Ben je wel eens lastig gevallen op straat?

29-10-2020 12:57 964 berichten
Alle reacties Link kopieren
Naar aanleiding van een topic over het middenin de nacht naar huis brengen van je vriendin vraag ik me dus af: ben je wel eens lastig gevallen op straat. Vraag is genderneutraal. Een van de reageerders schreef dat ze ergens in de 40 was en ooit twee maal was nagefloten en dat was alles. Tsja, ik heb andere ervaring.
TO trapt af.
Veel nagefloten, vooral toen ik wat jonger was en altijd langs een grote bouwplaats kwam als ik naar en van mijn werk kwam.
Tijdens vakanties met vriendinnen in het zuiden van Europa veel tssstss (of zoiets) en dergelijke gehoord.
Al fietsende door andere fietser lastig gevallen, aan mijn schouder getrokken terwijl er oneerbare voorstellen werden gedaan. Was tijdens de schemer maar gelukkig kon ik heel hard fietsen.
Zelfde verhaal maar dan met een scooterrijder. Was nog enger aangezien hij sneller was dan ik.
Onderweg naar een vakantiebestemming ging ik op een wc-loze parkeerplaats een plasje doen ergens tussen de struiken. Terwijl ik zat te plassen voelde ik ogen in mijn rug. Ik kijk om. Bleek zo'n 20-30 meter verderop een man zich te staan af te trekken terwijl hij helemaal in extase naar mij staarde. Ik ben nog nooit zo snel terug naar de auto gerend.
En als laatste de potloodventer die op verschillende plekken op een veelgefietste route naar school verscheen. Hij deed niks, maar als puber schrok ik me altijd kapot.
Ik ben verantwoordelijk voor wat ik schrijf, niet voor wat u leest.
whitewolves schreef:
30-10-2020 21:21
Ik vind het een beetje flauw en gemeen wat je typt bij slachtofferrol. Wat ik daar lees is angst en machteloosheid van het slachtoffer in jouw voorbeeld tekst. Misschien wel terechte angst. En dan zet jij dat zo lekker negatief weg. Zo help je niemand. Iemand mág zich gewoon slachtoffer voelen en machteloos voelen. Erin blijven hangen is niet helpend, mee eens. Je zei zelf net erboven dat je begrip hebt dat het (veel) tijd kost om daar bovenop te komen maar daaronder spreek jij jezelf gewoon tegen. Want blijkbaar beoordeel je wel iemand die nóg niet zo ver is


Hoe deze man het uitlegt is voor mij veel duidelijker en niet veroordelend.

"Vermijden en ontkennen is een eerste reactie (een natuurlijke reactie) die ontstaat bij negatieve veranderingen, bij stress en zelfs bij het rouwproces. Er zitten gevoelens achter van machteloosheid. Altijd is er een relatie tussen gevoelens en verandering. Kortom: wanneer u zich geslachtofferd voelt, is dat geen gekke eerste reactie. Het is logisch, het is normaal en het is natuurlijk."
Linkhttps://www.desteven.nl/leerdoelen/pers ... len-stress
Ik begrijp je punt en ik vind ook dat het afhangt van de fase. Het citaat maakt dat ook duidelijk. Zoals ook gezegd: heel menselijk.

Ik vind het moeilijk om onderscheid te kunnen maken tussen twee situaties: mensen die inderdaad nog niet zo ver zijn dat ze hun slachtofferschap kunnen loskoppelen van de andere 7 miljard mensen op de wereld (daarvan wil ik dat ze hulp krijgen en zich vrijer gaan voelen) en mensen die uit gemakzucht een slachtofferrol aannemen (de luie gekleurde hangjongere die een agent racisme verwijt als hij aangesproken wordt op zijn overlast). Achter die tweede kan namelijk ook een slachtoffer zitten die ik ook hulp gun; ik weet het niet.

De harde zakelijke oplossing is om iedereen af te rekenen op zijn gedrag in de afzonderlijke situaties. Maar daarmee kun je het weer nodeloos zwaar maken voor kersverse slachtoffers.

Het heeft er persoonlijk vast mee te maken dat mijn slechte ervaringen juist zijn geweest met mensen die ik lang geholpen heb met hun angsten.

