Psyche
alle pijlers
ADHD, hoe wist je dat over jezelf?
maandag 25 maart 2024 om 15:46
Voorop gesteld: ik wil mezelf niet diagnostiseren aan de hand van verhalen op het internet. Ik ben aan het rondsnuffelen naar informatie.
Als je op volwassen leeftijd de diagnose ADHD hebt gekregen, hoe ben je daar dan toe gekomen? Hoe wist je dat het tijd was om je te laten testen, bijvoorbeeld? Ik lees overal dat het zich bij vrouwen zo anders kan uiten dan bij mannen, en dat het minder past bij het typische beeld dat men heeft van ADHD. Maar dan wel het beeld is gemiddeld genomen bij vrouwen, of wat je kunt gebruiken als soort van richtlijn dat het zinvol is om verder te testen, dat kan ik eigenlijk niet goed vinden..
Ik ben een wervelwind, ik doe graag veel dingen tegelijk, vind maar kort iets leuk, en wil dan weer iets nieuws ontdekken. De constante onrust in mijn hoofd maakt me soms gek, en het voelt alsof mijn gedachten altijd 100 km/h gaan. Ik ben vorig jaar uitgevallen met een burnout, en ben sindsdien aan het onderzoeken waar mijn probleem en mijn oplossingen in zitten.
Ik denk dat ik niet pas bij een ADHD profiel, maar ik weet het eigenlijk helemaal niet. Daarom vraag ik me af, hoe zijn jullie voor jezelf tot de stap gekomen om het te onderzoeken? En hoe maak je bijv een onderscheid met hoogbegaafdheid? Want het lijkt dat daarbij bijv. ook best dingen overeen komen.
Als je op volwassen leeftijd de diagnose ADHD hebt gekregen, hoe ben je daar dan toe gekomen? Hoe wist je dat het tijd was om je te laten testen, bijvoorbeeld? Ik lees overal dat het zich bij vrouwen zo anders kan uiten dan bij mannen, en dat het minder past bij het typische beeld dat men heeft van ADHD. Maar dan wel het beeld is gemiddeld genomen bij vrouwen, of wat je kunt gebruiken als soort van richtlijn dat het zinvol is om verder te testen, dat kan ik eigenlijk niet goed vinden..
Ik ben een wervelwind, ik doe graag veel dingen tegelijk, vind maar kort iets leuk, en wil dan weer iets nieuws ontdekken. De constante onrust in mijn hoofd maakt me soms gek, en het voelt alsof mijn gedachten altijd 100 km/h gaan. Ik ben vorig jaar uitgevallen met een burnout, en ben sindsdien aan het onderzoeken waar mijn probleem en mijn oplossingen in zitten.
Ik denk dat ik niet pas bij een ADHD profiel, maar ik weet het eigenlijk helemaal niet. Daarom vraag ik me af, hoe zijn jullie voor jezelf tot de stap gekomen om het te onderzoeken? En hoe maak je bijv een onderscheid met hoogbegaafdheid? Want het lijkt dat daarbij bijv. ook best dingen overeen komen.
maandag 25 maart 2024 om 15:56
Ik had nul vermoeden of gedachte dat ik adhd zou hebben. Ik kwam op Twitter een draadje tegen dat adhd uitlegt en ik dacht 'gezinslid heeft net deze diagnose, even meelezen'
En toen stond er eigenlijk tussen de regels door: hahaha dit ben jij Rosings!
En toen bleek dat ik geen rare luie trut was met potentieel als ze maar eens wat zou doen, maar dat ik al mn hele leven op 'hard mode' speelse zonder dat ik het wist.
Ik was 43 toen
En toen stond er eigenlijk tussen de regels door: hahaha dit ben jij Rosings!
En toen bleek dat ik geen rare luie trut was met potentieel als ze maar eens wat zou doen, maar dat ik al mn hele leven op 'hard mode' speelse zonder dat ik het wist.
Ik was 43 toen
maandag 25 maart 2024 om 16:12
maandag 25 maart 2024 om 16:21
Ik schaarde mezelf nooit als ADHD-er, maar sinds mijn overgang en de daarbij behorende overprikkeling, niks meer leuk vinden, niet kunnen concentreren, kwam ik toevallig ook op een artikel over ADHD bij vrouwen, en dat het bij veel vrouwen vanaf 40 jaar "ineens" ontdekt wordt. En ik herkende ongeveer álles.
Ik weet alleen niet of ik hier iets mee wil qua officieel laten onderzoeken.
Ik weet alleen niet of ik hier iets mee wil qua officieel laten onderzoeken.
maandag 25 maart 2024 om 16:22
Ik was 35 jaar toen ik de uitslag kreeg. Ik voelde me mijn hele leven al anders dan anderen en ik raakte constant mijn baan kwijt. Mijn psych zei dat ze vermoedde dat ik ADD had, en toen heb ik via de huisarts een verwijzing gekregen naar https://adhdcentraal.nl/. Daar ben ik een dag lang getest, en daar kwam idd uit dat ik dat had. Er viel een last van mijn schouders en het heeft enorm bijgedragen aan een positiever zelfbeeld. Heel veel puzzelstukjes vielen op hun plek.
maandag 25 maart 2024 om 16:23
Jij hoeft dat verschil niet uit te zoeken, dat word ook echt bekeken als je je laat testen.
Ik wist al heel lang, ook al was er bij mij gezegd toen ik 8 was, door een huisarts, dat meisjes bijna nooit ADHD hadden en dat veel meisjes nu eenmaal dromerig en praatgraag zijn.
Toen ik weer eens een burn-out had, uitgevallen was en een ongeluk met blijvende zenuwpijn kreeg door een adhd actie en daarna ook zag dat mijn kinderen langzaam tegen zelfde problemen aanliepen qua prikkels verwerken. En kort termijn geheugen, het beperkt werkgeheugen en snel verveeld zijn en problemen kregen op school ben ik me toch gaan laten testen en ..dikke vette ADHD. Natuurlijk.
Traject in en aan de medicatie, wereld van verschil, weten wat het is, je beperkingen weten maar ook weten hoe je om sommige dingen heen kan werken is echt zo fijn. En voor mij is dexamfetamine echt een verademing, kan me aantal uur per dag wel een beetje focussen en prikkels zijn gewoon beter te doen, zal nooit helemaal geweldig zijn maar helpt echt, minder moe, minder burn-outs.
Een van mijn kinderen loopt na testen en ADHD echt in traject nu, andere is getest maar ze willen ook nog wat autisme kenmerken bekijken met haar, maar ook mee bezig.
Zij heeft voor SI ( sensorische problemen, alles is te veel prikkels) ook al hulp, is vaak onderdeel van ADHD en of Autisme maar kan ook al apart worden vastgesteld en ze krijg daar hulp bij op school , orthopedagoog en ergotherapeut werken met haar daar aan een leefbaar leerklimaat.
Ik zou me goed inlezen en Dr Barkley heeft hele fijne seminars op youtube staan.
En daarna lijst maken met alles waar je last van hebt, tegenaan loopt naar de ha gaan en vragen of ze je willen doorsturen voor test.
Ik wist al heel lang, ook al was er bij mij gezegd toen ik 8 was, door een huisarts, dat meisjes bijna nooit ADHD hadden en dat veel meisjes nu eenmaal dromerig en praatgraag zijn.
Toen ik weer eens een burn-out had, uitgevallen was en een ongeluk met blijvende zenuwpijn kreeg door een adhd actie en daarna ook zag dat mijn kinderen langzaam tegen zelfde problemen aanliepen qua prikkels verwerken. En kort termijn geheugen, het beperkt werkgeheugen en snel verveeld zijn en problemen kregen op school ben ik me toch gaan laten testen en ..dikke vette ADHD. Natuurlijk.
Traject in en aan de medicatie, wereld van verschil, weten wat het is, je beperkingen weten maar ook weten hoe je om sommige dingen heen kan werken is echt zo fijn. En voor mij is dexamfetamine echt een verademing, kan me aantal uur per dag wel een beetje focussen en prikkels zijn gewoon beter te doen, zal nooit helemaal geweldig zijn maar helpt echt, minder moe, minder burn-outs.
Een van mijn kinderen loopt na testen en ADHD echt in traject nu, andere is getest maar ze willen ook nog wat autisme kenmerken bekijken met haar, maar ook mee bezig.
Zij heeft voor SI ( sensorische problemen, alles is te veel prikkels) ook al hulp, is vaak onderdeel van ADHD en of Autisme maar kan ook al apart worden vastgesteld en ze krijg daar hulp bij op school , orthopedagoog en ergotherapeut werken met haar daar aan een leefbaar leerklimaat.
Ik zou me goed inlezen en Dr Barkley heeft hele fijne seminars op youtube staan.
