Hij komt, hij komt! Maar ehm, wie en wanneer eigenlijk?

Geheel Yas' schuld uiteraard dat ik nu zo hyper en walgelijke ruim van te voren al een topic open.



Hij komt, hij komt! Of zij? Vorig jaar nam ik twijfelend contact op met de Stichting Hulphond. Eigenlijk alleen om wat informatie op te vragen. Ik wil al heel lang een huisdier, heb altijd een zwak voor honden gehad (mee opgegroeid) en tja een hulpdier zou wel erg ideaal zijn in mijn steeds kleiner wordend wereldje met bijpassend dwars karakter. Maar dat was vast niets voor mij, dat kon toch niet? Daar dachten ze bij de stichting duidelijk anders over en na een enthousiast gesprek had ik al snel de aanvraagpapieren op de mat liggen.



Na nog wat getwijfel maar eens voorzichtig wat papieren ingevuld en mijn ergotherapeute gebeld of zij dat deel van de aanvraag voor zich wilde nemen. Twee maanden later op 23 juli zat er iemand van Stichting Hulphond in huis, samen met haar eigen hond. Ik kreeg een mooi staaltje te zien van wat een hond kan bieden en ben gegrilld om te kijken of ik geschikt ben om voor een hond te zorgen, of ik aan alle eisen voldoe, of een hulphond een meerwaarde heeft en of ik geen gevaar in mijn rolstoel ben en zo een hond aan kan rijden. Aan het eind van dat gesprek kreeg ik te horen wat ik al wel wist; nu begint het lange wachten. Het duurt gemiddeld 6 maanden voor de zorgverzekeraar na het krijgen van het rapport van de ergotherapeut en de hondenschool een besluit laat horen. Toen minder nieuws. De Stichting zag een duidelijke indicatie en is voor de hulphond, maar men vreest dat de verzekeraar me als niet gehandicapt genoeg zal bestempelen, gebaseerd op eerdere ervaringen.



Zes lange maanden probeer ik het onderwerp -behoorlijk succesvol- te negeren en kom ik langzaam tot een punt waarop ik hoop op een positief besluit, maar incalculeer dat het waarschijnlijk negatief is. Vorige week belde ik mijn zorgverzekeraar en dacht bij mezelf 'ach, de 6 maanden zijn bijna om, laat ik vragen of ze al wat weten'. Toen kwam de grote shock. Ze wisten inderdaad al wat! Na wat doorgeschakel kom ik terecht bij de juiste persoon en die weet mij te vertellen dat 7 juli er al een machtiging is afgegeven. He!? Dat kan helemaal niet hoor, 28 juli hebben jullie pas de laatste nodige rapporten gehad. Dat blijkt te kloppen, maar het ergotherapeutisch rapport was al zo duidelijk dat de verzekeraar er alle heil in zag. Oh ehm. Ja, ehm, maar je hebt het over een machtiging, ehm even voor mijn eigen ongeloof, je zegt dus in gewone mensentaal dat ik een hond KRIJG!? Ja, dat werd dus echt gezegd. Het heeft denk ik wel 10 minuten geduurd voor de medewerker me zo ver had dat ik het voorzichtig begon te geloven, zo overtuigd was ik van een afwijzing. Ik heb hem geloof ik verbaal gezoend als dank, heb gegild -na netjes opgehangen te hebben- van blijdschap en ongeloof, een potje gejankt en het aan zoveel mogelijk mensen verteld in de hoop dat het dan een beetje écht zou worden want dit kon toch niet echt zo zijn?



Dus hup, Stichting opgebeld. Ja, die wisten meteen wie ik was. Zelf waren ze ook verbaasd over de positieve en snelle afloop. Ze hebben zelfs in augustus opnieuw gevraagd of het écht wel klopt zo snel. Ja, echt het klopt. Ze wist me te vertellen dat ik dus al een half jaar op de wachtlijst sta!



