Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand
woensdag 21 april 2010 om 15:48
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
vrijdag 28 mei 2010 om 17:25
Ha lieve Leo,
Wat een goed gesprek met je vriend, weer allemaal eye-openers. Wat ik zo goed vind van jou is dat je iets waar je een rotgevoel over hebt, toch durft te bekijken en analyseren om er iets mee op te schieten. Het is veel makkelijker om het gevoel weg te drukken en gewoon door te gaan, tot de volgende keer dat je weer tegen hetzelfde aanloopt, enz. Je hebt nu door wat de achterliggende oorzaak is en die kun je nu ook aanpakken.
Heb je al een idee hoe je die nieuwe "rol" (van actrice ipv casting director) gaat spelen? En je zegt dat je nu als dikke actrice wordt gecast... hoe ga je dat straks doen als je niet meer dik bent?
Wat een goed gesprek met je vriend, weer allemaal eye-openers. Wat ik zo goed vind van jou is dat je iets waar je een rotgevoel over hebt, toch durft te bekijken en analyseren om er iets mee op te schieten. Het is veel makkelijker om het gevoel weg te drukken en gewoon door te gaan, tot de volgende keer dat je weer tegen hetzelfde aanloopt, enz. Je hebt nu door wat de achterliggende oorzaak is en die kun je nu ook aanpakken.
Heb je al een idee hoe je die nieuwe "rol" (van actrice ipv casting director) gaat spelen? En je zegt dat je nu als dikke actrice wordt gecast... hoe ga je dat straks doen als je niet meer dik bent?
Ga in therapie!
vrijdag 28 mei 2010 om 17:47
Thika, wat een vervelende situatie zit je in. Toch wil ik je vragen in welke context je vriend zei dat hij je slanker mooier vond? Mijn vriend/man heeft dat namelijk ook een keertje gezegd, maar toen was ik net 20 kg afgevallen en ik gaf hem ook graag gelijk. Ik weet dat hij me sowieso mooi vindt, dus nu ik weer 15 kg zwaarder ben, heb ik niet het gevoel minder aantrekkelijk te zijn, maar ik weet nog steeds dat hij me slank wel mooier vindt. Mijn man vindt het vooral voor mij heel vervelend dat het zo gaat met m'n gezondheid en gewicht, volgens mij. Verder houd ik alles waar ik me gewichtsgewijs mee bezighoud zoveel mogelijk voor mezelf in de echte ouderwetse kinderlijke 'kan het zellef wel' modus
Oftewel, zo'n 'waardeoordeel' hoeft niets te zeggen over jou of hoe hij jou verder waardeert. Alleen objectief gezien vindt hij je slank mooier, dat kan en mag, maar daarom gooit hij je nog niet weg en wil hij wel graag bij je zijn. Zo is het in mijn situatie en zo kan het bij jou ook zijn. (ik hoop dat ik het een beetje goed uitleg)
Dubiootje, klinkt heerlijk zo'n dagje! Ik heb net noodgedwongen toch maar inkopen gedaan in de AH.
hier tilapiafilet met courgette en ui in de oven (geen idee of en hoe het smaakt) met gepofte aardappel. EN ik heb aspergechutney. Ik weet niet of dat erbij smaakt, dat probeer ik maar. Man kreeg dat vorige week in een pakket met streekproducten.
Oh, ik zie dat ik nog een aantal posts niet gelezen heb.. eerst verder lezen...
Oftewel, zo'n 'waardeoordeel' hoeft niets te zeggen over jou of hoe hij jou verder waardeert. Alleen objectief gezien vindt hij je slank mooier, dat kan en mag, maar daarom gooit hij je nog niet weg en wil hij wel graag bij je zijn. Zo is het in mijn situatie en zo kan het bij jou ook zijn. (ik hoop dat ik het een beetje goed uitleg)
Dubiootje, klinkt heerlijk zo'n dagje! Ik heb net noodgedwongen toch maar inkopen gedaan in de AH.
hier tilapiafilet met courgette en ui in de oven (geen idee of en hoe het smaakt) met gepofte aardappel. EN ik heb aspergechutney. Ik weet niet of dat erbij smaakt, dat probeer ik maar. Man kreeg dat vorige week in een pakket met streekproducten.
Oh, ik zie dat ik nog een aantal posts niet gelezen heb.. eerst verder lezen...
Later is nu
vrijdag 28 mei 2010 om 18:14
quote:dubiootje schreef op 28 mei 2010 @ 16:39:
Hanke, tips voor de verkoudheid: uien snijden, daar gaat de boel lekker van lopen. Ik zou in jouw geval 2 paracetamol nemen en een paar uur naar bed gaan in de hoop op te knappen. Maar je schrijft ook dat er veel in je hoofd gebeurt en misschien is een lange wandeling en een warm bad (met eucalyptusolie oid) wel fijn om je hoofd (figuurlijk) een beetje leeg te maken.
Ik duik zo nog even onder de douche na mijn kop pompoensoep.
Kneipp eucalyptus gebruik ik dan bij het badderen om mijn verlepte kop wat te fatsoeneren. Verder heb ik een paar uur plat gelegen met neusspray en naar buiten gaan was geen succes. Dus dat heb ik kort gehouden.
Heftig, die therapie. Ben ik gek dat ik denk dat je daar niet met een paar weken klaar mee bent? Misschien wel met de therapie, maar niet met de verwerking, lijkt mij. Ik heb geen moeilijke jeugd gehad maar een moeilijk huwelijk en zelfs dat heeft me enkele jaren therapie gekost om te verwerken (steeds minder intensief hoor, dat wel).
Nee, je bent niet gek dat je dat denkt maar bedenk wel dat ik al jaaaaaren therapie heb gehad waarin ik hard gewerkt heb, en veel bereikt. Nu 2 jaar helemaal zonder en dat gaat goed. Op de seizoensgebonden herbelevingen dan, die ik uit de weg wil hebben voor de volgende op komt zetten. En die 2 freeze momenten die nog een invloed hebben op mijn lichaamsbeleving/motoriek en op mijn gedachten over een autonome vrouw zijn. Dingen die belangrijk zijn voor mijn toekomstig functioneren.
Ik kan me voorstellen dat je erg opziet tegen die freeze-momenten. Maar is het niet juist het doel van de therapie om jezelf met die gevoelens van toen te confronteren en ze over te zetten naar het nu? Waar je als volwassene met je volle verstand en bewustzijn naar het kwetsbare kind van toen kan kijken en kan besluiten dat die gevoelens niet terecht waren? Dat "stuk" van jou, dat kind, zit nog steeds verstopt in jou en die gevoelens zijn opgeslagen in je onderbewustzijn. En soms sturen die je gedrag zonder dat je het doorhebt (want onbewust...).
Dat heb je helemaal goed gezien Dubio, daar doe ik het voor.
Ik denk dat je die gevoelens en gedachten van toen juist in je bewustzijn moet tillen. Zo heeft therapie (geen emdr) voor mij in elk geval gewerkt. Confronterend is het zeker - vooropgesteld dat ik geen traumatische ervaringen heb gehad maar zeker wel heel verdrietige. Maar het is tegelijkertijd zo fijn als je je eigen gezonde verstand kan loslaten op al die irrationele gedachten en gevoelens die je gedrag aansturen. Dat je tegen jezelf kan zeggen dat je daar ongelijk in hebt, dat je niet waardeloos bent en goede dingen verdient, dat je goed behandeld moet worden, door jezelf en anderen.
