Psyche
alle pijlers
Angst dat mijn leven nu voorbij is
donderdag 13 december 2018 om 19:42
Ik heb het gevoel dat ik vastzit. Dat ik elke mogelijkheid heb benut en er geen uitweg is. Ik faal op het werk. Ik faal zelfs met het zoeken naar nieuw werk. Ik smeek het uwv om een jobcoach, die hebben zij niet. Ik smeek mijn therapeut om mee te denken, mij te begeleiden in het zoeken naar nieuwe zingeving, een ander soort baan.
Geen tijd.
Ik heb recht op ww, spaargeld en dan maar minimale bijstand waar ik niet van rondkom want ik woon thuis.
Ik denk soms echt dat dit het einde is, heb alles opgebruikt en ik kan het niet meer oplossen. Help mij aub...
Geen tijd.
Ik heb recht op ww, spaargeld en dan maar minimale bijstand waar ik niet van rondkom want ik woon thuis.
Ik denk soms echt dat dit het einde is, heb alles opgebruikt en ik kan het niet meer oplossen. Help mij aub...
donderdag 20 december 2018 om 20:10
Kijk, en dat wijkteam had je maandag al kunnen bellen. Dan had je nu misschien al wel hulp gehad. Dat was ook wat we op de eerste pagina’s al zeiden.
Nogmaals: ik twijfel of jij nu kunt ontvangen wat ik ga zeggen. Maar omdat je het vraagt en je anders het gevoel krijgt dat we je niet willen helpen, zal ik het uitleggen.
Ten eerste is ‘psychisch ziek’ sowieso een ongrijpbaar iets, zeker voor managers. Die begrijpen dat niet goed. Gebroken been, longontsteking, kanker, het is allemaal beter te begrijpen dan psychisch ziek. Dat komt omdat de maatstaf subjectief is. Een gebroken been kun je op de röntgenfoto zien, psychische aandoeningen niet. Dat maakt het al lastiger.
Ten tweede ben jij heel snel begonnen over een loopbaancoach, en ik vermoed dat je werkgever (niet onterecht) de indruk heeft gekregen dat jij weg wil. Dat, in combinatie met het feit dat psychische aandoeningen dus al lastiger zijn voor werkgevers, maakt dat jij de indruk hebt gewekt niet ziek te zijn, maar vooral weg te willen. Ziekte is natuurlijk niet bedoeld om lekker op je gemakje en op kosten van de baas een andere baan te zoeken, en jij hebt je werkgever de indruk gegeven dat dat is wat jij wil (en wat je dus probeert door te duwen bij de school).
Ten derde vermoed ik dat jij in hun ogen geen zieke indruk hebt gewekt: komen, gewone kleren aan, verzorgd uiterlijk? Voor jou en mij is dat normaal om te doen, want dat hoort bij je ‘buitenwereld-masker’. Je ‘werk-masker’. Zij zien daardoor niet dat je ziek bent, en redeneren ‘ik zie niets aan je dus er is niets met je’. Ook hierbij helpt beginnen over een loopbaancoach en ‘je niet gesteund voelen’, niet.
Ten vierde heeft het uitstellen van het gesprek je niet geholpen. Jij hebt daarmee de indruk gewekt dat je het gesprek niet belangrijk vind, want je stelt het uit.
Al met al heb jij de indruk gewekt dat je niet ziek bent, maar boos om de gang van zaken en dus niet komt werken. Dat je op hun kosten (loopbaancoach, salaris) en in hun tijd een andere baan wil zoeken. Als je in dat gesprek ook maar 10 procent van het gedram hebt laten zien wat je hier op het forum laat zien, heeft die werkgever nu een beeld van jou als nukkige puber, niet als volwassen werknemer. Logisch dat ze die niet willen houden.
donderdag 20 december 2018 om 22:48
Dollop die angst pillen die je neemt welke zijn dit hier kun je bijwerkingen lezen, https://www.mijnmedicijn.nl/ziekte/angststoornis
Bij veel van die pillen staan nare bijwerkingen waar ik niet eens zou voor geld dit
willen nemen. Je neemt dit al zo lang, mogelijk heb je dit als kind nooit gelezen. Misschien herken je dingen waarvan je op den duur denkt dat dit je normale lijf klachten zijn, maar dat dit een gevolg is van de pillen.
