel vrienden (want mijn vader maakte wel dat ze wegbleven) en dat was van negatief naar positief. Toen leerde ik ex kennen en daar gebeurde weer hetzelfde. Innerlijk groeide ik nadat het einde oefening was, dus weer van negatief naar positief. En ik heb het idee dat ik dat nu met eten doe.
Ja ben erg trots, en eigenlijk zit deze broek al niet eens meer strak dus eh.... Maar met mate. Ik heb zo'n email abbo op Dagelijkse Gedachte. En een vriendin van mij is heel spiritueel aangelegd en heeft gezegd dat ik boodschappen doorkrijg. Hoe het ook zij, ik vond deze vanochtend in mijn email: "Vier elk stapje vooruit. Wacht niet tot je perfect bent." Hij is van Ann McGee.
En die wil ik ons even meegeven. Lemon Lime dat je meekijkt, Leo dat je je realiseert waarom je die pizzapunt hebt opgegeten (en voel je niet schuldig he), Dubiootje die straalt hier. Mosterd die de zak chips liet staan. Het zijn kleine stapjes, dames, en we doen het GEWOON VERSCHRIKKELIJK GOED MET ZIJN ALLEN!
En met deze wijze woorden laat Muis jullie even vandaag, ben de hort op en spreek jullie vanavond weer. Wens mij sterkte, ik organiseer zelf een borrel
Ja ben erg trots, en eigenlijk zit deze broek al niet eens meer strak dus eh.... Maar met mate. Ik heb zo'n email abbo op Dagelijkse Gedachte. En een vriendin van mij is heel spiritueel aangelegd en heeft gezegd dat ik boodschappen doorkrijg. Hoe het ook zij, ik vond deze vanochtend in mijn email: "Vier elk stapje vooruit. Wacht niet tot je perfect bent." Hij is van Ann McGee.
En die wil ik ons even meegeven. Lemon Lime dat je meekijkt, Leo dat je je realiseert waarom je die pizzapunt hebt opgegeten (en voel je niet schuldig he), Dubiootje die straalt hier. Mosterd die de zak chips liet staan. Het zijn kleine stapjes, dames, en we doen het GEWOON VERSCHRIKKELIJK GOED MET ZIJN ALLEN!
En met deze wijze woorden laat Muis jullie even vandaag, ben de hort op en spreek jullie vanavond weer. Wens mij sterkte, ik organiseer zelf een borrel
vrijdag 28 mei 2010 om 09:09
Voor muis, die me vandaag gemotiveerd heeft om weer opnieuw te beginnen. Ben ontzettend moe en ik weet dat ik dan meestal meer eet omdat mijn maag een bodemloze put lijkt maar eigenlijk helemaal niet is.
En vanavond toch proberen wel naar de sportschool te gaan omdat ik weet dat ik me daarna een stuk beter voel.
Muis, heel plezier met je borrel vanavond!
Ladies, ik kom straks nog langs maar ga toch even aan het werk nu.![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy")
En vanavond toch proberen wel naar de sportschool te gaan omdat ik weet dat ik me daarna een stuk beter voel.
Muis, heel plezier met je borrel vanavond!
Ladies, ik kom straks nog langs maar ga toch even aan het werk nu.
vrijdag 28 mei 2010 om 09:23
Ben ik weer, na een paar drukke dagen!
Ik heb mijn best gedaan wat de beweging betreft deze week, bijna elke dag de fiets gekozen ipv de auto.
Ik heb net mijn best gedaan een beetje bij te lezen, maar er wordt veel geschreven. En het mooie aan dit topic: de postings zijn lang en hebben inhoud! Ik lees zoveel waarheden en eye-openers. Ik laat ze allemaal binnenkomen, ook al reageer ik er niet steeds op.