Het fijne van EMDR is dat die affirmaties, zoals dat het niet mijn schuld was, daarin ook worden meegenomen. Van de vorige keer omtrent seksueel misbruik is dat ook gelukt. Maar nu zit ik in het voorwerk. Ik bereid het innerlijk van mij voor op het feit dat ik een paar keer in die intense pijn ga duiken. Logisch dat ik daar een reaktie op krijg. Ik heb mezelf ook met alle liefde en zorg verteld dat ik zo goed mogelijk voor mezelf zal zorgen. Dat ik echt van mij houd, gekkie die ik ben, anders had ik het nooit zo lang met mezelf uitgehouden.
(Daar ligt volgens mij de crux en de link met ongelijkwaardige relaties: wij verdienen het om goed behandeld te worden, zowel door onszelf als door anderen.)
En waarom zou je iemand eigenlijk niet de schuld geven van wat er gebeurd is? Jij was een kind hoor! Jij had helemaal geen verantwoordelijkheid. Word maar kwaad, gooi maar met dingen, schreeuw en scheld maar. Dat hoort daar ook bij. Natuurlijk ben je kwaad, die kwaadheid hoeft niet binnen te blijven zitten maar die moet eruit. Heb je daar in therapie over gepraat, over hoe die kwaadheid eruit gaat? Want het lijkt me wel goed als dat enigszins 'met beleid' gebeurt, niet dat je opeens in de auto stapt en bij je moeder aanbelt om haar uit te kafferen.
Rare uitspattingen naar anderen heb ik nooit gehad en daar ben ik niet bang voor. Het gaat volgens een vriendin van mij vooral om het ongrijpbare. Je moeder zit bij je met een kopje thee en een koekje maar je voelt dat ze er met haar hart niet bij is. En je hebt geen idee hoe je haar erbij kunt halen. Kun je ook niet, dat had zijzelf aan moeten pakken. Maar omdat het zoiets subtiels is, valt het zo moeilijk te verwijten. De verbale mishandeling waar ik in mijn tienertijd getuige van was en zelf ook onderging, dat is veel makkelijker als fout te bestempelen. Gevoel kun je niet afdwingen.
Ik denk echt dat je door die kwaaie fase heen moet voordat je kan accepteren dat je gezin "nu eenmaal was zoals het was". Geen stappen overslaan, geen gevoelens wegdrukken. Laat het er nu maar allemaal uitkomen.
Dank je voor het meedenken. Ik waardeer het zeer. Zeker omdat het ook zo alleen voelt.
Leuk om me dubio voor ogen te zien op de markt.
Hanke, tips voor de verkoudheid: uien snijden, daar gaat de boel lekker van lopen. Ik zou in jouw geval 2 paracetamol nemen en een paar uur naar bed gaan in de hoop op te knappen. Maar je schrijft ook dat er veel in je hoofd gebeurt en misschien is een lange wandeling en een warm bad (met eucalyptusolie oid) wel fijn om je hoofd (figuurlijk) een beetje leeg te maken.
Ik duik zo nog even onder de douche na mijn kop pompoensoep.
Kneipp eucalyptus gebruik ik dan bij het badderen om mijn verlepte kop wat te fatsoeneren. Verder heb ik een paar uur plat gelegen met neusspray en naar buiten gaan was geen succes. Dus dat heb ik kort gehouden.
Heftig, die therapie. Ben ik gek dat ik denk dat je daar niet met een paar weken klaar mee bent? Misschien wel met de therapie, maar niet met de verwerking, lijkt mij. Ik heb geen moeilijke jeugd gehad maar een moeilijk huwelijk en zelfs dat heeft me enkele jaren therapie gekost om te verwerken (steeds minder intensief hoor, dat wel).
Nee, je bent niet gek dat je dat denkt maar bedenk wel dat ik al jaaaaaren therapie heb gehad waarin ik hard gewerkt heb, en veel bereikt. Nu 2 jaar helemaal zonder en dat gaat goed. Op de seizoensgebonden herbelevingen dan, die ik uit de weg wil hebben voor de volgende op komt zetten. En die 2 freeze momenten die nog een invloed hebben op mijn lichaamsbeleving/motoriek en op mijn gedachten over een autonome vrouw zijn. Dingen die belangrijk zijn voor mijn toekomstig functioneren.
Ik kan me voorstellen dat je erg opziet tegen die freeze-momenten. Maar is het niet juist het doel van de therapie om jezelf met die gevoelens van toen te confronteren en ze over te zetten naar het nu? Waar je als volwassene met je volle verstand en bewustzijn naar het kwetsbare kind van toen kan kijken en kan besluiten dat die gevoelens niet terecht waren? Dat "stuk" van jou, dat kind, zit nog steeds verstopt in jou en die gevoelens zijn opgeslagen in je onderbewustzijn. En soms sturen die je gedrag zonder dat je het doorhebt (want onbewust...).
Dat heb je helemaal goed gezien Dubio, daar doe ik het voor.
Ik denk dat je die gevoelens en gedachten van toen juist in je bewustzijn moet tillen. Zo heeft therapie (geen emdr) voor mij in elk geval gewerkt. Confronterend is het zeker - vooropgesteld dat ik geen traumatische ervaringen heb gehad maar zeker wel heel verdrietige. Maar het is tegelijkertijd zo fijn als je je eigen gezonde verstand kan loslaten op al die irrationele gedachten en gevoelens die je gedrag aansturen. Dat je tegen jezelf kan zeggen dat je daar ongelijk in hebt, dat je niet waardeloos bent en goede dingen verdient, dat je goed behandeld moet worden, door jezelf en anderen.
Het fijne van EMDR is dat die affirmaties, zoals dat het niet mijn schuld was, daarin ook worden meegenomen. Van de vorige keer omtrent seksueel misbruik is dat ook gelukt. Maar nu zit ik in het voorwerk. Ik bereid het innerlijk van mij voor op het feit dat ik een paar keer in die intense pijn ga duiken. Logisch dat ik daar een reaktie op krijg. Ik heb mezelf ook met alle liefde en zorg verteld dat ik zo goed mogelijk voor mezelf zal zorgen. Dat ik echt van mij houd, gekkie die ik ben, anders had ik het nooit zo lang met mezelf uitgehouden.
(Daar ligt volgens mij de crux en de link met ongelijkwaardige relaties: wij verdienen het om goed behandeld te worden, zowel door onszelf als door anderen.)
En waarom zou je iemand eigenlijk niet de schuld geven van wat er gebeurd is? Jij was een kind hoor! Jij had helemaal geen verantwoordelijkheid. Word maar kwaad, gooi maar met dingen, schreeuw en scheld maar. Dat hoort daar ook bij. Natuurlijk ben je kwaad, die kwaadheid hoeft niet binnen te blijven zitten maar die moet eruit. Heb je daar in therapie over gepraat, over hoe die kwaadheid eruit gaat? Want het lijkt me wel goed als dat enigszins 'met beleid' gebeurt, niet dat je opeens in de auto stapt en bij je moeder aanbelt om haar uit te kafferen.
Rare uitspattingen naar anderen heb ik nooit gehad en daar ben ik niet bang voor. Het gaat volgens een vriendin van mij vooral om het ongrijpbare. Je moeder zit bij je met een kopje thee en een koekje maar je voelt dat ze er met haar hart niet bij is. En je hebt geen idee hoe je haar erbij kunt halen. Kun je ook niet, dat had zijzelf aan moeten pakken. Maar omdat het zoiets subtiels is, valt het zo moeilijk te verwijten. De verbale mishandeling waar ik in mijn tienertijd getuige van was en zelf ook onderging, dat is veel makkelijker als fout te bestempelen. Gevoel kun je niet afdwingen.
Ik denk echt dat je door die kwaaie fase heen moet voordat je kan accepteren dat je gezin "nu eenmaal was zoals het was". Geen stappen overslaan, geen gevoelens wegdrukken. Laat het er nu maar allemaal uitkomen.
Dank je voor het meedenken. Ik waardeer het zeer. Zeker omdat het ook zo alleen voelt.
Leuk om me dubio voor ogen te zien op de markt.
vrijdag 28 mei 2010 om 19:08
Muis gaat zo inlezen, maar even kwijt: ik had brownies meegenomen - die zou ik eigenlijk vorige week trakteren, maar toen waren er al twee traktaties dus schoof ik het door. Ik heb er niet aan gezeten.
Vanmiddag mijn borrel (het was verlaat voor mijn verjaardag allemaal) en ik had iets van 5 bakjes met chips en heb er maar een paar genomen, in plaats van op de bakjes aanvallen en plunderen. Gewoon een 'gezelligheidshandje'. En het rare was, ik had helemaal geen lust om te plunderen, en na die paar chipjes was het ook genoeg. Ik genoot ervan - het was wel mijn verjaardag tenslotte - maar ik taal er kennelijk vrijwel niet meer naar!
Morgen alleen een high tea, waarbij ik mij vooral zal richten op de hartige hapjes die vaak gezonder zijn en dan dit weekend veel groente en fruit, dan ben ik weer helemaal in balans! Kijk, nu al weet ik dat ik niet de HT in ga met: wat kan ik eten, maar, ik ga BEWUST eten.
Vanmiddag mijn borrel (het was verlaat voor mijn verjaardag allemaal) en ik had iets van 5 bakjes met chips en heb er maar een paar genomen, in plaats van op de bakjes aanvallen en plunderen. Gewoon een 'gezelligheidshandje'. En het rare was, ik had helemaal geen lust om te plunderen, en na die paar chipjes was het ook genoeg. Ik genoot ervan - het was wel mijn verjaardag tenslotte - maar ik taal er kennelijk vrijwel niet meer naar!
Morgen alleen een high tea, waarbij ik mij vooral zal richten op de hartige hapjes die vaak gezonder zijn en dan dit weekend veel groente en fruit, dan ben ik weer helemaal in balans! Kijk, nu al weet ik dat ik niet de HT in ga met: wat kan ik eten, maar, ik ga BEWUST eten.
vrijdag 28 mei 2010 om 19:20
quote:vlammetje schreef op 28 mei 2010 @ 09:23:
Voor mij, ik ben er nog steeds druk mee, om gezonder te gaan leven. Ik heb een antal zaken vervangen in mijn huishouden, door gezondere keuzes.
Ik zou zo graag die buik accepteren. Ik ben 34, heb twee kinderen in die buik gehad, en hij is dunner bij vele andere mensen. Waarom stoort hij me dan zo?
Tweede dilemma; zal ik, ondanks dat ik altijd geld te kort kom toch weer gaan sporten? Ik mis het soms, ben alleen bang dat ik al snel weer geld weggooi door niet vaak genoeg te gaan.
Ook ik voer dat door. Geen ongezonde meuk, maar verse groenten, veel fruit, zuivel etc. Er mag door Muizelientje echt wel gesnoept worden, want het blijft een kind in de groei, maar een biscuitje in plaats van gore roze huiden.
Weet je, ik heb wel overgewicht en ook een buik, zeker omdat ik een keizersnede heb gehad en ik had dat mijn buikspieren oid niet goed sloten na de bevalling en ik kon dus geen oefeningen doen. Gevolg, zelfs al val ik af naar maat 34, ik zal altijd een buik houden. En hoezeer ik daar ook van baal, ik heb met diezelfde buik het mooiste gedaan wat er bestaat: een kind gedragen en het voldragen. Een wonder van moeder natuur.
Als sporten zo duur is, en je mogelijk de motivatie mist, kijk dan of je een strippenkaart kan kopen, of probeer bijv. hardlopen, dat kost niet zo heel veel, een paar gympen (altijd handig) en een joggingpak (ook handig voor bankhangen).
Voor mij, ik ben er nog steeds druk mee, om gezonder te gaan leven. Ik heb een antal zaken vervangen in mijn huishouden, door gezondere keuzes.
Ik zou zo graag die buik accepteren. Ik ben 34, heb twee kinderen in die buik gehad, en hij is dunner bij vele andere mensen. Waarom stoort hij me dan zo?
Tweede dilemma; zal ik, ondanks dat ik altijd geld te kort kom toch weer gaan sporten? Ik mis het soms, ben alleen bang dat ik al snel weer geld weggooi door niet vaak genoeg te gaan.
Ook ik voer dat door. Geen ongezonde meuk, maar verse groenten, veel fruit, zuivel etc. Er mag door Muizelientje echt wel gesnoept worden, want het blijft een kind in de groei, maar een biscuitje in plaats van gore roze huiden.
Weet je, ik heb wel overgewicht en ook een buik, zeker omdat ik een keizersnede heb gehad en ik had dat mijn buikspieren oid niet goed sloten na de bevalling en ik kon dus geen oefeningen doen. Gevolg, zelfs al val ik af naar maat 34, ik zal altijd een buik houden. En hoezeer ik daar ook van baal, ik heb met diezelfde buik het mooiste gedaan wat er bestaat: een kind gedragen en het voldragen. Een wonder van moeder natuur.
Als sporten zo duur is, en je mogelijk de motivatie mist, kijk dan of je een strippenkaart kan kopen, of probeer bijv. hardlopen, dat kost niet zo heel veel, een paar gympen (altijd handig) en een joggingpak (ook handig voor bankhangen).
vrijdag 28 mei 2010 om 19:24
quote:vlammetje schreef op 28 mei 2010 @ 10:12:
Mijn sportschool kost me 40 euro in de maand dreamer. Goedkoper zit hier niet. En het is niet dat ik niet wil gaan, maar als alleenstaande werkende moeder is het lastig tijd te vinden om te gaan. Ik kan moeilijk elke keer oppas vragen, ben altijd wel 2 uur aan het sporten. Ik ging altijd naar fitness en bodybalance, heerlijk. Ik werd er ook echt slanker van, met twee keer per week sporten, voelde me super. maar blijkt het niet te werken, zit je vast aan een jaarcontract.
Een hond is geen optie hier, moet er niet aan denken en we hebben er geen tijd voor. Hardlopen wil ik eigenlijk ook niet, ivm niet al te beste enkels en knieën.
Hier ook dat dilemma, vandaar dat ik de Wii of bijv. Body Balance (oid) DVDs wil hebben zodat ik het thuis kan doen. Ik moet mijn moeder al veel vragen en wil haar niet overvragen. Nu heb ik 2 uur pw yoga en 2 uur pw fysio/sporten. Dat vind ik een mooie start. Ik wil eerst weer even kracht en souplesse opbouwen en dan kan ik het gaan uitbreiden. Zeker nu ik ook resultaat zie gaat de motivatie ook een stuk harder.
Hond is hier ook lastig, omdat ik ook buitenshuis werk. Dus ben ik blij met zelfredzame planten en een niet al te veeleisende kat
Mijn sportschool kost me 40 euro in de maand dreamer. Goedkoper zit hier niet. En het is niet dat ik niet wil gaan, maar als alleenstaande werkende moeder is het lastig tijd te vinden om te gaan. Ik kan moeilijk elke keer oppas vragen, ben altijd wel 2 uur aan het sporten. Ik ging altijd naar fitness en bodybalance, heerlijk. Ik werd er ook echt slanker van, met twee keer per week sporten, voelde me super. maar blijkt het niet te werken, zit je vast aan een jaarcontract.
Een hond is geen optie hier, moet er niet aan denken en we hebben er geen tijd voor. Hardlopen wil ik eigenlijk ook niet, ivm niet al te beste enkels en knieën.
Hier ook dat dilemma, vandaar dat ik de Wii of bijv. Body Balance (oid) DVDs wil hebben zodat ik het thuis kan doen. Ik moet mijn moeder al veel vragen en wil haar niet overvragen. Nu heb ik 2 uur pw yoga en 2 uur pw fysio/sporten. Dat vind ik een mooie start. Ik wil eerst weer even kracht en souplesse opbouwen en dan kan ik het gaan uitbreiden. Zeker nu ik ook resultaat zie gaat de motivatie ook een stuk harder.
Hond is hier ook lastig, omdat ik ook buitenshuis werk. Dus ben ik blij met zelfredzame planten en een niet al te veeleisende kat
vrijdag 28 mei 2010 om 19:37
quote:eleonora schreef op 28 mei 2010 @ 11:18:
Goedemorgen meiden,
Muis, ik begin even bij jou want jij vroeg een paar dagen terug naar de titel van het boek wat mijn leven veranderde. De titel van dat boek is 'Als liefde pijn doet en je weet niet waarom' van Dr. Susan Forward.
Het gaat over misogyne relaties en hoe om te gaan met de gevoelens die dit losmaken.
Alsof het voor mij speciaal geschreven was, zóveel herkende ik er in. Een eye opener van heb ik jou daar, mijn leven draaide 180oC na het lezen er van.
Beetje lang verhaal maar het komt er op neer dat ik me weg heb laten spelen en dat ik veel te sociaal ben als het gaat om dingen als casten. Mensen komen daar om een rol te krijgen, no matter what en dat gaat soms óver het lijk van je tegenspeler heen.
Ha, die ken ik, althans, ik heb de Engelse versie (Men who hate women and the women who love them) en ik moet hemnog steeds lezen. De Nederlandse versie is niet meer te krijgen. Maar ik weet dat ik het boek moet lezen. Ik heb heel lang gedacht dat mijn exman narcisme had en hoewel het zeker niet uit te sluiten is, heeft hij ook vormen van Borderline. Hij haatte echt aspecten van mij, het leven met mij, het 'betalen' voor mij en ik weet dat dit boek behoorlijk impact zal hebben.
Het gaat mee op vakantie. Naast ook luchtige literatuur.
Ik herken ook die 'helicopterview' en ben soms ook een weekdier, ook zakelijk, maar langzamerhand leer ik dat wel af. Ik heb naast mijn werk als docent ook een eigen vertaalbureau en dan moet je zakelijk zijn. Doet soms pijn, gaat soms regelrecht in tegen alles waar je voor staat, maar zakelijk gezien hebben jouw tegenstanders al evenmin consideratie met jou.
Goedemorgen meiden,
Muis, ik begin even bij jou want jij vroeg een paar dagen terug naar de titel van het boek wat mijn leven veranderde. De titel van dat boek is 'Als liefde pijn doet en je weet niet waarom' van Dr. Susan Forward.
Het gaat over misogyne relaties en hoe om te gaan met de gevoelens die dit losmaken.
Alsof het voor mij speciaal geschreven was, zóveel herkende ik er in. Een eye opener van heb ik jou daar, mijn leven draaide 180oC na het lezen er van.
Beetje lang verhaal maar het komt er op neer dat ik me weg heb laten spelen en dat ik veel te sociaal ben als het gaat om dingen als casten. Mensen komen daar om een rol te krijgen, no matter what en dat gaat soms óver het lijk van je tegenspeler heen.
Ha, die ken ik, althans, ik heb de Engelse versie (Men who hate women and the women who love them) en ik moet hemnog steeds lezen. De Nederlandse versie is niet meer te krijgen. Maar ik weet dat ik het boek moet lezen. Ik heb heel lang gedacht dat mijn exman narcisme had en hoewel het zeker niet uit te sluiten is, heeft hij ook vormen van Borderline. Hij haatte echt aspecten van mij, het leven met mij, het 'betalen' voor mij en ik weet dat dit boek behoorlijk impact zal hebben.
Het gaat mee op vakantie. Naast ook luchtige literatuur.
Ik herken ook die 'helicopterview' en ben soms ook een weekdier, ook zakelijk, maar langzamerhand leer ik dat wel af. Ik heb naast mijn werk als docent ook een eigen vertaalbureau en dan moet je zakelijk zijn. Doet soms pijn, gaat soms regelrecht in tegen alles waar je voor staat, maar zakelijk gezien hebben jouw tegenstanders al evenmin consideratie met jou.
vrijdag 28 mei 2010 om 19:44
quote:hanke321 schreef op 28 mei 2010 @ 12:21:
Emotioneel is het zwaar de afgelopen dagen. De vragen van de psycholoog brengen toch wel wat teweeg. Naast dat het me moeite kost om het beeld voor de eerste emdr sessie concreet te maken die over tijdgebonden herbelevingen gaat, ben ik ook veel bezig met wie ik was als kind.
Hanke,
Toen mijn ex opstapte heb ik ook met een goog gesproken en die heeft haarfijn voor mij ontrafelt hoe ik in een relatie stond, en hoe mijn ex daarin stond. Zij heeft mij verteld dat mijn ex ws. nooit van mij gehouden heeft en dat heeft er in gehakt. Vermoedelijk heeft hij gedácht dat hij van mij hield, maar alles wat hij mij heeft aangedaan, wijst op het tegenovergestelde. Dat moest echt wel even inzakken. Dat je hele huwelijk op een LEUGEN was gebaseerd. En dat hij in zekere zin wel van het kind houdt, maar het niet kan inpassen in zijn nieuwe vrije leventje....
Het doet verschrikkelijk veel pijn.
En toch ben ik er doorheen gegaan. En ja, er zijn zelfs nu nog momenten dat ik me boos maak. Maar vooral heb ik me gerealiseerd dat deze man 'arm' is. Arm is opgevoed, en arm is in de gevoelswereld. Want wat IK doe, doe ik altijd met passie en toewijding. Ik kan nog voelen en beleven.
Emotioneel is het zwaar de afgelopen dagen. De vragen van de psycholoog brengen toch wel wat teweeg. Naast dat het me moeite kost om het beeld voor de eerste emdr sessie concreet te maken die over tijdgebonden herbelevingen gaat, ben ik ook veel bezig met wie ik was als kind.
Hanke,
Toen mijn ex opstapte heb ik ook met een goog gesproken en die heeft haarfijn voor mij ontrafelt hoe ik in een relatie stond, en hoe mijn ex daarin stond. Zij heeft mij verteld dat mijn ex ws. nooit van mij gehouden heeft en dat heeft er in gehakt. Vermoedelijk heeft hij gedácht dat hij van mij hield, maar alles wat hij mij heeft aangedaan, wijst op het tegenovergestelde. Dat moest echt wel even inzakken. Dat je hele huwelijk op een LEUGEN was gebaseerd. En dat hij in zekere zin wel van het kind houdt, maar het niet kan inpassen in zijn nieuwe vrije leventje....
Het doet verschrikkelijk veel pijn.
En toch ben ik er doorheen gegaan. En ja, er zijn zelfs nu nog momenten dat ik me boos maak. Maar vooral heb ik me gerealiseerd dat deze man 'arm' is. Arm is opgevoed, en arm is in de gevoelswereld. Want wat IK doe, doe ik altijd met passie en toewijding. Ik kan nog voelen en beleven.
vrijdag 28 mei 2010 om 19:50
quote:dubiootje schreef op 28 mei 2010 @ 16:51:
PS Misschien geen erg interessante update, maar ik vind het fijn om alles hier neer te zetten, ik gebruik dit topic als een soort dagboek als jullie het niet erg vinden (anders sla je het maar over) Duubje, blijft lekker beppen. Ik ben hier ook aan het ventileren
PS Misschien geen erg interessante update, maar ik vind het fijn om alles hier neer te zetten, ik gebruik dit topic als een soort dagboek als jullie het niet erg vinden (anders sla je het maar over) Duubje, blijft lekker beppen. Ik ben hier ook aan het ventileren
vrijdag 28 mei 2010 om 19:55
quote:dubiootje schreef op 28 mei 2010 @ 16:59:
Thika Ik vind het echt niet lief van je vriend hoor, dat hij zoiets tegen je zei. Helemaal niet liefdevol. Kijk, het kan best zo zijn en zoals je zegt, zelf zie je jezelf ook liever slank. Maar je moet gewoon nadenken voordat je zoiets ook uitspreekt. Je weet toch dat dat kwetsend is? Dan kan het goedbedoeld zijn, maar je weet, de weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen. Koop je niks voor.
In dat opzicht steunt Muizelientje mij heel erg. Ze geeft steeds aan dat ze het ziet. Ik vraag me af of je het echt ziet op maat 'tig' dat ik een maatje kleiner ben, maar het werkt motiverend. Zeker omdat ze ook zelf aangeeft erin mee te willen doen.
Natuurlijk is een slanke(re) Thika - en ook een Muis - beter. Maar het duurt mogelijk wel effe - zeker bij Muis - alvorens ik echt slank(er) ben. En juist die weg er naar toe is zo moeilijk. Niet alleen het daadwerkelijk afvallen, maar die knop om. En daar moet hij je bij steunen. Niet roepen dat hij een slanke Thika wil. Maar je prijzen omdat je een dag goed gegeten hebt. Dat hij ziet dat je dunner wordt. Niet hameren op wat hij wil, maar leven op het vandaag, en de 'positieve' ontwikkelingen van nu koesteren en je daarmee complimenteren!
Thika Ik vind het echt niet lief van je vriend hoor, dat hij zoiets tegen je zei. Helemaal niet liefdevol. Kijk, het kan best zo zijn en zoals je zegt, zelf zie je jezelf ook liever slank. Maar je moet gewoon nadenken voordat je zoiets ook uitspreekt. Je weet toch dat dat kwetsend is? Dan kan het goedbedoeld zijn, maar je weet, de weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen. Koop je niks voor.
In dat opzicht steunt Muizelientje mij heel erg. Ze geeft steeds aan dat ze het ziet. Ik vraag me af of je het echt ziet op maat 'tig' dat ik een maatje kleiner ben, maar het werkt motiverend. Zeker omdat ze ook zelf aangeeft erin mee te willen doen.
Natuurlijk is een slanke(re) Thika - en ook een Muis - beter. Maar het duurt mogelijk wel effe - zeker bij Muis - alvorens ik echt slank(er) ben. En juist die weg er naar toe is zo moeilijk. Niet alleen het daadwerkelijk afvallen, maar die knop om. En daar moet hij je bij steunen. Niet roepen dat hij een slanke Thika wil. Maar je prijzen omdat je een dag goed gegeten hebt. Dat hij ziet dat je dunner wordt. Niet hameren op wat hij wil, maar leven op het vandaag, en de 'positieve' ontwikkelingen van nu koesteren en je daarmee complimenteren!
zaterdag 29 mei 2010 om 00:27
Go Muis! Ik heb vanavond niet gefietst ik had (heb) buikkrampen. Misschien te veel rauwkost gegeten (2x salade gegeten vandaag)? Ik ga het morgenochtend inhalen.
Super dat je tijdens je eigen verjaardagsborrel zo goed bezig was. Typisch een fuck it-moment eigenlijk, maar jij hebt het heel goed aangepakt. En nu al mentaal voorbereid op de High Tea. De cucumber sandwiches zijn vast een goeie keus
Wat lief dat Muizelientje je zo steunt! Mijn jongste zei ook al dat ze het zag, ik geloof haar niet zo maar vind het zo lief van haar dat ze het zegt. Ze heeft dus door dat ze mij daarmee motiveert en dat vind ik mooi. De kinderen zijn voor mij, naast mijn eigen gezondheid, wel een belangrijke drijfveer. Ik merk dat ze het ook steeds vanzelfsprekender gaan vinden om gezond te eten. Ook zij eten steeds bewuster! (yes!)
Ik was trots op mijn oudste vandaag: toen we langs de McDonald's reden zei ze: "Ik haat McDonald's! Het is wel leuk om te spelen maar ik haat het eten". Hahaha, mijn indoctrinatie op dat front is dus gelukt Mijn ex is nogal van de McDonald's, ik heb nooit gezegd dat ik het niets vind en reageer altijd enthousiast als ze vertellen dat ze er geweest zijn, maar heb ze wel uitgelegd hoe het met de kwaliteit van het eten zit daar. Dat het prima is om het af en toe te eten maar dat het niet gezond is. Ik ben wel voorzichtig met mijn ex niet op zulke "subtiele" manieren in een kwaad daglicht te stellen. Anderzijds wil ik ze wel mijn visie op bv. eten bijbrengen.
Dreamer, hoe was je tilapiafilet? Waarom praat je eigenlijk niet met je vriend/man () over je eetpatroon? Je bent er nu toch best veel mee bezig. Hij steunt je zo te horen toch?
Misschien een leuke tip voor de gezonde eters: maak een moodboard (collage) van wat je voor ogen hebt. Gebruik bv. plaatjes van gezonde gerechten en voedingsmiddelen die aantrekkelijk en kleurrijk zijn. Plak er een plaatje bij van een sportende vrouw in de natuur, kies plaatjes die een gevoel of sfeer uitdrukken die je wilt bereiken door gezond te eten. Plak er woorden bij die bij dat gevoel horen, bv. gezond, bewust, slowfood, lekker, genieten.
Hang die moodboard in je keuken op een plek waar je hem vaak ziet, vooral als je eet, eten pakt of kookt. Een moodboard heeft als voordeel dat het (vooral als je plaatjes en woorden combineert) beide hersenhelften aanspreekt. Je linkerhersenhelft wordt beïnvloed door de plaatjes: dit is het meer "intuïtieve" deel van je hersenen. De rechterhelft is gericht op logica en rationeel denken en wordt door de woorden gestimuleerd. Doordat je de moodboard dagelijks ziet, prent je de beelden en woorden steeds meer in beide hersenhelften in en wordt je denken en gedrag daardoor beïnvloed. Een soort reclame voor jezelf dus
Super dat je tijdens je eigen verjaardagsborrel zo goed bezig was. Typisch een fuck it-moment eigenlijk, maar jij hebt het heel goed aangepakt. En nu al mentaal voorbereid op de High Tea. De cucumber sandwiches zijn vast een goeie keus
Wat lief dat Muizelientje je zo steunt! Mijn jongste zei ook al dat ze het zag, ik geloof haar niet zo maar vind het zo lief van haar dat ze het zegt. Ze heeft dus door dat ze mij daarmee motiveert en dat vind ik mooi. De kinderen zijn voor mij, naast mijn eigen gezondheid, wel een belangrijke drijfveer. Ik merk dat ze het ook steeds vanzelfsprekender gaan vinden om gezond te eten. Ook zij eten steeds bewuster! (yes!)
Ik was trots op mijn oudste vandaag: toen we langs de McDonald's reden zei ze: "Ik haat McDonald's! Het is wel leuk om te spelen maar ik haat het eten". Hahaha, mijn indoctrinatie op dat front is dus gelukt Mijn ex is nogal van de McDonald's, ik heb nooit gezegd dat ik het niets vind en reageer altijd enthousiast als ze vertellen dat ze er geweest zijn, maar heb ze wel uitgelegd hoe het met de kwaliteit van het eten zit daar. Dat het prima is om het af en toe te eten maar dat het niet gezond is. Ik ben wel voorzichtig met mijn ex niet op zulke "subtiele" manieren in een kwaad daglicht te stellen. Anderzijds wil ik ze wel mijn visie op bv. eten bijbrengen.
Dreamer, hoe was je tilapiafilet? Waarom praat je eigenlijk niet met je vriend/man () over je eetpatroon? Je bent er nu toch best veel mee bezig. Hij steunt je zo te horen toch?
Misschien een leuke tip voor de gezonde eters: maak een moodboard (collage) van wat je voor ogen hebt. Gebruik bv. plaatjes van gezonde gerechten en voedingsmiddelen die aantrekkelijk en kleurrijk zijn. Plak er een plaatje bij van een sportende vrouw in de natuur, kies plaatjes die een gevoel of sfeer uitdrukken die je wilt bereiken door gezond te eten. Plak er woorden bij die bij dat gevoel horen, bv. gezond, bewust, slowfood, lekker, genieten.
Hang die moodboard in je keuken op een plek waar je hem vaak ziet, vooral als je eet, eten pakt of kookt. Een moodboard heeft als voordeel dat het (vooral als je plaatjes en woorden combineert) beide hersenhelften aanspreekt. Je linkerhersenhelft wordt beïnvloed door de plaatjes: dit is het meer "intuïtieve" deel van je hersenen. De rechterhelft is gericht op logica en rationeel denken en wordt door de woorden gestimuleerd. Doordat je de moodboard dagelijks ziet, prent je de beelden en woorden steeds meer in beide hersenhelften in en wordt je denken en gedrag daardoor beïnvloed. Een soort reclame voor jezelf dus
Ga in therapie!
zaterdag 29 mei 2010 om 00:39
Nog van harte Muis! Wat leuk dat jij ook op high tea gaat. Ik ben op mijn verjaardag in hotel Des Indes geweest. Leuke high tea, 4 soorten thee, 4 gangen. Mooie porties waardoor ik niet volgevreten was maar ook niet met een knorrende buik buiten stond.
Had vandaag een nieuw vest en broek aan. Dan krijg ik van medespelers wel vragen of ik ben afgevallen. Toch leuk.
Spelen ging goed. Was door alle paracetamol en caffeine strontmelig en dat was bevordelijk voor de sfeer.
Mijn sportschool vind ik helemaal fijn. Veel lessen om uit te kiezen, geen lesuitval, leuk personeel, fijne medesporters en een sauna/stoombad met rustruimte en leesmap. Het is een dure, maar ik merk dat ik zoveel meer vitaliteit voel de laatste tijd. Een goede investering voor mijn reintegratie. Vind het jammer dat ik nu te beroerd ben om te sporten. Het 3 keer in de week willen gaan blijf ik houden. Al heb ik soms andere verplichtingen en lukt het me maar 2 keer die week. Met de feestdagen de afgelopen tijd was het vaak ook lastig om aan de drie keer te komen.
Had vandaag een nieuw vest en broek aan. Dan krijg ik van medespelers wel vragen of ik ben afgevallen. Toch leuk.
Spelen ging goed. Was door alle paracetamol en caffeine strontmelig en dat was bevordelijk voor de sfeer.
Mijn sportschool vind ik helemaal fijn. Veel lessen om uit te kiezen, geen lesuitval, leuk personeel, fijne medesporters en een sauna/stoombad met rustruimte en leesmap. Het is een dure, maar ik merk dat ik zoveel meer vitaliteit voel de laatste tijd. Een goede investering voor mijn reintegratie. Vind het jammer dat ik nu te beroerd ben om te sporten. Het 3 keer in de week willen gaan blijf ik houden. Al heb ik soms andere verplichtingen en lukt het me maar 2 keer die week. Met de feestdagen de afgelopen tijd was het vaak ook lastig om aan de drie keer te komen.
zaterdag 29 mei 2010 om 00:39
Hanke, hoe ging het spelen vanavond? Was je nog een beetje bij stem (ik ben zelf ook verkouden en ben steeds 's avonds mijn stem kwijt)?
Ik wist niet dat je al zo lang in therapie was geweest. Dit zijn dus meer wat "losse eindjes" die je nog moet vastknopen? Wat je moeder betreft, dat is inderdaad heel moeilijk. Het gaat erom wat je van haar verwacht (blijkbaar meer gevoel dan zij kan opbrengen) en wat je van haar kan verwachten. Loslaten lijkt me de enige mogelijkheid. Het verlangen loslaten dat ze toch ooit een ander gevoel zal hebben, of zal laten zien. Je blijft anders zelf steeds slaaf van dat verlangen. Heel pijnlijk, dat kan ik me wel voorstellen.
Waarom heb je soms het gevoel geen autonome vrouw te zijn, als ik het vragen mag? Ik heb juist de indruk dat je erg sterk en zelfstandig bent en goed weet wat je wilt.
O ja, Muis, ik was wel verbaasd dat je therapeut zei dat je ex niet van je gehouden had. Zoiets zou mijn psycholoog nooit zeggen, ik vind het nogal een boude bewering. Zelf denk ik dat hij wel van me gehouden heeft, op zijn manier. Die manier is nogal gehandicapt en het is niet mijn manier. Op dezelfde manier houdt hij ook van zijn kinderen. Daar zit iets heel egoïstisch maar ook machteloos in. Ik heb het boek van Susan Forward ook in het Engels gelezen, herkende er delen in maar niet alles. Mijn ex was niet lief voor mij maar ik weet niet of hij nu een mysogyne man is.
Ik wist niet dat je al zo lang in therapie was geweest. Dit zijn dus meer wat "losse eindjes" die je nog moet vastknopen? Wat je moeder betreft, dat is inderdaad heel moeilijk. Het gaat erom wat je van haar verwacht (blijkbaar meer gevoel dan zij kan opbrengen) en wat je van haar kan verwachten. Loslaten lijkt me de enige mogelijkheid. Het verlangen loslaten dat ze toch ooit een ander gevoel zal hebben, of zal laten zien. Je blijft anders zelf steeds slaaf van dat verlangen. Heel pijnlijk, dat kan ik me wel voorstellen.
Waarom heb je soms het gevoel geen autonome vrouw te zijn, als ik het vragen mag? Ik heb juist de indruk dat je erg sterk en zelfstandig bent en goed weet wat je wilt.
O ja, Muis, ik was wel verbaasd dat je therapeut zei dat je ex niet van je gehouden had. Zoiets zou mijn psycholoog nooit zeggen, ik vind het nogal een boude bewering. Zelf denk ik dat hij wel van me gehouden heeft, op zijn manier. Die manier is nogal gehandicapt en het is niet mijn manier. Op dezelfde manier houdt hij ook van zijn kinderen. Daar zit iets heel egoïstisch maar ook machteloos in. Ik heb het boek van Susan Forward ook in het Engels gelezen, herkende er delen in maar niet alles. Mijn ex was niet lief voor mij maar ik weet niet of hij nu een mysogyne man is.
Ga in therapie!
zaterdag 29 mei 2010 om 01:05
Dubio, het gaat idd om losse eindjes. Dat ik van mijn moeder niet de liefde en bevestiging zal krijgen die ieder mens nodig heeft, dat heb ik tijden terug geconcludeerd en geaccepteerd. Het contact is al jaren verbroken, en ook mijn zus ziet onze moeder niet meer. Als ik het nog over haar heb, praat ik over haar met haar voornaam. Omdat het niet als ´mamma´ voelt, maar als een huisgenoot die jaren voor me heeft gezorgd.
Ik denk dat ik voor een deel in verzet zit. Acceptatie van mijn moeder zou ik alleen krijgen als ik een eigen huis, een baan en een man uit een hoger milieu zou hebben. De voorwaardelijkheid waarmee dat gaat (ik heb dat bij mijn zus gezien) daar pas ik voor. Dan liever maar helemaal niet voldoen aan dat ideaalbeeld. Nu heb ik een huurhuis, geen relatie en ook geen betaald werk. Ik merk dat ik toe ben aan het bezig gaan met betaald werk en met openstaan voor een relatie. Autonomie koppel ik ergens in dat rare achterhoofd van mij met goedkeuring die ik niet wil omdat het valse trots is. En ergens geloof ik niet dat ik het kan. Goed voor mezelf zorgen. De manier waarop zij me uitlegde hoe de wereld in elkaar zit, de verbitterdheid naar mannen toe, het niet afhankelijk kunnen zijn... het heeft mij juist de andere kant opgeduwd.
Ik denk dat ik voor een deel in verzet zit. Acceptatie van mijn moeder zou ik alleen krijgen als ik een eigen huis, een baan en een man uit een hoger milieu zou hebben. De voorwaardelijkheid waarmee dat gaat (ik heb dat bij mijn zus gezien) daar pas ik voor. Dan liever maar helemaal niet voldoen aan dat ideaalbeeld. Nu heb ik een huurhuis, geen relatie en ook geen betaald werk. Ik merk dat ik toe ben aan het bezig gaan met betaald werk en met openstaan voor een relatie. Autonomie koppel ik ergens in dat rare achterhoofd van mij met goedkeuring die ik niet wil omdat het valse trots is. En ergens geloof ik niet dat ik het kan. Goed voor mezelf zorgen. De manier waarop zij me uitlegde hoe de wereld in elkaar zit, de verbitterdheid naar mannen toe, het niet afhankelijk kunnen zijn... het heeft mij juist de andere kant opgeduwd.
zaterdag 29 mei 2010 om 06:28
Lieve girls,
Hanke, ik omhels je met mijn warmste virtuele armen. Ziek en lastige vraagstukken/gevoelens en dan toch zo mooi hier posten en anderen steunen. Mij bijvoorbeeld. Ik zei het al eerder tegen Spinsters, vele, véle postings geleden; ik vreet ieder woord van je/jullie.
Dank je wel weer voor je nuchtere en ware woorden....
Ik heb zo'n diarree...
Pffffffffff.
Buikkramp en ellende, bah, ik voel me ontzettend rot.
Jij ook het Dú?
Of is het bij jou weer weg?
Later kan ik hopelijk meer posten want er is veel te zeggen maar nu ga ik weer liggen, ben zo slap als een vaatdoek.
:flower
Roosmarijn, hoe gaat het vrouwlief?
Hanke, ik omhels je met mijn warmste virtuele armen. Ziek en lastige vraagstukken/gevoelens en dan toch zo mooi hier posten en anderen steunen. Mij bijvoorbeeld. Ik zei het al eerder tegen Spinsters, vele, véle postings geleden; ik vreet ieder woord van je/jullie.
Dank je wel weer voor je nuchtere en ware woorden....
Ik heb zo'n diarree...
Pffffffffff.
Buikkramp en ellende, bah, ik voel me ontzettend rot.
Jij ook het Dú?
Of is het bij jou weer weg?
Later kan ik hopelijk meer posten want er is veel te zeggen maar nu ga ik weer liggen, ben zo slap als een vaatdoek.
:flower
Roosmarijn, hoe gaat het vrouwlief?
zaterdag 29 mei 2010 om 08:30
Ha lieve Leo,
Wat rot dat je je zo ziek voelt Ik had ook buikkrampen en diarree gisteren en zo'n vreselijk opgeblazen gevoel. Nu voel ik me beter, hoewel het nog niet helemaal weg is. Ik heb wel zin in deze dag! Grappig dat ik merk dat ik veel met eten bezig ben, maar op een heel leuke en gezonde manier. Denken wat ik in huis heb en wat voor lekker ontbijt en lekkere lunch ik mijn ouders kan voorzetten (tips voor een lunch met een kilo verse spinazie? ). Mijn ouders vonden trouwens dat ik heerlijk gekookt had deze dagen, terwijl ik heel andere dingen heb klaargemaakt dan ze gewend zijn. Leuk!
Ik hoop dat het gauw weer overgaat, Lé. Misschien toch iets onder de leden? Ik heb deze tips gevonden bij diarree (ga ze zelf ook maar toepassen ):
- Drink veel, twee tot drie liter per dag, maar in kleine hoeveelheden tegelijk. Bijvoorbeeld bouillon (van een blokje of zelf getrokken), slappe thee met een lepeltje honing of druivensuiker (glucose, Dextro M), bron- of mineraalwater zonder prik. Appelsap, perensap en druivensap zijn niet geschikt.
- Probeer weer wat te eten zodra u daar zin in hebt. Gebruik voedsel waar u trek in hebt en dat goed valt. Pas in eerste instantie op voor melk en melkproducten en suikerrijke voedingsmiddelen, zoals fruit, snoep en zoete nagerechten.
- Eet niet te veel vet en vette producten.
- Eet bij buikklachten kleine porties.
- Zorg extra goed voor hygiëne bij de behandeling van voedsel.
Beterschap
Wat rot dat je je zo ziek voelt Ik had ook buikkrampen en diarree gisteren en zo'n vreselijk opgeblazen gevoel. Nu voel ik me beter, hoewel het nog niet helemaal weg is. Ik heb wel zin in deze dag! Grappig dat ik merk dat ik veel met eten bezig ben, maar op een heel leuke en gezonde manier. Denken wat ik in huis heb en wat voor lekker ontbijt en lekkere lunch ik mijn ouders kan voorzetten (tips voor een lunch met een kilo verse spinazie? ). Mijn ouders vonden trouwens dat ik heerlijk gekookt had deze dagen, terwijl ik heel andere dingen heb klaargemaakt dan ze gewend zijn. Leuk!
Ik hoop dat het gauw weer overgaat, Lé. Misschien toch iets onder de leden? Ik heb deze tips gevonden bij diarree (ga ze zelf ook maar toepassen ):
- Drink veel, twee tot drie liter per dag, maar in kleine hoeveelheden tegelijk. Bijvoorbeeld bouillon (van een blokje of zelf getrokken), slappe thee met een lepeltje honing of druivensuiker (glucose, Dextro M), bron- of mineraalwater zonder prik. Appelsap, perensap en druivensap zijn niet geschikt.
- Probeer weer wat te eten zodra u daar zin in hebt. Gebruik voedsel waar u trek in hebt en dat goed valt. Pas in eerste instantie op voor melk en melkproducten en suikerrijke voedingsmiddelen, zoals fruit, snoep en zoete nagerechten.
- Eet niet te veel vet en vette producten.
- Eet bij buikklachten kleine porties.
- Zorg extra goed voor hygiëne bij de behandeling van voedsel.
Beterschap
Ga in therapie!
zaterdag 29 mei 2010 om 08:46
Hanke, ik denk dat ik snap wat je bedoelt. Door je af te zetten tegen de verwachtingen van je moeder bepalen die nog steeds je leven. En daar word je dan weer heel kwaad om omdat je daar juist vanaf wilt. Je moet van haar loskomen, je verzet tegen haar. Dat verzet moet je loslaten. Ik hoop (en verwacht) dat de behandeling daar wel bij zal helpen.
Naast het loslaten moet je zelf verwachtingen gaan creëren: wat verwacht jij van jezelf, wat vind jíj belangrijk, wat zijn jouw waarden? Wat ik authenticiteit noem
Ik denk dat daar nog wat acties liggen te wachten. Loslaten kun je zien als iets passiefs, het is iets wegnemen. De leegte die dat achterlaat, moet je opvullen met iets anders, iets wat van jou is. Heb je daar al over nagedacht? Hoe belangrijk vind jij bv. de status van je woning (huur- of koopwoning)? Wat zegt het over jou of je wel of geen relatie hebt? Of een betaalde baan? Zijn er andere dingen die jij, in jezelf en in anderen, veel meer vindt zeggen over hoe waardevol je bent? Wat versta jíj onder autonomie, en hoe belangrijk vind jíj dat eigenlijk?
Voor mij is autonomie heel belangrijk, maar ik zoek in de meeste dingen een gezonde balans. Ik vind dus dat autonomie moet samengaan met een overgave aan en vertrouwen in anderen. Autonomie is voor mij niet mezelf afsluiten voor anderen zodat ze me niet kunnen kwetsen, maar bouwen aan mezelf en investeren in mezelf zodat ik weet dat ik mezelf altijd kan redden. Daardoor voel ik me sterker en durf ik me open te stellen voor anderen. Ook als ze me pijn doen of verlaten, weet ik dat ik er weer bovenop kom. Voor mij is het belangrijk een aantal mensen te hebben die ik kan vertrouwen (niet bv. alleen een partner). Zodat als er één wegvalt er anderen zijn op wie ik kan blijven terugvallen. Ik zoek verbindingen met mensen, geen afstand.
Mag ik zeggen dat ik je zelf ook wel verbitterd vind klinken tegenover je moeder? Wat ik trouwens volkomen begrijp als je zo harteloos bent behandeld als kind. Maar het zou voor jezelf zo fijn zijn als je dat gevoel ook kon loslaten - dat is voor jou misschien ook het doel van die losse eindjes? Je lijkt me nu juist helemaal geen persoon om verbitterd door het leven te gaan (grappig trouwens dat verbittering en verzuring woorden zijn die een levenshouding kunnen uitdrukken...). Het zou fijn zijn als je die erfenis van je moeder kon afwijzen.
Naast het loslaten moet je zelf verwachtingen gaan creëren: wat verwacht jij van jezelf, wat vind jíj belangrijk, wat zijn jouw waarden? Wat ik authenticiteit noem
Ik denk dat daar nog wat acties liggen te wachten. Loslaten kun je zien als iets passiefs, het is iets wegnemen. De leegte die dat achterlaat, moet je opvullen met iets anders, iets wat van jou is. Heb je daar al over nagedacht? Hoe belangrijk vind jij bv. de status van je woning (huur- of koopwoning)? Wat zegt het over jou of je wel of geen relatie hebt? Of een betaalde baan? Zijn er andere dingen die jij, in jezelf en in anderen, veel meer vindt zeggen over hoe waardevol je bent? Wat versta jíj onder autonomie, en hoe belangrijk vind jíj dat eigenlijk?
Voor mij is autonomie heel belangrijk, maar ik zoek in de meeste dingen een gezonde balans. Ik vind dus dat autonomie moet samengaan met een overgave aan en vertrouwen in anderen. Autonomie is voor mij niet mezelf afsluiten voor anderen zodat ze me niet kunnen kwetsen, maar bouwen aan mezelf en investeren in mezelf zodat ik weet dat ik mezelf altijd kan redden. Daardoor voel ik me sterker en durf ik me open te stellen voor anderen. Ook als ze me pijn doen of verlaten, weet ik dat ik er weer bovenop kom. Voor mij is het belangrijk een aantal mensen te hebben die ik kan vertrouwen (niet bv. alleen een partner). Zodat als er één wegvalt er anderen zijn op wie ik kan blijven terugvallen. Ik zoek verbindingen met mensen, geen afstand.
Mag ik zeggen dat ik je zelf ook wel verbitterd vind klinken tegenover je moeder? Wat ik trouwens volkomen begrijp als je zo harteloos bent behandeld als kind. Maar het zou voor jezelf zo fijn zijn als je dat gevoel ook kon loslaten - dat is voor jou misschien ook het doel van die losse eindjes? Je lijkt me nu juist helemaal geen persoon om verbitterd door het leven te gaan (grappig trouwens dat verbittering en verzuring woorden zijn die een levenshouding kunnen uitdrukken...). Het zou fijn zijn als je die erfenis van je moeder kon afwijzen.
Ga in therapie!
