Lijf & Lijn
alle pijlers
Is dik zijn je eigen schuld?
vrijdag 16 oktober 2020 om 16:27
Met het risico op een verhitte discussie (gevoelig onderwerp) vraag ik toch naar jullie mening, omdat ik er benieuwd naar ben.
Vandaag hadden ik en een familielid het over het coronavirus (het zal ook eens iets anders zijn). Hij gaf aan dat hij de overbelasting van de zorg deels te wijten is aan de ongezonde manier van leven van mensen. Obese mensen lopen immers meer risico en dat zijn er nogal wat.
Toen kwam het uiteindelijk uit op een discussie of dik zijn je eigen schuld is of niet. Hij beweert van wel. Ieder pontje gaat door het mondje (zijn woorden).
Ik vind dat het veel genuanceerder ligt. Overgewicht kan met van alles te maken hebben. Ik weet er alles van, heb obesitas gehad en nu nog overgewicht. Ik vond het ook vrij rechtlijnig.
Ik ben nu wel benieuwd naar wat het Viva forum hiervan vindt. Tot in hoeverre is overgewicht je eigen schuld?
Vandaag hadden ik en een familielid het over het coronavirus (het zal ook eens iets anders zijn). Hij gaf aan dat hij de overbelasting van de zorg deels te wijten is aan de ongezonde manier van leven van mensen. Obese mensen lopen immers meer risico en dat zijn er nogal wat.
Toen kwam het uiteindelijk uit op een discussie of dik zijn je eigen schuld is of niet. Hij beweert van wel. Ieder pontje gaat door het mondje (zijn woorden).
Ik vind dat het veel genuanceerder ligt. Overgewicht kan met van alles te maken hebben. Ik weet er alles van, heb obesitas gehad en nu nog overgewicht. Ik vond het ook vrij rechtlijnig.
Ik ben nu wel benieuwd naar wat het Viva forum hiervan vindt. Tot in hoeverre is overgewicht je eigen schuld?
zaterdag 24 oktober 2020 om 11:09
Kinderen zijn nog niet helemaal af, dat valt te vergeven.pejeka schreef: ↑24-10-2020 09:27Scheldwoorden zijn nergens voor nodig, nooit. Maar wat ik best vreemd vind: als iemand dik IS, waarom mag je dan niet zéggen dat iemand dik is? Gewoon, zonder verdere benamingen of oordelen. "Janneke is dik". Ik snap niet waarom daar tegenwoordig zo moeilijk over wordt gedaan. Ik had vroeger een achternicht die ook behoorlijk dik was, en dat kon gewoon gezegd worden (ik noemde haar tante): Tante Carolien is dik. En dan lachte tante Carolien zelf het hardste en nam nog een roomsoes van de schaal.
Maar een volwassene die dat soort dingen zou zeggen? Nee, dat kan echt niet. Je zegt toch ook niet: Joke heeft een wijnvlek in haar gezicht, of Marieke heeft een kale plek op haar hoofd of tante Bet ruikt naar urine? Waarom zou je datgene waarover iemand waarschijnlijk vrij onzeker is expliciet benoemen? Met dat soort opmerkingen maak je iemand tot zijn aandoening. Alsof iemand zijn overgewicht is, en de rest er niet toe doet. Daar staat een wijnvlek, in plaats van daar staat een leuke vrouw.
zaterdag 24 oktober 2020 om 11:12
Ik werd op de middelbare school gepest met o.a. mijn dikke kont.Pindakaasjes schreef: ↑24-10-2020 10:40Aangaande zwaarlijvigheid is het altijd al krom geweest denk ik.
Ik bedoel, ik herinner me uit mijn middelbare schooltijd hoe hard het er vaak onderling aan toeging.
Ik zat in een best gezellige klas, het was geen pesten of ruzie, maar puistenkop, brillenjood, vuurtoren, Toos tietloos werd wel geïncasseerd (nu niet meer voor te stellen)
Behalve dikzak, bolle etc. Dat mocht toen ook al niet.
Dus het is wel een bepaalde overgevoeligheid denk ik? Die toch sterker is dan wanneer het over uiterlijkheden zoals bijvoorbeeld puisten gaat?
Als ik nu foto's terugzie had ik niet eens een dikke kont. Ik heb tot mijn 30e een gezond gewicht gehad.
En dat soort pesten werd echt niet anders benaderd dan andere vormen van pesten.
Hooguit precies het tegenovergestelde van wat jij zegt: pesten met haarkleur mocht niet, want haarkleur is niet iemand 'eigen schuld'.
Pesten met dik zijn mocht wel, onder het mom van dezelfde redenering als die pejeka hier heeft: nou, hij/zij is toch gewoon dik......
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 24 oktober 2020 om 11:39
Ik heb nooit anders meegemaakt dan dat het allemaal niet aardig was.Solomio schreef: ↑24-10-2020 11:12Ik werd op de middelbare school gepest met o.a. mijn dikke kont.
Als ik nu foto's terugzie had ik niet eens een dikke kont. Ik heb tot mijn 30e een gezond gewicht gehad.
En dat soort pesten werd echt niet anders benaderd dan andere vormen van pesten.
Hooguit precies het tegenovergestelde van wat jij zegt: pesten met haarkleur mocht niet, want haarkleur is niet iemand 'eigen schuld'.
Pesten met dik zijn mocht wel, onder het mom van dezelfde redenering als die pejeka hier heeft: nou, hij/zij is toch gewoon dik......
Afgezien van de maakbaarheidsgedachte denk ik dat het grootste verschil tussen iemand 'rood' of 'dik' noemen, zit in de geldende normen die je er (al dan niet bewust) mee uitdrukt.
'Rooie' impliceert niet dat die persoon 'te rood' is.
zaterdag 24 oktober 2020 om 11:43
zaterdag 24 oktober 2020 om 11:45
Ik heb het idee dat er makkelijk snel geoordeeld wordt over dikke mensen. Soms is het een kwestie van geluk. Ik ben een bourgondier. Ik houd van eten en zeker ook van snoepen. Ik ken daarin weinig rem. Ik eet eigenlijk gewoon waar ik zin in heb zonder na te denken. Mijn nicht heeft die periodes ook maar komt dan genadeloos aan. Ik ben slank en zij is dik. Ik eet precies hetzelfde al dan niet meer en ik hoef er niks voor te doen of te laten. Dat is soms oneerlijk. Maar mijn slankzijn is absoluut geen verdienste. Dat is gewoon geluk. Voor mijn gezondheid zou het overigens beter zijn om gezonder te eten en meer te bewegen.
zaterdag 24 oktober 2020 om 11:49
Ik zie het al voor me.
'Hé micropiemel, hoe gaat het?'
'Hé ongespierd slap ventje, hoe gaat het?'
'Hé, wrat op onderarm, hoe gaat het?'
'Hé, zichtbare neusharen, hoe gaat het?'
Dat wordt vast heel gezellig.
zaterdag 24 oktober 2020 om 12:06
Dit kan er bij mij dus niet in. Jullie eten hetzelfde? Hoe weet jij dat? Kan het zo zijn dat zij tussendoor meer snaait dan jij ooit zult weten?Bloemetjefresia schreef: ↑24-10-2020 11:45Ik heb het idee dat er makkelijk snel geoordeeld wordt over dikke mensen. Soms is het een kwestie van geluk. Ik ben een bourgondier. Ik houd van eten en zeker ook van snoepen. Ik ken daarin weinig rem. Ik eet eigenlijk gewoon waar ik zin in heb zonder na te denken. Mijn nicht heeft die periodes ook maar komt dan genadeloos aan. Ik ben slank en zij is dik. Ik eet precies hetzelfde al dan niet meer en ik hoef er niks voor te doen of te laten. Dat is soms oneerlijk. Maar mijn slankzijn is absoluut geen verdienste. Dat is gewoon geluk. Voor mijn gezondheid zou het overigens beter zijn om gezonder te eten en meer te bewegen.
Ik ben ook een tijdje te zwaar geweest. Als mijn man aan mij vroeg of ik enig idee had hoe dat kwam wist ik het echt niet. Ik vond dat ik niet anders deed dan normaal. Tot ik naar een diëtiste ging en ik in kaart moest brengen wat ik op een dag at. Nou... ik schrok ervan... zoveel kleine hapjes die je ongemerkt naar binnen werkt. Een koekje, een dropje, een extra sneetje brood, elke dag een heerlijke kom dikke soep uit de bedrijfskantine bla bla bla.
bergje65 wijzigde dit bericht op 24-10-2020 12:29
0.27% gewijzigd
zaterdag 24 oktober 2020 om 12:18
Tsja, de weg naar de hel is ook geplaveid met de beste bedoelingen. Kan het nog wel kwetsend zijn voor diegene, en schadelijk voor het zelfbeeld. Daar kunnen we toch rekening mee houden?
Ik ben op de lagere school 'gepest' met mijn kont, ik was een lange dunne spriet maar met een behoorlijke bil. Het waren vooral de volwassenen die daar, al dan niet lullig bedoeld, iets over moesten zeggen. Mevrouw Dikbil werd ik door de juf genoemd. En bijvb de opmerking dat ik niet op een bepaalde (te kleine) fiets zou passen want mijn kont zou er niet op passen. Zo waren er meerdere. Zeker heeft dat een enorme negatieve invloed gehad op mijn zelfbeeld, in een toch al onzekere pubertijd. Hallo anorexia.
Ben nooit dik geweest verder, eerder te dun (ook toen de anorexia weg was) en daar vinden mensen ook wat van, net als van mijn lengte.
Lange dunne sliert word ik genoemd door een collega, ik noem hem dan dwerg of kabouter Plop (hij is klein en dik) We kunnen dat goed hebben van elkaar en lachen erom, omdat we weten dat het niet kwetst. Maar van mensen die verder van elkaar af staan...doe maar niet. Gewoon.
zaterdag 24 oktober 2020 om 12:20
Ik heb een vriendin die tegen ondergewicht aanzit en altijd moet opletten dat ze niet afvalt.Bergje65 schreef: ↑24-10-2020 12:06Dit kan er bij mij dus niet in. Jullie eten hetzelfde? Hoe weet jij dat? Kan het zo zijn dat zij tussendoor meer snaait dan jij ooit zult weten?
Ik ben ook een tijdje te zwaar geweest. Als mijn man aan mij vroeg of ik enig idee had hoe dat kwam wist ik het echt niet. Ik vond dat ik. Ik anders deed dan normaal. Tot ik naar een diëtiste ging en ik in kaart moest brengen wat ik op een dag at. Nou... ik schrok ervan... zoveel kleine hapjes die je ongemerkt naar binnen werkt. Een koekje, een dropje, een extra sneetje brood, elke dag een heerlijke kom dikke soep uit de bedrijfskantine bla bla bla.
Wij hebben het regelmatig over wat we eten en ja, zij eet veel meer dan ik.
Wat is dat toch dat je er maar klakkeloos van uit kunt gaan dat dikke mensen niet weten hoeveel ze eten, dat ze vast ongemerkt veel meer eten dan ze zeggen, of dat ze stiekem eten.
Ik durf zelfs het omgekeerde te beweren: de meeste dikke mensen weten veel meer van calorieën en gezond eten dan mensen die niet zo snel aankomen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 24 oktober 2020 om 12:21
zaterdag 24 oktober 2020 om 12:27
Het heeft natuurlijk vooral te maken met in hoeverre je denkt dat het leven maakbaar is.
In onze maatschappij ligt de nadruk enorm op 'eigen verantwoordelijkheid' en daarmee het idee dat je (vrijwel) alles zelf in de hand hebt.
De interne locus of control.
Ik heb een vrij extreme externe locus of control.
Ik ben 8 jaar geleden gestopt met roken en heb geen seconde het idee gehad dat dat een verdienste was. De omstandigheden waren m.i. op dat moment gewoon precies allemaal gunstig.
Zo ook als ik een goed cijfer voor mijn studie haal. Dan heb ik mazzel gehad met de vraagstelling. Bij een slecht cijfer had ik pech.
Dat zal bij sommigen overkomen als slachtoffergedrag, maar is dus gewoon hoe ik in elkaar steek.
En het ene is niet beter dan het andere, zeker niet als je, zoals ik, je dit resliseert en toch probeert dingen wel in eigen hand te nemen.
Wel denk ik dat ik door mijn eigen instelling veel minder snel een oordeel heb over anderen, als die iets niet voor elkaar krijgen wat mij wrl lukt.
In onze maatschappij ligt de nadruk enorm op 'eigen verantwoordelijkheid' en daarmee het idee dat je (vrijwel) alles zelf in de hand hebt.
De interne locus of control.
Ik heb een vrij extreme externe locus of control.
Ik ben 8 jaar geleden gestopt met roken en heb geen seconde het idee gehad dat dat een verdienste was. De omstandigheden waren m.i. op dat moment gewoon precies allemaal gunstig.
Zo ook als ik een goed cijfer voor mijn studie haal. Dan heb ik mazzel gehad met de vraagstelling. Bij een slecht cijfer had ik pech.
Dat zal bij sommigen overkomen als slachtoffergedrag, maar is dus gewoon hoe ik in elkaar steek.
En het ene is niet beter dan het andere, zeker niet als je, zoals ik, je dit resliseert en toch probeert dingen wel in eigen hand te nemen.
Wel denk ik dat ik door mijn eigen instelling veel minder snel een oordeel heb over anderen, als die iets niet voor elkaar krijgen wat mij wrl lukt.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 24 oktober 2020 om 12:35
Dan heeft zij een andere stofwisseling dan jij hebt. Misschien kun jij ervoor kiezen om anders te gaan eten? Blijkbaar is er iets aan de hand met je eetpatroon, de tijdstippen, de hoeveelheden, de combinaties of noem het maar op. Er is nog nooit iemand dik geworden van een glas water. In de hongerwinter hadden mensen weinig te eten en waren ze vel over been. Dus ik blijf bij mijn overtuiging dat obese mensen iets aan hun eetgedrag moeten veranderen. Wat dan precies is zal in overleg met arts of diëtist besproken moeten worden.Solomio schreef: ↑24-10-2020 12:20Ik heb een vriendin die tegen ondergewicht aanzit en altijd moet opletten dat ze niet afvalt.
Wij hebben het regelmatig over wat we eten en ja, zij eet veel meer dan ik.
Wat is dat toch dat je er maar klakkeloos van uit kunt gaan dat dikke mensen niet weten hoeveel ze eten, dat ze vast ongemerkt veel meer eten dan ze zeggen, of dat ze stiekem eten.
Ik durf zelfs het omgekeerde te beweren: de meeste dikke mensen weten veel meer van calorieën en gezond eten dan mensen die niet zo snel aankomen.
En het zal best dat dikke mensen veel van calorieën weten. Maar als er vervolgens geen conclusies uit worden getrokken heb je niks aan de wetenschap.
zaterdag 24 oktober 2020 om 12:44
Solomio schreef: ↑24-10-2020 12:27Het heeft natuurlijk vooral te maken met in hoeverre je denkt dat het leven maakbaar is.
In onze maatschappij ligt de nadruk enorm op 'eigen verantwoordelijkheid' en daarmee het idee dat je (vrijwel) alles zelf in de hand hebt.
De interne locus of control.
Ik heb een vrij extreme externe locus of control.
Ik ben 8 jaar geleden gestopt met roken en heb geen seconde het idee gehad dat dat een verdienste was. De omstandigheden waren m.i. op dat moment gewoon precies allemaal gunstig.
Zo ook als ik een goed cijfer voor mijn studie haal. Dan heb ik mazzel gehad met de vraagstelling. Bij een slecht cijfer had ik pech.
Dat zal bij sommigen overkomen als slachtoffergedrag, maar is dus gewoon hoe ik in elkaar steek.
En het ene is niet beter dan het andere, zeker niet als je, zoals ik, je dit resliseert en toch probeert dingen wel in eigen hand te nemen.
Wel denk ik dat ik door mijn eigen instelling veel minder snel een oordeel heb over anderen, als die iets niet voor elkaar krijgen wat mij wrl lukt.
Denk ik ook. Ik ben eerst 20 kilo afgevallen, stabiel gebleven, jaren later nog eens 15. Ik ben wel de laatste die nu gaat roepen 'als ik het kan, kan jij het ook'. Want dan kan je meteen de vraag stellen waarom ik het dan niet jaren eerder heb gedaan als het zo makkelijk is. Die knop vinden, de mogelijkheid hebben om door te kunnen zetten, dat kan je niet op commando, daar heb je mazzel voor nodig, gunstige omstandigheden.
Ik was voornamelijk dik geworden door jarenlange gebroken nachten. Als je slecht slaapt is het moeilijker om gezond en bescheiden hoeveelheden te eten. En met vier kleintjes is het lastig tijd voor jezelf creëren om te sporten en rust te nemen. Ongetwijfeld zijn er massa's moeders van ukkies die het wel lukt, misschien sliepen die kinders toch wat eerder door, of met langere tussenpozen, hadden ze oppas zodat ze konden gaan sporten, weet ik wat. Dan kan je stellen dat ik nu excuses aanvoer waarom het mij destijds niet gelukt is. Maar het zat er toen niet in, al heb ik het toen ook vaak zat geprobeerd.
zaterdag 24 oktober 2020 om 12:45
Maar dit is toch wat ik zeg?Bergje65 schreef: ↑24-10-2020 12:35Dan heeft zij een andere stofwisseling dan jij hebt. Misschien kun jij ervoor kiezen om anders te gaan eten? Blijkbaar is er iets aan de hand met je eetpatroon, de tijdstippen, de hoeveelheden, de combinaties of noem het maar op. Er is nog nooit iemand dik geworden van een glas water. In de hongerwinter hadden mensen weinig te eten en waren ze vel over been. Dus ik blijf bij mijn overtuiging dat obese mensen iets aan hun eetgedrag moeten veranderen. Wat dan precies is zal in overleg met arts of diëtist besproken moeten worden.
En het zal best dat dikke mensen veel van calorieën weten. Maar als er vervolgens geen conclusies uit worden getrokken heb je niks aan de wetenschap.
Mijn vriendin heeft een idioot snelle stofwisseling. Zij heeft het bijv ook altijd warm en heeft mede daardoor minder stookkosten dan ik, want zij vindt 18 graden in huis warm genoeg. Zijn mijn hoge stookkosten dan mijn eigen schuld?
Ik eet dus ook helemaal niet hetzelfde als wat zij eet, dan was ik inmiddels dood geweest.
Niemand, echt niemand, beweert dik te worden van een glas water, ik snap niet dat dat überhaupt gezegd moet worden.
Waar het om gaat is dat er allerlei complicerende factoren zijn die het voor de één veel lastiger maken dan voor de ander.
En of je dan van 'eigen schuld' kunt of moet spreken, of dat begrip en compassie veel meer zoden aan de dijk zouden zetten.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 24 oktober 2020 om 12:48
Bergje65 schreef: ↑24-10-2020 12:35Dan heeft zij een andere stofwisseling dan jij hebt. Misschien kun jij ervoor kiezen om anders te gaan eten? Blijkbaar is er iets aan de hand met je eetpatroon, de tijdstippen, de hoeveelheden, de combinaties of noem het maar op. Er is nog nooit iemand dik geworden van een glas water. In de hongerwinter hadden mensen weinig te eten en waren ze vel over been. Dus ik blijf bij mijn overtuiging dat obese mensen iets aan hun eetgedrag moeten veranderen. Wat dan precies is zal in overleg met arts of diëtist besproken moeten worden.
En het zal best dat dikke mensen veel van calorieën weten. Maar als er vervolgens geen conclusies uit worden getrokken heb je niks aan de wetenschap.
zaterdag 24 oktober 2020 om 12:53
Leuk dat je de hongerwinter noemt. Het schijnt dat (klein) kinderen van mensen die in de hongerwinter honger leden, geprogrammeerd zijn ( verandering dna) om calorieën zoveel mogelijk op te slaan. En hierdoor gevoeliger zijn voor het ontwikkelen van overgewicht.Bergje65 schreef: ↑24-10-2020 12:35Dan heeft zij een andere stofwisseling dan jij hebt. Misschien kun jij ervoor kiezen om anders te gaan eten? Blijkbaar is er iets aan de hand met je eetpatroon, de tijdstippen, de hoeveelheden, de combinaties of noem het maar op. Er is nog nooit iemand dik geworden van een glas water. In de hongerwinter hadden mensen weinig te eten en waren ze vel over been. Dus ik blijf bij mijn overtuiging dat obese mensen iets aan hun eetgedrag moeten veranderen. Wat dan precies is zal in overleg met arts of diëtist besproken moeten worden.
En het zal best dat dikke mensen veel van calorieën weten. Maar als er vervolgens geen conclusies uit worden getrokken heb je niks aan de wetenschap.
Kan je dan weinig aan doen, als lid van een generatie erna.
zaterdag 24 oktober 2020 om 12:55
Toen ik in een paar maanden 35 kilo aankwam op 18 kcal per dag wel, toen was het mijn eigen schuld.
Nu ik eindelijk schildkliermedicatie krijg niet meer. Toen viel ik er 45 af op precies hetzelfde..in 3 maanden.
Dus ik ben 4 jaar eigen schuld dik geweest. En nu moet ik 2800kcal gaan eten.. 1000 meer dan voorheen. Omdat ik te licht begin te worden.
Nu ik eindelijk schildkliermedicatie krijg niet meer. Toen viel ik er 45 af op precies hetzelfde..in 3 maanden.
Dus ik ben 4 jaar eigen schuld dik geweest. En nu moet ik 2800kcal gaan eten.. 1000 meer dan voorheen. Omdat ik te licht begin te worden.
zaterdag 24 oktober 2020 om 12:56
Bergje heeft natuurlijk in principe gelijk maar het is gewoon zoveel moeilijker en gecompliceerder dan ''gewoon je eetpatroon aanpassen''.
Ik weet bijvoorbeeld wat het is om vanwege depressie mijn bed niet uit te kunnen komen. Voor iemand die dat nooit meegemaakt heeft is het bijna onmogelijk voor te stellen dat iemand die lichamelijk oke is niet gewoon uit zijn bed kan stappen en zijn kleren aan kan doen.
Ik weet bijvoorbeeld wat het is om vanwege depressie mijn bed niet uit te kunnen komen. Voor iemand die dat nooit meegemaakt heeft is het bijna onmogelijk voor te stellen dat iemand die lichamelijk oke is niet gewoon uit zijn bed kan stappen en zijn kleren aan kan doen.
Pivot! PIVOT!!!
zaterdag 24 oktober 2020 om 13:00
Dan heb je gewoon niet door hoe bepaalde opmerkingen overkomen. Want het gaat echt niet om gewicht. Zou dit topic over iets heel anders gaan bleef mijn punt hetzelfde. “Slanke mensen voelen zich verheven” al die opmerkingen komen constant voorbij. Pagina’s lang. Het is calimero. En ja als iemand één keer zoiets flauws zegt dan laat ik het voor wat het is. Maar als het blijkbaar normaal is om deze uitspraken te doen, en niemand er het probleem van in ziet, dan vind ik het zelf moeilijk te negeren. Dus nogmaals, het boeit me geen ene reet wat je BMI is, maar zulke uitspraken zijn gewoon enorm irritant. Ja ook diegene die schrijft “ik heb een BMI van 19 en zeg die dingen ook”, ja, nou en. Doe gewoon niet van de trieste uitspraken.Solomio schreef: ↑24-10-2020 07:44Dat is het punt wel.
Je zegt dat ik je opmerking over calimerogedrag verkeerd interpreteer en vervolgens is je uitleg exact wat ik heb geïnterpreteerd.
Ik vind serieus dat de vraag van dit topic, of overgewicht je eigen schuld is, zoveel onuitgesproken oordelen in zich draagt en ik denk dat we pas echt ergens komen als we een laagje dieper graven en gaan kijken waarom mensen zich überhaupt druk maken over het gewicht van een ander.
zaterdag 24 oktober 2020 om 13:10
eerlijk antwoord? ja, ik ben zeker jaloers, want blijkbaar hebben zij een manier gevonden die voor hen werkt om slank te blijven.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 24 oktober 2020 om 13:10
Soms is dik zijn je eigen schuld, meestal niet. Ik heb een vriendin die dik is geworden door de anti-depressiva. Dat is niet haar schuld. Ik heb een vriendin die dik is geworden en die nu ineens precies op haar moeder lijkt, die op latere leeftijd ook een vierkant figuur had. Dat is niet haar schuld. Ik heb een vriendin die dik is geworden doordat ze jarenlang astronauten-diëten met poeders heeft gevolgd, waardoor ze van heel dik naar heel dun ging, en weer terug, en weer heen, en inmiddels is ze dikker dan ooit (en binnenkort waarschijnlijk weer dunner dan ooit). Dat is wel haar schuld. Maar ja, aan dat idiote diëten ligt een traumatische jeugd ten grondslag, en dat is dan weer níet haar schuld. Ik heb een dochter die zelf vindt dat ze dik is (ze is prachtig, maar ze durft geen bikini aan omdat ze een buikje heeft en behoorlijke billen), en hoewel ze een goed gewicht heeft, eet ze belachelijk veel. Dat is wel haar schuld. En ik vind het niet slim, maar ze is pas vijftien, ze moet eerst leren dat ze prachtig is, ongeacht haar buikje en haar billen, en als ze eenmaal volwassen is, gaat ze vast minder eten.
Het belangrijkste is, denk ik, dat mensen (vooral vrouwen) leren om goed om te gaan met eten. Ik ken eigenlijk maar heel weinig vrouwen die gewoon kunnen genieten van eten, die zelden een dieet doen, die zichzelf mooi vinden. Want díe vrouwen zijn doorgaans slank. Ik zie om me heen dat veel vrouwen heel ongelukkig worden van overgewicht. Dat snap ik ook, het lijkt mij echt niet leuk om zo te worstelen, vaak een leven lang, met je gewicht. Maar 'goed omgaan met eten' is niet vanzelfsprekend. Ik probeer mijn dochters te leren dat het buitengewoon onaantrekkelijk is om altijd gefixeerd te zijn op je gewicht, om te diëten, om onzeker te zijn over je lichaam, om te klagen dat je kont te dik is, om jezelf op het strand in ingewikkelde sarongs te hullen, en ik leer ze ook dat áls ze daar onzeker over zijn, dat ze wat verstandiger moeten eten. Want ja, zo simpel is het wel: als je geen anti-depressiva slikt, genetisch belast bent of om medische redenen overgewicht hebt, kun je gewoon bedenken dat je op een dag niet méér moet eten dan je verbrandt.
Het belangrijkste is, denk ik, dat mensen (vooral vrouwen) leren om goed om te gaan met eten. Ik ken eigenlijk maar heel weinig vrouwen die gewoon kunnen genieten van eten, die zelden een dieet doen, die zichzelf mooi vinden. Want díe vrouwen zijn doorgaans slank. Ik zie om me heen dat veel vrouwen heel ongelukkig worden van overgewicht. Dat snap ik ook, het lijkt mij echt niet leuk om zo te worstelen, vaak een leven lang, met je gewicht. Maar 'goed omgaan met eten' is niet vanzelfsprekend. Ik probeer mijn dochters te leren dat het buitengewoon onaantrekkelijk is om altijd gefixeerd te zijn op je gewicht, om te diëten, om onzeker te zijn over je lichaam, om te klagen dat je kont te dik is, om jezelf op het strand in ingewikkelde sarongs te hullen, en ik leer ze ook dat áls ze daar onzeker over zijn, dat ze wat verstandiger moeten eten. Want ja, zo simpel is het wel: als je geen anti-depressiva slikt, genetisch belast bent of om medische redenen overgewicht hebt, kun je gewoon bedenken dat je op een dag niet méér moet eten dan je verbrandt.
zaterdag 24 oktober 2020 om 13:11
Je hebt gewoon verschillende lichaamstypes (heb ik al eens een filmpje over geplaatst in dit topic.) waarmee je geboren wordt en die je niet kunt veranderen aangezien dat genetisch bepaald is:
Ectomorph: Zijn slank, kunnen bijna alles eten zonder een gram aan te komen maar moeten bij krachttraining ook meer moeite doen om spiermassa te kweken.
Endomorph: Zijn wat steviger gebouwd, hebben vaak een peer figuur, hebben meer aanleg om vet op te slaan en moeten dus meer letten op het eet patroon.
Mesomorph: Zijn atletisch gebouwd, hebben over het algemeen een hogere stofwisseling en bouwen makkelijk spiermassa op.
De meeste mensen zijn geboren met het type Endomorph of daar is Endomorph het meest dominant want je schijnt ook een soort van combi te kunnen hebben. Hierdoor heeft iedereen andere behoeftes. Als een Ectomorph hetzelfde gaat eten als een Endomorph komt de een geen grammetje aan en de ander wellicht heel veel.
En nee ik ben geen deskundige ofzo, maar sinds ik bezig ben met afvallen heb ik dat soort dingen geleerd.
Ectomorph: Zijn slank, kunnen bijna alles eten zonder een gram aan te komen maar moeten bij krachttraining ook meer moeite doen om spiermassa te kweken.
Endomorph: Zijn wat steviger gebouwd, hebben vaak een peer figuur, hebben meer aanleg om vet op te slaan en moeten dus meer letten op het eet patroon.
Mesomorph: Zijn atletisch gebouwd, hebben over het algemeen een hogere stofwisseling en bouwen makkelijk spiermassa op.
De meeste mensen zijn geboren met het type Endomorph of daar is Endomorph het meest dominant want je schijnt ook een soort van combi te kunnen hebben. Hierdoor heeft iedereen andere behoeftes. Als een Ectomorph hetzelfde gaat eten als een Endomorph komt de een geen grammetje aan en de ander wellicht heel veel.
En nee ik ben geen deskundige ofzo, maar sinds ik bezig ben met afvallen heb ik dat soort dingen geleerd.
zaterdag 24 oktober 2020 om 13:23
Het verschil in calorieën die iemands lichaam standaard verbruikt schijnt minimaal te zijn. Deze uitleg kwam ik tegen:
Als je uitgaat van een gemiddeld dagelijks energieverbruik van 2000 kcal, valt 68% van de populatie tussen een verbruik van 1840 en 2160 kcal per dag. 96% van de populatie valt tussen de 1680 en 2320 kcal per dag. Mocht je twee willekeurige mensen nemen (waar jij er een van bent), is de kans 0,50% dat een van jullie in het hoogste segment valt en de ander in het laagste. Theoretisch bestaat de kans dus wel, maar in het meest extreme geval (kans van 0,50%) is dit verschil minder dan 700 kcal tussen twee individuen.
Het overgrote merendeel van de mensen verschilt niet meer dan 200 tot 300 kcal van elkaar als het om hun BMR gaat.
Als je uitgaat van een gemiddeld dagelijks energieverbruik van 2000 kcal, valt 68% van de populatie tussen een verbruik van 1840 en 2160 kcal per dag. 96% van de populatie valt tussen de 1680 en 2320 kcal per dag. Mocht je twee willekeurige mensen nemen (waar jij er een van bent), is de kans 0,50% dat een van jullie in het hoogste segment valt en de ander in het laagste. Theoretisch bestaat de kans dus wel, maar in het meest extreme geval (kans van 0,50%) is dit verschil minder dan 700 kcal tussen twee individuen.
Het overgrote merendeel van de mensen verschilt niet meer dan 200 tot 300 kcal van elkaar als het om hun BMR gaat.
