Lijf & Lijn
alle pijlers
zo ongelukkig door mijn overgewicht
dinsdag 10 juni 2008 om 14:35
Hallo allemaal,
ik ben al jaren zo'n 15 kg te dik en ik voel me er dood en dood ongelukkig door. Dit uit zich zelfs bij mij in het vermijden van mensen. Het liefste ga ik niet te vaak naar het secretariaat op mijn werk bv..ook ga ik liever niet naar mijn auto buiten als ik weet dat de buren buiten staan. Als ik naar een sociale gelegenheid moet dan word ik verdrietig omdat niks me staat.
Ik begrijp het niet want ik heb een universitaire opleiding voltooid, zelfs een post-doc titel behaald, een goede relatie met mijn man maar dit stukje lukt me dus niet.
Nu dacht ik er aan om maar een personal coach te nemen..Is dit wat?? Of zeggen jullie nee je moet dit of dat beter proberen. Ik begrijp niet waarom het maar niet lukt!! Vooral in de avonden gaat het fout en ga ik toch teveel snoepen of eten. Als ik niks eet dan word ik echt onrustig s'avonds, heel raar. Dan hou ik het vol en vol totdat ik weer ga eten rond 22:00 uur. Het lijkt wel een drugsverslaving!!
Wie herkent dit??
ik ben al jaren zo'n 15 kg te dik en ik voel me er dood en dood ongelukkig door. Dit uit zich zelfs bij mij in het vermijden van mensen. Het liefste ga ik niet te vaak naar het secretariaat op mijn werk bv..ook ga ik liever niet naar mijn auto buiten als ik weet dat de buren buiten staan. Als ik naar een sociale gelegenheid moet dan word ik verdrietig omdat niks me staat.
Ik begrijp het niet want ik heb een universitaire opleiding voltooid, zelfs een post-doc titel behaald, een goede relatie met mijn man maar dit stukje lukt me dus niet.
Nu dacht ik er aan om maar een personal coach te nemen..Is dit wat?? Of zeggen jullie nee je moet dit of dat beter proberen. Ik begrijp niet waarom het maar niet lukt!! Vooral in de avonden gaat het fout en ga ik toch teveel snoepen of eten. Als ik niks eet dan word ik echt onrustig s'avonds, heel raar. Dan hou ik het vol en vol totdat ik weer ga eten rond 22:00 uur. Het lijkt wel een drugsverslaving!!
Wie herkent dit??
woensdag 11 juni 2008 om 22:45
Amy2, helpt het niet al een beetje om je tijdstip van je avondeten wat later te zetten? Dus ipv om 18:00 uur te eten om 19:30 te eten? En dan om 21:00 nog een bakje yoghurt met aardbeien ofzo?
Om 17:00 uur kan je dan bijv. een appel eten.
Ik zag trouwens ook een weight watchers topic en dan mag je zelf bepalen wanneer en wat je eet.
Om 17:00 uur kan je dan bijv. een appel eten.
Ik zag trouwens ook een weight watchers topic en dan mag je zelf bepalen wanneer en wat je eet.
donderdag 12 juni 2008 om 00:58
quote:Livre schreef op 11 juni 2008 @ 15:38:
[...]
Op goede dagen kan ik nog zo'n 60 meter lopen met krukken. Daarna ben ik compleet kapot en buiten adem. Buiten adem en kapot is vervelend maar dat kan je opbouwen dat is een kwestie van conditie. Kan je zwemmen? Dat belast de gewrichten niet en is heel erg goed om je stofwisseling op peil te brengen en conditie op te bouwen.
[...]
Op goede dagen kan ik nog zo'n 60 meter lopen met krukken. Daarna ben ik compleet kapot en buiten adem. Buiten adem en kapot is vervelend maar dat kan je opbouwen dat is een kwestie van conditie. Kan je zwemmen? Dat belast de gewrichten niet en is heel erg goed om je stofwisseling op peil te brengen en conditie op te bouwen.
donderdag 12 juni 2008 om 01:01
quote:sandra1960 schreef op 11 juni 2008 @ 15:47:
Meds, ik had je vorige antwoord nog niet gezien, sorry daarvoor.
Maar nu ik toch schrijf en je antw heb gelezen....
Ik sport op t moment in en om t huis( huishouden en grote tuin in aanmaak, dus zweten genoeg). EN ga strax weer normaal 3 x per week op de crosstrainer a 33 minuten per keer en dan heb ik t wel gehad. 't Moet we leuk blijven he.
Kan me voorstellen dat Atkins voor topsport niet goed is, pffff moet er niet aandenken, alles voelt zo al weleens slap genoeg aan, minder fut zeg maar.Probeer dan toch wat koolhydraten toe te voegen want als je sport heb je die nodig. Bijv. volkorenbrood. Dat is beslist geen dikmaker en geeft je wel energie. Futloos zijn is niet goed voor je innerlijke verbrandmachine (stofwisseling)
Meds, ik had je vorige antwoord nog niet gezien, sorry daarvoor.
Maar nu ik toch schrijf en je antw heb gelezen....
Ik sport op t moment in en om t huis( huishouden en grote tuin in aanmaak, dus zweten genoeg). EN ga strax weer normaal 3 x per week op de crosstrainer a 33 minuten per keer en dan heb ik t wel gehad. 't Moet we leuk blijven he.
