Lijf & Lijn
alle pijlers
overgewicht, eigen schuld?
donderdag 17 december 2015 om 09:11
Ik moet hier toch iets even van mij afschrijven en vraag daarbij ook eens jullie inkijk hierover...
Ikzelf heb een bmi van 23, dus geen overgewicht maar heb er wel heel veel aanleg voor. ik dieet 24/7 en combineer er de nodige sportactviteiten bij. Mijn dieet bestaat meestal uit zo'n 1500 cal/dag. (aan de lage kant, ik weet het, maar als ik erover ga zie ik het ongetwijfeld op de weegschaal).
Mijn ganse familie heeft last van overgewicht, dus het zit zeker in de familie. Mijn broer bijvoorbeeld heeft een bmi van 32. Maar tegelijkertijd is het een goede sportman, hij is 28 jaar oud en sport al zijn ganse leven. Hij heeft een goede conditie, ondanks dit overgewicht. Ook heeft hij al een heel leven moeite met zijn gewicht.
Mijn man bijvoorbeeld, sport nooit, heeft een zittend beroep en consumeert dagelijks ongeveer 3500 cal. Hij let dus langs geen kanten op zijn voeding. Jullie raden het al, hij heeft dan ook geen kilogram overgewicht.
Goed voor hem, maar zo zien jullie maar dat het niet voor iedereen gelijk is.
Nu tot de kern van mijn verhaal
Gisteren ging ik met enkele collega's op restaurant waar deze discussie oplaaide. Volgens sommigen zoeken die mensen het zelf, want "ieder pondje gaat door het mondje". Anderen vonden het dan makkelijk praten als je er zelf geen aanleg voor hebt.
Vooral toen onze wat forsere collega's reeds naar huis waren, vonden sommigen het nodig om hun ongezouten mening te geven. Het kwam er dus op neer dat veel mensen heel weinig respect hebben voor de (and i quote) dikkertjes...
Zij weten natuurlijk niet dat ik iedere dag vecht tegen de kilo's dus dit kwam voor mij heel hard aan en ben ontgoocheld in sommige van mijn collega's.
Dus vraag ik mij nu oprecht af. Hebben mensen met overgewicht gewoon weinig karakter en zijn ze zwak? Of hebben ze de genen niet aan hun kant?
Ikzelf heb een bmi van 23, dus geen overgewicht maar heb er wel heel veel aanleg voor. ik dieet 24/7 en combineer er de nodige sportactviteiten bij. Mijn dieet bestaat meestal uit zo'n 1500 cal/dag. (aan de lage kant, ik weet het, maar als ik erover ga zie ik het ongetwijfeld op de weegschaal).
Mijn ganse familie heeft last van overgewicht, dus het zit zeker in de familie. Mijn broer bijvoorbeeld heeft een bmi van 32. Maar tegelijkertijd is het een goede sportman, hij is 28 jaar oud en sport al zijn ganse leven. Hij heeft een goede conditie, ondanks dit overgewicht. Ook heeft hij al een heel leven moeite met zijn gewicht.
Mijn man bijvoorbeeld, sport nooit, heeft een zittend beroep en consumeert dagelijks ongeveer 3500 cal. Hij let dus langs geen kanten op zijn voeding. Jullie raden het al, hij heeft dan ook geen kilogram overgewicht.
Goed voor hem, maar zo zien jullie maar dat het niet voor iedereen gelijk is.
Nu tot de kern van mijn verhaal
Gisteren ging ik met enkele collega's op restaurant waar deze discussie oplaaide. Volgens sommigen zoeken die mensen het zelf, want "ieder pondje gaat door het mondje". Anderen vonden het dan makkelijk praten als je er zelf geen aanleg voor hebt.
Vooral toen onze wat forsere collega's reeds naar huis waren, vonden sommigen het nodig om hun ongezouten mening te geven. Het kwam er dus op neer dat veel mensen heel weinig respect hebben voor de (and i quote) dikkertjes...
Zij weten natuurlijk niet dat ik iedere dag vecht tegen de kilo's dus dit kwam voor mij heel hard aan en ben ontgoocheld in sommige van mijn collega's.
Dus vraag ik mij nu oprecht af. Hebben mensen met overgewicht gewoon weinig karakter en zijn ze zwak? Of hebben ze de genen niet aan hun kant?
dinsdag 22 december 2015 om 07:02
quote:pejeka schreef op 21 december 2015 @ 22:48:
[...]
Hoef je niet te ontdekken. Gewoon elke avond een gezond maaltijd, koffie met een koekje, glaasje fris daarna, en snacken en snoepen beperken tot bijv. het weekend, of tot bijzondere gelegenheden als feestjes en verjaardagen. Ben je al een heel eind. Dus zo moeilijk is het niet.
Ik drink 's avonds alleen nog maar thee. En daar neem ik niets bij. Fris drink ik helemaal nooit.
Ik snoep sowieso weinig.
Ik denk echt dat je geen idee hebt hoe mensen aan overgewicht (kunnen) komen.
[...]
Hoef je niet te ontdekken. Gewoon elke avond een gezond maaltijd, koffie met een koekje, glaasje fris daarna, en snacken en snoepen beperken tot bijv. het weekend, of tot bijzondere gelegenheden als feestjes en verjaardagen. Ben je al een heel eind. Dus zo moeilijk is het niet.
Ik drink 's avonds alleen nog maar thee. En daar neem ik niets bij. Fris drink ik helemaal nooit.
Ik snoep sowieso weinig.
Ik denk echt dat je geen idee hebt hoe mensen aan overgewicht (kunnen) komen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 22 december 2015 om 07:50
quote:Solomio schreef op 22 december 2015 @ 07:02:
[...]
Ik drink 's avonds alleen nog maar thee. En daar neem ik niets bij. Fris drink ik helemaal nooit.
Ik snoep sowieso weinig.
Ik denk echt dat je geen idee hebt hoe mensen aan overgewicht (kunnen) komen.
Pejeka heeft op zich een punt wat betreft het met mate eten.
Ik ben alleen zo iemand bij wie weight watchers bijv niet helpt.
Vanwege het met mate deel. Ik kwam aan omdat ik alles met nul punten per kilo wegat
Dus de lijn van pejeka zou voor mij goed werken.
Terwijl een ander van dat koekje en fris al zou aankomen.
[...]
Ik drink 's avonds alleen nog maar thee. En daar neem ik niets bij. Fris drink ik helemaal nooit.
Ik snoep sowieso weinig.
Ik denk echt dat je geen idee hebt hoe mensen aan overgewicht (kunnen) komen.
Pejeka heeft op zich een punt wat betreft het met mate eten.
Ik ben alleen zo iemand bij wie weight watchers bijv niet helpt.
Vanwege het met mate deel. Ik kwam aan omdat ik alles met nul punten per kilo wegat
Dus de lijn van pejeka zou voor mij goed werken.
Terwijl een ander van dat koekje en fris al zou aankomen.
dinsdag 22 december 2015 om 09:28
quote:vruchtgebruik schreef op 22 december 2015 @ 07:50:
[...]
Pejeka heeft op zich een punt wat betreft het met mate eten.
Ik ben alleen zo iemand bij wie weight watchers bijv niet helpt.
Vanwege het met mate deel. Ik kwam aan omdat ik alles met nul punten per kilo wegat
Dus de lijn van pejeka zou voor mij goed werken.
