Lijf & Lijn
alle pijlers
overgewicht, eigen schuld?
donderdag 17 december 2015 om 09:11
Ik moet hier toch iets even van mij afschrijven en vraag daarbij ook eens jullie inkijk hierover...
Ikzelf heb een bmi van 23, dus geen overgewicht maar heb er wel heel veel aanleg voor. ik dieet 24/7 en combineer er de nodige sportactviteiten bij. Mijn dieet bestaat meestal uit zo'n 1500 cal/dag. (aan de lage kant, ik weet het, maar als ik erover ga zie ik het ongetwijfeld op de weegschaal).
Mijn ganse familie heeft last van overgewicht, dus het zit zeker in de familie. Mijn broer bijvoorbeeld heeft een bmi van 32. Maar tegelijkertijd is het een goede sportman, hij is 28 jaar oud en sport al zijn ganse leven. Hij heeft een goede conditie, ondanks dit overgewicht. Ook heeft hij al een heel leven moeite met zijn gewicht.
Mijn man bijvoorbeeld, sport nooit, heeft een zittend beroep en consumeert dagelijks ongeveer 3500 cal. Hij let dus langs geen kanten op zijn voeding. Jullie raden het al, hij heeft dan ook geen kilogram overgewicht.
Goed voor hem, maar zo zien jullie maar dat het niet voor iedereen gelijk is.
Nu tot de kern van mijn verhaal
Gisteren ging ik met enkele collega's op restaurant waar deze discussie oplaaide. Volgens sommigen zoeken die mensen het zelf, want "ieder pondje gaat door het mondje". Anderen vonden het dan makkelijk praten als je er zelf geen aanleg voor hebt.
Vooral toen onze wat forsere collega's reeds naar huis waren, vonden sommigen het nodig om hun ongezouten mening te geven. Het kwam er dus op neer dat veel mensen heel weinig respect hebben voor de (and i quote) dikkertjes...
Zij weten natuurlijk niet dat ik iedere dag vecht tegen de kilo's dus dit kwam voor mij heel hard aan en ben ontgoocheld in sommige van mijn collega's.
Dus vraag ik mij nu oprecht af. Hebben mensen met overgewicht gewoon weinig karakter en zijn ze zwak? Of hebben ze de genen niet aan hun kant?
Ikzelf heb een bmi van 23, dus geen overgewicht maar heb er wel heel veel aanleg voor. ik dieet 24/7 en combineer er de nodige sportactviteiten bij. Mijn dieet bestaat meestal uit zo'n 1500 cal/dag. (aan de lage kant, ik weet het, maar als ik erover ga zie ik het ongetwijfeld op de weegschaal).
Mijn ganse familie heeft last van overgewicht, dus het zit zeker in de familie. Mijn broer bijvoorbeeld heeft een bmi van 32. Maar tegelijkertijd is het een goede sportman, hij is 28 jaar oud en sport al zijn ganse leven. Hij heeft een goede conditie, ondanks dit overgewicht. Ook heeft hij al een heel leven moeite met zijn gewicht.
Mijn man bijvoorbeeld, sport nooit, heeft een zittend beroep en consumeert dagelijks ongeveer 3500 cal. Hij let dus langs geen kanten op zijn voeding. Jullie raden het al, hij heeft dan ook geen kilogram overgewicht.
Goed voor hem, maar zo zien jullie maar dat het niet voor iedereen gelijk is.
Nu tot de kern van mijn verhaal
Gisteren ging ik met enkele collega's op restaurant waar deze discussie oplaaide. Volgens sommigen zoeken die mensen het zelf, want "ieder pondje gaat door het mondje". Anderen vonden het dan makkelijk praten als je er zelf geen aanleg voor hebt.
Vooral toen onze wat forsere collega's reeds naar huis waren, vonden sommigen het nodig om hun ongezouten mening te geven. Het kwam er dus op neer dat veel mensen heel weinig respect hebben voor de (and i quote) dikkertjes...
Zij weten natuurlijk niet dat ik iedere dag vecht tegen de kilo's dus dit kwam voor mij heel hard aan en ben ontgoocheld in sommige van mijn collega's.
Dus vraag ik mij nu oprecht af. Hebben mensen met overgewicht gewoon weinig karakter en zijn ze zwak? Of hebben ze de genen niet aan hun kant?
donderdag 24 december 2015 om 17:51
quote:pamelacourson schreef op 24 december 2015 @ 17:42:
Ik vraag me trouwens af waarom dikke mensen vaak zeggen (in ieder geval op dit forum): "Ik heb maatJE 50." Is dat om het kleiner te laten lijken? Ik zeg namelijk altijd gewoon maat, ook al is die klein.