En nu, nu is het lange wachten begonnen. Gemiddeld duurt het een jaar na goedkeuring voor er een plaatsing is. Dat zou nu dan nog een weekje of 25 gemiddeld moeten zijn. En ik? Ik hyper en stuiter door het leven. Wat zal het worden? Een reu of een teef? Een labrador, een retriever of toch een herder? Welke naam, welk karakter, wanneer?



Men matcht honden een beetje vergelijkbaar met donororganen. Er is een wachtlijst, maar men gaat van nr. 1 naar nr. 2 etc. tot ze de beste match hebben gevonden. Je kunt dus ook een stuk sneller aan de beurt zijn. Elk moment kan er een telefoon rinkelen. Morgen, maar ook op een druilerige morgen in september. Wetende dat de opleiding zo'n 20-22 maanden duurt, maakt dat 'mijn hond' naar alle waarschijnlijkheid dus al ergens rond loopt! Zal ik straks in december al met hond en al op vakantie gaan? Oh, en ik moet straks wel e.e.a. gaan regelen. Hmm, vandaag 2 telefoontjes gemist van een afgeschermd nummer en ik word nooit door onbekende nummers gebeld. Zou het? Nee, dat kan nog niet.



Kortom; hyper en stuiter. Ik weet pas een ruime week dat ik op de wachtlijst sta en al een stuk hoger dan ik ooit had kunnen dromen. En het geduld is op, meer dan op. I wanna dog, I wanna doggy now!



Wat ik met dit topic wil? Weet ik veel. Van mijn part de goden verzoeken dat mórgen de telefoon rammelt. Een portie geduld blief ik niet, een hond, dat blief ik.



En voor zover ik aan het eind van zo'n lang gewauwel nog enige lezers over heb, ga ik met alle liefde even op mijn zeepkist staan om een verkooppraatje te houden;



degenen die nog een goed doel zoeken voor een donatie; Stichting Hulphond Ondanks dat de zorgverzekeraar een deel van de kosten betaald voor een hulphond, valt of staat nog altijd een te groot gedeelte met de giften en donaties van particulieren en bedrijven. Het hele traject -van training hond en mens, bemiddeling, tot 'levenslange' begeleiding'- kost een ongekende 26.000 per hond. Elke cent is dus meer dan welkom.

quote:Livre schreef op 12 juni 2008 @ 13:07:

Roosje, hoe staan we ervoor qua wachtlijst, enig idee?



Ik stel voor om die -oe klank er wel in te houden, als je woef nog een bijnaam nodig heeft. Wat dacht je van Boek? \\:-)//



Toch wel handig dat hond al met naam en al geleverd wordt. Scheelt me heel wat slangenkuilen hier en daar.





Helaas, nog geen hond en geen nieuws over de wachtlijst en/of -tijd. Het is net als met orgaandonatie; je staat op de lijst en krijgt geen greintje meer zekerheid of informatie tot het moment waarop hét telefoontje komt. (en prompt rinkelt de telefoon en verschiet ik me lens)



Jammer, maar voor nu wel even het beste. Ik wil hét telefoontje pas krijgen als ik in een iets betere conditie ben. Ik zou nu de week intern toch nog even niet kunnen volbrengen en er lijkt me niets erger dan hét telefoontje krijgen, eindelijk is het zo ver, maar ben ik er zelf lichamelijk nog niet aan toe.



Maaruhm telefoongoden; wel zeer ruim voor december svp. Eigenlijk nog ruim voor sept/okt. Oh, en uiteraard de mooiste en liefste hond die daar nu ergens in limburg bij shn intern is. Voor de rest helemaal geen noten op mijn zang ofzo.

Inmiddels een jaar op de wachtlijst en daar ging de telefoon afgelopen woensdag. Een anoniem nummer, zou het? En ja hoor; mijn contactpersoon van de shn!



Alleen helaas niet hét telefoontje waar ik inmiddels ongeduldig op wacht. Helaas, ze had nog geen nieuws over een hond voor me. Nee, het is inmiddels al weer een jaar verder, dus willen ze bijpraten, kijken of er eventueel nog dingen veranderd zijn, e.e.a. finetunen.



