Lijf & Lijn
alle pijlers
zo ongelukkig door mijn overgewicht
dinsdag 10 juni 2008 om 14:35
Hallo allemaal,
ik ben al jaren zo'n 15 kg te dik en ik voel me er dood en dood ongelukkig door. Dit uit zich zelfs bij mij in het vermijden van mensen. Het liefste ga ik niet te vaak naar het secretariaat op mijn werk bv..ook ga ik liever niet naar mijn auto buiten als ik weet dat de buren buiten staan. Als ik naar een sociale gelegenheid moet dan word ik verdrietig omdat niks me staat.
Ik begrijp het niet want ik heb een universitaire opleiding voltooid, zelfs een post-doc titel behaald, een goede relatie met mijn man maar dit stukje lukt me dus niet.
Nu dacht ik er aan om maar een personal coach te nemen..Is dit wat?? Of zeggen jullie nee je moet dit of dat beter proberen. Ik begrijp niet waarom het maar niet lukt!! Vooral in de avonden gaat het fout en ga ik toch teveel snoepen of eten. Als ik niks eet dan word ik echt onrustig s'avonds, heel raar. Dan hou ik het vol en vol totdat ik weer ga eten rond 22:00 uur. Het lijkt wel een drugsverslaving!!
Wie herkent dit??
ik ben al jaren zo'n 15 kg te dik en ik voel me er dood en dood ongelukkig door. Dit uit zich zelfs bij mij in het vermijden van mensen. Het liefste ga ik niet te vaak naar het secretariaat op mijn werk bv..ook ga ik liever niet naar mijn auto buiten als ik weet dat de buren buiten staan. Als ik naar een sociale gelegenheid moet dan word ik verdrietig omdat niks me staat.
Ik begrijp het niet want ik heb een universitaire opleiding voltooid, zelfs een post-doc titel behaald, een goede relatie met mijn man maar dit stukje lukt me dus niet.
Nu dacht ik er aan om maar een personal coach te nemen..Is dit wat?? Of zeggen jullie nee je moet dit of dat beter proberen. Ik begrijp niet waarom het maar niet lukt!! Vooral in de avonden gaat het fout en ga ik toch teveel snoepen of eten. Als ik niks eet dan word ik echt onrustig s'avonds, heel raar. Dan hou ik het vol en vol totdat ik weer ga eten rond 22:00 uur. Het lijkt wel een drugsverslaving!!
Wie herkent dit??
dinsdag 10 juni 2008 om 16:38
quote:amy2 schreef op 10 juni 2008 @ 16:31:
Bedankt voor jullie antwoorden.
Sommige waren erg lief en andere kritisch maar daarom zeker niet minder lief. Een spiegel is juist wel goed!!
Tjah wat kan ik zeggen over hoe ik me voel: ik was 6 jaar geleden slank, maatje 36. Ik voelde me echt een stuk beter, ging ook meer naar buiten, winkelen etc. Nu heb ik maat 42 en echt ik vind niks leuk staan. Ik heb tig pogingen ondernomen, ben naar de sportschool geweest, joggen buiten, dieet gevolgd. Maar dat helpt natuurlijk niet als je na de sportschool alsnog gaat (vr)eten. Ik ben echt op zoek naar tips om mijn motivatie te kunnen vasthouden. Hoe houden de mensen, die succesvol zijn afgevallen, hun motivatie vast?? Vooral op de moeilijke momenten??
En tjah, ik ben er wel echt ongelukkig door. Het is voor mij gewoon heel belangrijk (maar blijkbaar niet belangrijk genoeg zou je denken)
En een psycholoog?? Ik heb jaren geleden al 3 jaar psychotherapie gehad vanwege een laag zelfbeeld door verwaarlozing in mijn kinder/jeugdtijd.
Maat 42?? Sorry hoor.....maar jij maakt echt van een mug een tirannosaurus-rex! Ik zou die psycholoog nog eens opzoeken, of misschien een andere die beter helpt. Er is echt iets met je zelfbeeld. Je zult vast wat overgewicht hebben, maar zó ongelukkig van een maatje 42?
