Lijf & Lijn
alle pijlers
Heel veel afvallen
donderdag 7 april 2022 om 10:05
Jarenlang heb ik een hoge dosis Seroquel gebruikt, een middel dat bekend staat om het veroorzaken van overgewicht. Bij mij was dat in wel heel ruime mate het geval, ik woog tegen de 150 kilo.
Nu heb ik de medicatie in overleg met de psychiater afgebouwd tot een lage dosis en sindsdien ben ik in een paar maanden 11 kilo afgevallen. De teller staat op 134 en dat is natuurlijk nog een schrikbarend hoog getal.
Ik ben tot op de tanden gemotiveerd om door te zetten, maar na de eerste euforie heb ik het nu even moeilijk. Wat ga ik voor een monsterproject aan en wanneer gaat het resultaat ergens op lijken? Ik ben gelukkig niet geneigd om op te geven of toe te geven aan eetbuien, maar ik kan steun gebruiken in dit proces.
Ik zou graag schrijven met vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten en heel veel af moeten vallen.
Voor mij betekent dit hoge gewicht bijna alles. Ik word er fysiek door belemmerd, maar ook sociaal. Ik durf bijna niet naar buiten en zie bijna geen mensen. Ik ben me er elke seconde bewust van hoe zwaar ik ben.
Zijn er meer vrouwen die deze worsteling met een heel hoog gewicht kennen en die over hun ervaringen willen schrijven? Het gaat me niet om dieettips of eetlijstjes, maar om het leven met zo’ n hoog gewicht en het omgaan ermee. Het zou fantastisch zijn als we elkaar een hart onder de riem kunnen steken en voor wie daaraan toe is herkenning in het langdurige proces om een gezonder gewicht te bereiken.
Nu heb ik de medicatie in overleg met de psychiater afgebouwd tot een lage dosis en sindsdien ben ik in een paar maanden 11 kilo afgevallen. De teller staat op 134 en dat is natuurlijk nog een schrikbarend hoog getal.
Ik ben tot op de tanden gemotiveerd om door te zetten, maar na de eerste euforie heb ik het nu even moeilijk. Wat ga ik voor een monsterproject aan en wanneer gaat het resultaat ergens op lijken? Ik ben gelukkig niet geneigd om op te geven of toe te geven aan eetbuien, maar ik kan steun gebruiken in dit proces.
Ik zou graag schrijven met vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten en heel veel af moeten vallen.
Voor mij betekent dit hoge gewicht bijna alles. Ik word er fysiek door belemmerd, maar ook sociaal. Ik durf bijna niet naar buiten en zie bijna geen mensen. Ik ben me er elke seconde bewust van hoe zwaar ik ben.
Zijn er meer vrouwen die deze worsteling met een heel hoog gewicht kennen en die over hun ervaringen willen schrijven? Het gaat me niet om dieettips of eetlijstjes, maar om het leven met zo’ n hoog gewicht en het omgaan ermee. Het zou fantastisch zijn als we elkaar een hart onder de riem kunnen steken en voor wie daaraan toe is herkenning in het langdurige proces om een gezonder gewicht te bereiken.
zondag 17 april 2022 om 17:22
Heel veel succes Rozenwater, het is heerlijk weer voor een wandeling.
Hier zit de vakantie er weer bijna op. Het gaat nog steeds prima met de weight watchers. Vanochtend twee eieren bij het ontbijt, en gerookte forel. Was heerlijk en je houd er lang een gevuld gevoel door. Ik had een gesprek met een familielid die nu begint met eetlust onderdrukkende medicatie. En een ander familielid overweegt nu een gastric bypass. Ik heb met beiden geen probleem maar merkte wel dat beide keuzes voor mij geen optie zijn. Dus dat maakt het alleen nog maar weer meer belangrijk om door te gaan op de weg die ik nu ingeslagen ben. Eerder ben ik veel afgevallen en ik hield dat eraf door onder andere regelmatig te sporten. Toen dat wegviel kwam ik heel veel aan. Ik wil voor mijzelf de komende maanden dat wat verder uitdiepen, waarom lukte het mijzelf niet eerder om een halt toe te roepen? Waarom lukte dat pas toen ik bijna 150kg woog? En wat maakt dat het mij nu wel weer lukt om gezonder te eten en meer te bewegen, terwijl ik voorheen ook wist dat ik mij een stuk fijner voel met een lager gewicht en betere conditie. Het afvallen maak ik me gek genoeg niet zoveel zorgen om. Maar ik ben vooral bezig met hoe ik ervoor zorg dat ik straks toch niet onbewust steeds weer wat ongezonder eet, of op een moeilijk moment in mijn leven weer terugval in eetbuien.
Hier zit de vakantie er weer bijna op. Het gaat nog steeds prima met de weight watchers. Vanochtend twee eieren bij het ontbijt, en gerookte forel. Was heerlijk en je houd er lang een gevuld gevoel door. Ik had een gesprek met een familielid die nu begint met eetlust onderdrukkende medicatie. En een ander familielid overweegt nu een gastric bypass. Ik heb met beiden geen probleem maar merkte wel dat beide keuzes voor mij geen optie zijn. Dus dat maakt het alleen nog maar weer meer belangrijk om door te gaan op de weg die ik nu ingeslagen ben. Eerder ben ik veel afgevallen en ik hield dat eraf door onder andere regelmatig te sporten. Toen dat wegviel kwam ik heel veel aan. Ik wil voor mijzelf de komende maanden dat wat verder uitdiepen, waarom lukte het mijzelf niet eerder om een halt toe te roepen? Waarom lukte dat pas toen ik bijna 150kg woog? En wat maakt dat het mij nu wel weer lukt om gezonder te eten en meer te bewegen, terwijl ik voorheen ook wist dat ik mij een stuk fijner voel met een lager gewicht en betere conditie. Het afvallen maak ik me gek genoeg niet zoveel zorgen om. Maar ik ben vooral bezig met hoe ik ervoor zorg dat ik straks toch niet onbewust steeds weer wat ongezonder eet, of op een moeilijk moment in mijn leven weer terugval in eetbuien.
maandag 18 april 2022 om 13:07
MadameCannibale, dat zijn belangrijke vragen om jezelf te stellen. Je wilt niet in een jojo-situatie terecht komen. Ik ben best benieuwd of je erachter komt waarom het je nu lukt om de knop om te zetten en iets aan je gewicht te doen. Het ontbijt klink fantastisch! Meteen trek in forel.
