Hij komt, hij komt! Maar ehm, wie en wanneer eigenlijk?

Geheel Yas' schuld uiteraard dat ik nu zo hyper en walgelijke ruim van te voren al een topic open.



Hij komt, hij komt! Of zij? Vorig jaar nam ik twijfelend contact op met de Stichting Hulphond. Eigenlijk alleen om wat informatie op te vragen. Ik wil al heel lang een huisdier, heb altijd een zwak voor honden gehad (mee opgegroeid) en tja een hulpdier zou wel erg ideaal zijn in mijn steeds kleiner wordend wereldje met bijpassend dwars karakter. Maar dat was vast niets voor mij, dat kon toch niet? Daar dachten ze bij de stichting duidelijk anders over en na een enthousiast gesprek had ik al snel de aanvraagpapieren op de mat liggen.



Na nog wat getwijfel maar eens voorzichtig wat papieren ingevuld en mijn ergotherapeute gebeld of zij dat deel van de aanvraag voor zich wilde nemen. Twee maanden later op 23 juli zat er iemand van Stichting Hulphond in huis, samen met haar eigen hond. Ik kreeg een mooi staaltje te zien van wat een hond kan bieden en ben gegrilld om te kijken of ik geschikt ben om voor een hond te zorgen, of ik aan alle eisen voldoe, of een hulphond een meerwaarde heeft en of ik geen gevaar in mijn rolstoel ben en zo een hond aan kan rijden. Aan het eind van dat gesprek kreeg ik te horen wat ik al wel wist; nu begint het lange wachten. Het duurt gemiddeld 6 maanden voor de zorgverzekeraar na het krijgen van het rapport van de ergotherapeut en de hondenschool een besluit laat horen. Toen minder nieuws. De Stichting zag een duidelijke indicatie en is voor de hulphond, maar men vreest dat de verzekeraar me als niet gehandicapt genoeg zal bestempelen, gebaseerd op eerdere ervaringen.



Zes lange maanden probeer ik het onderwerp -behoorlijk succesvol- te negeren en kom ik langzaam tot een punt waarop ik hoop op een positief besluit, maar incalculeer dat het waarschijnlijk negatief is. Vorige week belde ik mijn zorgverzekeraar en dacht bij mezelf 'ach, de 6 maanden zijn bijna om, laat ik vragen of ze al wat weten'. Toen kwam de grote shock. Ze wisten inderdaad al wat! Na wat doorgeschakel kom ik terecht bij de juiste persoon en die weet mij te vertellen dat 7 juli er al een machtiging is afgegeven. He!? Dat kan helemaal niet hoor, 28 juli hebben jullie pas de laatste nodige rapporten gehad. Dat blijkt te kloppen, maar het ergotherapeutisch rapport was al zo duidelijk dat de verzekeraar er alle heil in zag. Oh ehm. Ja, ehm, maar je hebt het over een machtiging, ehm even voor mijn eigen ongeloof, je zegt dus in gewone mensentaal dat ik een hond KRIJG!? Ja, dat werd dus echt gezegd. Het heeft denk ik wel 10 minuten geduurd voor de medewerker me zo ver had dat ik het voorzichtig begon te geloven, zo overtuigd was ik van een afwijzing. Ik heb hem geloof ik verbaal gezoend als dank, heb gegild -na netjes opgehangen te hebben- van blijdschap en ongeloof, een potje gejankt en het aan zoveel mogelijk mensen verteld in de hoop dat het dan een beetje écht zou worden want dit kon toch niet echt zo zijn?



Dus hup, Stichting opgebeld. Ja, die wisten meteen wie ik was. Zelf waren ze ook verbaasd over de positieve en snelle afloop. Ze hebben zelfs in augustus opnieuw gevraagd of het écht wel klopt zo snel. Ja, echt het klopt. Ze wist me te vertellen dat ik dus al een half jaar op de wachtlijst sta!