Kan me voorstellen dat Atkins voor topsport niet goed is, pffff moet er niet aandenken, alles voelt zo al weleens slap genoeg aan, minder fut zeg maar.Probeer dan toch wat koolhydraten toe te voegen want als je sport heb je die nodig. Bijv. volkorenbrood. Dat is beslist geen dikmaker en geeft je wel energie. Futloos zijn is niet goed voor je innerlijke verbrandmachine (stofwisseling)
donderdag 12 juni 2008 om 01:30
Amy, ik denk dat Meds (en anderen) helemaal gelijk hebben. Je hebt gelukkig zijn momenteel gelijk gesteld aan 'slank zijn'. En guess what: dat werkt alleen maar averechts. Elke keer dat je een dieet weer niet volhoudt, of 's avonds een snaaibui hebt, kan je wéér aan jezelf toegeven dat je zo ongelukkig bent omdat je dik bent (in jouw ogen althans, ik kan me ook best voorstellen dat maat 42 erg groot voelt, zeker als je niet zo lang bent) en het je dus wéér niet lukt om daar wat aan te doen. Je blijft jezelf op die manier lekker negatief bevestigen.
Ik denk eerlijk waar dat het je niet gaat lukken om écht wat aan je gewicht/figuur te doen als je niet lekker in je vel zit. Pas als je het afvallen kunt zien als iets dat je doet voor jezelf, een beloning voor de mooie persoon die je toch al bent, dán gaat het je ook lukken. En ja, bij mij waren daar ook wel wat therapiesessies voor nodig
Voor nu: ga eens een middag op een terras zitten en kijk eens écht naar al die mensen. Of nee, kijk eens naar ze zoals je naar jezelf kijkt. En kijk dan hoe je ze normaal gesproken zou bekijken. En dan nog eens: welke positieve dingen je aan ze ziet, als je dat al niet gedaan had. Je buren, je familie, je vrienden beoordelen je niet op die paar kilo teveel. Die hebben liever een wat dikkere Amy die gelukkig is dan een dunne ongelukkige Amy. En als Amy dan toch ongelukkig is, dan maakt het ze werkelijk waar geen hol uit of ze nou dik is of dun.
The Body Shop had een mooie reclame jaren terug: there are only 8 women who look like supermodels. And 6 billion who don't.
Ik denk eerlijk waar dat het je niet gaat lukken om écht wat aan je gewicht/figuur te doen als je niet lekker in je vel zit. Pas als je het afvallen kunt zien als iets dat je doet voor jezelf, een beloning voor de mooie persoon die je toch al bent, dán gaat het je ook lukken. En ja, bij mij waren daar ook wel wat therapiesessies voor nodig
Voor nu: ga eens een middag op een terras zitten en kijk eens écht naar al die mensen. Of nee, kijk eens naar ze zoals je naar jezelf kijkt. En kijk dan hoe je ze normaal gesproken zou bekijken. En dan nog eens: welke positieve dingen je aan ze ziet, als je dat al niet gedaan had. Je buren, je familie, je vrienden beoordelen je niet op die paar kilo teveel. Die hebben liever een wat dikkere Amy die gelukkig is dan een dunne ongelukkige Amy. En als Amy dan toch ongelukkig is, dan maakt het ze werkelijk waar geen hol uit of ze nou dik is of dun.
The Body Shop had een mooie reclame jaren terug: there are only 8 women who look like supermodels. And 6 billion who don't.
-
donderdag 12 juni 2008 om 08:38
Ik ben het zo ontzettend eens met Annemoon!!!!
Amy2 Het zit je echt tussen de oren, jij hoeft geen voedingsadvies maar moet echt aan de slag met je gedachten.
Het is opzichzelf wel herkenbaar maar je bent echt niet goed bezig zo...
Wees eens net zo mild voor jezelf als je voor anderen bent.
Beoordeel jij iemand op zijn gewicht of op hoe iemand is als persoon?? Nou dan!
Wees lief voor jezelf!
En trouwens maat 42 is echt niet monsterlijk dik hoor!
Ik heb er heel erg mijn best voor moeten doen om nu die maat te hebben, kwam van 46 en ben er heel blij mee. Als ik even een beetje mijn best doe ben ik ook zo weer ontevreden hoor, ook met deze maat maar ik kies ervoor om mijn hoofd opgeheven te houden en de leuke dingen van het leven te zien en er van te genieten. Bovendien sport ik dagelijks (RPM) en dat voelt zo goed!
Het leven is echt te kort om jezelf zo te verafschuwen!
Stoppen daarmee, dat is een keuze.
Amy2 Het zit je echt tussen de oren, jij hoeft geen voedingsadvies maar moet echt aan de slag met je gedachten.
Het is opzichzelf wel herkenbaar maar je bent echt niet goed bezig zo...
Wees eens net zo mild voor jezelf als je voor anderen bent.
Beoordeel jij iemand op zijn gewicht of op hoe iemand is als persoon?? Nou dan!
Wees lief voor jezelf!
En trouwens maat 42 is echt niet monsterlijk dik hoor!
Ik heb er heel erg mijn best voor moeten doen om nu die maat te hebben, kwam van 46 en ben er heel blij mee. Als ik even een beetje mijn best doe ben ik ook zo weer ontevreden hoor, ook met deze maat maar ik kies ervoor om mijn hoofd opgeheven te houden en de leuke dingen van het leven te zien en er van te genieten. Bovendien sport ik dagelijks (RPM) en dat voelt zo goed!
Het leven is echt te kort om jezelf zo te verafschuwen!