Gezien je reactie vermoed ik dat jij zelf er nog niet bent zeg maar. Mocht dat zo zijn: sterkte, je kijkt de goede kant op volgens mij.
Alle reacties Link kopieren
LīlyRose schreef:
31-10-2020 00:20
Leuk als je vooraf weet wat hoe waar en wanneer.
Dat weet je niet.

Maar je kunt wel bedenken: als iemand mijn geld, fiets of auto wil, geef ik die meteen op voor mijn veiligheid. Als iemand mijn auto wil stelen maar mijn kind zit er nog in, gooi ik de autosleutels iets verderop zodat ik tijd heb om mijn kind eruit te halen.

Houding kan ook helpen. Een man van mijn zelfverdedigingsles die een keer ingesloten werd door een groepje jongeren, is in de ‘zelfverdedingshouding’ gaan staan met een diepe zucht. Zo van, nou kom maar op dan. Dat hielp.

Je wéét niet wat helpt. Maar je kunt wel voorbereid zijn op allerlei scenario’s.

Ik denk dat een ‘freeze’ reactie zeker erger letsel aan jezelf kan voorkomen. Als je weet dat je tóch niets kunt doen, als vluchten en vechten niet mogelijk zijn. Het is dus een hele nuttige reactie. Met een zelfverdedigingstraining vergroot je in ieder geval de opties die je hebt voor de ‘fight’ reactie. En je vergroot je inschattingsvermogen omdat je weet wat je zelf wel en niet kunt en ervaring hebt met hoe sterk sommige mannen zijn.

Ik lees hier veel over krachtsverschil. Bij vechtsporten leer je je eigen kracht ‘ophalen’ en bundelen. In geval van Aikido leer je zonder kracht afweren, het is geen vechtsport maar puur verdediging. Aikido gaat niet op kracht, heel geschikt voor (kleine) vrouwen.

In zelfverdedigingssport leer je kalm blijven, in je eigen kracht blijven, in balans blijven. Zodat je alert bent en kunt blijven nadenken zonder de automatische vlucht-vecht-vries reactie. En natuurlijk leer je dat je eerst moet vluchten maar je leert ook het fysiek vechten.

Wat ik van mijn vechtsporten heb geleerd: kalm blijven! Denk aan je mogelijkheden, niet aan die ene hand om je arm, je hebt nog twee voeten en één hand vrij. Ontspannen blijven zodat je eigen energie kan blijven stromen en je geen energie aan de ander ‘geeft’. Voelen hoe sterk mensen zijn (verbazingwekkend sterk). Voelen hoeveel ik zelf kan incasseren en zonder rem iemand aan te vallen. Ik moest echt leren bereid te zijn om iemand pijn te doen.
Jij stelt dat freeze, flight, fight een (bewuste) keuze is. Ik ben vanuit mijn werk intensief getraind om met gewelddadige situaties om te gaan en dat lukt me uitstekend.
Toch ben ik meerdere keren verkracht, etc omdat ik in dat soort situaties freeze. Ik ga als het ware uit. En doordat iedereen roept ‘je kan toch vechten!’ voelt het vooral als mijn eigen schuld, want inderdaad, dat kan, en ik nog beter dan de gemiddelde huisvrouwen zelfverdedigingscursus je leert. Dus dan zal het wel aan mij liggen toch?
Alle reacties Link kopieren
LīlyRose schreef:
31-10-2020 10:51
Jij stelt dat freeze, flight, fight een (bewuste) keuze is. Ik ben vanuit mijn werk intensief getraind om met gewelddadige situaties om te gaan en dat lukt me uitstekend.
Toch ben ik meerdere keren verkracht, etc omdat ik in dat soort situaties freeze. Ik ga als het ware uit. En doordat iedereen roept ‘je kan toch vechten!’ voelt het vooral als mijn eigen schuld, want inderdaad, dat kan, en ik nog beter dan de gemiddelde huisvrouwen zelfverdedigingscursus je leert. Dus dan zal het wel aan mij liggen toch?
:hug:

Wat erg.
Nee. Het ligt niet aan jou.

Gasten dienen gewoon van je af te blijven. Er mag best meer spotlight hierop in de maatschappij en met name focus op dat de daders fout zijn, en niet op wat het slachtoffer 'beter' had moeten doen.
Zonmuis schreef:
31-10-2020 10:56
:hug:

Wat erg.
Nee. Het ligt niet aan jou.

