Lijf & Lijn
alle pijlers
Kritiek op dikke mensen..
donderdag 27 augustus 2015 om 16:31
donderdag 27 augustus 2015 om 22:18
quote:enchantedjewell schreef op 27 augustus 2015 @ 22:13:
[...]
Als je naar een psychiater gaat met klachten en je vindt het super moeilijk om daar heen te gaan en de psychiater zegt: "Nah, je had wel even eerder kunnen komen." is dat toch ook gewoon te bizar voor woorden?
Ik vind niet dat je zo met mensen om kan gaan die bij jou komen met een probleem.
En inderdaad de ontvanger bepaalt of iets kwetsend is.je kan gewoon helemaal niet bepalen wat anderen zeggen en hoe ze dat bedoelen.
[...]
Als je naar een psychiater gaat met klachten en je vindt het super moeilijk om daar heen te gaan en de psychiater zegt: "Nah, je had wel even eerder kunnen komen." is dat toch ook gewoon te bizar voor woorden?
Ik vind niet dat je zo met mensen om kan gaan die bij jou komen met een probleem.
En inderdaad de ontvanger bepaalt of iets kwetsend is.je kan gewoon helemaal niet bepalen wat anderen zeggen en hoe ze dat bedoelen.
donderdag 27 augustus 2015 om 22:24
Mensen weten vaak van zichzelf wel dat ze te dik zijn, dat hoeft een ander niet te zeggen. Het maakt mij in principe helemaal niets uit als iemand heel obees is maar toen ik nog in de zorg zat was het wel een punt. Voor de patienten zelf natuurlijk maar ook voor de verpleging. Een obees persoon die hulp nodig heeft bij verplaatsen is een aanslag op je rug. Ik vind het wel iets om bij stil te staan als je obees bent, wat als je zorg nodig gaat krijgen? Moet je van hulpverleners gaan verlangen dat zij hun rug op je breken? Nee vind ik niet maar het betekend wel dat je geen goede zorg van mij krijgt door je overgewicht. Er bestaan wel tilliften maar bij een transfer van een bed op onderzoeksbank is het toch gewoon til en schuifwerk.
Ik heb een tijd medicijnen moeten slikken waar ik heel erg van aankwam, het was echt erg moeilijk om op gewicht te blijven en ik heb daardoor ook wel meer begrip gekregen voor obese mensen want het is vreselijk als je steeds maar honger hebt. Maar dat te weerstaan is de inspanning wel waard vind ik.
Ik heb een tijd medicijnen moeten slikken waar ik heel erg van aankwam, het was echt erg moeilijk om op gewicht te blijven en ik heb daardoor ook wel meer begrip gekregen voor obese mensen want het is vreselijk als je steeds maar honger hebt. Maar dat te weerstaan is de inspanning wel waard vind ik.
donderdag 27 augustus 2015 om 22:25
Ik ben mijn tante eigenlijk heel dankbaar dat ze zei dat ik er niet dunner op geworden was... Het heeft een knop omgezet.. Soms heb je een confronterende opmerking nodig om je leven om te gooien.. Je hebt dan een keuze, je gaat huilend met een zak chips op de bank liggen of je gooit het roer om. Bij mij was er nog een tweede persoon die ik in de supermarkt tegenkwam, die zei: Je moet oppassen dat je niet vierkant wordt. Doodgoeie jongen trouwens, heeft zijn hart op zijn tong..
En dan was ik geen 150 kilo maar 87 kilo bij 1.75..
En dan was ik geen 150 kilo maar 87 kilo bij 1.75..
donderdag 27 augustus 2015 om 22:26
quote:ivankar schreef op 27 augustus 2015 @ 16:52:
[...]
Behalve dan het feit dat ernstig overgewicht vaak aanzienlijk hogere zorgkosten met zich meebrengt en daar mag de hele samenleving voor opdraaien.
Geef mij de cijfers die aantonen dat overgewicht hogere zorgkosten met zich meebrengt dan roken of alcoholisme. Bovendien gelden die hogere kosten ook voor mensen met ondergewicht en mensen die ongezond eten en leven, ongeacht hun gewicht.
Mijn opmerking ging over overlast, niet over kosten voor de maatschappij. Als ik mensen moet bekritiseren op basis van het maken van kosten waarvoor de hele samenleving moet opdraaien, dan zijn mensen met overgewicht echt niet de grootste kostenpost.
[...]
