Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 om 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
maandag 12 december 2016 om 10:37
quote:Loca_Loca schreef op 12 december 2016 @ 10:25:
Calvijn, zat jij niet net na je operatie aan de kibbeling?Ja, en ik gisteren aan een chocolade letter...Zat vanochtend wel weer twee uur in de sportschool aan allerlei ijzers te trekken....Doe ik dat niet dan had ik die letter beter meteen op mijn heupen kunnen plakken...
Calvijn, zat jij niet net na je operatie aan de kibbeling?Ja, en ik gisteren aan een chocolade letter...Zat vanochtend wel weer twee uur in de sportschool aan allerlei ijzers te trekken....Doe ik dat niet dan had ik die letter beter meteen op mijn heupen kunnen plakken...
maandag 12 december 2016 om 10:53
quote:watdachtjehiervan schreef op 12 december 2016 @ 10:35:
[...]
Maar het is toch raar dat Marels veel kan eten?Ik kan ook heel veel eten, drinken en nog tegelijk ook..Dump vrijwel nergens op..De continue drang om te moeten eten is weg, het op voorhand situaties creeren waarna je je mag belonen met "lekkers" het zg beloonmoment geloof ik niet meer in. Je mind wordt gereset naar een nulpunt en vanuit daar bouw je weer langzaam je eetgedrag op..En zoveel mensen, zoveel manieren en dus ook net zoveel resultaat. Mocht het bij mij alsnog fout gaan dan weet ik door opgedane kennis van de mensen met expertise om mij heen dat er nog een aantal mogelijkheden zijn en inmiddels nieuwere technieken bestaan om op dit gewicht te kunnen blijven....De fobiring, de SADI...noem maar op...De gbp is een goed hulpmiddel, maar eigenlijk alweer een beetje een achterhaalde operatie wat betreft stabiel op gewicht blijven.
[...]
Maar het is toch raar dat Marels veel kan eten?Ik kan ook heel veel eten, drinken en nog tegelijk ook..Dump vrijwel nergens op..De continue drang om te moeten eten is weg, het op voorhand situaties creeren waarna je je mag belonen met "lekkers" het zg beloonmoment geloof ik niet meer in. Je mind wordt gereset naar een nulpunt en vanuit daar bouw je weer langzaam je eetgedrag op..En zoveel mensen, zoveel manieren en dus ook net zoveel resultaat. Mocht het bij mij alsnog fout gaan dan weet ik door opgedane kennis van de mensen met expertise om mij heen dat er nog een aantal mogelijkheden zijn en inmiddels nieuwere technieken bestaan om op dit gewicht te kunnen blijven....De fobiring, de SADI...noem maar op...De gbp is een goed hulpmiddel, maar eigenlijk alweer een beetje een achterhaalde operatie wat betreft stabiel op gewicht blijven.
maandag 12 december 2016 om 10:59
Ik ben niet bang voor facepalms
Allereerst complimenten voor hetgeen je doet en laat, en ik blijf het knap vinden allemaal. Maar Marels, als je verder af wil vallen, kan ik dat niet zo goed rijmen met de "drie genietmomentjes per week" die je psycholoog voorschrijft, en daarnaast dan nog de snackmomentjes die je beschrijft als er bijv een feestje is. Ook voor ons, de niet-gbp-achtigen, horen drie snoep- en facultatieve snackmomenten er even niet bij als je tien kilo wil verliezen. Hiermee bedoel ik niet dat je niet goed bezig bent, maar even de focus op dit wat je hierboven schrijft. Het gaat denk ik om dat stuk tussen je oren, van jezelf te veel toestaan. Ook al neem ik direct van je aan dat je gezond eet, goed oplet etc etc. Maar je komt jezelf altijd tegen als je juist in die laatste zware loodjes niet heel goed op je tellen past, en de snoep- en snackmomenten niet helemaal schrapt. Is dat niet veel makkelijker, ook?