Wish I had it!
Bedankt voor jullie antwoorden.
Sommige waren erg lief en andere kritisch maar daarom zeker niet minder lief. Een spiegel is juist wel goed!!
Tjah wat kan ik zeggen over hoe ik me voel: ik was 6 jaar geleden slank, maatje 36. Ik voelde me echt een stuk beter, ging ook meer naar buiten, winkelen etc. Nu heb ik maat 42 en echt ik vind niks leuk staan. Ik heb tig pogingen ondernomen, ben naar de sportschool geweest, joggen buiten, dieet gevolgd. Maar dat helpt natuurlijk niet als je na de sportschool alsnog gaat (vr)eten. Ik ben echt op zoek naar tips om mijn motivatie te kunnen vasthouden. Hoe houden de mensen, die succesvol zijn afgevallen, hun motivatie vast?? Vooral op de moeilijke momenten??
En tjah, ik ben er wel echt ongelukkig door. Het is voor mij gewoon heel belangrijk (maar blijkbaar niet belangrijk genoeg zou je denken)
En een psycholoog?? Ik heb jaren geleden al 3 jaar psychotherapie gehad vanwege een laag zelfbeeld door verwaarlozing in mijn kinder/jeugdtijd.
Maat 42?? Sorry hoor.....maar jij maakt echt van een mug een tirannosaurus-rex! Ik zou die psycholoog nog eens opzoeken, of misschien een andere die beter helpt. Er is echt iets met je zelfbeeld. Je zult vast wat overgewicht hebben, maar zó ongelukkig van een maatje 42?
Wish I had it!
dinsdag 10 juni 2008 om 16:40
Misschien is dit hier opschrijven je eerste stap en gaat bij je nu de knop om. De knop om gezonder te gaan eten en misschien wat te gaan sporten, al is het maar s'avonds wat lopen door je wijk. Ga kijken op internet. Er zijn zo veel gezonde dingen die weg eten als een snoepje of een taartje. Zoek naar gezonde dingen die in jouw smaak vallen en ga ervoor! Als je eenmaal wat kilo's ziet verdwijnen ga je er helemaal voor! En vraag steun van je man. Niets is zo moeilijk als je aan een dieet proberen te houden als je naast je een kerel hebt die een zak chips leegkauwt.
dinsdag 10 juni 2008 om 16:48
Maat 42 is de gemiddelde maat van een Nederlandse vrouw!
Ik denk toch dat jij een erg vertekend zelfbeeld hebt. Maat 42 is niet extreem, maat 42 is gemiddeld. Waarschijnlijk zie jij jezelf veel dikker, en krijg je door deze irreëele gedachtes een fobie voor mensen.
Wat nooit handig is om te doen, is voor andere mensen denken. Ik deed dat ook regelmatig. Totdat ik cognitieve gedragstherapie kreeg, wat me ontzettend heeft geholpen!
Je bent nooit te laat om wat over jezelf te leren, en jezelf te veranderen. Al heb je al 10 jaar therapie gehad.
Misschien is oefenen met een spiegel ook wel een goeie, met een therapeut natuurlijk. Kan echt veel helpen!
Ik denk toch dat jij een erg vertekend zelfbeeld hebt. Maat 42 is niet extreem, maat 42 is gemiddeld. Waarschijnlijk zie jij jezelf veel dikker, en krijg je door deze irreëele gedachtes een fobie voor mensen.
Wat nooit handig is om te doen, is voor andere mensen denken. Ik deed dat ook regelmatig. Totdat ik cognitieve gedragstherapie kreeg, wat me ontzettend heeft geholpen!
Je bent nooit te laat om wat over jezelf te leren, en jezelf te veranderen. Al heb je al 10 jaar therapie gehad.
Misschien is oefenen met een spiegel ook wel een goeie, met een therapeut natuurlijk. Kan echt veel helpen!
dinsdag 10 juni 2008 om 16:49
dinsdag 10 juni 2008 om 16:55
quote:JohnnyCake schreef op 10 juni 2008 @ 16:18:
[...]