Voor mij, ik ben er nog steeds druk mee, om gezonder te gaan leven. Ik heb een antal zaken vervangen in mijn huishouden, door gezondere keuzes. Doordat mijn zoon mijn dure biologische muesli ook lekkerder vind dan de kellogsmeuk, heb ik besloten het door te trekken naar mijn gezin. De producten die ik zelf niet wil eten, haal ik voor mijn kinderen ook niet meer. Mijn voornemens zijn dus echt meer biologisch, meer zelf maken, bewuster in het snoeperij-gebeuren. Ik haal panda-dropjes, snoepjes zonder kleurstoffen en andere ongein. Gezonder dus, maar niet karig. Er is zoveel in het gezonde patroon in te passen. Ik denk dat het voor de kinderen makkelijker is om aan een nieuw patroon te wennen nu ze nog kleiner zijn. Ze krijgen wel een snoepje en koekje, maar dan één die puurder is, lekkerder smaakt.
Wat ik moeilijk blijf vinden is mijn lichaam accepteren zoals het is. Ik weet dat ik eigenlijk geen overgewicht heb. Ik heb nergens last van, gezondheids-technisch. Maar elke ochtend als ik me aankleed, zoek ik iets waarbij mijn buik niet zo opvalt. De hele dag door ben ik me bewust van dat ribbeltje, belachelijk! Ik zou zo graag die buik accepteren. Ik ben 34, heb twee kinderen in die buik gehad, en hij is dunner bij vele andere mensen. Waarom stoort hij me dan zo? Waarom zit ik ermee als een kind zegt: het lijkt wel of er een baby in je buik zit? Waarom hou ik hem in als ik langs een terrasje fiets?
Tweede dilemma; zal ik, ondanks dat ik altijd geld te kort kom toch weer gaan sporten? Ik mis het soms, ben alleen bang dat ik al snel weer geld weggooi door niet vaak genoeg te gaan.
Ik heb mijn best gedaan wat de beweging betreft deze week, bijna elke dag de fiets gekozen ipv de auto.
Ik heb net mijn best gedaan een beetje bij te lezen, maar er wordt veel geschreven. En het mooie aan dit topic: de postings zijn lang en hebben inhoud! Ik lees zoveel waarheden en eye-openers. Ik laat ze allemaal binnenkomen, ook al reageer ik er niet steeds op.
Voor mij, ik ben er nog steeds druk mee, om gezonder te gaan leven. Ik heb een antal zaken vervangen in mijn huishouden, door gezondere keuzes. Doordat mijn zoon mijn dure biologische muesli ook lekkerder vind dan de kellogsmeuk, heb ik besloten het door te trekken naar mijn gezin. De producten die ik zelf niet wil eten, haal ik voor mijn kinderen ook niet meer. Mijn voornemens zijn dus echt meer biologisch, meer zelf maken, bewuster in het snoeperij-gebeuren. Ik haal panda-dropjes, snoepjes zonder kleurstoffen en andere ongein. Gezonder dus, maar niet karig. Er is zoveel in het gezonde patroon in te passen. Ik denk dat het voor de kinderen makkelijker is om aan een nieuw patroon te wennen nu ze nog kleiner zijn. Ze krijgen wel een snoepje en koekje, maar dan één die puurder is, lekkerder smaakt.
Wat ik moeilijk blijf vinden is mijn lichaam accepteren zoals het is. Ik weet dat ik eigenlijk geen overgewicht heb. Ik heb nergens last van, gezondheids-technisch. Maar elke ochtend als ik me aankleed, zoek ik iets waarbij mijn buik niet zo opvalt. De hele dag door ben ik me bewust van dat ribbeltje, belachelijk! Ik zou zo graag die buik accepteren. Ik ben 34, heb twee kinderen in die buik gehad, en hij is dunner bij vele andere mensen. Waarom stoort hij me dan zo? Waarom zit ik ermee als een kind zegt: het lijkt wel of er een baby in je buik zit? Waarom hou ik hem in als ik langs een terrasje fiets?
Tweede dilemma; zal ik, ondanks dat ik altijd geld te kort kom toch weer gaan sporten? Ik mis het soms, ben alleen bang dat ik al snel weer geld weggooi door niet vaak genoeg te gaan.
...
vrijdag 28 mei 2010 om 09:57
quote:LemonLime schreef op 27 mei 2010 @ 22:06:
Dreamer, misschien is het juist zo dat je lichaam al in een gezondere modus staat dan acht jaar geleden, waardoor het allemaal een stuk langzamer gaat omdat je al goed bezig bent? Heb je al eens geprobeerd om jezelf te meten in plaats van te wegen? En dan niet iedere dag maar iedere maand
Misschien zie je dan verschil in omvang en niet in gewicht (wat zou kunnen natuurljk omdat je bijvoorbeeld meer spieren kweekt). Volhouden hoor, je komt er wel (uitroepteken
doet het niet).