En dus kan zo ieder moment mijn contactpersoon hier binnenvallen. Onterecht heb ik stiekem toch nog een heel klein beetje hoop dat ze me straks in elk geval íets meer over mijn hond kan vertellen. We shall see.

Het was te verwachten; inderdaad echt geen nieuws. We zijn de hele aanvraag nogmaals doorgelopen, de taakomschrijving weer geupdate en nu maar weer afwachten. An sich zou je zeggen dat ik een redelijke kans maak om niet 'eeuwig' te hoeven wachten. De hond moet welliswaar relatief veel en een aantal lastige taken kunnen uitvoeren, maar qua karakter vinden ze meer honden bij me matchen dan bij een 'gemiddelde cliënt'. Of minder correct gezegd; een 'hond met een kop erop' is ook een optie.



Net als de vorige keren was mijn contactpersoon wel erg enthousiast over mijn reistik. Die ziet het helemaal zitten om daar na plaatsing van de hond een artikel in hun blad eraan te wijden om anderen over de streep te trekken. Nou ja, alles om de geraniumverkopers een slechte omzet te bezorgen zullen we dan maar zeggen?

Dank jullie wel meiden, lief!



Mademoiselle, ik 'ken' jou ook wel. Klopt dat je me weinig leest, ben er ook nauwelijks. Te druk, zeg maar.



Ook ik hoop dat het niet meer zo lang duurt, Mik. Ik hoop zo dat ik niet een van de verhalen word van 2+jaar wachten! (is in redelijk recent verleden nog praktijk geweest voor een groep mensen) Hoop echt dat het mogelijk is om in december de hond mee te nemen het vliegtuig in. Vermoed overigens dat het erg krap gaat worden of niet haalbaar. Er is eind juni net weer een overzichtje gepubliceerd van de honden die zijn geplaatst. De teamtraining is maar een paar keer per jaar, dus dan duurt het waarschijnlijk wel weer even tot de volgende er zal zijn.



Nu heeft shn na jaren gedoe (2 buren hebben jarenlang dwars gelegen met bezwaren. Agrariërs die op behoorlijke afstand zitten, dus is bepaald niet zo dat men de hele dag geblaf hoort o.i.d.) eindelijk hun nieuwbouw kunnen openen recentelijk. Dat geeft ze ruimte om meer honden te plaatsen (laatste stuk opleiding voor de teamtraining is bij shn intern), Hoe dan ook; rinkel telefoon! En snel, nu!

Oh, hoe kan ik die twee nu door elkaar halen? Sorry Demo.



Roque, schat, jij mag echt vaker mee hopen.



Bij thuiskomst na revalidatie al wel gezien dat er gebeld was toen ik weg was. Onbekend mobiel nummer, het zal wel, als het belangrijk is belt men nog wel een keer. En inderdaad, ik stond op het punt om weg te gaan en daar rammelt de telefoon. Weer het mobiele nummer. Blijkt het stichting hulphond te zijn!



Samengevat; ze komen volgende week donderdag langs met een hond! Een blonde golden. Met karakter, naar het schijnt. De hond heeft al 2 mislukte plaatsingen achter de rug (niet door hond overigens, zo karaktervol is 'ie gelukkig niet ) en dat heeft natuurlijk invloed op het beestje. Het schijnt een hond te zijn die af en toe toch eens even kijkt of de grenzen van regels nog steeds gelden. In eerste instantie had de 'match-make-persoon' een andere cliënt voor ogen, maar mijn contactpersoon vond het veel meer een hond voor mij. Als dat inderdaad zo blijkt; go contactpersoon!



Volgende week dus de boel 'aftasten'. Kennis maken, vragen afvuren, rondje aan de hobbel met hond, kijken of ik een klik voel en of men van shn dat ook vindt. Spannend!!

Was je nog niet aan het stralen dan Roque? Kom op, stralen!



Grijns, ik houd wel van ontdeugende mannen Mik. Als het goed is, is het een reu. Het is echt zo erg, door de totale onverwachtheid en joepie-roes ben ik totaal vergeten de ongekend basic vragen te stellen zoals welke naam, geslacht etc. Dat wordt dus echt een verrassingspakket volgende week.