Bij veel van die pillen staan nare bijwerkingen waar ik niet eens zou voor geld dit
willen nemen. Je neemt dit al zo lang, mogelijk heb je dit als kind nooit gelezen. Misschien herken je dingen waarvan je op den duur denkt dat dit je normale lijf klachten zijn, maar dat dit een gevolg is van de pillen.
donderdag 20 december 2018 om 23:01
Ja, briljant plan: midden in een crisis en tijdens de kerstvakantie (weinig hulpverleners beschikbaar) adviseren om te gaan klooien met de medicatie.pplakke schreef: ↑20-12-2018 22:48Dollop die angst pillen die je neemt welke zijn dit hier kun je bijwerkingen lezen, https://www.mijnmedicijn.nl/ziekte/angststoornis
Bij veel van die pillen staan nare bijwerkingen waar ik niet eens zou voor geld dit
willen nemen. Je neemt dit al zo lang, mogelijk heb je dit als kind nooit gelezen. Misschien herken je dingen waarvan je op den duur denkt dat dit je normale lijf klachten zijn, maar dat dit een gevolg is van de pillen.
Dollop: eerst herstellen, dan andere dingen!
vrijdag 21 december 2018 om 01:51
vrijdag 21 december 2018 om 08:39
Dit is inderdaad belangrijk advies. Het is voor de bedrijfsarts belangrijk te weten dat het gesprek zelf moeilijk voor je is. Dan kan hij bepaalde eventueel onlogische reacties ook beter plaatsen. Speel open kaart over hoe het met je gaat en hoe je je voelt, hij is echt de vijand niet. En echt, het zou hem helpen je zo goed mogelijk te adviseren als je eerlijk bent over ASS, omdat het veel invloed heeft op alles.
Niet over ander werk of loopbaancoaching beginnen, enkel over je gezondheid en situatie nu. En kijk dan maar hoe hij reageert. Veel succes alvast!!
En ik ben benieuwd naar je reactie op de lange reactie van Celaena. Die is echt heel waardevol namelijk.
vrijdag 21 december 2018 om 09:07
Ik denk niet dat dat korte stukje, eindigend op 'ik weet het niet' echt reageren te noemen is eerlijk gezegd hoor. Wat begrijp je dan? Wat zijn je gedachten hierover dan? Als iemand zoveel moeite steekt in je helpen inzicht te vergroten is iets meer reactie en gesprek misschien wel zo passend.
Wat ASS betreft; je hebt het niet 'verzwegen', je was namelijk niet verplicht dit te noemen toen je solliciteerde. Daar kan niemand je op aanspreken, zeker als er toen geen reden was om problemen te verwachten. Ik noem mijn diagnoses ook niet tijdens een sollicitatie. Maar wel naar de bedrijfsarts toe als ik ziek wordt en ze daarbij een rol spelen. Dat lijkt me gewoon verstandig en de bedoeling ook.
Wat er nu allemaal gebeurt en vooral hoe je reageert is namelijk wel echt voor een groot deel te attribueren aan ASS. En je helpt jezelf er niet mee als je daarin niet gewoon eerlijk bent naar de bedrijfsarts (die, nogmaals, zwijgplicht heeft over diagnoses EN zoveel mogelijk info nodig heeft om een goed advies te kunnen schrijven), en verspeelt er bovendien waarschijnlijk nog meer goodwill mee omdat je vreemde gedrag zo misschien uitgelegd wordt als niets meer dan asociaal, egocentrisch en een bewuste keuze tot oncollegialiteit. Waarna je hulp en begeleiding vrij logisch wel kan vergeten.
vrijdag 21 december 2018 om 09:58
Ik begrijp nu waarom ze zo doen en besef dat openheid duidelijkheid kan bieden. Wat wil je nog.meer horen?Koffiehagedis schreef: ↑21-12-2018 09:07Ik denk niet dat dat korte stukje, eindigend op 'ik weet het niet' echt reageren te noemen is eerlijk gezegd hoor. Wat begrijp je dan? Wat zijn je gedachten hierover dan? Als iemand zoveel moeite steekt in je helpen inzicht te vergroten is iets meer reactie en gesprek misschien wel zo passend.
Wat ASS betreft; je hebt het niet 'verzwegen', je was namelijk niet verplicht dit te noemen toen je solliciteerde. Daar kan niemand je op aanspreken, zeker als er toen geen reden was om problemen te verwachten. Ik noem mijn diagnoses ook niet tijdens een sollicitatie. Maar wel naar de bedrijfsarts toe als ik ziek wordt en ze daarbij een rol spelen. Dat lijkt me gewoon verstandig en de bedoeling ook.
Wat er nu allemaal gebeurt en vooral hoe je reageert is namelijk wel echt voor een groot deel te attribueren aan ASS. En je helpt jezelf er niet mee als je daarin niet gewoon eerlijk bent naar de bedrijfsarts (die, nogmaals, zwijgplicht heeft over diagnoses EN zoveel mogelijk info nodig heeft om een goed advies te kunnen schrijven), en verspeelt er bovendien waarschijnlijk nog meer goodwill mee omdat je vreemde gedrag zo misschien uitgelegd wordt als niets meer dan asociaal, egocentrisch en een bewuste keuze tot oncollegialiteit. Waarna je hulp en begeleiding vrij logisch wel kan vergeten.
vrijdag 21 december 2018 om 10:26
vrijdag 21 december 2018 om 11:08
Wat ik vermoedde klopt dus: je kunt nog niet horen/ontvangen wat ik zeg. Je blijft hameren op ‘zij’ en op openheid, maar jouw aandeel in dit gesprek negeer je compleet.
Verder: ik hoop dat je beseft dat jouw drang om dit te willen voorkomen onderdeel is van jouw ass. Je hebt niet op alles controle. Sterker nog, er zijn enorm veel dingen waar je geen controle op hebt. Controle is een illusie. Dus focus je op jezelf en op jouw herstel.
vrijdag 21 december 2018 om 14:06
Ze gelooft me niet, zegt dat burnout een modeziekte is terwijl ik 2 diagnoses heb. En inderdaad, ik moet in januari alweer mee gaan lopen.
Maar ik kan geestelijk niet meer. Ik wil weg. Juridisch loket zegt dat dat alleen met vaststellingsovereenkomst kan, wsnt als ik zelf wegga of me laat ontslaan heb ik nergens recht op. Maar als ik die overeenkomst teken moet ik me weer beter melden en dat ben ik niet.
Maar ik kan geestelijk niet meer. Ik wil weg. Juridisch loket zegt dat dat alleen met vaststellingsovereenkomst kan, wsnt als ik zelf wegga of me laat ontslaan heb ik nergens recht op. Maar als ik die overeenkomst teken moet ik me weer beter melden en dat ben ik niet.
vrijdag 21 december 2018 om 14:17
Er is al eerder gezegd dat dat tegenwoordig vaker het beleid is. Je doet er verstandig aan mee te werken aan je herstel en reintergratie. Als het niet gaat, zien ze dat ook (mits jij je masker laat vallen).Dollop schreef: ↑21-12-2018 14:06Ze gelooft me niet, zegt dat burnout een modeziekte is terwijl ik 2 diagnoses heb. En inderdaad, ik moet in januari alweer mee gaan lopen.
Maar ik kan geestelijk niet meer. Ik wil weg. Juridisch loket zegt dat dat alleen met vaststellingsovereenkomst kan, wsnt als ik zelf wegga of me laat ontslaan heb ik nergens recht op. Maar als ik die overeenkomst teken moet ik me weer beter melden en dat ben ik niet.
Als je nu je hakken in het zand zet, is dat werkweigering. Er zitten nog twee weken tussen nu en weer de werkvloer op, dus wacht nog even met roepen dat dat nog helemaal niet kan. En ga het in elk geval proberen, je bevestigd het beeld ‘ik ben niet ziek, ik wil gewoon weg’ alleen maar meer als je dat niet doet.
vrijdag 21 december 2018 om 14:22
En daarom had je dus al veel eerder moeten bellen.
Een therapeut die wel is opgeleid voor autisme gaat ook niet met je mee naar zo’n gesprek hoor. Dat gaat via het wijkteam, en die bereiden het gesprek ook met je voor. Maar ja: dan moet je wel meer hulp gaan accepteren EN de juiste vragen gaan stellen. Pas dan krijg jij de hulp die je nodig hebt (en nogmaals: er zit een verschil tussen de hulp die je wil en de hulp die je nodig hebt).
vrijdag 21 december 2018 om 14:41
Werk is van later zorg, daar ben ik het mee eens.
Maar als het later is zou ik je de tip willen geven om eens te informeren bij samenwerkingsverbanden.
Ik bv. zit te springen om iemand die mij kan ondersteunen met 2 ass leerlingen.
Ik doe mijn best, maar heb als docent Nederlands gewoon niet de expertise die hier voor nodig is.
Maar als het later is zou ik je de tip willen geven om eens te informeren bij samenwerkingsverbanden.
Ik bv. zit te springen om iemand die mij kan ondersteunen met 2 ass leerlingen.
Ik doe mijn best, maar heb als docent Nederlands gewoon niet de expertise die hier voor nodig is.
vrijdag 21 december 2018 om 15:04
Ik ben toch ook geen psycholoog, ik ervaar autisme bijvoorbeeld al totaal anders dan medeforummers.
Ik heb alle hulp aangevraagd die ik kan. Wat doe ik dan nog fout? Ik heb geen geld voor deskundigenoordeel nu. Maandag een gesprek met HA zodat zij in gesprek kan met BA, en voor hulp op langere termijn mbt mijn ASS. Die diagnose is nog niet officieel (wilde dat niet omdat ik in het onderwijs wilde werken toen).
Verder, iedereen heeft het over werkweigering, maar hoe moet ik in deze staat les gaan geven aan een doelgroep die zoveel woede en stress bij mij oproept dat ik nu blokkeer? Ik kan niet eens meer in de bus zitten zonder me te ergeren aan luide pubers. En wat heeft het voor zin voor de werkgever om reintegreren als ik slecht blijf functioneren? Dat is het dilemma. Ik loop vast op de band en klassenmanagement want ik erger me kapot aan de doelgroep. Dat is met de jaren erger geworden.
Als ik ontslag kon nemen en in de ZW kon blijven deed ik dat meteen.
Ik heb alle hulp aangevraagd die ik kan. Wat doe ik dan nog fout? Ik heb geen geld voor deskundigenoordeel nu. Maandag een gesprek met HA zodat zij in gesprek kan met BA, en voor hulp op langere termijn mbt mijn ASS. Die diagnose is nog niet officieel (wilde dat niet omdat ik in het onderwijs wilde werken toen).
Verder, iedereen heeft het over werkweigering, maar hoe moet ik in deze staat les gaan geven aan een doelgroep die zoveel woede en stress bij mij oproept dat ik nu blokkeer? Ik kan niet eens meer in de bus zitten zonder me te ergeren aan luide pubers. En wat heeft het voor zin voor de werkgever om reintegreren als ik slecht blijf functioneren? Dat is het dilemma. Ik loop vast op de band en klassenmanagement want ik erger me kapot aan de doelgroep. Dat is met de jaren erger geworden.
Als ik ontslag kon nemen en in de ZW kon blijven deed ik dat meteen.
vrijdag 21 december 2018 om 17:03
Je had dus bepaalde hulp eerder moeten vragen (ondersteun mij bij dit gesprek, verwijs mij door naar ass-hulp, help mij herstellen van deze burn out), en bepaalde hulp later (loopbaanbegeleiding). Dat hebben we inmiddels meerdere keren uitgelegd.
Werkweigering is het als jij niet meewerkt aan je reintergratie. Nogmaals: tussen nu en op de werkvloer staan zitten twee hele weken. Als jij die tijd gebruikt om te herstellen, kun jij over twee weken echt wel een kop koffie/thee gaan drinken op je werk hoor.
