Overig
alle pijlers
Is 18 nog 18?
zondag 23 juli 2023 om 12:45
Geregeld lees je hier in topics ‘toen ik 18 was deed ik al lang X, Y en Z’ als reactie op dat een kind van een forummer iets nog niet doet of kan. Op mijn werk (onderwijs) merk ik met name sinds corona dat er een kloof lijkt te zijn tussen wat je vroeger van een 17/18 jarige kon verwachten en wat nu realistisch blijkt.
Is 18 nu nog wel hetzelfde als 18 een decennium geleden? Is het erg dat kinderen nu mogelijk minder snel zelfstandig zijn?
Kortom een totaal niet verdelend, heel rustig topic voor op de zondag
Is 18 nu nog wel hetzelfde als 18 een decennium geleden? Is het erg dat kinderen nu mogelijk minder snel zelfstandig zijn?
Kortom een totaal niet verdelend, heel rustig topic voor op de zondag
zondag 23 juli 2023 om 19:28
Jemig. Echt heel veel sterkte.PrettyBrave schreef: ↑23-07-2023 19:07Mijn zoon (15) is vandaag in elkaar geslagen (echt bont en blauw) en bedreigd met een (nep)vuurwapen door twee buurtgenoten (16 en 17) omdat hij weigerde op zijn knieën te gaan of in het water te springen voor een TikTok filmpje.
Persoonlijk vind ik eigenlijk dat mijn generatie en de generatie ervoor langer kind bleef. Dit soort krankzinnigheden kwamen bij ons op school en in de buurt in elk geval nooit voor, lijkt wel een ziekte van nu.
Dit soort dingen vind ik echt eng.
zondag 23 juli 2023 om 19:41
Solomio schreef: ↑23-07-2023 14:50De vraag is dus welke vaardigheden je mag verwachten.
Ik gok dat de aanleiding voor dit topic is dat topic over een dochter van 19 die wil worden opgehaald uit Spanje.
Zelfstandig vanuit Spanje naar huis komen heeft weinig te maken met jezelf in leven houden, dus dat is een vaardigheid die mss nog niet zo goed ontwikkeld is.
Serieus? Nog niet gelezen. Wat absurd.
Ik reisde op mijn 18e samen met mijn broertje van 14 in drie dagen met de trein naar Rusland voor een uitwisseling
zondag 23 juli 2023 om 19:51
Vaak ook gewoon praktisch.Supersas09 schreef: ↑23-07-2023 19:49Ik zie ook heel vaak kinderen voorin de bakfiets waarvan ik denk: Laat ze zelf fietsen!!
's Ochtends afgezet door mam met de wagen voor ze naar haar werk rijdt.
's Avonds pikt pap ze met de bakfiets op.
Liever de bakfiets dan 's avonds ook weer een auto die in de weg rijdt aan de schoolpoort.
Ik neem aan dat 99 % op zijn 16de niet meer in die bakfiets zit.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 23 juli 2023 om 19:57
Precies, ze gaan heus allemaal wel fietsen, enkele uitzonderingen daargelaten, maar meestal is er dan meer aan de hand. Dat gelet op elkaar de hele tijd.Wissewis schreef: ↑23-07-2023 19:51Vaak ook gewoon praktisch.
's Ochtends afgezet door mam met de wagen voor ze naar haar werk rijdt.
's Avonds pikt pap ze met de bakfiets op.
Liever de bakfiets dan 's avonds ook weer een auto die in de weg rijdt aan de schoolpoort.
Ik neem aan dat 99 % op zijn 16de niet meer in die bakfiets zit.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 23 juli 2023 om 20:07
Ik moet even in m’n geheugen graven.
Vanaf m’n 16e moest ik van m’n moeder m’n eigen was doen. Aangezien ze niet wilde dat ik de wasmachine voor 3 onderbroeken gebruikte moest ik altijd een rondje maken langs ieders wasmand om de rest mee te nemen als ik iets wilde wassen. Ze leerde me hoe de machine werkte en hoe ik de was moest sorteren.
Verder kon ik toen een ei koken en bakken en brood toasten. Ik had geen andere huishoudelijke taken, behalve m’n bord opruimen enzo. Ik kreeg zakgeld en kleedgeld.
Vanaf m’n 18e leerde ze me koken en moest ik dat 1x per week voor het gezin doen. Maar dat mislukte want ik vond het niet leuk. Ik woonde nog thuis. Na een jaar kon ik uiteindelijk 3 gerechten maken (aardappel/rijst, vlees, groente). Het hielp ook niet dat m’n vader standaard eten bestelde als ik moest koken, “want dat kind kan voor geen meter koken”
In datzelfde jaar ging ik naar de universiteit 40km van ons huis. In de zomervakantie reisden m’n moeder en ik samen met het ov erheen (bus - metro - bus). Toen het studiejaar begon reisde ik zelf met m’n ov studentenkaart.