Behalve dan het feit dat ernstig overgewicht vaak aanzienlijk hogere zorgkosten met zich meebrengt en daar mag de hele samenleving voor opdraaien.
Geef mij de cijfers die aantonen dat overgewicht hogere zorgkosten met zich meebrengt dan roken of alcoholisme. Bovendien gelden die hogere kosten ook voor mensen met ondergewicht en mensen die ongezond eten en leven, ongeacht hun gewicht.
Mijn opmerking ging over overlast, niet over kosten voor de maatschappij. Als ik mensen moet bekritiseren op basis van het maken van kosten waarvoor de hele samenleving moet opdraaien, dan zijn mensen met overgewicht echt niet de grootste kostenpost.
donderdag 27 augustus 2015 om 22:31
quote:Louise70 schreef op 27 augustus 2015 @ 22:25:
Ik ben mijn tante eigenlijk heel dankbaar dat ze zei dat ik er niet dunner op geworden was... Het heeft een knop omgezet.. Soms heb je een confronterende opmerking nodig om je leven om te gooien.. Je hebt dan een keuze, je gaat huilend met een zak chips op de bank liggen of je gooit het roer om. Bij mij was er nog een tweede persoon die ik in de supermarkt tegenkwam, die zei: Je moet oppassen dat je niet vierkant wordt. Doodgoeie jongen trouwens, heeft zijn hart op zijn tong..
En dan was ik geen 150 kilo maar 87 kilo bij 1.75..En wat weeg je nu?
Ik ben mijn tante eigenlijk heel dankbaar dat ze zei dat ik er niet dunner op geworden was... Het heeft een knop omgezet.. Soms heb je een confronterende opmerking nodig om je leven om te gooien.. Je hebt dan een keuze, je gaat huilend met een zak chips op de bank liggen of je gooit het roer om. Bij mij was er nog een tweede persoon die ik in de supermarkt tegenkwam, die zei: Je moet oppassen dat je niet vierkant wordt. Doodgoeie jongen trouwens, heeft zijn hart op zijn tong..
En dan was ik geen 150 kilo maar 87 kilo bij 1.75..En wat weeg je nu?
donderdag 27 augustus 2015 om 22:35
quote:enchantedjewell schreef op 27 augustus 2015 @ 21:43:
[...]
Nah, ik vind je een behoorlijke eikel als je dat zegt na het opmeten en wegen (toch al confronterend) tegen iemand die eindelijk eens naar de sportschool durft.
Misschien bedoelde hij het inderdaad niet kwetsend, maar dat was het voor mij wel heel erg.
Dan denk ik toch echt dat je beter niets kan zeggen. Althans, dat zou ik doen. Ik wil liever geen mensen kwetsen al bedoel ik het nog zo goed.Ik snap je wel en vind het een botte opmerking. Komt over als "hoe heb je het zo ver kunnen laten komen en waarom heb je het niet eerder aangepakt." Nogal lomp om dat zo te zeggen, zeker tijdens het wegen wat mij een gevoelig moment lijkt.
[...]
Nah, ik vind je een behoorlijke eikel als je dat zegt na het opmeten en wegen (toch al confronterend) tegen iemand die eindelijk eens naar de sportschool durft.
Misschien bedoelde hij het inderdaad niet kwetsend, maar dat was het voor mij wel heel erg.
Dan denk ik toch echt dat je beter niets kan zeggen. Althans, dat zou ik doen. Ik wil liever geen mensen kwetsen al bedoel ik het nog zo goed.Ik snap je wel en vind het een botte opmerking. Komt over als "hoe heb je het zo ver kunnen laten komen en waarom heb je het niet eerder aangepakt." Nogal lomp om dat zo te zeggen, zeker tijdens het wegen wat mij een gevoelig moment lijkt.
Harry stared at the word "Pig," and looked up at the tiny owl now fluttering around the light fixture on the ceiling. He had never seen anything that looked less like a pig.
donderdag 27 augustus 2015 om 22:38
quote:sabbaticalmeds schreef op 27 augustus 2015 @ 21:33:
[...]
hij kwetst je toch niet? hij stelt vast dat je eerder had kunnen komen. Dat is toch waar?Plus 1. Ik ben weleens jankend de sportschool uitgelopen na een opmerking van mijn trainer. En een keer heel boos geworden. En ik ben hem nog steeds dankbaar want die twee momenten waren keerpunten.