Stoppen daarmee, dat is een keuze.
donderdag 12 juni 2008 om 19:36
quote:Livre schreef op 12 juni 2008 @ 12:37:
Meds, bedankt voor je advies, ik ga het zeker opvolgen. Lief dat je me hebt geholpen! Hoi Boekje, overdrijf het niet, begin eens met twee keer in de week een half uurtje, en verwen jezelf daarna in het bubbelbad, en bouw dan uit naar drie kwartier, en dan naar drie keer in de week. Wandelen (ook met krukken) of fietsen is ook heel goed, je kan alledrie afwisselen
Meds, bedankt voor je advies, ik ga het zeker opvolgen. Lief dat je me hebt geholpen! Hoi Boekje, overdrijf het niet, begin eens met twee keer in de week een half uurtje, en verwen jezelf daarna in het bubbelbad, en bouw dan uit naar drie kwartier, en dan naar drie keer in de week. Wandelen (ook met krukken) of fietsen is ook heel goed, je kan alledrie afwisselen
vrijdag 13 juni 2008 om 22:35
Hoi Amy,wat vervelend voor je dat jij niet zo lekker in je vel zit.Gezien het feit dat je aan bent gekomen door snoepen heb ik een vermoeden dat jij je emoties wegeet.Als je af wilt vallen dan zou ik het zeker op een gezonde manier doen en niet agan crashdieten.Een halve-tot een kilo per week is echt genoeg.Let op gewichtsstilstanden omdat je lichaam zich aan moet passen aan je nieuwe gewicht!Zorg ervoor dat je iedere dag 30-40 minutjes matig tot intensief beweegt of wordt anders b.v. lid van de sportschool.Kies voor magere of halfvolle producten in plaats van volle,geen lightproducten.Let daarmee op!Ze onthouden wel minder vet en calorien maar toch meer suiker.Succes en doe het stap voor stap!Zorg ook ervoor dat je beter in je vel komt te zitten.Sterkte!En troost je,ik heb maat 40/42 bij 1.75,ben dan wel niet dik,maar ook niet de dunste.
Maat 40/42 is zeker de gemiddelde maat hier in Nederland,alleen is het wel een verschil of je nou 1.60 bent en je hebt die maat of 1.80.Verder hangt het ook af van de bouw.Ik begrijp best dat het vervelend is als je opeens 15 kilo aankomt maar wijt dit ook aan het wegeten van emoties.Het kan natuurlijk ook dat ze tenger gebouwd is.Ik kan daar niet over oordelen.
Maat 40/42 is zeker de gemiddelde maat hier in Nederland,alleen is het wel een verschil of je nou 1.60 bent en je hebt die maat of 1.80.Verder hangt het ook af van de bouw.Ik begrijp best dat het vervelend is als je opeens 15 kilo aankomt maar wijt dit ook aan het wegeten van emoties.Het kan natuurlijk ook dat ze tenger gebouwd is.Ik kan daar niet over oordelen.
zaterdag 14 juni 2008 om 00:49
quote:sandra1960 schreef op 12 juni 2008 @ 10:11:
Meds, brood durf ik pas in fase 3/4 uit te proberen, zou 'zonde'
zijn om nu uit ketose te raken.
En dan denk ik een plak brood vlak voor t sporten gaan, kunnen de koolh gelijk aan de bak in de sportschool.Tja dan zal je moe blijven, je lijf heeft echt koolhydraten nodig.
Meds, brood durf ik pas in fase 3/4 uit te proberen, zou 'zonde'
zijn om nu uit ketose te raken.
En dan denk ik een plak brood vlak voor t sporten gaan, kunnen de koolh gelijk aan de bak in de sportschool.Tja dan zal je moe blijven, je lijf heeft echt koolhydraten nodig.
zaterdag 14 juni 2008 om 07:01
ik heb jullie hele topic doorgelezen en ben het met de meeste meiden eens. Ik ben in 1,5 jaar tijd 40 kilo aangekomen (!) ik baal ook van mezelf,gruwel van mijn lijf, ben er depri van, schaam me als ik niet op een terrasje in de stoel pas, ga ook nooit meer naar de bioscoop omdat ik niet in de stoel pas...ik vergis me ook elke keer als ik de auto parkeer, ik ga dan te dicht op een andere auto staan en kan er dan niet uit, kon vorig jaar nog wel! het is eigenlijk heel grappig, als het niet zo triest zou zijn... ik moet over 4 maanden weer werken, heb nu nog zwangerschaps verlof...ik werk als stewardess, ik pas dus niet meer in een vliegtuigstoel, laat staan het gangpad of mijn uniform...ben bang om mijn baan kwijt te raken...ik weet het ook allemaal even niet meer...ik merk ook dat je anders behandeld wordt in winkels en restaurants etc. mensen kijken toch anders naar je als je overgewicht hebt...stond ik voorheen nooit zo bij stil, maar is wel zo! Ik heb nu maat 52, 10 maten meer dan Amy...
zijn er meer meiden die door overgewicht last hebben van het niet passen in stoelen, te zwaar zijn om op trapjes te staan, geen kleding kunnen vinden, heel snel, zeer veel aangekomen zijn en nu last hebben op hun werk? ik vertel dit alles nu voor het eerst aan iemand, anoniem op een forum, maar toch helpt het om dit onder woorden te brengen, ik heb het boek van sonja Kimpen in huis en ga vandaag beginnen met lezen!
zijn er meer meiden die door overgewicht last hebben van het niet passen in stoelen, te zwaar zijn om op trapjes te staan, geen kleding kunnen vinden, heel snel, zeer veel aangekomen zijn en nu last hebben op hun werk? ik vertel dit alles nu voor het eerst aan iemand, anoniem op een forum, maar toch helpt het om dit onder woorden te brengen, ik heb het boek van sonja Kimpen in huis en ga vandaag beginnen met lezen!
zaterdag 14 juni 2008 om 07:44
Jennifer......
Ik heb en paar maatjes meer dan jij en ik pas nog gewoon in een bioscoopstoel. Ik klim ook nog steeds op mijn huishoudtrap en heb nog geen trede verbogen. Uiteraard heb ik nog steeds kleren aan mijn lijf, kan nog steeds gewoon spijkerbroeken en wat leuks erop kopen.
