Lijf & Lijn
alle pijlers
overgewicht, eigen schuld?
donderdag 17 december 2015 om 09:11
Ik moet hier toch iets even van mij afschrijven en vraag daarbij ook eens jullie inkijk hierover...
Ikzelf heb een bmi van 23, dus geen overgewicht maar heb er wel heel veel aanleg voor. ik dieet 24/7 en combineer er de nodige sportactviteiten bij. Mijn dieet bestaat meestal uit zo'n 1500 cal/dag. (aan de lage kant, ik weet het, maar als ik erover ga zie ik het ongetwijfeld op de weegschaal).
Mijn ganse familie heeft last van overgewicht, dus het zit zeker in de familie. Mijn broer bijvoorbeeld heeft een bmi van 32. Maar tegelijkertijd is het een goede sportman, hij is 28 jaar oud en sport al zijn ganse leven. Hij heeft een goede conditie, ondanks dit overgewicht. Ook heeft hij al een heel leven moeite met zijn gewicht.
Mijn man bijvoorbeeld, sport nooit, heeft een zittend beroep en consumeert dagelijks ongeveer 3500 cal. Hij let dus langs geen kanten op zijn voeding. Jullie raden het al, hij heeft dan ook geen kilogram overgewicht.
Goed voor hem, maar zo zien jullie maar dat het niet voor iedereen gelijk is.
Nu tot de kern van mijn verhaal
Gisteren ging ik met enkele collega's op restaurant waar deze discussie oplaaide. Volgens sommigen zoeken die mensen het zelf, want "ieder pondje gaat door het mondje". Anderen vonden het dan makkelijk praten als je er zelf geen aanleg voor hebt.
Vooral toen onze wat forsere collega's reeds naar huis waren, vonden sommigen het nodig om hun ongezouten mening te geven. Het kwam er dus op neer dat veel mensen heel weinig respect hebben voor de (and i quote) dikkertjes...
Zij weten natuurlijk niet dat ik iedere dag vecht tegen de kilo's dus dit kwam voor mij heel hard aan en ben ontgoocheld in sommige van mijn collega's.
Dus vraag ik mij nu oprecht af. Hebben mensen met overgewicht gewoon weinig karakter en zijn ze zwak? Of hebben ze de genen niet aan hun kant?
Ikzelf heb een bmi van 23, dus geen overgewicht maar heb er wel heel veel aanleg voor. ik dieet 24/7 en combineer er de nodige sportactviteiten bij. Mijn dieet bestaat meestal uit zo'n 1500 cal/dag. (aan de lage kant, ik weet het, maar als ik erover ga zie ik het ongetwijfeld op de weegschaal).
Mijn ganse familie heeft last van overgewicht, dus het zit zeker in de familie. Mijn broer bijvoorbeeld heeft een bmi van 32. Maar tegelijkertijd is het een goede sportman, hij is 28 jaar oud en sport al zijn ganse leven. Hij heeft een goede conditie, ondanks dit overgewicht. Ook heeft hij al een heel leven moeite met zijn gewicht.
Mijn man bijvoorbeeld, sport nooit, heeft een zittend beroep en consumeert dagelijks ongeveer 3500 cal. Hij let dus langs geen kanten op zijn voeding. Jullie raden het al, hij heeft dan ook geen kilogram overgewicht.
Goed voor hem, maar zo zien jullie maar dat het niet voor iedereen gelijk is.
Nu tot de kern van mijn verhaal
Gisteren ging ik met enkele collega's op restaurant waar deze discussie oplaaide. Volgens sommigen zoeken die mensen het zelf, want "ieder pondje gaat door het mondje". Anderen vonden het dan makkelijk praten als je er zelf geen aanleg voor hebt.
Vooral toen onze wat forsere collega's reeds naar huis waren, vonden sommigen het nodig om hun ongezouten mening te geven. Het kwam er dus op neer dat veel mensen heel weinig respect hebben voor de (and i quote) dikkertjes...
Zij weten natuurlijk niet dat ik iedere dag vecht tegen de kilo's dus dit kwam voor mij heel hard aan en ben ontgoocheld in sommige van mijn collega's.
Dus vraag ik mij nu oprecht af. Hebben mensen met overgewicht gewoon weinig karakter en zijn ze zwak? Of hebben ze de genen niet aan hun kant?
zondag 20 december 2015 om 23:00
Why dieting doesn't usually work:
http://www.ted.com/talks/ ... ting_doesn_t_usually_work
Voor iedereen die gelooft dat mensen die te dik zijn altijd meer eten dan zij zelf en die vinden dat ze hard op dieet moeten, kijk deze talk en constateer dat er wél verschil is tussen mensen onderling in hoe je lichaam met eten omgaat.
http://www.ted.com/talks/ ... ting_doesn_t_usually_work
Voor iedereen die gelooft dat mensen die te dik zijn altijd meer eten dan zij zelf en die vinden dat ze hard op dieet moeten, kijk deze talk en constateer dat er wél verschil is tussen mensen onderling in hoe je lichaam met eten omgaat.
maandag 21 december 2015 om 10:39
quote:doowahdiddy schreef op 20 december 2015 @ 23:00:
Why dieting doesn't usually work:
http://www.ted.com/talks/ ... ting_doesn_t_usually_work
Voor iedereen die gelooft dat mensen die te dik zijn altijd meer eten dan zij zelf en die vinden dat ze hard op dieet moeten, kijk deze talk en constateer dat er wél verschil is tussen mensen onderling in hoe je lichaam met eten omgaat.
Ik denk dat lijnen/dieten sowieso niet werkt, omdat het vaak maar een tijdelijke verandering is het eetpatroon en het sowieso heel lastig is om iets vol te houden, als je jezelf heel veel tegelijkertijd ontzegd.
Toevallig staat er in de Quest een artikel of een soort snuffeltherapie (ik kan het niet beter omschrijven). Eten wordt over het algemeen gekoppeld aan een bepaald moment (bv tijdens tv-kijken) of gevoel (verdrietig/blij), waardoor dit moment of gevoel als trigger gaat werken om te willen eten (Pavlov-effect). Met deze therapie proberen ze het moment los te koppelen van het eten, middels het nadoen van zo'n moment, alleen dan mag er alleen maar aan het eten gesnuffeld worden.
In ieder geval staat er in het artikel, dat zo'n trigger moment vrij makkelijk gevormd kan worden en sommige mensen hebben er meer aanleg voor dan anderen. Ikzelf vind zoiets interesant om te lezen, want het laat zien waar bepaalde patronen vandaan komen.
