Psyche
alle pijlers
Abortus? Hoe neem ik een beslissing?
maandag 23 oktober 2017 om 09:22
Door een stomme actie van mijn man (veroorzaakt door combinatie van drank en medicatie) ben ik ongewenst zwanger, nu ruim zeven weken. Tot een jaar geleden was onze relatie stabiel en wilden we graag een kind. Na verschillende miskramen en een te vroeg geboren kindje dat is overleden hebben we dat even stopgezet. Vervolgens werd mijn man ernstig ziek, raakte daarna in een psychose en is een periode erg agressief geweest. We hebben allebei hulp om dit alles te verwerken en de situatie leek stabiel. Zeker door deze laatste gebeurtenis vind ik de situatie nu echter absoluut niet geschikt om een kind te krijgen. Tegelijk voelt een abortus zo verkeerd, vooral gezien de eerdere zwangerschappen. Mijn man wil het kindje heel graag laten komen. Onze situatie is verder stabiel, qua werk, huis, netwerk etc.
Inmiddels heb ik allerlei gesprekken gehad, alle voors en tegens wel op een rijtje, maar dat helpt me niet om een beslissing te nemen. Normaal neem ik beslissingen uiteindelijk vaak op basis van wat goed voelt, maar nu weet ik dat niet. Ik heb nog wel even tijd, maar hoe neem ik een beslissing? Iemand advies?
Inmiddels heb ik allerlei gesprekken gehad, alle voors en tegens wel op een rijtje, maar dat helpt me niet om een beslissing te nemen. Normaal neem ik beslissingen uiteindelijk vaak op basis van wat goed voelt, maar nu weet ik dat niet. Ik heb nog wel even tijd, maar hoe neem ik een beslissing? Iemand advies?
maandag 13 november 2017 om 15:55
Lieve Duckling,
Ik heb heel je topic gelezen en je wanhoop gevoeld.
Wat verkeer jij in een trieste en moeilijke situatie.
Ik vind je heel moedig en dapper dat je dit hebt durven beslissen en ik wens jullie samen veel kracht toe voor de toekomst. Ik hoop dat je op een dag met volle overtuiging kan zeggen dat je de juiste beslissing hebt genomen.
Liefs,
Ikbenlief
Ik heb heel je topic gelezen en je wanhoop gevoeld.
Wat verkeer jij in een trieste en moeilijke situatie.
Ik vind je heel moedig en dapper dat je dit hebt durven beslissen en ik wens jullie samen veel kracht toe voor de toekomst. Ik hoop dat je op een dag met volle overtuiging kan zeggen dat je de juiste beslissing hebt genomen.
Liefs,
Ikbenlief
maandag 13 november 2017 om 16:07
Ik denk dat je je angst en schroom om anderen hiermee te belasten los moet laten. Je kunt dit niet alleen. Mensen helpen graag en jij hebt nu dringend hulp nodig.
Wonen je vriendinnen in dezelfde stad als jij? Kun je nu nog bij ze langs? Dan zou ik nu een noodkreet uitdoen, dat je ze nodig hebt, dat je wil praten om je gedachten te ordenen en dat je de komende paar dagen zorg nodig hebt: iemand die morgen bij je kan zijn, iemand bij wie je een paar nachten kunt logeren of die een paar dagen bij jou kan blijven terwijl je man elders onderdak zoekt. Laat ze weten dat het mis is en dat je per direct hulp nodig hebt.
Doe het alsjeblieft, vraag om hulp
Wonen je vriendinnen in dezelfde stad als jij? Kun je nu nog bij ze langs? Dan zou ik nu een noodkreet uitdoen, dat je ze nodig hebt, dat je wil praten om je gedachten te ordenen en dat je de komende paar dagen zorg nodig hebt: iemand die morgen bij je kan zijn, iemand bij wie je een paar nachten kunt logeren of die een paar dagen bij jou kan blijven terwijl je man elders onderdak zoekt. Laat ze weten dat het mis is en dat je per direct hulp nodig hebt.
Doe het alsjeblieft, vraag om hulp
maandag 13 november 2017 om 16:23
Of volg je verstand.
Dan maar iemand die iets verder van je af staat maar die je wel zou kunnen vertrouwen.
Schrik weer van wat je schrijft, dat je je morgen waarschijnlijk thuis niet veilig zal voelen.
Allemachtig, heb het zo met je te doen.
Heb je geen nicht of tante waar je heen zou kunnen?
Dan maar iemand die iets verder van je af staat maar die je wel zou kunnen vertrouwen.
Schrik weer van wat je schrijft, dat je je morgen waarschijnlijk thuis niet veilig zal voelen.
Allemachtig, heb het zo met je te doen.
Heb je geen nicht of tante waar je heen zou kunnen?
Hatsjikideee...
maandag 13 november 2017 om 16:33
Ach arme jij. Ik heb miskramen gehad, medische molen uitgebreid nodig gehad, ben net zwanger geweest en heb dientengevolge twee babies, maar je zou mij ten alle tijden om welke hulp dan ook mogen vragen. Het gaat toch om jou, met jouw uitzonderlijke situatie, toch niet om die ander? Ik hoop dat je iemand kan bedenken die je om je heen wil hebben, bedenk dat eerst, wie geeft je een geborgen gevoel? En please, bel die dan en doe wat Pantax zegt. En Pausini.
oceanide wijzigde dit bericht op 13-11-2017 16:42
1.32% gewijzigd
Go green, fuck a vegetarian
maandag 13 november 2017 om 16:36
Lieve Duckling, ik ben het eens met Pantax en Pausini.
Je zult een vriendin echt niet snel tot last zijn (ook al is ze zwanger of bezig met een vruchtbaarheidsbehandeling o.i.d). Ik hoop echt dat je morgen iemand kunt vinden om met je mee te gaan. In het ergste geval boek je voor na de procedure een hotelkamer om even op adem te komen. Maar ik denk dat mentale steun zeker welkom is. Zou je bij je collega terecht kunnen?
Zorg dat je wel digitaal breikbaar blijft voor je man (maar zet find my friends o.i.d uit als jullie dat gebruiken).
Verder wil ik je vooral veel sterkte toewensen. En als je vragen hebt of je hart wilt luchten, post hier gerust. Ik zal regelmatig checken (en ik vermoed andere forummers ook).
Je zult een vriendin echt niet snel tot last zijn (ook al is ze zwanger of bezig met een vruchtbaarheidsbehandeling o.i.d). Ik hoop echt dat je morgen iemand kunt vinden om met je mee te gaan. In het ergste geval boek je voor na de procedure een hotelkamer om even op adem te komen. Maar ik denk dat mentale steun zeker welkom is. Zou je bij je collega terecht kunnen?
Zorg dat je wel digitaal breikbaar blijft voor je man (maar zet find my friends o.i.d uit als jullie dat gebruiken).
Verder wil ik je vooral veel sterkte toewensen. En als je vragen hebt of je hart wilt luchten, post hier gerust. Ik zal regelmatig checken (en ik vermoed andere forummers ook).
maandag 13 november 2017 om 16:39
Soms kan iemand die verder weg staat de juiste persoon zijn in 'n crisis.duckling schreef: ↑13-11-2017 15:53Ik weet echt niet wie. Man zeker niet inderdaad, vriendin blijft op me inpraten dus wil ik ook niet. En verder weet niemand het en weet ik ook niet wie ik nog wel zou kunnen/willen inlichten. Andere goede vriendinnen zijn op reis/zwanger/net een baby/bezig met vruchtbaarheidsbehandeling/gelovig/overspannen. En mensen die verder weg staan, wil ik niet inlichten. En ik weet ook niet waar ik morgen heen moet na afloop. Man wegsturen kan wel, maar denk niet dat ik me thuis veilig voel (áls hij doordraait komt hij vast toch naar naar huis). Het is goed dat je vraagt en aandringt Pantax, want ik moet wel een plan hebben, maar ik weet het even niet.
maandag 13 november 2017 om 16:42
^ dit inderdaad. (Ik heb op dit moment een vroege miskraam, maar jouw situatie is van een heel andere orde Duckling, ik zou je zo helpen)Oceanide schreef: ↑13-11-2017 16:33Ach arme jij. Ik heb miskramen gehad, medische molen uitgebreid nodig gehad, ben net zwanger geweest en heb dientengevolge twee babies, maar je zou mij ten alle tijden om welke hulp dan ook mogen vragen. Het gaat toch om jou, met jouw uitzonderlijke situatie, toch niet om die ander? Ik hoop dat je iemand kan bedenken die je om je heen wil hebben, bedenk dat eerst, wie geeft je een geborgen gevoel? En please, bel die dan en doe wat Pantax zegt.
maandag 13 november 2017 om 17:09
maandag 13 november 2017 om 17:21
Haar vriendin klinkt hier niet als goede keuze aangezien zij TO 'n andere kant op probeert te pushen.
Zelf had ik onverwacht veel aan mijn buurvrouw tijdens 'n crisis, dus wellicht heeft TO ook zo iemand in haar omgeving?
maandag 13 november 2017 om 17:35
Och, wat zijn jullie schatten allemaal. Ik lees tussendoor persoonlijke verhalen en pijn (en geluk Oceanide): voor wie dat nodig heeft (vooral voor jou Inktlijn).
Ik ben nu bijna bij de kust en ga zo een eind tegen de wind in lopen, proberen mijn hoofd leeg te laten waaien.
Aan de ene kant wil ik mensen niet belasten (maar jullie hebben gelijk dat ik me daar overheen moet zetten), maar ik ben vooral ook bang voor onbegrip. Ik wil en kan me niet weer gaan verdedigen, ik wil alleen maar steun en rust. En ik weet nu echt even niet van wie ik dat kan verwachten. Van de meest dichtbije vriendinnen verwacht ik door wat ik net noemde misschien niet direct een fijne reactie en van mensen verder weg kan ik het weer minder goed inschatten.
Ik ga nu eerst even uitwaaien, misschien weet ik dan naar wie ik toe wil gaan. En het idee van een hotelkamer helpt me heel erg, dan weet ik in elk geval dat ik ergens warm en veilig terecht kan.
Heel heel erg bedankt voor alle reacties en steun!
voor wie dat nodig heeft (vooral voor jou Inktlijn). Ik ben nu bijna bij de kust en ga zo een eind tegen de wind in lopen, proberen mijn hoofd leeg te laten waaien.
Aan de ene kant wil ik mensen niet belasten (maar jullie hebben gelijk dat ik me daar overheen moet zetten), maar ik ben vooral ook bang voor onbegrip. Ik wil en kan me niet weer gaan verdedigen, ik wil alleen maar steun en rust. En ik weet nu echt even niet van wie ik dat kan verwachten. Van de meest dichtbije vriendinnen verwacht ik door wat ik net noemde misschien niet direct een fijne reactie en van mensen verder weg kan ik het weer minder goed inschatten.
Ik ga nu eerst even uitwaaien, misschien weet ik dan naar wie ik toe wil gaan. En het idee van een hotelkamer helpt me heel erg, dan weet ik in elk geval dat ik ergens warm en veilig terecht kan.
Heel heel erg bedankt voor alle reacties en steun!
maandag 13 november 2017 om 19:53
Dank jullie wel 
Duckling ik zou je met alle liefde bijstaan morgen, maar ik heb het vermoeden dat je niet ook in het midden van het land woont?
Misschien is er een persoon van wie je wel vermoedt dat hij/zij ruimdenkend is? Wij hebben achteraf maar van een paar personen meegemaakt dat ze het niet zo goed begrepen. Maar dat kwam denk ik meer door een gebrek aan levenservaring. Anderen reageerden juist begripvol en heel lief. Ik weet zeker dat er iemand in jouw omgeving is waar je terecht kunt.
Ik hoop dat het uitwaaien je een beetje rust heeft gegeven.
Voor mij voelden de dagen/weken na de abortus heel vervreemdend. Het leven ging door, terwijl ons leven stil leek te staan. Het duurde echt even voordat ik mijn draai weer gevonden had en het verdriet afnam. Ook daarom hoop ik dat je het kunt delen met iemand, en hier mag je natuurlijk altijd schrijven.
Je schreef dat je het liever niet onder narcose wilde doen, heb je daar een specifieke reden voor? Nogmaals veel sterkte
Duckling ik zou je met alle liefde bijstaan morgen, maar ik heb het vermoeden dat je niet ook in het midden van het land woont?
Misschien is er een persoon van wie je wel vermoedt dat hij/zij ruimdenkend is? Wij hebben achteraf maar van een paar personen meegemaakt dat ze het niet zo goed begrepen. Maar dat kwam denk ik meer door een gebrek aan levenservaring. Anderen reageerden juist begripvol en heel lief. Ik weet zeker dat er iemand in jouw omgeving is waar je terecht kunt.
Ik hoop dat het uitwaaien je een beetje rust heeft gegeven.
