Overig
alle pijlers
Wanneer ben je geen meisje meer maar een vrouw?
maandag 22 juni 2009 om 09:42
Nav eerder commentaar op een eerder topic waarin TO aangaf een meisje van 37 te zijn: wanneer ben je geen meisje meer maar een vrouw?
Kijk kan me voorstellen dat ik moeder ben vanaf het moment van de bevalling van mijn zoon, maar wanneer was ik meisje-af? Ik zie wel een 'meiden' van begin 20 die ik een oude kop vind hebben. Andersom heb je 'frisse' (weet geen betere omschrijving) dertigers die nog steeds dat meisjes-achtige hebben. Ik wordt zelf (35) wordt meestal jonger geschat
Jullie mening graag en als je wilt jullie leeftijd erbij. Dit om een beeld te krijgen vanuit welke leeftijd je andere leeftijden bekijkt.
Kijk kan me voorstellen dat ik moeder ben vanaf het moment van de bevalling van mijn zoon, maar wanneer was ik meisje-af? Ik zie wel een 'meiden' van begin 20 die ik een oude kop vind hebben. Andersom heb je 'frisse' (weet geen betere omschrijving) dertigers die nog steeds dat meisjes-achtige hebben. Ik wordt zelf (35) wordt meestal jonger geschat
Jullie mening graag en als je wilt jullie leeftijd erbij. Dit om een beeld te krijgen vanuit welke leeftijd je andere leeftijden bekijkt.
maandag 22 juni 2009 om 17:02
quote:Margaretha2 schreef op 22 juni 2009 @ 17:00:
[...]
Dat denk ik niet. Als je in Nederland de hersens hebt om door te studeren, dan kan dat, met geld van de staat. Als je in Nederland het talent hebt om je toe te leggen op kunst, dan kan dat, met geld van de staat.
In de VS is het wat anders denk ik.
Niet iedereen wordt Oprah Winfrey natuurlijk, maar eentje is het toch maar mooi geworden. Weer anderen doen vanalles anders op de tweede linie (net onder Oprah zullen we maar zeggen).
Een droom als 'Oprah Winfrey worden' is natuurlijk moeilijker te realiseren, dan een droom als 'arts / advocaat' worden, vooropgesteld dat je wel het talent hebt. Er is maar één Oprah Winfrey, maar er zijn miljoenen artsen en advocaten.Ik had het ook niet over de VS.
[...]
Dat denk ik niet. Als je in Nederland de hersens hebt om door te studeren, dan kan dat, met geld van de staat. Als je in Nederland het talent hebt om je toe te leggen op kunst, dan kan dat, met geld van de staat.
In de VS is het wat anders denk ik.
Niet iedereen wordt Oprah Winfrey natuurlijk, maar eentje is het toch maar mooi geworden. Weer anderen doen vanalles anders op de tweede linie (net onder Oprah zullen we maar zeggen).
Een droom als 'Oprah Winfrey worden' is natuurlijk moeilijker te realiseren, dan een droom als 'arts / advocaat' worden, vooropgesteld dat je wel het talent hebt. Er is maar één Oprah Winfrey, maar er zijn miljoenen artsen en advocaten.Ik had het ook niet over de VS.
maandag 22 juni 2009 om 17:02
quote:Ligeia schreef op 22 juni 2009 @ 16:58:
Is het trouwens zo verachtelijk om te vinden dat je zelf betere keuzes hebt gemaakt? Omdat je ziet dat jij gelukkig bent en die andere vindt dat hij vastzit aan zijn hypotheekschuld en kinderen? Ja, dan maar hoor...
Nee, dat vind ik helemaal niet verachtelijk. Dat is juist fijn voor je. Dat zei ik vanaf het begin al. Het is meer de toon waarop. Maar goed, jullie zijn al geen vrienden meer, dat verklaart een hoop.
(En daarom viel ik daarna meer over je 'doehoeg-toon naar mij toe. Maar wat mij betreft hebben we er nu wel genoeg over gezegd. En íets zegt me dat jij het daar wél mee eens bent ).
Is het trouwens zo verachtelijk om te vinden dat je zelf betere keuzes hebt gemaakt? Omdat je ziet dat jij gelukkig bent en die andere vindt dat hij vastzit aan zijn hypotheekschuld en kinderen? Ja, dan maar hoor...
Nee, dat vind ik helemaal niet verachtelijk. Dat is juist fijn voor je. Dat zei ik vanaf het begin al. Het is meer de toon waarop. Maar goed, jullie zijn al geen vrienden meer, dat verklaart een hoop.
