Lijf & Lijn
alle pijlers
WW - En we blijven tellen...
dinsdag 5 april 2011 om 11:52
Hello ladies,
Een vers WW-topic! Als er nieuwelingen mee willen schrijven, wees welkom. We hanteren hier wel de regel dat je eerst een week mee moet schrijven voor je in de tabel mag, om zo de eendagsvliegen van de diehards te onderscheiden. Let er wel op dat de tabel maar 1 keer per week wordt bijgewerkt (zie hieronder), dus je kunt je gegevens alleen op maandag achterlaten.
Maandag is weegdag... Weeg je op een andere dag, dan is dat geen probleem, maar alleen op maandag kun je je gewicht doorgeven. Iedereen die (zonder het te melden) 2 keer achter elkaar geen gewicht doorgeeft, wordt uit de tabel gehaald. Zo blijft alles overzichtelijk.
Succes allemaal!
naamlengtestartgewichtgewicht nustreeftotaal afdeze weekBarcode1.58m69.562.8556.7xAppeltje1.69m86.071.57014.5-0.3Bentetje1.72m105.082.77522.3xWinterdip1.73m81.064.06317.0+1.5Noppie1.79m106.093.08013.0xJo1.70m86.471.87014.6-0.8Marjan1.80m91.586.1755.4+0.3Mife1.73m92.075.27216.8-0.1Marcaro1.68m61.059.9571.1+0.3Elmanita1.76m85.575.27210.3+0.5Cafelatte1.70m68.065.6602.4xKaren1.67m70.061.0589.0xSaszzje1.73m88.883.6695.2+2.1Steph1.76m97.790.8776.9+0.7Prulletje1.58m69.167.6621.50.0Crootje1.67m86.081.2724.8xMarissevisje1.70m75.770.6685.1-1.0
Een vers WW-topic! Als er nieuwelingen mee willen schrijven, wees welkom. We hanteren hier wel de regel dat je eerst een week mee moet schrijven voor je in de tabel mag, om zo de eendagsvliegen van de diehards te onderscheiden. Let er wel op dat de tabel maar 1 keer per week wordt bijgewerkt (zie hieronder), dus je kunt je gegevens alleen op maandag achterlaten.
Maandag is weegdag... Weeg je op een andere dag, dan is dat geen probleem, maar alleen op maandag kun je je gewicht doorgeven. Iedereen die (zonder het te melden) 2 keer achter elkaar geen gewicht doorgeeft, wordt uit de tabel gehaald. Zo blijft alles overzichtelijk.
Succes allemaal!
naamlengtestartgewichtgewicht nustreeftotaal afdeze weekBarcode1.58m69.562.8556.7xAppeltje1.69m86.071.57014.5-0.3Bentetje1.72m105.082.77522.3xWinterdip1.73m81.064.06317.0+1.5Noppie1.79m106.093.08013.0xJo1.70m86.471.87014.6-0.8Marjan1.80m91.586.1755.4+0.3Mife1.73m92.075.27216.8-0.1Marcaro1.68m61.059.9571.1+0.3Elmanita1.76m85.575.27210.3+0.5Cafelatte1.70m68.065.6602.4xKaren1.67m70.061.0589.0xSaszzje1.73m88.883.6695.2+2.1Steph1.76m97.790.8776.9+0.7Prulletje1.58m69.167.6621.50.0Crootje1.67m86.081.2724.8xMarissevisje1.70m75.770.6685.1-1.0
vrijdag 17 juni 2011 om 09:03
Tjee Marjan,
Ik kan me voorstellen dat je er echt de balen van hebt. Het gekke is, je bent al voor een goed deel op de helft.Kun je er de vinger opleggen wat/wanneer de knop weer de verkeerde kant is op gegaan? Was daar een aanleiding voor onlangs? Een reden waarom je dacht: "Zo, nu heb ik even afleiding verdiend en tel ik even geen punten?" Die momenten hebben we allemaal. En dat is prima. Mits het een dag of een weekendje is. Of hell, een vakantie zelfs. Maar ergens moet je weer terug in het gareel en dat moment lijk je niet te kunnen vinden. Wat me bij de tweede vraag brengt, wat maakte dat je wel de eerste keer die knop om kreeg? Want je hebt de helft er al opzitten dus je kán het wel.
Wat lief dat je vriendin mee gaat boodschappen doen. Mag ik je een suffe tip geven? Toen ik gister boodschappen deed heb ik ook het weight watch magazine gekocht. Een duf blad met een hoog Margriet gehalte. Vond ik altijd. En vind ik nog steeds. Maar uit nieuwsgierigheid heb ik het gister meegenomen en er doorheen zitten bladeren. Ik vond het wél een positief en stimulerend blad. Veel succesverhalen ook. En die motiveren mij altijd wel. Voor- en nafoto's. Die lees ik op de website ook altijd. Misschien brengt het je weer een beetje terug in the spirit.
Gun je jezelf dit weekend om weer een beetje opnieuw met ww te starten maar ondertussen te achterhalen waarom het je nu zo zwaar valt. Zie het als een voorbereiding op maandag en start dan opnieuw. Je hebt het eerder gedaan. Ga nu voor die tweede helft. Het doel dat je stelt voor je verjaardag, dat is echt ontzettend goed haalbaar volgens mij. Ik hoop dat het je weer lukt. En als je tot de conclusie komt dat je in een cirkeltje blijft ronddraaien, dan kun je altijd nog overwegen om toch eens hulp in te schakelen. Alleen ik denk dat je dat niet nodig hebt. Je bent sterk genoeg. Je moet jezelf nu ook weer even genoeg de moeite waard gaan vinden om weer door te pakken.
Zet hem op!
Ik kan me voorstellen dat je er echt de balen van hebt. Het gekke is, je bent al voor een goed deel op de helft.Kun je er de vinger opleggen wat/wanneer de knop weer de verkeerde kant is op gegaan? Was daar een aanleiding voor onlangs? Een reden waarom je dacht: "Zo, nu heb ik even afleiding verdiend en tel ik even geen punten?" Die momenten hebben we allemaal. En dat is prima. Mits het een dag of een weekendje is. Of hell, een vakantie zelfs. Maar ergens moet je weer terug in het gareel en dat moment lijk je niet te kunnen vinden. Wat me bij de tweede vraag brengt, wat maakte dat je wel de eerste keer die knop om kreeg? Want je hebt de helft er al opzitten dus je kán het wel.
