Psyche
alle pijlers
Abortus? Hoe neem ik een beslissing?
maandag 23 oktober 2017 om 09:22
Door een stomme actie van mijn man (veroorzaakt door combinatie van drank en medicatie) ben ik ongewenst zwanger, nu ruim zeven weken. Tot een jaar geleden was onze relatie stabiel en wilden we graag een kind. Na verschillende miskramen en een te vroeg geboren kindje dat is overleden hebben we dat even stopgezet. Vervolgens werd mijn man ernstig ziek, raakte daarna in een psychose en is een periode erg agressief geweest. We hebben allebei hulp om dit alles te verwerken en de situatie leek stabiel. Zeker door deze laatste gebeurtenis vind ik de situatie nu echter absoluut niet geschikt om een kind te krijgen. Tegelijk voelt een abortus zo verkeerd, vooral gezien de eerdere zwangerschappen. Mijn man wil het kindje heel graag laten komen. Onze situatie is verder stabiel, qua werk, huis, netwerk etc.
Inmiddels heb ik allerlei gesprekken gehad, alle voors en tegens wel op een rijtje, maar dat helpt me niet om een beslissing te nemen. Normaal neem ik beslissingen uiteindelijk vaak op basis van wat goed voelt, maar nu weet ik dat niet. Ik heb nog wel even tijd, maar hoe neem ik een beslissing? Iemand advies?
Inmiddels heb ik allerlei gesprekken gehad, alle voors en tegens wel op een rijtje, maar dat helpt me niet om een beslissing te nemen. Normaal neem ik beslissingen uiteindelijk vaak op basis van wat goed voelt, maar nu weet ik dat niet. Ik heb nog wel even tijd, maar hoe neem ik een beslissing? Iemand advies?
dinsdag 14 november 2017 om 23:41
Klinkt alsof je helemaal niet van plan bent jezelf aan te pakken. We hebben het over proffesionele hulp. Heb verschrikkelijke dingen gelezen en lees heel veel steun, maar op de lange termijn gaat het niet helpen. Niemand heeft het daarover, terwijl de slachtoffers van geweld vaak ook veel problemen hebben om aan te werken. Maar vaak staat iedereen alleen stil bij de dader.duckling schreef: ↑14-11-2017 21:31En dit was echt het beste moment om die opmerkingen te maken Moonlight..? Vast goed bedoeld maar het komt nu wel even heel rot aan.
Ik hoef even niemand te spreken geloof ik, geen idee wat ik zou moeten zeggen. Maar fijn om te weten dat sensoor altijd kan, als ik toch even van me af wil praten.
dinsdag 14 november 2017 om 23:44
Zou je je mond even kunnen houden misschien?moonlight schreef: ↑14-11-2017 23:41Klinkt alsof je helemaal niet van plan bent jezelf aan te pakken. We hebben het over proffesionele hulp. Heb verschrikkelijke dingen gelezen en lees heel veel steun, maar op de lange termijn gaat het niet helpen. Niemand heeft het daarover, terwijl de slachtoffers van geweld vaak ook veel problemen hebben om aan te werken. Maar vaak staat iedereen alleen stil bij de dader.
Heb je eigenlijk het hele topic wel gelezen?
En denk je dat dit het juiste moment is?
woensdag 15 november 2017 om 00:05
Dank Sam en Konijn en Pausini. Ik ga zo maar eens kijken of ik nu wel tot rust kom in mijn kamer. Aardige meneer is hier de hele nacht, dus ik kan altijd weer terug naar mijn warme plekje hier beneden.
woensdag 15 november 2017 om 00:56
Sterkte lieve Duckling 
Ik heb geen recht van spreken, maar heb vanavond het hele topic gelezen en ik denk echt dat je de juiste beslissing hebt genomen (ook al snapte ik heel goed dat je zo erg twijfelde, dat was volkomen logisch!). Maar als buitenstaander las ik al wel bij je eerste posts dat je eigenlijk al wel wist wat je zou gaan doen. Het is goed zo, twijfel daar alsjeblieft niet aan.
Ik vond een opmerking die hier door iemand was geplaatst heel mooi, dat je ook goed ouderschap kunt tonen door juist een kind weg te laten halen. Ik heb heel veel respect voor je keuze, je hebt het goed gedaan.