Wat jij niet kan handelen is dat jij niet volledig mag bepalen hoe nu verder. Dat geeft je het gevoel dat je geen controle hebt en daardoor ga je vervelend gedrag vertonen naar ons en naar de bedrijfsarts. Plus dat je je eigen herstel ondermijnt door controle te zoeken en te bedenken hoe onmogelijk het in jouw ogen is wat er van je gevraagd wordt.
Het is niet onmogelijk. Jij maakt het onmogelijk door alle beren die je op de weg ziet.
Werkweigering is het als jij niet meewerkt aan je reintergratie. Nogmaals: tussen nu en op de werkvloer staan zitten twee hele weken. Als jij die tijd gebruikt om te herstellen, kun jij over twee weken echt wel een kop koffie/thee gaan drinken op je werk hoor.
Wat jij niet kan handelen is dat jij niet volledig mag bepalen hoe nu verder. Dat geeft je het gevoel dat je geen controle hebt en daardoor ga je vervelend gedrag vertonen naar ons en naar de bedrijfsarts. Plus dat je je eigen herstel ondermijnt door controle te zoeken en te bedenken hoe onmogelijk het in jouw ogen is wat er van je gevraagd wordt.
Het is niet onmogelijk. Jij maakt het onmogelijk door alle beren die je op de weg ziet.
vrijdag 21 december 2018 om 17:33
Ik schreef eerder mijn verhaal. Daarin schreef ik al dat het tegenwoordig niet meer standaard zo is dat je een paar weken thuis mag blijven. Ze willen juist graag dat je contact blijft houden met het werk en naar mogelijkheden werkt. Dat heeft zo zijn redenen. Één reden is dat de drempel naar weer werken met thuis blijven vaak enorm hoog werd wat herstel in de weg bleef staan. Er kwam dan teveel angst bij kijken. Ook werden de problemen uit het werk dan in het hoofd nog groter en dus meer angst enz. Ik kan me voorstellen dat het bij jou ook zo kan werken.
Als je niet gaat op 7 januari is dat inderdaad werkweigering waar een werkgever dan wel weer iets mee mag...
Je schrijft dat je moet gaan meelopen. Dat is nog niet zelf je klas draaien. Gun jezelf deze kans. Ga meekijken. Kijk hoe collega's dingen aanpakken. Ervaar wat dit met je doet. Als het echt niet gaat, kom je daar gauw genoeg achter. Dan maak je een nieuwe afspraak met de bedrijfsarts. Zorg dan wel dat je heel duidelijk kunt aangeven wat er niet gaat. Daarvoor kun je hulp vragen om dat op een rijtje te krijgen.
Je hebt inderdaad niet zelf te bepalen hoe het nu gaat. Je zult stappen moeten nemen en dingen moeten doen die anderen voor je beslissen. Jij hebt de controle niet.
Ik zie nu dat ass niet is vast gesteld. Je mag dan idd alleen praten over een vermoeden van... ik snap nu ook dat je niet onder behandeling bent bij een psycholoog of instelling gespecialiseerd in ass.
Het uwv heeft wel mensen die kunnen begeleiden naar werk maar die zijn niet zomaar voor iedereen. Dat is voor mensen die op één of andere manier in hun doelgroep vallen.
Succes.
Als je niet gaat op 7 januari is dat inderdaad werkweigering waar een werkgever dan wel weer iets mee mag...
Je schrijft dat je moet gaan meelopen. Dat is nog niet zelf je klas draaien. Gun jezelf deze kans. Ga meekijken. Kijk hoe collega's dingen aanpakken. Ervaar wat dit met je doet. Als het echt niet gaat, kom je daar gauw genoeg achter. Dan maak je een nieuwe afspraak met de bedrijfsarts. Zorg dan wel dat je heel duidelijk kunt aangeven wat er niet gaat. Daarvoor kun je hulp vragen om dat op een rijtje te krijgen.
Je hebt inderdaad niet zelf te bepalen hoe het nu gaat. Je zult stappen moeten nemen en dingen moeten doen die anderen voor je beslissen. Jij hebt de controle niet.
Ik zie nu dat ass niet is vast gesteld. Je mag dan idd alleen praten over een vermoeden van... ik snap nu ook dat je niet onder behandeling bent bij een psycholoog of instelling gespecialiseerd in ass.
