Psyche
alle pijlers
Aanhoudende depressies & ADHD
dinsdag 3 december 2024 om 12:01
Lieve Viva-ers,
Samenvatting: Diagnose ADHD en depressie, hiervoor hulp en medicijnen gehad. Het dagelijks leven valt me nog altijd erg zwaar en ik vraag me af of dit (draaglijk met Setraline en methylfenidaat) het ‘hoogst haalbare’ is qua stemming of dat er nog knoppen zijn om aan te draaien.
Al zolang ik me kan herinneren voel ik me ‘depressief’ (tussen haakjes omdat ik soms twijfel of dat het is), als tiener uiteindelijk hulp en medicijnen gehad en zo’n 10 jaar later opnieuw hulp gezocht wegens dezelfde strubbelingen. Daar kwam naast de dysthyme stoornis/depressie ook een vermoeden van ADHD uit, waarvoor ik ook medicijnen kreeg en wat handvatten.
Vorig jaar (zo’n 7 jaar na de laatste hulp) besloot ik in overleg met huisarts de AD af te bouwen. Vooral in de hoop dat ik me daardoor misschien wat energieker ging voelen; somber voelde ik me ook mét medicatie dus wie weet werd het zonder de bijwerkingen net wat draaglijker allemaal, zeker omdat ik nu methylfenidaat slikte tegen de ADHD klachten en hier meer inzicht in had.
Helaas bleek dat niet zo’n goed idee en ik zakte in een nare depressie. Vooral met vitale kenmerken, dus na maanden worstelen (zelf proberen) opnieuw naar de POH en inmiddels ben ik Setraline weer aan het opbouwen.
Ik ben zo’n 6 weken bezig nu en ik moet zeggen dat ik me weer redelijk voel als voordat ik de medicijnen stopte. Ik heb geen principiële bezwaren tegen medicatie en het effect weegt gelukkig op tegen de bijwerkingen.
Ik kan echt wel zeggen dat ik inmiddels weer uit de diepste crisis ben, de wanhopige paniek en dagelijkse tranen zijn wat gedempt. Hetzelfde punt waarop ik de laatste 2 keer de hulp heb afgerond. Dan hoor ik mezelf weer braaf tegen de PO zeggen dat ik gelukkig verbetering merk en dat slapen en eten weer beter gaan en daar is geen woord van gelogen.
Ik krijg echter al 20 jaar niet goed onder woorden gebracht waarom ik ook met AD en zonder die extreme klachten het leven zo zwaar vind. Ik heb zoveel herkenning en erkenning gevonden sinds de ADHDdeuren open gingen. Maar zoveel mensen zijn op wat voor manier dan ook neurodivergent, en niet al die mensen zijn zo depressief.
Is mijn dagelijkse strijd ‘gewoon’ wat een chronische depressie nou eenmaal is? Soms denk ik dat ik dat gewoon moet leren accepteren, en soms denk ik dat juist die kleine hoop op verbetering me nog op de been houdt.
Inmiddels 17 alinea’s verwijderd in de hoop dat hier nog chocola van te maken is Zijn er mensen die dit herkennen en/of misschien tips of andere invalshoeken hebben?
Samenvatting: Diagnose ADHD en depressie, hiervoor hulp en medicijnen gehad. Het dagelijks leven valt me nog altijd erg zwaar en ik vraag me af of dit (draaglijk met Setraline en methylfenidaat) het ‘hoogst haalbare’ is qua stemming of dat er nog knoppen zijn om aan te draaien.
Al zolang ik me kan herinneren voel ik me ‘depressief’ (tussen haakjes omdat ik soms twijfel of dat het is), als tiener uiteindelijk hulp en medicijnen gehad en zo’n 10 jaar later opnieuw hulp gezocht wegens dezelfde strubbelingen. Daar kwam naast de dysthyme stoornis/depressie ook een vermoeden van ADHD uit, waarvoor ik ook medicijnen kreeg en wat handvatten.
Vorig jaar (zo’n 7 jaar na de laatste hulp) besloot ik in overleg met huisarts de AD af te bouwen. Vooral in de hoop dat ik me daardoor misschien wat energieker ging voelen; somber voelde ik me ook mét medicatie dus wie weet werd het zonder de bijwerkingen net wat draaglijker allemaal, zeker omdat ik nu methylfenidaat slikte tegen de ADHD klachten en hier meer inzicht in had.
Helaas bleek dat niet zo’n goed idee en ik zakte in een nare depressie. Vooral met vitale kenmerken, dus na maanden worstelen (zelf proberen) opnieuw naar de POH en inmiddels ben ik Setraline weer aan het opbouwen.
Ik ben zo’n 6 weken bezig nu en ik moet zeggen dat ik me weer redelijk voel als voordat ik de medicijnen stopte. Ik heb geen principiële bezwaren tegen medicatie en het effect weegt gelukkig op tegen de bijwerkingen.
Ik kan echt wel zeggen dat ik inmiddels weer uit de diepste crisis ben, de wanhopige paniek en dagelijkse tranen zijn wat gedempt. Hetzelfde punt waarop ik de laatste 2 keer de hulp heb afgerond. Dan hoor ik mezelf weer braaf tegen de PO zeggen dat ik gelukkig verbetering merk en dat slapen en eten weer beter gaan en daar is geen woord van gelogen.
Ik krijg echter al 20 jaar niet goed onder woorden gebracht waarom ik ook met AD en zonder die extreme klachten het leven zo zwaar vind. Ik heb zoveel herkenning en erkenning gevonden sinds de ADHDdeuren open gingen. Maar zoveel mensen zijn op wat voor manier dan ook neurodivergent, en niet al die mensen zijn zo depressief.
Is mijn dagelijkse strijd ‘gewoon’ wat een chronische depressie nou eenmaal is? Soms denk ik dat ik dat gewoon moet leren accepteren, en soms denk ik dat juist die kleine hoop op verbetering me nog op de been houdt.
Inmiddels 17 alinea’s verwijderd in de hoop dat hier nog chocola van te maken is Zijn er mensen die dit herkennen en/of misschien tips of andere invalshoeken hebben?
vrijdag 6 december 2024 om 21:33
Thanks. Ik heb gisteren veel gelezen over de combinatie ADHD, hormoonveranderingen en hartklachten e.d. bij vrouwen en kwam daardoor ook terecht op chronische stress. Blijkbaar dus ook vaak in combinatie met ADHD en het vaak van kinds af aan onrustig slapen. Ik herken daarin zoveel klachten; het niet meer tot rust komen, wat je ook doet....extreme vermoeidheid, hoofdpijn, hyperventilatie, hartkloppingen, alleen maar slechter en slechter slapen, uitgeput, druk op je borst, nog slechter tegen prikkels kunnen, vroeg wakker, veel dromen, paniekaanvallen.
Wel weer een stapje verder voor mijn gevoel, nu alleen de vraag hoe dit te behandelen. Ik lees veel over haptonomie en dat is me al vaker aangeraden, maar staat me om de een of andere redenen heel erg tegen (misschien heb ik het dan juist nodig, maar oké). Het wordt ook niet vergoed en ik ben nu even niet in de positie het zelf te betalen.
Maar goed, ik heb in elk geval iets om met de huisarts te bespreken, misschien heeft die nog ideeën.
zaterdag 7 december 2024 om 11:06
Haha wisselende muziek ervaringen m.b.t. haptonomie dus.
Ik blijf het grappig vinden hoe ik (bijna obsessief) uitkijk naar vrijheid en in dit geval het weekend, maar eenmaal daar ben ik compleet overweldigd en passief. Ik kan er helemaal niet mee omgaan.
Het blijft zo ontzettend lastig om tips toe te passen, omdat alles uiteindelijk toch neerkomt op het gaan dóen. En die stap lijkt vaak even moeilijk als je hand in de oven moeten stoppen of iets dergelijks pijnlijks
Ik blijf het grappig vinden hoe ik (bijna obsessief) uitkijk naar vrijheid en in dit geval het weekend, maar eenmaal daar ben ik compleet overweldigd en passief. Ik kan er helemaal niet mee omgaan.
Het blijft zo ontzettend lastig om tips toe te passen, omdat alles uiteindelijk toch neerkomt op het gaan dóen. En die stap lijkt vaak even moeilijk als je hand in de oven moeten stoppen of iets dergelijks pijnlijks
zaterdag 7 december 2024 om 11:25
Is er een moment dat het verspringt?
Bijv vrijdagavond als je van het werk naar huis rijdt, of zaterdagochtemd als je wakker wordt?
zaterdag 7 december 2024 om 11:37
Goeie vraag! De avond vóórdat mijn weekend begint slaap ik heerlijk en voel ik me vaak best goed. Zodra ik wakker wordt op mijn vrije dag voel ik wel een lichte druk/weerstand om de dag te beginnen maar gaat het nog wel omdat alle opties open liggen en ik een soort vertrouwen heb dat ik een goede balans kan maken in leuke, nuttige en ontspannende activiteiten (geen idee waar dat vertrouwen op gebaseerd is, haha -niet op behaalde resultaten in het verleden in ieder geval).
Op papier probeer ik globaal dus een dagdeel aan iets leuks te besteden, een deel aan iets nuttigs, en een deel aan ontspanning/lummelen.
In de praktijk blijf ik een beetje hangen in zenuwachtig lummelen
zaterdag 7 december 2024 om 11:41
Zit er onbedoeld een 'zo moet het weekend gaan!' element in je gedachten en schiet je daarvan in de blokkade. Dan heb je alsnog verwachtingen en niks doen kan dan voorkomen dat de verwachting mislukt/fout gaat.
Het is een irritante hersenkronkel die ik ook heb.
Het enige dat helpt is een afspraak aan het begin van de dag buiten de deur zodat ik in actie ben gekomen (aangekleed de deur uit)
Maar ja, ik ga ook weer niet elke zaterdag naar de kapper voor een afspraak ofzo, dus lukt niet altijd.
Het is een irritante hersenkronkel die ik ook heb.
Het enige dat helpt is een afspraak aan het begin van de dag buiten de deur zodat ik in actie ben gekomen (aangekleed de deur uit)
Maar ja, ik ga ook weer niet elke zaterdag naar de kapper voor een afspraak ofzo, dus lukt niet altijd.
zaterdag 7 december 2024 om 11:49
Irritant is dat hè, Rosings? Ik denk dat mijn grootste obstakel vooral gewoon de eerder genoemde executieve dysfunctie is.
Soms helpt een vroege afspraak een beetje, maar ik verlang juist ook erg naar de dagen waarop niks staat of al ingevuld is, ik niet ‘aan’ hoef als het ware. Alsof mijn grootste wens is om in een soort twighlight zone te leven. Echt alsof handelen of zelfs nadenken bijna fysiek pijn doet.
Het klinkt een beetje raar of dramatisch misschien
Soms helpt een vroege afspraak een beetje, maar ik verlang juist ook erg naar de dagen waarop niks staat of al ingevuld is, ik niet ‘aan’ hoef als het ware. Alsof mijn grootste wens is om in een soort twighlight zone te leven. Echt alsof handelen of zelfs nadenken bijna fysiek pijn doet.
Het klinkt een beetje raar of dramatisch misschien
zaterdag 7 december 2024 om 11:51
En als je uitkijkt naar vrijheid, in dit geval het weekend, hoe zie je dat voor je?
Ik neem aan dat je gedurende de week, zeker als het weekend dichterbij komt je van binnen een bepaald ‘gevoel’ gaat krijgen over de naderende vrijheid.
Hoe zie je die ‘vrijheid’? Is het een groot veld van vrijheid? Heeft het ook een kleur?
Of is het een gevoel van vrijheid?
Hoe voelt het in je lijf als je dat gevoel krijgt?
Wellicht kun je dat nu niet voelen maar misschien kun je het volgende week een keer proberen te voelen. Als het weekend nadert en je gaat uitkijken naar de naderende vrijheid vh weekend
Ik neem aan dat je gedurende de week, zeker als het weekend dichterbij komt je van binnen een bepaald ‘gevoel’ gaat krijgen over de naderende vrijheid.
Hoe zie je die ‘vrijheid’? Is het een groot veld van vrijheid? Heeft het ook een kleur?
Of is het een gevoel van vrijheid?
Hoe voelt het in je lijf als je dat gevoel krijgt?
Wellicht kun je dat nu niet voelen maar misschien kun je het volgende week een keer proberen te voelen. Als het weekend nadert en je gaat uitkijken naar de naderende vrijheid vh weekend
zaterdag 7 december 2024 om 11:56
Ik herken veel in je verhaal.
Ik ben op mijn 34ste gediagnosticeerd met het pretpakket:
ADHD -C
Insomnia
Dyslexie
Hoogbegaafd
Het is soms niet te doen. Ik ben blij met Elvanse. En ook constant aan de (prik)pil. Wisselende hormonen maken mij rampzalig. Niet kunnen slapen is ook rampzalig. Hier lijkt maar geen oplossing voor te komen.
Emoties heb ik niet altijd goed in de hand. Kan opeens spontaan janken. En waarom? Geen idee.
Ik voel me ook altijd verplicht en een goed weekend te hebben. Of vakantie. Nuttig je vrije tijd in moet vullen. Ik werk ook fulltime. En soms komt er bar weinig uit. Maar het mijzelf niet kwalijk nemen, is iets wat mij steeds beter lijkt te lukken.
Dingen plannen werkt wel. Maar ik vind het vaak lastig omdat ik dan iets plan, en nog niet kan inschatten of ik er dan wel zin in heb. Maargoed. Meestal komt dat wel goed. En als ik uiteindelijk met een serie op de bank beland kan dat ook best nuttig zijn.
Ik ben op mijn 34ste gediagnosticeerd met het pretpakket:
ADHD -C
Insomnia
Dyslexie
Hoogbegaafd
Het is soms niet te doen. Ik ben blij met Elvanse. En ook constant aan de (prik)pil. Wisselende hormonen maken mij rampzalig. Niet kunnen slapen is ook rampzalig. Hier lijkt maar geen oplossing voor te komen.
Emoties heb ik niet altijd goed in de hand. Kan opeens spontaan janken. En waarom? Geen idee.
Ik voel me ook altijd verplicht en een goed weekend te hebben. Of vakantie. Nuttig je vrije tijd in moet vullen. Ik werk ook fulltime. En soms komt er bar weinig uit. Maar het mijzelf niet kwalijk nemen, is iets wat mij steeds beter lijkt te lukken.
Dingen plannen werkt wel. Maar ik vind het vaak lastig omdat ik dan iets plan, en nog niet kan inschatten of ik er dan wel zin in heb. Maargoed. Meestal komt dat wel goed. En als ik uiteindelijk met een serie op de bank beland kan dat ook best nuttig zijn.
zaterdag 7 december 2024 om 12:02
Verbinder, ik kan dat gevoel wel een beetje oproepen of terug halen denk ik. Het is vooral een gevoel van opluchting denk ik, maar nu ik het zo probeer te voelen is het niet alleen rust. Wel een fijne leegte en ontspanning, maar ook zeker een element van gezelligheid en plezier juist. Het heeft wel een soort kleur, maar niet een die ik kan benoemen. Meer een bepaalde textuur, waarbij de zaterdag leuke plukjes heeft en de zondag schoner is (volgen jullie het nog, haha)
Op meerdere gebieden merk ik wel dat veel enthousiasme bij mij meer hypothetisch is zeg maar. Dus ik kan (wel alleen nu met Setraline) best enthousiast of geïnspireerd raken door dingen. Maar beleef ze op een bepaalde manier liever in mijn hoofd dan in het echt.
Misschien een kwestie van: Wel de lusten, niet de lasten?
Op meerdere gebieden merk ik wel dat veel enthousiasme bij mij meer hypothetisch is zeg maar. Dus ik kan (wel alleen nu met Setraline) best enthousiast of geïnspireerd raken door dingen. Maar beleef ze op een bepaalde manier liever in mijn hoofd dan in het echt.
Misschien een kwestie van: Wel de lusten, niet de lasten?
zaterdag 7 december 2024 om 12:06
MEfunny, dat niet goed kunnen slapen heeft ook een grote impact! Ik heb de luxe van nu wel goed kunnen slapen met de medicijnen.
Ook gelukkig niet zo’n last van externe druk denk ik, of gevoelens van hoe een weekend hoort te zijn. Het is vooral echt voor mezelf dat ik bepaalde dingen graag gedaan wil hebben omdat dat rust geeft, of bepaalde dingen wil doen omdat het plezier geeft.
Ook gelukkig niet zo’n last van externe druk denk ik, of gevoelens van hoe een weekend hoort te zijn. Het is vooral echt voor mezelf dat ik bepaalde dingen graag gedaan wil hebben omdat dat rust geeft, of bepaalde dingen wil doen omdat het plezier geeft.
zaterdag 7 december 2024 om 12:18
Dat is zo herkenbaar. Ik leef een heel leven in mijn hoofd zeg ik altijd.
Als je mijn leven zou filmen zie je alleen maar een bankaardappel.
Ik heb wel af en toe momenten van flow en dan gebeurt er ook meteen heel erg veel. Weet ik zelf ook niet waar dat vandaan kwam. Ik vind het zelfs eng, de projecten die ik ben gestart en met welke bravoure ik het deed. Snap het zelf niet.
Het nerveus lummelen is volgens mijn ADD coach is een teken van te sterke zelfrestrictie, angst en onderdrukte gevoelens. Mijn angst is groot (geen idee wat voor angst, levensangst, doodsangst, verlatingsangst) en ik heb mezelf aangeleerd die te managen met denken. Denken denken denken. Kost erg veel energie als je denken gebruikt om gevoelens te onderdrukken.
Met mediteren merk ik vaak dat er eerst die angst omhoog komt. Vervolgens maak ik eindelijk een keer de badkamer schoon. Besluit ik opeens een project in huis te beginnen wat er al jaren ligt. De angst heb ik toegelaten en opeens is er activiteit. Die activiteiten en het mediteren lijken voor mij totaal niet aan elkaar gelinkt maar zijn het denk ik wel. Ik moet mijn angst en gevoelens, zoals leegte, eenzaamheid, onder ogen komen om tot inspiratie en activiteit te komen. En vooral mijn denkende hoofd bypassen. En absoluut niets forceren. Volgt iemand het nog?
Uiteindelijk doen we allemaal maar wat. Maar dit lijkt voor mij wel goed te zijn.
Als je mijn leven zou filmen zie je alleen maar een bankaardappel.
Ik heb wel af en toe momenten van flow en dan gebeurt er ook meteen heel erg veel. Weet ik zelf ook niet waar dat vandaan kwam. Ik vind het zelfs eng, de projecten die ik ben gestart en met welke bravoure ik het deed. Snap het zelf niet.
Het nerveus lummelen is volgens mijn ADD coach is een teken van te sterke zelfrestrictie, angst en onderdrukte gevoelens. Mijn angst is groot (geen idee wat voor angst, levensangst, doodsangst, verlatingsangst) en ik heb mezelf aangeleerd die te managen met denken. Denken denken denken. Kost erg veel energie als je denken gebruikt om gevoelens te onderdrukken.
Met mediteren merk ik vaak dat er eerst die angst omhoog komt. Vervolgens maak ik eindelijk een keer de badkamer schoon. Besluit ik opeens een project in huis te beginnen wat er al jaren ligt. De angst heb ik toegelaten en opeens is er activiteit. Die activiteiten en het mediteren lijken voor mij totaal niet aan elkaar gelinkt maar zijn het denk ik wel. Ik moet mijn angst en gevoelens, zoals leegte, eenzaamheid, onder ogen komen om tot inspiratie en activiteit te komen. En vooral mijn denkende hoofd bypassen. En absoluut niets forceren. Volgt iemand het nog?
Uiteindelijk doen we allemaal maar wat. Maar dit lijkt voor mij wel goed te zijn.
zaterdag 7 december 2024 om 13:08
Ik begrijp je beschrijving wel een beetje Teddie, van hoe de zaterdag en de zondag eruit ziet.
De plukjes vind ik leuk, mooie beschrijving.
Het geeft denk ik aan dat er meer ruimte en creativiteit is op die dag.
Je zou graag iets nuttigs willen doen, iets leuks en ook lekker lummelen.
Hoe zou het zijn als je die 3 dingen zou mengen.
Stel, je staat op, en terwijl je een bakje koffie maakt voor jezelf pak je net al wat spulletjes van 1 van de schapjes in de keuken wat je vandaag wou schoonmaken en zet dat op het aanrecht.
Je bakje koffie is klaar en je loopt weg. Gaat lekker even lummelen op bed, op de bank. Je geeft nog even lekker toe aan lummelland en daarna douchen..
Je hebt gedoucht, gegeten en terwijl je jhet ontbijt opruimt en je toch in de keuken bent haal je de rest vh schapje leeg en pakt even een doekje en schoonmaakspray en hebt dan het eerste schapje gedaan.
Je loopt weer weg en gaat het leuke doen: een puzzel maken. Je legt hem open op de eettafel. Begint ermee, de hoeken, randen. Je hebt zin in nog een bakje koffie en loopt weer naar de keuken. Terwijl het koffieapparaat aan het opwarmen is, of de waterkoker besef je dat je net zo goed de spulletjes even terug kan zetten op het eerste schapje. En als je dat hebt gedaan haal jebook gelijk het 2e schapje leeg.
Je koffie is klaar en je loopt terug naar je puzzel.
Je partner komt in de kamer en jullie zouden vandaag samen een film gaan kijken. Hij vraagt of je er nu al zin in hebt. Waarom ook niet.
Ik weet niet of het voorbeeld een beetje duidelijk overkomt. En misschien vind je puzzelen niks
Het is meer net idee. Om bepaalde voorgenomen dingetjes wat te combineren zonder omlijnde grenzen qua tijd enzo.
Misschien is dat ook een beetje wat Bijtie bedoelde in haar stukje
De plukjes vind ik leuk, mooie beschrijving.
Het geeft denk ik aan dat er meer ruimte en creativiteit is op die dag.
Je zou graag iets nuttigs willen doen, iets leuks en ook lekker lummelen.
Hoe zou het zijn als je die 3 dingen zou mengen.
Stel, je staat op, en terwijl je een bakje koffie maakt voor jezelf pak je net al wat spulletjes van 1 van de schapjes in de keuken wat je vandaag wou schoonmaken en zet dat op het aanrecht.
Je bakje koffie is klaar en je loopt weg. Gaat lekker even lummelen op bed, op de bank. Je geeft nog even lekker toe aan lummelland en daarna douchen..
Je hebt gedoucht, gegeten en terwijl je jhet ontbijt opruimt en je toch in de keuken bent haal je de rest vh schapje leeg en pakt even een doekje en schoonmaakspray en hebt dan het eerste schapje gedaan.
Je loopt weer weg en gaat het leuke doen: een puzzel maken. Je legt hem open op de eettafel. Begint ermee, de hoeken, randen. Je hebt zin in nog een bakje koffie en loopt weer naar de keuken. Terwijl het koffieapparaat aan het opwarmen is, of de waterkoker besef je dat je net zo goed de spulletjes even terug kan zetten op het eerste schapje. En als je dat hebt gedaan haal jebook gelijk het 2e schapje leeg.
Je koffie is klaar en je loopt terug naar je puzzel.
Je partner komt in de kamer en jullie zouden vandaag samen een film gaan kijken. Hij vraagt of je er nu al zin in hebt. Waarom ook niet.
Ik weet niet of het voorbeeld een beetje duidelijk overkomt. En misschien vind je puzzelen niks
Het is meer net idee. Om bepaalde voorgenomen dingetjes wat te combineren zonder omlijnde grenzen qua tijd enzo.
Misschien is dat ook een beetje wat Bijtie bedoelde in haar stukje
zaterdag 7 december 2024 om 13:17
Oh ik kan echt niet uitdrukken hoe blij ik met jullie ben. Hoe naar ook dat het herkenbaar is natuurlijk.
Bijtie: hier dus ook zo’n aardappel die van binnen heel hard aan de slag kan zijn en terugkijkend eigenlijk niks heeft gedaan. Heb je vaste momenten waarop je mediteert? En misschien tips, want ik merk dat ik bij mijn pogingen daartoe vaak een beetje in slaap val of op z’n minst ga dagdromen. Hou je je ogen open?
Verbinder: heel treffend! Omdat ik bij mezelf niet echt een grijs gebied kan vinden tussen aan of uit, denk ik dat het goed is om zo’n hybride vorm te zoeken zoals jij omschrijft. Dat ondervangt ook mijn besluiteloosheid een beetje in het echt starten met activiteit X en stoppen met Y. Mooi ook dat je dat zonder omlijnde grenzen benoemt, dat is echt in mijn straatje.
Bijtie: hier dus ook zo’n aardappel die van binnen heel hard aan de slag kan zijn en terugkijkend eigenlijk niks heeft gedaan. Heb je vaste momenten waarop je mediteert? En misschien tips, want ik merk dat ik bij mijn pogingen daartoe vaak een beetje in slaap val of op z’n minst ga dagdromen. Hou je je ogen open?
Verbinder: heel treffend! Omdat ik bij mezelf niet echt een grijs gebied kan vinden tussen aan of uit, denk ik dat het goed is om zo’n hybride vorm te zoeken zoals jij omschrijft. Dat ondervangt ook mijn besluiteloosheid een beetje in het echt starten met activiteit X en stoppen met Y. Mooi ook dat je dat zonder omlijnde grenzen benoemt, dat is echt in mijn straatje.
zaterdag 7 december 2024 om 15:53
Hier is het een truc om "de hele dag te Netflixen" en ondertussen doe ik dan allemaal dingen. Reverse psychology doet het altijd goed bij mij.
Lastiger is het als ik in een moeilijke stemming ben en ik kan mijn draai niet vinden. Soms meerdere dagen die allemaal verdwijnen, en dat ik verdwenen ben, of opgegaan ben in obsessies. Dat ik ook niet weet wat me mankeert, of me iets dwars zit. Dan kan je 1000 keer tegen jezelf zeggen ga dan even lekker douchen, lees een boek, maak het gezellig in huis, ga even naar buiten, maar die telefoon zit aan mijn hand geplakt en ik krijg mezelf niet uit die staat. Die stemmingen, blijft altijd moeilijk. Ik vergeet dan mijn doelen, alles waar ik mee bezig was, vergeet op de to do list te kijken en vergeet bijna wie ik ben. Kan niets bedenken om te eten. Ik kan alleen maar wachten tot het over is. Dat schijnt typisch ADD te zijn.
Mediteren heb ik moeten leren door oefening, je dwaalt idd af dus telkens opnieuw de focus terugbrengen op de ademhaling. Ik doe Vipassana, gewoon zitten eigenlijk, ogen dicht en focus op de ademhaling, met een timer 10-20 minuten. Ooit geleerd uit een boekje.
Geen vaste tijden, meestal 's morgens sowieso en in de middag als ik overprikkeld raak, soms 's avonds nog, maar dat vind ik veel moeilijker. En soms doe ik het jaren niet. Het heeft net als haptotherapie veel overhoop gehaald in mijn leven, op een goede manier, maar soms ontstaat er weerstand, heb ik terugvallen of episodes zoals bovenstaande.
Ik ben er wel een beetje spiritueel van geworden als bij-effect. Ik geloof vooral dat het me leert om mijn ADD/hoogbegaafde brein beter te benutten, door de verschillende onderdelen meer met elkaar in lijn te brengen. En het misbruiken van mijn cognities voor piekeren en controledrang te doorbreken. Soort herprogrammering. Meditatie is eigenlijk zelfhypnose, of misschien niet maar gebruik ik het daar een beetje voor, weet ik niet precies.
Zijn er hier meer die mediteren? Misschien kan ik er beter eens een eigen topic over openen.
Lastiger is het als ik in een moeilijke stemming ben en ik kan mijn draai niet vinden. Soms meerdere dagen die allemaal verdwijnen, en dat ik verdwenen ben, of opgegaan ben in obsessies. Dat ik ook niet weet wat me mankeert, of me iets dwars zit. Dan kan je 1000 keer tegen jezelf zeggen ga dan even lekker douchen, lees een boek, maak het gezellig in huis, ga even naar buiten, maar die telefoon zit aan mijn hand geplakt en ik krijg mezelf niet uit die staat. Die stemmingen, blijft altijd moeilijk. Ik vergeet dan mijn doelen, alles waar ik mee bezig was, vergeet op de to do list te kijken en vergeet bijna wie ik ben. Kan niets bedenken om te eten. Ik kan alleen maar wachten tot het over is. Dat schijnt typisch ADD te zijn.
Mediteren heb ik moeten leren door oefening, je dwaalt idd af dus telkens opnieuw de focus terugbrengen op de ademhaling. Ik doe Vipassana, gewoon zitten eigenlijk, ogen dicht en focus op de ademhaling, met een timer 10-20 minuten. Ooit geleerd uit een boekje.
Geen vaste tijden, meestal 's morgens sowieso en in de middag als ik overprikkeld raak, soms 's avonds nog, maar dat vind ik veel moeilijker. En soms doe ik het jaren niet. Het heeft net als haptotherapie veel overhoop gehaald in mijn leven, op een goede manier, maar soms ontstaat er weerstand, heb ik terugvallen of episodes zoals bovenstaande.
Ik ben er wel een beetje spiritueel van geworden als bij-effect. Ik geloof vooral dat het me leert om mijn ADD/hoogbegaafde brein beter te benutten, door de verschillende onderdelen meer met elkaar in lijn te brengen. En het misbruiken van mijn cognities voor piekeren en controledrang te doorbreken. Soort herprogrammering. Meditatie is eigenlijk zelfhypnose, of misschien niet maar gebruik ik het daar een beetje voor, weet ik niet precies.
Zijn er hier meer die mediteren? Misschien kan ik er beter eens een eigen topic over openen.
zaterdag 7 december 2024 om 16:05
Ik heb als kind een soort mediteerles gehad. Diegene vertelde dan dat je met je ogen dicht een trappetje naar beneden moet om tot jezelf te komen. Alleen ik had dan het beeld voor me dat ik letterlijk met een trap naar beneden ging. Pas 10 jaar later snapte ik wat erachter zat.bijtie schreef: ↑07-12-2024 15:53Hier is het een truc om "de hele dag te Netflixen" en ondertussen doe ik dan allemaal dingen. Reverse psychology doet het altijd goed bij mij.
Lastiger is het als ik in een moeilijke stemming ben en ik kan mijn draai niet vinden. Soms meerdere dagen die allemaal verdwijnen, en dat ik verdwenen ben, of opgegaan ben in obsessies. Dat ik ook niet weet wat me mankeert, of me iets dwars zit. Dan kan je 1000 keer tegen jezelf zeggen ga dan even lekker douchen, lees een boek, maak het gezellig in huis, ga even naar buiten, maar die telefoon zit aan mijn hand geplakt en ik krijg mezelf niet uit die staat. Die stemmingen, blijft altijd moeilijk. Ik vergeet dan mijn doelen, alles waar ik mee bezig was, vergeet op de to do list te kijken en vergeet bijna wie ik ben. Kan niets bedenken om te eten. Ik kan alleen maar wachten tot het over is. Dat schijnt typisch ADD te zijn.
Mediteren heb ik moeten leren door oefening, je dwaalt idd af dus telkens opnieuw de focus terugbrengen op de ademhaling. Ik doe Vipassana, gewoon zitten eigenlijk, ogen dicht en focus op de ademhaling, met een timer 10-20 minuten. Ooit geleerd uit een boekje.
Geen vaste tijden, meestal 's morgens sowieso en in de middag als ik overprikkeld raak, soms 's avonds nog, maar dat vind ik veel moeilijker. En soms doe ik het jaren niet. Het heeft net als haptotherapie veel overhoop gehaald in mijn leven, op een goede manier, maar soms ontstaat er weerstand, heb ik terugvallen of episodes zoals bovenstaande.
Ik ben er wel een beetje spiritueel van geworden als bij-effect. Ik geloof vooral dat het me leert om mijn ADD/hoogbegaafde brein beter te benutten, door de verschillende onderdelen meer met elkaar in lijn te brengen. En het misbruiken van mijn cognities voor piekeren en controledrang te doorbreken. Soort herprogrammering. Meditatie is eigenlijk zelfhypnose, of misschien niet maar gebruik ik het daar een beetje voor, weet ik niet precies.
Zijn er hier meer die mediteren? Misschien kan ik er beter eens een eigen topic over openen.
Verder heb ik een hypnobirthocursus voor m’n bevalling gedaan en die ademoefeningen gebruik ik nog steeds.
Ik merk wel dat ik m’n stemming kan veranderen met series. Nu zit ik in een verhuizing en kijk ik Psych, heel luchtig en volgens mij heeft hij ADHD dus ook wat herkenbaar. Terwijl ik op andere momenten juist serieuze series zoek.
zaterdag 7 december 2024 om 16:14
Ah, dat kan ik me zo voorstellen met dat trappetje.Elsy schreef: ↑07-12-2024 16:05Ik heb als kind een soort mediteerles gehad. Diegene vertelde dan dat je met je ogen dicht een trappetje naar beneden moet om tot jezelf te komen. Alleen ik had dan het beeld voor me dat ik letterlijk met een trap naar beneden ging. Pas 10 jaar later snapte ik wat erachter zat.
Verder heb ik een hypnobirthocursus voor m’n bevalling gedaan en die ademoefeningen gebruik ik nog steeds.
Ik merk wel dat ik m’n stemming kan veranderen met series. Nu zit ik in een verhuizing en kijk ik Psych, heel luchtig en volgens mij heeft hij ADHD dus ook wat herkenbaar. Terwijl ik op andere momenten juist serieuze series zoek.
Ik had ook zoiets, mijn coach zei dat ik ook liefdevol mag mediteren. Ik mediteerde namelijk al jaren in een mineurstemming van "ok gaan we weer, kijken wat er nou weer voor shit aan de hand is." Jaren zat ik met een frons, omdat ik het vaak zo moeilijk vond, het kwam niet in me op om een liefdevolle en geduldige sfeer te creëren met mezelf.
Ik reguleer ook mijn stemming met series idd. Ik kan er heel erg in opgaan en soms haal ik er ook motivatie en inspiratie uit. Veel series en films zijn zo briljant geschreven en gemaakt, ongelooflijk. Psych staat ook op mijn lijstje.
bijtie wijzigde dit bericht op 07-12-2024 16:16
1.75% gewijzigd
zaterdag 7 december 2024 om 16:15
Heel interessant Bijtie. Mediteren kan je leren
Over dat herprogrammeren, en onderdelen meer op 1 lijn brengen, hoe verwerk je dat zeg maar in zo’n meditatie? Of zijn dat juist meer de bijeffecten/gevolgen van regelmatig mediteren?
Die moeilijke stemming en niet echt weten wat er dan is, is hier dus ook vaak aan de orde.
Elsy, klinkt leuk, die serie! Ik ben echt dol op tv-kijken
Over dat herprogrammeren, en onderdelen meer op 1 lijn brengen, hoe verwerk je dat zeg maar in zo’n meditatie? Of zijn dat juist meer de bijeffecten/gevolgen van regelmatig mediteren?
Die moeilijke stemming en niet echt weten wat er dan is, is hier dus ook vaak aan de orde.
Elsy, klinkt leuk, die serie! Ik ben echt dol op tv-kijken
zaterdag 7 december 2024 om 16:22
Ja meer een gevolg van de training bedoel ik dan.
Het wordt wel eens beschreven door zenmeesters als je onrustige denkende geest als een wild paard met de teugels aan een paal binden. Waardoor alles wat onder de oppervlakte zit naar de oppervlakte kan komen. Of als modderig water wat troebel wordt zodra je stopt met erin roeren, waardoor je kan zien wat er op de bodem ligt.
Op den duur ga je merken dat wat die neocortex produceert vooral veel ruis en muzikaal behang is, en dat je gevoelens een ander eigen, woordeloos verhaal vertellen. Ik denk dat dat ons kompas zou moeten zijn in het leven, ipv die drukke radiozender. Of dat de radio wat vaker uitzendt wat er in het gevoelsleven gebeurt.
Ik ga stoppen proberen iets over meditatie te schrijven, het wordt er niet duidelijker van en is toch vooral simpel doen en ervaren, wat voor een ieder wellicht een heel ander effect kan hebben.
Het wordt wel eens beschreven door zenmeesters als je onrustige denkende geest als een wild paard met de teugels aan een paal binden. Waardoor alles wat onder de oppervlakte zit naar de oppervlakte kan komen. Of als modderig water wat troebel wordt zodra je stopt met erin roeren, waardoor je kan zien wat er op de bodem ligt.
Op den duur ga je merken dat wat die neocortex produceert vooral veel ruis en muzikaal behang is, en dat je gevoelens een ander eigen, woordeloos verhaal vertellen. Ik denk dat dat ons kompas zou moeten zijn in het leven, ipv die drukke radiozender. Of dat de radio wat vaker uitzendt wat er in het gevoelsleven gebeurt.
Ik ga stoppen proberen iets over meditatie te schrijven, het wordt er niet duidelijker van en is toch vooral simpel doen en ervaren, wat voor een ieder wellicht een heel ander effect kan hebben.
zondag 8 december 2024 om 03:37
Fijn dat die vorm, zonder omlijnde grenzen, je aanspreekt!
Tof.
Het is alsof er geen echt beginpunt, middenpunt en eiindpunt is.
Voor mezelf liep ik ook erg vast tegen de ‘scherpe’ beginpunten. En kon er niet meer mee omgaan. En terwijl ik niet wist hoe het dan wel te doen ging ik maar een tijdje aanrommelen.
En merkte soms dat ik wel even energie had voor een begin voor een klusje als ik toevallig even ergens was. Zonder planning. Bijv naar de afvalbak liep om wat afval weg te gooien en ik zag dat onkruid ( wat ik al veel langer had gezien) en ging gelijk even wieden terwijl ik buiten was. Als ik merkte dat mijn focus te ‘star of streng’ werd ging ik gelijk weer naar binnen.
Dan hoefde ik van mezelf niet verder te gaan.
Of ik kreeg even een impuls om een stofdoek te pakken en de stof van de tv meubel te halen toen ik het koord vd chromecast in het stopkontakt moest doen en zag al het stof liggen
Wat betreft mediteren Bijtie, ik heb ook een tijdje Vipassana meditatie gedaan. 2x een cursus erin gedaan. En soms deed ik geleide meditatie. Dat is best een tijd geleden. Nu mediteer ik al een aantal jaren niet. En ben wat meer bezig met mindfullness. Maar soms ook weer niet.
Ik herken jouw beschrijving van de moeilijke stemming wel. Soms komt er niks uit me. Vooral tot 2 jr geleden had ik dat best regelmatig.
Ik heb geen diagnose ADD, ADHD, autisme, borderline of dysthyme stoornis ofzo maar herken stukken van mezelf in vele diagnoses. Maar dan weer lang niet alles van de stoornis. Ik heb wel lange tijd geleden gegeneraliseerde angststoornis en depressie als diagnose gekregen
Tof.
Het is alsof er geen echt beginpunt, middenpunt en eiindpunt is.
Voor mezelf liep ik ook erg vast tegen de ‘scherpe’ beginpunten. En kon er niet meer mee omgaan. En terwijl ik niet wist hoe het dan wel te doen ging ik maar een tijdje aanrommelen.
En merkte soms dat ik wel even energie had voor een begin voor een klusje als ik toevallig even ergens was. Zonder planning. Bijv naar de afvalbak liep om wat afval weg te gooien en ik zag dat onkruid ( wat ik al veel langer had gezien) en ging gelijk even wieden terwijl ik buiten was. Als ik merkte dat mijn focus te ‘star of streng’ werd ging ik gelijk weer naar binnen.
Dan hoefde ik van mezelf niet verder te gaan.
Of ik kreeg even een impuls om een stofdoek te pakken en de stof van de tv meubel te halen toen ik het koord vd chromecast in het stopkontakt moest doen en zag al het stof liggen
Wat betreft mediteren Bijtie, ik heb ook een tijdje Vipassana meditatie gedaan. 2x een cursus erin gedaan. En soms deed ik geleide meditatie. Dat is best een tijd geleden. Nu mediteer ik al een aantal jaren niet. En ben wat meer bezig met mindfullness. Maar soms ook weer niet.
Ik herken jouw beschrijving van de moeilijke stemming wel. Soms komt er niks uit me. Vooral tot 2 jr geleden had ik dat best regelmatig.
Ik heb geen diagnose ADD, ADHD, autisme, borderline of dysthyme stoornis ofzo maar herken stukken van mezelf in vele diagnoses. Maar dan weer lang niet alles van de stoornis. Ik heb wel lange tijd geleden gegeneraliseerde angststoornis en depressie als diagnose gekregen
verbinder wijzigde dit bericht op 08-12-2024 06:15
7.79% gewijzigd
zondag 8 december 2024 om 03:51
bijtie schreef: ↑07-12-2024 15:53Ik ben er wel een beetje spiritueel van geworden als bij-effect. Ik geloof vooral dat het me leert om mijn ADD/hoogbegaafde brein beter te benutten, door de verschillende onderdelen meer met elkaar in lijn te brengen. En het misbruiken van mijn cognities voor piekeren en controledrang te doorbreken. Soort herprogrammering. Meditatie is eigenlijk zelfhypnose, of misschien niet maar gebruik ik het daar een beetje voor, weet ik niet
Echt een mooie beschrijving Bijtie. Ik geloof ook echt dat het zo zit
Ik ben ook wel spiritueel, eigenlijk altijd al geweest.
zondag 8 december 2024 om 10:51
Verbinder, het lijkt soms net of je hoofd dan niet helemaal in die vervelende werkmodus hoeft te komen, ik heb al eerder gemerkt dat dat helpt dus heel fijn dat je dat nog zo aanstipt.
Het is ook een beetje reframen soms. Niet ‘de badkamer schoonmaken’ maar gewoon even met 1 fles de cabine in als ik toch naar de wc ga en alvast alles sprayen. Meer niet. Als ik dan een uur later ga douchen, dan haal ik nog even 1 minuut een spons overal langs als ik er toch sta. En dan niet te veel denken: maar ik moet eigenlijk even echt heel goed schrobben met meerdere middelen, maar gewoon blij zijn met alles dat alvast weer wat beter/schoner is.
Ik heb gister een begeleide meditatie gedaan, gewoon even zo’n YouTube filmpje opgezet. Aandacht erbij houden is lastig, maar het voelt wel als goed/fijn om die focus wat meer te gaan trainen op deze manier.
Het is ook een beetje reframen soms. Niet ‘de badkamer schoonmaken’ maar gewoon even met 1 fles de cabine in als ik toch naar de wc ga en alvast alles sprayen. Meer niet. Als ik dan een uur later ga douchen, dan haal ik nog even 1 minuut een spons overal langs als ik er toch sta. En dan niet te veel denken: maar ik moet eigenlijk even echt heel goed schrobben met meerdere middelen, maar gewoon blij zijn met alles dat alvast weer wat beter/schoner is.
Ik heb gister een begeleide meditatie gedaan, gewoon even zo’n YouTube filmpje opgezet. Aandacht erbij houden is lastig, maar het voelt wel als goed/fijn om die focus wat meer te gaan trainen op deze manier.
zondag 8 december 2024 om 11:59
Ja, ik geloof ook dat dat het is. Het reframen, een beetje spelen met andere afbakeningen. En minder madenken.
Zoals jij zei, om met de fles in de hand alvast de douchetegels te sprayen.
En dan op een ander moment terug te komen en er iets mee doet.
Waarschijnlijk zijn die gedachten als: ik moet nu een goede poetsbeurt doen ook een levensenergie killer. Want het betekent al dat er dit keer een serieuze beurt aan zit te komen en je zet jezelf daar ahw al helemaal mee vast
En een groot deel zijn de gedachten denk ik. Want gedachten hebben een ontzettende kracht.
Ik heb gemerkt dat als ik milder ben en minder hoge eisen stel (lees, bijna geen eisen meer haha) het huis er ook nog steeds staat, alles prima dooorgaat zoals altijd en het geen grote troep wordt.
Zoals jij zei, om met de fles in de hand alvast de douchetegels te sprayen.
En dan op een ander moment terug te komen en er iets mee doet.
Waarschijnlijk zijn die gedachten als: ik moet nu een goede poetsbeurt doen ook een levensenergie killer. Want het betekent al dat er dit keer een serieuze beurt aan zit te komen en je zet jezelf daar ahw al helemaal mee vast
En een groot deel zijn de gedachten denk ik. Want gedachten hebben een ontzettende kracht.
Ik heb gemerkt dat als ik milder ben en minder hoge eisen stel (lees, bijna geen eisen meer haha) het huis er ook nog steeds staat, alles prima dooorgaat zoals altijd en het geen grote troep wordt.
zondag 8 december 2024 om 12:10
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in