Psyche
alle pijlers
Afgekeurd, chronisch ziek en toekomst
zondag 16 augustus 2020 om 21:50
Ik realiseer me dat ik steeds somberder word en actie moet ondernemen.
Situatie: 42 jaar, 80-100% afgekeurd, chronisch ziek (meerdere diagnoses want een auto imuunziekte komt vaak niet alleen) met voornaamste klachten pijn op meerdere plekken lichaam, vermoeidheid en daardoor ook psychisch niet altijd in top conditie.
Sinds 6 jaar heb ik de diagnose.
De eerste jaren waren toen gericht op de beste behandeling krijgen, en daarna verwerking en heb zelfs gerevalideerd om er beter mee te leren omgaan.
Nu merk ik dat ik in een volgende fase kom en komt de somberheid en uitzichtloosheid meer naar voren dan ooit (wellicht ook door Corona aangezien ik meer voorzichtigheid in acht moet nemen vanwege medicatie)
Nooit meer werken? Nooit meer meer gaan verdienen? Nooit meer zelfstandig zijn? (Financieel afhankelijk van man)
Ik doe al wel aan vrijwilligerswerk (online coach voor mensen met soortgelijke diagnoses
maar dat voelt nu ook een beetje tegenstrijdig)
Heb drie kinderen en ga binnenkort verhuizen (mede vanwege mijn beperkingen) Druk is het dus wel en heb moeite alle ballen in de lucht te houden en goed voor mezelf en mijn lijf te zorgen. Maar ik mis het niet meer te werken! Niet meer zelfstandig te zijn, wie ben ik nu ik niet meer werk? Stel ik wel wat voor? Kortom, ik moet op zoek naar zingeving, anders dan moeder zijn en zorgen voor. Want zelfs dat doe ik niet naar mijn oude standaarden, en voelt soms als falen.
Welke richting zal ik op: POH, psycholoog, Life coach, Hobby zoeken, meer vrijwilligerswerk, boeken lezen, welke dan?
Iemand ervaring en tips? Alvast heel erg bedankt.
Situatie: 42 jaar, 80-100% afgekeurd, chronisch ziek (meerdere diagnoses want een auto imuunziekte komt vaak niet alleen) met voornaamste klachten pijn op meerdere plekken lichaam, vermoeidheid en daardoor ook psychisch niet altijd in top conditie.
Sinds 6 jaar heb ik de diagnose.
De eerste jaren waren toen gericht op de beste behandeling krijgen, en daarna verwerking en heb zelfs gerevalideerd om er beter mee te leren omgaan.
Nu merk ik dat ik in een volgende fase kom en komt de somberheid en uitzichtloosheid meer naar voren dan ooit (wellicht ook door Corona aangezien ik meer voorzichtigheid in acht moet nemen vanwege medicatie)
Nooit meer werken? Nooit meer meer gaan verdienen? Nooit meer zelfstandig zijn? (Financieel afhankelijk van man)
Ik doe al wel aan vrijwilligerswerk (online coach voor mensen met soortgelijke diagnoses
maar dat voelt nu ook een beetje tegenstrijdig) Heb drie kinderen en ga binnenkort verhuizen (mede vanwege mijn beperkingen) Druk is het dus wel en heb moeite alle ballen in de lucht te houden en goed voor mezelf en mijn lijf te zorgen. Maar ik mis het niet meer te werken! Niet meer zelfstandig te zijn, wie ben ik nu ik niet meer werk? Stel ik wel wat voor? Kortom, ik moet op zoek naar zingeving, anders dan moeder zijn en zorgen voor. Want zelfs dat doe ik niet naar mijn oude standaarden, en voelt soms als falen.
Welke richting zal ik op: POH, psycholoog, Life coach, Hobby zoeken, meer vrijwilligerswerk, boeken lezen, welke dan?
Iemand ervaring en tips? Alvast heel erg bedankt.
donderdag 20 augustus 2020 om 13:53
@ Alecta, ik heb voor mezelf een prioriteitenlijst gemaakt en heb daarna gezocht naar een manier om te accepteren dat alles onder de top vijf sowieso niet gaat gebeuren en de onderste twee dingen maar zéér de vraag zijn.
Voor de mensen om me heen is mijn prioriteitenlijst vaak een raadsel of zelfs stom omdat zij het heel anders aan zouden pakken (denken ze, want je weet het pas echt wanneer je zelf noodgedwongen alles onder punt vijf vaarwel moet zeggen). Dus ik heb ook echt een soort ruisfilter moeten ontwikkelen voor allerhande goedbedoelde adviezen, meningen en feedback van de mensen en instanties (UWV, revalidatiekliniek etc., ik ben niet ziek maar heb een zwaar ongeluk gehad en altijd -soms ernstig beperkende- pijn).
Voor mij zijn maar twee dingen ècht belangrijk. Ik wil een goede moeder zijn en dat betekent onder andere dat ik wil dat mijn kinderen op kunnen groeien als kinderen en niet als mantelzorgers. En ik wil werken. Mijn hoofd slaat op hol wanneer ik me niet ergens in vast kan bijten en na verloop van tijd werd ik daar zo neerslachtig van dat ik de hele zin van mijn leven in twijfel trok.
