Psyche
alle pijlers
Angst/ paniekstoornis deel 2
donderdag 26 januari 2023 om 12:05
Het oude angststoornis topic is vol en daarom gesloten. Omdat ik het fijn vind om hier te schrijven en mijn hart te luchten, hierbij deel 2.
Iedereen die angst, paniek, stress, spanningsklachten heeft en wil meeschrijven is welkom.
Deel 1
psyche/angststoornis/list_messages/3889 ... #p34309204
Iedereen die angst, paniek, stress, spanningsklachten heeft en wil meeschrijven is welkom.
Deel 1
psyche/angststoornis/list_messages/3889 ... #p34309204
vrijdag 6 oktober 2023 om 12:53
Dit denk ik ook. Bij angststoornissen zijn je cortisol levels verhoogd, dus kan goed dat het snachts nog doorwerkt en je nooit echt op normaal uitkomt zeg maar. Dat zou ook wel rare dromen kunnen triggeren, die zijn tenslotte voor je brein soms levensecht. Veel mensen zijn weleens wakker geschrokken van een droom, waarbij je zweten en met hoge hartslag wakker wordt dus dan ben je toch echt cortisol aant aanmaken geweest. Waardoor je dan smorgens weer veel te hoog uitkomt. Interessant wel, maar idd jammer dat wij dit net weer hebben...Mia schreef: ↑03-10-2023 12:09Ik denk dat mijn slaapprobleem noch oorzaak, noch gevolg is van mijn angst maar dat ze allebei samen dezelfde oorzaak hebben: een overgevoelig zenuwstelsel ofzoiets. Het versterkt elkaar wel maar ik denk dat er, in mijn geval, één gemeenschappelijke oorzaak achter zit, een soort aangeboren onrust ofzo. Wel heel irritant natuurlijk!
Vrijdagmiddag: wel herkenning, geen tips. Misschien maak je in je slaap stresshormonen aan door je dromen en voel je dat bij het wakker worden? Iedereen heeft hogere cortisol waarden 's ochtends om ons wakker te maken maar heb eens een artikel gelezen dat aantoonde dat mensen met een angststoornis extra verhoogde cortisol concentraties in hun bloed hadden 's ochtends. Dus misschien versterken jouw onrustige dromen dat nog meer? Geen idee, hoor? In ieder geval weer zo'n voorbeeld van 'hebben wij weer!'...
Dat slapen is gewoon altijd zo'n gedoe met zoveel impact!
vrijdag 6 oktober 2023 om 13:00
Ja, en we hebben het erover gehad. Had er zelf ook al het een en ander over opgezocht, het zijn ssri's die je kortdurend kan nemen bij ernstige pms. Normaal bouw je idd op dus ik ging af op zijn ervaring dat het vaak goed werkt en met lage dosis weinig bijwerkingen geeft. Ik merk wel dat ik me nu op dag 6 al beter voel mbt bijwerkingen. Mn stemming is op zich wel ok, afgezien van de angst, gek genoeg. Al weet ik niet hoe het slaapprobleem hier nou nog mee te maken heeft, want nu slaap ik weer goed vanwege de melatonine en oordoppen. Die had ik de eerste 2 dagen niet en daardoor was ik vermoeider en angstiger. Ben toen geswitcht naar smorgens nemen.Student201 schreef: ↑04-10-2023 19:28@disney, stem je AD af samen met een psychiater?
Ik heb er geen verstand van, maar ik vind wat je omschrijft wel heel merkwaardig. Wat ik ervan weet, krijg je bijwerkingen juist bij het op en afbouwen. Jij schrijft dat je steeds een korte periode AD neemt. Dus voordat je eraan gewend bent, ga je alweer afbouwen. Zo blijf je steeds in de cyclus van bijwerkingen zitten dus. Het idee is normaal dat je opbouwt tot een bepaalde dosering en die aanhoudt voor langere tijd om te kijken of t werkt. Althans, dat is wat ik ervan weet.
En had zelf gehoopt dat ik er slaperiger van werd (de pammetjes toen ik acute slaapproblemen had vanwege de angst waren zo heerlijk) en dat het ook wat voor de angstklachten deed. Dus dat viel ook zwaar tegen, het werkte juist averechts. Dus mss gewoon niet de juiste medicatie, of helemaal niet doen. Nou ja, we moeten het er nog even goed over hebben, want strax nog zo'n week zie ik niet zitten!
vrijdag 6 oktober 2023 om 18:19
Mijn week viel me mee. Maar jammer genoeg wordt nu juist volgende week heel hectisch. Gelukkig is het na woensdag hoe dan ook voorbij, want dan zijn de deadlines achter de rug.
Vannacht mezelf op een oxazepam getrakteerd want ik moest echt even een nachtje goed slapen, en dat is gelukt
En nu lekker met een dekentje op de bank. Morgen drukke verhuisdag, zondag hopelijk een beetje relaxen (ik kan op zo'n vrije dag dan ineens heel angstig zijn waardoor ik dan helemaal niet ontspan...), en dan ma-wo nog even doorbikkelen.
We zijn nog niet echt aan het verhuizen, maar al ons meubilair aan het verzamelen. Op zich wel leuk, maar omdat we zo weinig tijd hebben, is het meer een race tegen de kalender dan gezellig shoppen, maar goed... we komen er wel!
Vannacht mezelf op een oxazepam getrakteerd want ik moest echt even een nachtje goed slapen, en dat is gelukt
En nu lekker met een dekentje op de bank. Morgen drukke verhuisdag, zondag hopelijk een beetje relaxen (ik kan op zo'n vrije dag dan ineens heel angstig zijn waardoor ik dan helemaal niet ontspan...), en dan ma-wo nog even doorbikkelen. We zijn nog niet echt aan het verhuizen, maar al ons meubilair aan het verzamelen. Op zich wel leuk, maar omdat we zo weinig tijd hebben, is het meer een race tegen de kalender dan gezellig shoppen, maar goed... we komen er wel!
vrijdag 6 oktober 2023 om 21:38
Ik heb een best slechte week achter de rug. Zaterdag dus voor het laatst AD genomen. Vanaf zondag 0. Ma tm woensdag waren echt dramatisch. Heb me al lang niet meer zo slecht gevoeld: hele dag piekeren, angstig, hoofdpijn, spierpijn in mijn nek van de angst etc.
Donderdag heb ik thuis gewerkt, want ik had even wat rust nodig. Nog steeds best angstig, trillerig ook. Toen ben ik 's avonds een stukje gaan rennen voor t eten en toen voelde ik me al wel weer een stuk beter. Daarna had ik repetitie en alhoewel ik me in t begin weer heel slecht voelde, ging t naar t einde toe wel een stuk beter.
Vannacht heel erg slecht geslapen. Maar toch was vandaag op werk best een goeie dag. Ik zat smorgens in de auto, muziek te luisteren. En opeens begon ik, nogal spontaan, te huilen omdat de muziek me zo aangreep. Best raar, net alsof die emoties door AD toch enigszins afgedempt werden ofzo en nu eruit kwamen. Want ik huil dus nooit....
Naja goed. Best een redelijke dag dus. Vanavond nog een online bijeenkomst gehad met lotgenoten, die ik af en toe heb. En nu voel ik me wel weer heel trillerig. Niet per se angstig, gewoon trillerig. Geen idee waarom precies.
Maar ik hoop dat ik nu wel de ergste klachten heb gehad van t afbouwen AD. Overigens zal er vast ook een stukje self fulfilling prophecy meespelen. Maar ik denk dat ik toch ook echt wel last had van ontwenningsverschijnselen.
Donderdag heb ik thuis gewerkt, want ik had even wat rust nodig. Nog steeds best angstig, trillerig ook. Toen ben ik 's avonds een stukje gaan rennen voor t eten en toen voelde ik me al wel weer een stuk beter. Daarna had ik repetitie en alhoewel ik me in t begin weer heel slecht voelde, ging t naar t einde toe wel een stuk beter.
Vannacht heel erg slecht geslapen. Maar toch was vandaag op werk best een goeie dag. Ik zat smorgens in de auto, muziek te luisteren. En opeens begon ik, nogal spontaan, te huilen omdat de muziek me zo aangreep. Best raar, net alsof die emoties door AD toch enigszins afgedempt werden ofzo en nu eruit kwamen. Want ik huil dus nooit....