Gasten dienen gewoon van je af te blijven. Er mag best meer spotlight hierop in de maatschappij en met name focus op dat de daders fout zijn, en niet op wat het slachtoffer 'beter' had moeten doen.
Das lief :) Ik weet dat het niet mijn schuld was, maar heb het wel heel lang zo gedacht door de ‘je kan toch/moet toch/had toch kunnen vechten’ reacties. En die zijn er veel. Soort geloof in maakbaarheid en dan overkomt het me niet ofzo door de mensen die dat blijven roepen.
Alle reacties Link kopieren
LīlyRose schreef:
31-10-2020 10:51
Jij stelt dat freeze, flight, fight een (bewuste) keuze is. Ik ben vanuit mijn werk intensief getraind om met gewelddadige situaties om te gaan en dat lukt me uitstekend.
Toch ben ik meerdere keren verkracht, etc omdat ik in dat soort situaties freeze. Ik ga als het ware uit. En doordat iedereen roept ‘je kan toch vechten!’ voelt het vooral als mijn eigen schuld, want inderdaad, dat kan, en ik nog beter dan de gemiddelde huisvrouwen zelfverdedigingscursus je leert. Dus dan zal het wel aan mij liggen toch?
Dat is niet wat ik wilde overbrengen. Ik vind het jammer dat mensen zo tegen je praten en zulke dingen roepen. Ik zou nooit zeggen dat het aan jou ligt.

Ik schrijf dat v-v-v een automatische reactie is (van je ‘reptielenbrein’) en dat ik daarvan weg probeer te blijven en ik heb de weg die ik daarvoor aan het afleggen ben, willen weergeven. Dat wil niet zeggen dat zoiets altijd zal lukken of dat ik of jij falen als we in een ‘vries’ komen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf geen moer gehad aan zelfverdediging. Voor die (verplichte lessen wegens opleiding) zelfverdediging schatte ik mijn kansen om te vechten hoger in dan na afloop. Ik weet nog dat ik na de laatste les dacht: “Oké, mijn enige kans op survival is om alvast in foetushouding op de grond te gaan liggen en met al mijn kracht mijn nek en hals beschermen en hopen dat alles snel voorbij is”.

Ik heb meer gehad aan dramalessen. Hoe je jezelf heel zichtbaar en hoorbaar kunt maken, ruimte innemen. En gebruik maken van ‘rekwisieten’. Of ‘publiek’: hoe mensen erbij betrekken, hoe aan te spreken.

Door dit topic heb ik er weer eens bij stil gestaan hoe ik onbewust al allerlei zaken ‘regel’. Nooit hakken of mooie, gladde schoenen als ik weet dat ik ergens alleen door het donker een stukje moet overbruggen. Standaard extra leren hondenriem in jaszak bij het uitlaten van de honden om als zweep te kunnen gebruiken. De ‘hondenuitlaatjas’ die altijd van veel zakken voorzien moet zijn voor die extra riem en telefoon. Hoe vaak ik de camerafunctie van de telefoon al op stand-by heb staan. De ‘hondenuitlaatschoenen’ die standaard een stalen neus hebben.

En ik word daar steeds bozer over hoe langer ik er over ga nadenken.
Nee heb je, ja kun je krijgen
LīlyRose schreef:
31-10-2020 10:51
Ik ben vanuit mijn werk intensief getraind om met gewelddadige situaties om te gaan en dat lukt me uitstekend.
Toch ben ik meerdere keren verkracht, etc omdat ik in dat soort situaties freeze. Ik ga als het ware uit. En doordat iedereen roept ‘je kan toch vechten!’ voelt het vooral als mijn eigen schuld
Argh, zo akelig om zelfs meermalen te zijn overkomen.

De freeze-reactie is zoals je schrijft zowel frustrerend als verwarrend, en als je het dan ook nog uit moet leggen aan mensen die er onbekend mee zijn is het extra zwaar.
@ Lilyrose - vreselijk.

Heb je wel voor jezelf kunnen nagaan in welke situaties dat was, en wat de overeenkomsten waren?

Ik ga bijvoorbeeld niet meer / of bij voorkeur niet naar een mannelijke zorgverlener. Heb bij drie mannelijke zorgverleners grensoverschrijdende incidenten meegemaakt, en dat zie ik dus als een risico.

Had nu bijvoorbeeld fysio nodig, en dan ga ik naar een vrouw.

