Lijf & Lijn
alle pijlers
Hoe beoordelen jullie te dikke mensen?
donderdag 4 augustus 2016 om 15:37
Ik denk dat het tussen mijn oren zit. Ik ben 1m70 en ongeveer 15kg te zwaar ten opzichte van een gezonde BMI sinds mijn zwangerschap. 3 jaar geleden ben ik 20kg afgevallen en woog ik 70kg en voelde ik me echt weer aantrekkelijk en kon weer alles aan en heb toen ook deze baan gevonden. Een jaar ging het heel goed maar daarna ben ik het langzaam weer kwijt geraakt en momenteel lukt het me niet om de knop te vinden.
Ik heb een goede representatieve management functie en op de een of andere manier zit het tussen mijn oren dat mensen mij nu minder goed/aardig/leuk vinden met 15kg overgewicht. Rationeel gezien slaat het natuurlijk nergens op want a. ik ben niet onwijs dik (maat 42/44) en ook niet afzichtelijk om te zien, en b. ik ben niet op zoek naar een man/sjans ofzo. Dus waarom zouden mensen mij minder serieus nemen of minder goed vinden in mijn werk?
Ik wil zo graag stoppen met me te schamen voor mijn lichaam, voor nu te accepteren dat ik te zwaar ben en dan vanuit een positief gevoel hopelijk over een tijdje als ik wat beter in mijn vel zit weer vol goede moed met afvallen aan de slag te gaan.
Kunnen jullie mij geruststellen? Of in elk geval delen hoe jullie tegen representatieve, succesvolle vrouwen met 15kg teveel aankijken?
Ik heb een goede representatieve management functie en op de een of andere manier zit het tussen mijn oren dat mensen mij nu minder goed/aardig/leuk vinden met 15kg overgewicht. Rationeel gezien slaat het natuurlijk nergens op want a. ik ben niet onwijs dik (maat 42/44) en ook niet afzichtelijk om te zien, en b. ik ben niet op zoek naar een man/sjans ofzo. Dus waarom zouden mensen mij minder serieus nemen of minder goed vinden in mijn werk?
Ik wil zo graag stoppen met me te schamen voor mijn lichaam, voor nu te accepteren dat ik te zwaar ben en dan vanuit een positief gevoel hopelijk over een tijdje als ik wat beter in mijn vel zit weer vol goede moed met afvallen aan de slag te gaan.
Kunnen jullie mij geruststellen? Of in elk geval delen hoe jullie tegen representatieve, succesvolle vrouwen met 15kg teveel aankijken?
donderdag 11 augustus 2016 om 16:10
quote:MevrouwJack schreef op 11 augustus 2016 @ 15:59:
[...]
Mooie post. Ik ben niet goed genoeg in controle houden op mijn eetgedrag, en dat vind ik kwalijk. Ik ben overigens ook in heel veel andere dingen slecht: het huishouden, inparkeren, heb een vreselijk slecht gevoel voor richting / ruimtelijk inzicht, ben niet zo spontaan in groepen, heb veel tijd nodig om me ergens thuis te voelen. En heb de motorische kwaliteiten van een houten deur. En ik vergeet vast nog van alles.
Daar staat tegenover dat ik slim genoeg bent, goed kan schrijven, heel muzikaal ben, goed kan tekenen, kan koken, goed ben in mijn werk, interesse heb in anderen, gevoel voor zelfspot heb (allemaal volgens mijn eigen standaard he ) en mensen mij (over het algemeen, zullen vast uitzonderingen zijn) een aardig mens vinden. Voor sommige kwaliteiten heb ik hard gewerkt, andere zijn me aan komen waaien.
Al die zwakke punten vind ik eigenlijk wel prima, die worden mooi gecompenseerd. Je kunt niet overal goed in zijn. Maar geen controle hebben op je eetgedrag heeft invloed op alles wat je doet, en daarom moet ik daar wel wat mee. En dat is lastig, want langdurig ziek wat voor gewichtstoename zorgt, medicijnen met bijwerkingen, vaak moe, andere mensen en werk zijn altijd belangrijker, etc. Ik zoek nu een weg die voor mij werkt en ik heb hem nog niet helemaal gevonden. Natuurlijk is het een kwestie van 'nee' zeggen, maar het is veel meer dan dat. Wat ik moet leren is mezelf (en in dit geval mijn eigen gezondheid) topprioriteit te maken, maar dat vind ik vaak hartstikke moeilijk. Ik kom er wel hoor, maar het duurt even.Ik vind jouw wel aardig hoor mijn harde leerschool is het leven hoeft niet perfect te zijn. Ik moet dat echt leren.
[...]
Mooie post. Ik ben niet goed genoeg in controle houden op mijn eetgedrag, en dat vind ik kwalijk. Ik ben overigens ook in heel veel andere dingen slecht: het huishouden, inparkeren, heb een vreselijk slecht gevoel voor richting / ruimtelijk inzicht, ben niet zo spontaan in groepen, heb veel tijd nodig om me ergens thuis te voelen. En heb de motorische kwaliteiten van een houten deur. En ik vergeet vast nog van alles.
Daar staat tegenover dat ik slim genoeg bent, goed kan schrijven, heel muzikaal ben, goed kan tekenen, kan koken, goed ben in mijn werk, interesse heb in anderen, gevoel voor zelfspot heb (allemaal volgens mijn eigen standaard he ) en mensen mij (over het algemeen, zullen vast uitzonderingen zijn) een aardig mens vinden. Voor sommige kwaliteiten heb ik hard gewerkt, andere zijn me aan komen waaien.
Al die zwakke punten vind ik eigenlijk wel prima, die worden mooi gecompenseerd. Je kunt niet overal goed in zijn. Maar geen controle hebben op je eetgedrag heeft invloed op alles wat je doet, en daarom moet ik daar wel wat mee. En dat is lastig, want langdurig ziek wat voor gewichtstoename zorgt, medicijnen met bijwerkingen, vaak moe, andere mensen en werk zijn altijd belangrijker, etc. Ik zoek nu een weg die voor mij werkt en ik heb hem nog niet helemaal gevonden. Natuurlijk is het een kwestie van 'nee' zeggen, maar het is veel meer dan dat. Wat ik moet leren is mezelf (en in dit geval mijn eigen gezondheid) topprioriteit te maken, maar dat vind ik vaak hartstikke moeilijk. Ik kom er wel hoor, maar het duurt even.Ik vind jouw wel aardig hoor mijn harde leerschool is het leven hoeft niet perfect te zijn. Ik moet dat echt leren.
donderdag 11 augustus 2016 om 16:10
quote:MevrouwJack schreef op 11 augustus 2016 @ 15:59:
[...]
Wat ik moet leren is mezelf (en in dit geval mijn eigen gezondheid) topprioriteit te maken, maar dat vind ik vaak hartstikke moeilijk. Ik kom er wel hoor, maar het duurt even.
hoe bedoel je dat, MJ, jezelf topprioriteit maken? op welke manier zitten je andere prioriteiten in de weg?
is het een kwestie van tijd? meer tijd besteden aan je gezondheid (koken, sporten)?
[...]
Wat ik moet leren is mezelf (en in dit geval mijn eigen gezondheid) topprioriteit te maken, maar dat vind ik vaak hartstikke moeilijk. Ik kom er wel hoor, maar het duurt even.
hoe bedoel je dat, MJ, jezelf topprioriteit maken? op welke manier zitten je andere prioriteiten in de weg?
is het een kwestie van tijd? meer tijd besteden aan je gezondheid (koken, sporten)?
donderdag 11 augustus 2016 om 16:13
quote:JustcallmeTuT schreef op 11 augustus 2016 @ 15:47:
Precies. Het karakter doet meer dan een slank of gevuld lijf.Waarmee in één zin zo´n 2800 posts samengevat worden en het antwoord gegeven op de vraag van TO.
Precies. Het karakter doet meer dan een slank of gevuld lijf.Waarmee in één zin zo´n 2800 posts samengevat worden en het antwoord gegeven op de vraag van TO.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 11 augustus 2016 om 16:25
quote:aliva schreef op 11 augustus 2016 @ 16:10:
[...]
hoe bedoel je dat, MJ, jezelf topprioriteit maken? op welke manier zitten je andere prioriteiten in de weg?
is het een kwestie van tijd? meer tijd besteden aan je gezondheid (koken, sporten)?
Hmm lastige vraag. Ik 'kon altijd alles tegelijk': ruim fulltime werken, sociaal leven hebben, vrijwilligerswerk, hobby's, cursus... En toen werd ik ziek (drie jaar geleden) en dan kan dat ineens niet meer. Toen moest ik opnieuw gaan kijken wat nou eigenlijk prioriteit kreeg en wat dat zou moeten krijgen. Ik wilde heel goed zijn in mijn werk want dan word je gewaardeerd, hard werken voor de vereniging waarvan je lid bent, want dan wordt dat gewaardeerd, goed zijn in hobby's want dan word je gewaardeerd... En niet een beetje goed maar héél goed, foutloos het liefst. Toen ik een half jaar thuis kwam te zitten heb ik geleerd dat dat allemaal geen barst uitmaakte. Er brandde niks af, alles draaide door zonder mij, en tegelijkertijd werd ik overal gemist, niet om wat ik deed of kon maar om wie ik was. Klinkt gek maar dat was een enorme eye-opener.
En nu staat alles op een veel lager pitje, ben nog steeds aan het re-integreren bijvoorbeeld en hobby's, sociaal leven is beperkter, laat staan iets als vrijwilligerswerk. Ik merk nog steeds dat ik de neiging heb om al mijn energie in mijn werk te stoppen en dan thuis in te storten. Geen gezin, dus niemand die het ziet en ik heb alleen mezelf ermee. Dat is 'makkelijker' dan stevige grenzen trekken op mijn werk. Maar dat betekent dus in mijn geval wel dat ik veel makkelijker naar een pizzaatje grijp of maar een maaltijd oversla. En als je al moeite hebt om van de bushalte naar huis te lopen, wordt nog even extra bewegen er niet makkelijker op.
Dus ik moet leren om wél op de fiets naar mijn werk te gaan (en dan maar een vergadering af te zeggen) en wél van te voren te bedenken wat ik ga eten en wél de keuken in te gaan. En ik moet leren dat een pizza in de oven schuiven omdat je te moe bent om te koken niet 'jezelf verwennen' is, maar dat een gezonde maaltijd koken dat juist is.
[...]
hoe bedoel je dat, MJ, jezelf topprioriteit maken? op welke manier zitten je andere prioriteiten in de weg?
is het een kwestie van tijd? meer tijd besteden aan je gezondheid (koken, sporten)?
Hmm lastige vraag. Ik 'kon altijd alles tegelijk': ruim fulltime werken, sociaal leven hebben, vrijwilligerswerk, hobby's, cursus... En toen werd ik ziek (drie jaar geleden) en dan kan dat ineens niet meer. Toen moest ik opnieuw gaan kijken wat nou eigenlijk prioriteit kreeg en wat dat zou moeten krijgen. Ik wilde heel goed zijn in mijn werk want dan word je gewaardeerd, hard werken voor de vereniging waarvan je lid bent, want dan wordt dat gewaardeerd, goed zijn in hobby's want dan word je gewaardeerd... En niet een beetje goed maar héél goed, foutloos het liefst. Toen ik een half jaar thuis kwam te zitten heb ik geleerd dat dat allemaal geen barst uitmaakte. Er brandde niks af, alles draaide door zonder mij, en tegelijkertijd werd ik overal gemist, niet om wat ik deed of kon maar om wie ik was. Klinkt gek maar dat was een enorme eye-opener.
En nu staat alles op een veel lager pitje, ben nog steeds aan het re-integreren bijvoorbeeld en hobby's, sociaal leven is beperkter, laat staan iets als vrijwilligerswerk. Ik merk nog steeds dat ik de neiging heb om al mijn energie in mijn werk te stoppen en dan thuis in te storten. Geen gezin, dus niemand die het ziet en ik heb alleen mezelf ermee. Dat is 'makkelijker' dan stevige grenzen trekken op mijn werk. Maar dat betekent dus in mijn geval wel dat ik veel makkelijker naar een pizzaatje grijp of maar een maaltijd oversla. En als je al moeite hebt om van de bushalte naar huis te lopen, wordt nog even extra bewegen er niet makkelijker op.
Dus ik moet leren om wél op de fiets naar mijn werk te gaan (en dan maar een vergadering af te zeggen) en wél van te voren te bedenken wat ik ga eten en wél de keuken in te gaan. En ik moet leren dat een pizza in de oven schuiven omdat je te moe bent om te koken niet 'jezelf verwennen' is, maar dat een gezonde maaltijd koken dat juist is.
Tjezus, wat vals
donderdag 11 augustus 2016 om 16:29
quote:hatsetats schreef op 11 augustus 2016 @ 16:09:
[...]
Ik krijg t niet uitgelegd. Vanavond nieuwe poging nu op t werk op de foon.
Of je hebt gewoon een andere visie dan ik hoor, kan ook.
zondigen is negatief. Mensen, die willen afvallen, kunnen de neiging hebben om bij een negatieve daad dan te denken "ik ben niets waard" "Ik kan ook niets" en vervolgens door te zondigen. Je kunt ook denken "ik neem lekker een stukje chocolade, dat past er vandaag best wel bij", zonder dat dat gelijk enorm ongezond, slecht en dikmakend is.
Ik denk trouwens dat ik vooral aangekomen ben door alcohol.
[...]
Ik krijg t niet uitgelegd. Vanavond nieuwe poging nu op t werk op de foon.
Of je hebt gewoon een andere visie dan ik hoor, kan ook.
zondigen is negatief. Mensen, die willen afvallen, kunnen de neiging hebben om bij een negatieve daad dan te denken "ik ben niets waard" "Ik kan ook niets" en vervolgens door te zondigen. Je kunt ook denken "ik neem lekker een stukje chocolade, dat past er vandaag best wel bij", zonder dat dat gelijk enorm ongezond, slecht en dikmakend is.
Ik denk trouwens dat ik vooral aangekomen ben door alcohol.
Later is nu
donderdag 11 augustus 2016 om 16:29
quote:MevrouwJack schreef op 11 augustus 2016 @ 16:26:
Ow sorry het is wel een heel lang verhaal geworden merk ik
Maar zo te lezen zit er jou veel meer achter dan alleen verkeerde keuzes maken.
Een dieper probleem zoals jezelf wegcijferen om het gevoel te krijgen gewaardeerd te worden.
Heb je daar hulp bij?
Ow sorry het is wel een heel lang verhaal geworden merk ik
Maar zo te lezen zit er jou veel meer achter dan alleen verkeerde keuzes maken.
Een dieper probleem zoals jezelf wegcijferen om het gevoel te krijgen gewaardeerd te worden.
Heb je daar hulp bij?
donderdag 11 augustus 2016 om 16:33
quote:1blondie_2curly_3curvie_AIHF schreef op 11 augustus 2016 @ 16:29:
[...]
Maar zo te lezen zit er jou veel meer achter dan alleen verkeerde keuzes maken.
Een dieper probleem zoals jezelf wegcijferen om het gevoel te krijgen gewaardeerd te worden.
Heb je daar hulp bij?Ik ben de laatste jaren een stuk opener geworden daarover, richting collega's en vrienden. Dat helpt al een heel stuk om in te zien hoe raar de gedachtenkronkels in je hoofd soms kunnen lopen. En ik heb een coach die me helpt bij het re-integreren waar ik (inmiddels heel af en toe) een gesprek mee heb. Dus ik kom er wel hoor, maar dat soort patronen zijn best lastig te doorbreken.
[...]
Maar zo te lezen zit er jou veel meer achter dan alleen verkeerde keuzes maken.
Een dieper probleem zoals jezelf wegcijferen om het gevoel te krijgen gewaardeerd te worden.
Heb je daar hulp bij?Ik ben de laatste jaren een stuk opener geworden daarover, richting collega's en vrienden. Dat helpt al een heel stuk om in te zien hoe raar de gedachtenkronkels in je hoofd soms kunnen lopen. En ik heb een coach die me helpt bij het re-integreren waar ik (inmiddels heel af en toe) een gesprek mee heb. Dus ik kom er wel hoor, maar dat soort patronen zijn best lastig te doorbreken.
Tjezus, wat vals
donderdag 11 augustus 2016 om 16:33