En daarna lijst maken met alles waar je last van hebt, tegenaan loopt naar de ha gaan en vragen of ze je willen doorsturen voor test.
maandag 25 maart 2024 om 16:29
Dat was dit Twitter draadje-Rosings- schreef: ↑25-03-2024 15:56Ik had nul vermoeden of gedachte dat ik adhd zou hebben. Ik kwam op Twitter een draadje tegen dat adhd uitlegt en ik dacht 'gezinslid heeft net deze diagnose, even meelezen'
En toen stond er eigenlijk tussen de regels door: hahaha dit ben jij Rosings!
En toen bleek dat ik geen rare luie trut was met potentieel als ze maar eens wat zou doen, maar dat ik al mn hele leven op 'hard mode' speelse zonder dat ik het wist.
Ik was 43 toen
https://twitter.com/plant_homo/status/1 ... 3295637505
maandag 25 maart 2024 om 16:44
Hier misschien wel een fijn topic voor jou, zeker de OP en posts eronder hebben linkjes en info over allerlei neurodiversiteit:
psyche/neurodiversiteit-gt-algemeen-top ... ges/496806
psyche/neurodiversiteit-gt-algemeen-top ... ges/496806
maandag 25 maart 2024 om 17:39
Ik heb 2 maanden geleden diagnose gekregen. Ik had online al sinds pubertijd wel eens test gedaan online maar nooit hele hoge score. 2 jaar geleden uitgevallen met burnout en kwam op insta steeds vaker in loop over adhd terecht. En daar gingen veel belletjes rinkelen. Maar toen dacht ik, ik wil geen medicatie maar waarom zou ik dan testen.
Jaar geleden kwam ik bij huidige baan en zei een collega je lijkt echt op mij van 20 jaar geleden. Zij heeft ook adhd. En in mijn familie komt het veelvuldig voor.
Uiteindelijk toch besloten te testen nu ik niet meer negatief tegenover medicatie stond en omdat we het ook bij minstens 1 van onze kinderen vermoeden.
Maar ergens hoopte ik dat diagnose en dan medicatie zou zorgen dat ik als 'normaal' mens zou functioneren. Dat is natuurlijk niet maar daar hoopte ik wel op. Nu inmiddels 2 maanden op zoek naar juiste medicatie maar is besef dat psycho educatie misschien toch nuttig is er ook.
Jaar geleden kwam ik bij huidige baan en zei een collega je lijkt echt op mij van 20 jaar geleden. Zij heeft ook adhd. En in mijn familie komt het veelvuldig voor.
Uiteindelijk toch besloten te testen nu ik niet meer negatief tegenover medicatie stond en omdat we het ook bij minstens 1 van onze kinderen vermoeden.
Maar ergens hoopte ik dat diagnose en dan medicatie zou zorgen dat ik als 'normaal' mens zou functioneren. Dat is natuurlijk niet maar daar hoopte ik wel op. Nu inmiddels 2 maanden op zoek naar juiste medicatie maar is besef dat psycho educatie misschien toch nuttig is er ook.
maandag 25 maart 2024 om 17:52
Ik heb mijn diagnose nu een jaar of vijf. Altijd wel tegen van alles aangelopen, maar "bij meisjes komt ADHD bijna nooit voor" dus ik moest het maar gewoon doen met dit hoofd. Tot ik voor de zoveelste keer ergens in therapie zat en ze me daar toch eens wilden testen omdat mijn vader en broer ADHD hebben.. Het was meteen een duidelijke zaak.
Ik moet het nog steeds doen met dit hoofd, maar heb wel wat vaker compassie met mezelf. En voor mijn diagnose beukte ik gewoon overal doorheen, terwijl ik nu wel eens "nee" zeg omdat iets gewoon niet goed voor me is. In dat opzicht heeft mijn labeltje me wel echt geholpen
Ik moet het nog steeds doen met dit hoofd, maar heb wel wat vaker compassie met mezelf. En voor mijn diagnose beukte ik gewoon overal doorheen, terwijl ik nu wel eens "nee" zeg omdat iets gewoon niet goed voor me is. In dat opzicht heeft mijn labeltje me wel echt geholpen
maandag 25 maart 2024 om 18:02
Ik vind dat dergelijk testen voor AD(H)D, Autisme, hoogbegaafdheid e.d. standaard moeten worden uitgevoerd bij de eerste burn out. Liever nog eerder om burn out te voorkomen. Het kan doorploeteren en alle ellende die daarbij hoort verminderen.
Je bent niet de eerste die meerdere malen tegen een burn out liepen en uiteindelijk een dergelijk diagnose krijgen.
Je bent niet de eerste die meerdere malen tegen een burn out liepen en uiteindelijk een dergelijk diagnose krijgen.
maandag 25 maart 2024 om 18:16
Mee eens. Plus voor depressie en angst. Daar liep ik meerdere keren tegenaan en nooit is er gekeken of er iets onderliggends was.Dahlia74 schreef: ↑25-03-2024 18:02Ik vind dat dergelijk testen voor AD(H)D, Autisme, hoogbegaafdheid e.d. standaard moeten worden uitgevoerd bij de eerste burn out. Liever nog eerder om burn out te voorkomen. Het kan doorploeteren en alle ellende die daarbij hoort verminderen.
Je bent niet de eerste die meerdere malen tegen een burn out liepen en uiteindelijk een dergelijk diagnose krijgen.
Sinds de diagnose is het me duidelijk dat dit zeker verband heeft gehouden met elkaar.
maandag 25 maart 2024 om 18:58
Het kon eigenlijk niet missen. En toch pas de diagnose gekregen toen ik bijna 40 was en zo ontzettend vast liep. Wel vaker vastgelopen in mijn leven, maar als puber of jongvolwassene zonder gezin is dat minder 'erg'. Nu moest ik er wel wat mee.
Ok, waar ik het meeste last van heb.
* Warrig praten.
Een verhaal gaat van mij nooit van A naar B. Maar heeft heel veel zijpaadjes en vaak weet ik niet meer waar ik heen wilde. Op zakelijk gebied vooral heel erg vervelend. Doe echt mn best om een logisch verhaal te vertellen, maar het komt er niet zo uit.
* oversharing
Ik deel echt veel teveel. Ben ik me van bewust, maar vaak pas achteraf
* verslavingsgevoelig
* veel prikkels nodig hebben.
Maar ook weer niet teveel, want na een kantoordag ben ik óp
* heel chaotisch zijn.
Alles kwijt zijn. Maar ook in het huishouden ed. 100x heen en weer lopen
* snel ontploffen
Ok, waar ik het meeste last van heb.
* Warrig praten.
Een verhaal gaat van mij nooit van A naar B. Maar heeft heel veel zijpaadjes en vaak weet ik niet meer waar ik heen wilde. Op zakelijk gebied vooral heel erg vervelend. Doe echt mn best om een logisch verhaal te vertellen, maar het komt er niet zo uit.
* oversharing
Ik deel echt veel teveel. Ben ik me van bewust, maar vaak pas achteraf
* verslavingsgevoelig
* veel prikkels nodig hebben.
Maar ook weer niet teveel, want na een kantoordag ben ik óp
* heel chaotisch zijn.
Alles kwijt zijn. Maar ook in het huishouden ed. 100x heen en weer lopen
* snel ontploffen
maandag 25 maart 2024 om 19:03
Het lukte me maar niet om mijn huishouden op orde te krijgen, ik raakte snel afgeleid, chaos was mijn tweede naam, ik was super slecht in tijd inschatten en nog had ik t nooit door. Pas toen ik kinderen kreeg en vastliep ging er een lichtje branden.
Inmiddels heb ik t echt omarmt en heb ik zo veel handvatten waardoor mijn leven echt veel beter js geworden.
Inmiddels heb ik t echt omarmt en heb ik zo veel handvatten waardoor mijn leven echt veel beter js geworden.
maandag 25 maart 2024 om 19:14
Als ik bij mn eerste depressieve periode op mn 25ste was getest was mn leven heel anders geweest! Al mn depressieve periodes waren bij nader inzien, na diagnose, ongediagnostiseerde adhdMeneer-Uil schreef: ↑25-03-2024 18:16Mee eens. Plus voor depressie en angst. Daar liep ik meerdere keren tegenaan en nooit is er gekeken of er iets onderliggends was.
Sinds de diagnose is het me duidelijk dat dit zeker verband heeft gehouden met elkaar.
maandag 25 maart 2024 om 19:36
Ik pik dit er even uit, maar eigenlijk hoor ik bij jullie allemaal wel dat het jullie veel geholpen heeft om meer vrede met jezelf te hebben en meer handvatten. Ik heb het moment therapie vanwege depressie, en ook om de onderliggende redenen van de burnout proberen aan te pakken. Ik ben benieuwd wat daar uit gaat komen. Ik zou graag minder in gevecht zijn met mezelf.apppie schreef: ↑25-03-2024 17:52
Ik moet het nog steeds doen met dit hoofd, maar heb wel wat vaker compassie met mezelf. En voor mijn diagnose beukte ik gewoon overal doorheen, terwijl ik nu wel eens "nee" zeg omdat iets gewoon niet goed voor me is. In dat opzicht heeft mijn labeltje me wel echt geholpen
Ik heb eigenlijk mijn leven goed op orde, anderen vinden mij ook best georganiseerd. Maar ik heb het gevoel dat ik de hele dag tegen mezelf aan het vechten ben om dat vol te houden. Dus er is nog wel wat te winnen, al lijkt dat van de buitenkant minder zo.
Kinderen heb ik (nog) niet, dus die kan ik niet laten testen
Maar mijn kinderwens is wel een extra reden om nu met mezelf aan de slag te willen, want ik wil niet vastlopen zodra er een kind bij komt, en zeker niet mijn kinderen met mijn chaos en onstabiele mentale gezondheid belasten.
maandag 25 maart 2024 om 19:38
maandag 25 maart 2024 om 19:49
Ik vind de topics van Bladora al jarenlang eerder neigen naar traumareacties/gedrag dan ADHD. Maar ik ben geen psych al weet ik er ondertussen wel wat van na 25 jaar uitvallen door burn-oute en veel niet passende hulp/diagnose en therapieeen. Ben trouwens na deze diagnose, psychoeducatie door ADHDcentrum en online, en juiste medicatie nooit meer door ADHD klachten op gebrand.stokbootje schreef: ↑25-03-2024 19:38Ik volg het topic van Bladora, en ondanks dat ik nooit aan een substantie verslaafd ben geweest, herken ik wel heel erg de gigantische drang naar prikkels. Die onrust en de achtbaan van highs en lows. En ergens wel zien dat het niet houdbaar is, maar ook niet de manier zien om eruit te stappen.
maandag 25 maart 2024 om 19:56
Ik ben na de kinderen pas echt ingestort, ik kon niet en werken met ADHD en zorg voor kinderen goed doen en een relatie onderhouden, een soort van sociaal leven hebben ect.. Met ADHD zonder dat je een idee hebt waarom je niet meer weet of je al gegeten hebt en waar de luiertas is, of je die email wel hebt gestuurd en de oven nog aan staan, zonder educatie, begrip en medicijnen en andere handvatten hebt.
Ook met is heel zwaar, helemaal als je dan ook nog 2 kinderen krijgt met neurodivers brein en ook hun brein moet zijn en hun beschermer tegen alle negativiteit die mensen uiten omdat ze anders doen en ook een geheugen van een erwt hebben ect.
Ook met is heel zwaar, helemaal als je dan ook nog 2 kinderen krijgt met neurodivers brein en ook hun brein moet zijn en hun beschermer tegen alle negativiteit die mensen uiten omdat ze anders doen en ook een geheugen van een erwt hebben ect.
maandag 25 maart 2024 om 19:56
Ik hoop ook heel erg dat mijn huidige therapie (schematherapie) me gaat helpen bij dat zoeken naar prikkels ter verdoving. Ik weet niet wat er aan me scheelt, maar ik wil wel heel graag dat ik mezelf wat beter begrijp en wat minder in de weg ga zitten.Lucifee2024 schreef: ↑25-03-2024 19:49Ik vind de topics van Bladora al jarenlang eerder neigen naar traumareacties/gedrag dan ADHD. Maar ik ben geen psych al weet ik er ondertussen wel wat van na 25 jaar uitvallen door burn-oute en veel niet passende hulp/diagnose en therapieeen. Ben trouwens na deze diagnose, psychoeducatie door ADHDcentrum en online, en juiste medicatie nooit meer door ADHD klachten op gebrand.
maandag 25 maart 2024 om 19:57
Nou dit. Heb al allerlei therapiën geprobeerd voor ik diagnosetraject in ging. Niemand die zei: Goh, heb je al aan adhd gedacht?Meneer-Uil schreef: ↑25-03-2024 18:16Mee eens. Plus voor depressie en angst. Daar liep ik meerdere keren tegenaan en nooit is er gekeken of er iets onderliggends was.
Sinds de diagnose is het me duidelijk dat dit zeker verband heeft gehouden met elkaar.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