Op m’n 19e ging ik naar een andere universiteit 130km verderop. Ik ging op kamers. M’n ouders hielpen me verhuizen en kochten alle spullen voor me. M’n vader kocht een oud koekblik auto voor mij omdat hij het spannend vond als ik in m’n eentje s avonds door die andere stad zou fietsen. Ik kreeg een schoolschrift van m’n moeder mee waarin een paar weekmenus stonden wat ik kon koken van maandag tm zondag.
Dus ja ik werd redelijk gepamperd en m’n ouders waren heel beschermend. Dus die eerste nacht dat ik in m’n studentenkamer sliep was ik nog nooit een nacht alleen thuis geweest. Koken kon ik dus ook niet. Ik kookte telkens een hele week uit m’n kookschrift (met alle aanwijzingen erbij) en dat op repeat.
Van lieverlee kon ik uiteindelijk zelf goed koken en al m’n zaken zelf regelen. Financiële zaken beheren kon ik goed, ik heb nooit problemen gehad. Ik volgde braaf m’n colleges. Op m’n 20e was ik helemaal los van m’n ouders en reisde de wereld over. Ik deed alles zelf en regelde alles voor mezelf
Hoe 18-jarigen het nu doen en wat normaal is voor deze tijd heb ik geen idee van.
Vanaf m’n 16e moest ik van m’n moeder m’n eigen was doen. Aangezien ze niet wilde dat ik de wasmachine voor 3 onderbroeken gebruikte moest ik altijd een rondje maken langs ieders wasmand om de rest mee te nemen als ik iets wilde wassen. Ze leerde me hoe de machine werkte en hoe ik de was moest sorteren.
Verder kon ik toen een ei koken en bakken en brood toasten. Ik had geen andere huishoudelijke taken, behalve m’n bord opruimen enzo. Ik kreeg zakgeld en kleedgeld.
Vanaf m’n 18e leerde ze me koken en moest ik dat 1x per week voor het gezin doen. Maar dat mislukte want ik vond het niet leuk. Ik woonde nog thuis. Na een jaar kon ik uiteindelijk 3 gerechten maken (aardappel/rijst, vlees, groente). Het hielp ook niet dat m’n vader standaard eten bestelde als ik moest koken, “want dat kind kan voor geen meter koken”
In datzelfde jaar ging ik naar de universiteit 40km van ons huis. In de zomervakantie reisden m’n moeder en ik samen met het ov erheen (bus - metro - bus). Toen het studiejaar begon reisde ik zelf met m’n ov studentenkaart.
Op m’n 19e ging ik naar een andere universiteit 130km verderop. Ik ging op kamers. M’n ouders hielpen me verhuizen en kochten alle spullen voor me. M’n vader kocht een oud koekblik auto voor mij omdat hij het spannend vond als ik in m’n eentje s avonds door die andere stad zou fietsen. Ik kreeg een schoolschrift van m’n moeder mee waarin een paar weekmenus stonden wat ik kon koken van maandag tm zondag.
Dus ja ik werd redelijk gepamperd en m’n ouders waren heel beschermend. Dus die eerste nacht dat ik in m’n studentenkamer sliep was ik nog nooit een nacht alleen thuis geweest. Koken kon ik dus ook niet. Ik kookte telkens een hele week uit m’n kookschrift (met alle aanwijzingen erbij) en dat op repeat.
Van lieverlee kon ik uiteindelijk zelf goed koken en al m’n zaken zelf regelen. Financiële zaken beheren kon ik goed, ik heb nooit problemen gehad. Ik volgde braaf m’n colleges. Op m’n 20e was ik helemaal los van m’n ouders en reisde de wereld over. Ik deed alles zelf en regelde alles voor mezelf
Hoe 18-jarigen het nu doen en wat normaal is voor deze tijd heb ik geen idee van.
zondag 23 juli 2023 om 20:13
Wat verschrikkelijk voor je zoon. Hopelijk kan hij het goed verwerken. Sterkte!PrettyBrave schreef: ↑23-07-2023 19:07Mijn zoon (15) is vandaag in elkaar geslagen (echt bont en blauw) en bedreigd met een (nep)vuurwapen door twee buurtgenoten (16 en 17) omdat hij weigerde op zijn knieën te gaan of in het water te springen voor een TikTok filmpje.
