Overig
alle pijlers
Broertje blijkt halfbroertje
dinsdag 7 mei 2019 om 23:29
Goedenavond,
Een tijdje terug had ik een goed gesprek met mijn tante en ben ik erachter gekomen dat mijn broertje en ik niet dezelfde vader hebben. Ik heb me altijd al afgevraagd waarom hij zo anders is als mij en ons jongste broertje, maar dit was natuurlijk niet iets wat ik in gedachten had. Ik heb ook met vrienden van mijn moeder gepraat hierover en ik wist voor 1000% dat als ik er naar haar over zou beginnen ze niet eerlijk zou zijn. Dus ja ik kende deze man nog wel van vroeger toen ik 4 jaar oud was... dus een beetje op facebook gekletst en de dag daarna zat ik met hem rond de tafel, ik wilde alles weten van begin tot eind. Hij wilde mijn broertje heel graag weer eens zien. (Heeft hem de eerste 1,5 jaar mogen zien, daarna niet meer). Ik kan ook geen geheimen voor mijn broertje we vertellen elkaar letterlijk alles! Dus ik nadat ik met zijn vader had gesproken de moed bij elkaar geraapt en naar mijn moeder gestapt. Ik zei tegen haar dat ze twee weken de tijd had te vertellen en zo niet zou ik het doen. Uiteindelijk heeft ze het verteld. Broertje inmiddels al een keer bij zijn vader geweest maar wil dit niet in stand houden zolang mijn vader dit niet weet en hij er met hem over gesproken heeft. Mijn moeder heeft al meerdere malen beloofd het tegen hem te vertellen maar ze doet het gewoon niet, en gaat dit ook nooit doen. Mijn tante en oma zeggen ook ze wacht gewoon af totdat jullie haar klusje weer geklaard hebben. Ik heb tegen mijn broertje gezegt dat als hij het echt graag tegen papa wil zeggen hij dat gewoon moet doen. Tante en ik hebben ook aangeboden mee te gaan dan. Het punt is alleen sinds wij dit weten enzo doet hij zo kortaf logisch er gaat van alles door hem heen! Maar als ik iets vraag aan hem bijv.: “hoe was het op school?” Of “heb je nog met je vader gesproken” krijg ik wel hele rot opmerkingen van:”wat maakt dat uit?, je bent toch mijn echte zus niet!” Of dat hij me verteld heeft dat hij het nooit had willen weten en had gewild dat alles anders was. Ik snap hem ik zou me niet kunnen voorstellen hoe het zou moeten zijn. Maar hij moet ook begrijpen dat ik er altijd als enige voor hem was en dat ook altijd zal blijven. Ik vind het zo moeilijk ermee om te gaan. Ik dacht toen ik het hoorde hij moet dit weten en zo’n geheim kan ik niet voor hem bewaren! Ik dacht dat als hij het zou weten het minder pijn zou doen, maar helaas het is nog steeds zo moeilijk alles komt zo dichtbij. Hij leert zijn vader kennen, krijgt een andere opa en oma, heeft blijkbaar een tiental neefjes en nichtjes. Als het goed uitpakt ben ik zo blij voor hem natuurlijk! Een leuke vader een leuke familie. Maar het voelt alsof ik er niet klaar voor ben hem te ‘verliezen’ aan een andere familie ofzo. Vooral nu hij zo rot doet en me helemaal niks meer verteld weet ik het even niet meer! Ik hoop dat er misschien iemand is die mij kan helpen dit goed te verwerken en me misschien kan helpen. Wellicht heeft iemand zelf zoiets meegemaakt en ben dan benieuwd hoe diegene ermee om is gegaan. Alvast bedankt!
