Psyche
alle pijlers
Altijd zenuwachtig
maandag 12 januari 2009 om 21:55
Dat is het, ik ben bijna altijd zenuwachtig. Als ik op m'n werk zit, als ik naar buiten ga, als ik boodschappen moet doen, overal waar ik naartoe ga, het is er altijd en overal. Ik heb een vorm van sociale angst en het belemmert mijn leven gigantisch. Ik kan niet meer normaal functioneren.
Heb het een jaar geleden overwonnen door therapie (had zelfs straatvrees) en was een heel ander mens geworden. Ik deed weer alles en genoot van het leven. Zelfs zonder medicijnen, ik was zo trots op mezelf dat ik dit overwonnen had en dat ik m'n leven niet meer door de angst liet leiden.
Nu is het er langzaam weer ingeslopen, hoe weet ik niet, en ik weet me geen raad meer. Ik loop weer bij de psycholoog en heb eens in de 2 weken een gesprekje waarin proberen we m'n gedachten weer "recht te trekken". Ik heb het gevoel dat het niet werkt, ik zit in zo'n negatieveve spiraal, ik kom geen stap verder, loop inmiddels bij een acupuncturist maar ook dat helpt niet. Ik wil absoluut geen medicijnen, vanwege de bijwerkingen en dat ik mijn probleem niet met een pilletje wil oplossen.
M'n leven staat weer in het teken van m'n angst, ik sta er mee op en ga er mee naar bed, het is een hel en ik wil dit niet meer. Maar ik weet het gewoon allemaal niet meer. Ondanks dat ik weet dat ik het eerder overwonnen heb, helpen die gedachten me niet.
Waarom ik dit schrijf weet ik niet, ik ben er zo verdrietig van, dit is geen leven.
Heb het een jaar geleden overwonnen door therapie (had zelfs straatvrees) en was een heel ander mens geworden. Ik deed weer alles en genoot van het leven. Zelfs zonder medicijnen, ik was zo trots op mezelf dat ik dit overwonnen had en dat ik m'n leven niet meer door de angst liet leiden.
Nu is het er langzaam weer ingeslopen, hoe weet ik niet, en ik weet me geen raad meer. Ik loop weer bij de psycholoog en heb eens in de 2 weken een gesprekje waarin proberen we m'n gedachten weer "recht te trekken". Ik heb het gevoel dat het niet werkt, ik zit in zo'n negatieveve spiraal, ik kom geen stap verder, loop inmiddels bij een acupuncturist maar ook dat helpt niet. Ik wil absoluut geen medicijnen, vanwege de bijwerkingen en dat ik mijn probleem niet met een pilletje wil oplossen.
M'n leven staat weer in het teken van m'n angst, ik sta er mee op en ga er mee naar bed, het is een hel en ik wil dit niet meer. Maar ik weet het gewoon allemaal niet meer. Ondanks dat ik weet dat ik het eerder overwonnen heb, helpen die gedachten me niet.
Waarom ik dit schrijf weet ik niet, ik ben er zo verdrietig van, dit is geen leven.
vrijdag 10 april 2009 om 18:57
He Phien leuk dat je er naar vraagt! Het gaat wel oke eigenlijk.
Het gaat over het algemeen wel goed, heb wel regelmatig angstige momenten en dat maakt dat ik me rot voel. Heb af en toe een echte dip, maar over het algemeen gaat het wel goed.
Volgende week heb ik een gesprek met een psychiater, en krijg als het goed is dan medicijnen voorgeschreven. Vind het erg spannend en ben zeer benieuwd wat voor medicijnen ik ga krijgen.
De regressietherapie ben ik mee gestopt, durfde haar niet te bellen, heb uiteindelijk een mail gestuurd. Ze vond het jammer maar begreep het wel.
Heb nog wel m'n andere therapie, maar tja.. ik heb er eerlijk gezegd m'n twijfels bij. Ik weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen, ik heb op zich wel een klik met de therapeute, dat is het niet, maar toch, er vallen regelmatig stiltes, en ik heb het idee dat ze zelf ook niet meer weet waar we het over moeten hebben.
Een voorbeeldje, ik moet bepaalde formulieren bij houden. Als ik een angstig moment heb, moet ik het daar op omschrijven (gedrag/gevoel etc.) Het onderste gedeelte hoefde nog niet, dit zou later komen. Dat is het gedeelte voor hoe je later in een angstige situatie zou kunnen handelen waardoor het minder angstig is zeg maar. Ik heb nu onderhand best veel van die formulieren ingevuld en elke keer krijg ik de opdracht om er nog maar 1 of 2 of hoeveel dan ook in te vullen. We komen niet verder dan de rest van het formulier. Dat onderste gedeelte is juist wat ik nodig heb. Want ik wil graag weten hoe ik het anders zou kunnen doen in een angstige situatie.
Laatst vroeg ik ernaar en zei dat we die formulieren nog verder zouden bekijken, wanneer we dat gaan doen en of we dat uberhaupt wel gaan doen??
Elke keer als ik zo'n formulier invul, geef ik eignelijk altijd dezelfde antwoorden, niet expres maar ik heb altijd 1 en hetzelfde gevoel dus ja hoeveel moet ik er nog invullen denk ik dan, maar goed toen zei ze ja de enige oplossing die ik heb is dat ik mensen kan interviewen om zo te weten te komen wat mensen nou echt denken als ze een gespannen iemand zien.... Dit heb ik in m'n vorige therapie al eens gedaan, en ja wat heeft het voor nut, als ik 10 mensen interview, dan zijn er nog altijd 16 miljoen mensen waar ik het niet van weet.
Ik zei dus ook dat ik dat niet ga doen, tja zegt ze dat is de enige oplossing. Nahh ligt het nou aan mij of ?? Vul ik 30 van die formulieren in, en de enige oplossing die zij heeft voor de enge situaties is dat!
Daarnaast heb ik ook bij haar aangegeven dat ik medicijnen wil proberen. Vraagt ze ook nog of ik daarnaast door wil gaan met de therapie. Terwijl ze zelf vanaf het begin gezegd heeft dat als ik toch medicijnen ga proberen, het wel verstandig is om daarnaast in therapie te blijven.
Ook door de vele stiltes, vraag ik me vaak af dat ze zelf niet meer weet waar we het over moeten hebben.
Ze is net officieel psycholoog,dus net van de opleiding af, ik wil daar echt niet over oordelen en ze doet ook heus wel goed d'r werk, maar met dit denk ik echt dat ze zelf niet genoeg ervaring met dit heeft. Ik heb hierdoor ook wel het gevoel dat ik gewoon een extreem angstig geval ben, dat ik gewoon niet helpen ben ofzo.
