Suikerfanaat versus candida versus dieet

Ik heb gehoord van het candida dieet en dat zou ook aardbeien uitsluiten . maja daar ging het je niet om. ik ben sinds een paar maanden gestopt met snoepen. Gewoon in 1x cold turkey. anders kan ik het niet. Ik kan namelijk niet met mate snoepen. Ik wil afvallen dmv een gezond voedingspatroon voor lange termijn.



Kun je niet omdat je dun bent meer koolhydraten eten, zodat je niet verder afvalt??



succes!

Hee Pammi, ik heb jaren geleden een tijdje een candida-dieet gevolgt, maar ik vond het echt vreselijk. Terwijl ik juist helemaal geen zoetekauw ben.

Lichamelijk voelde ik me er overigens erg prettig bij, maar het steeds opletten, het vanalles niet mogen en de beperkte keuze braken mij op.



Ik probeer nu vooral zo min mogelijk suikers te eten. En dat gaat redelijk goed. De hoofdpijn waar je het over hebt gaat na een paar dagen weer over. Hoort er helemaal bij. Hou vol!

Ben even naar de officiele site van Candida geweest en herken sommige klachten bij mijzelf enigszins. Heb onlangs wederom een SOA test ondergaan en een baarmoederhalsonderzoek laten uitvoeren. Ergens hoopte ik dat ze wat kunnen vinden, ik vind namelijk dat ik best veel afscheiding heb (vaginaal) en ik vind het ook wat anders ruiken. Echter uit de test die de dokter heeft laten doen, komt niets uit (heb ook op schimmel en die andere bacterie die een vislucht geef) laten testen. Candida lijkt me dus niet zoeen vreemde oorzaak. Ik heb een goede stoelgang, maar het is niet altijd zoals het moet zijn en soms ook kleine beetje. Ben vaak moe (maar dacht dat het te maken had met het te laat naar bed gaan) . Bij het plassen ervaar ik soms een brandend gevoel, dacht eerst dat het iets van een blaasontsteking moest zijn.



Toch maar een bezoekje brengen aan de huisarts

Candida is niet echt een wetenschappelijk bewezen ziekte (een paar jaar geleden in ieder geval, correct me if I'm wrong), dus ben benieuwd wat je huisarts ervan vindt.



Aanvulling, toch ff gegoogled: candida is gewoon een schimmeltje die lichamelijk (in je bloed) aangetoond kan worden. De alternatieve zienswijze gebruikt candida als duider voor heel veel symptomen en als moeheid etcetera en verbindt er een zuikervrij dieet aan. Dat is dus niet wetenschappelijk bewezen. Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Candidiasis (wikipedia is geen feitenbron, maar klik maar verder, er is meer info over te vinden)

Zitten in zuur fruit echt minder suikers of lijkt dat maar wegens het zuur dat je proeft.

In zoete drop zit ook veel zout al zou je dat door de naam en de smaak niet zeggen

Nee hoor Pammie.. nu ik afgekickt ben van het suikergebruik (de afgelopen maanden was ik nogal losgeslagen door allerlei redenen) kan ik weer gewoon een gebakje of iets anders nemen.

Alleen niet overdrijven, want dan moet je weer opnieuw beginnen met afkicken..... een uitschietertje is bij mij nooit echt een probleem. Alles met mate zegt mijn moeder altijd!

Iedereen heeft candida. Suikervrij verandert daar niks aan

afkicken van suiker kan ook niet, het is geen drug. Je kan wel wennen aan te zoet eten

Dat van dat bijna spugen dat heb ik dus ook, maar dat ligt bij mij niet aan wel of geen suiker. Dat was bij mij gewoon een kwestie van op tijd eten.



Ik denk dat ik na 3 wkn toch wel echt afgekickt was. Voor mijn hersenen was het (denk ik, want heb zelfs nooit een joint gehad) net als afkicken. Onweerstaanbare "moet hebben' gevoel. Maar als je echt wil, dan lukt het je ook. Ik heb alleen wel gemerkt dat tijdens mijn ongesteldheid (en net 1 a 2 dgn ervoor) ik ook ENORME trek krijg. Das wel ff moeilijk, maar heb dit met magere yoghurt en een cup a soupje opgelost.

ik ga de strijd aan 1 dag tegenlijk. Ver vooruitkijken kan ik niet anders raak ik nu al gedemotiveerd. Per dag lukt me prima, geen honger en lekker gezond eten!



succes nogmaals

dat hyper worden van suiker is trouwens allang en breed onderuit gehaald in onderzoeken

Toch ken ik geen eieren verslaafde,biefstukverslaafde,roomkaasverslaafd.



