Lijf & Lijn
alle pijlers
Heel veel afvallen
donderdag 7 april 2022 om 10:05
Jarenlang heb ik een hoge dosis Seroquel gebruikt, een middel dat bekend staat om het veroorzaken van overgewicht. Bij mij was dat in wel heel ruime mate het geval, ik woog tegen de 150 kilo.
Nu heb ik de medicatie in overleg met de psychiater afgebouwd tot een lage dosis en sindsdien ben ik in een paar maanden 11 kilo afgevallen. De teller staat op 134 en dat is natuurlijk nog een schrikbarend hoog getal.
Ik ben tot op de tanden gemotiveerd om door te zetten, maar na de eerste euforie heb ik het nu even moeilijk. Wat ga ik voor een monsterproject aan en wanneer gaat het resultaat ergens op lijken? Ik ben gelukkig niet geneigd om op te geven of toe te geven aan eetbuien, maar ik kan steun gebruiken in dit proces.
Ik zou graag schrijven met vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten en heel veel af moeten vallen.
Voor mij betekent dit hoge gewicht bijna alles. Ik word er fysiek door belemmerd, maar ook sociaal. Ik durf bijna niet naar buiten en zie bijna geen mensen. Ik ben me er elke seconde bewust van hoe zwaar ik ben.
Zijn er meer vrouwen die deze worsteling met een heel hoog gewicht kennen en die over hun ervaringen willen schrijven? Het gaat me niet om dieettips of eetlijstjes, maar om het leven met zo’ n hoog gewicht en het omgaan ermee. Het zou fantastisch zijn als we elkaar een hart onder de riem kunnen steken en voor wie daaraan toe is herkenning in het langdurige proces om een gezonder gewicht te bereiken.
Nu heb ik de medicatie in overleg met de psychiater afgebouwd tot een lage dosis en sindsdien ben ik in een paar maanden 11 kilo afgevallen. De teller staat op 134 en dat is natuurlijk nog een schrikbarend hoog getal.
Ik ben tot op de tanden gemotiveerd om door te zetten, maar na de eerste euforie heb ik het nu even moeilijk. Wat ga ik voor een monsterproject aan en wanneer gaat het resultaat ergens op lijken? Ik ben gelukkig niet geneigd om op te geven of toe te geven aan eetbuien, maar ik kan steun gebruiken in dit proces.
Ik zou graag schrijven met vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten en heel veel af moeten vallen.
Voor mij betekent dit hoge gewicht bijna alles. Ik word er fysiek door belemmerd, maar ook sociaal. Ik durf bijna niet naar buiten en zie bijna geen mensen. Ik ben me er elke seconde bewust van hoe zwaar ik ben.
Zijn er meer vrouwen die deze worsteling met een heel hoog gewicht kennen en die over hun ervaringen willen schrijven? Het gaat me niet om dieettips of eetlijstjes, maar om het leven met zo’ n hoog gewicht en het omgaan ermee. Het zou fantastisch zijn als we elkaar een hart onder de riem kunnen steken en voor wie daaraan toe is herkenning in het langdurige proces om een gezonder gewicht te bereiken.
zaterdag 9 april 2022 om 12:19
Het gaat in stappen. Ik ben ruim twee maanden geminderd met de medicatie en sindsdien is het gewicht eraf gegaan. Ook bij mij was het verzadigingssysteem verstoord en ik hing van de eetbuien aan elkaar. Meerdere per dag.
Ik houd het nu al die twee maanden vol om geen eetbui te hebben, daar ben ik ook wel trots op en ik klamp me eraan vast dat dat lukt. Natuurlijk besef ik dat ik nog veel meer kan verbeteren, het koken, die manier waarop ik beweeg.
Hoewel ik nog niet elke dag kook, heb ik wel veel meer regelmaat in mijn eten gebracht. Ik heb een eetvenster van 12 tot 20 uur. Ik begin dan met 4 boterhammen en om 18 uur een warme maaltijd. Tussendoor een tomaat of komkommer, een ei of yoghurt. ‘s Avonds eet ik niets meer, dus in de praktijd gaat het venster van 12 uur tot 18 uur.
Ik vind het ruimte mogen innemen en geen schaamte hoeven voelen een hele lastige. Daar ben ik zo van doordrongen. Vreemd genoeg heb ik er nu ik voorzichtige stappen, ook naar buiten zet, meer last van dan toen ik middenin de eetbuien zat. Toen was het niks en werd het niks en het zou ook nooit wat worden. De eetbuien waren dempend, ik kon er mijn gevoelens enigszins mee reguleren.
Nu gloort er ergens hoop aan de horizon, maar ik moet zo veel geduld hebben en er moet nog zoveel gebeuren.
Ik houd het nu al die twee maanden vol om geen eetbui te hebben, daar ben ik ook wel trots op en ik klamp me eraan vast dat dat lukt. Natuurlijk besef ik dat ik nog veel meer kan verbeteren, het koken, die manier waarop ik beweeg.
Hoewel ik nog niet elke dag kook, heb ik wel veel meer regelmaat in mijn eten gebracht. Ik heb een eetvenster van 12 tot 20 uur. Ik begin dan met 4 boterhammen en om 18 uur een warme maaltijd. Tussendoor een tomaat of komkommer, een ei of yoghurt. ‘s Avonds eet ik niets meer, dus in de praktijd gaat het venster van 12 uur tot 18 uur.
Ik vind het ruimte mogen innemen en geen schaamte hoeven voelen een hele lastige. Daar ben ik zo van doordrongen. Vreemd genoeg heb ik er nu ik voorzichtige stappen, ook naar buiten zet, meer last van dan toen ik middenin de eetbuien zat. Toen was het niks en werd het niks en het zou ook nooit wat worden. De eetbuien waren dempend, ik kon er mijn gevoelens enigszins mee reguleren.
Nu gloort er ergens hoop aan de horizon, maar ik moet zo veel geduld hebben en er moet nog zoveel gebeuren.
zaterdag 9 april 2022 om 12:49
Er moet helemaal niets gebeuren. Jij wil dat het gebeurt 
En je bent al heel goed bezig. 16 kilo op eigen kracht afvallen is ontzettend knap. Vier die successen!