Onlangs wel hulp gehad van een medische specialist, een man, maar dan ben ik heel erg op mijn hoede. Dan sta ik echt aan, één verkeerde beweging van zo iemand, of een verkeerde opmerking, en ik sla alarm.
rozemarijn123 schreef:
31-10-2020 11:40
Ik ga bijvoorbeeld niet meer / of bij voorkeur niet naar een mannelijke zorgverlener. Heb bij drie mannelijke zorgverleners grensoverschrijdende incidenten meegemaakt, en dat zie ik dus als een risico.

Dat is toch ook erg. Heb je daar wel melding van gemaakt? Want die mensen zouden gewoon ontslagen moeten worden.
LīlyRose schreef:
31-10-2020 11:01
Das lief :) Ik weet dat het niet mijn schuld was, maar heb het wel heel lang zo gedacht door de ‘je kan toch/moet toch/had toch kunnen vechten’ reacties. En die zijn er veel. Soort geloof in maakbaarheid en dan overkomt het me niet ofzo door de mensen die dat blijven roepen.
Bij een inbraak, overval of beroving wordt altijd geadviseerd om gewoon mee te werken. Maar bij een verkrachting wordt het slachtoffer geacht de dader te lijf te gaan. Te krom voor woorden.
RikM schreef:
31-10-2020 11:42
Dat is toch ook erg. Heb je daar wel melding van gemaakt? Want die mensen zouden gewoon ontslagen moeten worden.
Ik heb de situatie effectief afgehandeld, en deze laatste behandelaar durft echt niet meer bij mij in de buurt te komen, en dat is ook heel verstandig van hem. Mijn bloed kookt nog steeds van woede als ik eraan terug denk, en dat zal ik de rest van mijn leven niet meer kwijt raken.

Maar het probleem hierbij is dat een behandeling 1 op 1 plaatsvindt, en het dus altijd het woord van de patiënt is tegen dat van de behandelaar. Tenzij je zelf je eigen videobewaking mee zou nemen.... Nou ja, dan kun je beter een vrouwelijke behandelaar kiezen.

Verder is er ook een probleem, zo heb ik mogen merken, met privacy van adresgegevens die een behandelaar in zijn database heeft, en waar deze dus misbruik van kan maken.

En ook is het oppassen geblazen met bijvoorbeeld mannelijke fysiotherapeuten die wel graag bereid zijn om je werkplek thuis te komen bekijken op zogenaamd ergonomisch juiste instellingen. En dat verzoek in je oor fluisteren. Ja, right.

Maar ja, wij (ik en vriendinnen) zijn al opgegroeid in een schoolklimaat waar er minstens 3 leraren waren die handtastelijk naar ons toe waren, meisjes van 14 jaar. En het begon al eerder, vanaf mijn 12e - wat je al niet over je heen krijgt, het continue lastig gevallen worden. Op elke plek, op elk tijdstip. Elke dag van je leven, dat je de deur uitstapt - zonder man naast je. Want als je een kerel naast je hebt lopen, is het gelijk over. Echt triest.

Hoewel ik wel het idee heb dat alle bouwvakkers tot de orde zijn geroepen door hun bazen, want dat nageroep en gefluit en gedoe van dat soort gasten kom ik niet meer zo tegen.
anoniem_204936 wijzigde dit bericht op 31-10-2020 12:29
0.03% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
kindrebel schreef:
31-10-2020 11:47
Bij een inbraak, overval of beroving wordt altijd geadviseerd om gewoon mee te werken. Maar bij een verkrachting wordt het slachtoffer geacht de dader te lijf te gaan. Te krom voor woorden.
Ik denk dat daar ook echt een groot deel bijzit, dat veel mannen het niet kunnen hebben als een vrouw kritiek op een man heeft.
En dan heb ik het niet enkel over verkrachters, maar ook over 'gewone mannen'.

Als er geweld plaatsvindt van een man tegen een vrouw, dan wordt er uitgebreid gezocht naar wat de vrouw fout deed.

Ze had juist niet moeten terugvechten/juist wel moeten terugvechten.
Ze had juist niet moeten glimlachen/juist wel moeten glimlachen, want daardoor werd hij boos.
Ze had niet/juist wel moeten proberen weg te rennen.

En berg je maar als je wat alcohol op had of met donker op straat liep.

