Psyche
alle pijlers
Als je omgeving je draagkracht niet accepteert?
donderdag 4 november 2021 om 16:26
Ik gebruik deze nick ivm herkenbaarheid.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
donderdag 4 november 2021 om 17:00
Dat snap ik ook, maar als jij thuis vanwege mindere belastbaarheid het niet trekt zou je man het toch ook overnemen? Omdat die verantwoordlijkheden nou eenmaal blijven bestaan. Dus ik vind het niet heel raar dat de vereniging daar ook om vraagt, zij moeten nou eenmaal capaciteit regelen voor jullie 2 kinderen. Het blijven allemaal vrijwilligers, en het is vaak niet een groepje ouders dat wilt bepalen, maar die de ondankbare taak hebben om met iedereens beperkingen en verzoekjes rekening te houden, hoe terecht dan ook.
donderdag 4 november 2021 om 17:01
Dat is logisch: jij en je man, dat is twee.wallpaper schreef: ↑04-11-2021 16:51Dank je wel, dat is wel even inzichtelijk.
Er zijn enkele andere taken die zich idd richten op het gebouw, en achter de bar. Voor die laatste heb ik me aangemeld voor een bepaalde datum bij team kind 1, en heeft mijn man al recent gedraaid. Maar men verwacht, of verplicht ons nu eigenlijk, om deze 'vrijwillige' taken x twee te doen (twee kinderen bij de vereniging).
Het gaat niet om het wasje of het rijden, maar dat is al mijn max. Als daarbovenop nog allerlei andere taken komen, allemaal keer twee dus, is de koek gewoon op.
Per kind moeten in een sportvereniging nu eenmaal bepaalde taken worden gedaan, dus twee kinderen, twee maal die taken. En als je man nu al taken van jou overneemt ontlast hij je toch al? Is er anders niet een opa of oma die het leuk vindt om jouw bardienst te draaien?
Een sportvereniging heeft veelal ruime ervaring met ouders die onder de klussen uit proberen te komen en zullen daar niet snel aan toegeven, immers: met wat jij niet kan (of niet zelf regelt dat een ander het doet) moeten ze hoe dan ook andere ouders weer mee opzadelen die daar ook niet op zitten te wachten.
donderdag 4 november 2021 om 17:03
Dit heeft niet veel te maken met je titel en ook niet met sociale druk. Het hoort er gewoon bij bij deze vereniging en dan is het kiezen of delen. Dus jullie zorgen dat jullie hier prioriteit aan geven boven andere dingen of je kijkt of iemand anders het voor jullie over wil nemen. Meer smaken zijn er niet want wat jullie niet doen moet een ander oppakken.
Dat jullie met twee kinderen twee keer zoveel moeten doen als met eentje is ook volstrekt logisch. Dus je zult het toch echt zelf met je man en eigen omgeving op moeten lossen.
Dat jullie met twee kinderen twee keer zoveel moeten doen als met eentje is ook volstrekt logisch. Dus je zult het toch echt zelf met je man en eigen omgeving op moeten lossen.
s-groot wijzigde dit bericht op 04-11-2021 17:07
0.09% gewijzigd
donderdag 4 november 2021 om 17:06
Mensen die op deze manier reageren dat is dus het probleem.Joyce48 schreef: ↑04-11-2021 16:36Een lange inleiding, later blijkt dat het probleem eigenlijk alleen in de sportvereniging van je kinderen zit.
Je noemt de taken die je nu doet:
1. Je kinderen tweemaal per week naar de training brengen
2. Zaterdagochtend vroeg opstaan
3. De was van één team.
Hiervan is alleen punt 3. een 'taak' die je voor de sportvereniging doet, 1. en 2. doe je niet voor de vereniging maar zijn gewoon het gevolg van het hebben van kinderen die sporten.
Dus wat is je vraag? Is die ene was per week zo'n zware belasting? Geeft dat zoveel prikkels? Ik zie het niet ....
Ik begrijp je goed hoor TO. Ik ben zelf ook heel weinig belastbaar en dat leidt regelmatig tot onbegrip bij anderen. Men lijkt het niet te kunnen/willen accepteren. Totdat ze zelf in zo'n situatie terecht komen.
