Psyche
alle pijlers
Als je omgeving je draagkracht niet accepteert?
donderdag 4 november 2021 om 16:26
Ik gebruik deze nick ivm herkenbaarheid.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
donderdag 4 november 2021 om 18:42
TO heeft het over alle druk van buitenaf. Dus als eigenlijk alles al te veel is zonder sportverenigingen, scholen en andere mensen die dingen van haar willen, dan wordt elk klusje erbij toch eigenlijk al te veel.zusjevanLady_Day schreef: ↑04-11-2021 18:34Dit. Hoeveel tijd kost 1 wasmachine draaien op een hele week? 1 minuut om er in te stoppen, vijf minuten om op hangen en vijf minuten om op te vouwen? Het schrijven van een openingspost duurt langer…
Een wasje, maar dan ook nog iets voor school voor beide kinderen, en een tante die wil dat ze..., en voor de buurtvereniging graag...., en het werk van haar man verwacht ook... etc.
En als alles 'maar een wasje', een middagje aanwezigheid, een avondje meehelpen, een klusje erbij nemen is, dan wordt het dus wel veel.
Overigens vermoed ik dat het probleem niet de was zelf is, maar het gedoe eromheen: ophalen, kind is laat met het doorgeven, dus wachten na de sport tot ze allemaal klaar zijn, meenemen, 'maar Truusje kan vandaag niet, dus ik kom het morgen wel even ophalen' etc etc.
donderdag 4 november 2021 om 18:42
Ja, maar je kunt ook denken: ze heeft een x een bardienst gedraaid en kennelijk is het toch te veel voor haar. Mensen kunnen van alles denken als ze je niet willen begrijpen.Moon-Alisa schreef: ↑04-11-2021 18:27Je hebt een bardienst gedaan om je van je goede kant te laten zien. Alleen nu is het niet meer zo duidelijk. Anderen denken dan: Hey dat is apart, de ene keer kan ze wel een bardienst en de andere keer niet.
Of: Kijk als Katrien er ook is dan wil ze wel.
Ik speel even advocaat van de duivel, maar 'geen bardienst' is duidelijker dan 'ik probeer toch een keer een bardienst terwijl het eigenlijk te zwaar is'.
Misschien kun je inderdaad aanbieden meer te wassen, als dat wel lukt. Ik kan me voorstellen dat er ook ouders zijn die liever 3 bardiensten draaien dan met die hele berg zweterige modderige shirts te zitten op zaterdagavond.
donderdag 4 november 2021 om 18:45
Ik heb altijd gereden/hapjes geregeld/gesupporterd etc. bij de sport waar mijn kinderen op zaten (geen voetbal), maar dat was gewoon écht op basis van vrijwilligheid in plaats van de dwangverhalen die ik hier lees. Als ik kon (meestal wel), dan deed ik het, kon ik niet, dan was aangeven dat het deze keer niet kon (zonder verantwoording te hoeven afleggen!) ook gewoon voldoende.
Net als met activiteiten op de basisschool. Ik heb als (destijds) alleenstaande ouder met een fulltime baan echt wel mijn deel gedaan (leesouder, festiviteiten, schoonmaken), maar ook hier gewoon op basis van *mijn* beschikbaarheid en niet onder zogenaamde ‘vrijwilligers’dwang.
Kom nou, ik laat een vereniging/school niet mijn schema/belastbaarheid/weekindeling bepalen!
Net als met activiteiten op de basisschool. Ik heb als (destijds) alleenstaande ouder met een fulltime baan echt wel mijn deel gedaan (leesouder, festiviteiten, schoonmaken), maar ook hier gewoon op basis van *mijn* beschikbaarheid en niet onder zogenaamde ‘vrijwilligers’dwang.
Kom nou, ik laat een vereniging/school niet mijn schema/belastbaarheid/weekindeling bepalen!
donderdag 4 november 2021 om 18:49
Er was wederom geen reactie gekomen op de vraag voor een vrijwilliger, dus er werd nogmaals per groepapp aangegeven dat iemand dit moest doen. Daardoor voelde ik me verplicht voelde te reageren, en heb toen aangegeven binnenkort een dienst te doen voor andere team.Zonmuis schreef: ↑04-11-2021 18:27Ik heb het idee dat ze bij jou door blijven gaan omdat je nog probeert de situatie beter te kneden, als je begrijpt wat ik bedoel.
Als meerderen niet doen wat ze volgens de vereniging 'moeten', dan heb je kans dat die gewoon zeggen: "Ik kan niet. Punt."