Terwijl een ander van dat koekje en fris al zou aankomen.Dat snap ik dus echt niet. Wil je dan wel echt afvallen als je het afvalproces op die manier probeert te saboteren? Vrij logisch dat je dan niet afvalt
[...]
Pejeka heeft op zich een punt wat betreft het met mate eten.
Ik ben alleen zo iemand bij wie weight watchers bijv niet helpt.
Vanwege het met mate deel. Ik kwam aan omdat ik alles met nul punten per kilo wegat
Dus de lijn van pejeka zou voor mij goed werken.
Terwijl een ander van dat koekje en fris al zou aankomen.Dat snap ik dus echt niet. Wil je dan wel echt afvallen als je het afvalproces op die manier probeert te saboteren? Vrij logisch dat je dan niet afvalt
dinsdag 22 december 2015 om 09:33
quote:hiephiephoeraindegloria schreef op 22 december 2015 @ 09:28:
[...]
Dat snap ik dus echt niet. Wil je dan wel echt afvallen als je het afvalproces op die manier probeert te saboteren? Vrij logisch dat je dan niet afvalt
Soms ben ik verbaasd over de simpelheid van de reacties.
Ja, ik wil afvallen.
En ja, ik wil iedere dag een chocoladereep.
Die twee wensen zijn niet echt fijn te combineren, maar zijn wel ongeveer even sterk.
Dus ja hoor, ik wil echt heus afvallen, maar dat 'saboteer' ik door mijn andere wens.
En ja hoor, ik wil elke dag een chocoladereep, maar dat 'saboteer' ik door mijn andere wens.
Oftewel: we willen allemaal van alles, maar niet alles lukt. Betekent dat dan dat je het niet hard genoeg wilt? Of betekent het dat je nu eenmaal niet alles bereikt wat je wilt?
[...]
Dat snap ik dus echt niet. Wil je dan wel echt afvallen als je het afvalproces op die manier probeert te saboteren? Vrij logisch dat je dan niet afvalt
Soms ben ik verbaasd over de simpelheid van de reacties.
Ja, ik wil afvallen.
En ja, ik wil iedere dag een chocoladereep.
Die twee wensen zijn niet echt fijn te combineren, maar zijn wel ongeveer even sterk.
Dus ja hoor, ik wil echt heus afvallen, maar dat 'saboteer' ik door mijn andere wens.
En ja hoor, ik wil elke dag een chocoladereep, maar dat 'saboteer' ik door mijn andere wens.
Oftewel: we willen allemaal van alles, maar niet alles lukt. Betekent dat dan dat je het niet hard genoeg wilt? Of betekent het dat je nu eenmaal niet alles bereikt wat je wilt?
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 22 december 2015 om 09:36
quote:hiephiephoeraindegloria schreef op 22 december 2015 @ 09:28:
Dat snap ik dus echt niet. Wil je dan wel echt afvallen als je het afvalproces op die manier probeert te saboteren? Vrij logisch dat je dan niet afvalt
Het is inderdaad duidelijk dat je het niet snapt. Dat je niet beseft hoe het is om al-tijd trek te hebben. Om constant tegen de 'honger' te moeten vechten (jaja, ik weet dat echte honger heel iets anders is, maar zo voelt het). Ik kan me goed voorstellen dat als je altijd meer lust dat je je dan te buiten gaat aan gezonde dingen. Dat is namelijk al een hele verbetering als je het vergelijkt met eerst, toen je je wellicht te buiten ging aan minder gezonde dingen. Dat heeft niets te maken met 'saboteren'.
Mijn moeder zei vroeger altijd als we om 'iets lekkers' zeurden: 'als je nog honger hebt neem je maar een boterham'. Wat ik dan ook braaf deed. Tot ze op een gegeven moment de regel instelde dat ik maar vier boterhammen mocht bij de lunch, omdat ik anders blééf eten. En toen had ik nog een prima gewicht hoor, het was niet zo dat ik als kind al te dik was. Maar die onverzadigbaarheid heeft altijd al in me gezeten.
Dat snap ik dus echt niet. Wil je dan wel echt afvallen als je het afvalproces op die manier probeert te saboteren? Vrij logisch dat je dan niet afvalt
Het is inderdaad duidelijk dat je het niet snapt. Dat je niet beseft hoe het is om al-tijd trek te hebben. Om constant tegen de 'honger' te moeten vechten (jaja, ik weet dat echte honger heel iets anders is, maar zo voelt het). Ik kan me goed voorstellen dat als je altijd meer lust dat je je dan te buiten gaat aan gezonde dingen. Dat is namelijk al een hele verbetering als je het vergelijkt met eerst, toen je je wellicht te buiten ging aan minder gezonde dingen. Dat heeft niets te maken met 'saboteren'.
Mijn moeder zei vroeger altijd als we om 'iets lekkers' zeurden: 'als je nog honger hebt neem je maar een boterham'. Wat ik dan ook braaf deed. Tot ze op een gegeven moment de regel instelde dat ik maar vier boterhammen mocht bij de lunch, omdat ik anders blééf eten. En toen had ik nog een prima gewicht hoor, het was niet zo dat ik als kind al te dik was. Maar die onverzadigbaarheid heeft altijd al in me gezeten.
dinsdag 22 december 2015 om 09:47
Ik weet zelf hoe lastig het is, ik zit wel snel vol, maar heb wel de hele dag door trek. Vooral in slechte dingen. En hoewel anderen vaak denken dat ik alles kan eten, zou ik als ik hier aan toe zou geven een bmi van 30 hebben in plaats van 19. Uiteindelijk werkt het voor mij goed om de hele dag door te eten, maar het ligt er wel aan wat je eet en, ook heel belangrijk, wat je drinkt. Zo weet ik inmiddels dat ik wanneer ik ('s ochtends altijd, heel raar) zin heb in chips, ik die trek wat kan stillen door een gekookt ei te eten en dat ik 's middags mijn hartige trek wat kan wegnemen door augurken te eten (een paar gewone en bijvoorbeeld 2 met een plakje kipfilet). Dat vind ik dan ne zo lekker. Alcohol drink ik vrijwel nooit, zuivel misschien wel nog minder. Mijn drinken bestaat uit thee, water, soms voor de zoete trek met een drupje aanmaaklimonade en soms cola light. Maar bij de cola light weet ik dat ik daar een onbedwingbare trek van krijg om de hele dag te snaaien, dus beter van niet.
Bij de maaltijden eet ik weinig vlees, wel gewoon wat aardappelen of (volkoren) pasta of (zilvervlies)rijst, maar ik eet nooit veel. Dan is het ook niet zo erg als ik wél eens chips eet of koek of chocolade. Je kan gewoon niet én én én doen. En ik zorg gewoon voor voldoende beweging en sporten, hoewel ik ook vaak geen zin heb om te gaan of geen tijd. Je moet er wel wat voor doen. Ondanks dat ik dus de hele dag wel een hongergevoel heb en ook de hele dag door eet, krijg ik toch niet teveel binnen en ben ik gewoon slank. En ik heb ook wel een fijne bouw, dat is dan mijn geluk, maar ook ik kan nou eenmaal niet maar raak bunkeren. Het gaat om keuzes maken.
Bij de maaltijden eet ik weinig vlees, wel gewoon wat aardappelen of (volkoren) pasta of (zilvervlies)rijst, maar ik eet nooit veel. Dan is het ook niet zo erg als ik wél eens chips eet of koek of chocolade. Je kan gewoon niet én én én doen. En ik zorg gewoon voor voldoende beweging en sporten, hoewel ik ook vaak geen zin heb om te gaan of geen tijd. Je moet er wel wat voor doen. Ondanks dat ik dus de hele dag wel een hongergevoel heb en ook de hele dag door eet, krijg ik toch niet teveel binnen en ben ik gewoon slank. En ik heb ook wel een fijne bouw, dat is dan mijn geluk, maar ook ik kan nou eenmaal niet maar raak bunkeren. Het gaat om keuzes maken.
dinsdag 22 december 2015 om 09:48
Sommige mensen krijgen het vol gevoel niet meer, zij hadden dat mechanisme niet of het is stuk door over eten.
Ik ben zelf ook zo iemand die altijd kan eten. Ik ben ook te zwaar geweest (in ieder geval te rond). Omschakelen is wel gelukt maar ik heb heel lang tegen allerlei trek moeten vechten. Etensgeur op het station...werkte bedwelmend....etc. Slechte momenten, heel erge trek...etc.
Het is een kwestie van levensstijl veranderen. Onze omgeving werkt veelal niet mee, voedselindustrie niet maar de mensen om je heen ook niet. Mensen die het raar vinden dat je geen taart eet op een verjaardag die moeite hebben met het feit dat je geen eenvoudige koolhydraten opschept bij je maaltijd....etc.
Ik ben zelf ook zo iemand die altijd kan eten. Ik ben ook te zwaar geweest (in ieder geval te rond). Omschakelen is wel gelukt maar ik heb heel lang tegen allerlei trek moeten vechten. Etensgeur op het station...werkte bedwelmend....etc. Slechte momenten, heel erge trek...etc.
Het is een kwestie van levensstijl veranderen. Onze omgeving werkt veelal niet mee, voedselindustrie niet maar de mensen om je heen ook niet. Mensen die het raar vinden dat je geen taart eet op een verjaardag die moeite hebben met het feit dat je geen eenvoudige koolhydraten opschept bij je maaltijd....etc.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 22 december 2015 om 09:53
Hiephiep, ik kan je niet quoten.
Het is ook echt slechte voirlichting in combi met dom wishful thinking.
Zo van: Ik eet in ieder geval geen m&m's dus die zak wortels is beter.
En er staat toch nul punten dus ik zit met mij. Zak wortels en tig puntpaprika's prima op de punten en ik lijd ook vanwege het mezelf continu ontzeggen van snoep DUS.
Dat je lichaam die puntoaprika's net zo goed moet verwerken weeg je af tegen het dagelijkse pak koek wat er eerder doorheen ging.
Plus: Nul punten!
Echt, een dietist is zoveel beter als je er zo inzit. Of gewoon superstreng zijn voor jezelf en na 3 maanden erachterkomen dat je 2 koekjes dan al teveel vindt. Omdat je jezelf echt iets anders hebt aangeleerd en je lichaam dat ook snapt.
Maar je hebt gelijk. Logisch is het niet.
Het is ook echt slechte voirlichting in combi met dom wishful thinking.
Zo van: Ik eet in ieder geval geen m&m's dus die zak wortels is beter.
En er staat toch nul punten dus ik zit met mij. Zak wortels en tig puntpaprika's prima op de punten en ik lijd ook vanwege het mezelf continu ontzeggen van snoep DUS.
Dat je lichaam die puntoaprika's net zo goed moet verwerken weeg je af tegen het dagelijkse pak koek wat er eerder doorheen ging.
Plus: Nul punten!
Echt, een dietist is zoveel beter als je er zo inzit. Of gewoon superstreng zijn voor jezelf en na 3 maanden erachterkomen dat je 2 koekjes dan al teveel vindt. Omdat je jezelf echt iets anders hebt aangeleerd en je lichaam dat ook snapt.
Maar je hebt gelijk. Logisch is het niet.
dinsdag 22 december 2015 om 09:56
Wat ik ook heel sterk merk... in de periode dat ik aankwam, was ik helemaal niet bezig met eten. Ik had andere dingen aan mijn hoofd. Eten ging automatisch. Ik dacht natuurlijk wel bewust na bij wat ik kocht voor de avondmaaltijd en voor mijn ontbijt, maar de rest waren impulsen. Ik at wat er voorbij kwam. Lekker broodje in de kantine, taart als er weer eens iemand jarig was, een greep in de droppot op kantoor. Totaal onbewust wat ik naar binnen werkte. Zin in? eten! (overigens niet alleen maar ongezonde dingen) Ik dacht er niet bij na. En dat verzadigingsgevoel...dat heb ik dus niet.
En toen was ik 'ineens' 16 kilo zwaarder! In anderhalf jaar tijd. Dus er moest wat gebeuren. Vanaf dat moment ben ik zo intensief bezig met eten. In gedrag...gelukkig. Maar vooral in mijn hoofd. 'Hoeveel eet ik vandaag? Wat eet ik vandaag? Als ik dit nu eet, dan kan ik dàt niet. Het is pas twee uur geleden dat ik wat at, echt nog even een uur wachten voor ik weer iets eet. Oooohhh, verse appeltaart en ik mag niet! Er zijn nog borrelnootjes over van het feest...zal ik? Neeheee... niet doen! Maar ik heb trek en net gesport. Pak dan maar een cracker!' Hele gesprekken voer ik met mezelf. Soms ook hardop tegen mijn vriend, die ik dan zie ik kijken alsof ik maf ben. En oh ja, ik meng me in dit soort discussies...deed ik hiervoor ook nooit. De enorme drang om steeds te eten, wordt wel langzaamaan minder... maar de gedachten komen nog steeds bij me op. Dagelijks. Ieder uur.
Echt hoor... ik denk meer aan eten dan toen ik nog zoveel at. Ik word soms zo moe van mezelf...
En toen was ik 'ineens' 16 kilo zwaarder! In anderhalf jaar tijd. Dus er moest wat gebeuren. Vanaf dat moment ben ik zo intensief bezig met eten. In gedrag...gelukkig. Maar vooral in mijn hoofd. 'Hoeveel eet ik vandaag? Wat eet ik vandaag? Als ik dit nu eet, dan kan ik dàt niet. Het is pas twee uur geleden dat ik wat at, echt nog even een uur wachten voor ik weer iets eet. Oooohhh, verse appeltaart en ik mag niet! Er zijn nog borrelnootjes over van het feest...zal ik? Neeheee... niet doen! Maar ik heb trek en net gesport. Pak dan maar een cracker!' Hele gesprekken voer ik met mezelf. Soms ook hardop tegen mijn vriend, die ik dan zie ik kijken alsof ik maf ben. En oh ja, ik meng me in dit soort discussies...deed ik hiervoor ook nooit. De enorme drang om steeds te eten, wordt wel langzaamaan minder... maar de gedachten komen nog steeds bij me op. Dagelijks. Ieder uur.
Echt hoor... ik denk meer aan eten dan toen ik nog zoveel at. Ik word soms zo moe van mezelf...