Wat lief dat je vriendin mee gaat boodschappen doen. Mag ik je een suffe tip geven? Toen ik gister boodschappen deed heb ik ook het weight watch magazine gekocht. Een duf blad met een hoog Margriet gehalte. Vond ik altijd. En vind ik nog steeds. Maar uit nieuwsgierigheid heb ik het gister meegenomen en er doorheen zitten bladeren. Ik vond het wél een positief en stimulerend blad. Veel succesverhalen ook. En die motiveren mij altijd wel. Voor- en nafoto's. Die lees ik op de website ook altijd. Misschien brengt het je weer een beetje terug in the spirit.
Gun je jezelf dit weekend om weer een beetje opnieuw met ww te starten maar ondertussen te achterhalen waarom het je nu zo zwaar valt. Zie het als een voorbereiding op maandag en start dan opnieuw. Je hebt het eerder gedaan. Ga nu voor die tweede helft. Het doel dat je stelt voor je verjaardag, dat is echt ontzettend goed haalbaar volgens mij. Ik hoop dat het je weer lukt. En als je tot de conclusie komt dat je in een cirkeltje blijft ronddraaien, dan kun je altijd nog overwegen om toch eens hulp in te schakelen. Alleen ik denk dat je dat niet nodig hebt. Je bent sterk genoeg. Je moet jezelf nu ook weer even genoeg de moeite waard gaan vinden om weer door te pakken.
Zet hem op!
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 17 juni 2011 om 09:03
Lieve Marjan, voor mij is de overweging om hulp te zoeken een indicatie dat je het ook moet doen! Deze overweging komt niet zomaar, je hebt er blijkbaar al over nagedacht en je zit er zodanig mee dat je het idee hebt dat je er niet alleen uit kan komen. Daarnaast is dit voor jou een redelijk frequent probleem, wat om de zoveel tijd terugkomt. Dus voor mij persoonlijk zou een overweging daartoe voor mij betekenen dat ik het ook moet doen.
Of je een eetstoornis hebt of misschien een ander op de achtergrond/verdrongen 'probleem' (als het dat al is) is nog maar de vraag, maar het is wel de bedoeling dat als je hulp zoekt dat jou handvaten worden aangereikt om om te gaan met de drang die de kop op steekt. En ik denk dat je daar misschien iets aan kan hebben. Overigens ben ik daar wel wat makkelijker in, als het helpt dan is dat mooi meegenomen en zo niet dan heb je het geprobeerd!
Dat bizarre veel eten vind ik niet eens zo heel raar. Ik herken het gewoon! Want als ik kijk naar wat ik normaal gesproken naar binnenwerkte op een dag, dan schaam ik me zelfs een beetje (halve doos bonbons, koekjes, halve boterkoektaartje, bak B&J ijs en dan nog je normale eten zoals patat of pizza als avondeten erbij en wat snoepjes ed). Iig goed dat je vanaf vandaag er weer voor gaat!
Vandaag heb ik allemaal gezonde dingen bij me! Gaan vanmiddag op pad met het werk en vanavond ook eten, zal wel niet zo gezond zijn. Dus heb lekker meloen, necatrine, appel, mandarijnen en een paprika meegenomen!
Gisteren kon ik me niet inhouden bij de AH en heb zo'n klein appeltaartje gekocht (waren in de aanbieding). Ging nog even langs mijn ouders en toen heb ik heel verstandig 1/3 aan mijn ouders gegeven.'s avonds vriend en ik een stukje genomen dus bleef er nog een stukje over. Die had ik in de kast gelegd dus ik bedacht me vanochtend dat ik die wel mee kon nemen naar het werk, vanmiddag toch de hele dag lopen dus die verbrand ik wel. Kijk ik vanochtend in de kast, weg stukje taart!!! Heeft mijn vriend hem serieus meegenomen zonder overleg! De l*l!
Of je een eetstoornis hebt of misschien een ander op de achtergrond/verdrongen 'probleem' (als het dat al is) is nog maar de vraag, maar het is wel de bedoeling dat als je hulp zoekt dat jou handvaten worden aangereikt om om te gaan met de drang die de kop op steekt. En ik denk dat je daar misschien iets aan kan hebben. Overigens ben ik daar wel wat makkelijker in, als het helpt dan is dat mooi meegenomen en zo niet dan heb je het geprobeerd!
Dat bizarre veel eten vind ik niet eens zo heel raar. Ik herken het gewoon! Want als ik kijk naar wat ik normaal gesproken naar binnenwerkte op een dag, dan schaam ik me zelfs een beetje (halve doos bonbons, koekjes, halve boterkoektaartje, bak B&J ijs en dan nog je normale eten zoals patat of pizza als avondeten erbij en wat snoepjes ed). Iig goed dat je vanaf vandaag er weer voor gaat!
Vandaag heb ik allemaal gezonde dingen bij me! Gaan vanmiddag op pad met het werk en vanavond ook eten, zal wel niet zo gezond zijn. Dus heb lekker meloen, necatrine, appel, mandarijnen en een paprika meegenomen!
Gisteren kon ik me niet inhouden bij de AH en heb zo'n klein appeltaartje gekocht (waren in de aanbieding). Ging nog even langs mijn ouders en toen heb ik heel verstandig 1/3 aan mijn ouders gegeven.'s avonds vriend en ik een stukje genomen dus bleef er nog een stukje over. Die had ik in de kast gelegd dus ik bedacht me vanochtend dat ik die wel mee kon nemen naar het werk, vanmiddag toch de hele dag lopen dus die verbrand ik wel. Kijk ik vanochtend in de kast, weg stukje taart!!! Heeft mijn vriend hem serieus meegenomen zonder overleg! De l*l!
I see said the blind man as he picked up his hammer en saw.
vrijdag 17 juni 2011 om 09:09
Ow en die knop kan ik ook niet altijd even makkelijk omzetten hoor Marjan. Ik moet of puntentellen of ik ga me helemaal te buiten. Gewoon normaal fatsoenlijk gezond eten lukt mij niet, dan sla ik door naar het extreme! Dus ik haal heel veel steun uit het puntentellen an sich. Ben soms wel een beetje bang dat ik straks niet normaal kan eten als ik klaar ben met WW-en! En dat ik weer doorsla als een jojo hihi
I see said the blind man as he picked up his hammer en saw.
vrijdag 17 juni 2011 om 09:24
Dat alles of niets herken ik ook trouwens. Heb ik ook met wijn drinken, roken, gokken, noem maar op. Alles wat maar enigszins verslavingsgevoelig is, is een latent risico. Gek genoeg lijkt het met ww redelijk te lukken, al gaat het de laatste tijd wat meer met pieken en dalen en gaat het echte afvallen nog maar heel langzaam. Ik blijf wel rond hetzelfde gewicht schommelen.