(En daarom viel ik daarna meer over je 'doehoeg-toon naar mij toe. Maar wat mij betreft hebben we er nu wel genoeg over gezegd. En íets zegt me dat jij het daar wél mee eens bent ).
maandag 22 juni 2009 om 17:03
Wacht even. Voor de duidelijkheid:
Als ik destijds met mijn hoofd en hart gekozen had voor kinderen en een koophuis en ik zou gelukkig zijn geworden en als mijn vriend(en) daarnaast hadden gekozen voor mijn zogenaamd 'onrealiseerbare dromen' en zij waren daar niet lekker uitgekomen, dan had ik ook gevonden dat ik de betere keuze had gemaakt. Mijn verhaal is toevallig andersom.
Kan ik het helpen?...
*huilt als een meisje* <--- on-topic
Als ik destijds met mijn hoofd en hart gekozen had voor kinderen en een koophuis en ik zou gelukkig zijn geworden en als mijn vriend(en) daarnaast hadden gekozen voor mijn zogenaamd 'onrealiseerbare dromen' en zij waren daar niet lekker uitgekomen, dan had ik ook gevonden dat ik de betere keuze had gemaakt. Mijn verhaal is toevallig andersom.
Kan ik het helpen?...
*huilt als een meisje* <--- on-topic
maandag 22 juni 2009 om 17:03
quote:rider schreef op 22 juni 2009 @ 16:58:
[...]
Geheel on-topic dan: ik vind volwassen vrouwen die zichzelf "meisje" noemen over het algemeen vooral een beetje zielig. Een beetje van hetzelfde niveau als mannen die met hun 45 ineens een motor kopen en leren jas gaan dragen.
Jij kocht je motor op je 39ste?
(Offtopic: Ried, je avatar is cool, die staat bij mij ergens op m'n lijf vereeuwigd. Ommmmmmmmmmmmmmmmmmmm)
[...]
Geheel on-topic dan: ik vind volwassen vrouwen die zichzelf "meisje" noemen over het algemeen vooral een beetje zielig. Een beetje van hetzelfde niveau als mannen die met hun 45 ineens een motor kopen en leren jas gaan dragen.
Jij kocht je motor op je 39ste?
(Offtopic: Ried, je avatar is cool, die staat bij mij ergens op m'n lijf vereeuwigd. Ommmmmmmmmmmmmmmmmmmm)
maandag 22 juni 2009 om 17:04
quote:Spinster wrote on 22 June 2009 @ 17:02:
[...]
Nee, dat vind ik helemaal niet verachtelijk. Dat is juist fijn voor je. Dat zei ik vanaf het begin al. Het is meer de toon waarop. Maar goed, jullie zijn al geen vrienden meer, dat verklaart een hoop.
(En daarom viel ik daarna meer over je 'doehoeg-toon naar mij toe. Maar wat mij betreft hebben we er nu wel genoeg over gezegd. En íets zegt me dat jij het daar wél mee eens bent ).Ja, maar ik ben erg slecht in doehoeg, want ik was er allang weer...
[...]
Nee, dat vind ik helemaal niet verachtelijk. Dat is juist fijn voor je. Dat zei ik vanaf het begin al. Het is meer de toon waarop. Maar goed, jullie zijn al geen vrienden meer, dat verklaart een hoop.
(En daarom viel ik daarna meer over je 'doehoeg-toon naar mij toe. Maar wat mij betreft hebben we er nu wel genoeg over gezegd. En íets zegt me dat jij het daar wél mee eens bent ).Ja, maar ik ben erg slecht in doehoeg, want ik was er allang weer...
maandag 22 juni 2009 om 17:04
En wát is er mis met burgerlijkheid, vraag ik me al een tijdje af. Wat is er mis mee om gewoon te wonen waar je altijd al woont, thuis te komen bij de man of vrouw die je al 25 jaar hebt, bij de kinderen die je zelf geknutseld hebt, om net als de afgelopen 10 jaar op maandagavond te gaan yoga-en of te gaan vergaderen met de buurtcommissie, op vrijdag te barbequeen met de buren en op zaterdagochtend de boodschappen te halen?
Burgerlijkheid lijkt wel een ziekte ofzo. Ik snap dat nooit zo. Sommige dingen zou ik ook niet willen, maar ik zie niet in wat er mis mee is als mensen gewoon doen wat ze prettig vinden. En niemand is zo burgerlijk als het van buiten lijkt, denk ik eigenlijk. Wie weet hangt dat burgerlijke setje van de overkant wel elk weekend in een parenclub (of is dat weer burgerlijk?) en is het setje in het rijtjeshuis naast je wel ontzéttend blij dat ze een normaal en rustig gezinsleven hebben omdat ze dat vroeger nooit gehad hebben, enzovoorts.
Ik denk dat veel mensen van ándere mensen denken dat ze burgerlijk zijn, maar dat die mensen daar zélf heel anders over denken.