Een tijdje terug had ik een goed gesprek met mijn tante en ben ik erachter gekomen dat mijn broertje en ik niet dezelfde vader hebben. Ik heb me altijd al afgevraagd waarom hij zo anders is als mij en ons jongste broertje, maar dit was natuurlijk niet iets wat ik in gedachten had. Ik heb ook met vrienden van mijn moeder gepraat hierover en ik wist voor 1000% dat als ik er naar haar over zou beginnen ze niet eerlijk zou zijn. Dus ja ik kende deze man nog wel van vroeger toen ik 4 jaar oud was... dus een beetje op facebook gekletst en de dag daarna zat ik met hem rond de tafel, ik wilde alles weten van begin tot eind. Hij wilde mijn broertje heel graag weer eens zien. (Heeft hem de eerste 1,5 jaar mogen zien, daarna niet meer). Ik kan ook geen geheimen voor mijn broertje we vertellen elkaar letterlijk alles! Dus ik nadat ik met zijn vader had gesproken de moed bij elkaar geraapt en naar mijn moeder gestapt. Ik zei tegen haar dat ze twee weken de tijd had te vertellen en zo niet zou ik het doen. Uiteindelijk heeft ze het verteld. Broertje inmiddels al een keer bij zijn vader geweest maar wil dit niet in stand houden zolang mijn vader dit niet weet en hij er met hem over gesproken heeft. Mijn moeder heeft al meerdere malen beloofd het tegen hem te vertellen maar ze doet het gewoon niet, en gaat dit ook nooit doen. Mijn tante en oma zeggen ook ze wacht gewoon af totdat jullie haar klusje weer geklaard hebben. Ik heb tegen mijn broertje gezegt dat als hij het echt graag tegen papa wil zeggen hij dat gewoon moet doen. Tante en ik hebben ook aangeboden mee te gaan dan. Het punt is alleen sinds wij dit weten enzo doet hij zo kortaf logisch er gaat van alles door hem heen! Maar als ik iets vraag aan hem bijv.: “hoe was het op school?” Of “heb je nog met je vader gesproken” krijg ik wel hele rot opmerkingen van:”wat maakt dat uit?, je bent toch mijn echte zus niet!” Of dat hij me verteld heeft dat hij het nooit had willen weten en had gewild dat alles anders was. Ik snap hem ik zou me niet kunnen voorstellen hoe het zou moeten zijn. Maar hij moet ook begrijpen dat ik er altijd als enige voor hem was en dat ook altijd zal blijven. Ik vind het zo moeilijk ermee om te gaan. Ik dacht toen ik het hoorde hij moet dit weten en zo’n geheim kan ik niet voor hem bewaren! Ik dacht dat als hij het zou weten het minder pijn zou doen, maar helaas het is nog steeds zo moeilijk alles komt zo dichtbij. Hij leert zijn vader kennen, krijgt een andere opa en oma, heeft blijkbaar een tiental neefjes en nichtjes. Als het goed uitpakt ben ik zo blij voor hem natuurlijk! Een leuke vader een leuke familie. Maar het voelt alsof ik er niet klaar voor ben hem te ‘verliezen’ aan een andere familie ofzo. Vooral nu hij zo rot doet en me helemaal niks meer verteld weet ik het even niet meer! Ik hoop dat er misschien iemand is die mij kan helpen dit goed te verwerken en me misschien kan helpen. Wellicht heeft iemand zelf zoiets meegemaakt en ben dan benieuwd hoe diegene ermee om is gegaan. Alvast bedankt!
woensdag 8 mei 2019 om 00:50
Hij zal zich in elk geval dubbel genaaid voelen aangezien de kans groot is dat hij het niet van Fleurs moeder te horen krijgt maar van een van de rest van de mensen die Fleur ingelicht heeft.Cateautje schreef: ↑08-05-2019 00:48Vraag me af hoe de vader zal reageren als het hem ooit verteld wordt. Kan me voorstellen dat hij zich vreselijk verraden zal voelen en het niet zomaar over laat waaien, dus ik kan me ook voorstellen dat moe er niet op zit te wachten dat de vader het te weten komt.
woensdag 8 mei 2019 om 00:52
woensdag 8 mei 2019 om 00:55
Als broertje het wil vertellen is dat zijn goed recht. Maar als moeder een beetje verantwoordelijkheid wil tonen en dit niet aan haar kinderen/familie overlaat, zal zij dat doen. Arme opvoedvader en kinderen.
woensdag 8 mei 2019 om 00:57
woensdag 8 mei 2019 om 01:02
Dat dit nieuws iets met je doet en je dit graag wil bespreken snap ik, maar ik vind het persoonlijk wel heel raar dat je dan contact zoekt met zijn vader op Facebook. Ik vind het ook vreemd dat iedereen het nu weet behalve jouw vader. Die wordt nog steeds door iedereen voorgelogen.
