Heb jij een realistisch lichaamsbeeld?

@Girl, wat betreft het nooit goed genoeg zijn. Iets heel anders maar ik heb een periode gehad dat ik continu van haarkleur wisselde. Als ik blonder was, kreeg ik van mensen te horen dat het donkere maar niks was, dat dit veel mooier was. En als ik donkerder was, waren er altijd mensen die zeiden dat het blonde niks was. Ik was toen vrij jong en vond het toen verwarrend, omdat ik heel graag wilde voldoen denk ik. Nu heb ik dat minder. Het is allemaal een kwestie van smaak, en in the eyes of the beholder, enzo.

Sorry Pink, je hebt helemaal gelijk met je reactie. Na mijn stukje nog eens goed te hebben doorgelezen kwam ik erachter dat ik me nogal onhandig heb uitgedrukt.

Nee, ik ben dus helemaal niet kritisch... Wie ben ik om te oordelen als ik mezelf niet eens perfect vind. Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ik geen 1 vrouw ken die tevreden is over haar lichaam en vooral de lichaamsverhoudingen. Er werd geschreven dat brede heupen met stokjes als benen ook niet mooi zijn. Dit is typisch zo'n voorbeeld van lichaamsverhoudingen.

Het aller, aller belangrijkste is dat je je happy kunt voelen met je lijf. Als je je eigen lijf accepteerd straal je dat uit, je voelt je zelfverzekerder.

Nou een beetje goed opgeschreven??

@Bosaapje, ik ken ook weinig vrouwen die zelf tevreden zijn. Ik ben het zelf ook niet altijd. Het ene moment kan ik tevreden zijn en een ander moment weer niet, etc. Maar ik houd me er wel steeds minder mee bezig.

Een vriendin van me heeft een prachtlijf, vind ik. Maar zelf vindt ze dat haar kuiten en enkels te dik zijn. En misschien is dat ook zo (??) ik heb geen idee. Maar het misstaat niet. Als ik haar in bikini of zomerkleding zie, vind ik haar heel mooi en vind ik de verhoudingen kloppen. Of het volgens de normen zo is, weet ik niet. Maar ja, fuck de normen, denk ik dan . Zoiets.

quote:muziekmeisje schreef op 19 juni 2008 @ 12:26:

@Geraldine, wat je zegt herken ik heel erg: tegen anderen veel minder kritisch zijn dan tegen jezelf...



@pink, volgens mij hebben wij ongeveer dezelfde maat...



Ik ben afgelopen jaar iets meer dan 10 kilo afgevallen, en moet nu voor mezelf eens accepteren dat dit genoeg is. Laatst met een sportuitje kreeg ik van diverse collega's mee "nu is het genoeg hoor", en merkte ik dat ze me met het eten in de gaten hielden. Ik weeg nu rond de 63 kilo bij 1.77, en slanker moet ik gewoon niet worden. Maar toch: als ik in de spiegel kijk zie ik nog steeds een buikje en te dikke benen. Juist wanneer ik foto's zie van mezelf denk ik "sjee, ben ik dat? wat mooi!". Andersom dus. Ik zie wel dat ik in m'n gezicht wat vet kwijt ben, en dat vind ik niet mooi.



Ik heb nog steeds bij shoppen dat ik een te grote maat pak. Zowel truitjes (ik moet S hebben ipv M) als bij broeken (maat 38, soms 36, ipv 40/42). Ik grijp altijd eerst te groot, en ben iedere keer weer verbaasd dat ik wel in een kleinere maat pas. Dat lees ik ook veel terug hier, een soort vertraagd spiegelbeeld?Ik herken dit helemaal! Ik ben 1.76 en weeg tussen 61 en 62 kg. Toch zie ik als ik in de spiegel kijk alleen maar een dikke buik, dikke kont en dikke benen...Ergens weet ik dat dit niet realistisch is. Foto's laten iets anders zien en ook mensen om mij heen zeggen dat ik niet meer moet afvallen. Mensen vragen vaak aan mijn vriend of het wel goed met mij gaat!! Mijn eigen lichaam geeft aan dat ik meer moet eten (moe, duizelig etc.) en dat mijn ideale gewicht dus waarschijnlijk zelf iets hoger ligt..En toch....Waarom zie ik mijzelf zo anders??? Waarom ben ik zo bang om aan te komen??? Goh, wat maken wij vrouwen het toch allemaal moeilijk voor onszelf.....

pink,je kunt het ook zo zien.Maten hebben vaak ook met lichaamsbouw te maken.Mijn colega is evenlang als ik en heeft maat 36.Ze heeft erg smalle heupen en een asiatische lichaamsbouw.Dat past gewoon bij haar.Iedereen is natuurlijk anders,zij is niet zoals ik en ik niet zoals zij.Ja,de modellen op de catwalk zijn vaak eng dun.Ik ben voor diversiteit en wil alle soort maten zien op de catwalk.Aan de ene kant vind ik dat ik er best mag zijn en is mijn figuur zeker ook okay maar aan de andere kant weet ik ook dondersgoed dat ik niet slank ben,misschien zelf stevig.Ik was vandaag een jurkje passen van Only in maat 40 en normaal pas ik daar ook in,wat bleek?Ik kreeg daar maar 1 of 2 armen in.Een moment dacht ik dat ik gewoon te vol was en dat ik me niet hoefte te verbazen dat ik me dit figuur er niet in passte.Maar dacht dus gelijk achteraf dat dit niet aan mij lag maar aan die jurk die gewoon 2 maten te klein viel.Wat is jouw maat nu als ik vragen mag?En zelf de mooiste dames hebben hun onzekerheiden.Weet je wat ik soms zo irritant vind?Ik lees af en toe in een tijdschrift het volgende:Staat er b.v.in een tijdschrift ''Mollig kan ook mooi zijn''.Dan blijkt die vrouw op de foto maat 38 of maat 40 te hebben.Ik vind het dan niet zo raar als vrouwen daar onzeker van worden.



muziekmeisje,dat heb ik dus ook.Soms schrik ik van mijn spiegelbeeld zoals in een paskamer!Wat een stevige stampers denk ik dan!En een andere keer denk ik ''wow wat een mooie gespierde benen!''



girl,de spiegel zegt de ene keer dit en de andere keer dat.Het wisselt vaak.Ik heb vandaag een jurk in maat 40 gepasst en kreeg daar net 1 of 2 armen in.Een teken dat die maat gewoon kleiner viel want normaal pas ik dan altijd in maat 40.Sport jij eigenlijk ook?Ik rond 6 uur per week en dat met plezier.En dat is in der daad een vrouwenkwaal.Ben namelijk zelf altijd bang dat mensen denken dat ik naast mijn schoenen loop als ik zou gaan zeggen dat ik een mooi figuur heb.Ik mag dus niet te aardig voor mezelf zijn maar ook weer niet te kritisch.Mannen kijken er vaak anders tegen aan dan vrouwen.Mijn vriend vind me zoals ik ben.Belangrijk is dat je dat zelf ook ziet en als ik leuke kleding heb gekocht dan kijk ik in de spiegel en denk ik ''wow,ben ik dat?''.En als ik je posting zo lees dan vind ik gewoon dat je goed bent zoals je bent.Je mag er best zijn.

Lisza,wat is de reden dat jij je zo voelt?Wel knap dat je zoveel bent afgevallen.Maar ik ben ook van mening dat je zeker niet nog meer af moet gaan vallen want je bent gewoon hartstikke slank.(Zou willen dat ik zo was hihi...).Er is echt niets mis met je.

quote:Lizsa schreef op 19 juni 2008 @ 22:21:

[...]





Ik herken dit helemaal! Ik ben 1.76 en weeg tussen 61 en 62 kg. Toch zie ik als ik in de spiegel kijk alleen maar een dikke buik, dikke kont en dikke benen...Ergens weet ik dat dit niet realistisch is. Foto's laten iets anders zien en ook mensen om mij heen zeggen dat ik niet meer moet afvallen. Mensen vragen vaak aan mijn vriend of het wel goed met mij gaat!! Mijn eigen lichaam geeft aan dat ik meer moet eten (moe, duizelig etc.) en dat mijn ideale gewicht dus waarschijnlijk zelf iets hoger ligt..En toch....Waarom zie ik mijzelf zo anders??? Waarom ben ik zo bang om aan te komen??? Goh, wat maken wij vrouwen het toch allemaal moeilijk voor onszelf.....:(Inderdaad, we doen het echt zelf he... Ik merk ook aan m'n lichaam, dat het echt genoeg is, maar ben toch echt huiverig weer aan te komen. Alsof ik na één zak snoep gelijk die 10 kilo er weer aan heb... Jouw gewicht is prima zo, misschien zelfs iets te laag, zoals je ook aangeeft. En dat heb ik eigenlijk ook. Maar nu nog accepteren...

@Muziekmeisje dat ik zo dun/slank was, is een tijd geleden. Ik weeg nu 69 kilo.



@Geraldine, je hebt gelijk dat het met bouw te maken heeft. Ik lijk echt mager met maat 36, maar mijn botten gaan dan ook uitsteken. Mijn buik is bijna altijd plat, en mijn middenrif wordt als eerste smaller als ik afval. Ik krijg dan zo'n smalle taille dat je bijna kopjes op mijn heupbotten zou kunnen zetten. Niet charmant, denk ik.

Ik ben nu net weer aan het afvallen. Ik was door ziekte behoorlijk aangekomen en het gaat er nu weer af. Ik weeg nu dus 69 kilo bij een lengte van 1.78 Mijn broeken maat 40 slobberen om mee heen, ik kan van achteren een lege tuit broek vastpakken zegmaar . Binnenkort weer shoppen, misschien heb ik nu maat 38?

Ik heb trouwens mijn been opgemeten en heb net als jij 59 cm. Ik heb stevige benen en armen en een slank middenrif, in verhouding. Vroeger benijdde ik een vriendin die dunne benen en armen had, en een dikke buik. Een buik kun je zo verbergen, dacht ik altijd. Nu ben ik juist blij met mijn bouw. Hoewel iedere bouw weer iets heeft. Zij stond altijd prachtig met een korte rok of shorts.



Wat nu wel raar is: vroeger had ik de stofwisseling als die van een bouwvakker, maar tijdens een periode van ziekte leek ik van water dik te worden. Nu heb ik mijn "bouwvakkerstofwisseling" weer terug. Ik ben in 2,5 maand 7 kilo kwijtgeraakt zonder er echt moeite voor te doen. Ik heb een paar weken wat minder gegeten, maar daarna ben ik rond 1700 kcal gaan nuttigen, en bleef afvallen. De afgelopen dagen meer gegeten dan waar ik trek in had (vanmiddag een extra moot zalm tegen heug en meug). Toch is er volgens mij alweer een kilo af. Ik had vroeger problemen met eten en nieteten, en vind het moeilijk om nu nog meer te eten om niet meer af te vallen. Maatje 34 lijkt ineens makkelijk haalbaar, maar ik weet rationeel dat ik dat niet wil (gevoelsmatig is het weer anders...). Ik vind de rondingen die ik heb mooi, en wil ze niet kwijt. Ach, ik vind wel weer een evenwicht wat betreft eten, stofwisseling en rondingen...



Geraldine, dat jurkje dat je wilde passen in die boetiek was vast een verkeerde maat. Het viel me wel altijd op dat in boetieken maatje L maat 40 is, en bij bijvoorbeeld miss Etam of C&A maatje L maat 56 oid. Het zou me niets verbazen als er ook verschillende maten 40 zouden zijn.

Wat een interessant topic zeg! Het blijkt dus wel dat ik niet de enige ben met een vertekend zelfbeeld. Ik ben 1.75 lang en weeg 58 kilo. Ik merk aan mezelf dat ik me toch lekkerder voel als ik 57 kilo zou wegen (zoals ik een tijdje geleden deed). En dat terwijl mijn vriend me maar blijft vertellen dat ik er uitzie als een gratenpakhuis. Daar ben ik het overigens helemaal niet mee eens. Als ik foto's van mezelf zie, vind ik mijn figuur nog steeds niet mooi, en zie ik vet zitten op plaatsen waar het niet hoort. Ik vind het wel vervelend, omdat ik toch wel vaak bezig ben met eten, meer dan ik zou moeten. Soms heb ik ook wel dat ik ontzettend kan balen als ik een bepaalde maat aanprobeer in een winkel en dan blijkt dat het niet past.



Ik heb trouwens weleens een onderzoek in de Cosmo gelezen waarbij vrouwen foto's van vrouwen met verschillende maten te zien kregen en ze dan degene moesten aanwijzen met hetzelfde figuur als zij. Ik geloof dat de overgrote meerderheid iemand aanwees met een veel grotere maat. Dat laat wel zien dat veel vrouwen denken dat ze dikker zijn dan in werkelijkheid.



Zucht, wat zijn we soms ook verknipt

[quote]CItygirl schreef op 20 juni 2008 @ 14:00:

Wat een interessant topic zeg! Het blijkt dus wel dat ik niet de enige ben met een vertekend zelfbeeld. Ik ben 1.75 lang en weeg 58 kilo. Ik merk aan mezelf dat ik me toch lekkerder voel als ik 57 kilo zou wegen (zoals ik een tijdje geleden deed). En dat terwijl mijn vriend me maar blijft vertellen dat ik er uitzie als een gratenpakhuis.





Met deze lengte en dit gewicht kun je onmogelijk te dik zijn. Ik denk dat je vriend gelijk heeft. En maakt 1 kilo op zo'n lengte nou echt zoveel uit.

quote:meave schreef op 20 juni 2008 @ 22:10:

Het valt me wel op op dit topic dat vooral de slanke dames vet zien op plekken waar het in mijn optiek waarschijnlijk niet eens zit en dat de zwaardere dames - zoals ik - een ander snel dikker vinden dan zichzelf.



Zolang je niet veel te veel overgewicht hebt is dat toch prima

Ik ben 1.65 en weeg 60 kg. 58 kg is meer geschikt voor me. Ik heb een brede rug en brede schouders, ook heb ik redelijk volle bovenarmen. Smalle heupen, weinig taille.....heb t figuur van een man.



Als ik rond de 65 weeg kom ik aan op mijn buik, onderkin, billen, rug en bovenarmen.



ik heb maat 40 van boven e 36 van onderen.

muziekmeisje,ik denk altijd dat onze eigen ogen toch het hardst zijn.We zien onzelf anders dan dat de buitenwereld ons ziet.Op de sportschool zei iemand laatst nog dat ik een slanke den aan het worden was en veel mannen zou kunnen versieren met dit figuur.Maar zelf zie ik me niet als slank,ook niet per se als dik maar vaak als stevig.Zal ook met opmerkingen van vroeger te maken hebben en dat ik mezelf vaak met anderen vergelijk,tja vrouwen he?



pink,ben jij trouwens die pink die ooit meeschreef bij het topif ''sexuel misbruikt,wie ook?''of was dit een andere pink misschien?Gewoon voor de nieuwsgier.69 kilo bij 1.78 is een net gewicht en daar kan je tevreden mee zijn.Ik heb zeker ook dagen dat ik graag maat 36 zou willen hebben maar aan de andere kant realiseer ik me ook dat ik er slecht eruit zou gaan zien als ik onder maat 38/40 zou komen.Meer dan 5 of 6 kilo zou ik sowieso niet af mogen vallen.Maar wat voor ziekte had je dan toen je zo aankwam?Dat lijkt me ook niet prettig.Gaat het nu weer wat beter?En ik heb dus ook een beetje dezelfde bouw als jij,stevige bovenbenen en een platte buik.Iedere bouw is weer anders.Korte rokjes draag ik geregeld en krijg daar ook positieve opmerkingen over.Een vroegere schoolvriendin zei letterlijk tegen mij dat ik geen korte rokken aankon want mijn benen waren te dik.Zij dacht een feit te constateren en gaf me toen een deuk in mijn zelfvertrouwen.Maar daar ben ik allang weer overheen.Dat met die jurk was al erg raar.Ik had 2 jurken van Only allebij in maat 40,de ene viel als maat 36 en die andere was totaal geen probleem,erg raar dit terwijl dit toch hetzelfde merk was.



Citygirl,ik hoop dat jij je realiseert dat je met dit gewicht erder aan de lage kant bent dan te dik.Je hebt een bmi van 18,9 en onder de 18,5 mag je niet komen,Met 57 kilo zou je een bmi van 18,6 hebben.Wat maakt dat ene kilo nou uit?En je vriend heeft gewoon gelijk.Hij maakt zich zorgen om je.Waarom accepteer jij jezelf niet gewoon zoals je bent?



barba,je hebt gewoon gelijk.En belangrijk is ook dat jij je lekker voelt en dat ook uitstraalt.



meave,hoe bedoel je?Je vind een ander snel dikker dan jezelf?Ik ben ook nieuwsgierig naar je antwoord.Ik vind zelf trouwens wel dat maat 46 bij 1.60 anders oogt dan maat 46 bij 1.80.Hoe iemand zich daarbij voelt is persoonlijk.



Melodie,denk dat jij gewoon een typische appel bent,slanke benen en een steviger bovenlichaam.Toen ik dikker was zat dit vooral op mijn bovenbenen en heupen maar was ook balen met broeken enzo.Ben dit gewicht allang weer kwijt.

Trouwens moet ik zelf toegeven dat ik het niet als compliment opvat als iemand tegen me zegt dat ik flink ben of een gevuld figuur heb,gevuld figuur = breede heupen,dikke kont en grote borsten,want dan weet ik dat ze me als mollig beschouwen of vol en ik wil absoluut geen volle vrouw zjn.Met maat 44 zou ik me dik vinden.Ik weet ook wel dat ik niet de dunste ben en bij zulke opmerkingen ga ik me soms afvragen wat er mis is met mijn figuur.Ik had ook een keer een kort rokje aan toen een oudere man zei dat ik mooie dikke benen had en daar kon ik niets mee.Gelukkig realiseerde ik me achteraf dat hij zich gewoon onhandig had uitgedrukt en gewoon bedoelde dat mijn benen mooi stevig en gespierd waren.Vroeger had ik ook zo een ex die soms opmerkingen over mijn figuur maakte.Hij kneep me in mijn buik en zei dat ik vet was en lachte.Ik vond dit erg kwetsend.Had toen ook gewoon maat 40/42 bij 1.75 zoals nu.

Meestal ga ik er goed mee om maar soms lijkt het ook net alsof ik zijn woorden nog hoor ''he volle!''

Wat ik dus ermee probeer te zeggen is dat ik er niet van gediend ben als mensen naare opmerkingen over mijn figuur maken.Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen voorkeur.Maar het lijkt dus altijd alsof het nooit goed is.Of je bent te dik of te dun of te gespierd,kreeg ook soms van een collega,die nu met moederschapsverloof is,te horen dat ik te breed en te gespierd zou zijn en het grappige is dat zij zelf een stevige vrouw is met overgewicht is en dan commentaar op mijn lijf heeft.Maar het is dus ook mijn goed recht om dan iets terug te zeggen.Ik pik namelijk echt niet alles en ben dan maar een lief meisje.

quote:Geraldine schreef op 21 juni 2008 @ 11:30:



pink,ben jij trouwens die pink die ooit meeschreef bij het topif ''sexuel misbruikt,wie ook?''of was dit een andere pink misschien?Gewoon voor de nieuwsgier.69 kilo bij 1.78 is een net gewicht en daar kan je tevreden mee zijn.Ik heb zeker ook dagen dat ik graag maat 36 zou willen hebben maar aan de andere kant realiseer ik me ook dat ik er slecht eruit zou gaan zien als ik onder maat 38/40 zou komen.Meer dan 5 of 6 kilo zou ik sowieso niet af mogen vallen.Maar wat voor ziekte had je dan toen je zo aankwam?Dat lijkt me ook niet prettig.Gaat het nu weer wat beter?En ik heb dus ook een beetje dezelfde bouw als jij,stevige bovenbenen en een platte buik.Iedere bouw is weer anders.Korte rokjes draag ik geregeld en krijg daar ook positieve opmerkingen over.Een vroegere schoolvriendin zei letterlijk tegen mij dat ik geen korte rokken aankon want mijn benen waren te dik.Zij dacht een feit te constateren en gaf me toen een deuk in mijn zelfvertrouwen.Maar daar ben ik allang weer overheen.Dat met die jurk was al erg raar.Ik had 2 jurken van Only allebij in maat 40,de ene viel als maat 36 en die andere was totaal geen probleem,erg raar dit terwijl dit toch hetzelfde merk was.



.

@Geraldine, die Pink ben ik. Ik heb maar heel even op het topic geschreven, omdat er nog wat traumatische ervaringen waren die ik moest verwerken en die prioriteit hadden. Ik denk dat ik het misbruik redelijk heb verwerkt.



Ik werd een jaar of 6 geleden ziek, mijn immuunsysteem deed niet meer wat het hoorde te doen. Infecties pakte het niet aan, maar ik werd wel voor haast alles allergisch. Op een gegeven moment had ik zo'n 6 chronische infecties, keelontsteking, kaakontsteking, blaasontsteking, slijmbeursinfecties etc, en na daar een tijdje mee rondgelopen te hebben was het op. Alles raakte uit balans in mijn lichaam, misschien wel logisch als een lichaam zoveel te verduren heeft. Ik raakte voor een paar jaar bedlegerig. Mijn infecties bleven.

Ik merkte aan mijn hele lichaam dat het niet meer in balans was. Bijvoorbeeld aan mijn huid. Kurkdroog. Als ik een crème smeerde hoorde ik het mijn huid bijna opslurpen, en was het na een paar uur weer zo droog dat het gewoon pijn deed. Mijn lichaam was veranderd.

Tsja en toen ook mijn stofwisseling, van het een op het andere moment kwam ik aan, zo'n twee kilo per week. Ik ben heel weinig gaan eten, en ook de meeste koolhydraten geschrapt a la southbeach. Toen bleef ik op gewicht maar kon met geen mogelijkheid meer afvallen. Ook niet toen ik weer wat opknapte. Minder eten, meer bewegen, het haalde weinig tot niets uit. En nu... begin april wilde ik weer een poging doen om af te vallen, ik heb ongeveer twee weken wat minder gegeten, ongeveer 1500 kcal, en ben wat meer gaan bewegen. Ik begon wat af te vallen. Al gauw zat ik weer rond de 1700 kcal en drukdrukdruk waardoor ik geen energie overhield om te bewegen. Ondanks dat ben ik 7 kilo kwijt in 2,5 maand. Ik wil nu even op dit gewicht blijven en heb de afgelopen dagen lopen bunkeren. Net zoals vroeger, toen mijn koosnaampje Grobbekuiken was, en vrouwen wel eens boos werden om het feit dat ik de hele dag kon (vr)eten zonder een gram aan te komen.

O ja, kort samengevat heet wat ik had (en nog een beetje heb) ME met immuundeficienty.



Ik kon er trouwens nooit aan wennen dat ik zoveel zwaarder was geworden. Het was gewoon niet ik.



Dat jurkje; ik kan me zo voorstellen dat ze in hetzelfde naaiatelier door verschillende naaisters in elkaar worden gezet, en de ene naaister de gewoonte heeft de naden op een halve cm te stikken, zoals het hoort als ik me goed herinner, en de ander het wat ruimer neemt, waardoor het een veel kleinere maat wordt.

Pink,dan had ik het niet mis hoor en je gelijk herkend ha ha!!!Jeetje,wat een verhaal zeg!Wat is de oorzak geweest van je ziekte toen?Gelukkig ben je weer bijna helemaal beter.Kan je eigenlijk alles weer doen,ook sporten of wordt je snel moe?Als ik het zo lees dan is het in der daad vervelend om zo ziek te zijn en zoveel tegelijk slooft een lichaam uit.Dat je het niet leuk vond om aan te komen dat kan ik me voorstellen.Niemand is graag dik,tenminste ik ken niemand.Ik ben ook liever slank of gemiddeld dan stevig.Ik was namelijk 4 jaar geleden ook 10-12 kilo zwarder.Heb het allemaal eraf gesport en doe mijn uiterste best om ook helemaal niet aan te komen.Grobbekuiken,wat betekent dat?(Ben geen Nederlandse).Maar in der daad kunnen vrouwen wel eens jalours reageren als je alles kunt eten zonder aan te komen.Heeft ook zijn voordelen.Met eten gaat het toch nu wat beter.



Ja,de verwerking van de jurken zijn allemaal verschillend.Ga zo meteen kijken of ze het andere jurkje nog hebben.Die vond ik zo mooi maar zat te twijfelen.

De oorzaak van mijn ziekte was tegelijkertijd een van de traumatische ervaringen die ik nog moest verwerken. Het is een heel verhaal en ik heb gemerkt dat als ik maar een deel ervan vertel, dat het dan onbegrijpelijk wordt. Wat heel logisch is want het is ook bijna te bizar voor woorden wat er is gebeurd. Had iets te maken met een therapeute waarbij ik liep (na het overlijden van mij vader), maar die zelf psychich erg ziek bleek te zijn en me bijna over het randje heeft geduwd.

De psychologe waarbij ik nu loop om dit trauma te verwerken - is het niet ironisch dat ik nu therapie nodig heb om mijn vorige "therapie" te verwerken - zegt dat deze therapeute psychopatische trekken heeft, misschien volbloed psychopate is, maar het kan ook dat ze "alleen maar" een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft met pscycho trekken. Nu ik aan het verwerken sloeg kwamen ook mijn jeugdtrauma's weer aan bod en nu krijg ik ein-de-lijk een goed inzicht over hoe het allemaal werkt bij mij. Ik zie de patronen, en ook al is het gedrag van degenen die mij te pakken hadden niet goed te praten, zie ik nu ook goed wat mijn aandeel erin was.



Tsja mijn lichaam funtioneert nog steeds niet helemaal zoals het hoort, het is best grillig. Soms heb ik weken dat het erg goed gaat, dan kan ik veel sporten en blijk ik gewoon over een goede conditie te beschikken. In het zwembad zwem ik haast iedereen eruit. En soms heb ik weer een paar weken dat ik me door de dagen heensleep, en veel afspraken moet afzeggen en overdag slaap. Ik ben nog behoorlijk infectiegevoelig maar veel minder dan 5 jaar terug. Ik ga ervan uit dat het helemaal goed komt.



Ken je Tita Tovenaar? Het is een TV serie van ongeveer 30 jaar terug. Waarschijn niet. Enfin, er was een tovenaar en die leerde haar dochter ook toveren. Er speelden ook wat vreemde wezentjes mee in het programma. Bijvoorbeeld een Grobbekuiken, een wezen dat de hele dag door at.



Succes met het jurkje. Ik vind trouwens een jurkje bij iemand met stevige benen en een slank middel juist wél mooi staan.

Ehm... nu weer ontopic?

Ik zal ff off-topic gaan i.v.m.Pinks posting maar dan ook gelijk weer ontopic,do you mind?



Pink,dat is in der daad niet niets en een psychotherapeut met narcistische trekken?Dat klinkt eng.Doet me ook denken aan naciosozialisme...hoe schrijf je dat???Goed dat je bij een ander therapeute bent beland.En ik wens me voor je dat je dit trauma zo goed mogelijk kunt verwerken.Ik heb het trouwens ook soms dat ik moe ben maar ga dan alsnog sporten omdat ik anders nog duffer wordt.Ik denk dat de rest nog helemaal goed bij je komt.Zo-en NU weer ontopic!Ik heb vandaag dat andere jurkje gekocht bij de winkel en het leuke eran is dat ik deze zowel als zomerjurk kan dragen en met een shirtje en pany of legging eronder als het wat kouder is.Heb ook een kort bomberjasje gekocht die ook mijn taille accentuert.Dat geeft me dan ook weer een goed gevoel.Gelukkig is mijn lichaamsbeeld niet vertekend al heb ik natuurlijk ook mijn onzekerheden i.v.m.mijn figuur.Dat ontken ik niet.Ik ken mannen die b.v.schrikken als ze hun benen in de spiegel van de paskamer zien.Zien hun benen er opeens dun eruit.Tita Tovernaar ken ik niet.Maar bedankt voor je uitleg!



Meave,wat is de reden dat je toen bent aangekomen?Heb je iets naars meegemaakt?Ik las een tijdje geleden nog terug op een topic dat jij niet lekker in je vel zat.Hoe is het nu ermee?Ik hoop dat jij je doel zult bereiken om maat 40/42 te krijgen.Ik zou mezelf niet lekker voelen als ik 7 kilo aankwam en dan opeens maat 44 had.Maar dat is ook persoonlijk.

Wat een leuk, grappig en soms herkenbaar topic!



Ik heb niet altijd een realistisch zelfbeeld, maar dan in positieve zin! Ik denk vaak dat ik slanker ben dan dat ik werkelijk ben. Ik heb maat 38/40 en ik ben 1.75 meter lang. Wat ik weeg weet ik niet, ik heb namelijk lekker geen weegschaal! Geen gestress om een gewicht wat met de dag kan veranderen.

Ik vind mijn lichaam mooi, en daar ben ik blij van. Ik heb volle billen en ronde heupen, en een slanke taille. Ook sport ik best veel waardoor ik strak in mijn vel zit.

Net als iedereen heb ik wel eens een off-day, maar over het algemeen kijk ik tevreden in de spiegel, en ik wens alle vrouwen dat toe!!



Groetjes

Poupee