Persoonlijk vind ik eigenlijk dat mijn generatie en de generatie ervoor langer kind bleef. Dit soort krankzinnigheden kwamen bij ons op school en in de buurt in elk geval nooit voor, lijkt wel een ziekte van nu.
zondag 23 juli 2023 om 20:20
Supersas09 schreef: ↑23-07-2023 19:49Ik zie ook heel vaak kinderen voorin de bakfiets waarvan ik denk: Laat ze zelf fietsen!!
Mijne ook inderdaad. Maar hij ziet maar 50% en ik heb niet altijd de puf om voor twee te kijken zodat hij zelf kan fietsen. Sue me.
zondag 23 juli 2023 om 20:55
Supersas09 schreef: ↑23-07-2023 19:49Ik zie ook heel vaak kinderen voorin de bakfiets waarvan ik denk: Laat ze zelf fietsen!!
Tja, ik zie kinderen van vijf naast hun ouder zelf fietsen en ik zie er van tien voor in de bakfiets. Zodra je de situatie kent is het vaak wel logisch.
Soms zit er een logistiek verhaal achter. Zoals bso niet op locatie school. Soms is er een fysiek probleem bij een kind dat je van buiten niet direct ziet.
zondag 23 juli 2023 om 21:47
Hier hetzelfde. Had het er laatst nog met vrienden over, nog een wonder dat we niet in de financiële problemen zijn geraakt. Ik ben zonder enige begeleiding of uitleg gewoon op kamers gegaan. Het enige dat mijn ouders zeiden was; zorg dat je altijd je zorgverzekering en je huur betaalt, dat is het belangrijkst. Geen enkele tip over budgetteren, of wat dan ook. Ik kreeg destijds mijn stufi en een bijdrage vanuit huis en dat was het. Dan maar hopen dat ik het niet verbraste.Zwemvliezen1988 schreef: ↑23-07-2023 19:26Ik was met 18 echt zelfstandig. Nou ja, redelijk dan. Woonde op mijzelf en kon m’n eigen hachje redden. Niet altijd op een hele verantwoordelijke manier, maar ik hield mijzelf in leven met simpel koken etc.
Zie nu idd wel eens 18-19 jarigen die echt nog heel erg onder de hoede van ouders leven. Op zich niks mis mee hoor, maar denk dat je het dan een paar jaar later best zwaar kunt krijgen, als je alles zelf moet regelen.
Wel is de woningnood nu behoorlijk hoog, dus denk dat kinderen tegenwoordig ook veel langer thuiswonen.
Koken kon ik ook niet echt. Gewoon al doende op kamers geleerd. Zelfde met de was en weet ik veel. Je ging gewoon op kamers en je deed dingen. Ik vind het huishouden trouwens ook niks met zelfstandigheid te maken hebben.
En ik ging op mijn 18e backpacken in Australië. Geen idee waar ik aan begon, ik deed maar wat. Had ook niet echt wat uitgezocht ofzo. Internet was nog pril.
Ik denk dat ouders daar nu wat meer in meebewegen. Mijn ouders waren wel zorgzaam, maar ze leerden ons weinig. Mijn moeder gaf liever een bakje eten mee, ik kan me niet herinneren dat ze me ooit heeft leren koken.
zondag 23 juli 2023 om 21:55
Heel herkenbaar. En ik kreeg geen bijdrage van mijn ouders. Ik wilde op kamers? Dan zelf studie, kamer en levensmiddelen betalen. Bam. In een klap zelfstandig.nitflex schreef: ↑23-07-2023 21:47Hier hetzelfde. Had het er laatst nog met vrienden over, nog een wonder dat we niet in de financiële problemen zijn geraakt. Ik ben zonder enige begeleiding of uitleg gewoon op kamers gegaan. Het enige dat mijn ouders zeiden was; zorg dat je altijd je zorgverzekering en je huur betaalt, dat is het belangrijkst. Geen enkele tip over budgetteren, of wat dan ook. Ik kreeg destijds mijn stufi en een bijdrage vanuit huis en dat was het. Dan maar hopen dat ik het niet verbraste.
Koken kon ik ook niet echt. Gewoon al doende op kamers geleerd. Zelfde met de was en weet ik veel. Je ging gewoon op kamers en je deed dingen. Ik vind het huishouden trouwens ook niks met zelfstandigheid te maken hebben.
En ik ging op mijn 18e backpacken in Australië. Geen idee waar ik aan begon, ik deed maar wat. Had ook niet echt wat uitgezocht ofzo. Internet was nog pril.