[...]
hij kwetst je toch niet? hij stelt vast dat je eerder had kunnen komen. Dat is toch waar?Plus 1. Ik ben weleens jankend de sportschool uitgelopen na een opmerking van mijn trainer. En een keer heel boos geworden. En ik ben hem nog steeds dankbaar want die twee momenten waren keerpunten.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
donderdag 27 augustus 2015 om 22:47
Op zich is het wel goed je af te vragen waarom iets kwetsend zou zijn. Omdat je er waarschijnlijk een heel oordeel van de ander bij verzint, omdat je zelf zo hard over je gewicht dan oordeelt.
Maar andersom vind ik dat je een opmerking best stom mag vinden. Seksitische opmerkingen zit ik ook niet op te wachten en zeg ik heus iets van als ik daar zin in heb. Maar het kwests me dan niet zo zeer, eerder dat ik zulke dingen belachelijk vind.
Maar andersom vind ik dat je een opmerking best stom mag vinden. Seksitische opmerkingen zit ik ook niet op te wachten en zeg ik heus iets van als ik daar zin in heb. Maar het kwests me dan niet zo zeer, eerder dat ik zulke dingen belachelijk vind.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
donderdag 27 augustus 2015 om 22:59
Vandaag zei een collega 'Jemig mens jij eet alleen maar, hoe doe je dat?' Waarop een ander zei 'Tats kan eten wat ze wil, die wordt niet dik'. Zegt die eerste heel lijdzaam 'Ja, sommige mensen hebben dat he'
Weet zij veel hoe ik er drie jaar terug uitzag. Dat ik weet ik hoevaak in de sportschool ben en continue op mijn voeding let. Moet ik me nu ook gekwetst voelen? Nee toch zeker.
Weet zij veel hoe ik er drie jaar terug uitzag. Dat ik weet ik hoevaak in de sportschool ben en continue op mijn voeding let. Moet ik me nu ook gekwetst voelen? Nee toch zeker.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
donderdag 27 augustus 2015 om 23:06
quote:ivankar schreef op 27 augustus 2015 @ 16:52:
[...]
Behalve dan het feit dat ernstig overgewicht vaak aanzienlijk hogere zorgkosten met zich meebrengt en daar mag de hele samenleving voor opdraaien.
Vertel ...
Ik woog ooit 142 kilo. Ja, ik was obees. Vooral mijn moeder vertelde me vaak dat ze zich zorgen maakte en dat het niet gezond was. Wat had ik daar een gruwelijke hekel aan! Ik wist ook wel dat ik te dik was, maar ik was verslaafd. Verslaafd aan eten. Ik at vaak mijn verdriet weg en voelde me vaak eenzaam en onzeker.
Ik zie mezelf nog zitten toen ik nog thuis woonde; dan hadden we ons avond eten op en dan verzon ik dat ik met een vriendin afgesproken had. In plaats daarvan reed ik regelrecht naar de Macdonalds, waar ik mezelf volpropte met een paar menu's. En dat een paar keer in de week.
Op zaterdagavond loog ik dat ik uitging. In werkelijkheid had ik destijds amper vrienden. In plaats van lol maken stond ik urenlang op de parkeerplaats van de Macdonalds. Ik at daar van alles en ondertussen las ik tijdschriften.
Gaf ik anderen de schuld? Nee. Lag het aan mezelf? Absoluut. Maar eten kan een verslaving zijn en er gaat heel wat meer achter schuil dan jezelf 'zomaar volvreten'. Ik vond echt troost in eten, dan had ik een momentje waarop ik me goed voelde. Op veel andere momenten voelde ik me niet goed/niet gelukkig/niet geaccepteerd/eenzaam.
Ik wist heel erg goed dat ik ongezond bezig was, toch vond ik het altijd wel meevallen als ik in de spiegel keek. Natuurlijk zag ik geen slanke den, maar ik ben niet heel klein qua lengte, dus het viel me destijds niet echt op, op 1 of andere manier. Maar ik was er niet aan toe, de bekende knop had ik niet gevonden. Mensen konden zoveel zeggen, ik werd er alleen maar verdrietiger van. Het was een bevestiging dat ik niets voorstelde.
Tot ik een foto terug zag die van de zijkant genomen was. Ik schaamde me dood! Ik ben gaan werken aan mezelf. Niet alleen aan mijn lichaam, maar aan mijn hele ik. Er zat namelijk iets heel dieps achter. Nu, jaren later, kan ik zeggen dat ik gelukkig ben. Ik heb inmiddels een gezond gewicht, ik zit lekker in mijn vel, ik heb een leuk sociaal leven, kortom: ik geniet weer van het leven.