Als er eten in huis is, dan zul je het eten. Je kunt niet uren tegen een zak chips aankijken zonder het aan te raken.
nou ja, en dat moet je nou juist leren. dat je een handje of bakje chips neemt en het daarna weglegt, gewoon in een kastje. niet van dat verkrampt gedoe...
ga je alsjeblieft jezelf (en je man en eventuele bezoek) straffen met een totaalverbod op koek en snoep.
[...]
Als er eten in huis is, dan zul je het eten. Je kunt niet uren tegen een zak chips aankijken zonder het aan te raken.
nou ja, en dat moet je nou juist leren. dat je een handje of bakje chips neemt en het daarna weglegt, gewoon in een kastje. niet van dat verkrampt gedoe...
ga je alsjeblieft jezelf (en je man en eventuele bezoek) straffen met een totaalverbod op koek en snoep.
dinsdag 10 juni 2008 om 16:56
Wat ik echt een geweldig tv programma vind waar ik aan moet denken bij deze discussie is How to look Good Naking. De vrouwen die hier aan meedoen, vinden zichzelf vaak ook niet mooi en te dik, door hen te vergelijken met andere vrouwen, maar ook aan mensen op straat hun mening te vragen, leren de vrouwen dat ze niet dikker of lelijker zijn dan anderen. Velen worden tot hun eigen verbazing vaak mooi gevonden. Ze worden geholpen met kleding die bij hen figuur past en een nieuw kapsel. Het hele programma draait om het upgraden van het zelfvertrouwen van de vrouw, zonder iets te veranderen aan het lichaam van de vrouw.
Ik denk dat jij ook zo iemand moet vinden die jou leert dat je mooit bent en dat je lichaam mooi is. Ik denk namelijk dat afvallen pas echt werkt als je al gelukkig bent me je zelf.
Ik denk dat jij ook zo iemand moet vinden die jou leert dat je mooit bent en dat je lichaam mooi is. Ik denk namelijk dat afvallen pas echt werkt als je al gelukkig bent me je zelf.
dinsdag 10 juni 2008 om 17:02
quote:amy2 schreef op 10 juni 2008 @ 16:31:
En een psycholoog?? Ik heb jaren geleden al 3 jaar psychotherapie gehad vanwege een laag zelfbeeld door verwaarlozing in mijn kinder/jeugdtijd.
ik vind psychotherapie ook niet zo geschikt hiervoor, maar da's mijn ervaring. aan dat gegraaf in je jeugd heb je niet zoveel, je moet echt je gedachten leren om te vormen
en maat 42 is keurig hoor...
En een psycholoog?? Ik heb jaren geleden al 3 jaar psychotherapie gehad vanwege een laag zelfbeeld door verwaarlozing in mijn kinder/jeugdtijd.
ik vind psychotherapie ook niet zo geschikt hiervoor, maar da's mijn ervaring. aan dat gegraaf in je jeugd heb je niet zoveel, je moet echt je gedachten leren om te vormen
en maat 42 is keurig hoor...
dinsdag 10 juni 2008 om 17:03
psychotherapie hoeft niet alleen gegraaf in je jeugd te zijn. Je kan ook cognitieve gedragstherapie volgen, bij een psycholoog individueel of in een groep. Zodat je al die negative gedachtes leert omzetten in positieve gedachtes. Klinkt mooi, maar werkt wel!
p.s.probeer eens een week geen suiker te eten. Echt helemaal niks waar suiker in zit. Na een week is je lichaam "ontsuikerd" en vraagt het minder om zoet.
p.s.probeer eens een week geen suiker te eten. Echt helemaal niks waar suiker in zit. Na een week is je lichaam "ontsuikerd" en vraagt het minder om zoet.