Voor mij voelden de dagen/weken na de abortus heel vervreemdend. Het leven ging door, terwijl ons leven stil leek te staan. Het duurde echt even voordat ik mijn draai weer gevonden had en het verdriet afnam. Ook daarom hoop ik dat je het kunt delen met iemand, en hier mag je natuurlijk altijd schrijven.
Je schreef dat je het liever niet onder narcose wilde doen, heb je daar een specifieke reden voor? Nogmaals veel sterkte
maandag 13 november 2017 om 20:04
maandag 13 november 2017 om 21:04
Hey Ducklin. Ik lees al even je topic mee en heb veel respect voor jouw kracht en wijsheid.duckling schreef: ↑13-11-2017 15:53Ik weet echt niet wie. Man zeker niet inderdaad, vriendin blijft op me inpraten dus wil ik ook niet. En verder weet niemand het en weet ik ook niet wie ik nog wel zou kunnen/willen inlichten. Andere goede vriendinnen zijn op reis/zwanger/net een baby/bezig met vruchtbaarheidsbehandeling/gelovig/overspannen. En mensen die verder weg staan, wil ik niet inlichten. En ik weet ook niet waar ik morgen heen moet na afloop. Man wegsturen kan wel, maar denk niet dat ik me thuis veilig voel (áls hij doordraait komt hij vast toch naar naar huis). Het is goed dat je vraagt en aandringt Pantax, want ik moet wel een plan hebben, maar ik weet het even niet.
M.b.t. bovenstaande wil ik zeggen: als je mijn vriendin was geweest en je had ervoor gekozen mij te ontzien, zou ik het heel verdrietig vinden dat ik er niet voor je heb kunnen zijn.
Ik kan me niet voorsrellen dat dit niet voor jouw vriendinnen geldt. Ookal hebben ze het zelf moeilijk momenteel.
Verder eens met wat al wordt genoemd. De beslissing die je hebt genomen, ontneemt je niet het recht om te mogen rouwen.
Je komt er wel vrouw, je bent sterk.
maandag 13 november 2017 om 22:06
Ik heb ook net alles gelezen. Ik voel zo met je mee.
Gek genoeg denk ik dat je misschien wel heel veel opluchting zult voelen als de ingreep achter de rug is.
Ik heb zelf een enigszins vergelijkbare ervaring, zwanger geraakt in een hele ongezonde, dysfunctionele relatie. Ik hield zielsveel van die man, maar ik ben zo blij dat ik dat kind niet heb laten komen. Op het moment zelf was ik vreselijk verdrietig, maar wist ik diep van binnen dat dit de enige juiste keuze was. Dat ik een baby niet in zo'n chaotische, onveilige situatie wilde brengen.
Het kan zijn dat je relatie hier niet tegen bestand gaat zijn en dat je man het je blijft verwijten. Maar volgens mij wordt het tijd dat je nu even alleen naar jezelf luistert.
Praktisch: de ingreep zelf valt mee, erna zul je flinke kramp hebben en bloedverlies. Het is fijn als je niet zelf hoeft te rijden. Ik hoop heel erg dat je inderdaad een vriendin hebt gevonden die je bij wil staan zonder te oordelen.
Heel veel sterkte gewenst
Gek genoeg denk ik dat je misschien wel heel veel opluchting zult voelen als de ingreep achter de rug is.
Ik heb zelf een enigszins vergelijkbare ervaring, zwanger geraakt in een hele ongezonde, dysfunctionele relatie. Ik hield zielsveel van die man, maar ik ben zo blij dat ik dat kind niet heb laten komen. Op het moment zelf was ik vreselijk verdrietig, maar wist ik diep van binnen dat dit de enige juiste keuze was. Dat ik een baby niet in zo'n chaotische, onveilige situatie wilde brengen.
Het kan zijn dat je relatie hier niet tegen bestand gaat zijn en dat je man het je blijft verwijten. Maar volgens mij wordt het tijd dat je nu even alleen naar jezelf luistert.
Praktisch: de ingreep zelf valt mee, erna zul je flinke kramp hebben en bloedverlies. Het is fijn als je niet zelf hoeft te rijden. Ik hoop heel erg dat je inderdaad een vriendin hebt gevonden die je bij wil staan zonder te oordelen.
Heel veel sterkte gewenst
maandag 13 november 2017 om 22:24