Allereerst complimenten voor hetgeen je doet en laat, en ik blijf het knap vinden allemaal. Maar Marels, als je verder af wil vallen, kan ik dat niet zo goed rijmen met de "drie genietmomentjes per week" die je psycholoog voorschrijft, en daarnaast dan nog de snackmomentjes die je beschrijft als er bijv een feestje is. Ook voor ons, de niet-gbp-achtigen, horen drie snoep- en facultatieve snackmomenten er even niet bij als je tien kilo wil verliezen. Hiermee bedoel ik niet dat je niet goed bezig bent, maar even de focus op dit wat je hierboven schrijft. Het gaat denk ik om dat stuk tussen je oren, van jezelf te veel toestaan. Ook al neem ik direct van je aan dat je gezond eet, goed oplet etc etc. Maar je komt jezelf altijd tegen als je juist in die laatste zware loodjes niet heel goed op je tellen past, en de snoep- en snackmomenten niet helemaal schrapt. Is dat niet veel makkelijker, ook?
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
maandag 12 december 2016 om 11:00
maandag 12 december 2016 om 11:18
quote:Very__Cherry schreef op 12 december 2016 @ 10:59:
Ik ben niet bang voor facepalms
Allereerst complimenten voor hetgeen je doet en laat, en ik blijf het knap vinden allemaal. Maar Marels, als je verder af wil vallen, kan ik dat niet zo goed rijmen met de "drie genietmomentjes per week" die je psycholoog voorschrijft, en daarnaast dan nog de snackmomentjes die je beschrijft als er bijv een feestje is. Ook voor niet-gbp-achtigen, horen drie snoep- en facultatieve snackmomenten er even niet bij als je tien kilo wil verliezen. Hiermee bedoel ik niet dat je niet goed bezig bent, maar even de focus op dit wat je hierboven schrijft. Het gaat denk ik om dat stuk tussen je oren, van jezelf te veel toestaan. Ook al neem ik direct van je aan dat je gezond eet, goed oplet etc etc. Maar je komt jezelf altijd tegen als je juist in die laatste zware loodjes niet heel goed op je tellen past, en de snoep- en snackmomenten niet helemaal schrapt. Is dat niet veel makkelijker, ook?Helemaal mee eens!!! Respectvol verwoord.
Ik ben niet bang voor facepalms
Allereerst complimenten voor hetgeen je doet en laat, en ik blijf het knap vinden allemaal. Maar Marels, als je verder af wil vallen, kan ik dat niet zo goed rijmen met de "drie genietmomentjes per week" die je psycholoog voorschrijft, en daarnaast dan nog de snackmomentjes die je beschrijft als er bijv een feestje is. Ook voor niet-gbp-achtigen, horen drie snoep- en facultatieve snackmomenten er even niet bij als je tien kilo wil verliezen. Hiermee bedoel ik niet dat je niet goed bezig bent, maar even de focus op dit wat je hierboven schrijft. Het gaat denk ik om dat stuk tussen je oren, van jezelf te veel toestaan. Ook al neem ik direct van je aan dat je gezond eet, goed oplet etc etc. Maar je komt jezelf altijd tegen als je juist in die laatste zware loodjes niet heel goed op je tellen past, en de snoep- en snackmomenten niet helemaal schrapt. Is dat niet veel makkelijker, ook?Helemaal mee eens!!! Respectvol verwoord.
maandag 12 december 2016 om 11:27
...De gbp is een goed hulpmiddel, maar eigenlijk alweer een beetje een achterhaalde operatie wat betreft stabiel op gewicht blijven.[/quote]
Hier schrik ik van! Waarom wordt deze operatie dan nog gedaan?
En die andere oplossingen die jij opnoemt? Zoals die ring, werkt dat wel? Of zijn die over een paar jaar ook weer achter haalt?
Hier schrik ik van! Waarom wordt deze operatie dan nog gedaan?
En die andere oplossingen die jij opnoemt? Zoals die ring, werkt dat wel? Of zijn die over een paar jaar ook weer achter haalt?
maandag 12 december 2016 om 11:35
maandag 12 december 2016 om 12:49
quote:watdachtjehiervan schreef op 12 december 2016 @ 11:27:
...De gbp is een goed hulpmiddel, maar eigenlijk alweer een beetje een achterhaalde operatie wat betreft stabiel op gewicht blijven.[/quote]
Hier schrik ik van! Waarom wordt deze operatie dan nog gedaan?