Ik lees hier wel reacties dat men niet zo hard moet zijn richting Fleur, maar ik vind het nogal wat dat Fleur van haar moeder eiste dat ze het haar broertje zou vertellen. Dat had ook op een later tijdstip gekund als iedereen er klaar voor was. Moeder heeft het niet slim aangepakt, die vrienden zijn nogal dom om het aan Fleur te vertellen en zij moet beseffen dat dit een heftige bom is voor iedereen in het gezin.
Ik lees hier wel reacties dat men niet zo hard moet zijn richting Fleur, maar ik vind het nogal wat dat Fleur van haar moeder eiste dat ze het haar broertje zou vertellen. Dat had ook op een later tijdstip gekund als iedereen er klaar voor was. Moeder heeft het niet slim aangepakt, die vrienden zijn nogal dom om het aan Fleur te vertellen en zij moet beseffen dat dit een heftige bom is voor iedereen in het gezin.
woensdag 8 mei 2019 om 01:11
Wat had Fleur moeten doen dan? 'Oh, nee ik wacht nog even tien jaar met vertellen tegen iedereen totdat mijn broertje ouder is en er beter mee om kan gaan'?
En wat vertel je je broertje dan? Dat je het al jaren wist maar het geheim hield?
Dont blame the messenger. Moeder had het nooit moeten verbergen. Vervolgens had moeder zich niet moeten laten chanteren en het zelf oplossen. Moeder is verschrikkelijk dat ze haar kind vraagt zo een geheim voor zich te houden. Alle schuld hier ligt bij de moeder in mijn optiek.
En wat vertel je je broertje dan? Dat je het al jaren wist maar het geheim hield?
Dont blame the messenger. Moeder had het nooit moeten verbergen. Vervolgens had moeder zich niet moeten laten chanteren en het zelf oplossen. Moeder is verschrikkelijk dat ze haar kind vraagt zo een geheim voor zich te houden. Alle schuld hier ligt bij de moeder in mijn optiek.
woensdag 8 mei 2019 om 01:21
Er klaar voor was? Laat me niet lachen.
Wanneer ben je er klaar voor om te horen dat je vader niet je vader is? Op je 16e? Je 18e? Je 21e? Terwijl je hele familie behalve jij en je verzorgvader het al weet? Zo’n levensveranderend bericht kun je maar beter zo snel mogelijk horen, hoe moeilijk het ook is. Wachten was in deze situatie alleen maar moeilijker en pijnlijker geweest. Bovendien staat de biologische vader zeer open voor contact.
En wanneer ben je er als vrouw klaar voor om aan je man te vertellen dat jullie middelste kind van een andere man is? Als het aan deze moeder ligt, neemt ze het (begrijpelijkerwijs) mee in haar graf. Zonder inmenging van anderen had haar zoon nooit zijn biologische vader kunnen ontmoeten. Wachten tot moeder er klaar voor was, had geen enkel effect gehad.
woensdag 8 mei 2019 om 02:05
Fleur, uit je verhaal maak ik op dat je 17 bent. Klopt dat?
Wat tante jou verteld heeft, is superheftig voor meerdere partijen.
Ik vind dat ze jou daar niet mee op mag zadelen.
Het is begrijpelijk hoe je daar op gereageerd hebt, ook naar je broertje toe, Uit de lengte van je OP en dat je in één ruk doorschrijft, blijkt echt hoe emotioneel je bent maar ook niet overziet wat de gevolgen zijn.
Dit kun je niet alleen. Praat hierover met je huisarts/een vertrouwenspersoon. Probeer niet langer met tantes, oma's enz. door actieve sturing de situatie te krijgen zoals jij denkt dat die moet zijn.
Je gaat op tegenstand en onverwachte reacties stuiten die veel te groot voor jou alleen zijn.
Je broertje moet 'verwerken' dat hij niet is wij hij dacht. Dat is ontzettend heftig. Het is niet voor niets dat mensen die zulke dingen horen behoorlijk van de leg raken.
Je moeder zal zich klem gezet voelen. De hele boel staat op de tocht. Daarom heeft ze het al die tijd geheim gehouden (stom of niet, ze deed het).
Je vader kan/zal zich belazerd voelen.
En jij hebt een actieve rol hierin.
Het is onvoorspelbaar wie eventueel met het vingertje naar jou gaat wijzen.
Neem die niet langer op je.
Jij bent niet de verantwoordelijke is deze! En het is ook jouw schuld niet.
Zoek goede hulp hierin. Ook voor jezelf!
Sterkte.
Wat tante jou verteld heeft, is superheftig voor meerdere partijen.
Ik vind dat ze jou daar niet mee op mag zadelen.
Het is begrijpelijk hoe je daar op gereageerd hebt, ook naar je broertje toe, Uit de lengte van je OP en dat je in één ruk doorschrijft, blijkt echt hoe emotioneel je bent maar ook niet overziet wat de gevolgen zijn.
Dit kun je niet alleen. Praat hierover met je huisarts/een vertrouwenspersoon. Probeer niet langer met tantes, oma's enz. door actieve sturing de situatie te krijgen zoals jij denkt dat die moet zijn.
Je gaat op tegenstand en onverwachte reacties stuiten die veel te groot voor jou alleen zijn.
Je broertje moet 'verwerken' dat hij niet is wij hij dacht. Dat is ontzettend heftig. Het is niet voor niets dat mensen die zulke dingen horen behoorlijk van de leg raken.
Je moeder zal zich klem gezet voelen. De hele boel staat op de tocht. Daarom heeft ze het al die tijd geheim gehouden (stom of niet, ze deed het).
Je vader kan/zal zich belazerd voelen.
En jij hebt een actieve rol hierin.
Het is onvoorspelbaar wie eventueel met het vingertje naar jou gaat wijzen.
Neem die niet langer op je.
Jij bent niet de verantwoordelijke is deze! En het is ook jouw schuld niet.
Zoek goede hulp hierin. Ook voor jezelf!
Sterkte.
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
woensdag 8 mei 2019 om 06:23
ik denk datje je broertje tijd moet geven. Dat jij geschrokken bent van het nieuws is begrijpelijk, je broertje is je halfbroertje. Maar hou er rekening mee dat hij nog meer geschrokken is, niet alleen ben jij niet zijn zus maar zijn halfzus, maar zijn vader is ook nog eens niet zijn vader en er blijkt nog een hele nieuwe familie te zijn. Ik kan me goed voorstellen dat dat jochie even helemaal niet meer weet wat voor en achter is.
Daarnaast kan ik me ook voorstellen dat hij nu zit met een loyaliteitsconflict tussen opvoedvader en biologische vader, waar hij niet heel veel mee kan, want opvoedvader weet van niets. Naast dat loyaliteitsconflict kan ik me ook nog eens heel goed voorstellen dat hij zit met een schuldgevoel, niet omdat hij iets schuld is, maar stel alles komt uit, en je vader gaat van je moeder scheiden, dan is hij een soort van het onderwerp waarover ze dat doen voor zijn gevoel. Ik kan me heel goed voorstellen dat je broertje nu denkt: ik doe even niks, eerst pas op de plaats, kind is 13.
Je moeder een heeft hier echt een behoorlijke puinzooi gecreeerd en zij zou dit moeten oplossen, niet jullie, en zij zou ook moeten bedenken wat de oplossing is, en die verantwoordelijkheid niet bij jou of je broertje neer moeten leggen. Dit is gewoon van de zotte, verwachten van een stel kinderen om te beslissen of ze al dan niet een bom onder het huwelijk van hun ouders moeten leggen.
Daarnaast kan ik me ook voorstellen dat hij nu zit met een loyaliteitsconflict tussen opvoedvader en biologische vader, waar hij niet heel veel mee kan, want opvoedvader weet van niets. Naast dat loyaliteitsconflict kan ik me ook nog eens heel goed voorstellen dat hij zit met een schuldgevoel, niet omdat hij iets schuld is, maar stel alles komt uit, en je vader gaat van je moeder scheiden, dan is hij een soort van het onderwerp waarover ze dat doen voor zijn gevoel. Ik kan me heel goed voorstellen dat je broertje nu denkt: ik doe even niks, eerst pas op de plaats, kind is 13.