Van lezen ga je niet afvallen.....maar dat wist je wel he?
Ik heb en paar maatjes meer dan jij en ik pas nog gewoon in een bioscoopstoel. Ik klim ook nog steeds op mijn huishoudtrap en heb nog geen trede verbogen. Uiteraard heb ik nog steeds kleren aan mijn lijf, kan nog steeds gewoon spijkerbroeken en wat leuks erop kopen.
Van lezen ga je niet afvallen.....maar dat wist je wel he?
zaterdag 14 juni 2008 om 10:16
Mag ik wat vragen MissChicken? Ik hoop niet dat je het vervelend vind, anders moet je het maar zeggen...
Hoe vind jij het zelf om zoveel te zwaar te zijn en een hele grote maat kleding te moeten dragen? Iemand op het forum vroeg zich ooit af hoe mensen het zo ver laten komen. En hoewel ik zelf ook flink te zwaar ben en het zelf dus ook te ver heb laten gaan (ik weeg nu 87 kg, paar weken geleden nog 90 bij 1m69), kan ik ook niet zo goed begrijpen hoe het kan dat je zó zwaar wordt. Of hoe het kan dat je dan vervolgens zo zwaar blijft. Bij mij is het zo dat ik rond de 90 kg zo ontzettend baal van mijn ongezonde, maar ook lelijke lijf dat ik op dat moment ingrijp. Helaas is dat ingrijpen tot nu toe niet op de lange termijn heel succesvol geweest, dus daar is echt nog wel wat werk te doen.
Ik heb een collega die ook veel en veel te zwaar is. Ze past net in een bureaustoel, maar het kan nooit lekker zitten. Lopen ziet er ook niet echt comfortabel uit. Haar kleding is altijd wel verzorgd, maar echt modern ofzo is het niet (niet dat dat een vereiste is hoor en ze is ook al wat ouder dan ik, dus ik snap ook wel dat ze niet de laatste mode hoeft te volgen).
Ik ken persoonlijk weinig mensen die zo te zwaar zijn. Mijn collega, die voor zover ik weet verder wel een gezond eetpatroon heeft en een ver familielid die in de snackbar woont zo ongeveer en waarvan de 10-jarige dochter net zo zwaar is als ik inmiddels!
Hoe vind jij het zelf om zoveel te zwaar te zijn en een hele grote maat kleding te moeten dragen? Iemand op het forum vroeg zich ooit af hoe mensen het zo ver laten komen. En hoewel ik zelf ook flink te zwaar ben en het zelf dus ook te ver heb laten gaan (ik weeg nu 87 kg, paar weken geleden nog 90 bij 1m69), kan ik ook niet zo goed begrijpen hoe het kan dat je zó zwaar wordt. Of hoe het kan dat je dan vervolgens zo zwaar blijft. Bij mij is het zo dat ik rond de 90 kg zo ontzettend baal van mijn ongezonde, maar ook lelijke lijf dat ik op dat moment ingrijp. Helaas is dat ingrijpen tot nu toe niet op de lange termijn heel succesvol geweest, dus daar is echt nog wel wat werk te doen.
Ik heb een collega die ook veel en veel te zwaar is. Ze past net in een bureaustoel, maar het kan nooit lekker zitten. Lopen ziet er ook niet echt comfortabel uit. Haar kleding is altijd wel verzorgd, maar echt modern ofzo is het niet (niet dat dat een vereiste is hoor en ze is ook al wat ouder dan ik, dus ik snap ook wel dat ze niet de laatste mode hoeft te volgen).
Ik ken persoonlijk weinig mensen die zo te zwaar zijn. Mijn collega, die voor zover ik weet verder wel een gezond eetpatroon heeft en een ver familielid die in de snackbar woont zo ongeveer en waarvan de 10-jarige dochter net zo zwaar is als ik inmiddels!
zaterdag 14 juni 2008 om 10:34
Het is uiteraard niet leuk om zoveel te zwaar te zijn en natuurlijk zou ik het ook liever anders zien.
Kleding vind ik niet zo belangrijk, als met mode mee moeten doen ofzo. Ik draag leuke spijkerbroeken, en meestal een t-shirt of een longsleeve erop. Schoenen zijn vaak een groter probleem dan de kleren, aangezien ik maat 44 heb. Ik ben ook lang, 1.87m.
Op mijn werk pas ik in de bureaustoelen, geen probleem.
Hoe ik aan mijn huidige gewicht kom? Afvallen en meer aankomen, afvallen en meer aankomen. Ik heb een maagbandje die daar ook aan heeft bijgedragen, dat werkt niet bij mij.
Ik ben momenteel niet bezig met afvallen, wel met op gewicht blijven en niet aankomen.
Kleding vind ik niet zo belangrijk, als met mode mee moeten doen ofzo. Ik draag leuke spijkerbroeken, en meestal een t-shirt of een longsleeve erop. Schoenen zijn vaak een groter probleem dan de kleren, aangezien ik maat 44 heb. Ik ben ook lang, 1.87m.
Op mijn werk pas ik in de bureaustoelen, geen probleem.
Hoe ik aan mijn huidige gewicht kom? Afvallen en meer aankomen, afvallen en meer aankomen. Ik heb een maagbandje die daar ook aan heeft bijgedragen, dat werkt niet bij mij.
Ik ben momenteel niet bezig met afvallen, wel met op gewicht blijven en niet aankomen.
zaterdag 14 juni 2008 om 13:42
Ik ken overigens ook meiden met grote maten die daar volstrekt gelukkig mee zijn. Het wordt een beetje gebracht hier als onmogelijkheid, maar het kan wel. Bij ernstig obesitas loop je tegen de fysieke beperkingen aan zoals risico's voor de gezondheid en mindere mobiliteit. Maar als jij maat 50 hebt en fit bent en je goed voelt, is er geen enkele reden om ongelukkig te zijn
zaterdag 14 juni 2008 om 15:59
En dan zijn er nog mensen die er gewoon echt niks aan kunnen doen.
Mijn moeder heeft een lever die nogal groot is. Een normale lever weegt ongeveer anderhalve kilo. Die van haar 15 kilo (naar schatting dan he) en zit vol met cystes. De grootste cyste is 30 cm lang. Dus heeft ze maat 54, simpelweg omdat haar buik mega is. Armen en benen zijn normaal, weliswaar is mijn moeder aan de stevige kant, maar ze is dan ook geen 18 meer.
Helaas is het erfelijk, ik kan over een paar maanden mijn bloed laten testen....
Mijn moeder heeft een lever die nogal groot is. Een normale lever weegt ongeveer anderhalve kilo. Die van haar 15 kilo (naar schatting dan he) en zit vol met cystes. De grootste cyste is 30 cm lang. Dus heeft ze maat 54, simpelweg omdat haar buik mega is. Armen en benen zijn normaal, weliswaar is mijn moeder aan de stevige kant, maar ze is dan ook geen 18 meer.
Helaas is het erfelijk, ik kan over een paar maanden mijn bloed laten testen....
zaterdag 14 juni 2008 om 17:46
quote:meds schreef op 14 juni 2008 @ 13:42:
Ik ken overigens ook meiden met grote maten die daar volstrekt gelukkig mee zijn. Het wordt een beetje gebracht hier als onmogelijkheid, maar het kan wel. Bij ernstig obesitas loop je tegen de fysieke beperkingen aan zoals risico's voor de gezondheid en mindere mobiliteit. Maar als jij maat 50 hebt en fit bent en je goed voelt, is er geen enkele reden om ongelukkig te zijn
Inderdaad... Ik heb een half jaar geleden of zo de Amerikaanse body acceptance/fat acceptance-beweging op internet ontdekt. Er zijn een boel weblogs te vinden van mensen die zich hiermee identificeren, die over heel verschillende onderwerpen schrijven: over de obsessie met slank cq dun zijn in de Westerse cultuur, over vooroordelen over en stigmatisering van dikke mensen, over het accepteren van je lichaam zoals het is en over dat het wel mogelijk is om gezond te zijn en gezond te leven, ook al heb je overgewicht. Ik heb er echt heel veel aan gehad om dit soort dingen te lezen, kan mijn eigen negatieve gevoelens over mezelf en negatieve uitingen van andere mensen met betrekking tot (vermeend) overgewicht nu veel beter plaatsen en relativeren, en juist omdat er binnen die beweging over zulke diverse dingen nagedacht wordt, blijft het bij mij in ieder geval veel beter hangen dan 'je moet gewoon blij zijn met jezelf zoals je bent'. Als je geen moeite hebt met het lezen van Engelse teksten (met soms een wat wetenschappelijke inslag) is het echt de moeite waard om eens wat van zulke blogs te bekijken.
Een paar aanraders:
http://kateharding.net/bu...realize-fat-is-unhealthy/
http://the-f-word.org/blog/
http://www.jonrobison.net/size.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Health_at_Every_Size
Ik ken overigens ook meiden met grote maten die daar volstrekt gelukkig mee zijn. Het wordt een beetje gebracht hier als onmogelijkheid, maar het kan wel. Bij ernstig obesitas loop je tegen de fysieke beperkingen aan zoals risico's voor de gezondheid en mindere mobiliteit. Maar als jij maat 50 hebt en fit bent en je goed voelt, is er geen enkele reden om ongelukkig te zijn
Inderdaad... Ik heb een half jaar geleden of zo de Amerikaanse body acceptance/fat acceptance-beweging op internet ontdekt. Er zijn een boel weblogs te vinden van mensen die zich hiermee identificeren, die over heel verschillende onderwerpen schrijven: over de obsessie met slank cq dun zijn in de Westerse cultuur, over vooroordelen over en stigmatisering van dikke mensen, over het accepteren van je lichaam zoals het is en over dat het wel mogelijk is om gezond te zijn en gezond te leven, ook al heb je overgewicht. Ik heb er echt heel veel aan gehad om dit soort dingen te lezen, kan mijn eigen negatieve gevoelens over mezelf en negatieve uitingen van andere mensen met betrekking tot (vermeend) overgewicht nu veel beter plaatsen en relativeren, en juist omdat er binnen die beweging over zulke diverse dingen nagedacht wordt, blijft het bij mij in ieder geval veel beter hangen dan 'je moet gewoon blij zijn met jezelf zoals je bent'. Als je geen moeite hebt met het lezen van Engelse teksten (met soms een wat wetenschappelijke inslag) is het echt de moeite waard om eens wat van zulke blogs te bekijken.
Een paar aanraders:
http://kateharding.net/bu...realize-fat-is-unhealthy/
http://the-f-word.org/blog/
http://www.jonrobison.net/size.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Health_at_Every_Size
This was not judgment day - only morning. Morning: excellent and fair.
zaterdag 14 juni 2008 om 18:44
quote:meds schreef op 14 juni 2008 @ 00:49:
[...]
Tja dan zal je moe blijven, je lijf heeft echt koolhydraten nodig.
Meds ik ben echt niet zo eigenwijs hoor, ik ga je raad opvolgen de eerstvolgende keer dat ik weer ga sporten.
En verder heb ik heel veel respect voor de dames hier met een maatje meer. Vooral als je het accepteren kunt, dan heb je tenminste een leven.
Aanleg, bouw, familie, ziekte, medicijnen het speelt allemaal
mee.
Maar ik kan het er dus nooit meer mee eens zijn dat minder eten en veel sporten zaligmakend zijn. Ik ben nu afgevallen zonder te sporten en zeker niet door minder te eten. Wel anders eten.
En voor deze poging heb ik een jaar lang 14 uur per week gesport en volgens voedingscentrum en sportdietiste gegeten (want dan krijg je tenminste genoeg), maar dat werkte dus niet omdat de overgang zich aankondigde en dan denk ik weleens; ik ben toch niet de enige die dat is overkomen/overkomt?
[...]
Tja dan zal je moe blijven, je lijf heeft echt koolhydraten nodig.
Meds ik ben echt niet zo eigenwijs hoor, ik ga je raad opvolgen de eerstvolgende keer dat ik weer ga sporten.
En verder heb ik heel veel respect voor de dames hier met een maatje meer. Vooral als je het accepteren kunt, dan heb je tenminste een leven.
Aanleg, bouw, familie, ziekte, medicijnen het speelt allemaal
mee.
Maar ik kan het er dus nooit meer mee eens zijn dat minder eten en veel sporten zaligmakend zijn. Ik ben nu afgevallen zonder te sporten en zeker niet door minder te eten. Wel anders eten.
En voor deze poging heb ik een jaar lang 14 uur per week gesport en volgens voedingscentrum en sportdietiste gegeten (want dan krijg je tenminste genoeg), maar dat werkte dus niet omdat de overgang zich aankondigde en dan denk ik weleens; ik ben toch niet de enige die dat is overkomen/overkomt?
zondag 15 juni 2008 om 01:17
quote:sandra1960 schreef op 14 juni 2008 @ 18:44:
[...]
Meds ik ben echt niet zo eigenwijs hoor, ik ga je raad opvolgen de eerstvolgende keer dat ik weer ga sporten.
En verder heb ik heel veel respect voor de dames hier met een maatje meer. Vooral als je het accepteren kunt, dan heb je tenminste een leven.
Aanleg, bouw, familie, ziekte, medicijnen het speelt allemaal
mee.
Maar ik kan het er dus nooit meer mee eens zijn dat minder eten en veel sporten zaligmakend zijn. Ik ben nu afgevallen zonder te sporten en zeker niet door minder te eten. Wel anders eten.
En voor deze poging heb ik een jaar lang 14 uur per week gesport en volgens voedingscentrum en sportdietiste gegeten (want dan krijg je tenminste genoeg), maar dat werkte dus niet omdat de overgang zich aankondigde en dan denk ik weleens; ik ben toch niet de enige die dat is overkomen/overkomt?Het probleem is dat je vroeg of laat weer terug zal vallen in een ander eetpatroon, atkins is gewoon niet vol te houden en daarom werkt het ook niet. Minder eten en meer sporten is het beste, en daarbij vooral in acht nemen dat het HEEL LANG duurt voordat je resultaat hebt (ongeveer een jaar voor zichtbaar resultaat)
[...]
Meds ik ben echt niet zo eigenwijs hoor, ik ga je raad opvolgen de eerstvolgende keer dat ik weer ga sporten.
En verder heb ik heel veel respect voor de dames hier met een maatje meer. Vooral als je het accepteren kunt, dan heb je tenminste een leven.
Aanleg, bouw, familie, ziekte, medicijnen het speelt allemaal
mee.
Maar ik kan het er dus nooit meer mee eens zijn dat minder eten en veel sporten zaligmakend zijn. Ik ben nu afgevallen zonder te sporten en zeker niet door minder te eten. Wel anders eten.
En voor deze poging heb ik een jaar lang 14 uur per week gesport en volgens voedingscentrum en sportdietiste gegeten (want dan krijg je tenminste genoeg), maar dat werkte dus niet omdat de overgang zich aankondigde en dan denk ik weleens; ik ben toch niet de enige die dat is overkomen/overkomt?Het probleem is dat je vroeg of laat weer terug zal vallen in een ander eetpatroon, atkins is gewoon niet vol te houden en daarom werkt het ook niet. Minder eten en meer sporten is het beste, en daarbij vooral in acht nemen dat het HEEL LANG duurt voordat je resultaat hebt (ongeveer een jaar voor zichtbaar resultaat)
zondag 15 juni 2008 om 01:42
Al kun je happy zijn met je gewicht ( of het geaccepteert hebben), flink overgewicht is wel een risico voor je gezondheid. Ik heb verschillende vriendinnen die echt veel te dik zijn ( en dan bedoel ik 120 kilo of meer) en ik zie wat dat met je lichaam doet. Suikerziekte, moeite met zwanger worden, trombose/vochtophoping,. Een vriendin tegen wie de arts zei dat het toch echt een risico is als ze ooit onder narcose zou moeten voor een ingreep. Daar maak ik me toch zorgen over. Dat zou toch reden moeten zijn om af te vallen, al accepteer ik mijn vriendinnen zoals ze zijn. Ik zie ook hoe moeilijk het is af te vallen en weet dat trouwens ook uit eigen ervaring.
Ben zelf niet superslank, ook niet echt dik ( 70 kilo) en probeer dat gewicht vast te houden ( met moeite) juist om te voorkomen dat het stiekem steeds meer wordt. Toen ik 10 kilo lichter was voelde ik me overigens ook te dik en veel onzekerder dan nu dus het zit hem niet alleen in het werkelijke gewicht maar ook in je beleving en je eigenwaarde.
