Lijf & Lijn
alle pijlers
Heb jij een realistisch lichaamsbeeld?
zondag 15 juni 2008 om 09:17
Naar aanleiding van een ander topic en een gesprekje met een verkoopster in een kledingzaak het volgende:
Ik ben momenteel flink te zwaar (rond de 87 kg, bmi van 30,2 ofzo, lengte 1m69). Hoewel ik mezelf zeker te dik vind en gruwel van mijn lijf vind ik mezelf niet moddervet. Ik gruwel van mijn lijf omdat alles hangt en blubbert, niet omdat het vol en rond is. Voor de zwangerschappen was ik wel vol, rond en stevig en niet zo blubberig en daar had ik veel minder moeite mee.
Van de week ging ik kleding kopen voor een sollicitatie en het moest wat nets worden. Dus heb ik een verkoopster aangeschoten en om hulp gevraagd. Ik had maat 46 nodig. Nou bleek die verkoopster ook maat 46 te hebben. Maar - en nu komt het - zij zag er veel dikker uit dan ik. En was wel ongeveer even lang. Zou zij nou echt veel dikker zijn met dezelfde kledingmaat of heb ik een te positief beeld van de omvang van mijn eigen lijf? (Ik moet wel zeggen dat mensen vaak verrast zijn als ze horen hoeveel ik weeg en welke kledingmaat ik draag, ze denken ook dat ik lichter ben). Misschien herken je het volgende ook wel: je ziet jezelf vaak in de spiegel en dan is het allemaal nog wel oké. Maar als je jezelf dan op video of foto ziet dan schrik je toch wel een beetje: wat een vol gezicht en een onderkin. Of jemig, die buik en bovenbenen...
Andersom kan natuurlijk ook. Iemand met een gezond gewicht die zichzelf moddervet vindt en gruwelt van haar lijf. En in het extreme; mensen met anorexia die bij flink ondergewicht nog steeds een dik lijf in de spiegel zien.
Hoe zit dat met jou? Heb jij een realistisch beeld van je lijf? Of heb je sowieso een mening over dit onderwerp? Ik ben benieuwd.
Disclaimer: ik wil niemand een complex aanpraten noch bevestiging zoeken voor mijn waanbeeld dat ik slanker ben dan ik ben. Ik vind het gewoon een interessant onderwerp.
Ik ben momenteel flink te zwaar (rond de 87 kg, bmi van 30,2 ofzo, lengte 1m69). Hoewel ik mezelf zeker te dik vind en gruwel van mijn lijf vind ik mezelf niet moddervet. Ik gruwel van mijn lijf omdat alles hangt en blubbert, niet omdat het vol en rond is. Voor de zwangerschappen was ik wel vol, rond en stevig en niet zo blubberig en daar had ik veel minder moeite mee.
Van de week ging ik kleding kopen voor een sollicitatie en het moest wat nets worden. Dus heb ik een verkoopster aangeschoten en om hulp gevraagd. Ik had maat 46 nodig. Nou bleek die verkoopster ook maat 46 te hebben. Maar - en nu komt het - zij zag er veel dikker uit dan ik. En was wel ongeveer even lang. Zou zij nou echt veel dikker zijn met dezelfde kledingmaat of heb ik een te positief beeld van de omvang van mijn eigen lijf? (Ik moet wel zeggen dat mensen vaak verrast zijn als ze horen hoeveel ik weeg en welke kledingmaat ik draag, ze denken ook dat ik lichter ben). Misschien herken je het volgende ook wel: je ziet jezelf vaak in de spiegel en dan is het allemaal nog wel oké. Maar als je jezelf dan op video of foto ziet dan schrik je toch wel een beetje: wat een vol gezicht en een onderkin. Of jemig, die buik en bovenbenen...
Andersom kan natuurlijk ook. Iemand met een gezond gewicht die zichzelf moddervet vindt en gruwelt van haar lijf. En in het extreme; mensen met anorexia die bij flink ondergewicht nog steeds een dik lijf in de spiegel zien.
Hoe zit dat met jou? Heb jij een realistisch beeld van je lijf? Of heb je sowieso een mening over dit onderwerp? Ik ben benieuwd.
Disclaimer: ik wil niemand een complex aanpraten noch bevestiging zoeken voor mijn waanbeeld dat ik slanker ben dan ik ben. Ik vind het gewoon een interessant onderwerp.
maandag 16 juni 2008 om 16:48
raar he dat je een vertekend beeld vanjezelf kan hebben. Toen er 10 jaar geleden bij mij suiker werd geconstateerd woog ik 80 kilo bij 1.63 maar toch vond ik mezelf niet vet, anderen ook niet. Intussen ben ik 10 jaar verder en weeg ik 53 bij diezelfde 1.63. bijna 30 kilo minder op een zeer ongezonde manier ( ziekenhuis, coma ect) mijn vel is wat ruimer borsten zijn veeuul kliener en slapper enzo maar toch ga ik in mij bikini het strand op. Ik zie er toch nog redelijk uit voor alle dingen die ik heb meegemaakt vind ik zelf maar anderen schrikken van mijn lichaam. Dat is mij alleen duidelijk als ik foto's van mezelf zie, dan weet ik dat ik er ook wel slecht uitzie ( als in mager en fragiel). Toch pak ik na 10 jaar skinny te zijn nog steeds een maat 42 uit het rek als ik ga passen.. hoezo afgericht?
