Lijf & Lijn
alle pijlers
Heb jij een realistisch lichaamsbeeld?
zondag 15 juni 2008 om 09:17
Naar aanleiding van een ander topic en een gesprekje met een verkoopster in een kledingzaak het volgende:
Ik ben momenteel flink te zwaar (rond de 87 kg, bmi van 30,2 ofzo, lengte 1m69). Hoewel ik mezelf zeker te dik vind en gruwel van mijn lijf vind ik mezelf niet moddervet. Ik gruwel van mijn lijf omdat alles hangt en blubbert, niet omdat het vol en rond is. Voor de zwangerschappen was ik wel vol, rond en stevig en niet zo blubberig en daar had ik veel minder moeite mee.
Van de week ging ik kleding kopen voor een sollicitatie en het moest wat nets worden. Dus heb ik een verkoopster aangeschoten en om hulp gevraagd. Ik had maat 46 nodig. Nou bleek die verkoopster ook maat 46 te hebben. Maar - en nu komt het - zij zag er veel dikker uit dan ik. En was wel ongeveer even lang. Zou zij nou echt veel dikker zijn met dezelfde kledingmaat of heb ik een te positief beeld van de omvang van mijn eigen lijf? (Ik moet wel zeggen dat mensen vaak verrast zijn als ze horen hoeveel ik weeg en welke kledingmaat ik draag, ze denken ook dat ik lichter ben). Misschien herken je het volgende ook wel: je ziet jezelf vaak in de spiegel en dan is het allemaal nog wel oké. Maar als je jezelf dan op video of foto ziet dan schrik je toch wel een beetje: wat een vol gezicht en een onderkin. Of jemig, die buik en bovenbenen...
Andersom kan natuurlijk ook. Iemand met een gezond gewicht die zichzelf moddervet vindt en gruwelt van haar lijf. En in het extreme; mensen met anorexia die bij flink ondergewicht nog steeds een dik lijf in de spiegel zien.
Hoe zit dat met jou? Heb jij een realistisch beeld van je lijf? Of heb je sowieso een mening over dit onderwerp? Ik ben benieuwd.
Disclaimer: ik wil niemand een complex aanpraten noch bevestiging zoeken voor mijn waanbeeld dat ik slanker ben dan ik ben. Ik vind het gewoon een interessant onderwerp.
Ik ben momenteel flink te zwaar (rond de 87 kg, bmi van 30,2 ofzo, lengte 1m69). Hoewel ik mezelf zeker te dik vind en gruwel van mijn lijf vind ik mezelf niet moddervet. Ik gruwel van mijn lijf omdat alles hangt en blubbert, niet omdat het vol en rond is. Voor de zwangerschappen was ik wel vol, rond en stevig en niet zo blubberig en daar had ik veel minder moeite mee.
Van de week ging ik kleding kopen voor een sollicitatie en het moest wat nets worden. Dus heb ik een verkoopster aangeschoten en om hulp gevraagd. Ik had maat 46 nodig. Nou bleek die verkoopster ook maat 46 te hebben. Maar - en nu komt het - zij zag er veel dikker uit dan ik. En was wel ongeveer even lang. Zou zij nou echt veel dikker zijn met dezelfde kledingmaat of heb ik een te positief beeld van de omvang van mijn eigen lijf? (Ik moet wel zeggen dat mensen vaak verrast zijn als ze horen hoeveel ik weeg en welke kledingmaat ik draag, ze denken ook dat ik lichter ben). Misschien herken je het volgende ook wel: je ziet jezelf vaak in de spiegel en dan is het allemaal nog wel oké. Maar als je jezelf dan op video of foto ziet dan schrik je toch wel een beetje: wat een vol gezicht en een onderkin. Of jemig, die buik en bovenbenen...
Andersom kan natuurlijk ook. Iemand met een gezond gewicht die zichzelf moddervet vindt en gruwelt van haar lijf. En in het extreme; mensen met anorexia die bij flink ondergewicht nog steeds een dik lijf in de spiegel zien.
Hoe zit dat met jou? Heb jij een realistisch beeld van je lijf? Of heb je sowieso een mening over dit onderwerp? Ik ben benieuwd.