Karen, die appeltaartjes van AH zijn goddelijk inderdaad!
Marjan, ik zou echt eens goed kijken waarom het eerder wel goed ging. Haalde je houvast uit het punten tellen, punten invoeren, complimentjes uit je omgeving, wat maakte dat het tot nu al is gelukt om 8,5 kilo af te vallen. Want dat is natuurlijk al een prestatie op zich.
Karen, die appeltaartjes van AH zijn goddelijk inderdaad!
Marjan, ik zou echt eens goed kijken waarom het eerder wel goed ging. Haalde je houvast uit het punten tellen, punten invoeren, complimentjes uit je omgeving, wat maakte dat het tot nu al is gelukt om 8,5 kilo af te vallen. Want dat is natuurlijk al een prestatie op zich.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 17 juni 2011 om 09:27
Marjan, als je het gevoel hebt dat je misschien beter hulp kunt zoeken is het misschien niet zo'n slecht plan. Maak eens een afspraak met een dietiste, die kan je ongetwijfeld verder helpen. Bevalt het eerste gesprek niet, doe je het niet. Het is altijd het proberen waard. Ik zat van de week ook in het WW magazine te bladeren, staan best wel een paar leuke dingen in. Net als bij Winterdip ben ik nogal een sucker voor succesverhalen
Hier gaan we weer de goede kant op, ondanks dat ik nog steeds niet weer punten tel. Vanochtend 73.0 dus op naar de 72! Dan ga ik eindelijk een gezond BMI bereiken, ook een klein mijlpaaltje. Overigens heb ik gister wel een schrijfboekje gekocht waar ik nu in bij ga houden wat ik eet, aangezien online bij mij blijkbaar niet meer werkt. Ik ben gewoon te lui steeds in te loggen bij WW. Ik hou mijn online account nog even aan, beslis over 2 weken of ik het op ga zeggen.
Hahahaha Karen, ik kan ook altijd pissig worden als mijn vriend alle chocolade heeft opgegeten. Dan denk ik echt: ja maar.. dat is van mij!! Maar stiekem is het natuurlijk alleen maar beter, kunnen wij ons er niet vol aan vreten Zonder appeltaartje redt je het ook vandaag
Ik heb een vraagje voor de mensen met het boodschappenboekje, gebruiken jullie hem vaak of reken je vaker iets uit op de rekenmachine?
Hier gaan we weer de goede kant op, ondanks dat ik nog steeds niet weer punten tel. Vanochtend 73.0 dus op naar de 72! Dan ga ik eindelijk een gezond BMI bereiken, ook een klein mijlpaaltje. Overigens heb ik gister wel een schrijfboekje gekocht waar ik nu in bij ga houden wat ik eet, aangezien online bij mij blijkbaar niet meer werkt. Ik ben gewoon te lui steeds in te loggen bij WW. Ik hou mijn online account nog even aan, beslis over 2 weken of ik het op ga zeggen.
Hahahaha Karen, ik kan ook altijd pissig worden als mijn vriend alle chocolade heeft opgegeten. Dan denk ik echt: ja maar.. dat is van mij!! Maar stiekem is het natuurlijk alleen maar beter, kunnen wij ons er niet vol aan vreten Zonder appeltaartje redt je het ook vandaag
Ik heb een vraagje voor de mensen met het boodschappenboekje, gebruiken jullie hem vaak of reken je vaker iets uit op de rekenmachine?
vrijdag 17 juni 2011 om 09:40
Ik zit trouwens zooo heerlijk te ontbijten nu. Magere yoghurt met blauwe bessen, aardbeien, honing en een handje amandelen en hazelnoten. Echt heerlijk.
Jo, ik vind een gezond bmi bereiken geen mijlpaaltje. Niet zo bescheiden hoor, vind het een hele belangrijke mijlpaal! Er is DERTIEN kilo vanaf en dat noem je 'een klein mijlpaaltje'?!
Jo, ik vind een gezond bmi bereiken geen mijlpaaltje. Niet zo bescheiden hoor, vind het een hele belangrijke mijlpaal! Er is DERTIEN kilo vanaf en dat noem je 'een klein mijlpaaltje'?!
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 17 juni 2011 om 09:44
Gezond BMI is misschien nog wel belangrijker Jo! Dus dat is een heel goed mini-streefje!
En ja zonder appeltaartje red ik het ook wel, maar zoals winterdip al zegt: hij is echt zo lekker. Ik had al zo'n zin in de korst, dat vind ik het lekkerste deel
Doe trouwens bijna alles uit mijn hoofd, alles wat ik eet heb ik al weleens opgezocht dus de punten weet ik al. Schrijf dus alleen alles op en tel het aan het eind van de dag op. Dus alleen producten die ik nog niet eerder heb gegeten of te lang geleden doe ik eerst zoeken in mijn boekje en als het daar niet in staat gebruik ik het systeem van wijvallenaf.nl. Maar die is in mijn ogen iets ruimer met punten toekennen dan bij boekje, dus boekje heeft de voorkeur!
En ja zonder appeltaartje red ik het ook wel, maar zoals winterdip al zegt: hij is echt zo lekker. Ik had al zo'n zin in de korst, dat vind ik het lekkerste deel
Doe trouwens bijna alles uit mijn hoofd, alles wat ik eet heb ik al weleens opgezocht dus de punten weet ik al. Schrijf dus alleen alles op en tel het aan het eind van de dag op. Dus alleen producten die ik nog niet eerder heb gegeten of te lang geleden doe ik eerst zoeken in mijn boekje en als het daar niet in staat gebruik ik het systeem van wijvallenaf.nl. Maar die is in mijn ogen iets ruimer met punten toekennen dan bij boekje, dus boekje heeft de voorkeur!
karen28 wijzigde dit bericht op 17-06-2011 09:46
Reden: kan niet spellen
Reden: kan niet spellen
% gewijzigd
I see said the blind man as he picked up his hammer en saw.
vrijdag 17 juni 2011 om 10:04
vrijdag 17 juni 2011 om 10:18
Lieve meiden,
Dankjulliewel, jullie berichtjes beuren me écht op en geven me het gevoel dat ik niet alleen sta hierin. Meestal is niet meer op dit forum komen óók een deel van het hele "steek-je-kop-in-het-zand"-verhaal. Ik ben best trots op mezelf dat ik dat nú niet gedaan heb, dat ik jullie om advies heb gevraagd, dat geeft me het gevoel dat ik dit écht graag genoeg wil.
@Winterdip: Hoe ik de knop eerst wél om kreeg? Op een gegeven moment paste ik alleen nog maar mijn spijkerlegging. Ik werd depressief, had nergens meer zin in en lag het liefst de hele dag op bed. Bovendien voelde ik me zwáár onzeker als ik eens een keer ging stappen. Toen ging de knop ineens om en ik ben ook echt een halfjaar héél goed bezig geweest en 10 kilo afgevallen. Toen kwam m'n verjaardag. Elk moment dat ik de teugels bewust wat laat vieren gaat het mis. En deze keer ging het mis toen ik een paar dagen vrij was voor mijn examens en vervolgens door m'n examen Belastingwetgeving heen sliep. Pure onmacht.. Dat alles-of-niets-gevoel wat jij beschrijft, dat is héél herkenbaar! Dat heb ik ook met geld uitgeven, gokken, nagelbijten. Ik kan met sommige dingen héél resoluut stoppen, maar ik mag mezelf niet de ruimte geven voor een eventuele misstap, want dan is het hek van de dam. Met WeightWatchers kon ik wél nog genieten van ijsjes en andere puntrijke dingen, maar ik moet niet één keer over m'n punten heen gaan, want dan is de moed verloren..
Het Weightwatchers-tijdschrift kan mij trouwens ook héél erg motiveren. Lezen over gezonde voeding is voor mij sowieso een erg belangrijk handvat. Op dit moment staan het ww-boek "in lijn met je leven" en "De voedingspyramide" op mijn verlanglijstje bij bol.com.
@Karen28: Misschien is het waar, dat als ik professionele hulp serieus overweeg, ik misschien maar overstag moet gaan. Aan de andere kant: het 'stel-je-niet-zo-aan'-gevoel overheerst bij mij heel erg. Juist omdat het me een halfjaar lang gelukt is en dat ik al zo ver gekomen ben. Daarbij lukt het me deze keer ook elke keer weer om hier te blijven schrijven en m'n kop niet helemaal onder het zand te begraven, want ik blijf hier kijken en ik blijf smsen met mijn mede-ww-cursist die ik ken via valtaf.nl. Is voor mij een teken dat ik dit blijkbaar wél heel graag wil, misschien wel graag genoeg om die vicieuze cirkel eens te doorbreken.
@Jo: ik denk dat ik meer heb aan de hulp van een psycholoog. Wat gezond eten betreft: daar weet ik genoeg van. Het ligt er niet aan dat ik niet voor mezelf op een rijtje heb wat gezond is.. Maar gelukkig ben ik ook een sucker voor succesverhalen..
Ik ga denk vanmiddag tóch dat boek kopen, puur om mezelf te triggeren..
Net gebeurde trouwens iets totaal niet-ww-gerelateerd. Het klinkt heel freaky en ik leg er de nadruk op dat ik écht heel nuchter ben en eigenlijk niet in dit soort dingen geloof. Een vriendinnetje van mij heeft een tijdje last gehad van entiteiten in haar huis. Toevallig had ze vanochtend sinds lange tijd weer een voorval gehad met flikkerende lichten en dingen die ze zei die ze helemaal niet kon weten om haar moeder te vertellen waarom haar moeder altijd zo verdrietig was. Nu belde ze mij op om even haar verhaal kwijt te kunnen omdat ze weet dat ik als enige niet ga flippen van dat soort verhalen. En ik zei tegen haar: "Ok, ik zet even m'n licht aan (ik heb zo'n philips wake up light en lig in bed) dan is het minder freaky." Toen ze begon te vertellen kreeg ik kippenvel aan m'n linkerbeen en arm en inééns, precies om 10:00 uur, gaat m'n wake-up-light én m'n radio uit. Zó raar! Nou ja.. sorry voor het spookverhaal maar moest dit écht even kwijt..
Nu ga ik uit bed en een gezond ontbijtje voor mezelf klaarmaken, dat lijkt me een héél goed idee..
Dankjulliewel, jullie berichtjes beuren me écht op en geven me het gevoel dat ik niet alleen sta hierin. Meestal is niet meer op dit forum komen óók een deel van het hele "steek-je-kop-in-het-zand"-verhaal. Ik ben best trots op mezelf dat ik dat nú niet gedaan heb, dat ik jullie om advies heb gevraagd, dat geeft me het gevoel dat ik dit écht graag genoeg wil.
@Winterdip: Hoe ik de knop eerst wél om kreeg? Op een gegeven moment paste ik alleen nog maar mijn spijkerlegging. Ik werd depressief, had nergens meer zin in en lag het liefst de hele dag op bed. Bovendien voelde ik me zwáár onzeker als ik eens een keer ging stappen. Toen ging de knop ineens om en ik ben ook echt een halfjaar héél goed bezig geweest en 10 kilo afgevallen. Toen kwam m'n verjaardag. Elk moment dat ik de teugels bewust wat laat vieren gaat het mis. En deze keer ging het mis toen ik een paar dagen vrij was voor mijn examens en vervolgens door m'n examen Belastingwetgeving heen sliep. Pure onmacht.. Dat alles-of-niets-gevoel wat jij beschrijft, dat is héél herkenbaar! Dat heb ik ook met geld uitgeven, gokken, nagelbijten. Ik kan met sommige dingen héél resoluut stoppen, maar ik mag mezelf niet de ruimte geven voor een eventuele misstap, want dan is het hek van de dam. Met WeightWatchers kon ik wél nog genieten van ijsjes en andere puntrijke dingen, maar ik moet niet één keer over m'n punten heen gaan, want dan is de moed verloren..
Het Weightwatchers-tijdschrift kan mij trouwens ook héél erg motiveren. Lezen over gezonde voeding is voor mij sowieso een erg belangrijk handvat. Op dit moment staan het ww-boek "in lijn met je leven" en "De voedingspyramide" op mijn verlanglijstje bij bol.com.
@Karen28: Misschien is het waar, dat als ik professionele hulp serieus overweeg, ik misschien maar overstag moet gaan. Aan de andere kant: het 'stel-je-niet-zo-aan'-gevoel overheerst bij mij heel erg. Juist omdat het me een halfjaar lang gelukt is en dat ik al zo ver gekomen ben. Daarbij lukt het me deze keer ook elke keer weer om hier te blijven schrijven en m'n kop niet helemaal onder het zand te begraven, want ik blijf hier kijken en ik blijf smsen met mijn mede-ww-cursist die ik ken via valtaf.nl. Is voor mij een teken dat ik dit blijkbaar wél heel graag wil, misschien wel graag genoeg om die vicieuze cirkel eens te doorbreken.
@Jo: ik denk dat ik meer heb aan de hulp van een psycholoog. Wat gezond eten betreft: daar weet ik genoeg van. Het ligt er niet aan dat ik niet voor mezelf op een rijtje heb wat gezond is.. Maar gelukkig ben ik ook een sucker voor succesverhalen..
Ik ga denk vanmiddag tóch dat boek kopen, puur om mezelf te triggeren.. Net gebeurde trouwens iets totaal niet-ww-gerelateerd. Het klinkt heel freaky en ik leg er de nadruk op dat ik écht heel nuchter ben en eigenlijk niet in dit soort dingen geloof. Een vriendinnetje van mij heeft een tijdje last gehad van entiteiten in haar huis. Toevallig had ze vanochtend sinds lange tijd weer een voorval gehad met flikkerende lichten en dingen die ze zei die ze helemaal niet kon weten om haar moeder te vertellen waarom haar moeder altijd zo verdrietig was. Nu belde ze mij op om even haar verhaal kwijt te kunnen omdat ze weet dat ik als enige niet ga flippen van dat soort verhalen. En ik zei tegen haar: "Ok, ik zet even m'n licht aan (ik heb zo'n philips wake up light en lig in bed) dan is het minder freaky." Toen ze begon te vertellen kreeg ik kippenvel aan m'n linkerbeen en arm en inééns, precies om 10:00 uur, gaat m'n wake-up-light én m'n radio uit. Zó raar! Nou ja.. sorry voor het spookverhaal maar moest dit écht even kwijt..
Nu ga ik uit bed en een gezond ontbijtje voor mezelf klaarmaken, dat lijkt me een héél goed idee..
vrijdag 17 juni 2011 om 10:29
Marjan, een dietiste is er niet alleen om je te vertellen wat gezond eten is, maar juist om je problemen met eten aan te pakken.
Winterdip en Karen, jullie hebben gelijk hoor. 13 kilo is ook een behoorlijk prestatie, ben er ook erg trots op. Ik bedoelde meer een klein mijlpaaltje omdat ik nog wel wat meer kilo's er af wil!
Anyway, ik moet werken. Het is vandaag een zeer blije dag, want mijn stagiaire is voor het laatst. Wat een overwinning, kan mijn werk eindelijk weer leuk worden!!
Winterdip en Karen, jullie hebben gelijk hoor. 13 kilo is ook een behoorlijk prestatie, ben er ook erg trots op. Ik bedoelde meer een klein mijlpaaltje omdat ik nog wel wat meer kilo's er af wil!
Anyway, ik moet werken. Het is vandaag een zeer blije dag, want mijn stagiaire is voor het laatst. Wat een overwinning, kan mijn werk eindelijk weer leuk worden!!
vrijdag 17 juni 2011 om 10:29
Hahahaha... wat een grappig verhaal. Wat wat er zo specifiek aan 10.00 uur dan? Toen vorig jaar een goede vriend van ons overleed kwam ik er een aantal weken later achter dat zowel bij ons, als bij zijn vriendin, als bij nog een vriendin, nog een vriend én een bevriend stel, op dezelfde avond, rond dezelfde tijd, het licht knipperde en even uit ging. Kortom, in 5 verschillende huizen van vrienden die hij heeft achter gelaten. Ook 5 huizen op verschillende plekken (dus geen elektriciteitsstoring oid). Toen ik daarachter kwam heb ik naar zijn foto gekeken en heb ik hard gelachen. Maar wel even hardop tegen hem gezegd: "Geen geintjes met het licht meer als ik alleen thuis ben, veel te freaky!" Heeft hij ook niet meer gedaan
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 17 juni 2011 om 10:40
Oja, Marjan, nog even over een diëtiste, ik vraag me af of je dat nodig hebt. Weight Watch werkt bij jou. Een diëtiste komt misschien weer met andere suggesties en dat lijkt me alleen maar verwarrend. Bovendien zit je met jezelf omhoog omdat je de motivatie even kwijt bent en moeite hebt met doorzetten, het "alles of niets-gevoel". Je lijkt je jezelf daarop ook af te rekenen. Dat is eerder voer (leuke woordspeling) voor een psycholoog dan voor een diëtist. Nogmaals, je kent je valkuilen, net als ik. Ik betwijfel of je zo zwaar moet inzetten en of je echt een psych nodig hebt. Maak het ook niet te zwaar voor jezelf. Dan wordt het bijna een excuus (begrijp me niet verkeerd).
Stel jezelf weer opnieuw een doel en als je hulp nodig hebt, begin dan eens met het mobiliseren van je eigen omgeving. En ons! Wedden dat de motivatie vanzelf weer terugkomt als je dat gewicht weer ziet zakken op de weegschaal.
Misschien leg je jezelf wel veel te hoge eisen op. Stapje voor stapje is haalbaarder. Jij lijkt je zo te focussen op een totaalplaatje van de perfecte Marjan. Stoppen met dit, behalen van dat, ideaal gewicht. Je bent niet van de één op de andere dag een perfecte versie van jezelf. Gedragsverandering heeft tijd nodig en laat zich het best bewerkstelligen als je jezelf haalbare (opgeknipte!) doelen stelt. En in de tussentijd gewoon ook eens LIEF bent voor jezelf. Koester de ambities die je hebt voor jezelf maar probeer het niet te forceren. Dat werkt bij niemand.
Stel jezelf weer opnieuw een doel en als je hulp nodig hebt, begin dan eens met het mobiliseren van je eigen omgeving. En ons! Wedden dat de motivatie vanzelf weer terugkomt als je dat gewicht weer ziet zakken op de weegschaal.
Misschien leg je jezelf wel veel te hoge eisen op. Stapje voor stapje is haalbaarder. Jij lijkt je zo te focussen op een totaalplaatje van de perfecte Marjan. Stoppen met dit, behalen van dat, ideaal gewicht. Je bent niet van de één op de andere dag een perfecte versie van jezelf. Gedragsverandering heeft tijd nodig en laat zich het best bewerkstelligen als je jezelf haalbare (opgeknipte!) doelen stelt. En in de tussentijd gewoon ook eens LIEF bent voor jezelf. Koester de ambities die je hebt voor jezelf maar probeer het niet te forceren. Dat werkt bij niemand.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 17 juni 2011 om 10:55
Marjan, ik lees veel herkenning in je verhaal, al kan ik inmiddels zeggen dat ik het redelijk onder controle heb, gelukkig. Ik heb in de puberteit te maken gehad met een eetstroornis. Dan at ik ook bijivoorbeeld een doos donuts, een zak chips erachteraan of een hele zak bolletjes met beleg. Snaaien totdat ik misselijk was. In die jaren heb ik gewoon nooit een hongergevoel gehad. Op mijn zwaarst woog ik toen 74 kilo. Door met een psycholoog te gaan praten, kon ik dingen verwerken en dingen van een andere kant gaan bekijken. Waardoor de behoefte naar eetbuien begon af te nemen.
Eten en mijn gewicht blijft een rol spelen in mijn leven, ondanks dat ik niet meer in therapie ben. Als ik me verveel of rot voel, of met stress, heb ik wel behoefte aan wat lekkers. Wat dat betreft heb ik levenslang.
Ik vond het destijds heel fijn om met een professioneel iemand te kunnen praten en kan het jou ook echt aanraden. Maar je moet het wel echt willen, anders heeft het geen zin.
Freaky verhalen trouwens haha, ik heb zoiets nog nooit meegemaakt gelukkig.
Ik gooi d'r nog maar ff een eetlijstje in:
O: magere yoghurt met muesli (6 )
T: 2 rijstwafels (2)
L: 2 boterhammen met appelstroop (6 )
T: fruitsalade (0) en latte (2)
D: gekookte aardappels, bietjes, tartaartje (7)
2 Wijntjes vanavond op een verjaardag.
Was gisteravond bij de cursus 2 ons afgevallen. Gaat echt in onsjes maargoed..mijn coach zegt dat het normaal is met mijn lengte/gewicht. Maar ze zei wel dat als het een te grote strijd gaat worden, dat ik mezelf dan misschien moet accepteren zoals ik ben. Nou ik ga nog even door met de WW en wat strijd ebtreft, dat valt wel mee
Eten en mijn gewicht blijft een rol spelen in mijn leven, ondanks dat ik niet meer in therapie ben. Als ik me verveel of rot voel, of met stress, heb ik wel behoefte aan wat lekkers. Wat dat betreft heb ik levenslang.
Ik vond het destijds heel fijn om met een professioneel iemand te kunnen praten en kan het jou ook echt aanraden. Maar je moet het wel echt willen, anders heeft het geen zin.
Freaky verhalen trouwens haha, ik heb zoiets nog nooit meegemaakt gelukkig.
Ik gooi d'r nog maar ff een eetlijstje in:
O: magere yoghurt met muesli (6 )
T: 2 rijstwafels (2)
L: 2 boterhammen met appelstroop (6 )
T: fruitsalade (0) en latte (2)
D: gekookte aardappels, bietjes, tartaartje (7)
2 Wijntjes vanavond op een verjaardag.
Was gisteravond bij de cursus 2 ons afgevallen. Gaat echt in onsjes maargoed..mijn coach zegt dat het normaal is met mijn lengte/gewicht. Maar ze zei wel dat als het een te grote strijd gaat worden, dat ik mezelf dan misschien moet accepteren zoals ik ben. Nou ik ga nog even door met de WW en wat strijd ebtreft, dat valt wel mee
vrijdag 17 juni 2011 om 11:25
Goh meiden, wat een verhalen. Van die 'spook'-berichten krijg ik altijd een beetje de kriebels. Ik vind Winterdip's verhaal wel mooi, maar ergens blijf ik het ook een beetje eng vinden. Zou er dan toch meer zijn? Als kind was ik heel gevoelig voor dit soort verhalen en kon ik dágen niet slapen als ik er weer eens een gehoord had. Anyway, het is nu licht en vanavond ben ik het vast weer vergeten.
En dan Marjan, meis, wat maak je het jezelf moeilijk. En het erge is, ik weet exact hoe je je voelt. Ik heb ook zo'n haat/liefde-verhouding met eten en ik herken je 'alles of niets'-gedrag. Zolang het goed gaat, voel je je alsof je de hele wereld aankunt. Maar 1 koekje teveel en de remmen gaan los. Dan kunnen er nog wel 5 koekjes, 3 ijsjes en een zak chips bij. Toch? Nee dus, en dat weten we allemaal heel goed. Maar waarom doen we het dan steeds weer? Ik merk het ook nog hoor. Ik ben echt een stiekeme eter, doe het graag als niemand kijkt. Gisteravond heb ik bij een vriendin gegeten, pannenkoeken. Eeuwen geleden dat ik die op had en heb er meteen 3 naar binnen gewerkt. Eigenlijk zat ik na 2 al vol, maar stoppen lukt me dan weer niet. Heel apart. Maar goed, 1 pannenkoek extra valt nog te overzien. Vervolgens kwamen er koeken bij de thee op tafel, waar ik netjes nee tegen heb gezegd. Nog wat later kwamen de repen chocola tevoorschijn. Man, ik had het moeilijk, maar toch braaf niet gedaan. Kom ik vervolgens om half 1 thuis, ga ik me toch een partij lopen snaaien! En dan niet de chocolade uit Noorwegen, want "dat is niet goed voor me". Maar ondertussen wel een lepel in de pot met appelstroop, wat handjes muesli, dat soort dingen. Niet het slechtste van het slechtste, maar waarom blijven dit soort dingen gebeuren?
In die zin ben jij dus geen uitzondering Marjan. Misschien goed om je dat te beseffen. Je bent absoluut geen mislukkeling als je een keer je grenzen niet meer kent. Dat hebben de meesten van ons, vaak meer dan eens. We zijn niet voor niks allemaal te zwaar (geweest). Voor zover ik weet zit er immers niemand tussen met een medisch probleem. Een deel van ons heeft een eetprobleem... Ik ook. Ik weeg nu minder dan 72 kilo en zie er gezond uit. Maar toch ben ik niet van mijn eetprobleem af. Ik heb nog steeds moeite met maat houden en het snaaigedrag ligt altijd op de loer. Ik kan het niet bij een handje chips op een feestje laten. Of ik neem niks, of ik eet door tot ik niet meer kan. Erg toch?
Ik vraag me af of het zin heeft naar een psycholoog te gaan, Marjan. Een diëtiste zou ik sowieso niet doen. Je weet allang wat goed voor je is en hoe je het afvallen moet aanpakken. Dat heb je immers al bewezen! Een psycholoog daarentegen zou je wel kunnen helpen, omdat hij/zij kijkt naar het achterliggende probleem. Waarom val je toch steeds terug in oude patronen? Waarom troost je jezelf met eten? Toch denk ik dat je het ook zonder kan. Je bent al zo'n eind op de goede weg. Misschien is het een idee om bij te gaan houden wanneer het verkeerd gaat of dreigt te gaan. Schrijf op wat je aanzette tot eten en waarom je je er wel/niet aan hebt overgegeven. Schrijf ook op hoe je je op dat moment voelt. Misschien ga je na verloop van tijd een patroon zien en kun je daar wat mee. Als je dan het gevoel hebt dat je het niet kunt doorbreken, is een psycholoog inschakelen misschien alsnog een idee.
Ik ben er in ieder geval van overtuigd dat je het kan. Echt! Ik denk dat we het allemaal kunnen, zolang we ons maar niet uit het veld laten slaan als het een keertje wat minder gaat. En wees niet te streng voor jezelf. Weet je Marjan, ga jezelf belonen voor kleine stapjes die je bereikt. Desnoods beloon je jezelf met lekker eten. Dat doe ik nu ook. Ik wilde laatst zo graag een McFlurry, dat ik heb besloten die te nemen als ik de 70 kilo heb bereikt. Op die manier lukt het me om er nu vanaf te blijven én heb ik wat in het vooruitzicht voor als ik dat gewicht heb behaald. Nu alleen nog zorgen dat ik mijn plateau doorbreek...
En dan Marjan, meis, wat maak je het jezelf moeilijk. En het erge is, ik weet exact hoe je je voelt. Ik heb ook zo'n haat/liefde-verhouding met eten en ik herken je 'alles of niets'-gedrag. Zolang het goed gaat, voel je je alsof je de hele wereld aankunt. Maar 1 koekje teveel en de remmen gaan los. Dan kunnen er nog wel 5 koekjes, 3 ijsjes en een zak chips bij. Toch? Nee dus, en dat weten we allemaal heel goed. Maar waarom doen we het dan steeds weer? Ik merk het ook nog hoor. Ik ben echt een stiekeme eter, doe het graag als niemand kijkt. Gisteravond heb ik bij een vriendin gegeten, pannenkoeken. Eeuwen geleden dat ik die op had en heb er meteen 3 naar binnen gewerkt. Eigenlijk zat ik na 2 al vol, maar stoppen lukt me dan weer niet. Heel apart. Maar goed, 1 pannenkoek extra valt nog te overzien. Vervolgens kwamen er koeken bij de thee op tafel, waar ik netjes nee tegen heb gezegd. Nog wat later kwamen de repen chocola tevoorschijn. Man, ik had het moeilijk, maar toch braaf niet gedaan. Kom ik vervolgens om half 1 thuis, ga ik me toch een partij lopen snaaien! En dan niet de chocolade uit Noorwegen, want "dat is niet goed voor me". Maar ondertussen wel een lepel in de pot met appelstroop, wat handjes muesli, dat soort dingen. Niet het slechtste van het slechtste, maar waarom blijven dit soort dingen gebeuren?
In die zin ben jij dus geen uitzondering Marjan. Misschien goed om je dat te beseffen. Je bent absoluut geen mislukkeling als je een keer je grenzen niet meer kent. Dat hebben de meesten van ons, vaak meer dan eens. We zijn niet voor niks allemaal te zwaar (geweest). Voor zover ik weet zit er immers niemand tussen met een medisch probleem. Een deel van ons heeft een eetprobleem... Ik ook. Ik weeg nu minder dan 72 kilo en zie er gezond uit. Maar toch ben ik niet van mijn eetprobleem af. Ik heb nog steeds moeite met maat houden en het snaaigedrag ligt altijd op de loer. Ik kan het niet bij een handje chips op een feestje laten. Of ik neem niks, of ik eet door tot ik niet meer kan. Erg toch?
Ik vraag me af of het zin heeft naar een psycholoog te gaan, Marjan. Een diëtiste zou ik sowieso niet doen. Je weet allang wat goed voor je is en hoe je het afvallen moet aanpakken. Dat heb je immers al bewezen! Een psycholoog daarentegen zou je wel kunnen helpen, omdat hij/zij kijkt naar het achterliggende probleem. Waarom val je toch steeds terug in oude patronen? Waarom troost je jezelf met eten? Toch denk ik dat je het ook zonder kan. Je bent al zo'n eind op de goede weg. Misschien is het een idee om bij te gaan houden wanneer het verkeerd gaat of dreigt te gaan. Schrijf op wat je aanzette tot eten en waarom je je er wel/niet aan hebt overgegeven. Schrijf ook op hoe je je op dat moment voelt. Misschien ga je na verloop van tijd een patroon zien en kun je daar wat mee. Als je dan het gevoel hebt dat je het niet kunt doorbreken, is een psycholoog inschakelen misschien alsnog een idee.
Ik ben er in ieder geval van overtuigd dat je het kan. Echt! Ik denk dat we het allemaal kunnen, zolang we ons maar niet uit het veld laten slaan als het een keertje wat minder gaat. En wees niet te streng voor jezelf. Weet je Marjan, ga jezelf belonen voor kleine stapjes die je bereikt. Desnoods beloon je jezelf met lekker eten. Dat doe ik nu ook. Ik wilde laatst zo graag een McFlurry, dat ik heb besloten die te nemen als ik de 70 kilo heb bereikt. Op die manier lukt het me om er nu vanaf te blijven én heb ik wat in het vooruitzicht voor als ik dat gewicht heb behaald. Nu alleen nog zorgen dat ik mijn plateau doorbreek...
vrijdag 17 juni 2011 om 11:27
Oehoe, nee die tel ik niet.
Weet je wat ook een aanrader is voor als je zin hebt in wat zoets? Vitagums! Vitaminepil in de vorm van een winegum. Lekker, je zuigt er zo 5-10 minuten op en je zoete trek is weg. Krijg je ook nog je vitamientjes binnen.
Ik wilde nog wat melden maar ik weet het niet meer doei!
Weet je wat ook een aanrader is voor als je zin hebt in wat zoets? Vitagums! Vitaminepil in de vorm van een winegum. Lekker, je zuigt er zo 5-10 minuten op en je zoete trek is weg. Krijg je ook nog je vitamientjes binnen.
Ik wilde nog wat melden maar ik weet het niet meer doei!
vrijdag 17 juni 2011 om 11:29
vrijdag 17 juni 2011 om 16:01
Wat fijn voor de lieve, begripvolle reacties! Doet me echt goed om te lezen dat ik niet de enige ben met zo'n haat-liefde-verhouding met eten. Ik moet het mezelf misschien inderdaad ook niet zo zwaar aanrekenen, accepteren dat ik een mens ben met de bijbehorende rare fratsen..
Net wat winterdip zegt: ik moet mezelf ook geen dingen gaan aanpraten als een soort 'excuus'.. Ik weet dat ik het kan, ik heb het al eens bewezen.
Het incident van appeltje met de pannenkoeken herken ik ook wel. Dat je je de hele avond inhoudt, vervolgens zó gefrustreerd thuiskomt dat je móét eten. XXL kijk ik ook en daar heb ik pas zó vreselijk bij zitten huilen.. Ik zag het al helemaal voor me dat ik over tien jaar ook aan dat programma mee kan doen.. Ik vind het ook zó sneu voor die mensen.. Vooral die twee jongens kunnen me écht raken. Die ene heeft toendertijd nog De Afvallers XXL gewonnen, hij staat nog op de cover van het boek dat ik ervan gekocht heb! Megaslank! Zo sneu dat die jongen buiten de boot valt als 'ie een huis wil kopen..
Ik ga me weer focussen op een doel in kleine stukjes (zoals Winterdip aanraadde). Het eerste doel wordt om deze week binnen m'n punten te blijven, dat is beter dan een doel in gewicht lijkt me..
O: Twee boterhammen 1x kiprollade en 1x ham, 200 gram magere yoghurt
T: Niets, was laat wakker
L: Italiaanse bol met kipfilet, galia meloen met italiaanse rauwe ham
De kop is er in elk geval af, ik heb weer een start gemaakt..
Net wat winterdip zegt: ik moet mezelf ook geen dingen gaan aanpraten als een soort 'excuus'.. Ik weet dat ik het kan, ik heb het al eens bewezen.
Het incident van appeltje met de pannenkoeken herken ik ook wel. Dat je je de hele avond inhoudt, vervolgens zó gefrustreerd thuiskomt dat je móét eten. XXL kijk ik ook en daar heb ik pas zó vreselijk bij zitten huilen.. Ik zag het al helemaal voor me dat ik over tien jaar ook aan dat programma mee kan doen.. Ik vind het ook zó sneu voor die mensen.. Vooral die twee jongens kunnen me écht raken. Die ene heeft toendertijd nog De Afvallers XXL gewonnen, hij staat nog op de cover van het boek dat ik ervan gekocht heb! Megaslank! Zo sneu dat die jongen buiten de boot valt als 'ie een huis wil kopen..
Ik ga me weer focussen op een doel in kleine stukjes (zoals Winterdip aanraadde). Het eerste doel wordt om deze week binnen m'n punten te blijven, dat is beter dan een doel in gewicht lijkt me..
O: Twee boterhammen 1x kiprollade en 1x ham, 200 gram magere yoghurt
T: Niets, was laat wakker
L: Italiaanse bol met kipfilet, galia meloen met italiaanse rauwe ham
De kop is er in elk geval af, ik heb weer een start gemaakt..
vrijdag 17 juni 2011 om 19:41
Ooh, wat een herkenning. ik kan ook ongezonde,vette,zoete dingen blijven eten en doorelkaar ook nog.tot ik er misselijk van word. En dan geen zin meer hebben in avondeten maar omdat ook ik een stiekeme eter ben toch maar mee eet om voor m'n vriend te verbergen waarom ik ik geen honger heb. Erg toch?
maar nu met ww doe ik dat niet meer. Gelimiteerd snoepen
Een diëtist zei ooit tegen me: die snaaimomenten zijn de momenten dat je honger krijgt maar het nog niet herkent als honger. Dat was zo'n eye-opener voor me. Dus probeer ik op dat soort momenten een boterham of zoiets te eten. Dat gaat heel aardig!
maar nu met ww doe ik dat niet meer. Gelimiteerd snoepen
Een diëtist zei ooit tegen me: die snaaimomenten zijn de momenten dat je honger krijgt maar het nog niet herkent als honger. Dat was zo'n eye-opener voor me. Dus probeer ik op dat soort momenten een boterham of zoiets te eten. Dat gaat heel aardig!
vrijdag 17 juni 2011 om 23:47
Hallo Dames
Ik ben nieuw hier en zou graag willen vragen of ik mee mag schrijven?
Ik moet al een hele tijd afvallen. De ene keer heb ik meer motivatie dan de andere keer. Meestal gaat dat dus met een hoop gejojo.
Gisteren kwam ik iets over weight watchers tegen. Ik had er al wel vaker over gehoord, maar nu dacht ik 'Ik ga er gewoon voor! Niet geschoten is altijd mis'.
Zijn jullie lid van de cursussen/online? Ik (nog) niet, want er is wel het een en ander op internet te vinden en ik vind het best duur. Dus ik wilde eerst eens zien of ik het zelf kan, met wat motivatie van dit topic uiteraard .
Toch zijn sommige dingen wel een beetje onhandig uit te zoeken, dus ik hoop dat ik hier ook met eventuele vragen terecht mag?
Voor de geïnteresseerden:
Ik ben 26 jaar, 1.58m, momenteel 69 kg, streef is voorlopig eerst 60, maar eigenlijk moet dat later nog wat minder worden.
Maar ik had jullie regels gelezen, dus maandag over een week zal ik ze nog wel een keer doorgeven als ik dan in de tabel mag .
Ik ben nieuw hier en zou graag willen vragen of ik mee mag schrijven?
Ik moet al een hele tijd afvallen. De ene keer heb ik meer motivatie dan de andere keer. Meestal gaat dat dus met een hoop gejojo.
Gisteren kwam ik iets over weight watchers tegen. Ik had er al wel vaker over gehoord, maar nu dacht ik 'Ik ga er gewoon voor! Niet geschoten is altijd mis'.
Zijn jullie lid van de cursussen/online? Ik (nog) niet, want er is wel het een en ander op internet te vinden en ik vind het best duur. Dus ik wilde eerst eens zien of ik het zelf kan, met wat motivatie van dit topic uiteraard .
Toch zijn sommige dingen wel een beetje onhandig uit te zoeken, dus ik hoop dat ik hier ook met eventuele vragen terecht mag?
Voor de geïnteresseerden:
Ik ben 26 jaar, 1.58m, momenteel 69 kg, streef is voorlopig eerst 60, maar eigenlijk moet dat later nog wat minder worden.
Maar ik had jullie regels gelezen, dus maandag over een week zal ik ze nog wel een keer doorgeven als ik dan in de tabel mag .