Alle andere dingen staan lager op de ranglijst. Dat betekent dus bij alles een afweging of het helpt of in de weg zit voor punt 1 en 2. Als het helpt doe ik het, als het in de weg zit doe ik het niet.
Dat betekent in mijn geval dat ik bijna geen sociaal leven heb. Ik prijs me zielsgelukkig dat ik een paar echt supervriendinnen heb die het ook heel fijn vinden om de vriendschap 95% digitaal te onderhouden. En mijn beste vriendin vindt het als we afspreken ook perfect om heel de avond op de bank te liggen. Dat is echt goud waard. Hobby's buiten de deur: nul. Lid van verenigingen: nul. Sporten: nul. Nieuwe mensen leren kennen: nul.
En doorgaans ook in de buurt van nul... hoe schoon en opgeruimd mijn huis is. Je loopt hier echt geen builenpest op, maar mijn eigen standaard haalt het bij lánge na niet. Dat vind ik lastig. Maar minder lastig dan een opgeruimd huis en geen baan. Dus is de slotsom dat dit is wat ik maximaal uit het leven kan halen. And so be it.
Lang verhaal kort; leren zeggen "ach ja" in plaats van mezelf op de kop te zitten met "hè shit".
Voor de mensen om me heen is mijn prioriteitenlijst vaak een raadsel of zelfs stom omdat zij het heel anders aan zouden pakken (denken ze, want je weet het pas echt wanneer je zelf noodgedwongen alles onder punt vijf vaarwel moet zeggen). Dus ik heb ook echt een soort ruisfilter moeten ontwikkelen voor allerhande goedbedoelde adviezen, meningen en feedback van de mensen en instanties (UWV, revalidatiekliniek etc., ik ben niet ziek maar heb een zwaar ongeluk gehad en altijd -soms ernstig beperkende- pijn).
Voor mij zijn maar twee dingen ècht belangrijk. Ik wil een goede moeder zijn en dat betekent onder andere dat ik wil dat mijn kinderen op kunnen groeien als kinderen en niet als mantelzorgers. En ik wil werken. Mijn hoofd slaat op hol wanneer ik me niet ergens in vast kan bijten en na verloop van tijd werd ik daar zo neerslachtig van dat ik de hele zin van mijn leven in twijfel trok.
Alle andere dingen staan lager op de ranglijst. Dat betekent dus bij alles een afweging of het helpt of in de weg zit voor punt 1 en 2. Als het helpt doe ik het, als het in de weg zit doe ik het niet.
Dat betekent in mijn geval dat ik bijna geen sociaal leven heb. Ik prijs me zielsgelukkig dat ik een paar echt supervriendinnen heb die het ook heel fijn vinden om de vriendschap 95% digitaal te onderhouden. En mijn beste vriendin vindt het als we afspreken ook perfect om heel de avond op de bank te liggen. Dat is echt goud waard. Hobby's buiten de deur: nul. Lid van verenigingen: nul. Sporten: nul. Nieuwe mensen leren kennen: nul.
En doorgaans ook in de buurt van nul... hoe schoon en opgeruimd mijn huis is. Je loopt hier echt geen builenpest op, maar mijn eigen standaard haalt het bij lánge na niet. Dat vind ik lastig. Maar minder lastig dan een opgeruimd huis en geen baan. Dus is de slotsom dat dit is wat ik maximaal uit het leven kan halen. And so be it.
Lang verhaal kort; leren zeggen "ach ja" in plaats van mezelf op de kop te zitten met "hè shit".
donderdag 20 augustus 2020 om 14:31
Dat herken ik wel Sprankelend. Vooral dat een aantal mensen het niet begrijpen/begrepen dat ik zoveel energie stak in werk, werk behouden, enz. Topprioriteit is zoon. Maar om een beetje de moeder te kunnen zijn die ik wil zijn (en dat hoeft niet altijd parallel te lopen met wat zoon denkt) heb ik die paar uurtjes werk nodig.
Vooral vrijwilligerswerk hebben ze bij mij proberen te slijten. Wat ik niet begreep want uit elk onderzoek kwam naar voren dat ik voortaan ben aangewezen op voorspelbare situaties. Dat derden denken dat pubers en lesgeven ‘onvoorspelbaar’ is kan ik mij nog wel voorstellen maar als je zoals ik al 20 jaar voor de klas staat dan heb je alles wel een keer gezien, gehoord en meegemaakt. Plus de cultuur, collega’s en omgeving zijn bekend. Versus iets totaal nieuws.
Vooral vrijwilligerswerk hebben ze bij mij proberen te slijten. Wat ik niet begreep want uit elk onderzoek kwam naar voren dat ik voortaan ben aangewezen op voorspelbare situaties. Dat derden denken dat pubers en lesgeven ‘onvoorspelbaar’ is kan ik mij nog wel voorstellen maar als je zoals ik al 20 jaar voor de klas staat dan heb je alles wel een keer gezien, gehoord en meegemaakt. Plus de cultuur, collega’s en omgeving zijn bekend. Versus iets totaal nieuws.
donderdag 20 augustus 2020 om 14:46
Dank voor je verhaal. Heel herkenbaar inderdaad, mijn prioriteitenlijst is, afgezien van werk en bewegen, redelijk vergelijkbaar.sprankelend schreef: ↑20-08-2020 13:53@ Alecta, ik heb voor mezelf een prioriteitenlijst gemaakt en heb daarna gezocht naar een manier om te accepteren dat alles onder de top vijf sowieso niet gaat gebeuren en de onderste twee dingen maar zéér de vraag zijn.
Voor de mensen om me heen is mijn prioriteitenlijst vaak een raadsel of zelfs stom omdat zij het heel anders aan zouden pakken (denken ze, want je weet het pas echt wanneer je zelf noodgedwongen alles onder punt vijf vaarwel moet zeggen). Dus ik heb ook echt een soort ruisfilter moeten ontwikkelen voor allerhande goedbedoelde adviezen, meningen en feedback van de mensen en instanties (UWV, revalidatiekliniek etc., ik ben niet ziek maar heb een zwaar ongeluk gehad en altijd -soms ernstig beperkende- pijn).
Voor mij zijn maar twee dingen ècht belangrijk. Ik wil een goede moeder zijn en dat betekent onder andere dat ik wil dat mijn kinderen op kunnen groeien als kinderen en niet als mantelzorgers. En ik wil werken. Mijn hoofd slaat op hol wanneer ik me niet ergens in vast kan bijten en na verloop van tijd werd ik daar zo neerslachtig van dat ik de hele zin van mijn leven in twijfel trok.
Alle andere dingen staan lager op de ranglijst. Dat betekent dus bij alles een afweging of het helpt of in de weg zit voor punt 1 en 2. Als het helpt doe ik het, als het in de weg zit doe ik het niet.
Dat betekent in mijn geval dat ik bijna geen sociaal leven heb. Ik prijs me zielsgelukkig dat ik een paar echt supervriendinnen heb die het ook heel fijn vinden om de vriendschap 95% digitaal te onderhouden. En mijn beste vriendin vindt het als we afspreken ook perfect om heel de avond op de bank te liggen. Dat is echt goud waard. Hobby's buiten de deur: nul. Lid van verenigingen: nul. Sporten: nul. Nieuwe mensen leren kennen: nul.
En doorgaans ook in de buurt van nul... hoe schoon en opgeruimd mijn huis is. Je loopt hier echt geen builenpest op, maar mijn eigen standaard haalt het bij lánge na niet. Dat vind ik lastig. Maar minder lastig dan een opgeruimd huis en geen baan. Dus is de slotsom dat dit is wat ik maximaal uit het leven kan halen. And so be it.
Lang verhaal kort; leren zeggen "ach ja" in plaats van mezelf op de kop te zitten met "hè shit".
zondag 23 augustus 2020 om 22:53
Afgelopen dagen veel gedacht aan dit topic. Ik heb besloten om een van mijn nieuwe probeersels, budgetteren, serieuzer aan te gaan pakken. En zaken besteld (kasboekprogramma) om het naar een hoger plan te tillen.
Verder heb ik via via iemand gevonden die in real time mij wil leren Italiaans te koken. Een gerecht per week. Het is iemand die zelf maar één arm heeft dus dan kan ik gelijk handige trucjes leren om een beetje om mijn eigen beperking heen te werken.
Eerst dacht ik: ‘Ja, dan ‘verdien’ je geld voor het gezin door te besparen, dat is vasthouden aan het oude’. Maar daarna dacht ik: ‘Nou en? Het is niet dat ik iets beters weet te verzinnen’. Dus ik ga maar gewoon beginnen.
Verder heb ik via via iemand gevonden die in real time mij wil leren Italiaans te koken. Een gerecht per week. Het is iemand die zelf maar één arm heeft dus dan kan ik gelijk handige trucjes leren om een beetje om mijn eigen beperking heen te werken.
Eerst dacht ik: ‘Ja, dan ‘verdien’ je geld voor het gezin door te besparen, dat is vasthouden aan het oude’. Maar daarna dacht ik: ‘Nou en? Het is niet dat ik iets beters weet te verzinnen’. Dus ik ga maar gewoon beginnen.
zondag 23 augustus 2020 om 23:09
Heb je nog een partner? Ik krijg 3u per week huishoudelijke hulp via de WMO. Dat is perfect voor de grote dingen als stofzuigen en dweilen en de badkamer.sprankelend schreef: ↑20-08-2020 13:53@ Alecta, ik heb voor mezelf een prioriteitenlijst gemaakt en heb daarna gezocht naar een manier om te accepteren dat alles onder de top vijf sowieso niet gaat gebeuren en de onderste twee dingen maar zéér de vraag zijn.
Voor de mensen om me heen is mijn prioriteitenlijst vaak een raadsel of zelfs stom omdat zij het heel anders aan zouden pakken (denken ze, want je weet het pas echt wanneer je zelf noodgedwongen alles onder punt vijf vaarwel moet zeggen). Dus ik heb ook echt een soort ruisfilter moeten ontwikkelen voor allerhande goedbedoelde adviezen, meningen en feedback van de mensen en instanties (UWV, revalidatiekliniek etc., ik ben niet ziek maar heb een zwaar ongeluk gehad en altijd -soms ernstig beperkende- pijn).