Ja ergerlijk.
Ik heb een lieve kennis, maat 50 daaromtrent, boomlang, en schoenmaat 42.
En die heeft het over voetjes, jurkjes en een buikje en mollige armpjes bij zichzelf.
Volgens haar is het grappig bedoeld.
Staat ze in een kledinghokje te roepen dat ze de rits niet dichtkrijgt omdat haar lijfje te groot is.
Er gaan nog eens klappen om vallen.
Ik vraag me trouwens af waarom dikke mensen vaak zeggen (in ieder geval op dit forum): "Ik heb maatJE 50." Is dat om het kleiner te laten lijken? Ik zeg namelijk altijd gewoon maat, ook al is die klein.
Ja ergerlijk.
Ik heb een lieve kennis, maat 50 daaromtrent, boomlang, en schoenmaat 42.
En die heeft het over voetjes, jurkjes en een buikje en mollige armpjes bij zichzelf.
Volgens haar is het grappig bedoeld.
Staat ze in een kledinghokje te roepen dat ze de rits niet dichtkrijgt omdat haar lijfje te groot is.
Er gaan nog eens klappen om vallen.
donderdag 24 december 2015 om 17:55
quote:pamelacourson schreef op 24 december 2015 @ 17:42:
Ik vraag me trouwens af waarom dikke mensen vaak zeggen (in ieder geval op dit forum): "Ik heb maatJE 50." Is dat om het kleiner te laten lijken? Ik heb geen idee, ik heb dat in ieder geval nooit gedaan. Maar ik vind het gebruik van overbodige verkleinwoorden sowieso infantiel.
Ik vraag me trouwens af waarom dikke mensen vaak zeggen (in ieder geval op dit forum): "Ik heb maatJE 50." Is dat om het kleiner te laten lijken? Ik heb geen idee, ik heb dat in ieder geval nooit gedaan. Maar ik vind het gebruik van overbodige verkleinwoorden sowieso infantiel.
donderdag 24 december 2015 om 18:29
quote:vruchtgebruik schreef op 24 december 2015 @ 17:51:
[...]
Ja ergerlijk.
Ik heb een lieve kennis, maat 50 daaromtrent, boomlang, en schoenmaat 42.
En die heeft het over voetjes, jurkjes en een buikje en mollige armpjes bij zichzelf.
Volgens haar is het grappig bedoeld.
Staat ze in een kledinghokje te roepen dat ze de rits niet dichtkrijgt omdat haar lijfje te groot is.
Er gaan nog eens klappen om vallen.
[...]
Ja ergerlijk.
Ik heb een lieve kennis, maat 50 daaromtrent, boomlang, en schoenmaat 42.
En die heeft het over voetjes, jurkjes en een buikje en mollige armpjes bij zichzelf.
Volgens haar is het grappig bedoeld.
Staat ze in een kledinghokje te roepen dat ze de rits niet dichtkrijgt omdat haar lijfje te groot is.
Er gaan nog eens klappen om vallen.
zondag 27 december 2015 om 16:23
quote:Crique schreef op 22 december 2015 @ 10:08:
[...]
Dit herken ik wel.
Als het aan mij lag at ik de hele dag door chocolade en vette meuk, afgetopt met minstens een hele fles wijn of liever nog port, en twee pakjes sigaretten.
Als ik aan al mijn behoeften toegaf, was ik waarschijnlijk al dood.
Ik schep 's avonds mijn bord vol met een afgepaste portie, en dat is het dan. Ik zou best nog meer lusten, want ik zit dan nog lang niet vol, maar op een bepaald moment weet je dat je genoeg hebt, ook al voel je het misschien niet. Zoals Pamela hierboven beschrijft zijn er allerlei trucs om jezelf in bescherming te nemen tegen jezelf. En waarom is het zo erg om trek te hebben? Je kunt er ook voor kiezen om dat gewoon te negeren, of het als gegeven aan te nemen.
Dat is misschien hartstikke moeilijk, maar het is te doen. Net als stoppen met roken of stoppen met drinken. Het is een kwestie van het veranderen van gewoontes, gedrag en vooral perceptie.
Ik ben gewend om 's avonds niet te snaaien (ik eet eigenlijk nooit tussendoortjes). Als ik dat in vakanties of zo een paar avonden toch doe, dan heb ik er de dagen daarna weer verschrikkelijk veel behoefte aan. Als ik die behoefte een paar dagen negeer is hij weer weg, dat weet ik inmiddels. Het is maar net wat je gewend bent, en wat je als een normale hoeveelheid eten ziet op een dag.
Klopt helemaal.
Ik stop ook met eten als ik genoeg heb gehad. En soms lust ik nog wel meer en dan neem ik het niet omdat ik weet wat de gevolgen zijn. Het gaat er om hoe je met je eten omgaat. Eet je door terwijl je vol zit, dan wordt dat een gewoonte. En je maag moet ook even wennen aan de hoeveelheid.
[...]
Dit herken ik wel.
Als het aan mij lag at ik de hele dag door chocolade en vette meuk, afgetopt met minstens een hele fles wijn of liever nog port, en twee pakjes sigaretten.
Als ik aan al mijn behoeften toegaf, was ik waarschijnlijk al dood.
Ik schep 's avonds mijn bord vol met een afgepaste portie, en dat is het dan. Ik zou best nog meer lusten, want ik zit dan nog lang niet vol, maar op een bepaald moment weet je dat je genoeg hebt, ook al voel je het misschien niet. Zoals Pamela hierboven beschrijft zijn er allerlei trucs om jezelf in bescherming te nemen tegen jezelf. En waarom is het zo erg om trek te hebben? Je kunt er ook voor kiezen om dat gewoon te negeren, of het als gegeven aan te nemen.
Dat is misschien hartstikke moeilijk, maar het is te doen. Net als stoppen met roken of stoppen met drinken. Het is een kwestie van het veranderen van gewoontes, gedrag en vooral perceptie.
Ik ben gewend om 's avonds niet te snaaien (ik eet eigenlijk nooit tussendoortjes). Als ik dat in vakanties of zo een paar avonden toch doe, dan heb ik er de dagen daarna weer verschrikkelijk veel behoefte aan. Als ik die behoefte een paar dagen negeer is hij weer weg, dat weet ik inmiddels. Het is maar net wat je gewend bent, en wat je als een normale hoeveelheid eten ziet op een dag.
Klopt helemaal.
Ik stop ook met eten als ik genoeg heb gehad. En soms lust ik nog wel meer en dan neem ik het niet omdat ik weet wat de gevolgen zijn. Het gaat er om hoe je met je eten omgaat. Eet je door terwijl je vol zit, dan wordt dat een gewoonte. En je maag moet ook even wennen aan de hoeveelheid.
zondag 27 december 2015 om 16:25
quote:Solomio schreef op 22 december 2015 @ 12:50:
[...]
Ik heb denk ik wel in 5 maten kleding en ik kan binnen één maat wel 10 kilo in gewicht schommelen. En als ik dan last krijg dat mijn broek te strak zit doe ik dus een dagje een grotere broek aan en kijk ik even extra uit. En vervolgens doe ik 2 daagjes die grotere broek aan en kijk ik even extra uit. Enz. enz. Totdat ik eigenlijk die maat kleiner niet meer aan heb. En dan kan ik weer 10 kilo voort.
Voordat ik kinderen kreeg was ik slank. Ik at precies afgepast, kocht precies afgepast en was me altijd enorm bewust van wat ik at en kon eten.
Toen ik eenmaal kinderen had was ik vaak gewoon met andere dingen bezig en ging het eten veel minder bewust. Daarbij had ik meer in huis en was afgepast klaarmaken niet meer aan de orde.
Heb ik het dan goed dat je tientallen kilo's kunt jojoën?
Een paar kilo snap ik best. Maar wat ik niet goed begrijp is dat er tijdens dat proces dan geen alarmbel rinkelt. Je bent niet zomaar 30 kilo zwaarder. Hoe kan het dan, dat je tijdens het aankomen niet stopt met te veel eten?
[...]
Ik heb denk ik wel in 5 maten kleding en ik kan binnen één maat wel 10 kilo in gewicht schommelen. En als ik dan last krijg dat mijn broek te strak zit doe ik dus een dagje een grotere broek aan en kijk ik even extra uit. En vervolgens doe ik 2 daagjes die grotere broek aan en kijk ik even extra uit. Enz. enz. Totdat ik eigenlijk die maat kleiner niet meer aan heb. En dan kan ik weer 10 kilo voort.
Voordat ik kinderen kreeg was ik slank. Ik at precies afgepast, kocht precies afgepast en was me altijd enorm bewust van wat ik at en kon eten.
Toen ik eenmaal kinderen had was ik vaak gewoon met andere dingen bezig en ging het eten veel minder bewust. Daarbij had ik meer in huis en was afgepast klaarmaken niet meer aan de orde.
Heb ik het dan goed dat je tientallen kilo's kunt jojoën?
Een paar kilo snap ik best. Maar wat ik niet goed begrijp is dat er tijdens dat proces dan geen alarmbel rinkelt. Je bent niet zomaar 30 kilo zwaarder. Hoe kan het dan, dat je tijdens het aankomen niet stopt met te veel eten?
zondag 27 december 2015 om 17:54
quote:gedanst schreef op 27 december 2015 @ 16:25:
[...]
Heb ik het dan goed dat je tientallen kilo's kunt jojoën?
Een paar kilo snap ik best. Maar wat ik niet goed begrijp is dat er tijdens dat proces dan geen alarmbel rinkelt. Je bent niet zomaar 30 kilo zwaarder. Hoe kan het dan, dat je tijdens het aankomen niet stopt met te veel eten?Tja, als ik het snapte was het wrsch niet gebeurd. Oftewel: ik snap het zelf ook niet zo goed.
[...]
Heb ik het dan goed dat je tientallen kilo's kunt jojoën?
Een paar kilo snap ik best. Maar wat ik niet goed begrijp is dat er tijdens dat proces dan geen alarmbel rinkelt. Je bent niet zomaar 30 kilo zwaarder. Hoe kan het dan, dat je tijdens het aankomen niet stopt met te veel eten?Tja, als ik het snapte was het wrsch niet gebeurd. Oftewel: ik snap het zelf ook niet zo goed.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zondag 27 december 2015 om 18:19
quote:Solomio schreef op 27 december 2015 @ 17:54:
[...]
Tja, als ik het snapte was het wrsch niet gebeurd. Oftewel: ik snap het zelf ook niet zo goed.
.
Ach, jezelf altijd maar beter moeten voelen dan een ander door uitgebreid te beschrijven hoe geweldig jij je kunt 'beheersen' is net zo goed een issue. Beiden lastig te doorbreken blijkt.
[...]
Tja, als ik het snapte was het wrsch niet gebeurd. Oftewel: ik snap het zelf ook niet zo goed.
.
Ach, jezelf altijd maar beter moeten voelen dan een ander door uitgebreid te beschrijven hoe geweldig jij je kunt 'beheersen' is net zo goed een issue. Beiden lastig te doorbreken blijkt.
maandag 28 december 2015 om 17:23
Stress beïnvloedt de hormoonaanmaak die kan leiden tot overgewicht:
http://gezonder-afvallen. ... en-gewicht-vetverbranding
Stressen over je gewicht heeft dus een nadelig effect. Als je stress krijgt van luisteren naar mensen die vinden dat het je eigen schuld is, is het dus het beste om in zen-mode te gaan en niet proberen je stress weg te eten.
En ook niet je verdriet over je overgewicht wegdrinken, dat is ook funest:
http://www.ad.nl/ad/nl/45 ... elblok-bij-afvallen.dhtml
http://gezonder-afvallen. ... en-gewicht-vetverbranding
Stressen over je gewicht heeft dus een nadelig effect. Als je stress krijgt van luisteren naar mensen die vinden dat het je eigen schuld is, is het dus het beste om in zen-mode te gaan en niet proberen je stress weg te eten.
En ook niet je verdriet over je overgewicht wegdrinken, dat is ook funest:
http://www.ad.nl/ad/nl/45 ... elblok-bij-afvallen.dhtml
maandag 28 december 2015 om 19:59
Hangt van het hormoon af. Cortisol zorgt voor aankomen en adrenaline voor afvallen.
Volgende vraag is waarom iemand het ene dan wel het andere hormoon aanmaakt.
Vluchten uit je huwelijk zal wel voor een adrenaline-boost hebben gezorgd.
https://www.echtgezondafvallen.nl/afvallen-door-stress/
Volgende vraag is waarom iemand het ene dan wel het andere hormoon aanmaakt.
Vluchten uit je huwelijk zal wel voor een adrenaline-boost hebben gezorgd.
https://www.echtgezondafvallen.nl/afvallen-door-stress/