Of helemaal niet op dat soort mails reageren.
En misschien naief, maar ik dacht dus, positieve insteek. Maar dat was niet de bedoeling want we hebben twee kinderen die lid zijn.
En toen ik opperde: 'Misschien is het goed om te onderzoeken of er (tevens) andere mensen willen ondersteunen als vrijwilliger?' werd ik door de 5 hesjes compleet als gek verklaard.
Tja, ik snap dat niet zo goed. Als dit niet werkt, waarom zou je dan niet naar alternatieven willen kijken?
donderdag 4 november 2021 om 18:49
En niet iedereen heeft de ruimte in het hoofd om zo'n simpel iets te doen. Soms wil het gewoon niet.zusjevanLady_Day schreef: ↑04-11-2021 18:34Dit. Hoeveel tijd kost 1 wasmachine draaien op een hele week? 1 minuut om er in te stoppen, vijf minuten om op hangen en vijf minuten om op te vouwen? Het schrijven van een openingspost duurt langer…
Echt ik heb ook een hand rijst in de waterkoker gegooid om rijst te koken. Enorme burnout.. koken hoe simpel ook was gewoon te gecompliceerd. Zelfs een boterham smeren was boven capaciteit. Nog later kon ik 1 ding tegelijk. Kruiden klaarzetten. Kip klaarzetten. Groente klaarleggen. Dan groente snijden. Kip snijden. Kip bakken. Groente toevoegen. Kruiden erbij. Saus erin. Klaar. Pan uit. Rijst opzetten.
Dus ja voor iemand die niet minder funtioneert is een wasje 10 minuten totaal. Voor iemand die minder trekt kan dat wel 5 dagenlang een uur mentale energie kosten. Want op vrijdag dit en dat en dan zaterdag zus en zo en zondag ook nog dat maar maandag dat en het moet voor dan klaar.
donderdag 4 november 2021 om 18:49
Als je kinderen ieder op een andere sport hadden gezeten waar ze een bijdrage verwachten vd ouders dan had je hetzelfde gehad.
donderdag 4 november 2021 om 18:53
Als het vaker zo gaat dan denk ik dat je teveel op hun irritatiespier drukt. Je reageert maar niet met de gewenste reactie. Jouw reactie bevat weer een taak (vraag verder uitzetten) die jij niet op je neemt (anders had je zelf de vraag al verder uitgezet). Tip: laat je man de groepsapp ‘beheren’ en zet ‘m zelf op dempen. Als er iets belangrijks is hoor je het van man (dit omdat je schrijft dat je het jezelf aandoet, je schuldig voelen).wallpaper schreef: ↑04-11-2021 18:49Er was wederom geen reactie gekomen op de vraag voor een vrijwilliger, dus er werd nogmaals per groepapp aangegeven dat iemand dit moest doen. Daardoor voelde ik me verplicht voelde te reageren, en heb toen aangegeven binnenkort een dienst te doen voor andere team.
En misschien naief, maar ik dacht dus, positieve insteek. Maar dat was niet de bedoeling want we hebben twee kinderen die lid zijn.
En toen ik opperde: 'Misschien is het goed om te onderzoeken of er (tevens) andere mensen willen ondersteunen als vrijwilliger?' werd ik door de 5 hesjes compleet als gek verklaard.
Tja, ik snap dat niet zo goed. Als dit niet werkt, waarom zou je dan niet naar alternatieven willen kijken?
Nee heb je, ja kun je krijgen
donderdag 4 november 2021 om 18:53
Mijn hemel wat een eisen en verplichtingen. Daar hoeft de sportclub van mijn kinderen niet mee aan te komen.
Ik sta langs de kant, rijd naar wedstrijden en betaalwasgeld aan 1 ouder zodat we die niet hoeven te rouleren.
Als er hulp gevraagd wordt voor een bepaalde activiteit dan bepaal ik zelf of mn agenda dat toelaat.
Ik zou wat harder worden to. Je kan niet..klaar...het hoe en waarom heeft niemand wat mee te maken. Ook mss een poosje wat minder op het veld staan. Als ze je minder zien kunnen ze ook denken dat het niet zo goed met je gaat. Halen brengen, kan je dat niet samen doen met een andere ouder? Doen wij sinds kort ook en is heel fijn, minder gehaast op die avond.
Ik sta langs de kant, rijd naar wedstrijden en betaalwasgeld aan 1 ouder zodat we die niet hoeven te rouleren.
Als er hulp gevraagd wordt voor een bepaalde activiteit dan bepaal ik zelf of mn agenda dat toelaat.
Ik zou wat harder worden to. Je kan niet..klaar...het hoe en waarom heeft niemand wat mee te maken. Ook mss een poosje wat minder op het veld staan. Als ze je minder zien kunnen ze ook denken dat het niet zo goed met je gaat. Halen brengen, kan je dat niet samen doen met een andere ouder? Doen wij sinds kort ook en is heel fijn, minder gehaast op die avond.
donderdag 4 november 2021 om 18:53
Wickedwitch schreef: ↑04-11-2021 18:50Bij helpen op school heb ik toch veel overgelaten aan thuisblijf moeders. Daar zijn er in NL nog erg veel van. Belachelijk om dan van werkende vrouwen te eisen dat zij ook net zoveel helpen op school.
Nog belachelijker is het om van de ouder met de piemel helemaal níets te vragen.
donderdag 4 november 2021 om 18:56
Het valt op dat je telkens op begrip rekent.
Er komt druk.
Je geeft een beetje toe, je vraagt om begrip, je stelt 'oplossingen' voor, en als men die afwijst, bezwijk je.
Grenzen bewaken doe je niet op deze manier. Je bent onduidelijk, onzeker en je laat je overhalen.
Dat betekent voor de tegenpartij dat je wel zeurt en klaagt, maar als puntje bij paaltje komt kun je het tóch. Bekijk het eens van uit hun positie: Welke reden hebben zij om jouw klachten serieus te nemen? Het zijn niet je woorden, maar je daden die spreken.
Herken je dit?
Er komt druk.
Je geeft een beetje toe, je vraagt om begrip, je stelt 'oplossingen' voor, en als men die afwijst, bezwijk je.
Grenzen bewaken doe je niet op deze manier. Je bent onduidelijk, onzeker en je laat je overhalen.
Dat betekent voor de tegenpartij dat je wel zeurt en klaagt, maar als puntje bij paaltje komt kun je het tóch. Bekijk het eens van uit hun positie: Welke reden hebben zij om jouw klachten serieus te nemen? Het zijn niet je woorden, maar je daden die spreken.
Herken je dit?
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
donderdag 4 november 2021 om 18:57
NIET bellen. Dan word je al gauw overbluft en moet je meteen reageren. Dan ga je uit schuldgevoel dingenviva-amber schreef: ↑04-11-2021 18:20Ik zou niet mailen, maar even telefonisch contact opnemen en het uitleggen.
toezeggen. Mailen met een tekst en bij antwoord verwijzen naar de vorige mail.
donderdag 4 november 2021 om 19:01
Ze ‘ruiken’ dat er meer te halen valt. Daarom reageren ze zo. Je zult ook meer respect afdwingen als je je grenzen aangeeft.KooktMetKnoflook schreef: ↑04-11-2021 18:56Het valt op dat je telkens op begrip rekent.
Er komt druk.
Je geeft een beetje toe, je vraagt om begrip, je stelt 'oplossingen' voor, en als men die afwijst, bezwijk je.
Grenzen bewaken doe je niet op deze manier. Je bent onduidelijk, onzeker en je laat je overhalen.
Dat betekent voor de tegenpartij dat je wel zeurt en klaagt, maar als puntje bij paaltje komt kun je het tóch. Bekijk het eens van uit hun positie: Welke reden hebben zij om jouw klachten serieus te nemen? Het zijn niet je woorden, maar je daden die spreken.
Herken je dit?
Je kunt niet, punt. Dat ga je mailen en verder niet reageren. Zeker niet in de groepsapp . Niet toegeven, niet verontschuldigen. Nergens voor nodig.
donderdag 4 november 2021 om 19:03
lemoos2 schreef: ↑04-11-2021 18:53Als het vaker zo gaat dan denk ik dat je teveel op hun irritatiespier drukt. Je reageert maar niet met de gewenste reactie. Jouw reactie bevat weer een taak (vraag verder uitzetten) die jij niet op je neemt (anders had je zelf de vraag al verder uitgezet). Tip: laat je man de groepsapp ‘beheren’ en zet ‘m zelf op dempen. Als er iets belangrijks is hoor je het van man (dit omdat je schrijft dat je het jezelf aandoet, je schuldig voelen).
Mee eens, het drukt ook op mijn irritatie. Misschien omdat ik voor mijn gevoel heel duidelijk ben geweest, maar de druk alleen maar wordt opgevoerd. Waarmee ik wil benadrukken dat ik vind dat ik duidelijk ben geweest, of de andere kant dat ook denkt kan ik natuurlijk niet invullen. Het voelt voor mij alsof ze het wel weten, maar het door willen drukken. Zij irriteren zich vermoedelijk eraan dat ik en mijn man hier niet in mee gaan.