Ben zelf niet superslank, ook niet echt dik ( 70 kilo) en probeer dat gewicht vast te houden ( met moeite) juist om te voorkomen dat het stiekem steeds meer wordt. Toen ik 10 kilo lichter was voelde ik me overigens ook te dik en veel onzekerder dan nu dus het zit hem niet alleen in het werkelijke gewicht maar ook in je beleving en je eigenwaarde.
zondag 15 juni 2008 om 08:39
quote:meds schreef op 14 juni 2008 @ 13:42:
Ik ken overigens ook meiden met grote maten die daar volstrekt gelukkig mee zijn. Het wordt een beetje gebracht hier als onmogelijkheid, maar het kan wel. Bij ernstig obesitas loop je tegen de fysieke beperkingen aan zoals risico's voor de gezondheid en mindere mobiliteit. Maar als jij maat 50 hebt en fit bent en je goed voelt, is er geen enkele reden om ongelukkig te zijn
Ik ken ook wat meiden die behoorlijk overgewicht hebben, maat 48 en groter.
En die ogen best gelukkig.
Maar IK kan me toch echt niet voorstellen dat ik met zo'n "groot" lichaam nog gelukkig zou kunnen zijn.
Oke, je kunt wel fit en gezond leven, ook met meer gewicht, maar is het ook prettig?
Als ik te dik ben (lees maat 44) dan voel ik me vreselijk log.
En het allerergste vind ik die dikke blubberbillen en die opgeblazen buik.
Ik kan me daar absoluut niet prettig bij voelen, terwijl ik best gezond leef, fit ben, voldoende beweeg.
Momenteel zit ik in 40/42 en voel me al een stuk prettiger, geen langs elkaar schurende billen en klotsende blubbers.
Ik ken overigens ook meiden met grote maten die daar volstrekt gelukkig mee zijn. Het wordt een beetje gebracht hier als onmogelijkheid, maar het kan wel. Bij ernstig obesitas loop je tegen de fysieke beperkingen aan zoals risico's voor de gezondheid en mindere mobiliteit. Maar als jij maat 50 hebt en fit bent en je goed voelt, is er geen enkele reden om ongelukkig te zijn
Ik ken ook wat meiden die behoorlijk overgewicht hebben, maat 48 en groter.
En die ogen best gelukkig.
Maar IK kan me toch echt niet voorstellen dat ik met zo'n "groot" lichaam nog gelukkig zou kunnen zijn.
Oke, je kunt wel fit en gezond leven, ook met meer gewicht, maar is het ook prettig?
Als ik te dik ben (lees maat 44) dan voel ik me vreselijk log.
En het allerergste vind ik die dikke blubberbillen en die opgeblazen buik.
Ik kan me daar absoluut niet prettig bij voelen, terwijl ik best gezond leef, fit ben, voldoende beweeg.
Momenteel zit ik in 40/42 en voel me al een stuk prettiger, geen langs elkaar schurende billen en klotsende blubbers.
zondag 15 juni 2008 om 09:20
Meds,
Ik heb helemaal dus geen moeite met het eten op de wijze van atkins. Dat komt voornl. omdat ik ook nooit geen trek meer heb tussendoor. Dat leek me altijd al een utopie dat je eens een keer niet zoveel trek hebt. Ik kom uit een jeugd waarin in 16 plakken brood mee had naar school. Toen ik ging werken is mijn 'hongerprobleem' begonnen omdat ik vond dat dat vele brood niet meer kon en toen ging ik er pas andere dingen bij eten maar dat kon ik ook allemaal best wel hebben.
Ik ben dus nooit een mens geworden van weinig eten en dat
ben ik nog steeds niet. Vandaar mss atkins? Er wordt van bepaalde dingen niet gezegd dat je daar niet genoeg van mag eten en daar kun je dan makkelijk naar grijpen zonder dat het
invloed heeft op het gewicht. Ik weet alleen niet hoe slecht atkins is, is het uberhaubt wel slecht?
Is de schijf van 5 dan wel alles? De kaas is onlangs uit de schijf van 5 gehaald, dr zijn maar weinig mensen die dit weten. Nu wordt er gezegd dat een boterham per pure hagelslag veel beter is.
Ik ben 175 cm bij 71kg ik ben niet mager maar vind mezelf wel heel slank zo en met een leefwijze die voor mij heel makkelijk te doen is. Ik vind dus helemaal niet dat ik nu opeens meer mag eten omdat ik er ben, ik moet er moeite voor doen om alles te eten wat ik per dag mag hebben. En das zeer uniek voor mij. Vroeger was ik 65 kg maar dat zou ik nu niet meer willen zijn omdat ik zeker weet dat het nu verder van de verkeerde plekken afgaat. Je kent het wel; je benen worden te dun brrrr, de borsten verdwijnen, eeuwig zonde en een ingevallen gezicht wat vele jaren ouder lijkt.
Ik heb helemaal dus geen moeite met het eten op de wijze van atkins. Dat komt voornl. omdat ik ook nooit geen trek meer heb tussendoor. Dat leek me altijd al een utopie dat je eens een keer niet zoveel trek hebt. Ik kom uit een jeugd waarin in 16 plakken brood mee had naar school. Toen ik ging werken is mijn 'hongerprobleem' begonnen omdat ik vond dat dat vele brood niet meer kon en toen ging ik er pas andere dingen bij eten maar dat kon ik ook allemaal best wel hebben.
Ik ben dus nooit een mens geworden van weinig eten en dat
ben ik nog steeds niet. Vandaar mss atkins? Er wordt van bepaalde dingen niet gezegd dat je daar niet genoeg van mag eten en daar kun je dan makkelijk naar grijpen zonder dat het
invloed heeft op het gewicht. Ik weet alleen niet hoe slecht atkins is, is het uberhaubt wel slecht?
Is de schijf van 5 dan wel alles? De kaas is onlangs uit de schijf van 5 gehaald, dr zijn maar weinig mensen die dit weten. Nu wordt er gezegd dat een boterham per pure hagelslag veel beter is.