Mijn mening, mijn keuze.
maandag 16 juni 2008 om 19:30
Een half jaar geleden woog ik nog over de tachtig kilo, at en dronk ik waar ik trek in had en voelde ik me prima. Toch besloot ik uit gezondheidsoverweging iets aan mijn figuur te doen omdat ik bij een lengte van 1.63 cm toch wel echt te zwaar was. Lekker fanatiek ben ik gaan sporten, m'n eetpatroon heb ik (te) drastisch aangepast. Nu weeg ik 68 kilo en voel ik me eigenlijk ongelukkiger dan ooit. Het vele sporten en het weinige eten heeft z'n tol geëist waardoor ik nu al twee weken overtraind thuis zit met ook nog een flinke virusinfectie én wondroos achter de kiezen. Eten doe ik amper, simpelweg omdat ik geen eetlust heb. Ik kom ook niet aan maar toch voel ik me zelf fatsig en lelijk omdat ik al ruim twee weken niet heb gesport. Terwijl de mensen in mijn omgeving maar opmerkingen blijven maken over dat ik zoveel ben afgevallen, voel ik me stokongelukkig omdat ik al twee weken als een lui varken op de bank zit. Ik weet dat het onzin is maar toch voelt het zwaar ellendig. Tja, over een realistisch lichaamsbeeld gesproken...
maandag 16 juni 2008 om 20:29
quote:Liondevil76 schreef op 16 juni 2008 @ 19:30:
Een half jaar geleden woog ik nog over de tachtig kilo, at en dronk ik waar ik trek in had en voelde ik me prima. Toch besloot ik uit gezondheidsoverweging iets aan mijn figuur te doen omdat ik bij een lengte van 1.63 cm toch wel echt te zwaar was. Lekker fanatiek ben ik gaan sporten, m'n eetpatroon heb ik (te) drastisch aangepast. Nu weeg ik 68 kilo en voel ik me eigenlijk ongelukkiger dan ooit. Het vele sporten en het weinige eten heeft z'n tol geëist waardoor ik nu al twee weken overtraind thuis zit met ook nog een flinke virusinfectie én wondroos achter de kiezen. Eten doe ik amper, simpelweg omdat ik geen eetlust heb. Ik kom ook niet aan maar toch voel ik me zelf fatsig en lelijk omdat ik al ruim twee weken niet heb gesport. Terwijl de mensen in mijn omgeving maar opmerkingen blijven maken over dat ik zoveel ben afgevallen, voel ik me stokongelukkig omdat ik al twee weken als een lui varken op de bank zit. Ik weet dat het onzin is maar toch voelt het zwaar ellendig. Tja, over een realistisch lichaamsbeeld gesproken...
Meisje toch
Probeer toch weer die stap te zetten: ga weer wat eten, lekker sporten, leuke dingen doen. Maar in alle gevallen: niet overmatig! Dat is gewoon vaak de grote valkuil. Ik weet van mezelf dat ik daar redelijk gevoelig voor ben. Als ik lijn dan lijn ik en dan dus ook weinig eten etc, terwijl dat gewoon averechts werkt en vrolijk word je er ook al niet van..... Idem bij sporten; lekker sporten is goed, voor je figuur, voor je humeur, je conditie, maar dat té, dat is juist funest.
Dus meid, alsjeblieft sla niet door!!!!
Een half jaar geleden woog ik nog over de tachtig kilo, at en dronk ik waar ik trek in had en voelde ik me prima. Toch besloot ik uit gezondheidsoverweging iets aan mijn figuur te doen omdat ik bij een lengte van 1.63 cm toch wel echt te zwaar was. Lekker fanatiek ben ik gaan sporten, m'n eetpatroon heb ik (te) drastisch aangepast. Nu weeg ik 68 kilo en voel ik me eigenlijk ongelukkiger dan ooit. Het vele sporten en het weinige eten heeft z'n tol geëist waardoor ik nu al twee weken overtraind thuis zit met ook nog een flinke virusinfectie én wondroos achter de kiezen. Eten doe ik amper, simpelweg omdat ik geen eetlust heb. Ik kom ook niet aan maar toch voel ik me zelf fatsig en lelijk omdat ik al ruim twee weken niet heb gesport. Terwijl de mensen in mijn omgeving maar opmerkingen blijven maken over dat ik zoveel ben afgevallen, voel ik me stokongelukkig omdat ik al twee weken als een lui varken op de bank zit. Ik weet dat het onzin is maar toch voelt het zwaar ellendig. Tja, over een realistisch lichaamsbeeld gesproken...
Meisje toch
Probeer toch weer die stap te zetten: ga weer wat eten, lekker sporten, leuke dingen doen. Maar in alle gevallen: niet overmatig! Dat is gewoon vaak de grote valkuil. Ik weet van mezelf dat ik daar redelijk gevoelig voor ben. Als ik lijn dan lijn ik en dan dus ook weinig eten etc, terwijl dat gewoon averechts werkt en vrolijk word je er ook al niet van..... Idem bij sporten; lekker sporten is goed, voor je figuur, voor je humeur, je conditie, maar dat té, dat is juist funest.
Dus meid, alsjeblieft sla niet door!!!!
maandag 16 juni 2008 om 20:31
quote:wolkenvrouw schreef op 16 juni 2008 @ 20:25:
Pffffffffff wat zijn vrouwen eigenlijk stomme wezens. Mannen hebben dit volgens mij nooit! Of wel? ik ken er 1 die zo met zijn lijf bezig is, maar verder...
Wanneer leren we nou eens accepteren dat we gewoon zijn wie we zijn?
Erg he; veel mannen kijken je ook met zo'n wazige blik aan als je zegt dat je 'aan het opletten bent'. Het is ook veel minder een issue; je eet als je honger hebt, heb je zin in een koek dan pak je die etc.
(maarre, nou hebben zij ook echt minder vetweefsel, komen ze minder snel aan etc, dussss. Naja, dus niks eigenlijk maar goed. )
Pffffffffff wat zijn vrouwen eigenlijk stomme wezens. Mannen hebben dit volgens mij nooit! Of wel? ik ken er 1 die zo met zijn lijf bezig is, maar verder...
Wanneer leren we nou eens accepteren dat we gewoon zijn wie we zijn?