En die andere oplossingen die jij opnoemt? Zoals die ring, werkt dat wel? Of zijn die over een paar jaar ook weer achter haalt?Omdat WLS in welke vorm dan ook de operatie van de toekomst is en er ontzettend veel geld in omgaat. Een gbp is een redelijk simpele ingreep waarmee je in zo'n 70% van de gevallen een zeer goed eindresultaat boekt en een hoge kwaliteit van het leven kan waarborgen. De overige 30 procent zal moeten uitwijken naar andere, zwaardere ingrepen/mogelijkheden zoals bv de SADI. En omdat er in de toekomst steeds ernstigere vormen van obesitas zal ontstaan wordt hier revolutionair handig op ingespeeld en springen de klinieken als paddestoelen uit de grond. Doordat de behandeling vaak diciplinair is houdt het hele beroepsgroepen aan de vreet. En uiteraard hebben ze het beste met de clienten voor, maar dit is natuurlijk een gat in de markt en bij vernieuwing blijven ze verzekerd van een dikbelegde boterham.. Fobiring is niets meer dan dat de maag loszittend omkapseld wordt waardoor ie niet meer uit kan zetten. Veel hebben er baat bij en zal na pakweg een jaar of 5 standaard tijdens een gbp geplaatst worden. SADI is een relatieve nieuwe manier van WLS voor de zwaardere gevallen van een bmi van boven de 45.
...De gbp is een goed hulpmiddel, maar eigenlijk alweer een beetje een achterhaalde operatie wat betreft stabiel op gewicht blijven.[/quote]
Hier schrik ik van! Waarom wordt deze operatie dan nog gedaan?
En die andere oplossingen die jij opnoemt? Zoals die ring, werkt dat wel? Of zijn die over een paar jaar ook weer achter haalt?Omdat WLS in welke vorm dan ook de operatie van de toekomst is en er ontzettend veel geld in omgaat. Een gbp is een redelijk simpele ingreep waarmee je in zo'n 70% van de gevallen een zeer goed eindresultaat boekt en een hoge kwaliteit van het leven kan waarborgen. De overige 30 procent zal moeten uitwijken naar andere, zwaardere ingrepen/mogelijkheden zoals bv de SADI. En omdat er in de toekomst steeds ernstigere vormen van obesitas zal ontstaan wordt hier revolutionair handig op ingespeeld en springen de klinieken als paddestoelen uit de grond. Doordat de behandeling vaak diciplinair is houdt het hele beroepsgroepen aan de vreet. En uiteraard hebben ze het beste met de clienten voor, maar dit is natuurlijk een gat in de markt en bij vernieuwing blijven ze verzekerd van een dikbelegde boterham.. Fobiring is niets meer dan dat de maag loszittend omkapseld wordt waardoor ie niet meer uit kan zetten. Veel hebben er baat bij en zal na pakweg een jaar of 5 standaard tijdens een gbp geplaatst worden. SADI is een relatieve nieuwe manier van WLS voor de zwaardere gevallen van een bmi van boven de 45.
maandag 12 december 2016 om 12:58
quote:watdachtjehiervan schreef op 12 december 2016 @ 11:27:
...De gbp is een goed hulpmiddel, maar eigenlijk alweer een beetje een achterhaalde operatie wat betreft stabiel op gewicht blijven.[/quote]
Hier schrik ik van! Waarom wordt deze operatie dan nog gedaan?
En die andere oplossingen die jij opnoemt? Zoals die ring, werkt dat wel? Of zijn die over een paar jaar ook weer achter haalt?
De medische wereld gaat zo snel, dat veel dingen snel achterhaald zijn, 10 of 15 jaar geleden van een maagband nog hét antwoord op overgewicht. En nu weten ze inmiddels ook dat het vooral te maken heeft met hormonen en dit niet voldoende is.
In de voorlichting voor GBP vertelde de chirurg dat het niet ondenkbaar is dat er over 15 jaar een medicijn ontwikkeld is die dit uitschakelt en je lichaam de 'reset' geeft.
...De gbp is een goed hulpmiddel, maar eigenlijk alweer een beetje een achterhaalde operatie wat betreft stabiel op gewicht blijven.[/quote]
Hier schrik ik van! Waarom wordt deze operatie dan nog gedaan?
En die andere oplossingen die jij opnoemt? Zoals die ring, werkt dat wel? Of zijn die over een paar jaar ook weer achter haalt?
De medische wereld gaat zo snel, dat veel dingen snel achterhaald zijn, 10 of 15 jaar geleden van een maagband nog hét antwoord op overgewicht. En nu weten ze inmiddels ook dat het vooral te maken heeft met hormonen en dit niet voldoende is.