dinsdag 10 juni 2008 om 17:20
[quote]Anne_26 schreef op 10 juni 2008 @ 17:03:
psychotherapie hoeft niet alleen gegraaf in je jeugd te zijn. Je kan ook cognitieve gedragstherapie volgen, bij een psycholoog individueel of in een groep. Zodat je al die negative gedachtes leert omzetten in positieve gedachtes. Klinkt mooi, maar werkt wel!
p.s.probeer eens een week geen suiker te eten. Echt helemaal niks waar suiker in zit. Na een week is je lichaam "ontsuikerd" en vraagt het minder om zoet.[/quote]
Dit is wel de moeilijkste tip om te geven. Minderen gaat misschien nog maar helemaal niets, ook niet in je koffie of thee, is ronduit smerig! Als je suiker daarin gewend ben moet je gewoon minderen, maar je kan prima afvallen en ook nog wel suiker gebruiken hoor. Maar gewoon in je koffie en thee en eventueel je yoghurt ofzo, maar al dat gesnaai erom heen en frisdarank enzo, dát is het ergste.
psychotherapie hoeft niet alleen gegraaf in je jeugd te zijn. Je kan ook cognitieve gedragstherapie volgen, bij een psycholoog individueel of in een groep. Zodat je al die negative gedachtes leert omzetten in positieve gedachtes. Klinkt mooi, maar werkt wel!
p.s.probeer eens een week geen suiker te eten. Echt helemaal niks waar suiker in zit. Na een week is je lichaam "ontsuikerd" en vraagt het minder om zoet.[/quote]
Dit is wel de moeilijkste tip om te geven. Minderen gaat misschien nog maar helemaal niets, ook niet in je koffie of thee, is ronduit smerig! Als je suiker daarin gewend ben moet je gewoon minderen, maar je kan prima afvallen en ook nog wel suiker gebruiken hoor. Maar gewoon in je koffie en thee en eventueel je yoghurt ofzo, maar al dat gesnaai erom heen en frisdarank enzo, dát is het ergste.
dinsdag 10 juni 2008 om 17:21
Iedereen kan wel zeggen dat maat 42 gemiddeld is, maar ik heb ook maat 42 en zit toch echt tegen randje ongezond gewicht aan (en ben 178, dus geen "propje" idee). Dat veel vrouwen deze maat hebben, wil nog niet zeggend dat het "normaal" in de vorm van "gezond" is natuurlijk. Daarnaast zullen er altijd mensen zijn die er erger aan toe zijn dan jij, maar het gaat om hoe iemand het zelf beleefd. De een is tevreden met maat 50, de ander, zoals Amy en ik, doodongelukkig met maat 42. Dat kan iedereen nog zo hard roepen wat ie wil, maar je weet nooit hoe het zit in iemands hoofd he..
@ Amy: ik begrijp je probleem. Sporten helpt bij mij echt, voornamelijk om een positiever zelfbeeld te krijgen. Ik sport niet extreem lang of veel, maar toch ben ik elke keer dat ik gegaan ben, erg trots op mezelf. Voor de rest is gezond eten waar ik nu woon nogal lastig, want ze flikkeren werkelijk alles in de frituur en van 200 gram groenten per dag hebben ze nog nooit gehoord. Het sporten is dat een goede houvast. En bij mij helpt het ook echt om bij die snack-trek 's avonds fruit of komkommer te eten. Probeer dat anders door de week als regel aan te houden en haal dan voor het weekend iets in huis dat je lekker vind en dat nog wel oke is, zoals Japanse mix of popcorn (zout), dat bevat minder calorien dan chips en is erg snack bevredigend.
Laat je weten hoe het gaat? Succes
@ Amy: ik begrijp je probleem. Sporten helpt bij mij echt, voornamelijk om een positiever zelfbeeld te krijgen. Ik sport niet extreem lang of veel, maar toch ben ik elke keer dat ik gegaan ben, erg trots op mezelf. Voor de rest is gezond eten waar ik nu woon nogal lastig, want ze flikkeren werkelijk alles in de frituur en van 200 gram groenten per dag hebben ze nog nooit gehoord. Het sporten is dat een goede houvast. En bij mij helpt het ook echt om bij die snack-trek 's avonds fruit of komkommer te eten. Probeer dat anders door de week als regel aan te houden en haal dan voor het weekend iets in huis dat je lekker vind en dat nog wel oke is, zoals Japanse mix of popcorn (zout), dat bevat minder calorien dan chips en is erg snack bevredigend.