Erg he; veel mannen kijken je ook met zo'n wazige blik aan als je zegt dat je 'aan het opletten bent'. Het is ook veel minder een issue; je eet als je honger hebt, heb je zin in een koek dan pak je die etc.
(maarre, nou hebben zij ook echt minder vetweefsel, komen ze minder snel aan etc, dussss. Naja, dus niks eigenlijk maar goed. )
maandag 16 juni 2008 om 22:48
Ik weet niet of ik een realistisch beeld heb van m'n eigen lichaam, ik denk het niet eigenlijk.
Normaal gesproken (buiten m'n zwangerschappen om) weeg ik ong. 58 tot 60 kilo bij 1,63 en nog zijn er zat dagen dat ik mezelf niet mooi of zelfs 'mollig' vind.
Ik heb nog altijd een ideaalbeeld voor ogen van een paar kilotjes minder, laten we zeggen rond de 55 kilo. Maar of dat realistisch is? Wel weet ik verstandelijk gezien dat een kilo of 59/60 bij mijn lengte gewoon gezond is. Maar ja, nu nog op die manier naar mijzelf leren kijken.
Normaal gesproken (buiten m'n zwangerschappen om) weeg ik ong. 58 tot 60 kilo bij 1,63 en nog zijn er zat dagen dat ik mezelf niet mooi of zelfs 'mollig' vind.
Ik heb nog altijd een ideaalbeeld voor ogen van een paar kilotjes minder, laten we zeggen rond de 55 kilo. Maar of dat realistisch is? Wel weet ik verstandelijk gezien dat een kilo of 59/60 bij mijn lengte gewoon gezond is. Maar ja, nu nog op die manier naar mijzelf leren kijken.
dinsdag 17 juni 2008 om 06:44
quote:myranda schreef op 15 juni 2008 @ 21:41:
Ik heb echt last van omgekeerde anorexia: ik kijk in de spiegel en denk: niet schlegte!
.
Ik ook! Ik ook!
Ik las dat een keer van hoeheetzeookalweer, die stond in haar bikini de Linda een tijd terug, zo n zangeres van 15 jaar geleden die daarna ook nog wel es wat op tv heeft gepresenteerd. Ze is nu in de 40 en vind zichzelf helemaal het einde, ook al zie je een rolletje hier en daar. Ik zie haar zo voor me...
Anyway, ik heb dat ook. Ik vind mezelf behoorlijk leuk in de spiegel. En ik ben echt niet miss world hoor. Beetje vriendelijk voor jezelf zijn doet wonderen.
Ik heb echt last van omgekeerde anorexia: ik kijk in de spiegel en denk: niet schlegte!
.
Ik ook! Ik ook!
Ik las dat een keer van hoeheetzeookalweer, die stond in haar bikini de Linda een tijd terug, zo n zangeres van 15 jaar geleden die daarna ook nog wel es wat op tv heeft gepresenteerd. Ze is nu in de 40 en vind zichzelf helemaal het einde, ook al zie je een rolletje hier en daar. Ik zie haar zo voor me...
Anyway, ik heb dat ook. Ik vind mezelf behoorlijk leuk in de spiegel. En ik ben echt niet miss world hoor. Beetje vriendelijk voor jezelf zijn doet wonderen.
dinsdag 17 juni 2008 om 14:58
quote:Liondevil76 schreef op 16 juni 2008 @ 19:30:
Een half jaar geleden woog ik nog over de tachtig kilo, at en dronk ik waar ik trek in had en voelde ik me prima. Toch besloot ik uit gezondheidsoverweging iets aan mijn figuur te doen omdat ik bij een lengte van 1.63 cm toch wel echt te zwaar was. Lekker fanatiek ben ik gaan sporten, m'n eetpatroon heb ik (te) drastisch aangepast. Nu weeg ik 68 kilo en voel ik me eigenlijk ongelukkiger dan ooit. Het vele sporten en het weinige eten heeft z'n tol geëist waardoor ik nu al twee weken overtraind thuis zit met ook nog een flinke virusinfectie én wondroos achter de kiezen. Eten doe ik amper, simpelweg omdat ik geen eetlust heb. Ik kom ook niet aan maar toch voel ik me zelf fatsig en lelijk omdat ik al ruim twee weken niet heb gesport. Terwijl de mensen in mijn omgeving maar opmerkingen blijven maken over dat ik zoveel ben afgevallen, voel ik me stokongelukkig omdat ik al twee weken als een lui varken op de bank zit. Ik weet dat het onzin is maar toch voelt het zwaar ellendig. Tja, over een realistisch lichaamsbeeld gesproken...
Lieve Liondevil
Wat ontzettend vervelend voor je
Ik hoop dat je er heel snel weer bovenop komt!
Doe het rustig aan en bouw niet te snel op.
(f)
Een half jaar geleden woog ik nog over de tachtig kilo, at en dronk ik waar ik trek in had en voelde ik me prima. Toch besloot ik uit gezondheidsoverweging iets aan mijn figuur te doen omdat ik bij een lengte van 1.63 cm toch wel echt te zwaar was. Lekker fanatiek ben ik gaan sporten, m'n eetpatroon heb ik (te) drastisch aangepast. Nu weeg ik 68 kilo en voel ik me eigenlijk ongelukkiger dan ooit. Het vele sporten en het weinige eten heeft z'n tol geëist waardoor ik nu al twee weken overtraind thuis zit met ook nog een flinke virusinfectie én wondroos achter de kiezen. Eten doe ik amper, simpelweg omdat ik geen eetlust heb. Ik kom ook niet aan maar toch voel ik me zelf fatsig en lelijk omdat ik al ruim twee weken niet heb gesport. Terwijl de mensen in mijn omgeving maar opmerkingen blijven maken over dat ik zoveel ben afgevallen, voel ik me stokongelukkig omdat ik al twee weken als een lui varken op de bank zit. Ik weet dat het onzin is maar toch voelt het zwaar ellendig. Tja, over een realistisch lichaamsbeeld gesproken...
Lieve Liondevil
Wat ontzettend vervelend voor je
Ik hoop dat je er heel snel weer bovenop komt!
Doe het rustig aan en bouw niet te snel op.
(f)
dinsdag 17 juni 2008 om 16:28
Nijn, mooi dat je zo in de spiegel kunt kijken. Als ik in de spiegel kijk, dan zie ik... eh... iets heel anders.
Liondevil, meid, probeer je eetpatroon weer normaal te krijgen, zodat je langzaam nog wat afvalt eventueel, maar je in elk geval niet als een speer aankomt. En wat is fanatiek sporten? Ik zou proberen te zoeken naar een ritme dat bij je past. Zeker niet te fanatiek omdat je nog meer af wilt vallen, want dan wordt de druk veel te groot... Kun je nu ipv sporten wel lekker bewegen? Stukje fietsen, beetje wandelen? Misschien dat weer in beweging komen (low impact) en een beetje zon je wat uit je dip kunnen helpen? Sterkte!
Bewitched, dat heb ik dus ook. Als ik ga winkelen met een heel slanke vriendin ofzo, dan kan ik (thuis) echt in huilen uitbarsten en voel ik me zo lomp en log. Terwijl ik als ik met andere vriendinnen ga winkelen, daar nauwelijks last van heb (tenzij niks past...).
Ik had het er laatst met een lieve forumvriendin nog over. We gingen met een groepje wat drinken en zij en ik waren de stevigste van het stel en met zijn tweeën flink zwaarder dan de overige drie bij elkaar Ik vond het zo fijn dat zij er ook was! Heel oppervlakking en suf misschien.
Liondevil, meid, probeer je eetpatroon weer normaal te krijgen, zodat je langzaam nog wat afvalt eventueel, maar je in elk geval niet als een speer aankomt. En wat is fanatiek sporten? Ik zou proberen te zoeken naar een ritme dat bij je past. Zeker niet te fanatiek omdat je nog meer af wilt vallen, want dan wordt de druk veel te groot... Kun je nu ipv sporten wel lekker bewegen? Stukje fietsen, beetje wandelen? Misschien dat weer in beweging komen (low impact) en een beetje zon je wat uit je dip kunnen helpen? Sterkte!
Bewitched, dat heb ik dus ook. Als ik ga winkelen met een heel slanke vriendin ofzo, dan kan ik (thuis) echt in huilen uitbarsten en voel ik me zo lomp en log. Terwijl ik als ik met andere vriendinnen ga winkelen, daar nauwelijks last van heb (tenzij niks past...).
Ik had het er laatst met een lieve forumvriendin nog over. We gingen met een groepje wat drinken en zij en ik waren de stevigste van het stel en met zijn tweeën flink zwaarder dan de overige drie bij elkaar Ik vond het zo fijn dat zij er ook was! Heel oppervlakking en suf misschien.
dinsdag 17 juni 2008 om 17:25
Ik ben bezig met afvallen en nu 23 kilo kwijt, wil er nog tien af. ben nu 1.68 met 88 kilo en wil naar de 78 kilo.
Ben wel al grotendeels tevreden met mezelf, kleed me niet in kleding die te klein is, maar vind het wel moeilijk om te weten hoe ik er nu eigenlijk uit zie, dus ik vraag ook steeds aan mensen 'heb ik haar figuur, of het hare'.
Wat ook helpt is dat ik blij ben met m'n lijf. Met m'n ronde vormen, hoera dat alles in balans is Heb zelfs bij een fotograaf mooie foto's laten maken (ook bloot maar meer de suggestie dan dat je echt wat zitten op wat kont na) en het is verbazingwekkend, echt ik zou zweren dat het een ander is ! Deed wonderen voor het zelfbeeld
Ben wel al grotendeels tevreden met mezelf, kleed me niet in kleding die te klein is, maar vind het wel moeilijk om te weten hoe ik er nu eigenlijk uit zie, dus ik vraag ook steeds aan mensen 'heb ik haar figuur, of het hare'.
Wat ook helpt is dat ik blij ben met m'n lijf. Met m'n ronde vormen, hoera dat alles in balans is Heb zelfs bij een fotograaf mooie foto's laten maken (ook bloot maar meer de suggestie dan dat je echt wat zitten op wat kont na) en het is verbazingwekkend, echt ik zou zweren dat het een ander is ! Deed wonderen voor het zelfbeeld
dinsdag 17 juni 2008 om 17:34
Typisch is dat.
Ik heb ook een heel vertekend beeld vanmezelf. Daar kwam ik achter toen ik op naailes een broek voor mezelf had gemaakt die achteraf gewoon een enorme tent bleek te zijn. Op de een of andere manier zie ik mezelf als mollig of dik, terwijl ik objectief gezien gewoon smal ben. Ik moet me in een winkel dan ook echt dwingen om in de kleine maten te zoeken, anders kom ik geheid weer met een tent thuis.
Ik heb ook een heel vertekend beeld vanmezelf. Daar kwam ik achter toen ik op naailes een broek voor mezelf had gemaakt die achteraf gewoon een enorme tent bleek te zijn. Op de een of andere manier zie ik mezelf als mollig of dik, terwijl ik objectief gezien gewoon smal ben. Ik moet me in een winkel dan ook echt dwingen om in de kleine maten te zoeken, anders kom ik geheid weer met een tent thuis.
dinsdag 17 juni 2008 om 19:18
help, heb ik soms een bril nodig???
Maar even serieus. Ik heb dus echt een "negatief" zelfbeeld en ondanks dat ik mezelf echt weleens vergelijk met iemand die naast me zit en ik dan ook zie dat ik slank ben, sta ik toch een dag later in de winkel weer met een tent in mijn handen en ben ik er van overtuigd dat dat mijn maat is.
Ik vraag me af hoe ik hier ooit nog vanaf kom.
Of zou ik gewoon last hebben van engtevrees? In mijn kleren dan....
Maar even serieus. Ik heb dus echt een "negatief" zelfbeeld en ondanks dat ik mezelf echt weleens vergelijk met iemand die naast me zit en ik dan ook zie dat ik slank ben, sta ik toch een dag later in de winkel weer met een tent in mijn handen en ben ik er van overtuigd dat dat mijn maat is.
Ik vraag me af hoe ik hier ooit nog vanaf kom.
Of zou ik gewoon last hebben van engtevrees? In mijn kleren dan....
dinsdag 17 juni 2008 om 22:10
Mijn lichaamsbeeld loopt altijd wat achter de feiten aan. Ik heb een tijdje nogal ge-jojo-d, toen ik graatmager was, vond ik mezelf mollig en toen ik mollig was, vond ik mezelf er best mee door kunnen. Nu zit ik feitelijk gezien op een gezond gewicht en ik zie mezelf nog steeds als mollig zoals ik toen was. Mijn zusje heeft ongeveer dezelfde kledingmaat/lengte/gewicht en haar zie ik als slank maar mezelf niet. Terwijl ik mezelf laatst op een foto op het strand in bikini zag, dacht ik: "Zo, ik ben echt afgevallen!" Raar dat je dat op foto/film ineens wel ziet en in de spiegel niet.
Ik probeer mezelf dus maar de feiten voor te houden om te geloven dat ik wel degelijk niet meer te zwaar ben: Ik heb dezelfde kledingmaat en hetzelfde gewicht als mijn zusje, zij is slank. Ik ben ruim 10 kg afgevallen. Ik heb nu maat 42 i.p.v. maat 44/46 en maat 42 is niet belachelijk groot. Als ik mezelf maar regelmatig dat soort dingen voorhoud, weet ik met mijn verstand in ieder geval dat ik niet moddervet ben. Dat ik dat niet in de spiegel zie, daar moet ik me wellicht dan maar bij neerleggen.
Trouwens, gezond of minder gezond gewicht, ik heb mezelf daardoor nooit lelijk of walgelijk ofzo gevonden, dus wat dat betreft zit het met mijn zelfbeeld dan wel weer goed. Er zijn zat dingen waar ik tevreden mee ben: ik heb een leuke kleur ogen, leuk kapsel, niet onaardige boobies, lange benen... Het is nooit mijn wens geweest om aan het heersende schoonheidsideaal te voldoen, het zou tenslotte maar wat saai zijn als iedereen er hetzelfde uit zou zien. Daarom maak ik me niet meer zo druk om een putje of striem of lovehandle. Ik was niet denderend blij met de eerste rimpel op mijn voorhoofd (ben 28) maar inmiddels ben ik zelfs daar wel overheen.
Ik probeer mezelf dus maar de feiten voor te houden om te geloven dat ik wel degelijk niet meer te zwaar ben: Ik heb dezelfde kledingmaat en hetzelfde gewicht als mijn zusje, zij is slank. Ik ben ruim 10 kg afgevallen. Ik heb nu maat 42 i.p.v. maat 44/46 en maat 42 is niet belachelijk groot. Als ik mezelf maar regelmatig dat soort dingen voorhoud, weet ik met mijn verstand in ieder geval dat ik niet moddervet ben. Dat ik dat niet in de spiegel zie, daar moet ik me wellicht dan maar bij neerleggen.
Trouwens, gezond of minder gezond gewicht, ik heb mezelf daardoor nooit lelijk of walgelijk ofzo gevonden, dus wat dat betreft zit het met mijn zelfbeeld dan wel weer goed. Er zijn zat dingen waar ik tevreden mee ben: ik heb een leuke kleur ogen, leuk kapsel, niet onaardige boobies, lange benen... Het is nooit mijn wens geweest om aan het heersende schoonheidsideaal te voldoen, het zou tenslotte maar wat saai zijn als iedereen er hetzelfde uit zou zien. Daarom maak ik me niet meer zo druk om een putje of striem of lovehandle. Ik was niet denderend blij met de eerste rimpel op mijn voorhoofd (ben 28) maar inmiddels ben ik zelfs daar wel overheen.
woensdag 18 juni 2008 om 13:17
quote:Liondevil76 schreef op 16 juni 2008 @ 19:30:
Een half jaar geleden woog ik nog over de tachtig kilo, at en dronk ik waar ik trek in had en voelde ik me prima. Toch besloot ik uit gezondheidsoverweging iets aan mijn figuur te doen omdat ik bij een lengte van 1.63 cm toch wel echt te zwaar was. Lekker fanatiek ben ik gaan sporten, m'n eetpatroon heb ik (te) drastisch aangepast. Nu weeg ik 68 kilo en voel ik me eigenlijk ongelukkiger dan ooit. Het vele sporten en het weinige eten heeft z'n tol geëist waardoor ik nu al twee weken overtraind thuis zit met ook nog een flinke virusinfectie én wondroos achter de kiezen. Eten doe ik amper, simpelweg omdat ik geen eetlust heb. Ik kom ook niet aan maar toch voel ik me zelf fatsig en lelijk omdat ik al ruim twee weken niet heb gesport. Terwijl de mensen in mijn omgeving maar opmerkingen blijven maken over dat ik zoveel ben afgevallen, voel ik me stokongelukkig omdat ik al twee weken als een lui varken op de bank zit. Ik weet dat het onzin is maar toch voelt het zwaar ellendig. Tja, over een realistisch lichaamsbeeld gesproken...Lieve Lion,wat rot voor je dat je zo in de put zit en dat jij niet zo lekker in je vel zit!Als er iets is meld je dan snel hier,ok?We staan klaar voor je om je te steunen.En geef de moed niet op al valt het op dit moment tegen...sterkte en nogmals sterkte!
Een half jaar geleden woog ik nog over de tachtig kilo, at en dronk ik waar ik trek in had en voelde ik me prima. Toch besloot ik uit gezondheidsoverweging iets aan mijn figuur te doen omdat ik bij een lengte van 1.63 cm toch wel echt te zwaar was. Lekker fanatiek ben ik gaan sporten, m'n eetpatroon heb ik (te) drastisch aangepast. Nu weeg ik 68 kilo en voel ik me eigenlijk ongelukkiger dan ooit. Het vele sporten en het weinige eten heeft z'n tol geëist waardoor ik nu al twee weken overtraind thuis zit met ook nog een flinke virusinfectie én wondroos achter de kiezen. Eten doe ik amper, simpelweg omdat ik geen eetlust heb. Ik kom ook niet aan maar toch voel ik me zelf fatsig en lelijk omdat ik al ruim twee weken niet heb gesport. Terwijl de mensen in mijn omgeving maar opmerkingen blijven maken over dat ik zoveel ben afgevallen, voel ik me stokongelukkig omdat ik al twee weken als een lui varken op de bank zit. Ik weet dat het onzin is maar toch voelt het zwaar ellendig. Tja, over een realistisch lichaamsbeeld gesproken...Lieve Lion,wat rot voor je dat je zo in de put zit en dat jij niet zo lekker in je vel zit!Als er iets is meld je dan snel hier,ok?We staan klaar voor je om je te steunen.En geef de moed niet op al valt het op dit moment tegen...sterkte en nogmals sterkte!
woensdag 18 juni 2008 om 13:21
quote:wolkenvrouw schreef op 16 juni 2008 @ 20:25:
Pffffffffff wat zijn vrouwen eigenlijk stomme wezens. Mannen hebben dit volgens mij nooit! Of wel? ik ken er 1 die zo met zijn lijf bezig is, maar verder...
Wanneer leren we nou eens accepteren dat we gewoon zijn wie we zijn?Nou,om de volgende reden:Mensen hebben nou eenmaal de neiging om zichzelf met anderen te vergelijken en dat zal altijd zo blijven.Ik heb ook momenten dat ik van maat 36 droom maar onder maat 38/40 zal ik nooit komen.Het is of maat 38/40 of maat 40/42 bij 1.75.Niet dat dit me beheerst maar puur als voorbeeld.Het valt dus niet altijd mee hoor.Zelfkritisch zijn is niet erg als het je maar niet teveel beheerst.Zelf ben ik tegenover anderen minder kritisch dan tegenover mezelf,herkenbaar?
Pffffffffff wat zijn vrouwen eigenlijk stomme wezens. Mannen hebben dit volgens mij nooit! Of wel? ik ken er 1 die zo met zijn lijf bezig is, maar verder...
Wanneer leren we nou eens accepteren dat we gewoon zijn wie we zijn?Nou,om de volgende reden:Mensen hebben nou eenmaal de neiging om zichzelf met anderen te vergelijken en dat zal altijd zo blijven.Ik heb ook momenten dat ik van maat 36 droom maar onder maat 38/40 zal ik nooit komen.Het is of maat 38/40 of maat 40/42 bij 1.75.Niet dat dit me beheerst maar puur als voorbeeld.Het valt dus niet altijd mee hoor.Zelfkritisch zijn is niet erg als het je maar niet teveel beheerst.Zelf ben ik tegenover anderen minder kritisch dan tegenover mezelf,herkenbaar?
woensdag 18 juni 2008 om 13:23
woensdag 18 juni 2008 om 13:30
quote:girl-1983 schreef op 15 juni 2008 @ 21:37:
[...]
Haha, heb ik laatst ook gemeten om een beetje bij te houden hoe het mij zou vergaan met mijn 'lijn'poging. En idd, dezelfde omtrek als jij. Het eerste wat ik dacht was 'meisjes met de ideale maat -als in 90/60/90- hebben aan taille wat ik aan bovenbeen heb'.
Maar goed, daar heb ik me wel snel overheen weten te zetten hoor, want 60cm is echt belachelijk dun.
Trouwens, volgens mij heb jij echt wel een goed figuur; sowieso dus wel afgetraind, want 20% vet is volgens mij heel netjes. En je bent er volgens mij ook best mee bezig met gezond leven en eten, als ik zo naar andere postings van je kijk.
Niet per se op jou gericht, maar in t algemeen, maar soms is een bepaalde maat ook gewoon niet haalbaar. Ik zal bijvoorbeeld nooit een heel klein maatje shirt of broek kunnen hebben, puur door mijn bouw (wat grotere borsten; althans te groot voor een s-je ofzo, en brede heupen).Maar als jij 62 kilo bij 1.68 weegt dan ben je ook mooi slank hoor en heb je een mooi figuur. Heb je dat soms ook,jezelf vergelijken met anderen?Ik heb dat wel eens.Dan vergelijk ik me wel eens met mensen die slanker zijn en denk dan dat ik dat ook zou willen.En een andere keer sta ik dan voor een goede spiegel die door zijn goede licht alles positief weergeeft en zie ik dan het resultaat dat ik door het sporten heb bereikt en dat je goed mijn spieren kunt zien zoals de sleutelbeenderen of je ziet dat ik mijn buik vaak train al maakt al dit me natuurlijk niet volmaakt,herkenbaar voor jou?Een tailleomtrek van 60 cm passt alleen bij iemand die of fijn gebouwd is of klein is.En ik zal ook nooit maat 34 of 36 halen tenzij ik erg gedisciplineerd zou gaan leven maar daar heb ik dus niets aan en dat wil ik ook niet,wil ook genieten van het leven.Mijn motto is sporten,gezond eten en met mate snoepen.Onder maat 38/40 zal ik niet komen.Het is of maat 38/40 of maat 40/42 bij 1.75.En ieder mens heeft iets moois ongeacht wat voor maat.Tegenover anderen ben ik minder kritisch dan tegenover mezelf.Herken je dat ook?
[...]
Haha, heb ik laatst ook gemeten om een beetje bij te houden hoe het mij zou vergaan met mijn 'lijn'poging. En idd, dezelfde omtrek als jij. Het eerste wat ik dacht was 'meisjes met de ideale maat -als in 90/60/90- hebben aan taille wat ik aan bovenbeen heb'.
Maar goed, daar heb ik me wel snel overheen weten te zetten hoor, want 60cm is echt belachelijk dun.
Trouwens, volgens mij heb jij echt wel een goed figuur; sowieso dus wel afgetraind, want 20% vet is volgens mij heel netjes. En je bent er volgens mij ook best mee bezig met gezond leven en eten, als ik zo naar andere postings van je kijk.
Niet per se op jou gericht, maar in t algemeen, maar soms is een bepaalde maat ook gewoon niet haalbaar. Ik zal bijvoorbeeld nooit een heel klein maatje shirt of broek kunnen hebben, puur door mijn bouw (wat grotere borsten; althans te groot voor een s-je ofzo, en brede heupen).Maar als jij 62 kilo bij 1.68 weegt dan ben je ook mooi slank hoor en heb je een mooi figuur. Heb je dat soms ook,jezelf vergelijken met anderen?Ik heb dat wel eens.Dan vergelijk ik me wel eens met mensen die slanker zijn en denk dan dat ik dat ook zou willen.En een andere keer sta ik dan voor een goede spiegel die door zijn goede licht alles positief weergeeft en zie ik dan het resultaat dat ik door het sporten heb bereikt en dat je goed mijn spieren kunt zien zoals de sleutelbeenderen of je ziet dat ik mijn buik vaak train al maakt al dit me natuurlijk niet volmaakt,herkenbaar voor jou?Een tailleomtrek van 60 cm passt alleen bij iemand die of fijn gebouwd is of klein is.En ik zal ook nooit maat 34 of 36 halen tenzij ik erg gedisciplineerd zou gaan leven maar daar heb ik dus niets aan en dat wil ik ook niet,wil ook genieten van het leven.Mijn motto is sporten,gezond eten en met mate snoepen.Onder maat 38/40 zal ik niet komen.Het is of maat 38/40 of maat 40/42 bij 1.75.En ieder mens heeft iets moois ongeacht wat voor maat.Tegenover anderen ben ik minder kritisch dan tegenover mezelf.Herken je dat ook?
donderdag 19 juni 2008 om 12:15
Ja maar, @Geraldine, maat 34/36 is bij een lengte van 1.75 toch gewoon (vaak) niet mooi?
Ik ben 1.78, maar als ik maat 36 heb, ben ik een gratenpakhuis. Toen ik ooit 64 kilo woog kreeg ik al vervelende opmerkingen over mijn figuur. Ik kreeg overal te horen dat er wel wat bij kon. En ik was een "leuke Ethiopier" maar had mijn kleur niet mee, etc.
Ik vind de uitgemergelde modellen op de catwalk meestal ook niet echt mooi, om eerlijk te zijn. Hebben zij de ideale maten?
Ik denk dat het niet persé met niet kritisch genoeg te maken heeft, Geraldine. Volgens mij heb je met jouw maten, jouw gewicht bij jouw lengte en mooi lijf.
Ik ben 1.78, maar als ik maat 36 heb, ben ik een gratenpakhuis. Toen ik ooit 64 kilo woog kreeg ik al vervelende opmerkingen over mijn figuur. Ik kreeg overal te horen dat er wel wat bij kon. En ik was een "leuke Ethiopier" maar had mijn kleur niet mee, etc.
Ik vind de uitgemergelde modellen op de catwalk meestal ook niet echt mooi, om eerlijk te zijn. Hebben zij de ideale maten?
Ik denk dat het niet persé met niet kritisch genoeg te maken heeft, Geraldine. Volgens mij heb je met jouw maten, jouw gewicht bij jouw lengte en mooi lijf.
donderdag 19 juni 2008 om 12:26
@Geraldine, wat je zegt herken ik heel erg: tegen anderen veel minder kritisch zijn dan tegen jezelf...
@pink, volgens mij hebben wij ongeveer dezelfde maat...
Ik ben afgelopen jaar iets meer dan 10 kilo afgevallen, en moet nu voor mezelf eens accepteren dat dit genoeg is. Laatst met een sportuitje kreeg ik van diverse collega's mee "nu is het genoeg hoor", en merkte ik dat ze me met het eten in de gaten hielden. Ik weeg nu rond de 63 kilo bij 1.77, en slanker moet ik gewoon niet worden. Maar toch: als ik in de spiegel kijk zie ik nog steeds een buikje en te dikke benen. Juist wanneer ik foto's zie van mezelf denk ik "sjee, ben ik dat? wat mooi!". Andersom dus. Ik zie wel dat ik in m'n gezicht wat vet kwijt ben, en dat vind ik niet mooi.
Ik heb nog steeds bij shoppen dat ik een te grote maat pak. Zowel truitjes (ik moet S hebben ipv M) als bij broeken (maat 38, soms 36, ipv 40/42). Ik grijp altijd eerst te groot, en ben iedere keer weer verbaasd dat ik wel in een kleinere maat pas. Dat lees ik ook veel terug hier, een soort vertraagd spiegelbeeld?
@pink, volgens mij hebben wij ongeveer dezelfde maat...