Burgerlijkheid lijkt wel een ziekte ofzo. Ik snap dat nooit zo. Sommige dingen zou ik ook niet willen, maar ik zie niet in wat er mis mee is als mensen gewoon doen wat ze prettig vinden. En niemand is zo burgerlijk als het van buiten lijkt, denk ik eigenlijk. Wie weet hangt dat burgerlijke setje van de overkant wel elk weekend in een parenclub (of is dat weer burgerlijk?) en is het setje in het rijtjeshuis naast je wel ontzéttend blij dat ze een normaal en rustig gezinsleven hebben omdat ze dat vroeger nooit gehad hebben, enzovoorts.
Ik denk dat veel mensen van ándere mensen denken dat ze burgerlijk zijn, maar dat die mensen daar zélf heel anders over denken.
maandag 22 juni 2009 om 17:05
quote:Digitalis schreef op 22 juni 2009 @ 17:01:
[...]
Ik snap je, hoor, ook al heb ik die man en kind niet. Ik ben (was!) gezond, ben mooi, intelligent en ik heb genoeg armoe in andere landen gezien dat ik blij mag zijn dat ik in het westen geboren ben, maar ja...Zwieb, soms is er een innerlijke onrust die gestild moet worden en dat doen anderen niet voor je, dus neem het jezelf niet kwalijk dat je je niet gelukkig voelt door die anderen. Kun je niet iets out of the ordinary doen (ha, een cursus paaldansen, je vliegbrevet of skydivebrevet halen, of jezelf beloven als je kind wat groter is een halfjaar naar het buitenland te gaan) om dat wat onrustige deel te stillen? 'k Noem maar iets hoor, don't shoot the messenger
Ja, gelukkig is die mogelijkheid er wel. We (lees ik en manlief vindt het prima) wil graag emigreren naar de UK. Nou mag ik volgend jaar voor mijn onderzoek naar de UK. Dus het plan is momenteel mij een maand vooruit te sturen voor het onderzoek en dan twee maanden vrij te nemen (lang leve het ouderschapsverlof) in de grote vakantie om daar te wonen met zijn drieeen. Gewoon als verkenning voor of het is wat we verwachten etc. Daar kijk ik wel enorm naar uit.
Ik moet ook zeggen dat ik me altijd enorm kan vinden in jouw posts over carriere en verwachtingen enzo.
[...]
Ik snap je, hoor, ook al heb ik die man en kind niet. Ik ben (was!) gezond, ben mooi, intelligent en ik heb genoeg armoe in andere landen gezien dat ik blij mag zijn dat ik in het westen geboren ben, maar ja...Zwieb, soms is er een innerlijke onrust die gestild moet worden en dat doen anderen niet voor je, dus neem het jezelf niet kwalijk dat je je niet gelukkig voelt door die anderen. Kun je niet iets out of the ordinary doen (ha, een cursus paaldansen, je vliegbrevet of skydivebrevet halen, of jezelf beloven als je kind wat groter is een halfjaar naar het buitenland te gaan) om dat wat onrustige deel te stillen? 'k Noem maar iets hoor, don't shoot the messenger
Ja, gelukkig is die mogelijkheid er wel. We (lees ik en manlief vindt het prima) wil graag emigreren naar de UK. Nou mag ik volgend jaar voor mijn onderzoek naar de UK. Dus het plan is momenteel mij een maand vooruit te sturen voor het onderzoek en dan twee maanden vrij te nemen (lang leve het ouderschapsverlof) in de grote vakantie om daar te wonen met zijn drieeen. Gewoon als verkenning voor of het is wat we verwachten etc. Daar kijk ik wel enorm naar uit.
Ik moet ook zeggen dat ik me altijd enorm kan vinden in jouw posts over carriere en verwachtingen enzo.
maandag 22 juni 2009 om 17:06
quote:shining schreef op 22 juni 2009 @ 17:00:
[...]
Dus als iemand van 18 zichzelf een meisje noemt is dat dus zielig? Alles boven de 18 is een vrouw?ergens tussen de 16 en de 22 moet je toch de overstap eens maken ja. Wie zich met 27 nog steeds een meisje noemt, of zelfs met 37, ja, sorry, dat vind ik zielig worden.
[...]
Dus als iemand van 18 zichzelf een meisje noemt is dat dus zielig? Alles boven de 18 is een vrouw?ergens tussen de 16 en de 22 moet je toch de overstap eens maken ja. Wie zich met 27 nog steeds een meisje noemt, of zelfs met 37, ja, sorry, dat vind ik zielig worden.
maandag 22 juni 2009 om 17:07
quote:Thyra schreef op 22 juni 2009 @ 17:04:
En wát is er mis met burgerlijkheid, vraag ik me al een tijdje af. Wat is er mis mee om gewoon te wonen waar je altijd al woont, thuis te komen bij de man of vrouw die je al 25 jaar hebt, bij de kinderen die je zelf geknutseld hebt, om net als de afgelopen 10 jaar op maandagavond te gaan yoga-en of te gaan vergaderen met de buurtcommissie, op vrijdag te barbequeen met de buren en op zaterdagochtend de boodschappen te halen?