Laat je weten hoe het gaat? Succes
dinsdag 10 juni 2008 om 17:26
Zelf ben ik bij PsyQ onder behandeling voor ADHD.
Omdat ik ook nogal overgewicht heb, ben ik ook aangemeld voor een Obesitas club. Ik ben nog niet gestart daar, helaas, wacht nog op een oproep. De hulpverleners daar bestaan uit een gemeleerd gezelschap, die ieder op hun eigen vakgebied, de mensen begeleiden. Ik denk inderdaad dat alleen "lijnen" niet helpt. Vaak is het een combinatie van diverse factoren, die individueel benaderd, niet voldoende effectief zijn, om jou dusdanig lichamelijk en geestelijk een goed gevoel te geven, en van het nieuwe patroon een levenswijze te maken.
Omdat ik ook nogal overgewicht heb, ben ik ook aangemeld voor een Obesitas club. Ik ben nog niet gestart daar, helaas, wacht nog op een oproep. De hulpverleners daar bestaan uit een gemeleerd gezelschap, die ieder op hun eigen vakgebied, de mensen begeleiden. Ik denk inderdaad dat alleen "lijnen" niet helpt. Vaak is het een combinatie van diverse factoren, die individueel benaderd, niet voldoende effectief zijn, om jou dusdanig lichamelijk en geestelijk een goed gevoel te geven, en van het nieuwe patroon een levenswijze te maken.
dinsdag 10 juni 2008 om 18:10
Herkenbaar.
Ik ben jarenlang te zwaar geweest, toen ben ik zo'n 20 kilo afgevallen met het dieet van de Weight watchers. Alleen toen kreeg ik een vriend + ik begon met de pil en nu zit het er weer allemaal bij.
Ik ben niet afgevallen door heel weinig te eten, maar gewoon gezond met veel groenten e.d. en ik snoepte zelfs nog, maar dan met maten. Voor de zoute trek zijn snack a jacks goed, die zijn heerlijk en zit maar heel weinig in per wafel.
Ik ben nu een nieuwe poging gestart, omdat ik me nu weer rot voel enzo. Ik ga nooit naar de sportschool, maar komende zomer ga ik 4 dagen in de week zo'n 22 km fietsen elke dag.
Ik ben jarenlang te zwaar geweest, toen ben ik zo'n 20 kilo afgevallen met het dieet van de Weight watchers. Alleen toen kreeg ik een vriend + ik begon met de pil en nu zit het er weer allemaal bij.
Ik ben niet afgevallen door heel weinig te eten, maar gewoon gezond met veel groenten e.d. en ik snoepte zelfs nog, maar dan met maten. Voor de zoute trek zijn snack a jacks goed, die zijn heerlijk en zit maar heel weinig in per wafel.
Ik ben nu een nieuwe poging gestart, omdat ik me nu weer rot voel enzo. Ik ga nooit naar de sportschool, maar komende zomer ga ik 4 dagen in de week zo'n 22 km fietsen elke dag.
'I like to have powerful enemies. Makes me feel important.'
dinsdag 10 juni 2008 om 18:16
quote:El_lebel schreef op 10 juni 2008 @ 17:21:
De een is tevreden met maat 50, de ander, zoals Amy en ik, doodongelukkig met maat 42. Dat kan iedereen nog zo hard roepen wat ie wil, maar je weet nooit hoe het zit in iemands hoofd he..
Daarom moet je ook beginnen bij je hoofd. Als het daar niet goed zit zul je nooit afvallen. In dit geval is je slechte zelfbeeld schadelijker en ongezonder dan je overgewicht en kledingmaat.