Ik denk dat ouders daar nu wat meer in meebewegen. Mijn ouders waren wel zorgzaam, maar ze leerden ons weinig. Mijn moeder gaf liever een bakje eten mee, ik kan me niet herinneren dat ze me ooit heeft leren koken.
Ik kon ook niet koken, maar leerde snel iets makkelijks maken.
Mijn kinderen helpen beiden met koken en die van 10 kan zelfstandig verdomd lekkere curry's maken en (simpele) taarten en koekjes bakken.
"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"
zondag 23 juli 2023 om 22:08
I.h.a. vind ik kinderen en jongeren enorm gepamperd en intensief begeleid worden. Af en toe haal ik het kind van mijn zus van school (kleuter) en daar zie ik ouders staan die hun 11 of 12-jarige op komen halen. En nee, die wonen niet ver weg, die wonen ook gewoon in de binnenstad.
Mijn ouders werkten allebei toen we op de basisschool zaten. Zus en ik hadden een sleutel en we gingen tussen de middag naar huis en dan maakten we een broodje en moesten we de hond uitlaten.
Ook met dingen als huiswerk zag ik vrienden daar altijd druk mee in de weer. Overhoren, huiswerk checken, dingen uitleggen en zo. Dat deden mijn ouders echt niet.
Na de middelbare school meteen op kamers en red je maar. We kregen wel een financiële bijdrage voor de huur maar voor de rest moesten we het zelf maar uitzoeken. Ging prima hoor. Aan het eind van de maand was het nog wel eens brood eten of pasta met ketchup (yuk) maar ook daar maakten ze zich niet druk over.
Nu zeg ik niet dat dit de juiste manier was. Ik zou als ouder wel meer betrokken willen zijn bij mijn kind maar we werden wel zelfstandig opgevoed.
Mijn ouders werkten allebei toen we op de basisschool zaten. Zus en ik hadden een sleutel en we gingen tussen de middag naar huis en dan maakten we een broodje en moesten we de hond uitlaten.
Ook met dingen als huiswerk zag ik vrienden daar altijd druk mee in de weer. Overhoren, huiswerk checken, dingen uitleggen en zo. Dat deden mijn ouders echt niet.
Na de middelbare school meteen op kamers en red je maar. We kregen wel een financiële bijdrage voor de huur maar voor de rest moesten we het zelf maar uitzoeken. Ging prima hoor. Aan het eind van de maand was het nog wel eens brood eten of pasta met ketchup (yuk) maar ook daar maakten ze zich niet druk over.
Nu zeg ik niet dat dit de juiste manier was. Ik zou als ouder wel meer betrokken willen zijn bij mijn kind maar we werden wel zelfstandig opgevoed.
zondag 23 juli 2023 om 22:10
Natuurlijk weet ik dat er nuances zijn, ik had alleen geen zin om die allemaal te typen.
Overigens ben ik zelf ook schuldig. Ik smeerde tot de laatste schooldag van mijn 17-jarige zoon nog zijn brood, tot hilariteit van zijn oudere broer en zus. Maar ik had ooit beloofd dat ik het op de middelbare zou blijven doen. Dat is nu klaar….
zondag 23 juli 2023 om 22:11
Het waren hele andere tijden en verwachtingen. Ik was heel jong al zelfstandig, en omdat er geen plek was in de hulpverlening werd ik naar kraakpanden verwezen.
Daar was het redelijk normaal dat ik als 15 jarige met merendeel volwassen mannen leefde, die gewoon heel aardig tegen me waren en hun best deden me als een soort volwassen huisgenoot te laten voelen.
Hulpverlening vond dit een redelijke oplossing en goed van mij dat ik dat zelf had opgelost.
Daarna kreeg ik een plek en ook daar was het normaal dat er allerlei volwassen aardige mensen, al dan niet in dienst, hun best deden je met van alles te helpen. Zo was er een echtpaar die van alles deed, ik herinner me dat ik een keer naar een tentamen ben gebracht achterop de fiets door die man van in de 70 omdat er geen ov was die dag.
Dus je was veel meer gesteund door veel meer mensen buiten het gezin of betaalde krachten, herinner ik me.
Nu is het 'stranger danger' omdat een paar procent van de mensheid zich misdraagt en we ons daarbij hebben neergelegd.
Het leven was daarnaast gewoon betaalbaar. Ik weet nog dat ik begin jaren 90 leerde dat de huur en andere kosten niet hoger mochten zijn dan zoveel procent van het minimum inkomen.