En nu, nu is het lange wachten begonnen. Gemiddeld duurt het een jaar na goedkeuring voor er een plaatsing is. Dat zou nu dan nog een weekje of 25 gemiddeld moeten zijn. En ik? Ik hyper en stuiter door het leven. Wat zal het worden? Een reu of een teef? Een labrador, een retriever of toch een herder? Welke naam, welk karakter, wanneer?



Men matcht honden een beetje vergelijkbaar met donororganen. Er is een wachtlijst, maar men gaat van nr. 1 naar nr. 2 etc. tot ze de beste match hebben gevonden. Je kunt dus ook een stuk sneller aan de beurt zijn. Elk moment kan er een telefoon rinkelen. Morgen, maar ook op een druilerige morgen in september. Wetende dat de opleiding zo'n 20-22 maanden duurt, maakt dat 'mijn hond' naar alle waarschijnlijkheid dus al ergens rond loopt! Zal ik straks in december al met hond en al op vakantie gaan? Oh, en ik moet straks wel e.e.a. gaan regelen. Hmm, vandaag 2 telefoontjes gemist van een afgeschermd nummer en ik word nooit door onbekende nummers gebeld. Zou het? Nee, dat kan nog niet.



Kortom; hyper en stuiter. Ik weet pas een ruime week dat ik op de wachtlijst sta en al een stuk hoger dan ik ooit had kunnen dromen. En het geduld is op, meer dan op. I wanna dog, I wanna doggy now!



Wat ik met dit topic wil? Weet ik veel. Van mijn part de goden verzoeken dat mórgen de telefoon rammelt. Een portie geduld blief ik niet, een hond, dat blief ik.



En voor zover ik aan het eind van zo'n lang gewauwel nog enige lezers over heb, ga ik met alle liefde even op mijn zeepkist staan om een verkooppraatje te houden;



degenen die nog een goed doel zoeken voor een donatie; Stichting Hulphond Ondanks dat de zorgverzekeraar een deel van de kosten betaald voor een hulphond, valt of staat nog altijd een te groot gedeelte met de giften en donaties van particulieren en bedrijven. Het hele traject -van training hond en mens, bemiddeling, tot 'levenslange' begeleiding'- kost een ongekende 26.000 per hond. Elke cent is dus meer dan welkom.

Lika, het is inderdaad een ongelooflijke klus om vergoeding te krijgen. Alles draait om 'hoeveel geld kan een hond besparen' en wee de gebeente als er niet bespaard kan worden. In de huidige aanvraag wordt er gewoon letterlijk gevraagd hoe veel zorg er naar verwachting beknibbeld kan gaan worden. Voor kinderen is het vaak nog lastiger om een toezegging te krijgen, heb ik begrepen. Zonde, echt doodzonde! Is er voor hem al eens geïnformeerd of het via particulieren kan? Ik weet dat sommige scholen ook wel eens (i.v.m. kosten helaas weinig, maar toch) plaatsen zonder vergoeding. Dan lopen ze wel de deelvergoeding in de dagelijkse onkosten mis, maar het is beter dan niets.



Ik word gewoon helemaal walgelijk van de reacties hier, heb een grandioos grote lach op het gezicht.



Waar de hond straks mee moet gaan helpen? Hele basic dingen als dingen pakken en brengen, kleding uittrekken (denk aan sokken, broek etc.), deuren open doen, aangeven van zaken die ik nodig heb tijdens medische handelingen, koelkast openen, buitenshuis allerlei drempels overbruggen zoals deuren openen, liftknoppen indrukken, helpen boodschappen doen, gordijnen open en dicht doen, helpen de was doen, je kunt het zo gek niet bedenken. Straks kan ik daardoor ook weer een groot deel van mijn vrijwilligerswerk oppakken wat ik niet meer deed omdat ik dan hulp moest vragen. Hulp vragen om onnozele dingetjes en vrijwilligerswerk, dat werk niet. We willen er voor gaan uiteindelijk dat ik de hond zelfs wat medische handelingen leer waar ik veel gebruik van maak -meestal kan ik het zelf, maar niet altijd-, al is dat dan een beetje ehm.... stiekumpjes omdat heel officieel de hondenschool dat niet aan mag leren.