Voortaan moet het dus zijn:

Hij mag niet verkrachten.
Hij mag niet naar eigen goeddunken uitleggen of een vrouw wel zou willen alleen omdat hij wil.
Andere mannen mogen niet zeggen dat ze het uitlokte.

Dit en dat geldt ook voor een bepaald type vrouw dat altijd bij mannen loopt te slijmen en ook meegaat in het idee dat de vrouw wel iets fout gedaan zou hebben.
rozemarijn123 schreef:
31-10-2020 12:10
Maar het probleem hierbij is dat een behandeling 1 op 1 plaatsvindt, en het dus altijd het woord van de patiënt is tegen dat van de behandelaar.
Als je de enige bent bij wie dat gebeurt, dan heb je inderdaad dat probleem. Maar als die behandelaar zo'n viezerik is dat hij jou onzedelijk betast, waarom zou hij dat dan alleen bij jou doen? Dan doet hij dat vast met meerdere vrouwen. En als meerdere vrouwen onafhankelijk van elkaar dezelfde klacht over die behandelaar indienen, dan wordt er misschien wel wat aan gedaan.
Ceder schreef:
31-10-2020 09:42


Gezien je reactie vermoed ik dat jij zelf er nog niet bent zeg maar. Mocht dat zo zijn: sterkte, je kijkt de goede kant op volgens mij.
Even wat geknipt, anders word het een erg lange tekst. Ik ben het eens met wat er weggeknipt is, laat ik dat voorop zetten.

Bij veel dingen zie ik echt wel hoe ik zelf controle kan en had hebben.(En hoe ik die nú kan uitoefenen). Bij een situatie/periode als kind, waar mijn vader mee bemoeid is, voel ik mij inderdaad nog vol slachtoffer. Triggert me want ik hoor mijn vader tijdens irrelevante zaken al schreeuwen hoe ik het slachtoffer uithang. Als ik ook maar wat aanstip dat ik erover wil hebben, begint hij te schreeuwen, vloeken en te verwijten. Daarbij voel ik me nog machteloos omdat mijn pogingen tot controle korte metten mee gemaakt door hem worden.

Even nog een toevoeging; dat mensen je "gebruikte" als therapeut hoort niet. Ik snap wel waarom je nu een soort aversie er tegen hebt.
Wat erg Lily, dat jij zelfs meerdere keren bent verkracht. :"-( :hug:
Mermedina schreef:
31-10-2020 10:40
Ik moest echt leren bereid te zijn om iemand pijn te doen.
Dat laatste was bij mij cruciaal.
Al maak ik met een nagel een piepklein krasje, je gaat er last van hebben als je geweld tegen me gebruikt.
En vaak is de bereidheid het 'aan te gaan' al voldoende. Dan ben je ineens 'hysterisch' en 'waarom ben je zo bang, ik doe toch niks'.
Ook daarover heb ik me heengezet, hoezo is het belangrijk wat enge Peter die een seconde geleden nog ranzige praatjes over pijpen vertelde en me in mijn arm kneep, en daarna ineens de grapjas uit gaat hangen, van me vindt.
Het interesseert me echt geen reet en als het dan niet terecht is, heeft meneer wat geleerd over hoe hij op straat dames moet aanspreken.
Ik was eerst heel bang mensen verkeerd te beoordelen, zometeen was iemand een beetje onhandig of bedoelde het niet zo, en ook bang om als iemand mij pijn deed overdreven te reageren of iemand pijn te doen
Alsof die ander zich daarom druk maakt.
En als je het als man allemaal zo overdreven vind dat je als je mijn arm pakt ik mijn arm terugruk en meld dat je van me af moet blijven, jouw probleem. Gesprek afgelopen, ga maar in je eentje verder tieren.
Ik heb echt afgeleerd mensen het voordeel van de twijfel te geven en dat levert heel veel op.
Het-groepje schreef:
31-10-2020 12:54
Dat laatste was bij mij cruciaal.
Al maak ik met een nagel een piepklein krasje, je gaat er last van hebben als je geweld tegen me gebruikt.
En vaak is de bereidheid het 'aan te gaan' al voldoende. Dan ben je ineens 'hysterisch' en 'waarom ben je zo bang, ik doe toch niks'.
Ook daarover heb ik me heengezet, hoezo is het belangrijk wat enge Peter die een seconde geleden nog ranzige praatjes over pijpen vertelde en me in mijn arm kneep, en daarna ineens de grapjas uit gaat hangen, van me vindt.
Het interesseert me echt geen reet en als het dan niet terecht is, heeft meneer wat geleerd over hoe hij op straat dames moet aanspreken.
Ik was eerst heel bang mensen verkeerd te beoordelen, zometeen was iemand een beetje onhandig of bedoelde het niet zo, en ook bang om als iemand mij pijn deed overdreven te reageren of iemand pijn te doen
Alsof die ander zich daarom druk maakt.
En als je het als man allemaal zo overdreven vind dat je als je mijn arm pakt ik mijn arm terugruk en meld dat je van me af moet blijven, jouw probleem. Gesprek afgelopen, ga maar in je eentje verder tieren.
Ik heb echt afgeleerd mensen het voordeel van de twijfel te geven en dat levert heel veel op.
Dit is een leerzame post! Ik heb door de jaren ook geleerd veel beter voor mezelf op te komen en van me af te bijten. Het doet er niet toe wat een ander daarvan kan denken, belangrijk is dat ik mezelf op nummer één zet. Trouw zijn aan jezelf en jezelf beschermen is altijd het belangrijkste.
kindrebel schreef:
31-10-2020 11:47
Bij een inbraak, overval of beroving wordt altijd geadviseerd om gewoon mee te werken. Maar bij een verkrachting wordt het slachtoffer geacht de dader te lijf te gaan. Te krom voor woorden.
Ja!