Ik kijk nu hierdoor ook wel erg uit naar de medicijnen, ik heb daar een beetje m'n hoop op gevestigd, ook al weet ik dat ik dat niet moet doen maar ja.
Ik heb nu al een paar maanden therapie maar ik kan niet echt zeggen dat ik er nou wat mee opgeschoten ben.
Oh het is best een lang verhaal geworden haha, en dat alleen na de vraag hoe het met me gaat. Nou jullie zijn in ieder geval weer een beetje op de hoogte.
Het gaat over het algemeen wel goed, heb wel regelmatig angstige momenten en dat maakt dat ik me rot voel. Heb af en toe een echte dip, maar over het algemeen gaat het wel goed.
Volgende week heb ik een gesprek met een psychiater, en krijg als het goed is dan medicijnen voorgeschreven. Vind het erg spannend en ben zeer benieuwd wat voor medicijnen ik ga krijgen.
De regressietherapie ben ik mee gestopt, durfde haar niet te bellen, heb uiteindelijk een mail gestuurd. Ze vond het jammer maar begreep het wel.
Heb nog wel m'n andere therapie, maar tja.. ik heb er eerlijk gezegd m'n twijfels bij. Ik weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen, ik heb op zich wel een klik met de therapeute, dat is het niet, maar toch, er vallen regelmatig stiltes, en ik heb het idee dat ze zelf ook niet meer weet waar we het over moeten hebben.
Een voorbeeldje, ik moet bepaalde formulieren bij houden. Als ik een angstig moment heb, moet ik het daar op omschrijven (gedrag/gevoel etc.) Het onderste gedeelte hoefde nog niet, dit zou later komen. Dat is het gedeelte voor hoe je later in een angstige situatie zou kunnen handelen waardoor het minder angstig is zeg maar. Ik heb nu onderhand best veel van die formulieren ingevuld en elke keer krijg ik de opdracht om er nog maar 1 of 2 of hoeveel dan ook in te vullen. We komen niet verder dan de rest van het formulier. Dat onderste gedeelte is juist wat ik nodig heb. Want ik wil graag weten hoe ik het anders zou kunnen doen in een angstige situatie.
Laatst vroeg ik ernaar en zei dat we die formulieren nog verder zouden bekijken, wanneer we dat gaan doen en of we dat uberhaupt wel gaan doen??
Elke keer als ik zo'n formulier invul, geef ik eignelijk altijd dezelfde antwoorden, niet expres maar ik heb altijd 1 en hetzelfde gevoel dus ja hoeveel moet ik er nog invullen denk ik dan, maar goed toen zei ze ja de enige oplossing die ik heb is dat ik mensen kan interviewen om zo te weten te komen wat mensen nou echt denken als ze een gespannen iemand zien.... Dit heb ik in m'n vorige therapie al eens gedaan, en ja wat heeft het voor nut, als ik 10 mensen interview, dan zijn er nog altijd 16 miljoen mensen waar ik het niet van weet.
Ik zei dus ook dat ik dat niet ga doen, tja zegt ze dat is de enige oplossing. Nahh ligt het nou aan mij of ?? Vul ik 30 van die formulieren in, en de enige oplossing die zij heeft voor de enge situaties is dat!
Daarnaast heb ik ook bij haar aangegeven dat ik medicijnen wil proberen. Vraagt ze ook nog of ik daarnaast door wil gaan met de therapie. Terwijl ze zelf vanaf het begin gezegd heeft dat als ik toch medicijnen ga proberen, het wel verstandig is om daarnaast in therapie te blijven.
Ook door de vele stiltes, vraag ik me vaak af dat ze zelf niet meer weet waar we het over moeten hebben.
Ze is net officieel psycholoog,dus net van de opleiding af, ik wil daar echt niet over oordelen en ze doet ook heus wel goed d'r werk, maar met dit denk ik echt dat ze zelf niet genoeg ervaring met dit heeft. Ik heb hierdoor ook wel het gevoel dat ik gewoon een extreem angstig geval ben, dat ik gewoon niet helpen ben ofzo.
Ik kijk nu hierdoor ook wel erg uit naar de medicijnen, ik heb daar een beetje m'n hoop op gevestigd, ook al weet ik dat ik dat niet moet doen maar ja.
Ik heb nu al een paar maanden therapie maar ik kan niet echt zeggen dat ik er nou wat mee opgeschoten ben.
Oh het is best een lang verhaal geworden haha, en dat alleen na de vraag hoe het met me gaat. Nou jullie zijn in ieder geval weer een beetje op de hoogte.
vrijdag 10 april 2009 om 19:06
vrijdag 10 april 2009 om 22:56
Zeker, als je schildklier te snel werkt hebben de meeste mensen klachten van stress, voelen zich snel angstig etc.
Snel angstig worden kan latent aanwezig zijn in je persoonlijkheid, maar behoorlijk versterkt worden als je schildklier niet goed functioneert. Zo heb ik een aantal patiënten gesproken die opeens niet meer durfde te vliegen, te telefoneren, dansen in de disco etc. Laat dus even je TSH, T3 en vrije T4 prikken.
Snel angstig worden kan latent aanwezig zijn in je persoonlijkheid, maar behoorlijk versterkt worden als je schildklier niet goed functioneert. Zo heb ik een aantal patiënten gesproken die opeens niet meer durfde te vliegen, te telefoneren, dansen in de disco etc. Laat dus even je TSH, T3 en vrije T4 prikken.
vrijdag 10 april 2009 om 23:27
Ticluna,
Ik herken het ook wel, die sociale angst. En ook bij mij kwam het door vroeger, door opvoeding. Geen fouten mogen maken, niet geleerd om ruzies uit te praten en veel te veel zelf moeten uitzoeken. Ouders waren aanwezig. Maar ook alleen maar aanwezig.
Snel blozen, faalangst, ongemakelijk voelen onder mensen, me bekeken voelen en zenuwen. Assertieviteit ver te zoeken.
Lang was ik als de dood om in 'de goot' te belanden. Dat ik niet zou slagen in mijn leven en er niet toe zou doen.
Het kostte veel moeite, al was het eerst maar om te erkennen wat 'vroeger' tegenwoordig nog met me doet. En daarna werken aan gevoelens en gedachten die niet kloppen. Die er alleen maar voor zorgen dat ik me nog meer in de put voelde zitten.
Zwaar, maar het kan.
Nu kan ik zeggen dat ik best trots op mezelf ben. Op wie ik ben. Op wat ik bereikt heb.
Dat onzekere zal nooit helemaal verdwijnen hoor, en ik zal altijd wel een beetje verlegen blijven. Maar dat geeft niet.