Naja goed. Best een redelijke dag dus. Vanavond nog een online bijeenkomst gehad met lotgenoten, die ik af en toe heb. En nu voel ik me wel weer heel trillerig. Niet per se angstig, gewoon trillerig. Geen idee waarom precies.
Maar ik hoop dat ik nu wel de ergste klachten heb gehad van t afbouwen AD. Overigens zal er vast ook een stukje self fulfilling prophecy meespelen. Maar ik denk dat ik toch ook echt wel last had van ontwenningsverschijnselen.
student201 wijzigde dit bericht op 06-10-2023 21:43
0.18% gewijzigd
Zwetser
vrijdag 6 oktober 2023 om 21:42
@disney, is het puur voor je pms of ook voor angst in periodes daartussen? Anders kan ik me voorstellen dat je gewoon standaard de lage dosis blijft slikken. Mits het helpt tegen de angst dan. Dan zullen de bijwerkingen afnemen.
Maargoed, dat moet je maar eens met je behandelaar bespreken.
Ik heb met opbouwen en afbouwen ook vaker dat ik slecht slaap. Maar als ik op een bepaalde dosis zit, dan niet meer.
@Mia, succes de komende dagen hoor! Even doorbikkelen nog. Maar dan heb je ook wat uiteindelijk
Maargoed, dat moet je maar eens met je behandelaar bespreken.
Ik heb met opbouwen en afbouwen ook vaker dat ik slecht slaap. Maar als ik op een bepaalde dosis zit, dan niet meer.
@Mia, succes de komende dagen hoor! Even doorbikkelen nog. Maar dan heb je ook wat uiteindelijk
Zwetser
zaterdag 7 oktober 2023 om 05:30
Oef, even hier rondneuzen... Ik werd net wakker na een heel enge droom! Ik moet geen natuurdocumentaires meer kijken voor ik naar bed ga (had een nachtmerrie over krokodillen die achter me aan zagen nadat ik gisteravond iets keek over de wildebeesmigratie op de Serengeti 
).
Ik moest even reageren: Student, ik had exact hetzelfde met luisteren naar muziek nadat ik net was gestopt met AD! Ik schoot ineens helemaal vol bij één specifiek liedje, heel bijzonder. Ik vond het een mooie ervaring om zo geraakt te worden, maar ik denk dat het wel echt een ontwenningsverschijnsel was. (Ik ben weer begonnen met AD uiteindelijk dus ik kan niet zeggen of dit gevoel zonder AD had aangehouden).
Klinkt als een pittige week, maar vind ik niet vreemd. Ik hoop dat het langzaamaan wat opknapt en je ergens wat ontspanning kunt vinden.
Ik reageer later op anderen. Ben nu wel even genoeg afgeleid en gekalmeerd na mijn nachtmerrie dat ik weer ga slapen.
). Ik moest even reageren: Student, ik had exact hetzelfde met luisteren naar muziek nadat ik net was gestopt met AD! Ik schoot ineens helemaal vol bij één specifiek liedje, heel bijzonder. Ik vond het een mooie ervaring om zo geraakt te worden, maar ik denk dat het wel echt een ontwenningsverschijnsel was. (Ik ben weer begonnen met AD uiteindelijk dus ik kan niet zeggen of dit gevoel zonder AD had aangehouden).
Klinkt als een pittige week, maar vind ik niet vreemd. Ik hoop dat het langzaamaan wat opknapt en je ergens wat ontspanning kunt vinden.
Ik reageer later op anderen. Ben nu wel even genoeg afgeleid en gekalmeerd na mijn nachtmerrie dat ik weer ga slapen.
zondag 8 oktober 2023 om 11:42
Student201, balen joh, dat de afgelopen week slecht was. Hopelijk gaat t vandaag nu weer omhoog en heb je het ergste achter de rug.
Mia, succes komende week, ik lees verhuizen, meubels kopen en een pittige werk week. Genoeg stressvolle zaken dus ik hoop dat je angst zich een beetje gedeisd houdt en je 's nachts goed kan slapen.
Hier is t weer aardig raak qua paniek en angst. Vannacht weer heel licht geslapen, steeds nerveus en onrustig wakker. Gisteren ook al de hele dag dik in de angst en paniek. Geen reden voor, het blijft elke keer weer op en neer gaan. Ik heb veel last dat ik heel afhankelijk van mijn man word als ik me zo slecht voel.
Ik weet niet meer wat te doen en huil veel van angst en ga aan hem hangen. Daar baal ik zelf van (en hij soms ook, want hij kan ook niet zoveel), omdat ik weet dat dat niet de meest effectieve manier is om me beter te gaan voelen, maar het lijkt wel of mijn normale en gezonde kant dan even weg is.
Man, wat baal ik van dit soort dagen
Mia, succes komende week, ik lees verhuizen, meubels kopen en een pittige werk week. Genoeg stressvolle zaken dus ik hoop dat je angst zich een beetje gedeisd houdt en je 's nachts goed kan slapen.
Hier is t weer aardig raak qua paniek en angst. Vannacht weer heel licht geslapen, steeds nerveus en onrustig wakker. Gisteren ook al de hele dag dik in de angst en paniek. Geen reden voor, het blijft elke keer weer op en neer gaan. Ik heb veel last dat ik heel afhankelijk van mijn man word als ik me zo slecht voel.
Ik weet niet meer wat te doen en huil veel van angst en ga aan hem hangen. Daar baal ik zelf van (en hij soms ook, want hij kan ook niet zoveel), omdat ik weet dat dat niet de meest effectieve manier is om me beter te gaan voelen, maar het lijkt wel of mijn normale en gezonde kant dan even weg is.
Man, wat baal ik van dit soort dagen
zondag 8 oktober 2023 om 11:49
Allemaal herkenbaar, Vrijdagmiddag. Het gaat echt weer voorbij, en je bent niet alleen.
Ik vind het ook lastig om zo op mijn man te leunen soms. Bij mij is dat inmiddels wel minder geworden, omdat hij bijna altijd hetzelfde zegt. Dat begint me te irriteren (ook als het goedbedoeld) en aangezien het toch niet echt helpt, denk ik steeds vaker 'laat maar'
Het is moeilijk, je mag het moeilijk en k*t vinden en er om huilen. Maar er is niets wat je kunt doen om het nu, op dit moment te laten verdwijnen, dus je mag het ook gewoon loslaten.
Veel sterkte, ik weet hoe je je voelt.
Ik vind het ook lastig om zo op mijn man te leunen soms. Bij mij is dat inmiddels wel minder geworden, omdat hij bijna altijd hetzelfde zegt. Dat begint me te irriteren (ook als het goedbedoeld) en aangezien het toch niet echt helpt, denk ik steeds vaker 'laat maar'
Het is moeilijk, je mag het moeilijk en k*t vinden en er om huilen. Maar er is niets wat je kunt doen om het nu, op dit moment te laten verdwijnen, dus je mag het ook gewoon loslaten.
Veel sterkte, ik weet hoe je je voelt.
zondag 8 oktober 2023 om 12:02
@Mia, oefff, nachtmerries. Ik heb er zelf geen last van, maar t schijnt vrij heftig te zijn. Had je de krokodillen uiteindelijk wel nog afgeschud of werd je wakker? 
Hoe is t met de verhuizing? Al veel gedaan? Moet er nog veel?
Grappig trouwens dat jij dezelfde ervaring hebt tijdens afbouwen van AD. Kan best een soort ontwenningsverschijnsel zijn. Icm de opgekropte emoties van t slecht voelen denk ik. Muziek kan me altijd wel heel erg raken eigenlijk. Maar tot huilens aan toe, zelden.
@vrijdagmiddag, pieker je dan niet over iets specifieks ofzo? Gewoon een algeheel angstig / onrustig gevoel?
Mijn ervaring is dat, wat ik op zo'n moment ook doe, dat onrustige gevoel blijft toch wel. Ik probeer me er dus zo weinig mogelijk van aan te trekken, hoe lastig dat ook is. Maar wel heel herkenbaar hoor. Mega irritant, en onnodig.
Hoe is t met de verhuizing? Al veel gedaan? Moet er nog veel?
Grappig trouwens dat jij dezelfde ervaring hebt tijdens afbouwen van AD. Kan best een soort ontwenningsverschijnsel zijn. Icm de opgekropte emoties van t slecht voelen denk ik. Muziek kan me altijd wel heel erg raken eigenlijk. Maar tot huilens aan toe, zelden.
@vrijdagmiddag, pieker je dan niet over iets specifieks ofzo? Gewoon een algeheel angstig / onrustig gevoel?
Mijn ervaring is dat, wat ik op zo'n moment ook doe, dat onrustige gevoel blijft toch wel. Ik probeer me er dus zo weinig mogelijk van aan te trekken, hoe lastig dat ook is. Maar wel heel herkenbaar hoor. Mega irritant, en onnodig.
Zwetser
zondag 8 oktober 2023 om 12:05
Oef Student, wat heftig. Maar wat ontzettend knap dat je bent doorgegaan met naar buiten gaan, werken, hardlopen, repetitie. Alles gewoon gedaan ondanks heftige verschijnselen na afbouw. Dat vind ik echt waanzinnig knap!Student201 schreef: ↑06-10-2023 21:38Ik heb een best slechte week achter de rug. Zaterdag dus voor het laatst AD genomen. Vanaf zondag 0. Ma tm woensdag waren echt dramatisch. Heb me al lang niet meer zo slecht gevoeld: hele dag piekeren, angstig, hoofdpijn, spierpijn in mijn nek van de angst etc.
Donderdag heb ik thuis gewerkt, want ik had even wat rust nodig. Nog steeds best angstig, trillerig ook. Toen ben ik 's avonds een stukje gaan rennen voor t eten en toen voelde ik me al wel weer een stuk beter. Daarna had ik repetitie en alhoewel ik me in t begin weer heel slecht voelde, ging t naar t einde toe wel een stuk beter.
Vannacht heel erg slecht geslapen. Maar toch was vandaag op werk best een goeie dag. Ik zat smorgens in de auto, muziek te luisteren. En opeens begon ik, nogal spontaan, te huilen omdat de muziek me zo aangreep. Best raar, net alsof die emoties door AD toch enigszins afgedempt werden ofzo en nu eruit kwamen. Want ik huil dus nooit....
Naja goed. Best een redelijke dag dus. Vanavond nog een online bijeenkomst gehad met lotgenoten, die ik af en toe heb. En nu voel ik me wel weer heel trillerig. Niet per se angstig, gewoon trillerig. Geen idee waarom precies.
Maar ik hoop dat ik nu wel de ergste klachten heb gehad van t afbouwen AD. Overigens zal er vast ook een stukje self fulfilling prophecy meespelen. Maar ik denk dat ik toch ook echt wel last had van ontwenningsverschijnselen.
zondag 8 oktober 2023 om 12:17
@Waterflesje, thanks, heel erg lief! 
Ik heb zelf het gevoel dat ik koste wat t kost moet proberen de ballen in de lucht te houden. Op die manier kan ik "mijn toneelstukje" volhouden en op die manier leef ik ook het leven zoals ik het zou willen, ondanks mijn klachten.
Zou ik me ziekmelden, dan voelt dat heel erg als falen: "ik laat mijn ocd / angststoornis van mij winnen". En zo lang ik dat kan voorkomen, doe ik er alles aan dat te voorkomen. Dat zou mijn zelfvertrouwen flink schaden denk ik en als ik eenmaal die stap zet, ben ik bang dat ik makkelijker toe ga geven aan mijn angst. Terwijl ikndat absoluut niet wil.
Ook ga ik dan vragen krijgen op t werk: "hoe het gaat, en of ik nog ziek ben". Terwijl niemand weet van mijn stoornis. En liegen dat ik grieperig was oid zie ik niet zitten. Maar mijn verhaal delen zie ik ook niet zitten.
Dus probeer ik maar op zulke momenten, hoe kut ik me ook voel, toch te doen wat ik normaal ook zou doen. Wetende, of hopende, dat het tijdelijk is. En ik plan dan iets meer rust in. In het weekend slaap ik bv lang uit.
Ik voel me gelukkig sinds vrijdag weer wat beter. Maar heb wel veel rust gehad de afgelopen dagen. Dus ik weet pas echt hoe ik me voel als ik maandag weer ga werken.
En verder blijf ik nog steeds hopen dat ik ooit van de ocd af kom. Of dat het heel veel minder wordt in ieder geval. Ik ben er niet heel actief mee bezig, maar ik probeer wat dingen van ACT toe te passen. En ik heb dus 2 wekelijks een meeting, online, die me ook wel echt helpt door herkenning, maar ook als stok achter de deur om toch met ACT, al is het minimaal, bezig te blijven.
Fijne zondag y'all. Ik moet vanmiddag helpen bij een activiteit hier van de vereniging. Buiten. En t is gelukkig heerlijk weer
Ik heb zelf het gevoel dat ik koste wat t kost moet proberen de ballen in de lucht te houden. Op die manier kan ik "mijn toneelstukje" volhouden en op die manier leef ik ook het leven zoals ik het zou willen, ondanks mijn klachten.
Zou ik me ziekmelden, dan voelt dat heel erg als falen: "ik laat mijn ocd / angststoornis van mij winnen". En zo lang ik dat kan voorkomen, doe ik er alles aan dat te voorkomen. Dat zou mijn zelfvertrouwen flink schaden denk ik en als ik eenmaal die stap zet, ben ik bang dat ik makkelijker toe ga geven aan mijn angst. Terwijl ikndat absoluut niet wil.
Ook ga ik dan vragen krijgen op t werk: "hoe het gaat, en of ik nog ziek ben". Terwijl niemand weet van mijn stoornis. En liegen dat ik grieperig was oid zie ik niet zitten. Maar mijn verhaal delen zie ik ook niet zitten.
Dus probeer ik maar op zulke momenten, hoe kut ik me ook voel, toch te doen wat ik normaal ook zou doen. Wetende, of hopende, dat het tijdelijk is. En ik plan dan iets meer rust in. In het weekend slaap ik bv lang uit.
Ik voel me gelukkig sinds vrijdag weer wat beter. Maar heb wel veel rust gehad de afgelopen dagen. Dus ik weet pas echt hoe ik me voel als ik maandag weer ga werken.
En verder blijf ik nog steeds hopen dat ik ooit van de ocd af kom. Of dat het heel veel minder wordt in ieder geval. Ik ben er niet heel actief mee bezig, maar ik probeer wat dingen van ACT toe te passen. En ik heb dus 2 wekelijks een meeting, online, die me ook wel echt helpt door herkenning, maar ook als stok achter de deur om toch met ACT, al is het minimaal, bezig te blijven.
Fijne zondag y'all. Ik moet vanmiddag helpen bij een activiteit hier van de vereniging. Buiten. En t is gelukkig heerlijk weer
Zwetser
zondag 8 oktober 2023 om 12:54
Fijn dat je je iets beter voelt. Kennelijk heb je dan toch rust nodig, als je dit zo goed doet. Ik denk dat het belangrijk is om je leven te leiden, mét je angst. Coexisting. Maar je moet ook niet doen alsof het er niet is: erkennen dat je angst voelt, en desondanks je ding doen - en niet jezelf constant bezig houden om geen angst e voelen. Want anders wordt het vermijding of een gevecht. Het klinkt wel alsof je dat doet! Volgens mij doe je het prima!
Je post heeft me wel doen denken over eerlijk zijn op mijn werk. Ik wil ook niet liegen, en dat doe ik ook niet, maar misschien kan ik ook gewoon echt open kaart spelen met mn collega's. Ik denk dat me dat geen kwaad zou doen en er best veel begrip zou zijn. Eens even over nadenken. Ik werk in een vakgebied met relatief veel mental health issues, en ik denk ook dat het taboe wel iets meer doorbroken mag worden.
Je post heeft me wel doen denken over eerlijk zijn op mijn werk. Ik wil ook niet liegen, en dat doe ik ook niet, maar misschien kan ik ook gewoon echt open kaart spelen met mn collega's. Ik denk dat me dat geen kwaad zou doen en er best veel begrip zou zijn. Eens even over nadenken. Ik werk in een vakgebied met relatief veel mental health issues, en ik denk ook dat het taboe wel iets meer doorbroken mag worden.
zondag 8 oktober 2023 om 13:12
U2!Student201 schreef: ↑08-10-2023 12:17@Waterflesje, thanks, heel erg lief!
Ik heb zelf het gevoel dat ik koste wat t kost moet proberen de ballen in de lucht te houden. Op die manier kan ik "mijn toneelstukje" volhouden en op die manier leef ik ook het leven zoals ik het zou willen, ondanks mijn klachten.
Dat koste wat het kost vind ik wel wat zorgelijk hoor lieve Student. Je hoeft niet ten koste van alles maar door te gaan met dit toneelstuk. Als het je helpt, geweldig. Als het je meer gaat kosten dan het oplevert, mag dat ook. Ben maar mild en zacht naar jezelf.
Zou ik me ziekmelden, dan voelt dat heel erg als falen: "ik laat mijn ocd / angststoornis van mij winnen". En zo lang ik dat kan voorkomen, doe ik er alles aan dat te voorkomen. Dat zou mijn zelfvertrouwen flink schaden denk ik en als ik eenmaal die stap zet, ben ik bang dat ik makkelijker toe ga geven aan mijn angst. Terwijl ikndat absoluut niet wil.
Ziekmelden vanwege mentale klachten heeft niets te maken met falen. Staat daar volledig los van. Zolang het werk je ritme, regelmaat, afleiding biedt, fijn. Als het even niet gaat, mag je je ook ziekmelden. Om bij te tanken.
Ook ga ik dan vragen krijgen op t werk: "hoe het gaat, en of ik nog ziek ben". Terwijl niemand weet van mijn stoornis. En liegen dat ik grieperig was oid zie ik niet zitten. Maar mijn verhaal delen zie ik ook niet zitten.
Waarom eigenlijk niet? Zou je dat ook zo voelen als het om een fysieke ziekte zou gaan?
Dus probeer ik maar op zulke momenten, hoe kut ik me ook voel, toch te doen wat ik normaal ook zou doen. Wetende, of hopende, dat het tijdelijk is. En ik plan dan iets meer rust in. In het weekend slaap ik bv lang uit.
mooie helpende gedachte!
Ik voel me gelukkig sinds vrijdag weer wat beter. Maar heb wel veel rust gehad de afgelopen dagen. Dus ik weet pas echt hoe ik me voel als ik maandag weer ga werken.
Wat ontzettend fijn dat je je wat beter voelt. Nogmaals enige compassie met jezelf en acceptatie van je ziekte kan helpen. Ik wens je enorm veel sterkte en ik vind het echt super dat je dit aangaat zonder AD.
En verder blijf ik nog steeds hopen dat ik ooit van de ocd af kom. Of dat het heel veel minder wordt in ieder geval. Ik ben er niet heel actief mee bezig, maar ik probeer wat dingen van ACT toe te passen. En ik heb dus 2 wekelijks een meeting, online, die me ook wel echt helpt door herkenning, maar ook als stok achter de deur om toch met ACT, al is het minimaal, bezig te blijven.
Misschien gaat het ooit over, misschien wordt het minder, misschien niet en dan moet je je leven enigszins aanpassen aan je mogelijkheden. Een ideaalplaatje is mooi en kan heus gerealiseerd worden, maar rekening houden met hoe je nu eenmaal gebakken bent is ook belangrijk. Nog veel belangrijker denk ik. Ik mis het stukje acceptatie van je ziekte. 'Het is wat het is en ik kan er echt een goed leven mee leiden' ipv 'ik moet koste wat het kost dit toneelstukje volhouden' lijkt me een gezondere gedachte.
Fijne zondag y'all. Ik moet vanmiddag helpen bij een activiteit hier van de vereniging. Buiten. En t is gelukkig heerlijk weer
zondag 8 oktober 2023 om 19:05
@Waterflesje, dankjewel weer. Echt heel goeie post die mij aan t denken zet. En meerderen hier misschien wel.
Ik denk dat ik inderdaad vrij hard ben voor mezelf. Ik reageer even op een paar dingen:
"Ziekmelden vanwege mentale klachten heeft niets te maken met falen. Staat daar volledig los van. Zolang het werk je ritme, regelmaat, afleiding biedt, fijn. Als het even niet gaat, mag je je ook ziekmelden. Om bij te tanken."
Daar heb je natuurlijk helemaal gelijk in. Maar ik vind dat echt heel lastig. Ik bedoel, ik heb deze klachten nu 3 jaar. Misschien heb ik ze mijn hele verdere leven wel. Als ik me ziek zou melden wanneer ik me slecht voel, is dat mogelijk een terugkerend iets. En waar ligt dan de grens? Wanneer voel je je te slecht om te gaan werken. Hoe slecht ik me afgelopen week ook gevoeld heb, ik heb toch gewerkt (soort van) en dat kon. Maar het kostte me onwijs veel energie, dat wel. Maar waar trek je dan voor jezelf de grens dat je je ziekmeldt?
Dan deze: "Maar mijn verhaal delen zie ik ook niet zitten."
"Waarom eigenlijk niet? Zou je dat ook zo voelen als het om een fysieke ziekte zou gaan?"
Minder denk ik. Komt er toch vooral op neer dat ik me ervoor schaam. Een fysieke ziekte overkomt je en kun je weinig aan doen, behalve zo goed mogelijk revalideren. Psychische ziektes spelen zich natuurlijk vooral in je hoofd af en het voelt alsof je die min of meer zelf creëert en in stand houdt. Oftewel, blijkbaar ben ik zelf niet in staat iets op te lossen wat ik zelf creëer of gecreëerd heb. Ik snap dat t niet helemaal zo werkt en dat t gewoon echt gezien wordt als een stoornis. Oftewel, je kunt er niks aan doen dat jou dit overkomt. Maar het voelt vaak wel als een zwakte.
Daarnaast gaat over mijn psyche praten me niet helpen, maar juist mogelijk nog meer aandacht leggen op het probleem, vanuit mezelf. Ook daardoor vermijd ik dat gesprek wel een beetje.
"Misschien gaat het ooit over, misschien wordt het minder, misschien niet en dan moet je je leven enigszins aanpassen aan je mogelijkheden. Een ideaalplaatje is mooi en kan heus gerealiseerd worden, maar rekening houden met hoe je nu eenmaal gebakken bent is ook belangrijk. Nog veel belangrijker denk ik. Ik mis het stukje acceptatie van je ziekte. 'Het is wat het is en ik kan er echt een goed leven mee leiden' ipv 'ik moet koste wat het kost dit toneelstukje volhouden' lijkt me een gezondere gedachte."
Vooral dit, spijker op de kop. Heel mooi gezegd en dit is exact wat ik heel moeilijk vind. Ik denk dat ik voor echte acceptatie andere keuzes zal moeten maken. Maar ik vind het erg lastig om te bepalen hoe ik dat zou moeten doen. Zou dat betekenen dat ik op werk het gesprek met mijn manager aan moet gaan en moeten uitleggen hoe het zit? Bv thuiswerken op een slechte dag scheelt al heel veel voor mijn mentale rust. Maar mezelf kennende, zou ik het dan nog ontzettend lastig vinden om aan te geven dat ik thuis zou werken. Sterker nog, dan zou ik bij iedere keer dat ik thuiswerk, ook al voel ik me goed, het gevoel hebben dat iedereen denkt dat het komt omdat ik me weer slecht voel. En dat vind ik dus heel lastig.
Of zou ik in mijn prive tijd meer vrije tijd moeten pakken? Of zou ik een andere baan moeten zoeken die meer rust, in de vorm van thuiswerken, heeft?
Ik weet het niet. Ik denk dat je echt een heel goed punt hebt. Ik weet alleen niet hoe ik dit in de praktijk moet brengen zegmaar.
Ik denk dat ik inderdaad vrij hard ben voor mezelf. Ik reageer even op een paar dingen:
"Ziekmelden vanwege mentale klachten heeft niets te maken met falen. Staat daar volledig los van. Zolang het werk je ritme, regelmaat, afleiding biedt, fijn. Als het even niet gaat, mag je je ook ziekmelden. Om bij te tanken."
Daar heb je natuurlijk helemaal gelijk in. Maar ik vind dat echt heel lastig. Ik bedoel, ik heb deze klachten nu 3 jaar. Misschien heb ik ze mijn hele verdere leven wel. Als ik me ziek zou melden wanneer ik me slecht voel, is dat mogelijk een terugkerend iets. En waar ligt dan de grens? Wanneer voel je je te slecht om te gaan werken. Hoe slecht ik me afgelopen week ook gevoeld heb, ik heb toch gewerkt (soort van) en dat kon. Maar het kostte me onwijs veel energie, dat wel. Maar waar trek je dan voor jezelf de grens dat je je ziekmeldt?
Dan deze: "Maar mijn verhaal delen zie ik ook niet zitten."
"Waarom eigenlijk niet? Zou je dat ook zo voelen als het om een fysieke ziekte zou gaan?"
Minder denk ik. Komt er toch vooral op neer dat ik me ervoor schaam. Een fysieke ziekte overkomt je en kun je weinig aan doen, behalve zo goed mogelijk revalideren. Psychische ziektes spelen zich natuurlijk vooral in je hoofd af en het voelt alsof je die min of meer zelf creëert en in stand houdt. Oftewel, blijkbaar ben ik zelf niet in staat iets op te lossen wat ik zelf creëer of gecreëerd heb. Ik snap dat t niet helemaal zo werkt en dat t gewoon echt gezien wordt als een stoornis. Oftewel, je kunt er niks aan doen dat jou dit overkomt. Maar het voelt vaak wel als een zwakte.
Daarnaast gaat over mijn psyche praten me niet helpen, maar juist mogelijk nog meer aandacht leggen op het probleem, vanuit mezelf. Ook daardoor vermijd ik dat gesprek wel een beetje.
"Misschien gaat het ooit over, misschien wordt het minder, misschien niet en dan moet je je leven enigszins aanpassen aan je mogelijkheden. Een ideaalplaatje is mooi en kan heus gerealiseerd worden, maar rekening houden met hoe je nu eenmaal gebakken bent is ook belangrijk. Nog veel belangrijker denk ik. Ik mis het stukje acceptatie van je ziekte. 'Het is wat het is en ik kan er echt een goed leven mee leiden' ipv 'ik moet koste wat het kost dit toneelstukje volhouden' lijkt me een gezondere gedachte."
Vooral dit, spijker op de kop. Heel mooi gezegd en dit is exact wat ik heel moeilijk vind. Ik denk dat ik voor echte acceptatie andere keuzes zal moeten maken. Maar ik vind het erg lastig om te bepalen hoe ik dat zou moeten doen. Zou dat betekenen dat ik op werk het gesprek met mijn manager aan moet gaan en moeten uitleggen hoe het zit? Bv thuiswerken op een slechte dag scheelt al heel veel voor mijn mentale rust. Maar mezelf kennende, zou ik het dan nog ontzettend lastig vinden om aan te geven dat ik thuis zou werken. Sterker nog, dan zou ik bij iedere keer dat ik thuiswerk, ook al voel ik me goed, het gevoel hebben dat iedereen denkt dat het komt omdat ik me weer slecht voel. En dat vind ik dus heel lastig.
Of zou ik in mijn prive tijd meer vrije tijd moeten pakken? Of zou ik een andere baan moeten zoeken die meer rust, in de vorm van thuiswerken, heeft?
Ik weet het niet. Ik denk dat je echt een heel goed punt hebt. Ik weet alleen niet hoe ik dit in de praktijk moet brengen zegmaar.
Zwetser
zondag 8 oktober 2023 om 19:12
Klopt. Ik denk dat ik dit ook wel doe. De vraag is alleen of ik er niet een beetje in doorschiet en teveel van mezelf vraag. Daar ben ik ooit wel bang voor. Waterflesje verwoordt dat heel goed vind ik.Mia schreef: ↑08-10-2023 12:54Fijn dat je je iets beter voelt. Kennelijk heb je dan toch rust nodig, als je dit zo goed doet. Ik denk dat het belangrijk is om je leven te leiden, mét je angst. Coexisting. Maar je moet ook niet doen alsof het er niet is: erkennen dat je angst voelt, en desondanks je ding doen - en niet jezelf constant bezig houden om geen angst e voelen. Want anders wordt het vermijding of een gevecht. Het klinkt wel alsof je dat doet! Volgens mij doe je het prima!
Ik denk dat er bij ons ook best veel psychische problemen spelen. Maar ik werk in een wereld waar voornamelijk mannen werken (R&D, technisch vakgebied) en ik denk dat daar het taboe zelfs nog wel wat groter is dan op een plek waar meer vrouwen werken. Laat ik het zo zeggen: ik denk dat vrouwen makkelijker over dit soort dingen praten met elkaar dan mannen. En dat is eigenlijk alleen maar ontzettend sterk!Mia schreef: ↑08-10-2023 12:54Je post heeft me wel doen denken over eerlijk zijn op mijn werk. Ik wil ook niet liegen, en dat doe ik ook niet, maar misschien kan ik ook gewoon echt open kaart spelen met mn collega's. Ik denk dat me dat geen kwaad zou doen en er best veel begrip zou zijn. Eens even over nadenken. Ik werk in een vakgebied met relatief veel mental health issues, en ik denk ook dat het taboe wel iets meer doorbroken mag worden.
Je hebt helemaal gelijk dat het taboe meer doorbroken zou moeten worden. Ik zou het knap vinden als je het zou durven delen op werk. Wat zou je daarmee hopen te bereiken? Dat mensen begrijpen waarom je soms misschien wat meer afwezig of in jezelf gekeerd bent? Of?
Zwetser
zondag 8 oktober 2023 om 21:06
Nou, zodat ik niet hoef te liegen als ik een keer ergens afhaak, maar ook vooral omdat ik uit principe eerlijk en mezelf wil zijn. Ik wil me niet minder voelen omdat ik een angststoornis heb, of gevoelig ben voor angsten, en dat ben ik ook niet, maar dat gaat makkelijker als ik gewoon open kaart speel. Ik denk dat het bijdraagt aan mijn eigen acceptatie. En daarnaast hoop ik dat we daar gewoon opener over kunnen zijn in, iig, mijn vakgebied (wetenschap).Student201 schreef: ↑08-10-2023 19:12
Ik denk dat er bij ons ook best veel psychische problemen spelen. Maar ik werk in een wereld waar voornamelijk mannen werken (R&D, technisch vakgebied) en ik denk dat daar het taboe zelfs nog wel wat groter is dan op een plek waar meer vrouwen werken. Laat ik het zo zeggen: ik denk dat vrouwen makkelijker over dit soort dingen praten met elkaar dan mannen. En dat is eigenlijk alleen maar ontzettend sterk!
Je hebt helemaal gelijk dat het taboe meer doorbroken zou moeten worden. Ik zou het knap vinden als je het zou durven delen op werk. Wat zou je daarmee hopen te bereiken? Dat mensen begrijpen waarom je soms misschien wat meer afwezig of in jezelf gekeerd bent? Of?
zondag 8 oktober 2023 om 21:12
Wat een nachtje goede slaap wel niet kan doen. Alleen met wat melatonine geslapen, zodat ik niet ging liggen luisteren en dat is verder zonder oordoppen goed gelukt. Voel me gelijk stukken beter. Fijne dag buiten ook gehad. En ongesteld geworden, dus mag de troep ff laten staan. Heb de psych gemaild om contact op te nemen ivm de medicatie, want ben al bang om over 3 weken dit weer te gaan doen.
Mooie posts waterflesje. Denk dat het idd geen goede gedachte is om een toneelstukje op te voeren Student. Maar begrijp wel dat het moeilijk is om de grens te vinden tussen wat wel of niet lukt qua werken. Ik heb me deze week woensdag ziek gemeld, omdat ik zo ontzettend moe was. Kon gelukkig maandag en dinsdag thuiswerken, maar was toen zo moe en onrustig dat ik het woensdag niet aandurfde naar werk toe te gaan. Dus heb zelf ff rust genomen. Donderdag ging het al n stuk beter en heb ik dit nog wel aan mn manager verteld. Hij weet ook enigszins van mn problemen, omdat ik n uur therapie onder werktijd heb (als ik thuiswerk, online). Dat is heel fijn en daar krijg ik alle ruimte voor. Ik moet het uiteraard allemaal wel zelf aangeven, ook als het niet gaat, zodat mijn werk overgenomen wordt. Werk ook in een technisch veld met best wat mannen, maar die nemen het gewoon voor kennisgeving aan en doen er verder niet raar of moeilijk over. De dames vragen wat vaker hoe t gaat en of ze wat voor me kunnen doen. Dat begrip is idd al heel fijn. En zolang ik dingen aangeef, kan er iets opgevangen worden waardoor ik me niet schuldig hoef te voelen.
Wat dat betreft is vragen om thuis te werken op slechte dagen echt geen gekke vraag. Zeker als dit je helpt om wel te blijven functioneren ipv echt uit te vallen. Dat is zowel voor jezelf als je werkgever een voordeel. Ik zou daarmee beginnen en kijken hoe dat bevalt. Wie weet geeft dat je net dat extra stukje rust wat je nodig hebt. Je legt de lat anders voor jezelf echt heel hoog en probeert te doen alsof alles prima gaat, terwijl je niet 100% bent. Dat is idd een stukje acceptatie en ook lief zijn voor jezelf. Probeer het eens uit
Mia, succes met alle verhuisperikelen. Ken het, het is een beetje chaotisch allemaal en dat kan weer dingen aanwakkeren. Maar ook leuk toch, om naar een mooiere plek te gaan en nieuwe spullen uit te zoeken.
Vrijdag, wat vervelend dat je weer een paar slechte dagen had. Hopelijk helpt de gedachte dat het weer over gaat. Dat na de downs toch weer ups komen. Ik heb ook weer n paar keer huilend rondgelopen, maar de gedachte dat het van voorbijgaande aard is helpt me dan. Morgen kan het weer beter gaan.
Mooie posts waterflesje. Denk dat het idd geen goede gedachte is om een toneelstukje op te voeren Student. Maar begrijp wel dat het moeilijk is om de grens te vinden tussen wat wel of niet lukt qua werken. Ik heb me deze week woensdag ziek gemeld, omdat ik zo ontzettend moe was. Kon gelukkig maandag en dinsdag thuiswerken, maar was toen zo moe en onrustig dat ik het woensdag niet aandurfde naar werk toe te gaan. Dus heb zelf ff rust genomen. Donderdag ging het al n stuk beter en heb ik dit nog wel aan mn manager verteld. Hij weet ook enigszins van mn problemen, omdat ik n uur therapie onder werktijd heb (als ik thuiswerk, online). Dat is heel fijn en daar krijg ik alle ruimte voor. Ik moet het uiteraard allemaal wel zelf aangeven, ook als het niet gaat, zodat mijn werk overgenomen wordt. Werk ook in een technisch veld met best wat mannen, maar die nemen het gewoon voor kennisgeving aan en doen er verder niet raar of moeilijk over. De dames vragen wat vaker hoe t gaat en of ze wat voor me kunnen doen. Dat begrip is idd al heel fijn. En zolang ik dingen aangeef, kan er iets opgevangen worden waardoor ik me niet schuldig hoef te voelen.
Wat dat betreft is vragen om thuis te werken op slechte dagen echt geen gekke vraag. Zeker als dit je helpt om wel te blijven functioneren ipv echt uit te vallen. Dat is zowel voor jezelf als je werkgever een voordeel. Ik zou daarmee beginnen en kijken hoe dat bevalt. Wie weet geeft dat je net dat extra stukje rust wat je nodig hebt. Je legt de lat anders voor jezelf echt heel hoog en probeert te doen alsof alles prima gaat, terwijl je niet 100% bent. Dat is idd een stukje acceptatie en ook lief zijn voor jezelf. Probeer het eens uit
Mia, succes met alle verhuisperikelen. Ken het, het is een beetje chaotisch allemaal en dat kan weer dingen aanwakkeren. Maar ook leuk toch, om naar een mooiere plek te gaan en nieuwe spullen uit te zoeken.
Vrijdag, wat vervelend dat je weer een paar slechte dagen had. Hopelijk helpt de gedachte dat het weer over gaat. Dat na de downs toch weer ups komen. Ik heb ook weer n paar keer huilend rondgelopen, maar de gedachte dat het van voorbijgaande aard is helpt me dan. Morgen kan het weer beter gaan.
zondag 8 oktober 2023 om 21:54
Student201 schreef: ↑08-10-2023 19:05
"Misschien gaat het ooit over, misschien wordt het minder, misschien niet en dan moet je je leven enigszins aanpassen aan je mogelijkheden. Een ideaalplaatje is mooi en kan heus gerealiseerd worden, maar rekening houden met hoe je nu eenmaal gebakken bent is ook belangrijk. Nog veel belangrijker denk ik. Ik mis het stukje acceptatie van je ziekte. 'Het is wat het is en ik kan er echt een goed leven mee leiden' ipv 'ik moet koste wat het kost dit toneelstukje volhouden' lijkt me een gezondere gedachte."
Vooral dit, spijker op de kop. Heel mooi gezegd en dit is exact wat ik heel moeilijk vind. Ik denk dat ik voor echte acceptatie andere keuzes zal moeten maken. Maar ik vind het erg lastig om te bepalen hoe ik dat zou moeten doen. Zou dat betekenen dat ik op werk het gesprek met mijn manager aan moet gaan en moeten uitleggen hoe het zit? Bv thuiswerken op een slechte dag scheelt al heel veel voor mijn mentale rust. Maar mezelf kennende, zou ik het dan nog ontzettend lastig vinden om aan te geven dat ik thuis zou werken. Sterker nog, dan zou ik bij iedere keer dat ik thuiswerk, ook al voel ik me goed, het gevoel hebben dat iedereen denkt dat het komt omdat ik me weer slecht voel. En dat vind ik dus heel lastig.
Of zou ik in mijn prive tijd meer vrije tijd moeten pakken? Of zou ik een andere baan moeten zoeken die meer rust, in de vorm van thuiswerken, heeft?
Ik weet het niet. Ik denk dat je echt een heel goed punt hebt. Ik weet alleen niet hoe ik dit in de praktijk moet brengen zegmaar.
Hoi Student,
Ik reageer nog even kort. Ik vind de reactie van Disney heel mooi en ik sluit daar bij aan.
Ik denk dat het je kan helpen als je je manager inlicht over je mentale welzijn. Je hoeft heus geen stickers te gaan zitten plakken of alles tot in detail uit te leggen. Je kunt prima aangeven dat je wat mentale klachten ervaart, dat je daar hulp bij hebt gezocht en dat dat goed gaat. En dat je baan je helpt bij met het behouden van regelmaat, afleiding of whatever. Dat soms een dagje thuiswerken erg goed werkt voor jou. Dat dat helpt bij het voorkomen van uitval door ziekte. Ik verwacht dat je manager alleen maar blij zal zijn dat je dit aangeeft. En als manager meer wil weten, mag je aangeven dat je dit graag inhoudelijk met een bedrijfsarts bespreekt. Geef vooral aan dat je het fijn vindt als dit tussen jou en manager blijft en dat je dit misschien in de toekomst wel wilt delen met je collega's. Maar dat dat aan jou is.
Op die manier is het geen geheim, hoef je geen vragen te beantwoorden en helpt het je hopelijk deze moeilijke periode door.
Succes morgen!
anoniem_67015725c3819 wijzigde dit bericht op 09-10-2023 03:32
Reden: .
Reden: .
9.19% gewijzigd
zondag 8 oktober 2023 om 22:01
Even een algemene opmerking.
Wat een mooi en fijn en behulpzaam topic is dit! Zo mooi hoe we elkaar allemaal kunnen helpen en ondersteunen. Dit maakt een forum zo waardevol!
Ook ik ervaar met enige regelmaat terugkerende mentale klachten. Mijn leven lang al. Ik voel het dan aankomen. Sluit me af, slaap slecht, zeg sociale afspraken af en verdwijn in mijn cocon en doe alleen nog maar wat echt moet.
Ik leer daar steeds beter mee dealen en ik hoop dat ik me dan bedenk dat er een topic is op viva waar ik me shit kan delen.
Fijne avond allemaal!
Wat een mooi en fijn en behulpzaam topic is dit! Zo mooi hoe we elkaar allemaal kunnen helpen en ondersteunen. Dit maakt een forum zo waardevol!
Ook ik ervaar met enige regelmaat terugkerende mentale klachten. Mijn leven lang al. Ik voel het dan aankomen. Sluit me af, slaap slecht, zeg sociale afspraken af en verdwijn in mijn cocon en doe alleen nog maar wat echt moet.
Ik leer daar steeds beter mee dealen en ik hoop dat ik me dan bedenk dat er een topic is op viva waar ik me shit kan delen.
Fijne avond allemaal!
zondag 8 oktober 2023 om 22:41
Hoi allen,
Heel erg mooie reacties! Lieve mensen zijn jullie
Ik ga niet overal persoonlijk op reageren, want dan wordt het een boekwerk. Maar misschien even algemeen, want jullie zeggen en bedoelen hetzelfde volgens mij.
Ik heb van kinds af aan, opvoeding, al meegekregen: wanneer je ziek bent lig je op bed. Is dat niet het geval, dan ben je niet ziek (dat ging natuurlijk niet over psychische stoornissen). En zo sta ik er zelf ook wel een beetje in. Ik vind het daarmee ook heel lastig mijn grenzen aan te geven. En eerlijk gezegd is dat ook best een beetje gevaarlijk, want een psychische ziekte bouw je op, zoals een burnout, tot je een keer echt thuis zit en dan langdurig. Dus dat moet je wel echt zien te voorkomen.
Verder is mijn werk niet per se heel geschikt om thuis te werken: best vaak vergaderingen en ook gewoon werk waarbij het handiger is dat je op locatie bent. Graag niet quoten: ik werk dus op een R&D afdeling, waar we een bepaald iets ontwikkelen. Werkzaamheden zijn echt ontzettend onvoorspelbaar en eigenlijk is het over het algemeen wel gewenst als je gewoon op locatie bent, omdat er dus vaak dingen gebeuren / besproken worden waarbij het handig is als de desbetreffende "expert" aanwezig is. En dus is mijn gehele team vrijwel altijd aanwezig.
Ik zou het hier met mijn manager over kunnen hebben. Echter, mijn manager spreek ik niet vaak en die weet niet erg goed wat ik doe. Beter zou ik dan ook, if vooral, mijn "teamleider" inlichten, zodat hij ook ervanaf weet.
Ik merk wel dat wanneer ik een dagje thuis werk, zoals afgelopen week 1 dag, ik die dag heel erg tot rust kom en de volgende dag veel meer gedaan krijg op werk. En die dag thuis trouwens ook.
Alleen het is dus lastig, omdat de werkzaamheden zich er niet altijd voor lenen. Ik vind het heel erg lastig merk ik, hoe ik daar beter mee om zou kunnen gaan. Enerzijds weet ik dat jullie gelijk hebben, en dat ik het misschien beter aan zou kunnen geven bij mijn manager & leidinggevende. Anderzijds vind ik dat echt heel moeilijk, ben ik bang voor de consequenties (hoe denken mensen over me, wat betekent t voor mn beoordeling / salaris) en vraag ik me af of het überhaupt gaat lukken om meer thuis te werken.
Wel iets om over na te denken. Dankjewel voor jullie reacties. Heel fijn om jullie perspectief te lezen en het zet me wel aan het denken. Slaap lekker allema
En @Mia, geen natuurdocumentaires kijken. Kijk maar een disneyfilm ofzo. Lijkt me beter
Heel erg mooie reacties! Lieve mensen zijn jullie
Ik ga niet overal persoonlijk op reageren, want dan wordt het een boekwerk. Maar misschien even algemeen, want jullie zeggen en bedoelen hetzelfde volgens mij.
Ik heb van kinds af aan, opvoeding, al meegekregen: wanneer je ziek bent lig je op bed. Is dat niet het geval, dan ben je niet ziek (dat ging natuurlijk niet over psychische stoornissen). En zo sta ik er zelf ook wel een beetje in. Ik vind het daarmee ook heel lastig mijn grenzen aan te geven. En eerlijk gezegd is dat ook best een beetje gevaarlijk, want een psychische ziekte bouw je op, zoals een burnout, tot je een keer echt thuis zit en dan langdurig. Dus dat moet je wel echt zien te voorkomen.
Verder is mijn werk niet per se heel geschikt om thuis te werken: best vaak vergaderingen en ook gewoon werk waarbij het handiger is dat je op locatie bent. Graag niet quoten: ik werk dus op een R&D afdeling, waar we een bepaald iets ontwikkelen. Werkzaamheden zijn echt ontzettend onvoorspelbaar en eigenlijk is het over het algemeen wel gewenst als je gewoon op locatie bent, omdat er dus vaak dingen gebeuren / besproken worden waarbij het handig is als de desbetreffende "expert" aanwezig is. En dus is mijn gehele team vrijwel altijd aanwezig.
Ik zou het hier met mijn manager over kunnen hebben. Echter, mijn manager spreek ik niet vaak en die weet niet erg goed wat ik doe. Beter zou ik dan ook, if vooral, mijn "teamleider" inlichten, zodat hij ook ervanaf weet.
Ik merk wel dat wanneer ik een dagje thuis werk, zoals afgelopen week 1 dag, ik die dag heel erg tot rust kom en de volgende dag veel meer gedaan krijg op werk. En die dag thuis trouwens ook.
Alleen het is dus lastig, omdat de werkzaamheden zich er niet altijd voor lenen. Ik vind het heel erg lastig merk ik, hoe ik daar beter mee om zou kunnen gaan. Enerzijds weet ik dat jullie gelijk hebben, en dat ik het misschien beter aan zou kunnen geven bij mijn manager & leidinggevende. Anderzijds vind ik dat echt heel moeilijk, ben ik bang voor de consequenties (hoe denken mensen over me, wat betekent t voor mn beoordeling / salaris) en vraag ik me af of het überhaupt gaat lukken om meer thuis te werken.
Wel iets om over na te denken. Dankjewel voor jullie reacties. Heel fijn om jullie perspectief te lezen en het zet me wel aan het denken. Slaap lekker allema
En @Mia, geen natuurdocumentaires kijken. Kijk maar een disneyfilm ofzo. Lijkt me beter
Zwetser
zondag 8 oktober 2023 om 22:52
Tja, dat is idd een moeilijk dilemma. Ik kan, als ik geen onderwijstaken heb, prima thuis werken en dat doet me ook wel goed. Maar ik snap dat dat niet voor iedereen zo makkelijk is. En ik denk dat er verder weinig negatieve consequenties zijn als ik vertel over mijn angsten en paniek, maar ook dat kun jij alleen inschatten over jouw werk. En het is ook jouw keuze: je hoéft helemaal niet te zeggen zolang je je werk naar behoren doet, en volgens mij doe je dat.Student201 schreef: ↑08-10-2023 22:41Hoi allen,
Heel erg mooie reacties! Lieve mensen zijn jullie
Ik ga niet overal persoonlijk op reageren, want dan wordt het een boekwerk. Maar misschien even algemeen, want jullie zeggen en bedoelen hetzelfde volgens mij.
Ik heb van kinds af aan, opvoeding, al meegekregen: wanneer je ziek bent lig je op bed. Is dat niet het geval, dan ben je niet ziek (dat ging natuurlijk niet over psychische stoornissen). En zo sta ik er zelf ook wel een beetje in. Ik vind het daarmee ook heel lastig mijn grenzen aan te geven. En eerlijk gezegd is dat ook best een beetje gevaarlijk, want een psychische ziekte bouw je op, zoals een burnout, tot je een keer echt thuis zit en dan langdurig. Dus dat moet je wel echt zien te voorkomen.
Verder is mijn werk niet per se heel geschikt om thuis te werken: best vaak vergaderingen en ook gewoon werk waarbij het handiger is dat je op locatie bent. Graag niet quoten: ik werk dus op een R&D afdeling, waar we een bepaald iets ontwikkelen. Werkzaamheden zijn echt ontzettend onvoorspelbaar en eigenlijk is het over het algemeen wel gewenst als je gewoon op locatie bent, omdat er dus vaak dingen gebeuren / besproken worden waarbij het handig is als de desbetreffende "expert" aanwezig is. En dus is mijn gehele team vrijwel altijd aanwezig.
Ik zou het hier met mijn manager over kunnen hebben. Echter, mijn manager spreek ik niet vaak en die weet niet erg goed wat ik doe. Beter zou ik dan ook, if vooral, mijn "teamleider" inlichten, zodat hij ook ervanaf weet.
Ik merk wel dat wanneer ik een dagje thuis werk, zoals afgelopen week 1 dag, ik die dag heel erg tot rust kom en de volgende dag veel meer gedaan krijg op werk. En die dag thuis trouwens ook.
Alleen het is dus lastig, omdat de werkzaamheden zich er niet altijd voor lenen. Ik vind het heel erg lastig merk ik, hoe ik daar beter mee om zou kunnen gaan. Enerzijds weet ik dat jullie gelijk hebben, en dat ik het misschien beter aan zou kunnen geven bij mijn manager & leidinggevende. Anderzijds vind ik dat echt heel moeilijk, ben ik bang voor de consequenties (hoe denken mensen over me, wat betekent t voor mn beoordeling / salaris) en vraag ik me af of het überhaupt gaat lukken om meer thuis te werken.
Wel iets om over na te denken. Dankjewel voor jullie reacties. Heel fijn om jullie perspectief te lezen en het zet me wel aan het denken. Slaap lekker allema
En @Mia, geen natuurdocumentaires kijken. Kijk maar een disneyfilm ofzo. Lijkt me beter
@Student:
sorry, ik heb je advies niet opgevolgd: toch nog een natuurdocumentaire gekeken waarin een walviskalf bruut werd afgeslacht door een club orka's. Was wel totaal onverwacht: ik keek geen specifieke docu over roofdieren ofzo! We gaan zien hoe dat gaat vannacht: ik heb sowieso al heel vaak nachtmerries over orka's, dus dit was niet handig, maar ik ben gewoon dol op natuurfilms.. fingers crossed
Hoop dat iedereen diep en vredig slaapt met mooie, ontspannende dromen!
maandag 9 oktober 2023 om 17:46
Dank voor de context student! Dat is idd een stuk lastiger, want ik doe nu voornamelijk computerwerk. Dus ik kan zelfs nog smorgens zeggen: t gaat niet ok, ik werk thuis en gewoon mn ding doen. Maar denk je dat dit vaak voor gaat komen? Kijk even naar de afgelopen tijd, hoe vaak zou je dit gedaan hebben? Is het wel elke week een dag, of valt dat ook wel weer mee? Mss kun je 1 vaste dag doen, dan weet iedereen wanneer je er niet bent. Of juist af en toe, zodat het niet echt opvalt. Net wat je zelf wil en fijn zou vinden, in overleg.
En je vult al dingen in voor anderen, wat ze zullen denken en een beetje doemdenken herken ik er ook in (maak ik me ook aan schuldig, maar meestal valt t mee). Thuiswerken is heel normaal, bij ons staat het zelfs in de regelementen nu.
Sowieso kunnen ze je weinig maken qua salaris als je gewoon je uren maakt en je werk gaat er zelfs op vooruit zeg je, dus die beoordeling lijkt me ook geen probleem. Je zomaar ontslaan hierom kunnen ze al helemaal niet. Daarbij: je hoeft ook niet alles te vertellen. Doe ik ook niet, of ik zeg dat ik daar even geen behoefte aan heb (soms is het voor mezelf ook te moeilijk, of lastig te verwoorden).
En nogmaals: je doet het om niet uit te vallen, alleen maar win-win voor jezelf én je manager/teamleider.
Hoe heb je geslapen Mia? Nog over orkamoorden gedroomd?! Haha wat je onderbewuste wel niet bezig houd. Ik voel me iig meer mezelf worden en ga langzaam terug naar mijn normale slaappatroon. Hopelijk de melatonine afbouwen, dat is wel n dingetje want zonder voelt het opeens toch raar.
En je vult al dingen in voor anderen, wat ze zullen denken en een beetje doemdenken herken ik er ook in (maak ik me ook aan schuldig, maar meestal valt t mee). Thuiswerken is heel normaal, bij ons staat het zelfs in de regelementen nu.
Sowieso kunnen ze je weinig maken qua salaris als je gewoon je uren maakt en je werk gaat er zelfs op vooruit zeg je, dus die beoordeling lijkt me ook geen probleem. Je zomaar ontslaan hierom kunnen ze al helemaal niet. Daarbij: je hoeft ook niet alles te vertellen. Doe ik ook niet, of ik zeg dat ik daar even geen behoefte aan heb (soms is het voor mezelf ook te moeilijk, of lastig te verwoorden).
En nogmaals: je doet het om niet uit te vallen, alleen maar win-win voor jezelf én je manager/teamleider.
Hoe heb je geslapen Mia? Nog over orkamoorden gedroomd?! Haha wat je onderbewuste wel niet bezig houd. Ik voel me iig meer mezelf worden en ga langzaam terug naar mijn normale slaappatroon. Hopelijk de melatonine afbouwen, dat is wel n dingetje want zonder voelt het opeens toch raar.
maandag 9 oktober 2023 om 17:55
Haha, nee, geen nachtmerries deze keer!
Ik heb vandaag in een overleg ook verteld dat het werk en de verhuizing me zwaar valt en dat ik regelmatig angst en paniekaanvallen heb. Iedereen vond dat heel rot voor me, deels herkenbaar, deels geruststellend dat ik waarschijnlijk nog wel meer ga wennen aan de prikkels vanuit het lesgeven, en dat was het. Ik had het ook wel verwacht, maar vind het wel fijn, want nu kan ik gewoon eerlijk zijn als ik eens even afhaak.
Voor mij is het ook lekker dat ik vaak thuis kan werken. Best veel mensen doen dat, en ik ben ook nog eens een dag minder gaan werken tbv mijn mentale gezondheid. Het lijkt me rot als dat niet kan... Ik hoop dat je je weg vindt hierin, Student!
Fijn dat je je slaapritme weer wat terugvindt. Het maakt idd zó veel verschil! Ik heb voor mezelf de hoop maar even opgegeven; ik hoop dat ik beter slaap als de verhuizing achter de rug is, en mijn werk wat rustiger wordt. Ik ben wel bang dat ik dan echt ga instorten: ik krijg vaak angsten en paniek ná de stressvolle periodes, maar ik probeer daar gewoon niet aan te denken. De stress is nu gewoon onvermijdelijk met een nieuwe baan en verhuizing.
Fijne week allemaal!!
Ik heb vandaag in een overleg ook verteld dat het werk en de verhuizing me zwaar valt en dat ik regelmatig angst en paniekaanvallen heb. Iedereen vond dat heel rot voor me, deels herkenbaar, deels geruststellend dat ik waarschijnlijk nog wel meer ga wennen aan de prikkels vanuit het lesgeven, en dat was het. Ik had het ook wel verwacht, maar vind het wel fijn, want nu kan ik gewoon eerlijk zijn als ik eens even afhaak.
Voor mij is het ook lekker dat ik vaak thuis kan werken. Best veel mensen doen dat, en ik ben ook nog eens een dag minder gaan werken tbv mijn mentale gezondheid. Het lijkt me rot als dat niet kan... Ik hoop dat je je weg vindt hierin, Student!
Fijn dat je je slaapritme weer wat terugvindt. Het maakt idd zó veel verschil! Ik heb voor mezelf de hoop maar even opgegeven; ik hoop dat ik beter slaap als de verhuizing achter de rug is, en mijn werk wat rustiger wordt. Ik ben wel bang dat ik dan echt ga instorten: ik krijg vaak angsten en paniek ná de stressvolle periodes, maar ik probeer daar gewoon niet aan te denken. De stress is nu gewoon onvermijdelijk met een nieuwe baan en verhuizing.
Fijne week allemaal!!
donderdag 12 oktober 2023 om 21:54
Sorry dat ik zomaar inbreek, maar ik las je laatste post Mia en ik vraag me af hoe jij lesgeven met deze klachten ervaart?
Ik geef ook les en heb regelmatig last van angst- en paniekaanvallen en vind dat ontzettend lastig in de klas. Bepaalde collega’s weten het wel van mij en ik hoef mezelf niet echt meer te verstoppen, maar echt open durf ik ook niet vaak te zijn. Ik heb vandaag voor het eerst ooit een collega een klas over laten nemen zodat ik een dag thuis kon werken. Na een hele week vol angst en paniek kon ik gisterenmiddag echt niet meer. Vandaag wel iets bij kunnen komen, waardoor ik hoop dat ik er morgen nog een beetje ok doorkom en dan is het vakantie. Kan ik even een week ‘toegeven’. Maargoed ik ben wel benieuwd hoe anderen dit doen voor de klas, dat vind ik echt moeilijk.
Ik geef ook les en heb regelmatig last van angst- en paniekaanvallen en vind dat ontzettend lastig in de klas. Bepaalde collega’s weten het wel van mij en ik hoef mezelf niet echt meer te verstoppen, maar echt open durf ik ook niet vaak te zijn. Ik heb vandaag voor het eerst ooit een collega een klas over laten nemen zodat ik een dag thuis kon werken. Na een hele week vol angst en paniek kon ik gisterenmiddag echt niet meer. Vandaag wel iets bij kunnen komen, waardoor ik hoop dat ik er morgen nog een beetje ok doorkom en dan is het vakantie. Kan ik even een week ‘toegeven’. Maargoed ik ben wel benieuwd hoe anderen dit doen voor de klas, dat vind ik echt moeilijk.
Forever is a hell of a long time
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