Ik ben 175 cm bij 71kg ik ben niet mager maar vind mezelf wel heel slank zo en met een leefwijze die voor mij heel makkelijk te doen is. Ik vind dus helemaal niet dat ik nu opeens meer mag eten omdat ik er ben, ik moet er moeite voor doen om alles te eten wat ik per dag mag hebben. En das zeer uniek voor mij. Vroeger was ik 65 kg maar dat zou ik nu niet meer willen zijn omdat ik zeker weet dat het nu verder van de verkeerde plekken afgaat. Je kent het wel; je benen worden te dun brrrr, de borsten verdwijnen, eeuwig zonde en een ingevallen gezicht wat vele jaren ouder lijkt.
zondag 15 juni 2008 om 09:25
Ik ben het wel met Annetd eens. Ik heb de links van Gerorge ZonderS niet geopend, dus misschien worden de gezondheidsrisico's daar wel tegengesproken hoor.
Ik kan me voorstellen dat iemand wél goed in zijn vel zit. Of eerder, zo goed tussen zijn oren zit dat zijn vel van ondergeschikt belang is. En zo zou het eigenlijk ook moeten zijn denk ik. De pysche, je ziel of hoe je het wilt noemen, is veel belangrijker dan enkel dat lijf.
Maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat het comfortabel is. Dat het geen ongemak veroorzaakt. Als ik boven de 80 kg weeg kan ik geen rokjes aan (tenzij met wielrenbroekje eronder ofzo) wegens enorm schurende bovenbenen, tot bloedens toe. Mijn collega kan niet zo makkelijk met rechte rug zitten en dan toch bij haar toetsenbord komen. Dat soort ongemak.
En daar dan nog de verhoogde kans op medische complicaties bij.
Op zich weet ik natuurlijk wel hoe het werk, dat je 'ineens' zo zwaar bent.
November 2006 woog ik heel even 74 kg. Daar kwam iets bij en toen woog ik een half jaar 75-76 kg en was ik eigenlijk best heel tevreden. Nog iets te zwaar, maar wel blij met mijn lijf. En toen ging het weer mis met eten en kwam ik redelijk rap weer aan. Eerst besloot ik het nooit meer boven de 75 kg uit te laten komen. Al snel bleek dat voor mij niet haalbaar en werd het 80. Toen schaamde ik me te diep dat ik dat ook niet kon en ben ik een tijdje niet op de weegschaal geweest. En ineens woog ik 85 kg en kwam ik een kilo per week aan. Tja. En uiteindelijk vond ik rond de 90 kg de discipline weer om aan het werk te gaan en inmiddels voelt het helemaal niet meer als 'aan het werk' omdat ik nu gewoon een fijn en gezond eetpatroon heb en dus inmiddels alweer iets van dat gewicht kwijt ben.
Ik kan me voorstellen dat iemand wél goed in zijn vel zit. Of eerder, zo goed tussen zijn oren zit dat zijn vel van ondergeschikt belang is. En zo zou het eigenlijk ook moeten zijn denk ik. De pysche, je ziel of hoe je het wilt noemen, is veel belangrijker dan enkel dat lijf.
Maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat het comfortabel is. Dat het geen ongemak veroorzaakt. Als ik boven de 80 kg weeg kan ik geen rokjes aan (tenzij met wielrenbroekje eronder ofzo) wegens enorm schurende bovenbenen, tot bloedens toe. Mijn collega kan niet zo makkelijk met rechte rug zitten en dan toch bij haar toetsenbord komen. Dat soort ongemak.
En daar dan nog de verhoogde kans op medische complicaties bij.
Op zich weet ik natuurlijk wel hoe het werk, dat je 'ineens' zo zwaar bent.
November 2006 woog ik heel even 74 kg. Daar kwam iets bij en toen woog ik een half jaar 75-76 kg en was ik eigenlijk best heel tevreden. Nog iets te zwaar, maar wel blij met mijn lijf. En toen ging het weer mis met eten en kwam ik redelijk rap weer aan. Eerst besloot ik het nooit meer boven de 75 kg uit te laten komen. Al snel bleek dat voor mij niet haalbaar en werd het 80. Toen schaamde ik me te diep dat ik dat ook niet kon en ben ik een tijdje niet op de weegschaal geweest. En ineens woog ik 85 kg en kwam ik een kilo per week aan. Tja. En uiteindelijk vond ik rond de 90 kg de discipline weer om aan het werk te gaan en inmiddels voelt het helemaal niet meer als 'aan het werk' omdat ik nu gewoon een fijn en gezond eetpatroon heb en dus inmiddels alweer iets van dat gewicht kwijt ben.
zondag 15 juni 2008 om 15:30
Iedereen die roept maar dat 15 kilo wel meevalt en dat maat 42 de gemiddelde maat in Nederland is en dat je dan nooit extreem dik kunt zijn. Wat een flauwe kul. Ik heb nergens TO haar lengte horen noemen. En geloof mij, als ik maat 42 heb en 15 kilo te zwaar ben dan ben ik extreem dik. Ik ben 1.55 meter.
Ik veroordeel niemand om z'n gewicht maar om nou te roepen dat 15 kilo best wel meevalt is natuurlijk onzin. Ja als jij zelf nog veel zwaarder bent dan zal het wel meevallen, maar gezond is het niet, dat is toch inmiddels allang bewezen.
Ik veroordeel niemand om z'n gewicht maar om nou te roepen dat 15 kilo best wel meevalt is natuurlijk onzin. Ja als jij zelf nog veel zwaarder bent dan zal het wel meevallen, maar gezond is het niet, dat is toch inmiddels allang bewezen.
De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
