Angst/ paniekstoornis deel 2

26-01-2023 12:05 694 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Het oude angststoornis topic is vol en daarom gesloten. Omdat ik het fijn vind om hier te schrijven en mijn hart te luchten, hierbij deel 2.

Iedereen die angst, paniek, stress, spanningsklachten heeft en wil meeschrijven is welkom.

Deel 1
psyche/angststoornis/list_messages/3889 ... #p34309204
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn reïntegratie is inderdaad wat duidelijker geworden. Ik ben al meer dan een jaar ziek en het wordt steeds duidelijker dat ik niet in mijn eigen baan zal reïntegreren. Dat geeft me ook wel wat rust inmiddels. Wel wilde ik graag wat vrijwilligerswerk oppakken en daar zat t probleem. In mijn fml van 3 maanden geleden (functie mogelijkheden lijst) staat dat ik geen klantcontact kan hebben, ook niet met patiënten. Ik wilde graag wat doen in bv een verzorgingshuis maar dat mocht dus niet. Gelukkig is dit nu aangepast en ik hoop wat leuks te vinden dat me wat meer structuur en invulling geeft voor een paar uurtjes per week.

Nog even een positieve noot hier. Dit weekend naar een voorstelling van een cabaretier geweest (was grappig, ik zat er zeker niet 100% rustig, maar zeker leuk om er weer eens uit te zijn in t weekend) en gisteren ben ik met mijn man ook weer buiten mijn comfort zone gegaan en hebben we een mooie wandeling door Rotterdam gemaakt. Het was wat drukker dan ik in ons dorpje gewend ben, maar ook weer fijn om eens wat anders te zien.
Je hoeft dit niet te beantwoorden, hoor, maar wat voor 'ziekte' heb je dan, dat je al een jaar niet werkt en geen klantcontact mag hebben? Wat maakt jou zo angstig? Ik bedoel, is die angst een symptoom van iets anders (je adhd) waardoor je niet kunt werken?
Alle reacties Link kopieren Quote
En hoe gaat t bij jullie?
Mia alweer wat meer gewend aan je baan? Ben je wat rustiger in de avonden?

En student 201, lukt t met t afbouwen van je medicatie?

Disney, al gewend in je nieuwe woning?

Yesss, ik hoop dat t allemaal wat beter loopt, het is bijna oktober en daarmee is de zomer echt weg en beginnen de donkere avonden. Ik hoop dat dat jou wat rust geeft.

britt, is de zwelling in je lies al weg? hopelijk geeft dat je geen stress meer.

Fijne week allemaal!
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
25-09-2023 11:04
Je hoeft dit niet te beantwoorden, hoor, maar wat voor 'ziekte' heb je dan, dat je al een jaar niet werkt en geen klantcontact mag hebben? Wat maakt jou zo angstig? Ik bedoel, is die angst een symptoom van iets anders (je adhd) waardoor je niet kunt werken?
Ik heb nu voor de 3e keer een periode van langdurige uitval. Veel angst/ paniek ook depressieve gevoelens. In het verleden aantal keer opgenomen (maanden) geweest. Dus nu voorzichtig, want begin dit jaar ook weer in crisis geweest, dagbehandeling gehad bij de crisisdienst.
Ik hoop met therapie uit te vogelen waarom ik zo angstig wordt (angst is inderdaad een symptoom van mijn adhd, zeiden ze bij t adviesgesprek van de onderzoeken en dat is leuk om te weten, maar liever weet ik wat ik eraan kan doen).
Dit liever niet quoten, ik haal t straks weer weg.
Ja, wel iets meer gewend! Nog wel heel moe, ook omdat ik zo slecht slaap. Dat doe ik sowieso al, maar sinds ik aan het werk ben, is het nog erger. Maar nu komt er weer een stressor: we gaan namelijk verhuizen! Heel blij want we logeerden nu ergens en nu kunnen we eindelijk ons eigen plekje opbouwen, maar ook veel stress want we hebben natuurlijk NIKS (qua meubilair). Ook wel leuk om te gaan shoppen, maar man (ook nieuwe baan) en ik hebben allebei een paar drukke weken voor de boeg dus het komt weer allemaal lekker tegelijk ;-)

Moet mezelf heel hard dwingen om het per dag te nemen en niet teveel te multitasken...

Fijn dat jij een leuk weekend hebt gehad! Ik lees toch duidelijke verbeteringen bij jou!!
Nou, inderdaad! Had wel wat gelezen over je behandeling (zal het niet herhalen vanwege herkenbaarheid) maar dat klonk nog best oppervlakkig (als ik het me goed herinner). Hoop dat je er dadelijk ook echt iets aan kunt doén! Wel fijn dat er een onderliggende oorzaak gevonden is, natuurlijk!
Alle reacties Link kopieren Quote
Heyy,

Wat lief dat je daaraan denkt dat ik medicatie aan het afbouwen was Vrijdagmiddag! Gaat eigenlijk heel goed. Nog 1 of 2 dagen en dan ga ik naar 0 denk ik. Ik merk er niks van eigenlijk.

Over het algemeen gaat het de laatste paar dagen/weken ook wel redelijk. Als ik het vergelijk met 1.5 jaar geleden gaat het echt een heel stuk beter. Nog niet hoe ik zou willen en ik zit nog heel vaak in mijn hoofd. Maar tov hoe het was, is het al een hele vooruitgang. En ik hoop dat dat nog verder gaat verbeteren, al is het maar met stapjes. Bij ons allemaal overigens!

Wat fijn vrijdagmiddag dat ook jij wat positiefs te melden hebt! Ik hoop dat je snel wat meer duidelijkheid krijgt hoe die reïntegratie zal gaan en ook hoe je behandelplan eruit gaat zien. Fijn in ieder geval dat daar stappen in gezet worden en wat meer duidelijkheid in komt.

En Mia, jij hebt wel echt een mega drukke tijd al achter je rug en zo te horen ook nog voor je. Voor iemand zonder een angststoornis klinkt het al als allemaal best veel. Dus knap hoor! Stapje voor stapje. En je mag dadelijk een huis opnieuw inrichten en eigen maken. Ook wel super leuk! 🥰

Hoe komt het dat je zo slecht slaapt? Stress van werk dan toch? En hoe bevalt het werk an sich?
Zwetser
Mooi dat het afbouwen goed gaat. Wel bijzonder dat je er zo weinig van merkt, dan zul je er toch ook geen baat bij hebben gehad.

Ja, het werk is hartstikke leuk! Maar het is wel veel en ik vind het soms moeilijk om mee om te gaan. Gisteravond ook wel effe een flinke paniekaanval en dan zie ik het helemaal niet meer zitten. Maar goed...

Slecht slapen zit in mijn familie dus ik heb nooit goed geslapen. Ik denk dat het nu nog erger is door de drukte in mijn hoofd ofzo. Ik lig niet wakker van het piekeren ofzo, maar om een uur of 2 gaat ineens het licht aan en ben ik anderhalf uur klaarwakker, en dan om 7.00 alweer echt wakker. En gedurende de dag heb ik dan ook veel slaap. Ik hoop dat het gauw beter wordt... ik begin me er ook zorgen over te maken en dat is niet bevorderlijk voor de slaap ;-)
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia, wat student ook al zei, je hebt erg veel op je bordje. Verhuizen vanuit t buitenland, nieuwe baan, nu weer verhuizen...wow. Dat slechte slapen helpt dan ook niet voor je energie niveau overdag. Je hebt vast al alle trucjes dit er zijn geprobeerd, maar ik gooi m er toch even in. Ik val soms in slaap met een bodyscan meditatie. Ik val dan meer ontspannen in slaap en slaap dan beter door (helpt niet altijd, maar het is te proberen).
Hoe gaat t trouwens met je ACT therapie en je haptonoom? Is t een aanrader?

Student 201 inderdaad apart dat je er zo weinig van voelt, dat afbouwen. Zo zie je maar, wat voor de één verschrikkelijk moeilijk is, gaat bij een andere vrij makkelijk. Fijn dat t bij jou zo lekker gaat.
Succes met de laatste stapjes!

Ik maak deze week kennis met mijn nieuwe therapeut. Ik hoop met hem of haar en behandelplan te maken en dan echt te gaan beginnen. Want het is inderdaad allemaal wat oppervlakkig en wering structuur.

Voor mijn 2e spoor reïntegratie traject heb ik net een sollicitatie voor vrijwilligerswerk verzonden. Het voelt spannend, ik wil dit heel graag, weer iets doen (opbouwen in eigen werk gaat ((helaas)) niet), en tegelijk voelt t eng.
Duimen dat ik snel wat hoor
Ook spannend, Vrijdagmiddag: een nieuwe therapeut en en sollicitatie! Leuk, hoop dat het allebei goed uitpakt. Snap dat nieuwe taken oppakken eng is maar ook goed dat je er zo'n zin in hebt! En idd fingers crossed voor een adequaat behandelingsplan!

De ACT gaat wel oké. Ik vind het echt heel erg moeilijk, maar op sommige moment wordt het accepteren makkelijker. Het weinig slapen draagt er niet veel aan bij, helaas. Ik slaap idd ook beter in met een body scan, maar als ik midden in de nacht wakker wordt, werkt dat niet echt.

Bij de haptonoom ben ik gestopt. Ik moest na 6 sessies zelf betalen en hoewel het wel interessant was, was het te duur met te weinig resultaat. Het was erg zweverig, vond ik, en naast de psychotherapie eigenlijk te veel. Misschien ooit nog eens...
Alle reacties Link kopieren Quote
Klopt, mijn psychiater vind het ook heel bijzonder dat ik niks merk van het op en afbouwen. Want ook het opbouwen ging zonder bijwerkingen. Ik heb al 3 verschillende AD geprobeerd, maar ik kan net zo goed wat meel opeten, zo voelt t. Al neemt mijn lichaam het wel op, zoals blijkt uit bloedonderzoek. Dusjah, geen idee waar t aan ligt.

Dus enerzijds fijn dan afbouwen zonder bijwerkingen gaat. Anderzijds niet, want dan had t misschien wel gewerkt.

@Mia, herkenbaar dat slechte slapen. Ook hier helaas een familiekwaaltje. Soms slaap ik super goed. Soms een periode nogal slecht. Bij mij is t dan vooral t inslapen. Ik weet niet precies waar t mee te maken heeft. Lang op mijn telefoon zitten helpt niet. 'S avonds nog veel doen helpt niet. Maar voor de rest is t vrij onvoorspelbaar. Maar zoals je zelf vast ook wel gemerkt hebt: slaaptekort is killing. Ik was vandaag ook heel moe, heb nu ook wel wat slaap tekort, en dan merk ik gelijk dat t minder gaat. Heb je wel genoeg rustmomenten 's avonds voor je naar bed gaat?

En top dat het werk je goed bevalt! Hopelijk ga je nu ook nog wat beter slapen 🙏

@vrijdagmiddag; ik hoop voor je dat je snel aan de slag kunt met je behandelplan en reïntegratie. Dan ga je je hopelijk ook weer wat beter voelen.
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
@mia, gefeliciteerd met jullie nieuwe huis! En wat een positieve berichten ook.

Ik heb lang niet bijgelezen, maar las de tekst over je nieuwe baan en heel paniekaanvallen en dat je het moet blijven doen. Is de angst inderdaad minder geworden en zo ja: na hoe lang ongeveer? Is dat de juiste aanpak, gewoon maar blijven proberen totdat het minder wordt? Ik heb (nog) geen diagnose maar ben wel heel erg aan het uitproberen. Dus lees graag andermans (positieve) ervaringen :).
Tja, ik kan niet zeggen of het de juiste aanpak. Als ik iets heb geleerd is dat het ene voor de één wel werkt en niet voor de ander. Een angststoornis heeft vaak verschillende oorzaken en afhankelijk van wat de oorzaak bij jou is, zullen ook verschillende dingen werken. Er is geen one fix fits all!

Bij mij zijn de paniekaanvallen misschien ietsje minder geworden maar niet veel en ze zijn er nog steeds. Maar ik probeer ze ook niet weg te krijgen: ik krijg paniek omdat ik overprikkeld ben door mijn werk en dat gaat gewoon niet zomaar voorbij. Dus ik ga gewoon even op de bank liggen, wachten tot ze voorbij gaan en niet meegaan in de enge dingen die ik dan denk. En dan verdwijnt het na een tijdje en ga ik de volgende dag weer aan het werk.

Ik hoop dat ik mettertijd ga wennen aan de prikkels en ik dan geen paniek meer krijg (en beter slaap), maar tot die tijd probeer ik het te accepteren. Dat lijkt voor mij nu het beste: niet per se pushen, maar accepteren en blijven doen wat ik wil.

Geloof dat de ACT toch wat vruchten heeft afgeworpen! :-D
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi Mariannatuin wat ik vooral ook gemerkt heb is dat wat de ene dag goed helpt bij mijn angst (bv bewegen) helpt me de andere keer juist weer niet. Ik probeer nu gewoon een beslissing te maken als ik twijfel over wat te doen bij angst. Anders blijf ik twijfelen en piekeren en dat helpt me ook niet.

Student201 inderdaad jammer dat anti depressiva niet werken. Ga je nog iets anders proberen of ga je nu zonder medicatie?

Mia, even nieuwsgierig, had je die paniekaanvallen ook bij je vorige baan? Was je daar ook overprikkeld of komt het nu vooral door het nieuwe en alle veranderingen?
Alle reacties Link kopieren Quote
@mia en vrijdagmiddag Dankjullie voor de reacties!
Nee ik weet dat het per persoon verschillend is, maar niemand in de omgeving die betrokken is bij mijn proces kan me vertellen wat verstandig is.
Nu is er rondom het werk (en andere dingen) nog veel angst/stress, maar ik probeer wel te blijven gaan en uit te breiden. Aan de andere kant word ik er steeds fysiek ziek van, waardoor ik niet weet of dat nou verstandig is. Maar helemaal niets doen/nóg minder werken lijkt me ook geen optie.
Knap dat je zo met je paniekaanvallen om kan gaan @mia, ik moet zeggen dat het me best wel heftig lijkt om dit langere tijd te hebben. Dan moet ik helemaal niet zeuren met mn fysieke klachten die na 2 (of 3) dagen wel weer over zijn.
Het blijft een mega ingewikkeld iets, ik weet ook niet of ik wel een angststoornis heb, of dat het toch met ADHD/autisme te maken heeft. Dan schijnt de aanpak wel anders te zijn. Maar goed ik ben niet medisch onderlegd dus ik moet het ook maar doen met informatie van internet.
Succes allemaal met de zoektocht en bedankt voor het lezen!
Vrijdagmiddag schreef:
27-09-2023 09:24
Mia, even nieuwsgierig, had je die paniekaanvallen ook bij je vorige baan? Was je daar ook overprikkeld of komt het nu vooral door het nieuwe en alle veranderingen?
Nee, heb mijn angststoornis al heel lang en dan met vlagen ineens heel erg. Het begon nu een jaar geleden in mijn vorige baan al, toen knapte ik weer in wat op en toen gingen we verhuizen en kreeg ik een nieuwe baan dus nu komt het weer wat terug. Deze baan heeft ook wel wat meer prikkels: mijn gang is erg druk, en mijn collega's best extravert en lopen vrij veel naar binnen, en ik deel ineens een kantoor. Dus het is een beetje van beide... ik hoop wel dat ik er ga wennen. Over een paar weken zit het onderwijs er ook weer op en wordt het ook weer wat rustiger.

Ik ben soms wel heel bang dat ik deze baan niet blijk te kunnen doen, hoor! Daar heb ik echt ook paniekaanvallen over...
Alle reacties Link kopieren Quote
@mia ik hoop voor je dat je deze baan kan behouden (als je hem leuk vindt tenminste :))
Veel succes!
Alle reacties Link kopieren Quote
@Mariannatuin, ik denk dat die onzekerheid voor ons allemaal geldt. Er is, zoals Mia al zegt, geen one therapy fits all. Wat voor de een werkt, werkt voor de ander niet. Dat is denk ik echt een persoonlijke zoektocht. Een therapeut kan je daarbij helpen, maar uiteindelijk blijft het toch een zoektocht. Zo ervaar ik het althans.

@vrijdagmiddag - ik denk nu even geen medicatie. Deze 3 hebben alle 3 niet gewerkt. Ik heb nog even getwijfeld over AD icm anti-psychotica (AP). Ik heb wel eens gelezen dat dat zou kunnen werken bij de klachten die ik heb. Van mijn psychiater mag ik dat proberen, maar hij zei ook dat ik het effect van AP wel zéker ga merken. En dan vooral in de vorm dat ik me wat meer afgevlakt voel meen ik. En dat zie ik dan ook weer niet zo zitten. Dus ik denk dat ik voor nu ga beslissen dat ik het even zo laat. Maar ik overleg nog even met de psychiater.

@Mia, zijn een groot gedeelte van de prikkels niet je eigen piekergedachten? Die veroorzaken waarschijnlijk de overprikkeling en de paniekaanvallen. Nu is een nieuwe baan voor iedereen zwaar, altijd. Dus het is niet gek dat dat voor jou nog heel wat extra prikkels en gepieker oplevert. Maar het zou zomaar kunnen dat je daar in de komende weken/maanden echt nog wel stappen in gaat zetten, als je wat meer ingeburgerd bent zegmaar. Tenminste, dat is mijn ervaring. Knap in ieder geval hoe je ermee omgaat. Kan me voorstellen dat t best zwaar is!
Zwetser
Ik ben echt even heel blij met je post, heb het echt even nodig. Dit weekend was (veel te) druk en dat begint nu zijn tol te eisen. Ben dus hartstikke moe en overprikkeld en ben dan ineens zo ontzettend bang dat ik deze baan niet aankan. En dan is het dus heel fijn als iemand precies dan even schrijft dat het heel normaal is om meer last van prikkels en piekers te hebben, dat dat nog wel beter zal gaan en dat dat ook nog wel even kan duren. Je hebt het ook over een paar maanden en dat is een stuk reëler dan mijn gedachte dat ik me binnen een paar dagen toch wel weer prima zou moeten voelen :-) Dus dank! Even weer een ander perspectief!!

En je hebt gelijk: ik denk dat ik wel echt overprikkeld ben door mijn werk. Maar daar pieker ik dan over ('ik kan het niet aan!') en dat veroorzaakt vooral de paniek. En dat draagt dan ook weer niet bij aan een goede nachtrust. Ik kalmeer meestal wel voor ik naar bed ga, maar las laatst weer even dat stresshormonen wel een paar uur ronddrijven, dus...

Grappig dat jullie denken dat ik er zo goed mee om ga: dat gevoel heb ik totaal niet. Ben soms echt enorm bang voor een burnout en dat ik dan mijn baan kwijtraakt, en dan mijn appartement niet meer kan betalen, en mss nooit meer kan werken, enz., enz. Maar goed, ik probeer ondanks die angsten gewoon door te gaan met mijn leven - misschien lijkt het daarom alsof ik het allemaal zo goed doe.

Tja, en voor jou... ik vind antipsychotica een beetje eng klinken dus ik zou daar om die irrationele reden meer moeite mee hebben dan met het afstompen ;-) maar het kan sowieso geen kwaad er even over na te denken en even helemaal niks te nemen. Voel je je echt niet slechter zonder AD? Je hebt nu even niks (geen medicatie en geen therapie), of doe je nog die ACT groepssessies? Hoe bevalt dit?
Alle reacties Link kopieren Quote
Als ik kijk naar mezelf: ik werk hier nu 2 jaar. 2 jaar geleden zat ik ook nog wel wat dieper in de angst / OCD. Het 1e half jaar tot een jaar waren echt afzien, vond ik: inwerken, mensen leren kennen, bedrijf leren kennen, veel prikkels, etc. Allemaal dingen waar mijn OCD & angst mee aan de haal gaan en ik zat eigenlijk in continue overflow modus zegmaar. Ik heb regelmatig gedacht "dit houd ik zo niet lang vol". En inderdaad dan angst voor een burnout, voor de toekomst in het algemeen.

Dat heeft echt tijd nodig gehad, enerzijds om wat beter met de angst om te gaan, maar ook om te wennen aan werk. En ik denk dat het pas na 1/2 a 1 jaar wat beter begon te gaan. Nog steeds ben ik vaak overprikkeld, baal ik dat t zoveel energie kost etc. Maar vergeleken met 2 jaar geleden is het echt wel een wereld van verschil.

Ik heb geen idee hoe lang dat normaal duurt hoor om "te wennen". Maar ik denk dat dat best wel een tijdje kan duren. Aan de ene kant niet fijn. Aan de andere kant wel fijn om te beseffen dat het echt nog wel een heel stuk beter kan worden. Dus ik zou dat echt wel in je achterhoofd houden.

Verder, mocht het uiteindelijk echt niet blijken te gaan, dan zijn er ook nog heel veel andere banen met minder prikkels dan docent zijn. Misschien niet je 1e keus, maar wel een fallback (dat hield ik me altijd voor). Maargoed, zo ver is t nog lang niet. Ik denk dat het echt nog wel beter gaat gaan!

Wat veroorzaakt bij jou dan de overprikkeling denk je? Zou dat ook zo zijn geweest voor je deze angststoornis had?

Ik denk dat ik er op een heel vergelijkbare manier mee omga. Het voelt ook als: "ik heb geen keuze". Life continues en ik probeer dat leven zoveel mogelijk te leiden zoals ik dat eerst ook deed. Alleen lost het nu veel meer moeite. Maar zo lang het te doen is, blijf ik het ook zo doen. Want wanneer ik daarvan afwijk, ben ik nog veel verder van huis. Zo voelt het althans.

Ik geloof niet dat ik me slechter voel zonder AD. Mqar moeilijk te zeggen. Als er al een verschil is, dan is t minimaal. ACT groepssessies doe ik nog wel om de week. Opzich vind ik dat best wel fijn en herkenbaar. Vooral herkenbaar. Maar het brengt me nog niet heel veel, behalve een stok achter de deur om er semi-actief mee bezig te blijven.

Ik heb ook best een drukke week gehad trouwens. En slaaptekort. Ik heb het vanavond ook echt, gelukkig, heel rustig en ga zometeen vroeg naar bed. Dat zou ik vroeger niet zo snel gedaan hebben. Maar nu heb ik t echt nodig. Dus jammer dan. Probeer die rust dus ook echt te pakken als je die nodig hebt (maar misschoen doe je dat al hoor). Anjah, slecht slapen is wel echt killing :(
Zwetser
Haha, ik lig al in bed zelfs! Ik heb dan wel een risico dat ik echt vroeg wakker word, maar als ik laat ga slapen heb ik dat ook, dus deze uurtjes pak ik maar weer :-). Ik vind het heerlijk om op tijd naar bed te gaan, ben een echte early bird.

En ontzettend fijn om te lezen hoe jouw werk begonnen is; er is hoop! Sowieso zie ik veel parallellen tussen jouw en mijn angstklachten en aanpak en herkenbaarheid is gewoon ook fijn: het idee dat je niet alleen bent!

Dat ACT vind ik ook nog wel heel moeilijk, hoor: acceptatie lukt me iets beter (of is het fatalisme: niks werkt toch), maar in defusie ben ik heel slecht. Ik ben een denker dus ik hecht wel heel veel waarde aan mijn gedachte en dat botst met ACT... misschien ook herkenbaar voor jou?

Ik denk dat ik altijd al wel gevoelig ben geweest voor prikkels (hoewel ik vroeger ook gerust een nachtje met een paar duizend man in de Alpha tent stond). Ik herinner me me mijn eerst paniekaanvallen na een nachtje in de kroeg. Ik wist niet wat het was destijds, dus ik schrok ik er niet echt van. Dacht dat ik allergisch voor bier was ofzo :-D maar nu, jaren later, herken ik die symptomen als paniek en overprikkeling. Nu let ik er meer op en das enerzijds goed, want ik kan er rekening mee houden, en anderzijds geeft het me angst: dan word ik bang voor iets dat mogelijk teveel prikkels kan zijn. Als ik dit onderwijs overleef, hoef ik nergens meer bang voor te zijn qua prikkels :-)

Ik hou wel in mijn achterhoofd dat docent zijn misschien teveel is, maar het is maar een paar maanden per jaar en daarna kan ik lekker data analyseren en artikelen schrijven achter mijn computer dus hopelijk trek ik dan weer wat bij...

Op tijd naar bed gaan, hè! Future you will be grateful. ;-)
Bah, wat een kutdag vandaag. Wired and tired...
Alle reacties Link kopieren Quote
@Mia, wel goed geslapen vannacht?

Herkenbaar wat je schrijft. Ik geloof niet dat ik het echt accepteer. Ofjah, misschien moet ik t zo zeggen: "ik accepteer dat ik me nu zo voel, maar ik accepteer niet dat dit t is voor de rest van mijn leven". Ik denk dat ik wel wat stappen heb gezet om een kutdag, voor nu, te accepteren.

Defusie vind ik ook vreselijk lastig. Ik ben ook iemand die heel in zijn hoofd zit, heel veel analyseert en overdenkt. Daar verdien ik mijn geld ook mee. Alleen in dit geval is het niet zo handig. Dat defuseren lukt dus niet echt en het piekeren, of vastzitten in gedachtes, blijft vaak wel heel erg hangen. Typisch ocd ook wel. Maar ook typisch "me". Ik merk ook dat ik daar eigenlijk veel te weinig mee oefen. Mogelijk zou ik dan wel wat stapjes kunnen zetten. Maar herkenbaar, ik vind dat ook heel lastig.

Stom dat je zo'n kutdag hebt gehad. Maar ook die overleef je weer. Zometeen vroeg naar bed (?) en dan is morgen weer een nieuwe dag en dan voel je je hopelijk weer een heel stuk beter! #ACT :)
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
Hé Mia wat balen. Watmaakte de dag zo kut voor je ? (als je dat niet wil zeggen, ook ok).
Misschien kun je van de avond nog iets maken, iets doen wat je van ontspant of gewoon even lekker uithuilen bij je vriend (of man, dat weet ik eigenlijk niet).

Hoe dan ook, ik gun je een betere dag morgen (en dat is dan weer het voordeel van een kutdag, het is niet zo moeilijk om de volgende dag een betere dag te hebben). :hug:
Dank jullie wel!

Mijn kutdag heeft niet een duidelijke oorzaak. Ik ben gewoon moe (vannacht wel redelijk geslapen maar niet genoeg), heb nauwelijks weekend gehad en ik voel stress voor de aankomende twee werk weken en verhuizing. Dus misschien wel een beetje een oorzaak :-)

Vanavond idd even uitgehuild bij man. Daarna moesten we even op bezoek waar ik totaal geen zin in had, en nu ben ik er weer even bovenop. Hopen op een betere dag morgen - je hebt gelijk, dat moet lukken!

Oh en Student: je hoeft niet te accepteren dat de rest van je leven zo blijft, he!! Je weet niet of dat zo is, en accepteren betekent niet dat je niet mag werken aan een betere toekomst!

Jullie een fijne avond: ben erg blij dat jullie zo meeleven en mij effe kunnen ondersteunen waar een ander dat niet altijd kan!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven