Eten met je verstand

.

Nou dames ik had vandaag ook weer avontuur. Ik was doorgestuurd naar 'de' rugspecialist van Nederland. Jawel. Omdat ik dus last heb van mijn rug. En wat zei die beste man: ik kan niets voor je doen tenzij je tig kilo afvalt. Afijn, we verzandde in een lange discussie die ik al 300 keer heb gevoerd. Ik vertelde hem dat ik al zoveel dieten en dietisten versleten had. En wat zeiden die dietisten: ik at te weinig! Afijn, daar wilde hij niet aan en belde naar een collega in het pand die dietist is. Toen zei ik: maar dan komt ze ook NU naar beneden en bespreek ik met haar mijn menu. Ik zei: dit is precies waar ik steeds tegenaan loop: niemand gelooft mij. Als ik niet afviel, dan loog ik, volgens de vele dietisten. Terwijl ik echt geen geld ga uitgeven voor consulten en dan ga liegen. Als ik drie appeltaarten op een avond wegsjrans, dan zijn het er drie, geen twee, en ook geen vier. Klaar, geen smoesjes.



Afijn, de dietiste komt naar beneden. Ik leg haar mijn stoere gezonde plan voor - in het bijzijn van Mr Rug - en ze zegt: ik kan me voorstellen dat jouw dietisten dit zeiden, want in de klassieke 'leer' van dieten, die zij ook heeft gehad, zit de schijf van vijf en daar voldoe ik voor geen meter aan. Ik eet inderdaad 'te weinig'.

Dat was 1-0 voor Muis.

Muis kopte daarna met een voorzetje van de dietiste het naar 2-0 omdat ze zei dat mijn voedingspatroon helemaal niet slecht was, alleen moet ik het fruit eens laten staan - teveel suiker.



Afijn, ik ben daarna met haar gaan praten. Ik vertelde ook wat er in mijn leven was gebeurd en zij zei: je hebt heel wat klappen gehad in je leven, daarom ben je aangekomen, al dan niet mogelijk met emo-eten, maar dat hoeft niet eens. Ze vertelde ook dat er op dit moment steeds meer bekend wordt dat mensen met stress een bepaald hormoon niet (meer) aanmaken wat je wel nodig hebt om niet meer dik te worden. Ik meende dat ik daar laatst iets over las met muizen die daarop getest zijn. Maar goed.



Ze was wel bezorgd dat mijn dieet mogelijk te eiwit-arm en ijzer-arm zou zijn omdat ik vegetarier ben. Ze wil daarom dat ik mij daarop laat testen, of ik wel alle vitaminen en mineralen binnen krijg. Kan via bloedprikken. Verder wil ze mijn schildklier gemeten hebben, en dan niet de standaard uitvoering maar een diepgaander onderzoek. Las ik laatst ook ergens iets over.



Ik zei tegen haar: afgezien van een gezond eetpatroon is afvallen voor mij altijd een teleurstelling geweest omdat niemand ooit die uitdaging met mij aandurfde. Ik heb heus wel wilskracht, zal ook wel eens een zwak moment hebben, maar heb ook de moed het dan op te biechten. En ik weet waarom ik eet, en waarom ik wat eet. Ik heb iemand nodig die mij gelooft, in mij gelooft en mij geen gouden bergen belooft. Iedereen bemoeit zich tegen mijn gewicht aan en wist het allemaal beter, (Nederland kent 16 miljoen dietisten) maar als het niet werkt, wilde niemand ooit verder kijken.



Zij wil dat wel. Ik heb gezegd dat ik een hele makkelijke patient ben, maar ook lastig als blijkt dat ze aan mij twijfelt. Wat voor mij vooral de doorslag gaf was dit. Mr Rug is een studievriendje van Dr Frank (die van dat dieet, ja). En hij stond gelijk Dr Frank te promoten. Ik heb niets gezegd, maar ik doe geen Dr Frank omdat het (a) niet in mijn leefpatroon past om bijv, in de middag een kipfiletje met groenten te bakken op mijn werk, dus een dieet moet passen in mijn omgeving en (b) het niet geschikt is voor vegetariers (zoals zoveel dieten).

Zij gaf mij aan dat ze het dieet van Dr Frank ook niet ziet zitten omdat ik goed bezig ben met mijn gedachten over eten. En dat Dr Frank niet past in een vegetarisch dieet. Toen dacht ik, je valt onder de hoed van deze praktijk (arts, dietist etc) en je durft te zeggen dat Dr Frank niet geschikt is. Temeer daar Dr Frank een aandeel heeft in het bedrijf



Enfin, ik ga dus eerdaags bij haar 'aan de haak' en ze wil mijn eetpatroon bekijken en waar nodig bijstellen zodat het past voor een vegetarier. Ik vind het op zich ook een goed idee omdat ik er wel voor wil zorgen dat mijn patroon evenwichtig is. Ik ben goed bezig, dat weet ik ook, en dat is bevestigd, maar het was nog niet ideaal omdat ik vegetarier ben. Dat vermoedde ik ook.

Enfin, we zijn benieuwd. Ik heb bij haar een gevoel dat ik bij nog geen enkele dietist heb gehad, een goed gevoel dat iemand mij serieus neemt en me niet ziet als een stiekeme snoeperd die het niet wil opbiechten.



Ik heb trouwens netjes opgebiecht dat ik morgen met Muizelientje het WK ga kijken en daarbij een zakje chips opentrek. Dus hoezo, ik zou niet eerlijk zijn? En ik weet: chips is niet goed. En ik weet: ik eet er maar een klein bakje van. En ik weet: ik eet het ook omdat ik Muizelientje daarna een week niet zie en die avond hoe dan ook 'gezellig' wil maken.

Ze vond dat helemaal niet gek.

Muis, wat fijn dat je iemand hebt getroffen waar je een goed gevoel bij hebt en die jouw aanpak eigenlijk ondersteunt. Met haar kennis kan ze je helpen de puntjes op de i te zetten denk ik!

Wow Muis, wat goed zo'n gesprek met een dietiste! En wat zei Mr. Rug er verder van dan?



Mijn dochter heeft met haar vriendin besloten niet meer te gaan snoepen. Ze zijn geen van beide dik, maar m'n dochter zit al d'r hele leven tegen 'iets te zwaar' aan te hikken. Ik houd dus haar eetpatroon altijd goed in de gaten, vertel haar ook dat niet eten niet werkt (oooh, ben zo bang voor verkeerde invloed van buiten, maar vooralsnog lijkt ze daar immuun voor en is het een "jahaamam, dat wéét ik toch 8-P") Maar nu dus gaat ze gezond(er?) eten en niet snoepen. Ook minder kcal drinken. Ik schrok vandaag al, dat ze me begon te bevragen over kcal in olijven.. (daar zit gelukkig niet veel in!) dus ik was alweer alert. Ben heel benieuwd. Normaliter sport ze heel veel en kan ze dus behoorlijk wat verstouwen, maar de laatste maanden was ze geblesseerd en dan zie ik toch een buikje komen. Over haar vriendinnetje maak ik me dan ook wel weer zorgen, omdat ik rare dingen hoor over het eetgedrag van haar ouders. Ik hoop dat mijn gezonde eten invloed ook op dat vriendinnetje overkomen.



Ben dus blij Dat m'n dochter ook zo ineens zoiets beslist.

We hebben vanavond wel bbq gehad, maar dat is voor ons toch wat plakjes stokbrood, vegetarisch vlees (niet veel, 2 porties) en -veel- groentes. valt altijd wel mee, vind ik.

Ze is trouwens 12, is iets kleiner nog dan ik ben, past ineens in mijn jurken en zit op mijn streefgewicht. Aangezien ik op dat streefgewicht een paar jurkjes gekocht heb, staan die haar errug goed. Een jurk van vorig jaar ook.. en die mag ze dus hebben. Ik heb nl. zelf net nóg 2 van dat soort jurken (op de markt) gekocht.



Het enige wat ik mijn jeugd kan koppelen aan eetgedrag is dat mijn moeder altijd heel gespitst was op haar gewicht, terwijl ze hartstikke slank was. Volgens mij zei ze ook vaak dat ze een dag geen lunch zou nemen, ofzo, als ze weer eens een kilootje zwaarder was. Ze werkte in een winkel, dus liep de hele dag en bewoog verder veel, at heel gezond. Waarschijnlijk haalde ze dan tussen de middag een gezond broodje bij de bakker op de hoek, maar mijn beeld is dus dat ze er zó mee bezig was. Haar beeld achteraf niet. Toen ik al het huis uit was, en dikker werd, heb ik me voor m'n gevoel als een soort verlate puber tegen haar drang naar slank zijn afgezet en ben ik dikker geworden. Helaas, denk ik nu. Maar goed, dat is m'n moeder niet aan te merken, vind ik. IK Heb dat gedaan.. ik maakt me niet druk over zwaarder worden en ik dacht ook altijd 'dat is er zó weer af'.. Viel dat even tegen

Hmm, Mr Rug reageerde als een man...niet toegeven dat niet per definitie elk pondje door het mondje gaat. Hij was wel verbaasd dat zo'n lijvig persoontje als ik nog zoveel energie kon hebben. Dat klopt wel, ik ben behoorlijk bruisend wat dat betreft



Goed dat je dochter dat doet. Die van mij is ook bijna 12 en wil ook gezonder gaan eten, al is haar dieet dan nog af en toe wel voorzien van lekkers. Ze wordt nu wel wat dikker, door medicijnen en ook puberteit, en het misstaat niet - was niveau krielkip. Maar ik wil er wel op letten. Punt is namelijk dat ik je wel een grote bek geef als je zeikt over mijn omvang, maar mijn kind door autisme niet zo goed gebekt is.

Verder vond ik het gewoon ontzettend stoer van mezelf dat ik het lef had om de grote Mr Rug tegen te spreken en die dietiste op te eisen. Zo van: boter bij de vis, noemen we dat!

Wow Muis! Wat een overwinning!



Maar wat lees ik nou? Teveel fruit=teveel suiker?

Wat is teveel fruit?



Ik dacht dat ik safe zat met veel fruit.



Ik zat er gisteravond wat doorheen en heb uit pure balorigheid (stommigheid) 3 biertjes gedronken.

Heb er spijt van!

Ach Yas, gister was geen gewone dag voor je. (Toch? Of zit ik er een dag naast?) Dan maar een keer drie biertjes hoor, als dat alles is!

Veel fruit kan een valkuil zijn, heb ik ook wel eens gehoord. Het bevat veel suikers, met name dingen als druiven en meloen. Persoonlijk denk ik dat er weinig aan de hand is als ik tot 4 porties fruit per dag eet, meestal heb ik er 2 of drie. Als ik al veel fruit op heb, neem ik als tussendoortje ook wel eens een bakje yoghurt, vult ook lekker. Vooral de biologische halfvolle is nog lekker dik, smaakt me prima!



Hier gisteravond en vanmorgen een kwartier op de trampoline gesprongen. Verder veel huishouden de komende dagen, dus zal daar het nodige mee verbranden. Ik zit er over te denken wat op de BBQ te gooien vanavond, weet nog niet wat. Garnalen ofzo, en groentestokjes. Wordt echt heerlijk BBQ-weer!

Wat goed Muis!

Maar gaat Mr Rug nog wat aan je rug doen of vindt hij dat je eerst moet afvallen?

Even wat korter voordat ik naar mijn sollicitatie ga:



Muis: go girl! Ik vind het onwijs goed van je dat je gewoon gezegd hebt waar het op staat en hebt laten zien dat het niet altijd aan jezelf ligt dat je niet afvalt.



Yasmijn, heb je ervan genoten? Nee? Dan had je geen bier moeten drinken maar als je ervan genoten hebt, zou ik zeggen: wees niet zo hard voor jezelf. Gisteren was je dag al moeilijk genoeg en zolang je geen zeven kratten in de week leegdrinkt, denk ik dat het wel meevalt. Ok, bier is een dikmaker maar ik ben van mening dat je soms gewoon even van het moment moet genieten.



Leo, om op jouw vraag terug te komen: ik ben nooit slank geweest maar daar had ik wel vrede mee omdat ik sportte en er geen issue van maakte. Dit is pas veranderd toen ik voor Defensie ging werken en mensen de meest verschrikkelijke dingen over mijn gewicht/uiterlijk zeiden omdat ik niet paste in het plaatje van vrouwen die de hele dag leeften op een halve aardappel en een hap groenten. Ik heb twee jaar lang de meest verschikkelijke tijd gehad en dit zal er wel aan bijgedragen hebben dat ik na deze tijd zwaarder ben geworden aangezien ik niet meer stijf van de stress en ellende stond.

Nu het weer beter met me gaat merk ik wel dat mijn zelfbeeld niet meer is wat het was en ik gezond eet en sport maar nauwelijks tot niet afval. En dat vind ik moeilijk om te accepteren. Ik weet ook dat ik gewoon moet doen wat ik nu doe en eerst op psychologisch gebied 'beter' moet worden voordat het lichamelijk ook beter gaat maar het blijft moeilijk omdat ik wel iemand zie die oprecht gelukkiger is maar ik zou graag die verandering ook in de spiegel zien. Besef ook dat kilo's eraf niet direct voor meer geluk zorgen maar voor mij voelt het alsof de kilo's die eraf gaan ook dat donkere stukje verleden afsluiten.

Succes met je sollicitatie LL *duimt*



Misschien heb je pas ruimte om die kilo's los te laten nadat je dat donkere stukje verleden hebt afgesloten, heb je daar wel eens aan gedacht? Soms kun je gewoon niet meer stappen nemen dan je kan.



Yas, wat een moeilijke dag moet gisteren voor je geweest zijn Hoe erg is het nou dat je dan drie biertjes drinkt? Je kon ze wel gebruiken, denk ik. Ondertussen heb je wel je krokettencraving weerstaan, dus richt je op het positieve. Een krentenbol is prima!



Ik was gisteren een dagje naar de dierentuin en had een lekkere picknick klaargemaakt (inclusief Hankes quinoasalade ). Die was heerlijk trouwens! Alleen niet aan tussendoortjes gedacht en aan het eind van de dag waren vooral de kinderen flink uitgehongerd. We zijn toen een grillrestaurant in gedoken en hoewel ik érge zin had in frietjes (zout!) heb ik een vleesspiesje met gepofte aardappel (met sausje) genomen, een flinke bak sla en een broodje.



Ik heb er trouwens van genoten, die aardappel was zeker zo lekker als frietjes. 's Middags heeft iedereen een grote magnum op die ik aan me voorbij heb laten gaan. Om dat goed te maken heb ik 's avonds een heel bakje chocolaatjes opgegeten.... Ik was zó moe en tegelijk zo trots dat ik goed had gegeten op een dag waarop junkfood zo'n grote verleiding is. Dus soit, dat is maar zo. Ik was er op het moment niet zo heel blij mee, ze waren niet zo vreselijk lekker en het voelde echt als gedachteloos eten (voor de tv), dus een beetje als een 'terugval' in oud gedrag.



Laat ik mijn eigen advies aan Yasmijn dan ook maar opvolgen en me concentreren op het positieve



Verder, lieve vrouwen, wat worden er heftige en verdrietige dingen geschreven. Ik kan nu helaas niet op iedereen reageren, maar in elk geval een voor wie die kan gebruiken.

LL, hoe lang heb je voor mindef gewerkt? Ik werk er ook.



De biertjes waren best heel erg lekker, in de warme tuin. Late avondzon erbij, heerlijk. Ik stop met schuldig voelen.



Duub

We gaan ons vandaag gewoon op het positieve concentreren! Het is mooi weer en bijna weekend hahahaha



Dub, ik denk dat dat het ook grotendeels is. Maar soms dan vind ik het zo moeilijk om te accepteren dat het niet gaat zoals ik zou willen en dat het verleden nog zo'n grote rol in mijn leven blijft spelen....



Wat goed van je dat je die verleidingen hebt weerstaan! En weet je? Je kan niet meer terugdraaien dat je die chocolaatjes gegeten hebt maar je kan er wel een leermoment van maken toch? Je weet nu namelijk waarom je ze gegeten hebt en dat is het belangrijkste.

Yas, ik herkende 'geestelijk raadsvrouwe' al. Ik heb twee jaar in Den Helder gezeten.

LL, veel succes met je sollicitatie straks. Duim voor je.



Yas, er lijkt me niks mis met drie lekkere biertjes, in de tuin, in de warmte, op een dag als gister. Je hebt er van genoten, toch? En je kunt het ook zo zien: je hebt er geen zak chips bij opengetrokken.

quote:LemonLime schreef op 24 juni 2010 @ 11:04:

Yas, ik herkende 'geestelijk raadsvrouwe' al. Ik heb twee jaar in Den Helder gezeten.





Ah! KM. Mijn man is militair van de KM, ik burger CDC.

Man werkt ook bij CDC, zelfde afdeling zitten we.

Muis, sterk dat je te midden van specialisten zo goed voor jezelf bent opgekomen.



Hoop dat je vanaf nu serieus wordt genomen en dat er een remedie voor je rug wordt gevonden.

Nee, geen chips. Maar dat is ook niet iets waar ik me snel aan te buiten ga.

Warm eten met veel koolhydraten, dat is mijn valkuil.

Ik kan zo een hele schaal aardappelgratin met veel room een kaas wegwerken.

quote:eleonora schreef op 23 juni 2010 @ 17:09:

Het is een heerlijk gevoel om voor het eerst in jaren te lezen dat mensen je er zo goed uit vinden zien. Heerlijk, heerlijk, heerlijk, ik geniet er ontzettend van.





Hou vast, Lé!



Het is omgekeerd ook heerlijk om te lezen hoe het gaandeweg steeds beter gaat en dat dat fysiek en mentaal gelijk op gaat.

quote:yasmijn schreef op 24 juni 2010 @ 08:39:

Wow Muis! Wat een overwinning!



Maar wat lees ik nou? Teveel fruit=teveel suiker?

Wat is teveel fruit?



Ik dacht dat ik safe zat met veel fruit.



Ik zat er gisteravond wat doorheen en heb uit pure balorigheid (stommigheid) 3 biertjes gedronken.

Heb er spijt van!



Aan spijt heb je niks. Geniet juist van die 3 biertjes en pak daarna de draad weer op.





Voel je je weer wat beter?

quote:eleonora schreef op 23 juni 2010 @ 17:25:



Zojuist met Robo aan de telefoon gesproken over geesten van vroeger en de invloed die ze (kunnen) hebben op het heden.

In hoeverre is dat iets wat je zelf laat gebeuren denken jullie? Is het echt iets waar je niets aan kunt doen of kun je het wel maar is het een kwestie van willen?



Als ik naar mezelf kijk: door het veel te vroege overlijden van mijn ouders en het gebrek aan liefde en aandacht daarna heb ik als kind mezelf onbewust gedrag aangemeten waarmee ik alsnog liefde en aandacht hoopte te winnen. Perfectionisme onder andere, heel hard m'n best doen qua alles, willen pleasen, het belang van anderen vooropstellen, geen oog hebben voor wat ik zelf kon en wilde.



Zinloos en uiteindelijk behoorlijk destructief, maar als kind/puber doorzag ik het mechanisme niet. En er er was ook geen volwassene die me erop wees. Nu doorzie ik het wel, maar het is verdomd lastig om uit dit inmiddels diep ingesleten patroon te komen. Komt wel en ben op de goede weg, maar makkelijk is het niet.



De vraag of het een alleen een kwestie van willen is en dat het goed komt als je maar hard genoeg wilt, vind ik lastig. Het is minder zwart-wit, denk ik. Wat ik mezelf voorhoudt: aan het verleden kan ik niks veranderen, maar ik kan wél veel veranderen aan de manier waarop ik ermee omga. En ik durf nu ook onder ogen te zien dat dat een lange weg is die ik met kleine stappen neem.



Een van de dingen die ik mezelf nu voorhoudt is dat ik geen slachtoffer meer wil zijn. Herkennen jullie dit?



Ja, dat herken ik. Ik denk tegenwoordig: ik ben dan wel een sneue wees, maar wel een verdomd leuke, slimme en mooie.

Nee, vind het ook niet moeilijk om dochter te leren wat een gezond eetpatroon is en dat snoep, chips, ijs en zulks alleen leuke extra's voor zo nu en dan zijn.



Voor een ander weet ik altijd heel goed hoe het moet...



Qua eten voor mezelf ook wel, want das concreet, tastbaar, maar qua gevoelens niet altijd.

Ja, avondeten, smaakt me altijd veel te goed! Het stomme is, dat ik me ook wel een 'slecht' voel als ik een megabak gegrilde groenten met een stukje vis op heb. Gewoon het gevoel echt vol te zitten, meer te hebben gegeten dat had gekund, ook al waren het gezonde en slanke voedingsmiddelen.



Ik heb vanmorgen lekker een zonnebankje gedaan en net een bak yoghurt met musli gemaakt. lekker frambozen en bosbessen erdoor gedaan... Nu voor na schooltijd nog een klein tussendoortje bedenken.