Ik ben afgelopen jaar iets meer dan 10 kilo afgevallen, en moet nu voor mezelf eens accepteren dat dit genoeg is. Laatst met een sportuitje kreeg ik van diverse collega's mee "nu is het genoeg hoor", en merkte ik dat ze me met het eten in de gaten hielden. Ik weeg nu rond de 63 kilo bij 1.77, en slanker moet ik gewoon niet worden. Maar toch: als ik in de spiegel kijk zie ik nog steeds een buikje en te dikke benen. Juist wanneer ik foto's zie van mezelf denk ik "sjee, ben ik dat? wat mooi!". Andersom dus. Ik zie wel dat ik in m'n gezicht wat vet kwijt ben, en dat vind ik niet mooi.
Ik heb nog steeds bij shoppen dat ik een te grote maat pak. Zowel truitjes (ik moet S hebben ipv M) als bij broeken (maat 38, soms 36, ipv 40/42). Ik grijp altijd eerst te groot, en ben iedere keer weer verbaasd dat ik wel in een kleinere maat pas. Dat lees ik ook veel terug hier, een soort vertraagd spiegelbeeld?
donderdag 19 juni 2008 om 12:34
Geraldine: Ik zou mezelf niet als slank omschrijven maar als 'normaal' maar vooruit.
Tja, tuurlijk vergelijk ik mezelf weleens met anderen. Lastige is vaak dat ik het zelf niet goed kan inschatten of ik dikker/dunner/hetzelfde als een ander ben; ik zie dat gewoon niet. En wat de spiegel me vertelt? De ene keer ben ik tevreden, de andere keer denk ik: mwah, er mag wel wat vanaf. En daar doe ik nu ook iets aan. Niet omdat ik denk dat ik te dik ben, want ik weet dat dat niet is, maar omdat ik dnekd at het iets slanker/strakker kan én ik mijn ietwat ongezonde eetgewoonten van de laatste tijd wat wilde veranderen.
Maar wat betreft die tailleomtrek; dat was een geintje he. Dat is gewoon echt heel smal; dat is niet haalbaar voor mij en dat hoeft ook helemaal niet. Het was meer als voorbeeld wat voor (belachelijke) maat blijkbaar als schoonheidsideaal geldt. Ik ben ook helemaal niet heel smal gebouwd, dus een maat 34 (als ik dat al zou willen) ga ik ws toch niet passen. En wat brede heupen met van die stokjes eronder als benen is ook niet mooi.
En ik ben naar anderen idd veel minder kritisch dan naar mezelf. Ik vind mensen snel mooi/iets moois hebben. 'Te dik' zal ik ook niet snel zeggen, lelijk ook niet, eigenlijk geldt dat voor alles (niet alleen figuur/uiterlijk, maar ook innerlijk). Misschien ook wer zo'n vrouwenkwaal: jezelf lekker onderuit halen....
Pink: wat naar dat je van die opmerkingen kreeg. Stom he, het is ook nooit goed zul je zeggen. Te zwaar krijg je commentaar (zeggen ze het niet dan kijken ze vast wel als iemand iets lekkers eet), te licht ook. Zucht....
Tja, tuurlijk vergelijk ik mezelf weleens met anderen. Lastige is vaak dat ik het zelf niet goed kan inschatten of ik dikker/dunner/hetzelfde als een ander ben; ik zie dat gewoon niet. En wat de spiegel me vertelt? De ene keer ben ik tevreden, de andere keer denk ik: mwah, er mag wel wat vanaf. En daar doe ik nu ook iets aan. Niet omdat ik denk dat ik te dik ben, want ik weet dat dat niet is, maar omdat ik dnekd at het iets slanker/strakker kan én ik mijn ietwat ongezonde eetgewoonten van de laatste tijd wat wilde veranderen.
Maar wat betreft die tailleomtrek; dat was een geintje he. Dat is gewoon echt heel smal; dat is niet haalbaar voor mij en dat hoeft ook helemaal niet. Het was meer als voorbeeld wat voor (belachelijke) maat blijkbaar als schoonheidsideaal geldt. Ik ben ook helemaal niet heel smal gebouwd, dus een maat 34 (als ik dat al zou willen) ga ik ws toch niet passen. En wat brede heupen met van die stokjes eronder als benen is ook niet mooi.
En ik ben naar anderen idd veel minder kritisch dan naar mezelf. Ik vind mensen snel mooi/iets moois hebben. 'Te dik' zal ik ook niet snel zeggen, lelijk ook niet, eigenlijk geldt dat voor alles (niet alleen figuur/uiterlijk, maar ook innerlijk). Misschien ook wer zo'n vrouwenkwaal: jezelf lekker onderuit halen....
Pink: wat naar dat je van die opmerkingen kreeg. Stom he, het is ook nooit goed zul je zeggen. Te zwaar krijg je commentaar (zeggen ze het niet dan kijken ze vast wel als iemand iets lekkers eet), te licht ook. Zucht....
donderdag 19 juni 2008 om 16:38
Wat girl zegt over een maatje 34 en het niet passen klopt wel. Wij willen allemaal...oke, bijna allemaal in maatje 36 passen. De meesten denken niet na of het realistisch is en hoe je gebouwd bent.
Als je tenger bent en bv 50 kilo weegt zie je er anders uit dan iemand die grof gebouwd is en 50 kilo weegt. We gaan voor dezelfde lengte. De 1 ste zal wel in maatje 34 passen, de 2e niet... De heupen zullen een grotere maat eisen.
Je bouw is dus ook van belang. Het mooiste is dat alles in verhouding zit maar ik ken er geen één....jullie???
Als je tenger bent en bv 50 kilo weegt zie je er anders uit dan iemand die grof gebouwd is en 50 kilo weegt. We gaan voor dezelfde lengte. De 1 ste zal wel in maatje 34 passen, de 2e niet... De heupen zullen een grotere maat eisen.
Je bouw is dus ook van belang. Het mooiste is dat alles in verhouding zit maar ik ken er geen één....jullie???
donderdag 19 juni 2008 om 18:02