Burgerlijkheid lijkt wel een ziekte ofzo. Ik snap dat nooit zo. Sommige dingen zou ik ook niet willen, maar ik zie niet in wat er mis mee is als mensen gewoon doen wat ze prettig vinden. En niemand is zo burgerlijk als het van buiten lijkt, denk ik eigenlijk. Wie weet hangt dat burgerlijke setje van de overkant wel elk weekend in een parenclub (of is dat weer burgerlijk?) en is het setje in het rijtjeshuis naast je wel ontzéttend blij dat ze een normaal en rustig gezinsleven hebben omdat ze dat vroeger nooit gehad hebben, enzovoorts.
Niets mis mee! Ik vind het juist mis als men koste wat 't kost aan een plaatje moet voldoen, welk plaatje dat ook is. Ik put uit verschillende hokjes (ook uit het burgerlijke hokje) en dat lijkt me nu rijker dan volkomen in een hokje zitten (tenzij je dat echt oprecht wil natuurlijk, maar velen durven niet eens uit de band/hokje te springen 'want dat kan toch niet').
Ik denk dat veel mensen van ándere mensen denken dat ze burgerlijk zijn, maar dat die mensen daar zélf heel anders over denken.
En wát is er mis met burgerlijkheid, vraag ik me al een tijdje af. Wat is er mis mee om gewoon te wonen waar je altijd al woont, thuis te komen bij de man of vrouw die je al 25 jaar hebt, bij de kinderen die je zelf geknutseld hebt, om net als de afgelopen 10 jaar op maandagavond te gaan yoga-en of te gaan vergaderen met de buurtcommissie, op vrijdag te barbequeen met de buren en op zaterdagochtend de boodschappen te halen?
Burgerlijkheid lijkt wel een ziekte ofzo. Ik snap dat nooit zo. Sommige dingen zou ik ook niet willen, maar ik zie niet in wat er mis mee is als mensen gewoon doen wat ze prettig vinden. En niemand is zo burgerlijk als het van buiten lijkt, denk ik eigenlijk. Wie weet hangt dat burgerlijke setje van de overkant wel elk weekend in een parenclub (of is dat weer burgerlijk?) en is het setje in het rijtjeshuis naast je wel ontzéttend blij dat ze een normaal en rustig gezinsleven hebben omdat ze dat vroeger nooit gehad hebben, enzovoorts.
Niets mis mee! Ik vind het juist mis als men koste wat 't kost aan een plaatje moet voldoen, welk plaatje dat ook is. Ik put uit verschillende hokjes (ook uit het burgerlijke hokje) en dat lijkt me nu rijker dan volkomen in een hokje zitten (tenzij je dat echt oprecht wil natuurlijk, maar velen durven niet eens uit de band/hokje te springen 'want dat kan toch niet').
Ik denk dat veel mensen van ándere mensen denken dat ze burgerlijk zijn, maar dat die mensen daar zélf heel anders over denken.
maandag 22 juni 2009 om 17:07
Mij lijkt die vastigheid juist erg fijn.
'Gewoon' een baan van 9 tot 5, een fijn salaris, leuk huis, leuke partner, op den duur de kindertjes erbij...
Voordat ik mijn huidige vriend leerde kennen wilde ik niet eens kinderen. Het was mijn bedoeling om in het buitenland te gaan studeren en uiteindelijk te emigreren naar Zweden.
Sinds ik mijn partner tegen het lijf ben gelopen zijn die plannen drastisch gewijzigd en wel om dat ik dat zelf goed vind zo.
Van hem mag ik heus wel in het buitenland gaan studeren en hij wil mij in niks tegenhouden. Ik moet later geen spijt krijgen van het leven dat ik momenteel heb.
Maar ook al ben ik momenteel nog student en heb ik vrienden zat die nog graag een aantal jaren aanmodderen, zelf wil ik nu gewoon vastigheid en weten waar ik aan toe ben. Het liefst zo snel mogelijk aan het werk, carriere opbouwen en samen een gezin stichten. In de weekenden lekker van elkaar genieten, zo nu en dan eens met vrienden weg, feestje hier, partijtje daar, maar altijd die vaste basis houden.
Hoe mutsig en saai dit voor sommigen dus ook kan overkomen, mij lijkt het prima zo. En als ik dan tijd over heb wil ik graag nog wat cursussen volgen. Nieuwe dingen leren. Je kunt dat als 'gewoon' bestempelen, maar ook als mijn kleine droom zien. En als dat is gelukt volgt er wel weer een volgende droom. De een misschien wat groter dan de ander... Zolang je er zelf maar voldoening uit kunt halen.
Wbt nog even meisje vs vrouw:
Ik denk dat het een gevoel is bij je zelf en wat je uitstraalt naar de buitenwereld, een soort van zelfvertrouwen.