Dat neemt niet weg dat het de komende tijd nog heel zwaar voor je zal zijn. Maar ook dat gaat ooit beter en je komt er ook sterker uit. Het zou juist ook raar zijn als het de komende tijd niet moeilijk zou zijn, dus accepteer dat gevoel ook gewoon. Maar weet ondertussen ook: alles komt goed, hoe dan ook.
Over je man: neem je tijd om te bedenken of je met hem verder wilt gaan. Dat hoef je niet nu te beslissen, morgen ook niet, volgende maand en wellicht volgend jaar ook nog niet eens. Alles op zijn tijd en doe wat goed voelt.
Hou je taai, wees lief voor jezelf en pas goed op jezelf
En denk aan je eigen geluk, want je moet dat zelf maken. Dat heb je nu ook gedaan door deze keuze te maken en dat is dus heel goed. Bovendien moet je het misschien nog wel zo'n 80 jaar met jezelf uithouden, dus kies voor jezelf en voor wat jij wil 
Sterkte
Ik heb geen recht van spreken, maar heb vanavond het hele topic gelezen en ik denk echt dat je de juiste beslissing hebt genomen (ook al snapte ik heel goed dat je zo erg twijfelde, dat was volkomen logisch!). Maar als buitenstaander las ik al wel bij je eerste posts dat je eigenlijk al wel wist wat je zou gaan doen. Het is goed zo, twijfel daar alsjeblieft niet aan.
Ik vond een opmerking die hier door iemand was geplaatst heel mooi, dat je ook goed ouderschap kunt tonen door juist een kind weg te laten halen. Ik heb heel veel respect voor je keuze, je hebt het goed gedaan.
Dat neemt niet weg dat het de komende tijd nog heel zwaar voor je zal zijn. Maar ook dat gaat ooit beter en je komt er ook sterker uit. Het zou juist ook raar zijn als het de komende tijd niet moeilijk zou zijn, dus accepteer dat gevoel ook gewoon. Maar weet ondertussen ook: alles komt goed, hoe dan ook.
Over je man: neem je tijd om te bedenken of je met hem verder wilt gaan. Dat hoef je niet nu te beslissen, morgen ook niet, volgende maand en wellicht volgend jaar ook nog niet eens. Alles op zijn tijd en doe wat goed voelt.
Hou je taai, wees lief voor jezelf en pas goed op jezelf
En denk aan je eigen geluk, want je moet dat zelf maken. Dat heb je nu ook gedaan door deze keuze te maken en dat is dus heel goed. Bovendien moet je het misschien nog wel zo'n 80 jaar met jezelf uithouden, dus kies voor jezelf en voor wat jij wil Sterkte
woensdag 15 november 2017 om 07:24
Duckling, ik hoop dat je naar omstandigheden goed geslapen hebt
Ik heb aan je gedacht toen ik vanacht wakker lag. Ga je vandaag werken, of heb je een dag vrij? Ik kan me in het eerste geval voorstellen dat het ook wel fijn is om je gedachten wat mee af te kunnen leiden.
Binnenkort zal ik nog wat uitgebreider reageren, voor nu een virtuele onder je riem.
P.s. Pausini, wat lief van je. Lichamelijk gaat het minder (migraineaanval), geestelijk gaat het al een stuk beter
Ik heb aan je gedacht toen ik vanacht wakker lag. Ga je vandaag werken, of heb je een dag vrij? Ik kan me in het eerste geval voorstellen dat het ook wel fijn is om je gedachten wat mee af te kunnen leiden.
Binnenkort zal ik nog wat uitgebreider reageren, voor nu een virtuele
onder je riem.P.s. Pausini, wat lief van je. Lichamelijk gaat het minder (migraineaanval), geestelijk gaat het al een stuk beter
woensdag 15 november 2017 om 08:33
woensdag 15 november 2017 om 09:13
Spijker op de kop.nina*89 schreef: ↑15-11-2017 00:56
Ik vond een opmerking die hier door iemand was geplaatst heel mooi, dat je ook goed ouderschap kunt tonen door juist een kind weg te laten halen. Ik heb heel veel respect voor je keuze, je hebt het goed gedaan.
Dat neemt niet weg dat het de komende tijd nog heel zwaar voor je zal zijn. Maar ook dat gaat ooit beter en je komt er ook sterker uit. Het zou juist ook raar zijn als het de komende tijd niet moeilijk zou zijn, dus accepteer dat gevoel ook gewoon. Maar weet ondertussen ook: alles komt goed, hoe dan ook.
Over je man: neem je tijd om te bedenken of je met hem verder wilt gaan. Dat hoef je niet nu te beslissen, morgen ook niet, volgende maand en wellicht volgend jaar ook nog niet eens. Alles op zijn tijd en doe wat goed voelt.
Ik begrijp dat het wellicht nog iets te vroeg is om de blik weer verder te richten. Neem de tijd die je nu nodig hebt. Ik betwijfel sterk of jullie relatie dit gaat overleven. Je gaat in je eentje door een hel.
Nu hoop ik dat je situatie en je gevoelens beginnen te landen. Ik benijd je situatie echt niet, maar heb bewondering voor je intutitie en je wilskracht.
woensdag 15 november 2017 om 15:27
Duckling, bedankt! Het waait wel weer over hoor, ik ben het gewend bij hormonale wisselingen (en heb een goed medicijn).duckling schreef: ↑15-11-2017 08:33Dankjewel Nina!
Inktlijn, fijn dat het geestelijk een stuk beter gaat, maar wat rot van die migraine dan weer
Ik heb niet zo veel geslapen, beetje te onrustig. Vanochtend nog wat. Ik ga nu maar gewoon aan het werk (poging doen in elk geval), beetje afleiding is wel fijn.
Hoe gaat het nu met je? Heb je nog een beetje (routine) werk kunnen doen? En heb je gepolst of je man rustig kan praten?
Ik vind het heel sterk van je dat je achter je keuze bent blijven staan, ondanks tegen-geluiden van je directe omgeving. Houd dat in gedachten mocht je achteraf twijfelen. Je hebt de keuze gemaakt met je hart op basis van je huidige gevoel, zonder in de toekomst te kunnen kijken. Het voelde voor jou niet goed aan om binnen afzienbare tijd een kind in jullie relatie te brengen. En dat begrijp ik volkomen, gezien wat er allemaal gebeurd is.
Ook al heb je deze keuze gemaakt, dat betekent niet dat je er geen verdriet van mag hebben. Wees mild voor jezelf.
En wat koffiekop ook mooi verwoordt: deze periode gaat voorbij.
Mocht het je troost bieden: ik heb in het begin (heel) veel gehuild, maar er kwamen steeds meer dagen dat ik vooral een goede tijd had. Het zal nooit helemaal uit mijn gedachten verdwijnen, maar overheersen doet het al lang niet meer.
Eigenlijk hoop ik dat het mogelijk is om dit deels samen met je man te verwerken, dat jullie erover kunnen praten (eventueel eerst met een therapeut erbij). Ik hoop dat hij jouw beweegredenen begrijpt. Beseft hij hoezeer hij jouw vertrouwen (zei het niet doelbewust) beschadigd heeft? Hoe angstig het voor je was?
woensdag 15 november 2017 om 23:00
Bedankt weer voor alle berichten, erg lief en steunend dat jullie aan me denken. Ik heb op de automatische piloot wat gewerkt vandaag. Tussendoor mijn collega even gesproken, maar ik kwam helemaal niet uit mijn woorden. Ik heb met man gebeld, hij was erg emotioneel en ik kan daar even helemaal niet tegen merk ik. Hij was wel helder, was bezorgd en miste me, vroeg me naar huis te komen. Denk dat dat prima kan qua veiligheid, maar ik kan dat nog niet opbrengen, moet even op mezelf zijn. Nog een nachtje hotel dus maar. Ik voel niet zoveel, wel af en toe in tranen, maar meer van vermoeidheid geloof ik. En ik voel me snel opgesloten, te weinig lucht en ruimte. Ik vlucht aldoor naar buiten, dat helpt wel wat. Ik moet/wil eigenlijk slapen, maar ben te onrustig.