Ondanks het feit dat ik jarenlang obees was, ben ik trouwens nooit ziek geweest. Dus die 'hoge zorgkosten' gelden lang niet voor iedereen.
[...]
Behalve dan het feit dat ernstig overgewicht vaak aanzienlijk hogere zorgkosten met zich meebrengt en daar mag de hele samenleving voor opdraaien.
Vertel ...
Ik woog ooit 142 kilo. Ja, ik was obees. Vooral mijn moeder vertelde me vaak dat ze zich zorgen maakte en dat het niet gezond was. Wat had ik daar een gruwelijke hekel aan! Ik wist ook wel dat ik te dik was, maar ik was verslaafd. Verslaafd aan eten. Ik at vaak mijn verdriet weg en voelde me vaak eenzaam en onzeker.
Ik zie mezelf nog zitten toen ik nog thuis woonde; dan hadden we ons avond eten op en dan verzon ik dat ik met een vriendin afgesproken had. In plaats daarvan reed ik regelrecht naar de Macdonalds, waar ik mezelf volpropte met een paar menu's. En dat een paar keer in de week.
Op zaterdagavond loog ik dat ik uitging. In werkelijkheid had ik destijds amper vrienden. In plaats van lol maken stond ik urenlang op de parkeerplaats van de Macdonalds. Ik at daar van alles en ondertussen las ik tijdschriften.
Gaf ik anderen de schuld? Nee. Lag het aan mezelf? Absoluut. Maar eten kan een verslaving zijn en er gaat heel wat meer achter schuil dan jezelf 'zomaar volvreten'. Ik vond echt troost in eten, dan had ik een momentje waarop ik me goed voelde. Op veel andere momenten voelde ik me niet goed/niet gelukkig/niet geaccepteerd/eenzaam.
Ik wist heel erg goed dat ik ongezond bezig was, toch vond ik het altijd wel meevallen als ik in de spiegel keek. Natuurlijk zag ik geen slanke den, maar ik ben niet heel klein qua lengte, dus het viel me destijds niet echt op, op 1 of andere manier. Maar ik was er niet aan toe, de bekende knop had ik niet gevonden. Mensen konden zoveel zeggen, ik werd er alleen maar verdrietiger van. Het was een bevestiging dat ik niets voorstelde.
Tot ik een foto terug zag die van de zijkant genomen was. Ik schaamde me dood! Ik ben gaan werken aan mezelf. Niet alleen aan mijn lichaam, maar aan mijn hele ik. Er zat namelijk iets heel dieps achter. Nu, jaren later, kan ik zeggen dat ik gelukkig ben. Ik heb inmiddels een gezond gewicht, ik zit lekker in mijn vel, ik heb een leuk sociaal leven, kortom: ik geniet weer van het leven.
Ondanks het feit dat ik jarenlang obees was, ben ik trouwens nooit ziek geweest. Dus die 'hoge zorgkosten' gelden lang niet voor iedereen.
minnimouse wijzigde dit bericht op 27-08-2015 23:07
Reden: .
Reden: .
% gewijzigd
vrijdag 28 augustus 2015 om 00:24
Ik ben het gedeeltelijk wel met je eens Meds, dat ik in de voorbeelden die ik gaf wel bepaal, hoe ik iets opvat. Kwetsend is daar ook een te groot woord voor, maar aardig vond ik het nou ook niet echt.
Natuurlijk hoeven mensen niet alleen maar leuke dingen te zeggen. Maar zulke 'loze' opmerkingen, daar schiet toch niemand wat mee op? Je kunt wel iets constateren, maar moet dat altijd hardop? Beetje rekening houden met elkaar is natuurlijk ook wel fijn.
Natuurlijk hoeven mensen niet alleen maar leuke dingen te zeggen. Maar zulke 'loze' opmerkingen, daar schiet toch niemand wat mee op? Je kunt wel iets constateren, maar moet dat altijd hardop? Beetje rekening houden met elkaar is natuurlijk ook wel fijn.
There are only two ways to live your life. One is like nothing is a miracle, the other is like everything is - Albert Einstein
vrijdag 28 augustus 2015 om 00:58
quote:minnimouse schreef op 27 augustus 2015 @ 23:06:
[...]