In de voorlichting voor GBP vertelde de chirurg dat het niet ondenkbaar is dat er over 15 jaar een medicijn ontwikkeld is die dit uitschakelt en je lichaam de 'reset' geeft.
maandag 12 december 2016 om 14:05
Rosepudding, over zo'n medicijn heb ik geloof ik wel eens wat gelezen. Ze kunnen mijn moeder en oma wel als proefpersoon nemen. Slank, eten wat ze willen (ook taart etcetera) maar stoppen meteen als ze vol zijn. Komt geen wilskracht aan te pas verder, ze denken er niet eens over na.
Wat hebben zij wat 'wij' missen. Of wat missen zij wat wij hebben .
Bij mij speelt apneu daarnaast ook een rol en veel minder kunnen bewegen dan gewenst door artrose van mijn enkel. Vandaag bij chirurg geweest, ik word gebeld voor afspraak MRI.
Ik was altijd al mollig maar ruim onder de 100 kilo. Sinds 2014 naar boven de 100. Het vermoeden is dat sinds 2013 de apneu is begonnen. In 2014 enkel gebroken en in totaal 3 operaties gehad. Tot op vandaag chronisch pijn eraan.
Wat hebben zij wat 'wij' missen. Of wat missen zij wat wij hebben .
Bij mij speelt apneu daarnaast ook een rol en veel minder kunnen bewegen dan gewenst door artrose van mijn enkel. Vandaag bij chirurg geweest, ik word gebeld voor afspraak MRI.
Ik was altijd al mollig maar ruim onder de 100 kilo. Sinds 2014 naar boven de 100. Het vermoeden is dat sinds 2013 de apneu is begonnen. In 2014 enkel gebroken en in totaal 3 operaties gehad. Tot op vandaag chronisch pijn eraan.
maandag 12 december 2016 om 14:41
Het punt is, en daar ben ik zelf ook echt op de harde manier achtergekomen, dat het altijd hard werken blijft. Je moet altijd alert bliijven. Niet weer in de oude valkuilen vallen. Daarom vond ik het belangrijk dat ik eerst psychische hulp kreeg over waarom ik ging eten. Ik was een emotie-eter. Dat stop je niet met een operatie. Daar heb ik eerst met de psychologe van het NOK aan gewerkt voor ik de operatie liet doen.
Ik let elke minuut van de dag op. Ik stop elke hap eten heel bewust in mijn mond. En soms, ja soms, vind ik het een vermoeiend idee dat ik dat voor altijd moet doen. Maar ik voel me nu zooooo goed, zooooo fit en zoveel beter, dat ik dat wel blijf doen. Ik stop niet meer met 5 a 6 keer sporten en ik ga niet meer eten uit frustratie. Dat wil ik niet meer.
De operatie is een hulpmiddel. Een krachtmiddel om in heel korte tijd veel gewicht te verliezen zodat je niet, zoals bij andere diëten of eet aanpassingen, snel je motivatie verliest. Na ongeveer een jaar moet je een bepaald evenwicht en verandering hebben ondergaan. Dan kan het zijn dat je op eigen houtje nog verder afvalt. Uiteindelijk is het een kwestie van meer calorieën verbranden dan er in gaan, zo simpel is het.
Acceptatie is ook zoiets. Misschien zit je met 80 kilo ook wel prima. Is je gezondheid verder goed en inderdaad vind de chirurg het ook wel goed. Wat jij dan zelf er nog mee wil, tja dat moet je zelf uitzoeken.
Tip van alles bijhouden in een app vind ik wel een goede, geeft mij ook veel inzicht. En schrijf dan echt, echt, echt alles op. Dus ook elk klein pepermuntje.
Ik let elke minuut van de dag op. Ik stop elke hap eten heel bewust in mijn mond. En soms, ja soms, vind ik het een vermoeiend idee dat ik dat voor altijd moet doen. Maar ik voel me nu zooooo goed, zooooo fit en zoveel beter, dat ik dat wel blijf doen. Ik stop niet meer met 5 a 6 keer sporten en ik ga niet meer eten uit frustratie. Dat wil ik niet meer.
De operatie is een hulpmiddel. Een krachtmiddel om in heel korte tijd veel gewicht te verliezen zodat je niet, zoals bij andere diëten of eet aanpassingen, snel je motivatie verliest. Na ongeveer een jaar moet je een bepaald evenwicht en verandering hebben ondergaan. Dan kan het zijn dat je op eigen houtje nog verder afvalt. Uiteindelijk is het een kwestie van meer calorieën verbranden dan er in gaan, zo simpel is het.