De een is tevreden met maat 50, de ander, zoals Amy en ik, doodongelukkig met maat 42. Dat kan iedereen nog zo hard roepen wat ie wil, maar je weet nooit hoe het zit in iemands hoofd he..
Daarom moet je ook beginnen bij je hoofd. Als het daar niet goed zit zul je nooit afvallen. In dit geval is je slechte zelfbeeld schadelijker en ongezonder dan je overgewicht en kledingmaat.
dinsdag 10 juni 2008 om 18:25
Hoi Amy,
Het lijkt me belangrijk om te weten waarom je blijft eten. Je zegt dat je niet weet waarom het je niet lukt. Heb je werkelijk geen idee? Vaak levert het toch iets op, of dat lijkt zo op dat moment. Het neemt bijvoorbeeld verveling weg, zorgt voor troost of gezelligheid. Het lijkt me belangrijk te achterhalen wat de reden is, omdat hier toch wel de kern van het probleem kan liggen.
Verder wil ik nog even kwijt dat ik altijd zo moe word van het op maten/gewicht afgaan wat betreft slank/dik zijn. Het lijkt wel of het probleem van TO hier door sommigen gelijk een soort afgedaan wordt, omdat ze maar maat 42 heeft. Als je klein bent, kan dit wel te zwaar zijn.
Het lijkt me belangrijk om te weten waarom je blijft eten. Je zegt dat je niet weet waarom het je niet lukt. Heb je werkelijk geen idee? Vaak levert het toch iets op, of dat lijkt zo op dat moment. Het neemt bijvoorbeeld verveling weg, zorgt voor troost of gezelligheid. Het lijkt me belangrijk te achterhalen wat de reden is, omdat hier toch wel de kern van het probleem kan liggen.
Verder wil ik nog even kwijt dat ik altijd zo moe word van het op maten/gewicht afgaan wat betreft slank/dik zijn. Het lijkt wel of het probleem van TO hier door sommigen gelijk een soort afgedaan wordt, omdat ze maar maat 42 heeft. Als je klein bent, kan dit wel te zwaar zijn.
dinsdag 10 juni 2008 om 18:50
Amy, maat 42 is bij wat voor lengte dan ook niet extreem. Het is echter, zeker als je klein bent, al snel iets te zwaar. Ik kan me voorstellen dat je af wilt vallen en daar zou ik dan als ik jou was zeker wat aan proberen te doen. Als het je alleen niet lukt, dan onder begeleiding van een dietiste ofzo.
Daarnaast speelt er meer, want zoveel moeite met jezelf hebben als jij schrijft gaat niet over als je iets minder weegt ben ik bang. Je zou kunnen overwegen om voor het psychische gedeelte ook professionele hulp te zoeken. Misschien kan je huisarts je adviseren? Of een eetstoornispoli? Niet dat je een eetstoornis hebt, maar daar zullen ze ongetwijfeld weten wat voor soort therapie goede resultaten boekt bij een vertekend lichaamsbeeld.
Succes.
Daarnaast speelt er meer, want zoveel moeite met jezelf hebben als jij schrijft gaat niet over als je iets minder weegt ben ik bang. Je zou kunnen overwegen om voor het psychische gedeelte ook professionele hulp te zoeken. Misschien kan je huisarts je adviseren? Of een eetstoornispoli? Niet dat je een eetstoornis hebt, maar daar zullen ze ongetwijfeld weten wat voor soort therapie goede resultaten boekt bij een vertekend lichaamsbeeld.
Succes.
dinsdag 10 juni 2008 om 20:26
[quote]droppie39 schreef op 10 juni 2008 @ 18:25:
Hoi Amy,
Het lijkt me belangrijk om te weten waarom je blijft eten. Je zegtdat je niet weet waarom het je niet lukt. Heb je werkelijk geen idee?
Zullen we haar niks gaan aanpraten? Ze heeft zelf wel wat aangegeven maar er zijn hier op het forum nog honderden "dikkerds" waarbij het niet lukt om af te vallen. Ook die hebben s'avonds eetbuien en kunnen niet stoppen. En die mankeren verder niks aan hun zelfbeeld maar (vr)eten omdat ze het zo gezellig vinden ofzo.