Ik vind dat de enige verklaring die je schuldig bent is het aangeven dat je vrijwel niet belastbaar bent en niet goed tegen prikkels kan. Je hoeft hier niet een hele uitgebreide verklaring over te geven. Het gaat ze verder niks aan.
donderdag 4 november 2021 om 17:07
Ik kan begrijpen dat er altijd mensen zijn die de eronder uit willen komen, maar dat vind ik zo frustrerend; wij waren als een vd eersten die onze verantwoordelijkheid hebben genomen. Althans dachten we, want nu moet alles keer 2.Wickedwitch schreef: ↑04-11-2021 16:44Tja er zijn voetbalverenigingen waarbij de ouders de bardienst etc af kunnen kopen. Ik werk, heb alleen kind opgevoed, had mantelzorg voor ouder en baalde ook wel eens van bardienst. Maar als ik er eenmaal was vond ik t heel gezellig. Ik vond het niet zo leuk dat altijd dezelfde mensen zich drukten bij verdeling van de taken. Je weet dat dit van je verwacht wordt als je kinderen gaan sporten. Je zou ook met iemand in t team proberen af te spreken of hij of zij de ene week met jouw kinderen gaaien jij de andere week met de zijne of hare. Zo heb je dan wat meer lucht.
De tip over het meerijden begrijp ik, goede tip, maar eigenlijk is de verwachting ook dat je langs de lijn staat bij je eigen kind. Bij een thuiswedstrijd doe je clubgebouw gerelateerde dingen, of bardienst. Wat dus ook betekent dat er dan geen ouder langs de kant staat van 1 van onze kinderen. Overigens vind ik dat af en toe niet zo'n probleem hoor, dat is niet anders. Maar de bardienst bv duurt na afloop van de wedstrijd nog ongeveer 3 uur.
donderdag 4 november 2021 om 17:08
Taken afkopen kan niet.redbulletje schreef: ↑04-11-2021 17:02Kinderen op een sport doen waar ouders niet mee hoeven helpen of de taken afkopen.
donderdag 4 november 2021 om 17:09
Dat wekt wel de indruk dat je er op termijn weer dingen bij gaat doen.NosceTeIpsum schreef: ↑04-11-2021 16:56"Zo lang ik nog niet volledig hersteld ben van mijn depressie kan ik wel de was doen, maar niets extra's daarbij". Geen lange verhalen afsteken, hou het bij de kern.
En dan komt bij hun de vraag, wanneer verwacht je hersteld te zijn?
Ik doe trouwens zelf vrijwilligerswerk op ander gebied en ook daar merk ik dat ze blijven trekken. Je doet eigenlijk nooit genoeg want er moet altijd NOG meer gebeuren en beter en netter. Ik heb het in het begin over mijn gezondheid gehad en nu hoor ik bij alles 'ja je moet aan je gezondheid denken' terwijl het daar al lang niet meer om gaat. Ik wil er gewoon geen dagtaak aan hebben.
Het is een zijspoor maar het is goed niet altijd je gezondheid aan te dragen. Je vindt de was gewoon genoeg, klaar.
Je kunt méér.
donderdag 4 november 2021 om 17:12
Dit zijn de afspraken die bij het lidmaatschap van de vereniging vallen. Per ingeschreven lid worden een aantal vrijwilligersuren verwacht. Heb je 1 kind op de club dan doe je x aantal uren heb je er 2 dan heb je het dubbele. Uren die jij niet doet (geldige reden of niet) moeten andere mensen uit het team oplossen.
Hoe lang speelt de overbelasting al? Want als je zo reageert en nergens meer ruimte ziet het op te lossen dannhoeft er maar iets te gebeuren en je klapt om. Wellicht is het goed hulp te zoeken bij het feit dat je al een periode overbelast bent en kun je kijken met een professional hoe je de belastbaarheid weer wat kan vergroten. Zolang je kinderen hebt zal er van vele kanten, school, sport, vrienden maar ook vanuit je eigen situatie veel worden verwacht. Dingen die ook niet heel raar zijn, want een sportclub kan alleen draaien op vrijwilligers.
Weglopen voor verplichtingen kun je niet altijd blijven doen.aangezien het geen rare/overdreven verwachting van de club is zul je echt bij jezelf de oplossing moeten zoeken zeker als je in de toekomst niet wil blijven vastlopen.
Hoe lang speelt de overbelasting al? Want als je zo reageert en nergens meer ruimte ziet het op te lossen dannhoeft er maar iets te gebeuren en je klapt om. Wellicht is het goed hulp te zoeken bij het feit dat je al een periode overbelast bent en kun je kijken met een professional hoe je de belastbaarheid weer wat kan vergroten. Zolang je kinderen hebt zal er van vele kanten, school, sport, vrienden maar ook vanuit je eigen situatie veel worden verwacht. Dingen die ook niet heel raar zijn, want een sportclub kan alleen draaien op vrijwilligers.
Weglopen voor verplichtingen kun je niet altijd blijven doen.aangezien het geen rare/overdreven verwachting van de club is zul je echt bij jezelf de oplossing moeten zoeken zeker als je in de toekomst niet wil blijven vastlopen.
nanouk wijzigde dit bericht op 04-11-2021 17:16
0.41% gewijzigd
donderdag 4 november 2021 om 17:12
Leuk die sport voor de kinders, maar als jij geen fut hebt voor die subcultuur, dan is het jammer maar helaas voor je kinderen.
Kunnen ze gaan voetballen, rugbyen, hockeyen, whatever.. wanneer ze zelf ook de nevenfuncties kunnen vervullen.
Ik zou het er benauwd van krijgen, van al die verwachtingen, al dat georganiseer en gerooster.
Kunnen ze gaan voetballen, rugbyen, hockeyen, whatever.. wanneer ze zelf ook de nevenfuncties kunnen vervullen.
Ik zou het er benauwd van krijgen, van al die verwachtingen, al dat georganiseer en gerooster.
donderdag 4 november 2021 om 17:18
Wat lekker concreet! Dat komt dus gewoon momenteel niet in me op. Dank voor je reactie, ik neem het meeLeergierig schreef: ↑04-11-2021 16:42Nogmaals mailen dat jullie helaas niets extra kunnen doen in verband met gezondheid. Dat dit echt het maximum is en vragen of ze willen stoppen met aandringen. Dat dit een slechte invloed heeft op jullie gezondheid. Misschien in de andere mails toch nog te voorzichtig gesteld.
Als ze weer mailen, verwijzen naar vorige mail. Als ze je aanspreken als je er bent: zeggen dat je het hebt toegelicht in een mail. Dat je het er verder niet over wilt hebben. Steeds herhalen.
Ze kunnen jullie niet dwingen.
donderdag 4 november 2021 om 17:18
Sommige mensen zijn nu eenmaal minder belastbaar snel overprikkeld en kwetsbaar hierin. Als TO ruimte had om zichzelf meer te leren belasten, had ze dat wel gedaan lijkt mij. Niet alles is op te lossen met 'professionele hulp'. Het lijkt er op dat TO er wel al behoorlijk mee om heeft leren gaan door haar leven aan te passen. Soms gaat het niet meer om de acceptatie van jezelf van klachten, maar gaat het om acceptatie van anderen. Daar lopen heel veel chronisch zieke mensen tegenaan, de acceptatie van anderen.Nanouk schreef: ↑04-11-2021 17:12Dit zijnnde afspraken die bij het lidmaatschap van de vereniging vallen. Per ingeschreven lid worden een aantal vrijwilligersuren verwacht. Heb je 1 kind op de club dan doe je x aantal uren heb je er 2 dan heb je het dubbele. Uren die jij niet doet (geldige reden of niet) moeten andere mensen uit het team oplossen.
Hoe lang speelt de overbelasting al? Want als je zo reageert en nergens meer ruimte ziet het op te lossen dannhoeft er maar iets te gebeuren en je klapt om. Wellicht is het goed hulp te zoeken bij het feit dat je al een periode overbelast bent en kun je kijken met een professional kijken hoe je de belastbaarheid weer wat kan vergroten. Zolang je kinderen hebt zal er van vele kanten, school, sport, vrienden maar ook vanuit je eigen situatie veel worden verwacht. Dingen die ook niet heel raar zijn, want een sportclub kan alleen draaien op vrijwilligers.
Weglopen voor verplichtingen kun je niet altijd blijven doen.aangezien het geen rare/overdreven verwachting van de club is zul je echt bij jezelf de oplossing moeten zoeken zeker als je in de toekomst niet wil blijven vastlopen.
donderdag 4 november 2021 om 17:19
Zo redeneer ik dus ook. Het is niet zo dat mijn dag opeens 48 uur heeft.SunShine35 schreef: ↑04-11-2021 16:44Is er een afspraak bij de sportclub dat alle ouders bepaalde taken doen?
Dat jullie 2 keer zo veel zouden moeten doen vind ik een gekke redenering; je hebt niet 2 x zo veel tijd in vergelijking met anderen.
donderdag 4 november 2021 om 17:20
Het is alleen helemaal niet van toepassing. Lekker makkelijk om het maar op een ander af te schuiven. Het is jouw verantwoordelijkheid, niet die van hen.
En ik weet alles van weinig belastbaar zijn, dus je hoeft niet te denken dat ik dat stuk niet begrijp. Maar een ander hoeft dat dus niet op te lossen, dat is echt aan jullie zelf. De consequentie van twee kinderen en beide kinderen op die sport is dat jullie die en die taken doen. Red je dat niet dan kunnen jullie binnen je gezin kijken wat jullie anders in kunnen richten of hulp van buitenaf vragen. En anders een andere sport.
donderdag 4 november 2021 om 17:20
Die tip is gewoon onzin. Bij een vereniging horen bepaalde taken erbij als je lid wordt, als het goed is staat dat ook bij de aanmelding vermeld. Als jij het niet doet dan moet een andere ouder het extra doen.
Dan moet je je kinderen op een andere sport doen.
donderdag 4 november 2021 om 17:22
Ik zou dat langs de lijn staan toch heroverwegen. Nu is één van de opties die genoemd worden dat je kinderen moeten stoppen met deze sport.
Ik denk dat ze liever sporten zonder een ouder aan de lijn, dan helemaal stoppen. En dan kunnen ze misschien ook vaker meerijden en dat jij ook kinderen laat meerijden.
Je dag gaat idd niet opeens 48 uur krijgen. En ik ben niet zo bekend met dat soort sportclubs, maar als er echt een harde eis is dat je taken doet, zou ik dat voorrang geven boven 'langs de lijn staan'.
Ik denk dat ze liever sporten zonder een ouder aan de lijn, dan helemaal stoppen. En dan kunnen ze misschien ook vaker meerijden en dat jij ook kinderen laat meerijden.
Je dag gaat idd niet opeens 48 uur krijgen. En ik ben niet zo bekend met dat soort sportclubs, maar als er echt een harde eis is dat je taken doet, zou ik dat voorrang geven boven 'langs de lijn staan'.
Je kunt méér.
donderdag 4 november 2021 om 17:22
De verwachting is dat je langs de lijn staat bij je eigen kind, zie je dat dan ook als 'taak'? Dat is m.i. gewoon belangstelling voor je kind, enthousiasme tonen voor zijn/haar prestaties. Een mooie tekening bewonder je ook, een blokfluitsolo geef je ook applaus. Dat is geen 'taak', je bent de moeder van dat kind.wallpaper schreef: ↑04-11-2021 17:07Ik kan begrijpen dat er altijd mensen zijn die de eronder uit willen komen, maar dat vind ik zo frustrerend; wij waren als een vd eersten die onze verantwoordelijkheid hebben genomen. Althans dachten we, want nu moet alles keer 2.
De tip over het meerijden begrijp ik, goede tip, maar eigenlijk is de verwachting ook dat je langs de lijn staat bij je eigen kind. Bij een thuiswedstrijd doe je clubgebouw gerelateerde dingen, of bardienst. Wat dus ook betekent dat er dan geen ouder langs de kant staat van 1 van onze kinderen. Overigens vind ik dat af en toe niet zo'n probleem hoor, dat is niet anders. Maar de bardienst bv duurt na afloop van de wedstrijd nog ongeveer 3 uur.
En dat je door een bardienst niet langs de kant kunt staan, dat is iets wat voor alle ouders geldt, dat is nu eenmaal zo. Ik krijg steeds meer het idee dat er van alles wordt bijgesleept om jouw mindere belastbaarheid aan te scherpen. Als je zaterdagochtend een pittige ochtend hebt door vroeg opstaan in combinatie met een bardienst, wat let je om de rest van het weekend je rust te pakken?
donderdag 4 november 2021 om 17:23
En dus mag een ander extra hard lopen? Echt, ik vind het rot voor je dat je beperkt belastbaar bent, maar het feit dat je er compleet aan voorbij gaat dat de weigering van jouw man om zijn steentje bij te dragen betekent, dat anderen harder moeten lopen, zonder er ook maar een moment bij stil te staan dat die misschien óók aan hun taks zitten, maakt dat jullie heel onsympathiek overkomen. Bij het aangeven van je grenzen laten merken dat je je daarvan bewust bent, zou al helpen.
donderdag 4 november 2021 om 17:26
Mee eens. Er is eigenlijk niemand gemotiveerd voor die taken, en weinig hebben al 'zoveel' gedaan als wij.StevieNicks schreef: ↑04-11-2021 16:44Ik herken het en kan er nu beter mee omgaan. Helaas heb ik er de diagnose fibromyalgie voor moeten krijgen maar nu ik het van mezelf geaccepteerd heb kan ik het ook beter communiceren naar anderen. Ik had die druk vanuit familie maar sinds de diagnose is er ineens veel meer begrip en hoef ik het maar aan te geven.