Ik ben gisteren gegaan en heb een heel leuke avond gehad. De wandeling viel me me mee en ik heb geen last gehad van angstaanvallen. Ook was ik er niet mee bezig of ik bekeken werd, ik was gewoon aan het lopen en had niet het idee dat ik daardoor opviel.
Ik kan al merken dat ik wat makkelijker loop dan voor ik was afgevallen, ik ben minder snel moe en loop stabieler.
Ik ben gisteren gegaan en heb een heel leuke avond gehad. De wandeling viel me me mee en ik heb geen last gehad van angstaanvallen. Ook was ik er niet mee bezig of ik bekeken werd, ik was gewoon aan het lopen en had niet het idee dat ik daardoor opviel.
Ik kan al merken dat ik wat makkelijker loop dan voor ik was afgevallen, ik ben minder snel moe en loop stabieler.
maandag 18 april 2022 om 15:14
Wat fijn dat het een leuke avond is geweest.
Goed te horen dat het lopen beter gaat, dat is ook mijn ervaring, gewoon doen. Zorg wel dat je goede schoenen aan hebt dat hoeven niet perse dure wandelschoenen te zijn maar een sportschoen met vering kan ook fijn zijn voor je knieën.
Dat je niet bezig bent met bekeken te worden is een goed teken, probeer dat vol te houden. Geniet van het wandelen en de omgeving. Er zijn ook mensen die een luisterboek en oortjes in doen met lopen zo denk je niet aan andere mensen. Ik persoonlijk vind het niet prettig maar misschien is het wel iets voor jou.
Goed te horen dat het lopen beter gaat, dat is ook mijn ervaring, gewoon doen. Zorg wel dat je goede schoenen aan hebt dat hoeven niet perse dure wandelschoenen te zijn maar een sportschoen met vering kan ook fijn zijn voor je knieën.
Dat je niet bezig bent met bekeken te worden is een goed teken, probeer dat vol te houden. Geniet van het wandelen en de omgeving. Er zijn ook mensen die een luisterboek en oortjes in doen met lopen zo denk je niet aan andere mensen. Ik persoonlijk vind het niet prettig maar misschien is het wel iets voor jou.
woensdag 20 april 2022 om 11:37
Woman1: vooralsnog val ik af en overweeg ik geen medicijnen (of een operatie). Bedankt voor het meedenken.
Blauwbloemetje: ik heb goede schoenen om te lopen, ze veren flink en dat ze zo comfortabel zijn, maakt het lopen meteen een stuk aangenamer.
Het gaat hier niet zo lekker. Wel met de eetbuien, die heb ik nog steeds niet gehad. Het valt me tegen dat ik me niet beter voel zonder eetbuien. Ik had verwacht dat dat een heel trots gevoel van voldoening zou geven. Dat is helemaal niet zo, ik voel me vaak heel down en verdrietig.
Eetbuien, of ze nu door medicatie opgewekt worden of niet, hebben denk ik ook een dempende werking. Het is een manier om met onrust of lastige gevoelens om te gaan. Als je van eetbui naar eetbui leeft, soms meerdere op een dag, is dat bijna een dagbesteding, het slokt alles op. Je bent helemaal naar binnen gericht, alles draait om het eten, de schaamte erna en de cirkel waar je in in verstrikt bent geraakt.
Dat is nu weggevallen en ik weet nog niet zo goed wat ik met mezelf aanmoet. Het lastigste vind ik dat ik me zo moeilijk ergens toe kan zetten, voor ik daadwerkelijk iets ga doen gaat er zoveel uitstelgedrag aan vooraf.
Wel ben ik nog steeds heel gemotiveerd om een verschil te maken. Vanavond naar mijn vader en vrijdag heb ik traumabehandeling waar ik naartoe loop.
Blauwbloemetje: ik heb goede schoenen om te lopen, ze veren flink en dat ze zo comfortabel zijn, maakt het lopen meteen een stuk aangenamer.
Het gaat hier niet zo lekker. Wel met de eetbuien, die heb ik nog steeds niet gehad. Het valt me tegen dat ik me niet beter voel zonder eetbuien. Ik had verwacht dat dat een heel trots gevoel van voldoening zou geven. Dat is helemaal niet zo, ik voel me vaak heel down en verdrietig.
Eetbuien, of ze nu door medicatie opgewekt worden of niet, hebben denk ik ook een dempende werking. Het is een manier om met onrust of lastige gevoelens om te gaan. Als je van eetbui naar eetbui leeft, soms meerdere op een dag, is dat bijna een dagbesteding, het slokt alles op. Je bent helemaal naar binnen gericht, alles draait om het eten, de schaamte erna en de cirkel waar je in in verstrikt bent geraakt.
Dat is nu weggevallen en ik weet nog niet zo goed wat ik met mezelf aanmoet. Het lastigste vind ik dat ik me zo moeilijk ergens toe kan zetten, voor ik daadwerkelijk iets ga doen gaat er zoveel uitstelgedrag aan vooraf.
Wel ben ik nog steeds heel gemotiveerd om een verschil te maken. Vanavond naar mijn vader en vrijdag heb ik traumabehandeling waar ik naartoe loop.
woensdag 20 april 2022 om 11:52
Ik wil best meeschrijven 
. Ik was 2 weken terug ook 134 kilo. Nu weeg ik net onder de 128 kilo. Ik ben zo zwaar sinds m’n zwangerschap. Vlak daarna wel veel afgevallen, maar weer terug aangekomen 
. En toen was ik het heel lang zat. Dat eeuwige gevecht met je gewicht. Ben al meerdere keren veel afgevallen. Maar ik hou veel te veel van lekker eten, en dan de slechte dingen helaas.
Nu is m’n zoontje inmiddels 5. En heb ik twee weken terug eindelijk toch de knop omgekregen. En het gaat goed tot nu toe. Af en toe een skip dag. Omdat het wel leuk moet blijven. Maar niet te vaak om niet in de oude gewoonte terug te vallen van elke dag snoepen.