Chipverslaafde,snoepverslaafde,koekjes verslaafd en chocolade verslaafde ken ik heel veel mensen.

Wat is candida? Ik bedoel: ik weet dat het een gist is, die spruw veroorzaakt en ook genitaal veel klachten kan geven. Maar het ziektebeeld candida? Nooit van gehoord.



En als een osteopaat het vaststelt, nou dan lijkt het me helemaal klinklare onzin.



Wat minder suiker eten is natuurlijk prima. Suiker (en andere heel eenvoudige koolhydraten) zijn dikmakers en slecht voor je tanden, maar als je geen diabetes hebt, zal je glucosespiegel door de dag heen niet veel schommelen.

Dat je afkick-verschijnselen krijgt door een tekort aan suiker lijkt me dan ook heel onwaarschijnlijk.

Alle koolhydraten (granen,groenten,fruit,peulvruchten,geraffineerde suiker etc) die je eet brengen een reactie teweeg in je lichaam die afhankelijk van de soort en je activiteitspatroon bepalend kunnen zijn voor je gezondheid.



Dan is er ook nog de snelheid waarmee de suikers die je eet worden vrijgegeven in je bloed. (bloedsuiker)

Hoe sneller de suikers in je bloed komen des te hoger je bloedsuikerspiegel zal worden. Alleen na een behoorlijk intensieve inspanning is deze situatie wenselijk.



Als je voortdurend een hoge bloedsuikerspiegel hebt >8-9

dan creëer je een omgeving waar niet alleen schimmels goed in gedijen, maar waar ook ontstekingen gemakkelijker plaats kunnen vinden.



Het maakt voor de bloedsuikerspiegel overigens wel uit of dit suikers zijn uit bijvoorbeeld havermout of tafelsuikers. Naast het feit dat de laatste geen vitaminen bevat bevat de eerste veel meer vezel waardoor de suikers langzamer worden opgenomen.



De truc is dus om niet suikers te mijden, maar een bewuste keuze in de soort en de hoeveelheid suikers, die je op een dag eet, te maken.



We hebben allemaal de candidaschimmel in ons, maar het is aan jouw om hem niet te laten gedijen.



Ik heb een aantal klanten gehad die candida hadden en de symtomen namen allemaal af wanneer ze én een andere keus maakten in de soort suiker (inderdaad geen geraffineerde suiker meer) én altijd eiwitten en vetten bij al hun eetmomenten (behalve na en intensieve inspanning) namen.



Het is geen toeval dat sinds we meer en meer suikers zijn gaan eten we ook steeds meer klachten als diabetes, hart en vaat ziekten en candida zien.



Geraffineerde suiker kan zeker een hyperactieve reactie uitlokken. Dit heeft met een te snelle stijging van je bloedsuikerspiegel te maken en de reacties van de hormoonhuishouding daarop te maken. Vooral kinderen ervaren dit helaas nog te vaak...





Jelle de Vries

@Nutrado daar is geen enkele wetenschappelijke onderbouwing voor. Teveel suiker maakt dik en te dik zorg voor diverse problemen waaronder diabetes type 2, overigens kan je ook heel goed te dik worden van teveel vet of teveel eiwit.



Geraffineerde suiker is geen vergif, het is alleen een lege koolhydraat, het levert direct energie, maar geen voedingsstoffen.



Moe van Suiker

De rage van de 'reactieve hypoglykemie'





door Gerard Innemée





Chronische moeheid is in de mode. Artsen krijgen er nogal eens mee te maken, maar ze weten er vaak geen raad mee. De alternatieve geneeskunde heeft veel minder last van twijfels. Zij kennen de belangrijkste boosdoener: de bloedsuikerspiegel.



Wie met de klacht 'chronische moeheid' bij de huisarts komt, hoopt op een verklaring of een oorzaak, maar vooral op een oplossing in de vorm van een therapie. Soms lukt dat ook. Op basis van het verhaal van de patiënt, lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en eventueel röntgenfoto's kan soms een oorzaak worden vastgesteld, die kan variëren van 'ziekte van Pfeiffer' tot kanker.



Meestal is echter de oorzaak níét te vinden en kan er geen hulp in de vorm van therapie geboden worden. Meer onderzoeken, een 'second opinion' of 'third opinion' leveren geen lichamelijke oorzaak op, waarna het 'psychosociaal functioneren' als verklaring opdoemt. Gelukkig is er de alternatieve geneeskunde! Deze ontvangt de patiënt met open armen en voorziet hem of haar van populaire boekjes waarin de klacht al hoog en breed bekend blijkt en de oplossingen ook. Werken als Het post-viraal syndroom van orthomoleculaire goeroe Ruud A. Nieuwenhuis, Het vermoeidheidssyndroom van David Smith en Nooit meer moe van de Deense natuurgeneeskundige Oscar Christensen beleven hoge oplagen en drukken. In deze boeken blijkt de klacht vele namen te hebben. In Schimmels, suiker en allergie: vergis(t) je niet heet de ziekte URS, oftewel Universal Reactor Syndrome, wat naar het Nederlands vertaald wordt als: auto-immuun polyendrocrinopathie candidosis syndroom. Andere termen zijn onder meer Royal Free disease, genoemd naar een ziekenhuis in Londen waar de ziekte in 1955 epidemisch zou zijn opgetreden, ME (Myalgische Encephalomyelitis, zoals Royal Free disease al spoedig genoemd werd), seronegatieve klierkoorts, chronisch Epstein-Barrvirussyndroom (naar de in 1968 ontdekte verwekker van de ziekte van Pfeiffer), en yuppieziekte. De term CVS, voor chronisch vermoeidheidssyndroom, is een algemeen gebruikte neutrale term. Opvallend vaak wordt een verband gelegd met hypoglykemie, te weinig glucose in het bloed. Dit zou verrassenderwijs komen door het eten van te veel suiker.



'Zoet maakt het leven zuur' kopte recent De Telegraaf. Suikerverslaving bleek het leven van een 28-jarige moeder te vergallen. Er was sprake van een erfelijke stoornis, 'want haar vader leed aan hypoglykemie. Haar dochter Kimberley heeft na het eten van suikergoed enorme driftbuien en zoon Maxander krijgt van een koekje al eczeem op zijn blozende wangetjes.' Het glucosegehalte van het bloed is gemakkelijk te meten, dus de buitengewone bewering 'te weinig glucose door te veel suiker' is goed te onderzoeken.

Hyper versus hypo



Als van een gezond, nuchter mens wat bloed uit de aderen wordt afgetapt, blijkt de vloeistof na weglating van bloedcellen 3,3 tot 5,6 mmol glucose per liter te bevatten (Raymakers en Kreutzer 1988). Boven de 6,7 mmol per liter spreken we van hyperglykemie, hetgeen een aanwijzing is voor suikerziekte, en tussen de 5,6 en 6,7 mmol per liter wordt 'gestoorde glucosetolerantie' genoemd.



De diagnose 'suikerziekte' moet bevestigd worden en daarvoor wordt de zogeheten glucosetolerantietest (GTT) gebruikt. Alweer op de nuchtere maag krijgt de persoon 75 gram glucose (dus ongeveer 4 eetlepels druivensuiker, oftewel 417 mmol) in water te drinken. Vervolgens wordt de bloedglucose om het halve uur bepaald, twee uur lang. Bij een gezond persoon zal die niet boven de 11,0 mmol per liter uitkomen.



Het glucosegehalte van het bloed kan ook minder dan 3,3 mmol per liter zijn, en dan spreken we van hypoglykemie. Bij minder dan 2,6 mmol per liter kun je vaak al zonder laboratoriumproeven zien dat de patiënt niet helemaal in orde is. Typische verschijnselen zijn trillen, transpireren, hartkloppingen en bleek zien (veroorzaakt door verhoogde adrenalineproductie), gebrek aan concentratievermogen, trage beweging, wazig of dubbel zien, een prikkelend gevoel rond de mond, gedragsveranderingen, toevallen, verlaagd bewustzijn en coma (alle veroorzaakt door glucosegebrek in de hersenen). Hypoglykemie komt het meest voor bij diabetespatiënten die te veel insuline hebben gespoten. Er zijn ook een aantal zeer zeldzame ziekten (bijvoorbeeld tumoren die insuline produceren, of een auto-immuunziekte waarbij het immuunsysteem het gedrag van insuline imiteert) die hypoglykemie ten gevolge hebben. Verder kunnen te veel alcohol op de nuchtere maag en bepaalde medicijnen de glucosestofwisseling zodanig storen dat te lage bloedsuikerspiegels optreden, en hetzelfde kan zich na een maagoperatie voordoen.



Maar in Nooit meer moe (een vrije vertaling van Lavt Blodsukker) lezen we dat maar liefst veertig procent van de bevolking aan hypoglykemie lijdt, en dat dit komt door te veel suiker in het dieet. Ook stress, erfelijke aanleg en alcoholisme zouden een rol spelen. Volgens auteur Christensen herkent men hypoglykemie aan symptomen die drie tot vijf uur na de maaltijd optreden, te weten: duizeligheid, depressiviteit, slapeloosheid, hoofdpijn, migraine, zenuwachtigheid, frigiditeit en impotentie. Voor wie deze verschijnselen niet bij zichzelf bespeurt, heeft Christensen nog drie speciale diagnostische technieken in petto, te weten voetreflexzoneanalyse, irisanalyse en een verlengde GTT. De 'gewone' GTT duurt maar twee uur, terwijl de hypoglykemie waar bijna de helft van de bevolking aan lijdt pas veel later optreedt.

'Benzine bij vuur'



Slapeloosheid, weinig zin in seks en zenuwachtigheid zijn nog tot daaraan toe, maar volgens Christensen kan hypoglykemie leiden tot zelfmoord en echtscheiding. Hij was geschokt toen hij het geval van een vrouw hoorde die al tweeënhalf jaar in een gesloten psychiatrische inrichting behandeld werd. Volgens hem mankeerde zij slechts hypoglykemie, hoewel onduidelijk is of hij haar ook onderzocht had. En dat terwijl hypoglykemie zo makkelijk te genezen is! Met een dieet, Molkosan, wat natuurgeneesmiddelen, vitamines en mineralen ben je er zo weer bovenop, aldus onze Deense natuurgenezer. Alleen met suiker moet je uitkijken, want 'bij iemand met een te laag bloedsuikergehalte heeft suiker hetzelfde effect als benzine bij een vuur'.



Dat je bloedsuikerspiegel te laag wordt van het eten van suiker mag vreemd klinken, maar het gaat hier om zogeheten 'reactieve hypoglykemie'. De aanwezigheid van glucose in het bloed stimuleert de eilandjes van Langerhans in de alvleesklier tot de afgifte van insuline. Insuline heeft tal van effecten op het lichaam: ze bevordert het gebruik van glucose als energiebron (en de opslag van vetten en de vorming van eiwitten uit aminozuren), ze geeft het signaal dat glucose moet worden omgezet in glycogeen en maakt dat er minder glucose wordt gevormd uit aminozuren. Al deze effecten dragen bij tot vermindering van de hoeveelheid glucose in het bloed. Het idee van de alternatieven is nu dat 'geraffineerde koolhydraten' zo'n enorme insulineproductie teweegbrengen dat er van de weeromstuit te veel glucose uit het bloed verdwijnt en de bloedsuikerspiegel daardoor uiteindelijk lang aanhoudend een te lage waarde aanneemt. Niet alleen geraffineerde suiker heeft deze vreselijke uitwerking. Ook allergische reacties op voedsel, het nuttigen van koffie, thee of alcohol kan dit effect hebben. Roken en infectie met candida (een doorgaans onschuldige huidschimmel) doen hetzelfde. Als het met de hormonen niet klopt of als er niet genoeg B-vitamines zijn of niet genoeg chroom, zink, mangaan of magnesium gaat het ook mis met de bloedsuiker, alles volgens de alternatieven tenminste.



Bij gezonde mensen heeft daling van de bloedsuiker een verhoogde productie van adrenaline tot gevolg, wat weer een aantal van de gewone symptomen van hypoglykemie met zich mee brengt, en daardoor komt weer suiker in het lichaam vrij, bijvoorbeeld door omzetting van glycogeen in glucose. Volgens de alternatieve theorie worden hierdoor op den duur de bijnieren (die de adrenaline produceren) 'uitgeput'. Gevolg: hypoglykemie. Of: door langdurige stress en dus hoge adrenalineproductie gaat de bloedsuiker eerst omhoog en dan weer omlaag door de extra insuline. Of de bijnieren raken uitgeput door zielenpijn, zoals Sheldon Deal beweert in Natuurlijk gezond leven. Of de alvleesklier raakt uitgeput door de gedurige confrontatie met de geraffineerde suikers, wat dan leidt tot diabetes.



Bovenstaande theorieën sluiten wel enigszins aan bij betrouwbare kennis. Maar tussen de zin staat ook veel onzin: 'De lichaamstaal liegt nooit, zo hebben mensen met een lage bloedsuikerspiegel een zwakke brede rugspier.' Een eindje verderop blijkt de fysiognomiek nog springlevend: 'Hoe meer de neus naar boven staat hoe onnozeler de persoon is,' aldus Deal. 'Veel bedrijfsongevallen en verkeersongevallen worden mogelijk veroorzaakt door een te lage bloedsuikerspiegel. En hoe vaak breekt er niet in het gezin gekibbel uit vlak voor de maaltijd?' poneert Leven met ME. Opvallend is ook de vanzelfsprekendheid waarmee gesteld wordt dat organen bij verhoogde activiteit 'uitgeput' worden, in plaats van zich aan te passen.



Dokter Atkins, een brutale en zeer van zichzelf overtuigde man, maakt het helemaal bont: 'veertig procent van de mensen die vanwege hun kwalen naar mijn praktijk komen zijn "significant hypoglykemisch" (althans voor de criteria die ik daarvoor hanteer)'. Bij een rechtszaak tegen hem bleek hij 3,8 mmol per liter al hypoglykemisch te noemen. 'Als een arts bij een suikerpatiënt van type II 20 jaar eerder de glucosetolerantie had onderzocht, had hij de ziekte toen al kunnen vaststellen.' Volgens Atkins houdt reactieve hypoglykemie vaak verband met candida-infecties ('net zoals suiker, indien toegevoegd aan gist, brood doet rijzen, zo verhoogt suiker ook de werking van gist in het lichaam'), met het premenstrueel syndroom en met MS, multiple sclerose. Zo zou dokter Atkins MS kunnen genezen.

Emotionele labiliteit



Tot zover de alternatieve theorie van de reactieve hypoglykemie. Bestaat er wel zoiets? De term 'reactieve hypoglykemie' (ook wel 'functionele hypoglykemie') valt voor het eerst in een beschrijving uit 1924, gegeven door Seale Harris. Een overzicht uit 1950 van de Amerikaan S.A. Portis verwijst naar tal van onderzoekers, waaronder vooraanstaande zoals J.W. Conn.



Behalve een literatuuroverzicht gaf Portis ook een verslag van eigen onderzoek. Hij had 929 patiënten onderzocht die over moeheid klaagden, zonder dat er duidelijke redenen voor gevonden konden worden. Alle patiënten ondergingen een GTT van drie uur. Bij 157 was de curve nogal vlak, en bij alle 929 patiënten was de bloedglucosespiegel na drie uur nog niet terug op het 'nuchtere' niveau. Portis concludeerde dat deze patiënten te veel insuline moesten hebben, en dat het gevolg een relatieve hypoglykemie was. Hij adviseerde psychotherapie, een dieet met weinig vrije suikers, en hij schreef atropinesulfaat voor.



In de alternatieve lectuur wordt altijd naar deze oude onderzoeken verwezen, en men poogt hypoglykemie dus 'wetenschappelijk' te verklaren. Er wordt zelfs gesteld dat helaas 'de meeste artsen en specialisten tegenwoordig geen hypoglykemiedeskundige' zijn (aldus Schimmels, suiker en allergie); en volgens Thomas Erdtsieck (1991) kan 'alleen een natuurgeneeskundige ... het syndroom vaststellen'.



Er is echter de laatste vijfentwintig jaar wel degelijk nog onderzoek gedaan. Zelissen en Erkelens (1989) concludeerden dat een verlengde GTT onzin is, om de volgende vier redenen: de voorbereiding van de test is niet goed, de test is niet reproduceerbaar, er is geen verband tussen het ontstaan van klachten en de glucosewaarde aan het eind van de test en ten slotte, vier eetlepels druivensuiker op de nuchtere maag (en daarna nog drie uur niets eten) belast de alvleesklier op een manier die sterk afwijkt van het normale dagelijkse leven.



Snorgaard en Binder publiceerden een onderzoek (1990) naar 'functionele hypoglykemie' bij 21 patiënten met de bekende klachten: moeheid, transpireren, hoofdpijn, honger, storingen van het gezichtsvermogen, hartkloppingen. De klachten traden regelmatig op bij deze personen, maar een verband met lage glucosewaarden kon niet aangetoond worden.



In 1993 verscheen een interessante Franse studie van de hand van Berlin e.a., waarbij acht personen met het bekende klachtenpatroon onderzocht waren. Daarbij bleek een vijfuurs-GTT niets bijzonders op te leveren. Wat de onderzoekers wel ontdekten was een verhoogde gevoeligheid voor catecholaminen (hormonen die vooral bij alarm en stress geproduceerd worden); bovendien werd aan de hand van een psychologische vragenlijst verhoogde emotionele labiliteit geconstateerd.



Deze resultaten suggereren tezamen dat reactieve hypoglykemie niet bestaat, en dat CVS in elk geval niets van doen heeft met de glucosestofwisseling. Er zijn echter wetenschappers die deze conclusie niet trekken. Tijdens het Derde Internationale Symposium over Hypoglykemie in Rome werd een verklaring uitgegeven dat er aanwijzingen zijn dat reactieve hypoglykemie voorkomt, en er werd opgeroepen tot onderzoek (Lefèbre e.a. 1986).



Wel werd toen al erkend dat de GTT ongeschikt is voor de diagnose van deze vorm van hypoglykemie. In 1995 publiceerden Brun et al. een onderzoek waarin de vier eetlepels glucose van de GTT vervangen waren door een gestandaardiseerd gezoet ontbijt. Mensen met het typische klachtenpatroon bleken daarbij wel lagere bloedglucosewaarden te hebben, maar alweer: de typische klachten hielden geen verband met lage waarden.

Volksziekte



De alternatieve geneeskunde, meer in het bijzonder de orthomoleculaire genezers, de natuurgeneeskundigen en de homeopaten, beweren dat 'hypoglykemie' een volksziekte is. Zij plakken dit etiket op grond van aspecifieke klachten op elke vorm van emotionele labiliteit, stress, moeheid en mogelijk nog veel andere aandoeningen. Daarmee jagen ze hun klanten onnodig angst voor 'suiker' aan. Volgens de alternatieven zou 'hypoglykemie' het gevolg zijn van het nuttigen van producten die geraffineerde suiker bevatten, omdat daardoor het peil van de bloedsuiker te ver zou dalen. Zij beweren dat oude medische literatuur deze opvatting steunt.



Naar aanleiding van recent wetenschappelijk onderzoek zijn er echter geen harde bewijzen voor het bestaan van de reactieve hypoglykemie. In ieder geval is de relatie tussen klachten en een lage bloedsuikerspiegel tot nu toe niet overtuigend aangetoond.



Omdat het klachtenpatroon wel degelijk bestaat blijft de term 'Chronisch Vermoeidheidssyndroom' een goede en neutrale beschrijving. De diagnose 'reactieve hypoglykemie' medicaliseert onnodig.

Literatuur



Atkins, Robert C., Dr. Atkins' gezondheidsrevolutie: dr. Atkins' revolutionaire kijk op gezondheid door goede voeding en natuurlijke medicijnen. Bosch & Keuning, Baarn, 1990.

Berlin, I., A. Grimaldi, C. Landault, F. Cesselin and A.J. Puech, Suspected postprandial hypoglycemia is associated with beta-adrenergic hypersensivity and emotional distress. J. Clin. Endocrinol. Metab. 1994; vol. 79, p.1428-33.

Brun, J.F., C. Fédoe, O. Bouix, E. Raynaud and A. Orsetti, Evaluation of a standardized hyperglucidic breakfast test in postprandial reactive hypoglycaemia. Diabetologia 1995; vol. 38: p.494-501.

Christensen, Oscar, Nooit meer moe. Kosmos Z&K, Meppel, 1995 (in 1988 verschenen in de A. Vogel serie 'Gezond en wel').

Deal, Sheldon C., Natuurlijk gezond leven: lichaamsbeweging, vasten, gezonde voeding. Ankh- Hermes, Deventer, 1986.

Erdtsieck, Thomas, Natuurlijk genezen (n.a.v. het gelijknamige NCRV-tv-programma. Kok, Kampen, 1991.

Gelderman, H., Zoet maakt het leven zuur; suikerverslaving vergalde leven van 28-jarige moeder. De Telegraaf, 3 mei 1997, katern 'Vrouw'.

Harris, S., Hyperinsulinism and dysinsulinism. JAMA 1924; vol. 83, p.729.

Lefèbvre, P.J., D. Andreani, V. Marks and W. Creutzfeldt Statement on Postprandial Hypoglycemia. Diabetes Care 1988; vol. 11, p.439-40.

Kruyswijk-v.d. Heijden, Anna, en Marijke de Waal Malefijt, Schimmels, suiker en allergie: vergis(t) je niet. Ankh-Hermes, Deventer, 1989.

Macintyre, Anne, Leven met ME. La Rivière en Voorhoeve, Kampen, 1990 (Hoofdstuk 13).

Portis, S.A., Life situations, emotions and hyperinsulism. JAMA 1950; vol. 142, p.1281-86.

Raymakers, J.A., en H.J.H. Kreutzer. Interpretatie van uitkomsten van laboratoriumonderzoek in de geneeskunde. Bohn, Scheltema & Holkema, Utrecht, 1988 (Hoofdstuk 11, Glucose.)

Snorgaard, O., en C. Binder, Monitoring of blood glucose concentration in subjects with hypoglycaemic symptoms during everyday life. Br. Med. J. 1990; vol. 300, p.16-18.

Zelissen, P.M.J. en D.W. Erkelens, Zin en onzin bij de diagnostiek van spontane hypoglykemie. Ned. Tijdschrift v. Geneeskunde 1989; vol. 133, p.1536-38.

quote:@Nutrado daar is geen enkele wetenschappelijke onderbouwing voor. Teveel suiker maakt dik en te dik zorg voor diverse problemen waaronder diabetes type 2, overigens kan je ook heel goed te dik worden van teveel vet of teveel eiwit.



Leuk stukje meds, maar bij mijn weten heb ik nooit gesproken over reactieve hypoglycemie.



Waar jij stukjes citeert zie ik liever naar het effect in de praktijk.

Ik zie wat ik zie bij mijn klanten. Daar heb ik geen wetenschappelijke onderbouwing voor nodig om bevestiging hiervoor te krijgen.Studies zijn in deze situatie pas relevant als ze tenminste voor een duur van 10 jaar worden gevolgd.



Waarom?

Bij mensen die klachten ervaren met de bloedsuikerspiegel is uitgezonderd een medische oorzaak, sprake van jarenlang misbruik (lees: overbelasting) van de organen en dat is uiteindelijk de reden dat de klachten eindigen in bijvoorbeeld diabetes. Teveel studies zijn korte termijnstudies en hier haal je niet zoveel uit.



Je kunt inderdaad ook dik worden van het eten van teveel vet en eiwitten. Ik heb ook niet beweerd dat dat niet zo was.

Het ging er mij om het effect van de macronutriënten aan te tonen op de bloedsuikerspiegel.



Met het oog hierop heb ik het 60% koolhydraten verhaal allang laten varen. Zelfs lopers adviseer ik deze hoeveelheden niet meer. Je spieren en lever kunnen maar een paar honderd gram suikers (glycogeen) opslaan en wat je daarna verbrand zijn afhankelijk van de intensiteit spieren en vet. Aan je spieren vol te laden heb je aan 40% koolhydraten uit de dagelijkse calorieinname m.i. voldoende.



40 koolhydraten-30 vetten-30 eiwitten is in mijn optiek dan ideaal. Mensen voelen zich er niet alleen beter door, maar kijken ook steeds vaker tevreden in de spiegel.

Oorzaak: Een betere controle van de bloedsuikerspiegel, meer verzadiging, en een betere hormoonhuishouding.



Nogmaals dit hoef ik niet uit onderzoeken te halen, al heb ik er wel heel wat moeten inzien voor research...





Jelle

quote:Nutrado schreef op 15 december 2009 @ 12:36:



Dan is er ook nog de snelheid waarmee de suikers die je eet worden vrijgegeven in je bloed. (bloedsuiker)

Hoe sneller de suikers in je bloed komen des te hoger je bloedsuikerspiegel zal worden. Alleen na een behoorlijk intensieve inspanning is deze situatie wenselijk.



Onzin. Op het moment dat je begint met eten, wordt er insuline aangemaakt, wat er voor zorgt dat je bloedglucosegehalte ongeveer constant blijft.



Als je voortdurend een hoge bloedsuikerspiegel hebt >8-9

dan creëer je een omgeving waar niet alleen schimmels goed in gedijen, maar waar ook ontstekingen gemakkelijker plaats kunnen vinden.



Ook onzin. Candida - het is een gist en geen schimmel overigens - komt zelden voor in het bloed. Het wordt heel zelden gezien bij patiënten met een slechte immuunstatus.

Wel worden er bij patiënten met diabetes vaker vaginale-candida-infecties voor, en daarbij wordt wel gedacht dat er een relatie is met de slechtere glucose-huishouding.





Jelle de VriesWat doe jij voor de kost meneer de Vries?

Pammie, als je snelle suikers eet (suiker, witmeel, etc.), krijg je een bloedsuikerpiek, die snel gevolgd wordt door een bloedsuikerdal. Doordat je bloedsuiker te laag wordt, krijg je dan weer enorme snoep-behoefte, wat eer een nieuwe piek oplevert... gevolgd door weer een nieuw dal. Van bloedsuikerpieken kun je een korte "rush" voelen en omdat je steeds weer zakt, ga je steeds weer een nieuwe "rush" creëren, wat een verslavend effect kan hebben.



Ik moet om andere redenen op mijn suikergebruik letten. Bij mij levert bovenstaand mechanisme namelijk te hoge pieken en daarop volgend ook te diepe dalen op. Om mijn bloedsuikerspiegel wat gelijkmatiger te houden, eet ik volgens de principes van de glycemische index. Uitgangspunt is dat ieder voedingsmiddel z'n eigen tijd nodig heeft om omgezet te worden in suikers in je bloed. Afhankelijk van de duur van dat proces is de piek steiler of juist gelijkmatiger. En het daarop volgende dal dus ook.

Volkorenproducten leveren bijvoorbeeld een gelijkmatige, langzaam stijgende piek op, terwijl witte meelproducten of geraffineerde suikers een steile piek opleveren. Met dus ook de bijpassende dalen. Door producten te kiezen uit de "groene zone" (lees: met een lage glycemische waarde of lading), houd je je bloedsuikerspiegel constanter.



Waar een product zit op de glycemische index, is alleen geen vast gegeven. Vandaar dat deze methode bijvoobeeld bij de behandeling van diabetes met een dieet nog geen vaste voet aan de grond heeft gekregen. Per soort bereiding kan de glycemische waarde of lading van een voedingsmiddel verschillen. Bovendien hangt het er maar net vanaf wat je met elkaar combineert.

Voorbeeldje: aardappels hebben gebakken een lagere glycemische waarde dan gekookt. Maar als je gekookte aardappels juist weer met vet (bijvoorbeeld in jus) combineert, dan verlaag je daarmee de glycemsiche waarde, omdat vet het omzetten van de suikers vertraagt. Nogal lastig om daar volledig op te varen dus.

Toch biedt het principe van de glycemische index veel handvatten om je voedingspatroon aan te passen als je snelle suikers wilt minderen. Als een product in de veilige zone zit, dan zit 'ie daar hoe dan ook. En als je een "onveilig" product combineert met een product uit de veilige zone, dan kun je daarmee de "onveiligheid" van het slechte product verminderen. Dat geeft in principe al voldoende handvatten moeten om in ieder geval de basis wat steviger te leggen.



Over de glycemische index kun je via google veel vinden, ook tabellen met overzichten van waardes. Hopelijk heb je er wat aan!

quote:EvyBlissy schreef op 15 december 2009 @ 13:35:

Onzin. Op het moment dat je begint met eten, wordt er insuline aangemaakt, wat er voor zorgt dat je bloedglucosegehalte ongeveer constant blijft.



Ik ben nog geen enkele internist tegengekomen die iets anders beweerde dan wat jij nu wegzet als onzin. Je krijgt inderdaad hogere en snellere pieken van de toediening van snelle, geraffineerde suikers.





quote:Ook onzin. Candida - het is een gist en geen schimmel overigens - komt zelden voor in het bloed. Het wordt heel zelden gezien bij patiënten met een slechte immuunstatus.

Wel worden er bij patiënten met diabetes vaker vaginale-candida-infecties voor, en daarbij wordt wel gedacht dat er een relatie is met de slechtere glucose-huishouding.Grappig. Ook hierin in mijn geval geen enkele twijfel bij de artsen over het verband tussen de aanhoudende candida-klachten en mijn ontregelde suikers.

Goeie post qwertu!



Wat onzin is is iets roepen zonder te weten hoe hormonen reageren op het aangeboden voedsel evyblissy.



Insuline wordt inderdaad altijd aangemaakt (en gelukkig maar), maar de hoeveelheid is sterk afhankelijk van de keuze van je koolhydraten en/of de samenstelling van je maaltijden.





JdV

Pammi, hoewel ik er absoluut van overtuigd ben dat heel gematigde suikerinname goed is voor de mens, vraag ik me in jouw geval (zeker in combinatie met borstvoeding) af of je lijf het wel gaat trekken om veel minder energie binnen te krijgen. Als ik lees hoeveel suiker je eet, wordt dat nog een klus om te compenseren met vetten en koolhydraten, denk ik. Ik zou echt even bij een dietist aankloppen als ik jou was.

Pammie,



Een tip om het suikersnaaigevoel sterk te verminderen is door je voeding aan te vullen met essentiële vetzuren. En dan doel ik op omega 3 zuren waar vaker een tekort aan kan ontstaan dan omega 6.



je vindt ze bijvoorbeeld in zalm, walnoten, lijnzaadolie.

Zelf neem ik dagelijks 2-3 eetlepels lijnzaadolie (reformwinkel)



1 door de muesli

1 door de groente

1 door een smoothie



Het zit vol met omega 3 en dit is geheel verantwoord als je borstvoeding geeft.



Verder zal het vervangen van bewerkte suikers door volwaardige koolhydraten er snel voor zorgen dat je behoefte aan snelle suikers minder wordt.





JdV