Het valt me juist tegen dat die broeken zo moeilijk blijven aantrekken. Zeker als ze uit de was komen. De broek, die ik gisteren aantrok, kon enkele maanden geleden nog de droger in, nu niet meer, maar gaat nog steeds moeilijk aan, zo vlak na de was. Daar baal ik dan van.
Maar ik ga gewoon door hoor.. ik heb tenslotte de afgelopen tijd mezelf (wat te veel???) laten gaan in de weekenden. Vanaf nu dat ook niet doen, kijken of het helpt. Samen met dat uurtje meer sporten. En ik ga proberen juist ietsje meer te eten. Ben enorm bang voor de spaarstand van 't lichaam.
Vanavond lekker vis!
Dreamer, misschien is het juist zo dat je lichaam al in een gezondere modus staat dan acht jaar geleden, waardoor het allemaal een stuk langzamer gaat omdat je al goed bezig bent? Heb je al eens geprobeerd om jezelf te meten in plaats van te wegen? En dan niet iedere dag maar iedere maand
Misschien zie je dan verschil in omvang en niet in gewicht (wat zou kunnen natuurljk omdat je bijvoorbeeld meer spieren kweekt). Volhouden hoor, je komt er wel (uitroepteken
doet het niet).
Het valt me juist tegen dat die broeken zo moeilijk blijven aantrekken. Zeker als ze uit de was komen. De broek, die ik gisteren aantrok, kon enkele maanden geleden nog de droger in, nu niet meer, maar gaat nog steeds moeilijk aan, zo vlak na de was. Daar baal ik dan van.
Maar ik ga gewoon door hoor.. ik heb tenslotte de afgelopen tijd mezelf (wat te veel???) laten gaan in de weekenden. Vanaf nu dat ook niet doen, kijken of het helpt. Samen met dat uurtje meer sporten. En ik ga proberen juist ietsje meer te eten. Ben enorm bang voor de spaarstand van 't lichaam.
Vanavond lekker vis!
Later is nu
vrijdag 28 mei 2010 om 10:07
Vlammetje, welke sport deed je dan? Heb je er echt veel geld voor nodig? Ik heb het voordeel van de fysiofitness. Klein clubje waarbij je echt (met reden vind ik zelf) af moet zeggen, als je niet gaat. Maar dat werkt bij jou natuurlijk niet (want geen lichamelijke klachten)
Ook wel duur, maar misschien goedkoper dan een sportschool, is een hond. Daar moet je gewoon dagelijks mee wandelen In het begin dat ik de hond had, viel ik dan ook 1,5 kg af in 2 weken. Ik nam me altijd voor om elke dag na het eten een half uurtje te wandelen, maar dat verslofte dan weer snel (door regen, geen tijd, moe of andere redenen) Uit mezelf zou ik ook nooit voor het werk 20 minuten wandelen (geen tijd) met de hond moet ik wel (hoewel de hond - helaas - 10 minuten ook best vindt)
Mooie motiverende zin, Muis! Die schrijf ik op!
En je wraps ga ik morgen uitproberen op m'n dochter en misschien ook wel de vleesvariant gelijk op de heren.
Ook wel duur, maar misschien goedkoper dan een sportschool, is een hond. Daar moet je gewoon dagelijks mee wandelen In het begin dat ik de hond had, viel ik dan ook 1,5 kg af in 2 weken. Ik nam me altijd voor om elke dag na het eten een half uurtje te wandelen, maar dat verslofte dan weer snel (door regen, geen tijd, moe of andere redenen) Uit mezelf zou ik ook nooit voor het werk 20 minuten wandelen (geen tijd) met de hond moet ik wel (hoewel de hond - helaas - 10 minuten ook best vindt)
Mooie motiverende zin, Muis! Die schrijf ik op!
En je wraps ga ik morgen uitproberen op m'n dochter en misschien ook wel de vleesvariant gelijk op de heren.
Later is nu