Ik geloof niet meer in sprookjes.
dinsdag 22 december 2015 om 10:08
quote:pamelacourson schreef op 22 december 2015 @ 09:47:
Ik weet zelf hoe lastig het is, ik zit wel snel vol, maar heb wel de hele dag door trek. Vooral in slechte dingen. En hoewel anderen vaak denken dat ik alles kan eten, zou ik als ik hier aan toe zou geven een bmi van 30 hebben in plaats van 19. Uiteindelijk werkt het voor mij goed om de hele dag door te eten, maar het ligt er wel aan wat je eet en, ook heel belangrijk, wat je drinkt. Zo weet ik inmiddels dat ik wanneer ik ('s ochtends altijd, heel raar) zin heb in chips, ik die trek wat kan stillen door een gekookt ei te eten en dat ik 's middags mijn hartige trek wat kan wegnemen door augurken te eten (een paar gewone en bijvoorbeeld 2 met een plakje kipfilet). Dat vind ik dan ne zo lekker. Alcohol drink ik vrijwel nooit, zuivel misschien wel nog minder. Mijn drinken bestaat uit thee, water, soms voor de zoete trek met een drupje aanmaaklimonade en soms cola light. Maar bij de cola light weet ik dat ik daar een onbedwingbare trek van krijg om de hele dag te snaaien, dus beter van niet.
Bij de maaltijden eet ik weinig vlees, wel gewoon wat aardappelen of (volkoren) pasta of (zilvervlies)rijst, maar ik eet nooit veel. Dan is het ook niet zo erg als ik wél eens chips eet of koek of chocolade. Je kan gewoon niet én én én doen. En ik zorg gewoon voor voldoende beweging en sporten, hoewel ik ook vaak geen zin heb om te gaan of geen tijd. Je moet er wel wat voor doen. Ondanks dat ik dus de hele dag wel een hongergevoel heb en ook de hele dag door eet, krijg ik toch niet teveel binnen en ben ik gewoon slank. En ik heb ook wel een fijne bouw, dat is dan mijn geluk, maar ook ik kan nou eenmaal niet maar raak bunkeren. Het gaat om keuzes maken.
Dit herken ik wel.
Als het aan mij lag at ik de hele dag door chocolade en vette meuk, afgetopt met minstens een hele fles wijn of liever nog port, en twee pakjes sigaretten.
Als ik aan al mijn behoeften toegaf, was ik waarschijnlijk al dood.
Ik schep 's avonds mijn bord vol met een afgepaste portie, en dat is het dan. Ik zou best nog meer lusten, want ik zit dan nog lang niet vol, maar op een bepaald moment weet je dat je genoeg hebt, ook al voel je het misschien niet. Zoals Pamela hierboven beschrijft zijn er allerlei trucs om jezelf in bescherming te nemen tegen jezelf. En waarom is het zo erg om trek te hebben? Je kunt er ook voor kiezen om dat gewoon te negeren, of het als gegeven aan te nemen.
Dat is misschien hartstikke moeilijk, maar het is te doen. Net als stoppen met roken of stoppen met drinken. Het is een kwestie van het veranderen van gewoontes, gedrag en vooral perceptie.
Ik ben gewend om 's avonds niet te snaaien (ik eet eigenlijk nooit tussendoortjes). Als ik dat in vakanties of zo een paar avonden toch doe, dan heb ik er de dagen daarna weer verschrikkelijk veel behoefte aan. Als ik die behoefte een paar dagen negeer is hij weer weg, dat weet ik inmiddels. Het is maar net wat je gewend bent, en wat je als een normale hoeveelheid eten ziet op een dag.
Ik weet zelf hoe lastig het is, ik zit wel snel vol, maar heb wel de hele dag door trek. Vooral in slechte dingen. En hoewel anderen vaak denken dat ik alles kan eten, zou ik als ik hier aan toe zou geven een bmi van 30 hebben in plaats van 19. Uiteindelijk werkt het voor mij goed om de hele dag door te eten, maar het ligt er wel aan wat je eet en, ook heel belangrijk, wat je drinkt. Zo weet ik inmiddels dat ik wanneer ik ('s ochtends altijd, heel raar) zin heb in chips, ik die trek wat kan stillen door een gekookt ei te eten en dat ik 's middags mijn hartige trek wat kan wegnemen door augurken te eten (een paar gewone en bijvoorbeeld 2 met een plakje kipfilet). Dat vind ik dan ne zo lekker. Alcohol drink ik vrijwel nooit, zuivel misschien wel nog minder. Mijn drinken bestaat uit thee, water, soms voor de zoete trek met een drupje aanmaaklimonade en soms cola light. Maar bij de cola light weet ik dat ik daar een onbedwingbare trek van krijg om de hele dag te snaaien, dus beter van niet.
Bij de maaltijden eet ik weinig vlees, wel gewoon wat aardappelen of (volkoren) pasta of (zilvervlies)rijst, maar ik eet nooit veel. Dan is het ook niet zo erg als ik wél eens chips eet of koek of chocolade. Je kan gewoon niet én én én doen. En ik zorg gewoon voor voldoende beweging en sporten, hoewel ik ook vaak geen zin heb om te gaan of geen tijd. Je moet er wel wat voor doen. Ondanks dat ik dus de hele dag wel een hongergevoel heb en ook de hele dag door eet, krijg ik toch niet teveel binnen en ben ik gewoon slank. En ik heb ook wel een fijne bouw, dat is dan mijn geluk, maar ook ik kan nou eenmaal niet maar raak bunkeren. Het gaat om keuzes maken.
Dit herken ik wel.
Als het aan mij lag at ik de hele dag door chocolade en vette meuk, afgetopt met minstens een hele fles wijn of liever nog port, en twee pakjes sigaretten.
Als ik aan al mijn behoeften toegaf, was ik waarschijnlijk al dood.
Ik schep 's avonds mijn bord vol met een afgepaste portie, en dat is het dan. Ik zou best nog meer lusten, want ik zit dan nog lang niet vol, maar op een bepaald moment weet je dat je genoeg hebt, ook al voel je het misschien niet. Zoals Pamela hierboven beschrijft zijn er allerlei trucs om jezelf in bescherming te nemen tegen jezelf. En waarom is het zo erg om trek te hebben? Je kunt er ook voor kiezen om dat gewoon te negeren, of het als gegeven aan te nemen.
Dat is misschien hartstikke moeilijk, maar het is te doen. Net als stoppen met roken of stoppen met drinken. Het is een kwestie van het veranderen van gewoontes, gedrag en vooral perceptie.
Ik ben gewend om 's avonds niet te snaaien (ik eet eigenlijk nooit tussendoortjes). Als ik dat in vakanties of zo een paar avonden toch doe, dan heb ik er de dagen daarna weer verschrikkelijk veel behoefte aan. Als ik die behoefte een paar dagen negeer is hij weer weg, dat weet ik inmiddels. Het is maar net wat je gewend bent, en wat je als een normale hoeveelheid eten ziet op een dag.
dinsdag 22 december 2015 om 10:10
Heel herkenbaar Doornroosje! Ik ben inderdaad ook aangekomen in een periode waarin ik andere dingen aan mijn hoofd had dan eten of mijn gewicht.
