
Hoe doen jullie het? Werken en af willen vallen..

woensdag 11 maart 2015 om 13:07
Dag allemaal,
Dit is een vraag voor de mensen die het (enigszins) lukt om alle balletjes hoog te houden en/of de mensen die hun leven om hebben kunnen gooien.
Hoe ziet jullie dag er ongeveer uit?
Ik heb geen kinderen, wel 2 binnenkatten. Ik werk 8,5 tot 9u per dag, 4 dagen per week. Mijn werk is zittend achter computer, dus lichamelijk niet uitdagend, het is wel geestelijk heel vermoeiend en een baan met veel verantwoordelijkheid.
Ik ben een lui persoon, dat geef ik eerlijk toe en een emotie-eter. Na een slopende dag (geestelijk dus) wil ik eigenlijk alleen maar liggen, tv/series/films kijken en lekkere dingen eten. Als iets heel stressvol is wil ik eigenlijk direct naar de winkel lopen en wat chocola halen om te kalmeren.
Ik wil graag 10 kg afvallen en om dat te bereiken moet ik een stuk meer gaan bewegen dan ik nu doe. Ik ben nu minimaal 2 en in hele goede weken wel 4 keer in de sportschool te vinden en weet wat ik daar moet doen om resultaat te boeken.
Echter het eten, stress, geestelijke vermoeidheid belemmert me zo erg en ik boek 0 resultaat!
Ik wijk te vaak in een week van mijn eet- en sportschema af, omdat ik moe ben van werk, of ik vind het huis te vies, of ik vind dat m'n katten te weinig aandacht hebben gehad of ik zit niet lekker in mn vel en in al deze situaties wil ik vaak ook alleen maar troost zoeken in eten.
Zijn er mensen die dit herkennen? Iemand tips hoe je stopt met het zoeken van troost in eten?
Als ik het een enkele keer niet doe (troost eten dus), blijf ik de hele avond chagrijnig en de hele tijd maar aan eten denken, ik baal gewoon van mezelf!
Na een stressvolle of vermoeiende dag op het werk (wat de meeste dagen gewoon sowieso zijn, dat is het vak nou eenmaal) zie ik het echt als een straf om nog naar een overvolle sportschool te gaan en dan helemaal gesloopt thuis te komen. Geen tijd meer ergens voor daarna, eten, slapen en volgende dag weer naar het werk.
Hoe doen jullie dit? Ik denk dat een grote stap is om het niet als straf te zien om naar de sportschool te gaan maar zo ver ben ik nog lang niet vrees ik. Iets anders gaan doen helpt ook niet, de sportschool is nog hetgeen wat ik het minst vervelend vind.
Naar een groepsactiviteit moeten kan ik namelijk een hele week tegenop kijken .
Ik ben benieuwd naar jullie, gedisciplineerde, gemotiveerde mensen en vooral naar hoe jullie daar gekomen zijn en hoe jullie de rest ook op orde houden (huishouden, aandacht voor katten, sociale contacten en.. voor jezelf).
Dit is een vraag voor de mensen die het (enigszins) lukt om alle balletjes hoog te houden en/of de mensen die hun leven om hebben kunnen gooien.
Hoe ziet jullie dag er ongeveer uit?
Ik heb geen kinderen, wel 2 binnenkatten. Ik werk 8,5 tot 9u per dag, 4 dagen per week. Mijn werk is zittend achter computer, dus lichamelijk niet uitdagend, het is wel geestelijk heel vermoeiend en een baan met veel verantwoordelijkheid.
Ik ben een lui persoon, dat geef ik eerlijk toe en een emotie-eter. Na een slopende dag (geestelijk dus) wil ik eigenlijk alleen maar liggen, tv/series/films kijken en lekkere dingen eten. Als iets heel stressvol is wil ik eigenlijk direct naar de winkel lopen en wat chocola halen om te kalmeren.
Ik wil graag 10 kg afvallen en om dat te bereiken moet ik een stuk meer gaan bewegen dan ik nu doe. Ik ben nu minimaal 2 en in hele goede weken wel 4 keer in de sportschool te vinden en weet wat ik daar moet doen om resultaat te boeken.
Echter het eten, stress, geestelijke vermoeidheid belemmert me zo erg en ik boek 0 resultaat!
Ik wijk te vaak in een week van mijn eet- en sportschema af, omdat ik moe ben van werk, of ik vind het huis te vies, of ik vind dat m'n katten te weinig aandacht hebben gehad of ik zit niet lekker in mn vel en in al deze situaties wil ik vaak ook alleen maar troost zoeken in eten.
Zijn er mensen die dit herkennen? Iemand tips hoe je stopt met het zoeken van troost in eten?
Als ik het een enkele keer niet doe (troost eten dus), blijf ik de hele avond chagrijnig en de hele tijd maar aan eten denken, ik baal gewoon van mezelf!
Na een stressvolle of vermoeiende dag op het werk (wat de meeste dagen gewoon sowieso zijn, dat is het vak nou eenmaal) zie ik het echt als een straf om nog naar een overvolle sportschool te gaan en dan helemaal gesloopt thuis te komen. Geen tijd meer ergens voor daarna, eten, slapen en volgende dag weer naar het werk.
Hoe doen jullie dit? Ik denk dat een grote stap is om het niet als straf te zien om naar de sportschool te gaan maar zo ver ben ik nog lang niet vrees ik. Iets anders gaan doen helpt ook niet, de sportschool is nog hetgeen wat ik het minst vervelend vind.
Naar een groepsactiviteit moeten kan ik namelijk een hele week tegenop kijken .
Ik ben benieuwd naar jullie, gedisciplineerde, gemotiveerde mensen en vooral naar hoe jullie daar gekomen zijn en hoe jullie de rest ook op orde houden (huishouden, aandacht voor katten, sociale contacten en.. voor jezelf).
maandag 16 maart 2015 om 07:10
quote:visenya schreef op 15 maart 2015 @ 22:18:
De mensen die gezonder zijn gaan eten, zijn jullie ook echt op jullie kcal's in/kcal's uit gaan letten? Ik heb in het begin wel gelet op hoeveel calorieën iets bevat, om zo een bewuste gezonde keuze voor een product te maken. Maar echt calorieën tellen heb ik nooit gedaan.
De mensen die gezonder zijn gaan eten, zijn jullie ook echt op jullie kcal's in/kcal's uit gaan letten? Ik heb in het begin wel gelet op hoeveel calorieën iets bevat, om zo een bewuste gezonde keuze voor een product te maken. Maar echt calorieën tellen heb ik nooit gedaan.