42 en kinderloos, best wel bewust maar ook niet helemaal....

Voor mezelf sprekend, als ik te stellig reageer 'tegen' kinderen, gaat het mij niet om die kinderen persoonlijk, maar het is een ingebouwde bezorgdheid dat het van kwaad tot erger zal gaan. Het 'geef ze een vinger en ze rukken je hele arm eraf'. Dat een opvoeding, waarbij je kinderen leert dat stil spelen ook spelen is, dat stilte iets moois en iets wenselijks kan zijn, dat dat in de vergetelheid zal raken. Mensen worden de hele dag geprikkeld, overprikkeld, en bij sommigen doet dat fysiek pijn.

redbulletje schreef: ↑

15-11-2017 13:33

Dit! Vind het heel mooi om zo'n objectieve observatie te lezen van iemand die bewust en vol overtuiging voor kinderen heeft gekozen. Heel realistisch naar mijn idee.

Inderdaad.
En dat lees ik hier bij meerdere mensen. Een hele geruststelling.

Gemalto schreef: ↑

15-11-2017 12:59

Als ik sommige reacties hier lees van 'bewust kinderloze' vrouwen, draait mijn maag om. Niks mis mee om geen moedergevoelens te hebben, maar soms schort er toch echt iets, merk ik.

Er bestaan 2 soorten mensen op deze bol: zij die zichzelf de belangrijkste persoon vinden in hun leven, en zij die iemand anders de belangrijkste persoon vinden in hun leven.
Need I say more ...

Maar wie is dan wie in dit verhaal? En wat schort er dan aan sommige kindvrije? Ook wij zijn niet allemaal hetzelfde, het enige kenmerk dat we gemeen hebben, is dat we geen kinderen willen. Het hoe en waarom en hoe er verder tegen kinderen aangekeken wordt, zal vaak in min of meerdere mate verschillen. Het zegt ook niets over hoe attent of zorgzaam iemand is naar zijn omgeving.

Linkom of rechtsom, je maakt een keuze op basis waarvan jij denkt dat dit jou het gelukkigst maakt. Als je een enorme kinderwens hebt en er is absoluut geen externe factor om er niet voor te gaan (denk aan ontbreken partner, ziekte, geen inkomen enz.), dan ga je toch niet zeggen; nou, toch maar niet. Net zoals iemand die geen kinderen gaat zeggen; ik wil het eigenlijk niet, maar laat ik het toch maar doen. Dat zou toch raar zijn?!

Ik heb geen kinderen en wil ze ook niet. Net zo goed dat ik geen paard of een motor wil. De wens is er niet en rationeel zie ik er ook de toegevoegde waarde niet van.

TO, ik vind het ook fijn als alle opties open blijven. En soms is het gewoon balen dat een optie definitief afgesloten is. Maar iemand zei veel eerder, dat we allemaal wel eens zien dat het gras bij de buren groener lijkt, maar het is niet groener, het is gewoon anders en dat is ook oké.

Oakes schreef: ↑

15-11-2017 13:40

Voor mezelf sprekend, als ik te stellig reageer 'tegen' kinderen, gaat het mij niet om die kinderen persoonlijk, maar het is een ingebouwde bezorgdheid dat het van kwaad tot erger zal gaan. Het 'geef ze een vinger en ze rukken je hele arm eraf'. Dat een opvoeding, waarbij je kinderen leert dat stil spelen ook spelen is, dat stilte iets moois en iets wenselijks kan zijn, dat dat in de vergetelheid zal raken. Mensen worden de hele dag geprikkeld, overprikkeld, en bij sommigen doet dat fysiek pijn.

Dit!

Snowkitty schreef: ↑

15-11-2017 13:09

Dit bericht is heel helpend. Het relativeert. Ik denk vaker in verschillende paden in het leven en dat je op elk pad wel een ware vriend of een fantastische baan of wat dan ook, was tegengekomen en dat je dan net zo gelukkig zou zijn als op het huidige gekozen pad. Dat die paden zich ook uitstrekken naar de toekomst vult dat mooi aan.

Zo denk ik ook... wij zitten in de mmm voor een kindje, dus wij zullen nooit bewust kinderloos worden. Maar mocht het uiteindelijk toch niet lukken dan denk ik dat er ook dan weer deuren openen en we een pad gaan bewandelen dat ook heel mooi gaat zijn. Net zoals wanneer het wel lukt we een ander mooi pad gaan volgen. Misschien zijn we op het ene pad wel 80% gelukkig en op het andere pad 90%, maar dat weten we niet.
Dit helpt mij heel erg om alles te ondergaan momenteel, de gedachte dat het goed is zoals het gaat en de wetenschap dat mijn man en ik er alles aan gaan doen om iets van ons leven te maken, ongeacht welke weg het ons op stuurt.

Sterkte MssFiddler.

Dank je

Herkenbare OP. Hier ook nooit bewust gekozen voor 'géén kinderen', maar ook nooit de dringende wens gehad om, ongeacht de omstandigheden, moeder te worden.

Ben nu achter in de vijftig en als ik nu om mij heen kijk, zie ik eerlijk gezegd ook maar een paar gezinnen waar ik zó mee zou willen ruilen (althans, die situatie lijkt op die zoals je je dat voorstelt van een goed gezin op het moment dat je daaraan begint).

Wel herkenbaar. Al ben ik nog jong (27) en kan ik dus nog gemakkelijk kinderen krijgen (er even vanuit gaande dat dit biologisch bij mij mogelijk is).
Wat vooral herkenbaar is, is dat de keuze zo definitief is, op een gegeven moment wordt de keuze vóór je gemaakt.
Je mag maximaal 27 jaar oud zijn, als je de pilotenopleiding wil doen. Ik wil totaal geen piloot worden.... maar straks KAN het niet eens meer, al zou ik het willen.

Gemalto schreef: ↑

15-11-2017 12:59

Als ik sommige reacties hier lees van 'bewust kinderloze' vrouwen, draait mijn maag om. Niks mis mee om geen moedergevoelens te hebben, maar soms schort er toch echt iets, merk ik.

Er bestaan 2 soorten mensen op deze bol: zij die zichzelf de belangrijkste persoon vinden in hun leven, en zij die iemand anders de belangrijkste persoon vinden in hun leven.
Need I say more ...

Een kind vraagt niet om geboren te worden. Wel of geen kind willen is altijd een egoïstische keuze, want mensen bekijken het vanuit zichzelf.

Zanahoria schreef: ↑

15-11-2017 14:25

Wel herkenbaar. Al ben ik nog jong (27) en kan ik dus nog gemakkelijk kinderen krijgen (er even vanuit gaande dat dit biologisch bij mij mogelijk is).
Wat vooral herkenbaar is, is dat de keuze zo definitief is, op een gegeven moment wordt de keuze vóór je gemaakt.
Je mag maximaal 27 jaar oud zijn, als je de pilotenopleiding wil doen. Ik wil totaal geen piloot worden.... maar straks KAN het niet eens meer, al zou ik het willen.

Cessna mag je wel leren vliegen hoor
Topsporter of model kun je boven een bepaalde leeftjjd ook wel vergeten natuurlijk.

Als iets echt je grootste levenswens is realiseer je het wel voor de deadline.
Ik zou meer zitten met het feit dat er wellicht ooit een leeftijd komt waarop verworven vrijheden van je worden afgepakt (je rijbewijs bijv) Of geen auto meer mogen huren op vakantie boven de 75...

Gemalto schreef: ↑

15-11-2017 12:59

Er bestaan 2 soorten mensen op deze bol: zij die zichzelf de belangrijkste persoon vinden in hun leven, en zij die iemand anders de belangrijkste persoon vinden in hun leven.
Need I say more ...

Nee, zeg maar niets meer. Je bent namelijk verschrikkelijk aan het generaliseren. Alsof ouders allemaal altruistische wezens zijn die hun hele leven in dienst stellen van hun kind(eren) en alsof mensen zonder kinderen de grootste egoïsten zijn die nooit iets voor een ander over hebben. Beide is pertinent niet waar. Je kunt niet alle mensen met of alle mensen zonder kinderen over één kam scheren. Binnen die groepen zit meer verschil dan tussen die groepen.

Kinderen krijgen is op zich natuurlijk al een egoïstische daad. Je neemt immers kinderen voor jezelf, niet voor het kind. En ik weet zeker dat ik (vegetariër, doe veel vrijwilligerswerk) empathischer en onbaatzuchtiger ben dan heel veel ouders.

Overigens vind ik het sowieso een slechte stelling. 'Zij die iemand anders de belangrijkste persoon vinden in hun leven' klinkt behoorlijk ongezond. Als het goed is stel je jezelf altijd op de eerste plaats. Want als je jezelf wegcijfert voor een ander, jezelf verwaarloost of niet goed op jezelf past, kun je er ook nooit volledig voor een ander zijn.
Het is net als de veiligheidsinstructie in een vliegtuig: help eerst jezelf, voor je een ander helpt. Anders kom je zelf zuurstof tekort en ga je er allebei aan.

Bovendien, stel dat het waar is, dat "elke ouder" inderdaad een persoon is die "iemand anders belangrijker vindt" (het kind) en "elke niet-ouder" zichzelf de belangrijkste persoon in de wereld vindt. Wat heeft de rest van de wereld daar dan aan? Maakt het je een betere vriend(in), maakt het je een fijnere collega? Een lievere buur? Een betere burger?

Het zegt helemaal niks. Verder wel deels eens met Trotter, de ouder kan er het best voor zorgen dat hij/zij zich niet (volledig) wegcijfert voor zijn of haar kind omdat een kind niet gebaat is bij een ongelukkige ouder.

Wat ik echter wel vind; ik heb - puur omdat ik volwassen ben - meer mogelijkheden en vrijheden dan mijn minderjarige kinderen om vorm te geven aan een leven dat voor mij aangenaam is om dat op te zoeken. Een kind heeft natuurlijk wel een meer afhankelijke positie. Ik zie het niet als "wegcijferen" maar vind wel dat wij als ouder een hele grote rol hebben om dat leven en de keuzes die daarbij gemaakt worden vanuit het kind gezien zo optimaal mogelijk te maken, ze zijn al zo beperkt.

redbulletje schreef: ↑

15-11-2017 13:30

Maar je hebt dus wel nul komma nul begrip voor mensen die niet hetzelfde als jij zijn. Je hebt dus schijt aan je autistische overprikkelende medemens zoals ik je nu lees.

Jemig RB zet die computer eens uit en ga iets nuttigs met je leven doen.
Ik ben net als jij een autistisch, regelmatig overprikkeld medemens, en ik vind dat je je eigen leven ontzettend dramatiseert en overmatig veel aandacht hengelt in alle topics. Ik heb eerder al een aantal serieuze reacties op je gegeven (nota bene een link geplaatst speciaal voor jou) die je negeert.

Op een forum schrijven mensen vaak omdat ze graag herkenning van anderen willen. Jij hebt een leven dat zo uniek is, en een daarbij ontwikkeld mensbeeld dat ook zo uniek is, dat je hier alleen maar komt voor het in jouw ogen noodzakelijke tegengeluid. Nu mag iedereen hier een keer zijn zegje doen, maar als mensen je niet massaal bijvallen (wat niet zo gek is omdat er waarschijnlijk onder de viva populatie gelukkig weinig kinderloze, overprikkelde dames met autisme en kanker zitten), dan moet je niet blijven krijsen dat mensen zich niet in jou willen inleven of dat er speciaal voor jou aparte winkelmomenten moeten komen. Gaat.niet.gebeuren. En je bent knettergek als je het belangrijk vindt om daaraan je tijd op het forum te besteden. Geloof je zelf dat er daarmee iets verandert? Ik schreef al eerder; koop oorkappen als je naar de intratuin wil; DAAR heb je namelijk wel zelf regie over. Ik draag ze ook soms, en ik zeik niet.

Je voldoet niet aan de criteria voor bijzonder nuttige bijdragen; het is allemaal jouw particuliere mening en die telt maar voor 1 persoon; het is niet alsof je een belangwekkende bevolkingsgroep vertegenwoordigt. Bij jou moet het steeds weer een net wat extremere twist krijgen, zodat mensen die het met een aantal argumenten eens zijn, verder ook afhaken. En je helpt daarmee de oorspronkelijke insteek van een TO om zeep.

Je klaagt over onaangepast gedrag bij kinderen, maar als volwassene gedraag je je ook onaangepast, luidruchtig en strijdlustig. Wat is het verschil?

Als mensen niet zeiken gebeurt er idd niets nee. Dan wordt er gewoon lekker over jouw belangen heen gewalst.

Link had ik gelezen hoor, maar bracht me weinig nieuwe info.

Het is iets met knuppel in een hoenderhok.
In het verleden (jaren geleden) heb ik onder oude nicks dingen gepost waar vele forummers over vielen. Twee jaar later zag ik de argumenten die ik destijds had gepost terugkomen van forummers die toen laaiend waren en die het daarna presenteerden als relevante informatie.

Just saying. Toen RB een tijdje niet op het forum was, waren er mensen die haar misten om haar stokpaardjes. Moesten ze zelf gaan posten over abortus en sterilisatie en zo.

Whatever. Is RB dan soms een nieuwe nick van elninjoo? Ik zet haar gewoon op negeren. Hopen dat ze niet iedere topic zover verstiert dat andere mensen er niet meer omheen kunnen lezen.

Je kunt ook misschien nog een relatie krijgen met iemand die al kinderen heeft.
Dat is mij gebeurd.
En daardoor merkte ik dat ik extra gelukkig werd, het maakte alles meer compleet.
Een vriendin van mij maakte dat ook mee op die manier.
Haar vriend had al een dochtertje van 4.
Zelf kreeg ik rond mijn 35/36e ineens erg veel last van wat ze rammelende eierstokken noemen.
Op dat moment had ik een vaste relatie van bijna 4 jaar. We probeerden en probeerden, maar het lukte niet om zwanger te worden.
Op mijn 38e gingen we uit elkaar.
Ik had uiteindelijk rond mijn 39e de hoop opgeheven om ooit nog een kindje te krijgen.
Ik wilde namelijk ook geen alleenstaand moeder worden en ik had geen vaste relatie. En ik dacht dat ik onvruchtbaar was.
Mijn nieuwe vriend heeft dus al twee kinderen. En ik was helemaal niet meer voorzichtig aangezien ik dacht dat ik onvruchtbaar was. Ik had mijn kinderwens met pijn en moeite opgegeven, dacht er niet meer aan en was er niet meer mee bezig om mezelf te beschermen tegen eventuele valse hoop.
En toen was ik 7 maanden geleden ineens zwanger...
Ik was echt zo blij en gelukkig.
Ik had geen idee hoe veel impact het had op mijn gemoedstoestand dat ik dacht dat ik niet zwanger kon raken.
Ik voelde mij toch een beetje mislukt als vrouw, ondanks dat ik met mijn verstand beredeneerde dat dat niet nodig was.

Wat je als mens allemaal soms wel niet wegstopt aan gevoelens en emoties met je verstand om de pijn te verzachten.
Mijn blijdschap overspoelde mijn gezonde verstand en het was in 1 klap duidelijk dat ik mijn gevoel moest volgen.
Ik had voordat ik de test deed, de avond ervoor al een gesprek met het ongeboren vruchtje in mij.
Mijn gevoel zei mij dat dit kindje niets lever wou dan leven en ik beloofde het een kans...ik beloofde toen op dat moment dat ik mijn uiterste best zou gaan doen voor dit kindje.
Ik zou er voor gaan vechten als dat nodig was.

Ook later voelde ik hoe graag dat dit kleintje wilde leven.

Kinderen kunnen voor ze worden geboren inderdaad niet kiezen om geboren te worden, maar andersom kan ook niet en ik geef dit nieuwe leven dus een kans.
Er niet zijn is zo niks...
Dan is er geen leed, maar dan is er ook geen geluk.

Ik heb geen carrière, geen verdere ambities, ik heb gewoon vooral het gevoel dat ik wil volgen.
De redenen dat ik er niet eerder voor durfde te gaan waren onzekerheid, geen partner die het ook graag wilde, angst...en gewoon dat het niet lukte.

Geen kinderen krijgen om je footprint te verkleinen kan, maar de meeste mensen nemen dan toch weer honden of katten en die vergroten de footprint dan toch weer.
Of ze reizen veel met het vliegtuig.
Als je op die manier moet gaan denken zou je jezelf wel weg kunnen cijferen totdat je zelf nog amper bestaat.

Ik denk dat een beetje egoïsme gezond is. Zonder egoïsme geen leven.
Het leven is geven en nemen en soms dingen afsluiten die inderdaad niet meer gaan.

Ik ben ontzettend blij met deze zwangerschap, maar hij kwam op het moment dat ik juist vrede vond in het helpen verzorgen van de kinderen van anderen.
Ik was er helemaal aan toe.
Geen zin meer om te stappen, geeneens zin om mijn eigen tijd in te delen en ik begon mijn vrijheid steeds meer te zien als in dat lied: freedom is just another word for nothing left to lose.

Ik heb heel erg lang gedacht dat ik geen kinderen wilde.
Toen ik een jaar of tien was werd ik veel gepest en wilde ik ze niet, rond mijn 20e was ik ervan overtuigd dat het nooit zou gaan gebeuren, rond mijn 25e begon ik voor het eerst te twijdelen en ongeveer 10 jaar later deprimeerde het mij dat het niet lukte.
En net toen ik de hoop had opgegeven, toen gebeurde het alsnog.
Het voelt als een geschenk om nieuw leven een kans te mogen geven.

Gefeliciteerd Shisha. Bijzonder dat je soms dingen eerst moet loslaten om het daarna te kunnen omarmen.

Oakes schreef: ↑

15-11-2017 22:25

Het is iets met knuppel in een hoenderhok.
In het verleden (jaren geleden) heb ik onder oude nicks dingen gepost waar vele forummers over vielen. Twee jaar later zag ik de argumenten die ik destijds had gepost terugkomen van forummers die toen laaiend waren en die het daarna presenteerden als relevante informatie.

Zo werkt 't in de politiek ook gewoon.

Just saying. Toen RB een tijdje niet op het forum was, waren er mensen die haar misten om haar stokpaardjes. Moesten ze zelf gaan posten over abortus en sterilisatie en zo.

Ja, ik heb wel veel terugkeer verzoeken gehad idd En zelf hou ik ook niet van saaie forummers, ik rij ook gerust op andermans stokpaardjes mee als ik de discussie topics leuk vind trouwens.

blijmetmij schreef: ↑

15-11-2017 23:27

Whatever. Is RB dan soms een nieuwe nick van elninjoo? Ik zet haar gewoon op negeren. Hopen dat ze niet iedere topic zover verstiert dat andere mensen er niet meer omheen kunnen lezen.

Heb je soms onder 'n rots geleefd?

Even een vraag /opmerking tussendoor.

Ik ben heel blij voor Shisha en hoop dat het allemaal goed gaat. Zij maakte echter ook een opmerking die ik al eerder hoorde; namelijk dat bij de keuze voor kinderen het 'milieu' een argument is. Iets met footprint en teveel mensen op de aarde.

Ik hoop toch echt dat we mensen niet zo gek hebben gekregen dat de (vermeende) invloed op het milieu echt een rol speelt in de beslissing van het krijgen van kinderen?

MarkSD schreef: ↑

17-11-2017 01:23

Even een vraag /opmerking tussendoor.

Ik ben heel blij voor Shisha en hoop dat het allemaal goed gaat. Zij maakte echter ook een opmerking die ik al eerder hoorde; namelijk dat bij de keuze voor kinderen het 'milieu' een argument is. Iets met footprint en teveel mensen op de aarde.

Ik hoop toch echt dat we mensen niet zo gek hebben gekregen dat de (vermeende) invloed op het milieu echt een rol speelt in de beslissing van het krijgen van kinderen?

Nee, hoe belangrijk ik het milieu ook vind, om die reden zou ik het niet laten (Ik zou mijn kind dan natuurlijk opvoeden tot milieugenie, zodat hij de wereld zou redden )/ Wat voor mij - cumulatief - wel een rol heeft gespeeld is dat de aarde al zo vervuild is. Als ik NU een keuze zou moeten maken dan zou het huidige maatschappelijke en politieke klimaat eveneens een afweging zijn om voor 'niet' te kiezen.
Heb jij daar zorgen over, MarkSD, of vertrouw je erop dat het allemaal wel zal loslopen?

MarkSD schreef: ↑

17-11-2017 01:23

Even een vraag /opmerking tussendoor.

Ik ben heel blij voor Shisha en hoop dat het allemaal goed gaat. Zij maakte echter ook een opmerking die ik al eerder hoorde; namelijk dat bij de keuze voor kinderen het 'milieu' een argument is. Iets met footprint en teveel mensen op de aarde.

Ik hoop toch echt dat we mensen niet zo gek hebben gekregen dat de (vermeende) invloed op het milieu echt een rol speelt in de beslissing van het krijgen van kinderen?

Maar als ieder zijn egoistische keuzes blijft volgen dan is dat toch ook gewoon slechter voor t millieu?
En kinderen in t kwadraat want niet alleen leveren ze al meer vervuiling op tijdens hun kinderjaren, ze gaan ook zelfstandige huishoudens aan met energieverbruik, auto's, vliegreizen en wellicht zelf ook weer n nieuwe generatie milieuvervuilers.
De grootste besparing zit toch wel daar op persoonlijk vlak.
Als kindvrije stopt mijn bijdrage aan de vervuiling nadat ik in rook ben opgegaan. Ik leef nu, eet vlees, zet de verwarning hoog en maak vliegreizen en toch ben ik veel minder belastend voor de aarde als mensen zie zich voortplanten.