Ik merk dat ik zelf ook van die trigger momenten heb. Ik ben recent terug gekomen van een reis door midden Amerika, en omdat mijn leefpartoon tijdens die reis zo anders was, merk ik dat bepaalde patronen doorbroken zijn. Zo geeft mijn lijf veel later aan dat het tijd is voor de lunch (om een uur of 2 ipv 12 uur), kan ik ineens wel om 7 uur 's ochtends uitgebreid ontbijten (ja, de trend was tijdens de reis om om half 7 flink te bunkeren want het was de vraag of, wanneer en wat voor lunch er zou zijn) en is vroeg naar bed gaan geen probleem meer (ik treuzel niet meer). Ik heb dit eerder ervaren met andere reizen. Maar het is zo makkelijk om je lijf weer de oude patronen aan te leren, dat heb ik gemerkt na vorige reizen.
Nu zijn mijn slechte (lees irritante) patronen niet zo heel ernstig, maar zonder zo'n reis, zou ik ze niet zo snel kunnen veranderen. Het is immers zo makkelijk om het niet te doen.
Ik heb daarom veel respect voor mensen die in staat zijn om vastgeroeste patronen (blijvend) te doorbreken. Als je blijvend zowel je eet- als je beweegpatroon wilt veranderen moet je vaak best veel aanpassingen in je leven doorvoeren. En voor de een is dat makkelijk om te doen dan voor een ander.
Over het algemeen maakt het mij niet zoveel uit of iemand te zwaar is of niet, want als je met iemand omgaat, ben je daar over het algemeen niet mee bezig. Ik kan wel slecht tegen mensen die klagen over het gewicht/lijf/gezondheid ed als er iets aan te doen is. Dan denk ik vaak, doe er iets aan, maar ik geloof niet dat ik er zo snel iets over zou zeggen...
Why dieting doesn't usually work:
http://www.ted.com/talks/ ... ting_doesn_t_usually_work
Voor iedereen die gelooft dat mensen die te dik zijn altijd meer eten dan zij zelf en die vinden dat ze hard op dieet moeten, kijk deze talk en constateer dat er wél verschil is tussen mensen onderling in hoe je lichaam met eten omgaat.
Ik denk dat lijnen/dieten sowieso niet werkt, omdat het vaak maar een tijdelijke verandering is het eetpatroon en het sowieso heel lastig is om iets vol te houden, als je jezelf heel veel tegelijkertijd ontzegd.
Toevallig staat er in de Quest een artikel of een soort snuffeltherapie (ik kan het niet beter omschrijven). Eten wordt over het algemeen gekoppeld aan een bepaald moment (bv tijdens tv-kijken) of gevoel (verdrietig/blij), waardoor dit moment of gevoel als trigger gaat werken om te willen eten (Pavlov-effect). Met deze therapie proberen ze het moment los te koppelen van het eten, middels het nadoen van zo'n moment, alleen dan mag er alleen maar aan het eten gesnuffeld worden.
In ieder geval staat er in het artikel, dat zo'n trigger moment vrij makkelijk gevormd kan worden en sommige mensen hebben er meer aanleg voor dan anderen. Ikzelf vind zoiets interesant om te lezen, want het laat zien waar bepaalde patronen vandaan komen.
Ik merk dat ik zelf ook van die trigger momenten heb. Ik ben recent terug gekomen van een reis door midden Amerika, en omdat mijn leefpartoon tijdens die reis zo anders was, merk ik dat bepaalde patronen doorbroken zijn. Zo geeft mijn lijf veel later aan dat het tijd is voor de lunch (om een uur of 2 ipv 12 uur), kan ik ineens wel om 7 uur 's ochtends uitgebreid ontbijten (ja, de trend was tijdens de reis om om half 7 flink te bunkeren want het was de vraag of, wanneer en wat voor lunch er zou zijn) en is vroeg naar bed gaan geen probleem meer (ik treuzel niet meer). Ik heb dit eerder ervaren met andere reizen. Maar het is zo makkelijk om je lijf weer de oude patronen aan te leren, dat heb ik gemerkt na vorige reizen.
Nu zijn mijn slechte (lees irritante) patronen niet zo heel ernstig, maar zonder zo'n reis, zou ik ze niet zo snel kunnen veranderen. Het is immers zo makkelijk om het niet te doen.
Ik heb daarom veel respect voor mensen die in staat zijn om vastgeroeste patronen (blijvend) te doorbreken. Als je blijvend zowel je eet- als je beweegpatroon wilt veranderen moet je vaak best veel aanpassingen in je leven doorvoeren. En voor de een is dat makkelijk om te doen dan voor een ander.
Over het algemeen maakt het mij niet zoveel uit of iemand te zwaar is of niet, want als je met iemand omgaat, ben je daar over het algemeen niet mee bezig. Ik kan wel slecht tegen mensen die klagen over het gewicht/lijf/gezondheid ed als er iets aan te doen is. Dan denk ik vaak, doe er iets aan, maar ik geloof niet dat ik er zo snel iets over zou zeggen...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 21 december 2015 om 11:22
quote:doowahdiddy schreef op 20 december 2015 @ 23:00:
Why dieting doesn't usually work:
http://www.ted.com/talks/ ... ting_doesn_t_usually_work
Voor iedereen die gelooft dat mensen die te dik zijn altijd meer eten dan zij zelf en die vinden dat ze hard op dieet moeten, kijk deze talk en constateer dat er wél verschil is tussen mensen onderling in hoe je lichaam met eten omgaat.Heb het fragment gezien, herken er veel in, mooi verwoord ook door iemand die zelf ervaring heeft. Ik ben nu bijna 3 jaar op een gezond gewicht(van 95 naar 60 kilo d.m.v. leefstijlaanpassingen), maar ik blijf het een strijd vinden. Zij verwoordt goed waar dat door komt. Zo kan ik me heel goed voorstellen dat mensen na meerdere lijnpogingen in hun leven gedaan te hebben dan toch uiteindelijk gaan voor oplossingen die wat meer garanties gevend op blijvend gewichtsverlies, zoals in deze pijler een topic over Gastric Bypass gaat. Al was het maar vanwege de gezondheidsrisico's die morbide obesitas met zich meebrengen. Na zoveel pogingen het gewoon niet meer lukt omdat je iedere keer terugvalt. Ik moet maar zien hoe het er bij mij staat over een paar jaar, het is nu nog te vroeg om over een "succes"te spreken.