Ik kon dus redelijk leven van wat ik bij elkaar werkte.
Ik was wel een van de weinigen die zo leefden, de meeste klasgenoten leefden nog thuis of werden gesponsord door pa en ma.
Dus het leek wel of ze zelfstandig waren maar de meesten werden, inclusief maaltijden, toelages en de was, gewoon op afstand nog wel erg gepamperd.
Er was bijvoorbeeld NIEMAND in de klas behalve ik die daadwerkelijk leefde van duo. Voor de meesten was het zakgeld, alles werd betaald door vader en moeder, of ze woonden nog thuis.
Daar was het redelijk normaal dat ik als 15 jarige met merendeel volwassen mannen leefde, die gewoon heel aardig tegen me waren en hun best deden me als een soort volwassen huisgenoot te laten voelen.
Hulpverlening vond dit een redelijke oplossing en goed van mij dat ik dat zelf had opgelost.
Daarna kreeg ik een plek en ook daar was het normaal dat er allerlei volwassen aardige mensen, al dan niet in dienst, hun best deden je met van alles te helpen. Zo was er een echtpaar die van alles deed, ik herinner me dat ik een keer naar een tentamen ben gebracht achterop de fiets door die man van in de 70 omdat er geen ov was die dag.
Dus je was veel meer gesteund door veel meer mensen buiten het gezin of betaalde krachten, herinner ik me.
Nu is het 'stranger danger' omdat een paar procent van de mensheid zich misdraagt en we ons daarbij hebben neergelegd.
Het leven was daarnaast gewoon betaalbaar. Ik weet nog dat ik begin jaren 90 leerde dat de huur en andere kosten niet hoger mochten zijn dan zoveel procent van het minimum inkomen.
Ik kon dus redelijk leven van wat ik bij elkaar werkte.
Ik was wel een van de weinigen die zo leefden, de meeste klasgenoten leefden nog thuis of werden gesponsord door pa en ma.
Dus het leek wel of ze zelfstandig waren maar de meesten werden, inclusief maaltijden, toelages en de was, gewoon op afstand nog wel erg gepamperd.
Er was bijvoorbeeld NIEMAND in de klas behalve ik die daadwerkelijk leefde van duo. Voor de meesten was het zakgeld, alles werd betaald door vader en moeder, of ze woonden nog thuis.
zondag 23 juli 2023 om 22:41
Ik denk ook dat je als opvoeder (dus ouder, docent, kinderopvangleidster, oppas, bonusouder en dergelijke) je ervan bewust moet zijn wat je wil dat kinderen leren.
Dus bewust opvoeden zit niet alleen in schermtijd, voeding en op tijd naar bed zeg maar.
Mijn ietwat autistische oppaskind logeerde vroeger regelmatig bij mij (hij woont in een andere stad). Standaard haalde ik hem dan op met de trein, bij zijn ouders zit hij vooral in de auto, en zodra hij kon lezen liet ik hem zelf uitzoeken op de borden welke trein we moesten hebben. Vertelde waar we eruit moesten en liet hem het verder regelen. Natuurlijk stuurde ik wel bij als het fout ging, maar hij had het idee dat hij mij de weg wees.
Toen moest ik een keer met hem naar het werk van zijn moeder, waarvan we beiden niet wisten hoe we daar moesten komen. (Spontaan wist ik het ook niet
, alles voor het leerproces...)
Dus met hem de trip in kleine stukjes opgedeeld, wat weet je wel? Van huis naar de bushalte, dan doen we dat eerst. Daar wist hij de bus naar het station, daar wist hij uit te zoeken welke trein naar de stad waar zijn moeder werkt, daar kon hij op de borden de bus vinden (welke hadden we even gespiekt op internet) en zo door.
Zelf met de trein vindt hij nog doodeng, maar ik weet wel dat hij het kan als het moet. Ook zelf zijn weg vinden.
We gingen ook regelmatig rondom zijn huis verdwalen, om hem de weg naar huis te laten vinden. Vanaf waar weet je de weg naar huis wel, dan hoef je niet te focussen op huis maar kan je ook naar die punten zoeken. Blijf om je heen kijken, wie weet herken je de weg. Hoe groter hij werd hoe verder weg, ook met de fiets. Nu zit hij in de tweede van de middelbare en neemt hij me soms mee naar mooie plekjes die hij heeft gevonden door 'te verdwalen'.
Dit is maar een voorbeeld, maar het lijkt me toch logisch dat je als ouder dingen met je kind oefent en bespreekt die je belangrijk vindt die ze moeten weten. Zodat ze later voorbereid zijn op dingen.
Zelf heb ik geen kinderen, werk er wel mee. Ik verbaas me na elke zomervakantie weer, als de kinderen weer op de bso komen, dat hoe oud ze ook zijn, ze een soort prinsen en prinsessengedrag vertonen. Een kind van 10-11 die dorst heeft en blijft zeggen 'ik heb dorst' waarop ik dan standaard antwoord 'je weet waar de bekers staan en waar de kraan is'. Die dan tussen de spelletjes in de kast of tussen de knutselspullen naar bekers gaat zoeken.
Na enige sturing dan de bekers vindt en de beker aan mij geeft. Na weer wat sturing de beker onder de kraan houdt en daarna de beker weer in mijn hand duwt. Dus na wat sturing de beker in de wasbak doet.
Na een paar weken pakt hij dan weer uit zichzelf een beker en water als hij dorst heeft.
Als het hier al mee begint, wat kan hij dan later wel zelfstandig?
Op mijn werk geef ik dan ook vaak de volgende antwoorden: wat denk je zelf, hoe zou je het zelf oplossen, welke mogelijkheden zijn er, welk advies zou je zelf geven, ik weet het ook niet zo goed wat kunnen we doen?
Om de kinderen maar te stimuleren zelf na te denken als er een probleem is dat opgelost moet worden.
Dus bewust opvoeden zit niet alleen in schermtijd, voeding en op tijd naar bed zeg maar.
Mijn ietwat autistische oppaskind logeerde vroeger regelmatig bij mij (hij woont in een andere stad). Standaard haalde ik hem dan op met de trein, bij zijn ouders zit hij vooral in de auto, en zodra hij kon lezen liet ik hem zelf uitzoeken op de borden welke trein we moesten hebben. Vertelde waar we eruit moesten en liet hem het verder regelen. Natuurlijk stuurde ik wel bij als het fout ging, maar hij had het idee dat hij mij de weg wees.
Toen moest ik een keer met hem naar het werk van zijn moeder, waarvan we beiden niet wisten hoe we daar moesten komen. (Spontaan wist ik het ook niet
, alles voor het leerproces...) Dus met hem de trip in kleine stukjes opgedeeld, wat weet je wel? Van huis naar de bushalte, dan doen we dat eerst. Daar wist hij de bus naar het station, daar wist hij uit te zoeken welke trein naar de stad waar zijn moeder werkt, daar kon hij op de borden de bus vinden (welke hadden we even gespiekt op internet) en zo door.
Zelf met de trein vindt hij nog doodeng, maar ik weet wel dat hij het kan als het moet. Ook zelf zijn weg vinden.
We gingen ook regelmatig rondom zijn huis verdwalen, om hem de weg naar huis te laten vinden. Vanaf waar weet je de weg naar huis wel, dan hoef je niet te focussen op huis maar kan je ook naar die punten zoeken. Blijf om je heen kijken, wie weet herken je de weg. Hoe groter hij werd hoe verder weg, ook met de fiets. Nu zit hij in de tweede van de middelbare en neemt hij me soms mee naar mooie plekjes die hij heeft gevonden door 'te verdwalen'.
Dit is maar een voorbeeld, maar het lijkt me toch logisch dat je als ouder dingen met je kind oefent en bespreekt die je belangrijk vindt die ze moeten weten. Zodat ze later voorbereid zijn op dingen.
Zelf heb ik geen kinderen, werk er wel mee. Ik verbaas me na elke zomervakantie weer, als de kinderen weer op de bso komen, dat hoe oud ze ook zijn, ze een soort prinsen en prinsessengedrag vertonen. Een kind van 10-11 die dorst heeft en blijft zeggen 'ik heb dorst' waarop ik dan standaard antwoord 'je weet waar de bekers staan en waar de kraan is'. Die dan tussen de spelletjes in de kast of tussen de knutselspullen naar bekers gaat zoeken.
Na enige sturing dan de bekers vindt en de beker aan mij geeft. Na weer wat sturing de beker onder de kraan houdt en daarna de beker weer in mijn hand duwt. Dus na wat sturing de beker in de wasbak doet.
Na een paar weken pakt hij dan weer uit zichzelf een beker en water als hij dorst heeft.
Als het hier al mee begint, wat kan hij dan later wel zelfstandig?
Op mijn werk geef ik dan ook vaak de volgende antwoorden: wat denk je zelf, hoe zou je het zelf oplossen, welke mogelijkheden zijn er, welk advies zou je zelf geven, ik weet het ook niet zo goed wat kunnen we doen?