Oef pittige diagnose. Dan weet je ook wel het een en ander over energiebesparing
Mijn mening is een grens voor jezelf te bepalen en dat onder de noemer ‘mijn gezondheid laat het niet toe’ te communiceren. En die grens te laten staan en niet toe te geven.
Een conflict is niet perse slecht hè. Je hebt waarschijnlijk heel lang overal ja op gezegd, en dat geeft weerstand omdat de anderen het van je gewend zijn. Nu moeten zij in beweging komen om een ander te vragen en ja, dat is dan vervelend. Maar daar heb jij niks mee te maken. Laat ze lekker iemand anders vragen!
De mensen die erover klagen en dit opleggen staan met 5 man met een hesje langs het veld. Die hoeven dus wegens die reden ook niet bij te dragen aan de extra taken die men ons op legt. Want die doen immers al 'iets' (waarbij ik me afvraag waarom er 5 nodig zijn terwijl het andere team hetzelfde met 2 langs de lijn doen, maar daar brand ik maar niet mijn vingers aan).
donderdag 4 november 2021 om 17:29
Ik snap je punt maar soms hebben professionals net even wat andere tips waar je zelf niet aan gedacht had. En als een simpele vraag van een sportclub zoveel teweeg brengt dan voorzie ik in de toekomst nog meer problemen.Hogwarts schreef: ↑04-11-2021 17:18Sommige mensen zijn nu eenmaal minder belastbaar snel overprikkeld en kwetsbaar hierin. Als TO ruimte had om zichzelf meer te leren belasten, had ze dat wel gedaan lijkt mij. Niet alles is op te lossen met 'professionele hulp'. Het lijkt er op dat TO er wel al behoorlijk mee om heeft leren gaan door haar leven aan te passen. Soms gaat het niet meer om de acceptatie van jezelf van klachten, maar gaat het om acceptatie van anderen. Daar lopen heel veel chronisch zieke mensen tegenaan, de acceptatie van anderen.
Je kan tegen je kind bijvoorbeeld ook niet zeggen sorry ik kan je niet helpen bij het leren van je toets want ik trek het niet.
Daarnaast kan de overbelasting ook voortkomen uit problemen die bij ouders spelen of in het verleden gespeeld hebben. Dan is het goed hier naar te kijken en hieraan te werken om weer beter in je vel te komen. Zie het als een kadootje voor jezelf. Als dit al lange periode speelt gaat dit echt niet vanzelf over door even rustig aan doen weet ik uit eigen ervaring.
donderdag 4 november 2021 om 17:29
Het kan wel helpen om dat aan te geven, maar als jij niet harder kunt lopen, moet je dat vooral niet doen! Als je dan doorgaat omdat andere mensen het ook zo druk hebben, gaat het helemaal de verkeerde kant op met je. Die andere mensen moeten ook maar hun grenzen aangeven.Agen schreef: ↑04-11-2021 17:23En dus mag een ander extra hard lopen? Echt, ik vind het rot voor je dat je beperkt belastbaar bent, maar het feit dat je er compleet aan voorbij gaat dat de weigering van jouw man om zijn steentje bij te dragen betekent, dat anderen harder moeten lopen, zonder er ook maar een moment bij stil te staan dat die misschien óók aan hun taks zitten, maakt dat jullie heel onsympathiek overkomen. Bij het aangeven van je grenzen laten merken dat je je daarvan bewust bent, zou al helpen.
donderdag 4 november 2021 om 17:29
Ze schuift het niet af. Ze is minder belastbaar door haar energieniveau en doet wat ze nu kan. Het is niet nodig dat ze ze zich in extra bochten gaat wringen om het wel te doen, met daardoor kans op uitval op andere gebieden.S-Groot schreef: ↑04-11-2021 17:20Het is alleen helemaal niet van toepassing. Lekker makkelijk om het maar op een ander af te schuiven. Het is jouw verantwoordelijkheid, niet die van hen.
En ik weet alles van weinig belastbaar zijn, dus je hoeft niet te denken dat ik dat stuk niet begrijp. Maar een ander hoeft dat dus niet op te lossen, dat is echt aan jullie zelf. De consequentie van twee kinderen en beide kinderen op die sport is dat jullie die en die taken doen. Red je dat niet dan kunnen jullie binnen je gezin kijken wat jullie anders in kunnen richten of hulp van buitenaf vragen. En anders een andere sport.
@TO, gewoon je grenzen aangeven. Laat je niet gek maken.