Voor mij zijn maar twee dingen ècht belangrijk. Ik wil een goede moeder zijn en dat betekent onder andere dat ik wil dat mijn kinderen op kunnen groeien als kinderen en niet als mantelzorgers. En ik wil werken. Mijn hoofd slaat op hol wanneer ik me niet ergens in vast kan bijten en na verloop van tijd werd ik daar zo neerslachtig van dat ik de hele zin van mijn leven in twijfel trok.
Alle andere dingen staan lager op de ranglijst. Dat betekent dus bij alles een afweging of het helpt of in de weg zit voor punt 1 en 2. Als het helpt doe ik het, als het in de weg zit doe ik het niet.
Dat betekent in mijn geval dat ik bijna geen sociaal leven heb. Ik prijs me zielsgelukkig dat ik een paar echt supervriendinnen heb die het ook heel fijn vinden om de vriendschap 95% digitaal te onderhouden. En mijn beste vriendin vindt het als we afspreken ook perfect om heel de avond op de bank te liggen. Dat is echt goud waard. Hobby's buiten de deur: nul. Lid van verenigingen: nul. Sporten: nul. Nieuwe mensen leren kennen: nul.
En doorgaans ook in de buurt van nul... hoe schoon en opgeruimd mijn huis is. Je loopt hier echt geen builenpest op, maar mijn eigen standaard haalt het bij lánge na niet. Dat vind ik lastig. Maar minder lastig dan een opgeruimd huis en geen baan. Dus is de slotsom dat dit is wat ik maximaal uit het leven kan halen. And so be it.
Lang verhaal kort; leren zeggen "ach ja" in plaats van mezelf op de kop te zitten met "hè shit".
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 23 augustus 2020 om 23:16
Spannend Lemoos, leuk om te leren 
.
Ik vergeet het topic steeds in de favorieten te zetten dus kon het weer eens niet vinden
.
Afgelopen week aan de slag geweest weer voor het eerst in 2,5jr. Nieuwe school maar toch weer zo vertrouwd. Klein team dus heel fijn. Kon meteen aan de slag met een ontplofte tiener
.
Is toch wel even thuiskomen.
Aan de andere kant ben ik echt twee dagen aan het bijkomen.
En heel fijn dat ik gewoon een eigen ruimte krijg. Mijn pauzes kan nemen wanneer nodig maar dan moet ik dat dus wel doen. Moeilijk, heel moeilijk. Vroeger denderde ik ook door. Had net geleerd dat niet te doen maar een oude situatie maakt blijkbaar dat oude gewoontes terugkomen. Maar ja, nu ontmoet ik vrijwel meteen de man met de hamer.
. Ik vergeet het topic steeds in de favorieten te zetten dus kon het weer eens niet vinden
. Afgelopen week aan de slag geweest weer voor het eerst in 2,5jr. Nieuwe school maar toch weer zo vertrouwd. Klein team dus heel fijn. Kon meteen aan de slag met een ontplofte tiener
. Is toch wel even thuiskomen.
Aan de andere kant ben ik echt twee dagen aan het bijkomen.
En heel fijn dat ik gewoon een eigen ruimte krijg. Mijn pauzes kan nemen wanneer nodig maar dan moet ik dat dus wel doen. Moeilijk, heel moeilijk. Vroeger denderde ik ook door. Had net geleerd dat niet te doen maar een oude situatie maakt blijkbaar dat oude gewoontes terugkomen. Maar ja, nu ontmoet ik vrijwel meteen de man met de hamer.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
dinsdag 25 augustus 2020 om 11:47
Ja budgetteren zou ik ook eens moeten doen...lemoos2 schreef: ↑23-08-2020 22:53Afgelopen dagen veel gedacht aan dit topic. Ik heb besloten om een van mijn nieuwe probeersels, budgetteren, serieuzer aan te gaan pakken. En zaken besteld (kasboekprogramma) om het naar een hoger plan te tillen.
Verder heb ik via via iemand gevonden die in real time mij wil leren Italiaans te koken. Een gerecht per week. Het is iemand die zelf maar één arm heeft dus dan kan ik gelijk handige trucjes leren om een beetje om mijn eigen beperking heen te werken.
Eerst dacht ik: ‘Ja, dan ‘verdien’ je geld voor het gezin door te besparen, dat is vasthouden aan het oude’. Maar daarna dacht ik: ‘Nou en? Het is niet dat ik iets beters weet te verzinnen’. Dus ik ga maar gewoon beginnen.
of leren 
Dat Italiaans koken klinkt super gaaf!!
dinsdag 25 augustus 2020 om 11:54
Help je tiener dan 1 op 1? Inhoudelijk Schoolwerk of meer executieve functies?suzyqfive schreef: ↑23-08-2020 23:16Spannend Lemoos, leuk om te leren
Ik vergeet het topic steeds in de favorieten te zetten dus kon het weer eens niet vinden
Afgelopen week aan de slag geweest weer voor het eerst in 2,5jr. Nieuwe school maar toch weer zo vertrouwd. Klein team dus heel fijn. Kon meteen aan de slag met een ontplofte tiener
Is toch wel even thuiskomen.
Aan de andere kant ben ik echt twee dagen aan het bijkomen.
En heel fijn dat ik gewoon een eigen ruimte krijg. Mijn pauzes kan nemen wanneer nodig maar dan moet ik dat dus wel doen. Moeilijk, heel moeilijk. Vroeger denderde ik ook door. Had net geleerd dat niet te doen maar een oude situatie maakt blijkbaar dat oude gewoontes terugkomen. Maar ja, nu ontmoet ik vrijwel meteen de man met de hamer.
Die grenzen bewaken als ik ergens enthousiast van word lukt me nog niet zo goed. Ook niet als ik aan het poetsen ben op een goede dag. Terwijl ik weet dat je ik dat juist gelijk moet houden trap ik er toch vaak weer in.
Hier blij dat de kids weer naar school zijn, ook al betekent dat voor mij veel auto rijden want 2 van de drie zijn alvast begonnen op hun nieuwe school waar we naartoe gaan verhuizen.
echt even kiezen op elkaar en ernaast nog meer dingen schrappen want taxi chauffeur spelen it is en niet veel meer dan dat. Maar is voor de kinderen wel het prettigst ipv tijdens een schooljaar beginnen.
Sinds ik heb gezegd naar de huisarts te stappen voor hulp lijkt het ineens beter te gaan met m’n buien.
Morgen wel een nare medische behandeling op de agenda. Ik ga er zelf vanavond voor naar de andere kant van NL en in een hotel want moet me om 07.45 melden en dat haal ik anders moeilijk. Morgen opgenomen op de dagbehandeling en hopelijk gaat alles goed en mag ik na een paar uurtjes weer naar huis. Man komt me ophalen maar das ook best een gedoe Ook nog met kids ophalen Enzo. En nog niet echt vriendjes om meteen te spelen.
Vrijdag krijgt man vasectomie dus lekker weekje
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:15
Oei sterkte met alles!Jonesboro schreef: ↑25-08-2020 11:54Help je tiener dan 1 op 1? Inhoudelijk Schoolwerk of meer executieve functies?
Die grenzen bewaken als ik ergens enthousiast van word lukt me nog niet zo goed. Ook niet als ik aan het poetsen ben op een goede dag. Terwijl ik weet dat je ik dat juist gelijk moet houden trap ik er toch vaak weer in.
Hier blij dat de kids weer naar school zijn, ook al betekent dat voor mij veel auto rijden want 2 van de drie zijn alvast begonnen op hun nieuwe school waar we naartoe gaan verhuizen.
Maar is voor de kinderen wel het prettigst ipv tijdens een schooljaar beginnen.
Sinds ik heb gezegd naar de huisarts te stappen voor hulp lijkt het ineens beter te gaan met m’n buien.
Morgen wel een nare medische behandeling op de agenda. Ik ga er zelf vanavond voor naar de andere kant van NL en in een hotel want moet me om 07.45 melden en dat haal ik anders moeilijk. Morgen opgenomen op de dagbehandeling en hopelijk gaat alles goed en mag ik na een paar uurtjes weer naar huis. Man komt me ophalen maar das ook best een gedoe Ook nog met kids ophalen Enzo. En nog niet echt vriendjes om meteen te spelen.
Vrijdag krijgt man vasectomie dus lekker weekje
En dan ook nog een aankomende verhuizing? Wij hadden iets dergelijks een paar jaar geleden: kinderen een paar maanden naar moeten brengen, omdat ze inderdaad na de zomervakantie al op de nieuwe scholen begonnen. De hele verhuizing ging best goed (adrenaline doet een hoop
), maar voor de rest ben ik volgens mij nog steeds aan het bijkomen (en wij wonen hier al ruim 1.5 jaar...).
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:23
Ik begeleid leerlingen 1 op 1 of in kleine groepjes, maar dat komt later. Faalangstreductietraining, mindfulness of waar behoefte aan is. Maar ook pestgesprekken.
De betrokken jongen had onacceptabel gedrag, we pakken dat hier best hard aan. We zijn een vmbo maar een vrij groot deel heeft ook de papieren voor vso. Mocht het bij ons niet gaan, kunnen ze zonder teveel moeite meteen door naar het vso. We hebben ook speciale klassen voor kinderen die in het reguliere dreigen uit te vallen of die juist vanuit een thuiszitterssituatie terugkomen. Die kunnen daar tijdens sommige vakken zitten maar ook de hele dag.
Alleen nu was ik gisteren op school en ik zei tegen de directeur: moet ik geen VOG hebben? Waren ze dus totaal vergeten (miscommunicatie tussen diegenen die het zouden regelen) maar ik mocht vervolgens dus niet op school zijn en moest naar huis 
. Nu moet ik dus eerst wachten tot dat op orde is 
.
Heel erg veel sterkte met je ingreep! Is het erg specialistisch dat je daarvoor elders heen moet?
Heb dat precies hetzelfde gedaan trouwens, 4,5jr geleden. De nacht ervoor in een hotel, maar toen wel samen met mijn vriend. De operatie was alleen op zijn en zijn dochters verjaardag dus hij is zodra ik opgenomen werd naar huis gereden en mijn vader heeft me einde middag weer opgehaald. We hebben ‘s nachts nog wel om 00:00 een taartje gegeten want moest daarna nuchter blijven.
Hopelijk gaat alles naar wens
.
De betrokken jongen had onacceptabel gedrag, we pakken dat hier best hard aan. We zijn een vmbo maar een vrij groot deel heeft ook de papieren voor vso. Mocht het bij ons niet gaan, kunnen ze zonder teveel moeite meteen door naar het vso. We hebben ook speciale klassen voor kinderen die in het reguliere dreigen uit te vallen of die juist vanuit een thuiszitterssituatie terugkomen. Die kunnen daar tijdens sommige vakken zitten maar ook de hele dag.
Alleen nu was ik gisteren op school en ik zei tegen de directeur: moet ik geen VOG hebben? Waren ze dus totaal vergeten (miscommunicatie tussen diegenen die het zouden regelen
) maar ik mocht vervolgens dus niet op school zijn en moest naar huis 
. Nu moet ik dus eerst wachten tot dat op orde is 
. Heel erg veel sterkte met je ingreep! Is het erg specialistisch dat je daarvoor elders heen moet?
Heb dat precies hetzelfde gedaan trouwens, 4,5jr geleden. De nacht ervoor in een hotel, maar toen wel samen met mijn vriend. De operatie was alleen op zijn en zijn dochters verjaardag dus hij is zodra ik opgenomen werd naar huis gereden en mijn vader heeft me einde middag weer opgehaald. We hebben ‘s nachts nog wel om 00:00 een taartje gegeten want moest daarna nuchter blijven
. Hopelijk gaat alles naar wens
.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
dinsdag 25 augustus 2020 om 15:30
Ja een verhuizing en in ons geval een huis laten bouwen is wel een life event zeg maar
Ben bang dat ik ook een enorme terugslag ga krijgen maar dan heb ik wel fijn bijkeuken en wasmachine en droger op de begane grond zoals ik graag wilde. Eerst nog getwijfeld over slapen op BGG maar uiteindelijk toch gekozen voor op 1 e verdieping. Das savonds de trap omhoog en sochtends 1 x naar beneden. In ons vorige huis was de was op zolder dat ging echt niet meer qua rug en traplopen
Nu wonen we bij opa en oma- die zelf in het buitenland zitten.
Behandeling is een flebogram ... kijken naar spataderen maar dan in bekkengebied. Gaat via ader in de hals- langs het hart naar bekken. Kan in meerdere ZKH maar blijkbaar in Rotterdam veel ervaring ermee.
Ik ben nog steeds bezig in de zoektocht pijn te verminderen.
Maar omdat ik me om 07.45 moet melden is dat vanaf hier en drie kids die naar school moeten echt gekkenwerk dus straks naar hotel. Hopelijk kan ik een beetje slapen.
Wat raar van VOG!! En vooral balen. Jeetje kun je weer niet starten, soms duurt dat wel een week of 2/3(in sommigen gemeenten) klinkt wel heel leuk!
Ben bang dat ik ook een enorme terugslag ga krijgen maar dan heb ik wel fijn bijkeuken en wasmachine en droger op de begane grond zoals ik graag wilde. Eerst nog getwijfeld over slapen op BGG maar uiteindelijk toch gekozen voor op 1 e verdieping. Das savonds de trap omhoog en sochtends 1 x naar beneden. In ons vorige huis was de was op zolder
dat ging echt niet meer qua rug en traplopenNu wonen we bij opa en oma- die zelf in het buitenland zitten.
Behandeling is een flebogram ... kijken naar spataderen maar dan in bekkengebied. Gaat via ader in de hals- langs het hart naar bekken. Kan in meerdere ZKH maar blijkbaar in Rotterdam veel ervaring ermee.
Ik ben nog steeds bezig in de zoektocht pijn te verminderen.
Maar omdat ik me om 07.45 moet melden is dat vanaf hier en drie kids die naar school moeten echt gekkenwerk dus straks naar hotel. Hopelijk kan ik een beetje slapen.
Wat raar van VOG!! En vooral balen. Jeetje kun je weer niet starten, soms duurt dat wel een week of 2/3(in sommigen gemeenten) klinkt wel heel leuk!
dinsdag 25 augustus 2020 om 22:39
Mijn werk. En ik houd het vaag over het aantal uren. Maar dat laatste vragen ze nooit. Ik weet van de NAH praatgroep waar ik in zat dat het varieerde van ‘best betaalde parttimer van Nederland’ tot ‘parttime revalidant, parttime recreant’.
woensdag 26 augustus 2020 om 05:47
Ik zeg dat ik niet meer werk. De reden laat ik een beetje in het midden. Als mensen doorvragen, zeg ik dat het niet meer ging. Ik praat er niet zo graag over En de meeste mensen pikken dat gelukkig wel op. Ik vind het wel leuk als mensen vertellen over hun werk en zo gaat het gesprek meestal vrij makkelijk die kant op.
woensdag 26 augustus 2020 om 12:24
Oh! Dat heb ik ook gehad! Pelvic Congestion SyndromeJonesboro schreef: ↑25-08-2020 15:30Ja een verhuizing en in ons geval een huis laten bouwen is wel een life event zeg maar
Ben bang dat ik ook een enorme terugslag ga krijgen maar dan heb ik wel fijn bijkeuken en wasmachine en droger op de begane grond zoals ik graag wilde. Eerst nog getwijfeld over slapen op BGG maar uiteindelijk toch gekozen voor op 1 e verdieping. Das savonds de trap omhoog en sochtends 1 x naar beneden. In ons vorige huis was de was op zolder
Nu wonen we bij opa en oma- die zelf in het buitenland zitten.