Om de kinderen maar te stimuleren zelf na te denken als er een probleem is dat opgelost moet worden.
zondag 23 juli 2023 om 22:56
Nou ben ik er niet bij en ik weet niet hoe oud deze kinderen zijn, maar als ze op mijn dochter lijken is dit gewoon manipulatie.Dumptiedum schreef: ↑23-07-2023 22:41Ik denk ook dat je als opvoeder (dus ouder, docent, kinderopvangleidster, oppas, bonusouder en dergelijke) je ervan bewust moet zijn wat je wil dat kinderen leren.
Dus bewust opvoeden zit niet alleen in schermtijd, voeding en op tijd naar bed zeg maar.
Mijn ietwat autistische oppaskind logeerde vroeger regelmatig bij mij (hij woont in een andere stad). Standaard haalde ik hem dan op met de trein, bij zijn ouders zit hij vooral in de auto, en zodra hij kon lezen liet ik hem zelf uitzoeken op de borden welke trein we moesten hebben. Vertelde waar we eruit moesten en liet hem het verder regelen. Natuurlijk stuurde ik wel bij als het fout ging, maar hij had het idee dat hij mij de weg wees.
Toen moest ik een keer met hem naar het werk van zijn moeder, waarvan we beiden niet wisten hoe we daar moesten komen. (Spontaan wist ik het ook niet
Dus met hem de trip in kleine stukjes opgedeeld, wat weet je wel? Van huis naar de bushalte, dan doen we dat eerst. Daar wist hij de bus naar het station, daar wist hij uit te zoeken welke trein naar de stad waar zijn moeder werkt, daar kon hij op de borden de bus vinden (welke hadden we even gespiekt op internet) en zo door.
Zelf met de trein vindt hij nog doodeng, maar ik weet wel dat hij het kan als het moet. Ook zelf zijn weg vinden.
We gingen ook regelmatig rondom zijn huis verdwalen, om hem de weg naar huis te laten vinden. Vanaf waar weet je de weg naar huis wel, dan hoef je niet te focussen op huis maar kan je ook naar die punten zoeken. Blijf om je heen kijken, wie weet herken je de weg. Hoe groter hij werd hoe verder weg, ook met de fiets. Nu zit hij in de tweede van de middelbare en neemt hij me soms mee naar mooie plekjes die hij heeft gevonden door 'te verdwalen'.
Dit is maar een voorbeeld, maar het lijkt me toch logisch dat je als ouder dingen met je kind oefent en bespreekt die je belangrijk vindt die ze moeten weten. Zodat ze later voorbereid zijn op dingen.
Zelf heb ik geen kinderen, werk er wel mee. Ik verbaas me na elke zomervakantie weer, als de kinderen weer op de bso komen, dat hoe oud ze ook zijn, ze een soort prinsen en prinsessengedrag vertonen. Een kind van 10-11 die dorst heeft en blijft zeggen 'ik heb dorst' waarop ik dan standaard antwoord 'je weet waar de bekers staan en waar de kraan is'. Die dan tussen de spelletjes in de kast of tussen de knutselspullen naar bekers gaat zoeken.
Na enige sturing dan de bekers vindt en de beker aan mij geeft. Na weer wat sturing de beker onder de kraan houdt en daarna de beker weer in mijn hand duwt. Dus na wat sturing de beker in de wasbak doet.
Na een paar weken pakt hij dan weer uit zichzelf een beker en water als hij dorst heeft.
Als het hier al mee begint, wat kan hij dan later wel zelfstandig?
Op mijn werk geef ik dan ook vaak de volgende antwoorden: wat denk je zelf, hoe zou je het zelf oplossen, welke mogelijkheden zijn er, welk advies zou je zelf geven, ik weet het ook niet zo goed wat kunnen we doen?
Om de kinderen maar te stimuleren zelf na te denken als er een probleem is dat opgelost moet worden.
Niet perse heel negatief hoor, maar gewoon een vorm van luiheid en even testen of de ander het echt niet voor ze gaat doen. Terwijl ze echt wel weet hoe het werkt. Manipulatie is natuurlijk ook kind eigen, even lekker de grenzen opzoeken enzo.
maandag 24 juli 2023 om 07:46
Altijd die uitzonderingen benoemen … ik zei laatst op een feestje ook iets over tieners op elektrische fietsen en dan krijg je meteen ook van die extremen te horen. Kind 1 moet 21 km enkele reis naar school, kind 2 heeft een hartafwijking, kind 3 traint voor iets olympisch en mag buiten training om weinig doen. Maar 1) er zijn ook zat gemiddelde tieners op zo’n ding. 2) Waar waren dat soort tieners vroeger?
maandag 24 juli 2023 om 07:52
Kaascracker schreef: ↑24-07-2023 07:46Altijd die uitzonderingen benoemen … ik zei laatst op een feestje ook iets over tieners op elektrische fietsen en dan krijg je meteen ook van die extremen te horen. Kind 1 moet 21 km enkele reis naar school, kind 2 heeft een hartafwijking, kind 3 traint voor iets olympisch en mag buiten training om weinig doen. Maar 1) er zijn ook zat gemiddelde tieners op zo’n ding. 2) Waar waren dat soort tieners vroeger?