Nu ik heel erg gefocust ben op dat afvallen ben ik er dagelijks mee bezig; ik voer alles wat ik eet in in een app en doe bewust moeite om minstens 10.000 stappen te lopen. Ik weeg ook constant voor mezelf af dat als ik dit eet, ik dat niet meer kan nemen. En het liefst voer ik het ook weer zo snel mogelijk in in mijn app, zodat ik zeker weet dat het goed zit met de hoeveelheid calorieën. Ik kan me goed voorstellen dat er mensen zijn die op zo'n manier een eetstoornis ontwikkelen. Het is een soort van controle houden; als ik maar netjes invoer wat ik eet neem ik niet snel teveel. Terwijl ik echt niet mijn hele leven tot op de gram nauwkeurig wil blijven bijhouden wat ik allemaal naar binnen werk, dus ooit moet het toch een soort automatisme gaan worden om gewoon die hoeveelheden te eten waarmee ik niet weer aankom.
Nu ik heel erg gefocust ben op dat afvallen ben ik er dagelijks mee bezig; ik voer alles wat ik eet in in een app en doe bewust moeite om minstens 10.000 stappen te lopen. Ik weeg ook constant voor mezelf af dat als ik dit eet, ik dat niet meer kan nemen. En het liefst voer ik het ook weer zo snel mogelijk in in mijn app, zodat ik zeker weet dat het goed zit met de hoeveelheid calorieën. Ik kan me goed voorstellen dat er mensen zijn die op zo'n manier een eetstoornis ontwikkelen. Het is een soort van controle houden; als ik maar netjes invoer wat ik eet neem ik niet snel teveel. Terwijl ik echt niet mijn hele leven tot op de gram nauwkeurig wil blijven bijhouden wat ik allemaal naar binnen werk, dus ooit moet het toch een soort automatisme gaan worden om gewoon die hoeveelheden te eten waarmee ik niet weer aankom.
dinsdag 22 december 2015 om 10:54
Ik ben nieuw op dit topic, dus excuses als ik dingen zeg die al gezegd zijn (geen zin om alle pagina's door te lezen )
Ik vind het een lastige discussie, in die zin dat je mensen gauw voor het hoofd kunt stoten. Dat slank of dik zijn geen karaktertrek is zoals ik op pagina 1 las vind ik een goeie. Ik denk echter wel dat karakter, stofwisseling én de keuzes die je maakt gezamenlijk een rol spelen in je gewicht.
Ik ben zo iemand die gezegend is met een snelle stofwisseling. Gezegend ja, daar ben ik namelijk heel blij mee. Jarenlang alles kunnen eten wat los en vast zat zonder aan te komen. Echter, met het ouder worden (wat klinkt dat erg als je nog maar 28 bent) merk ik wel degelijk dat die stofwisseling trager wordt. Gevolg: ook ik kom aan als ik niet uit kijk. En laat dat laatste nu lastig zijn, want ik hou ontzettend van snaaien en snacken! Wat mij opvalt is mensen (collega's vooral) geneigd zijn te denken: die tinkerbell die slaat nooit taart af, graait meermaals per dag in de snoeppot en sport nooit (gruwelijke hekel aan namelijk), wat is dat toch oneerlijk. Tinkerbell kan eten wat ze wil zonder aan te komen.
Hun observaties kloppen wel, maar vormen niet het gehele verhaal. Wat ze niet zien, is dat ik thuis nooit iets lekkers in huis haal, tenzij ik weet dat er visite komt. Dat ik nooit toetjes koop, tenzij er een speciale gelegenheid is (een vriendin die komt eten die ik al maanden niet heb gezien bijvoorbeeld). Dat ik geen frisdrank of sap drink (enkel bij +30 graden) ook al vind ik het wel lekker. Dat ik dagelijks voor mezelf kook, ook al eet ik altijd alleen (Hoe veel mensen ik altijd hoor zeggen 'oh nee joh, als ik alleen eet ga ik toch niet koken voor mezelf? Dan haal ik wel een opwarmmaaltijd of pizza'). Dat ik niet dagelijks bedenk in welk eten ik zin heb 's avonds, maar eenmaal per week een weekmenu bedenk waarmee ik ervoor zorg dat ik gevarieerd en gezond eet.
Mijn punt: ja, het scheelt enorm als je gezegend bent met een goede stofwisseling, dat maakt het zeker makkelijker. Maar ik maak ook bepaalde keuzes waarmee ik zelf zo veel mogelijk invloed probeer uit te oefenen op mijn gewicht, op een manier die bij mijn leefstijl en mijn stofwisseling past. Welke keuzes je dan precies moet maken, is dus per persoon verschillend, maar je hébt keuzes die je kunt maken. Of je gebruik maakt van die invloed, op welke manier en in welke mate, is iedereens eigen keus.
Verder vraag ik me al langer iets af, misschien hebben jullie er wel antwoord op Als ik een tijdje toch iets te veel gegeten heb, heb ik dat snel in er gaten. Ik voel (aan mijn kleding) en zie het al als er twee kilo bij zit, nog voordat ik op de weegschaal heb gestaan. Dat is voor mij dan al de trigger om tijdelijke wat strenger voor mezelf te zijn zodat die twee kilo er weer af is. Dit gebeurt overigens wel een keer of drie per jaar denk ik. Ik vraag me wel eens af of dat voor anderen ook zo werkt of dat er ook mensen zijn die hier pas bij stilstaan als er al tien of vijftien kilo bij is? En zo ja, hoe komt dat dan? Hoe doe je dat dan met kleding bijvoorbeeld? Heb je die dan in verschillende maten waardoor je niet merkt dat je aangekomen bent? (oprechte vraag, niet om te veroordelen).
Ik vind het een lastige discussie, in die zin dat je mensen gauw voor het hoofd kunt stoten. Dat slank of dik zijn geen karaktertrek is zoals ik op pagina 1 las vind ik een goeie. Ik denk echter wel dat karakter, stofwisseling én de keuzes die je maakt gezamenlijk een rol spelen in je gewicht.
Ik ben zo iemand die gezegend is met een snelle stofwisseling. Gezegend ja, daar ben ik namelijk heel blij mee. Jarenlang alles kunnen eten wat los en vast zat zonder aan te komen. Echter, met het ouder worden (wat klinkt dat erg als je nog maar 28 bent) merk ik wel degelijk dat die stofwisseling trager wordt. Gevolg: ook ik kom aan als ik niet uit kijk. En laat dat laatste nu lastig zijn, want ik hou ontzettend van snaaien en snacken! Wat mij opvalt is mensen (collega's vooral) geneigd zijn te denken: die tinkerbell die slaat nooit taart af, graait meermaals per dag in de snoeppot en sport nooit (gruwelijke hekel aan namelijk), wat is dat toch oneerlijk. Tinkerbell kan eten wat ze wil zonder aan te komen.
Hun observaties kloppen wel, maar vormen niet het gehele verhaal. Wat ze niet zien, is dat ik thuis nooit iets lekkers in huis haal, tenzij ik weet dat er visite komt. Dat ik nooit toetjes koop, tenzij er een speciale gelegenheid is (een vriendin die komt eten die ik al maanden niet heb gezien bijvoorbeeld). Dat ik geen frisdrank of sap drink (enkel bij +30 graden) ook al vind ik het wel lekker. Dat ik dagelijks voor mezelf kook, ook al eet ik altijd alleen (Hoe veel mensen ik altijd hoor zeggen 'oh nee joh, als ik alleen eet ga ik toch niet koken voor mezelf? Dan haal ik wel een opwarmmaaltijd of pizza'). Dat ik niet dagelijks bedenk in welk eten ik zin heb 's avonds, maar eenmaal per week een weekmenu bedenk waarmee ik ervoor zorg dat ik gevarieerd en gezond eet.
Mijn punt: ja, het scheelt enorm als je gezegend bent met een goede stofwisseling, dat maakt het zeker makkelijker. Maar ik maak ook bepaalde keuzes waarmee ik zelf zo veel mogelijk invloed probeer uit te oefenen op mijn gewicht, op een manier die bij mijn leefstijl en mijn stofwisseling past. Welke keuzes je dan precies moet maken, is dus per persoon verschillend, maar je hébt keuzes die je kunt maken. Of je gebruik maakt van die invloed, op welke manier en in welke mate, is iedereens eigen keus.
Verder vraag ik me al langer iets af, misschien hebben jullie er wel antwoord op Als ik een tijdje toch iets te veel gegeten heb, heb ik dat snel in er gaten. Ik voel (aan mijn kleding) en zie het al als er twee kilo bij zit, nog voordat ik op de weegschaal heb gestaan. Dat is voor mij dan al de trigger om tijdelijke wat strenger voor mezelf te zijn zodat die twee kilo er weer af is. Dit gebeurt overigens wel een keer of drie per jaar denk ik. Ik vraag me wel eens af of dat voor anderen ook zo werkt of dat er ook mensen zijn die hier pas bij stilstaan als er al tien of vijftien kilo bij is? En zo ja, hoe komt dat dan? Hoe doe je dat dan met kleding bijvoorbeeld? Heb je die dan in verschillende maten waardoor je niet merkt dat je aangekomen bent? (oprechte vraag, niet om te veroordelen).
Ik spreek toch geen Chinees?!
dinsdag 22 december 2015 om 11:28
Denk je dat echt? Ik kan me dat niet zo goed voorstellen eigenlijk. Dat wil zeggen: ik denk niet dat iedereen die precies dezelfde keuzes maakt als ik per se ook slank is, want zoals ik al zei: stofwisseling speelt ook een rol en ieder lijf heeft daarom weer andere keuzes nodig.
Maar ik geloof er ook niet in dat mensen - wanneer er geen sprake is van een lichamelijke aandoening zoals iets met de schildklier- fors overgewicht kunnen hebben als ze 90% van de tijd gezonde keuzes maken én op tijd in de gaten hebben wanneer ze aan het aankomen zijn en dan meteen actie ondernemen.
Of zie ik nu iets over hoofd en zo ja, wat dan?
Maar ik geloof er ook niet in dat mensen - wanneer er geen sprake is van een lichamelijke aandoening zoals iets met de schildklier- fors overgewicht kunnen hebben als ze 90% van de tijd gezonde keuzes maken én op tijd in de gaten hebben wanneer ze aan het aankomen zijn en dan meteen actie ondernemen.
Of zie ik nu iets over hoofd en zo ja, wat dan?
Ik spreek toch geen Chinees?!
dinsdag 22 december 2015 om 11:30
Eens met tinkerbell. Over gezegend zijn met een goede stofwisseling: dat heeft denk ik ook te maken met enerzijds je bewegelijkheid, anderzijds je vetpercentage of vet-spier verhouding.
Door te veel lijnen en crashdiëten heb ik mijn schildklier onderuit gehaald en ben ik langzaam maar zeker ‘skinny fat’ geworden. Mijn stofwisseling zat op een dieptepunt, van 1400 kcal kwam ik al aan.
Nu heb ik door het trainen en gerichter eten voor mijn leeftijd een relatief laag vetpercentage en, ondanks mijn lagere gewicht, veel meer spier. Ik merk ook dat ik veel bewegelijker ben geworden nu ik slanker ben. Ik kan nu zonder moeite 2300 kcal wegwerken zonder aan te komen.
Dus ja, je stofwisseling kán flink vertragen maar ook daar kun je zelf wat aan doen.
Iemand haalde een onderzoek over leptine-resistentie aan, in dat stukje staat ook dat dit kan herstellen na verloop van tijd. Dat duurt blijkbaar jaren, maar het kán dus wel. Onderzoek toont aan dat op gewicht blijven beter lukt met de jaren. Eerste jaar is het moeilijkst, daarna wordt het steeds iets makkelijker. Helemaal moeiteloos zal het helaas nooit worden.
Door te veel lijnen en crashdiëten heb ik mijn schildklier onderuit gehaald en ben ik langzaam maar zeker ‘skinny fat’ geworden. Mijn stofwisseling zat op een dieptepunt, van 1400 kcal kwam ik al aan.
Nu heb ik door het trainen en gerichter eten voor mijn leeftijd een relatief laag vetpercentage en, ondanks mijn lagere gewicht, veel meer spier. Ik merk ook dat ik veel bewegelijker ben geworden nu ik slanker ben. Ik kan nu zonder moeite 2300 kcal wegwerken zonder aan te komen.
Dus ja, je stofwisseling kán flink vertragen maar ook daar kun je zelf wat aan doen.
Iemand haalde een onderzoek over leptine-resistentie aan, in dat stukje staat ook dat dit kan herstellen na verloop van tijd. Dat duurt blijkbaar jaren, maar het kán dus wel. Onderzoek toont aan dat op gewicht blijven beter lukt met de jaren. Eerste jaar is het moeilijkst, daarna wordt het steeds iets makkelijker. Helemaal moeiteloos zal het helaas nooit worden.
dinsdag 22 december 2015 om 11:40
Ik weet dat echt. Ik maak op dagelijkse basis die zelfde gezonde keuzes ipv ongezonde. Als ik wekenlang opschrijf en weeg wat ik eet, val ik niet heel erg af, zodra ik 'normaal' eet kom ik aan. Ik snack groentes en fruit, geen pakken koeken en zakken chips, zoals slanke mensen lijken te denken.
En dat heb ik al meerdere keren op diverse manieren in dit topic aangegeven. En natuurlijk is het veel prettiger om mij niet te geloven en je vast te houden aan je oordelen over al die luie en zich volvretende dikke mensen.
En ja, de eerste keer dat ik dik werd was door teveel en ongezond eten, in de overtuiging dat ik alles kon eten en toch niet dik werd, zoals dat al jaren ging. Maar nadat ik afgevallen ben en 5 jaar op gewicht gebleven, ben ik echt niet ineens weer veel meer gaan eten en snoepen. Ik heb ook geen crashdieet gedaan. Nu ben ik op dagelijkse basis al blij dat ik niet aankom.
En dat heb ik al meerdere keren op diverse manieren in dit topic aangegeven. En natuurlijk is het veel prettiger om mij niet te geloven en je vast te houden aan je oordelen over al die luie en zich volvretende dikke mensen.
En ja, de eerste keer dat ik dik werd was door teveel en ongezond eten, in de overtuiging dat ik alles kon eten en toch niet dik werd, zoals dat al jaren ging. Maar nadat ik afgevallen ben en 5 jaar op gewicht gebleven, ben ik echt niet ineens weer veel meer gaan eten en snoepen. Ik heb ook geen crashdieet gedaan. Nu ben ik op dagelijkse basis al blij dat ik niet aankom.