Ik ben meer gaan fietsen, begonnen met hardlopen. En dan vooral niet meer snoepen. En m’n eten hier en daar wat aangepast, van alles wat minder. Maar zo dicht mogelijk bij mezelf blijven. Het is niet een bepaald dieet wat ik volg. Ik denk dat je op die manier minder snel gaat terugvallen.
Lijkt me leuk om mee te schrijven. Heb ook nog een lange weg te gaan. Soms kan het even duren voordat ik weer reageer. Druk leven rondom gezin. Maar ik zal terug komen om te schrijven
. Ik was 2 weken terug ook 134 kilo. Nu weeg ik net onder de 128 kilo. Ik ben zo zwaar sinds m’n zwangerschap. Vlak daarna wel veel afgevallen, maar weer terug aangekomen 
. En toen was ik het heel lang zat. Dat eeuwige gevecht met je gewicht. Ben al meerdere keren veel afgevallen. Maar ik hou veel te veel van lekker eten, en dan de slechte dingen helaas. Nu is m’n zoontje inmiddels 5. En heb ik twee weken terug eindelijk toch de knop omgekregen. En het gaat goed tot nu toe. Af en toe een skip dag. Omdat het wel leuk moet blijven. Maar niet te vaak om niet in de oude gewoonte terug te vallen van elke dag snoepen
.Ik ben meer gaan fietsen, begonnen met hardlopen. En dan vooral niet meer snoepen. En m’n eten hier en daar wat aangepast, van alles wat minder. Maar zo dicht mogelijk bij mezelf blijven. Het is niet een bepaald dieet wat ik volg. Ik denk dat je op die manier minder snel gaat terugvallen.
Lijkt me leuk om mee te schrijven. Heb ook nog een lange weg te gaan. Soms kan het even duren voordat ik weer reageer. Druk leven rondom gezin. Maar ik zal terug komen om te schrijven
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
woensdag 20 april 2022 om 12:15
Hallo Rozenwater , ja tot nu toe gaat dat goed. Nooit last van m’n knieën gehad. Maar ik weet wel dat ik erg op moet passen met dit gewicht. Ik zit nu op 6x 1,5 minuten hardlopen. Heb 1x 2 minuten gedaan. Maar dat vond ik toch nog even te. Ik heb wel de afspraak met mezelf als ik het te heftig vind, dat ik dan even in m’n schema mag blijven hangen. Dus ben ik weer even op 1,5 minuten gaan zitten. Even aankijken wanneer ik me goed genoeg voel voor de 2 minuten .
Ben er wel zo blij mee dat ik die knop omgekregen heb. Voelde zo weinig energie twee weken terug, nu al een groot verschil.
Bij mij gaat het in het begin altijd hard. Ik moet ook wel zeggen dat ik ook echt eetbuien had. Alles at wat los en vast zat. En dat heb ik in een keer eruit gegooid. Was mezelf daar zo zat mee. Nu vind ik het goed te doen. Maar die knop omkrijgen, ja ik heb er niet voor niets zo lang over gedaan…
Maar het zal uiteindelijk wel weer langzamer gaan. Wat logisch is en helemaal niet erg. Maar fijn dat ik nu bezig ben met een gezond eetpatroon op te bouwen. Werd hoog tijd…
, ja tot nu toe gaat dat goed. Nooit last van m’n knieën gehad. Maar ik weet wel dat ik erg op moet passen met dit gewicht. Ik zit nu op 6x 1,5 minuten hardlopen. Heb 1x 2 minuten gedaan. Maar dat vond ik toch nog even te. Ik heb wel de afspraak met mezelf als ik het te heftig vind, dat ik dan even in m’n schema mag blijven hangen. Dus ben ik weer even op 1,5 minuten gaan zitten. Even aankijken wanneer ik me goed genoeg voel voor de 2 minuten . Ben er wel zo blij mee dat ik die knop omgekregen heb. Voelde zo weinig energie twee weken terug, nu al een groot verschil.
Bij mij gaat het in het begin altijd hard. Ik moet ook wel zeggen dat ik ook echt eetbuien had. Alles at wat los en vast zat. En dat heb ik in een keer eruit gegooid. Was mezelf daar zo zat mee. Nu vind ik het goed te doen. Maar die knop omkrijgen, ja ik heb er niet voor niets zo lang over gedaan…
Maar het zal uiteindelijk wel weer langzamer gaan. Wat logisch is en helemaal niet erg. Maar fijn dat ik nu bezig ben met een gezond eetpatroon op te bouwen. Werd hoog tijd…
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
woensdag 20 april 2022 om 12:51
Het helpt mij trouwens ook wel mee dat ik een opleiding basis pedicure begonnen ben. Ik werk al lang in de schoonmaak, maar wil heel graag een andere toekomst. Maar bij deze opleiding leer je alles over je lichaam. Ik ben nu aan het studeren voor het gedeelte anatomie. Het zet me er wel bij stil, dat ik beter met m’n lichaam om moet gaan leren gaan… Dat weet ik natuurlijk altijd al wel, maar het komt nu harder binnen tijdens het leren zeg maar…
Ik voeg hier en daar trouwens wel wat dieet producten toe, maar niet gericht op een bepaald dieet. Bij de Jumbo hebben ze heerlijke koolhydraatarme crackers van het merk Tasty Basics, wel wat duurder. Maar tenminste niet zo lullig dun als die van Wecare. Het beleg hou ik normaal, ik kies wat ik lekker vind. En bij de Kruitvat hebben ze een eigen lijn van dieetreepjes, makkelijk voor tussendoor af en toe. Maar doe ik ook niet elke dag. Die zijn meer voor het gevoel dat je toch wat lekkers eet …
Ik voeg hier en daar trouwens wel wat dieet producten toe, maar niet gericht op een bepaald dieet. Bij de Jumbo hebben ze heerlijke koolhydraatarme crackers van het merk Tasty Basics, wel wat duurder. Maar tenminste niet zo lullig dun als die van Wecare. Het beleg hou ik normaal, ik kies wat ik lekker vind
. En bij de Kruitvat hebben ze een eigen lijn van dieetreepjes, makkelijk voor tussendoor af en toe. Maar doe ik ook niet elke dag. Die zijn meer voor het gevoel dat je toch wat lekkers eet …
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
woensdag 20 april 2022 om 12:56
Die befaamde knop, dat is toch wel iets!
Ik vind het zo mooi als mensen heel blijmoedig aan de grote afvalreis beginnen, de filmscene zie ik dan bijna voor me:
Vrouw met zwaar overgewicht vindt de knop en je ziet haar, nog hijgend en puffend, een wandeling maken. Wel met een dappere glimlach op het gelaat. Muziekje eronder en je ziet die vrouw steeds meer wandelen, steeds verder weg, steeds soepeler, steeds makkelijker. De eerste tekenen van gewichtsverlies zijn zichtbaar en de glimlach is een brede lach geworden. Muziekje wordt energieker. En wat zien we daar? Voorzichtig wordt het wandelen hardlopen en de vrouw straalt nu helemaal. Wat een energie!
Ik stel me soms voor dat ik die vrouw ben en het valt me van mezelf tegen dat ik niet wat opgewekter ben. Momenteel kan ik maar één ding doen en dat is dwars door het rotgevoel heen niet opgeven.
Ik vind het zo mooi als mensen heel blijmoedig aan de grote afvalreis beginnen, de filmscene zie ik dan bijna voor me:
Vrouw met zwaar overgewicht vindt de knop en je ziet haar, nog hijgend en puffend, een wandeling maken. Wel met een dappere glimlach op het gelaat. Muziekje eronder en je ziet die vrouw steeds meer wandelen, steeds verder weg, steeds soepeler, steeds makkelijker. De eerste tekenen van gewichtsverlies zijn zichtbaar en de glimlach is een brede lach geworden. Muziekje wordt energieker. En wat zien we daar? Voorzichtig wordt het wandelen hardlopen en de vrouw straalt nu helemaal. Wat een energie!
Ik stel me soms voor dat ik die vrouw ben en het valt me van mezelf tegen dat ik niet wat opgewekter ben. Momenteel kan ik maar één ding doen en dat is dwars door het rotgevoel heen niet opgeven.
woensdag 20 april 2022 om 13:00
woensdag 20 april 2022 om 13:08
Vind het wel heftig om te lezen dat jij met je psyche, angst zo’n last hebt. Hopelijk word dat met de tijd mee minder. Goed dat je therapie volgt.Rozenwater schreef: ↑20-04-2022 12:56Die befaamde knop, dat is toch wel iets!
Ik vind het zo mooi als mensen heel blijmoedig aan de grote afvalreis beginnen, de filmscene zie ik dan bijna voor me:
Vrouw met zwaar overgewicht vindt de knop en je ziet haar, nog hijgend en puffend, een wandeling maken. Wel met een dappere glimlach op het gelaat. Muziekje eronder en je ziet die vrouw steeds meer wandelen, steeds verder weg, steeds soepeler, steeds makkelijker. De eerste tekenen van gewichtsverlies zijn zichtbaar en de glimlach is een brede lach geworden. Muziekje wordt energieker. En wat zien we daar? Voorzichtig wordt het wandelen hardlopen en de vrouw straalt nu helemaal. Wat een energie!
Ik stel me soms voor dat ik die vrouw ben en het valt me van mezelf tegen dat ik niet wat opgewekter ben. Momenteel kan ik maar één ding doen en dat is dwars door het rotgevoel heen niet opgeven.
Ik ben wel altijd de dingen blijven doen die ik normaal ook wel doe, al is het wel met minder energie. En ook voel ik natuurlijk wel schaamte bij m’n omvang. Maar heb er door de jaren heen wel een wat dikkere huid in gekregen om schijt te hebben aan wat andere mensen van me vinden/denken. Ze nemen me maar zoals ik ben, en anders loop je maar weg…
Maar ik ben zeker ook niet altijd opgewekt hoor. Het is gewoon zo’n lange weg. Het gaat niet om 10 kilo, maar zeker minimaal 44 kilo
…
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
woensdag 20 april 2022 om 13:22
Ja het is een goede ontwikkeling voor mezelf merk ik. Ik werk tien jaar in de schoonmaak. Eindelijk word ik weer geprikkeld met iets wat ik super interessant vind. Vind het zo leuk, en de lessen. Al is het digitaal, zo leuk om met een groep mensen in contact te zijn. Na de zomer ga ik praktijklessen krijgen, dan moet ik wel naar schoolRozenwater schreef: ↑20-04-2022 13:00Wat goed, Gizmoguppy, die opleiding! Ik kan me heel goed voorstellen dat de lessen invloed hebben in hoe je met je lichaam om wilt gaan. Het lijkt me ook goede afleiding om met iets bezig te zijn dat je echt interesseert.
Denk je erover om een eigen praktijk te beginnen?
. Ik ben van plan om eerst op locatie werken te starten. Dat je bij mensen thuis komt. Maar in de toekomst zou ik een eigen praktijk willen. Heb ik ook de ruimte voor. Maar het kost een hoop geld allemaal. Dus we gaan het stap voor stap doen. En daarnaast hou ik m’n parttime baan voorlopig wel even aan nog. Tot alles in de goede banen geleid gaat worden met de tijd mee.
Het lijkt me ook leuk om nog met een opleiding uit te breiden in de toekomst. Misschien medisch pedicure, of voetreflex massage. Of iets met schoonheidsbehandelingen. Dat je wat meer dan alleen de basis pedicure kan aanbieden. Maar eerst deze opleiding maar eens afronden. Dan zie ik met de tijd mee wel wat ik wil
. Maar leuk om zo een toekomstdroom te hebben, om naar toe te werken. Dat heb ik lang niet meer voor ogen gehad…
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
zaterdag 23 april 2022 om 12:40
Op dit moment stevig aan het vechten om geen eetbui te hebben. Ik zou alles wat los en vast zit wel kunnen eten, bevroren voor mijn part. Ik doe het niet, ik eet niks extra’s. Net geluncht met boterhammen met kaas en dat moet genoeg zijn. Dit is de ergste aanvechting om te gaan eten tot ik barst tot nu toe.
Maar ik wil het niet en ik wil er niet in terugvallen. Dit topic heb ik geopend om mijn verhalen kwijt te kunnen (en hopelijk te kunnen delen met anderen die op hun beurt hun verhalen kwijt kunnen) en nu gebruik ik het.
Ik wil de textuur van eten, ik wil veel, zoet, vet, zout en allemaal door elkaar. Eventjes wil ik niet voelen, even wil ik het moment voor de schaamte inzet, dat moment van eten, van verdoving van demping, van ‘het kan me allemaal niet schelen’, van even uit de realiteit met allerlei smaken door elkaar, met even die spanning weg van het vechten tegen.
Het eten kan ik bijna proeven, het is zacht en hard, knapperig en smeltend, het troost, het sust…
Maar als ik er aan toegeef, is het misschien weer het begin van het einde. Als stoppen met roken, die ene sigaret om te kijken of het lukt is gevaarlijk.
Ik wil uitvinden of het werkt, niks doen, maar dit gevoel wel opschrijven. En als het werkt, misschien heeft iemand anders er dan ook iets aan.
Maar ik wil het niet en ik wil er niet in terugvallen. Dit topic heb ik geopend om mijn verhalen kwijt te kunnen (en hopelijk te kunnen delen met anderen die op hun beurt hun verhalen kwijt kunnen) en nu gebruik ik het.
Ik wil de textuur van eten, ik wil veel, zoet, vet, zout en allemaal door elkaar. Eventjes wil ik niet voelen, even wil ik het moment voor de schaamte inzet, dat moment van eten, van verdoving van demping, van ‘het kan me allemaal niet schelen’, van even uit de realiteit met allerlei smaken door elkaar, met even die spanning weg van het vechten tegen.
Het eten kan ik bijna proeven, het is zacht en hard, knapperig en smeltend, het troost, het sust…
Maar als ik er aan toegeef, is het misschien weer het begin van het einde. Als stoppen met roken, die ene sigaret om te kijken of het lukt is gevaarlijk.
Ik wil uitvinden of het werkt, niks doen, maar dit gevoel wel opschrijven. En als het werkt, misschien heeft iemand anders er dan ook iets aan.
zaterdag 23 april 2022 om 19:35
Het is een gewoonte. Een verslaving mag je het wel noemen. Als ik lees hoe je erover schrijft en denkt in deze laatste post.
Drink water, ga lopen, zoek afleiding. Want dit is niets anders dan een fase waar je inderdaad doorheen moet. Succes!
Drink water, ga lopen, zoek afleiding. Want dit is niets anders dan een fase waar je inderdaad doorheen moet. Succes!
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zaterdag 23 april 2022 om 22:40
Het aller moeilijkste van een verslaving is om de tijd die je daarmee bezig bent, te vullen met iets wat je minstens zo bevredigend vindt. Dat is het gevaar van verslaafden, je stopt met roken en raakt vervolgens verslaafd aan drank of veel te fanatiek sporten. Daarom is belangrijk om het een plek in je leven te geven, accepteer dat je een zeer zwak punt hebt, een valkuil die je herkent en er toch weer in trapt.Rozenwater schreef: ↑23-04-2022 19:47Doreia, ik denk ook dat het een verslaving is.
Ik heb geen eetbui gehad en niks extra’s gegeten. Het is gelukt. Het gaf wel veel onrust en het duurde lang voor de drang om te eten was weggetrokken.
Maar ik ben erin geslaagd er niet aan toe te geven.
Een praatgroep met lotgenoten kan enorm helpen, in een groep hoor je ook andere tips en ervaringen maar ook herkenning. Het kan ook helpen om door te zetten en te accepteren dat achter jou verslaving iets zit wat je misschien nog moet oplossen. Je kunt je leven veel meer sturen dan je denkt zolang je om hulp vraagt of zoekt als jij dat nodig hebt. Het openen van dit topic is al een mooie start.
zondag 24 april 2022 om 09:58
Rozenwater, goed dat je jezelf hebt herpakt en geen eetbuien hebt gehad.
Gizmoguppy welkom, en wat een resultaat al zo na twee weken. En gaaf dat je met een opleiding bent gestart. Leuke ontwikkelingen.
Hier gaat het aan de ene kant heel goed en aan de andere kant iets minder. Het goede is dat ik de afgelopen weken echt weer heel bewust met mijn voeding om ben gegaan. Heerlijk heb gegeten en vooral er op heb gelet om mijn lichaam te voeden in plaats van gedachteloos van alles te eten. Ook heb ik heel veel bewogen, lekker op de fiets naar het werk wat in totaal toch bijna 3 uur fietsen op een dag is. Ik heb nieuwe wandelschoenen gekocht van Sketchers en wandel nu weer meer. En ik heb heerlijk van de zon en buitenlucht genoten.
Wat minder goed gaat is mijn gewicht. Afgelopen weken wel twee kilo afgevallen maar het gaat zo langzaam. Frustrerend want voor mijn gevoel ben ik wel echt lekker bezig, en ik probeer er dan ook maar niet teveel mee bezig te zijn. Ik denk overigens wel dat ik weet waardoor het komt. De afgelopen weken heb ik misschien 3 keer thuis gegeten. De rest van de tijd heb ik elke dag buiten de deur gegeten, vaak lunch en en avondeten. En je hebt dan toch een stuk minder controle over wat je eet. Ik denk dat ik onbewust toch meer eet dan ik denk, vooral de sausjes die je toch bij elk restaurant ongeveer krijgt tikken aan. Afgelopen weken had ik vakantie, feestjes, een bruiloft, congress , en nog andere redenen voor etentjes. Maar aankomende week is het eindelijk weer wat rustiger op dat vlak. Ik hoop dan ook volgende week een wat positiever getal op de weegschaal te zien.
Gizmoguppy welkom, en wat een resultaat al zo na twee weken. En gaaf dat je met een opleiding bent gestart. Leuke ontwikkelingen.
Hier gaat het aan de ene kant heel goed en aan de andere kant iets minder. Het goede is dat ik de afgelopen weken echt weer heel bewust met mijn voeding om ben gegaan. Heerlijk heb gegeten en vooral er op heb gelet om mijn lichaam te voeden in plaats van gedachteloos van alles te eten. Ook heb ik heel veel bewogen, lekker op de fiets naar het werk wat in totaal toch bijna 3 uur fietsen op een dag is. Ik heb nieuwe wandelschoenen gekocht van Sketchers en wandel nu weer meer. En ik heb heerlijk van de zon en buitenlucht genoten.
Wat minder goed gaat is mijn gewicht. Afgelopen weken wel twee kilo afgevallen maar het gaat zo langzaam. Frustrerend want voor mijn gevoel ben ik wel echt lekker bezig, en ik probeer er dan ook maar niet teveel mee bezig te zijn. Ik denk overigens wel dat ik weet waardoor het komt. De afgelopen weken heb ik misschien 3 keer thuis gegeten. De rest van de tijd heb ik elke dag buiten de deur gegeten, vaak lunch en en avondeten. En je hebt dan toch een stuk minder controle over wat je eet. Ik denk dat ik onbewust toch meer eet dan ik denk, vooral de sausjes die je toch bij elk restaurant ongeveer krijgt tikken aan. Afgelopen weken had ik vakantie, feestjes, een bruiloft, congress , en nog andere redenen voor etentjes. Maar aankomende week is het eindelijk weer wat rustiger op dat vlak. Ik hoop dan ook volgende week een wat positiever getal op de weegschaal te zien.
zondag 24 april 2022 om 22:12
En toch knap dat je er alsnog 2 kilo afgekregen hebt madamecannibale . En sterk dat je er niet aan toegegeven hebt Rozenwater 
.
Bij mij is het de rest van de week op 6 kilo blijven hangen. Ik ben wel afgeweken qua eten waardoor het nu is blijven hangen. Maar vanaf morgen herpak ik me weer.
Om er eens wat opener in te zijn, wat ik niet vaak ben. Een enkel persoon om me heen weet dit eigenlijk. Bij mij gaat het ook zeker niet van een leien dakje. Er zit bij mij ook zeker verslaving/stoornis problematiek achter.
Ik heb vroeger een eetstoornis gehad (combinatie anorexia en boulimia). En eigenlijk blijf je naar mijn ervaring daar altijd een zwak in houden. Ik vind het heel moeilijk om een normaal eetpatroon vol te houden wat gezond is. Ik ben nu 37, toen ik op mijn 32e moeder werd ben ik daarna eigenlijk voor het eerst op een echt normale manier veel afgevallen. Met een normaal eetpatroon en hardlopen. Maar het is er weer bij gekomen door ongezonde eetpatronen. De rem er niet op kunnen houden met snoepen. Kijk ik weet heel goed hoe ik crashen moet vanuit het verleden. Maar dat vertik ik. De enige weg is een normale weg bewandelen vind ik. Een normaal eetpatroon aanhouden met voldoende beweging. Maar zo heb ik eigenlijk sinds m’n 31e een normaal eetpatroon met de rem niet kunnen houden op snoepen eigenlijk. Dat is wat er nog uit moet.
Vanaf ongeveer eind twintig heb ik definitief het braken eruit weten te krijgen. Wat tussen mijn 22/29e zo af en toe met periodes nog wel eens gebeurde. Meer eens in de zoveel maanden dan dagelijks of wekelijks. Ik heb het op m’n ergst tussen m’n 16/20e gehad. Stap voor stap door de tijd heen ben ik eigenlijk bezig geweest een eetstoornis de deur uit te werken. En ja met dat snoepgedeelte ben ik nog steeds met een stukje eetstoornis bezig besef ik me heel goed de laatste tijd…
Het allermoeilijkste vind ik het als mensen om je heen zeggen dat je wel een keer in de week wel even moet kunnen genieten. En dan weer herpakken en verder afvallen. Ik kan daar zo slecht tegen als mensen dat zeggen. Want zo makkelijk is dat bij mij niet. De kans is in mijn geval veel groter dat ik terug val in oud gedrag. Toch heb ik het een aantal keer gedaan, en me herpakt sinds m’n start met afvallen . En daardoor sta ik sinds woensdag even stil, het is iets too much geweest. Maar aan de andere kant denk ik ook, ik moet dat wel leren kunnen. Anders blijft het altijd een probleem…
In het algemeen door mijn hele leven heen ben ik eigenlijk gigantisch verslavingsgevoelig ook. Tot in de 20 een probleem met alcohol ook nog eens daarnaast gehad. Niet dagelijks, maar zeker te vaak en verslaafd. Daarom drink ik ook bijna nooit. Op een enkele uitzondering in de zomer misschien 3x in het jaar maximaal 2 drankjes. Tegenwoordig taal ik gelukkig ook totaal niet meer naar meer zoals vroeger. Sinds mijn 30e is dit zo veranderd.
Aan sigaretten ben ik ook verslaafd geweest, gestopt voor m’n zwangerschap. Na m’n zwangerschap hier en daar nog eens een tijdelijke terugval gehad. Het was ook een iets mindere periode toen. Een paar maanden na bevalling je vader plotseling verliezen. Daarna heb ik voor het eerst in mijn leven een korte periode bij een psycholoog gelopen om dat een plek te geven en te verwerken. Nu gaat het goed met van sigaretten afblijven.
Soms twijfel ik sinds dit jaar of ik voor dat laatste restje eetstoornis ook niet hulp erbij moet pakken. Ik ben al ver gekomen. Maar achteraf gezien had ik daar eigenlijk beter al vroeger hulp bij in moeten schakelen. Tot zover heb ik dat stuk allemaal zelf voor elkaar gebokst zonder therapie/hulp…
Ik denk dat ik er ook veel aan kan hebben hier te blijven schrijven. Een extra stok achter de deur. Wel eng om zo open in dit bericht erover te zijn. Maar toch, ik ga hem plaatsen… Ik denk dat dat voor mezelf ook wel goed is. Er eens een keer open over zijn…
. En sterk dat je er niet aan toegegeven hebt Rozenwater 
.Bij mij is het de rest van de week op 6 kilo blijven hangen. Ik ben wel afgeweken qua eten waardoor het nu is blijven hangen. Maar vanaf morgen herpak ik me weer.
Om er eens wat opener in te zijn, wat ik niet vaak ben. Een enkel persoon om me heen weet dit eigenlijk. Bij mij gaat het ook zeker niet van een leien dakje. Er zit bij mij ook zeker verslaving/stoornis problematiek achter.
Ik heb vroeger een eetstoornis gehad (combinatie anorexia en boulimia). En eigenlijk blijf je naar mijn ervaring daar altijd een zwak in houden. Ik vind het heel moeilijk om een normaal eetpatroon vol te houden wat gezond is. Ik ben nu 37, toen ik op mijn 32e moeder werd ben ik daarna eigenlijk voor het eerst op een echt normale manier veel afgevallen. Met een normaal eetpatroon en hardlopen. Maar het is er weer bij gekomen door ongezonde eetpatronen. De rem er niet op kunnen houden met snoepen. Kijk ik weet heel goed hoe ik crashen moet vanuit het verleden. Maar dat vertik ik. De enige weg is een normale weg bewandelen vind ik. Een normaal eetpatroon aanhouden met voldoende beweging. Maar zo heb ik eigenlijk sinds m’n 31e een normaal eetpatroon met de rem niet kunnen houden op snoepen eigenlijk. Dat is wat er nog uit moet.
Vanaf ongeveer eind twintig heb ik definitief het braken eruit weten te krijgen. Wat tussen mijn 22/29e zo af en toe met periodes nog wel eens gebeurde. Meer eens in de zoveel maanden dan dagelijks of wekelijks. Ik heb het op m’n ergst tussen m’n 16/20e gehad. Stap voor stap door de tijd heen ben ik eigenlijk bezig geweest een eetstoornis de deur uit te werken. En ja met dat snoepgedeelte ben ik nog steeds met een stukje eetstoornis bezig besef ik me heel goed de laatste tijd…
Het allermoeilijkste vind ik het als mensen om je heen zeggen dat je wel een keer in de week wel even moet kunnen genieten. En dan weer herpakken en verder afvallen. Ik kan daar zo slecht tegen als mensen dat zeggen. Want zo makkelijk is dat bij mij niet. De kans is in mijn geval veel groter dat ik terug val in oud gedrag. Toch heb ik het een aantal keer gedaan, en me herpakt sinds m’n start met afvallen . En daardoor sta ik sinds woensdag even stil, het is iets too much geweest. Maar aan de andere kant denk ik ook, ik moet dat wel leren kunnen. Anders blijft het altijd een probleem…
In het algemeen door mijn hele leven heen ben ik eigenlijk gigantisch verslavingsgevoelig ook. Tot in de 20 een probleem met alcohol ook nog eens daarnaast gehad. Niet dagelijks, maar zeker te vaak en verslaafd. Daarom drink ik ook bijna nooit. Op een enkele uitzondering in de zomer misschien 3x in het jaar maximaal 2 drankjes. Tegenwoordig taal ik gelukkig ook totaal niet meer naar meer zoals vroeger. Sinds mijn 30e is dit zo veranderd.
Aan sigaretten ben ik ook verslaafd geweest, gestopt voor m’n zwangerschap. Na m’n zwangerschap hier en daar nog eens een tijdelijke terugval gehad. Het was ook een iets mindere periode toen. Een paar maanden na bevalling je vader plotseling verliezen. Daarna heb ik voor het eerst in mijn leven een korte periode bij een psycholoog gelopen om dat een plek te geven en te verwerken. Nu gaat het goed met van sigaretten afblijven.
Soms twijfel ik sinds dit jaar of ik voor dat laatste restje eetstoornis ook niet hulp erbij moet pakken. Ik ben al ver gekomen. Maar achteraf gezien had ik daar eigenlijk beter al vroeger hulp bij in moeten schakelen. Tot zover heb ik dat stuk allemaal zelf voor elkaar gebokst zonder therapie/hulp…
Ik denk dat ik er ook veel aan kan hebben hier te blijven schrijven. Een extra stok achter de deur. Wel eng om zo open in dit bericht erover te zijn. Maar toch, ik ga hem plaatsen… Ik denk dat dat voor mezelf ook wel goed is. Er eens een keer open over zijn…
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
zondag 24 april 2022 om 22:29
Dingdong, dat vind ik goed uitgelegd, het op zoek moeten naar iets dat net zoveel voldoening geeft als de verslaving.
MadameCannibale, toch mooi twee kilo! Het lijkt me heel erg lastig om als je veel uit eten gaat de juist keuzes te maken en om iets te vinden dat goed in een gezond eetpatroon past waar je ook nog van afvalt.
Gizmoguppy, wat een open een eerlijk verhaal, het maakt veel indruk op mij. Ik denk dat je er goed aan doet hulp te zoeken, met een achtergrond van eetstoornissen is afvallen risicovol. Het is ontzettend knap dat het je is gelukt om niet meer te braken of te crashen, dat moet een enorme strijd geweest zijn.
MadameCannibale, toch mooi twee kilo! Het lijkt me heel erg lastig om als je veel uit eten gaat de juist keuzes te maken en om iets te vinden dat goed in een gezond eetpatroon past waar je ook nog van afvalt.
Gizmoguppy, wat een open een eerlijk verhaal, het maakt veel indruk op mij. Ik denk dat je er goed aan doet hulp te zoeken, met een achtergrond van eetstoornissen is afvallen risicovol. Het is ontzettend knap dat het je is gelukt om niet meer te braken of te crashen, dat moet een enorme strijd geweest zijn.
zondag 24 april 2022 om 22:44
Het braken en niet crashen is nu geen strijd meer voor me. Dat was het in het verleden wel voor me. Het is wel een strijd geweest. Gelukkig taal ik daar niet meer naar. Maar het snoep gedeelte is zeker wel nog een strijd. Met dat stuk moet ik nog aan de gang. Ik wil altijd teveel als ik eenmaal ergens aan begin…Rozenwater schreef: ↑24-04-2022 22:29Dingdong, dat vind ik goed uitgelegd, het op zoek moeten naar iets dat net zoveel voldoening geeft als de verslaving.
MadameCannibale, toch mooi twee kilo! Het lijkt me heel erg lastig om als je veel uit eten gaat de juist keuzes te maken en om iets te vinden dat goed in een gezond eetpatroon past waar je ook nog van afvalt.
Gizmoguppy, wat een open een eerlijk verhaal, het maakt veel indruk op mij. Ik denk dat je er goed aan doet hulp te zoeken, met een achtergrond van eetstoornissen is afvallen risicovol. Het is ontzettend knap dat het je is gelukt om niet meer te braken of te crashen, dat moet een enorme strijd geweest zijn.
Je laatste post gaf me een trigger om er eens open over te zijn. Die post over je eetbuien. Ik heb tot m’n laatste post niet actief gedacht van ik ga hulp zoeken. Maar diep van binnen weet ik wel dat het beter zou zijn.