Disclaimer: ik wil niemand een complex aanpraten noch bevestiging zoeken voor mijn waanbeeld dat ik slanker ben dan ik ben. Ik vind het gewoon een interessant onderwerp.
donderdag 3 juli 2008 om 20:20
Hoi bosaapje, ben stiekem blij dat ik niet de enige ben die zo denkt 
Heb zelf een bmi van 19 en ook een vetpercentage van rond de 13 procent dus het moet gewoon technisch gezien wel meevallen met ons
Overigens, het ideale vetpercentage heeft idd ook wel met leeftijd te maken. Volgens mij is het zo dat bij een elektronische meting eigenlijk word gemeten hoeveel vocht je hebt, door een of andere berekening (geen idee wat precies) komt daar dus een vetpercentage uit...zoiets van hoeveelheid vocht-gemiddelde hoeveelheid bot/spier = vetpercentage, zo'n elektronische meter is dus niet heel erg betrouwbaar (volgens sommige mensen helemaal niet) omdat het geen rekening houd met spieren etc, als je een paar glazen water drinkt voor dat je meet, of juist veel gezweten hebt kan er opeens een heel ander percentage uitkomen
Dus ik hou me er maar niet teveel aan vast, als het opeens veel hoger word of veel lager weet ik dat ik moet opletten en voor de rest is het in mn hoofd toch nooit goed.
Heb zelf een bmi van 19 en ook een vetpercentage van rond de 13 procent dus het moet gewoon technisch gezien wel meevallen met ons Overigens, het ideale vetpercentage heeft idd ook wel met leeftijd te maken. Volgens mij is het zo dat bij een elektronische meting eigenlijk word gemeten hoeveel vocht je hebt, door een of andere berekening (geen idee wat precies) komt daar dus een vetpercentage uit...zoiets van hoeveelheid vocht-gemiddelde hoeveelheid bot/spier = vetpercentage, zo'n elektronische meter is dus niet heel erg betrouwbaar (volgens sommige mensen helemaal niet) omdat het geen rekening houd met spieren etc, als je een paar glazen water drinkt voor dat je meet, of juist veel gezweten hebt kan er opeens een heel ander percentage uitkomen
Dus ik hou me er maar niet teveel aan vast, als het opeens veel hoger word of veel lager weet ik dat ik moet opletten en voor de rest is het in mn hoofd toch nooit goed.
donderdag 3 juli 2008 om 22:42
Elektronische meting is ook niet betrouwbaar. meds heeft het al meerdere malen uitgelegd hoe dat komt. Ze hebben op 7 plaatsen mijn huidplooien opgemeten. Dit schijnt de enigste betrouwbare methode te zijn
De arts snapte nog niet dat het überhaupt 13.8% was want de botten kun je echt tellen bij mij.....
Waarom voel ik me dan soms nog zo dik....
De arts snapte nog niet dat het überhaupt 13.8% was want de botten kun je echt tellen bij mij.....
Waarom voel ik me dan soms nog zo dik....
donderdag 3 juli 2008 om 22:50
quote:bosaapje schreef op 03 juli 2008 @ 22:42:
Elektronische meting is ook niet betrouwbaar. meds heeft het al meerdere malen uitgelegd hoe dat komt. Ze hebben op 7 plaatsen mijn huidplooien opgemeten. Dit schijnt de enigste betrouwbare methode te zijn
De arts snapte nog niet dat het überhaupt 13.8% was want de botten kun je echt tellen bij mij.....
Waarom voel ik me dan soms nog zo dik....
Ach meid toch!!!Hoe komt dat dan?Er is niets mis met je.
En een heel precies antwoord over vetpercentages kan ik je niet geven.Maar hoop dat je iets aan de info van forummer voor je hebt.
Elektronische meting is ook niet betrouwbaar. meds heeft het al meerdere malen uitgelegd hoe dat komt. Ze hebben op 7 plaatsen mijn huidplooien opgemeten. Dit schijnt de enigste betrouwbare methode te zijn
De arts snapte nog niet dat het überhaupt 13.8% was want de botten kun je echt tellen bij mij.....
Waarom voel ik me dan soms nog zo dik....
Ach meid toch!!!Hoe komt dat dan?Er is niets mis met je.
En een heel precies antwoord over vetpercentages kan ik je niet geven.Maar hoop dat je iets aan de info van forummer voor je hebt.