Why dieting doesn't usually work:
http://www.ted.com/talks/ ... ting_doesn_t_usually_work
Voor iedereen die gelooft dat mensen die te dik zijn altijd meer eten dan zij zelf en die vinden dat ze hard op dieet moeten, kijk deze talk en constateer dat er wél verschil is tussen mensen onderling in hoe je lichaam met eten omgaat.Heb het fragment gezien, herken er veel in, mooi verwoord ook door iemand die zelf ervaring heeft. Ik ben nu bijna 3 jaar op een gezond gewicht(van 95 naar 60 kilo d.m.v. leefstijlaanpassingen), maar ik blijf het een strijd vinden. Zij verwoordt goed waar dat door komt. Zo kan ik me heel goed voorstellen dat mensen na meerdere lijnpogingen in hun leven gedaan te hebben dan toch uiteindelijk gaan voor oplossingen die wat meer garanties gevend op blijvend gewichtsverlies, zoals in deze pijler een topic over Gastric Bypass gaat. Al was het maar vanwege de gezondheidsrisico's die morbide obesitas met zich meebrengen. Na zoveel pogingen het gewoon niet meer lukt omdat je iedere keer terugvalt. Ik moet maar zien hoe het er bij mij staat over een paar jaar, het is nu nog te vroeg om over een "succes"te spreken.
Only you can change your life. No one can do it for you.
maandag 21 december 2015 om 13:37
Een heleboel mensen willen niet weten wat je er voor moet doen en voor moet laten om een bepaald gewicht/figuur te behouden.
Het is voor velen wel zo dat ze opgegroeid zijn met een bepaalde gewoonte en mentaliteit waardoor ze hun figuur hebben. En dat wanneer dat figuur positief wordt ervaren, er wel het idee heerst dat ze er weinig voor "hoeven te doen". Maar dat is doordat ze gewend zijn zo te leven en er daardoor geen andere dingen verwacht worden of noodzakelijk zijn.
Wanneer men echter aanpassingen moet maken, dan moet men bewust een hele nieuwe manier van leven gaan aanleren. En dat houdt in dat men dus actief andere dingen moet gaan doen. In het geval van een lager gewicht, moet men dus altijd bewust anders en ook wel minder gaan eten, en vaak ook nog actief meer sporten/energie verbruiken. En dit is dan een verandering die je dan als een natuurlijke standaard manier van leven moet gaan aanleren. Zo'n substantiële significante wijziging in iemands levenswijze is niet iets dat men zo maar doet. Dat vergt een levenslange commitment.
Het feit dat het er voor andere mensen niet als een effort uitziet komt doordat die niet weten wat iemand die daar mee bezig is wel niet allemaal bewust opoffert. En dat willen velen ook niet weten. Want dat zou betekenen dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor hoe zij zelf er uit zien. Een heleboel mensen willen liever dat wondermiddel, iets dat ze een paar weken moeten zien vol te houden om meteen resultaat te hebben waarna ze gewoon weer hun oude levenspatroon kunnen oppakken en denken dat ze dan niet terug schieten in hun vorige situatie.
Daarom doen al die dieet goeroes en media hypes het zo goed. Ze beloven een snelle wonder oplossing terwijl ze eigenlijk alleen maar een tijdelijk effect hebben. Een heleboel mensen willen niet horen dat ze dat glas alcohol, dat stuk taart, dat glas frisdrank, die zak chips, pak chocolaatjes etc. dat ze die zaken voortaan voornamelijk zullen moeten laten staan. Dat ze dat wel kunnen doen, maar inderdaad als een bijzondere traktatie en niet als iets dat ze elke avond als beloning kunnen gebruiken maar misschien maar eens in de twee weken eentje ervan. Dat dat geen dingen zijn "die je nu wel hebt verdient" maar dat het bijzondere traktaties zijn voor echt speciale gelegenheden. Omdat zodra je ze met grote regelmaat wekelijks gaat consumeren, ze dus geen uitzondering meer zijn maar onderdeel uitmaken van je gewone leefpatroon, dus dat je daar ook de gevolgen voor moet gaan dragen.
Je kunt best wel eens in de maand lekker uitgebreid uit eten of een gigantisch kerst feestmaal wegwerken met familie. Zolang men weet dat men de rest van de dagen ervoor en erna stelselmatig iets minder neemt zodat over een week genomen men zoveel niet afwijkt. Maar zodra dat eenmalige toch ineens meer keren per week of zelfs per maand gebeurd, dan gaat het toch aanzetten. En dat extra uurtje zweten met Cardio werkt maar een boterhammetje kaas weg, niet die 6 biertjes.
Het is voor velen wel zo dat ze opgegroeid zijn met een bepaalde gewoonte en mentaliteit waardoor ze hun figuur hebben. En dat wanneer dat figuur positief wordt ervaren, er wel het idee heerst dat ze er weinig voor "hoeven te doen". Maar dat is doordat ze gewend zijn zo te leven en er daardoor geen andere dingen verwacht worden of noodzakelijk zijn.
Wanneer men echter aanpassingen moet maken, dan moet men bewust een hele nieuwe manier van leven gaan aanleren. En dat houdt in dat men dus actief andere dingen moet gaan doen. In het geval van een lager gewicht, moet men dus altijd bewust anders en ook wel minder gaan eten, en vaak ook nog actief meer sporten/energie verbruiken. En dit is dan een verandering die je dan als een natuurlijke standaard manier van leven moet gaan aanleren. Zo'n substantiële significante wijziging in iemands levenswijze is niet iets dat men zo maar doet. Dat vergt een levenslange commitment.
Het feit dat het er voor andere mensen niet als een effort uitziet komt doordat die niet weten wat iemand die daar mee bezig is wel niet allemaal bewust opoffert. En dat willen velen ook niet weten. Want dat zou betekenen dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor hoe zij zelf er uit zien. Een heleboel mensen willen liever dat wondermiddel, iets dat ze een paar weken moeten zien vol te houden om meteen resultaat te hebben waarna ze gewoon weer hun oude levenspatroon kunnen oppakken en denken dat ze dan niet terug schieten in hun vorige situatie.
Daarom doen al die dieet goeroes en media hypes het zo goed. Ze beloven een snelle wonder oplossing terwijl ze eigenlijk alleen maar een tijdelijk effect hebben. Een heleboel mensen willen niet horen dat ze dat glas alcohol, dat stuk taart, dat glas frisdrank, die zak chips, pak chocolaatjes etc. dat ze die zaken voortaan voornamelijk zullen moeten laten staan. Dat ze dat wel kunnen doen, maar inderdaad als een bijzondere traktatie en niet als iets dat ze elke avond als beloning kunnen gebruiken maar misschien maar eens in de twee weken eentje ervan. Dat dat geen dingen zijn "die je nu wel hebt verdient" maar dat het bijzondere traktaties zijn voor echt speciale gelegenheden. Omdat zodra je ze met grote regelmaat wekelijks gaat consumeren, ze dus geen uitzondering meer zijn maar onderdeel uitmaken van je gewone leefpatroon, dus dat je daar ook de gevolgen voor moet gaan dragen.