Behandeling is een flebogram ... kijken naar spataderen maar dan in bekkengebied. Gaat via ader in de hals- langs het hart naar bekken. Kan in meerdere ZKH maar blijkbaar in Rotterdam veel ervaring ermee.
Ik ben nog steeds bezig in de zoektocht pijn te verminderen.
Maar omdat ik me om 07.45 moet melden is dat vanaf hier en drie kids die naar school moeten echt gekkenwerk dus straks naar hotel. Hopelijk kan ik een beetje slapen.
Wat raar van VOG!! En vooral balen. Jeetje kun je weer niet starten, soms duurt dat wel een week of 2/3(in sommigen gemeenten) klinkt wel heel leuk!
. Maar ik ging naar Drachten. Daar zit een specialist. Ik vond het allemaal heel erg meevallen. Alleen dat drukverband in mijn lies was wat onhandig. Bij jou in de hals dus. Ze hebben zes spataders gecoild. Waarschijnlijk heb ik nu weer nieuwe dus binnenkort weer heen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 26 augustus 2020 om 12:26
Ik zeg nu dat ik docent ben en als leerlingbegeleider werk en geen les meer geef. De afgelopen jaren zei ik dat ik docent ben maar in de ziektewet zit.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 26 augustus 2020 om 12:57
Het is al maanden geleden dat ik nog met iemand gesproken heb die deze vraag zou kunnen stellen.
Ik zit nu op het randje. Gisteren tas al klaargemaakt om me via de crisisdienst te laten opnemen voor langere tijd.
Eerst hadden we nog een afspraak voor de kleine en vervolgens zouden we doorrijden naar de spoed, toch teruggedraaid en weer thuis.
Zit compleet in dubio, gedachten springen van hot naar her, gewoon een lastige tijd.
Misschien off-topic.
Hoe gaan jullie om met heel slechte periodes?
woensdag 26 augustus 2020 om 13:25
Dan zit ik heel kinderlijk te R’en: rust, reinheid en regelmaat. Strak dagschema (om 07.30 op, zo laat eten, enz.). Ik doe dan eigenlijk niets meer dan ‘moetjes’. En die moetjes zijn echt de basis: kind brengen en halen naar/van school, honden uitlaten, mijzelf verzorgen op basisniveau. Het helpt mij om niet helemaal af te glijden in een ravijn. Monotone klusjes werken bij mij ook goed.Moirmel schreef: ↑26-08-2020 12:57Het is al maanden geleden dat ik nog met iemand gesproken heb die deze vraag zou kunnen stellen.
Ik zit nu op het randje. Gisteren tas al klaargemaakt om me via de crisisdienst te laten opnemen voor langere tijd.
Eerst hadden we nog een afspraak voor de kleine en vervolgens zouden we doorrijden naar de spoed, toch teruggedraaid en weer thuis.
Zit compleet in dubio, gedachten springen van hot naar her, gewoon een lastige tijd.
Misschien off-topic.
Hoe gaan jullie om met heel slechte periodes?
Op het moment dat ik ga liggen op een bank of bed en ga malen, dan gaat het echt hard achteruit. En duurt het veel langer om weer ‘boven water’ te komen. Maar ik denk (gezien jouw diagnoses) dat je niet veel aan mijn ‘aanpak’ hebt. Is er geen begeleiding bij jou?
woensdag 26 augustus 2020 om 15:24
Wat heftig voor je.Moirmel schreef: ↑26-08-2020 12:57Het is al maanden geleden dat ik nog met iemand gesproken heb die deze vraag zou kunnen stellen.
Ik zit nu op het randje. Gisteren tas al klaargemaakt om me via de crisisdienst te laten opnemen voor langere tijd.
Eerst hadden we nog een afspraak voor de kleine en vervolgens zouden we doorrijden naar de spoed, toch teruggedraaid en weer thuis.
Zit compleet in dubio, gedachten springen van hot naar her, gewoon een lastige tijd.
Misschien off-topic.
Hoe gaan jullie om met heel slechte periodes?
voor jou
woensdag 26 augustus 2020 om 17:29
Jeetje Moirmel...wat een lastige en heftige situatie. Maar er moet meer zijn tussen huisarts en psychologe en crisisdienst... althans... dat zou er moeten zijn 
Ook hier heel erg vasthouden aan rust reinheid en regelmaat. En afleiding als gedachten met me op de loop gaan. En ohja positieve affirmaties. Dat ligt niet in m’n aard maar ik heb gemerkt dat tegen mezelf praten en iedere keer als een mantra iets herhalen wel werkt. Maar ik snap dat het bij jou veel dieper ligt en mijn tips te simpel gedacht zullen zijn. Heb je medicatie?
Hoe is je partner eronder en je kinderen? (Weten zij wat er speelt?)!