Ticluna, ik hoop dat mijn verhaal je een beetje hoop heeft gegeven. Geef niet op. Leg de lat niet te hoog voor jezelf.
Liefs,
Muis
Ik herken het ook wel, die sociale angst. En ook bij mij kwam het door vroeger, door opvoeding. Geen fouten mogen maken, niet geleerd om ruzies uit te praten en veel te veel zelf moeten uitzoeken. Ouders waren aanwezig. Maar ook alleen maar aanwezig.
Snel blozen, faalangst, ongemakelijk voelen onder mensen, me bekeken voelen en zenuwen. Assertieviteit ver te zoeken.
Lang was ik als de dood om in 'de goot' te belanden. Dat ik niet zou slagen in mijn leven en er niet toe zou doen.
Het kostte veel moeite, al was het eerst maar om te erkennen wat 'vroeger' tegenwoordig nog met me doet. En daarna werken aan gevoelens en gedachten die niet kloppen. Die er alleen maar voor zorgen dat ik me nog meer in de put voelde zitten.
Zwaar, maar het kan.
Nu kan ik zeggen dat ik best trots op mezelf ben. Op wie ik ben. Op wat ik bereikt heb.
Dat onzekere zal nooit helemaal verdwijnen hoor, en ik zal altijd wel een beetje verlegen blijven. Maar dat geeft niet.
Ticluna, ik hoop dat mijn verhaal je een beetje hoop heeft gegeven. Geef niet op. Leg de lat niet te hoog voor jezelf.
Liefs,
Muis
vrijdag 10 april 2009 om 23:38
quote:milaatje schreef op 10 april 2009 @ 22:56:
Zeker, als je schildklier te snel werkt hebben de meeste mensen klachten van stress, voelen zich snel angstig etc.
Snel angstig worden kan latent aanwezig zijn in je persoonlijkheid, maar behoorlijk versterkt worden als je schildklier niet goed functioneert. Zo heb ik een aantal patiënten gesproken die opeens niet meer durfde te vliegen, te telefoneren, dansen in de disco etc. Laat dus even je TSH, T3 en vrije T4 prikken.
Nooit geweten! Kan ik hiervoor gewoon naar de huisarts? En wat moet ik zeggen? Ik wil m'n bloed laten prikken voor m'n schildklier ivm angstklachten?
Ik weet dan nu al zeker dat hij gaat zeggen dat dat nergens voor nodig is, omdat ik een sociale angst heb (hij weet van m'n problemen). Paar maanden geleden was ik bij hem omdat ik toen AD wilde en niet in therapie, maar ik moest eerst maar in therapie en daarna maar verder zien. Ik heb niet zo'n hoge pet van 'm op.
Zeker, als je schildklier te snel werkt hebben de meeste mensen klachten van stress, voelen zich snel angstig etc.
Snel angstig worden kan latent aanwezig zijn in je persoonlijkheid, maar behoorlijk versterkt worden als je schildklier niet goed functioneert. Zo heb ik een aantal patiënten gesproken die opeens niet meer durfde te vliegen, te telefoneren, dansen in de disco etc. Laat dus even je TSH, T3 en vrije T4 prikken.
Nooit geweten! Kan ik hiervoor gewoon naar de huisarts? En wat moet ik zeggen? Ik wil m'n bloed laten prikken voor m'n schildklier ivm angstklachten?
Ik weet dan nu al zeker dat hij gaat zeggen dat dat nergens voor nodig is, omdat ik een sociale angst heb (hij weet van m'n problemen). Paar maanden geleden was ik bij hem omdat ik toen AD wilde en niet in therapie, maar ik moest eerst maar in therapie en daarna maar verder zien. Ik heb niet zo'n hoge pet van 'm op.
vrijdag 10 april 2009 om 23:42
quote:muisje22 schreef op 10 april 2009 @ 23:27:
Ticluna,
Ik herken het ook wel, die sociale angst. En ook bij mij kwam het door vroeger, door opvoeding. Geen fouten mogen maken, niet geleerd om ruzies uit te praten en veel te veel zelf moeten uitzoeken. Ouders waren aanwezig. Maar ook alleen maar aanwezig.
Snel blozen, faalangst, ongemakelijk voelen onder mensen, me bekeken voelen en zenuwen. Assertieviteit ver te zoeken.
Lang was ik als de dood om in 'de goot' te belanden. Dat ik niet zou slagen in mijn leven en er niet toe zou doen.
Het kostte veel moeite, al was het eerst maar om te erkennen wat 'vroeger' tegenwoordig nog met me doet. En daarna werken aan gevoelens en gedachten die niet kloppen. Die er alleen maar voor zorgen dat ik me nog meer in de put voelde zitten.
Zwaar, maar het kan.
Nu kan ik zeggen dat ik best trots op mezelf ben. Op wie ik ben. Op wat ik bereikt heb.
Dat onzekere zal nooit helemaal verdwijnen hoor, en ik zal altijd wel een beetje verlegen blijven. Maar dat geeft niet.
Ticluna, ik hoop dat mijn verhaal je een beetje hoop heeft gegeven. Geef niet op. Leg de lat niet te hoog voor jezelf.
Liefs,
Muis
Dank voor je bericht Muis Erg herkenbaar ook. Lijkt wel m'n eigen verhaal. Wat fijn dat je dit nu niet meer hebt. Hoe heb je dit gedaan als ik vragen mag, met therapie ook?
Ik denk ook dat ik altijd wel verlegen/onzeker zal blijven, dat is inderdaad ook niet erg, maar de angst de constante zenuwen als ik ergens naartoe moet daar wil ik ook zo graag vanaf.
Ticluna,
Ik herken het ook wel, die sociale angst. En ook bij mij kwam het door vroeger, door opvoeding. Geen fouten mogen maken, niet geleerd om ruzies uit te praten en veel te veel zelf moeten uitzoeken. Ouders waren aanwezig. Maar ook alleen maar aanwezig.
Snel blozen, faalangst, ongemakelijk voelen onder mensen, me bekeken voelen en zenuwen. Assertieviteit ver te zoeken.
Lang was ik als de dood om in 'de goot' te belanden. Dat ik niet zou slagen in mijn leven en er niet toe zou doen.
Het kostte veel moeite, al was het eerst maar om te erkennen wat 'vroeger' tegenwoordig nog met me doet. En daarna werken aan gevoelens en gedachten die niet kloppen. Die er alleen maar voor zorgen dat ik me nog meer in de put voelde zitten.
Zwaar, maar het kan.
Nu kan ik zeggen dat ik best trots op mezelf ben. Op wie ik ben. Op wat ik bereikt heb.
Dat onzekere zal nooit helemaal verdwijnen hoor, en ik zal altijd wel een beetje verlegen blijven. Maar dat geeft niet.
Ticluna, ik hoop dat mijn verhaal je een beetje hoop heeft gegeven. Geef niet op. Leg de lat niet te hoog voor jezelf.
Liefs,
Muis
Dank voor je bericht Muis Erg herkenbaar ook. Lijkt wel m'n eigen verhaal. Wat fijn dat je dit nu niet meer hebt. Hoe heb je dit gedaan als ik vragen mag, met therapie ook?
Ik denk ook dat ik altijd wel verlegen/onzeker zal blijven, dat is inderdaad ook niet erg, maar de angst de constante zenuwen als ik ergens naartoe moet daar wil ik ook zo graag vanaf.
vrijdag 10 april 2009 om 23:54
Je gaat gewoon naar de HA en vraagt of je je schildklierfunctie kan laten nakijken. Zo'n labformuliertje is zo ingevuld en het kan geen kwaad je hormen zo af en toe te laten checken.
Desnoods dik je het wat aan, zeg je dat je je de laatste tijd erg gejaagd voelt en moe, en dat je mogelijk denkt aan je schildklier. Af en toe moet je die luie huisartsen even aansporen
Desnoods dik je het wat aan, zeg je dat je je de laatste tijd erg gejaagd voelt en moe, en dat je mogelijk denkt aan je schildklier. Af en toe moet je die luie huisartsen even aansporen
zaterdag 11 april 2009 om 01:48
Hoi Ticluna,
Jouw klachten herken ik wel. Wat anderen van je denken boeit niet maar het raakt je toch. Sterker nog je vult in wat andere mensen denken. Het is de manier van denken waarmee je je angst en stemming positief of negatief beïnvloed.
Van mijn therapeut moet ik het GGGschema verder invullen dus: Gebeurtenis, Gedachte, Gevoel (bang,boos,blij of bedroefd) en dan... Nieuwe Gedachte (opschrijven van hoe je erook tegen aan kunt kijken) en daaruit volgt een nieuw gevoel. Een andere therapeut is ook niet gek trouwens, wie heeft je eerder geholpen?
Wat betreft voeding, dat kan je echt een rothumeur bezorgen. Er is een dvd van een man die van een gezond menu overstapte naar een menu van alleen McDonalds voedsel. Die vlotte vent veranderde in een energieloze depressieve en nerveuzere man.
Dus ja als slechte voeding een sterke vent omver kan krijgen.......
Misschien kan een diëtiste je helpen om lekker en gevarieerd en gezond te eten. Ik ben een slechte eter maar het lukt mij ook (met hulp van magnetronmenu's). Sterker nog in mijn dieet elke dag een plak cake. Goed eten geeft ook meer energie.
Tegenwoordig wordt er voor dit soort klachten ook Running therapy voor geschreven enne geen bijwerkingen behalve een strak en getraind lijf.
Veel succes in het de baas worden van je klachten. Je hebt het al een keer gedaan dus het is mogelijk.
Groetjes J
Jouw klachten herken ik wel. Wat anderen van je denken boeit niet maar het raakt je toch. Sterker nog je vult in wat andere mensen denken. Het is de manier van denken waarmee je je angst en stemming positief of negatief beïnvloed.
Van mijn therapeut moet ik het GGGschema verder invullen dus: Gebeurtenis, Gedachte, Gevoel (bang,boos,blij of bedroefd) en dan... Nieuwe Gedachte (opschrijven van hoe je erook tegen aan kunt kijken) en daaruit volgt een nieuw gevoel. Een andere therapeut is ook niet gek trouwens, wie heeft je eerder geholpen?
Wat betreft voeding, dat kan je echt een rothumeur bezorgen. Er is een dvd van een man die van een gezond menu overstapte naar een menu van alleen McDonalds voedsel. Die vlotte vent veranderde in een energieloze depressieve en nerveuzere man.
Dus ja als slechte voeding een sterke vent omver kan krijgen.......
Misschien kan een diëtiste je helpen om lekker en gevarieerd en gezond te eten. Ik ben een slechte eter maar het lukt mij ook (met hulp van magnetronmenu's). Sterker nog in mijn dieet elke dag een plak cake. Goed eten geeft ook meer energie.
Tegenwoordig wordt er voor dit soort klachten ook Running therapy voor geschreven enne geen bijwerkingen behalve een strak en getraind lijf.
Veel succes in het de baas worden van je klachten. Je hebt het al een keer gedaan dus het is mogelijk.
Groetjes J
dinsdag 14 april 2009 om 22:28
quote:Jane1970 schreef op 11 april 2009 @ 01:48:
Hoi Ticluna,
Jouw klachten herken ik wel. Wat anderen van je denken boeit niet maar het raakt je toch.
Dit is zó goed omschreven, zo zie ik het precies!
Sterker nog je vult in wat andere mensen denken. Het is de manier van denken waarmee je je angst en stemming positief of negatief beïnvloed.
Van mijn therapeut moet ik het GGGschema verder invullen dus: Gebeurtenis, Gedachte, Gevoel (bang,boos,blij of bedroefd) en dan... Nieuwe Gedachte (opschrijven van hoe je erook tegen aan kunt kijken) en daaruit volgt een nieuw gevoel.
Dat schema bedoelde ik dus ook, het GGG schema. Alleen kom ik niet bij het gedeelte Nieuwe Gedachte. Volgens m'n therapeut was er maar 1 tip (die staat hierboven ergens) :S Ik weet dus niet wat ik nu aan die formulieren heb. Ik kan zelf geen nieuwe helpende gedachte bedenken, hoe lang ik er ook voor zit, het lukt me gewoon niet.
Een andere therapeut is ook niet gek trouwens, wie heeft je eerder geholpen?
Ik loop nu bij de ggz, tijdens m'n therapie vorig jaar ook. Toen had ik meerdere therapeuten, die ik nu heb is er 1 van.
Wat betreft voeding, dat kan je echt een rothumeur bezorgen. Er is een dvd van een man die van een gezond menu overstapte naar een menu van alleen McDonalds voedsel. Die vlotte vent veranderde in een energieloze depressieve en nerveuzere man.
Dus ja als slechte voeding een sterke vent omver kan krijgen.......
Ik denk ook dat mede mijn voeding me een rothumeur bezorgd. Ik eet/at erg ongezond en hoe lekker het ook is, het geeft me geen goed gevoel. Ben sinds kort ook begonnen met gezonder eten en het gaat me best goed af!
Misschien kan een diëtiste je helpen om lekker en gevarieerd en gezond te eten. Ik ben een slechte eter maar het lukt mij ook (met hulp van magnetronmenu's). Sterker nog in mijn dieet elke dag een plak cake. Goed eten geeft ook meer energie.
Heb ook gedacht om naar een dietiste te gaan, omdat ik gewoonweg te weinig doorzettingsvermogen, ik denk dat als ik naar een dietiste ga ik een stok achter de deur heb, en dan beter m'n best zal doen. Wordt zoiets ook vergoed eigenlijk?
Tegenwoordig wordt er voor dit soort klachten ook Running therapy voor geschreven enne geen bijwerkingen behalve een strak en getraind lijf.
Veel succes in het de baas worden van je klachten. Je hebt het al een keer gedaan dus het is mogelijk.
Dankjewel.
Hoi Ticluna,
Jouw klachten herken ik wel. Wat anderen van je denken boeit niet maar het raakt je toch.
Dit is zó goed omschreven, zo zie ik het precies!
Sterker nog je vult in wat andere mensen denken. Het is de manier van denken waarmee je je angst en stemming positief of negatief beïnvloed.
Van mijn therapeut moet ik het GGGschema verder invullen dus: Gebeurtenis, Gedachte, Gevoel (bang,boos,blij of bedroefd) en dan... Nieuwe Gedachte (opschrijven van hoe je erook tegen aan kunt kijken) en daaruit volgt een nieuw gevoel.
Dat schema bedoelde ik dus ook, het GGG schema. Alleen kom ik niet bij het gedeelte Nieuwe Gedachte. Volgens m'n therapeut was er maar 1 tip (die staat hierboven ergens) :S Ik weet dus niet wat ik nu aan die formulieren heb. Ik kan zelf geen nieuwe helpende gedachte bedenken, hoe lang ik er ook voor zit, het lukt me gewoon niet.
Een andere therapeut is ook niet gek trouwens, wie heeft je eerder geholpen?
Ik loop nu bij de ggz, tijdens m'n therapie vorig jaar ook. Toen had ik meerdere therapeuten, die ik nu heb is er 1 van.
Wat betreft voeding, dat kan je echt een rothumeur bezorgen. Er is een dvd van een man die van een gezond menu overstapte naar een menu van alleen McDonalds voedsel. Die vlotte vent veranderde in een energieloze depressieve en nerveuzere man.
Dus ja als slechte voeding een sterke vent omver kan krijgen.......
Ik denk ook dat mede mijn voeding me een rothumeur bezorgd. Ik eet/at erg ongezond en hoe lekker het ook is, het geeft me geen goed gevoel. Ben sinds kort ook begonnen met gezonder eten en het gaat me best goed af!
Misschien kan een diëtiste je helpen om lekker en gevarieerd en gezond te eten. Ik ben een slechte eter maar het lukt mij ook (met hulp van magnetronmenu's). Sterker nog in mijn dieet elke dag een plak cake. Goed eten geeft ook meer energie.
Heb ook gedacht om naar een dietiste te gaan, omdat ik gewoonweg te weinig doorzettingsvermogen, ik denk dat als ik naar een dietiste ga ik een stok achter de deur heb, en dan beter m'n best zal doen. Wordt zoiets ook vergoed eigenlijk?
Tegenwoordig wordt er voor dit soort klachten ook Running therapy voor geschreven enne geen bijwerkingen behalve een strak en getraind lijf.
Veel succes in het de baas worden van je klachten. Je hebt het al een keer gedaan dus het is mogelijk.
Dankjewel.
woensdag 15 april 2009 om 09:18
He Ticluna,
Even radiostilte van mijn kant... ben veel van huis geweest en ben ondertussen begonnen met adhd-medicatie die nu nog niet goed is afgesteld waardoor het met m'n concentratie steeds vrij extreem berg op/berg af gaat (misschien ten overvloede: dat is niet iets waar jij bang voor hoeft te zijn met het soort medicatie dat jij voorgeschreven kunt krijgen; ritalin staat er echt bekend om dat het lastig in te stellen is). Dus ik schrijf even wat minder op het forum. Maar ik lees hier nog wel mee.
Erg goed dat je de stap naar medicatie gezet hebt, ik hoop echt dat het je kan helpen om dingen weer op de rails te krijgen. Fijn ook dat het je lukt om gezonder te eten. Hoezo geen doorzetter? Het lukt je nu toch ook al om je eetpatroon aan te pakken? En niks zo lastig als dit soort gewoonten doorbreken hoor! Een dietist kan wellicht nog verder helpen om een goed voedingspatroon te vinden en ontwikkelen. Of het vergoed wordt verschilt erg per verzekering, als je dat wilt weten zou ik ze even bellen met je polisnr in de aanslag.
Wat betreft die psycholoog, kaart het anders nog een keer aan dat je zo niet verder komt. En als dat niet helpt, zeg dat je een ander wil. Bv een van die andere psychologen die je de vorige keer wél goed geholpen hebben.
Succes bij de psychiater! En sterkte sowieso nog steeds. Het gaat je lukken hoor meid om hier vanaf te komen.
Even radiostilte van mijn kant... ben veel van huis geweest en ben ondertussen begonnen met adhd-medicatie die nu nog niet goed is afgesteld waardoor het met m'n concentratie steeds vrij extreem berg op/berg af gaat (misschien ten overvloede: dat is niet iets waar jij bang voor hoeft te zijn met het soort medicatie dat jij voorgeschreven kunt krijgen; ritalin staat er echt bekend om dat het lastig in te stellen is). Dus ik schrijf even wat minder op het forum. Maar ik lees hier nog wel mee.
Erg goed dat je de stap naar medicatie gezet hebt, ik hoop echt dat het je kan helpen om dingen weer op de rails te krijgen. Fijn ook dat het je lukt om gezonder te eten. Hoezo geen doorzetter? Het lukt je nu toch ook al om je eetpatroon aan te pakken? En niks zo lastig als dit soort gewoonten doorbreken hoor! Een dietist kan wellicht nog verder helpen om een goed voedingspatroon te vinden en ontwikkelen. Of het vergoed wordt verschilt erg per verzekering, als je dat wilt weten zou ik ze even bellen met je polisnr in de aanslag.
Wat betreft die psycholoog, kaart het anders nog een keer aan dat je zo niet verder komt. En als dat niet helpt, zeg dat je een ander wil. Bv een van die andere psychologen die je de vorige keer wél goed geholpen hebben.
Succes bij de psychiater! En sterkte sowieso nog steeds. Het gaat je lukken hoor meid om hier vanaf te komen.
woensdag 15 april 2009 om 10:08
Hey Phien, wat naar voor je. Lief dat je toch nog reageert hier, als het niet gaat dan gaat het niet hoor, je eigen gezondheid is het belangrijkst. Ik hoop dat het snel in orde is met je medicijnen en dat je er niet al te veel narigheid aan beleeft. Het lijkt me een heftig middel. Veel sterkte ook voor jou!
woensdag 15 april 2009 om 10:16
Ik moet vrijdag naar de psychiater en krijg dan medicijnen voorgeschreven. Welke weet ik nog niet, maar ik heb wat vragen op papier gezet die ik graag aan hem wil stellen.
Ik zal ze hieronder schrijven, vergeet ik nog iets wat ik ook zeer zeker zou moeten vragen? Het zijn wel veel vragen, maar ik weet dan ook helemaal niks van medicijnen. Zou er iemand misschien naar willen kijken? Dit heb ik nu:
Wat zijn de bijwerkingen?
Kom ik er van aan?
Mag ik af en toe wel alcohol drinken? Of helemaal niet?
Mag ik cola/energydrink drinken?
Kan ik er ineens mee stoppen of moet ik het afbouwen?
Moet ik ze op een vast tijdstip innemen?
Mag ik nog autorijden?
Is het medicijn verslavend?
Voor hoelang krijg ik deze medicijnen?
Ik zal ze hieronder schrijven, vergeet ik nog iets wat ik ook zeer zeker zou moeten vragen? Het zijn wel veel vragen, maar ik weet dan ook helemaal niks van medicijnen. Zou er iemand misschien naar willen kijken? Dit heb ik nu:
Wat zijn de bijwerkingen?
Kom ik er van aan?
Mag ik af en toe wel alcohol drinken? Of helemaal niet?
Mag ik cola/energydrink drinken?
Kan ik er ineens mee stoppen of moet ik het afbouwen?
Moet ik ze op een vast tijdstip innemen?
Mag ik nog autorijden?
Is het medicijn verslavend?
Voor hoelang krijg ik deze medicijnen?
woensdag 15 april 2009 om 22:25
Hoi Ticluna,
Prima vragen. Wat betreft je therapie, het verbaasd me dat je therapeute je niet helpt met het bedenken van een nieuwe gedachte de mijne deed dat wel namelijk. Met de GGZ heb ik zelf niet zulke goede ervaringen. Mijn therapeute nu is een vrouw die psycholoog en psychotherapeute is en een flinke dosis levenservaring heeft. Dat vind ik veel prettiger iig. Zij gaf ook af en toe haar visie op dingen die in mijn leven aan de hand waren (geweest) en daaruit bleek dat de anderen raar bezig waren en niet ik. Best prettig. Weet je sommige mensen brullen heel hard uit onzekerheid en anderen schrikken eerder. En als de schrikkerds de brullers tegenkomen denken ze al snel dat de ander gelijk heeft maar dat is helemaal niet zo. De meeste mensen sporen niet helemaal maar omdat de één brult gaat de ander in therapie (kan ik helemaal op mezelf toepassen en vraag me nu echt af waarom ik therapie volg...een klap op hun hoofd moeten de brullers krijgen )
Wat betreft de diëtiste, dat word vergoed 4 uur per jaar. Bij mij de eerste keer een uur met half uur uitwerktijd daarna steeds een kwartier met meting van de lichaamssamenstelling. Die samenstelling word bekeken of je vet-vocht-spiermassa goed is en je algehele voedingstoestand.
Groetjes en veel succes
Jane
Prima vragen. Wat betreft je therapie, het verbaasd me dat je therapeute je niet helpt met het bedenken van een nieuwe gedachte de mijne deed dat wel namelijk. Met de GGZ heb ik zelf niet zulke goede ervaringen. Mijn therapeute nu is een vrouw die psycholoog en psychotherapeute is en een flinke dosis levenservaring heeft. Dat vind ik veel prettiger iig. Zij gaf ook af en toe haar visie op dingen die in mijn leven aan de hand waren (geweest) en daaruit bleek dat de anderen raar bezig waren en niet ik. Best prettig. Weet je sommige mensen brullen heel hard uit onzekerheid en anderen schrikken eerder. En als de schrikkerds de brullers tegenkomen denken ze al snel dat de ander gelijk heeft maar dat is helemaal niet zo. De meeste mensen sporen niet helemaal maar omdat de één brult gaat de ander in therapie (kan ik helemaal op mezelf toepassen en vraag me nu echt af waarom ik therapie volg...een klap op hun hoofd moeten de brullers krijgen )
Wat betreft de diëtiste, dat word vergoed 4 uur per jaar. Bij mij de eerste keer een uur met half uur uitwerktijd daarna steeds een kwartier met meting van de lichaamssamenstelling. Die samenstelling word bekeken of je vet-vocht-spiermassa goed is en je algehele voedingstoestand.
Groetjes en veel succes
Jane
donderdag 16 april 2009 om 21:31
quote:Jane1970 schreef op 15 april 2009 @ 22:25:
het verbaasd me dat je therapeute je niet helpt met het bedenken van een nieuwe gedachte de mijne deed dat wel namelijk. Met de GGZ heb ik zelf niet zulke goede ervaringen. Mijn therapeute nu is een vrouw die psycholoog en psychotherapeute is en een flinke dosis levenservaring heeft. Dat vind ik veel prettiger iig.
Dat verbaast mij dus ook. Ik vind het erg vreemd. Waarom heb ik al die formulieren in zitten vullen, om uiteindelijk 1 nutteloze opdracht te krijgen ! Ik denk dat ik het moet zeggen tegen haar, maar ik durf het niet, maar aan de andere kant, wat heb ik te verliezen ??!
Een therapeute met meer ervaring lijkt me ook zeer prettig. Die weet toch weer andere dingen te zeggen dan een minder ervaren psycholoog.
Wat betreft een dietiste, ik zal eens informeren bij m'n verzekering.
het verbaasd me dat je therapeute je niet helpt met het bedenken van een nieuwe gedachte de mijne deed dat wel namelijk. Met de GGZ heb ik zelf niet zulke goede ervaringen. Mijn therapeute nu is een vrouw die psycholoog en psychotherapeute is en een flinke dosis levenservaring heeft. Dat vind ik veel prettiger iig.
Dat verbaast mij dus ook. Ik vind het erg vreemd. Waarom heb ik al die formulieren in zitten vullen, om uiteindelijk 1 nutteloze opdracht te krijgen ! Ik denk dat ik het moet zeggen tegen haar, maar ik durf het niet, maar aan de andere kant, wat heb ik te verliezen ??!
Een therapeute met meer ervaring lijkt me ook zeer prettig. Die weet toch weer andere dingen te zeggen dan een minder ervaren psycholoog.
Wat betreft een dietiste, ik zal eens informeren bij m'n verzekering.
)
vrijdag 24 april 2009 om 22:37
He Phien, leuk dat je er (weer) naar vraagt
Ik slik nu bijna een week de medicijnen en ik heb er nog niet écht wat van gemerkt, al twijfel ik daar ook wel een beetje aan haha. Van de week had ik iets, en ik weet niet of het door de medicijnen komt, maar normaal gesproken als ik alleen naar de winkel moet of de straat op moet dan maak ik me erg druk, of nou ja dat doe ik niet eens, dat gaat automatisch, maar van de week had ik zo in m'n kop; ik ga zo daar en daar heen en dat ga ik gewoon doen. En tadaa ik heb het gewoon gedaan! Ik was er zelf helemaal verbaasd over. Ik was wel gespannen maar niet echt die erge zenuwen.
Verder werkt het nog niet vind ik, heb nog vaak last van zenuwen. Maar het schijnt dat de medicijnen ook pas na 3/4 weken aanslaan. Bijwerkingen heb ik niet echt, voel me soms wel een beetje misselijk, al is het niet echt misselijkheid te noemen, meer een gevoel alsof je je net helemaal rond heb gegeten, zo'n vol gevoel, en soms ben ik ook trillerig. Erg apart, zelfs in niet-gespannen situaties. Maar het valt allemaal erg mee.
Hoe is het met jou Phien?
Ik slik nu bijna een week de medicijnen en ik heb er nog niet écht wat van gemerkt, al twijfel ik daar ook wel een beetje aan haha. Van de week had ik iets, en ik weet niet of het door de medicijnen komt, maar normaal gesproken als ik alleen naar de winkel moet of de straat op moet dan maak ik me erg druk, of nou ja dat doe ik niet eens, dat gaat automatisch, maar van de week had ik zo in m'n kop; ik ga zo daar en daar heen en dat ga ik gewoon doen. En tadaa ik heb het gewoon gedaan! Ik was er zelf helemaal verbaasd over. Ik was wel gespannen maar niet echt die erge zenuwen.
Verder werkt het nog niet vind ik, heb nog vaak last van zenuwen. Maar het schijnt dat de medicijnen ook pas na 3/4 weken aanslaan. Bijwerkingen heb ik niet echt, voel me soms wel een beetje misselijk, al is het niet echt misselijkheid te noemen, meer een gevoel alsof je je net helemaal rond heb gegeten, zo'n vol gevoel, en soms ben ik ook trillerig. Erg apart, zelfs in niet-gespannen situaties. Maar het valt allemaal erg mee.
Hoe is het met jou Phien?
vrijdag 1 mei 2009 om 15:55
He Ticluna!
Met mij gaat het wel OK. M'n dosering is aangepast (meer over de dag uitgesmeerd zodat de werkingscurve wat vlakker is) en last van bijwerkingen heb ik nu niet. Alleen is de werking nog niet ideaal. Met veel vloeken en zweten lukt het me nu om 3-4 uur per dag (met veel pauze tussendoor) echt goed met m'n studie bezig te zijn, maar dan voelt het echt alsof alle brandstof in m'n hoofd op is. Dat is toch nog wel kort. Daarom begin ik morgen met een iets hogere dosis en ook wil ik me ertoe gaan zetten om in m'n pauzes iets aktiefs te gaan doen, bv naar buiten of yoga ofzo, ipv tijdschrift of forum lezen. Misschien lukt het dan ook om meer studieuren per dag te maken.
Rottig is wel dat ik de vorige keer dat de dosis omhoog werd (wat ik dus vervolgens heb teruggedraaid) m'n angst opeens weer terug kwam; die ik al een paar jaar niet meer zo had gevoeld! Kreeg weer een onvervalste paniekaanval, echt rot. Kan een bijwerking zijn van die medicijnen. Dus ik ben wel erg benieuwd hoe het deze keer gaat.
En hoe is het nu met jou? En je medicatie? En met sporten, eten, ontspanningsmomenten in je dag vinden etc?
Met mij gaat het wel OK. M'n dosering is aangepast (meer over de dag uitgesmeerd zodat de werkingscurve wat vlakker is) en last van bijwerkingen heb ik nu niet. Alleen is de werking nog niet ideaal. Met veel vloeken en zweten lukt het me nu om 3-4 uur per dag (met veel pauze tussendoor) echt goed met m'n studie bezig te zijn, maar dan voelt het echt alsof alle brandstof in m'n hoofd op is. Dat is toch nog wel kort. Daarom begin ik morgen met een iets hogere dosis en ook wil ik me ertoe gaan zetten om in m'n pauzes iets aktiefs te gaan doen, bv naar buiten of yoga ofzo, ipv tijdschrift of forum lezen. Misschien lukt het dan ook om meer studieuren per dag te maken.
Rottig is wel dat ik de vorige keer dat de dosis omhoog werd (wat ik dus vervolgens heb teruggedraaid) m'n angst opeens weer terug kwam; die ik al een paar jaar niet meer zo had gevoeld! Kreeg weer een onvervalste paniekaanval, echt rot. Kan een bijwerking zijn van die medicijnen. Dus ik ben wel erg benieuwd hoe het deze keer gaat.
En hoe is het nu met jou? En je medicatie? En met sporten, eten, ontspanningsmomenten in je dag vinden etc?
dinsdag 5 mei 2009 om 23:12
Hoi Phien! Leuk van je te horen. Maar minder leuk van je medicijnen. Knap van je hoe je je er doorheen slaat, 3-4 uur studie per dag vind ik nog veel in jouw situatie. Hoe bevalt de hogere dosis? Of is het daar te vroeg voor om iets over te zeggen? Het zou wel rot zijn als je daardoor je angst weer terugkrijgt, zo val je van het 1 in het ander. Spannend allemaal. Ik ken jouw situatie eigenlijk niet zo goed, maar je studeert dus, werk je ook nog ernaast?
Met mij gaat het ook wel oke. Ik vind het moeilijk iets over de medicijnen te zeggen, ik weet niet of het nou al werkt of niet haha. Afgelopen week had ik weer zo'n dag dat ik gewoon zomaar alles deed, van de een naar de andere winkel, zonder al teveel zenuwen. Volgens de psychiater werkt het medicijn pas na 3/4 weken, dus dat ik soms zo'n goeie dag heb, zou in zijn ogen meer toeval zijn dan dat het door de medicijnen komt. Over het algemeen ben ik nog wel vaak zenuwachtig, dus wat dat betreft denk ik dat de medicijnen nog niet helemaal werken, maar ik wacht het af. Ik vind het wel spannend, ik hoop echt dat het me gaat helpen.
Sporten en eten gaat nog steeds niet goed, heb helemaal niet meer gesport, en eet ook weer ongezond. Ik probeer het wel maar hou het niet vol, daar baal ik van.
Met mij gaat het ook wel oke. Ik vind het moeilijk iets over de medicijnen te zeggen, ik weet niet of het nou al werkt of niet haha. Afgelopen week had ik weer zo'n dag dat ik gewoon zomaar alles deed, van de een naar de andere winkel, zonder al teveel zenuwen. Volgens de psychiater werkt het medicijn pas na 3/4 weken, dus dat ik soms zo'n goeie dag heb, zou in zijn ogen meer toeval zijn dan dat het door de medicijnen komt. Over het algemeen ben ik nog wel vaak zenuwachtig, dus wat dat betreft denk ik dat de medicijnen nog niet helemaal werken, maar ik wacht het af. Ik vind het wel spannend, ik hoop echt dat het me gaat helpen.
Sporten en eten gaat nog steeds niet goed, heb helemaal niet meer gesport, en eet ook weer ongezond. Ik probeer het wel maar hou het niet vol, daar baal ik van.
dinsdag 12 mei 2009 om 22:00
En merk je al wat vd medicijnen? En hoe is het verder? Tof wel dat je twee weken terug al opeens een aantal keren geen angst had.
Is het hardlooptopic mss ook wat voor jou? Er is een die ik wel stimulerend vind, wil ik binnenkort mss ook aan mee gaan doen, hij heet "Rennen met Evy". Maar er zijn er meer.
Ik studeer full-time (in theorie iig), heb er op dit moment doelbewust geen bijbaan bij. Moet voor eind augustus afgestudeerd zijn om m'n tempobeurs nog kwijtgescholden te krijgen (anders moet ik het terugbetalen), dus probeer alles op m'n studie te zetten. Daarnaast sport ik een paar keer per week -- helpt goed tegen m'n pijnlijke stresschoudertjes en houdt ook m'n aanleg voor somberheid in toom.
Gelukkig gaat het studeren sinds afgelopen week trouwens beter, en vooral: langer per dag, nu iets van 5-6 uur als ik geen andere verplichtingen heb die er doorheen fietsen. Dus ik ben weer wat hoopvoller. De medicatie hou ik nu even constant, geen paniekaanvallen meer gehad daardoor.
Over een paar weken wil ik toch nog eens een hogere dosis proberen (en door angstigheid en andere bijwerkingen vd eerste week heenbijten), kijken of ik dan nog wat helderder/rustiger wordt of niet. Vandaag lunchte ik met iemand in een cafe/restaurant en werd nog steeds horendol van alle gesprekken om me heen, na een uur kon je me echt opdwijlen. Da's toch nog niet echt ideaal.
Verder gaat het wel echt stijl bergop met huishouden en studie enzo, bem op zich al heel blij met hoe het nu gaat!
Is het hardlooptopic mss ook wat voor jou? Er is een die ik wel stimulerend vind, wil ik binnenkort mss ook aan mee gaan doen, hij heet "Rennen met Evy". Maar er zijn er meer.
Ik studeer full-time (in theorie iig), heb er op dit moment doelbewust geen bijbaan bij. Moet voor eind augustus afgestudeerd zijn om m'n tempobeurs nog kwijtgescholden te krijgen (anders moet ik het terugbetalen), dus probeer alles op m'n studie te zetten. Daarnaast sport ik een paar keer per week -- helpt goed tegen m'n pijnlijke stresschoudertjes en houdt ook m'n aanleg voor somberheid in toom.
Gelukkig gaat het studeren sinds afgelopen week trouwens beter, en vooral: langer per dag, nu iets van 5-6 uur als ik geen andere verplichtingen heb die er doorheen fietsen. Dus ik ben weer wat hoopvoller. De medicatie hou ik nu even constant, geen paniekaanvallen meer gehad daardoor.
Over een paar weken wil ik toch nog eens een hogere dosis proberen (en door angstigheid en andere bijwerkingen vd eerste week heenbijten), kijken of ik dan nog wat helderder/rustiger wordt of niet. Vandaag lunchte ik met iemand in een cafe/restaurant en werd nog steeds horendol van alle gesprekken om me heen, na een uur kon je me echt opdwijlen. Da's toch nog niet echt ideaal.
Verder gaat het wel echt stijl bergop met huishouden en studie enzo, bem op zich al heel blij met hoe het nu gaat!
vrijdag 19 juni 2009 om 17:53
Hoi!
Ik dacht laat ik nog eens van me horen want dat is alweer een tijd geleden.
Ik heb eigenlijk wel goed nieuws, want het gaat een heel stuk beter met me! Ben inmiddels ook gestopt met de therapie, de medicijnen blijf ik houden, binnekort nog een eindgesprek en dan is het klaar!
Hoe het komt dat ik me een stuk beter voel weet ik niet precies, op een gegeven moment kon ik 4/5 weken niet naar de therapie, vanwege andere omstandigheden. Ondertussen besefte ik dat de therapie niks meer toevoegde. Er is echt een knop in me om gegaan en ik accepteer het zoals het is. Ik ben nou eenmaal zenuwachtig om niks, so be it. Ik ben het beu om er maar tegen blijven te vechten, tegen iets wat ik gewoon zelf ben. Ik kan hiermee leven en ik ben gelukkig. Het zal mede door de medicijnen gekomen zijn denk ik, de écht heftige angst heb ik niet vaak tot bijna nooit meer. En als ik ze wel heb, dan is het maar zo. Ik ben ook maar een mens.
Ik wil de mensen die hier gereaegeerd hebben erg bedanken, elke reactie heb ik zeer op prijs gesteld en hebben me ook geholpen.
Ik dacht laat ik nog eens van me horen want dat is alweer een tijd geleden.
Ik heb eigenlijk wel goed nieuws, want het gaat een heel stuk beter met me! Ben inmiddels ook gestopt met de therapie, de medicijnen blijf ik houden, binnekort nog een eindgesprek en dan is het klaar!
Hoe het komt dat ik me een stuk beter voel weet ik niet precies, op een gegeven moment kon ik 4/5 weken niet naar de therapie, vanwege andere omstandigheden. Ondertussen besefte ik dat de therapie niks meer toevoegde. Er is echt een knop in me om gegaan en ik accepteer het zoals het is. Ik ben nou eenmaal zenuwachtig om niks, so be it. Ik ben het beu om er maar tegen blijven te vechten, tegen iets wat ik gewoon zelf ben. Ik kan hiermee leven en ik ben gelukkig. Het zal mede door de medicijnen gekomen zijn denk ik, de écht heftige angst heb ik niet vaak tot bijna nooit meer. En als ik ze wel heb, dan is het maar zo. Ik ben ook maar een mens.
Ik wil de mensen die hier gereaegeerd hebben erg bedanken, elke reactie heb ik zeer op prijs gesteld en hebben me ook geholpen.