Je kunt best wel eens in de maand lekker uitgebreid uit eten of een gigantisch kerst feestmaal wegwerken met familie. Zolang men weet dat men de rest van de dagen ervoor en erna stelselmatig iets minder neemt zodat over een week genomen men zoveel niet afwijkt. Maar zodra dat eenmalige toch ineens meer keren per week of zelfs per maand gebeurd, dan gaat het toch aanzetten. En dat extra uurtje zweten met Cardio werkt maar een boterhammetje kaas weg, niet die 6 biertjes.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
maandag 21 december 2015 om 14:01
quote:jaw schreef op 21 december 2015 @ 13:37:
Het feit dat het er voor andere mensen niet als een effort uitziet komt doordat die niet weten wat iemand die daar mee bezig is wel niet allemaal bewust opoffert.
Als je eenmaal te dik bent (geweest) is de opoffering véél groter dan die van iemand die nooit een gevecht tegen de kilo's heeft hoeven leveren. Zoals ik al eerder schreef: ik heb altijd trek. Onverzadigbare trek. Of ik nou net gegeten heb of niet, ik lust altijd meer. Maar ik wil een gezond gewicht bereiken (en behouden), dus ik dwing mezelf tegenwoordig om te stoppen met eten op een bepaald moment. Als ik dan met vrienden of collega's een hapje ga eten zitten die na een hoofdgerecht écht vol. Soms zelfs al na een deel van een hoofdgerecht. Dat is voor mij onbegrijpelijk. Ik kan een voor-, hoofd- en nagerecht op en zou dan zelfs nog wel wat lusten. Maar die collega's dus niet. Hoe graag ze ook zouden willen, er kan echt geen hap meer bij. Dan is het ook niet zo moeilijk om je niet te overeten. De 'opoffering' is dan geen opoffering in mijn ogen.
Net zoals het voor mij geen opoffering is als ik een x-aantal uur niet mag roken, in een vliegtuig bijvoorbeeld. Ik rook niet, heb er totaal geen behoefte aan, dus het is ook geen opoffering voor me om niet te roken. Terwijl het voor een verstokte tabakverslaafde wél een opoffering is als hij of zij een paar uur peukloos door het leven moet.
Het feit dat het er voor andere mensen niet als een effort uitziet komt doordat die niet weten wat iemand die daar mee bezig is wel niet allemaal bewust opoffert.
Als je eenmaal te dik bent (geweest) is de opoffering véél groter dan die van iemand die nooit een gevecht tegen de kilo's heeft hoeven leveren. Zoals ik al eerder schreef: ik heb altijd trek. Onverzadigbare trek. Of ik nou net gegeten heb of niet, ik lust altijd meer. Maar ik wil een gezond gewicht bereiken (en behouden), dus ik dwing mezelf tegenwoordig om te stoppen met eten op een bepaald moment. Als ik dan met vrienden of collega's een hapje ga eten zitten die na een hoofdgerecht écht vol. Soms zelfs al na een deel van een hoofdgerecht. Dat is voor mij onbegrijpelijk. Ik kan een voor-, hoofd- en nagerecht op en zou dan zelfs nog wel wat lusten. Maar die collega's dus niet. Hoe graag ze ook zouden willen, er kan echt geen hap meer bij. Dan is het ook niet zo moeilijk om je niet te overeten. De 'opoffering' is dan geen opoffering in mijn ogen.
Net zoals het voor mij geen opoffering is als ik een x-aantal uur niet mag roken, in een vliegtuig bijvoorbeeld. Ik rook niet, heb er totaal geen behoefte aan, dus het is ook geen opoffering voor me om niet te roken. Terwijl het voor een verstokte tabakverslaafde wél een opoffering is als hij of zij een paar uur peukloos door het leven moet.
maandag 21 december 2015 om 14:07
quote:prik schreef op 21 december 2015 @ 14:01:
[...]
Als je eenmaal te dik bent (geweest) is de opoffering véél groter dan die van iemand die nooit een gevecht tegen de kilo's heeft hoeven leveren. Zoals ik al eerder schreef: ik heb altijd trek. Onverzadigbare trek. Of ik nou net gegeten heb of niet, ik lust altijd meer. Maar ik wil een gezond gewicht bereiken (en behouden), dus ik dwing mezelf tegenwoordig om te stoppen met eten op een bepaald moment. Als ik dan met vrienden of collega's een hapje ga eten zitten die na een hoofdgerecht écht vol. Soms zelfs al na een deel van een hoofdgerecht. Dat is voor mij onbegrijpelijk. Ik kan een voor-, hoofd- en nagerecht op en zou dan zelfs nog wel wat lusten. Maar die collega's dus niet. Hoe graag ze ook zouden willen, er kan echt geen hap meer bij. Dan is het ook niet zo moeilijk om je niet te overeten. De 'opoffering' is dan geen opoffering in mijn ogen.
Net zoals het voor mij geen opoffering is als ik een x-aantal uur niet mag roken, in een vliegtuig bijvoorbeeld. Ik rook niet, heb er totaal geen behoefte aan, dus het is ook geen opoffering voor me om niet te roken. Terwijl het voor een verstokte tabakverslaafde wél een opoffering is als hij of zij een paar uur peukloos door het leven moet.
Zo ervaar is het ook. Ik heb constant honger.
Het is nu 14 u, ik heb om 12u30 gegeten... Maar mijn maag knort nu al, en dit zal zo zijn tot vanavond 18u. Terwijl de meeste mensen uren lang een vol gevoel behouden, heb ik altijd honger. Ik kan niet anders dan dit mijn leven lang vol te houden als ik een gezond gewicht wil bewaren.
Daar moet toch echt iets op gevonden worden want ik ben dit kotsbeu
[...]
Als je eenmaal te dik bent (geweest) is de opoffering véél groter dan die van iemand die nooit een gevecht tegen de kilo's heeft hoeven leveren. Zoals ik al eerder schreef: ik heb altijd trek. Onverzadigbare trek. Of ik nou net gegeten heb of niet, ik lust altijd meer. Maar ik wil een gezond gewicht bereiken (en behouden), dus ik dwing mezelf tegenwoordig om te stoppen met eten op een bepaald moment. Als ik dan met vrienden of collega's een hapje ga eten zitten die na een hoofdgerecht écht vol. Soms zelfs al na een deel van een hoofdgerecht. Dat is voor mij onbegrijpelijk. Ik kan een voor-, hoofd- en nagerecht op en zou dan zelfs nog wel wat lusten. Maar die collega's dus niet. Hoe graag ze ook zouden willen, er kan echt geen hap meer bij. Dan is het ook niet zo moeilijk om je niet te overeten. De 'opoffering' is dan geen opoffering in mijn ogen.
Net zoals het voor mij geen opoffering is als ik een x-aantal uur niet mag roken, in een vliegtuig bijvoorbeeld. Ik rook niet, heb er totaal geen behoefte aan, dus het is ook geen opoffering voor me om niet te roken. Terwijl het voor een verstokte tabakverslaafde wél een opoffering is als hij of zij een paar uur peukloos door het leven moet.
Zo ervaar is het ook. Ik heb constant honger.
Het is nu 14 u, ik heb om 12u30 gegeten... Maar mijn maag knort nu al, en dit zal zo zijn tot vanavond 18u. Terwijl de meeste mensen uren lang een vol gevoel behouden, heb ik altijd honger. Ik kan niet anders dan dit mijn leven lang vol te houden als ik een gezond gewicht wil bewaren.
Daar moet toch echt iets op gevonden worden want ik ben dit kotsbeu
maandag 21 december 2015 om 14:08
quote:Jc2 schreef op 21 december 2015 @ 14:07:
[...]
Zo ervaar is het ook. Ik heb constant honger.
Het is nu 14 u, ik heb om 12u30 gegeten... Maar mijn maag knort nu al. Mijn lichaam vraagt op dit moment gewoon eten, en dit zal zo zijn tot vanavond 18u. Terwijl de meeste mensen uren lang een vol gevoel behouden, heb ik altijd honger. Ik kan niet anders dan dit mijn leven lang vol te houden als ik een gezond gewicht wil bewaren.
Daar moet toch echt iets op gevonden worden want ik ben dit kotsbeu
[...]
Zo ervaar is het ook. Ik heb constant honger.
Het is nu 14 u, ik heb om 12u30 gegeten... Maar mijn maag knort nu al. Mijn lichaam vraagt op dit moment gewoon eten, en dit zal zo zijn tot vanavond 18u. Terwijl de meeste mensen uren lang een vol gevoel behouden, heb ik altijd honger. Ik kan niet anders dan dit mijn leven lang vol te houden als ik een gezond gewicht wil bewaren.
Daar moet toch echt iets op gevonden worden want ik ben dit kotsbeu
maandag 21 december 2015 om 14:12
maandag 21 december 2015 om 14:16
quote:Jc2 schreef op 21 december 2015 @ 14:07:
[...]
Zo ervaar is het ook. Ik heb constant honger.
Het is nu 14 u, ik heb om 12u30 gegeten... Maar mijn maag knort nu al, en dit zal zo zijn tot vanavond 18u. Terwijl de meeste mensen uren lang een vol gevoel behouden, heb ik altijd honger. Ik kan niet anders dan dit mijn leven lang vol te houden als ik een gezond gewicht wil bewaren.
Daar moet toch echt iets op gevonden worden want ik ben dit kotsbeu
Wat heb je precies allemaal gegeten om 12:30?
Want toen ik net begon merkte ik ook wel eens dat mijn maag bij sommige type maaltijden de boel zo snel had verwerkt dat die alweer "leeg" was. Terwijl bij het eten van andere zaken mijn maag tenminste wat te doen had waardoor ik minder snel dat lege gevoel had. Nu helpt het ook niet als je maag gewend is om grote hoeveelheden op te slaan van een maaltijd, want ik heb het idee dat je maaginhoud niet in korte termijn kleiner wordt, dat is gegroeid over de jaren en zal ook moeten krimpen over de jaren.
[...]
Zo ervaar is het ook. Ik heb constant honger.
Het is nu 14 u, ik heb om 12u30 gegeten... Maar mijn maag knort nu al, en dit zal zo zijn tot vanavond 18u. Terwijl de meeste mensen uren lang een vol gevoel behouden, heb ik altijd honger. Ik kan niet anders dan dit mijn leven lang vol te houden als ik een gezond gewicht wil bewaren.
Daar moet toch echt iets op gevonden worden want ik ben dit kotsbeu
Wat heb je precies allemaal gegeten om 12:30?
Want toen ik net begon merkte ik ook wel eens dat mijn maag bij sommige type maaltijden de boel zo snel had verwerkt dat die alweer "leeg" was. Terwijl bij het eten van andere zaken mijn maag tenminste wat te doen had waardoor ik minder snel dat lege gevoel had. Nu helpt het ook niet als je maag gewend is om grote hoeveelheden op te slaan van een maaltijd, want ik heb het idee dat je maaginhoud niet in korte termijn kleiner wordt, dat is gegroeid over de jaren en zal ook moeten krimpen over de jaren.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
maandag 21 december 2015 om 14:21
quote:prik schreef op 21 december 2015 @ 14:01:
[...]
Als je eenmaal te dik bent (geweest) is de opoffering véél groter dan die van iemand die nooit een gevecht tegen de kilo's heeft hoeven leveren. Zoals ik al eerder schreef: ik heb altijd trek. Onverzadigbare trek. Of ik nou net gegeten heb of niet, ik lust altijd meer. Maar ik wil een gezond gewicht bereiken (en behouden), dus ik dwing mezelf tegenwoordig om te stoppen met eten op een bepaald moment. Als ik dan met vrienden of collega's een hapje ga eten zitten die na een hoofdgerecht écht vol. Soms zelfs al na een deel van een hoofdgerecht. Dat is voor mij onbegrijpelijk. Ik kan een voor-, hoofd- en nagerecht op en zou dan zelfs nog wel wat lusten. Maar die collega's dus niet. Hoe graag ze ook zouden willen, er kan echt geen hap meer bij. Dan is het ook niet zo moeilijk om je niet te overeten. De 'opoffering' is dan geen opoffering in mijn ogen.
Net zoals het voor mij geen opoffering is als ik een x-aantal uur niet mag roken, in een vliegtuig bijvoorbeeld. Ik rook niet, heb er totaal geen behoefte aan, dus het is ook geen opoffering voor me om niet te roken. Terwijl het voor een verstokte tabakverslaafde wél een opoffering is als hij of zij een paar uur peukloos door het leven moet.
Toch maak je een paar denkfouten.
Ik wil wedden (weet wel zeker) dat een deel van die collega's ook echt wel dat toetje nog zouden lusten, maar het gewoon bewust niet nemen. Omdat je niet aan iedere behoefte hoeft toe te geven, maar ook omdat het verzadigingsgevoel na eten bij iedereen (dus ook bij die collega's) pas na een half uur intreedt. Zo werkt het menselijk lichaam nu eenmaal, en als je dat weet kun je er ook voor kiezen om je lekkere trek even uit te zitten, want tegen de koffie is hij toch over.
Je lichaam heeft trouwens ook een tijdje nodig om aan minder eten te wennen. Als je dat een tijd volhoudt heb je niet om twee uur weer honger na de lunch, omdat je lichaam niet meer eten verwacht. En bepaalde voedingsmiddelen houden je ook langer verzadigd dan andere.
We zijn en blijven chemische fabriekjes. Met dat gegeven kun je ook je voordeel doen.
[...]
Als je eenmaal te dik bent (geweest) is de opoffering véél groter dan die van iemand die nooit een gevecht tegen de kilo's heeft hoeven leveren. Zoals ik al eerder schreef: ik heb altijd trek. Onverzadigbare trek. Of ik nou net gegeten heb of niet, ik lust altijd meer. Maar ik wil een gezond gewicht bereiken (en behouden), dus ik dwing mezelf tegenwoordig om te stoppen met eten op een bepaald moment. Als ik dan met vrienden of collega's een hapje ga eten zitten die na een hoofdgerecht écht vol. Soms zelfs al na een deel van een hoofdgerecht. Dat is voor mij onbegrijpelijk. Ik kan een voor-, hoofd- en nagerecht op en zou dan zelfs nog wel wat lusten. Maar die collega's dus niet. Hoe graag ze ook zouden willen, er kan echt geen hap meer bij. Dan is het ook niet zo moeilijk om je niet te overeten. De 'opoffering' is dan geen opoffering in mijn ogen.
Net zoals het voor mij geen opoffering is als ik een x-aantal uur niet mag roken, in een vliegtuig bijvoorbeeld. Ik rook niet, heb er totaal geen behoefte aan, dus het is ook geen opoffering voor me om niet te roken. Terwijl het voor een verstokte tabakverslaafde wél een opoffering is als hij of zij een paar uur peukloos door het leven moet.
Toch maak je een paar denkfouten.
Ik wil wedden (weet wel zeker) dat een deel van die collega's ook echt wel dat toetje nog zouden lusten, maar het gewoon bewust niet nemen. Omdat je niet aan iedere behoefte hoeft toe te geven, maar ook omdat het verzadigingsgevoel na eten bij iedereen (dus ook bij die collega's) pas na een half uur intreedt. Zo werkt het menselijk lichaam nu eenmaal, en als je dat weet kun je er ook voor kiezen om je lekkere trek even uit te zitten, want tegen de koffie is hij toch over.
Je lichaam heeft trouwens ook een tijdje nodig om aan minder eten te wennen. Als je dat een tijd volhoudt heb je niet om twee uur weer honger na de lunch, omdat je lichaam niet meer eten verwacht. En bepaalde voedingsmiddelen houden je ook langer verzadigd dan andere.
We zijn en blijven chemische fabriekjes. Met dat gegeven kun je ook je voordeel doen.
maandag 21 december 2015 om 14:24
quote:Blondie456 schreef op 21 december 2015 @ 14:21:
Prik: helpt het dan niet als je veel drinkt zoals water of thee? Bij mij helpt dat wel als ik trek heb en ik mag niks van mezelf.Ik drink me gek. En dat helpt wel een beetje, maar niet onbeperkt. Ik moet er alleen maar vaker van naar de wc. Maar goed, dat is dan weer gunstig voor de extra beweging.
Prik: helpt het dan niet als je veel drinkt zoals water of thee? Bij mij helpt dat wel als ik trek heb en ik mag niks van mezelf.Ik drink me gek. En dat helpt wel een beetje, maar niet onbeperkt. Ik moet er alleen maar vaker van naar de wc. Maar goed, dat is dan weer gunstig voor de extra beweging.
maandag 21 december 2015 om 14:26
quote:jaw schreef op 21 december 2015 @ 14:16:
[...]
Wat heb je precies allemaal gegeten om 12:30?
Want toen ik net begon merkte ik ook wel eens dat mijn maag bij sommige type maaltijden de boel zo snel had verwerkt dat die alweer "leeg" was. Terwijl bij het eten van andere zaken mijn maag tenminste wat te doen had waardoor ik minder snel dat lege gevoel had. Nu helpt het ook niet als je maag gewend is om grote hoeveelheden op te slaan van een maaltijd, want ik heb het idee dat je maaginhoud niet in korte termijn kleiner wordt, dat is gegroeid over de jaren en zal ook moeten krimpen over de jaren.
een belegd broodje met kaas en hesp...
Maar zo ervaar ik het altijd... Ik heb gewoon altijd honger.
Ik bepaal voor elke maaltijd wat ik ga eten en ga er niet over. Als ik op mijn gevoel zou eten schiet mijn gewicht de hoogte in.
[...]
Wat heb je precies allemaal gegeten om 12:30?
Want toen ik net begon merkte ik ook wel eens dat mijn maag bij sommige type maaltijden de boel zo snel had verwerkt dat die alweer "leeg" was. Terwijl bij het eten van andere zaken mijn maag tenminste wat te doen had waardoor ik minder snel dat lege gevoel had. Nu helpt het ook niet als je maag gewend is om grote hoeveelheden op te slaan van een maaltijd, want ik heb het idee dat je maaginhoud niet in korte termijn kleiner wordt, dat is gegroeid over de jaren en zal ook moeten krimpen over de jaren.
een belegd broodje met kaas en hesp...
Maar zo ervaar ik het altijd... Ik heb gewoon altijd honger.
Ik bepaal voor elke maaltijd wat ik ga eten en ga er niet over. Als ik op mijn gevoel zou eten schiet mijn gewicht de hoogte in.
maandag 21 december 2015 om 14:29
Bruin brood of wit brood? Want je maag heeft meer te doen en is langer bezig wanneer het brood vezelrijk is.
Neem er de volgende keer een of twee hardgekookte eieren bij. desnoods dump je de eigeel dooier en eet je alleen het eiwit op. Van twee eieren zit je echt wel even een tijdje vol. Zonder dat het nu veel calorieën zijn.
Neem er de volgende keer een of twee hardgekookte eieren bij. desnoods dump je de eigeel dooier en eet je alleen het eiwit op. Van twee eieren zit je echt wel even een tijdje vol. Zonder dat het nu veel calorieën zijn.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
maandag 21 december 2015 om 14:29
quote:Crique schreef op 21 december 2015 @ 14:21:
Je lichaam heeft trouwens ook een tijdje nodig om aan minder eten te wennen. Als je dat een tijd volhoudt heb je niet om twee uur weer honger na de lunch, omdat je lichaam niet meer eten verwacht. Ik eet sinds eind januari heel bewust gezonder en minder. En met resultaat; er is al veertig kilo af. Maar als ik naar mijn lichaam zou luisteren zou ik minstens dubbel zoveel eten als ik nu doe. Mijn lichaam is er dus blijkbaar nog steeds niet aan gewend dat ik minder eet, en ik vraag me zelfs af óf het er ooit nog aan gaat wennen.
Je lichaam heeft trouwens ook een tijdje nodig om aan minder eten te wennen. Als je dat een tijd volhoudt heb je niet om twee uur weer honger na de lunch, omdat je lichaam niet meer eten verwacht. Ik eet sinds eind januari heel bewust gezonder en minder. En met resultaat; er is al veertig kilo af. Maar als ik naar mijn lichaam zou luisteren zou ik minstens dubbel zoveel eten als ik nu doe. Mijn lichaam is er dus blijkbaar nog steeds niet aan gewend dat ik minder eet, en ik vraag me zelfs af óf het er ooit nog aan gaat wennen.
maandag 21 december 2015 om 14:33
quote:prik schreef op 21 december 2015 @ 14:29:
[...]
Ik eet sinds eind januari heel bewust gezonder en minder. En met resultaat; er is al veertig kilo af. Maar als ik naar mijn lichaam zou luisteren zou ik minstens dubbel zoveel eten als ik nu doe. Mijn lichaam is er dus blijkbaar nog steeds niet aan gewend dat ik minder eet, en ik vraag me zelfs af óf het er ooit nog aan gaat wennen.Ik geloof ook niet dat een lichaam daar vlug aan went... Er is bij ons iets verkeerd met ons "verzadigingsgevoel". Naar mijn mening is er iets niet goed afgesteld
[...]
Ik eet sinds eind januari heel bewust gezonder en minder. En met resultaat; er is al veertig kilo af. Maar als ik naar mijn lichaam zou luisteren zou ik minstens dubbel zoveel eten als ik nu doe. Mijn lichaam is er dus blijkbaar nog steeds niet aan gewend dat ik minder eet, en ik vraag me zelfs af óf het er ooit nog aan gaat wennen.Ik geloof ook niet dat een lichaam daar vlug aan went... Er is bij ons iets verkeerd met ons "verzadigingsgevoel". Naar mijn mening is er iets niet goed afgesteld
maandag 21 december 2015 om 16:01
quote:Crique schreef op 21 december 2015 @ 14:21:
[...]
Toch maak je een paar denkfouten.
Ik wil wedden (weet wel zeker) dat een deel van die collega's ook echt wel dat toetje nog zouden lusten, maar het gewoon bewust niet nemen.
Nou, dame waar ik laatst mee aan tafel zat, zei toch echt letterlijk dat ze ramvol zat! Ze kreeg zelfs haar thee (thee!) niet meer op. Ik nam op dat moment ook geen nagerecht, maar bij mij was het een bewuste keuze. Niet omdat ik het niet op had gekund. Een gevleugelde uitspraak hier in huis: Doornroosje lust altijd wel een hapje!
Ook nu. om 12.30 vier volkoren boterhammen met gerookte kipfilet op. Nu trek. Net een appel op, maar daar lijkt de de trek alleen maar erger door te worden.
[...]
Toch maak je een paar denkfouten.
Ik wil wedden (weet wel zeker) dat een deel van die collega's ook echt wel dat toetje nog zouden lusten, maar het gewoon bewust niet nemen.
Nou, dame waar ik laatst mee aan tafel zat, zei toch echt letterlijk dat ze ramvol zat! Ze kreeg zelfs haar thee (thee!) niet meer op. Ik nam op dat moment ook geen nagerecht, maar bij mij was het een bewuste keuze. Niet omdat ik het niet op had gekund. Een gevleugelde uitspraak hier in huis: Doornroosje lust altijd wel een hapje!
Ook nu. om 12.30 vier volkoren boterhammen met gerookte kipfilet op. Nu trek. Net een appel op, maar daar lijkt de de trek alleen maar erger door te worden.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
maandag 21 december 2015 om 16:05
quote:Doornroosje75 schreef op 21 december 2015 @ 16:01:
[...]
Ook nu. om 12.30 vier volkoren boterhammen met gerookte kipfilet op. Nu trek. Net een appel op, maar daar lijkt de de trek alleen maar erger door te worden.Een en ander hangt ook af van wat voor brood je eet. Was het van dat kleffe, slappe brood van de supermarkt of stevig brood van de natuurwinkel? Want van dat eerste raak ik ook echt niet verzadigd, dan blijf ik eten. En als je je boterham opleukt met wat groentjes (tomaat, komkommer, sla, eitje), dan denk ik dat je na 2 boterhammen echt wel vol zit.
[...]
Ook nu. om 12.30 vier volkoren boterhammen met gerookte kipfilet op. Nu trek. Net een appel op, maar daar lijkt de de trek alleen maar erger door te worden.Een en ander hangt ook af van wat voor brood je eet. Was het van dat kleffe, slappe brood van de supermarkt of stevig brood van de natuurwinkel? Want van dat eerste raak ik ook echt niet verzadigd, dan blijf ik eten. En als je je boterham opleukt met wat groentjes (tomaat, komkommer, sla, eitje), dan denk ik dat je na 2 boterhammen echt wel vol zit.
maandag 21 december 2015 om 16:06
Maar Jc2 jou denkwijze vind ik ook niet helemaal juist. Jij hebt jezelf wijsgemaakt dat jij 24/7 aan het diëten bent met 1500 cal/dag. Ik heb zelf een Bmi van 19.6.(15 kilo afgevallen in het verleden) Maar ook ik eet niet meer dan 1500 calorieën per dag, Waarom? daarboven kom ik simpelweg aan. Ik noem het daarom ook geen diëten, want het is gewoon de levenstijl die voor mij werkt. En ik snoep elke dag maar zorg ook voor genoeg compensatie. En mensen verkijken zich ook snel op de slanke dames die alles kunnen hebben. Vaak maken zij inderdaad andere keuzes of compenseren die de volgende dag. Algemeen: Het is makkelijk om te zeggen dat jij het zwaar hebt en de slanke dames niet, newsflash de meeste dames "werken" daar ook gewoon voor . En ja ook ik heb dat soort opmerkingen gehad. Veel mensen houden de richtlijn van 2000 calorieën aan wat voor een deel van de mensen echt te veel is. Jij maakt het voor jezelf zwaarder dan het is door zo bezig te zijn met je "dieet" (levenstijl). Je moet heel makkelijk gezegd* kijken naar je eigen behoefte en niet naar een richtlijn die zegt dat je zoveel calorieën mag hebben. Zodra je dat uit je hoofd zet zal het voor jezelf een stuk makkelijker zijn.
Ik zal nooit tegen een vollere dame een gemene opmerking maken. Want zoals eerder gezegd wie word daar beter van... Waarom zou ik iemand naar beneden halen, daar word ik geen leuker persoon door.
*daarmee zeg ik niet dat het ook daadwerkelijk makkelijk is.
Ik zal nooit tegen een vollere dame een gemene opmerking maken. Want zoals eerder gezegd wie word daar beter van... Waarom zou ik iemand naar beneden halen, daar word ik geen leuker persoon door.
*daarmee zeg ik niet dat het ook daadwerkelijk makkelijk is.
maandag 21 december 2015 om 16:08
quote:hiephiephoeraindegloria schreef op 21 december 2015 @ 16:05:
[...]
Het heeft er ook mee te maken wat voor brood dat was. Was het van dat kleffe, slappe brood van de supermarkt of stevig brood van de natuurwinkel? Want van dat eerste raak ik ook echt niet verzadigd, dan blijf ik eten.Iets er tussen in; brood van de warme bakker.
[...]
Het heeft er ook mee te maken wat voor brood dat was. Was het van dat kleffe, slappe brood van de supermarkt of stevig brood van de natuurwinkel? Want van dat eerste raak ik ook echt niet verzadigd, dan blijf ik eten.Iets er tussen in; brood van de warme bakker.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
maandag 21 december 2015 om 16:11
Is dat een goede bakker met echt goed brood? zoals ik al schreef kan dat echt een groot verschil maken. Goed brood is kleiner en zwaarder want bevat geen lucht. Het is vaak ook iets duurder, want je krijgt meer brood voor je geld hehe.
Ik vind het Nederlandse brood over het algemeen echt slecht, er zijn maar een paar plaatsen waar je goed brood kunt kopen. Gelukkig woon ik in Zuid-Duitsland
Ik vind het Nederlandse brood over het algemeen echt slecht, er zijn maar een paar plaatsen waar je goed brood kunt kopen. Gelukkig woon ik in Zuid-Duitsland
maandag 21 december 2015 om 17:53
Mensen met overgewicht zijn leptine-resistent
'Oorzaak van overgewicht zit in de hersenen'
‘Mensen verschillen in gevoeligheid voor overgewicht. Waren er 6 jaar geleden nog maar 6 gebieden op de genen bekend, die bijdragen aan de verschillen in lichaamsgewicht tussen mensen. Inmiddels zijn dat er al 97. En ze hebben allemaal iets te maken met het zenuwstelsel. De gevoeligheid voor honger- en verzadigingshormonen verschilt daardoor per individu.’
Het leptine-gen was een van de eerste genen dat een relatie liet zien tussen het lichaamsgewicht en de erfelijke aanleg. Leptine is een hormoon dat wordt afgegeven door vetweefsel; het zegt iets over de hoeveelheid opgeslagen energie in vet. Een hoog leptine-gehalte is een signaal voor de hypothalamus in de hersenen om minder te eten. Bij mensen met overgewicht lijkt is dit systeem ontregeld: ze kunnen blijven eten, ondanks hoge leptine-gehaltes. Volgens Adan zijn mensen met overgewicht leptine-resistent. Hij concludeert dit op basis van dieronderzoek. Adan: ‘Bij de mens is de regulatie van honger en verzadiging identiek aan die in dieren. Als dieren overeten, worden ze binnen 1 week al leptine-resistent. En ook na een dieet blijft de resistentie minstens 4 weken bestaan. Als je dat vertaalt naar mensen, dan kan het wel jaren duren voor leptine-resistentie zich herstelt. Dit zou kunnen verklaren waarom het zo moeilijk is op gewicht te blijven na afvallen.’
Bron :Professor Roger Adan, hoogleraar moleculaire farmacologie aan de Universiteit Utrecht.
'Oorzaak van overgewicht zit in de hersenen'
‘Mensen verschillen in gevoeligheid voor overgewicht. Waren er 6 jaar geleden nog maar 6 gebieden op de genen bekend, die bijdragen aan de verschillen in lichaamsgewicht tussen mensen. Inmiddels zijn dat er al 97. En ze hebben allemaal iets te maken met het zenuwstelsel. De gevoeligheid voor honger- en verzadigingshormonen verschilt daardoor per individu.’
Het leptine-gen was een van de eerste genen dat een relatie liet zien tussen het lichaamsgewicht en de erfelijke aanleg. Leptine is een hormoon dat wordt afgegeven door vetweefsel; het zegt iets over de hoeveelheid opgeslagen energie in vet. Een hoog leptine-gehalte is een signaal voor de hypothalamus in de hersenen om minder te eten. Bij mensen met overgewicht lijkt is dit systeem ontregeld: ze kunnen blijven eten, ondanks hoge leptine-gehaltes. Volgens Adan zijn mensen met overgewicht leptine-resistent. Hij concludeert dit op basis van dieronderzoek. Adan: ‘Bij de mens is de regulatie van honger en verzadiging identiek aan die in dieren. Als dieren overeten, worden ze binnen 1 week al leptine-resistent. En ook na een dieet blijft de resistentie minstens 4 weken bestaan. Als je dat vertaalt naar mensen, dan kan het wel jaren duren voor leptine-resistentie zich herstelt. Dit zou kunnen verklaren waarom het zo moeilijk is op gewicht te blijven na afvallen.’
Bron :Professor Roger Adan, hoogleraar moleculaire farmacologie aan de Universiteit Utrecht.
Only you can change your life. No one can do it for you.
maandag 21 december 2015 om 18:16
quote:toda schreef op 21 december 2015 @ 17:53:
Bij mensen met overgewicht lijkt is dit systeem ontregeld: ze kunnen blijven eten, ondanks hoge leptine-gehaltes. Dit komt overeen met wat ik over mijn eigen ervaringen schreef. Het is dus wetenschappelijk bewezen dat het voor mensen met overgewicht moeilijker is om niet teveel te eten dan voor mensen die geen overgewicht hebben (gehad). Dat heeft dus helemaal niets met karakter te maken, en ook niet met een gebrek aan discipline. I rest my case. Bedankt toda.
Bij mensen met overgewicht lijkt is dit systeem ontregeld: ze kunnen blijven eten, ondanks hoge leptine-gehaltes. Dit komt overeen met wat ik over mijn eigen ervaringen schreef. Het is dus wetenschappelijk bewezen dat het voor mensen met overgewicht moeilijker is om niet teveel te eten dan voor mensen die geen overgewicht hebben (gehad). Dat heeft dus helemaal niets met karakter te maken, en ook niet met een gebrek aan discipline. I rest my case. Bedankt toda.