Het uwv heeft wel mensen die kunnen begeleiden naar werk maar die zijn niet zomaar voor iedereen. Dat is voor mensen die op één of andere manier in hun doelgroep vallen.
Succes.
vrijdag 21 december 2018 om 17:37
Kleine aanvulling: ook als de huisarts in gesprek gaat met de bedrijfsarts wil dat niet zeggen dat je niet hoeft te gaan meelopen na de vakantie. De huisarts mag geen advies geven of jij kunt werken ja of nee. Ze kunnen het wel over de diagnose hebben maar ook dan kan de bedrijfsarts nog beslissen dat je juist vanwege de burn-out en angst/paniekklachten wel moet gaan meelopen. Hele dagen thuis zitten en maken over wat er allemaal mis gaat in je leven is ook niet aan te raden natuurlijk.
vrijdag 21 december 2018 om 18:40
Er zijn tests gedaan en daaruit kwam ASS. Ook is er met mijn moeder gesproken over mijn jeugd. Ik heb alleen nog niet de officiele stempel omdat mijn moeder zei dat ik dan nooit meer in het onderwijs kan werken. Inmiddels ben ik er wel achter dat ik dat toch niet meer aankan mentaal.
Ik zit niet de hele tijd thuis. Ik ben meer therapie aan het regelen en probeer tot rust te komen. Maar ja, als het moet dan moet het. Ik weet alleen nu al dat de etters dingen gaan zeggen en roepen om het zwaar voor me te maken. Die gedachte alleen al vind ik vreselijk. Daarnaast wilden ze me gedeeltelijk ontslag door de strot duwen en reageerde de BA geirriteerd toen ik begon over ander soort werk op de school indien ik mijn fte niet vol kon krijgen met les. Ze verhief haar stem naar me wat ik apart vond, en had pas een half uur na de afgesproken tijd echt tijd voor me. Maar ik ben in de war nu, ik zal vast wel weer wat raars gezegd hebben.
Ik zit niet de hele tijd thuis. Ik ben meer therapie aan het regelen en probeer tot rust te komen. Maar ja, als het moet dan moet het. Ik weet alleen nu al dat de etters dingen gaan zeggen en roepen om het zwaar voor me te maken. Die gedachte alleen al vind ik vreselijk. Daarnaast wilden ze me gedeeltelijk ontslag door de strot duwen en reageerde de BA geirriteerd toen ik begon over ander soort werk op de school indien ik mijn fte niet vol kon krijgen met les. Ze verhief haar stem naar me wat ik apart vond, en had pas een half uur na de afgesproken tijd echt tijd voor me. Maar ik ben in de war nu, ik zal vast wel weer wat raars gezegd hebben.
vrijdag 21 december 2018 om 19:05
Dus ook bij de bedrijfsarts ben je begonnen over andere werkzaamheden? Zelfs nadat we hier uitgelegd hebben dat dat soort uitspraken je geloofwaardigheid aantasten? En dan vind jij het gek dat die arts boos wordt, burn-out een mode-ziekte vindt en zegt dat jij weer aan de slag moet?
Dollop: jij hebt even niets te zeggen. Je hebt geen controle. Je hebt te doen wat de BA wil.
Ik heb het vermoeden dat jij, op dezelfde drammerige manier als eerder hier en bij je leidinggevenden, je zin hebt willen doorduwen. Daar is die arts pissig van geworden, en dus heeft ze haar stem verheven. Jij zat weer in je nukkige-puber-modus, dan krijg je daar een reactie op. En dat is een strenge BA die jou tot de orde roept.
Dollop: jij hebt even niets te zeggen. Je hebt geen controle. Je hebt te doen wat de BA wil.
Ik heb het vermoeden dat jij, op dezelfde drammerige manier als eerder hier en bij je leidinggevenden, je zin hebt willen doorduwen. Daar is die arts pissig van geworden, en dus heeft ze haar stem verheven. Jij zat weer in je nukkige-puber-modus, dan krijg je daar een reactie op. En dat is een strenge BA die jou tot de orde roept.