Zelf krijg ik bij het woord meisje toch echt de indruk dat het om een lagere school leerling gaat. Daarna denk ik toch al gauw in termen als puber, student, jonge dame, vrouw.
In mijn beleving is meisje niet voor niks een verkleinwoordje.
Zal op mijn leeftijd (22) toch niet gauw meer zeggen dat ik wat met mijn vriendinnetjes afspreek, zijn gewoon de meiden, of dat ik een vriendje heb. Dit is mijn vriend. Of evt partner, zolang het nog niet mijn man is. Dit zou misschien wat volwassen kunnen klinken, maar dat ligt er dan misschien ook net weer aan hoe serieus je je eigen relatie neemt.
Verder voel ik mij toch echt wel een vrouw en geen meisje meer. Al vind ik het af en toe toch echt heerlijk om tegen mijn vriend aan te kruipen en me weer even 'meisje' te voelen. Als hij mij zijn meisje noemt vind ik dat ook alleen maar leuk. Verder dop ik mijn eigen boontjes en vind ik mijzelf volwassen genoeg om toch echt al wel een vrouw te zijn. Wellicht nog een jonge vrouw, maar toch, vrouw is vrouw
Waarschijnlijk is er gewoon een groot grijs vlak tussen de termen meisje en vrouw in!
'Gewoon' een baan van 9 tot 5, een fijn salaris, leuk huis, leuke partner, op den duur de kindertjes erbij...
Voordat ik mijn huidige vriend leerde kennen wilde ik niet eens kinderen. Het was mijn bedoeling om in het buitenland te gaan studeren en uiteindelijk te emigreren naar Zweden.
Sinds ik mijn partner tegen het lijf ben gelopen zijn die plannen drastisch gewijzigd en wel om dat ik dat zelf goed vind zo.
Van hem mag ik heus wel in het buitenland gaan studeren en hij wil mij in niks tegenhouden. Ik moet later geen spijt krijgen van het leven dat ik momenteel heb.
Maar ook al ben ik momenteel nog student en heb ik vrienden zat die nog graag een aantal jaren aanmodderen, zelf wil ik nu gewoon vastigheid en weten waar ik aan toe ben. Het liefst zo snel mogelijk aan het werk, carriere opbouwen en samen een gezin stichten. In de weekenden lekker van elkaar genieten, zo nu en dan eens met vrienden weg, feestje hier, partijtje daar, maar altijd die vaste basis houden.
Hoe mutsig en saai dit voor sommigen dus ook kan overkomen, mij lijkt het prima zo. En als ik dan tijd over heb wil ik graag nog wat cursussen volgen. Nieuwe dingen leren. Je kunt dat als 'gewoon' bestempelen, maar ook als mijn kleine droom zien. En als dat is gelukt volgt er wel weer een volgende droom. De een misschien wat groter dan de ander... Zolang je er zelf maar voldoening uit kunt halen.
Wbt nog even meisje vs vrouw:
Ik denk dat het een gevoel is bij je zelf en wat je uitstraalt naar de buitenwereld, een soort van zelfvertrouwen.
Zelf krijg ik bij het woord meisje toch echt de indruk dat het om een lagere school leerling gaat. Daarna denk ik toch al gauw in termen als puber, student, jonge dame, vrouw.
In mijn beleving is meisje niet voor niks een verkleinwoordje.
Zal op mijn leeftijd (22) toch niet gauw meer zeggen dat ik wat met mijn vriendinnetjes afspreek, zijn gewoon de meiden, of dat ik een vriendje heb. Dit is mijn vriend. Of evt partner, zolang het nog niet mijn man is. Dit zou misschien wat volwassen kunnen klinken, maar dat ligt er dan misschien ook net weer aan hoe serieus je je eigen relatie neemt.
Verder voel ik mij toch echt wel een vrouw en geen meisje meer. Al vind ik het af en toe toch echt heerlijk om tegen mijn vriend aan te kruipen en me weer even 'meisje' te voelen. Als hij mij zijn meisje noemt vind ik dat ook alleen maar leuk. Verder dop ik mijn eigen boontjes en vind ik mijzelf volwassen genoeg om toch echt al wel een vrouw te zijn. Wellicht nog een jonge vrouw, maar toch, vrouw is vrouw
Waarschijnlijk is er gewoon een groot grijs vlak tussen de termen meisje en vrouw in!
maandag 22 juni 2009 om 17:08
quote:rider schreef op 22 juni 2009 @ 17:06:
[...]
ergens tussen de 16 en de 22 moet je toch de overstap eens maken ja. Wie zich met 27 nog steeds een meisje noemt, of zelfs met 37, ja, sorry, dat vind ik zielig worden.Ik noemde mezelf op mijn acttiende nog geen vrouw. Op mijn vijfentwintigste ook nog lang niet altijd, maar wel steeds meer. Nu ben ik eind twintig en noem ik mezelf steeds vaker vrouw. Maar ook nog wel eens meisje.
[...]
ergens tussen de 16 en de 22 moet je toch de overstap eens maken ja. Wie zich met 27 nog steeds een meisje noemt, of zelfs met 37, ja, sorry, dat vind ik zielig worden.Ik noemde mezelf op mijn acttiende nog geen vrouw. Op mijn vijfentwintigste ook nog lang niet altijd, maar wel steeds meer. Nu ben ik eind twintig en noem ik mezelf steeds vaker vrouw. Maar ook nog wel eens meisje.
maandag 22 juni 2009 om 17:08
quote:Digitalis schreef op 22 juni 2009 @ 17:03:
[...]
Jij kocht je motor op je 39ste?
(Offtopic: Ried, je avatar is cool, die staat bij mij ergens op m'n lijf vereeuwigd. Ommmmmmmmmmmmmmmmmmmm)Ik heb geen motor, ik draag geen leren jas, en ik word al jaren aangesproken met "meneer", en terecht. Als mensen me "jongen" zouden noemen, zou ik dat heel, heel treurig vinden. Ik was op mijn 11de al een ouwe lul
[...]
Jij kocht je motor op je 39ste?
(Offtopic: Ried, je avatar is cool, die staat bij mij ergens op m'n lijf vereeuwigd. Ommmmmmmmmmmmmmmmmmmm)Ik heb geen motor, ik draag geen leren jas, en ik word al jaren aangesproken met "meneer", en terecht. Als mensen me "jongen" zouden noemen, zou ik dat heel, heel treurig vinden. Ik was op mijn 11de al een ouwe lul
maandag 22 juni 2009 om 17:10
maandag 22 juni 2009 om 17:10
Waarom denk je dan dat er in Nederland meer falen dan slagen Zwieber? Volgens mij is het juist in Nederland vrij gemakkelijk om je dromen waar te maken!
Thyra, volgens mij heeft niemand hier gezegd dat er wat mis is met burgerlijkheid.
Digi, die meiden zijn misschien geen meisjes meer maar (me)vrouwen, maar ik vind het niet van volwassenheid getuigen als je niet alleen de trein durft te pakken enzovoort. Daar doet dat grote eigen huis, die hond en die man niets aan af.
Volwassenheid zit volgens mij ook in de mate waarin jij in staat bent je lot in eigen hand te nemen, voor jezelf op te komen (op het werk bijvoorbeeld), het in je eentje kan rooien, nieuwe dingen aan kan pakken, enzovoort.
Thyra, volgens mij heeft niemand hier gezegd dat er wat mis is met burgerlijkheid.
Digi, die meiden zijn misschien geen meisjes meer maar (me)vrouwen, maar ik vind het niet van volwassenheid getuigen als je niet alleen de trein durft te pakken enzovoort. Daar doet dat grote eigen huis, die hond en die man niets aan af.
Volwassenheid zit volgens mij ook in de mate waarin jij in staat bent je lot in eigen hand te nemen, voor jezelf op te komen (op het werk bijvoorbeeld), het in je eentje kan rooien, nieuwe dingen aan kan pakken, enzovoort.
maandag 22 juni 2009 om 17:12
quote:shining schreef op 22 juni 2009 @ 17:08:
[...]
Ik noemde mezelf op mijn acttiende nog geen vrouw. Op mijn vijfentwintigste ook nog lang niet altijd, maar wel steeds meer. Nu ben ik eind twintig en noem ik mezelf steeds vaker vrouw. Maar ook nog wel eens meisje.
goed op weg meisje!
Maar serieus, dat bedoel ik dus. Waar je precies de grens legt boeit niet zo, maar zoiets als wat jij beschrijft, lijkt me vrij normaal.
[...]
Ik noemde mezelf op mijn acttiende nog geen vrouw. Op mijn vijfentwintigste ook nog lang niet altijd, maar wel steeds meer. Nu ben ik eind twintig en noem ik mezelf steeds vaker vrouw. Maar ook nog wel eens meisje.
goed op weg meisje!
Maar serieus, dat bedoel ik dus. Waar je precies de grens legt boeit niet zo, maar zoiets als wat jij beschrijft, lijkt me vrij normaal.
maandag 22 juni 2009 om 17:12
quote:rider schreef op 22 juni 2009 @ 17:08:
[...]
Ik heb geen motor, ik draag geen leren jas, en ik word al jaren aangesproken met "meneer", en terecht. Als mensen me "jongen" zouden noemen, zou ik dat heel, heel treurig vinden. Ik was op mijn 11de al een ouwe lul
Meneer,
dat jongen zou wel sneu zijn ja (ik vind dat opvallend hoeveel vrouwen hier vallen op 'jongens', ik val op mannen). Anderzijds schrik ik altijd een beetje als iemand me 'vrouw' noemt. Ben denk ik een beetje blijven steken in mijn jeugd (toen was ik een ouwe trut met m;n boeken en serieuze praat). Een man die enige jongensachtigheid kan behouden (naast 90% volwassenheid ofzo) vind ik wel ontzettend aantrekkelijk, trouwens. Vrouwen die nog stom kunnen doen (mijn moeder en ik spelen weleens stierengevecht, dan roept ze Ole en ik ren door een theedoek) vind ik ook tof.
[...]
Ik heb geen motor, ik draag geen leren jas, en ik word al jaren aangesproken met "meneer", en terecht. Als mensen me "jongen" zouden noemen, zou ik dat heel, heel treurig vinden. Ik was op mijn 11de al een ouwe lul
Meneer,
dat jongen zou wel sneu zijn ja (ik vind dat opvallend hoeveel vrouwen hier vallen op 'jongens', ik val op mannen). Anderzijds schrik ik altijd een beetje als iemand me 'vrouw' noemt. Ben denk ik een beetje blijven steken in mijn jeugd (toen was ik een ouwe trut met m;n boeken en serieuze praat). Een man die enige jongensachtigheid kan behouden (naast 90% volwassenheid ofzo) vind ik wel ontzettend aantrekkelijk, trouwens. Vrouwen die nog stom kunnen doen (mijn moeder en ik spelen weleens stierengevecht, dan roept ze Ole en ik ren door een theedoek) vind ik ook tof.
maandag 22 juni 2009 om 17:14
Ik erger me juist weleens aan de angst om zich vast te leggen bij veel mensen tegenwoordig. Die begonnen te klappertanden toen ik trouwde, me voor gek verklaarden toen ik een kind kreeg, enzovoorts. Prima hoor, jij hoeft niet, het is niet besmettelijk, maar mijn leven is níet opeens over.
En ik hou niet van reizen. Is ook raar, tegenwoordig. Vind het gewoon níet leuk. Korte vakantie prima, maar dan vooral kórt. En dan gewoon weer naar huis. En niet te exotisch alstublieft. Ik hou niet van toeristische toestanden, ben heel nieuwsgierig en hou van apart en bijzonder eten, spreek wel wat talen, dus dat moet allemaal het probleem niet zijn.
Laat mij maar thuis. En als ik dan toch op vakantie moet, dan niet naar een toeristisch oord en het liefst in Nederland of Duitsland ofzo en niet langer dan een week, max 2. Trek ik prima. Maar het hóeft niet. Ik héb er gewoon niets mee. Niet omdat ik bang ben of niet durf, maar ik vind het gewoon Niet Leuk. Ik vind andere culturen heel interessant, maar National Geographic of een boek voldoet príma.
En dat is dan burgerlijk, tegenwoordig. Want reizen MOET. Je MOET iets van de wereld hebben gezien, zeker als je aan kinderen begint, want anders is je leven zo goed als over, kennelijk.
En ik heb wel wat gereisd hoor, en ik heb ook best mooie dingen gezien, maar ook een heleboel wat ik prima had kunnen missen. Maar het is een must geloof ik, tegenwoordig, zeker als je onder de 35 bent.
Ik ga gewoon naar centerparks. Tot vólle tevredenheid.
En ik hou niet van reizen. Is ook raar, tegenwoordig. Vind het gewoon níet leuk. Korte vakantie prima, maar dan vooral kórt. En dan gewoon weer naar huis. En niet te exotisch alstublieft. Ik hou niet van toeristische toestanden, ben heel nieuwsgierig en hou van apart en bijzonder eten, spreek wel wat talen, dus dat moet allemaal het probleem niet zijn.
Laat mij maar thuis. En als ik dan toch op vakantie moet, dan niet naar een toeristisch oord en het liefst in Nederland of Duitsland ofzo en niet langer dan een week, max 2. Trek ik prima. Maar het hóeft niet. Ik héb er gewoon niets mee. Niet omdat ik bang ben of niet durf, maar ik vind het gewoon Niet Leuk. Ik vind andere culturen heel interessant, maar National Geographic of een boek voldoet príma.
En dat is dan burgerlijk, tegenwoordig. Want reizen MOET. Je MOET iets van de wereld hebben gezien, zeker als je aan kinderen begint, want anders is je leven zo goed als over, kennelijk.
En ik heb wel wat gereisd hoor, en ik heb ook best mooie dingen gezien, maar ook een heleboel wat ik prima had kunnen missen. Maar het is een must geloof ik, tegenwoordig, zeker als je onder de 35 bent.
Ik ga gewoon naar centerparks. Tot vólle tevredenheid.
maandag 22 juni 2009 om 17:14
quote:Digitalis schreef op 22 juni 2009 @ 17:12:
[...]
Meneer,
dat jongen zou wel sneu zijn ja (ik vind dat opvallend hoeveel vrouwen hier vallen op 'jongens', ik val op mannen). Anderzijds schrik ik altijd een beetje als iemand me 'vrouw' noemt. Ben denk ik een beetje blijven steken in mijn jeugd (toen was ik een ouwe trut met m;n boeken en serieuze praat). Een man die enige jongensachtigheid kan behouden (naast 90% volwassenheid ofzo) vind ik wel ontzettend aantrekkelijk, trouwens. Vrouwen die nog stom kunnen doen (mijn moeder en ik spelen weleens stierengevecht, dan roept ze Ole en ik ren door een theedoek) vind ik ook tof.
Ik ook. En als een man of vrouw daarvoor niet als een soort excuus heeft dat hij/zij zichzelf jongen/meisje noemt, dan voegt dat alleen maar iets toe.
Kweenie of ik het erg helder uitleg. Een vrouw die stierengevechten doet is aantrekkelijk, een meisje van 26+ dat stierengevechten doet sneu. Snap je wat ik bedoel, of moet ik gewoon hoognodig naar huis?
[...]
Meneer,
dat jongen zou wel sneu zijn ja (ik vind dat opvallend hoeveel vrouwen hier vallen op 'jongens', ik val op mannen). Anderzijds schrik ik altijd een beetje als iemand me 'vrouw' noemt. Ben denk ik een beetje blijven steken in mijn jeugd (toen was ik een ouwe trut met m;n boeken en serieuze praat). Een man die enige jongensachtigheid kan behouden (naast 90% volwassenheid ofzo) vind ik wel ontzettend aantrekkelijk, trouwens. Vrouwen die nog stom kunnen doen (mijn moeder en ik spelen weleens stierengevecht, dan roept ze Ole en ik ren door een theedoek) vind ik ook tof.
Ik ook. En als een man of vrouw daarvoor niet als een soort excuus heeft dat hij/zij zichzelf jongen/meisje noemt, dan voegt dat alleen maar iets toe.
Kweenie of ik het erg helder uitleg. Een vrouw die stierengevechten doet is aantrekkelijk, een meisje van 26+ dat stierengevechten doet sneu. Snap je wat ik bedoel, of moet ik gewoon hoognodig naar huis?
maandag 22 juni 2009 om 17:14
quote:Margaretha2 schreef op 22 juni 2009 @ 17:10:
Waarom denk je dan dat er in Nederland meer falen dan slagen Zwieber? Volgens mij is het juist in Nederland vrij gemakkelijk om je dromen waar te maken!
Thyra, volgens mij heeft niemand hier gezegd dat er wat mis is met burgerlijkheid.
Digi, die meiden zijn misschien geen meisjes meer maar (me)vrouwen, maar ik vind het niet van volwassenheid getuigen als je niet alleen de trein durft te pakken enzovoort. Daar doet dat grote eigen huis, die hond en die man niets aan af.
Volwassenheid zit volgens mij ook in de mate waarin jij in staat bent je lot in eigen hand te nemen, voor jezelf op te komen (op het werk bijvoorbeeld), het in je eentje kan rooien, nieuwe dingen aan kan pakken, enzovoort.Ja, mee eens hoor. Ik schrik daar ook echt van! Niet in je eentje de trein??? Man. Ja, in dat opzicht ben ik wel vrouw (al laaaang). Maar je weet hoe dat gaat, juist die meisjes (ghe) zien mij dan niet voor vol aan (mijn bijnaam was altijd flierefluiter) omdat ik in zoveel landen gezeten heb zonder vent, aanbouw, eigen keuken en nieuwe dakkapel. Maar de lessen die je leert zijn weer wel van hoog niveau, dat wel. Zonder die dakkapel.
Waarom denk je dan dat er in Nederland meer falen dan slagen Zwieber? Volgens mij is het juist in Nederland vrij gemakkelijk om je dromen waar te maken!
Thyra, volgens mij heeft niemand hier gezegd dat er wat mis is met burgerlijkheid.
Digi, die meiden zijn misschien geen meisjes meer maar (me)vrouwen, maar ik vind het niet van volwassenheid getuigen als je niet alleen de trein durft te pakken enzovoort. Daar doet dat grote eigen huis, die hond en die man niets aan af.
Volwassenheid zit volgens mij ook in de mate waarin jij in staat bent je lot in eigen hand te nemen, voor jezelf op te komen (op het werk bijvoorbeeld), het in je eentje kan rooien, nieuwe dingen aan kan pakken, enzovoort.Ja, mee eens hoor. Ik schrik daar ook echt van! Niet in je eentje de trein??? Man. Ja, in dat opzicht ben ik wel vrouw (al laaaang). Maar je weet hoe dat gaat, juist die meisjes (ghe) zien mij dan niet voor vol aan (mijn bijnaam was altijd flierefluiter) omdat ik in zoveel landen gezeten heb zonder vent, aanbouw, eigen keuken en nieuwe dakkapel. Maar de lessen die je leert zijn weer wel van hoog niveau, dat wel. Zonder die dakkapel.