Misschien zie je alleen de uitzonderingen, niet de norm. En omdat de uitzonderingen opvallen onthou je ze alsof ze de norm zijn. Misschien moet je gewoon niet zo'n oordeel hebben over anderen.
maandag 24 juli 2023 om 08:07
Die zaten op het speciaal onderwijs, bij mijn zoon in de klas. Wees blij dat je het allemaal niet van dichtbij kent en stop met dat veroordelen van een ander.Kaascracker schreef: ↑24-07-2023 07:46Altijd die uitzonderingen benoemen … ik zei laatst op een feestje ook iets over tieners op elektrische fietsen en dan krijg je meteen ook van die extremen te horen. Kind 1 moet 21 km enkele reis naar school, kind 2 heeft een hartafwijking, kind 3 traint voor iets olympisch en mag buiten training om weinig doen. Maar 1) er zijn ook zat gemiddelde tieners op zo’n ding. 2) Waar waren dat soort tieners vroeger?
maandag 24 juli 2023 om 08:18
maandag 24 juli 2023 om 08:42
Wat is het dan slecht gesteld met de gezondheid van de jeugd als al die colonnes pubers op elektrische fietsen wat mankeren.
maandag 24 juli 2023 om 08:52
Het overgrote deel van de scholieren ging toch gewoon op de fiets. Het brommer/scooter gedeelte in de fietsenstalling was maar een relatief klein hoekje.
Verder niets tegen e-bikes hoor, maar alleen al vanwege die prijs had gewoon niet iedereen een brommer/scooter.
maandag 24 juli 2023 om 08:56
Nogevendit schreef: ↑24-07-2023 08:42Wat is het dan slecht gesteld met de gezondheid van de jeugd als al die colonnes pubers op elektrische fietsen wat mankeren.
Dat jij ze niet ziet wil niet zeggen dat ze er niet zijn.
https://zorgeloosnaarschool.nl/wat-doen ... aandoening
Om een indruk te geven van frequentie van de aandoeningen en de variëteit volgen hier cijfers uit een recent onderzoek van 0- tot 25-jarigen in Nederland. In totaal hebben 870.000 jongeren één of meerdere chronische lichamelijke aandoening(en) dat is 17,4% van alle jongeren. In een klas van 25 zitten dus gemiddeld drie leerlingen of studenten met een chronische lichamelijke aandoening. In de tabel zie je welke aandoeningen het meest voorkomen onder kinderen en jongeren.
maandag 24 juli 2023 om 08:58
Iets anders waar mijn ouders zich totaal niet mee bemoeid hebben, was de keuze van opleiding. Ik ging naar wat open dagen en heb maar wat te gekozen (spijt!!). Mijn ouders waren echt wel betrokken, maar dat was aan ons. Vooral mijn moeder had een angst te sturend te zijn. Zal wel weer een reactie op haar eigen jeugd geweest zijn.
Ook mijn kamer in onbekende stad heb ik zelf geregeld (ja, andere tijden). Ik weet nog dat ik maar niets had, en dat mijn ouders zich zo’n zorgen maakten, omdat het studiejaar al bijna zou beginnen. En ik lag steeds maar tot 14u in bed, ipv in actie te komen.
Mijn ouders zelf waren in hun tijd nog veel meer in het diepe gegooid toen zij gingen studeren. Dus die vonden mij en mijn broers al verwende types aan wie alles voorgekauwd moest worden.
Ook mijn kamer in onbekende stad heb ik zelf geregeld (ja, andere tijden). Ik weet nog dat ik maar niets had, en dat mijn ouders zich zo’n zorgen maakten, omdat het studiejaar al bijna zou beginnen. En ik lag steeds maar tot 14u in bed, ipv in actie te komen.
Mijn ouders zelf waren in hun tijd nog veel meer in het diepe gegooid toen zij gingen studeren. Dus die vonden mij en mijn broers al verwende types aan wie alles voorgekauwd moest worden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