De tijd zal het ook moeten gaan leren. De praktijk is nu dat ik te vaak vertik om hulp te vragen, lang leve mijn dwarse karakter en walgelijk sterke hang naar onafhankelijkheid. Bij een hond heb ik die drempel níet en we weten dat er dan in ene allerlei meer dingen zullen loskomen dan waar ik nu hulp voor vraag.



Ik merk het nu al hoor. Ik ben voor weinig dingen 'bang', ben in september nog in mijn up naar amerika op vakantie gegaan. In december ga ik weer, ouders gaan deze keer mee en ik merk dat ik nu al stiekem erg hoop dat de hond dan ook mee kan. Hoe een ongelooflijk makkelijk land amerika ook is voor mij om me in te bewegen, met hond is dat nog veel ongekend veel makkelijker en zelfstandiger. Alleen daaraan merk ik al dat het grote vrijheid zal brengen. Dus schiet maar op met die hond, bel vandaag gerust.

Yoyo, als het je trekt; doen! Afscheid nemen is kl*te, maar veel mensen halen ook veel voldoening uit juist steeds een nieuwe pup. Niet als vervanging, maar je blijft niet over met een 'leeg nest', zeg maar en krijgt te maken met verschillende honden met hun eigen karakters. En veel pleeggezinnen zien later af en toe ook nog 'hun' pup samen met de nieuwe baas. Vind ik persoonlijk trouwens ook wel prettig.



Mijn vader had het ook gedaan, ware het niet dat 'onze' stichting eist dat de hond mee kan naar werk. Dat is bij hem een probleem aangezien hij met voedsel werkt, maar anders.........

Ren ze, succes!!!

Thnx HVJ.



Roque meid, hoe is het met jou?

TD, jij mag 1 keer raden met welk liedje ik al dagen in mijn hoofd zit. Gedeelde smart nu dus.

Alfred is irritanter dan Sint.



Je moet even op dat vakje met een T en gekleurde hokjes klikken als je een ander kleurtje wilt. Klik op het kleurtje dat je wilt en dan zie je in het reactiescherm een [ code ] en [ /code ] Tussen die 2 'groepen' tik je dan de tekst, en als je het verzend (of eerst even bekijkt) krijgt de tekst dan jouw gekozen kleur.



Succes dinsdag, hopelijk heb je er veel aan. Geen reva i.v.m. zwangerschapswens? Medicijngebruik hoeft helemaal niet in de reva (sterker nog; waar mogelijk schrappen ze die zo veel mogelijk), maar dat doet er ook allemaal niet toe. Als jij je goed voelt straks bij de psych, dan is dat wat telt.

Helaas nog geen tijd om geboortekaartjes te versturen, Duploo. Lief dat je het vraagt



De dag komt dichterbij, maar dat is ook alles wat bekend is. Als je het overzicht ziet van alle teams die er vorig jaar gekoppeld zijn, dan kan ik niet wachten tot de telefoon rinkelt. Mijn hemeltje, wat zitten daar prachtige honden tussen met een je-ne-sais-pas-bijzondere uitstraling in de ogen.



Hopelijk is er snel wat meer bekend. Ik moet hopelijk binnenkort nog even het ziekenhuis in en ben bang dat ik net rond die tijd gebeld wordt en een scholing in kan rollen. Dan moet de hele boel uitgesteld worden. Het blijft dan wel mijn hond (gelukkig wel zég! ), maar de teamtraining kan dan pas opgestart worden als ik weer hersteld ben. En om dán nog geduld uit te oefenen, oef. Tegen die tijd zal het niet ongemerkt voorbij gaan, daar kun je gerust op zijn.

Ook ik ben benieuwd, Mik. Ik maak het in elk geval wel spannend, de 2007-honden waar ik van dacht 'wow' waren allemaal 'minderheden'. Dus zeg maar niet de rassen waar ze het meeste mee werken. Als we afgaan op 2007, dan is de kans het grootst op een blonde golden of zwarte labrador.