Je moeder een heeft hier echt een behoorlijke puinzooi gecreeerd en zij zou dit moeten oplossen, niet jullie, en zij zou ook moeten bedenken wat de oplossing is, en die verantwoordelijkheid niet bij jou of je broertje neer moeten leggen. Dit is gewoon van de zotte, verwachten van een stel kinderen om te beslissen of ze al dan niet een bom onder het huwelijk van hun ouders moeten leggen.
woensdag 8 mei 2019 om 06:46
Nou, inderdaad. Ben een forumfossiel en dit gebeurt al jaren en jaren. Een iemand in ongenuanceerd met wat ik noem een “grote bek op poten” en de rest hobbelt er achteraan.Java schreef: ↑08-05-2019 00:05Wat doen jullie belachelijk hard tegen Fleur. Haar tante heeft een bom bij haar gedropt. Fleur en haar broertje zijn altijd twee handen op 1 buik geweest. Toch is ze met dit grote en zware geheim niet meteen naar haar broertje gerend, maar heeft ze eerst nog bij diverse mensen aan hoor en wederhoor gedaan, en heeft ze geprobeerd de verantwoordelijke (namelijk de moeder) op haar verantwoordelijkheid richting broertje te wijzen.
Belachelijk dat jullie vinden dat ze maar had moeten doen alsof tante die bom nooit gedropt had. Alsof dat werkelijk mogelijk zou zijn. Jullie praten elkaar gewoon na.
woensdag 8 mei 2019 om 07:00
Jaahoor schreef: ↑08-05-2019 01:11Wat had Fleur moeten doen dan? 'Oh, nee ik wacht nog even tien jaar met vertellen tegen iedereen totdat mijn broertje ouder is en er beter mee om kan gaan'?
En wat vertel je je broertje dan? Dat je het al jaren wist maar het geheim hield?
Dont blame the messenger. Moeder had het nooit moeten verbergen. Vervolgens had moeder zich niet moeten laten chanteren en het zelf oplossen. Moeder is verschrikkelijk dat ze haar kind vraagt zo een geheim voor zich te houden. Alle schuld hier ligt bij de moeder in mijn optiek.
Je moeder dwingen het binnen veertien dagen te vertellen of tien jaar wachten zijn twee uitersten natuurlijk.
Die moeder had TO even op haar plaats een verantwoordelijkheid moeten wijzen. Als zoiets dertien jaar geheim is gebleven maakt een extra week ook niet meer uit.
Verder vind ik ook dat TO veel meer de tijd moet nemen en broertje niet zo onder druk moet zetten om het te aanvaarden etc. Hij is 13 en heeft nog een heel leven voor zich, hij mag jaren de tijd nemen om dit een plaats te geven. Het is vooral zijn leven dat overhoop is gehaald zonder dat hij dat zelf wilde.
woensdag 8 mei 2019 om 07:28
Ik moet zeggen dat ik op die leeftijd waarschijnlijk ook zo gereageerd had, eigenlijk reageren alle volwassenen behalve vader abnormaal in dit verhaal. Van tante vraag ik me ook af wat haar onderliggend motief is, kan maar zo zijn dat TO gebruikt wordt om even moeder een hak te zetten. Het vertellen aan een meisje van iets zo precairs is natuurlijk belachelijk. Als ik TO was zou ik even een pas op plaats maken, je broertje weet het en is leidend in dit geval. Als je de tent nu meer overhoop gooit krijg je hier later naar mijn mening enorme spijt van.Lieveling schreef: ↑08-05-2019 00:26Nee natuurlijk niet, maar dat kon ze dus juist ook niet overzien. Het is nogal wat om met zo’n familiegeheim opgezadeld te worden en daar dan goed mee om te kunnen gaan. Niet iets om TO nu mee de grond in te stampen dat ze dat niet had moeten doen.
Ik vind het onbegrijpelijk dat moeder (en tante en desnoods wie er verder allemaal kennelijk nog op de hoogte zijn) dit niet oppakken en de juiste ondersteuning bieden.
woensdag 8 mei 2019 om 07:44
Ik vind dat die moeder zelf maar eens verantwoordelijkheid moet nemen, (niet dat ik dan een goed idee heb over wat ze dan precies moet doen) maar nu zit ze een beetje passief toe te kijken terwijl ze haar kinderen laat beslissen of ze al dan niet een bom onder hun ouders huwelijk zouden moeten leggen. Iedereen heeft wel een mening over wat TO wel of niet zou of had moeten doen, maar ik vind eigenlijk dat TO niet in die situatie zou moeten zitten en dat die moeder dus een plan de campagne zou moeten maken.Andersom schreef: ↑08-05-2019 07:00Je moeder dwingen het binnen veertien dagen te vertellen of tien jaar wachten zijn twee uitersten natuurlijk.
Die moeder had TO even op haar plaats een verantwoordelijkheid moeten wijzen. Als zoiets dertien jaar geheim is gebleven maakt een extra week ook niet meer uit.
Verder vind ik ook dat TO veel meer de tijd moet nemen en broertje niet zo onder druk moet zetten om het te aanvaarden etc. Hij is 13 en heeft nog een heel leven voor zich, hij mag jaren de tijd nemen om dit een plaats te geven. Het is vooral zijn leven dat overhoop is gehaald zonder dat hij dat zelf wilde.
woensdag 8 mei 2019 om 07:50
woensdag 8 mei 2019 om 08:02
Ik snap dit niet, wie is diegene? Jouw broertje? Doe es niet zo heftig en laat dat jong es effe met rust. Jij hebt blijkbaar hele ideeën over hoe het moet en hoe hij zou moeten reageren. Hij wil dat niet, hij wil dat jij hem met rust laat. Zijn waarheid, zijn leven, zijn keuze. En ik ben echt stomverbaasd dat drie volwassen vrouwen (oma, moeder, tante) hem en jou hierin zo laten bungelen. Belachelijk.FleurRx schreef: ↑07-05-2019 23:43Dat weet ik. Maar dus omdat hij het er ook moeilijk mee heeft mag ik dat niet? Je hebt volgens mij geen idee hoe het is om na 13 jaar te horen dat jullie niet van dezelfde vader zijn (gelukkig maar). Als ik mezelf op de eerste plaats had gezet had ik het hem dus ook nooit verteld. Maar je moet je voorstellen dat degene waarvoor je leeft en je je hele leven mee deelt niks meer van je wilt, terwijl je juist alles op alles wilt zetten om diegene te helpen.
Overigens als opvoedvader die dus denkt de echte vader te zijn, zou ik zou me goed genaaid voelen en ik heb het idee dat jouw broertje dit misschien wel heel goed snapt. Zo bijzonder ook dat jouw broertje eerst in contact is gebracht met zijn biologische vader zonder dat zijn eigenlijke vader (opvoedvader) hiervan afweet. Echt die drie volwassen vrouwen in jouw familie sporen niet, dat ze dit hebben toegestaan en jou hierin op deze wijze jouw gang hebben laten gaan.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 8 mei 2019 om 08:16
Ik heb een beetje het vermoeden dat to zoiets tegen die tante heeft gezegd als: hij is mijn echte broertje niet en dat tante gewoon niet zo goed was in ronduit liegen.blauwe_emmer schreef: ↑08-05-2019 07:28Ik moet zeggen dat ik op die leeftijd waarschijnlijk ook zo gereageerd had, eigenlijk reageren alle volwassenen behalve vader abnormaal in dit verhaal. Van tante vraag ik me ook af wat haar onderliggend motief is, kan maar zo zijn dat TO gebruikt wordt om even moeder een hak te zetten. Het vertellen aan een meisje van iets zo precairs is natuurlijk belachelijk. Als ik TO was zou ik even een pas op plaats maken, je broertje weet het en is leidend in dit geval. Als je de tent nu meer overhoop gooit krijg je hier later naar mijn mening enorme spijt van.
Maar dan nog hadden tante en moeder het gesorek met to moeten aangaan natuurlijk.
woensdag 8 mei 2019 om 08:45
Dat roep je als tiener ineens out of the blue? Lijkt me ook niet heel logisch.
woensdag 8 mei 2019 om 08:46
Klopt. En die grote bekken op poten, die de openingspost maar half lezen, zijn jarenlang dezelfde nicknames.
Heel jammer als die als eerste op het topic van een nieuweling reageren, want dan wordt er meteen een vernietigende i.p.v. een behulpzame toon gezet. Arme TO.