Gaan we dan vragen; waarom vind je het zo gezellig????????
Hoi Amy,
Het lijkt me belangrijk om te weten waarom je blijft eten. Je zegtdat je niet weet waarom het je niet lukt. Heb je werkelijk geen idee?
Zullen we haar niks gaan aanpraten? Ze heeft zelf wel wat aangegeven maar er zijn hier op het forum nog honderden "dikkerds" waarbij het niet lukt om af te vallen. Ook die hebben s'avonds eetbuien en kunnen niet stoppen. En die mankeren verder niks aan hun zelfbeeld maar (vr)eten omdat ze het zo gezellig vinden ofzo.
Gaan we dan vragen; waarom vind je het zo gezellig????????
dinsdag 10 juni 2008 om 21:52
Als je alles hebt gelezen én dat gequote stukje dan wordt er wel veel nadruk op haar zelfbeeld gelegd. Ik vind het een behoorlijke geitenwollensokken vraag; Weet je écht niet waarom het je niet lukt????? Het is erg belangrijk dat je weet waarom je blijft eten...Ik krijg daar de kriebels van.
Nou, dat hebben wel meer dikke mensen, dat ze maar blijven eten, en niet de kracht hebben om de knop om te draaien...
Nou, dat hebben wel meer dikke mensen, dat ze maar blijven eten, en niet de kracht hebben om de knop om te draaien...
dinsdag 10 juni 2008 om 21:56
Iemand schreef al dat de oorzaak iets anders moet zijn dan alleen maar die 15 kilo overgewicht. Dat denk ik ook. Half Nederland heeft overgewicht, vaak veel meer dan 15 kilo, en die zijn er echt niet allemaal doodongelukkig om.
Ik weet niet of het je in je eentje lukt het te relativeren? Zo niet, dan zou ik daar professionele hulp bij zoeken.
Ik denk namelijk dat op het moment dat je je relaxter voelt over je gewicht, en ziet dat 15 kilo overgewicht je echt niet tot een onooglijk monster maken, dat er dan misschien vanzelf zelfs wat gewicht vanaf gaat. Volgens mij is het vaak juist de frustratie die leidt tot meer eten en dus tot nog meer overgewicht: vicieuze cirkel.
Ik weet niet of het je in je eentje lukt het te relativeren? Zo niet, dan zou ik daar professionele hulp bij zoeken.
Ik denk namelijk dat op het moment dat je je relaxter voelt over je gewicht, en ziet dat 15 kilo overgewicht je echt niet tot een onooglijk monster maken, dat er dan misschien vanzelf zelfs wat gewicht vanaf gaat. Volgens mij is het vaak juist de frustratie die leidt tot meer eten en dus tot nog meer overgewicht: vicieuze cirkel.
dinsdag 10 juni 2008 om 21:56
Misschien zou je eens naar een avond van de A.O. kunnen gaan (Anonieme Overeters, zelfde organisatie als de Anonieme Alcoholisten). Iemand in mijn familie-/kennissenkring gaat daarheen en er worden vaak open dagen/avonden georganiseerd voor belangstellenden. Ik ben er zodoende ook wel eens geweest en ik vond het supergoed. Er lopen daar niet alleen dikkerds (excusez) rond, maar ook gewoon slanke mensen die de neiging hebben om een benzinepomp op te zoeken voor een zak chips, en die neiging dus niet kunnen weerstaan. Eigenlijk is gewoon iedereen daar welkom die een problematische relatie heeft met eten. Ze zijn zeker geen afslankclub, al zou het heel goed kunnen zijn dat je afvalt als je het programma doorloopt. Ik vertaal voor die kennis wel eens een stukje uit het Engels uit een hulpboekje dat ze daar gebruiken. Die stukjes zijn zo ontzettend goed, dat ook ik (als niet-eetverslaafde) er wat aan heb.