Acceptatie is ook zoiets. Misschien zit je met 80 kilo ook wel prima. Is je gezondheid verder goed en inderdaad vind de chirurg het ook wel goed. Wat jij dan zelf er nog mee wil, tja dat moet je zelf uitzoeken.
Tip van alles bijhouden in een app vind ik wel een goede, geeft mij ook veel inzicht. En schrijf dan echt, echt, echt alles op. Dus ook elk klein pepermuntje.
maandag 12 december 2016 om 16:08
maandag 12 december 2016 om 18:13
Ja precies, met genietmomentjes en een lage frequentie van sporten leef je als iemand zonder GBP die op gewicht wil blijven.
Wat dus ook gebeurt. Dat is precies zoals het bij anderen ook gaat.
Je schrijft regelmatig dat je 'normaal' wilt eten (wat dat ook is, maar ik snap je punt) maar wat er dan gebeurt is dat je lijf ook 'normaal' reageert. Stabiel dus. Dat is niet oneerlijk, dat is hoe het werkt.
Wat dus ook gebeurt. Dat is precies zoals het bij anderen ook gaat.
Je schrijft regelmatig dat je 'normaal' wilt eten (wat dat ook is, maar ik snap je punt) maar wat er dan gebeurt is dat je lijf ook 'normaal' reageert. Stabiel dus. Dat is niet oneerlijk, dat is hoe het werkt.
maandag 12 december 2016 om 21:30
quote:Marels schreef op 11 december 2016 @ 21:38:
Ik snoep niet veel
Heb een tijdje terug een lastige periode gehad, ja, maar dat is weer voorbij. Ik let in principe keurig op mijn zes eetmomenten en eet wat ik moet eten. Snoepen beperk ik tot de drie genietmomenten per week die de psychologe aanraadt.
En ja, soms heb je een feestje en kom je daardoor op een snackmoment meer per week, maar mijn basis is echt wel goed, dus. Dat is het probleem niet.
En hoe ik weet dat ik veel eet; ik vergelijking met andere mensen die in hetzelfde schuitje zitten
Calvijn geeft wel mooi de kern weer vind ik: als je weet dat je veel eet, moet je dat niet doen.
Ik quote bovenstaande van jou omdat ik écht niet snap hoe jij denkt over eten en jouw eigen rol daarin en het mijn verwarring illustreert: als je een feestje hebt, hoef je toch niet op een snackmoment méér te komen? Zelfs ik, die niet per se af wil vallen, hou daar rekening mee en snoep dan op een ander moment van de week minder . Voor iemand die, even grof gezegd, een eetprobleem of zelfs verslaving heeft (gehad) moet je toch weten dat dit - het goedpraten van uitzonderingen- de grootste valkuilen zijn?
Je hebt vast wel een antwoord, maar in de grote lijn begrijp ik niet dat je blijkbaar nog zo weinig geleerd lijkt te hebben op het gebied van eten en voeding of je eigen aandeel daarin.
Ik snoep niet veel
Heb een tijdje terug een lastige periode gehad, ja, maar dat is weer voorbij. Ik let in principe keurig op mijn zes eetmomenten en eet wat ik moet eten. Snoepen beperk ik tot de drie genietmomenten per week die de psychologe aanraadt.
En ja, soms heb je een feestje en kom je daardoor op een snackmoment meer per week, maar mijn basis is echt wel goed, dus. Dat is het probleem niet.
En hoe ik weet dat ik veel eet; ik vergelijking met andere mensen die in hetzelfde schuitje zitten
Calvijn geeft wel mooi de kern weer vind ik: als je weet dat je veel eet, moet je dat niet doen.
Ik quote bovenstaande van jou omdat ik écht niet snap hoe jij denkt over eten en jouw eigen rol daarin en het mijn verwarring illustreert: als je een feestje hebt, hoef je toch niet op een snackmoment méér te komen? Zelfs ik, die niet per se af wil vallen, hou daar rekening mee en snoep dan op een ander moment van de week minder . Voor iemand die, even grof gezegd, een eetprobleem of zelfs verslaving heeft (gehad) moet je toch weten dat dit - het goedpraten van uitzonderingen- de grootste valkuilen zijn?
Je hebt vast wel een antwoord, maar in de grote lijn begrijp ik niet dat je blijkbaar nog zo weinig geleerd lijkt te hebben op het gebied van eten en voeding of je eigen aandeel daarin.
maandag 12 december 2016 om 21:58
quote:voornu schreef op 12 december 2016 @ 21:30:
[...]
Calvijn geeft wel mooi de kern weer vind ik: als je weet dat je veel eet, moet je dat niet doen.
Ik quote bovenstaande van jou omdat ik écht niet snap hoe jij denkt over eten en jouw eigen rol daarin en het mijn verwarring illustreert: als je een feestje hebt, hoef je toch niet op een snackmoment méér te komen? Zelfs ik, die niet per se af wil vallen, hou daar rekening mee en snoep dan op een ander moment van de week minder . Voor iemand die, even grof gezegd, een eetprobleem of zelfs verslaving heeft (gehad) moet je toch weten dat dit - het goedpraten van uitzonderingen- de grootste valkuilen zijn?
Je hebt vast wel een antwoord, maar in de grote lijn begrijp ik niet dat je blijkbaar nog zo weinig geleerd lijkt te hebben op het gebied van eten en voeding of je eigen aandeel daarin.
[...]
Calvijn geeft wel mooi de kern weer vind ik: als je weet dat je veel eet, moet je dat niet doen.
Ik quote bovenstaande van jou omdat ik écht niet snap hoe jij denkt over eten en jouw eigen rol daarin en het mijn verwarring illustreert: als je een feestje hebt, hoef je toch niet op een snackmoment méér te komen? Zelfs ik, die niet per se af wil vallen, hou daar rekening mee en snoep dan op een ander moment van de week minder . Voor iemand die, even grof gezegd, een eetprobleem of zelfs verslaving heeft (gehad) moet je toch weten dat dit - het goedpraten van uitzonderingen- de grootste valkuilen zijn?
Je hebt vast wel een antwoord, maar in de grote lijn begrijp ik niet dat je blijkbaar nog zo weinig geleerd lijkt te hebben op het gebied van eten en voeding of je eigen aandeel daarin.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 12 december 2016 om 22:51
quote:voornu schreef op 12 december 2016 @ 21:30:
[...]
Calvijn geeft wel mooi de kern weer vind ik: als je weet dat je veel eet, moet je dat niet doen.
Ik quote bovenstaande van jou omdat ik écht niet snap hoe jij denkt over eten en jouw eigen rol daarin en het mijn verwarring illustreert: als je een feestje hebt, hoef je toch niet op een snackmoment méér te komen? Zelfs ik, die niet per se af wil vallen, hou daar rekening mee en snoep dan op een ander moment van de week minder . Voor iemand die, even grof gezegd, een eetprobleem of zelfs verslaving heeft (gehad) moet je toch weten dat dit - het goedpraten van uitzonderingen- de grootste valkuilen zijn?
Je hebt vast wel een antwoord, maar in de grote lijn begrijp ik niet dat je blijkbaar nog zo weinig geleerd lijkt te hebben op het gebied van eten en voeding of je eigen aandeel daarin.Ik vind dat er nu wel erg veroordelend geschreven wordt. Marels doet mijnsinziens heel erg haar best. Misschien was het handiger geweest eerder aan de bel te trekken toen ze stil bleef staan. Maar om nu te zeggen dat ze blijkbaar nog weinig geleerd heeft vind ik erg hard.
[...]
Calvijn geeft wel mooi de kern weer vind ik: als je weet dat je veel eet, moet je dat niet doen.
Ik quote bovenstaande van jou omdat ik écht niet snap hoe jij denkt over eten en jouw eigen rol daarin en het mijn verwarring illustreert: als je een feestje hebt, hoef je toch niet op een snackmoment méér te komen? Zelfs ik, die niet per se af wil vallen, hou daar rekening mee en snoep dan op een ander moment van de week minder . Voor iemand die, even grof gezegd, een eetprobleem of zelfs verslaving heeft (gehad) moet je toch weten dat dit - het goedpraten van uitzonderingen- de grootste valkuilen zijn?