Vertel ...
Ik woog ooit 142 kilo. Ja, ik was obees. Vooral mijn moeder vertelde me vaak dat ze zich zorgen maakte en dat het niet gezond was. Wat had ik daar een gruwelijke hekel aan! Ik wist ook wel dat ik te dik was, maar ik was verslaafd. Verslaafd aan eten. Ik at vaak mijn verdriet weg en voelde me vaak eenzaam en onzeker.
Ik zie mezelf nog zitten toen ik nog thuis woonde; dan hadden we ons avond eten op en dan verzon ik dat ik met een vriendin afgesproken had. In plaats daarvan reed ik regelrecht naar de Macdonalds, waar ik mezelf volpropte met een paar menu's. En dat een paar keer in de week.
Op zaterdagavond loog ik dat ik uitging. In werkelijkheid had ik destijds amper vrienden. In plaats van lol maken stond ik urenlang op de parkeerplaats van de Macdonalds. Ik at daar van alles en ondertussen las ik tijdschriften.
Gaf ik anderen de schuld? Nee. Lag het aan mezelf? Absoluut. Maar eten kan een verslaving zijn en er gaat heel wat meer achter schuil dan jezelf 'zomaar volvreten'. Ik vond echt troost in eten, dan had ik een momentje waarop ik me goed voelde. Op veel andere momenten voelde ik me niet goed/niet gelukkig/niet geaccepteerd/eenzaam.
Ik wist heel erg goed dat ik ongezond bezig was, toch vond ik het altijd wel meevallen als ik in de spiegel keek. Natuurlijk zag ik geen slanke den, maar ik ben niet heel klein qua lengte, dus het viel me destijds niet echt op, op 1 of andere manier. Maar ik was er niet aan toe, de bekende knop had ik niet gevonden. Mensen konden zoveel zeggen, ik werd er alleen maar verdrietiger van. Het was een bevestiging dat ik niets voorstelde.
Tot ik een foto terug zag die van de zijkant genomen was. Ik schaamde me dood! Ik ben gaan werken aan mezelf. Niet alleen aan mijn lichaam, maar aan mijn hele ik. Er zat namelijk iets heel dieps achter. Nu, jaren later, kan ik zeggen dat ik gelukkig ben. Ik heb inmiddels een gezond gewicht, ik zit lekker in mijn vel, ik heb een leuk sociaal leven, kortom: ik geniet weer van het leven.
Ondanks het feit dat ik jarenlang obees was, ben ik trouwens nooit ziek geweest. Dus die 'hoge zorgkosten' gelden lang niet voor iedereen.
Als eerst wil ik even zeggen..wauw, heel inspirerend en wat fijn dat je de knop hebt weten om te draaien en nu weer van het leven geniet. Ik ben het met alles eens en dat is dat eten een verslaving kan zijn, ik merk het hier ook veel in Amerika.
Ik vind de opmerkingen van obesity kost de samenleving geld ivm ziekte wel lelijk, toch is het wel een feit.
Super dat jij nooit ziek bent geweest maar dat geld ook voor mijn vriend die rookt..hij heeft een super immuunsysteem en is nog nooit ziek geweest. Of een vestokte roker die altijd dat verhaal verteld van zijn Opa die een pakkie per dag rookte en 80 is geworden.,Mooi verhaal maar toch is het wel een feit dat als je rookt je vatbaarder bent voor ziektes en je je kansen op allerlei ziektes vergroot..
Ja..laat mensen in hun waarde, maar ik vind wel dat we met zijn allen een verantwoordelijkheid hebben om elkaar voor te lichten, gezond eten betaalbaar en bereikbaar moeten maken en zeker voor onze kinderen.
[...]
Vertel ...
Ik woog ooit 142 kilo. Ja, ik was obees. Vooral mijn moeder vertelde me vaak dat ze zich zorgen maakte en dat het niet gezond was. Wat had ik daar een gruwelijke hekel aan! Ik wist ook wel dat ik te dik was, maar ik was verslaafd. Verslaafd aan eten. Ik at vaak mijn verdriet weg en voelde me vaak eenzaam en onzeker.
Ik zie mezelf nog zitten toen ik nog thuis woonde; dan hadden we ons avond eten op en dan verzon ik dat ik met een vriendin afgesproken had. In plaats daarvan reed ik regelrecht naar de Macdonalds, waar ik mezelf volpropte met een paar menu's. En dat een paar keer in de week.
Op zaterdagavond loog ik dat ik uitging. In werkelijkheid had ik destijds amper vrienden. In plaats van lol maken stond ik urenlang op de parkeerplaats van de Macdonalds. Ik at daar van alles en ondertussen las ik tijdschriften.
Gaf ik anderen de schuld? Nee. Lag het aan mezelf? Absoluut. Maar eten kan een verslaving zijn en er gaat heel wat meer achter schuil dan jezelf 'zomaar volvreten'. Ik vond echt troost in eten, dan had ik een momentje waarop ik me goed voelde. Op veel andere momenten voelde ik me niet goed/niet gelukkig/niet geaccepteerd/eenzaam.
Ik wist heel erg goed dat ik ongezond bezig was, toch vond ik het altijd wel meevallen als ik in de spiegel keek. Natuurlijk zag ik geen slanke den, maar ik ben niet heel klein qua lengte, dus het viel me destijds niet echt op, op 1 of andere manier. Maar ik was er niet aan toe, de bekende knop had ik niet gevonden. Mensen konden zoveel zeggen, ik werd er alleen maar verdrietiger van. Het was een bevestiging dat ik niets voorstelde.
Tot ik een foto terug zag die van de zijkant genomen was. Ik schaamde me dood! Ik ben gaan werken aan mezelf. Niet alleen aan mijn lichaam, maar aan mijn hele ik. Er zat namelijk iets heel dieps achter. Nu, jaren later, kan ik zeggen dat ik gelukkig ben. Ik heb inmiddels een gezond gewicht, ik zit lekker in mijn vel, ik heb een leuk sociaal leven, kortom: ik geniet weer van het leven.
Ondanks het feit dat ik jarenlang obees was, ben ik trouwens nooit ziek geweest. Dus die 'hoge zorgkosten' gelden lang niet voor iedereen.
Als eerst wil ik even zeggen..wauw, heel inspirerend en wat fijn dat je de knop hebt weten om te draaien en nu weer van het leven geniet. Ik ben het met alles eens en dat is dat eten een verslaving kan zijn, ik merk het hier ook veel in Amerika.
Ik vind de opmerkingen van obesity kost de samenleving geld ivm ziekte wel lelijk, toch is het wel een feit.
Super dat jij nooit ziek bent geweest maar dat geld ook voor mijn vriend die rookt..hij heeft een super immuunsysteem en is nog nooit ziek geweest. Of een vestokte roker die altijd dat verhaal verteld van zijn Opa die een pakkie per dag rookte en 80 is geworden.,Mooi verhaal maar toch is het wel een feit dat als je rookt je vatbaarder bent voor ziektes en je je kansen op allerlei ziektes vergroot..
Ja..laat mensen in hun waarde, maar ik vind wel dat we met zijn allen een verantwoordelijkheid hebben om elkaar voor te lichten, gezond eten betaalbaar en bereikbaar moeten maken en zeker voor onze kinderen.
vrijdag 28 augustus 2015 om 01:15
quote:Sidroht schreef op 27 augustus 2015 @ 22:38:
[...]
Geldt dat dan ook voor ongewenste intimiteiten? 'Ik bedoelde het goed hoor' of kwetsende grappen? 'Is om te lachen'Ik snap het vergelijk niet. Iedereen weet dat je niet ongevraagd anderen mag betasten. Dat heeft niks te maken met constateren dat iemand mager of dik is. Tenzij je gaat knijpen om te voelen hoe dik. Zeggen dat iemand ook eerder hulp had kunnen inschakelen om af te vallen is geen ongewenste intimiteit.
[...]
Geldt dat dan ook voor ongewenste intimiteiten? 'Ik bedoelde het goed hoor' of kwetsende grappen? 'Is om te lachen'Ik snap het vergelijk niet. Iedereen weet dat je niet ongevraagd anderen mag betasten. Dat heeft niks te maken met constateren dat iemand mager of dik is. Tenzij je gaat knijpen om te voelen hoe dik. Zeggen dat iemand ook eerder hulp had kunnen inschakelen om af te vallen is geen ongewenste intimiteit.
vrijdag 28 augustus 2015 om 02:00
Nee, ook niet tegen rokers, drinkers, mensen die wel eens een paar KM te hard rijden of mensen die gevaarlijke sporten beoefenen.
Als de situatie er zich voor leent praat ik wel gewoon over, maar dan gewoon vanuit oprechte interesse.
Onlangs was ik op bezoek bij een kennis die ik al bijna 30 jaar niet had gezien, toen ik haar leerde kennen had zij een figuur om jaloers op te worden en nu behoorlijk veel overgewicht.
In dit geval wou ik wel weten hoe dit zo ver heeft kunnen komen en heb ik er gewoon naar gevraagd, zij vatte dit op zoals ik het bedoelde, interesse en vertelde gewoon open en eerlijk hoe de vork in de steel zat.
Maar ik zal de laatste zijn om tegen haar te zeggen dat ze dik is en er echt eens iets aan moet gaan doen, dat weet ze zelf ook wel.
Ik zit er ook niet op te wachten dat zij of iemand anders mij komt vertellen dat ik teveel rook en drink, want ook ik weet dat zelf echt wel.
Als de situatie er zich voor leent praat ik wel gewoon over, maar dan gewoon vanuit oprechte interesse.
Onlangs was ik op bezoek bij een kennis die ik al bijna 30 jaar niet had gezien, toen ik haar leerde kennen had zij een figuur om jaloers op te worden en nu behoorlijk veel overgewicht.
In dit geval wou ik wel weten hoe dit zo ver heeft kunnen komen en heb ik er gewoon naar gevraagd, zij vatte dit op zoals ik het bedoelde, interesse en vertelde gewoon open en eerlijk hoe de vork in de steel zat.
Maar ik zal de laatste zijn om tegen haar te zeggen dat ze dik is en er echt eens iets aan moet gaan doen, dat weet ze zelf ook wel.
Ik zit er ook niet op te wachten dat zij of iemand anders mij komt vertellen dat ik teveel rook en drink, want ook ik weet dat zelf echt wel.
What have we done....
vrijdag 28 augustus 2015 om 07:05
quote:sabbaticalmeds schreef op 28 augustus 2015 @ 01:17:
[...]
andersom: iemand kan iets heel kwetsend vinden dat niet kwetsend is.Nee, iets is niet objectief te meten als 'kwetsend of niet'. Dat is altijd de subjectieve beoordeling van de ontvanger. Maar je hebt natuurlijk wel de verantwoordelijkheid om te beseffen dat jouw uitingen door mensen als kwetsend ervaren kunnen worden.
[...]
andersom: iemand kan iets heel kwetsend vinden dat niet kwetsend is.Nee, iets is niet objectief te meten als 'kwetsend of niet'. Dat is altijd de subjectieve beoordeling van de ontvanger. Maar je hebt natuurlijk wel de verantwoordelijkheid om te beseffen dat jouw uitingen door mensen als kwetsend ervaren kunnen worden.
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
vrijdag 28 augustus 2015 om 08:14
Ik vind het wel een beetje een loze opmerking die niet bijdraagt aan een constructief gesprek over gewicht. "Je had ook wel eerder kunnen komen". No shit Sherlock. Wat moet een ander daarmee? Ze is er nu toch?
(Hier op het forum ook vaak over mensne die kinderen bij een vervelenden partner of zo/ "Waarom heb je met hem kinderen gekregen". Nou ja, die zijn er nu toch? Het is een constatering waarbij de maker van de opmerking kan voelen dat hij of zij het gelijk aan zijn kant heeft, maar verder??)
(Hier op het forum ook vaak over mensne die kinderen bij een vervelenden partner of zo/ "Waarom heb je met hem kinderen gekregen". Nou ja, die zijn er nu toch? Het is een constatering waarbij de maker van de opmerking kan voelen dat hij of zij het gelijk aan zijn kant heeft, maar verder??)
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
vrijdag 28 augustus 2015 om 08:42
quote:enchantedjewell schreef op 27 augustus 2015 @ 21:00:
Ik weet nog dat ik bij een vorige afvalpoging mij had ingeschreven bij een nogal fancy sportschool.
De trainer zei letterlijk tegen mij na het wegen en opmeten: 'Ja, je had wel wat eerder kennen komen zeg.'
Hij kwetste mij zo erg dat mijn hele afvalpoging meteen een knauw kreeg. Nee, dat moet je willen. Lekker iemand de grond in trappen.
Ik snap niet waarom dat kwetsend is. Volgens mij ligt dat aan je instelling. Je kunt er ook om lachen en zeggen, je hebt gelijk.
Je wist ten slotte zelf dat je te zwaar was en wilde er wat aan gaan doen. Dan mag iemand geen grapje maken?