Ik moet nog even aan het idee wennen. Het voelt goed om het hier te plaatsen. Een stap naar de huisarts en m’n problematiek vertellen voelt wel als een enge grote stap. Maar je hebt gelijk, wel het beste om het binnenkort te gaan doen…
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
zondag 24 april 2022 om 23:03
Wat een enorme stap voor je om hulp te vragen, het gaat altijd om het moment dat je niet wil dat "iets" je leven bepaalt maar jij zelf dat durft te gaan doen. Heel veel succes.Gizmoguppy schreef: ↑24-04-2022 22:44Het braken en niet crashen is nu geen strijd meer voor me. Dat was het in het verleden wel voor me. Het is wel een strijd geweest. Gelukkig taal ik daar niet meer naar. Maar het snoep gedeelte is zeker wel nog een strijd. Met dat stuk moet ik nog aan de gang. Ik wil altijd teveel als ik eenmaal ergens aan begin…
Je laatste post gaf me een trigger om er eens open over te zijn. Die post over je eetbuien. Ik heb tot m’n laatste post niet actief gedacht van ik ga hulp zoeken. Maar diep van binnen weet ik wel dat het beter zou zijn.
Ik moet nog even aan het idee wennen. Het voelt goed om het hier te plaatsen. Een stap naar de huisarts en m’n problematiek vertellen voelt wel als een enge grote stap. Maar je hebt gelijk, wel het beste om het binnenkort te gaan doen…
maandag 25 april 2022 om 09:44
Ik denk dat ik morgen de huisarts ga bellen. Ik vind het wel een heel enge grote stap hoor. Heb gisteren nog zitten googelen. Hoe zoiets aangepakt word. En dan word het toch wel ggz of een psycholoog als ik het zo lees. Voelt wel heftig.
Mijn gevoelens vliegen er ook heen en weer bij. Dan denk ik is het erg genoeg. Ik heb mensen voorbij zien komen die echt nog zwaar in de eetstoornis zitten, dat het zo’n grote strijd is. Dat ze zichzelf lelijk vinden, en terugvallen naar een dodelijk ondergewicht. Zo erg is het bij mij niet denk ik dan. Kijk nu met 128 kilo, natuurlijk ben ik niet blij met mezelf. Maar ik weet van mezelf als ik bijvoorbeeld rond de 90 zou wegen, dat ik dan heel tevreden en blij met mezelf kan zijn.
Maar aan de andere kant denk ik ook, al is het een minder ergere eetstoornis die aanwezig is. Ik ben al 21 jaar bezig het stap voor stap eruit te werken. Dat is ook al wel erg lang…
Ik vind het ook wel eng dat ik deze huisartsenpraktijk nog niet zo goed ken. Hier zit ik pas sinds 2,5 jaar bij. Ik ken ze nog niet echt goed. Bij m’n vorige huisarts zou de drempel denk ik lager voelen. Maar ik ga het toch doen. Al moet ik mezelf er even heen schoppen.
Ik ben er ook niet open genoeg over naar bijvoorbeeld m’n man of mensen om me heen. Niet dat iedereen het hoeft te weten. Maar bijna helemaal niet is ook niet goed denk. Mijn man weet natuurlijk wel dat ik met overgewicht zit. Hij weet ook wel van m’n vroegere eetstoornis af. Ik heb eind vorig jaar ook wel door neus en lippen gezegd dat het het daardoor moeilijker maakt om op de goede weg te blijven. Een totale verrassing zal het niet zijn denk ik daardoor.
Pff spannend, ik laat het nog even tot me doordringen vandaag. En morgen die telefoon pakken. Beter meteen de knoop doorhakken dan voor me uitschuiven. En daarnaast op een gezonde manier blijven afvallen vanaf nu. En met de tijd mee naar dat laatste stukje eetstoornis kijken en daaraan werken. Zodat het deze keer blijvend is. Morgen zal ik toch al niet meteen terecht kunnen. Ik weet dat de wachtlijsten overal ontzettend lang kunnen zijn… Ik sta er niet raar van te kijken als ik bijvoorbeeld pas volgend jaar aan de beurt ben. We gaan het zien…
Mijn gevoelens vliegen er ook heen en weer bij. Dan denk ik is het erg genoeg. Ik heb mensen voorbij zien komen die echt nog zwaar in de eetstoornis zitten, dat het zo’n grote strijd is. Dat ze zichzelf lelijk vinden, en terugvallen naar een dodelijk ondergewicht. Zo erg is het bij mij niet denk ik dan. Kijk nu met 128 kilo, natuurlijk ben ik niet blij met mezelf. Maar ik weet van mezelf als ik bijvoorbeeld rond de 90 zou wegen, dat ik dan heel tevreden en blij met mezelf kan zijn.
Maar aan de andere kant denk ik ook, al is het een minder ergere eetstoornis die aanwezig is. Ik ben al 21 jaar bezig het stap voor stap eruit te werken. Dat is ook al wel erg lang…
Ik vind het ook wel eng dat ik deze huisartsenpraktijk nog niet zo goed ken. Hier zit ik pas sinds 2,5 jaar bij. Ik ken ze nog niet echt goed. Bij m’n vorige huisarts zou de drempel denk ik lager voelen. Maar ik ga het toch doen. Al moet ik mezelf er even heen schoppen.
Ik ben er ook niet open genoeg over naar bijvoorbeeld m’n man of mensen om me heen. Niet dat iedereen het hoeft te weten. Maar bijna helemaal niet is ook niet goed denk. Mijn man weet natuurlijk wel dat ik met overgewicht zit. Hij weet ook wel van m’n vroegere eetstoornis af. Ik heb eind vorig jaar ook wel door neus en lippen gezegd dat het het daardoor moeilijker maakt om op de goede weg te blijven. Een totale verrassing zal het niet zijn denk ik daardoor.
Pff spannend, ik laat het nog even tot me doordringen vandaag. En morgen die telefoon pakken. Beter meteen de knoop doorhakken dan voor me uitschuiven. En daarnaast op een gezonde manier blijven afvallen vanaf nu. En met de tijd mee naar dat laatste stukje eetstoornis kijken en daaraan werken. Zodat het deze keer blijvend is. Morgen zal ik toch al niet meteen terecht kunnen. Ik weet dat de wachtlijsten overal ontzettend lang kunnen zijn… Ik sta er niet raar van te kijken als ik bijvoorbeeld pas volgend jaar aan de beurt ben. We gaan het zien…
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