Je hebt vast wel een antwoord, maar in de grote lijn begrijp ik niet dat je blijkbaar nog zo weinig geleerd lijkt te hebben op het gebied van eten en voeding of je eigen aandeel daarin.Ik vind dat er nu wel erg veroordelend geschreven wordt. Marels doet mijnsinziens heel erg haar best. Misschien was het handiger geweest eerder aan de bel te trekken toen ze stil bleef staan. Maar om nu te zeggen dat ze blijkbaar nog weinig geleerd heeft vind ik erg hard.
maandag 12 december 2016 om 23:01
quote:knijster1973 schreef op 12 december 2016 @ 22:51:
[...]
Ik vind dat er nu wel erg veroordelend geschreven wordt. Marels doet mijnsinziens heel erg haar best. Misschien was het handiger geweest eerder aan de bel te trekken toen ze stil bleef staan. Maar om nu te zeggen dat ze blijkbaar nog weinig geleerd heeft vind ik erg hard.Precies. laat de mensen die het zo goed weten, eerst maar eens zelf zien of ze het allemaal voor elkaar krijgen
[...]
Ik vind dat er nu wel erg veroordelend geschreven wordt. Marels doet mijnsinziens heel erg haar best. Misschien was het handiger geweest eerder aan de bel te trekken toen ze stil bleef staan. Maar om nu te zeggen dat ze blijkbaar nog weinig geleerd heeft vind ik erg hard.Precies. laat de mensen die het zo goed weten, eerst maar eens zelf zien of ze het allemaal voor elkaar krijgen
dinsdag 13 december 2016 om 06:40
quote:pearle schreef op 12 december 2016 @ 23:01:
[...]
Precies. laat de mensen die het zo goed weten, eerst maar eens zelf zien of ze het allemaal voor elkaar krijgen
Ik weet niet of je mij hier mee ook bedoelt, maar dat is juist wat ik probeer uit te leggen: ook 'wij' zonder GBP moeten afvallen of zelfs op gewicht blijven 'voor elkaar krijgen'.
Dat gaat inderdaad niet vanzelf, en dat combineert niet met extra snackmomenten en weinig sporten.
Het lijkt alsof dat wel gedacht wordt, dat mensen met een gezond bmi gewoon geluk hebben en bovenstaande wél kunnen. Nou nee dus. Je bent normaler dan je denkt.
En dat is dus geen veroordeling. Zo bedoel ik het in elk geval niet.
[...]
Precies. laat de mensen die het zo goed weten, eerst maar eens zelf zien of ze het allemaal voor elkaar krijgen
Ik weet niet of je mij hier mee ook bedoelt, maar dat is juist wat ik probeer uit te leggen: ook 'wij' zonder GBP moeten afvallen of zelfs op gewicht blijven 'voor elkaar krijgen'.
Dat gaat inderdaad niet vanzelf, en dat combineert niet met extra snackmomenten en weinig sporten.
Het lijkt alsof dat wel gedacht wordt, dat mensen met een gezond bmi gewoon geluk hebben en bovenstaande wél kunnen. Nou nee dus. Je bent normaler dan je denkt.
En dat is dus geen veroordeling. Zo bedoel ik het in elk geval niet.
dinsdag 13 december 2016 om 06:46
quote:pearle schreef op 12 december 2016 @ 23:01:
[...]
Precies. laat de mensen die het zo goed weten, eerst maar eens zelf zien of ze het allemaal voor elkaar krijgenSterker nog: ik doe serieus mijn best om te helpen. Ik snap alleen met de beste wil van de wereld niet hoe jouw post helpend kan zijn. Geknuffel en 'je doet het toch goed' op het moment dat het helemaal niet (meer) goed gaat. Dat lijkt wel te zijn wat marels wil horen, maar ik probeer te helpen haar een reëel beeld te geven.
[...]
Precies. laat de mensen die het zo goed weten, eerst maar eens zelf zien of ze het allemaal voor elkaar krijgenSterker nog: ik doe serieus mijn best om te helpen. Ik snap alleen met de beste wil van de wereld niet hoe jouw post helpend kan zijn. Geknuffel en 'je doet het toch goed' op het moment dat het helemaal niet (meer) goed gaat. Dat lijkt wel te zijn wat marels wil horen, maar ik probeer te helpen haar een reëel beeld te geven.
dinsdag 13 december 2016 om 07:28
Ik vind ook dat er soms erg hard op Marels word gereageerd. Natuurlijk is een spiegel of een goeie schop niet verkeerd. Maar om nu te vallen over die snack momenten vind ik erg ver gaan. Als ik zie wat ze er allemaal voor doet en nu op opnieuw aan de bel trekt bij de diëtiste en het aankaart bij de chirurg geeft mij niet de indruk dat ze er niet vol voor wil gaan om verder af te vallen.
dinsdag 13 december 2016 om 08:18
Ik denk dat de zorgverleners (dietisten, artsen etc.) willen dat uiteindelijk de situatie bereikt wordt dat (zoals in een van de posts een ergens hierboven, over die familieleden) iemand automatisch stopt als ie vol zit, en vanzelf de gezonde en juiste keuzes maakt. In theorie klopt dat natuurlijk ook, van nature eet je omdat je lichaam een behoefte aangeeft. Maar volgens mij werkt dat in de wereld van nu voor veel mensen helemaal niet zo, er is veel te veel aanbod, er zijn veel te veel ongezonde dingen beschikbaar, er zijn te veel momenten waarop gezellig gegeten wordt en onze ogen zijn altijd groter dan onze magen (tenminste, die van mij wel). Daarnaast bewegen we minder in het dagelijks leven: boodschappen worden bezorgd, huis wordt gepoetst, we pakken de auto, etc etc. Heel veel mensen moeten toch echt meten of er wel sprake is en blijft van balans.
Marels, volgens mij ben je te veel bezig met te doen alsof je al in de 'automatisch gezonde dingen en niet te veel dingen eten' modus zit, terwijl dat volgens mij (nog) helemaal niet zo kan zijn. Dus daarom denk ik zeker dat het gebruik van een app of de eetmeter of wat dan ook inzicht kan geven en kan helpen.
Marels, volgens mij ben je te veel bezig met te doen alsof je al in de 'automatisch gezonde dingen en niet te veel dingen eten' modus zit, terwijl dat volgens mij (nog) helemaal niet zo kan zijn. Dus daarom denk ik zeker dat het gebruik van een app of de eetmeter of wat dan ook inzicht kan geven en kan helpen.
dinsdag 13 december 2016 om 08:22
Marels (en ook de anderen die geopereerd zijn/gaan worden) had jij voor de operatie ook een bepaald bmi of streefgewicht in gedachten?
Of stel je dit gaandeweg bij aan de hand van hoe je eruit ziet of hoe snel het gaat? Of puur het getalletje van de bmi?
Ik vind het voor mezelf namelijk lastig om een streef gewicht aan te geven op voorhand, in het ziekenhuis hebben ze er nog niet echt naar gevraagd (op de psycholoog na) maar ik denk er zelf natuurlijk wel over na.
Ik ben een jaar of 7 geleden fors afgevallen en zat toen rond de 92 kilo en een bmi van 30.2 (ik ben 1.74), dit vond ik destijds nog veel te zwaar en voelde me ook nog dik. (en ik had natuurlijk met dat bmi ook nog zwaar overgewicht)
Maar als ik nu foto's terugzie van die tijd, denk ik goh, wou dat ik er nu zo uit zag. Maar ik voelde dat toen dus helemaal niet.
Dus ik vind het lastig om er een streef aan te hangen omdat ik nu op mijn zwaarst blij zou zijn met 85 of 90 kilo, maar waarschijnlijk als ik daar ben door wil naar de 75 of 70 kilo.
Of stel je dit gaandeweg bij aan de hand van hoe je eruit ziet of hoe snel het gaat? Of puur het getalletje van de bmi?
Ik vind het voor mezelf namelijk lastig om een streef gewicht aan te geven op voorhand, in het ziekenhuis hebben ze er nog niet echt naar gevraagd (op de psycholoog na) maar ik denk er zelf natuurlijk wel over na.
Ik ben een jaar of 7 geleden fors afgevallen en zat toen rond de 92 kilo en een bmi van 30.2 (ik ben 1.74), dit vond ik destijds nog veel te zwaar en voelde me ook nog dik. (en ik had natuurlijk met dat bmi ook nog zwaar overgewicht)
Maar als ik nu foto's terugzie van die tijd, denk ik goh, wou dat ik er nu zo uit zag. Maar ik voelde dat toen dus helemaal niet.
Dus ik vind het lastig om er een streef aan te hangen omdat ik nu op mijn zwaarst blij zou zijn met 85 of 90 kilo, maar waarschijnlijk als ik daar ben door wil naar de 75 of 70 kilo.