Overigens kan ik mijn man de app laten volgen maar dat is dan wel lastig omdat wij afwisselen met de kinderen.
Wat ik nog wel even wil benoemen is dat mijn man ook in die app zit, en het gisteren voor me heeft opgenomen in de trant van 'het blijkt wederom uit deze appjes dat het niet rond komt. Er wordt een alternatieve oplossing aangedragen, het is slechts een idee die er wordt geopperd'.
donderdag 4 november 2021 om 19:06
Jullie vatten het te persoonlijk op. Je verwacht iets van die mensen dat je nooit van ze gaat krijgen. Laat man in die groepsapp dan kan hij nuttige info doorzetten naar jou. Lijkt mij de meest praktische oplossing voor nu met dit probleem. Wat je niet leest/meekrijgt, daar kun je je onmogelijk schuldig of gepusht door voelen.wallpaper schreef: ↑04-11-2021 19:03Mee eens, het drukt ook op mijn irritatie. Misschien omdat ik voor mijn gevoel heel duidelijk ben geweest, maar de druk alleen maar wordt opgevoerd. Waarmee ik wil benadrukken dat ik vind dat ik duidelijk ben geweest, of de andere kant dat ook denkt kan ik natuurlijk niet invullen. Het voelt voor mij alsof ze het wel weten, maar het door willen drukken. Zij irriteren zich vermoedelijk eraan dat ik en mijn man hier niet in mee gaan.
Overigens kan ik mijn man de app laten volgen maar dat is dan wel lastig omdat wij afwisselen met de kinderen.
Wat ik nog wel even wil benoemen is dat mijn man ook in die app zit, en het gisteren voor me heeft opgenomen in de trant van 'het blijkt wederom uit deze appjes dat het niet rond komt. Er wordt een alternatieve oplossing aangedragen, het is slechts een idee die er wordt geopperd'.
Nee heb je, ja kun je krijgen
donderdag 4 november 2021 om 19:08
Klopt, één taak tegelijk anders komt er een error als ik moe ben.petra123456 schreef: ↑04-11-2021 18:49En niet iedereen heeft de ruimte in het hoofd om zo'n simpel iets te doen. Soms wil het gewoon niet.
Echt ik heb ook een hand rijst in de waterkoker gegooid om rijst te koken. Enorme burnout.. koken hoe simpel ook was gewoon te gecompliceerd. Zelfs een boterham smeren was boven capaciteit. Nog later kon ik 1 ding tegelijk. Kruiden klaarzetten. Kip klaarzetten. Groente klaarleggen. Dan groente snijden. Kip snijden. Kip bakken. Groente toevoegen. Kruiden erbij. Saus erin. Klaar. Pan uit. Rijst opzetten.
Dus ja voor iemand die niet minder funtioneert is een wasje 10 minuten totaal. Voor iemand die minder trekt kan dat wel 5 dagenlang een uur mentale energie kosten. Want op vrijdag dit en dat en dan zaterdag zus en zo en zondag ook nog dat maar maandag dat en het moet voor dan klaar.
En die was is ook wel wat meer werk dan hier wordt omschreven, maar dat vind ik niet erg. En ook al houden we geen geld over voor luxe, die wasjes betalen we geheel uit eigen zak, en daar doe ik niet moeilijk over.
donderdag 4 november 2021 om 19:10
Die ouders zijn er ook... En die kunnen dus ook niet.Subnautica schreef: ↑04-11-2021 18:49Als je kinderen ieder op een andere sport hadden gezeten waar ze een bijdrage verwachten vd ouders dan had je hetzelfde gehad.
donderdag 4 november 2021 om 19:10
TMI. Dan werk je in de hand dat de dochter van de buurvrouw een vriendin heeft, die een neef heeft, wiens vrouw ook depressief is en die kan wél dit en dat en zus en zo.NosceTeIpsum schreef: ↑04-11-2021 16:56"Zo lang ik nog niet volledig hersteld ben van mijn depressie kan ik wel de was doen, maar niets extra's daarbij". Geen lange verhalen afsteken, hou het bij de kern.
A question that sometimes drives me hazy: Am I or are the others crazy?
donderdag 4 november 2021 om 19:10
Niet alle reacties gelezen.
Maar wel herkenbaar. Ik ben om vergelijkbare redenen eens uit een vereniging gestapt, omdat mensen niet willen begrijpen dat er een verschil is tussen niet willen en niet kunnen. Of niet willen begrijpen dat je wèl kunt sporten, maar geen bardienst draaien.
je kunt het niet. Punt. Als je slecht ter been was, kon je ook niet achter de bar staan en als je in een risicogroep voor Covid viel, kon het ook niet. Jij hebt er niet genoeg energie voor. Hoef je niet uit te leggen, gewoon: gezondheidsredenen.
Jammer hoor, dat mensen altijd zo’n oordeel hebben over klachten waar je niks van ziet. Maar je doet er niks aan volgens mij.
Maar wel herkenbaar. Ik ben om vergelijkbare redenen eens uit een vereniging gestapt, omdat mensen niet willen begrijpen dat er een verschil is tussen niet willen en niet kunnen. Of niet willen begrijpen dat je wèl kunt sporten, maar geen bardienst draaien.
je kunt het niet. Punt. Als je slecht ter been was, kon je ook niet achter de bar staan en als je in een risicogroep voor Covid viel, kon het ook niet. Jij hebt er niet genoeg energie voor. Hoef je niet uit te leggen, gewoon: gezondheidsredenen.
Jammer hoor, dat mensen altijd zo’n oordeel hebben over klachten waar je niks van ziet. Maar je doet er niks aan volgens mij.
donderdag 4 november 2021 om 19:12
Ook bijdragen bij school (daar is de druk minder, maar ook aanwezig) doe ik elk jaar. Voor elke kind één a twee keer. Doe ik voor school, en vooral voor mijn kinderen. School accepteert wel je grenzen daarin, ze zijn blij met de hulp, of dat eenmaal of elke week is.manonte schreef: ↑04-11-2021 18:45Ik heb altijd gereden/hapjes geregeld/gesupporterd etc. bij de sport waar mijn kinderen op zaten (geen voetbal), maar dat was gewoon écht op basis van vrijwilligheid in plaats van de dwangverhalen die ik hier lees. Als ik kon (meestal wel), dan deed ik het, kon ik niet, dan was aangeven dat het deze keer niet kon (zonder verantwoording te hoeven afleggen!) ook gewoon voldoende.
Net als met activiteiten op de basisschool. Ik heb als (destijds) alleenstaande ouder met een fulltime baan echt wel mijn deel gedaan (leesouder, festiviteiten, schoonmaken), maar ook hier gewoon op basis van *mijn* beschikbaarheid en niet onder zogenaamde ‘vrijwilligers’dwang.
Kom nou, ik laat een vereniging/school niet mijn schema/belastbaarheid/weekindeling bepalen!
donderdag 4 november 2021 om 19:17
Dit is precies wat je kunt aangeven bij een vraag: ik kan niet.
Je geeft teveel een reden aan. Die stellen mensen dan ter discussie. Geen reden meer aangeven in het vervolg. Als er ergens (school, sport) een vraag is om hulp, ga voor jezelf na: kan en wil ik dit doen? Zo ja, dan geef je dit aan, zo nee, dan benoem je niet meer waarom je nee zegt. Sorry, ik kan niet.
.
donderdag 4 november 2021 om 19:18
wallpaper schreef: ↑04-11-2021 18:49Er was wederom geen reactie gekomen op de vraag voor een vrijwilliger, dus er werd nogmaals per groepapp aangegeven dat iemand dit moest doen. Daardoor voelde ik me verplicht voelde te reageren, en heb toen aangegeven binnenkort een dienst te doen voor andere team.
En misschien naief, maar ik dacht dus, positieve insteek. Maar dat was niet de bedoeling want we hebben twee kinderen die lid zijn.
En toen ik opperde: 'Misschien is het goed om te onderzoeken of er (tevens) andere mensen willen ondersteunen als vrijwilliger?' werd ik door de 5 hesjes compleet als gek verklaard.
Tja, ik snap dat niet zo goed. Als dit niet werkt, waarom zou je dan niet naar alternatieven willen kijken?
Tja, beetje dom om het zo te doen hè? Je wordt dus niet persoonlijk aangesproken, er wordt slechts een oproep gedaan voor hulp. Vervolgens ga jij een smoes aandragen waarom jij dat team niet kunt helpen. Vind je het dan echt gek dat mensen daar geïrriteerd op regeageren? Zeg dan niks.
En vervolgens kom je met een idee waar ook weer een ander werk voor zou moeten doen. Waarom onderzoek je het zelf niet?