Later is nu
dinsdag 22 december 2015 om 11:51
Maar dreamer, ik denk juist helemaal niet dat mensen met overgewicht zakken chips wegwerken op dagelijkse basis. Met mijn bericht probeerde ik juist duidelijk te maken dat het misschien nog wel meer zit in de maaltijden en het drinken dat iemand tot zich neemt ipv in iemands snoepgedrag. En ten aanzien van jouw opmerking over 'luie en zich volvretende dikke mensen': ik mag toch hopen dat je dat niet baseert op hetgeen ik geschreven heb, want dat is absoluut niet mijn bedoeling geweest met mijn post.
Maar zoals gezegd heb ik niet alle pagina's gelezen hier dus misschien zijn er mindere fijne reacties geweest van anderen.
Misschien zou bij jou hetzelfde aan de hand kunnen zijn als bij twister? Geen idee hoor' ik ben geen voedingsdeskundige, ik baseer mijn visie enkel op mijn boerenverstand.
Maar zoals gezegd heb ik niet alle pagina's gelezen hier dus misschien zijn er mindere fijne reacties geweest van anderen.
Misschien zou bij jou hetzelfde aan de hand kunnen zijn als bij twister? Geen idee hoor' ik ben geen voedingsdeskundige, ik baseer mijn visie enkel op mijn boerenverstand.
Ik spreek toch geen Chinees?!
dinsdag 22 december 2015 om 12:44
quote:-tinkerbell- schreef op 22 december 2015 @ 10:54:
Ik vraag me wel eens af of dat voor anderen ook zo werkt of dat er ook mensen zijn die hier pas bij stilstaan als er al tien of vijftien kilo bij is? En zo ja, hoe komt dat dan? Hoe doe je dat dan met kleding bijvoorbeeld? Heb je die dan in verschillende maten waardoor je niet merkt dat je aangekomen bent? (oprechte vraag, niet om te veroordelen).
Goeie!
Nee, ik merk 5 kilo meer niet aan mijn kleding. Ik ben - in mijn goede tijd - 'gezegend' met brede heupen, volle cup en... een slanke taille. Vanwege mijn forse bovenbenen heb ik vaak broeken die om mijn benen goed zitten en in mijn taille te wijd. Shirts moet ik sowieso minimaal in een 42 / XL hebben, want cup F/G. De eerste kilo's die ik aankom, zitten in mijn taille en in mijn gezicht. Kortom: ik pas nog steeds prima in mijn kleding. Het staan minder mooi... dat wel. Natuurlijk +16 kg vroeg om een grotere maat kleding. Die heb ik ook gekocht vorig jaar. En vorige week heb ik een tas vol te wijde broeken en rokjes naar de kringloop kunnen brengen en bleek ik mijn jeans van drie jaar terug weer te passen.
Ik vraag me wel eens af of dat voor anderen ook zo werkt of dat er ook mensen zijn die hier pas bij stilstaan als er al tien of vijftien kilo bij is? En zo ja, hoe komt dat dan? Hoe doe je dat dan met kleding bijvoorbeeld? Heb je die dan in verschillende maten waardoor je niet merkt dat je aangekomen bent? (oprechte vraag, niet om te veroordelen).
Goeie!
Nee, ik merk 5 kilo meer niet aan mijn kleding. Ik ben - in mijn goede tijd - 'gezegend' met brede heupen, volle cup en... een slanke taille. Vanwege mijn forse bovenbenen heb ik vaak broeken die om mijn benen goed zitten en in mijn taille te wijd. Shirts moet ik sowieso minimaal in een 42 / XL hebben, want cup F/G. De eerste kilo's die ik aankom, zitten in mijn taille en in mijn gezicht. Kortom: ik pas nog steeds prima in mijn kleding. Het staan minder mooi... dat wel. Natuurlijk +16 kg vroeg om een grotere maat kleding. Die heb ik ook gekocht vorig jaar. En vorige week heb ik een tas vol te wijde broeken en rokjes naar de kringloop kunnen brengen en bleek ik mijn jeans van drie jaar terug weer te passen.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
dinsdag 22 december 2015 om 12:44
Niet jij specifiek Tinkerbell, maar dit wordt wel vaak genoemd in dit topic. Maar juist die tussendoortjes en maaltijden, die jij noemt, kies ik gezond. Ik probeer zo min mogelijk calorieën te drinken, omdat ik dat gewoon zonde vind. Ik neem wel melk in de koffie, maar met slechts 4 koppen per dag zijn dat de kcal niet. Verder is het thee, thee en nog eens thee.. soms aan het eind van de middag afgewisseld met een Cola Zero, waar ik trouwens géén vreetbuien van krijg, zoals anderen. Integendeel, dan zin m'n maag gelijk weer vol en is de snackzin weg. En ja.. als je al heel vaak maandenlang hebt opgeschreven wat je eet, weet je wat de kcal-arme keuzes zijn en hoeveel van de kcal-rijke keuzes je op een dag kan maken, tov je maaltijden. Een handje vol noten, bijvoorbeeld, heel gezond voor mij als vegetariër, maar vol met kcal.
'Geen wonder dat je dik bent als je 's avonds met zakken chips op de bank zit' is een opmerking, die bijna letterlijk ergens genoemd is. Meermalen. Mensen schrijven hier (en elders) in excessen. De dikke mens eet teveel en de zakken chips en pakken koekjes versus een handje en een stuk komen op bijna elke pagina langs, ondanks dat ik en anderen als ik al meermalen hebben verteld dat we dat juist niet doen. Maar dan schrijven we niet eerlijk op of we weten niet wat we tot ons nemen.
Het vervelende is: zo dacht ik ook over en praatte ik tegen dikke mensen, toen ik zo lekker afviel en op gewicht bleef. Ik weet dus hoe die denkwijze werkt.
'Geen wonder dat je dik bent als je 's avonds met zakken chips op de bank zit' is een opmerking, die bijna letterlijk ergens genoemd is. Meermalen. Mensen schrijven hier (en elders) in excessen. De dikke mens eet teveel en de zakken chips en pakken koekjes versus een handje en een stuk komen op bijna elke pagina langs, ondanks dat ik en anderen als ik al meermalen hebben verteld dat we dat juist niet doen. Maar dan schrijven we niet eerlijk op of we weten niet wat we tot ons nemen.
Het vervelende is: zo dacht ik ook over en praatte ik tegen dikke mensen, toen ik zo lekker afviel en op gewicht bleef. Ik weet dus hoe die denkwijze werkt.
Later is nu
dinsdag 22 december 2015 om 12:46
dinsdag 22 december 2015 om 12:50
quote:-tinkerbell- schreef op 22 december 2015 @ 10:54:
Ik vraag me wel eens af of dat voor anderen ook zo werkt of dat er ook mensen zijn die hier pas bij stilstaan als er al tien of vijftien kilo bij is? En zo ja, hoe komt dat dan? Hoe doe je dat dan met kleding bijvoorbeeld? Heb je die dan in verschillende maten waardoor je niet merkt dat je aangekomen bent? (oprechte vraag, niet om te veroordelen).
Ik heb denk ik wel in 5 maten kleding en ik kan binnen één maat wel 10 kilo in gewicht schommelen. En als ik dan last krijg dat mijn broek te strak zit doe ik dus een dagje een grotere broek aan en kijk ik even extra uit. En vervolgens doe ik 2 daagjes die grotere broek aan en kijk ik even extra uit. Enz. enz. Totdat ik eigenlijk die maat kleiner niet meer aan heb. En dan kan ik weer 10 kilo voort.