Sterkte!
Ik vind de vraag: wat doe je voor werk? erg lastig. En nu we verhuizen/nieuwe school stellen vaker mensen me die vraag. Ik leg dan vaak m’n halve hebben en houwen op straat maar man zegt, waarom zeg je niet wat je doet qua vrijwilligerswerk. Ik moet er aan werken
Suzy wat toevallig dat jij het ook hebt gehad! Het viel me mee, het ging uiteindelijk via m’n lies ipv hals. Maar het was voor niks. Geen coils nodig want alles zag er prima uit.
Goed nieuws maar Stiekem had ik gehoopt op iets te verbeteren qua pijn. Nu thuis een beetje rustig aan doen. Heb wel flinke spataderen op m’n benen dus dat komt ergens deze winter maar dat zal ook niet veel pijn schelen.
Ook hier heel erg vasthouden aan rust reinheid en regelmaat. En afleiding als gedachten met me op de loop gaan. En ohja positieve affirmaties. Dat ligt niet in m’n aard maar ik heb gemerkt dat tegen mezelf praten en iedere keer als een mantra iets herhalen wel werkt. Maar ik snap dat het bij jou veel dieper ligt en mijn tips te simpel gedacht zullen zijn. Heb je medicatie?
Hoe is je partner eronder en je kinderen? (Weten zij wat er speelt?)!
Sterkte!
Ik vind de vraag: wat doe je voor werk? erg lastig. En nu we verhuizen/nieuwe school stellen vaker mensen me die vraag. Ik leg dan vaak m’n halve hebben en houwen op straat maar man zegt, waarom zeg je niet wat je doet qua vrijwilligerswerk. Ik moet er aan werken
Suzy wat toevallig dat jij het ook hebt gehad! Het viel me mee, het ging uiteindelijk via m’n lies ipv hals. Maar het was voor niks. Geen coils nodig want alles zag er prima uit.
Goed nieuws maar Stiekem had ik gehoopt op iets te verbeteren qua pijn. Nu thuis een beetje rustig aan doen. Heb wel flinke spataderen op m’n benen dus dat komt ergens deze winter maar dat zal ook niet veel pijn schelen.
woensdag 26 augustus 2020 om 19:36
SterkteMoirmel schreef: ↑26-08-2020 12:57Het is al maanden geleden dat ik nog met iemand gesproken heb die deze vraag zou kunnen stellen.
Ik zit nu op het randje. Gisteren tas al klaargemaakt om me via de crisisdienst te laten opnemen voor langere tijd.
Eerst hadden we nog een afspraak voor de kleine en vervolgens zouden we doorrijden naar de spoed, toch teruggedraaid en weer thuis.
Zit compleet in dubio, gedachten springen van hot naar her, gewoon een lastige tijd.
Misschien off-topic.
Hoe gaan jullie om met heel slechte periodes?
Wat was je overweging om toch niet te gaan?
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 26 augustus 2020 om 19:44
Heel toevallig Jonesboro. Ik ben namelijk verder nog nooit iemand tegengekomen met hetzelfde .
Ik ga op aanraden van mijn gyn dus nog wel weer heen. De internist en gyn hebben alles bekeken en kunnen verder geen aanleiding vinden voor mijn buikpijn. Ze geven wel aan dat mijn spieren wat slap zijn en dat mijn core trainen voor wel iets verbetering kan zorgen. Ik heb bijvoorbeeld ook vaak pijn in mijn rechterbovenbuik en dat komt dus doordat mijn zwevende rib in mijn organen port. Als de spieren steviger zijn heb ik daar minder last van.
Maar ik heb ook essures gehad en die hebben ook de boel wel beschadigd. Dus kan zijn dat er verklevingen zitten maar dan moeten ze weer een kijkoperatie doen. En dat is nu niet zo handig en vrij intensief natuurlijk. Volgend jaar moet ik sowieso onder het mes want dan gaan mijn eierstokken eruit (weet sinds feb dat ik een BRCA-1 mutatie heb). Dus als er qua spataders niets te vinden is dan zing ik het jaar nog wel uit en kunnen ze dan rustig even kijken.
. Ik ga op aanraden van mijn gyn dus nog wel weer heen. De internist en gyn hebben alles bekeken en kunnen verder geen aanleiding vinden voor mijn buikpijn. Ze geven wel aan dat mijn spieren wat slap zijn en dat mijn core trainen voor wel iets verbetering kan zorgen. Ik heb bijvoorbeeld ook vaak pijn in mijn rechterbovenbuik en dat komt dus doordat mijn zwevende rib in mijn organen port. Als de spieren steviger zijn heb ik daar minder last van.
Maar ik heb ook essures gehad en die hebben ook de boel wel beschadigd. Dus kan zijn dat er verklevingen zitten maar dan moeten ze weer een kijkoperatie doen. En dat is nu niet zo handig en vrij intensief natuurlijk. Volgend jaar moet ik sowieso onder het mes want dan gaan mijn eierstokken eruit (weet sinds feb dat ik een BRCA-1 mutatie heb). Dus als er qua spataders niets te vinden is dan zing ik het jaar nog wel uit en kunnen ze dan rustig even kijken.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