Ik weet nog dat ik bij een vorige afvalpoging mij had ingeschreven bij een nogal fancy sportschool.
De trainer zei letterlijk tegen mij na het wegen en opmeten: 'Ja, je had wel wat eerder kennen komen zeg.'
Hij kwetste mij zo erg dat mijn hele afvalpoging meteen een knauw kreeg. Nee, dat moet je willen. Lekker iemand de grond in trappen.
Ik snap niet waarom dat kwetsend is. Volgens mij ligt dat aan je instelling. Je kunt er ook om lachen en zeggen, je hebt gelijk.
Je wist ten slotte zelf dat je te zwaar was en wilde er wat aan gaan doen. Dan mag iemand geen grapje maken?
Djeezus! Deze is heel moeilijk blijkbaar. 'Andere mogen mij berichten sturen?!'
vrijdag 28 augustus 2015 om 08:46
quote:struisvogelnest schreef op 28 augustus 2015 @ 08:42:
[...]
Ik snap niet waarom dat kwetsend is. Volgens mij ligt dat aan je instelling. Je kunt er ook om lachen en zeggen, je hebt gelijk.
Je wist ten slotte zelf dat je te zwaar was en wilde er wat aan gaan doen. Dan mag iemand geen grapje maken?Stel dat iemand al jaren worstelt met zijn gewicht. En niet naar een sportschool durft. Die drempel is gigantisch. En dan gaat iemand éindelijk en dan krijg je zo'n opmerking? Dat is ronduit tactloos en niet helpend. Het draagt niks bij, het voegt niks toe en je hebt een dikke kans om iemand verder van huis te helpen. Je mág altijd alles zeggen uiteraard, maar weten wat wanneer gepast is, wat iemand verder helpt en wat iemand remt, wanneer je iets zegt voor een ander om te helpen of voor jezelf om jezelf beter te voelen is een kunst.
[...]
Ik snap niet waarom dat kwetsend is. Volgens mij ligt dat aan je instelling. Je kunt er ook om lachen en zeggen, je hebt gelijk.
Je wist ten slotte zelf dat je te zwaar was en wilde er wat aan gaan doen. Dan mag iemand geen grapje maken?Stel dat iemand al jaren worstelt met zijn gewicht. En niet naar een sportschool durft. Die drempel is gigantisch. En dan gaat iemand éindelijk en dan krijg je zo'n opmerking? Dat is ronduit tactloos en niet helpend. Het draagt niks bij, het voegt niks toe en je hebt een dikke kans om iemand verder van huis te helpen. Je mág altijd alles zeggen uiteraard, maar weten wat wanneer gepast is, wat iemand verder helpt en wat iemand remt, wanneer je iets zegt voor een ander om te helpen of voor jezelf om jezelf beter te voelen is een kunst.
vrijdag 28 augustus 2015 om 08:48
quote:sabbaticalmeds schreef op 28 augustus 2015 @ 01:17:
[...]
andersom: iemand kan iets heel kwetsend vinden dat niet kwetsend is.Dat kan niet. Als iemand iets kwetsend vind is dat voor diegene kwetsend. Of dat nou zo bedoeld is of niet. Wil niet zeggen dat je daar altijd rekening mee moet houden, maar je kunt nooit voor een ander bepalen of iets kwetsend is. Het is wel aan degene die het kwetsend vindt om ermee te dealen. Maar jr kunt domweg niet voor een ander bepalen of een gevoel terecht is. Een gevoel is er, of niet. En iemand in een dienstverlenend beroep, daarvan verwacht je eigenlijk dat diegenen zich bewust is van mogelijke gevoeligheden van de mensen waarmee hij werkt.
[...]
andersom: iemand kan iets heel kwetsend vinden dat niet kwetsend is.Dat kan niet. Als iemand iets kwetsend vind is dat voor diegene kwetsend. Of dat nou zo bedoeld is of niet. Wil niet zeggen dat je daar altijd rekening mee moet houden, maar je kunt nooit voor een ander bepalen of iets kwetsend is. Het is wel aan degene die het kwetsend vindt om ermee te dealen. Maar jr kunt domweg niet voor een ander bepalen of een gevoel terecht is. Een gevoel is er, of niet. En iemand in een dienstverlenend beroep, daarvan verwacht je eigenlijk dat diegenen zich bewust is van mogelijke gevoeligheden van de mensen waarmee hij werkt.