Tussendoelen stellen kan helpen. Van hier naar een gezond BMI is nog te groot voor dit moment. Ga voor het gezonde gevoel in plaats van die hele lijst van redenen die je voor jezelf hebt en die vooral met anderen te maken hebben.
Geef jezelf de ruimte, het zal met vallen en opstaan gaan.
En je bent al heel goed bezig. 16 kilo op eigen kracht afvallen is ontzettend knap. Vier die successen!Tussendoelen stellen kan helpen. Van hier naar een gezond BMI is nog te groot voor dit moment. Ga voor het gezonde gevoel in plaats van die hele lijst van redenen die je voor jezelf hebt en die vooral met anderen te maken hebben.
Geef jezelf de ruimte, het zal met vallen en opstaan gaan.
zaterdag 9 april 2022 om 18:29
Je bent al op de goede weg maar wat jammer dat je zo met je gewicht worstelt. Ik ken het ergens wel, ik weeg namelijk net zoveel als jij. En dat zorgt er nu echt voor dat bepaalde bewegingen en activiteiten lastig worden, ook winkelen is inderdaad minder leuk. Ik heb jarenlang 90 kilo gewogen, daar voelde ik mij lekker bij. Helaas in een jaar of 4 zo’n 50 kilo aangekomen. Toch doe ik in principe nog steeds dezelfde dingen als toen ik slanker was, heb nog steeds dezelfde vrienden, ga nog steeds winkelen, spreek nog steeds voor grote groepen (in mijn branche soms voor groepen diëtisten zelfs). Maar er zijn toch ook dingen die niet fijn meer zijn, vroeger wandelde ik met gemak 25 kilometer, dat lukt nu niet meer. In een trein/bus/vliegtuig zit ik ook niet fijn. En laatst hadden we een bedrijfsuitje waarbij ik niet mee kon doen door het gewicht, dat was wel echt balen. Toen ik nog 90 kilo woog ging ik gerust ziplinen, duiken meedoen aan een hardloopwedstrijd of zoiets, dat doe ik nu niet door mijn gewicht. Daar baal ik van, maar het roer is wel echt om nu, hopelijk over een jaar of 2 is de 50 kilo er weer af. Zelfs nu ik vakantie heb merk ik dat geen snaaidrang heb, ik ben er wel echt klaar mee om in het dagelijks leven belemmerd te worden door mijn gewicht.
zaterdag 9 april 2022 om 19:10
Madamecannibale, het zit ‘m voor jou dus vooral in de lichamelijke en praktische belemmeringen. Ik kan me voorstellen dat je weer met alles mee wilt doen en daarom het roer om hebt kunnen gooien.
Fijn om te lezen dat je nog zo veel wel doet en dat er ondanks het hogere gewicht veel hetzelfde is gebleven, zoals vrienden en werk.
Dat je ook nu in vakantietijd geen snaaidrang hebt, vind ik een goed teken.
Fijn om te lezen dat je nog zo veel wel doet en dat er ondanks het hogere gewicht veel hetzelfde is gebleven, zoals vrienden en werk.
Dat je ook nu in vakantietijd geen snaaidrang hebt, vind ik een goed teken.
zaterdag 9 april 2022 om 19:52
Het zit hem vooral in de lichamelijk en praktische belemmeringen maar het speelt natuurlijk wel door naar mijn psyche. Het is niet leuk om niet mee te kunnen doen op een bedrijfsuitje of om steeds de zwaarste te zijn ergens. Maar ik weet dat ook dat heel hard en veroordelend naar jezelf zijn het rotgevoel alleen maar erger maakt. Ik ben niet mijn gewicht, en mijn eigenwaarde hangt er ook niet van af. Ik ga bijvoorbeeld gerust nog naar de sauna. Maar een dagje pretpark is wel minder leuk omdat ik opgepropt zit in een achtbaankarretje, en dus selectief moet zijn qua attracties. Ook op een terras met krappe stoelen erger ik me behoorlijk aan mijn gewicht.Rozenwater schreef: ↑09-04-2022 19:10Madamecannibale, het zit ‘m voor jou dus vooral in de lichamelijke en praktische belemmeringen. Ik kan me voorstellen dat je weer met alles mee wilt doen en daarom het roer om hebt kunnen gooien.
Fijn om te lezen dat je nog zo veel wel doet en dat er ondanks het hogere gewicht veel hetzelfde is gebleven, zoals vrienden en werk.
Dat je ook nu in vakantietijd geen snaaidrang hebt, vind ik een goed teken.
Is het geen idee om te beginnen met activiteiten ondernemen waarbij je je meer op je gemak voelt. Ik weet niet precies wat je nu wel en niet doet, maar als je nu bijvoorbeeld helemaal niet buiten wandelt kan je ook eens beginnen met ‘s avonds, wanneer het rustig is, op straat een blokje om. Of ga overdag eens naar een natuurgebied. Ik vind fotograferen bijvoorbeeld erg leuk en ga vaak op de ebike met de camera de natuur in, ik kom dan niet zoveel mensen tegen hoor. En daarna ben ik helemaal tot rust gekomen en opgeladen. De zon, de buitenlucht, de activiteit, het zorgt er allemaal voor dat je beter in je vel gaat zitten en je humeur verbeterd.
Ik lees in jouw berichten vooral veel angst en een bepaalde hardheid richting jezelf. Ik zou beginnen met dat aanpakken, dat lijkt me een groter probleem dan je gewicht. En verder zou ik het afvallen ook vooral onder begeleiding van je psycholoog doen. Het klinkt alsof er veel aan het veranderen is in je leven. Het afbouwen van dit soort medicijnen kan veel verandering teweeg brengen. Maar je bouwt niet voor niets af natuurlijk, dat doe je neem ik aan omdat het beter met je gaat. Doe het stapje voor stapje, niet alles hoeft in één keer. Ik zou je voorlopig focussen op het afbouwen van je medicatie.
zaterdag 9 april 2022 om 20:08
De medicatie is afgebouwd als een experiment, om te kijken of het zonder (of met een veel minder hoge dosis) lukt. Dit omdat de gewichtstoename niet stopte en ik me afvroeg of het middel onderhand erger was dan de kwaal.
Ja, ik ben heel erg bang. Ik durf eigenlijk niks meer. Fietsen niet, met de bus niet. De bus heb ik wel geprobeerd, maar dat werd een volkomen ramp. Uiteindelijk zat ik ergens bij een bushalte te huilen omdat ik niet meer wist hoe ik verder moest (ik moest overstappen). Ik ben thuis gekomen, maar weet amper hoe. Ik heb geen auto of rijbewijs, dus dat is voor mij geen optie. Ik ben dan zo bang dat ik niet meer helder kan denken. Het voelt alsof er dan een spot op me gericht is zodat iedereen kan zien hoe onhandig ik beweeg en hoe krampachtig ik me gedraag.
Ik ben zelfs niet naar de uitvaartdienst van mijn moeder geweest door die angst, dat was vorig jaar juni. Ik kon wel via een livestream meekijken. Nu heb ik gelukkig ontzettend lieve familie, die me probeert te helpen waar ze kunnen. Vanavond hebben ze een vervroegd Paasetentje en het lukt mij niet om daarbij te zijn. Er staat een webcam klaar zodat ik mee kan kijken als ik dat wil, ze willen nooit dat ik me buitengesloten voel. Mijn zus heeft me zelf wat eten gebracht.
Die angst had ik al voordat ik te zwaar was, maar het is veel erger geworden. Ik fietste toen overal naartoe en was in elk geval mobiel. Nu ben ik bang dat ik veel te zwaar ben voor mijn fiets.
Volgens mij is het wel goed dat de medicatie eraf is, na zoveel jaar is het altijd de moeite waard om te kijken of het middel nog werkend en zinvol is.
Ja, ik ben heel erg bang. Ik durf eigenlijk niks meer. Fietsen niet, met de bus niet. De bus heb ik wel geprobeerd, maar dat werd een volkomen ramp. Uiteindelijk zat ik ergens bij een bushalte te huilen omdat ik niet meer wist hoe ik verder moest (ik moest overstappen). Ik ben thuis gekomen, maar weet amper hoe. Ik heb geen auto of rijbewijs, dus dat is voor mij geen optie. Ik ben dan zo bang dat ik niet meer helder kan denken. Het voelt alsof er dan een spot op me gericht is zodat iedereen kan zien hoe onhandig ik beweeg en hoe krampachtig ik me gedraag.
Ik ben zelfs niet naar de uitvaartdienst van mijn moeder geweest door die angst, dat was vorig jaar juni. Ik kon wel via een livestream meekijken. Nu heb ik gelukkig ontzettend lieve familie, die me probeert te helpen waar ze kunnen. Vanavond hebben ze een vervroegd Paasetentje en het lukt mij niet om daarbij te zijn. Er staat een webcam klaar zodat ik mee kan kijken als ik dat wil, ze willen nooit dat ik me buitengesloten voel. Mijn zus heeft me zelf wat eten gebracht.
Die angst had ik al voordat ik te zwaar was, maar het is veel erger geworden. Ik fietste toen overal naartoe en was in elk geval mobiel. Nu ben ik bang dat ik veel te zwaar ben voor mijn fiets.
Volgens mij is het wel goed dat de medicatie eraf is, na zoveel jaar is het altijd de moeite waard om te kijken of het middel nog werkend en zinvol is.
zaterdag 9 april 2022 om 20:48
Wat heftig wat je schrijft. En wat fijn dat je familie zo lief is en rekening met je houd. Wat verdrietig ook dat je hierdoor de uitvaart van je moeder niet fysiek hebt kunnen bijwonen. Met het laatste wat je schrijft ben ik het wel eens, het is altijd goed om medicijngebruik te evalueren, vooral als je door de bijwerkingen zoveel aan bent gekomen.
Wat je schrijft over angst herken ik gedeeltelijk. Ik ben ook angstiger als ik zwaarder ben. Niet per se over of mijn fiets mijn gewicht wel aan kan. Maar wel in het algemeen. Nu blijkt uit verschillende onderzoeken ook dat er een duidelijke correlatie is tussen overgewicht, stress en psychische klachten als depressie. Het zal vast gedeeltelijk een kip en het ei verhaal zijn (wat was er eerst de psychische klachten of de obesitas). Maar het is ook meerdere malen bewezen dat bij mensen met obesitas de hormonen vaak uit balans zijn. Ik merk dat zelf ook, mijn menstruatie is een stuk onregelmatiger nu ik veel zwaarder ben, maar ik merk ook dat ik meer beharing krijg en vaker zweet. En ook andere vervelende dingen als een te hoge ontstekingswaarde in mijn bloed. Dat zijn allemaal dingen waar je je niet beter door gaat voelen.
Als je naar buiten gaat is die angst er dan vooral omdat je bang bent dat anderen iets vinden van je gewicht? Of zit de angst hem in andere dingen?
Wat je schrijft over angst herken ik gedeeltelijk. Ik ben ook angstiger als ik zwaarder ben. Niet per se over of mijn fiets mijn gewicht wel aan kan. Maar wel in het algemeen. Nu blijkt uit verschillende onderzoeken ook dat er een duidelijke correlatie is tussen overgewicht, stress en psychische klachten als depressie. Het zal vast gedeeltelijk een kip en het ei verhaal zijn (wat was er eerst de psychische klachten of de obesitas). Maar het is ook meerdere malen bewezen dat bij mensen met obesitas de hormonen vaak uit balans zijn. Ik merk dat zelf ook, mijn menstruatie is een stuk onregelmatiger nu ik veel zwaarder ben, maar ik merk ook dat ik meer beharing krijg en vaker zweet. En ook andere vervelende dingen als een te hoge ontstekingswaarde in mijn bloed. Dat zijn allemaal dingen waar je je niet beter door gaat voelen.
Als je naar buiten gaat is die angst er dan vooral omdat je bang bent dat anderen iets vinden van je gewicht? Of zit de angst hem in andere dingen?
zaterdag 9 april 2022 om 20:59
Wat naar dat jij je ook angstiger voelt nu je zwaarder bent. Wat je schrijft klopt volgens mij, zowel het kip en het ei-verhaal als de hormonen die uit balans zijn bij mensen met obesitas.
De angst is sowieso dat ik negatief opval, maar vooral vanwege mijn gewicht. Dat ik ga lopen stuntelen, of bijvoorbeeld niet snel genoeg een bus uit kom en daardoor iemand hinder. Of ik snel genoeg van een hoog trottoir kan stappen. Wat mensen er allemaal van zouden kunnen vinden is daarin de hoofdmoot.
Laatst stond er een stuk in de krant over mannen die te zwaar zijn (geweest). Daar was die gast van de Jeugd van Tegenwoordig bij en hij zei dat werkelijk iedereen een oordeel heeft over te zware mensen “He bolle, wat heb je gegeten”. Hij ook, terwijl hij zelf te zwaar is. Die zin hoor ik dan de hele tijd in mijn hoofd en zeker de boodschap dat iedereen zo denkt daarbij.
Ik kan ook hele nare posts over gewicht hier op het forum letterlijk citeren. Dat vergeet ik nooit meer.
De angst is sowieso dat ik negatief opval, maar vooral vanwege mijn gewicht. Dat ik ga lopen stuntelen, of bijvoorbeeld niet snel genoeg een bus uit kom en daardoor iemand hinder. Of ik snel genoeg van een hoog trottoir kan stappen. Wat mensen er allemaal van zouden kunnen vinden is daarin de hoofdmoot.
Laatst stond er een stuk in de krant over mannen die te zwaar zijn (geweest). Daar was die gast van de Jeugd van Tegenwoordig bij en hij zei dat werkelijk iedereen een oordeel heeft over te zware mensen “He bolle, wat heb je gegeten”. Hij ook, terwijl hij zelf te zwaar is. Die zin hoor ik dan de hele tijd in mijn hoofd en zeker de boodschap dat iedereen zo denkt daarbij.
Ik kan ook hele nare posts over gewicht hier op het forum letterlijk citeren. Dat vergeet ik nooit meer.
zaterdag 9 april 2022 om 21:09
Iemand vertelde ooit hier dat er in een treincoupe een dik persoon binnenliep en dat er meteen een soort paniek ontstond voor het geval die persoon naast een ander zou gaan zitten. Dat niemand dat wilde. En dat er een gevoel van saamhorigheid in de ruimte was toen die persoon een coupe verder ging. Een algehele geruststelling, dat was ze allemaal toch maar mooi bespaard gebleven.
Zoiets komt bij mij zo hard binnen, dan krijg je me meteen met geen stok een trein meer in. Echt blinde paniek. En zou ik een trein in moeten, dan in zo’n tussenstukje, niet in de coupe. Dan kan ik eventueel staan als het te druk is en iemand naast mij moet zitten.
Zoiets komt bij mij zo hard binnen, dan krijg je me meteen met geen stok een trein meer in. Echt blinde paniek. En zou ik een trein in moeten, dan in zo’n tussenstukje, niet in de coupe. Dan kan ik eventueel staan als het te druk is en iemand naast mij moet zitten.
zaterdag 9 april 2022 om 21:33
Dat zijn ook geen leuke verhalen om te lezen. En ik kan je nog zo vaak vertellen dat er ook heel veel mensen zijn die niet zo denken, ik geloof niet dat het je helpt. Maar ik snap wel dat dit soort verhalen je beïnvloed. En weet je ik heb ook wel eens nare opmerkingen naar mijn hoofd gekregen over mijn gewicht. En mijn vriend die ook te zwaar is heeft ook wel eens een nare ervaring gehad in de trein. Maar weet je, toen ik 90 kilo woog (en ik was toen echt gespierd en mensen reageerden vaak met ongeloof als ik zei dat ik 90 kilo woog), kreeg ik ook wel eens een nare opmerking maar dan over iets anders. Er zijn altijd nare stomme mensen die opmerkingen maken over anderen. Het zegt meer iets over hun eigen bekrompenheid en onzekerheden dan dat het iets zegt over de persoon waarover ze spreken.Rozenwater schreef: ↑09-04-2022 21:11En als ik dit schrijf schaam ik me rot dat ik zo in elkaar zit dat ik me door zo’n verhaal laat beinvloeden.
Daarnaast moet je wat hier op het forum wordt gezegd ook niet altijd te serieus nemen. Er zitten hier een hoop mensen met een grote mond die in het echt zo zeker niet zouden reageren. Online is alles makkelijker. De online toetsenbordridders zijn in het echt ook gewone mensen met hun tekortkomingen en afwijkingen en vaak een stuk gematigder en vriendelijker (uitzonderingen daargelaten) in de normale wereld.
zaterdag 9 april 2022 om 21:41
Ik ken zelf ook mensen die echt niet oordelen over gewicht, dus ik weet dat ze bestaan. En voor de enkeling die een rotopmerking maakt zijn er misschien wel drie mensen die vriendelijk glimlachen of die behulpzaam zijn als je loopt te stuntelen. Dat maak ik ook mee.
En mensen beginnen ook gewoon een praatje, het is niet zo dat iedereen je beschouwt als een paria, zoals ik vaak denk.
Ik denk dat je gelijk hebt over de toetsenbordridders. Het internet is natuurlijk wel de plek waar je los kunt over iets dat je ergert. Dat komt er dan vaak een stuk heftiger uit dan in het dagelijks leven.
En mensen beginnen ook gewoon een praatje, het is niet zo dat iedereen je beschouwt als een paria, zoals ik vaak denk.
Ik denk dat je gelijk hebt over de toetsenbordridders. Het internet is natuurlijk wel de plek waar je los kunt over iets dat je ergert. Dat komt er dan vaak een stuk heftiger uit dan in het dagelijks leven.
zaterdag 9 april 2022 om 22:39
Het gekke is, over oordelen, doen wij dat zelf ook niet, over ons gewicht? Hebben wij zelf niet het allergrootste oordeel; over dat wij er niet mogen zijn, zoals wij nu zijn. Ergens denk ik dat wij (als ik van wij mag spreken) denken dat anderen negatief over ‘dikke mensen’ denken, maar of dat echt zo is weten we niet uiteraard. Natuurlijk zijn er wel eens negatieve mensen, er zijn er gelukkig ook zat die niet zo denken. Het zit misschien wel vooral in ons hoofd.
zaterdag 9 april 2022 om 22:46
Rozenwater, heb je hulp bij je angsten en nare gevoelens? Heel erg rot wat je omschrijft, ook dat je niet bij de uitvaart van je moeder kon zijn.
Ik lees ook dat je al 2 (!) maanden geen eetbuien hebt gehad, dat is fantastisch, daar kan ik op dit moment alleen maar van dromen. Je bent echt goed bezig hoor!
Ik denk dat je jezelf elke dag wel 3 complimentjes mag geven, bv vandaag heb ik gewandeld, dat was fijn of ik ga nog steeds goed en heb geen eetbuien gehad, ik ben trots op mezelf!
Wees lief voor jezelf en niet te streng!
Ik lees ook dat je al 2 (!) maanden geen eetbuien hebt gehad, dat is fantastisch, daar kan ik op dit moment alleen maar van dromen. Je bent echt goed bezig hoor!
Ik denk dat je jezelf elke dag wel 3 complimentjes mag geven, bv vandaag heb ik gewandeld, dat was fijn of ik ga nog steeds goed en heb geen eetbuien gehad, ik ben trots op mezelf!
Wees lief voor jezelf en niet te streng!
zaterdag 9 april 2022 om 22:47
Ik vraag me serieus af of het alleen in het hoofd zit. De meeste akelige dingen die ik over dikke mensen heb gelezen of gehoord, had ik zelf niet eens verzonnen.
Er is een grote groep mensen die moeite heeft met dikke mensen, daar ben ik van overtuigd.
Er is ook een grote groep mensen die geen moeite heeft met dikke mensen en het is natuurlijk verstandig om je daar op te richten.
Dat ik twee maanden geen eetbuien heb gehad klopt, dank je wel voor je lieve woorden. Ik heb hulp voor mijn problemen, ik krijg onder andere EMDR voor trauma’s van vroeger. Het idee daarachter is dat dat misschien de sociale angst wat kan verminderen.
Er is een grote groep mensen die moeite heeft met dikke mensen, daar ben ik van overtuigd.
Er is ook een grote groep mensen die geen moeite heeft met dikke mensen en het is natuurlijk verstandig om je daar op te richten.
Dat ik twee maanden geen eetbuien heb gehad klopt, dank je wel voor je lieve woorden. Ik heb hulp voor mijn problemen, ik krijg onder andere EMDR voor trauma’s van vroeger. Het idee daarachter is dat dat misschien de sociale angst wat kan verminderen.
zaterdag 9 april 2022 om 22:53
Wat mij heeft geholpen om van de eetbuien af te komen (voor deze periode, ik blijf natuurlijk op mijn hoede) is een heel strikt boodschappenlijstje bijhouden waar niks aan eetbuivoedsel in voorkomt. Ik laat de boodschappen wekelijks bezorgen. Daardoor kon ik in het begin simpelweg geen eetbui hebben en nu wordt de behoefte eraan minder.
Was het sporten in de warmtecabine goed gegaan?
Was het sporten in de warmtecabine goed gegaan?
zaterdag 9 april 2022 om 23:54
Laten we eerlijkzijn, we roddelen allemaal en ook over uiterlijkheden en in feite is het allemaal onschuldig als je het ziet als een natuurlijk verschijnsel. Roddelen verbindt ons, het kan gaan over iemands gewicht, kleding, partner, seksualiteit, spraakgebrek.
Roddelen zegt ook iets over iemand anders. De reactie van mensen zegt heel veel over hun eigen angsten om sociaal geïsoleerd te raken. Als iemand luid en duidelijk afkeuring over iemands uiterlijk maakt, dan is er echt wel iets mis met die persoon. Je moet die mensen geen ruimte geven in je leven, die mensen zijn over niets tevreden.
Roddelen zegt ook iets over iemand anders. De reactie van mensen zegt heel veel over hun eigen angsten om sociaal geïsoleerd te raken. Als iemand luid en duidelijk afkeuring over iemands uiterlijk maakt, dan is er echt wel iets mis met die persoon. Je moet die mensen geen ruimte geven in je leven, die mensen zijn over niets tevreden.
zondag 10 april 2022 om 01:38
EMDR is pittig maar zal je vast wat verder helpen om trauma’s achtervoegsel te laten. Goed dat je dat doet.
Sporten in warmtecabine is wel goed, fijn dat je je gewrichten niet teveel belast en het doet toch wat. Ik had een slechte week vol eetbuien en negatieve gevoelens over mezelf. Moeilijk om uit m’n negatieve denken te komen.
Morgen weer een dag .. een nieuwe poging.
Sporten in warmtecabine is wel goed, fijn dat je je gewrichten niet teveel belast en het doet toch wat. Ik had een slechte week vol eetbuien en negatieve gevoelens over mezelf. Moeilijk om uit m’n negatieve denken te komen.
Morgen weer een dag .. een nieuwe poging.
zondag 10 april 2022 om 08:14
Dingdong, daar heb je gelijk in.
Wat verdrietig dat je een week vol eetbuien had, MaggyMay. Die cirkel is zo eenzaam. Heb je nog cognitieve gedragstherapie? En heb je in je omgeving iemand waarbij je terecht kunt? Heb je ook periodes dat het beter gaat en dat je positiever naar jezelf kunt kijken?
Je bent wel gaan sporten! Dat heb je toch maar mooi gedaan in een week waarin je het heel moeilijk had.
Madamecannibale, je zei dat je bij 90 kilo heel gespierd was. Ben je erg sportief? Je had het over snaaidrang. Hoe werkt dat bij jou?
Wat verdrietig dat je een week vol eetbuien had, MaggyMay. Die cirkel is zo eenzaam. Heb je nog cognitieve gedragstherapie? En heb je in je omgeving iemand waarbij je terecht kunt? Heb je ook periodes dat het beter gaat en dat je positiever naar jezelf kunt kijken?
Je bent wel gaan sporten! Dat heb je toch maar mooi gedaan in een week waarin je het heel moeilijk had.
Madamecannibale, je zei dat je bij 90 kilo heel gespierd was. Ben je erg sportief? Je had het over snaaidrang. Hoe werkt dat bij jou?
zondag 10 april 2022 om 08:38
Mensen oordelen ook over lengte, kleding, …Rozenwater schreef: ↑09-04-2022 21:41Ik ken zelf ook mensen die echt niet oordelen over gewicht, dus ik weet dat ze bestaan. En voor de enkeling die een rotopmerking maakt zijn er misschien wel drie mensen die vriendelijk glimlachen of die behulpzaam zijn als je loopt te stuntelen. Dat maak ik ook mee.
En mensen beginnen ook gewoon een praatje, het is niet zo dat iedereen je beschouwt als een paria, zoals ik vaak denk.
Ik denk dat je gelijk hebt over de toetsenbordridders. Het internet is natuurlijk wel de plek waar je los kunt over iets dat je ergert. Dat komt er dan vaak een stuk heftiger uit dan in het dagelijks leven.
Toevallig zag ik gisteravond Esmee van Kampen in Oh wat een jaar. En het viel me op hoe leuk ze was. Ik vind haar echt geweldig. Natuurlijk is afvallen goed voor je gezondheid maar ik gun jou het geluk en tevredenheid met jezelf. Je bent veel meer dan overgewicht, of een lange lengte, of … maar ik lees dat je daar ook hulp bij krijgt.
zondag 10 april 2022 om 09:26
@rozenwater zo extreem sportief was ik nu ook weer niet maar ik bouw wel redelijk snel spieren op. Ik deed wel aan hardlopen, bootcamps, krachttraining en dat soort sporten. Het ging mis toen ik door een medisch probleem tijdelijk niet mocht sporten. Toen ik weer mocht sporten durfde ik dat eigenlijk niet uit angst dat het probleem terug kwam, artsen durfden ook niet heel duidelijk te zeggen dat het niet meer terug zou komen. In die tijden en momenten dat ik niet sportte ging ik op de bank zitten eten. Ik voelde me niet zo happy in die periode dus dat ging hard. Ik ben nu langzaamaan begonnen met meer bewegen, niet met zo fanatiek sporten als ik toen deed. Aan het begin ging ik na het sporten hyperventileren, erg vervelend. Maar dat heb ik nu gelukkig onder controle met wat ademhalingsoefeningen. Ik beweeg dus weer steeds wat meer en qua voeding ben ik nu begonnen met de weight watchers. De weegschaal ook maar eens uitgeprobeerd vanochtend en het was 143,6. Ik wil me niet te vaak gaan wegen (ik denk aan eens in de 2 a 3 weken) maar het is wel fijn om te weten waar je ongeveer begint.
zondag 10 april 2022 om 09:47
Ik herken me in je angstklachten en het gevoel dat iets zoals met de bus gaan dan he-le-maal mis gaat voor je gevoel.
Voor mij heeft het geholpen om veel te lezen over wat er nou precies gebeurt bij een angstaanval (ook fysiek!) en wat voor gevolgen dat heeft, zoals vermijden. Terwijl als je gaat vermijden, de angst vaak alleen maar erger wordt. Op YouTube zijn er ook veel filmpjes over te vinden. Ontzettend veel mensen worstelen met angstklachten.
Ik probeer in hele kleine stapjes mezelf uit te dagen. Zo doe ik succes ervaringen op en groeit mijn zelfvertrouwen. En als een keer iets mis gaat, dan heb ik het in elk geval wèl geprobeerd. Het blijft wel een proces, een gevoeligheid. Het helpt mij ook om er open over te zijn naar anderen.
Het was voor mij ook wel een eye-opener dat ik ergens las dat het eigenlijk best egocentrisch is om te denken dat anderen enorm op jou zouden letten. De meeste mensen zijn helemaal niet bezig met anderen, maar gefocust op zichzelf, net zoals jij zelf eigenlijk.
Het afvallen klinkt super knap! In het verleden at ik ook niet altijd even gezond en was ik een echte jo jo’er. Nu eet ik al jaren zo ongeveer hoe jij nu eet, ik denk alleen in wat grotere hoeveelheden, want ik hoef niet meer af te vallen. 4 boterhammen, fruit, handje gezonde nootjes, avondeten, flinke bak yoghurt of kwark. Op vrijdag/zaterdag een bakje chips en soms als ik bijvoorbeeld op een verjaardag ben een stukje taart oid. Maar eigenlijk best sober en schematisch en dat werkt goed voor mij. Ik zal de rest van mijn leven zo blijven eten. Eetbuien zijn echt verleden tijd, zo fijn. Ze ontstonden vaak als ik maaltijden ging overslaan. Dat doe ik nu dus nooit meer. Stel dat ik een eetbui-dag heb, dan eet ik toch het eerste eetmoment gewoon weer volgens het (geïnternaliseerde) schema. Ik ben langzaam afgevallen, maar wel duurzaam en al jaren op gewicht. Eten is geen issue meer voor mij. Het was trouwens wel zo dat het niet zo is dat als je op gewicht bent je opeens ‘gelukkig’ bent ofzo, alsof je dan kan starten met ‘leven’. Dat kan gewoon nu al en ook als je op gewicht bent blijven er nog ontevredenheden haha. In mijn hoofd ben ik ook nog gewoon dik trouwens. Ben vaak verbaasd als ik mezelf op foto’s zie. Maar het is wel veel makkelijker en fijner om een slanker lichaam te hebben.
Voor mij heeft het geholpen om veel te lezen over wat er nou precies gebeurt bij een angstaanval (ook fysiek!) en wat voor gevolgen dat heeft, zoals vermijden. Terwijl als je gaat vermijden, de angst vaak alleen maar erger wordt. Op YouTube zijn er ook veel filmpjes over te vinden. Ontzettend veel mensen worstelen met angstklachten.
Ik probeer in hele kleine stapjes mezelf uit te dagen. Zo doe ik succes ervaringen op en groeit mijn zelfvertrouwen. En als een keer iets mis gaat, dan heb ik het in elk geval wèl geprobeerd. Het blijft wel een proces, een gevoeligheid. Het helpt mij ook om er open over te zijn naar anderen.
Het was voor mij ook wel een eye-opener dat ik ergens las dat het eigenlijk best egocentrisch is om te denken dat anderen enorm op jou zouden letten. De meeste mensen zijn helemaal niet bezig met anderen, maar gefocust op zichzelf, net zoals jij zelf eigenlijk.
Het afvallen klinkt super knap! In het verleden at ik ook niet altijd even gezond en was ik een echte jo jo’er. Nu eet ik al jaren zo ongeveer hoe jij nu eet, ik denk alleen in wat grotere hoeveelheden, want ik hoef niet meer af te vallen. 4 boterhammen, fruit, handje gezonde nootjes, avondeten, flinke bak yoghurt of kwark. Op vrijdag/zaterdag een bakje chips en soms als ik bijvoorbeeld op een verjaardag ben een stukje taart oid. Maar eigenlijk best sober en schematisch en dat werkt goed voor mij. Ik zal de rest van mijn leven zo blijven eten. Eetbuien zijn echt verleden tijd, zo fijn. Ze ontstonden vaak als ik maaltijden ging overslaan. Dat doe ik nu dus nooit meer. Stel dat ik een eetbui-dag heb, dan eet ik toch het eerste eetmoment gewoon weer volgens het (geïnternaliseerde) schema. Ik ben langzaam afgevallen, maar wel duurzaam en al jaren op gewicht. Eten is geen issue meer voor mij. Het was trouwens wel zo dat het niet zo is dat als je op gewicht bent je opeens ‘gelukkig’ bent ofzo, alsof je dan kan starten met ‘leven’. Dat kan gewoon nu al en ook als je op gewicht bent blijven er nog ontevredenheden haha. In mijn hoofd ben ik ook nog gewoon dik trouwens. Ben vaak verbaasd als ik mezelf op foto’s zie. Maar het is wel veel makkelijker en fijner om een slanker lichaam te hebben.
zondag 10 april 2022 om 10:29
Aardbeienslof: dank je wel, ik vind Esmee van Kampen ook al zo sympathiek!
MadameCannibale: wat zonde dat je het sporten op moest geven vanwege een medisch probleem. Ik kan me goed voorstellen dat opnieuw gaan sporten de angst opriep dat dat medische probleem terug zou komen. En dan nog de hyperventilatie erbij. Ik hoop dat de WW in combinatie met het bewegen goed voor je zullen werken. Wat doe je nu aan beweging?
KleinMonstertje: Als het me lukt om naar buiten te gaan, houd ik me dat altijd voor ‘mensen hebben wel iets beters te doen dan zich met mij bezighouden’. Maar eenmaal buitenshuis krijgt de angst me toch in zijn greep. Ik zal wat meer lezen over de fysieke kant, want het voelt alsof ik overgenomen word door de angst. De helpende gedachten zijn dan ver te zoeken en er is alleen het paniekgevoel, het gevoel van weg willen en het gevoel dat ik niets meer kan.
Wat ontzettend indrukwekkend dat je een eind hebt weten te maken aan eetbuien. Ik denk dat het bij mij op een vergelijkbare manier werkt, ook ik heb een sober basisregime nodig om het vol te houden. Wat je beschrijft over dat je mag gaan leven als je bent afgevallen, is recht in de roos. Zo voel ik het ook heel erg, dat er eerst gewicht af moet en dat ik nu in de wachtkamer zit tot ik dat voor elkaar heb gekregen. Jammer dat je nog steeds het gevoel hebt dat je dik bent, terwijl je het eten al geruime tijd onder controle hebt.
MadameCannibale: wat zonde dat je het sporten op moest geven vanwege een medisch probleem. Ik kan me goed voorstellen dat opnieuw gaan sporten de angst opriep dat dat medische probleem terug zou komen. En dan nog de hyperventilatie erbij. Ik hoop dat de WW in combinatie met het bewegen goed voor je zullen werken. Wat doe je nu aan beweging?
KleinMonstertje: Als het me lukt om naar buiten te gaan, houd ik me dat altijd voor ‘mensen hebben wel iets beters te doen dan zich met mij bezighouden’. Maar eenmaal buitenshuis krijgt de angst me toch in zijn greep. Ik zal wat meer lezen over de fysieke kant, want het voelt alsof ik overgenomen word door de angst. De helpende gedachten zijn dan ver te zoeken en er is alleen het paniekgevoel, het gevoel van weg willen en het gevoel dat ik niets meer kan.
Wat ontzettend indrukwekkend dat je een eind hebt weten te maken aan eetbuien. Ik denk dat het bij mij op een vergelijkbare manier werkt, ook ik heb een sober basisregime nodig om het vol te houden. Wat je beschrijft over dat je mag gaan leven als je bent afgevallen, is recht in de roos. Zo voel ik het ook heel erg, dat er eerst gewicht af moet en dat ik nu in de wachtkamer zit tot ik dat voor elkaar heb gekregen. Jammer dat je nog steeds het gevoel hebt dat je dik bent, terwijl je het eten al geruime tijd onder controle hebt.
zondag 10 april 2022 om 10:45
Wat ben je goed bezig! Je ziet dat er veranderingen moeten komen, en je bent bezig met een plan te maken.
Alleen werkt niet elke methode voor iedereen. Wanneer je problemen hebt met portie controle, vreeetbuien, veel met eten bezig bent dan kan je bijvoorbeeld ook denken aan een vastendieet. Je eet dan 2 dagen per week niet/weinig (maximaal 500-800 calorien) of je eet alleen tussen 12 en 20 uur. De periode dat je dan eet, "mag" je gewoon eten wat je wilt. Uiteraard kan je dan ook kiezen voor gezonde opties en porties, maar dat is iets minder belangrijk. Uiteindeilijk ben je dan minder bezig met eten.
Maak ook een beloningssysteem voor je zelf. Wanneer je 5 kilo bent afgevallen of 10 of welk getal dan ook, jezelf belonen met bijvoorbeeld een leuk tijdschrift, een kop koffie in de stad, bioscoop, etc. Zorg er wel voor dat je eten niet als een straf of beloning maakt.
Zeg het ook tegen je omgeving zodat ze je geen eten of koolhydraatrijke drankje aanbieden en je over te halen om nog een keer extra op te scheppen.
Goed slapen en gezond omgaan met stress is ook heel belangrijk voor een goede stofwisseling.
Wanneer je echt trek hebt en NU bijvoorbeeld chocola wilt eten, vertel jezelf dat je 15 minuten moet wachten. Heb je dan nog steeds trek, dan neem je 2 stukjes, want je lijf zal dit wel nodig hebben
In de praktijk betekent dit dat de trek weg is.
5% per 3 maanden afvallen is een prima resultaat. Het gaat niet snel maar je valt af door je levensstijl aan te passen, met de kans dat je dit blijvend zal blijven doen.
Vergeet ook niet te bewegen. Kan je thuis doen met behulp van de televisie of YouTube, of elke dag 2x te gaan wandelen, meer te fietsen, naar een andere verdieping te lopen om naar de wc te gaan, etc
En er is niets mis mee om professionele hulp in te schakelen
Succes!
Alleen werkt niet elke methode voor iedereen. Wanneer je problemen hebt met portie controle, vreeetbuien, veel met eten bezig bent dan kan je bijvoorbeeld ook denken aan een vastendieet. Je eet dan 2 dagen per week niet/weinig (maximaal 500-800 calorien) of je eet alleen tussen 12 en 20 uur. De periode dat je dan eet, "mag" je gewoon eten wat je wilt. Uiteraard kan je dan ook kiezen voor gezonde opties en porties, maar dat is iets minder belangrijk. Uiteindeilijk ben je dan minder bezig met eten.
Maak ook een beloningssysteem voor je zelf. Wanneer je 5 kilo bent afgevallen of 10 of welk getal dan ook, jezelf belonen met bijvoorbeeld een leuk tijdschrift, een kop koffie in de stad, bioscoop, etc. Zorg er wel voor dat je eten niet als een straf of beloning maakt.
Zeg het ook tegen je omgeving zodat ze je geen eten of koolhydraatrijke drankje aanbieden en je over te halen om nog een keer extra op te scheppen.
Goed slapen en gezond omgaan met stress is ook heel belangrijk voor een goede stofwisseling.
Wanneer je echt trek hebt en NU bijvoorbeeld chocola wilt eten, vertel jezelf dat je 15 minuten moet wachten. Heb je dan nog steeds trek, dan neem je 2 stukjes, want je lijf zal dit wel nodig hebben
In de praktijk betekent dit dat de trek weg is.5% per 3 maanden afvallen is een prima resultaat. Het gaat niet snel maar je valt af door je levensstijl aan te passen, met de kans dat je dit blijvend zal blijven doen.
Vergeet ook niet te bewegen. Kan je thuis doen met behulp van de televisie of YouTube, of elke dag 2x te gaan wandelen, meer te fietsen, naar een andere verdieping te lopen om naar de wc te gaan, etc
En er is niets mis mee om professionele hulp in te schakelen
Succes!
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zondag 10 april 2022 om 10:59
Ik ben ervan overtuigd dat deze tips echt werken:
1. Etiketten lezen. Zo kun je het beste product in de categorie kiezen. Bijvoorbeeld rundvleeshamburgers: per stuk kan het zo 50-80 calorieën schelen. Hetzelfde geldt voor muesli. De 1 heeft veel meer suiker en calorieën dan de andere.
2. Afwegen. Weet hoeveel je eet en wat een normale portie is.
3. Geen calorieën drinken. Daar heeft je lijf zo weinig aan. Eet bijvoorbeeld een sinaasappel in plaats van verse jus d’orange. Als ik echt zin heb in zoet drink ik een glas Slimpie siroop of een cola zero. Maar dat doe ik heel weinig want zoetstoffen schijnen ook niet zo gezond te zijn
4. Ontzeg jezelf niets maar pas het in in je patroon. Neem dat patatje als je er zin in hebt maar dan wel als maaltijd, en niet tussendoor op de hand bij het winkelen. Neem een normale portie en maar 1 snack erbij.
5. Eet volkoren koolhydraten. Dat vult veel meer
6. Wacht na het eten een kwartiertje voordat je nog een tweede portie pakt. Meestal heb je geen trek meer omdat het even duurt voordat je verzadigd bent
7. Doe het omdat je je fit wil voelen, je voeding is de brandstof voor je motortje. Je gooit ook geen diesel in een benzine auto
8. Snack alleen als het een 10 is. Dus niet die kleffe koek die je niet zo lekker vindt ook al is het een traktatie van een collega.
9. Geen boodschappen doen met honger
10. Haal niet in huis wat je eigenlijk niet wil eten maar meeneemt in een zoetigheidstrek-bui
11. Nee zeggen is niet erg. Het is heel moeilijk op het moment zelf maar achteraf valt het best mee en ben je trots. Dat levert meer op dan een schuldgevoel
1. Etiketten lezen. Zo kun je het beste product in de categorie kiezen. Bijvoorbeeld rundvleeshamburgers: per stuk kan het zo 50-80 calorieën schelen. Hetzelfde geldt voor muesli. De 1 heeft veel meer suiker en calorieën dan de andere.
2. Afwegen. Weet hoeveel je eet en wat een normale portie is.
3. Geen calorieën drinken. Daar heeft je lijf zo weinig aan. Eet bijvoorbeeld een sinaasappel in plaats van verse jus d’orange. Als ik echt zin heb in zoet drink ik een glas Slimpie siroop of een cola zero. Maar dat doe ik heel weinig want zoetstoffen schijnen ook niet zo gezond te zijn
4. Ontzeg jezelf niets maar pas het in in je patroon. Neem dat patatje als je er zin in hebt maar dan wel als maaltijd, en niet tussendoor op de hand bij het winkelen. Neem een normale portie en maar 1 snack erbij.
5. Eet volkoren koolhydraten. Dat vult veel meer
6. Wacht na het eten een kwartiertje voordat je nog een tweede portie pakt. Meestal heb je geen trek meer omdat het even duurt voordat je verzadigd bent
7. Doe het omdat je je fit wil voelen, je voeding is de brandstof voor je motortje. Je gooit ook geen diesel in een benzine auto
8. Snack alleen als het een 10 is. Dus niet die kleffe koek die je niet zo lekker vindt ook al is het een traktatie van een collega.
9. Geen boodschappen doen met honger
10. Haal niet in huis wat je eigenlijk niet wil eten maar meeneemt in een zoetigheidstrek-bui
11. Nee zeggen is niet erg. Het is heel moeilijk op het moment zelf maar achteraf valt het best mee en ben je trots. Dat levert meer op dan een schuldgevoel
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