Voordat ik kinderen kreeg was ik slank. Ik at precies afgepast, kocht precies afgepast en was me altijd enorm bewust van wat ik at en kon eten.
Toen ik eenmaal kinderen had was ik vaak gewoon met andere dingen bezig en ging het eten veel minder bewust. Daarbij had ik meer in huis en was afgepast klaarmaken niet meer aan de orde.
Ik vraag me wel eens af of dat voor anderen ook zo werkt of dat er ook mensen zijn die hier pas bij stilstaan als er al tien of vijftien kilo bij is? En zo ja, hoe komt dat dan? Hoe doe je dat dan met kleding bijvoorbeeld? Heb je die dan in verschillende maten waardoor je niet merkt dat je aangekomen bent? (oprechte vraag, niet om te veroordelen).
Ik heb denk ik wel in 5 maten kleding en ik kan binnen één maat wel 10 kilo in gewicht schommelen. En als ik dan last krijg dat mijn broek te strak zit doe ik dus een dagje een grotere broek aan en kijk ik even extra uit. En vervolgens doe ik 2 daagjes die grotere broek aan en kijk ik even extra uit. Enz. enz. Totdat ik eigenlijk die maat kleiner niet meer aan heb. En dan kan ik weer 10 kilo voort.
Voordat ik kinderen kreeg was ik slank. Ik at precies afgepast, kocht precies afgepast en was me altijd enorm bewust van wat ik at en kon eten.
Toen ik eenmaal kinderen had was ik vaak gewoon met andere dingen bezig en ging het eten veel minder bewust. Daarbij had ik meer in huis en was afgepast klaarmaken niet meer aan de orde.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 22 december 2015 om 23:08
Het is ook de schuld van je moeder en hoe je geboren bent, gewoon of via een keizersnede, want dat bepaalt mede de type microben die in je darmen leven en die bepalen hoe je voedsel opgenomen wordt.
Als je anders eet, wijzigen de microben ook, maar de mate waarin ze wijzigen hangt wel af van de microben die er in je omgeving zijn. Als er al generaties lang weinig vezels en veel vet gegeten wordt, sterven bepaalde microbestammen uit.
Er is ook onderzoek gedaan naar de calorie-opname, hoeveelheid beweging en BMI en dan blijkt dat mensen in de jaren 80 met dezelfde calorie-inname en beweeglijkheid een lagere BMI hadden dan tegenwoordig. Uitsterven van "diersoorten" kan ook op microbeschaal een probleem geven.Dat geldt niet alleen voor obesitas, maar ook voor astma en allergieën.
Ikzelf eet me suf aan vezels, maar helaas kan ik chocola niet weerstaan, dus ben ik bang dat toch de nodige microben het loodje bij mij leggen. Ik heb trouwens precies dezelfde lichaamsbouw als mijn moeder, een klein propje, en mijn dochter lijkt weer op mij en toch is wat bij mij op tafel komt totaal anders dan mijn moeder 40 jaar geleden op tafel zette. Ik ben overigens wel lichter dan mijn moeder op dezelfde leeftijd, dus dat zal toch wel wat met leefstijl te maken hebben. Maar om een slanke den te worden zou ik moeten vasten ergens in de bush-bush. En dan word ik nog steeds geen hoge den!
Als je anders eet, wijzigen de microben ook, maar de mate waarin ze wijzigen hangt wel af van de microben die er in je omgeving zijn. Als er al generaties lang weinig vezels en veel vet gegeten wordt, sterven bepaalde microbestammen uit.
Er is ook onderzoek gedaan naar de calorie-opname, hoeveelheid beweging en BMI en dan blijkt dat mensen in de jaren 80 met dezelfde calorie-inname en beweeglijkheid een lagere BMI hadden dan tegenwoordig. Uitsterven van "diersoorten" kan ook op microbeschaal een probleem geven.Dat geldt niet alleen voor obesitas, maar ook voor astma en allergieën.
Ikzelf eet me suf aan vezels, maar helaas kan ik chocola niet weerstaan, dus ben ik bang dat toch de nodige microben het loodje bij mij leggen. Ik heb trouwens precies dezelfde lichaamsbouw als mijn moeder, een klein propje, en mijn dochter lijkt weer op mij en toch is wat bij mij op tafel komt totaal anders dan mijn moeder 40 jaar geleden op tafel zette. Ik ben overigens wel lichter dan mijn moeder op dezelfde leeftijd, dus dat zal toch wel wat met leefstijl te maken hebben. Maar om een slanke den te worden zou ik moeten vasten ergens in de bush-bush. En dan word ik nog steeds geen hoge den!
woensdag 23 december 2015 om 06:29
quote:-tinkerbell- schreef op 22 december 2015 @ 11:28:
Denk je dat echt? Ik kan me dat niet zo goed voorstellen eigenlijk. Dat wil zeggen: ik denk niet dat iedereen die precies dezelfde keuzes maakt als ik per se ook slank is, want zoals ik al zei: stofwisseling speelt ook een rol en ieder lijf heeft daarom weer andere keuzes nodig.
Maar ik geloof er ook niet in dat mensen - wanneer er geen sprake is van een lichamelijke aandoening zoals iets met de schildklier- fors overgewicht kunnen hebben als ze 90% van de tijd gezonde keuzes maken én op tijd in de gaten hebben wanneer ze aan het aankomen zijn en dan meteen actie ondernemen.
Of zie ik nu iets over hoofd en zo ja, wat dan?
Dan maken ze dus voor hun lijf nog steeds niet de juiste keuzes.
Ik ben ruim 30kg afgevallen en die zijn er (give or take een kilo of 5 meer of minder) nog steeds af. En nu willen mensen steeds weten hoe ik dat gedaan heb. Maar dat heeft geen nut, want ik heb uitgevogeld wat werkt voor mijn lijf en (heel belangrijk) een manier van leven gevonden die bij mij past. En dat heb ik in de afgelopen drie jaar ook een paar keer moeten aanpassen.
Denk je dat echt? Ik kan me dat niet zo goed voorstellen eigenlijk. Dat wil zeggen: ik denk niet dat iedereen die precies dezelfde keuzes maakt als ik per se ook slank is, want zoals ik al zei: stofwisseling speelt ook een rol en ieder lijf heeft daarom weer andere keuzes nodig.
Maar ik geloof er ook niet in dat mensen - wanneer er geen sprake is van een lichamelijke aandoening zoals iets met de schildklier- fors overgewicht kunnen hebben als ze 90% van de tijd gezonde keuzes maken én op tijd in de gaten hebben wanneer ze aan het aankomen zijn en dan meteen actie ondernemen.
Of zie ik nu iets over hoofd en zo ja, wat dan?
Dan maken ze dus voor hun lijf nog steeds niet de juiste keuzes.
Ik ben ruim 30kg afgevallen en die zijn er (give or take een kilo of 5 meer of minder) nog steeds af. En nu willen mensen steeds weten hoe ik dat gedaan heb. Maar dat heeft geen nut, want ik heb uitgevogeld wat werkt voor mijn lijf en (heel belangrijk) een manier van leven gevonden die bij mij past. En dat heb ik in de afgelopen drie jaar ook een paar keer moeten aanpassen.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