En is het ook sowieso je schuld om al uitgekozen te worden want je houding van te voren was al niet bad ass genoeg. Daar had je ook aan kunnen werken en zo mensen afschrikken. Ofzoiets?

Alsof het uberhaupt iets uit zou maken, die houding van te voren.

Ik was gisteren maar weggegaan uit dit topic, te boos en teleurgesteld door een bepaalde kijk van vrouwen zelf. Ben blij te zoen dat er nu meer van dit soort geluiden komen.


Nu denk ik misschien dat het een soort wensgedachtes zijn, soort zelfbescherming, denken dat dat soort dingen maakbaar zijn als je maar hard genoeg je best hebt gedaan ofzo?

Het is alleen zo schadelijk voor de sllachtoffers als die denkwijze niet stopt. Het gaat echt helemaal niemand helpen en het gaat ook helemaal niets veranderen voor de toekomst.

:"-(
anoniem_401375 wijzigde dit bericht op 31-10-2020 13:14
1.13% gewijzigd
Ow, en ik val in herhaling maar ik blijf zelfde soort onzin lezen hier:

Ik ben mondig, ik heb niet bangig of een muurbloempje, heb dus vechtsporten en verdedigingsporten gedaan, en ook van alles aangegeven en zelfs mannen geslagen en getrapt.
Het mondig zijn heeft me ook in juist zeer gevaarlijke situaties gebracht. En het kunnen vechten 1x me geholpen.

Maar ook vaak niet. Ben ook wel eens opgewacht daarna en helemaal in elkaar getrapt.

En het heeft al helemaal niets geholpen met al het andere lichtere lastigvallen.
Dat gebeurde gewoon nog steeds. Het maakt echt niet zo veel uit hoe je eruit ziet, je houding, of je kan vechten of niet.


En het blijft toch echt victim blaming. Want je moet toch wel allerlei dingen doen en moeten kunnen en willen.. Nee!!


Enige waarom dit nog steeds voorkomt... omdat die mannen er gewoon mee weg komen en de slachtoffers dingen normaal zijn gaan vinden.
En mensen elkaar dit soort onzin blijven aanpraten.

Echt.
anoniem_401375 wijzigde dit bericht op 31-10-2020 13:21
37.25% gewijzigd
Het-groepje schreef:
31-10-2020 12:54
Dat laatste was bij mij cruciaal.
Al maak ik met een nagel een piepklein krasje, je gaat er last van hebben als je geweld tegen me gebruikt.
En vaak is de bereidheid het 'aan te gaan' al voldoende. Dan ben je ineens 'hysterisch' en 'waarom ben je zo bang, ik doe toch niks'.
Ook daarover heb ik me heengezet, hoezo is het belangrijk wat enge Peter die een seconde geleden nog ranzige praatjes over pijpen vertelde en me in mijn arm kneep, en daarna ineens de grapjas uit gaat hangen, van me vindt.
Het interesseert me echt geen reet en als het dan niet terecht is, heeft meneer wat geleerd over hoe hij op straat dames moet aanspreken.
Ik was eerst heel bang mensen verkeerd te beoordelen, zometeen was iemand een beetje onhandig of bedoelde het niet zo, en ook bang om als iemand mij pijn deed overdreven te reageren of iemand pijn te doen
Alsof die ander zich daarom druk maakt.
En als je het als man allemaal zo overdreven vind dat je als je mijn arm pakt ik mijn arm terugruk en meld dat je van me af moet blijven, jouw probleem. Gesprek afgelopen, ga maar in je eentje verder tieren.
Ik heb echt afgeleerd mensen het voordeel van de twijfel te geven en dat levert heel veel op.
Mijn vorige psycholoog hamerde er op om mensen wel de voordeel van de twijfel de geven waardoor ik altijd het idee had niet genoeg voor mijzelf op te komen. Je post doet me inzien dat je wél in kracht moet staan dus. Dank je daarvoor.
kindrebel schreef:
31-10-2020 11:47
Bij een inbraak, overval of beroving wordt altijd geadviseerd om gewoon mee te werken. Maar bij een verkrachting wordt het slachtoffer geacht de dader te lijf te gaan. Te krom voor woorden.
Dat is echt heel goed opgemerkt.
LīlyRose schreef:
31-10-2020 11:01
Das lief :) Ik weet dat het niet mijn schuld was, maar heb het wel heel lang zo gedacht door de ‘je kan toch/moet toch/had toch kunnen vechten’ reacties. En die zijn er veel. Soort geloof in maakbaarheid en dan overkomt het me niet ofzo door de mensen die dat blijven roepen.
Ik geloof er stellig in dat freeze ook een inschatting is en je leven kan redden.
Het gekke is dat ik een keer bij een rollenspel in een freeze terechtkwam.
Mensen die mij niet goed kennen denken dat ik lief en schattig ben dus de acteur wilde even een punt maken en ging achteraf veel en veel te ver.
En omdat het een rollenspel was, wist ik dus niet wat te doen.
De aangeleerde vaardigheden sloegen nergens op in deze situatie, deescaleren werkte averechts, fysiek was uitdrukkelijk geen onderdeel van deze training, dus ik bevroor.
De acteur werd erg fysiek.
Ik wist nog dat ik net als in een achtbaan dacht: 'dit zou een paar minuten duren dus dit is zo voorbij'.
Het was nog enger dan een 'echte' ervaring omdat ik me echt niet in control voelde.
Plus ik de acteur onberekenbaar vond, er was iets in zijn blik, hij wist heel goed wat hij deed al zei hij achteraf 'ik liet me teveel meeslepen'.
De hele training was verpest, onveilig en we kregen de dag erna een andere acteur.
Luci_Mster2 schreef:
31-10-2020 13:09

Ik was gisteren maar weggegaan uit dit topic, te boos en teleurgesteld door een bepaalde kijk van vrouwen zelf. Ben blij te zoen dat er nu meer van dit soort geluiden komen.


Nu denk ik misschien dat het een soort wensgedachtes zijn, soort zelfbescherming, denken dat dat soort dingen maakbaar zijn als je maar hard genoeg je best hebt gedaan ofzo?

Het is alleen zo schadelijk voor de sllachtoffers als die denkwijze niet stopt. Het gaat echt helemaal niemand helpen en het gaat ook helemaal niets veranderen voor de toekomst.

:"-(
+100
Ik ben ook afgehaakt gister. Het kwetste me teveel en rakelt ook teveel op. Ook alle familieshit komt dan boven.

Ik denk inderdaad ook dat het een zelfbescherming is; als ik denk dat je er op enige manier invloed op hebt dan overkomt mij dit niet.
Omdat het dan ineens heel dichtbij komt.

Gister liep ik op straat, totaal niet aanstootgevend gekleed en met een rechte houding. Die houding let ik erg op omdat me dat al zo vaak vertelt is; je straalt het uit. Dus niet.
Komt er een man aangefietst die me indringend aankijkt en zijn tong op seksuele wijze uitsteekt.
Echt, wat bezielt je.
rozemarijn123 schreef:
31-10-2020 11:40
@ Lilyrose - vreselijk.

Heb je wel voor jezelf kunnen nagaan in welke situaties dat was, en wat de overeenkomsten waren?
Ja, mannen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven